Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 11:05
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 11:13

Egzamin niezdany

Wynik: 13/40 punktów (32,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Krzyżowanie mające na celu zamianę genów jednej rasy genami innej rasy, które posiada pożądane cechy, nazywamy krzyżowaniem

A. przemiennym

B. towarowym

C. wypierającym

D. krewniaczym

Krzyżowanie towarowe, krewniacze i przemienne to takie pojęcia, które niby są związane z genetyką, ale nie mówią o tym, jak zastępować geny jednej rasy genami innej w celu osiągnięcia fajnych cech. Krzyżowanie towarowe w sumie chodzi o tworzenie hybryd, które mają lepsze cechy towarowe, ale niekoniecznie chodzi o usuwanie genów jednej rasy. Krzyżowanie krewniacze z kolei to łączenie osobników, które są sobie bliskie, co może prowadzić do utrwalenia niekorzystnych cech, zamiast ich eliminacji. A krzyżowanie przemienne to strategia, gdzie korzysta się z różnych ras w kolejnych pokoleniach, co nie do końca oznacza, że jeden gen wypiera drugi. To raczej jest mieszanie ras. Typowe błędy, jakie tu mogą wystąpić, to mylenie celów krzyżowania czy brak zrozumienia zasad dziedziczenia genów. W hodowli naprawdę ważne jest, żeby wiedzieć, jakie są różnice między tymi metodami, żeby móc stosować odpowiednie strategie i osiągać to, co chcemy.

Pytanie 2

Jak nazywa się stosunek części ruchomych płodu (głowa, kończyny) do części nieruchomych (tułów)?

A. ułożeniem płodu

B. położeniem płodu

C. repozycją płodu

D. postawą płodu

Ułożenie płodu to taka kwestia, która dotyczy tego, jak płód układa się w macicy. Chodzi tu o to, jak jego ruchome części, jak głowa i ręce, mają się do nieruchomej części, czyli tułowia. Zrozumienie tego, jak to działa, jest naprawdę ważne, gdy myślimy o tym, jak płód rośnie i jak się rozwija. W trakcie porodu jego ułożenie ma ogromne znaczenie, bo różne pozycje mogą wpływać na to, jak przebiega cały proces i jakie to ma konsekwencje dla mamy i dziecka. Na przykład, gdy płód jest w ułożeniu główkowym, to jest to najlepsza opcja, bo pomaga to w naturalnym przebiegu porodu. Wiedza o tym, jak płód jest ułożony, pomaga lekarzom planować co robić w przypadku, gdyby coś poszło nie tak, na przykład, jeśli wystąpi dystocja. Dlatego w opiece nad kobietą w ciąży bardzo ważne jest, żeby monitorować to ułożenie zarówno w czasie ciąży, jak i podczas porodu, bo to wpływa na decyzje, jakie podejmują specjaliści.

Pytanie 3

Gdzie znajduje się żwacz?

A. w całej prawej stronie jamy brzusznej

B. w rejonie lędźwiowym jamy brzusznej

C. w całej lewej stronie jamy brzusznej

D. w centralnej części jamy brzusznej tuż za przeponą

Żwacz, znany również jako mięsień żwaczowy, znajduje się w całej lewej połowie jamy brzusznej. Jest to istotny element w anatomii układu pokarmowego, szczególnie u zwierząt przeżuwających. Jego główną funkcją jest wspomaganie procesu żucia, co ma znaczenie w kontekście trawienia oraz przyswajania składników odżywczych. Dzięki swojej lokalizacji, żwacz odgrywa kluczową rolę w mechanice żucia, umożliwiając efektywne rozdrabnianie pokarmu. W praktyce weterynaryjnej zrozumienie anatomii żwacza jest nieodzowne, zwłaszcza przy diagnozowaniu schorzeń związanych z układem pokarmowym. Na przykład, problemy z żwaczem mogą prowadzić do trudności w przeżuwaniu, co z kolei wpływa na ogólny stan zdrowia zwierzęcia. Wiedza na temat lokalizacji i funkcji żwacza jest ważna również w kontekście chirurgii weterynaryjnej, gdzie precyzyjna znajomość anatomii jamy brzusznej jest kluczowa podczas zabiegów operacyjnych i diagnostycznych.

Pytanie 4

Rasa owiec, z której pozyskuje się wełnę mieszaną charakteryzującą się typowo kożuchowym układem frakcji włosów, to

A. texel

B. suffolk

C. wrzosówka

D. merynos polski

Odpowiedzi takie jak suffolk, merynos polski i texel, choć są znane, nie są rasami, z których pozyskuje się wełnę o typowo kożuchowym układzie frakcji włosów. Suffolk to rasa, która jest w szczególności ceniona za mięso, a jej wełna nie odpowiada wymaganiom dotyczącym kożuchowego ułożenia. Merynos polski, znany z produkcji wełny o doskonałej jakości, również nie ma charakterystyki kożuchowej; jego wełna jest bardziej gładka i delikatna, co sprawia, że jest preferowana w odzieży wysokiej jakości, ale nie spełnia norm dla wełny kożuchowej. Texel, z kolei, jest rasą, która skupia się głównie na najlepszej jakości mięsa, a jego wełna ma tendencję do bycia krótką i grubą, nieodpowiednią do produkcji kożuchów. Często popełnianym błędem jest mylenie rasy owiec z ich zastosowaniem w produkcji wełny lub mięsa bez uwzględnienia specyficznych cech, które determinuje ich wartość w danym kontekście. Właściwe zrozumienie, która rasa owiec odpowiada za konkretne rodzaje produktów, jest kluczowe dla skutecznej hodowli i przetwórstwa.

Pytanie 5

Które zwierzę ma macicę przypominającą kształtem rogi barana?

A. u klaczy

B. u suki

C. u świni

D. u krowy

Wybór odpowiedzi, że macica przypominająca kształtem rogi barana występuje u suki, świni lub klaczy, jest nieprawidłowy i wynika z nieporozumień dotyczących anatomii tych zwierząt. U suki, macica ma kształt jednorodny, z jedną komorą, co czyni ją znacznie prostszą w budowie niż u krowy. W przypadku świni, macica jest bardziej rozbudowana, ale jej kształt nie przypomina rogu barana, a raczej jest bardziej cylindryczny i dostosowany do dużych miotów. Klacze z kolei posiadają macicę o kształcie bardziej zbliżonym do tego, co obserwuje się u suk, z jednolitą strukturą, która nie wykazuje charakterystycznych rogu barana. Te różnice w budowie macicy są kluczowe w kontekście reprodukcji i zdrowia zwierząt, a ich zrozumienie jest niezbędne dla odpowiedniego zarządzania hodowlą. Typowe błędy myślowe w tym zakresie często związane są z ogólnymi wyobrażeniami na temat budowy narządów wewnętrznych i pomijaniem istotnych różnic pomiędzy gatunkami. Uświadamiając sobie te różnice, można lepiej zrozumieć specyfikę zdrowia i reprodukcji różnych zwierząt gospodarskich, co jest niezbędne dla skutecznego ich zarządzania oraz zapewnienia dobrostanu.

Pytanie 6

Zabieg dekornizacji cieląt powinien zostać przeprowadzony

A. w okresie między 2 a 3 tygodniem życia

B. po zakończeniu 6 miesiąca życia

C. po osiągnięciu 3 miesiąca życia

D. w okresie między 6 a 8 tygodniem życia

Przeprowadzenie zabiegu dekornizacji po ukończeniu 3 miesiąca życia, jak również po 6 miesiącu życia, wiąże się z wieloma problemami, które mogą wpływać negatywnie na zdrowie i dobrostan cieląt. W tych okresach rogi są już w znacznym stopniu rozwinięte, co oznacza, że zabieg staje się znacznie bardziej skomplikowany oraz obciążony większym ryzykiem powikłań, takich jak krwawienie, ból czy infekcje. Warto zauważyć, że wprowadzenie zabiegu w późniejszym okresie życia cielęcia prowadzi do większego stresu zarówno dla zwierzęcia, jak i dla hodowcy, gdyż cielęta mogą wykazywać objawy oporu i strachu. Istotnym błędem jest także myślenie, że późniejsza dekornizacja jest bardziej humanitarna – w rzeczywistości młodsze cielęta lepiej znoszą ten zabieg. Podobnie, wybór okresu między 6 a 8 tygodniem życia, mimo że jest nieco bliższy optymalnemu terminowi, nadal nie jest zalecany, gdyż cielęta w tym czasie również mogą odczuwać znaczny dyskomfort. Ważne jest zrozumienie, że zgodnie z praktykami weterynaryjnymi, kluczowym celem jest nie tylko usunięcie rogów, ale także minimalizacja stresu i bólu, co jest trudniejsze do osiągnięcia w późniejszych etapach życia zwierząt. Niezrozumienie tych zasad może prowadzić do nieodpowiednich praktyk hodowlanych, które są sprzeczne z aktualnymi standardami dobrostanu zwierząt.

Pytanie 7

Co pokrywa kość od strony zewnętrznej?

A. okostna

B. materiał gąbczasty

C. materiał zbity

D. omięsna

Istota gąbczasta, omięsna oraz istota zbita to elementy strukturalne kości, które pełnią swoje unikalne funkcje, jednak nie są odpowiedzialne za pokrycie zewnętrznej powierzchni kości. Istota gąbczasta, zlokalizowana wewnątrz kości, składa się z sieci beleczek kostnych, co sprawia, że kość jest lekka i jednocześnie mocna. Ta struktura jest odpowiedzialna za produkcję komórek krwi w szpiku kostnym, co jest kluczowe dla funkcji hematopoetycznych organizmu. Z kolei istota zbita, tworząca zewnętrzną warstwę kości, jest twardsza i bardziej zwarta, co nadaje kości jej wytrzymałość. Omięsna, będąca tkanką łączną otaczającą mięśnie, nie ma związku z pokrywaniem kości, a jej podstawową rolą jest ochrona i wsparcie dla mięśni, a także umożliwienie ich prawidłowego funkcjonowania. Typowym błędem myślowym w tej kwestii jest mylenie funkcji poszczególnych warstw kości lub tkanek, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków o ich roli w anatomii. Właściwe zrozumienie różnic pomiędzy tymi tkankami jest fundamentalne w naukach medycznych oraz w kontekście leczenia kontuzji i chorób układu kostno-mięśniowego.

Pytanie 8

Atlas to pierwszy kręg odcinka

A. szyjnego kręgosłupa

B. piersiowego kręgosłupa

C. lędźwiowego kręgosłupa

D. krzyżowego kręgosłupa

Atlas, znany również jako pierwszy kręg szyjny (C1), jest kluczowym elementem ludzkiego kręgosłupa, który odpowiada za podtrzymywanie czaszki oraz umożliwienie ruchów głowy. Jego unikalna budowa, bez trzonu kręgowego, pozwala na rotację i zgięcie głowy w różnych płaszczyznach, co jest niezwykle istotne w codziennym funkcjonowaniu. Atlas współpracuje z drugim kręgiem szyjnym, obrotnikiem (C2), co pozwala na obrót głowy o 180 stopni. W praktyce, zrozumienie anatomii Atlasu ma istotne znaczenie w medycynie, zwłaszcza w kontekście urazów kręgosłupa, gdzie niewłaściwe zdiagnozowanie obrażeń w tej okolicy może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych. W rehabilitacji pacjentów po urazach kręgosłupa szyjnego, znajomość anatomii tego kręgu pozwala na skuteczniejsze planowanie terapii i poprawę jakości życia pacjentów. Warto pamiętać, że Atlas odgrywa także istotną rolę w biomechanice, gdzie jego funkcje są analizowane w kontekście ruchów głowy i postawy ciała, co jest kluczowe dla specjalistów zajmujących się ergonomią oraz ortopedią.

Pytanie 9

Wybierz rasę kóz odpowiednią do hodowli mięsnej?

A. Alpejska

B. Kaszmirska

C. Burska

D. Saaneńska

Wybór Alpejskiej, Kaszmirskej czy Saaneńskiej kozy do użytkowania mięsnego jest nietrafiony, ponieważ każda z tych ras ma inną specyfikę użytkowania, skoncentrowaną na produkcji mleka lub wełny. Alpejska koza, znana przede wszystkim z wysokiej wydajności mlecznej, osiąga średnio 3-4 litry mleka dziennie, co czyni ją atrakcyjną dla producentów mleka, ale niekoniecznie mięsa. Jej mięso, chociaż jest jadalne, nie ma takich walorów smakowych ani wydajności rzeźnej jak w przypadku rasy burskiej. Kaszmirska koza jest hodowana przede wszystkim dla wartościowej wełny kaszmirowej, a jej użytkowanie mięsne jest drugorzędne. Mięso tych kóz jest często uważane za mniej delikatne w porównaniu do burskiej. Z kolei Saaneńska koza, znana ze swojej znakomitej produkcji mlecznej, ma mięso, które również nie spełnia oczekiwań związanych z produkcją mięsą, a hodowcy koncentrują się głównie na uzyskiwaniu mleka. Typowe błędy w rozumieniu tych ras wynikają z mylenia celów hodowlanych; hodowcy mogą być skłonni do wyboru kóz z myślą o wielofunkcyjności, jednak w praktyce każda rasa ma swoje specjalizacje, które powinny być uwzględnione przy podejmowaniu decyzji o hodowli. Efektem błędnych wyborów może być nieoptymalna produkcja i niższa jakość końcowego produktu, co jest sprzeczne z nowoczesnymi standardami efektywności w hodowli zwierząt.

Pytanie 10

Do pasz o przeciętnej zawartości białka (6-14%) zaliczane są

A. wysłodki buraczane

B. nasiona roślin strączkowych

C. ziarna zbóż

D. rośliny okopowe

Okopowe, takie jak ziemniaki czy marchew, są źródłem skrobi i węglowodanów, ale ich zawartość białka jest znacznie niższa niż w ziarnach zbóż. Typowym błędem jest utożsamianie tych pasz z białkiem, podczas gdy ich główną funkcją jest dostarczanie energii. Nasiona roślin strączkowych, jak soja czy groch, mają znacznie wyższą zawartość białka, często przekraczającą 20%, co czyni je nieodpowiednimi dla kategorii pasz o średniej zawartości białka. Użycie ich jako pasz wymaga zatem innego podejścia, aby zachować równowagę białkową w diecie zwierząt. Wysłodki buraczane, będące produktem ubocznym przemysłu cukrowniczego, również charakteryzują się niską zawartością białka, co czyni je mało przydatnymi w kontekście pasz o średnim białku. Kluczowe jest zrozumienie, że różne grupy pasz mają odmienne profile odżywcze i ich niewłaściwe klasyfikowanie może prowadzić do niezrównoważonej diety zwierząt, co w dłuższym czasie wpływa na ich zdrowie oraz wydajność produkcyjną. Dlatego istotne jest stosowanie się do standardów dotyczących żywienia zwierząt oraz właściwe mieszanie pasz, aby zapewnić ich optymalne wzrastanie i zdrowie.

Pytanie 11

Jednolite umaszczenie w różnych odcieniach czerwieni, z wyraźnymi jaśniejszymi plamami na sierści wokół śluzawicy, oczu, w pachwinach oraz na kończynach, jest typowe dla bydła rasy

A. hereford

B. piemontese

C. charolaise

D. limousine

Wybór odpowiedzi innej niż 'limousine' wskazuje na nieporozumienie dotyczące charakterystyki różnych ras bydła. Odpowiedź 'hereford' odnosi się do rasy, która ma umaszczenie czerwono-białe. O ile herefordy mogą również mieć różne odcienie czerwieni, ich charakterystyczne białe znaczenia, szczególnie na głowie, odróżniają je od limousine. Rasa 'piemontese' jest znana z umaszczenia szarego lub jasnobrązowego, co wyklucza ją z rozważanego pytania. Z kolei 'charolaise' to rasa, która ma zwykle jasny, kremowy kolor. Wybór tych ras zamiast limousine może wynikać z braku znajomości ich specyficznych cech. Ważne jest, aby przy wyborze rasy bydła zwrócić uwagę na ich genotyp i fenotyp, ponieważ te czynniki decydują o ich wyglądzie oraz właściwościach użytkowych. Rasy bydła mają różnorodne zastosowania w produkcji mięsa, mleka, a także w hodowli. Nieznajomość tych informacji prowadzi do błędnych wniosków i wyborów w hodowli, co może wpływać na efektywność i rentowność gospodarstwa. Efektywne zarządzanie hodowlą bydła wymaga nie tylko znajomości ich cech fizycznych, ale również zrozumienia ich potrzeb żywieniowych, zdrowotnych oraz warunków środowiskowych, które są kluczowe dla ich rozwoju i wydajności.

Pytanie 12

Niedobór jodu w diecie zwierząt prowadzi do

A. zaburzeń krzepliwości krwi

B. łamliwości kości

C. niedoczynności tarczycy

D. niedokrwistości

Niedobór jodu w diecie zwierząt prowadzi do niedoczynności tarczycy, co jest stanem, w którym gruczoł tarczowy nie produkuje wystarczającej ilości hormonów tarczycy, takich jak tyroksyna (T4) i trijodotyronina (T3). Hormony te są kluczowe dla regulacji metabolizmu, wzrostu oraz rozwoju zwierząt. W przypadku niedoboru jodu, zwierzęta mogą doświadczać objawów, takich jak przyrost masy ciała, letarg, oraz obrzęki, w tym charakterystyczne powiększenie tarczycy, zwane wolem. Zastosowanie odpowiedniej suplementacji jodem w paszy jest standardową praktyką w hodowli zwierząt, aby zapobiec niedoborom oraz związanym z nimi problemom zdrowotnym. Warto wspomnieć, że w krajach, gdzie występują naturalne niedobory jodu w glebie, takie jak niektóre regiony górskie, kontrola poziomu jodu w diecie zwierząt jest kluczowa dla zapewnienia ich prawidłowego rozwoju i produkcji. Właściwe zarządzanie dietą zwierząt, w tym odpowiednia suplementacja jodu, jest zgodne z międzynarodowymi standardami weterynaryjnymi oraz zaleceniami organizacji zajmujących się zdrowiem zwierząt.

Pytanie 13

Który z elementów pasz wykorzystywanych w karmieniu knurów, w przypadku niedoboru powoduje uczucie głodu, a w zbyt dużej ilości może wpływać negatywnie na strawność paszy?

A. Białko

B. Włókno

C. Popiół

D. Tłuszcz

Włókno jest kluczowym składnikiem pasz, który ma istotny wpływ na procesy trawienne u knurów. W niedoborze włókna zwierzęta mogą odczuwać głód, ponieważ włókno wpływa na objętość paszy, a tym samym na poczucie sytości. Dobrze zbalansowana dieta powinna zawierać optymalną ilość włókna, aby wspierać prawidłowe funkcjonowanie układu pokarmowego. Włókno wspomaga perystaltykę jelit oraz jest niezbędne do utrzymania zdrowia mikroflory jelitowej. Zbyt mała ilość włókna w diecie może prowadzić do zaburzeń trawiennych, a w skrajnych przypadkach do kolki. Z drugiej strony, nadmiar włókna w diecie może prowadzić do pogorszenia strawności paszy. Włókna, zwłaszcza te o wysokiej ligninowej zawartości, mogą utrudniać dostęp enzymów trawiennych do składników odżywczych, co może negatywnie wpływać na wchłanianie energii i białka. Dlatego ważne jest, aby hodowcy dostosowywali poziom włókna w paszach do potrzeb żywieniowych zwierząt, uwzględniając ich wiek, kondycję i cel hodowlany. Przykładowo, w żywieniu knurów reprodukcyjnych zaleca się stosowanie włókna surowego na poziomie 5-10%, co sprzyja prawidłowej kondycji i wydajności.

Pytanie 14

Czym jest okrężnica?

A. początkowy odcinek jelita grubego

B. ostatnia część jelita cienkiego

C. centralny fragment jelita grubego

D. środkowy fragment jelita cienkiego

Okrężnica to taki ważny kawałek naszego układu pokarmowego, który zajmuje się wchłanianiem wody i elektrolitów. To właśnie tu formuje się i transportuje stolec do odbytnicy. Można powiedzieć, że to środkowy odcinek jelita grubego i składa się z kilku części, jak kątnica, okrężnica wstępująca czy zstępująca. Wiedza o tym, jak działa okrężnica, jest naprawdę istotna, zwłaszcza w diagnostyce różnych problemów z jelitami, jak zapalenie jelita grubego czy nowotwory. Na przykład, podczas kolonoskopii, lekarze mogą sprawdzić, co się dzieje w okrężnicy, co jest mega ważne, żeby zapobiegać nowotworom jelita grubego. Rozumienie roli okrężnicy w trawieniu i wydalaniu może pomóc lepiej dobierać dietę i dbać o zdrowie jelit.

Pytanie 15

Po stracie swojego zwierzęcia rolnik zobowiązany jest do przechowywania jego danych w rejestrze bydła lub świń przez czas

A. 2 lat

B. 3 lat

C. 1 roku

D. 4 lat

Wybór okresu krótszego niż 3 lata dla przechowywania danych o utraconym zwierzęciu jest nieuzasadniony i wynika z niepełnego zrozumienia przepisów dotyczących rejestracji zwierząt. Odpowiedzi sugerujące 1 roku, 2 lat lub 4 lat nie uwzględniają wymogu utrzymania pełnej dokumentacji przez wymagany czas, co jest kluczowe dla efektywnego monitorowania zdrowia zwierząt i identyfikowalności. Skrócenie tego okresu do 1 lub 2 lat może prowadzić do sytuacji, w której niezbędne informacje o stanie zdrowia czy pochodzeniu zwierząt nie będą dostępne w razie potrzeby, co jest istotne w kontekście potencjalnych epidemii. Z kolei wydłużenie tego terminu do 4 lat może generować niepotrzebne obciążenie administracyjne, zwłaszcza w większych gospodarstwach. Należy pamiętać, że wszystkie decyzje dotyczące zarządzania stadem powinny być oparte na aktualnych regulacjach prawnych oraz najlepszych praktykach w branży, co podkreśla znaczenie odpowiednich okresów przechowywania danych w kontekście bioasekuracji i ochrony zdrowia publicznego.

Pytanie 16

Na mineralizację kości wpływają:

A. wapń, potas, witamina D

B. potas, fosfor, witamina A

C. wapń, fosfor, witamina D

D. wapń, magnez, witamina A

Zrozumienie, jak minerały i witaminy wpływają na zdrowie kości, jest naprawdę ważne. Odpowiedzi z wapniem, potasem i witaminą D, czy z magnezem i witaminą A, pomijają kilka kluczowych składników. Owszem, potas i magnez są istotne, ale nie mają bezpośredniego wpływu na mineralizację kości w taki sposób jak wapń i fosfor. Magnez na przykład jest potrzebny dla enzymów i produkcji energii, ale nie wpływa tak mocno na gęstość kości jak wapń. A witamina A? No, ważna jest dla wzroku, ale jak jest jej za dużo, to może szkodzić, co też ma znaczenie dla kości. Ludzie często myślą, że wystarczy tylko kilka minerałów, a to błąd. Ważne jest, aby zachować równowagę między nimi. Dbanie o zdrowie kości to nie tylko kwestia pojedynczych składników, ale ich współdziałania. To zrozumienie jest kluczowe, jeśli chcesz dbać o swoje kości.

Pytanie 17

Wartość naturalnego oświetlenia w obiektach inwentarskich ustala się jako proporcję powierzchni okien do powierzchni

A. legowisk

B. podłogi

C. sufitu

D. ścian

Wybór odpowiedzi dotyczącej sufitu, legowisk czy ścian wskazuje na niepełne zrozumienie zasad dotyczących oświetlenia naturalnego. Powierzchnia sufitu nie jest kluczowym czynnikiem w wyliczaniu efektywności oświetlenia naturalnego, ponieważ głównym celem jest zapewnienie dostatecznego dostępu światła do przestrzeni, w której przebywają zwierzęta. Dobrze zaprojektowane budynki inwentarskie powinny skupiać się na powierzchni, która rzeczywiście wpływa na dostępność światła dla zwierząt, a nie na powierzchni, która nie ma bezpośredniego związku z ich dobrostanem. Kiedy myślimy o powierzchni legowisk, to choć komfort zwierząt jest ważny, nie wpływa ona na obliczenia dotyczące oświetlenia. Ściany z kolei są elementem budowlanym, który także nie ma bezpośredniego wpływu na poziom oświetlenia, chyba że uwzględnimy okna w nich zamontowane. Typowym błędem logicznym w tym kontekście jest myślenie, że większa powierzchnia jakiegokolwiek innego elementu architektonicznego, jak sufit czy ściany, może zastąpić znaczenie właściwego doświetlenia przestrzeni poprzez odpowiednie proporcje okien. W rzeczywistości, to nie powierzchnie te są kluczowe, ale ich funkcjonalność w zapewnieniu dostępu światła dziennego. Zrozumienie tych zasad jest niezbędne dla projektantów budynków inwentarskich, by mogli zapewnić odpowiednie warunki dla zwierząt, a także spełnić wymogi norm budowlanych.

Pytanie 18

Którego gatunku samice mają najkrótszy czas trwania ciąży?

A. Bydła

B. Świń

C. Owiec

D. Kóz

Długoterminowe hodowle bydła, kóz i owiec wiążą się z dłuższymi okresami ciąży w porównaniu do świń. Samice bydła, zwane krowami, mają okres ciąży trwający średnio około 280 dni, co czyni je jednymi z gatunków z najdłuższym czasem gestacji wśród zwierząt hodowlanych. To długi proces jest spowodowany złożonością rozwoju cieląt, które wymagają więcej czasu na wzrost przed narodzinami. Kóz, w zależności od rasy, okres ciąży wynosi od 150 do 160 dni, co również jest znacznym czasem w porównaniu do świń. Z kolei owce mają średni czas ciąży wynoszący około 145 dni, co czyni je także dłużej noszącymi młode niż lochy. Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia różnic w biologii reprodukcyjnej tych gatunków. W środowisku produkcji zwierzęcej kluczowe jest zrozumienie tych różnic, ponieważ wpływają one na planowanie cyklu hodowlanego, zarządzanie stadem oraz podejmowanie decyzji dotyczących reprodukcji. Ignorowanie tych aspektów może prowadzić do nieefektywności w hodowli oraz obniżenia wydajności produkcji, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 19

Podaj charakterystyczną cechę anatomiczną budowy prącia knura.

A. Prącie ma kształt zakrzywiony

B. Żołądź prącia przyjmuje formę korkociągu

C. Cewka moczowa wychodzi na końcu prącia

D. Wyrostek cewki moczowej jest długi

Żołądź prącia knura ma charakterystyczny kształt korkociągu, co jest unikalnym elementem jego anatomicznej budowy. Ten specyficzny kształt ma swoje praktyczne zastosowanie, ponieważ umożliwia lepsze unieruchomienie samicy podczas kopulacji, co zwiększa szanse na skuteczne zapłodnienie. Kształt korkociągu sprzyja również lepszemu dopasowaniu do anatomii samicy, co jest istotne w kontekście rozrodu w hodowli trzody chlewnej. W praktyce, znajomość anatomicznych różnic pomiędzy gatunkami jest kluczowa w weterynarii oraz hodowli, gdyż wpływa na metody inseminacji oraz ocenę płodności. Ponadto, zrozumienie tych cech jest istotne dla podejmowania decyzji dotyczących zdrowia reprodukcyjnego zwierząt, co wpisuje się w standardy dobrej praktyki w hodowli zwierząt gospodarskich.

Pytanie 20

Jaką optymalną zawartość suchej masy powinna mieć skoszona trawa przeznaczona na sianokiszonkę, która będzie przechowywana w belach?

A. 35%

B. 65%

C. 20%

D. 45%

Optymalna zawartość suchej masy w skoszonej trawie przeznaczonej na sianokiszonkę przechowywaną w belach wynosi 45%. Taka zawartość jest kluczowa dla efektywnego fermentowania trawy i uzyskania wysokiej jakości kiszonki. Wysoka zawartość suchej masy wspiera procesy fermentacyjne, zmniejszając ryzyko rozwoju niepożądanych mikroorganizmów, co z kolei wpływa na lepszą trwałość i smak gotowego produktu. Przykładowo, w praktyce rolniczej, osiągnięcie 45% suchej masy pozwala uzyskać odpowiednią konsystencję materiału, co ułatwia jego prasowanie i przechowywanie. Przestrzeganie standardów dotyczących jakości sianokiszonki, takich jak te określone przez Polską Normę PN-R-66308, jest niezbędne, aby zapewnić optymalne warunki do przechowywania i późniejszego wykorzystywania paszy. Wiedza na temat optymalnej zawartości suchej masy pozwala rolnikom na lepsze planowanie zbiorów i przetwarzania trawy, co przekłada się na wyższą efektywność produkcji zwierzęcej oraz lepsze wyniki ekonomiczne.

Pytanie 21

Przed porodem krowy ograniczają kontakty społeczne i poszukują samotności. W jakim okresie przed wycieleniem krowy częściej ryczą, spoglądają za siebie oraz często kładą się i wstają?

A. 7–8 tygodni

B. 1–2 tygodnie

C. 3–4 tygodnie

D. 5–6 tygodni

Wybór odpowiedzi 1–2 tygodnie przed porodem jest poprawny, ponieważ w tym okresie krowy często wykazują intensywne zachowania związane z nadchodzącym wycieleniem. W tym czasie zwierzęta stają się bardziej niespokojne, co objawia się częstym ryczeniem, oglądaniem się za siebie oraz częstym kładzeniem się i wstawaniem. To zachowanie jest wynikiem hormonalnych zmian, które zachodzą w organizmie krowy, a także instynktownej potrzeby znalezienia bezpiecznego i odosobnionego miejsca do porodzenia. Praktyka zarządzania stadem powinna uwzględniać te zmiany w zachowaniu, co pozwala na lepsze przygotowanie się do porodu, zmniejszając stres zarówno dla krowy, jak i dla osób zajmujących się hodowlą. Warto również zauważyć, że odpowiednie monitorowanie zachowań zwierząt i ich zdrowia w tym czasie jest kluczowe dla zapewnienia sukcesu w wycieleniu oraz minimalizacji ryzyka powikłań. Dbanie o komfort krowy w tym okresie jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli bydła, które zalecają tworzenie spokojnego i przystosowanego środowiska dla zwierząt w czasie porodu.

Pytanie 22

Lochy, które wychowują liczne mioty, często nie są w stanie spożyć wystarczającej ilości paszy. W związku z tym należy

A. zmniejszać wielkość dawki i obniżać jej wartość odżywczą

B. karmić je 'do woli' paszą balastową

C. karmić je częściej paszą objętościową

D. zmniejszać wielkość dawki, a zwiększać jej wartość odżywczą

Odpowiedź 'zmniejszać objętość dawki, a zwiększać jej wartość pokarmową' jest prawidłowa, ponieważ w przypadku loch odchowujących liczne mioty, ich zdolność do przyjmowania pokarmu może być ograniczona. Zmniejszenie objętości dawki pokarmowej pozwala na lepsze przyswajanie składników odżywczych, co jest kluczowe dla utrzymania zdrowia i wydajności loch. Wartość pokarmowa paszy odnosi się do jej zdolności do zaspokajania potrzeb żywieniowych zwierząt. W tym przypadku, poprzez zwiększenie wartości energetycznej i zawartości białka, możemy wspierać zdrowy rozwój potomstwa oraz produkcję mleka. Praktyka ta jest zgodna z zaleceniami specjalistów ds. żywienia zwierząt, którzy sugerują, aby dieta loch była dostosowana do ich aktualnych potrzeb, szczególnie w okresach laktacji. Na przykład, zamiast podawania dużej ilości paszy objętościowej, lepiej jest zastosować skoncentrowane mieszanki paszowe, które dostarczą niezbędnych składników odżywczych w mniejszych porcjach, zwiększając tym samym efektywność żywienia.

Pytanie 23

Jak długo po zauważeniu początkowych symptomów rui powinno się przeprowadzić zabieg sztucznego unasienniania u krowy?

A. Od 6 do 10 godzin

B. Od 18 do 24 godzin

C. Od 10 do 12 godzin

D. Od 12 do 18 godzin

Wybór odpowiedzi, który sugeruje dokonanie zabiegu w czasie krótszym lub dłuższym niż 12-18 godzin, może prowadzić do nieefektywności w procesie inseminacji. Odpowiedzi takie, jak 'Od 10 do 12 godzin' lub 'Od 6 do 10 godzin', są mylące, ponieważ sugerują wykonanie zabiegu zbyt wcześnie. W przypadku wcześniejszej inseminacji istnieje ryzyko, że komórka jajowa jeszcze nie dojrzała i nie dojdzie do zapłodnienia. Z kolei odpowiedzi wskazujące na czas po 18 godzinach mogą prowadzić do sytuacji, w której komórka jajowa już obumiera, co również uniemożliwi zapłodnienie. Niezrozumienie tego krytycznego okna czasowego może skutkować niższą wydajnością reprodukcyjną w stadzie. W praktyce hodowcy powinni regularnie monitorować rui i stosować metody, takie jak obserwacja zachowań zwierząt, co pozwoli na bardziej precyzyjne określenie momentu inseminacji. Kluczem do sukcesu w reprodukcji bydła jest więc dokładne rozumienie cyklu rujowego i dostosowanie działań do jego przebiegu, co jest zgodne z zaleceniami światowych organizacji zajmujących się hodowlą zwierząt.

Pytanie 24

W którym z podanych terminów spełniony będzie ten wymóg dla kóz, jeżeli chów tych zwierząt rozpoczęto w dniu 1 maja?

n n nn

n „Zwierzęta gospodarskie mogą być sprzedawane jako produkty ekologiczne, jeżeli są chowane zgodnie
n z poniższymi zasadami, przez co najmniej:
n 12 miesięcy w przypadku bydła przeznaczonego do produkcji mięsnej;
n 6 miesięcy w przypadku małych przeżuwaczy i świń;
n 6 miesięcy w przypadku zwierząt przeznaczonych do produkcji mlecznej;
n 10 tygodni w przypadku drobiu do celów produkcji mięsnej;
n 6 tygodni w przypadku drobiu przeznaczonego do produkcji jaj."n

A. 15 czerwca.

B. 1 września.

C. 15 września.

D. 1 listopada.

Zastosowanie niewłaściwej daty jako odpowiedzi na pytanie o wymogi ekologiczne dla chowu kóz często wynika z niepełnego zrozumienia zasad certyfikacji ekologicznej. W przypadku chowu kóz, niektóre daty, takie jak 15 września, 1 września czy 15 czerwca, mogą być intuicyjnie wybierane, ale nie uwzględniają kluczowych norm dotyczących czasu chowu. Wybierając 15 września, można myśleć, że jest to odpowiednia data, ponieważ jest to okres po lecie, ale nie bierze się pod uwagę, że wymagania ekologiczne nakładają czasowe ograniczenia, które muszą być ściśle przestrzegane. Oczekiwanie na certyfikację ekologiczną przed upływem 6 miesięcy, co w przypadku chowu kóz oznacza datę 1 listopada, jest błędne, ponieważ certyfikacja nie może być przyznana wcześniej. Właściwe podejście polega na dokładnym obliczaniu czasu i dostosowywaniu procesów produkcji w oparciu o określone normy, które mają na celu zapewnienie jakości produktów. Ignorowanie tych standardów, jak w przypadku wyboru zbyt wczesnej daty, może prowadzić do problemów z certyfikacją i negatywnego wpływu na reputację producenta. Dlatego kluczowe jest, aby hodowcy mieli pełną świadomość obowiązujących wymagań i dostosowywali swoje praktyki do norm, co zapewnia nie tylko zgodność z przepisami, ale także efektywność w produkcji ekologicznej.

Pytanie 25

Wskaż wyróżniającą się cechę anatomiczną budowy prącia knura?

A. Cewka moczowa otwiera się na końcu prącia

B. Prącie ma długość około 100 cm

C. Prącie ma formę korkociągu

D. Wyrostek cewki moczowej jest delikatnie wystający

Prącie knura charakteryzuje się unikalnym kształtem korkociągu, co jest istotnym elementem jego budowy anatomicznej. Taki kształt sprzyja skutecznej inseminacji samic, umożliwiając lepsze dopasowanie do anatomii narządów rozrodczych lochy. Kształt prącia ma również znaczenie podczas kopulacji, ponieważ pozwala na efektywne umiejscowienie w cewce moczowej samicy. W praktyce, hodowcy świń muszą być świadomi tych różnic anatomicznych, aby właściwie ocenić kondycję zdrowotną zwierzęcia oraz jego zdolności reprodukcyjne. Właściwe zrozumienie budowy anatomicznej prącia knura jest także kluczowe w kontekście inseminacji sztucznej, gdzie precyzyjne umiejscowienie nasienia w drogach rodnych lochy ma istotny wpływ na efektywność rozrodu. Dodatkowo, wiedza na temat anatomicznych aspektów prącia knura jest istotna w kontekście diagnostyki weterynaryjnej, gdzie takie cechy mogą wskazywać na potencjalne problemy zdrowotne, które mogą wpłynąć na płodność.

Pytanie 26

Podczas zabiegu inseminacji krowy, gdzie powinno zostać wprowadzone nasienie?

A. w pochwie

B. w szyjce macicy

C. w lejku jajowodu

D. w trzonie macicy

Pokładanie nasienia w pochwie to nie do końca dobry pomysł, bo to nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Pochwa nie jest odpowiednim miejscem, bo plemniki mają trudniej dotrzeć do jajowodów, gdzie powinno odbywać się zapłodnienie. Poza tym, tam pH jest inne, co też im nie sprzyja. Wprowadzenie nasienia do szyjki macicy może wydawać się bliskie celu, ale to też nie jest najlepsza decyzja, bo szyjka działa jak bariera, przez co mniej plemników dociera do trzonu macicy. Jeszcze umieszczanie nasienia w lejku jajowodu to skomplikowana sprawa, bo wymaga dużej precyzji, a nie każdy potrafi to zrobić. Takie błędne podejścia do inseminacji mogą obniżać szansę na ciążę i nie wykorzystać dobrze genetyki bydła. Dlatego ważne jest, żeby znać anatomię tych zwierząt i stosować sprawdzone metody, żeby wszystko dobrze zadziałało.

Pytanie 27

Technika segregacji plemników oraz ich podział na gamety "Y" i gamety "X" to

A. embriotransfer

B. kriokonserwacja

C. seksowanie

D. transgeneza

Seksowanie plemników to technologia, która umożliwia rozdzielenie plemników na te niosące chromosom X oraz te niosące chromosom Y. Jest to ważne w kontekście hodowli zwierząt, gdzie istnieje potrzeba selekcji płci potomstwa, na przykład w przypadku bydła czy koni. Metoda ta bazuje na różnicach w masie i ładunku elektrycznym plemników, co pozwala wykorzystać techniki takie jak cytometria przepływowa. W praktyce, po rozdzieleniu plemników, można je wykorzystać do sztucznego zapłodnienia, co zwiększa kontrolę nad płcią przyszłego potomstwa. Przykładem zastosowania seksowania plemników jest zwiększenie liczby samic w hodowli bydła mlecznego, co jest korzystne dla produkcji mleka. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują precyzyjne pomiary oraz zastosowanie właściwych protokołów, co wpływa na efektywność i wyniki hodowli.

Pytanie 28

Przed przystąpieniem do zabiegu sztucznego unasienniania lochy, jaką należy osiągnąć temperaturę w kąpieli wodnej dla blistra z nasieniem knura?

A. 36-38°C

B. 32-34°C

C. 40-42°C

D. 15-17°C

Wybór niewłaściwej temperatury podgrzewania blistrera może prowadzić do poważnych konsekwencji dla jakości nasienia i efektywności zabiegu inseminacji. Na przykład, podgrzewanie nasienia do 15-17°C jest zbyt niskie i może powodować spadek aktywności plemników, co z kolei przekłada się na ich mniejszą zdolność do zapłodnienia. Komórki plemnikowe w takich warunkach mogą nie być wystarczająco aktywne, co obniża prawdopodobieństwo sukcesu inseminacji. Z kolei temperatura 40-42°C jest zdecydowanie zbyt wysoka, co prowadzi do denaturacji białek w plemnikach i ich trwałego uszkodzenia. Tego rodzaju krytyczne błędy mogą wynikać z nieznajomości fizjologii plemników oraz nieodpowiedniego podejścia do procesu inseminacji. Istotne jest zrozumienie, że nasienie jest żywym materiałem biologicznym, który wymaga szczególnej troski i odpowiednich warunków przechowywania. Utrzymanie odpowiedniej temperatury jest kluczowym czynnikiem, który wpływa na jakość materiału, dlatego też zaleca się stosowanie ściśle określonych standardów i protokołów w tym zakresie. Właściwe przygotowanie nasienia, łącznie z jego odpowiednim podgrzaniem, jest niezbędne dla zwiększenia szans na pomyślne zapłodnienie i zdrowe potomstwo.

Pytanie 29

Właściciel zwierząt gospodarskich zobowiązany jest do przechowywania ewidencji leczenia tych zwierząt, począwszy od daty ostatniego wpisu, przez co najmniej

A. 2 lata

B. 6 lat

C. 5 lat

D. 3 lata

Odpowiedzi wskazujące na krótsze okresy przechowywania ewidencji leczenia zwierząt gospodarskich nie uwzględniają istotnego aspektu, jakim jest konieczność długoterminowego monitorowania zdrowia zwierząt. Przechowywanie dokumentacji przez 2 lub 3 lata może wydawać się wystarczające w krótkim okresie, jednak w praktyce może prowadzić do problemów w przypadku wykrycia poważnych chorób lub epidemiologicznych zagrożeń. Tego rodzaju podejście może skutkować brakiem pełnej wiedzy na temat historii zdrowotnej zwierząt, co uniemożliwiłoby skuteczne podejmowanie decyzji w sytuacjach kryzysowych. Praktyki w zakresie zarządzania zdrowiem zwierząt, zarówno w hodowli jak i produkcji, wskazują na potrzebę dbałości o szczegółowe rejestrowanie leczenia przez przynajmniej 5 lat. Ponadto, w przypadku chorób zakaźnych, mogą występować wymogi prawne, które nakładają obowiązek przechowywania dokumentacji przez dłuższy czas, co jest kluczowe dla monitorowania i kontroli zdrowia zwierząt. Ignorowanie tych norm może prowadzić do zaniedbań w aspektach zdrowotnych, co jest niezgodne z aktualnymi standardami weterynaryjnymi oraz dobrymi praktykami w zarządzaniu zwierzętami. W efekcie, krótki okres przechowywania mógłby ograniczyć możliwości analizy danych dotyczących zdrowia stada, co ma kluczowe znaczenie dla przyszłego zarządzania oraz dobrostanu zwierząt.

Pytanie 30

Wskaż rodzaj paszy, która ma najniższą zawartość białka w 1 kg.

A. Zielonka

B. Ziemniaki

C. Siano

D. Otręby

Otręby, siano i zielonka to pasze, które mają więcej białka niż ziemniaki, co czasami wprowadza w błąd odnośnie ich wartości odżywczej. Otręby, jako odpad z przemysłu zbożowego, mają białka 12-15%. To dobre źródło błonnika i minerałów, ale ważne, żeby patrzeć na całą dietę. Siano, czyli suszona trawa, ma białko w granicach 8-12%, więc też jest opcją dla zwierząt, zwłaszcza przeżuwaczy. Zielonka, jako świeża pasza, potrafi mieć nawet 15% białka, w zależności od rośliny i etapu wzrostu. Ludzie często mylą te pasze z ziemniakami, bo mają różne zastosowanie w żywieniu zwierząt. Kluczowe jest, żeby nie zakładać, że wszystkie pasze są równe pod względem jakości białka. Dlatego warto robić analizy składników odżywczych, by dostosować diety zwierząt do ich potrzeb. Niezrozumienie różnic w białku może prowadzić do problemów ze zdrowiem zwierząt.

Pytanie 31

Jaka jest optymalna temperatura dla pistoletu inseminacyjnego przygotowanego do przeprowadzenia zabiegu?

A. 10 °C

B. 45 °C

C. 40 °C

D. 35 °C

Zrozumienie optymalnej temperatury dla pistoletu inseminacyjnego ma kluczowe znaczenie dla skuteczności zabiegu. Wybór temperatury 10 °C jest zbyt niską wartością, która prowadzi do znacznego spadku aktywności plemników. W tym zakresie plemniki nie są w stanie efektywnie poruszać się, co ogranicza ich zdolność do zapłodnienia komórki jajowej. Tak niska temperatura może skutkować także ich uszkodzeniem, co nie sprzyja osiąganiu dobrych wyników inseminacji. Z kolei temperatura 40 °C, chociaż zbliżona do wartości optymalnej, jest zbyt wysoka i może prowadzić do destrukcji białek w komórkach plemnikowych, co ma katastrofalne skutki dla ich żywotności. Przekroczenie 37 °C stwarza ryzyko denaturacji białek, co sprawia, że plemniki stają się niezdolne do zapłodnienia. W przypadku 45 °C, mamy do czynienia z ekstremalnymi warunkami, które są jednoznacznie katastrofalne dla komórek plemnikowych. Znajomość tych parametrów jest niezbędna w pracy z pistoletami inseminacyjnymi oraz materiałem nasiennym, aby zapewnić skuteczność zabiegów i zdrowie reprodukcyjne zwierząt. Dobre praktyki w inseminacji wymagają utrzymania temperatury na poziomie 35 °C, co jest powszechnie akceptowane w literaturze i stosowane w praktyce weterynaryjnej.

Pytanie 32

Podczas sprzedaży rocznego psa do państwa Unii Europejskiej nie ma konieczności

A. wszczepiania mu mikroczipu

B. przekazywania rodowodu psa

C. szczepienia go przeciwko wściekliźnie

D. zaopatrywania go w paszport

Zrozumienie wymagań dotyczących przewozu psów do krajów Unii Europejskiej jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i przestrzegania przepisów weterynaryjnych. W przypadku odpowiedzi dotyczących obowiązkowego wszczepienia mikroczipu, zaopatrzenia w paszport oraz szczepienia przeciwko wściekliźnie, istnieją jasne regulacje, które nakładają na właścicieli psów obowiązki dotyczące tych kwestii. Wszczepienie mikroczipu jest niezbędne, ponieważ umożliwia identyfikację zwierzęcia oraz jego właściciela, co jest kluczowe w przypadku zagubienia psa lub w sprawach dotyczących odpowiedzialności prawnej. Paszport dla psa, zawierający dokumentację zdrowotną oraz szczepienia, jest wymagany, aby upewnić się, że zwierzę jest zdrowe i spełnia określone normy sanitarno-epidemiologiczne. Szczepienie przeciwko wściekliźnie jest z kolei wymagane w celu ochrony zdrowia publicznego, a jego brak może skutkować poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi oraz prawnymi. Z tego powodu, pomimo że rodowód nie jest obligatoryjny, inne wymagania dotyczące zdrowia i identyfikacji psa są kluczowe dla zapewnienia jego bezpieczeństwa oraz przestrzegania przepisów unijnych. Ignorowanie tych regulacji może prowadzić do problemów zarówno w kraju pochodzenia, jak i podczas przekraczania granicy, dlatego warto być dobrze poinformowanym o wymaganiach przed podjęciem decyzji o przewozie psa do Unii Europejskiej.

Pytanie 33

Wskaż rodzaj paszy używanej w końcowym etapie tuczu gęsi?

A. Nasiona bobiku

B. Siemię lniane

C. Nasiona rzepaku

D. Ziarno owsa

Ziarno owsa jest jedną z najczęściej stosowanych pasz w ostatnim okresie tuczu gęsi ze względu na swoje korzystne właściwości odżywcze oraz energetyczne. Owies charakteryzuje się wysoką zawartością błonnika, co sprzyja prawidłowemu funkcjonowaniu układu pokarmowego ptaków. Dodatkowo, owies jest źródłem dobrze przyswajalnych węglowodanów, a także białka roślinnego, co przekłada się na zdrowy przyrost masy ciała gęsi. Praktyczne zastosowanie owsa w diecie gęsi polega na jego podawaniu w formie całych ziaren lub jako składnika mieszanki paszowej, co pozwala na lepsze wykorzystanie jego wartości odżywczych. W branży drobiarskiej zaleca się stosowanie owsa w połączeniu z innymi składnikami, takimi jak białko sojowe czy śruty zbożowe, w celu zapewnienia zbilansowanej diety. Warto również zauważyć, że owies ma korzystny wpływ na jakość mięsa, co jest istotne z perspektywy rynku i oczekiwań konsumentów.

Pytanie 34

Aby uzyskać witaminę Bi2, konieczny jest

A. magnez

B. jod

C. kobalt

D. sód

Wybór magnezu, jodu czy sodu jako odpowiedzi na pytanie o produkcję witaminy B12 odzwierciedla powszechne nieporozumienia dotyczące roli różnych mikroelementów w organizmie. Magnez jest kluczowym minerałem, który wspiera wiele procesów enzymatycznych, ale nie ma bezpośredniego związku z syntezą witaminy B12. Jod, z kolei, jest niezbędny dla prawidłowego funkcjonowania tarczycy, jednak nie bierze udziału w metabolizmie witaminy B12. Sód, chociaż istotny dla utrzymania równowagi elektrolitowej organizmu, również nie ma związku z produkcją tej witaminy. Te błędne odpowiedzi mogą wynikać z niepełnego zrozumienia funkcji witamin i minerałów. W praktyce, witaminy z grupy B, a szczególnie witamina B12, są syntetyzowane w organizmach żywych, w tym w niektórych mikroorganizmach, a ich obecność w diecie musi być zapewniona poprzez odpowiednie źródła. W kontekście diety wegetariańskiej i wegańskiej, istotne jest, aby zwrócić uwagę na suplementację witaminy B12, ponieważ jej naturalne źródła są głównie pochodzenia zwierzęcego. Właściwe zrozumienie roli każdego z tych składników odżywczych w organizmie jest kluczowe dla zachowania zdrowia i zapobiegania niedoborom.

Pytanie 35

System karmienia krów mlecznych, który opiera się na jednoczesnym podawaniu zmieszanych wszystkich rodzajów pasz wchodzących w skład diety, to system

A. BTJ

B. PMR

C. JPM

D. TMR

BTJ, PMR oraz JPM to systemy żywienia, które charakteryzują się różnymi podejściami do podawania paszy, jednak żaden z nich nie oferuje tak zintegrowanej metody jak TMR. BTJ, czyli Budowa Trawienia Jednokrotnego, koncentruje się na podawaniu składników paszy w osobnych porcjach, co może prowadzić do nierównomiernego spożycia składników odżywczych przez krowy. Taki system nie zapewnia optymalnej kontroli nad dawkami pokarmowymi, co w efekcie może wpływać negatywnie na wydajność mleczną i zdrowie zwierząt. PMR, czyli Pasza Mieszana Równocześnie, również nie dostarcza jednolitego składu paszy, co może prowadzić do niepożądanych różnic w jakości żywienia. Z kolei JPM, czyli Jednostkowe Pasze Mleczne, opiera się na podawaniu oddzielnych pasz, co wymaga większego wysiłku w monitorowaniu i dostosowywaniu dawek do potrzeb bydła. W praktyce, podejścia te często prowadzą do błędów w obliczeniach żywieniowych i mogą skutkować niedoborami lub nadmiarem składników odżywczych. Dlatego, aby zminimalizować ryzyko związane z żywieniem krów mlecznych, kluczowe jest korzystanie z systemu TMR, który zapewnia kompleksową i zrównoważoną dietę, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży mleczarskiej.

Pytanie 36

Pierwszym krokiem w programie MOET (Multiple Ovulation and Embryo Transfer), który pozwala na transfer zarodków do biorczyń, jest

A. seksowanie gamet i zarodków

B. klonowanie

C. pozyskiwanie embrionów

D. superowulacja u dawczyń

Klonowanie, pozyskiwanie embrionów oraz seksowanie gamet i zarodków są koncepcjami, które w kontekście programu MOET nie pełnią roli pierwszego etapu. Klonowanie, choć interesujące technicznie, jest procesem, który polega na tworzeniu genetycznie identycznych organizmów i zazwyczaj nie jest stosowane w kontekście standardowej hodowli zwierząt, a tym bardziej w programach mających na celu zwiększenie wydajności reprodukcyjnej. Pozyskiwanie embrionów odnosi się do procesu, w którym już istniejące zarodki są zbierane do dalszej manipulacji lub transferu, a nie do ich wytwarzania. Z kolei seksowanie gamet i zarodków jest techniką, która służy do określania płci komórek jajowych i zarodków, co ma na celu optymalizację hodowli w kontekście płci, ale nie jest to pierwszy krok w procesie pozyskiwania zarodków. W rzeczywistości, superowulacja jest niezbędna do wytworzenia wystarczającej liczby komórek jajowych do skutecznego zapłodnienia i uzyskania embrionów, co jest podstawą programu MOET. Błędne zrozumienie roli poszczególnych etapów procesu MOET może prowadzić do nieefektywnych działań, które nie realizują celu zwiększenia produktywności hodowli zwierząt.

Pytanie 37

Do wysokobiałkowych pasz zaliczają się

A. śruty poekstrakcyjne oraz nasiona roślin strączkowych

B. zboża oraz wysłodki buraczane

C. kiszonki i marchew

D. mączki zwierzęce i okopowe

Ziarna zbóż i wysłodki buraczane, okopowe i mączki zwierzęce oraz marchew i kiszonki nie są klasyfikowane jako pasze wysokobiałkowe, co wynika z ich niskiej zawartości białka w porównaniu do wymienionych pasz. Ziarna zbóż, takie jak pszenica czy kukurydza, zawierają głównie węglowodany, a ich zawartość białka jest zazwyczaj zbyt niska, aby zaspokoić potrzeb zwierząt na białko. Wysłodki buraczane, choć zawierają pewne ilości białka, są stosowane głównie jako źródło energii w diecie zwierząt, a nie jako główne źródło białka. Okopowe, takie jak ziemniaki, również nie dostarczają wystarczającej ilości białka, a ich głównym zastosowaniem jest dostarczanie energii i składników odżywczych. Mączki zwierzęce, pomimo że mogą być bogate w białko, są kontrowersyjne w niektórych krajach z powodu obaw o zdrowie zwierząt i ludzi. Marchew i kiszonki są natomiast cennymi składnikami w diecie, ale koncentrują się głównie na dostarczaniu błonnika i innych składników odżywczych, a ich zawartość białka jest zazwyczaj bardzo niska. Kluczowym błędem w analizie tych odpowiedzi jest założenie, że jakiekolwiek źródło paszy może być uznawane za wysokobiałkowe, podczas gdy prawdziwie wysokobiałkowe pasze muszą spełniać określone standardy jakości i zawartości białka, które są jasne w literaturze z zakresu żywienia zwierząt.

Pytanie 38

Oblicz zapotrzebowanie na sianokiszonkę dla gospodarstwa, które posiada 65 krów. Dzienna ilość sianokiszonki wynosi 15 kg na sztukę. Czas karmienia paszą trwa 200 dni. Rezerwa na pasze objętościowe stanowi 20%

A. 195 t

B. 234 t

C. 3 t

D. 975 kg

Obliczenia dotyczące zapotrzebowania na sianokiszonkę mogą wydawać się proste, lecz łatwo jest popełnić błąd w rozumieniu potrzeby uwzględnienia rezerwy paszy. Na przykład, odpowiedź sugerująca 195 ton ignoruje istotny element, jakim jest rezerwa na pasze objętościowe. W praktyce, nieprzewidywalność dostępności paszy wymaga, aby hodowcy zawsze planowali dodatkowe zapasy, aby zminimalizować ryzyko związane z niewłaściwym żywieniem. Odpowiedzi o niskich wartościach, takich jak 975 kg lub 3 t, mogą wynikać z błędnego zrozumienia jednostek miary lub pomijania ważnych kroków w obliczeniach. Na przykład, niektórzy mogą błędnie obliczyć, ile paszy potrzebują, obliczając jedynie dzienne zapotrzebowanie bez uwzględnienia całego okresu żywienia. Tego rodzaju uproszczenie prowadzi do poważnych niedoszacowań, które mogą wpłynąć na dobrostan zwierząt. Kluczowym elementem w zarządzaniu paszą jest nie tylko samo obliczenie ilości, ale także uwzględnienie zmiennych takich jak sezonowość, jakość paszy oraz zdrowie zwierząt, co podkreśla znaczenie podejścia opartego na danych i dobrych praktykach hodowlanych.

Pytanie 39

Kto prowadzi księgi hodowlane świn?

A. Polski Związek Hodowców Trzody Chlewnej

B. Polski Związek Hodowców i Producentów Trzody Chlewnej "POLSUS"

C. Polski Związek Producentów Trzody Chlewnej "POLSUS"

D. Polski Związek Hodowców Świń

Polski Związek Hodowców Trzody Chlewnej nie jest jedyną organizacją zajmującą się hodowlą trzody, ale nie ma on na przykład odpowiedzialności za prowadzenie ksiąg hodowlanych. Wiele osób myśli, że wszystkie związki hodowlane mają takie same uprawnienia, a tak nie jest. Księgi hodowlane muszą być prowadzone przez organizacje, które naprawdę są do tego upoważnione, a POLSUS w tym przypadku jest tą odpowiednią. Wybierając organizację, hodowcy często mają swoje powody, na przykład dotyczące jakości materiału genetycznego, ale brak wiedzy o strukturze organizacyjnej tych związków może prowadzić do pomyłek. Niektóre odpowiedzi sugerują, że te organizacje mają podobne zakresy działalności, a to wprowadza w błąd, bo każda z nich ma różne cele i zadania, co potem wpływa na jakość informacji w księgach. Moim zdaniem, wiedza na temat właściwych instytucji prowadzących księgi hodowlane jest ważna, bo dzięki temu można korzystać z rzetelnych źródeł i lepiej podejmować decyzje hodowlane.

Pytanie 40

W jakim dniu cyklu rui, który trwa 4-7 dni, powinno się przeprowadzić pierwsze krycie klaczy?

A. 1

B. 4-5

C. 2-3

D. 6-7

Podejmowanie decyzji o kryciu klaczy w dniach 6-7, 1 czy 4-5 rui jest nieefektywne i może prowadzić do niepowodzeń w hodowli. Krycie w ostatnich dniach rui (6-7) jest nieodpowiednie, ponieważ owulacja zwykle kończy się przed tym okresem, co oznacza, że komórka jajowa nie będzie już dostępna do zapłodnienia. Wybór dnia 1 rui nie jest właściwy, ponieważ w tym okresie klacz nie jest jeszcze gotowa do krycia; dopiero po kilku dniach następują zmiany hormonalne, które prowadzą do owulacji. Krycie w dniach 4-5 również nie jest optymalne, ponieważ ryzyko pominięcia momentu owulacji jest wysokie. Kluczowym błędem jest niedostrzeganie znaczenia czasowania krycia oraz zrozumienia cyklu rujowego klaczy. Specjaliści w dziedzinie hodowli koni podkreślają, że precyzyjne monitorowanie cyklu rui i odpowiednie planowanie krycia są kluczowe dla sukcesu hodowli. Użytkownicy powinni zatem zwrócić szczególną uwagę na oznaki rui oraz, w razie potrzeby, skonsultować się z weterynarzem w celu ustalenia najlepszych praktyk krycia. Zrozumienie cyklu reprodukcyjnego klaczy oraz właściwe planowanie krycia znacząco wpływają na efektywność hodowli i zdrowie przyszłych źrebiąt.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej