Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.12 - Wykonywanie weterynaryjnych czynności pomocniczych
Data rozpoczęcia: 19 grudnia 2025 10:49
Data zakończenia: 19 grudnia 2025 10:58

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na który typ duszności wskazują wymienione objawy?

Występuje znacznie dłuższy wydech w porównaniu z wdechem, przy zwiększonym współdziałaniu powłok brzusznych, nagłe zapadnięcie klatki piersiowej na początku wydechu (szczególnie wyraźnie występuje to u koni chorych na przewlekłą rozedmę płuc).

A. Płucną.

B. Wdechową.

C. Wydechową.

D. Mieszaną.

Duszność wydechowa to taki rodzaj duszności, kiedy pacjent ma problem z wydychaniem powietrza. Można to zauważyć po tym, że czas wydechu jest dłuższy niż wdechu, co zwykle jest spowodowane zwężeniem dróg oddechowych. Takie coś często występuje przy chorobach płuc, jak POChP czy astma. Na przykład, u pacjentów z POChP, zapalenie dróg oddechowych prowadzi do ich trwałego zwężenia. Dlatego lekarze muszą umieć szybko rozpoznać ten typ duszności, by wdrożyć odpowiednie leczenie, na przykład bronchodilatatory czy sterydy inhalacyjne. Rozumienie, jak działa duszność wydechowa, jest też ważne, żeby lepiej monitorować pacjentów i dostosowywać ich leczenie do konkretnej sytuacji.

Pytanie 2

Na podstawie fragmentu ustawy określ, ile lat pozbawienia wolności grozi osobie znęcającej się nad zwierzęciem ze szczególnym okrucieństwem.

Art. 35. 1. Kto zabija, uśmierca zwierzę albo dokonuje uboju zwierzęcia z naruszeniem przepisów art. 6 ust. 1, art. 33 lub art. 34 ust. 1–4 podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
1a. Tej samej karze podlega ten, kto znęca się nad zwierzęciem.
2. Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1 lub 1a działa ze szczególnym okrucieństwem podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
3. W razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1, 1a lub 2 sąd orzeka przepadek zwierzęcia, jeżeli sprawca jest jego właścicielem.
3a. W razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1 lub 1a sąd może orzec, a w razie skazania za przestępstwo określone w ust. 2 sąd orzeka tytułem środka karnego zakaz posiadania zwierząt od roku do lat 10; zakaz orzeka się w latach.
4.W razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1, 1a lub 2, sąd może orzec wobec sprawcy zakaz wykonywania określonego zawodu, prowadzenia określonej działalności lub wykonywania czynności wymagających zezwolenia, które są związane z wykorzystywaniem zwierząt lub oddziaływaniem na nie, a także może orzec przepadek narzędzi lub przedmiotów służących do popełnienia przestępstwa oraz przedmiotów pochodzących z przestępstwa.
5. W razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1, 1a lub 2, sąd może orzec nawiązkę w wysokości od 500 zł do 100 000 zł na cel związany z ochroną zwierząt, wskazany przez sąd.

A. 1 rok.

B. 5 lat.

C. 2 lata.

D. 3 lata.

Zgodnie z artykułem 35 ust. 1 ustawy, osoba znęcająca się nad zwierzęciem ze szczególnym okrucieństwem podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Ta odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ ustawa jasno określa maksymalny wymiar kary za tego typu przestępstwo. Kara ta ma na celu ochronę zwierząt oraz odstraszenie potencjalnych sprawców od popełniania tego rodzaju przestępstw. W praktyce, sądy biorą pod uwagę okoliczności sprawy, w tym stopień okrucieństwa oraz skutki dla zwierzęcia. Przykładem zastosowania tej normy prawnej jest sytuacja, w której sprawca został skazany na 3 lata pozbawienia wolności za szczególne brutalne znęcanie się nad psem, co pokazuje, że system prawny stara się zapewnić surowe kary w celu ochrony zwierząt. Dlatego ważne jest, aby wszyscy byli świadomi skutków takich działań i przestrzegali prawa, aby zapobiegać przestępstwom wobec zwierząt.

Pytanie 3

Badanie tuberkulinowe bydła to monitorowanie w kierunku

A. gruźlicy

B. grypy

C. otrętu

D. białaczki

Tuberkulinizacja bydła to kluczowe badanie służące do monitorowania zdrowia zwierząt, szczególnie pod kątem gruźlicy bydła (Mycobacterium bovis). Jest to test, który wykorzystuje substancję składającą się z antygenów bakteryjnych, w celu wywołania reakcji immunologicznej u bydła. Gdy zwierzęta są zakażone, ich organizm reaguje na podanie tuberkuliny, co można zaobserwować w postaci obrzęku lub stanu zapalnego w miejscu iniekcji. Regularne przeprowadzanie tego typu testów jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli bydła, ponieważ pozwala na wczesne wykrywanie i eliminację zakażonych osobników, co ma kluczowe znaczenie dla zdrowia całej stada oraz bezpieczeństwa żywności. Gruźlica bydła jest poważnym zagrożeniem zarówno dla zwierząt, jak i dla ludzi, dlatego monitorowanie jej występowania jest niezbędne, aby zapobiegać rozprzestrzenieniu się choroby. Dodatkowo, zgodnie z zasadami bioasekuracji, każde stado powinno być regularnie badane na obecność tej choroby, co wpływa na poprawę ogólnego stanu zdrowia zwierząt w danym gospodarstwie.

Pytanie 4

Aby przeprowadzić analizę mięsa w celu wykrycia włośni z wykorzystaniem metody magnetycznego mieszania na podstawie próbki zbiorczej, jakie substancje są konieczne?

A. pepsyna, HCl, woda z kranu

B. podpuszczka, H2SO4, woda z kranu

C. podpuszczka, HCl, woda destylowana

D. pepsyna, H2SO4, woda destylowana

Odpowiedź 'pepsyna, HCl, woda z kranu' jest jak najbardziej na miejscu. Pepsyna to enzym, który świetnie radzi sobie z białkami w mięsie, co jest kluczowe przy wykrywaniu włośni. HCl, czyli kwas solny, zapewnia odpowiednie pH, które działa jak turbo dla pepsyny. A ta woda z kranu? Choć nie jest idealna jak destylowana, to w warunkach laboratoriów spokojnie da radę do rozcieńczania i przygotowywania próbek. Te substancje są zgodne z tym, co się powinno robić w badaniach nad pasożytami. W praktyce najpierw poddajemy mięso enzymatycznemu działaniu, co pomaga w uwolnieniu włośni, a potem łatwiej je zobaczyć pod mikroskopem. Używanie pepsyny i HCl w mikrobiologii to dobra praktyka, która jest standardem w laboratoriach jakości żywności.

Pytanie 5

W przypadku uboju, badanie przedubojowe można przeprowadzić w gospodarstwie pochodzenia

A. bydła

B. kóz

C. koni

D. świń

Badanie przedubojowe w przypadku uboju świń jest wymagane zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1099/2009 w sprawie ochrony zwierząt w trakcie uboju i ich uśmiercania. Celem tego badania jest ocena stanu zdrowia zwierzęcia przed jego ubojem, co pozwala na wykrycie ewentualnych chorób, które mogłyby wpłynąć na jakość mięsa, a także na bezpieczeństwo żywności. Przykładowo, jeżeli u świni zostanie stwierdzona choroba zakaźna, może to prowadzić do konieczności wycofania mięsa z rynku. W praktyce, badanie to powinno być przeprowadzane przez wykwalifikowanego weterynarza, który oceni ogólny stan zdrowia zwierzęcia, jego kondycję oraz zachowanie. W przypadku świń szczególną uwagę zwraca się na objawy takie jak kaszel, wydzielina z nosa czy ogólny stan futra, które mogą świadczyć o problemach zdrowotnych. Dlatego też, badanie przedubojowe jest kluczowym elementem w zapewnieniu wysokich standardów bezpieczeństwa i jakości produktów mięsnych.

Pytanie 6

Chorobą pierwotniaczą przenoszoną przez kleszcze u zwierząt jest

A. babeszjoza

B. toksoplazmoza

C. borelioza

D. tężec

Babeszjoza to choroba pierwotniacza wywoływana przez pierwotniaki z rodzaju Babesia, które są przenoszone przez kleszcze, przede wszystkim przez kleszcza łąkowego (Dermacentor reticulatus) oraz kleszcza zwyczajnego (Ixodes ricinus). Infekcja tymi patogenami może prowadzić do znacznych problemów zdrowotnych u zwierząt, w tym do anemii, gorączki oraz żółtaczki, co może być szczególnie niebezpieczne dla psów i bydła. W kontekście weterynaryjnym ważne jest, aby właściciele zwierząt byli świadomi ryzyka związanego z kleszczami, a także wiedzieli, jak skutecznie zapobiegać infestacji poprzez stosowanie repelentów, regularne przeglądanie sierści zwierząt oraz zabezpieczenie terenu, gdzie przebywają. Dobre praktyki obejmują także szczepienia, które mogą pomóc w ochronie przed skutkami chorób przenoszonych przez kleszcze. Wiedza na temat babeszjozy jest kluczowa dla każdego, kto ma do czynienia ze zwierzętami, zwłaszcza w rejonach, gdzie kleszcze są powszechne.

Pytanie 7

Jakie schorzenia zaliczają się do zaburzeń metabolicznych?

A. ketoza oraz hipokalcemia

B. mastitis oraz ketoza

C. gzawica oraz mastitis

D. hipokalcemia oraz gzawica

Mastitis i gzawica są schorzeniami, które nie są klasyfikowane jako zaburzenia metaboliczne. Mastitis to zapalenie wymienia, które jest wynikiem infekcji bakteryjnej i dotyczy głównie produkcji mleka, a nie metabolizmu jako takiego. Właściwe podejście do prewencji i leczenia mastitis obejmuje stosowanie higienicznych praktyk w oborach oraz monitorowanie stanu zdrowia krów. Gzawica, z kolei, odnosi się do zaburzeń behawioralnych u bydła, a nie do ich metabolizmu. Zrozumienie, że te schorzenia nie są związane z zaburzeniami metabolicznymi, jest kluczowe dla diagnozy i skutecznego leczenia. Często pojawiające się mylne przekonanie, że mastitis można klasyfikować jako zaburzenie metaboliczne, wynika z obserwacji, że może być ono wynikiem niewłaściwej diety lub stresu, które wpływają na ogólny stan zdrowia zwierząt. Jednakże, kluczowym aspektem klasyfikacji zaburzeń jest to, że muszą one dotyczyć procesów metabolicznych, takich jak metabolizm węglowodanów czy jonów mineralnych. Z tego powodu, nieprawidłowe przypisanie mastitis i gzawicy do grupy zaburzeń metabolicznych prowadzi do pomyłek w diagnozowaniu i leczeniu zwierząt, co może mieć poważne konsekwencje dla ich zdrowia oraz wydajności produkcyjnej.

Pytanie 8

Aby zlikwidować powierzchniowe zanieczyszczenia mikroorganizmami, stosowanie 2-5% roztworów kwasu mlekowego w formie spryskiwania jest dozwolone w odniesieniu do

A. tuszków drobiowych

B. tuszu wołowych

C. tuszu końskich

D. tuszu wieprzowych

Odpowiedzi dotyczące tusz końskich, tuszek drobiowych oraz tusz wieprzowych nie są właściwe w kontekście stosowania 2-5% roztworów kwasu mlekowego. Kwas mlekowy, mimo że jest skutecznym środkiem dezynfekującym, nie jest powszechnie stosowany na mięsie tych zwierząt z powodu specyfiki ich obróbki oraz różnic w regulacjach. Tusze końskie, na przykład, są poddawane innym procedurom higienicznym, a ich regulacje są dostosowane do specyfiki gatunku oraz oczekiwań konsumentów. W przypadku tuszek drobiowych, stosowanie kwasu mlekowego również budzi pewne wątpliwości, ponieważ przemysł drobiarski ma własne, ściśle określone metody dezynfekcji, które są uznawane za bardziej efektywne w kontekście ochrony przed konkretnymi patogenami. Tusze wieprzowe, z kolei, również wymagają innego podejścia w zakresie obróbki, a standardy dotyczące ich przygotowania różnią się od tych stosowanych w przypadku tusz wołowych. Błędne podejście do kwestii stosowania kwasu mlekowego na różnych rodzajach mięsa może wynikać z ogólnego mylenia standardów higieny w przemyśle mięsnym, co podkreśla znaczenie znajomości specyfikacji i regulacji dotyczących każdej grupy produktów mięsnych. Właściwa wiedza na ten temat jest kluczowa dla zapewnienia bezpieczeństwa żywności oraz jakości oferowanych produktów.

Pytanie 9

Metacerkarie pozyskiwane z żywnością są powodem wystąpienia u zwierząt

A. choroby motyliczej

B. tasiemczycy

C. babeszjozy

D. glistnicy

Metacerkarie, które są larwalnymi formami niektórych przywr, mogą być pobierane przez zwierzęta wraz z zarażonym pożywieniem, co prowadzi do wystąpienia choroby motyliczej. Ta choroba jest spowodowana inwazją przywr z rodziny Fasciolidae, takich jak Fasciola hepatica. Metacerkarie mogą osiedlać się w wątrobie, przewodach żółciowych i trzustce, gdzie rozwijają się w dorosłe osobniki, powodując poważne uszkodzenia narządów oraz objawy kliniczne takie jak niewydolność wątroby, żółtaczkę czy nawet śmierć zwierzęcia. W przypadku zwierząt hodowlanych, takich jak bydło, choroba motylicza może również prowadzić do znacznych strat ekonomicznych, związanych z obniżoną wydajnością mleczną oraz wzrostem kosztów leczenia. Praktyki zapobiegawcze, takie jak kontrola paszy oraz stosowanie odpowiednich środków przeciwpasożytniczych, są kluczowe w zarządzaniu ryzykiem związanym z tą chorobą. Zrozumienie cyklu życia przywr oraz identyfikacja źródeł zakażenia to istotne elementy w profilaktyce choroby motyliczej.

Pytanie 10

Nadzór dotyczący brucelozy obejmuje

A. ptactwo

B. konie

C. bydło

D. świnie

Bruceloza jest chorobą zakaźną, którą wywołują bakterie z rodzaju Brucella. Najczęściej dotyka bydło, co czyni monitoring w kierunku brucelozy w tej grupie zwierząt kluczowym elementem zapewnienia zdrowia publicznego oraz bezpieczeństwa produkcji zwierzęcej. Monitoring polega na regularnym badaniu zwierząt, co pozwala na wczesne wykrywanie przypadków zakażeń oraz ich kontrolowanie. Na przykład, w wielu krajach europejskich stosuje się rutynowe testy serologiczne w gospodarstwach, gdzie utrzymuje się bydło. W przypadku wykrycia zakażonych osobników, przeprowadza się dalsze działania, takie jak eliminacja chorych zwierząt i wprowadzenie ścisłych procedur sanitarno-epidemiologicznych. W Polsce kontrola brucelozy bydła jest regulowana przez odpowiednie przepisy prawa, które nakładają obowiązek monitorowania oraz ścisłej rejestracji przypadków choroby. Tego typu działania są zgodne z normami europejskimi i międzynarodowymi, co przyczynia się do ograniczenia ryzyka rozprzestrzenienia się tej choroby oraz ochrony zdrowia publicznego.

Pytanie 11

W hodowli ptaków stosuje się preparaty kokcydiostatyczne, które prowadzą do

A. likwidacji oocyst

B. zahamowania rozwoju kokcydii

C. zabicia kokcydii

D. hamowania krwawienia z jelit

Nieprawidłowe odpowiedzi wskazują na pewne nieporozumienia dotyczące działania środków kokcydiostatycznych oraz mechanizmów kontroli infekcji kokcydiozami. Zniszczenie oocyst, czyli form jajowych kokcydii, nie jest efektem działania kokcydiostatyków, ponieważ te preparaty nie mają właściwości biobójczych. Zamiast tego, ich rola polega na inhibicji rozmnażania się pasożytów w organizmie gospodarza. Stwierdzenie, że kokcydiostatyki zabijają kokcydie, również jest błędne, ponieważ te środki nie eliminują pasożytów, a jedynie hamują ich rozwój. Tego rodzaju myślenie może prowadzić do niewłaściwego stosowania tych substancji, co z kolei może skutkować pojawieniem się oporności kokcydii na stosowane środki oraz zwiększeniem ryzyka epidemii w stadzie. Z kolei błędne przekonanie o zahamowaniu krwawienia z jelit również nie jest związane z działaniem kokcydiostatyków, które nie mają roli w regulacji procesów krzepnięcia krwi, a ich zadaniem jest zmniejszenie obciążenia związane z infekcjami. Ważne jest, aby hodowcy byli świadomi mechanizmów działania stosowanych substancji oraz przestrzegali zasad bioasekuracji i zarządzania stadem, by unikać takich nieporozumień i zagwarantować zdrowie ptaków oraz efektywność produkcji.

Pytanie 12

System HACCP identyfikuje zagrożenia fizyczne w żywności jako obecność

A. pestycydów

B. szkła

C. pasożytów

D. bakterii

Odpowiedzi dotyczące pasożytów, bakterii i pestycydów, choć dotyczą ważnych zagadnień związanych z bezpieczeństwem żywności, nie odnoszą się bezpośrednio do zagrożeń fizycznych, które są definiowane jako zanieczyszczenia w postaci obiektów stałych, mogących spowodować obrażenia ciała. Pasożyty to organizmy żywe, które mogą wpływać na zdrowie ludzi, ale ich klasyfikacja jako zagrożenie biologiczne jest szeroko uznawana w systemach zarządzania bezpieczeństwem żywności. Bakterie, podobnie, są zagrożeniem biologicznym, które mogą prowadzić do chorób przenoszonych przez żywność. Pestycydy z kolei są zagrożeniem chemicznym, które mogą występować w żywności, ale nie są związane z fizycznym zanieczyszczeniem. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie różnych kategorii zagrożeń. Pomieszczenie zagrożeń fizycznych, chemicznych i biologicznych wymaga zrozumienia specyfiki każdego z tych rodzajów zagrożeń. Warto zauważyć, że skuteczne zarządzanie bezpieczeństwem żywności wymaga od producentów umiejętności klasyfikowania zagrożeń oraz ich odpowiedniego monitorowania i kontrolowania. Wprowadzenie skutecznych praktyk opartych na systemie HACCP pozwala na identyfikację i eliminację ryzyk, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa konsumentów.

Pytanie 13

Czy trzymanie cieląt do szóstego miesiąca życia na uwięzi jest zgodne z zasadami dobrostanu zwierząt?

A. Jest to dozwolone, jeśli cielę jest uwiązane przy użyciu komfortowej uprzęży.

B. Nie jest to dozwolone

C. Jest to dozwolone, jeżeli cielę jest odseparowane od innych zwierząt.

D. Jest to dozwolone, jeśli cielę jest związane podczas karmienia przez mniej niż 1 godzinę.

Utrzymywanie cieląt na uwięzi w sposób, który nie uwzględnia ich podstawowych potrzeb życiowych, może prowadzić do poważnych problemów związanych z dobrostanem. Odpowiedzi sugerujące, że cielęta mogą być wiązane w sytuacjach takich jak izolacja od innych zwierząt, są nieprawidłowe, ponieważ izolacja ma negatywny wpływ na psychikę zwierząt. Cielęta, będąc zwierzętami stadnymi, potrzebują kontaktu z innymi osobnikami, aby rozwijać prawidłowe zachowania społeczne. Ponadto, wiązanie cieląt nawet na krótki czas może być problematyczne, jeżeli nie są one odpowiednio monitorowane, co może prowadzić do urazów lub nadmiernego stresu. Również zastosowanie wygodnych uprzęży nie gwarantuje, że zwierzę nie doświadczy dyskomfortu. Kluczowe jest, aby pamiętać, że zasady dobrostanu nie opierają się jedynie na technicznych aspektach wiązania, ale na holistycznym podejściu do potrzeb zwierząt, które obejmują ich dobre samopoczucie emocjonalne oraz fizyczne. Praktyki, które nie respektują tych zasad, mogą prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak stres, zaburzenia zachowań oraz obniżona jakość życia. W związku z tym, ważne jest dostosowywanie metod chowu do zagadnień związanych z dobrostanem i przestrzeganie standardów ustalonych przez organizacje zajmujące się ochroną zwierząt.

Pytanie 14

Aby zrealizować badanie metodą flotacji, stosuje się

A. 5% roztwór zasady potasowej

B. 40% roztwór formaliny

C. wodę destylowaną

D. nasycony roztwór chlorku sodu

Wiesz, nasycony roztwór chlorku sodu to naprawdę ważny składnik w metodzie flotacji. Ta metoda pozwala na oddzielanie różnych materiałów w zależności od ich gęstości. Ogólnie rzecz biorąc, wrzucasz próbkę do roztworu i minerały albo się unoszą, albo opadają, w zależności od ich właściwości. Ten nasycony roztwór daje odpowiednią gęstość, co ułatwia oddzielanie różnych składników próbki. Fajnym przykładem tego zastosowania jest analiza gleb, gdzie możemy wydzielić frakcje organiczne i nieorganiczne. W laboratoriach geologicznych i mineralogicznych korzystanie z nasyconego roztworu chlorku sodu to standard, bo flotacja wtedy jest przewidywalna i powtarzalna. Poza tym, ta metoda sprawdza się też w badaniach archeologicznych przy oczyszczaniu znalezisk i analizach wód gruntowych, co pokazuje, jak wszechstronna jest w różnych dziedzinach nauki.

Pytanie 15

Ilość uderzeń serca na minutę u zdrowego dorosłego kota wynosi

A. 100-130

B. 70-90

C. 10-30

D. 50-60

W przypadku wartości tętna u kotów, odpowiedzi, które sugerują zakresy poniżej 100 uderzeń na minutę są nieprawidłowe. U dorosłych zdrowych kotów, tętno w przedziale 10-30 jest zdecydowanie zaniżone i nie odpowiada rzeczywistości. Tego rodzaju wartości mogłyby sugerować poważne problemy zdrowotne, takie jak bradykardia, która jest niebezpiecznym stanem wymagającym interwencji weterynaryjnej. Również odpowiedzi wskazujące na tętno 50-60 są nieadekwatne, gdyż takie wartości są typowe dla większych zwierząt, a nie dla kotów. W rzeczywistości koty mają znacznie wyższe tętno, co wynika z ich większej metabolicznej aktywności oraz mniejszych rozmiarów ciała. Odpowiedź sugerująca tętno 70-90 również nie jest zgodna ze standardami, ponieważ chociaż może się zdarzyć u kotów w spoczynku, to nadal nie stanowi normy dla zdrowego dorosłego osobnika. Zrozumienie zakresów tętna jest kluczowe, ponieważ błędne interpretacje mogą prowadzić do zaniedbania potencjalnych problemów zdrowotnych zwierzęcia, co może w konsekwencji zagrażać jego życiu. Odpowiednie pomiary tętna powinny być częścią rutynowych badań weterynaryjnych, a także procesu oceny ogólnego stanu zdrowia kota.

Pytanie 16

Według przepisów dotyczących żywienia zwierząt, pasze lecznicze mogą być wytwarzane

A. w gospodarstwie właściciela na jego zlecenie

B. w gospodarstwie właściciela na zlecenie technika weterynarii

C. w zakładzie paszowym na zlecenie właściciela zwierząt

D. w zakładzie paszowym na zlecenie lekarza weterynarii

Pasze lecznicze stanowią ważny element diety zwierząt, a ich produkcja musi przebiegać zgodnie z rygorystycznymi przepisami prawnymi w celu zapewnienia bezpieczeństwa zdrowotnego zarówno zwierząt, jak i ludzi. Zgodnie z obowiązującymi regulacjami, pasze lecznicze mogą być produkowane wyłącznie w zakładzie paszowym na zlecenie lekarza weterynarii. Taki wymóg ma na celu zapewnienie, że skład paszy oraz dawkowanie są odpowiednio dostosowane do potrzeb zdrowotnych zwierząt, co z kolei zmniejsza ryzyko błędów w terapii. Przykładem może być sytuacja, gdy lekarz weterynarii zaleca konkretną mieszankę paszową dla zwierzęcia cierpiącego na schorzenie, które wymaga zastosowania specjalistycznych składników. Wysoka jakość pasz leczniczych oraz ich kontrola przez wykwalifikowany personel w zakładach paszowych są kluczowe dla skuteczności leczenia. Praktyki te są zgodne z zasadami dobrej praktyki produkcyjnej (GMP) oraz systemami zapewnienia jakości, które regulują procesy wytwórcze w branży paszowej.

Pytanie 17

W kurniku, w którym przetrzymywanych jest 18 000 brojlerów, a 15 z nich padło, jaki jest wskaźnik dziennej śmiertelności?

A. 83%

B. 8,3%

C. 0,83%

D. 0,083%

W przypadku obliczania wskaźnika śmiertelności w hodowli brojlerów, należy wziąć pod uwagę całkowitą liczbę ptaków oraz liczbę padłych. W tym przypadku, mamy 18 000 brojlerów, z czego 15 padło. Aby obliczyć wskaźnik śmiertelności, używamy wzoru: (liczba padłych / całkowita liczba ptaków) x 100. Zatem: (15 / 18000) x 100 = 0,0833%, co zaokrąglając, daje 0,083%. Taki wskaźnik jest istotny dla oceny zdrowia stada oraz efektywności zarządzania. Niskie wskaźniki śmiertelności są pożądane, ponieważ wskazują na dobre praktyki hodowlane, odpowiednią dietę, warunki bytowe oraz skuteczną profilaktykę zdrowotną. W przypadku hodowli brojlerów, normy dotyczące wskaźnika śmiertelności w ciągu jednego dnia są kluczowe dla zapewnienia rentowności produkcji oraz dobrostanu zwierząt.

Pytanie 18

Na zamieszczonym wyniku liczba płytek krwi wynosi

WBC	3,48 tys/ul
NEUT	1,22 tys/ul
LYMPH	1,42 tys/ul
MONO	0,51 tys/ul
EO	0,32 tys/ul
BASO	0,01 tys/ul
RBC	2,62 mln/ul
HGB	9,9 g/dl
HCT	27,3%
MCV	104,2 fL
MCH	37,8 pg
MCHC	36,3 pg
PLT	29 tys/ul
PDW	14,1 fL
PCT	0,03%

A. 3,48 tys/µl

B. 29 tys/µl

C. 14,1 fL

D. 0,03%

Poprawna odpowiedź, 29 tys/µl, odzwierciedla rzeczywistą liczbę płytek krwi, co jest kluczowym parametrem w badaniach hematologicznych. Płytki krwi, znane jako trombocyty, odgrywają istotną rolę w procesach krzepnięcia krwi oraz w utrzymaniu hemostazy. Normalny zakres liczby płytek krwi u dorosłych wynosi zwykle od 150 do 450 tys/µl. Wartość 29 tys/µl wskazuje na ich znaczny niedobór, co może prowadzić do ryzyka krwawień i wymaga dalszej diagnostyki. W praktyce klinicznej, monitorowanie liczby płytek krwi jest niezbędne w diagnostyce chorób hematologicznych, takich jak trombocytopenia czy choroba von Willebranda. Ponadto, stosowanie wskaźników, jak PCT (płytkowy wskaźnik krytyczny) oraz MCV (średnia objętość krwinki czerwonej), może pomóc w lepszym zrozumieniu stanu pacjenta. Obecnie, wytyczne Europejskiego Towarzystwa Hematologicznego kładą nacisk na regularne badania i monitorowanie pacjentów z zaburzeniami hemostazy, co podkreśla znaczenie takich wyników jak liczba płytek krwi.

Pytanie 19

Preparaty do eliminacji ektopasożytów u zwierząt "spot on" powinny być aplikowane poprzez

A. posypywanie skóry

B. iniekcje podskórne

C. kąpiele

D. nakrapianie na skórę

Preparaty 'spot on' do zwalczania ektopasożytów są formą terapii, która polega na nakrapianiu substancji czynnej bezpośrednio na skórę zwierzęcia, zazwyczaj w okolicy karku lub między łopatkami. Taki sposób aplikacji zapewnia skuteczne wchłanianie substancji czynnej przez skórę, co pozwala na długotrwałe działanie preparatu. Główne zalety tej metody to łatwość aplikacji oraz minimalizacja ryzyka wystąpienia reakcji niepożądanych, które mogą wystąpić w wyniku iniekcji. Preparaty te są często stosowane w weterynarii do zwalczania pcheł, kleszczy i innych pasożytów zewnętrznych. W praktyce, ważne jest, aby przed aplikacją dokładnie zapoznać się z instrukcją producenta oraz zaleceniami dotyczącymi dawkowania i częstotliwości stosowania. Należy również pamiętać o odpowiednim przygotowaniu zwierzęcia, aby zminimalizować stres i zapewnić skuteczność terapii. Ponadto, stosowanie preparatów 'spot on' powinno być częścią kompleksowego planu kontroli pasożytów oraz regularnych wizyt u lekarza weterynarii.

Pytanie 20

Do przeprowadzenia badań dotyczących wścieklizny zbiera się próbki

A. tkanki mózgowej

B. nerwów obwodowych

C. płynu mózgowo-rdzeniowego

D. nerwów czaszkowych

Analizując odpowiedzi, warto zrozumieć, dlaczego pobieranie próbek nerwów czaszkowych, nerwów obwodowych czy płynu mózgowo-rdzeniowego nie jest odpowiednim podejściem do diagnozowania wścieklizny. Choroba ta ma swoje najpoważniejsze objawy i zmiany patologiczne w tkance mózgowej. Nerwy czaszkowe i obwodowe mogą być dotknięte chorobą, jednak sama obecność wirusa w tych strukturach nie jest wystarczająca do postawienia diagnozy. Prawidłowe metodologie diagnostyczne wskazują na konieczność analizy tkanki mózgowej, gdzie wirus wścieklizny najintensywniej się namnaża. Z kolei płyn mózgowo-rdzeniowy, mimo że może zawierać ślady wirusa, nie jest odpowiednim materiałem do postawienia jednoznacznej diagnozy w przypadku wścieklizny. Często pojawia się błąd myślowy polegający na założeniu, że obecność wirusa w innych tkankach lub płynach ustrojowych jest wystarczająca do rozpoznania choroby. W rzeczywistości, skuteczne i wiarygodne diagnozowanie wścieklizny wymaga ściśle określonych metod, które są zgodne z międzynarodowymi standardami oraz praktykami laboratoryjnymi. Dlatego kluczowe jest skupienie się na próbkach tkanki mózgowej jako podstawowym źródle informacji diagnostycznych.

Pytanie 21

Najgrubsza nić chirurgiczna to nić o numerze

A. 2-0

B. 1-0

C. 2

D. 0

Poprawna odpowiedź to numer 2, co oznacza, że najgrubsza nić chirurgiczna to nić o numerze 0. W systemie numeracji nici chirurgicznych, im niższy numer, tym grubsza nić. Na przykład, nić o numerze 1-0 jest cieńsza niż nić o numerze 0, a nić o numerze 2-0 jest jeszcze cieńsza. W praktyce chirurgicznej wybór odpowiedniej grubości nici jest kluczowy, ponieważ wpływa na proces gojenia się ran oraz stabilność szwów. Grubsze nici, takie jak 0, są często stosowane w operacjach, gdzie wymagane jest większe wsparcie dla tkanek, na przykład w ortopedii czy chirurgii powłok brzusznych. Stosując się do standardów, takich jak zalecenia Amerykańskiego Towarzystwa Chirurgicznego, chirurdzy powinni dobierać odpowiednią grubość nici do specyfiki przeprowadzanego zabiegu oraz rodzaju tkanki, co znacząco wpływa na ostateczny wynik leczenia.

Pytanie 22

W trakcie badania poubojowego głów bydła starszych niż 6 tygodni nie jest wymagane wykonanie

A. nacięcia języka.

B. usunięcia migdałków.

C. nacięcia mięśni żwaczy zewnętrznych i wewnętrznych.

D. nacięcia węzłów chłonnych żuchwowych.

Odpowiedź 'nacięcia języka' jest poprawna, ponieważ podczas badania poubojowego bydła powyżej 6 tygodnia życia, nie ma obowiązku wykonywania nacięcia języka. W praktyce weterynaryjnej oraz podczas inspekcji poubojowej, istotnym elementem jest ocena stanu zdrowia zwierząt przed ich przetwórstwem. Zgodnie z obowiązującymi przepisami i standardami, szczególną uwagę zwraca się na nacięcia węzłów chłonnych czy usuwanie migdałków, które są kluczowe w identyfikacji potencjalnych chorób. Nacięcie języka, mimo że może być wykonywane w niektórych okolicznościach, nie jest standardową procedurą, co oznacza, że nie jest to wymóg, który musi być spełniony. Dobrym przykładem stosowania tej wiedzy jest inspekcja zwierząt w rzeźniach, gdzie ważne jest prawidłowe stosowanie technik badawczych, aby zminimalizować stres u zwierząt oraz zredukować ryzyko błędnej diagnozy chorób mięsa.

Pytanie 23

Głównym powodem przemieszczenia trawieńca u bydła jest

A. ciało obce znajdujące się w nim

B. tarzanie się zwierzęcia

C. niedostateczna ilość włókna w paszy

D. uraz ściany jamy brzusznej

Zbyt mała ilość włókna w diecie bydła jest kluczowym czynnikiem prowadzącym do przemieszczenia trawieńca. Włókno jest istotnym składnikiem paszy, który stymuluje prawidłowe funkcjonowanie układu pokarmowego, w tym ruchy perystaltyczne żołądka. Niedobór włókna może prowadzić do nieprawidłowego wypełnienia żołądka i jego przemieszczenia, co z kolei może wywołać poważne problemy zdrowotne, takie jak wzdęcia czy kolki. Praktyka pokazuje, że bydło powinno otrzymywać paszę bogatą w włókna, taką jak siano, które sprzyja dobrostanowi zwierząt i ich prawidłowemu trawieniu. Dlatego ważne jest, aby hodowcy przestrzegali norm dotyczących żywienia bydła, które zalecają odpowiednie proporcje włókna w diecie, aby zapobiegać problemom z trawieniem. Optymalizacja składu paszy w kierunku zwiększenia zawartości włókna nie tylko wspiera zdrowie zwierząt, ale także przyczynia się do wydajności produkcji mleka czy mięsa, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli bydła.

Pytanie 24

Słoma w składzie paszowym jest klasyfikowana jako rodzaj zanieczyszczenia

A. fizyczne

B. chemiczne

C. mikrobiologiczne

D. botaniczne

Wybór odpowiedzi dotyczących zanieczyszczeń chemicznych, fizycznych czy mikrobiologicznych w kontekście obecności słomy w materiałach paszowych wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące klasyfikacji zanieczyszczeń. Zanieczyszczenia chemiczne odnoszą się do obecności substancji szkodliwych, takich jak pestycydy czy metale ciężkie, które mogą pochodzić z różnych procesów produkcji i przetwarzania pasz. W przypadku słomy, nie możemy mówić o zanieczyszczeniu chemicznym, gdyż sama słoma nie jest substancją chemiczną, lecz fragmentem roślinnym. Z kolei zanieczyszczenia fizyczne dotyczą obiektów, które mogą wpływać na jakość paszy, takich jak kamienie czy kawałki plastiku, czego słoma nie może być przykładem. Zanieczyszczenia mikrobiologiczne odnoszą się natomiast do obecności patogenów, takich jak bakterie czy grzyby, które mogą prowadzić do chorób u zwierząt. Zrozumienie różnicy pomiędzy tymi kategoriami jest kluczowe dla zapewnienia jakości pasz i zdrowia zwierząt. Ignorowanie klasyfikacji botanicznej może prowadzić do błędnych wniosków, a tym samym do niewłaściwego zarządzania jakością surowców paszowych. W praktyce, zrozumienie tych różnic pozwala producentom na skuteczniejsze zarządzanie ryzykiem związanym z paszami oraz na przestrzeganie norm jakościowych, co wpływa na zdrowie zwierząt i efektywność produkcji rolnej.

Pytanie 25

Na przedstawionym rysunku węzeł chłonny podkolanowy u psa oznaczono

A. cyfrą 7.

B. cyfrą 8.

C. cyfrą 5.

D. cyfrą 6.

Wybór innych cyfr, takich jak 5, 6 czy 7, wskazuje na niepełne zrozumienie anatomii psa oraz lokalizacji węzłów chłonnych. Węzeł chłonny podkolanowy jest istotnym elementem układu limfatycznego, który dobrze zlokalizowany jest w tylnej części kończyny, a nie w innych miejscach, które mogą sugerować te odpowiedzi. Węzeł chłonny oznaczony cyfrą 5 może być mylony z innymi węzłami w okolicy, ale nie jest to prawidłowe umiejscowienie dla węzła chłonnego podkolanowego. Zrozumienie, gdzie znajdują się węzły chłonne, jest kluczowe dla weterynarzy, ponieważ niewłaściwa lokalizacja może prowadzić do błędnych diagnoz i nieodpowiednich decyzji klinicznych. Przykładowo, jeśli weterynarz błędnie zidentyfikuje węzeł chłonny, może to wpłynąć na dalszą diagnostykę i leczenie, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami w zakresie opieki nad zwierzętami. Ponadto, błędne odpowiedzi mogą również wynikać z pomyłek w rozpoznawaniu anatomii, co jest częstym problemem w edukacji weterynaryjnej, gdzie studenci muszą dobrze przyswoić lokalizację różnych struktur przed przystąpieniem do praktyki klinicznej. Właściwe zrozumienie lokalizacji węzłów chłonnych oraz ich funkcji jest kluczowe dla skutecznej diagnostyki i leczenia w praktyce weterynaryjnej.

Pytanie 26

Chwytanie za kłąb w celu ujarzmienia zwierzęcianie powinno być stosowane wobec psów rasy

A. pekińczyk.

B. york.

C. labrador.

D. jamnik,

Pekińczyk, jako rasa psów o stosunkowo wrażliwej budowie ciała i delikatnej psychice, nie toleruje chwytów za kłąb, które mogą być odbierane jako agresywne lub przemocowe. Takie podejście może prowadzić do traumatycznych doświadczeń, a nawet problemów behawioralnych. W przypadku psów tej rasy, lepszym rozwiązaniem jest stosowanie łagodnych technik dominacji i pozytywnego wzmocnienia. Na przykład, zamiast używać chwytu za kłąb, warto nauczyć psa komend i nagradzać go za ich wykonanie. W dobie etycznego traktowania zwierząt, dobrą praktyką jest również szukanie indywidualnego podejścia do każdego psa, co jest szczególnie istotne w przypadku ras, które mogą być bardziej podatne na stres. Warto również zaznaczyć, że profesjonalne szkolenie psów i wiedza na temat ich psychiki powinny być podstawą każdej interakcji z psem, co podkreśla znaczenie standardów w branży behawioralnej.

Pytanie 27

Gdy transport zwierząt odbywa się na dystansie przekraczającym 50 km, pojazd transportowy powinien mieć

A. decyzję przyznaną przez Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii

B. certyfikat wydany przez Inspektora Transportu Drogowego

C. świadectwo otrzymane od Inspektora Dozoru Technicznego

D. dopuszczenie wydane przez Powiatowego Lekarza Weterynarii

Dopuszczenie wydane przez Powiatowego Lekarza Weterynarii jest kluczowym dokumentem, który potwierdza, że środek transportu spełnia wszystkie normy dotyczące przewozu zwierząt na dystansie powyżej 50 km. Wydawane jest na podstawie przepisów prawa, w tym Ustawy o ochronie zwierząt oraz Rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Dopuszczenie to zapewnia, że pojazd jest odpowiednio przystosowany do transportu zwierząt, co obejmuje aspekty takie jak wentylacja, temperatura, oświetlenie oraz przestrzeń. Przykładem zastosowania takiego dopuszczenia może być transport bydła na targi czy wystawy, gdzie zwierzęta muszą być przewożone w sposób zapewniający ich dobrostan. Niewłaściwie zorganizowany transport może prowadzić do stresu u zwierząt, a nawet ich obrażeń, co jest sprzeczne z obowiązującymi standardami etycznymi i prawnymi. Właściwe przygotowanie i dokumentacja transportu zwierząt są kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa zarówno dla zwierząt, jak i dla ludzi."

Pytanie 28

Referencyjną metodą wykrywania włośnia jest

A. metoda mechanicznie wspomaganego wytrawiania prób zbiorczych/technika sedymentacji

B. metoda wytrawiania próby zbiorczej z wykorzystaniem magnetycznego mieszania

C. metoda mechanicznie wspomaganego wytrawiania prób zbiorczych/technika izolacji filtrowej

D. test sztucznego trawienia do identyfikacji larw włośnia w próbkach mięsa PrioCHECK Trichinella AAD Kit

Metoda wytrawiania próby zbiorczej z zastosowaniem magnetycznego mieszania jest jednym z najskuteczniejszych sposobów wykrywania włośni w mięsie. W tej metodzie próbki mięsa są poddawane odpowiednim procesom wymiany ciepła i mieszania, co zapewnia efektywne rozpuszczenie tkanek i uwolnienie larw włośni. Magnetyczne mieszanie pozwala na równomierne rozprowadzenie enzymów i reagentów w próbce, co zwiększa efektywność procesu wytrawiania. Dzięki temu można uzyskać wyższy współczynnik wykrycia włośni, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa żywności oraz ochrony zdrowia publicznego. W zastosowaniach przemysłowych, ta metoda jest preferowana ze względu na jej wydajność oraz zdolność do przetwarzania większych ilości próbek, co jest istotne w kontekście inspekcji jakości w przemyśle mięsnym. Ponadto, zgodnie z normami Międzynarodowej Organizacji ds. Żywności (FAO) oraz Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), skuteczne metody wykrywania włośni są kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa zdrowotnego konsumentów i eliminacji ryzyka zakażeń pasożytniczych.

Pytanie 29

Jakie zakażenie może wystąpić w obrębie macicy?

A. kwasicy

B. fasciolozy

C. brucelozy

D. gzawicy

Zakażenia wewnątrzmaciczne mogą występować przy różnych chorobach, ale nie wszystkie odpowiedzi, które podałeś, są poprawne. Na przykład gzawica, która jest spowodowana przez pasożyty, nie prowadzi do takich zakażeń, bo te pasożyty nie potrafią przechodzić przez łożysko. Fascioloza też nie jest związana z tym tematem, bo głównie dotyczy wątroby i układu pokarmowego. A kwasica? To zaburzenie metaboliczne, które nie ma nic wspólnego z zakażeniami. Ważne jest, żeby to zrozumieć, bo różne choroby wymagają innego podejścia. Często ludzie mylą choroby pasożytnicze z zakaźnymi, co może prowadzić do błędnych diagnoz. W praktyce ważne jest, żeby umieć rozróżniać te patogeny i ich wpływ na zdrowie, bo może to mieć poważne skutki dla matek i dzieci.

Pytanie 30

Jaką metodę znakowania bydła dopuszcza prawo?

A. kolczykowanie

B. wymrażanie

C. kopiowanie

D. wypalanie

Kolczykowanie to jedna z najpopularniejszych metod znakowania bydła na całym świecie. W skrócie, polega na włożeniu kolczyków do uszu zwierząt. To podejście jest zgodne z przepisami prawnymi i standardami, które dbają o dobrostan zwierząt. Każdy kolczyk ma unikalny numer, co naprawdę ułatwia śledzenie bydła w różnych systemach. Na przykład w Unii Europejskiej kolczykowanie jest wymagane, żeby lepiej kontrolować łańcuch pokarmowy i identyfikować zwierzęta, zwłaszcza w sytuacjach kryzysowych, jak choroby. Dzięki temu hodowcy mogą szybko sprawdzić zdrowie i pochodzenie swoich zwierząt, co ma spore znaczenie dla bezpieczeństwa żywności. Warto pamiętać, że dobre praktyki kolczykowania obejmują dobór odpowiednich kolczyków, żeby nie sprawiały one dyskomfortu zwierzętom oraz regularną kontrolę ich stanu. Z doświadczenia wiem, że jeśli kolczykowanie przeprowadza się z głową i przez wykwalifikowany zespół, to nie wpływa to źle na dobrostan zwierząt.

Pytanie 31

Jakie objawy wskazują na ostre rozszerzenie żołądka u konia?

A. postawa siedzącego psa, zasinienie błon śluzowych, silne pocenie się

B. kopanie się po brzuchu, przekrwienie błon śluzowych, silne pocenie się

C. silne pocenie się, wymioty, postawa siedzącego psa

D. kopanie się po brzuchu, wymioty, silne pocenie się

Odpowiedzi, które wskazują na wymioty, kopanie się po brzuchu oraz przekrwienie błon śluzowych, nie są trafne w kontekście objawów ostrego rozszerzenia żołądka u konia. Wymioty są zjawiskiem rzadko spotykanym u koni z powodu ich anatomicznych uwarunkowań; ich układ pokarmowy nie sprzyja wymiotom jak u innych gatunków. Kopanie się po brzuchu może być objawem dyskomfortu, ale nie jest specyficzne dla ostrego rozszerzenia żołądka. Takie działanie może wskazywać na różnorodne problemy, jak kolki czy inne dolegliwości brzuszne, a nie wyłącznie na ostre rozszerzenie żołądka. Ponadto, przekrwienie błon śluzowych nie jest typowym objawem w tym przypadku, gdyż zasinienie, a nie przekrwienie, jest kluczowym wskaźnikiem zaburzeń krążeniowych. Ważne jest, aby w diagnostyce różnicowej uwzględnić te specyfiki oraz zrozumieć, że błędne podejście do objawów może prowadzić do nieprawidłowej oceny stanu zdrowia konia. Wiedza na temat symptomów i reakcji organizmu jest kluczowa w odpowiednim diagnozowaniu i leczeniu, co podkreśla znaczenie rzetelnych informacji w pracy weterynaryjnej.

Pytanie 32

Nierównomierne tempo pracy serca określa się mianem

A. arytmii

B. bradykardii

C. tachykardii

D. miokardii

Arytmia to termin medyczny odnoszący się do nieregularności rytmu serca, co może obejmować zarówno zbyt szybkie, jak i zbyt wolne tętno, a także inne nieprawidłowości w przewodnictwie elektrycznym serca. Nierównomierna praca serca może mieć różne przyczyny, takie jak zaburzenia elektrolitowe, choroby mięśnia sercowego, stres, a także czynniki genetyczne. Przykładem arytmii jest migotanie przedsionków, które może prowadzić do poważnych powikłań, takich jak udar mózgu. W praktyce klinicznej diagnoza arytmii często wymaga zastosowania elektrokardiogramu (EKG) oraz monitorowania Holtera, które pozwala na dokładną analizę rytmu serca w dłuższym okresie. Wiedza na temat arytmii jest kluczowa dla lekarzy, ponieważ pozwala na skuteczne leczenie i zapobieganie powikłaniom, zgodnie z wytycznymi Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego, które zaleca regularne monitorowanie pacjentów z grup ryzyka.

Pytanie 33

Co należy zrobić z próbką krwi zbieraną do badań biochemicznych surowicy, których realizacja nie jest możliwa w krótkim czasie?

A. zamrozić

B. odwirować i pozostawić surowicę w temperaturze pokojowej

C. pozostawić w temperaturze pokojowej

D. odwirować i zamrozić surowicę

Odpowiedź 'odwirować i surowicę zamrozić' jest prawidłowa, ponieważ proces odwirowania krwi jest niezbędny do separacji surowicy od komórek krwi, co jest kluczowe w badaniach biochemicznych. Po odwirowaniu, surowicę należy natychmiast zamrozić, aby zatrzymać wszelkie metaboliczne zmiany, które mogłyby wpłynąć na wyniki analizy. Przechowywanie surowicy w temperaturze pokojowej może prowadzić do degradacji składników biochemicznych, co skutkuje błędnymi wynikami. W praktyce, próbki krwi przechowywane w temperaturze -20°C lub niższej mogą być stabilne przez dłuższy czas, co jest zgodne z zaleceniami laboratoriów analitycznych i standardami ISO. Dodatkowo, zamrożona surowica może być łatwiej transportowana do innych laboratoriów, co zwiększa efektywność procesów diagnostycznych. Warto również pamiętać, że przed użyciem zamrożonej surowicy, należy ją dokładnie rozmrozić w kontrolowanej temperaturze, aby uniknąć uszkodzenia składników chemicznych.

Pytanie 34

W przypadku bydła rzeźnego w wieku powyżej 96 miesięcy przeprowadza się obowiązkowe badania w kierunku

A. dermatofilozy

B. pryszczycy

C. gąbczastej encefalopatii

D. enzootycznej białaczki

Gąbczasta encefalopatia bydła (BSE) jest poważną chorobą neurodegeneracyjną, która dotyka bydło i może mieć istotne konsekwencje dla zdrowia publicznego. Obowiązkowe badania na obecność BSE u bydła rzeźnego w wieku powyżej 96 miesięcy są zgodne z regulacjami Unii Europejskiej, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa żywności oraz ochrony zdrowia zwierząt. W przypadku stwierdzenia choroby, konieczne jest podjęcie działań, które mogą obejmować zniszczenie zwierzęcia oraz odpowiednie zarządzanie pozostałościami, aby zapobiec dalszemu rozprzestrzenieniu się choroby. Przykładem dobrych praktyk w zakresie zarządzania zdrowiem bydła jest prowadzenie szczegółowej dokumentacji dotyczącej badań, co pozwala na szybką identyfikację i reakcję w przypadku wystąpienia BSE. Zastosowanie tych protokołów nie tylko chroni dobrostan zwierząt, ale także zabezpiecza interesy branży mięsnej, mając na uwadze zaufanie konsumentów do jakości i bezpieczeństwa produktów mięsnych.

Pytanie 35

Jakie preparaty są wykorzystywane w profilaktyce krzywicy u młodych zwierząt?

A. Ca i P

B. Fe i Mn

C. Ca i Fe

D. P i Mg

W profilaktyce krzywicy ważne jest to, żeby zrozumieć, co robią różne minerały w diecie zwierzaków. Jeśli ktoś myśli, że żelazo albo mangan są kluczowe w walce z krzywicą, to się myli, bo one nie mają bezpośredniego wpływu na zdrowie kości. Żelazo jest bardziej potrzebne do produkowania hemoglobiny i transportu tlenu, a mangan ma swoje znaczenie w metabolizmie węglowodanów, ale na kości to za bardzo nie wpływa. Z drugiej strony, argument, że fosfor i magnez są ważne w prewencji krzywicy, też nie jest trafny. Magnez jest ważny, ale nie jest głównym minerałem potrzebnym do zdrowych kości. Tak naprawdę to, brak odpowiedniego wapnia i fosforu sprawia, że pojawiają się problemy z mineralizacją tkanki kostnej, co skutkuje krzywicą. Dlatego przy wyborze suplementów trzeba zwracać uwagę na ich proporcje, bo za dużo fosforu w diecie w stosunku do wapnia może prowadzić do zaburzeń. Ważne, by używać preparatów z dobrze zbilansowanymi składnikami, zgodnie z zaleceniami specjalistów.

Pytanie 36

TOK to analiza mleka, która określa liczbę

A. komórek somatycznych

B. antybiotyków

C. zanieczyszczeń

D. drobnoustrojów

TOK, czyli Test Oceny Jakości Mleka, to ważna metoda, która pozwala na sprawdzenie liczby komórek somatycznych w mleku. Te komórki są istotnym wskaźnikiem zdrowia zwierząt, bo ich zbyt duża ilość może sugerować, że coś jest nie tak, na przykład może być to mastitis. Jak dla mnie, to badanie jest kluczowe, żeby zapewnić, że mleko, które spożywamy, jest naprawdę dobrej jakości. Gdy komórek somatycznych jest za dużo, może to wpłynąć na smak i właściwości produktów, a to przecież nie jest to, czego chcemy. W Unii Europejskiej są ustalone limity, jak na przykład 400 000 komórek/ml, które mleko musi spełniać, żeby mogło być sprzedawane. Więc, regularne sprawdzanie tego poziomu jest mega ważne – nie tylko dla naszego zdrowia, ale też dla hodowców, bo szybciej mogą wychwycić jakieś problemy ze zdrowiem zwierząt.

Pytanie 37

Standardowe badanie przedubojowe obejmuje

A. pobranie próbek do badań bakteriologicznych

B. ocenę wskaźników krwi

C. osłuchanie szmerów oddechowych

D. rozpoznanie wysokiej ciąży

Rozpoznanie wysokiej ciąży jest fundamentalnym elementem rutynowego badania przedubojowego, szczególnie w kontekście zwierząt hodowlanych. Wysoka ciąża oznacza, że samica jest w zaawansowanym etapie ciąży, co ma istotne znaczenie dla dalszego postępowania, w tym decyzji o ewentualnym uboju. W praktyce, identyfikacja wysokiej ciąży umożliwia lekarzom weterynarii ocenę stanu zdrowia zwierzęcia oraz wpływa na dobrostan zwierząt. Standardy weterynaryjne, takie jak te określone przez Światową Organizację Zdrowia Zwierząt (OIE), zalecają regularne monitorowanie stanu ciąży u samic, co jest kluczowe dla zapewnienia zgodności z przepisami prawa. Wysoka ciąża może wymagać dodatkowych interwencji, takich jak zmiana diety, a także dostosowanie warunków hodowli, co ma na celu minimalizację stresu i ryzyk zdrowotnych. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce jest sytuacja, w której lekarz weterynarii musi podjąć decyzję o czasie uboju, biorąc pod uwagę stan ciąży, aby uniknąć niezgodności z normami etycznymi i prawnymi.

Pytanie 38

W celu przeprowadzenia badań mikrobiologicznych, próbka mleka powinna być dostarczona do laboratorium w ciągu 24 godzin w temperaturze

A. w zakresie od -8°C do 0°C

B. w zakresie od 15°C do 25°C

C. w zakresie od 1°C do 8°C

D. w zakresie od 10°C do 15°C

Odpowiedź "od 1°C do 8°C" jest prawidłowa, ponieważ jest zgodna z zaleceniami dotyczącymi przechowywania próbek mleka w mikrobiologii. W tej temperaturze minimalizuje się rozwój mikroorganizmów, co jest kluczowe dla wiarygodności wyników badań. W praktyce, dostarczenie próbki mleka do laboratorium w przedziale od 1°C do 8°C pozwala na zachowanie jej świeżości oraz ogranicza ryzyko kontaminacji. Na przykład, w przypadku badań na obecność patogenów, takich jak Salmonella czy Listeria, kluczowe jest, aby próbki były transportowane w odpowiednich warunkach termicznych. Warto dodać, że wiele laboratoriów stosuje standardy ISO dotyczące transportu i przechowywania próbek, które podkreślają znaczenie kontrolowania temperatury, aby zapewnić rzetelność analizy mikrobiologicznej. Przechowywanie mleka w odpowiedniej temperaturze nie tylko wspiera dokładność badań, ale także chroni zdrowie konsumentów, co jest szczególnie istotne w kontekście regulacji dotyczących bezpieczeństwa żywności.

Pytanie 39

Jaką chorobę stwierdza się najczęściej u dorosłych zwierząt, zwłaszcza u krów w zaawansowanej ciąży i wysoko mlecznych, która wiąże się z zaburzeniami w metabolizmie fosforowo-wapniowym?

A. Łomikost

B. Krzywica

C. Ochwat

D. Lizawość

Wybór niepoprawnych odpowiedzi wskazuje na nieporozumienie dotyczące typowych chorób bydła oraz ich przyczyn. Lizawość, znana jako czerwonka bydła, jest schorzeniem wywołanym przez infekcje bakteryjne, które prowadzą do objawów takich jak biegunka i znaczne osłabienie. Choroba ta nie jest związana z zaburzeniami w gospodarce wapniowej, co czyni ją nieodpowiednią odpowiedzią na postawione pytanie. Ochwat, z kolei, dotyczy problemów z kończynami, w tym stanów zapalnych kopyt, a jego przyczyny są związane głównie z dietą oraz obciążeniem mechanicznym, a nie z zaburzeniami mineralnymi. Krzywica, choć rzeczywiście jest schorzeniem związanym z niedoborem wapnia i witaminy D, występuje głównie u młodych zwierząt, a nie u dorosłych, co czyni tę odpowiedź nietrafioną. Warto zauważyć, że nieprawidłowe rozpoznanie chorób może prowadzić do niewłaściwego leczenia i znacznych strat ekonomicznych w hodowli bydła, dlatego kluczowe jest stosowanie odpowiednich praktyk weterynaryjnych oraz żywieniowych w celu profilaktyki i wczesnego wykrywania chorób metabolicznych u bydła.

Pytanie 40

Hodowca może nabyć paszę leczniczą na podstawie

A. zgody uzyskanej w ARiMR

B. łańcucha pokarmowego zwierząt

C. dokumentu handlowego producenta pasz

D. recepty wydanej przez lekarza weterynarii

Zakup paszy leczniczej przez hodowcę jest regulowany przepisami prawnymi, które zapewniają odpowiednie zabezpieczenie zdrowia zwierząt. Recepta wystawiona przez lekarza weterynarii stanowi kluczowy dokument umożliwiający nabycie tego rodzaju paszy. Lekarz weterynarii, zgodnie z ustawą o zawodzie lekarza weterynarii, jest odpowiedzialny za diagnozowanie i leczenie zwierząt, co oznacza, że tylko on ma kompetencje do oceny potrzeby stosowania paszy leczniczej. Przykładowo, jeśli zwierzę cierpi na określoną dolegliwość, lekarz może zalecić zastosowanie paszy leczniczej, która pomoże w rehabilitacji lub leczeniu schorzenia. W takich sytuacjach, hodowca musi przedstawić receptę w punkcie sprzedaży, co gwarantuje, że pasza jest stosowana zgodnie z zaleceniami, co minimalizuje ryzyko nadużyć oraz zapewnia właściwe stosowanie substancji leczniczych w hodowli. Przestrzeganie tego procesu jest kluczowe dla zdrowia zwierząt oraz ochrony konsumentów na rynku produktów pochodzenia zwierzęcego.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej