Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik spedytor
  • Kwalifikacja: SPL.05 - Organizacja transportu oraz obsługa klientów i kontrahentów
  • Data rozpoczęcia: 10 grudnia 2025 13:11
  • Data zakończenia: 10 grudnia 2025 13:33

Egzamin niezdany

Wynik: 16/40 punktów (40,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jaki dokument pozwala na przewóz towarów bez opłat celnych oraz ich odprawę celną podczas tymczasowego wywozu na zagraniczne wystawy?

A. Karnet TIR
B. Konwencja IATA
C. Umowa AETR
D. Karnet ATA
Karnet ATA (Admission Temporaire/Temporary Admission) jest międzynarodowym dokumentem celnym, który umożliwia bezcłowy przewóz towarów oraz ich odprawę celną na czas określony, co czyni go idealnym rozwiązaniem dla wystawców i uczestników targów zagranicznych. Użycie karnetu ATA pozwala na przewóz towarów, takich jak sprzęt wystawienniczy, maszyny czy dzieła sztuki, bez konieczności uiszczania ceł importowych lub VAT-u, pod warunkiem, że towary zostaną zwrócone do kraju eksportera po zakończeniu wydarzenia. Karnet ATA jest akceptowany w ponad 70 krajach, co zwiększa jego znaczenie w międzynarodowym handlu. Przykładem zastosowania karnetu ATA może być sytuacja, gdy firma wystawia swoje produkty na targach w Niemczech; korzystając z karnetu, unika kosztów związanych z odprawą celną i może skoncentrować się na promocji swoich towarów. Pozwoli to na efektywniejsze zarządzanie kosztami i uproszczenie procedur celnych przy międzynarodowych wydarzeniach.
Pytanie 2

Wybór inkasa dokumentowego jako metody zapłaty za towary oznacza, że importer ma obowiązek uregulowania płatności na podstawie

A. ustalonych przez bank rat
B. dokumentów przedstawiających towary
C. zaciągnięcia pożyczki
D. zawarcia oddzielnej umowy
Wybór inkasa dokumentowego oznacza, że importer zobowiązuje się do uregulowania należności na podstawie dokumentów reprezentujących towar. Dokumenty te są kluczowym elementem transakcji handlowych, ponieważ stanowią dowód własności towaru oraz potwierdzają jego zgodność z umową. W praktyce, importer otrzymuje dokumenty, takie jak konosament czy faktura, które poświadczają, że towar został wysłany i jest gotowy do odbioru. Inkaso dokumentowe jest preferowaną formą zabezpieczenia płatności, ponieważ minimalizuje ryzyko dla eksportera, który nie wydaje towaru bez uprzedniego otrzymania potwierdzenia płatności. Warto również zauważyć, że korzystanie z inkasa dokumentowego jest zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak Incoterms, które regulują warunki sprzedaży towarów na rynkach międzynarodowych. Dzięki temu importerzy i eksporterzy mogą prowadzić transakcje z większym poczuciem bezpieczeństwa i pewności, co jest niezbędne w dzisiejszym globalnym handlu.
Pytanie 3

Jaki dokument przewozowy jest używany do transportu towarów z Warszawy do Paryża koleją?

A. CIM
B. CMR
C. AWB
D. HAWB
CIM, czyli Międzynarodowa Konwencja O Przewozie Towarów Koleją, to dokument transportowy stosowany w przypadkach przewozu ładunków koleją. Jego zastosowanie jest zgodne z przepisami międzynarodowymi i umożliwia przewoźnikom oraz nadawcom na potwierdzenie umowy przewozu, co jest kluczowe w logistyce. Przykładowo, gdy towar jest przewożony z Warszawy do Paryża, CIM zapewnia odpowiednią ochronę prawną, określając odpowiedzialność przewoźnika oraz prawa nadawcy. Dzięki standaryzacji dokumentu, procesy związane z odprawą towarów oraz rozliczeniami są uproszczone, co zmniejsza ryzyko błędów. W praktyce, stosowanie CIM przyczynia się do lepszej organizacji transportu oraz efektywności operacyjnej, co jest kluczowe w międzynarodowym handlu. Warto zwrócić uwagę, że dokument ten jest uznawany w wielu krajach, co ułatwia przepływ towarów na różnych trasach transportowych.
Pytanie 4

Transportowa firma otrzymała od zagranicznego kontrahenta wiadomość e-mail zatytułowaną contract of sale. Co to oznacza dla firmy?

A. umowa sprzedaży
B. reklamacja
C. specyfikacja zwrotów
D. propozycja handlowa
Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ tytuł 'contract of sale' jednoznacznie sugeruje, że dokument odnosi się do umowy sprzedaży. W kontekście prawa cywilnego, umowa sprzedaży jest jednym z podstawowych rodzajów umów, regulowanych przez przepisy Kodeksu cywilnego. W praktyce, umowy sprzedaży są kluczowe dla działalności gospodarczej, ponieważ określają warunki transakcji, takie jak cena, ilość towaru oraz terminy dostawy. W przypadku przesyłania wiadomości e-mail z tytułem 'contract of sale', można oczekiwać, że zawiera ona istotne informacje dotyczące zamówienia lub transakcji handlowej. Kluczowe jest również, aby przedsiębiorstwa stosowały standardy dotyczące dokumentacji umowy, takie jak JIT (Just In Time) oraz EDI (Electronic Data Interchange), które pomagają w efektywnym zarządzaniu procesami handlowymi i komunikacją z kontrahentami.
Pytanie 5

Aby realizować przewozy pomiędzy państwami Unii Europejskiej, firma transportowa musi dysponować

A. wypisem z karnetu TIR
B. zezwoleniem z urzędu miasta odpowiedniego dla siedziby firmy
C. upoważnieniem
D. wypisem z licencji wspólnotowej
Wybór dokumentu jakim jest karnet TIR do przewozów międzynarodowych to raczej zła decyzja. Karnet TIR to dokument celny, który wprawdzie ułatwia transport przez granice, ale sam w sobie nie wystarczy, żeby legalnie świadczyć usługi przewozowe w UE. Tak naprawdę karnet TIR ma na celu przyspieszenie procedur celnych, więc nie zwalnia z konieczności posiadania licencji. Te zezwolenia, które wspomniałeś, czyli upoważnienia czy te z urzędu miasta, wcale nie zastąpią licencji wspólnotowej. Upoważnienie może dotyczyć pewnych spraw w twojej firmie, ale nic nie wnosi do transportu międzynarodowego. Zezwolenie z urzędu miasta też nie ma tu znaczenia, bo dotyczy lokalnych przepisów, a nie unijnych regulacji. Więc naprawdę nie ma co myśleć, że te dokumenty załatwią sprawę – to może sporo namieszać i prowadzić do problemów z przepisami związanymi z transportem.
Pytanie 6

Wypełnienie zgłoszenia celnego w formie pisemnej powinno być dokonane na dokumencie

A. Single Administrative Document
B. FIATA Forwarding Instruction
C. FIATA Multimodal Transport Waybill
D. Forwarders Certificate of Receipt
FIATA Forwarding Instruction, FIATA Multimodal Transport Waybill oraz Forwarders Certificate of Receipt to dokumenty, które mają swoje specyficzne zastosowania w branży transportowej, ale nie są odpowiednie jako zgłoszenia celne. FIATA Forwarding Instruction jest używana do zlecania transportu, informując przewoźnika o warunkach przewozu i wymaganiach dotyczących przesyłki, jednak nie dostarcza pełnych informacji wymaganych przez organy celne. FIATA Multimodal Transport Waybill to dokument, który dotyczy transportu multimodalnego, łącząc różne środki transportu, ale także nie spełnia funkcji zgłoszenia celnego. Forwarders Certificate of Receipt to potwierdzenie przyjęcia przesyłki przez spedytora, jednak nie jest to dokument celny, który byłby akceptowany przez organy celne do formalnego zgłoszenia towarów. Używanie tych dokumentów jako zgłoszeń celnych może prowadzić do nieporozumień i opóźnień w procesach odprawy, ponieważ nie zawierają one wszystkich wymaganych danych. Kluczowe jest zrozumienie, że zgłoszenie celne musi być złożone w formie SAD, aby spełnić wymogi prawne i procedury celne, co ma na celu zapewnienie płynności i legalności przepływu towarów przez granice. Właściwe dokumentowanie jest fundamentalne dla uniknięcia problemów z kontrolami celnymi oraz kar finansowych związanych z niewłaściwym zgłoszeniem towarów.
Pytanie 7

Przygotowanie towaru do transportu, sporządzenie wymaganej dokumentacji oraz ubezpieczenie przesyłki to zadania spedytora realizowane w ramach

A. spedycji właściwej
B. czynności przemieszczenia
C. czynności dodatkowych
D. czynności manipulacyjnych
Spedycja właściwa to kluczowy element procesu logistycznego, który obejmuje kompleksowe działania związane z przygotowaniem przesyłki do transportu. W jej ramach spedytor odpowiada za sporządzenie odpowiedniej dokumentacji, takiej jak list przewozowy czy faktura handlowa, oraz za zabezpieczenie przesyłki przed jej wysyłką poprzez odpowiednie ubezpieczenie. Przykładowo, w przypadku transportu międzynarodowego, spedytor musi znać regulacje celne oraz normy dotyczące ubezpieczenia towarów, co jest niezbędne do zminimalizowania ryzyka strat finansowych i prawnych. Dobryspedytor potrafi również ocenik ryzyko związane z transportem i odpowiednio je zminimalizować poprzez dobór właściwego środka transportu oraz zastosowanie najlepszych praktyk w zakresie pakowania towarów. Wszystkie te działania są zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak Incoterms, które precyzują obowiązki stron w transakcjach międzynarodowych, co czyni spedycję właściwą niezbędnym elementem efektywnej logistyki.
Pytanie 8

Jaką dokumentację przekazuje inspektor Urzędu Dozoru Technicznego właścicielowi urządzenia po zakończeniu odbioru technicznego?

A. Eksploatacyjną
B. Przeglądową
C. Serwisową
D. Rewizyjną
Odpowiedzi jak 'Przeglądowa', 'Serwisowa' czy 'Eksploatacyjna' mogą być mylące, bo nie oddają tego, co naprawdę wymaga Urząd Dozoru Technicznego. Księga przeglądowa to tylko dokument, gdzie zapisuje się przeglądy okresowe, ale nie znajdziesz tam szczegółów o rewizjach robionych przez inspektorów UDT. Księga serwisowa skupia się bardziej na naprawach i serwisie, a nie na tym, żeby pokazywać stan techniczny urządzenia zgodny z przepisami. Z kolei księga eksploatacyjna to ogólnikowe dane o użytkowaniu, a nie detale z kontroli technicznych, które są mega ważne przy odbiorze. Myląc te dokumenty, można narazić się na poważne konsekwencje, jak utrata certyfikatów zgodności, co w efekcie może zaszkodzić bezpieczeństwu użytkowników. Każda z tych ksiąg ma swoje zadania, ale żadna z nich nie jest odpowiednia, żeby potwierdzić zakończenie odbioru przez UDT, a to może prowadzić do złego korzystania z urządzeń oraz łamania przepisów BHP.
Pytanie 9

Czym jest dokument SAD?

A. to zlecenie wykonania usługi
B. stanowi formę zgłoszenia celnego
C. jest listem przewozowym
D. jest potwierdzeniem zawarcia umowy
Wybór odpowiedzi sugerującej, że dokument SAD jest listem przewozowym, zleceniem wykonania usługi lub potwierdzeniem zawarcia umowy, prowadzi do istotnych nieporozumień dotyczących funkcji tego dokumentu w kontekście procedur celnych. List przewozowy, na przykład, jest dokumentem transportowym, który potwierdza przyjęcie towarów przez przewoźnika i określa warunki przewozu. Chociaż oba dokumenty są kluczowe w procesie logistycznym, pełnią różne role i mają różne wymagania prawne. Zlecenie wykonania usługi to dokument, który inicjuje i reguluje świadczenie usług, ale nie odnosi się bezpośrednio do procedur celnych. Z kolei potwierdzenie zawarcia umowy to ogólny dokument prawny potwierdzający zgodę stron na warunki współpracy, co również nie jest równoważne z funkcją dokumentu SAD. Tego typu pomyłki mogą wynikać z niedostatecznego zrozumienia roli dokumentów w globalnym łańcuchu dostaw oraz ich specyficznych funkcji w obrocie towarowym. Warto zrozumieć, że dokumenty te są dostosowane do różnych aspektów transportu i obrotu towarami, a ich prawidłowe użycie jest kluczowe dla zgodności z przepisami prawnymi oraz efektywności operacyjnej w handlu międzynarodowym.
Pytanie 10

Dokument, który potwierdza przybycie statku trampowego do miejsca załadunku lub wyładunku, a także jego gotowość do przeprowadzenia operacji przeładunkowych, to

A. umowa czarterowa
B. list MAWB
C. nota gotowości
D. manifest ładunkowy
Nota gotowości jest kluczowym dokumentem w procesie transportu morskiego, stwierdzającym, że statek trampowy dotarł do portu i jest gotowy do przeładunku ładunku. Dokument ten potwierdza, że statek przeszedł odpowiednie inspekcje techniczne oraz spełnia normy bezpieczeństwa wymagane przez port i przepisy międzynarodowe. Dzięki temu armatorzy i operatorzy portowi mogą zapewnić efektywność i bezpieczeństwo operacji przeładunkowych. W praktyce, nota gotowości jest często wymaganym dokumentem przy załadunku towarów w portach, a jej brak może prowadzić do opóźnień i dodatkowych kosztów. W kontekście standardów branżowych, nota gotowości wspiera zasady zarządzania jakością w transporcie morskim, takie jak ISO 9001, które kładą nacisk na dokumentację procesów i zgodność z regulacjami. Dodatkowo, dobrze zarządzany proces dostarczania noty gotowości może przyczynić się do zwiększenia zaufania pomiędzy wszystkimi stronami zaangażowanymi w proces transportowy.
Pytanie 11

W międzynarodowym transporcie morskim dokumentem przewozowym jest list

A. B/L
B. CMR
C. AWB
D. CIM
Dokumentem przewozowym w międzynarodowym transporcie morskim jest B/L, czyli Bill of Lading. Jest to kluczowy dokument, który pełni trzy podstawowe funkcje: dowodu odbioru towaru przez przewoźnika, umowy przewozu oraz dokumentu własności. B/L potwierdza, że towary zostały załadowane na statek i określa warunki ich transportu. W praktyce, B/L jest niezwykle ważny, ponieważ pozwala na przeprowadzenie procedur celnych oraz realizację płatności między stronami. Istnieją różne rodzaje B/L, takie jak B/L imienny czy B/L na zlecenie, co wpływa na sposób obrotu towarem. W międzynarodowych praktykach branżowych, standardy takie jak Incoterms często odnoszą się do B/L jako niezbędnego dokumentu w transakcjach, co podkreśla jego istotność w logistyce morskim. Przykładem zastosowania B/L może być sytuacja, w której importer musi przedstawić ten dokument, aby odebrać towar w porcie docelowym.
Pytanie 12

Konosament, znany jako morski list przewozowy, jest wystawiany przez

A. ubezpieczyciela
B. odbiorcę ładunku
C. przewoźnika
D. agenta celnego
Odpowiedzi sugerujące, że konosament mógłby być wystawiany przez agenta celnego, ubezpieczyciela lub odbiorcę ładunku, nie mają podstaw ani praktycznego uzasadnienia w kontekście transportu morskiego. Agent celny jest odpowiedzialny za formalności związane z odprawą celną, ale nie jest bezpośrednio zaangażowany w proces wystawiania konosamentu. Jego rola polega na zapewnieniu, że wszystkie dokumenty są w porządku i że ładunek może być legalnie wprowadzony na rynek krajowy, jednak sama relacja przewozowa pozostaje w gestii przewoźnika. Ubezpieczyciel z kolei ma zadanie związane z ochroną ładunku, oferując polisy ubezpieczeniowe, ale nie wystawia konosamentów, które są dokumentami potwierdzającymi transport. Odbiorca ładunku, mimo że jest kluczowym uczestnikiem procesu transportowego, nie ma uprawnień do wystawiania konosamentu, gdyż jest on dokumentem potwierdzającym odbiór towaru wystawianym przez przewoźnika. Te błędne koncepcje mogą wynikać z niepełnego zrozumienia ról poszczególnych uczestników procesu transportowego oraz ich odpowiedzialności w łańcuchu dostaw. Zrozumienie tej hierarchii jest istotne, aby uniknąć nieporozumień oraz błędów w zakresie dokumentacji i procedur związanych z transportem morskim.
Pytanie 13

Przedstawiona informacja została sporządzona w celu poinformowania

Szanowni Państwo,
informujemy, że Państwa zamówienie nr 123/2020 z dnia 23.06.2020 r. zostanie zrealizowane w ciągu 2 dni od przesłania informacji o przygotowaniu towaru do wysyłki.
A. kierowcy realizującego przewóz.
B. zleceniodawcy usługi transportowej.
C. zleceniobiorcy usługi transportowej.
D. przedsiębiorstwa transportowego.
Wybór odpowiedzi niepoprawnych, takich jak zleceniobiorca usługi transportowej, przedsiębiorstwo transportowe czy kierowca realizujący przewóz, wynika z niepełnego zrozumienia ról w łańcuchu dostaw. Zleceniobiorca usługi transportowej to podmiot, który wykonuje zlecenie, ale to nie on jest adresatem informacji dotyczącej realizacji zamówienia. Przedsiębiorstwo transportowe jako całość również nie jest bezpośrednim odbiorcą, ponieważ informacja dotyczy specyficznej relacji zleceniodawcy z wykonawcą. Odpowiedź wskazująca na kierowcę realizującego przewóz jest mylna, ponieważ kierowca jest operatorem, który wykonuje transport, ale nie jest osobą do której skierowane są szczegóły zamówienia. W rzeczywistości, każda z tych odpowiedzi ignoruje kluczową rolę zleceniodawcy, który decyduje o zleceniu usługi i jest głównym odbiorcą informacji o statusie realizacji. Istnieje ryzyko, że błędne postrzeganie ról w tym procesie może prowadzić do opóźnień i nieporozumień, co w branży transportowej jest nieakceptowalne. Przykładowo, brak komunikacji między zleceniodawcą a wykonawcą może skutkować błędami w dostawie, co z kolei wpływa na reputację i relacje biznesowe. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że zleceniodawca to centralna figura w procesie transportowym, której potrzeby i oczekiwania powinny być zawsze priorytetem.
Pytanie 14

Kto jest adresatem zawiadomienia o wysyłce ładunku (awizo)?

A. od kierowcy do nadawcy
B. od kierowcy do spedytora
C. od odbiorcy do dostawcy
D. od dostawcy do odbiorcy
Odpowiedzi, które sugerują, że zawiadomienie o wysyłce ładunku jest kierowane od kierowcy do nadawcy lub spedytora, są nieprawidłowe z kilku kluczowych powodów. Po pierwsze, kierowca nie jest odpowiedzialny za przesyłanie informacji dotyczących wysyłki; jego rola ogranicza się do transportu fizycznego towarów. W praktyce kierowca może być jedynie osobą dostarczającą ładunek, ale nie zarządza on procesem informacyjnym. Z kolei, jeśli chodzi o spedytora, jego zadaniem jest organizacja transportu i koordynacja pomiędzy różnymi stronami, ale to dostawca jest odpowiedzialny za formalne powiadomienie odbiorcy o wysyłce. Kolejna nieścisłość występuje w przypadku odpowiedzi sugerującej, że awizo jest kierowane od odbiorcy do dostawcy; takie podejście mylnie wskazuje na kierunek komunikacji i rolę stron w procesie logistycznym. Odbiorca informuje dostawcę o swoich potrzebach, ale to dostawca, jako strona odpowiedzialna za wysyłkę, jest zobowiązany do wysyłania awiza. Dobre praktyki w zarządzaniu łańcuchem dostaw podkreślają znaczenie jednoznacznej i uporządkowanej komunikacji, co jest kluczowe dla efektywności całego procesu, a błędne rozumienie ról może prowadzić do nieporozumień i opóźnień w dostawach.
Pytanie 15

W przypadku korespondencji handlowej przesyłanej przez e-mail do zagranicznego odbiorcy, należy uwzględnić skrót CC, aby wskazać osoby, które otrzymają kopię wiadomości, a adresat będzie o tym informowany. Skrót CC pochodzi z angielskiego terminu Carbon Copy i oznacza

A. notatkę
B. dodatki
C. pozdrawiania
D. do wiadomości
Wybór odpowiedzi "pozdrowienia" jest mylący, ponieważ nie odnosi się do funkcji CC w kontekście komunikacji e-mailowej. Pozdrowienia są zwykle stosowane na początku lub końcu wiadomości, aby wyrazić szacunek lub uprzejmość wobec odbiorcy, ale nie mają związku z kopiowaniem wiadomości do innych osób. Odpowiedź "postscriptum" jest również błędna, ponieważ postscriptum, czyli PS, odnosi się do dodatkowych informacji dodawanych po zakończeniu wiadomości, co nie ma związku z wysyłaniem kopii wiadomości do innych osób. Kolejna nieprawidłowa odpowiedź, "załączniki", wskazuje na dodatkowe pliki dołączane do wiadomości e-mail. Choć załączniki są ważne w kontekście przesyłania dokumentów, ich rola nie jest związana z informowaniem innych o treści wiadomości. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji e-maila z jego elementami, co prowadzi do niezrozumienia ich specyficznych zastosowań. W e-mailach, pole CC powinno być wykorzystywane z rozwagą, aby zapewnić, że odpowiedni odbiorcy są informowani o istotnych kwestiach, a pozostałe opcje, takie jak pozdrowienia czy załączniki, pełnią inne, specyficzne funkcje w komunikacji.
Pytanie 16

Dokument międzybankowy, który pozwala na ściągnięcie należności od zagranicznego klienta przez bank sprzedawcy za dostarczony towar przed jego faktycznym przekazaniem do odbiorcy, to

A. akredytywa handlowa
B. routing order
C. konosament
D. manifest ładunkowy
Akredytywa handlowa jest dokumentem finansowym, który odgrywa kluczową rolę w międzynarodowym handlu, zapewniając zabezpieczenie płatności obu stronom transakcji. Umożliwia bankowi sprzedawcy pobranie należności od zagranicznego kontrahenta przed dostarczeniem towaru, co minimalizuje ryzyko związane z transakcjami międzynarodowymi. W procesie akredytywy, bank kupującego zobowiązuje się do wypłaty określonej kwoty bankowi sprzedającego, pod warunkiem spełnienia określonych warunków, takich jak dostarczenie odpowiednich dokumentów transportowych. Taka struktura chroni interesy sprzedawcy, zapewniając, że nie zostanie on oszukany, a kontrahent zyskuje pewność, że towar zostanie wysłany zgodnie z umową. Akredytywa jest często wykorzystywana w sytuacjach, w których zaufanie między stronami jest ograniczone, co jest powszechne w międzynarodowym handlu. Przykładem praktycznego zastosowania akredytywy może być sytuacja, w której producent odzieży w Polsce eksportuje swoje produkty do kupca w Stanach Zjednoczonych. Dzięki akredytywie handlowej, producent ma gwarancję otrzymania płatności, a kupiec ma pewność, że towar zostanie wysłany zgodnie z ustalonymi warunkami. Warto również zauważyć, że akredytywy handlowe są regulowane przez przepisy Międzynarodowej Izby Handlowej (ICC), co wprowadza dodatkowe standardy i zabezpieczenia w międzynarodowych transakcjach.
Pytanie 17

W skład systemów kancelaryjnych wchodzi system

A. metryczny
B. dziennikowy
C. bezgotówkowy
D. księgowy
Odpowiedzi, które wskazują na systemy metryczne, księgowe i bezgotówkowe, nie są stosowne w kontekście systemów kancelaryjnych. System metryczny odnosi się głównie do jednostek miary i nie ma bezpośredniego związku z administracyjnym zarządzaniem dokumentacją. W kontekście kancelarii, istotne jest, aby skupić się na systemach, które wspierają rejestrację, archiwizację oraz obieg dokumentów. Kolejną nieodpowiednią odpowiedzią jest system księgowy, który koncentruje się na finansowych aspektach działalności, takich jak ewidencjonowanie transakcji finansowych, a nie na zarządzaniu dokumentacją administracyjną. Chociaż oba systemy mają swoje zastosowanie w szerokim kontekście działalności przedsiębiorstwa, system księgowy nie sprosta wymaganiom związanym z ewidencją dokumentów w kancelarii. Ostatnia odpowiedź, system bezgotówkowy, odnosi się do metod realizacji płatności i jest niezwiązana z tematyką kancelaryjną. Typowym błędem jest błędne utożsamienie tych terminów z obiegiem dokumentów, co prowadzi do mylnych wniosków. Ważne jest, aby zrozumieć, że systemy kancelaryjne koncentrują się na rejestracji oraz zarządzaniu dokumentami, co czyni system dziennikowy najbardziej odpowiednim rozwiązaniem w tym kontekście.
Pytanie 18

Dokument, który jest wydawany przewoźnikowi drogowemu na podstawie umowy międzynarodowej i upoważnia go do przeprowadzania międzynarodowego transportu drogowego, jeden lub wielokrotnie, do lub z terytorium wskazanego w dokumencie, nazywany jest

A. zezwoleniem tranzytowym
B. konwencją celną
C. zezwoleniem zagranicznym
D. licencją
Konwencja celna odnosi się do ram prawnych regulujących przepływ towarów przez granice, ale nie jest dokumentem uprawniającym przewoźnika do wykonywania transportu. Jej rolą jest ochrona interesów państw oraz zapewnienie, że przepisy celne są przestrzegane, co różni się od funkcji zezwolenia zagranicznego, które konkretne uprawnia do transportu. Licencja natomiast jest dokumentem wydawanym na poziomie krajowym, który może dotyczyć ogólnej działalności przewozowej, ale nie jest dedykowany dla transportów międzynarodowych. Wiele osób mylnie sądzi, że licencja wystarcza do międzynarodowego przewozu, co jest niezgodne z regulacjami prawnymi. Zezwolenie tranzytowe dotyczy transportu towarów przez terytorium innego kraju w drodze do miejsca docelowego, lecz wciąż nie daje uprawnień do prowadzenia działalności transportowej w danym kraju. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie różnych rodzajów dokumentów z ich skutkiem prawnym oraz zakładanie, że jeden dokument może spełniać wszystkie wymagania związane z międzynarodowym transportem. W praktyce każda z tych form dokumentacji pełni inną rolę i ich znaczenie dla transportu międzynarodowego jest wyraźnie różne.
Pytanie 19

Wybór środka transportowego do przewozu, sporządzenie wymaganej dokumentacji oraz ustalenie trasy to działania realizowane w zakresie

A. organizacji procesu przewozowego
B. fizycznego przemieszczania ładunku
C. oceny przebiegu procesu transportowego
D. przygotowania ładunku do przewozu
Odpowiedzi takie jak 'przygotowanie ładunku do przewozu', 'fizyczne przemieszczanie ładunku' czy 'ocena przebiegu procesu transportowego' nie pokazują pełnego obrazu działań związanych z organizacją przewozu. A to prowadzi do niezrozumienia tematu logistyki transportu. Przygotowanie ładunku koncentruje się głównie na pakowaniu i zabezpieczaniu towarów, co jest tylko jednym z wielu kroków w całym procesie. Fizyczne przemieszczanie ładunku dotyczy samego transportu, ale nie obejmuje ważnych aspektów zarządzania, jak planowanie czy dokumentacja, które są kluczowe dla zgodnej z przepisami operacji. Ocena przebiegu transportu to coś, co robimy po zakończeniu przewozu i dotyczy analizy, a nie samej organizacji. Wiele osób myli różne etapy procesu transportowego z całością. Każdy z tych elementów jest istotny, ale tylko holistyczne podejście do organizacji transportu, które uwzględnia zarówno planowanie, jak i realizację, może przynieść najlepsze efekty w postaci efektywnej dostawy towarów.
Pytanie 20

Głównym dokumentem celnym wykorzystywanym w spedycji targowej jest

A. dokument EUR
B. karnet ATA
C. karnet TIR
D. dokument T1
Karnet TIR (Transport International Routier) jest dokumentem stosowanym w międzynarodowym transporcie drogowym, który umożliwia przewóz towarów przez wiele krajów bez konieczności ponownej odprawy celnej na granicach. Chociaż jest to ważny dokument w kontekście transportu międzynarodowego, nie znajduje zastosowania w spedycji targowej, gdzie kluczowe jest ulokowanie towarów na czas określony, a ich późniejszy powrót do kraju nadawcy. Dokument T1 jest używany do transakcji dotyczących towarów w tranzycie po Unii Europejskiej, jednak nie odpowiada na specyfikę spedycji targowej, gdzie istotne jest umożliwienie wprowadzenia towarów na rynek w celach promocji. Z kolei dokument EUR, który zazwyczaj odnosi się do standardów i certyfikatów zgodności produktów, również nie odnosi się bezpośrednio do procedur celnych związanych z targami. Użytkownicy często mylą funkcje tych dokumentów, co prowadzi do błędnych wniosków. Karnet ATA, w przeciwieństwie do wymienionych dokumentów, jest dedykowany szczególnie dla towarów wprowadzanych tymczasowo, co sprawia, że jest kluczowym narzędziem w procesie organizacji targów. Użycie niewłaściwych dokumentów może skutkować dodatkowymi kosztami związanymi z odprawą celną oraz potencjalnymi problemami prawnymi, co wskazuje na konieczność dokładnego zrozumienia specyfiki każdego z dokumentów w kontekście ich praktycznego zastosowania.
Pytanie 21

GTIN jest używany do rozpoznawania

A. grupy jednostek fizycznych przypisanej na podstawie pojedynczego dokumentu wysyłkowego
B. towarów, które są wyceniane, zamawiane lub fakturowane na dowolnym etapie łańcucha dostaw
C. aktywa trwałego o każdej wartości w ramach firmy
D. zasobów zwracanych, takich jak urządzenia transportowe wielokrotnego użytku
Zrozumienie, że GTIN służy do identyfikacji produktów, jest kluczowe, aby uniknąć błędów w odniesieniu do jego zastosowania. Odpowiedzi sugerujące, że GTIN odnosi się do zasobów zwrotnych, środków trwałych lub zgrupowania jednostek fizycznych, zniekształcają jego właściwe przeznaczenie. Zasoby zwrotne, takie jak urządzenia transportowe, mogą być identyfikowane za pomocą innych systemów, jednak nie są one przedmiotem klasyfikacji GTIN. Środki trwałe w przedsiębiorstwie, niezależnie od ich wartości, zazwyczaj są klasyfikowane inaczej, na przykład przy użyciu wewnętrznych numerów identyfikacyjnych, które różnią się od standardowego systemu GTIN. Zgubienie się w tych klasyfikacjach może prowadzić do nieefektywności operacyjnych oraz błędów w zarządzaniu zapasami. Ponadto, zgrupowanie jednostek fizycznych, które nie jest bezpośrednio związane z pojedynczym towarem, również nie jest objęte systemem GTIN, który koncentruje się na jednoznacznej identyfikacji jednostkowych produktów. W praktyce, brak zrozumienia roli GTIN w łańcuchu dostaw może prowadzić do problemów z kontrolą jakości, raportowaniem oraz zgodnością z procedurami audytowymi, co podkreśla znaczenie właściwego stosowania tego systemu.
Pytanie 22

Firma Transportowa TRANS (wykonawca) otrzymała zlecenie przewozu ładunku od Firmy Spedycyjnej SPEDPOL (zleceniodawca/płatnik) z Firmy Produkcyjnej ONE (nadawca) do Firmy Produkcyjnej TWO (odbiorca). Na fakturze dotyczącej tej usługi jako uczestnicy transakcji będą wymienione odpowiednio

A. sprzedawca: Firma Transportowa TRANS, nabywca: Firma Spedycyjna SPEDPOL
B. sprzedawca: Firma Spedycyjna SPEDPOL, nabywca: Firma Transportowa TRANS
C. sprzedawca: Firma Produkcyjna ONE, nabywca: Firma Produkcyjna TWO
D. sprzedawca: Firma Produkcyjna TWO, nabywca: Firma Produkcyjna ONE
Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ w opisanym scenariuszu Przedsiębiorstwo Transportowe TRANS wykonuje usługę przewozu, co oznacza, że sama firma transportowa pełni rolę sprzedawcy usługi transportowej. Zleceniodawcą, który zleca wykonanie przewozu, jest Przedsiębiorstwo Spedycyjne SPEDPOL, co czyni je nabywcą usługi. W praktyce, w transakcjach tego typu, faktura wystawiana jest przez zleceniobiorcę (w tym przypadku TRANS) na zleceniodawcę (SPEDPOL). Takie podejście jest zgodne z ogólnie przyjętymi zasadami w handlu i logistyce, gdzie odpowiedzialność za realizację zlecenia spoczywa na przewoźniku, a spedycja pełni rolę pośrednika. Warto również zauważyć, że na fakturze powinny być wyszczególnione wszystkie szczegóły dotyczące transportu, takie jak miejsce nadania, miejsce dostarczenia, rodzaj ładunku i stawki za przewóz, co jest kluczowe w przypadku ewentualnych reklamacji lub rozliczeń.
Pytanie 23

Dokumentem finansowym, który zobowiązuje nabywcę do spłaty długu za zakupione towary, jest

A. faktura
B. oferta
C. zamówienie
D. cennik
Faktura to naprawdę ważny dokument w finansach. Potwierdza, że transakcja się odbyła i że trzeba zapłacić za towar czy usługę. Zawiera różne szczegóły, jak dane sprzedawcy, nabywcy, opis towaru, ilość, cenę jednostkową i ogólną wartość zamówienia. Bez faktury ciężko by było zapanować nad ewidencją finansową czy rozliczeniami podatkowymi, bo każda firma musi je mieć, żeby wszystko było w porządku z przepisami. Na przykład, jak firma A sprzedaje coś firmie B, to wystawia fakturę, a ta faktura jest podstawą do zapłaty w ustalonym terminie. Bez faktury łatwo mogą pojawić się problemy i nieporozumienia, więc jej rola w obiegu gospodarczym jest naprawdę nie do przecenienia.
Pytanie 24

Regulacje dotyczące lotniczego listu przewozowego AWB są określone w dokumentach stworzonych przez

A. FIATA
B. IATA
C. ZMPD
D. IRU
Odpowiedzi zawierające organizacje takie jak ZMPD, IRU czy FIATA są niepoprawne w kontekście ustaleń dotyczących lotniczego listu przewozowego. ZMPD, czyli Związek Międzynarodowych Przewoźników Drogowych, koncentruje się na regulacjach związanych z transportem drogowym i nie ma kompetencji w zakresie transportu lotniczego. Podobnie, IRU, czyli Międzynarodowa Unia Transportu Drogowego, skupia się na aspektach transportu lądowego i nie zajmuje się kwestiami związanymi z AWB, który jest specyficzny dla transportu lotniczego. FIATA, czyli Międzynarodowa Federacja Spedytorów, choć ma pewne kompetencje w zakresie transportu multimodalnego i logistyki, nie
Pytanie 25

Przy zgłaszaniu towarów w urzędzie celnym, które są klasyfikowane pod jednym kodem Taryfy Celnej PCN, w celu rozpoczęcia postępowania celnego, należy przedłożyć jednolity dokument administracyjny?

A. REGON
B. SAD
C. NIP
D. CIT
Odpowiedzi NIP, CIT i REGON są niepoprawne, ponieważ nie odnoszą się bezpośrednio do procedur celnych związanych z zgłaszaniem towarów w urzędach celnych. NIP, czyli Numer Identyfikacji Podatkowej, jest dokumentem używanym w rozliczeniach podatkowych w Polsce, ale nie ma zastosowania w kontekście formalności celnych. CIT, czyli podatek dochodowy od osób prawnych, również nie ma związku z procesem odprawy celnej. REGON, z kolei, to numer identyfikacyjny w rejestrze podmiotów gospodarki narodowej, który jest wykorzystywany w statystyce, ale nie stanowi dokumentu celnego. W kontekście urzędów celnych, kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych dokumentów ma swoje specyficzne zastosowanie i nie spełnia funkcji, jaką pełni SAD. Typowym błędem, który prowadzi do niepoprawnych odpowiedzi, jest mylenie różnych kategorii dokumentów administracyjnych. Wiele osób może nieświadomie zakładać, że każdy dokument identyfikacyjny jest równie istotny w kontekście zgłaszania towarów, co jest nieprawidłowe. W rzeczywistości, SAD jest jedynym dokumentem, który standardowo jest wymagany do formalnego zgłoszenia towarów w procedurze celnej.
Pytanie 26

Wskaż dokument, do którego odnoszą się załączone uwagi.

UWAGI:
1. Forma płatności: do 60 dni od daty otrzymania faktury wraz z oryginałem dokumentu załadowcy potwierdzonym przez odbiorcę.
2. Ubezpieczenie ładunku w gestii przewoźnika – odpowiedzialność przewoźnika za szkody lub braki powstałe w czasie transportu.
3. W razie zaistnienia przeszkód w realizacji zlecenia wymagany natychmiastowy kontakt telefoniczny 123 456 789.
4. Czas wolny od kary z tytułu załadunku – 48 godz. podstawą do obciążenia za postój jest powiadomienie zleceniodawcy o powstałym postoju w trakcie jego trwania oraz potwierdzenia przed załadunkiem kartą postoju.
5. Przewoźnik zobowiązany jest przesłać dokumenty w ciągu 7 dni. W przypadku niewywiązania się z terminu spedycja odciągnie 20% frachtu.
6. Przewoźnik zobowiązany jest, w ramach kontraktu, do podstawienia samochodu pod miejsce załadunku.
7. Odmowę realizacji zlecenia można zgłosić w ciągu 2 godzin od jego przyjęcia.
8. Niezrealizowane zlecenie będzie obciążone kwotą w wysokości frachtu.
A. Zlecenie składu.
B. Zlecenie manipulacji.
C. Zlecenie przewozowe.
D. Zlecenie załadunku.
Wybór niepoprawnych odpowiedzi może wynikać z nieścisłości w rozumieniu różnych typów zleceń związanych z procesem logistycznym. Zlecenie składu oraz zlecenie załadunku koncentrują się na etapach wcześniejszych niż sam transport, co sprawia, że nie obejmują one w pełni aspektów regulujących przewóz towarów. Zlecenie składu dotyczy głównie organizacji przestrzeni magazynowej i nie ma bezpośredniego wpływu na relacje pomiędzy nadawcą a przewoźnikiem. Z kolei zlecenie załadunku, chociaż ważne, dotyczy tylko aspektu załadunku towaru, a nie jego transportu. Zlecenie manipulacji z kolei może odnosić się do działań związanych z intralogistyką, ale również nie ma charakteru dokumentu przewozowego. W logistyce kluczowe jest zrozumienie, że zlecenie przewozowe jest dokumentem, który kompleksowo reguluje wszystkie warunki przewozu, w tym odpowiedzialność stron i zasady płatności. Często pojawiające się błędy myślowe polegają na myleniu różnorodnych zleceń i ich funkcji, co może prowadzić do nieporozumień w realizacji zadań logistycznych.
Pytanie 27

Firma spedycyjna rozlicza się za usługę transportową z niemieckim przewoźnikiem. Wartość netto tej usługi wynosi 3 600 euro. Przyjmując średni kurs euro w dniu wystawienia dokumentów finansowych na poziomie 4,30 PLN/euro, oblicz wartość netto faktury VAT?

A. 20 380,00 zł
B. 16 380,00 zł
C. 15 480,00 zł
D. 18 480,00 zł
Wybór błędnych odpowiedzi może wynikać z nieprawidłowego przeliczenia wartości netto usługi transportowej lub z nieporozumienia dotyczącego zasad przeliczania kursów walutowych. Często pojawiającym się błędem jest zapominanie o pomnożeniu wartości netto w euro przez odpowiedni kurs walutowy, co prowadzi do zaniżenia lub zawyżenia wartości przeliczonej w polskich złotych. Na przykład, niektórzy mogą myśleć, że wystarczy po prostu przeliczyć euro na PLN bez uwzględnienia kursu, co jest niezgodne z obowiązującymi zasadami rachunkowości. Innym typowym błędem jest pomylenie wartości netto z wartością brutto, co w kontekście usług transportowych jest istotne, gdyż VAT powinien być naliczany na podstawie wartości netto. Warto zwrócić uwagę, że w praktyce finansowej ważne jest dokładne zrozumienie, które wartości są uwzględniane w obliczeniach oraz znajomość przepisów dotyczących VAT, aby uniknąć błędów w rozliczeniach. Prawidłowe przeliczenie wartości w transakcjach międzynarodowych jest kluczowe dla utrzymania transparentności finansowej i zgodności z przepisami podatkowymi.
Pytanie 28

Dokąd należy sięgnąć po informacje dotyczące rodzaju ładunku, zagrożeń, które mogą wystąpić, oraz procedur ratunkowych w sytuacji zagrażającej życiu lub zdrowiu?

A. umowa spedycyjna
B. dokumentacja pisemna dla kierowcy
C. CMR
D. wykaz transportowanych towarów
Umowa spedycji, list przewozowy CMR oraz spis przewożonych ładunków to dokumenty ważne dla funkcjonowania procesu transportowego, ale nie pełnią one roli źródła informacji o rodzaju ładunku oraz zagrożeniach związanych z jego przewozem. Umowa spedycji reguluje warunki współpracy pomiędzy zleceniodawcą a spedytorem, ale nie zawiera szczegółów dotyczących specyficznych zagrożeń czy procedur ratunkowych. List przewozowy CMR jest dokumentem potwierdzającym zawarcie umowy przewozu, jednak jego główną rolą jest określenie warunków transportu, a nie dostarczanie informacji o zagrożeniach. Spis przewożonych ładunków może zawierać listę towarów, ale sam w sobie nie dostarcza szczegółowych informacji na temat ich właściwości, zagrożeń czy działań, jakie należy podjąć w sytuacji kryzysowej. W praktyce, poleganie na tych dokumentach może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, zwłaszcza w przypadku transportu materiałów niebezpiecznych, gdzie brak dostępu do właściwych informacji o zagrożeniach i sposobach postępowania może skutkować poważnymi konsekwencjami. Dlatego istotne jest, aby kierowcy mieli dostęp do szczegółowych instrukcji, które w sposób jasny i przejrzysty opisują nie tylko rodzaj ładunku, ale także potencjalne zagrożenia oraz procedury działania w przypadku sytuacji awaryjnych.
Pytanie 29

Międzynarodowy dokument celny, który wspiera i upraszcza czasową odprawę celna towarów wywożonych w celach handlowych i wystawowych, nazywa się

A. świadectwo EUR-MED
B. karnet TIR
C. świadectwo EUR 1
D. karnet ATA
Wybór niepoprawnych odpowiedzi wiąże się z pewnymi nieporozumieniami dotyczącymi celnych dokumentów międzynarodowych. Świadectwo EUR 1 jest stosowane w kontekście preferencyjnego traktowania towarów w handlu międzynarodowym, ale nie ułatwia czasowej odprawy. Jest to dokument, który potwierdza pochodzenie towaru, co jest istotne dla obliczenia ceł w ramach umów o wolnym handlu. Z kolei karnet TIR dotyczy transportu drogowego i jest używany do uproszczenia procedur celnych dla zestawów transportowych, jednakże nie jest przeznaczony do odprawy czasowej, a raczej do stałego transportu towarów przez różne granice. Zatem jego zastosowanie w kontekście czasowych wystaw jest niewłaściwe. Świadectwo EUR-MED jest związane z preferencjami handlowymi w regionie Morza Śródziemnego, ale podobnie jak EUR 1, nie dotyczy procedury czasowej odprawy celnej. Powszechnym błędem jest mylenie różnych dokumentów celnych i ich przeznaczenia, co może prowadzić do nieefektywnego zarządzania procesami celno-skarbowymi. W rzeczywistości, każdy z wymienionych dokumentów ma swoje specyficzne zastosowanie i nie są one wymienne, co jest kluczowe w kontekście przepisów prawa celnego.
Pytanie 30

Który typ konosamentu jest wykorzystywany na mocy odrębnej umowy o transport w żegludze trampowej?

A. Czarterowy
B. Regularny
C. Skrócony
D. Liniowy
Czarterowy konosament jest dokumentem stosowanym w żegludze trampowej, który odnosi się do przewozu ładunku na podstawie odrębnej umowy czarterowej. W przypadku żeglugi trampowej, która charakteryzuje się elastycznym podejściem do organizacji transportu morskiego, czarterowanie statków jest powszechną praktyką. Konosament czarterowy potwierdza umowę między czarterującym a armatorami, określając warunki przewozu ładunku, takie jak czas załadunku, miejsce dostawy oraz stawki frachtowe. Przykład zastosowania czarterowego konosamentu można znaleźć w przypadku transportu surowców, takich jak węgiel czy zboża, gdy armator dostosowuje statek do specyfikacji zamówienia, a przewoźnik korzysta z usługi czarterowej, by zapewnić sobie elastyczność w dostosowywaniu tras. W branży żeglugowej standardem jest stosowanie tego typu konosamentów, co znajduje odzwierciedlenie w międzynarodowych regulacjach, takich jak Konwencja CMR, które podkreślają znaczenie odpowiednich umów w transporcie.
Pytanie 31

Który organ wydaje zezwolenie na jednokrotny przejazd po drogach krajowych, ważne przez 7 dni od dnia wydania, dla pojazdu ponadnormatywnego przekraczającego granicę państwa przy wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej?

Fragment ustawy z dnia 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym
Art. 64.
1.Ruch pojazdu lub zespołu pojazdów, którego nacisk osi wraz z ładunkiem lub bez ładunku są większe od dopuszczalnych, przewidzianych dla danej drogi w przepisach o drogach publicznych, albo którego wymiary lub masa wraz z ładunkiem lub bez niego są większe od dopuszczalnych, przewidzianych w przepisach niniejszej ustawy, jest dozwolony tylko pod warunkiem uzyskania zezwolenia.
2.Zezwolenia na przejazd, o których mowa w ust. 1, wydaje się:
1)   na czas określony;
2)   na czas określony w zezwoleniu;
3)   na jednokrotny przejazd w wyznaczonym czasie po ustalonej trasie;
4)   na jednokrotny przejazd po drogach krajowych, w wyznaczonym czasie, pojazdu przekraczającego granicę państwa przy wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
3.Zezwolenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, wydaje starosta.
4.Zezwolenia, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, wydaje Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad lub upoważniona przez niego państwowa lub samorządowa jednostka organizacyjna, po uzgodnieniu z właściwymi dla trasy przejazdu zarządami dróg, jeżeli istnieje możliwość wyznaczenia trasy przejazdu, w szczególności ze względu na stan techniczny drogi i innych obiektów budowlanych położonych w jej pobliżu.
5.Zezwolenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 4, wydaje naczelnik urzędu celnego.
A. Starosta.
B. Prezydent.
C. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad.
D. Naczelnik Urzędu Celnego.
Odpowiedzi wskazujące na organy inne niż Naczelnik Urzędu Celnego są błędne z kilku powodów. Prezydent, jako głowa państwa, pełni rolę przede wszystkim w zakresie polityki krajowej i nie zajmuje się szczegółowymi regulacjami dotyczącymi transportu i ruchu drogowego. Jego kompetencje nie obejmują bezpośredniego wydawania zezwoleń na przejazd pojazdów, co jest zadaniem bardziej lokalnych organów administracyjnych. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad ma na celu zarządzanie infrastrukturą drogową, a nie rozstrzyganie spraw związanych z indywidualnymi zezwoleniami dla pojazdów ponadnormatywnych. W końcu, starosta jest odpowiedzialny za lokalne kwestie administracyjne, ale nie ma uprawnień do wydawania zezwoleń dotyczących ruchu pojazdów na drogach krajowych w kontekście transportu międzynarodowego. Typowym błędem myślowym w takich przypadkach jest mylenie kompetencji różnych organów administracyjnych i ich zadań. Przy podejmowaniu decyzji ważne jest, aby dokładnie zrozumieć hierarchię oraz kompetencje poszczególnych instytucji, co pozwala na uniknięcie nieporozumień w zakresie przepisów prawnych i regulacji dotyczących transportu.
Pytanie 32

Aby przedstawić wiążącą ofertę sprzedaży lub zakupu towarów, bądź świadczenia usług na ustalonych warunkach i w wyznaczonym czasie, skierowaną do potencjalnych klientów lub dostawców, należy przygotować

A. umowę dostawy
B. zapytanie oferowe
C. zamówienie
D. ofertę
Poprawna odpowiedź to "oferta". Oferta jest formalnym dokumentem, który zawiera szczegóły dotyczące propozycji sprzedaży lub zakupu towarów oraz świadczenia usług. Stanowi ona kluczowy element w procesie negocjacji handlowych. Zgodnie z Kodeksem cywilnym, oferta powinna być określona co do istotnych warunków umowy, takich jak cena, ilość towaru, terminy dostawy czy warunki płatności. Przykładem zastosowania oferty w praktyce może być sytuacja, w której firma X składa ofertę na dostawę materiałów biurowych dla firmy Y. Oferta ta zawierać będzie szczegóły dotyczące cen, dostępnych produktów oraz czas realizacji zamówienia. Ważne jest, aby oferta była jasna i zrozumiała dla odbiorcy, co zwiększa szanse na jej akceptację. Standardy branżowe podkreślają znaczenie przejrzystości i precyzyjności w ofertach, ponieważ ma to bezpośredni wpływ na zaufanie i relacje między stronami transakcji.
Pytanie 33

Osoba prowadząca działalność gospodarczą, pragnąc odpowiedzieć na przesłane zapytanie ofertowe, powinna przygotować

A. ofertę handlową
B. zamówienie
C. reklamację
D. potwierdzenie zamówienia
Wybór innej odpowiedzi zamiast oferty handlowej wskazuje na niezrozumienie kluczowego procesu w obszarze sprzedaży i obsługi klienta. Zamówienie nie jest odpowiedzią na zapytanie ofertowe, lecz dokumentem, który składany jest w celu nabycia towarów lub usług. Potwierdzenie zamówienia to kolejny krok, który następuje po zaakceptowaniu oferty, a nie sam proces odpowiedzi na zapytanie. Reklamacja dotyczy sytuacji, w której klient zgłasza zastrzeżenia do już dostarczonego towaru lub usługi, co nie ma nic wspólnego z udzieleniem odpowiedzi na zapytanie ofertowe. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych etapów procesu sprzedaży oraz niezrozumienie ich funkcji. Odpowiedzi takie jak zamówienie czy potwierdzenie zamówienia nie są dokumentami tworzonymi w odpowiedzi na zapytanie ofertowe, co może prowadzić do chaosu w komunikacji z klientem. Kluczowe jest, aby przedsiębiorcy zdawali sobie sprawę z tego, że oferta handlowa pełni rolę fundamentalną w procesie sprzedaży, umożliwiając nie tylko zaprezentowanie swoich produktów i usług, ale także nawiązanie dialogu z potencjalnym klientem oraz budowanie pozytywnego wizerunku firmy.
Pytanie 34

Jakie dokumenty są używane do transportu ładunków drogą lotniczą?

A. TIR, SMGS
B. AWB, HAWB
C. Konosament, CIM
D. CMR, CIV
AWB (Air Waybill) oraz HAWB (House Air Waybill) to podstawowe dokumenty stosowane w transporcie lotniczym, które pełnią kluczową rolę w logistyce i spedycji. AWB jest umową przewozu między nadawcą a przewoźnikiem lotniczym, definiującą warunki transportu oraz zobowiązania obu stron. Jest to dokument, który towarzyszy przesyłce przez cały proces transportowy, zawierający informacje o nadawcy, odbiorcy oraz szczegóły dotyczące ładunku. HAWB to natomiast dokument stosowany przez pośredników, takich jak agenci spedycyjni, którzy organizują transport w imieniu nadawcy. Obydwa dokumenty są kluczowe dla zapewnienia prawidłowego i zgodnego z przepisami przewozu towarów, a ich znajomość jest niezbędna dla każdego operatora w branży logistycznej. Zgodnie z międzynarodowymi standardami, takimi jak IATA (International Air Transport Association), AWB i HAWB powinny być wypełnione zgodnie z określonymi wymogami, co przyczynia się do efektywności całego procesu transportowego oraz minimalizacji ryzyka związanych z przewozem przesyłek lotniczych. Przykładem praktycznego zastosowania AWB jest przewóz towarów handlowych, gdzie dokument ten służy jako potwierdzenie odbioru przesyłki przez przewoźnika oraz jako dowód umowy między stronami.
Pytanie 35

Kto jest odpowiedzialny za wydanie dowodu rejestracyjnego pojazdu?

A. starosta
B. burmistrz
C. wójt
D. sołtys
Dowód rejestracyjny pojazdu jest dokumentem potwierdzającym zarejestrowanie pojazdu w odpowiednich organach administracji. W Polsce odpowiedzialność za jego wydawanie spoczywa na starostach powiatowych. Zgodnie z Ustawą z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym, to właśnie starosta prowadzi ewidencję pojazdów i wydaje dokumenty rejestracyjne. Procedura ta obejmuje zarówno nowe pojazdy, jak i te używane, a starosta, jako organ administracji publicznej, ma obowiązek zapewnienia rzetelności danych zawartych w rejestrze. Przykład praktyczny: jeśli kupisz używany samochód, to to właśnie w starostwie powiatowym będziesz musiał zarejestrować pojazd, przedstawiając odpowiednie dokumenty, takie jak umowa kupna-sprzedaży oraz dokumenty tożsamości. Działania starosty w tym zakresie opierają się na przepisach prawa, co wpływa na bezpieczeństwo i legalność użytkowania pojazdów na polskich drogach.
Pytanie 36

Wskaż polisę odpisową CARGO.

Stanowi dowód ubezpieczenia jednej konkretnej przesyłki, na czas przewozu określonym środkiem transportu, na określonej trasie.Jest stosowana przy ubezpieczeniu całego potoku ładunków. W trakcie okresu, który obejmuje, ochroną ubezpieczeniową są objęte wskazane w umowie rodzaje przesyłek.
Polisa A.Polisa B.
Obejmuje cały obrót transportowy ubezpieczającego. Poszczególne przesyłki nie muszą być ewidencjonowane. Wystarczy, gdy ubezpieczający poda zakładowi ubezpieczeń co pewien czas wartość tych wszystkich przesyłek, według której oblicza się należną składkę.Ochroną ubezpieczeniową obejmuje się całą pulę jednorodnych przesyłek, przewożonych określonym rodzajem środków transportowych. Wartość kolejnych przesyłek pomniejsza podaną na początku wartość globalną, aż do wyczerpania całej sumy ubezpieczenia.
Polisa C.Polisa D.
A. Polisa A.
B. Polisa B.
C. Polisa D.
D. Polisa C.
Wybór innej polisy niż Polisa D. wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące charakterystyki ubezpieczenia Cargo. Polisy A, B i C nie spełniają kluczowych kryteriów, które definiują ten typ ubezpieczenia. Ubezpieczenia transportowe powinny obejmować ryzyka związane z konkretnymi przesyłkami, a także umożliwiać elastyczne zarządzanie sumą ubezpieczenia w miarę realizacji kolejnych transportów. Polisa A, będąca ubezpieczeniem o stałej sumie ubezpieczenia, nie dostosowuje się do zmieniającej się wartości przesyłek. Polisa B i C mogą być bardziej odpowiednie dla innych rodzajów ubezpieczeń, takich jak ubezpieczenia mienia, które nie uwzględniają dynamiki przewozu towarów. Typowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie polisy ubezpieczeniowe transportu są takie same. Kluczowym aspektem jest zrozumienie, że polisa Cargo musi dopasowywać się do rzeczywistych potrzeb przewozu, co jest odzwierciedlone w mechanizmach ubezpieczenia, takich jak możliwość pomniejszania sumy ubezpieczenia w miarę realizacji przesyłek. Takie podejście zwiększa efektywność zarządzania ryzykiem i optymalizuje wydatki na ubezpieczenia, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży transportowej.
Pytanie 37

Umowa spedycji to umowa, która ma charakter konsensualny, co oznacza, że do jej zawarcia wystarczy, aby strony złożyły odpowiednie oświadczenia woli, zazwyczaj przez przyjęcie przez spedytora

A. zawiadomienia
B. faktury pro forma
C. umowy przewozu
D. zlecenia spedycyjnego
Umowa spedycji jest umową konsensualną, co oznacza, że jej zawarcie następuje poprzez wzajemne oświadczenia woli stron. W kontekście spedycji, kluczowym elementem jest zlecenie spedycyjne, które stanowi formalne polecenie dla spedytora do wykonania określonych usług transportowych i związanych z nimi czynności. Zlecenie to zawiera istotne informacje dotyczące towaru, trasy transportu oraz warunków wykonania usługi. W praktyce, gdy spedytor przyjmuje zlecenie spedycyjne, akceptuje jednocześnie warunki współpracy, które mogą być określone w regulaminie lub umowie ramowej. Dobrą praktyką jest także dokumentowanie wszystkich istotnych ustaleń w formie pisemnej, co pozwala na uniknięcie nieporozumień i zabezpieczenie interesów obu stron. Zrozumienie roli zlecenia spedycyjnego w procesie logistycznym jest kluczowe dla efektywnego zarządzania łańcuchem dostaw oraz minimalizacji ryzyk związanych z transportem towarów.
Pytanie 38

Zgodnie z konwencją CMR (fragment powyżej) nadawca ma prawo żądać od przewoźnika sprawdzenia

Artykuł 8

1. Przy przyjęciu towaru przewoźnik jest obowiązany sprawdzić:

a) dokładność danych listu przewozowego dotyczących ilości sztuk, jak również ich cech i numerów;

b) widoczny stan towaru i jego opakowania.

2. Jeżeli przewoźnik nie ma możności sprawdzenia w wystarczający sposób ścisłości danych przewidzianych w ustępie 1 a) niniejszego artykułu, wpisuje do listu przewozowego zastrzeżenia, które powinny być uzasadnione. Powinien on także uzasadnić wszelkie zastrzeżenia, jakie uczynił w przedmiocie widocznego stanu towaru i jego opakowania. Zastrzeżenia te nie wiążą nadawcy, jeżeli nie przyjął on ich wyraźnie w liście przewozowym.

3. Nadawca ma prawo żądać sprawdzenia przez przewoźnika wagi brutto albo inaczej wyrażonej ilości towaru. Może on także żądać sprawdzenia zawartości sztuk przesyłki. Przewoźnik może domagać się zapłacenia kosztów sprawdzenia. Wynik sprawdzenia wpisuje się do listu przewozowego.

A. wagi brutto lub ilości sztuk przesyłki.
B. sposobu opakowania i zabezpieczenia ładunku na samochodzie.
C. dokładność danych kontrahentów podanych w licie przewozowym.
D. stanu opakowania i zawartości przesyłki.
Odpowiedź dotycząca wagi brutto lub ilości sztuk przesyłki jest poprawna, ponieważ Artykuł 8 Konwencji CMR wyraźnie przyznaje nadawcy prawo do żądania od przewoźnika weryfikacji tych danych. Jest to kluczowe dla zapewnienia, że towar jest odpowiednio dokumentowany oraz że jego transport odbywa się zgodnie z ustaleniami. Stosowanie się do tych przepisów ma na celu minimalizowanie ryzyka nieporozumień między stronami, co jest szczególnie istotne w przypadku ewentualnych roszczeń. Na przykład, jeśli nadawca nie ma pewności co do wagi przesyłki, może to prowadzić do problemów z naliczaniem kosztów transportu lub naruszeniem warunków umowy. Dobrą praktyką jest także podawanie dokładnych informacji dotyczących ilości sztuk, aby zapewnić zgodność z dokumentacją oraz pełną przejrzystość w procesie transportowym. Dlatego też, znajomość i stosowanie przepisów Konwencji CMR jest istotne dla każdego profesjonalisty w branży transportowej.
Pytanie 39

Jaki dokument powinien wystawić sprzedawca, gdy na fakturze podał błędny numer NIP kupującego?

A. Nota korygująca
B. Faktura marża
C. Nota księgowa
D. Faktura korygująca
Wystawienie noty księgowej w przypadku błędnego numeru NIP nabywcy jest rozwiązaniem, które nie spełnia wymogów prawnych. Nota księgowa jest bowiem stosowana w kontekście rozliczeń między stronami w odniesieniu do błędów w rozliczeniach lub zmian w umowach, ale nie służy do korygowania błędów na fakturach. Jest to jedno z najczęstszych nieporozumień w praktyce, które może prowadzić do poważnych konsekwencji finansowych i prawnych dla przedsiębiorców. Wybór faktury marża również nie jest odpowiedni, ponieważ ten dokument dotyczy transakcji, w których stosuje się szczególne zasady ustalania podstawy opodatkowania, a nie korekcji danych identyfikacyjnych. Z kolei wystawienie faktury korygującej w tej sytuacji jest także niewłaściwe, ponieważ faktura korygująca jest używana do zmiany wartości transakcji, a nie do prostowania błędów w NIP. Błędy te mogą prowadzić do nieprawidłowości w rozliczeniach podatkowych i mogą być podstawą do kar ze strony urzędów skarbowych. Dlatego tak istotne jest, aby przedsiębiorcy dokładnie przestrzegali procedur wystawiania dokumentów i stosowali noty korygujące, by zapewnić zgodność z przepisami prawa oraz zminimalizować ryzyko błędów.
Pytanie 40

Jakim skrótem określa się umowę dotyczącą międzynarodowego transportu szybko psujących się produktów spożywczych oraz wymagań wobec środków transportu przeznaczonych do takich przewozów?

A. ADN
B. CMR
C. AGC
D. ATP
Wybór niepoprawnych odpowiedzi często wynika z pomylenia różnych umów i regulacji dotyczących transportu. CMR, na przykład, odnosi się do międzynarodowego przewozu towarów drogą lądową i reguluje zasady odpowiedzialności przewoźników, ale nie koncentruje się na specyficznych wymaganiach dotyczących transportu produktów szybko psujących się. AGC dotyczy międzynarodowej konwencji o przewozie kolejowym towarów, a jej zastosowanie w kontekście transportu artykułów spożywczych jest ograniczone. ADN z kolei odnosi się do przewozu materiałów niebezpiecznych rzekami i drogami wodnymi, co jest zupełnie innym obszarem regulacyjnym. Błędne odpowiedzi mogą wynikać z braku zrozumienia specyfiki każdego z tych dokumentów oraz ich odpowiednich zastosowań w kontekście różnych rodzajów przewozu. Kluczowe jest rozróżnienie między dokumentami, które regulują transport ogólny, a tymi, które koncentrują się na ochronie specyficznych towarów, jak na przykład żywność. Dlatego ważne jest, aby dokładnie zapoznać się z każdą umową oraz jej zakresem stosowania, co pozwoli unikać typowych pomyłek i zapewni efektywną organizację transportu zgodnie z obowiązującymi normami i standardami branżowymi.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej