Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik budownictwa
  • Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
  • Data rozpoczęcia: 10 listopada 2025 21:31
  • Data zakończenia: 10 listopada 2025 22:00

Egzamin niezdany

Wynik: 16/40 punktów (40,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Na podstawie fragmentu instrukcji wskaż, którym narzędziem i w jaki sposób nakłada się tynk mozaikowy na przygotowane podłoże.

Instrukcja producenta tynku mozaikowego
(fragment)
Tynk przed zastosowaniem wymaga jedynie dokładnego przemieszania w opakowaniu. Potrzebne narzędzia to stalowa paca, na którą z wiadra nakłada się masę tynkarską za pomocą szpachelki lub łopatki. Następnie masę naciąga się równomiernie na podłoże ruchami od dołu ku górze, warstwą o grubości kruszywa. Nałożony tynk należy wygładzać lekko pochyloną pacą stale w tym samym kierunku, co pozwoli uzyskać jednolitą i gładką powierzchnię gotowej wyprawy tynkarskiej.(...)
A. Pacą stalową, równomiernie ruchami od dołu ku górze.
B. Łopatką, ruchami od góry do dołu.
C. Szpachelką, równomiernie ruchami od góry do dołu.
D. Pacą styropianową, ruchami od dołu do góry.
Poprawna odpowiedź to nakładanie tynku mozaikowego pacą stalową, co jest zgodne z zaleceniami producenta. Użycie pacą stalową pozwala na równomierne rozprowadzenie masy tynkarskiej na podłożu, co jest kluczowe dla uzyskania gładkiej i estetycznej powierzchni. Ruchy od dołu ku górze zapewniają, że tynk dobrze przylega do podłoża, co minimalizuje ryzyko pęcherzyków powietrza i innych niedoskonałości. Zastosowanie tego narzędzia jest uzasadnione, ponieważ stalowa paca jest sztywniejsza niż inne narzędzia, co umożliwia lepsze wygładzenie tynku. Dodatkowo, przy wygładzaniu tynku, paca powinna być lekko pochylona, co sprzyja równomiernemu rozłożeniu materiału. W praktyce, kluczowym elementem jest również odpowiednia technika nakładania, która uwzględnia kąt nachylenia narzędzia oraz siłę nacisku, co ma bezpośredni wpływ na jakość i trwałość wykonanej wyprawy tynkarskiej. Przestrzeganie tych zasad nie tylko podnosi estetykę wykończenia, ale także wpływa na trwałość i właściwości użytkowe tynku.

Pytanie 2

Główne składniki mieszanki betonowej stosowanej do produkcji betonu zwykłego to

A. cement, wapno, piasek i woda
B. cement, popiół, keramzyt i woda
C. cement, piasek, keramzyt i woda
D. cement, piasek, żwir i woda
Wybierając odpowiedzi, które nie zaznaczają żwiru jako jednego z głównych składników betonu, można wpaść w różne nieporozumienia. Cement, wapno, piasek i woda mogą być w niektórych mieszankach, ale to nie jest to, co tworzy beton zwykły. Wapno jest bardziej do zapraw murarskich, a jego obecność może zmieniać właściwości betonu, co nie jest dobrze w przypadku betonu klasycznego. Zresztą, popiół czy keramzyt to też składniki, które można używać w betonie lekkim czy specjalnych mieszankach, ale nie w typowym betonie zwykłym, bo żwir jest tu kluczowy dla gęstości i wytrzymałości. Często ludzie mylą różne rodzaje betonu i przypisują im niewłaściwe składniki. Pamiętaj, nawet zmiana jednego składnika może mocno obniżyć jakość betonu. Gdy projektujesz różne typy betonu, musisz trzymać się norm, żeby konstrukcje były trwałe i bezpieczne.

Pytanie 3

Jakie są całkowite wydatki (materiałów i robocizny) na przygotowanie 5 m3 betonu, jeśli koszty materiałów do 1 m3 wynoszą 200 zł, a za robociznę należy dodać 20% wartości mieszanki?

A. 1200 zł
B. 1020 zł
C. 2000 zł
D. 2420 zł
Nie trafiłeś w dobrą odpowiedź, ale nic się nie martw. Często zdarza się, że błędy wynikają z niewłaściwych obliczeń. Na przykład, jeśli ktoś wybiera 1020 zł, to może pomylić się przy dodawaniu kosztu robocizny do kosztów materiałów. Z 2000 zł może wynikać niezrozumienie, że procent od materiałów dodaje się tylko do samej kwoty materiałów, a nie do całego kosztu. A wybór 2420 zł może sugerować, że myślisz, że robocizna musi być droższa, ale to nie pasuje do tego pytania. W budownictwie ważne jest, żeby dobrze wszystko spisać i dokładnie policzyć, bo złe założenia mogą naprawdę skomplikować cały projekt.

Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 6

Zadaniem jest zbudowanie ścianki działowej z cegły pełnej o grubości ½ cegły. Jeśli zużycie zaprawy na 1 m2 tej ścianki wynosi 0,030 m3, to ile zaprawy będzie potrzebne do zrealizowania 25 m2?

A. 0,625 m3
B. 0,50 m3
C. 0,375 m3
D. 0,75 m3
Aby obliczyć ilość zaprawy potrzebnej do wykonania 25 m² ściany działowej z cegły pełnej, należy pomnożyć zapotrzebowanie na zaprawę na 1 m² przez całkowitą powierzchnię ściany. W tym przypadku, zużycie zaprawy wynosi 0,030 m³ na 1 m². Zatem, dla 25 m² zaprawa wynosi: 0,030 m³/m² * 25 m² = 0,75 m³. W praktyce, znajomość takich obliczeń jest niezbędna dla odpowiedniego planowania materiałów budowlanych i kosztorysowania. Pozwala to na uniknięcie sytuacji, w której zabraknie materiału w trakcie budowy, co może prowadzić do opóźnień. W branży budowlanej obowiązują normy, które zalecają uwzględnianie nie tylko podstawowego zapotrzebowania, ale również ewentualnych strat podczas transportu i aplikacji materiałów. Dobrą praktyką jest również zawsze uwzględniać dodatkowy procent materiału na ewentualne poprawki lub błędy, co zwiększa efektywność wykorzystania surowców.

Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 8

Jakie składniki mieszanki betonowej można podgrzać w trakcie jej przygotowywania w temperaturze poniżej +5 °C?

A. Cement oraz wodę
B. Wapno oraz piasek
C. Piasek i wodę
D. Cement i wapno
Wybór składników, takich jak cement i wodę, wapno i piasek, czy cement i wapno, nie jest właściwy w kontekście podgrzewania mieszanki betonowej w niskich temperaturach. Cement, będący kluczowym składnikiem mieszanki, nie powinien być podgrzewany, ponieważ wysoka temperatura może zmienić jego właściwości fizykochemiczne, co może prowadzić do osłabienia struktury betonu oraz zmniejszenia jego wytrzymałości. W przypadku zastosowania wapna, podobnie jak w przypadku cementu, jego podgrzewanie może prowadzić do niepożądanych reakcji, które wpływają na długoterminową stabilność materiału. Wiele osób myśli, że podgrzewanie cementu lub wapna pomoże w uzyskaniu lepszej jakości betonu, jednak w rzeczywistości nie jest to praktyka zalecana w branży budowlanej. Zamiast tego, kluczowe jest podgrzewanie piasku i wody, co pomaga utrzymać odpowiednią temperaturę mieszanki i umożliwia prawidłowy proces hydratacji. Niezrozumienie tych zasad prowadzi do typowych błędów, takich jak niewłaściwe przygotowanie mieszanki betonowej w trudnych warunkach atmosferycznych, co może skutkować słabszą jakością finalnych konstrukcji. Dlatego tak ważne jest, aby stosować się do zaleceń dotyczących temperatury i rodzaju podgrzewanych składników, aby uniknąć problemów z jakością i trwałością betonu.

Pytanie 9

Oblicz wydatki na materiał do tynkowania ściany o powierzchni 40 m2, gdy koszt jednego 25-kilogramowego worka suchej mieszanki tynku mineralnego wynosi 35,00 zł, a zużycie tej mieszanki to 2,5 kg/m2?

A. 100,00 zł
B. 140,00 zł
C. 1 000,00 zł
D. 1 400,00 zł
W przypadku błędnych odpowiedzi na to pytanie, często można zauważyć nieprecyzyjne analizy dotyczące zużycia materiałów. Na przykład, jeśli ktoś pomylił zasady obliczania zużycia, może przyjąć, że koszt tynku wynosi 100,00 zł, co wynika z nieprawidłowego założenia o ilości potrzebnego materiału. Zdarza się, że osoby obliczają koszt na podstawie całkowitej powierzchni bez uwzględnienia zużycia na metr kwadratowy, co prowadzi do zaniżenia kosztów. Z kolei odpowiedź wynosząca 1 000,00 zł może wynikać z mnożenia całkowitej ilości materiału bez zrozumienia ciężaru worka, co także jest istotnym błędem. Osoby odpowiedzialne za planowanie budowy powinny dokładnie zapoznawać się z normami dotyczącymi zużycia materiałów budowlanych oraz praktykami branżowymi, aby unikać takich pomyłek. Również niektóre osoby mogą popełniać błąd w obliczeniach, myląc ilość worków z ich wagą, co prowadzi do dodatkowych kosztów. Zrozumienie, jak prawidłowo obliczać koszty materiałów budowlanych, pomoże w efektywniejszym zarządzaniu projektami budowlanymi oraz w utrzymaniu budżetu w ryzach.

Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 11

Zanim przystąpi się do otynkowania stalowych części konstrukcji budynku, ich powierzchnię należy

A. nawilżyć wodą
B. oszlifować
C. chronić siatką stalową
D. zaimpregnować
Odpowiedź "osłonić siatką stalową" jest poprawna, ponieważ przed nałożeniem tynku na stalowe elementy konstrukcyjne należy zapewnić ich odpowiednią ochronę. Siatka stalowa działa jako zbrojenie, które zwiększa przyczepność tynku do powierzchni oraz zapobiega pękaniu i odspajaniu się warstwy tynkowej. Dodatkowo, stosowanie siatki stalowej jest zgodne z normami budowlanymi, które podkreślają jej rolę w systemach ociepleń oraz w zabezpieczaniu elementów narażonych na różne obciążenia mechaniczne. Przykładem zastosowania siatki stalowej może być budowa elewacji, gdzie odpowiednie przygotowanie podłoża przyczynia się do trwałości oraz estetyki wykończenia. Właściwe wykonanie tego etapu prac budowlanych jest kluczowe, aby uniknąć wad budowlanych i kosztownych napraw w przyszłości.

Pytanie 12

Na podstawie przedstawionej instrukcji producenta zaprawy murarskiej oblicz, ile wody należy użyć do wymieszania 200 kg suchej mieszanki.

Instrukcja producenta zaprawy murarskiej (fragment)
Gęstość nasypowa (suchej mieszanki)ok. 1,5 kg/dm³
Gęstość w stanie suchym (po związaniu)ok. 2,0 kg/dm³
Proporcje mieszania woda/sucha mieszanka3,5 l/25 kg
Min./max. grubość warstwy zaprawy6 mm/40 mm
Czas gotowości zaprawy do pracyok. 4 godzin
A. 14 litrów.
B. 35 litrów.
C. 21 litrów.
D. 28 litrów.
Odpowiedź 28 litrów jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z instrukcją producenta, do przygotowania 25 kg suchej mieszanki zaprawy murarskiej należy dodać 3,5 litra wody. Aby obliczyć odpowiednią ilość wody dla 200 kg suchej mieszanki, można zastosować proporcję. 200 kg to 8 razy więcej niż 25 kg, dlatego też 3,5 litra wody należy pomnożyć przez 8, co daje 28 litrów. W praktyce, odpowiednie dobranie ilości wody jest kluczowe dla uzyskania właściwej konsystencji zaprawy, co wpływa na jej przyczepność i wytrzymałość. W branży budowlanej stosowanie się do instrukcji producentów materiałów budowlanych jest niezbędne, aby zapewnić trwałość konstrukcji oraz maksymalną efektywność materiałów. Pamiętaj, że zbyt mała ilość wody może prowadzić do trudności w aplikacji zaprawy, podczas gdy nadmiar wody może osłabić jej właściwości mechaniczne.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 14

Ile trzeba zapłacić za cegły potrzebne do zbudowania ściany o powierzchni 28 m2, jeżeli 140 cegieł jest wymaganych do wykonania 1 m2 ściany o grubości 38 cm, a cena jednej cegły wynosi 1,50 zł?

A. 7 980,00 zł
B. 3 920,00 zł
C. 1 596,00 zł
D. 5 880,00 zł
Analizując inne odpowiedzi, można zauważyć, że wiele z nich wynika z błędnych obliczeń lub nieporozumień w interpretacji danych. Na przykład, jeśli ktoś posłużyłby się błędnym współczynnikiem cegieł potrzebnych do wykonania ściany, mógłby obliczyć zbyt małą lub zbyt dużą ilość cegieł. Pomyłka w zrozumieniu powierzchni ściany, na przykład przez pomylenie jednostek miary, także mogłaby prowadzić do dużych różnic w końcowej kalkulacji. Warto również pamiętać, że niektóre odpowiedzi mogą być wynikiem nieprawidłowego przeliczenia kosztu jednostkowego cegły lub całkowitego kosztu, co może prowadzić do nieuzasadnionych wyników. Takie błędy są powszechne w praktyce budowlanej, szczególnie wśród osób, które nie mają doświadczenia w kosztorysowaniu. Istotne jest, aby zawsze podchodzić do takich obliczeń z należytą starannością, sprawdzając każdy etap kalkulacji. Na przykład, niewłaściwe przeliczenie liczby cegieł na m², nie uwzględnienie strat materiałowych, czy też pomyłki przy mnożeniu mogą zniekształcić końcowy wynik. Dlatego kluczowe jest posługiwanie się precyzyjnymi danymi oraz weryfikowanie obliczeń, co pozwala uniknąć nieporozumień i nieprawidłowości, które mogą wpłynąć na cały projekt budowlany.

Pytanie 15

Który typ cegieł charakteryzuje się wysoką odpornością na oddziaływanie warunków atmosferycznych?

A. Klinkierowe
B. Poryzowane
C. Ceramiczne pełne
D. Sylikatowe
Cegły poryzowane, ceramiczne pełne oraz sylikatowe nie oferują tak wysokiej odporności na czynniki atmosferyczne jak cegły klinkierowe. Cegły poryzowane, które zawierają wiele porów, mają wyższą nasiąkliwość, co oznacza, że łatwiej wchłaniają wodę. W rezultacie, w warunkach zmiennej pogody, mogą ulegać degradacji, a woda może powodować ich pęknięcia przy cyklach zamrażania i rozmrażania. Cegły ceramiczne pełne, chociaż są trwałe, nie są specjalnie projektowane z myślą o wysokiej odporności na warunki atmosferyczne. Ich wytrzymałość mechaniczna jest wysoka, ale z uwagi na większą nasiąkliwość w porównaniu do klinkierowych, mogą być narażone na uszkodzenia związane z wilgocią. Z kolei cegły sylikatowe, wykonane z piasku i wapna, również nie są tak odporne na działanie wody, a ich właściwości mechaniczne mogą ulegać pogorszeniu w kontakcie z wilgocią oraz szkodliwymi substancjami chemicznymi. W praktyce, wybór cegieł do zastosowań zewnętrznych powinien być podyktowany ich specyfiką techniczną oraz normami budowlanymi, które uwzględniają takie parametry jak nasiąkliwość, mrozoodporność i odporność na działanie soli czy innych agresywnych substancji. Właściwy dobór materiałów budowlanych jest kluczowy dla zapewnienia trwałości i bezpieczeństwa konstrukcji, a ignorowanie tych aspektów może prowadzić do poważnych problemów w przyszłości.

Pytanie 16

Wymiary pomieszczenia przedstawionego na rysunku w skali 1:100 wynoszą 8x10 cm. Jaką objętość ma to pomieszczenie, jeżeli jego rzeczywista wysokość to 2,5 m?

A. 200 m3
B. 100 m3
C. 800 m3
D. 50 m3
Aby obliczyć kubaturę pomieszczenia, należy znać jego wymiary oraz wysokość. Wymiary pomieszczenia na rysunku są podane w skali 1:100, co oznacza, że każdy 1 cm na rysunku odpowiada 100 cm (czyli 1 m) w rzeczywistości. Zatem wymiary 8x10 cm w skali 1:100 przekładają się na rzeczywiste wymiary pomieszczenia, które wynoszą 8 m x 10 m. Kubatura pomieszczenia oblicza się jako iloczyn długości, szerokości i wysokości. W tym przypadku: 8 m (długość) * 10 m (szerokość) * 2,5 m (wysokość) = 200 m3. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest projektowanie wnętrz czy architektura, gdzie dokładne obliczenia kubatury są kluczowe dla określenia wymagań wentylacyjnych, grzewczych, a także dla optymalizacji przestrzeni. Zgodnie z normami budowlanymi, takie obliczenia muszą być precyzyjne, co pozwala na efektywne zarządzanie przestrzenią oraz komfort użytkowników.

Pytanie 17

Aby przygotować 1 worek (25 kg) zaprawy tynkarskiej, trzeba zastosować

A. agregat tynkarski
B. wiertarkę z mieszadłem
C. betoniarkę wolnospadową
D. betoniarkę przeciwbieżną
Betoniarka przeciwbieżna do mieszania zaprawy tynkarskiej to nie najlepszy wybór. Ta maszyna jest raczej przystosowana do dużych ilości betonu, a nie do tynków. Betoniarka działa na zasadzie przeciwstawnych ruchów bębna i jest ok, ale jej jakość mieszanki tynkarskiej może być kiepska. Przy zaprawach ważne jest, żeby uzyskać jednorodną konsystencję, a z betoniarką czasem mogą być z tym problemy. Agregaty tynkarskie, mimo że są do aplikacji tynków, nie służą do początkowego mieszania. W sumie używa się ich do transportu gotowej zaprawy, a nie do jej przygotowania. Betoniarki wolnospadowe też najlepiej nie używać do takich cienkich materiałów, jak tynki, bo są raczej zbudowane do betonu. To typowy błąd, że myślisz, że każde urządzenie do mieszania można stosować zamiennie, a tak nie jest. Nieodpowiednie narzędzie do rozrabiania zaprawy może spowodować różne problemy, jak trudności w aplikacji, brzydki wygląd tynku, a nawet obniżoną trwałość. Lepiej postawić na to, co jest przeznaczone do tynków!

Pytanie 18

Do jakich zastosowań należy używać zapraw szamotowych?

A. do mocowania izolacji termicznych w ścianach
B. do wykonywania posadzek na gruncie
C. do łączenia ceramicznych elementów palenisk
D. do realizacji tynków w pomieszczeniach sanitarnych
Wybór innych odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia specyfiki zapraw szamotowych oraz ich zastosowań. Zaprawy stosowane do mocowania izolacji termicznych ścian nie są odpowiednie, gdyż do tych celów stosuje się materiały o innych właściwościach, takie jak zaprawy cementowe lub specjalistyczne kleje, które zapewniają dobrą przyczepność i odpowiednią izolacyjność. Co więcej, wykonywanie posadzek na gruncie wymaga zastosowania zapraw, które zapewniają wytrzymałość obciążeniową i odporność na wilgoć. Zaprawy szamotowe nie spełniają tych wymagań, gdyż ich główną funkcją jest łączenie elementów narażonych na wysokie temperatury, a nie typowe zastosowania budowlane. Z kolei stosowanie zapraw szamotowych do tynków w pomieszczeniach sanitarnych jest niewłaściwe, ponieważ w takich warunkach mamy do czynienia z wymogami dotyczącymi odporności na wilgoć, pleśnie i grzyby, co wymaga zastosowania tynków przeznaczonych do użytku w wilgotnych pomieszczeniach. Użycie zaprawy szamotowej w takich zastosowaniach byłoby nieefektywne i mogłoby prowadzić do uszkodzeń strukturalnych oraz obniżenia funkcjonalności pomieszczenia. W związku z tym, kluczowe jest, aby znać i stosować odpowiednie materiały budowlane zgodnie z ich przeznaczeniem oraz wymaganiami technicznymi, co zapewnia długowieczność i stabilność konstrukcji.

Pytanie 19

Jaką ilość zaprawy murarskiej należy przygotować do wzniesienia ściany z bloczków z betonu komórkowego o grubości 37 cm oraz wymiarach 3,5 × 8 m, jeśli do budowy 1 m2 takiej ściany potrzeba 0,043 m3 zaprawy?

A. 5,569 m3
B. 1,204 m3
C. 12,728 m3
D. 1,591 m3
Aby obliczyć ilość zaprawy murarskiej potrzebnej do wymurowania ściany o grubości 37 cm i wymiarach 3,5 × 8 m, najpierw należy obliczyć powierzchnię tej ściany. Powierzchnia wynosi 3,5 m × 8 m = 28 m². Następnie, znając zapotrzebowanie na zaprawę, które wynosi 0,043 m³ na 1 m², należy pomnożyć tę wartość przez całkowitą powierzchnię ściany: 28 m² × 0,043 m³/m² = 1,204 m³. Takie obliczenia są zgodne z praktykami budowlanymi, w których precyzyjne obliczenia materiałów są kluczowe dla efektywności kosztowej i zapewnienia jakości wykonania. Warto również pamiętać, że przy zamawianiu materiałów budowlanych zaleca się dodawanie pewnego marginesu (zwykle 5-10%) na straty, które mogą wystąpić podczas transportu i pracy budowlanej. Zrozumienie tych zasad jest istotne nie tylko dla wykonawców, ale także dla inwestorów, aby zminimalizować ryzyko budżetowe i czasowe.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 21

Na podstawie danych zawartych w tabeli podaj, ile wody należy dodać do 20 kg suchej mieszanki, aby sporządzić zaprawę lekką Termor?

Specyfikacja zapraw lekkich Termor
WłaściwościWymagania
Uziarnienie wypełniaczydo 4 mm
Gęstość nasypowa w stanie suchymnie większa niż 565 kg/m3
Przydatność suchej mieszanki do stosowanianie mniej niż 3 miesiące
Konsystencja7÷8,5 cm
Proporcje mieszania suchej mieszanki z wodą2:1
Czas zachowania właściwości roboczychnie mniej niż 3 godziny
A. 401
B. 101
C. 301
D. 201
W twojej odpowiedzi widać kilka typowych błędów. Zobacz, coś jak 201, 301 czy 401 litrów to efekt nieporozumienia co do proporcji. Mieszanka budowlana wymaga dokładnych obliczeń, a rozumienie stosunku składników jest mega ważne. Jeśli pominiesz zasadę 2:1, to możesz się wprowadzić w błąd. Wydaje ci się, że więcej wody to lepsza konsystencja, ale to pułapka. Przez takie błędy za dużo używasz wody, co potem wpływa na wytrzymałość zaprawy, a to mogą być poważne problemy w trakcie aplikacji. No i jeszcze różnice w jednostkach miary, bo w odpowiedziach było mówione o litrach, co mogło zamieszać. Jak tego nie rozumiesz, to można się pomylić z wymaganiami budowlanymi i normami. Zanim przejdziesz do obliczeń, dobrze zapoznaj się z podstawowymi zasadami proporcji w budownictwie.

Pytanie 22

Jaka jest proporcja objętościowa gipsu i piasku w zaprawie gipsowej M 4?

Marka zaprawyZaprawa gipsowa
gips : piasek
Zaprawa gipsowo-wapienna
gips : wapno : piasek
M11: 41: 1,5: 4,5
M21: 31: 1: 3
M31: 21: 0,5: 2
M41: 11: 0,5: 1
A. 1:2
B. 1:0,5
C. 1:4
D. 1:1
Proporcja objętościowa gipsu i piasku w zaprawie gipsowej M4 wynosi 1:1, co oznacza, że na jedną jednostkę objętości gipsu przypada jedna jednostka objętości piasku. Taki dobór składników jest kluczowy dla uzyskania optymalnych właściwości zaprawy, w tym jej wytrzymałości i elastyczności. W praktyce, równomierne połączenie tych dwóch materiałów pozwala na uzyskanie jednorodnej masy, która dobrze przylega do powierzchni oraz zapewnia odpowiednią trwałość. Zgodnie z normami budowlanymi, szczególnie tymi związanymi z wykończeniem wnętrz, zachowanie tej proporcji jest istotne dla efektywności procesu aplikacji oraz trwałości powłok gipsowych. Przykładowo, stosując tę proporcję w renowacji starych budynków, można uzyskać lepsze rezultaty estetyczne i funkcjonalne, niż w przypadku stosowania innych proporcji, co potwierdzają liczne badania i doświadczenia specjalistów w dziedzinie budownictwa.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 24

Przed dodaniem płynnych dodatków chemicznych, takich jak przeciwmrozowe, do zaprawy, należy je wcześniej wymieszać

A. ze spoiwem i wodą
B. z kruszywem
C. ze spoiwem
D. z wodą
Dodawanie płynnych dodatków chemicznych, takich jak środki przeciwmrozowe, do zaprawy budowlanej powinno odbywać się poprzez ich wcześniejsze wymieszanie z wodą. Taki proces jest kluczowy, ponieważ pozwala na równomierne rozprowadzenie dodatku w całej objętości wody, co zwiększa skuteczność jego działania. Dodatki chemiczne są często skoncentrowane, a ich bezpośrednie dodawanie do suchych składników, takich jak kruszywo czy spoiwo, może prowadzić do ich nierównomiernego rozkładu, co z kolei może osłabić właściwości zaprawy. W praktyce, na przykład przy przygotowywaniu zaprawy do muru w zimnych warunkach, dokładne wymieszanie dodatku z wodą zapewnia, że wszystkie składniki są odpowiednio aktywowane i zapobiega tworzeniu się lokalnych stref o różnej wytrzymałości. To podejście jest zgodne z zasadami stosowanymi w budownictwie, które podkreślają konieczność dokładnego przygotowania materiałów budowlanych dla zapewnienia ich funkcjonalności oraz trwałości.

Pytanie 25

Jaki typ spoiwa wykorzystuje się do przygotowania zaprawy do murowania ścian fundamentowych?

A. Gips budowlany
B. Wapno hydratyzowane
C. Wapno gaszone
D. Cement portlandzki
Gips budowlany, choć powszechnie stosowany w wykończeniach wnętrz, nie jest odpowiednim materiałem do murowania ścian fundamentowych. Jego właściwości nie pozwalają na uzyskanie odpowiedniej wytrzymałości i odporności na wilgoć, co jest kluczowe w kontekście fundamentów. Gips wiąże pod wpływem wody, ale nie ma zdolności do wiązania w długotrwałym kontakcie z nią, co czyni go nietrwałym w warunkach fundamentowych. Z kolei wapno hydratyzowane, mimo że ma swoje zastosowanie w budownictwie, nie zapewnia takiej samej wytrzymałości na ściskanie jak cement portlandzki. Wapno w tym stanie jest stosunkowo słabsze i bardziej podatne na działanie wody, co sprawia, że jego użycie w fundamentach jest niewłaściwe. Wapno gaszone, chociaż może być używane w mieszankach zapraw, nie wykazuje odpowiednich właściwości hydraulicznych wymaganych dla trwałych konstrukcji fundamentowych. W kontekście dobrych praktyk budowlanych, stosowanie odpowiedniego spoiwa jest kluczowe dla zapewnienia trwałości i bezpieczeństwa konstrukcji. Dlatego wybór cementu portlandzkiego do murowania ścian fundamentowych jest nie tylko zalecany, ale wręcz niezbędny, aby uniknąć problemów związanych z osiadaniem czy pękaniem budynku.

Pytanie 26

W budynkach z cegły ceramicznej z użyciem zaprawy cementowo-wapiennej, dylatacje należy umieszczać co ile?

A. 50 m
B. 40 m
C. 25 m
D. 60 m
Rozmieszczanie przerw dylatacyjnych w budynkach murowanych jest kluczowym elementem projektowania, jednak wybór niewłaściwych odległości, takich jak 40 m, 25 m czy 50 m, może prowadzić do poważnych problemów z integralnością konstrukcji. Przykładowo, przerwy dylatacyjne co 40 m mogą być niewystarczające w przypadku dużych budowli, co skutkuje nadmiernym naprężeniem w murze, prowadząc do pęknięć i osiadania. Podobnie, 25 m jest zbyt małą odległością, co powoduje, że materiał nie ma wystarczającej swobody na rozszerzanie i kurczenie się, co w konsekwencji prowadzi do uszkodzeń. Z kolei opcja 50 m, choć bliższa prawidłowej odpowiedzi, nadal nie uwzględnia optymalnych warunków dla dużych obiektów, co może prowadzić do osłabienia strukturalnego. Zrozumienie, że przerwy dylatacyjne są projektowane w oparciu o konkretne normy i dobre praktyki budowlane, jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i trwałości budynków. W kontekście projektowania, należy również brać pod uwagę czynniki takie jak rodzaj użytych materiałów, klimat oraz przewidywane obciążenia, aby dobrać właściwe interwały dylatacyjne dla konkretnej konstrukcji.

Pytanie 27

Jaki będzie koszt mieszanki betonowej potrzebnej do zbudowania dwóch słupów o wymiarach 60×60 cm i wysokości 3 m każdy, zakładając, że norma zużycia mieszanki betonowej wynosi 1,02 m3/m3, a cena 325,00 zł/m3?

A. 358,02 zł
B. 351,00 zł
C. 702,00 zł
D. 716,04 zł
Często w obliczeniach objętości materiałów budowlanych zdarzają się pomyłki, a to może wpłynąć na koszt całego projektu. Zdarza się, że ludzie źle obliczają objętość słupów, co jest kluczowe w kwestii wyceny. Na przykład, niektórzy mogą się pomylić przy obliczaniu przekroju, mieszając jednostki miary czy źle mnożąc wymiary. Czasem zapominają też o normach zużycia betonu, co może skutkować błędnym oszacowaniem kosztów. No i aktualne ceny na rynku też są mega ważne, bo mogą się różnić w zależności od miejsca czy dostawcy. W praktyce budowlanej niepoprawne obliczenia mogą prowadzić do dużych problemów z budżetem czy zamówieniem zbyt małej ilości materiałów, co spowalnia całą robotę. Jeszcze często myli się normy zużycia, co może źle wpłynąć na jakość. Dlatego w projektach budowlanych warto mieć pewność, że dokładnie liczymy i korzystamy z aktualnych danych, bo to daje lepsze oszacowanie kosztów i pewność, że projekt pójdzie po myśli.

Pytanie 28

Jakie kruszywo wykorzystuje się do produkcji ciepłochronnych zapraw murarskich?

A. Pospółka
B. Kruszywo żwirowe
C. Perlit
D. Kruszywo piaskowe
Perlit to materiał o doskonałych właściwościach izolacyjnych, który jest powszechnie stosowany do produkcji ciepłochronnych zapraw murarskich. Jego unikalna struktura, powstała w wyniku poddania wysokiej temperaturze naturalnego wulkanicznego szkła, sprawia, że perlit ma niską przewodność cieplną. Dzięki temu, zaprawy murarskie z dodatkiem perlitu skutecznie ograniczają straty ciepła, co jest istotne w kontekście budownictwa energooszczędnego. Przykłady zastosowania perlitu obejmują budowę domów pasywnych, gdzie kluczowe jest osiągnięcie jak najniższego zapotrzebowania na energię. Standardy branżowe, takie jak PN-EN 998-1, podkreślają znaczenie jakości izolacji w budynkach, a użycie perlitu w zaprawach murarskich jest zgodne z najlepszymi praktykami w tej dziedzinie. Warto dodać, że perlit jest materiałem ekologicznym, co dodatkowo zwiększa jego atrakcyjność w nowoczesnym budownictwie.

Pytanie 29

Jak można ustalić, czy tynk oddzielił się od podłoża?

A. wykonanie kilku prób tynku
B. przetarcie tynku dłonią
C. inspekcja zewnętrzna
D. opukiwanie tynku lekkim młotkiem
Pojęcia takie jak potarcie tynku dłonią, oględziny zewnętrzne czy wycięcie kilku próbek tynku są często mylone z właściwym sposobem oceny stanu tynku. Potarcie tynku dłonią nie daje rzetelnych informacji o jego przyczepności czy stanie technicznym. Ta metoda opiera się głównie na subiektywnym odczuciu, co może prowadzić do błędnych wniosków. Oględziny zewnętrzne mogą dostarczyć informacji o widocznych pęknięciach lub odspojeniach, jednak nie są wystarczające do oceny stanu podłoża, ponieważ wiele problemów jest ukrytych. Wycięcie kilku próbek tynku, choć może wydawać się bardziej naukowym podejściem, wiąże się z ryzykiem uszkodzenia struktury i niekoniecznie dostarcza informacji o przyczepności tynku. W praktyce, takie metody mogą prowadzić do niepełnych lub błędnych diagnoz, co w konsekwencji może skutkować poważnymi problemami w przyszłości. Właściwe podejście do oceny stanu tynków powinno opierać się na sprawdzonych metodach, takich jak opukiwanie, które są standardem w branży budowlanej i pozwalają na dokładniejszą analizę problemu.

Pytanie 30

Jeśli koszty robocizny związane z ręcznym nałożeniem tynku szlachetnego nakrapianego na ścianach wynoszą 99,70 r-g na 100 m2, a ustalona stawka godzinowa to 15,00 zł, to całkowity koszt robocizny za 300 m2 wynosi?

A. 1 500,00 zł
B. 1 495,50 zł
C. 4 486,50 zł
D. 4 500,00 zł
Wybór niepoprawnych odpowiedzi na to pytanie może wynikać z kilku powszechnych błędów w obliczeniach oraz zrozumieniu procesów kalkulacyjnych. Na przykład, niektóre osoby mogą pomylić jednostki miary, zakładając, że stawka robocizny odnosi się do całkowitej powierzchni bez uwzględnienia jednostkowego kosztu na 100 m². Inni mogą błędnie podzielić stawkę za m² przez liczbę m² bez odpowiedniego pomnożenia, co prowadzi do zaniżenia kosztów. Dodatkowo, niektóre odpowiedzi mogły być uzyskane przez pomyłkowe przeliczenie całkowitych kosztów robocizny na podstawie stawki godzinowej bez uwzględnienia rzeczywistej powierzchni tynku. W praktyce budowlanej niezwykle istotne jest dokładne rozumienie zarówno jednostek, jak i metod obliczania nakładów robocizny. Standardy branżowe wymagają precyzyjnych kalkulacji, aby unikać błędów, które mogą skutkować poważnymi niedoszacowaniami lub nadmiernymi kosztami. Właściwe podejście do kalkulacji kosztów robocizny nie tylko pomaga w skutecznym zarządzaniu budżetem, ale także wpływa na ostateczną jakość realizowanych prac budowlanych.

Pytanie 31

Na którym rysunku przedstawiono podłużny układ konstrukcyjny budynku?

Ilustracja do pytania
A. C.
B. A.
C. B.
D. D.
Wybór odpowiedzi B, C lub D wskazuje na pewne błędne zrozumienie podstawowych zasad układów konstrukcyjnych w architekturze. Odpowiedzi te mogą sugerować mylne założenie, że wszelkie układy, które nie są podłużne, mogą być równie efektywne, co układy podłużne, co jest nieprawdziwe. W rzeczywistości, w układzie podłużnym, kluczowym aspektem jest to, iż ściany nośne muszą być odpowiednio rozmieszczone wzdłuż dłuższych boki budynku, co nie zostało przedstawione na rysunkach B, C i D. Na tych rysunkach mogą znajdować się układy, gdzie ściany nośne są zlokalizowane w inny sposób, co prowadzi do wielu problemów konstrukcyjnych, w tym do nieefektywnego przenoszenia obciążeń oraz ograniczonej funkcjonalności przestrzennej. Często w praktyce inżynierskiej spotyka się błędy polegające na niewłaściwej interpretacji układów ścian nośnych, co skutkuje nieodpowiednim zaprojektowaniem obiektów, które nie spełniają norm bezpieczeństwa oraz nie mogą być w przyszłości dostosowywane do zmieniających się potrzeb użytkowników. Dlatego zrozumienie różnic między poszczególnymi układami konstrukcyjnymi jest kluczowe dla sukcesu projektowego oraz dla zapewnienia długotrwałej trwałości i funkcjonalności budynków.

Pytanie 32

W trakcie tynkowania ceglanego gzymsu zaprawę narzutu aplikujemy na

A. takim odcinku, aby można go wyprofilować przed związaniem zaprawy, przesuwając szablon po prowadnicach do przodu i do tyłu
B. takim odcinku, aby można go wyprofilować przed związaniem zaprawy, przesuwając szablon po prowadnicach w jednym kierunku tj. "do siebie"
C. całą długość gzymsu, a następnie, po związaniu zaprawy, przesuwając szablon po prowadnicach w jednym kierunku tj. "do siebie"
D. całą długość gzymsu, a następnie, po związaniu zaprawy, przesuwając szablon po prowadnicach do przodu i do tyłu
Podczas tynkowania gzymsu ceglanego, kluczowe jest, aby zaprawę narzutu nanosić na odpowiednio dobranym odcinku. Pozwala to na precyzyjne wyprofilowanie gzymsu przed związaniem zaprawy. W praktyce oznacza to, że można przesuwać szablon po prowadnicach w obu kierunkach - do przodu i do tyłu, co umożliwia uzyskanie równomiernego i estetycznego wykończenia. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie, które sugerują, że kontrola nad aplikacją zaprawy jest kluczowa dla trwałości i wyglądu wykończenia. Przykładowo, w przypadku gzymsów, które są często narażone na działanie warunków atmosferycznych, odpowiednia technika tynkowania może znacząco wpłynąć na ich odporność na wilgoć czy uszkodzenia mechaniczne. Warto również zwrócić uwagę na sposób nanoszenia zaprawy, aby uniknąć powstawania szczelin i nierówności, które mogą prowadzić do późniejszych problemów z estetyką i funkcjonalnością. Zachowanie procedur nanoszenia zaprawy z uwagą na czas związania umożliwia lepszą kontrolę nad ostatecznym efektem.

Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 34

Jakie kruszywo wykorzystuje się w lekkich mieszankach betonowych?

A. Grunt
B. Żwir
C. Pospółkę
D. Keramzyt
Piasek, pospółka i żwir są powszechnie stosowanymi kruszywami w budownictwie, jednak żadne z nich nie jest odpowiednie do tworzenia lekkich mieszanek betonowych. Piasek, będący drobnym kruszywem, jest kluczowy w produkcji betonu, lecz jego zastosowanie zwiększa masę mieszanki. Podobnie, żwir, który składa się z większych ziaren, również podnosi ciężar betonu i nie wprowadza właściwości lekkości, które są kluczowe w zastosowaniach, gdzie redukcja masy ma znaczenie. Pospółka, będąca mieszanką różnych frakcji kruszywa, także nie jest optymalnym wyborem dla lekkich betonów, ponieważ może prowadzić do niepożądanych właściwości mechanicznych i zwiększenia masy gotowego wyrobu. Zastosowanie tych kruszyw w mieszankach betonowych prowadzi często do nieefektywności, zwłaszcza tam, gdzie wymagana jest wysoka izolacyjność oraz niska ciężkość. Często mylone jest pojęcie lekkiego betonu z betonem opartego na standardowych kruszywach, co skutkuje nieodpowiednim podejściem do projektowania i wyboru materiałów. W praktyce budowlanej, aby uzyskać odpowiednią jakość betonu, zaleca się korzystanie z materiałów zgodnych z aktualnymi normami i standardami, co znacząco wpłynie na trwałość oraz bezpieczeństwo konstrukcji.

Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 36

Rozpoczęcie docieplania ściany metodą lekką suchą polega na zamontowaniu

A. izolacji wiatrowej
B. wełny mineralnej
C. kratek odpowietrzających
D. rusztu konstrukcyjnego
Montaż izolacji wiatrowej, kratek odpowietrzających czy wełny mineralnej jako pierwszych elementów w systemie dociepleń jest nieprawidłowy, ponieważ nie uwzględnia podstawowych zasad budowy rusztu konstrukcyjnego. Izolacja wiatrowa, która ma na celu ochronę przed wpływem wiatru, jest stosowana zwykle na etapie finalnym, aby zminimalizować straty ciepła, jakie mogą wynikać z nieszczelności. Kratki odpowietrzające są elementami, które mają za zadanie umożliwić wentylację i odpływ skroplin, co jest istotne w kontekście dbałości o materiał izolacyjny, ale nie są pierwszym krokiem w procesie docieplenia. Wełna mineralna, jako materiał izolacyjny, powinna być umieszczona na ruszcie po jego zainstalowaniu, ponieważ bez odpowiedniego wsparcia strukturalnego nie będzie w stanie spełniać swoich funkcji. Kluczowym błędem myślowym jest przekonanie, że można pominąć etapy montażu konstrukcji nośnej, co prowadzi do nieprawidłowego rozkładu obciążeń i potencjalnych uszkodzeń systemu ociepleń. W związku z tym, każda inwestycja w ocieplenie budynku powinna być realizowana zgodnie z ustalonymi standardami i technologią, aby zapewnić jej efektywność i trwałość.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 38

Cementowa zaprawa wyróżnia się wysoką

A. higroskopijnością
B. odpornością na skurcz
C. kapilarnością
D. wytrzymałością na ściskanie
Zaprawa cementowa charakteryzuje się dużą wytrzymałością na ściskanie, co czyni ją materiałem o kluczowym znaczeniu w budownictwie. Wytrzymałość na ściskanie definiuje zdolność materiału do przenoszenia obciążeń bez deformacji czy zniszczenia. W przypadku zapraw cementowych, wartość ta jest wynikiem odpowiednich proporcji składników, takich jak cement, woda i kruszywo. Przykładowo, zaprawy stosowane w murach nośnych muszą spełniać normy PN-EN 998-1, które precyzują minimalne wartości wytrzymałościowe zależnie od zastosowania. W praktyce, wytrzymałość zaprawy na ściskanie jest kluczowa w kontekście budowy ścian, fundamentów, oraz wszelkich innych konstrukcji, gdzie obciążenia są znaczące. Dodatkowo, odpowiednie dobranie klasy cementu oraz techniki mieszania i aplikacji zaprawy wpływa na jej trwałość i odporność na czynniki atmosferyczne, co jest istotne dla długowieczności obiektów budowlanych.

Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 40

Aby naprawić uszkodzony narożnik muru, w którym konieczna jest wymiana cegieł, zbudowanego z cegły ceramicznej pełnej klasy 15 na zaprawie cementowo-wapiennej M15, należy użyć cegieł

A. ceramiczne pełne klasy 15
B. kratówki klasy 15
C. ceramiczne pełne klasy 20
D. klinkierowe klasy 20
Odpowiedź "ceramiczne pełne klasy 15" jest poprawna, ponieważ zachowuje spójność z materiałem, z którego został wykonany oryginalny mur. Cegły ceramiczne pełne klasy 15 charakteryzują się odpowiednimi właściwościami mechanicznymi i trwałością, co zapewnia ich kompatybilność z zaprawą cementowo-wapienną M15 używaną do budowy muru. Zastosowanie identycznego materiału jest kluczowe dla utrzymania jednorodności i stabilności strukturalnej. W praktyce, przy wymianie cegieł, szczególnie w narożnikach, kluczowe jest, aby nowo zastosowane cegły miały podobne właściwości, aby unikać problemów związanych z różnicami w rozszerzalności cieplnej czy absorpcji wilgoci. Ponadto, zachowanie klasy 15 w cegłach zapewnia odpowiednią nośność i odporność na czynniki zewnętrzne, co jest zgodne z normami budowlanymi. Warto pamiętać, że użycie cegieł o wyższej klasie, takich jak klasy 20, mogłoby wprowadzić niepożądane napięcia w strukturze muru, co w dłuższej perspektywie mogłoby prowadzić do uszkodzeń murów.