Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik rolnik
  • Kwalifikacja: ROL.04 - Prowadzenie produkcji rolniczej
  • Data rozpoczęcia: 2 listopada 2025 21:30
  • Data zakończenia: 2 listopada 2025 21:32

Egzamin niezdany

Wynik: 6/40 punktów (15,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Który z poniższych elementów nie stanowi narzędzia promocji?

A. monitoring
B. reklama
C. sprzedaż osobista
D. public relations
Public relations, reklama oraz sprzedaż osobista to fundamentalne elementy strategii promocji, zatem ich mylenie z innymi narzędziami może prowadzić do nieporozumień. Public relations (PR) koncentruje się na budowaniu i utrzymywaniu pozytywnego wizerunku marki poprzez różnorodne działania, takie jak organizowanie wydarzeń, komunikacja z mediami czy zarządzanie kryzysami. Techniki PR są kluczowe dla kreowania zaufania i lojalności klientów. Reklama, w przeciwieństwie do monitoringu, jest bezpośrednim narzędziem promocji, które ma na celu dotarcie do szerokiej grupy odbiorców poprzez różnorodne media, takie jak telewizja, radio czy internet. Jest to proces płatny, który ma za zadanie zwiększenie rozpoznawalności produktu lub usługi. Sprzedaż osobista to kolejna forma promocji, która polega na interakcji z klientem w celu bezpośredniego przekonywania go do zakupu. Zwykle odbywa się to poprzez prezentację produktu, odpowiadanie na pytania oraz budowanie relacji z klientem. Kluczowym błędem myślowym jest zjawisko utożsamiania monitoringu z działaniami promocyjnymi; monitoring służy do oceny i analizy, a nie bezpośredniej promocji. Zrozumienie różnic między tymi pojęciami jest niezbędne do skutecznego planowania i realizacji strategii marketingowej.
Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

Rolnik, który jest ryczałtowym podatnikiem VAT, zobowiązany jest do przechowywania faktur przez

A. 8 lat
B. 10 lat
C. 5 lat
D. 7 lat
Odpowiedź 5 lat jest prawidłowa, ponieważ rolnicy będący ryczałtowymi podatnikami VAT są zobowiązani do przechowywania faktur przez okres 5 lat od końca roku, w którym powstał obowiązek podatkowy. Dokumentacja ta jest istotna dla celów podatkowych oraz w przypadku ewentualnych kontroli skarbowych. Przechowywanie faktur przez ten czas umożliwia organom podatkowym weryfikację transakcji i obliczeń VAT. Na przykład, jeśli rolnik dokonał zakupu maszyn rolniczych w 2020 roku, musi przechowywać faktury do końca 2025 roku. Praktyka ta jest zgodna z ogólnymi przepisami prawa podatkowego, które podkreślają znaczenie odpowiedniego archiwizowania dokumentacji księgowej. Warto również zwrócić uwagę, że zasady te są ustandaryzowane w przepisach dotyczących VAT, co zapewnia spójność i przewidywalność w obszarze zarządzania dokumentacją podatkową.
Pytanie 5

W przypadku, gdy orka siewna jest przeprowadzana w bardzo krótkim czasie przed siewem żyta ozimego, wówczas pług powinien być zagregatowany

A. z wałem Campbella
B. z średnią broną zębową
C. z kolczatką
D. z ciężką broną zębową
Zastosowanie brony zębowej ciężkiej w przypadku orki siewnej tuż przed siewem żyta ozimego nie jest optymalnym rozwiązaniem. Bronę tę stosuje się zazwyczaj do spulchniania i kruszenia gleby, ale nie zapewnia ona wystarczającego ubicia gleby, co jest kluczowe, gdy musimy przygotować grunt na siew. Jej ciężar mógłby przyczynić się do nadmiernego rozdrobnienia gleby, co skutkowałoby utratą struktury gleby, a w efekcie pogorszeniem warunków dla nasion. Z kolei wał kolczatka, choć nadaje się do korygowania powierzchni gleby, nie jest odpowiedni do ubijania jej przed siewem, ponieważ jego działanie jest bardziej powierzchowne i nie dostarcza wystarczającej siły ucisku. Użycie wału kolczatki mogłoby prowadzić do problemów z kiełkowaniem nasion w przypadku, gdy gleba nie została odpowiednio uformowana. Wał zębny średni również nie spełnia tych wymagań, ponieważ jego przeznaczenie obejmuje głównie spulchnianie i kruszenie gleby, a nie ubijanie. Wybór niewłaściwego narzędzia w tak kluczowym momencie uprawy może prowadzić do obniżenia plonów i jakości zbiorów. Ważne jest, aby przy tak krótkim czasie przed siewem skupić się na technikach, które umożliwiają optymalne przygotowanie gleby, a wał Campbella w tym kontekście jest najlepszym rozwiązaniem, które łączy w sobie zarówno ubijanie, jak i wyrównanie gleby.
Pytanie 6

Jakie urządzenie można zastosować do rozdrabniania darni w trakcie całkowitej rekultywacji łąk, jeśli zajdzie taka potrzeba?

A. pług łąkowy
B. glebogryzarkę
C. bronę ciężką
D. kultywator
Brony ciężkie, plugi łąkowe oraz kultywatory to narzędzia, które mają swoje miejsce w obróbce gleby, jednak ich zastosowanie w kontekście rozdrabniania darni w pełnej rekultywacji łąk nie jest właściwe. Brona ciężka, mimo że jest używana do rozdrabniania i wyrównywania gleby, nie jest w stanie przeprowadzić tak głębokiej i dokładnej obróbki darni, jak glebogryzarka. Jej działanie ogranicza się do powierzchniowych zmian, co może prowadzić do nieefektywnego rozkładu materii organicznej oraz braku napowietrzenia w głębszych warstwach gleby. Pług łąkowy, służący głównie do odwracania gleby, może skutkować zbyt głębokim uprawieniem, co z kolei narusza strukturę gleby i może prowadzić do erozji. Kultywator, chociaż jest narzędziem umożliwiającym spulchnianie gleby, nie rozdrabnia darni w taki sposób, aby umożliwić równomierne wprowadzenie nasion i składników odżywczych. Często popełnianym błędem jest myślenie, że wszystkie te maszyny mogą być stosowane zamiennie, co jest nieprawidłowe. Efektywna rekultywacja wymaga zastosowania odpowiednich narzędzi, które są dostosowane do specyfiki gleby oraz do celu, jaki chcemy osiągnąć.
Pytanie 7

Jakie środki są stosowane do usuwania chwastów w burakach?

A. Dithane
B. Decis
C. Afalon
D. Betanal
Wybór herbicydów do walki z chwastami w burakach to nie taka łatwa sprawa, trzeba zrozumieć jakie preparaty są na rynku. Decis to insektycyd, więc nie nadaje się do zwalczania chwastów, tylko szkodników. Jak się go użyje do odchwaszczania, to można nie osiągnąć efektów i jeszcze zaszkodzić ekosystemowi. Afalon to też herbicyd, ale działa na inne chwasty, więc nie jest najlepszym wyborem dla buraków. Jak się go użyje, to może nie być skuteczny na te chwasty, które tam rosną. A Dithane to fungicyd, co znaczy, że chroni rośliny przed chorobami grzybowymi, a nie chwastami. To pokazuje, że trzeba znać różnice między tymi środkami. Bez tego łatwo jest popełnić błędy w aplikacji i można stracić w uprawach.
Pytanie 8

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

Efektywnym sposobem na zmniejszenie liczby komórek somatycznych w mleku krów jest

A. przeprowadzanie dezynfekcji strzyków bezpośrednio po doju
B. przechowywanie mleka po udoju w hermetycznie zamkniętych zbiornikach
C. stosowanie metody natychmiastowego zasuszania krów bez zastosowania antybiotyków
D. schłodzenie mleka do temperatury 3-5°C w ciągu dwóch godzin po zakończeniu doju
Zarządzanie jakością mleka jest złożonym procesem, w którym kluczową rolę odgrywa higiena oraz odpowiednia obróbka po doju. Przechowywanie mleka po udoju w szczelnie zamkniętych zbiornikach, chociaż istotne dla zachowania świeżości, nie wpływa znacząco na ograniczenie liczby komórek somatycznych, jeśli na etapie doju nie zostały podjęte odpowiednie środki. Z kolei schładzanie mleka do temperatury 3-5°C w ciągu dwóch godzin po doju jest istotnym krokiem w utrzymaniu jakości mleka, ale samo w sobie nie eliminuje problemu wysokiej liczby komórek somatycznych. Schłodzenie opóźnia rozwój mikroorganizmów, jednak jeśli nie zadbamy o higienę strzyków, infekcje mogą nadal występować. Metoda natychmiastowego zasuszania krów bez użycia antybiotyków jest kontrowersyjna, ponieważ może prowadzić do stresu u zwierząt oraz zwiększać ryzyko infekcji. W takich przypadkach zamiast poprawy stanu zdrowia zwierząt, może to prowadzić do przeciwnych efektów. Ostatecznie, brak dezynfekcji strzyków może skutkować nie tylko obniżeniem jakości mleka, ale także zwiększeniem kosztów związanych z leczeniem chorób wymienia, co jest sprzeczne z zasadami efektywnego zarządzania gospodarstwem mleczarskim. Warto więc zainwestować w odpowiednie procedury i środki, które zapewnią długofalowe korzyści zdrowotne dla zwierząt oraz jakość produktu.
Pytanie 11

Powierzchnie podłóg w korytarzach obiektów inwentarskich powinny charakteryzować się

A. gładkością, nienasiąkliwością, minimalizowaniem poślizgu
B. przezroczystością, przepuszczalnością
C. nachyleniem 10° w kierunku drzwi wyjściowych
D. szczelinami, ułatwiającymi czyszczenie
Podłogi korytarzy w pomieszczeniach inwentarskich powinny być projektowane z myślą o bezpieczeństwie i higienie, co sprawia, że niektóre podejścia do ich wykonania są nieodpowiednie. Powierzchnie szczelinowe, choć mogą wydawać się łatwe do umycia, w rzeczywistości stwarzają problemy z gromadzeniem się brudu i pozostałości organicznych w szczelinach, co sprzyja rozwojowi patogenów. W kontekście farmakologii, pozostawanie resztek może prowadzić do zanieczyszczenia paszy dla zwierząt oraz wprowadzać zagrożenia dla ich zdrowia. Podobnie, podłogi pochylone pod kątem 10° w stronę drzwi mogą wydawać się logicznym rozwiązaniem do odprowadzania wody, ale niewłaściwie zaprojektowane nachylenie może powodować, że woda nie zostanie skutecznie odprowadzona, co z kolei może prowadzić do tworzenia kałuż i zwiększonego ryzyka poślizgnięć. W przypadku podłóg ażurowych, choć ich przepuszczalność może wydawać się korzystna, to w kontekście pomieszczeń inwentarskich mogą one prowadzić do niekontrolowanego przemieszczania się odchodów oraz innych zanieczyszczeń, co stwarza zagrożenie dla zdrowia zwierząt i osób pracujących w takich obiektach. Właściwe podejście do projektowania podłóg w takich miejscach powinno uwzględniać wszystkie aspekty związane z bezpieczeństwem, higieną oraz funkcjonalnością, a nie tylko łatwością mycia czy estetyką. Dotychczasowe standardy i dobre praktyki w branży inwentarskiej wskazują, że odpowiednie materiały i konstrukcje są kluczowe dla zdrowia i dobrostanu zwierząt oraz efektywności pracy w obiektach hodowlanych.
Pytanie 12

W piecach grzewczych zasilanych biomasą, jakie źródła energii nie są dozwolone?

A. wierzby energetycznej
B. węgla kamiennego
C. słomy zbożowej
D. oleju roślinnego
Wybór wierzby energetycznej, słomy zbożowej czy oleju roślinnego jako źródeł energii w kotłach grzewczych ogrzewanych biomasą jest błędny z kilku powodów. Wierzba energetyczna i słoma zbożowa to materiały pochodzenia roślinnego, które mogą być z powodzeniem spalane w takich instalacjach. Posiadają one niską zawartość siarki i popiołu, co przyczynia się do mniejszej emisji zanieczyszczeń w porównaniu do paliw kopalnych, takich jak węgiel kamienny. Z kolei olej roślinny, choć może być stosowany w niektórych systemach grzewczych, nie jest typowym paliwem dla kotłów biomasowych, które są przystosowane do spalania materiałów stałych. Wybór oleju roślinnego wskazuje na błędne zrozumienie różnicy między biomasą a biopaliwami płynnymi. Warto zauważyć, że kotły biomasowe są zaprojektowane z myślą o efektywności energetycznej i niskiej emisji, co wymaga odpowiednich rodzajów paliwa, które są zgodne z tymi założeniami. Często występujące błędy myślowe wynikają z zamienności terminów „biomasa” i „biopaliwo”, co prowadzi do niewłaściwego doboru paliwa. Zrozumienie różnicy między tymi pojęciami jest kluczowe dla efektywnego i ekologicznego wykorzystania kotłów grzewczych.
Pytanie 13

Opisane w ramce zachowanie oraz wygląd krowy wskazują na wystąpienie

Widoczne objawy niepokoju, zwierzę poci się i ogląda na boki. Występuje wysklepienie powłok brzusznych szczególnie lewego dołu głodowego, utrudnione odbijanie gazów i zanik przeżuwania.
A. choroby motyliczej.
B. niestrawności zasadowej.
C. wzdęcia żwacza.
D. tężyczki pastwiskowej.
Analiza błędnych odpowiedzi ujawnia kilka powszechnych nieporozumień dotyczących objawów i przyczyn problemów zdrowotnych u krów. Odpowiedzi związane z niestrawnością zasadową oraz chorobą motyliczą są często mylone z wzdęciami żwacza z powodu podobieństwa objawów, takich jak zmiany w zachowaniu i dyskomfort. Niestrawność zasadowa, choć istotna, odnosi się do zaburzeń równowagi kwasowo-zasadowej w organizmie, co nie jest bezpośrednio związane z nagromadzeniem gazów w żwaczu. Choroba motylicza natomiast, wynikająca z obecności pasożytów, może także dawać objawy, które są mylone z wzdęciami, ale podstawowym problemem są tu inwazje pasożytnicze, a nie proces fermentacji. Tężyczka pastwiskowa, spowodowana niedoborem wapnia, objawia się różnymi symptomami, ale nie jest to bezpośrednio związane z gromadzeniem gazów w żwaczu. Te pomyłki mogą wynikać z braku zrozumienia specyfiki każdej z chorób oraz ich objawów. Właściwe zdiagnozowanie problemu jest kluczowe w skutecznym leczeniu i zapobieganiu schorzeniom u bydła, dlatego tak ważne jest, aby hodowcy i specjaliści weterynaryjni doskonale rozumieli różnice między tymi stanami zdrowotnymi.
Pytanie 14

Nie wykonujemy bronowania pola bezpośrednio po

A. orce wiosennej
B. orce przedzimowej
C. podorywce
D. orce siewnej
Bronowanie pola po orce przedzimowej jest praktyką, która ma na celu poprawę struktury gleby oraz optymalizację warunków do wzrostu roślin. Orka przedzimowa, wykonywana na głębokość 20-30 cm, ma na celu rozluźnienie gleby, ale również może prowadzić do jej zbrylenia, co z kolei zmniejsza dostęp powietrza do korzeni roślin. Bronowanie po tej operacji pozwala na rozbicie brył i wyrównanie powierzchni pola, co jest kluczowe przed siewem wiosennym. Dodatkowo, bronowanie przyczynia się do lepszego przemieszczenia resztek roślinnych w glebie, co wspomaga procesy humifikacji i poprawia żyzność gleby. W praktyce, terminowe bronowanie po orce przedzimowej wpływa na zrównoważony rozwój roślin oraz efektywność późniejszych zabiegów agrotechnicznych, spełniając normy dobrej praktyki rolniczej.
Pytanie 15

Do zwalczania mszyc w uprawach roślin zaleca się stosowanie środków owadobójczych o działaniu

A. oddechowym
B. doglebowym
C. układowym
D. wgłębnym
Owadobójcze środki o działaniu oddechowym polegają na wnikaniu substancji czynnej przez przetchlinki insektów, co może być skuteczne w przypadku niektórych szkodników, jednak mszyce, ze względu na ich specyfikę, są mniej wrażliwe na tego typu działanie. Ponadto, użycie środków o działaniu doglebowym, które wprowadzane są do gleby, ma na celu zwalczanie szkodników, które żyją w podłożu, a nie tych, które atakują nadziemne części roślin. Mszyce żerują na liściach i pędach, a więc ich eliminacja wymaga innej strategii. Z kolei środki o działaniu wgłębnym, które mają na celu opryskiwanie części roślin, nie zapewniają tak samo skutecznego rozkładu substancji jak preparaty układowe. W przypadku mszyc, które często rozmnażają się szybko i występują w dużych koloniach, skuteczność działania preparatów jest kluczowa. Wybierając środki, warto kierować się ich działaniem układowym, które zapewnia lepsze wnikanie substancji czynnych do rośliny i efektywniejsze zwalczanie szkodników. Nieprawidłowe podejścia mogą prowadzić do nieefektywnego zwalczania mszyc, co w rezultacie zwiększa ich populację oraz może skutkować odpornością na stosowane środki.
Pytanie 16

Gdy bobik dojrzewa nierównomiernie lub z opóźnieniem przed zbiorami kombajnem, należy użyć

A. deflorantów
B. defoliantów
C. desykantów
D. repelentów
Defloranty są stosowane głównie do eliminacji zawiązków kwiatów, co nie ma zastosowania w kontekście bobiku, który jest uprawą strączkową, a nie rośliną kwitnącą w tradycyjnym sensie. Przy użyciu deflorantów nie tylko nie osiągniemy odpowiedniego efektu przyspieszenia dojrzewania bobiku, ale mogą one również wpłynąć negatywnie na plon, co jest sprzeczne z celami efektywnej produkcji rolniczej. Z kolei defolianty, które służą do usuwania liści, mogą być stosowane w innych sytuacjach, jednak w przypadku bobiku, ich zastosowanie prowadziłoby do osłabienia rośliny, co z kolei ograniczałoby proces fotosyntezy i obniżało potencjalny plon. Repelenty, które mają na celu odstraszanie szkodników, również nie są odpowiednim rozwiązaniem w kontekście przygotowań do zbioru. Choć mogą być przydatne w ochronie roślin przed szkodnikami w trakcie wegetacji, ich działanie nie ma związku z poprawą dojrzałości bobiku przed zbiorami. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie funkcji tych substancji oraz ich zastosowania w różnych fazach uprawy roślin. Zrozumienie właściwych metod i związków chemicznych stosowanych do desykacji roślin jest fundamentem dla osiągania optymalnych wyników w uprawach.
Pytanie 17

W przedsiębiorstwie konieczne jest przechowywanie przez 5 lat

A. roczne deklaracje podatkowe
B. rachunek bilansowy
C. dokumenty osobowe pracownika
D. sprawozdanie finansowe
Wybór innych dokumentów, takich jak akta osobowe pracowników, rachunek zysków i strat czy bilans, jako elementów, które powinny być przechowywane przez 5 lat, może prowadzić do pewnych nieporozumień w zakresie obowiązków przedsiębiorstw. Akta osobowe pracowników należy przechowywać przez dłuższy okres, często nawet przez cały okres zatrudnienia oraz przez kilka lat po jego zakończeniu, w celu zabezpieczenia informacji dotyczących prawa pracy i potencjalnych roszczeń. Rachunek zysków i strat jest istotnym dokumentem finansowym, ale nie ma jednolitych regulacji dotyczących jego minimalnego okresu archiwizacji, co może prowadzić do błędnych wniosków, że jest on objęty tym samym okresem co rozliczenia podatkowe. Bilans, z kolei, powinien być przechowywany przez co najmniej 5 lat, ale w praktyce wiele firm decyduje się na dłuższe przechowywanie tych dokumentów dla celów analizy finansowej i audytów. Często zdarza się, że przedsiębiorcy mylą terminy związane z archiwizacją dokumentów finansowych, co może prowadzić do naruszeń przepisów prawa. Zrozumienie różnic między tymi dokumentami oraz ich odpowiednimi okresami przechowywania jest kluczowe dla zachowania zgodności z regulacjami prawnymi oraz dla skutecznego zarządzania dokumentacją w firmie.
Pytanie 18

Najniższe straty jakościowe podczas produkcji i przechowywania kiszonki powstają w silosach

Straty jakościowe i ilościowe kiszonki (%) w zależności od rodzaju silosu
Rodzaj silosuStraty białkaStraty skrobiStraty ilościowe
Wieżowy gazoszczelny2,03,05 – 8
Wieżowy otwarty9,68,210 – 15
Przejazdowy9,78,625
Komorowy7,87.315 - 20
A. wieżowych gazoszczelnych.
B. wieżowych otwartych.
C. komorowych.
D. przejazdowych.
Wybór silosów komorowych, przejazdowych lub wieżowych otwartych wskazuje na pewne nieporozumienie dotyczące zasad przechowywania i produkcji kiszonki. Silosy komorowe, choć popularne, często prowadzą do wyższych strat jakościowych ze względu na ograniczoną kontrolę nad warunkami atmosferycznymi wewnątrz. Otwarte wieże, z kolei, są narażone na działanie czynników atmosferycznych, co sprzyja utlenianiu i rozwojowi bakterii tlenowych. Przechowywanie kiszonki w takich warunkach może skutkować stratami białka na poziomie 5-10%, co ma negatywny wpływ na wartość odżywczą paszy dla zwierząt. Wybór silosów przejazdowych również nie jest optymalny, ponieważ ich konstrukcja może utrudniać skuteczne zamknięcie i wykluczenie powietrza, co prowadzi do większych strat przez fermentację. Warto pamiętać, że stosowanie niewłaściwych typów silosów może wpłynąć na efektywność produkcji pasz oraz na zdrowie zwierząt, co w dłuższej perspektywie prowadzi do zwiększenia kosztów produkcji. W związku z tym, zrozumienie właściwych metod przechowywania kiszonki i ich wpływu na jakość końcowego produktu jest kluczowe dla osiągnięcia sukcesu w hodowli zwierząt gospodarskich.
Pytanie 19

Uszkodzone skarpy w rowach melioracyjnych należy

A. umacniać faszyną, darnią lub brukiem
B. przeznaczyć na drogę do przepędu zwierząt
C. wypełnić grubym żwirem
D. obsadzać drzewami i krzewami
Wybór odpowiedzi dotyczącej wysypania grubym żwirem jest niewłaściwy, ponieważ ta metoda nie zapewnia stabilności skarp rowów melioracyjnych. Gruby żwir, choć może wydawać się skuteczny w krótkim okresie, nie przyczynia się do długoterminowego umocnienia skarp. Z czasem, podczas opadów deszczu, żwir może zostać zmyty, co prowadzi do dalszej erozji i uszkodzenia skarp. Obsadzanie drzewami i krzewami może również być mylącą strategią, gdyż nie wszystkie gatunki roślin są przystosowane do życia w wilgotnych warunkach rowów melioracyjnych, a ich korzenie mogą osłabiać strukturę skarpy, zamiast ją wzmacniać. Przeznaczanie skarp na drogę do przepędu zwierząt jest również nieodpowiednie, ponieważ takie użytkowanie może prowadzić do dodatkowych przemieszczeń ziemi i uszkodzeń. Typowym błędem myślowym w takich przypadkach jest przekonanie, że proste, fizyczne wsparcie (jak żwir) jest wystarczające, podczas gdy w rzeczywistości konieczne jest zrozumienie interakcji między glebą, wodą a roślinnością w celu skutecznej ochrony przed erozją. Odpowiednie metody umacniania skarp powinny brać pod uwagę wszystkie te aspekty, aby osiągnąć trwałe rozwiązania w zarządzaniu wodami i ochronie środowiska.
Pytanie 20

Najwięcej substancji antyżywieniowych występuje w zbożu

A. życie
B. owsie
C. jęczmieniu
D. pszenicy
Odpowiedzi "pszenicy", "owsa" oraz "jęczmienia" są nieprawidłowe ze względu na mylne zrozumienie roli antyżywieniowych substancji w różnych rodzajach zbóż. Pszenica jest powszechnie spożywana na całym świecie i chociaż zawiera pewne substancje antyżywieniowe, jej profil odżywczy i właściwości zdrowotne, takie jak wysoką zawartość białka, przewyższają potencjalne negatywne efekty. Z kolei owies, pomimo że zawiera mniej substancji antyżywieniowych w porównaniu do żyta, jest znany ze swojego korzystnego wpływu na zdrowie serca oraz stabilizację poziomu cukru we krwi, co czyni go popularnym wyborem w diecie wielu osób. Jęczmień, który również zawiera pewne substancje antyżywieniowe, w tym wspomniany kwas fitynowy, jest jednak ceniony za swoje właściwości prebiotyczne i wspieranie zdrowia układu pokarmowego. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych odpowiedzi często wynikają z ogólnych założeń na temat zbóż jako grupy oraz uproszczonego postrzegania ich wartości odżywczej bez uwzględnienia specyfiki poszczególnych rodzajów. W rzeczywistości, każdy rodzaj ziarna może przynieść korzyści zdrowotne, jeśli jest spożywany w odpowiednich ilościach i w ramach zrównoważonej diety.
Pytanie 21

Na jakie czynniki wpływa zapotrzebowanie pokarmowe lochy w okresie karmienia?

A. metod żywienia.
B. czasookresu laktacji.
C. wielkości miotu.
D. liczby oproszeń.
Pojęcia takie jak technologia żywienia, częstotliwość oproszeń oraz długość okresu laktacji, choć istotne, nie mają bezpośredniego wpływu na zapotrzebowanie pokarmowe lochy karmiącej w kontekście liczby młodych. Technologia żywienia odnosi się do sposobów, w jakie pasze są przygotowywane i podawane zwierzętom, a nie do ich ilości. W praktyce, choć nowoczesne technologie mogą poprawić dostępność składników odżywczych, to podstawowym czynnikiem wpływającym na zapotrzebowanie jest liczba prosiąt w miocie, a nie sama technika. Częstotliwość oproszeń, czyli jak często locha rodzi, może wpływać na jej kondycję, ale to nie zmienia podstawowych potrzeb żywieniowych w danym okresie laktacji. Długość okresu laktacji jest równie istotna, ponieważ im dłużej locha karmi swoje młode, tym większe może być jej zapotrzebowanie, lecz nie jest to kluczowy czynnik determinujący w odniesieniu do liczby młodych, które muszą być wykarmione. W praktyce często można spotkać się z błędnym założeniem, że technologia i harmonogram produkcji mają pierwszeństwo przed rzeczywistymi potrzebami fizjologicznymi zwierząt, co może prowadzić do niewłaściwego żywienia oraz negatywnych skutków dla zdrowia zarówno lochy, jak i jej potomstwa.
Pytanie 22

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 23

Najmniejsze straty azotu podczas aplikacji gnojówki na grunt zapewni użycie

A. opryskiwacza ustawionego na drobne krople
B. rozlewacza redlicowego
C. opryskiwacza ustawionego na duże krople
D. wozu asenizacyjnego
Rozlewacz redlicowy to narzędzie, które umożliwia precyzyjne i równomierne wylewanie gnojówki na pole. Dzięki zastosowaniu redlic, gnojówka jest aplikowana w sposób, który minimalizuje straty azotu, poprzez ograniczenie kontaktu z powietrzem. Straty azotu w gnojówce są najczęściej spowodowane jego odparowaniem w formie amoniaku, co może nastąpić, gdy gnojówka jest rozpylana w drobnych kroplach, a także gdy nie jest odpowiednio wprowadzana w glebę. Redlice w rozlewaczu działają na zasadzie wprowadzenia nawozu bezpośrednio do gleby, co zwiększa dostępność azotu dla roślin i ogranicza jego utraty. Dobre praktyki wskazują, że stosowanie rozlewacza redlicowego przyczynia się do efektywniejszego wykorzystania składników pokarmowych w gnojówce oraz zmniejsza ryzyko negatywnego wpływu na środowisko.
Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

Badanie ekonomiczne i finansowe przedsiębiorstwa ujawniło, że jego wskaźnik płynności generalnej wynosi 4,5. Taki stan rzeczy oznacza, że firma

A. przechowuje nadmierne zasoby obrotowe
B. powinna zmienić organizację produkcji
C. napotyka problemy z płatnościami
D. jest w niebezpieczeństwie bankructwa
Wskaźnik ogólnej płynności na poziomie 4,5 nie jest podstawą do stwierdzenia, że firma musi zmienić strukturę produkcji. Zmiany w strukturze produkcji są zazwyczaj wynikiem analizy popytu rynkowego, kosztów produkcji oraz strategii konkurencyjnej, a nie samego wskaźnika płynności. Wysoka płynność może świadczyć o stabilności finansowej firmy, co często jest korzystne w kontekście planowania produkcji i inwestycji. Również twierdzenie, że firma ma trudności płatnicze jest mylne w kontekście wskaźnika 4,5, ponieważ wysoka płynność wskazuje, że firma ma więcej niż wystarczające aktywa, aby pokryć swoje zobowiązania. Przykładowo, gdyby wskaźnik płynności wynosił 0,5, wówczas takie trudności mogłyby być realnym zagrożeniem. Ponadto, nie można uznać, że wysoka płynność oznacza zagrożenie bankructwem. Bankructwo jest złożonym procesem, który może być wynikiem wielu czynników, w tym niewłaściwego zarządzania, strat operacyjnych czy braku dostępu do finansowania. Zbyt duża ilość aktywów obrotowych może być problematyczna, ale nie oznacza automatycznie, że firma jest w niebezpieczeństwie, lecz raczej, że zasoby mogłyby być lepiej alokowane. W związku z tym, takie myślenie prowadzi do niewłaściwych wniosków i błędnych decyzji strategicznych.
Pytanie 26

Wybierz grupę roślin odpowiednich do uprawy na glebach żytnich, zarówno wysokiej, jak i niskiej jakości?

A. Pszenżyto, ziemniaki wczesne, rzepak ozimy
B. Buraki cukrowe, jęczmień jary, koniczyna czerwona
C. Ziemniaki, owies, żyto
D. Pszenica, buraki cukrowe, jęczmień jary
Wybór pszenicy, buraków cukrowych oraz jęczmienia jarego jako roślin do uprawy na glebach żytnich dobrych i słabych jest problematyczny z kilku powodów. Pszenica, chociaż jest jedną z najważniejszych roślin uprawnych, wymaga gleb o wysokiej żyzności i odpowiednim poziomie wilgotności, co czyni ją mniej odpowiednią do upraw na glebach słabych. Buraki cukrowe, chociaż są wartościowym plonem, również preferują gleby żyzne – ich uprawa na glebach o niskiej jakości może prowadzić do niskich plonów i wymaga dużych nakładów nawozów. Jęczmień jary, mimo że jest bardziej odporny na niekorzystne warunki w porównaniu do pszenicy, również ma swoje wymagania dotyczące jakości gleby, które mogą nie być spełnione na glebach słabych. Często naiwne jest zakładanie, że rośliny te mogą być uprawiane w trudnych warunkach bez dodatkowych inwestycji w nawożenie i poprawę struktury gleby. Zrozumienie specyficznych potrzeb roślin oraz warunków glebowych jest kluczowe w skutecznej agrotechnice. Ignorowanie tych zasad prowadzi do marnotrawstwa zasobów i obniżenia efektywności produkcji rolnej.
Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

Jakie metody stosuje się do oznaczania ras w rejestrze bydła?

A. skróty nazw ras z uwzględnieniem angielskiej ortografii
B. pełne polskie nazwy ras
C. skrócone formy polskich nazw ras
D. kody literowe ustalone w przepisach dotyczących identyfikacji i rejestracji zwierząt
Odpowiedź, że do oznaczania ras w księdze rejestracji bydła stosuje się kody literowe określone w przepisach o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt, jest prawidłowa, ponieważ te kody są standardem określonym w regulacjach dotyczących identyfikacji zwierząt hodowlanych. Kody te ułatwiają identyfikację i rejestrację poszczególnych ras, a także wspierają procesy zarządzania hodowlą. Przykładowo, każdy producent bydła może przydzielić unikalny kod do swojej stada, co pozwala na łatwe śledzenie rodowodów, pochodzenia i zdrowia zwierząt. W praktyce, takie kody są kluczowe dla zapewnienia przejrzystości i zgodności z normami weterynaryjnymi oraz hodowlanymi, co z kolei wpływa na jakość produkcji mleka i mięsa. W związku z tym, ich właściwe stosowanie jest niezbędne do osiągnięcia wysokich standardów w branży hodowlanej.
Pytanie 29

W którym z poniższych przypadków konieczne jest przeprowadzenie siewu na połowie szerokości siewnika podczas pierwszego przejazdu, aby uzyskać zadany rozstaw ścieżek technologicznych?

A. Szerokość siewnika 6 m, rozstaw ścieżek - 18 m
B. Szerokość siewnika 3 m, rozstaw ścieżek - 15 m
C. Szerokość siewnika 3 m, rozstaw ścieżek - 12 m
D. Szerokość siewnika 4 m, rozstaw ścieżek - 12 m
Wybór tej odpowiedzi z siewnikiem o szerokości 3 m i 12 m rozstawie ścieżek jest całkiem sensowny. Jak wiadomo, przy siewie pasowym lepiej się to sprawdza. W praktyce, gdy siewnik ma 3 m, to podczas pierwszego przejazdu pokrywa tylko 1,5 m. Więc dwa przejazdy dają nam 3 m, a to pozwala na takie rozstawienie ścieżek, które wynosi 12 m. Dzięki temu rośliny mają więcej miejsca na rozwój, co jest ważne dla ich wentylacji i nawadniania. W dobrych praktykach rolnych podkreśla się, jak istotne jest, by rośliny miały wystarczająco miejsca, żeby nie konkurowały ze sobą o światło i składniki odżywcze. To z kolei ułatwia pracę maszyn, co w efekcie zmniejsza koszty produkcji.
Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

Zawartość włókna w paszach dla tuczników nie powinna przekraczać

A. 2%
B. 16%
C. 8%
D. 25%
Wybór poziomu włókna w paszach dla tuczników to dość istotna sprawa. Odpowiedzi, które wskazują na zbyt wysokie wartości, jak 16% czy 25%, mogą wynikać z myślenia, że więcej zawsze znaczy lepiej. Ale w rzeczywistości, za dużo włókna może sprawić, że tucznik mniej je, co wpływa na jego wzrost. W okresie intensywnego rozwoju trzeba mieć na uwadze optymalne żywienie. Z drugiej strony, zbyt niski poziom jak 2% także jest problemem. To może prowadzić do kłopotów z trawieniem i spadkiem wydajności. Dlatego ważne jest, żeby w diecie tuczników uwzględniać nie tylko włókno, ale też inne składniki, które wspierają ich zdrowie. Dobrze jest trzymać się zaleceń specjalistów, bo to ma duże znaczenie dla hodowli i zysków. W praktyce przyda się też regularne monitorowanie diety, żeby w razie potrzeby dostosować ją do potrzeb rosnącego zwierzaka.
Pytanie 32

Desykanty to substancje

A. powodujące szybkie usychanie roślin
B. służące do zwalczania chorób roślin
C. przeznaczone do eliminacji szkodliwych gryzoni
D. stosowane do odstraszania ptaków oraz zwierzyny łownej
Desykanty mylone są często z innymi grupami środków ochrony roślin, co prowadzi do nieporozumień. Środki przeznaczone do zwalczania szkodliwych gryzoni raczej nie mają nic wspólnego z desykantami, ponieważ ich działanie koncentruje się na eliminacji organizmów takich jak szczury czy myszy, a ich mechanizm działania różni się od wpływu desykantów na rośliny. Z kolei środki do zwalczania chorób roślin to preparaty fungicydowe lub bakteriobójcze, które mają na celu ochronę roślin przed patogenami, a nie wywoływanie ich usychania. Co więcej, środki odstraszające ptaki i zwierzynę łowną są projektowane w sposób, który nie wpływa na metabolizm roślin, ich rolą jest jedynie zniechęcenie zwierząt do przebywania w danym obszarze. Tak więc, pomylenie desykantów z innymi formami ochrony roślin prowadzi do błędnych wniosków o ich funkcji i zastosowaniu. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi środkami jest kluczowe dla efektywnego zarządzania uprawami oraz ich ochrony, a także dla unikania ewentualnych szkód w ekosystemach. Właściwe stosowanie desykantów w określonych warunkach i zgodnie z zaleceniami producentów jest niezbędne dla osiągnięcia zamierzonych efektów bez negatywnych skutków dla innych organizmów.
Pytanie 33

Wskaż system hodowli bydła mięsnego, który gwarantuje:
- dostęp zwierząt do najlepszej i najzdrowszej paszy,
- mniejsze straty paszy, oszczędność pracy,
- niższe wydatki, lepsze warunki sprzyjające zdrowiu zwierząt?

A. Utrzymanie pastwiskowe
B. Utrzymanie uwięziowe, ściołowe
C. Utrzymanie kombiboksowe
D. Utrzymanie oborowe, wolnostanowiskowe
Systemy utrzymania bydła mięsnego, takie jak utrzymanie kombiboksowe, oborowe wolnostanowiskowe czy uwięziowe ściołowe, mogą być mylnie postrzegane jako odpowiednie rozwiązania dla zapewnienia zdrowia i dobrostanu zwierząt. Utrzymanie kombiboksowe umożliwia bydłu ruch oraz dostęp do paszy, jednak w praktyce nie zawsze zapewnia optymalne warunki żywieniowe, jak ma to miejsce na pastwisku. Główną wadą tego systemu jest ograniczona przestrzeń, co może prowadzić do stresu u zwierząt oraz problemów zdrowotnych, takich jak otyłość czy choroby metaboliczne. Utrzymanie oborowe wolnostanowiskowe z kolei, mimo że oferuje większą swobodę ruchu, często wiąże się z wyższymi kosztami związanymi z transportem paszy oraz koniecznością dbałości o czystość obor. System uwięziowy, choć może być stosunkowo tani, nie zapewnia zwierzętom odpowiedniej swobody ruchu, co negatywnie wpływa na ich zdrowie oraz dobrostan. Takie podejścia mogą prowadzić do błędnych wniosków o efektywności produkcji, ignorując fundamentalne zasady naturalnego żywienia i zachowania bydła. Z perspektywy dobrych praktyk hodowlanych, kluczowe jest, aby systemy utrzymania bydła wspierały nie tylko efektywność ekonomiczną, ale przede wszystkim zdrowie i dobrostan zwierząt.
Pytanie 34

W hodowli rzepaku ozimego nawozy organiczne mogą być używane przed orką

A. przedzimową
B. przedsiewną
C. wiosenną
D. odwrotkę
Stosowanie obornika w praktykach uprawowych rzepaku ozimego wymaga zrozumienia, kiedy jest to najbardziej efektywne. Decyzja o użyciu obornika wiosną, podczas odwrotki czy przedzimowej ma swoje ograniczenia. W przypadku stosowania obornika wiosenną, często jest on wprowadzany zbyt późno, co może skutkować niepełną absorpcją składników odżywczych przez rośliny, które już rozpoczęły wegetację. Rzepak ozimy, jako roślina o wczesnym wzroście, wymaga optymalnych warunków oraz odpowiednio zbilansowanego odżywienia już na początku sezonu, co sprawia, że późniejsze aplikacje obornika są mniej efektywne. W kontekście odwrotki, ten termin odnosi się do rodzaju uprawy, w której stosuje się przetwarzanie gleby na powierzchni, ale nie jest to odpowiedni moment na wzbogacanie gleby w organiczne materiały, co obornik z pewnością reprezentuje. Z kolei stosowanie obornika przedzimowego może prowadzić do strat składników odżywczych w wyniku wymywania podczas zimowych opadów, co obniża jego efektywność. Kluczowe jest zrozumienie, że stosowanie obornika przedsiewnego nie tylko dostarcza roślinom potrzebnych składników odżywczych, ale również poprawia strukturę gleby, co jest kluczowe dla udanego wzrostu rzepaku ozimego. Dlatego wybór odpowiedniego momentu na aplikację obornika jest kluczowy dla uzyskania wysokich plonów.
Pytanie 35

Na podstawie danych z tabeli określ normę pokarmową dla tryka rasy merynos o wadze 120 kg poza sezonem kopulacyjnym.

Masa ciała [kg]Sucha masa [kg]Jedn. ows. [j.o.]Energia strawna [MJ]Białko ogólne strawne [g]
Poza sezonem kopulacyjnym
601,4–1,71,005,9295
801,9–2,21,257,40120
1002,3–2,61,559,18140
1202,5–2,81,7010,05150
A. Sucha masa 2,9 kg - 3,0 kg; 1,8 j.o; 12,05 MJ; 160 g białka strawnego.
B. Sucha masa 2,2 kg - 2,4 kg; 1,6 j.o; 9,00 MJ; 140 g białka strawnego.
C. Sucha masa 1,9 kg - 2,1 kg; 1,5 j.o; 8,00 MJ; 120 g białka strawnego.
D. Sucha masa 2,5 kg - 2,8 kg; 1,7 j.o; 10,05 MJ; 150 g białka strawnego.
Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć kilka kluczowych błędów, które prowadzą do błędnych koncepcji dotyczących norm pokarmowych dla tryka rasy merynos. W wielu przypadkach podawane wartości, takie jak sucha masa czy jednostki pokarmowe, nie są zgodne z aktualnymi standardami żywieniowymi tej rasy. Na przykład, jedna z odpowiedzi sugeruje suchą masę 2,2 kg - 2,4 kg, co jest zbyt niską wartością dla tryka o wadze 120 kg, co może prowadzić do niedoborów pokarmowych i negatywnie wpływać na zdrowie zwierzęcia. Podobnie, wartości energii strawnej lub białka nie odpowiadają rzeczywistym potrzebom metabolicznym zwierzęcia, co może skutkować osłabieniem organizmu i spadkiem wydajności. Wartości podane w niepoprawnych odpowiedziach mogą wynikać z nieaktualnych danych lub niepoprawnego rozumienia pojęć związanych z żywieniem zwierząt. Ważne jest, aby przy ustalaniu norm pokarmowych korzystać z aktualnych badań i zaleceń, co pozwala na uniknięcie typowych błędów myślowych, jak nadmierne uogólnienie czy brak uwzględnienia specyfiki rasy i kondycji fizycznej zwierząt. Dlatego kluczowe jest, aby hodowcy byli świadomi aktualnych norm pokarmowych oraz ich praktycznego zastosowania w hodowli. Zastosowanie precyzyjnych danych żywieniowych wpływa na zdrowie stada oraz efektywność produkcji mięsa.
Pytanie 36

Określ optymalną temperaturę w kojcu dla warchlaków odsadzonych w 35 dniu życia.

Temperatura wymagana w kojcach dla prosiąt
GrupaTemperatura (°C)
minimalnaoptymalnamaksymalna
Prosięta 1 – 3-dniowe253234
Prosięta 4 – 14-dniowe242832
Prosięta 15 – 28-dniowe182327
Warchlaki 28 – 56-dniowe182125
A. 18oC
B. 23oC
C. 21oC
D. 25oC
Wybór nieprawidłowej temperatury w kojcu dla warchlaków może wynikać z kilku mylnych założeń dotyczących ich potrzeb w zakresie środowiska. Na przykład, odpowiedzi sugerujące temperatury takie jak 18oC lub 23oC mogą wydawać się logiczne, jednak w rzeczywistości są one zbyt niskie lub nieoptymalne dla zwierząt w tym wieku. Warchlaki w wieku od 28 do 56 dni charakteryzują się intensywnym wzrostem, a ich metabolizm wymaga stabilnych i odpowiednich warunków termicznych. Temperatura 18oC, chociaż nie jest ekstremalnie niska, może prowadzić do obniżonego apetytu i spowolnienia wzrostu, ponieważ warchlaki zaczynają szukać ciepła, co wiąże się ze zwiększonym wydatkiem energetycznym. Z kolei temperatura 23oC, chociaż bliższa optymalnej, może być zbyt wysoka w niektórych warunkach, prowadząc do przegrzania, które jest niebezpieczne dla zdrowia zwierząt. Warto zrozumieć, że w przypadku hodowli zwierząt, w szczególności warchlaków, kluczowe znaczenie ma wiedza o ich potrzebach fizjologicznych oraz umiejętność dostosowywania warunków środowiskowych. Hodowcy powinni opierać swoje decyzje na rzetelnych danych i zaleceniach specjalistów, a nie na przypuszczeniach czy ogólnych przekonaniach. To zrozumienie pozwala na unikanie typowych błędów związanych z hodowlą, prowadząc do zdrowszych i bardziej wydajnych zwierząt.
Pytanie 37

Największą ilość białka zawierają

A. ziarna pszenicy i owsa
B. łuszczyny rzepaku ozimego oraz jarego
C. nasiona łubinu i grochu
D. nasiona i kolby kukurydzy
Wybór odpowiedzi dotyczących łuszczyn rzepaku ozimego i jarego, ziarniaków pszenicy i owsa, oraz nasion i kolb kukurydzy może wydawać się na pierwszy rzut oka logiczny, jednakże nie uwzględnia kluczowych różnic w zawartości białka w tych grupach roślinnych. Rzepak, choć jest cennym źródłem oleju, nie jest znany z wysokiej zawartości białka, której poziom wynosi zaledwie od 20% do 25%. Z kolei pszenica i owies, popularne zboża, oferują białko, ale ich zawartość tej substancji odżywczej zazwyczaj oscyluje w granicach 10% do 15%. Kukurydza, mimo że stanowi podstawowy składnik diety w wielu kulturach, również nie jest bogatym źródłem białka, a jej zawartość białka wynosi od 8% do 10%. Stąd wynika, że odpowiedzi te nie są najlepszymi źródłami białka w porównaniu do łubinu i grochu. Typowym błędem myślowym jest ocena wartości odżywczej roślin na podstawie ich popularności w diecie, a nie rzeczywistej analizy zawartości składników odżywczych. Dla osób planujących dietę bogatą w białko roślinne, istotne jest uwzględnienie strączkowców, które są nie tylko odżywcze, ale także sprzyjają zdrowiu układu pokarmowego oraz wspierają zrównoważony rozwój rolnictwa poprzez poprawę jakości gleby.
Pytanie 38

Oblicz koszt nawożenia rzepaku superfosfatem potrójnym, jeśli na działce o powierzchni 3 ha zastosowano nawóz w ilości 170 kg/ha. Cena 1 dt superfosfatu potrójnego wynosi 100 zł?

A. 17000 zł
B. 51000 zł
C. 5100 zł
D. 510 zł
Wybór błędnych odpowiedzi może wynikać z nieprecyzyjnego zrozumienia sposobu obliczania kosztów nawożenia. Na przykład, odpowiedź sugerująca kwotę 17000 zł mogła powstać w wyniku pomnożenia 170 kg przez 100 zł, ale nie uwzględniając, że to odnosi się do jednostki powierzchni, a nie całkowitych kosztów na całym polu. Warto pamiętać, że koszt nawożenia powinien być obliczany na podstawie całkowitej ilości nawozu zużytego na całej powierzchni uprawy, a nie tylko na jednostkę powierzchni. Inna typowa pomyłka to wynik 5100 zł, który może wynikać z błędnego pomnożenia 170 kg przez 3 ha, co daje 510 kg, a następnie przez 100 zł, co daje 51000 zł. Jednak w tym przypadku, przeliczenie na decytony nie zostało uwzględnione, prowadząc do nieprawidłowego wyniku. Takie pomyłki często pokazują, jak ważne jest zrozumienie jednostek miary i konwersji, a także precyzyjnego rozumienia matematyki stosowanej w rolnictwie. Dobre praktyki w obszarze nawożenia zakładają dokładne planowanie i obliczanie ilości nawozów, co wpływa nie tylko na koszty, ale także na zdrowie gleby i jakość plonów. Dlatego kluczowe jest ścisłe przestrzeganie zasad obliczeń oraz regularne przeszkolenie w zakresie nowoczesnych metod zarządzania nawożeniem.
Pytanie 39

Jakie urządzenie wykorzystuje się do zbioru zielonek na siano?

A. sieczkarnię polową
B. owijarkę balotów
C. kosiarkę rotacyjną
D. kombajn do zielonek
Sieczkarnia polowa, owijarka do balotów oraz kombajn do zielonek to urządzenia, które służą do innych, specyficznych zadań w procesie zbioru i obróbki pasz. Sieczkarnia polowa jest wykorzystywana głównie do rozdrabniania roślin na paszę dla zwierząt, a nie do ich zbioru na siano. Jej działanie polega na cięciu i miażdżeniu materiału, co jest nieefektywne w kontekście produkcji siana, gdzie kluczowe jest zachowanie jak największej ilości składników odżywczych w roślinach. Owijarka do balotów natomiast służy do pakowania już zebranych i wyschniętych roślin w baloty, co jest krokiem po zbiorze, a nie jego częścią. Nie ma zastosowania podczas samego koszenia, gdyż jej funkcja jest ograniczona do zabezpieczenia gotowego siana przed wilgocią i zepsuciem. Kombajn do zielonek, mimo że może przetwarzać różne rodzaje roślin, nie jest najefektywniejszym narzędziem do zbioru siana, gdyż jego zastosowanie obejmuje bardziej kompleksowe operacje, takie jak zbiór i przetwarzanie całych pól roślin zielonych. Wybór niewłaściwego urządzenia do zbioru zielonek jest typowym błędem, który może prowadzić do obniżonej jakości siana oraz mniejszych plonów. Ważne jest, aby każdy rolnik dobrze rozumiał funkcje i możliwości dostępnych maszyn, aby móc podjąć najlepszą decyzję w kontekście swojej produkcji rolniczej.
Pytanie 40

Na początku roku zatrudnienie w firmie AGA wynosiło 480 pracowników. W trakcie roku z pracy odeszło 60 osób. O ile procent zmniejszyło się zatrudnienie w tej firmie?

A. 60,0%
B. 12,5%
C. 45,0%
D. 25,0%
Odpowiedź 12,5% jest prawidłowa, ponieważ obliczenia dotyczące zmiany zatrudnienia opierają się na analizie procentowej. Początkowy stan zatrudnienia wynosił 480 osób, a w ciągu roku zwolniono 60 pracowników. Aby obliczyć, o ile procent zmniejszyło się zatrudnienie, należy najpierw ustalić liczbę pracowników po zwolnieniach, co daje 480 - 60 = 420 osób. Następnie obliczamy zmniejszenie zatrudnienia jako 60 osób. Aby wyliczyć procentowy spadek, dzielimy liczbę zwolnionych pracowników przez początkową liczbę zatrudnionych i mnożymy przez 100. Wzór wygląda następująco: (60 / 480) * 100 = 12,5%. Tego typu obliczenia są często stosowane w zarządzaniu zasobami ludzkimi oraz w raportowaniu wyników finansowych, co pozwala na monitorowanie efektywności organizacji i wprowadzanie niezbędnych korekt w strategii zarządzania personelem.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej