Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 27 grudnia 2025 10:02
Data zakończenia: 27 grudnia 2025 10:08

Egzamin zdany!

Wynik: 34/40 punktów (85,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W której technice zostało wykonane zdjęcie morza?

A. Niski klucz.

B. Izohelia.

C. Relief.

D. Wysoki klucz.

Technika "wysoki klucz" jest często wykorzystywana w fotografii, aby uzyskać jasny, eteryczny efekt, który jest widoczny na dołączonym zdjęciu morza. Charakteryzuje się ona dominacją jasnych tonów oraz minimalnym kontrastem, co sprawia, że obrazy wydają się lekkie i delikatne. W praktyce, w fotografii krajobrazowej, użycie wysokiego klucza często wiąże się z fotografowaniem w warunkach silnego oświetlenia, na przykład podczas złotej godziny, kiedy światło jest miękkie. Technika ta pozwala na osiągnięcie harmonijnych przejść tonalnych, co doskonale oddaje atmosferę spokojnej wody i nieba. W zawodowej fotografii, wysoki klucz bywa wykorzystywany do portretów czy zdjęć artystycznych, gdzie celem jest osiągnięcie nastroju lekkości i eteryczności. Warto również zauważyć, że dobór techniki na etapie planowania sesji zdjęciowej powinien być zgodny z zamierzonymi efektami artystycznymi, a wysoki klucz jest idealnym wyborem, gdy chcemy podkreślić piękno natury.

Pytanie 2

Najnowsza technologia powłok antyrefleksyjnych w obiektywach wykorzystuje

A. podwójne warstwy polaryzacyjne do filtrowania światła

B. powłoki grafenowe do blokowania odblasków

C. warstwy złota do absorpcji promieniowania ultrafioletowego

D. struktury nanocząsteczkowe do rozpraszania światła

Rozważając inne odpowiedzi, warto zauważyć, że wykorzystanie warstw złota do absorpcji promieniowania ultrafioletowego nie jest praktycznym rozwiązaniem w kontekście powłok antyrefleksyjnych. Złoto jest doskonałym przewodnikiem elektrycznym, ale jego absorpcja UV nie jest efektywna w kontekście przeciwdziałania odblaskom, a ponadto jest kosztownym materiałem, co czyni go nieefektywnym wyborem w produkcji masowej. Z kolei powłoki grafenowe, choć mają potencjał, nie są jeszcze powszechnie wykorzystywane w obiektywach. Grafen to materiał o niezwykłych właściwościach mechanicznych i elektrycznych, ale nie ma jeszcze wystarczających badań potwierdzających jego praktyczność w eliminacji odblasków w obiektywach optycznych. Natomiast podwójne warstwy polaryzacyjne mogą pomóc w redukcji odblasków, ale ich działanie jest oparte na filtracji, a nie na działaniach antyrefleksyjnych. Tego typu rozwiązania są bardziej stosowane w okularach przeciwsłonecznych niż w obiektywach fotograficznych, gdzie kluczowe jest rozpraszanie światła, a nie jego filtrowanie. Stąd, wybór odpowiednich materiałów i technologii w produkcji obiektywów jest kluczowy dla uzyskania najlepszej jakości optycznej oraz komfortu użytkowania.

Pytanie 3

Określ nazwę zjawiska, które występuje w srebrowych warstwach materiałów światłoczułych na skutek intensywnego, krótkiego naświetlania?

A. Guma

B. Dagerotypia

C. Izohelia

D. Solaryzacja

Solaryzacja to zjawisko, które zachodzi w srebrowych warstwach światłoczułych, polegające na ich nieodwracalnym ciemnieniu pod wpływem silnego, krótkotrwałego naświetlania. Proces ten jest związany z reakcją chemiczną, która prowadzi do zmiany struktury kryształów srebra w emulsji fotograficznej. W praktyce solaryzacja może być wykorzystywana w technikach artystycznych do uzyskiwania nietypowych efektów wizualnych, takich jak kontrastowe obrazy o wyrazistych detalach. Artystyczne zastosowanie solaryzacji może być zauważalne w fotografii eksperymentalnej, gdzie artyści celowo manipulują procesem naświetlania, aby uzyskać unikalne rezultaty. W kontekście standardów branżowych, solaryzacja jest często omawiana w materiałach dotyczących technik ciemniowych oraz w podręcznikach zajmujących się historią fotografii, co potwierdza jej istotność w rozwoju tego medium.

Pytanie 4

Na ilustracjach przedstawiono efekt zastosowania w programie Adobe Potoshop filtra

A. wyostrzenie.

B. krystalizacja.

C. solaryzacja.

D. płaskorzeźba.

To jest dokładnie efekt filtra „krystalizacja” w Adobe Photoshop. Z mojego doświadczenia wynika, że jest to narzędzie bardzo przydatne, gdy chcemy uzyskać efekt przypominający rozbite szkło albo mozaikę. Procedura działania tego filtra polega na dzieleniu obrazu na wiele drobnych, nieregularnych fragmentów przypominających kryształy, przez co szczegóły stają się rozmyte, a całość wygląda dość abstrakcyjnie. Taki efekt często wykorzystuje się w grafice komputerowej do stylizacji zdjęć, żeby nadać im artystyczny, nieco nierealistyczny charakter. W branży graficznej krystalizacja jest stosowana także wtedy, gdy chcemy ukryć pewne detale obrazu bez całkowitej utraty rozpoznawalności kompozycji. Moim zdaniem, umiejętne użycie tego filtra może być świetnym sposobem na podkreślenie kreatywności w projektowaniu – np. w materiałach promocyjnych, plakatach czy okładkach książek. Warto pamiętać, że dobrym standardem pracy jest testowanie różnych ustawień filtra, bo dzięki temu można dopasować efekt końcowy do stylu projektu i oczekiwań klienta.

Pytanie 5

Efekt widoczny na fotografii uzyskano z wykorzystaniem

A. zniekształcenia falowanie.

B. krystalizacji.

C. zniekształcenia wirówki.

D. solaryzacji.

Efekt widoczny na fotografii pochodzi ze zniekształcenia wirówki, czyli popularnej techniki cyfrowej transformacji obrazu, która polega na zakręceniu obrazu wokół określonego punktu. W praktyce mówi się na to często 'twist' albo właśnie efekt wirówki. Taki zabieg jest szeroko stosowany w grafice komputerowej i fotografii artystycznej, gdy chcemy osiągnąć wrażenie ruchu, dynamiki lub surrealistycznego zniekształcenia rzeczywistości. Moim zdaniem to jeden z fajniejszych efektów do eksperymentowania, bo można nim zupełnie odmienić zwykłe zdjęcie – zwykłe paski czy linie zaczynają przypominać abstrakcję. W programach takich jak Photoshop czy GIMP znajdziesz filtry o nazwie 'twirl' albo 'swirl', które pozwalają precyzyjnie ustawić środek wiru i intensywność efektu. Branżowe standardy podpowiadają, żeby nie przesadzać z siłą efektu, bo łatwo stracić czytelność obrazu, ale do celów artystycznych czasem warto puścić wodze fantazji. Co ciekawe, zniekształcenie wirówki wykorzystuje się także w edukacji, żeby pokazać działanie przekształceń nieliniowych – można wtedy na przykład tłumaczyć uczniom, jak obraz zmienia się pod wpływem algorytmów przetwarzania cyfrowego. Z mojego doświadczenia wynika, że takie efekty są świetnym punktem wyjścia do rozmów o tym, jak widzimy świat i jak technologia pozwala go interpretować na nowe sposoby.

Pytanie 6

Technika tworzenia cyfrowych negatywów do druku w procesie platinum/palladium wymaga

A. wykonania serii wydruków próbnych o rosnącej ekspozycji

B. użycia specjalnego papieru z podłożem metalicznym

C. przygotowania negatywu o wysokiej gęstości i dużym kontraście na przeźroczystej kliszy

D. zastosowania filtrów polaryzacyjnych podczas naświetlania papieru

Odpowiedź dotycząca przygotowania negatywu o wysokiej gęstości i dużym kontraście na przeźroczystej kliszy jest jak najbardziej trafna w kontekście techniki platinum/palladium. Ta metoda druku wymaga, aby negatyw był wykonany z odpowiednią starannością, gdyż jego jakość ma bezpośredni wpływ na finalny efekt wizualny. Wysoka gęstość negatywu zapewnia, że cienie będą głębokie i bogate, podczas gdy duży kontrast sprawi, że wydrukowane obrazy będą miały wyraźnie określone detale. Przykładowo, negatywy powinny być wytwarzane z wykorzystaniem wysokiej jakości skanów lub zdjęć, które są odpowiednio przetworzone w programach graficznych, aby uzyskać pożądany kontrast. Standardowe praktyki w tej dziedzinie sugerują użycie klisz, które są specjalnie zaprojektowane do tego typu pracy, aby uniknąć problemów z ekspozycją i tonacją. Dodatkowo, właściwe przygotowanie negatywu pozwala na uzyskanie wytrzymałych i estetycznych wydruków, które są cenione w sztuce fotograficznej. Warto zwrócić uwagę, że ten proces wymaga także odpowiedniego naświetlenia, co decyduje o ostatecznym wyglądzie dzieła.

Pytanie 7

Metoda tworzenia obrazu, w której przeważają ciemne tonacje oraz czerń, to

A. pigment

B. guma

C. low key

D. high key

Teknika low key odnosi się do stylu fotografii i sztuki wizualnej, w której dominują ciemne tony oraz czerń, co pozwala na uzyskanie dramatycznego i głębokiego efektu wizualnego. W tej technice kluczowym elementem jest kontrast między światłem a cieniem, co tworzy atmosferę tajemniczości oraz intensywności. Przykładami zastosowania low key mogą być portrety artystyczne, w których gra światła i cienia podkreśla rysy twarzy modela, nadając im wyrazistość i charakter. Fotografowie często stosują takie metody w fotografii mody czy portretowej, aby skoncentrować uwagę widza na danym obiekcie. Efekty low key są również wykorzystywane w filmie i sztukach performatywnych, aby wywołać emocje poprzez atmosferę. W branży filmowej technika ta ma zastosowanie w tworzeniu napięcia i dramatyzmu, co można zaobserwować w wielu filmach kryminalnych i thrillerach, gdzie ciemne, niejednoznaczne oświetlenie wpływa na odbiór narracji. Zrozumienie tej techniki jest kluczowe dla profesjonalnych fotografów, którzy pragną bawić się światłem, aby osiągać zamierzone efekty wizualne.

Pytanie 8

Procesy hybrydowe w fotografii łączą

A. różne techniki druku cyfrowego

B. techniki studyjne z plenerowymi

C. techniki analogowe z cyfrowymi

D. fotografię barwną z czarno-białą

Procesy hybrydowe w fotografii to połączenie technik analogowych z cyfrowymi, co umożliwia twórcom wykorzystanie zalet obu tych światów. Przykładem takiego podejścia jest skanowanie zdjęć wykonanych na filmie, a następnie ich edytowanie w programach graficznych, takich jak Adobe Photoshop. Dzięki temu możemy uzyskać unikalne efekty, które łączą charakterystyczną estetykę filmu z precyzją i możliwościami cyfrowej obróbki. Warto zauważyć, że wielu współczesnych fotografów korzysta z hybrydowych metod pracy, aby wzbogacić swoje projekty o różnorodne style i techniki. Dodatkowo, taki proces pozwala na archiwizację analogowych prac w formie cyfrowej, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, gdzie dbałość o zachowanie materiałów fotograficznych ma kluczowe znaczenie dla ich przyszłej dostępności i możliwości reprodukcji. Hybrydowe podejście staje się coraz bardziej popularne wśród artystów, którzy chcą eksplorować nowe kierunki w sztuce wizualnej.

Pytanie 9

Rodzaj techniki fotograficznej, która dotyczy rejestracji płaskiego obiektu, nazywa się

A. techniką tonorozdzielczą

B. spektrofotografią

C. mikrofilmowaniem

D. fotoreprodukcją

Fotoreprodukcja to naprawdę ciekawa technika, która pozwala na wierne kopiowanie różnych płaskich materiałów, jak dokumenty czy obrazy. Jest ona super ważna zwłaszcza w archiwach i muzeach, bo tam dbają o to, żeby oryginały były w dobrym stanie. Używa się tu specjalnych aparatów i różnych ustawień oświetlenia, żeby uzyskać jak najlepsze szczegóły i kolory. Przykładem może być digitalizacja starych książek, gdzie każda strona jest fotografowana w odpowiednich warunkach. Dzięki temu można później stworzyć elektroniczną wersję, co jest mega przydatne! Warto pamiętać o dobrych praktykach, jak użycie filtrów czy kontrola ekspozycji, bo to pomaga zachować autentyczność. Dzięki tej technice możemy także tworzyć zabezpieczone kopie i dzielić się materiałami z innymi, nie ryzykując uszkodzenia oryginałów. Także fotoreprodukcja to coś, co ma znacznie i może być naprawdę użyteczne!

Pytanie 10

Perspektywę żabią zastosowano na fotografii

A. Fotografia 3

B. Fotografia 2

C. Fotografia 1

D. Fotografia 4

Perspektywa żabia, często nazywana też ujęciem z żabiej perspektywy, polega na fotografowaniu obiektu od dołu ku górze. Taka technika daje efekt, jakby patrzeć na fotografowany przedmiot z poziomu ziemi, co sprawia, że obiekt wydaje się większy, bardziej monumentalny i dominujący. W praktyce często używa się jej, żeby dodać dynamizmu lub dramatyzmu zdjęciom – na przykład w fotografii architektury, gdzie budynki wydają się wtedy bardziej okazałe, albo w fotografii portretowej, gdzie można podkreślić siłę postaci. W przypadku tej fotografii widać wyraźnie, że zdjęcie jest wykonane od dołu – doniczka z kwiatami została uchwycona z takiego kąta, że jej spód jest widoczny, a same kwiaty wydają się jakby wyższe niż w rzeczywistości. Taki sposób fotografowania nie jest przypadkowy – czasem pomaga ukryć tło lub wydobyć szczegóły, które z normalnego poziomu byłyby niewidoczne. Moim zdaniem to bardzo przydatna technika, bo pozwala eksperymentować z kompozycją i prezentacją przedmiotów w nietypowy sposób. W branży fotograficznej zaleca się, by nie nadużywać tej perspektywy, ale warto ją znać i umieć stosować z głową – bo czasem to właśnie żabia perspektywa ratuje zdjęcie, które byłoby nudne z tradycyjnego ujęcia.

Pytanie 11

Technika reprodukcji obrazów, która opiera się na zjawisku elektrostatycznego transferu obrazu na materiał, określana jest jako

A. holografią

B. solaryzacją

C. kserografią

D. izohelią

Kserografia jest nowoczesną metodą reprodukcji obrazów, która opiera się na zjawisku elektrostatycznego przenoszenia obrazu na podłoże, najczęściej papier. Proces ten polega na naładowaniu elektrycznym bębna światłoczułego, który następnie naświetlany jest obrazem. Naładowane miejsca przyciągają toner, który jest następnie przenoszony na papier. Kserografia jest szeroko stosowana w biurach i instytucjach edukacyjnych, oferując efektywne i szybkie kopiowanie dokumentów. Warto wspomnieć, że kserografia jest fundamentalną technologią w dziedzinie druku cyfrowego, a jej zastosowanie obejmuje nie tylko standardowe kopiowanie, ale także drukowanie zdjęć, dokumentów oraz materiałów marketingowych. Dzięki kserografii możliwe jest również tworzenie wydruków w różnych formatach oraz kolorach, co czyni ją niezwykle wszechstronnym narzędziem w codziennej pracy z dokumentami. Kserografia wyróżnia się również efektywnością kosztową, szczególnie przy dużych nakładach.

Pytanie 12

Na ilustracjach przedstawiono efekt zastosowania w programie Adobe Photoshop filtra

A. płaskorzeźba.

B. solaryzacja.

C. wyostrzenie.

D. krystalizacja.

Odpowiedź "krystalizacja" jest prawidłowa, ponieważ filtr krystalizacji w Adobe Photoshop przekształca obraz w sposób, który przypomina strukturę kryształów. Efekt ten polega na podzieleniu obrazu na wielokątne obszary, gdzie każdy z nich ma jednolity kolor, co tworzy wrażenie, że obraz składa się z odrębnych, wyraźnych fragmentów. Tego typu efekty są często wykorzystywane w grafice komputerowej do tworzenia unikalnych i stylowych wizualizacji, które mogą przyciągać uwagę odbiorców. Przykładem zastosowania filtra krystalizacji może być tworzenie efektownych tła do plakatów, okładek albumów muzycznych czy grafik internetowych. W branży kreatywnej, umiejętność tworzenia efektów wizualnych poprzez odpowiednie zastosowanie filtrów jest kluczowa, ponieważ pozwala na wyróżnienie się w tłumie i nadanie projektom charakteru. Zgodnie z dobrymi praktykami, ważne jest również, aby nie nadużywać tego efektu, by nie przytłoczyć odbiorcy nadmiarem skomplikowanych struktur wizualnych.

Pytanie 13

Jak nazywa się technika uzyskiwania zdjęć na papierze za pomocą metody chromianowej?

A. cyjanotypia

B. guma

C. dagerotypia

D. kalotypia

Technika chromianowa, zwana także gumą, to jeden z najstarszych procesów fotograficznych, który wykorzystuje chromiany do uzyskania trwałych obrazów na papierze. Proces ten polega na naświetlaniu papieru pokrytego warstwą gumy arabskiej wymieszaną z pigmentem i solą chromianową. Po naświetleniu, papier jest poddawany procesowi wywoływania, w którym nie naświetlone obszary są usuwane, ujawniając obraz. Główne zalety tej techniki to możliwość uzyskania intensywnych kolorów oraz unikalnej faktury, co czyni ją popularną wśród artystów i fotografów poszukujących nietypowych efektów. Przykładowo, w praktyce artystycznej guma chromianowa jest często stosowana do tworzenia odbitek w technice obrazów wielowarstwowych. Dodatkowo, guma pozwala na dużą swobodę w manipulowaniu obrazem, co jest cenione w środowiskach artystycznych i edukacyjnych. Dobrze znane są również prace współczesnych artystów, którzy łączą tę technikę z nowoczesnymi mediami, co świadczy o jej wszechstronności i aktualności w dziedzinie sztuki fotograficznej.

Pytanie 14

Jaką metodę wykorzystywano do uzyskania obrazu pozytywowego w dagerotypii?

A. Płytkę miedzianą pokrytą srebrem poddaje się działaniu pary jodu

B. Obraz utajony jest narażany na działanie pary jodu

C. Obraz utajony poddaje się działaniu pary rtęci

D. Płytka miedziana jest trawiona w kwasie siarkowym

Odpowiedź 'Obraz utajony poddaje się działaniu pary rtęci' jest prawidłowa, ponieważ proces wywoływania obrazów w dagerotypii polegał na zastosowaniu pary rtęci, która miała na celu ujawnienie obrazu utajonego, utworzonego na posrebrzanej płytce. Po naświetleniu, gdzie światło reagowało z pokrytą jodem powierzchnią, obraz pozostał niewidoczny do momentu, aż nie zadziałała para rtęci. Rtęć kondensowała się w miejscach, gdzie światło dotarło do płytki, tworząc widoczny obraz. W praktyce, ten proces był kluczowy dla uzyskania trwałych odbitek fotograficznych, co czyniło dagerotypię jedną z pierwszych form fotografii. Użycie pary rtęci było standardem w tej technice i stanowiło istotny element procesu, który przyczynił się do jej popularności oraz postępu w dziedzinie fotografii. Zrozumienie tej procedury jest kluczowe dla każdej osoby zainteresowanej historią fotografii oraz technikami wywoływania obrazów.

Pytanie 15

Którą metodę uzyskiwania obrazu pozytywowego stosowano w dagerotypii?

A. Obraz utajony jest poddawany działaniu pary rtęci

B. Posrebrzaną płytkę miedzianą poddaje się działaniu pary jodu

C. Miedziana płytka poddawana jest trawieniu w kwasie siarkowym

D. Obraz utajony jest poddawany działaniu pary jodu

Dagerotypia, jako jedna z pierwszych technik fotografii, wykorzystywała zjawisko wywołania obrazu pozytywowego poprzez działanie pary rtęci na obraz utajony. Po naświetleniu, utajony obraz był widoczny tylko pod odpowiednim kątem i w odpowiednich warunkach oświetleniowych. Proces wywołania polegał na umieszczeniu płytki miedzianej pokrytej warstwą srebra w komorze z parą rtęci, co powodowało, że srebro reagowało z parą, a w miejscach, gdzie zostało naświetlone, powstawał widoczny obraz. Takie podejście pozwalało na uzyskanie bardzo szczegółowych i kontrastowych obrazów. W praktyce, dagerotypia stała się popularna w XIX wieku, a jej technologia była wykorzystywana w portretach oraz dokumentacji różnych wydarzeń. Znajomość tego procesu jest nie tylko istotna dla historyków fotografii, ale również dla współczesnych artystów, którzy eksplorują tradycyjne techniki.

Pytanie 16

Grafika wektorowa jest przechowywana w postaci informacji o

A. liniaturach

B. krzywych matematycznych

C. krążkach rozproszenia

D. pikselach

Obrazy wektorowe to naprawdę ciekawa sprawa. Zamiast pikseli, mamy krzywe matematyczne, które definiują kształty. Dzięki temu możemy je skalować bez obawy o utratę jakości. To czyni je idealnymi do logotypów i podobnych rzeczy, gdzie ostrość i wyrazistość są na wagę złota. Warto wiedzieć, że w projektowaniu graficznym często korzysta się z formatów jak SVG czy EPS, które świetnie nadają się do edytowania takich obrazów. Grafika wektorowa ma wiele zastosowań – od druku, przez animacje, aż po interfejsy użytkownika. To wszystko sprawia, że estetyka i jakość zdjęć są super ważne. No i te matematyczne krzywe pomagają zaoszczędzić miejsce i ułatwiają edytowanie, co jest naprawdę istotne, gdy pracujemy w programach takich jak Adobe Illustrator czy CorelDRAW.

Pytanie 17

Efekt widoczny na fotografii uzyskano z wykorzystaniem funkcji

A. solaryzacja.

B. zniekształcenie falowania.

C. krystalizacja.

D. zniekształcenie wirówki.

Technika zniekształcenia wirówki, znana również jako efekt „twirl” w programach graficznych, opiera się na przekształceniu obrazu poprzez obrót wokół centralnego punktu. W praktyce wygląda to trochę tak, jakby ktoś chwycił środek zdjęcia i zakręcił nim jak karuzelą – im dalej od środka, tym bardziej linie zaczynają tworzyć charakterystyczny spiralny wzór. To narzędzie często wykorzystywane w grafikach kreatywnych, szczególnie gdy zależy nam na nadaniu statycznym obrazom dynamiczności i abstrakcyjnego charakteru. Moim zdaniem to bardzo efektowny sposób na ożywienie nudnych elementów lub zamaskowanie mniej udanych fragmentów zdjęcia. W branży graficznej, zniekształcenie wirówki jest stosowane zgodnie z dobrymi praktykami – przede wszystkim tam, gdzie liczy się ekspresja wizualna, na przykład w projektach okładek muzycznych, plakatach czy eksperymentalnych kampaniach reklamowych. Często polecam tę technikę uczniom podczas nauki Photoshopa lub GIMPa, bo bardzo dobrze pokazuje jak transformacje geometryczne potrafią zmienić odbiór obrazu. Warto pamiętać, że takie przekształcenia można kontrolować – intensywność efektu, kierunek skrętu czy punkt centralny. To daje duże pole do popisu i kreatywnej zabawy, a zarazem uczy praktycznych aspektów pracy z warstwami i narzędziami przekształceń.

Pytanie 18

Proces generowania modeli 3D na podstawie fotografii nazywany jest

A. fotosyntezą

B. holografią

C. skanowaniem laserowym

D. fotogrametrią

Fotogrametria to technika, która umożliwia tworzenie modeli 3D na podstawie zdjęć, wykorzystując różnice w perspektywie i geometrię obiektów. Proces ten polega na analizie zdjęć wykonanych z różnych kątów, co pozwala na wyznaczenie współrzędnych punktów na powierzchni obiektu w trójwymiarowej przestrzeni. Przykładem zastosowania fotogrametrii jest inżynieria lądowa, gdzie używa się jej do skanowania terenu przed budową, a także w archeologii do dokumentacji wykopalisk. Fotogrametria jest także stosowana w geodezji, gdzie wykorzystywane są techniki pomiarowe do tworzenia map topograficznych. Ważnym aspektem jest zastosowanie odpowiedniego oprogramowania, które automatyzuje proces przetwarzania zdjęć i generowania modeli 3D. Praktyki te opierają się na standardach takich jak ISO 19130, które dotyczą fotogrametrii i geoinformacji, co zapewnia wysoką jakość i precyzję uzyskiwanych wyników.

Pytanie 19

Na ilustracji przedstawiono zastosowanie filtra

A. usuwanie przeplotu.

B. solaryzacja.

C. redukcja szumów.

D. wyostrzenie.

Solaryzacja to technika, która polega na częściowej inwersji kolorów w obrazie, co prowadzi do uzyskania niezwykłego, surrealistycznego efektu. Na przedstawionej ilustracji widzimy, jak różne obszary obrazu zyskują nietypowy rozkład kolorów, co jest kluczowym znakiem solaryzacji. Tego typu efekty są szeroko stosowane w fotografii artystycznej oraz w grafice cyfrowej, gdzie celem jest uzyskanie unikalnego wyrazu i emocjonalnego przekazu. W praktyce, solaryzacja może być osiągnięta zarówno za pomocą filtrów w programach graficznych, takich jak Adobe Photoshop, jak i przez odpowiednie ustawienia w aparatach fotograficznych. Efekt ten może również być wykorzystywany w reklamie oraz w projektach multimedialnych, gdzie istotne jest przyciągnięcie uwagi odbiorcy. Warto jednak pamiętać, że solaryzacja wymaga umiejętności oraz wyczucia estetycznego, aby nie zdominowała pierwotnej treści obrazu, a jedynie ją wzbogaciła. Zgłębiając techniki solaryzacji, warto zwrócić uwagę na aspekty kompozycji oraz użycie kolorów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie sztuki wizualnej.

Pytanie 20

Na ilustracjach przedstawiono efekt zastosowania w programie Adobe Photoshop filtra

A. wyostrzenie.

B. krystalizacja.

C. solaryzacja.

D. płaskorzeźba.

Wyostrzenie polega na zwiększeniu kontrastu krawędzi w obrazie, co ma na celu poprawę jego ostrości. Ta technika jest często wykorzystywana do poprawy detali zdjęć, jednak nie jest to efekt, który można by pomylić z solaryzacją. Wyostrzenie polega na manipulacji pikselami w taki sposób, aby uwydatnić różnice w jasności wzdłuż krawędzi. Płaskorzeźba to technika, która nadaje obrazom trójwymiarowości poprzez symulację cieni i świateł, co również nie ma nic wspólnego z solaryzacją. W rzeczywistości, płaskorzeźba może sprawić, że obraz będzie wyglądał na bardziej płaski, a nie na odwrócony w kontekście jasności. Krystalizacja, z drugiej strony, to proces, który wprowadza do obrazu efekt przypominający kryształy, co również jest zupełnie inną techniką. Użytkownicy mogą mylić te terminy, myśląc, że wszystkie te efekty wpływają na sposób przedstawienia obrazu, jednak każda z wymienionych technik ma swoje unikalne cechy i zastosowania. Kluczowym błędem jest zrozumienie, że efekt solaryzacji nie polega na poprawie detali, ale na ich całkowitej transformacji poprzez manipulację jasnością, co odróżnia go od innych technik edycji obrazu.

Pytanie 21

Najnowszym trendem w druku fotograficznym jest technologia

A. druku termotransferowego z powłoką ochronną utwardzaną laserowo

B. wydruku holograficznego na specjalnych papierach dwustronnych

C. druku UV na różnorodnych podłożach z wykorzystaniem atramentów utwardzanych promieniowaniem

D. wykorzystania nanocząsteczek srebra do tworzenia wydruków metalicznych

Wydruk holograficzny na specjalnych papierach dwustronnych to technologia, która w rzeczywistości nie jest powszechnie stosowana w druku fotograficznym. Holografia, choć fascynująca, polega na rejestracji i reprodukcji obrazu w trzech wymiarach, co jest znacznie bardziej skomplikowane od tradycyjnego druku i wymaga zaawansowanego sprzętu oraz technik. Nie jest to technologia, która zyskałaby popularność w codziennym druku, ze względu na jej złożoność i wysokie koszty produkcji. Wydruki holograficzne są zazwyczaj stosowane w zastosowaniach zabezpieczających, takich jak hologramy na dokumentach tożsamości czy opakowaniach produktów, a nie w standardowym druku fotograficznym. Z kolei wykorzystanie nanocząsteczek srebra do tworzenia wydruków metalicznych to podejście, które również nie jest podstawą nowoczesnego druku fotograficznego. Nanotechnologia w tej formie jest wciąż w fazie badań i nie znalazła szerokiego zastosowania w praktyce. Użycie srebra w druku może wiązać się z problemami kosztowymi oraz z ekologicznymi, które są kluczowe w obecnych standardach produkcji. Druk termotransferowy z powłoką ochronną utwardzaną laserowo to także nie ta droga. Choć druk termotransferowy jest popularny, jego zastosowanie w kontekście ochrony wydruków nie jest najefektywniejsze. Właściwie utwardzanie laserowe nie jest standardem w tej technologii, dokładając do tego problemy z jakością i trwałością wydruków. Właściwe zrozumienie tych technologii i ich zastosowanie jest kluczowe dla skutecznego i profesjonalnego druku fotograficznego.

Pytanie 22

Najnowsza technologia czujników BSI CMOS charakteryzuje się

A. podwójną warstwą filtrów Bayera dla lepszego odwzorowania kolorów

B. zintegrowanym systemem redukcji szumów na poziomie sprzętowym

C. umieszczeniem obwodów elektronicznych za warstwą światłoczułą dla lepszego wykorzystania światła

D. zmniejszoną grubością sensora dla lepszej kompatybilności z obiektywami

Czujniki BSI CMOS (Back Side Illumination Complementary Metal-Oxide-Semiconductor) to nowoczesna technologia, która znacząco poprawia wydajność zbierania światła w porównaniu do tradycyjnych czujników. Umieszczenie obwodów elektronicznych za warstwą światłoczułą pozwala na lepsze wykorzystanie docierającego światła, co zwiększa czułość oraz jakość obrazu, zwłaszcza w warunkach słabego oświetlenia. Dzięki tej konstrukcji, czujniki mogą zbierać więcej światła, co z kolei przekłada się na lepsze odwzorowanie detali oraz bardziej naturalne kolory. Przykładem zastosowania BSI CMOS są nowoczesne aparaty fotograficzne oraz smartfony, gdzie istotne są zarówno jakość zdjęć, jak i efektywność w trudnych warunkach oświetleniowych. Standardy branżowe, takie jak ISO 12232, podkreślają znaczenie takich rozwiązań w kontekście uzyskiwania mniejszych szumów w obrazie oraz lepszego kontrastu, co czyni BSI CMOS preferowanym wyborem dla profesjonalnych fotografów oraz entuzjastów.

Pytanie 23

Przedstawione zdjęcie jest charakterystyczne dla fotografii

A. portretowej.

B. reportażowej.

C. technicznej.

D. artystycznej.

Odpowiedź reportażowa jest poprawna, ponieważ fotografia reportażowa ma na celu uchwycenie i dokumentowanie rzeczywistych wydarzeń oraz przedstawienie opowieści w formie obrazów. Na zdjęciu widzimy fotografa, który rejestruje scenę z udziałem osób w historycznych strojach, co sugeruje, że jest to moment z życia społecznego lub kulturowego. W praktyce, fotografie reportażowe często wykorzystują techniki takie jak uchwycenie spontanicznych momentów, co podkreśla emocje i kontekst sytuacji. Warto zauważyć, że w fotografii reportażowej kluczowe jest umiejętne obserwowanie i reagowanie na rozwijające się wydarzenia, co wymaga od fotografa nie tylko technicznych umiejętności, ale także wnikliwej analizy sytuacji. Standardy i najlepsze praktyki w tej dziedzinie często obejmują etykę dokumentowania ludzi, szanowanie ich prywatności i zapewnienie, że przedstawiane wydarzenia są wierne rzeczywistości. Przykłady udanych fotografii reportażowych można znaleźć w pracach takich artystów jak Henri Cartier-Bresson czy Dorothea Lange, którzy umiejętnie łączyli narrację wizualną z informacyjnym przekazem.

Pytanie 24

Metoda, która polega na częściowym lub całkowitym przekształceniu obrazu negatywnego w pozytywowy na skutek intensywnego i krótkiego naświetlenia, nosi nazwę

A. guma

B. cyjanotypia

C. solaryzacja

D. bromolej

Solaryzacja to taka ciekawa technika w fotografii, która pozwala na trochę odwrócenie obrazu negatywowego, żeby uzyskać pozytywowy. Działa to dzięki intensywnemu, choć krótkotrwałemu naświetleniu. W praktyce jest często używana w artystycznej fotografii, bo pozwala na osiąganie naprawdę nieprzewidywalnych efektów wizualnych. Z tego, co widziałem, to w XX wieku ta technika była bardzo popularna wśród fotografów awangardowych, którzy chcieli pokazać coś nowego i oryginalnego. Na przykład w portretach solaryzacja może dać super kontrasty i ciekawe tekstury, co nadaje głębi i dramatyzmu. Generalnie rzecz biorąc, solaryzacja to narzędzie do tworzenia unikalnych dzieł, które naprawdę mogą wyróżniać się w portfolio artysty czy na wystawach. Ale trzeba pamiętać, że z nią trzeba uważać, bo jak za mocno naświetlisz, to efekty mogą być zupełnie inne, niż przewidywałeś, więc lepiej się trochę zastanowić przed używaniem tej techniki.

Pytanie 25

W profesjonalnym procesie modelowania 3D na podstawie fotografii metoda Structure from Motion (SfM) wykorzystuje

A. technikę fotografowania z ruchomym źródłem światła

B. serię zdjęć wykonanych z różnych punktów widzenia do rekonstrukcji geometrii obiektu

C. specjalny system oświetlenia strukturalnego z projektorem wzorów

D. technologię skanowania laserowego połączoną z fotografią

W analizowanej odpowiedzi można zauważyć kilka nieporozumień związanych z metodą modelowania 3D. Przede wszystkim, techniki takie jak skanowanie laserowe połączone z fotografią, czy systemy oświetlenia strukturalnego, są to zupełnie różne podejścia do pozyskiwania danych przestrzennych. Skanowanie laserowe jest techniką, która polega na skanowaniu obiektów laserem i zbieraniu danych na temat ich kształtu oraz wymiarów, co różni się od SfM, które opiera się na analizie zdjęć. Oświetlenie strukturalne, z kolei, angażuje projektory do wyświetlania wzorów na obiektach, co pozwala na pomiar ich deformacji i głębokości, ale nie jest to metoda, która bazuje na sekwencji zdjęć z różnych kątów. Również technika fotografowania z ruchomym źródłem światła nie jest związana z SfM; ta metoda koncentruje się na oświetleniu obiektu, a nie na jego rekonstrukcji poprzez analizę wielokątnych obrazów z różnych perspektyw. Dlatego kluczowym błędem jest mylenie tych różnych technik i ich zastosowań. Warto zrozumieć, że SfM wymaga zbioru zdjęć z różnych punktów widzenia, a nie żadnej dodatkowej technologii skanowania czy oświetlenia, co jest podstawą jej efektywności i precyzji w tworzeniu modeli 3D.

Pytanie 26

Na zdjęciu uzyskano efekt

A. posteryzacji.

B. solaryzacji.

C. kserokopii.

D. luksografii.

Solaryzacja to ciekawa technika fotograficzna, która sprawia, że jasne obszary zdjęcia mają odmienne tony niż reszta. Na tym zdjęciu super widać, jak te jasne miejsca są odwrócone, a ciemniejsze zostają takie, jakie były. Używają jej artyści i fotografowie, bo daje szansę na stworzenie naprawdę zaskakujących efektów. Można z tym bawić się w sztuce, tworząc surrealistyczne kompozycje, albo w fotografii, żeby dodać inny klimat zdjęciu. Co więcej, można też wykorzystać solaryzację podczas wywoływania zdjęć, bo dobrze naświetlony materiał światłoczuły może dać świetne rezultaty. Myślę, że warto eksperymentować z tym w pracy, zwłaszcza przy kreatywnych projektach fotograficznych, bo rozwija to umiejętności analizy wizualnej.

Pytanie 27

Do wykonania zamieszczonego zdjęcia zastosowano technikę

A. skaningową.

B. mikrofilmowania.

C. fotomikrografii.

D. makrofotografii.

Technika makrofotografii to w praktyce sposób wykonywania zdjęć, który pozwala uchwycić bardzo drobne obiekty w dużym powiększeniu, często z detalami niewidocznymi gołym okiem. W tym przypadku na zdjęciu widać chrząszcza, który został przedstawiony z bliska – dokładnie widać strukturę jego pancerza, drobiny piasku na ciele i detale odwłoka. Takie efekty można uzyskać tylko dzięki makrofotografii, gdzie skala odwzorowania jest bliska 1:1 lub nawet większa. Bardzo często używa się do tego specjalnych obiektywów makro, które pozwalają na ostrzenie z minimalnej odległości, zachowując ostrość i szczegółowość obrazu. Co ciekawe, makrofotografia jest wyjątkowo przydatna w nauce, biologii czy entomologii, gdzie umożliwia dokumentowanie owadów, roślin albo tekstur materiałów. Z mojego doświadczenia, dobre zdjęcie makro wymaga nie tylko odpowiedniego sprzętu, ale i cierpliwości oraz sensownego oświetlenia, bo nawet najmniejsze drganie czy cień mogą zepsuć efekt końcowy. W branży fotograficznej uznaje się, że makrofotografia to nie tylko technika, ale też sposób patrzenia na świat – pozwala dostrzec detale, które na co dzień nam umykają. Właśnie takie podejście widać na tym zdjęciu, gdzie zwykły owad staje się głównym bohaterem kadru.

Pytanie 28

Na ilustracjach przedstawiono efekt zastosowania w programie Adobe Photoshop filtra

A. solaryzacja.

B. krystalizacja.

C. wyostrzenie.

D. płaskorzeźba.

Filtr krystalizacja w programie Adobe Photoshop to świetne narzędzie, jeśli chcesz osiągnąć efekt zamiany zdjęcia w rodzaj mozaiki lub obrazu zbudowanego z nieregularnych wielokątów przypominających kryształy. Działa to tak, że algorytm dzieli obraz na wiele małych, losowo rozłożonych obszarów i w każdym z nich uśrednia kolory, sprawiając, że całość wygląda jakby była pokryta drobnymi, kolorowymi fragmentami szkła. Użytkownicy często stosują ten efekt, by nadać zdjęciom artystyczny charakter, szczególnie w grafice reklamowej lub materiałach ilustracyjnych, kiedy trzeba podkreślić nowoczesność albo abstrakcyjność przekazu. Moim zdaniem, krystalizacja może być też przydatna przy tworzeniu tła, które nie odciąga uwagi od głównych elementów projektu. W praktyce, dobrym pomysłem jest eksperymentowanie z rozmiarem komórek krystalizacji, żeby trafić w idealny balans pomiędzy rozpoznawalnością pierwowzoru a oryginalnym efektem graficznym. Warto pamiętać, że takie filtry to nie tylko zabawa, ale też konkretne narzędzie do budowania odpowiedniego nastroju wizualnego, co jest zgodne z zasadami projektowania graficznego i obecnymi trendami w branży.

Pytanie 29

Fotografia przedstawiająca jasny obiekt na jasnym tle została zrobiona techniką

A. low key

B. izohelii

C. high-key

D. cyjanotypii

Odpowiedź 'high-key' jest poprawna, ponieważ technika ta charakteryzuje się wykorzystaniem jasnego oświetlenia, które skutkuje dominacją jasnych tonów w obrazie. W fotografii high-key dąży się do minimalizacji kontrastów, co sprawia, że obiekt wyróżnia się na jasnym tle. Tego rodzaju kompozycje są często stosowane w portretach, reklamach oraz fotografii produktowej, gdzie celem jest uzyskanie lekkości i pozytywnego nastroju. Przykładem zastosowania techniki high-key mogą być sesje zdjęciowe dla dzieci, w których delikatne, jasne tła i oświetlenie podkreślają urok i radość. Należy pamiętać, że w tym stylu kluczowe jest odpowiednie ustawienie świateł, aby uzyskać pożądany efekt bez nadmiernej refleksji czy prześwietlenia. W branży fotograficznej technika ta jest uznawana za standard w tworzeniu estetycznych, przyjaznych dla oka obrazów.

Pytanie 30

Dzieło, w którym wyraźnie przeważają jasne tonacje, zostało stworzone w technice

A. wysokiego klucza

B. pseudosolaryzacji

C. niskiego klucza

D. izohelii

Odpowiedź 'wysokiego klucza' jest poprawna, ponieważ odnosi się do techniki, w której dominują jasne tony i światło. Wysoki klucz charakteryzuje się jasnym oświetleniem oraz minimalną ilością cieni, co sprawia, że obraz staje się lekki i eteryczny. Technika ta jest często wykorzystywana w portretach, reklamach oraz w sztuce, aby przekazać wrażenie radości, świeżości lub delikatności. Przykładem może być fotografia mody, gdzie jasne tła i odbicie światła nadają modelkom subtelny i elegancki wygląd. W praktyce, artyści i fotografowie stosują różnorodne źródła światła, takie jak softboxy czy reflektory, aby uzyskać pożądany efekt wizualny. Wysoki klucz znajduje również zastosowanie w malarstwie, gdzie twórcy używają jasnych kolorów i technik mieszania, aby stworzyć harmonijne i optymistyczne kompozycje. Zrozumienie tej techniki jest kluczowe dla profesjonalistów w dziedzinie sztuki wizualnej, ponieważ pozwala na świadome kreowanie atmosfery i emocji w dziełach.

Pytanie 31

W fotografii sferycznej 360° najnowsza technologia stitchingu wieloobiektywowego pozwala na

A. nagrywanie wideo 360° z rozdzielczością do 16K

B. automatyczną stabilizację obrazu podczas ruchu kamery

C. łączenie obrazów z wielu obiektywów z płynnym przejściem i korekcją paralaksy

D. transmisję na żywo obrazu sferycznego w jakości 4K

Technologia stitchingu wieloobiektywowego w fotografii sferycznej 360° jest kluczowym elementem tworzenia wysokiej jakości obrazów. Umożliwia ona łączenie zdjęć z kilku obiektywów w sposób, który minimalizuje widoczność szwów, co jest niezwykle ważne, aby uzyskać wrażenie jednolitego obrazu. Płynne przejście między obrazami jest istotne, zwłaszcza w kontekście immersyjnych doświadczeń wizualnych, takich jak wirtualna rzeczywistość. Korekcja paralaksy, czyli dostosowanie obrazów w zależności od punktu widzenia, zapewnia, że obiekty na pierwszym planie i w tle są odpowiednio wyrównane, co poprawia realizm i głębię obrazu. W praktyce, technologia ta jest wykorzystywana w turystyce wirtualnej, filmach 360° oraz w różnego rodzaju prezentacjach multimedialnych, gdzie ważne jest przyciągnięcie uwagi odbiorcy. Warto zauważyć, że standardy branżowe, takie jak JPEG XS czy H.265, często są stosowane w kontekście kompresji obrazów panoramicznych, co pozwala na osiągnięcie wysokiej jakości przy mniejszych rozmiarach plików. Takie podejście jest nieocenione w produkcjach wymagających dużych zbiorów danych.

Pytanie 32

Przedstawione zdjęcie jest charakterystyczne dla fotografii

A. artystycznej.

B. reportażowej.

C. technicznej.

D. portretowej.

Fotografia reportażowa to nie tylko dokumentowanie rzeczywistości, ale przede wszystkim uchwycenie autentycznych momentów, emocji i kontekstu wydarzeń. Na tym zdjęciu widzimy sytuację typową dla reportażu – fotograf rejestruje scenę, która dzieje się naturalnie, bez pozowania, a całość oddaje klimat i charakter miejsca oraz ludzi. Reportaż fotograficzny bardzo często opiera się na spontaniczności i szukaniu prawdziwych historii, które mają wartość dokumentalną. Z mojego doświadczenia wynika, że w dobrym reportażu ważne jest pokazanie relacji między bohaterami, tego co się dzieje między kadrami – tutaj mamy interakcję, zachowanie, trochę tła architektonicznego, które buduje kontekst historyczno-kulturowy. W praktyce, fotograf reportażowy pracuje w ruchu, szuka ciekawych perspektyw, często musi działać szybko i reagować na to, co niespodziewane. To zdjęcie dobrze pokazuje takie podejście: nie jest wyreżyserowane, stawia na historię, a nie na formę. Branżowe dobre praktyki mówią, żeby zawsze być czujnym i szanować autentyczność sceny, nie ingerować nadmiernie w to, co się dzieje. Taka fotografia ma ogromną wartość archiwalną i społeczną, bo pokazuje świat bez upiększeń, taki jaki jest naprawdę. Moim zdaniem to jest właśnie esencja dobrze zrobionego reportażu – prawda chwili i emocje uchwycone w naturalnym świetle.

Pytanie 33

W procesie druku solnego wykorzystuje się jako materiał światłoczuły

A. jodek srebra

B. azotan srebra

C. chlorek srebra

D. bromek srebra

Bromek srebra (AgBr) jest często stosowany w fotografii, jednak w kontekście druku solnego nie jest materiałem światłoczułym, który jest kluczowy dla tego procesu. Jodek srebra (AgI) również nie jest odpowiednią substancją w tym przypadku, mimo że ma swoje zastosowanie w innych technikach fotograficznych, takich jak niektóre rodzaje filmów. Azotan srebra (AgNO3) jest substancją chemiczną wykorzystywaną w różnych reakcjach, ale jako materiał światłoczuły w druku solnym nie ma zastosowania. W rzeczywistości, wybór odpowiedniego materiału światłoczułego jest kluczowy dla osiągnięcia pożądanych efektów w druku. Często zdarza się, że osoby, które mają ograniczone doświadczenie w druku słonecznym, mogą mylić różne związki srebra, nie dostrzegając różnic w ich właściwościach fotochemicznych. Ważne jest, aby zrozumieć, że skuteczność materiałów światłoczułych polega nie tylko na ich reakcji na światło, ale także na ich zdolności do wytwarzania stabilnych obrazów po naświetleniu. Dlatego kluczowe jest korzystanie z chlorku srebra, który ma udowodnioną efektywność i jakość w kontekście druku solnego. Praktyka pokazuje, że wybór niewłaściwego materiału może prowadzić do nieudanych prób uzyskania odbitek, które nie spełniają oczekiwań artystycznych i technicznych.

Pytanie 34

Technika uzyskiwania zdjęć, która polega na bezpośrednim oświetleniu powierzchni materiału światłoczułego, na którym znajdują się obiekty o różnym poziomie przezroczystości to

A. luksografia.

B. bromolej.

C. cyjanotypia.

D. izohelia.

Luksografia to technika graficzna, która polega na bezpośrednim naświetleniu powierzchni materiału światłoczułego, takiego jak papier lub folia, za pomocą światła, które przenika przez obiekty o różnej przezroczystości. W rezultacie powstaje obraz, gdzie ciemniejsze obszary odpowiadają bardziej nieprzezroczystym elementom, a jaśniejsze obszary odpowiadają elementom bardziej przezroczystym. Ta metoda jest szeroko stosowana w sztuce, a także w dokumentacji naukowej i konserwacji zabytków, ponieważ pozwala na uchwycenie szczegółowych cieni i tekstur obiektów. Luksografia jest cenna w procesie reprodukcji dzieł sztuki i w różnorodnych dziedzinach, takich jak fotografia, gdzie elementy naświetlenia oraz kontrastu odgrywają kluczową rolę. Standardy jakości w luksografii wymagają precyzyjnego doboru materiałów oraz kontrolowania warunków naświetlenia, aby uzyskać optymalne rezultaty graficzne. Ponadto, luksografia jest również wykorzystywana w edukacji artystycznej, gdzie studenci uczą się, jak manipulować światłem i cieniem, aby uzyskać pożądane efekty wizualne.

Pytanie 35

Który program nie posiada narzędzia do rekonstrukcji zniszczonej, starej fotografii na podłożu papierowym?

A. Adobe Reader

B. Magix PhotoDesigner

C. Adobe Photoshop

D. GIMP

Adobe Reader faktycznie nie posiada narzędzi umożliwiających rekonstrukcję uszkodzonych lub starych fotografii papierowych. Program ten został stworzony wyłącznie do przeglądania, komentowania i czasem drobnej edycji plików PDF – skupia się głównie na dokumentach tekstowych, broszurach czy formularzach. W praktyce nigdy nie spotkałem się, aby ktoś próbował używać Adobe Readera do obróbki zdjęć – ten program po prostu nie obsługuje warstw, masek, funkcji retuszu czy narzędzi do korekcji obrazu. Natomiast GIMP, Photoshop czy nawet Magix PhotoDesigner zostały zaprojektowane właśnie do pracy ze zdjęciami, w tym do zaawansowanej edycji, usuwania rys, retuszu i rekonstrukcji starych fotografii. Branżowy standard to korzystanie właśnie z takich programów graficznych, bo tylko one oferują narzędzia jak klonowanie, łatki, filtry odszumiające czy korekty kolorystyczne. Adobe Reader pod tym względem w ogóle nie ma startu – to jak próbować naprawić telewizor młotkiem. Warto też zaznaczyć, że profesjonalne procesy rekonstrukcji obejmują skanowanie starego zdjęcia do formatu cyfrowego, a potem obróbkę w dedykowanej aplikacji graficznej, a nie w czytniku PDF. Moim zdaniem, jeśli ktoś próbuje ratować stare fotografie używając czegoś innego niż typowy program graficzny, to marnuje czas.

Pytanie 36

Najnowsza technologia druku zdjęć digigraphy to

A. technika bezpośredniego druku na materiałach metalicznych

B. cyfrowa imitacja procesu dageotypii z użyciem nowoczesnych materiałów

C. metoda tworzenia wydruków holograficznych na papierze fotograficznym

D. proces druku pigmentowego certyfikowany pod względem trwałości i wierności kolorów

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego technologii druku i jej zastosowań. Na przykład, cyfrowa imitacja procesu dageotypii z użyciem nowoczesnych materiałów nie odzwierciedla istoty digigraphy. Dageotypia to jedna z najstarszych technik fotograficznych, która opiera się na chemicznym procesie wytwarzania obrazu, a nie na druku pigmentowym. Próba porównania tych dwóch metod przynosi mylne wnioski, ponieważ każda z nich ma swoje unikalne właściwości i zastosowania. Kolejna odpowiedź dotycząca tworzenia wydruków holograficznych na papierze fotograficznym również jest nieadekwatna, gdyż holografia jest zupełnie inną dziedziną, koncentrującą się na trójwymiarowym obrazie. Technika ta wymaga specjalistycznych narzędzi i nie odnosi się do standardów trwania i wierności kolorów, jak w przypadku digigraphy. Z kolei bezpośredni druk na materiałach metalicznych jest technologią, która może być używana w różnych branżach, ale nie ma związku z certyfikowanym procesem druku pigmentowego, który jest kluczowy dla digigraphy. Rozumienie tych różnic jest kluczowe, aby unikać błędnych interpretacji technologii druku oraz ich właściwości. Warto także podkreślić, że zrozumienie i zastosowanie odpowiednich standardów w druku jest niezbędne dla zapewnienia jakości oraz długowieczności wydruków, co jest priorytetem w branży fotograficznej i artystycznej.

Pytanie 37

Obraz stworzony na papierze fotograficznym bez użycia kamery to

A. makrofotografia

B. reprodukcja

C. kserografia

D. luksografia

Luksografia to technika fotograficzna, która pozwala na uzyskanie obrazów na papierze fotograficznym bez użycia tradycyjnego aparatu fotograficznego. W tej metodzie wykorzystuje się światło do naświetlania papieru, co skutkuje powstaniem obrazu, który jest następnie utrwalany. Proces ten jest ściśle związany z historią fotografii, w której pierwotnie stosowano różnego rodzaju techniki kontaktowe, takie jak np. pinhole photography. Luksografia ma zastosowanie w sztuce i edukacji, szczególnie w kontekście eksperymentów artystycznych, gdzie można uzyskać unikalne efekty wizualne. Artystów i fotografów często przyciąga możliwość pracy z różnymi materiałami światłoczułymi oraz kreatywne podejście do procesu twórczego, co wpisuje się w filozofię sztuki współczesnej. Wiedza o luksografii może być przydatna w praktycznym zastosowaniu technik alternatywnych w fotografii oraz w zrozumieniu historycznego kontekstu rozwoju technologii fotograficznej.

Pytanie 38

Do wykonania zamieszczonego zdjęcia zastosowano technikę

A. fotomikrografii.

B. skaningową.

C. mikrofilmowania.

D. makrofotografii.

Makrofotografia to technika, która pozwala na uchwycenie małych obiektów w dużym powiększeniu, co idealnie ilustruje zamieszczone zdjęcie owada. W tej technice kluczowe jest wykorzystanie obiektywów makro, które umożliwiają uzyskanie wysokiej ostrości i szczegółowości w zbliżeniach. Przykładem makrofotografii mogą być zdjęcia owadów, roślin czy detali przedmiotów codziennego użytku. W praktyce, fotografowie często stosują techniki oświetleniowe, takie jak oświetlenie boczne czy użycie pierścieni oświetleniowych, aby uwydatnić detale i tekstury. Makrofotografia znajduje zastosowanie nie tylko w fotografii artystycznej, ale także w naukach przyrodniczych, gdzie może być używana do dokumentowania obserwacji w terenie lub w laboratoriach. Umożliwia to badanie morfologii i anatomii obiektów z bliska, co jest nieocenione w takich dziedzinach jak entomologia czy botanika. Warto również zaznaczyć, że technika ta wymaga dużej precyzji i umiejętności, aby uzyskać zadowalające rezultaty, zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii.

Pytanie 39

Metoda uzyskiwania zdjęć na posrebrzonej miedzianej płycie w pojedynczym, unikalnym egzemplarzu, bez możliwości reprodukcji, nosi nazwę

A. dagerotypia

B. kalotypia

C. talbotypia

D. cyjanotypia

Dagerotypia to jedna z pierwszych technik fotograficznych, która polega na tworzeniu obrazów na posrebrzonej płycie miedzianej. Proces ten polega na naświetlaniu płyty pokrytej warstwą srebra, co powoduje utworzenie trwałego obrazu w jednym egzemplarzu, bez możliwości powielenia. Dagerotypie charakteryzują się wyjątkową szczegółowością oraz głębią tonalną, co czyni je atrakcyjnymi dla artystów i kolekcjonerów. Technika ta była szczególnie popularna w XIX wieku, a jej zastosowania obejmowały portrety, zdjęcia krajobrazów oraz dokumentację historyczną. Dagerotypia wprowadziła nową jakość do sztuki fotograficznej, a jej standardy produkcji, takie jak odpowiednie naświetlenie i obróbka chemiczna, stały się fundamentem dla późniejszych technik. Znalezienie dagerotypu w kolekcji muzealnej czy prywatnej to skarb, ponieważ każdy egzemplarz jest unikalny i niepowtarzalny, co ma swoje odzwierciedlenie w wartości kolekcjonerskiej.

Pytanie 40

Obraz, w którym przeważają odcienie ciemne, został stworzony w technice

A. pseudosolaryzacji

B. niskiego klucza

C. wysokiego klucza

D. izohelii

Obraz, w którym dominują elementy o ciemnych tonach, jest wykonany w technice niskiego klucza. Technika ta charakteryzuje się użyciem ciemnych kolorów oraz silnym kontrastem między światłem a cieniem, co pozwala na uzyskanie dramatycznego efektu wizualnego. W praktyce, niskiego klucza często używa się w portretach oraz w fotografii artystycznej, aby nadać zdjęciom głębię i emocjonalny wydźwięk. Dobrze znanym przykładem zastosowania techniki niskiego klucza jest praca fotografów takich jak Rembrandt czy Caravaggio, który wykorzystał ją do podkreślenia trójwymiarowości postaci. Warto zaznaczyć, że obrazy w niskim kluczu mają zdolność do przyciągania uwagi widza, co czyni je popularnym wyborem w sztuce i fotografii.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej