Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 11:20
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 11:34

Egzamin niezdany

Wynik: 15/40 punktów (37,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Co to jest backup systemu?

A. kopią zapasową systemu operacyjnego

B. kończeniem działania komputera

C. wykonaniem ponownej instalacji systemu operacyjnego

D. zakończeniem wszelkich operacji realizowanych przez system operacyjny

Pojęcie backupu systemu operacyjnego często bywa mylone z innymi, nieprawidłowymi koncepcjami. Przykładowo, ponowna instalacja systemu operacyjnego nie jest tym samym, co wykonanie kopii zapasowej. Instalacja systemu oznacza, że wszystkie dane zostaną zresetowane do stanu fabrycznego, co może prowadzić do utraty danych, jeśli nie zostały wcześniej zabezpieczone. Warto również zauważyć, że zakończenie pracy komputera nie ma nic wspólnego z procesem backupu - jest to jedynie działanie systemowe, które nie wpływa na dane przechowywane w systemie. Z kolei zakończenie wszystkich zadań wykonywanych przez system operacyjny także nie odnosi się do backupu; to proces, który dotyczy tylko aktualnych operacji systemowych, a nie ochrony danych. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków obejmują brak zrozumienia podstawowych funkcji i celów backupu. Osoby nieznające się na zarządzaniu danymi mogą mylić różne operacje systemowe i nie zdawać sobie sprawy, że backup to kluczowy element ochrony danych. Właściwe zrozumienie backupu oraz jego znaczenia w zarządzaniu danymi jest niezbędne dla każdego użytkownika komputera, a szczególnie dla profesjonalistów w dziedzinie IT.

Pytanie 2

W systemach Linux/Windows listy kontroli dostępu ACL (Access Control Lists) pozwalają na

A. odczytywanie danych o czasie dostępu do urządzenia sieciowego

B. podstawową kontrolę dostępu do plików opartą na uprawnieniach do zapisu, odczytu i wykonania

C. zapisywanie danych dotyczących czasu dostępu do urządzeń sieciowych

D. rozbudowaną kontrolę dostępu do plików opartą o uprawnienia do zapisu, odczytu, wykonania dla dowolnego użytkownika lub grupy

Odpowiedź dotycząca rozbudowanej kontroli dostępu do plików za pomocą list kontroli dostępu (ACL) jest poprawna, ponieważ ACL umożliwiają bardziej szczegółowe i elastyczne zarządzanie uprawnieniami w porównaniu do tradycyjnych mechanizmów opartych na prostych uprawnieniach do odczytu, zapisu i wykonania. Dzięki ACL administratorzy mogą precyzyjnie określać, które użytkownicy lub grupy mają dostęp do danych zasobów i jakie operacje mogą na nich przeprowadzać. Na przykład, w systemie Linux można ustawić ACL dla pliku, aby umożliwić jednemu użytkownikowi pełny dostęp, podczas gdy inny użytkownik może mieć tylko dostęp do odczytu. To podejście jest zgodne z zasadą najmniejszych uprawnień, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa informacji. W praktyce, stosowanie ACL jest szczególnie istotne w dużych organizacjach, gdzie różne zespoły wymagają różnych poziomów dostępu do zasobów. Prawidłowe wdrożenie ACL pomaga w minimalizowaniu ryzyka nieautoryzowanego dostępu oraz w zapewnieniu zgodności z regulacjami prawnymi dotyczącymi ochrony danych osobowych i bezpieczeństwa informacji.

Pytanie 3

Zakres fal radiowych oznaczony jako UHF (Ultra High Frequency) obejmuje częstotliwości w przedziale

A. 30 MHz ÷ 300 MHz

B. 300 MHz ÷ 3 000 MHz

C. 3 MHz ÷ 30 MHz

D. 3 000 MHz ÷ 30 000 MHz

Wybierając zakres 3 000 MHz ÷ 30 000 MHz, 30 MHz ÷ 300 MHz lub 3 MHz ÷ 30 MHz, można wpaść w pułapkę błędnych założeń dotyczących klasyfikacji fal radiowych. Pierwsza z podanych odpowiedzi wskazuje na zakres mikrofali (30 GHz - 300 GHz), który jest stosowany w technologii radarowej oraz komunikacji satelitarnej, a nie w UHF. Druga odpowiedź obejmuje zakres fal VHF (Very High Frequency), który rozciąga się od 30 MHz do 300 MHz i jest używany w radiu i telewizji, ale nie obejmuje pasma UHF. Z kolei ostatnia odpowiedź, sugerująca zakres 3 MHz ÷ 30 MHz, odnosi się do pasma fal krótkich, wykorzystywanym głównie w komunikacji amatorskiej i niektórych zastosowaniach wojskowych. Takie pomyłki najczęściej wynikają z niepełnego zrozumienia struktury pasm radiowych oraz ich zastosowań. Wiedza na temat pasm częstotliwości jest niezbędna dla inżynierów i techników w branży elektronicznej, a dokładne rozróżnienie pomiędzy UHF, VHF i mikrofalami ma kluczowe znaczenie dla projektowania efektywnych systemów komunikacyjnych. Używanie niewłaściwych zakresów częstotliwości może prowadzić do zakłóceń w transmisji, co jest nie tylko nieefektywne, ale również może powodować naruszenie przepisów dotyczących użycia pasm radiowych.

Pytanie 4

Do zadań filtru dolnoprzepustowego wchodzącego w skład układu próbkującego przetwornika A/C należy

A. ulepszanie kształtu sygnału analogowego na wejściu

B. ograniczenie minimalnej częstotliwości próbkowania sygnału

C. usunięcie z widma sygnału częstotliwości przewyższających częstotliwość Nyquista

D. zmiana natężenia sygnału uzależniona od częstotliwości składowych

Podjęcie próby zrozumienia funkcji filtru dolnoprzepustowego w kontekście odpowiedzi, które nie są poprawne, wymaga przemyślenia podstawowych koncepcji związanych z próbkowaniem i przetwarzaniem sygnałów. Odpowiedzi sugerujące, że filtr dolnoprzepustowy ogranicza minimalną częstotliwość próbkowania sygnału, nie uwzględniają istotnej zasady Nyquista, która stanowi, że dla prawidłowego odwzorowania sygnału w domenie cyfrowej, częstotliwość próbkowania musi być co najmniej dwukrotnością najwyższej częstotliwości obecnej w sygnale. Zatem, nie można mówić o ograniczaniu minimalnej częstotliwości próbkowania, gdyż filtr nie ma na to wpływu. Ponadto, odpowiedzi sugerujące, że filtr zmienia natężenie sygnału w zależności od częstotliwości składowych, wprowadzają w błąd, ponieważ filtr dolnoprzepustowy nie zmienia natężenia sygnału, ale jedynie eliminuje niepożądane składowe. Dodatkowo, określenie, że filtr poprawia kształt przebiegu sygnału analogowego, może być mylące. Choć filtr dolnoprzepustowy może poprawić jakość sygnału poprzez eliminację zakłóceń, jego podstawową funkcją jest ochrona przed aliasingiem, co nie jest tożsame z poprawą kształtu sygnału. W praktyce, projektanci systemów muszą być świadomi tych różnic, aby unikać typowych pułapek związanych z niepoprawnym zrozumieniem działania filtrów, co może prowadzić do błędów w projektowaniu układów elektronicznych i systemów komunikacyjnych.

Pytanie 5

Ile komparatorów napięciowych jest wymaganych do skonstruowania równoległego przetwornika A/C o rozdzielczości 8 bitów?

A. 63

B. 255

C. 127

D. 7

Jeśli wybrałeś 127 komparatorów, to pewnie nie do końca zrozumiałeś, jak działają komparatory w przetwornikach A/C. Ta liczba sugeruje, że masz błędne pojęcie o liczbie poziomów odniesienia. Dla 8-bitowego przetwornika potrzebujesz 256 poziomów, bo każdy dodatkowy bit podwaja możliwości. To znaczy, że żeby uzyskać pełną rozdzielczość 8 bitów, musisz mieć 255 komparatorów. Jeśli wybrałeś 63, to znowu nie jest to dobre, bo sugeruje, że masz tylko 64 poziomy odniesienia, co nie wystarcza. A 7 komparatorów? To już w ogóle nie ma sensu dla 8-bitowego przetwornika, bo mogłyby zająć się tylko 8 poziomami napięcia, a to jest strasznie mało. Często popełnianym błędem jest nie zauważanie, jak bardzo rośnie liczba potrzebnych komparatorów przy wyższej rozdzielczości, a to jest mega ważne w projektowaniu systemów cyfrowych i analogowych.

Pytanie 6

Jakie komunikaty w protokole SNMP są standardowo przesyłane na port 162 TCP lub UDP?

A. Response

B. Set

C. Trap

D. Get

Zdecydowanie wybór innych opcji może wprowadzać zamieszanie w kwestii działania protokołu SNMP. Komunikat 'Get' jest używany, gdy menedżer sieci chce zdobyć konkretne informacje z agenta SNMP, ale nie jest to coś, co wychodzi z urządzenia do menedżera. 'Set' służy do zmiany wartości jakiegoś parametru na urządzeniu, co też nie ma nic wspólnego z pytaniem o komunikaty wysyłane na port 162. Komunikat 'Response' to odpowiedź agenta na zapytania 'Get' czy 'Set', więc również nie jest wysyłany w sposób asynchroniczny, jak Trap. Myślę, że te błędne odpowiedzi mogą brać się z nieporozumień co do roli różnych komunikatów w SNMP. Ważne jest, żeby wiedzieć, że komunikaty inicjowane przez menedżera, takie jak Get i Set, różnią się od tych, które agent wysyła, aby informować menedżera o zdarzeniach, które się dzieją, bez zadawania pytań. Zrozumienie tego mechanizmu jest kluczowe do skutecznego zarządzania i monitorowania systemów w sieci.

Pytanie 7

Która z licencji oprogramowania pozwala licencjobiorcy na udzielanie licencji innym użytkownikom, pod warunkiem zapisania uprawnienia w jego umowie licencyjnej?

A. Sublicencja

B. Licencja niewyłączna

C. Licencja wyłączna

D. Public domain

Liczba niewyłącznych licencji nie pozwala na udzielanie sublicencji innym użytkownikom, co czyni tę odpowiedź nietrafioną. Licencja niewyłączna oznacza, że licencjobiorca może korzystać z oprogramowania, ale nie ma prawa do przekazywania tych praw innym. W przypadku public domain, oprogramowanie jest dostępne dla wszystkich bez jakichkolwiek ograniczeń, co również wyklucza możliwość udzielania sublicencji, ponieważ nie ma formalnej umowy licencyjnej. Licencja wyłączna natomiast daje licencjobiorcy prawa do wyłącznego korzystania z oprogramowania, ale również nie pozwala na sublicencjonowanie, chyba że takie prawo jest wyraźnie zapisane w umowie. Generalnie, licencje te są często mylone, co prowadzi do nieporozumień dotyczących uprawnień i odpowiedzialności. Kluczowym błędem jest zrozumienie, że sublicencja wymaga od licencjobiorcy jasnego mandatu w umowie, co nie jest spełnione w przypadku pozostałych typów licencji. Zrozumienie różnicy między tymi kategoriami jest niezbędne w praktyce zarządzania prawami do oprogramowania, ponieważ niewłaściwe interpretowanie tych zasad może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych, w tym naruszenia umów licencyjnych.

Pytanie 8

Streamer rejestruje dane

A. na warstwie barwnika nałożonego na krążek z poliwęglanu

B. na krążku polietylenowym z ferromagnetycznym pokryciem

C. na taśmie z powłoką ferromagnetyczną

D. na aluminiowym krążku z cienką powłoką magnetyczną

Odpowiedzi, które sugerują użycie warstwy barwnika na poliwęglanowym krążku, nie są zgodne z rzeczywistością zastosowania technologii zapisu informacji. Poliwęglan jest materiałem stosowanym w niektórych nośnikach danych, takich jak płyty CD, ale zapis na nich odbywa się poprzez zmiany w strukturze optycznej, a nie magnetycznej, co odróżnia je od technologii taśm magnetycznych. Użycie krążka z polietylenu pokrytego ferromagnetyczną warstwą również nie ma uzasadnienia, ponieważ polietylen, jako materiał, nie jest odpowiedni do przechowywania danych używających technologii magnetycznej. Ponadto, krążki aluminiowe pokryte cienką warstwą magnetyczną, chociaż mogą wydawać się sensownym rozwiązaniem, są w rzeczywistości rzadziej stosowane w nowoczesnych systemach przechowywania danych. Kluczowym błędem myślowym w tych odpowiedziach jest mylenie technologii optycznych z magnetycznymi oraz niewłaściwe przypisanie materiałów do konkretnych metod zapisu. W przemyśle audio-wideo oraz archiwizacji danych standardy technologiczne jasno określają, że taśmy magnetyczne pozostają jednymi z najbardziej niezawodnych rozwiązań do długoterminowego przechowywania, dlatego odpowiedzi te nie spełniają wymogów branżowych.

Pytanie 9

Jaki znak pojawi się w Menedżerze urządzeń przy grafice, której sterowniki zostały zainstalowane nieprawidłowo?

A. Czarny wykrzyknik (!) na żółtym tle

B. Czerwony symbol 'X'

C. Zielony znak zapytania '?'

D. Niebieska litera 'i'

Czarny wykrzyknik (!) na żółtym tle w Menedżerze urządzeń wskazuje na problem z urządzeniem, w tym przypadku z kartą graficzną, co najczęściej oznacza, że zainstalowane sterowniki są niewłaściwe lub niekompatybilne. Taki symbol jest zgodny z powszechnie przyjętymi standardami w systemach operacyjnych Windows, które używają różnych kolorów i symboli do przedstawienia stanu urządzeń. Kiedy użytkownik widzi ten wykrzyknik, powinien podjąć działania naprawcze, takie jak aktualizacja sterowników, aby zapewnić prawidłowe funkcjonowanie karty graficznej. Praktycznie, można to osiągnąć poprzez odwiedzenie strony producenta karty graficznej, pobranie odpowiednich sterowników i ich zainstalowanie. Istotne jest, aby regularnie aktualizować sterowniki, ponieważ może to poprawić wydajność systemu oraz zwiększyć stabilność aplikacji wykorzystujących grafikę. Ponadto, korzystając z narzędzi do diagnostyki sprzętu, można uzyskać lepszy wgląd w problemy związane z urządzeniami w systemie.

Pytanie 10

Technologia UUS (User to User Signalling) stanowi przykład usługi w zakresie

A. VoIP (Voice over Internet Protocol)

B. GSP (Global Positioning System)

C. ISDN (Integrated Services Digital Network)

D. ADSL (Asymmetric Digital Subscriber Line)

Kiedy myślisz o wyborze pomiędzy VoIP, ISDN, GSP a ADSL w kontekście UUS, warto zrozumieć, na czym każda z tych technologii polega. VoIP, czyli Voice over Internet Protocol, to po prostu technologia do przesyłania głosu przez Internet. Chociaż może być przydatna do komunikacji, to nie bardzo współpracuje z UUS, która sygnalizuje połączenia. GSP, czyli system GPS, zajmuje się określaniem lokalizacji, więc to nie to. ADSL, czyli Asymetryczna Linia Abonencka, to sposób dostępu do Internetu, ale też nie ma związku z sygnalizowaniem użytkowników. W ADSL prędkość pobierania jest wyższa od wysyłania, więc to nie odpowiada potrzebom UUS. Wybierając odpowiednią technologię, pamiętaj, że usługi jak UUS są ściśle związane z zarządzaniem połączeniami, a ISDN właśnie w tym się sprawdza, bo obsługuje wiele rodzajów komunikacji razem.

Pytanie 11

Jakie oznaczenie ma skrętka, w której każda para jest pokryta folią oraz wszystkie pary są dodatkowo otoczone ekranem foliowym?

A. F/FTP

B. F/UTP

C. S/FTP

D. U/UTP

Odpowiedzi U/UTP, F/UTP oraz S/FTP mają swoje specyficzne zastosowania, które różnią się od standardu F/FTP. U/UTP oznacza, że skrętka nie ma żadnego ekranowania, co czyni ją najbardziej podatną na zakłócenia elektromagnetyczne. W praktyce, takie kable są używane w środowiskach o niskim poziomie zakłóceń, co ogranicza ich wszechstronność w trudniejszych warunkach. Z kolei F/UTP to kabel, który ma ekranowanie na całej długości, ale nie jest ekranowany indywidualnie każda para, co również nie daje tak wysokiego poziomu ochrony jak F/FTP. S/FTP z kolei oznacza, że każda para jest ekranowana osobno oraz całość jest otoczona dodatkowym ekranem, co jest jeszcze bardziej skuteczne w redukcji zakłóceń, ale nie odpowiada na pytanie dotyczące oznaczenia F/FTP. Typowe błędy w myśleniu o tych standardach wynikają z niezrozumienia różnicy między rodzajami ekranowania oraz poziomem ochrony, jaki oferują poszczególne typy kabli. Konsekwentne stosowanie odpowiednich rozwiązań w zależności od środowiska instalacji jest kluczowe dla osiągnięcia niezawodnych połączeń sieciowych.

Pytanie 12

Jaki modem powinien być użyty do aktywacji usługi Neostrada z maksymalnymi prędkościami transmisji 2048/256 kbit/s?

A. HDSL

B. ISDN

C. SHDSL

D. ADSL

ISDN (Integrated Services Digital Network) to technologia, która pierwotnie została zaprojektowana do przesyłania zarówno głosu, jak i danych, ale nie jest to odpowiedni wybór dla usług szerokopasmowych, takich jak Neostrada. ISDN oferuje ograniczone prędkości, które nie są wystarczające dla współczesnych potrzeb użytkowników, zwłaszcza w kontekście wymagających aplikacji internetowych. W praktyce ISDN przepustowość wynosi maksymalnie 128 kbit/s dla połączenia BRI, co jest znacznie poniżej wymaganego poziomu dla usługi 2048 kbit/s. Technologia SHDSL (Symmetric High-Speed Digital Subscriber Line) dostarcza symetryczne połączenie, co oznacza, że oferuje równą szybkość przesyłu w obie strony, jednak jej zastosowanie jest ograniczone do sytuacji, gdzie wymagana jest dobra jakość połączenia dla przesyłania danych w obu kierunkach, co nie jest typowym zastosowaniem dla Neostrady. HDSL (High-Speed Digital Subscriber Line) także nie jest odpowiednie, ponieważ pierwotnie była projektowana dla połączeń punkt-punkt oraz nie spełnia wymagań dla asymetrycznego dostępu do internetu. Użytkownicy często mylą te technologie z ADSL i mogą sądzić, że ISDN lub HDSL będą w stanie zaspokoić ich potrzeby szerokopasmowe, ale w rzeczywistości ich ograniczenia technologiczne, takie jak maksymalne prędkości przesyłu i rodzaj połączenia, sprawiają, że nie są one w stanie efektywnie obsługiwać dzisiejszych wymagań dotyczących szerokopasmowego dostępu do internetu.

Pytanie 13

Jak określa się dyspersję spowodowaną różnicami w długościach ścieżek propagacji poszczególnych promieni świetlnych oraz w zróżnicowanych efektywnych prędkościach?

A. Modowa

B. Materiałowa

C. Falowodowa

D. Chromatyczna

Odpowiedź "modowa" jest jak najbardziej na miejscu. Dyspersja modowa to takie zjawisko, w którym różne długości fal poruszają się z różnymi prędkościami w strukturze, co powoduje, że światło propaguje się na różne sposoby. W systemach optycznych, zwłaszcza w światłowodach, dyspersja modowa daje znać o sobie wtedy, gdy światło w włóknie optycznym trafia na różne tryby, które mają różne prędkości. To z kolei prowadzi do zamazywania sygnału w czasie. Przykładowo, w światłowodach wielomodowych, dyspersja modowa może ograniczać to, jak daleko możemy przesyłać dane. Rozumienie tego zjawiska to kluczowa sprawa przy projektowaniu sieci optycznych. Inżynierowie muszą o tym pamiętać, żeby uniknąć problemów z sygnałem. Czasami trzeba dobrać odpowiednie typy światłowodów czy technologie modulacji, jak np. WDM (Wavelength Division Multiplexing). Dzięki technologiom, które pomagają zredukować wpływ dyspersji, możemy mieć pewność, że przesył informacji będzie na wysokim poziomie i nasza sieć będzie działać sprawnie.

Pytanie 14

Jaką formę przyjmie adres FE80:0000:0000:0000:0EF0:0000:0000:0400 w protokole IPv6 po zastosowaniu kompresji?

A. FE8:EF0:0:0:400

B. FE80::EF:4

C. FE80::EF0:0:0:400

D. FE8:EF::400

Odpowiedzi, które nie prowadzą do poprawnego adresu po kompresji, wynikają z nieprawidłowego zrozumienia zasad dotyczących skracania adresów IPv6. Po pierwsze, w odpowiedziach takich jak FE8:EF::400 oraz FE8:EF0:0:0:400, mamy do czynienia z błędnym prefiksem, który nie jest zgodny z wymaganiami adresowania IPv6. Prefiks FE80 jest obowiązkowy, ponieważ wskazuje on na adres lokalny, natomiast jakiekolwiek zmiany w tym prefiksie mogą prowadzić do całkowitej nieprawidłowości w adresowaniu. Problematyczne jest także użycie podwójnego dwukropka w kontekście FE8:EF::400, które powinno być zastosowane jedynie w przypadku sekwencji zer, a nie w przypadku, gdy inne części adresu są niepoprawnie zapisane. Adresy IPv6 wymagają precyzyjnego zapisu, co oznacza, że każdy nieprawidłowy zapis może skutkować utratą możliwości komunikacji w sieci. Typowe błędy, które mogą prowadzić do takich niepoprawnych odpowiedzi, to nieuwzględnienie zasad kompresji, a także mylenie zer wiodących i ich roli w strukturze adresu. Zrozumienie tych zasad oraz ich zastosowania w praktycznych scenariuszach jest kluczowe dla efektywnego zarządzania i projektowania sieci opartych na protokole IPv6.

Pytanie 15

Adres MAC oraz identyfikator producenta karty graficznej są elementami adresu

A. MAC

B. IP

C. URL

D. IPX

Wybór innych opcji, jak URL, IPX czy IP, wskazuje na nieporozumienie w zakresie funkcji i struktury adresów w sieciach komputerowych. URL (Uniform Resource Locator) jest formatem służącym do lokalizowania zasobów w Internecie, a nie identyfikowania urządzeń w sieci lokalnej. Adresy URL zawierają informacje dotyczące protokołu, hosta oraz ścieżki do zasobu, co jest zupełnie różne od koncepcji adresacji sprzętowej. IPX (Internetwork Packet Exchange) to protokół routingu używany głównie w sieciach Novell, który również nie ma związku z adresowaniem na poziomie sprzętowym, ponieważ dotyczy warstwy 3 modelu OSI. Adres IP (Internet Protocol) jest przypisywany do urządzeń w sieciach opartych na protokole IP, ale nie jest unikalnym identyfikatorem sprzętowym jak adres MAC. Adresy IP mogą się zmieniać w zależności od konfiguracji sieci, podczas gdy adres MAC jest stały dla konkretnego urządzenia. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie różnych typów adresów używanych w komunikacji sieciowej i przydzielanie im tych samych funkcji. Zrozumienie różnicy pomiędzy tymi adresami jest kluczowe dla efektywnego zarządzania siecią oraz rozwiązywania problemów związanych z komunikacją w sieciach komputerowych.

Pytanie 16

Osoba, która nabyła program na licencji OEM, może

A. korzystać z niego jedynie przez ustalony czas od momentu jego zainstalowania w systemie, po tym czasie musi go usunąć.

B. zainstalować go na nieograniczonej liczbie komputerów i udostępniać innym użytkownikom w sieci.

C. uruchamiać go w każdym celu, rozwijać oraz publikować własne poprawki programu i kod źródłowy tego programu.

D. używać go tylko na sprzęcie komputerowym, na którym został zakupiony.

Odpowiedzi sugerujące, że użytkownik może korzystać z oprogramowania w sposób nieograniczony lub na wielu urządzeniach, są mylne, ponieważ w rzeczywistości licencja OEM ściśle określa zasady użytkowania. Stwierdzenie, że można zainstalować oprogramowanie na dowolnej liczbie komputerów, jest sprzeczne z definicją OEM, która jasno wskazuje na powiązanie oprogramowania z konkretnym sprzętem. Takie błędne rozumienie może prowadzić do naruszenia warunków licencyjnych, co z kolei wiąże się z ryzykiem konsekwencji prawnych. Licencja OEM nie pozwala również na modyfikację ani publikację kodu źródłowego, co jest typowym błędem myślowym, wynikającym z niepełnego zrozumienia zasad licencjonowania. Użytkownicy często mylą licencje OEM z bardziej elastycznymi typami licencji, które oferują możliwość modyfikacji lub użycia na wielu maszynach. Ważne jest, aby rozumieć, że licencje OEM są przeznaczone do konkretnego sprzętu i są objęte restrykcjami prawnymi, które mają na celu ochronę producentów oprogramowania. Na zakończenie, należy pamiętać, że korzystanie z oprogramowania w sposób niewłaściwy nie tylko narusza warunki umowy, ale także może wpłynąć na dostęp do wsparcia technicznego, co może być kluczowe dla użytkowników w przypadku problemów z oprogramowaniem.

Pytanie 17

Usługa UUS (User to User Signalling) stanowi przykład usługi w obszarze technologii

A. ADSL (Asymmetric Digital Subscriber Line)

B. GPS (Global Positioning System)

C. VoIP (Voice over Internet Protocol)

D. ISDN (Integrated Services Digital Network)

Wybór technologii VoIP (Voice over Internet Protocol) jako odpowiedzi jest nietrafiony, ponieważ choć VoIP również obsługuje przesyłanie sygnałów użytkowników, jest to technologia bazująca na transmisji danych przez Internet, a nie na tradycyjnych liniach telekomunikacyjnych, jak to ma miejsce w ISDN. VoIP działa na zasadzie pakietowej transmisji danych, co wprowadza dodatkowe zmienne, takie jak opóźnienia i jitter, co może wpływać na jakość połączenia. Z kolei ISDN, zintegrowany system cyfrowej sieci telefonicznej, oferuje stabilność oraz wyższą jakość przez dedykowane linie. Zastosowanie technologii GPS (Global Positioning System) w kontekście UUS jest również mylące, ponieważ GPS służy do określania pozycji geograficznej, a nie do przesyłania sygnałów użytkowników. Technologia ADSL (Asymmetric Digital Subscriber Line) również nie jest odpowiednia, ponieważ jest to technologia szerokopasmowego dostępu do Internetu, która ma na celu zwiększenie prędkości transmisji danych, a nie zarządzanie sygnałem użytkowników. Wybór błędnych odpowiedzi często wynika z pomylenia funkcji i zastosowań różnych technologii telekomunikacyjnych, co podkreśla znaczenie zrozumienia ich specyfikacji oraz kontekstu zastosowań w praktyce.

Pytanie 18

Przekazywanie informacji o trasach pomiędzy różnymi protokołami routingu to

A. agregacja tras

B. trasowanie

C. sumaryzacja podsieci

D. redystrybucja tras

Redystrybucja tras to proces wymiany informacji o trasach pomiędzy różnymi protokołami routingu, co jest kluczowe w dużych i złożonych sieciach. Dzięki redystrybucji, routery mogą dzielić się informacjami o trasach, które są dostępne w różnych systemach routingu, co pozwala na efektywniejsze zarządzanie ruchem sieciowym. Przykładem może być sytuacja, w której sieć korzysta zarówno z protokołu OSPF (Open Shortest Path First), jak i BGP (Border Gateway Protocol). W tym przypadku, dzięki redystrybucji tras, routery mogą wymieniać informacje o trasach, co zwiększa elastyczność i niezawodność całej infrastruktury. Ważne jest, aby podczas redystrybucji stosować zasady i najlepsze praktyki, takie jak filtrowanie tras oraz kontrola metryk, aby uniknąć pętli routingu i zapewnić optymalną wydajność. Takie podejście jest zgodne z zaleceniami organizacji takich jak IETF, co podkreśla znaczenie redystrybucji w nowoczesnych sieciach komputerowych.

Pytanie 19

Jeśli moc sygnału na początku łącza wynosi 1 000 mW, a na końcu 100 mW, to jaka jest tłumienność tego łącza?

A. 10 dB

B. 40 dB

C. 30 dB

D. 20 dB

Tłumienność łącza oblicza się na podstawie różnicy poziomów mocy sygnału na wejściu i wyjściu łącza. W tym przypadku moc sygnału na wejściu wynosi 1 000 mW, a na wyjściu 100 mW. Tłumienność (L) oblicza się ze wzoru: L = 10 * log10(Pin/Pout), gdzie Pin to moc na wejściu, a Pout to moc na wyjściu. Podstawiając wartości: L = 10 * log10(1000/100) = 10 * log10(10) = 10 * 1 = 10 dB. Tłumienność o wartości 10 dB oznacza, że sygnał został osłabiony dziesięciokrotnie w porównaniu do jego pierwotnej mocy. Tego rodzaju obliczenia są kluczowe w telekomunikacji, gdzie tłumienie sygnału wpływa na jakość transmisji. Przykłady zastosowania obejmują projektowanie systemów komunikacyjnych, w których kluczowe jest utrzymanie tłumienia na akceptowalnym poziomie, aby zapewnić odpowiednią jakość sygnału. W branży telekomunikacyjnej standardy, takie jak ITU-T G.652, określają maksymalne wartości tłumienia dla różnych typów światłowodów, aby zapewnić wydajną transmisję danych.

Pytanie 20

Fizyczny punkt styku z siecią PSTN (Public Switching Telephone Network) nazywany jest

A. TE (Terminal Equipment)

B. NTP (Network Termination Point)

C. CA (Centrala Abonencka)

D. POTS (Plain Old Telephone Service)

NTP, czyli Network Termination Point, to kluczowy element w architekturze sieci telekomunikacyjnych, szczególnie w kontekście połączeń z Public Switching Telephone Network (PSTN). NTP stanowi fizyczny punkt styku, w którym terminują sygnały telefoniczne oraz dane, umożliwiając ich dalszą transmisję w sieciach lokalnych lub innych systemach. Przykładem zastosowania NTP jest integracja telefonii stacjonarnej z usługami VoIP, gdzie urządzenie NTP jest używane do konwersji sygnałów analogowych na cyfrowe, zapewniając jednocześnie odpowiednie protokoły komunikacyjne. NTP spełnia również szereg standardów, takich jak ITU-T G.703, który definiuje warunki fizycznej transmisji sygnałów w sieciach telekomunikacyjnych. W praktyce, prawidłowe rozwiązania NTP zapewniają nie tylko efektywność, ale też bezpieczeństwo i niezawodność w przesyłaniu informacji, co jest kluczowe w dzisiejszym świecie komunikacji. Właściwe zrozumienie roli NTP jest niezbędne dla specjalistów zajmujących się telekomunikacją, aby móc projektować i wdrażać systemy, które są zgodne z obowiązującymi standardami branżowymi.

Pytanie 21

Termin MAC odnosi się do

A. adresu logicznego hosta o długości 32 bitów

B. adresu fizycznego karty sieciowej o długości 48 bitów

C. adresu NIC o długości 64 bitów

D. adresu dynamicznego o długości 24 bitów

Skrót MAC oznacza adres fizyczny, który jest unikalnym identyfikatorem przypisanym do interfejsu sieciowego w urządzeniach, takich jak karty sieciowe. Adres ten składa się z 48 bitów, co pozwala na wygenerowanie dużej liczby unikalnych adresów. Jest to kluczowy element w warstwie łącza danych modelu OSI, standaryzowany przez Institute of Electrical and Electronics Engineers (IEEE). Adres MAC jest stosowany w technologii Ethernet oraz w sieciach bezprzewodowych, gdzie umożliwia prawidłową komunikację między urządzeniami w tej samej sieci lokalnej. Przykładowo, w sieci LAN, urządzenia identyfikują się nawzajem za pomocą adresów MAC, co pozwala na efektywne przesyłanie danych. Znajomość i umiejętność analizy adresów MAC jest również ważna w kontekście bezpieczeństwa sieciowego, gdzie administratorzy mogą monitorować ruch sieciowy i identyfikować potencjalne zagrożenia. Warto także zauważyć, że adresy MAC są często używane w kontekście protokołów takich jak ARP (Address Resolution Protocol), który umożliwia mapowanie adresów IP na adresy MAC.

Pytanie 22

Ile czasu zajmie impulsowi dotarcie do końca toru o długości 10 km, jeśli zakładamy, że jego średnia prędkość wynosi 20 cm/ns?

A. 5 mikrosekund

B. 50 mikrosekund

C. 200 mikrosekund

D. 20 mikrosekund

Odpowiedzi, które zaintrygowały w tym pytaniu, nie uwzględniają dokładnego przeliczenia jednostek oraz prawidłowego podejścia do analizy czasu przelotu impulsu przez dany tor. Wiele osób może pomylić pomiar długości z czasem, co prowadzi do błędnych oszacowań. Na przykład, odpowiedzi 5 mikrosekund, 20 mikrosekund oraz 200 mikrosekund nie uwzględniają kluczowego przeliczenia wartości w nanosekundach na mikrosekundy oraz samej długości toru. Często zdarza się, że użytkownicy pomijają fakt, że każda jednostka miary ma swoją specyfikę i konwersja jest niezbędna, aby uzyskać poprawny wynik. Biorąc pod uwagę prędkość 20 cm/ns, w przypadku błędnych obliczeń, można łatwo dojść do nieprawidłowych wniosków, które nie odzwierciedlają rzeczywistych warunków. Przy takich obliczeniach, istotne jest również zrozumienie, jak różne czynniki, takie jak opóźnienia sygnałów w różnych medium materiałowych, mogą wpływać na końcowy wynik. W praktyce, dokładne przeliczenia są kluczowe w inżynierii, telekomunikacji, a także w projektowaniu systemów, gdzie czas jest elementem krytycznym. Dlatego ważne jest, aby pamiętać o dokładności i precyzji w każdym etapie obliczeń.

Pytanie 23

Zjawisko, które polega na modyfikacji częstotliwości analogowego sygnału nośnego w zależności od zmian amplitudy analogowego sygnału informacyjnego, nosi nazwę modulacja

A. PAM

B. AM

C. FM

D. PCM

Modulacja AM, czyli modulacja amplitudy, to proces, gdzie zmienia się amplituda fali nośnej w odpowiedzi na sygnał informacyjny. Kiedyś była popularna, ale teraz nie jest najlepszym wyborem, bo jest strasznie wrażliwa na zakłócenia i szumy. Wspomniana modulacja PAM, czyli Pulse Amplitude Modulation, zmienia amplitudę impulsów, ale to nie jest to samo, co modulacja częstotliwości. PAM zazwyczaj pojawia się w systemach cyfrowych, ale nie ma związku z pytaniem o częstotliwość. PCM, czyli Pulse Code Modulation, to technika, która przekształca sygnał analogowy w cyfrowy, ale też nie dotyczy bezpośrednio tego, o co pytamy. Często popełniane błędy to mylenie modulacji amplitudy z częstotliwością lub mieszanie technik cyfrowych, które nie pasują do definicji w pytaniu. Warto pamiętać, że wybór odpowiedniej techniki modulacji jest szalenie ważny dla jakości i stabilności przesyłanych informacji, dlatego dobrze jest znać te koncepcje w telekomunikacji.

Pytanie 24

Aby zrealizować konsolidację danych na twardym dysku w taki sposób, aby zajmowały one sąsiadujące klastry, należy zastosować

A. indeksowanie

B. filtrację

C. defragmentację

D. kompresję

Defragmentacja to proces, który reorganizuje dane na dysku twardym w taki sposób, aby były one przechowywane w sąsiadujących klastrach, co znacząco zwiększa wydajność systemu. Gdy pliki są zapisywane na dysku twardym, mogą być fragmentowane, co oznacza, że ich fragmenty są rozproszone po różnych lokalizacjach na dysku. Dzięki defragmentacji te fragmenty są łączone, co przyspiesza dostęp do danych, ponieważ głowica dysku twardego ma mniej do przejścia w poszukiwaniu poszczególnych kawałków plików. Przykładem zastosowania defragmentacji jest w przypadku intensywnych aplikacji, takich jak edytory wideo czy gry komputerowe, gdzie czas ładowania danych ma kluczowe znaczenie. Warto również zauważyć, że defragmentacja jest szczególnie istotna w przypadku tradycyjnych dysków twardych (HDD), podczas gdy na dyskach SSD (Solid State Drive) proces ten nie ma sensu, ponieważ działają one na zupełnie innej zasadzie dostępu do danych. Standardy branżowe zalecają cykliczne przeprowadzanie defragmentacji jako część konserwacji systemu operacyjnego, aby zapewnić optymalną wydajność oraz dbać o długowieczność sprzętu.

Pytanie 25

Rezystancja telefonu analogowego podłączonego do centrali telefonicznejnie może przekroczyć

A. 0,06 kΩ

B. 1,80 kΩ

C. 6,00 kΩ

D. 0,60 kΩ

Wybór rezystancji 0,06 kΩ jest nieodpowiedni, ponieważ jest to wartość zbyt niska dla telefonu analogowego. Tego typu urządzenia muszą mieć odpowiednio wysoką rezystancję, aby mogły skutecznie współpracować z centralami telefonicznymi. Niska rezystancja może wskazywać na zwarcie lub inne problemy elektryczne, które mogą prowadzić do uszkodzenia sprzętu. Z kolei 6,00 kΩ to wartość zdecydowanie zbyt wysoka, co mogłoby powodować problemy z przekazywaniem sygnału oraz obniżoną jakość rozmów. Takie podejście może wynikać z błędnego zrozumienia zasad działania obwodów telefonicznych oraz specyfikacji technicznych urządzeń. W przypadku 1,80 kΩ również mamy do czynienia z zbyt dużą rezystancją, co w praktyce mogłoby prowadzić do nieprawidłowego działania telefonu. Zrozumienie norm dotyczących rezystancji jest kluczowe, aby uniknąć takich sytuacji. Użytkownicy często mylą się w kwestii norm, sądząc, że każdy telefon będzie działał poprawnie niezależnie od rezystancji, co jest nieprawidłowe. Zbyt niska lub zbyt wysoka rezystancja mogą prowadzić do poważnych problemów z jakością sygnału oraz stabilnością połączenia, co w efekcie może negatywnie wpłynąć na cały system komunikacyjny.

Pytanie 26

Czy kompresja cyfrowa sygnału prowadzi do

A. wzrostu ilości danych oraz zwiększenia przepływności tego sygnału

B. wzrostu ilości danych i zmniejszenia przepływności tego sygnału

C. redukcji ilości danych oraz obniżenia przepływności tego sygnału

D. redukcji ilości danych i wzrostu przepływności tego sygnału

Nieprawidłowe odpowiedzi opierają się na błędnych rozumieniach kwestii kompresji sygnału. Sugerowanie, że kompresja prowadzi do zwiększenia liczby danych i przepływności, jest sprzeczne z podstawowymi zasadami tego procesu. W praktyce, kompresja ma na celu redukcję danych, co zmniejsza ich objętość i wymagania przepustowości. Odpowiedzi wskazujące na zwiększenie liczby danych mogą wynikać z nieporozumienia na temat tego, co oznacza kompresja. Kompresja stratna, jak w przypadku JPEG czy MP3, usuwa dane, które są uznawane za mniej istotne dla percepcji ludzkiej, co skutkuje mniejszym rozmiarem plików. Z kolei błędne przekonania, że kompresja zwiększa przepływność, mogą wynikać z mylenia pojęć związanych z wydajnością i jakością. W rzeczywistości, kompresja zmniejsza obciążenie sieci, co jest kluczowe w kontekście przesyłania danych przez Internet. Warto również zwrócić uwagę, że w kontekście kompresji bezstratnej, gdzie jakość jest zachowywana, nadal dochodzi do redukcji danych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla efektywnego zarządzania danymi i optymalizacji przepływności sygnałów.

Pytanie 27

Modem z technologią xDSL został podłączony do linii abonenckiej. Kontrolka sygnalizująca prawidłowe podłączenie modemu do linii abonenckiej nie świeci. Na podstawie informacji zawartych w tabeli określ przyczynę zaistniałej sytuacji.

Dioda	Sygnalizacja stanu pracy modemu za pomocą diod LED
SIEĆ	Dioda świeci się – podłączone zasilanie modemu. Dioda nie świeci się – brak zasilania modemu.
LINIA	Dioda świeci się – prawidłowo podłączona linia telefoniczna. Dioda nie świeci się – źle podłączona linia telefoniczna.
SYNCH	Dioda miga – modem synchronizuje się z siecią. Dioda świeci się – modem zsynchronizował się z siecią.
ETH	Dioda miga – transmisja danych przez modem. Dioda świeci się – brak transmisji danych przez modem.

A. Brak zasilania modemu.

B. Źle podłączona linia telefoniczna.

C. Brak transmisji danych.

D. Modem synchronizuje się.

Odpowiedź "Źle podłączona linia telefoniczna" jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z zasadami działania modemów xDSL, kontrolka sygnalizująca prawidłowe podłączenie do linii abonenckiej powinna świecić, jeśli połączenie jest prawidłowe. W przypadku, gdy kontrolka nie świeci, najczęściej wskazuje to na problemy z połączeniem fizycznym linii, takie jak niewłaściwe wpięcie przewodu telefonicznego. W praktyce, weryfikacja połączeń kablowych jest kluczowym krokiem w diagnostyce problemów z dostępem do internetu. Upewnienie się, że linia telefoniczna jest dobrze podłączona, to pierwszy krok w rozwiązywaniu problemów z modemem. Dobra praktyka w branży telekomunikacyjnej sugeruje systematyczne sprawdzanie jakości połączeń oraz ich zgodności ze standardem RJ-11, co może zapobiec wielu problemom związanym z niedziałającymi modemami. Pamiętaj również, że problemy z sygnalizacją mogą wynikać z uszkodzeń kabla, dlatego warto również sprawdzić fizyczny stan przewodów.

Pytanie 28

Jaką wartość ma przepływność binarna w systemie PCM 30/32?

A. 2048 kbps

B. 64 kbps

C. 128 kbps

D. 1544 kbps

Odpowiedzi 128 kbps, 64 kbps oraz 1544 kbps nie są poprawne w kontekście systemu PCM 30/32, ponieważ każda z tych wartości nie odzwierciedla rzeczywistej przepływności przesyłania danych w tym standardzie. Odpowiedź 128 kbps sugeruje, że można by przesłać dane w dwóch kanałach po 64 kbps, co jednak nie odpowiada rzeczywistym możliwościom systemu E1. W rzeczywistości, system ten posiada 32 kanały, w tym 31 przeznaczonych na dane użytkowników, co prowadzi do znacznie wyższej przepływności. Odpowiedź 64 kbps odnosi się jedynie do pojedynczego kanału, co nie uwzględnia całościowej architektury systemu. Natomiast odpowiedź 1544 kbps, choć zbliżona do standardu T1 używanego głównie w Ameryce Północnej, nie ma zastosowania w kontekście europejskiego standardu E1, który wynosi właśnie 2048 kbps. Typowym błędem myślowym prowadzącym do tych nieprawidłowych odpowiedzi jest pomieszanie różnych standardów transmisji oraz ich specyfikacji, co podkreśla znaczenie zrozumienia kontekstu oraz prawidłowego odniesienia do używanych protokołów w telekomunikacji.

Pytanie 29

Ze względu na typ materiału, z którego wykonane są światłowody, nie łączy się ich za pomocą złączy

A. klejonych

B. skręcanych

C. mechanicznych z użyciem techniki zaciskania

D. spawanych

Odpowiedź "skręcanych" jest prawidłowa, ponieważ złącza skręcane są jedną z metod łączenia światłowodów, które ze względu na swoje właściwości optyczne i mechaniczne, wymagają szczególnego podejścia. Złącza te pozwalają na szybkie i efektywne połączenie dwóch włókien optycznych bez potrzeby ich lutowania, co jest korzystne w sytuacjach, gdy wymagana jest elastyczność i łatwość w demontażu. W praktyce, złącza skręcane są często stosowane w instalacjach telekomunikacyjnych, gdzie czas reakcji na awarie jest kluczowy. Dodatkowo, ich konstrukcja pozwala na minimalizację strat optycznych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi. Warto również zauważyć, że stosowanie złączy skręcanych ułatwia konserwację i modernizację sieci, co jest kluczowe w dynamicznie zmieniającym się środowisku technologicznym.

Pytanie 30

Elementy znajdujące się na płycie głównej, takie jak układy do komunikacji modemowej i dźwiękowej, a także kontrolery sieciowe oraz FireWire, są konfigurowane w menu BIOS w sekcji

A. Advanced Chip Configuration

B. Advanced Hardware Monitoring

C. PCI Configuration Setup

D. CPU Host Freąuency

Wybór opcji 'Advanced Hardware Monitoring' jest błędny, ponieważ sekcja ta skupia się na monitorowaniu parametrów systemowych, takich jak temperatura procesora, napięcia czy prędkości wentylatorów, a nie na konfiguracji podzespołów. Użytkownicy mogą w niej sprawdzać, czy podzespoły działają w optymalnych warunkach, ale nie mogą tam dokonywać zmian dotyczących ich ustawień. Kolejna oferta, 'PCI Configuration Setup', również nie jest odpowiednia, ponieważ odnosi się głównie do ustawień dotyczących magistrali PCI i nie obejmuje wszystkich układów, z którymi możemy mieć do czynienia na płycie głównej. Ta sekcja pozwala na zarządzanie urządzeniami podłączonymi do magistrali PCI, ale nie jest wystarczająco kompleksowa, aby obejmować wszystkie kontrolery i zintegrowane układy. Natomiast wybór 'CPU Host Frequency' odnosi się do ustawienia częstotliwości pracy procesora, co jest zupełnie inną funkcjonalnością niż konfiguracja sprzętowa. Przywiązanie do konkretnej sekcji bez zrozumienia jej właściwego zastosowania prowadzi do nieporozumień i błędnych decyzji, co jest częstym błędem wśród mniej doświadczonych użytkowników. Zrozumienie, które sekcje BIOS-u służą do konkretnego celu, jest kluczowe dla właściwej konfiguracji systemu i uniknięcia potencjalnych problemów wydajnościowych.

Pytanie 31

Można zrezygnować z obowiązku udzielenia pomocy przedmedycznej zgodnie z art.162 Kodeksu Karnego jedynie w sytuacji, gdy

A. udzielający pomocy to osoba nieprzeszkolona - nie posiada odpowiednich kwalifikacji do udzielania pierwszej pomocy.

B. odpowiednie służby ratunkowe, takie jak straż pożarna lub pogotowie ratunkowe, zostały powiadomione.

C. poszkodowany sam ponosi winę za swoje krytyczne położenie lub jest bezpośrednim sprawcą zdarzenia.

D. udzielanie pomocy stawia ratującego lub inną osobę w sytuacji zagrożenia utraty życia lub poważnego uszczerbku na zdrowiu.

Odpowiedź dotycząca odstąpienia od obowiązku udzielenia pomocy przedmedycznej w sytuacji, gdy ratujący naraża siebie lub inną osobę na niebezpieczeństwo utraty życia lub poważnego uszczerbku na zdrowiu, jest zgodna z duchem prawa i zdrowym rozsądkiem. Ustawa Kodeks karny, w szczególności art. 162, zakłada, że chociaż udzielanie pomocy jest moralnym i prawnym obowiązkiem, to nie powinno to wiązać się z narażeniem życia ratownika lub osób postronnych. Przykładowo, jeśli ratownik zauważa osobę tonącą w rzece i nie potrafi pływać, bezpieczniej jest wezwać służby ratunkowe, niż podejmować niebezpieczną próbę ratowania, które mogłoby skończyć się tragedią. Ważnym aspektem jest również, że sytuacja, w której pomoc mogłaby prowadzić do jeszcze większej katastrofy, może skutkować odpowiedzialnością prawną ratownika, co jest zgodne z zasadą ograniczonego ryzyka w działaniach ratunkowych. W kontekście dobrych praktyk, przeprowadzanie szkoleń z zakresu pierwszej pomocy często uwzględnia również scenariusze, w których ratownik musi ocenić bezpieczeństwo swoje i osób postronnych, co jest kluczowe w sytuacjach kryzysowych.

Pytanie 32

Zestaw urządzeń składający się z łącznicy, przełącznicy oraz urządzeń pomiarowych i zasilających, to

A. przełącznik sieciowy

B. ruter sieciowy

C. koncentrator sieciowy

D. centrala telefoniczna

Wybór odpowiedzi związanych z koncentratorem sieciowym, przełącznikiem sieciowym czy routerem sieciowym wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące roli i funkcji poszczególnych urządzeń w sieciach telekomunikacyjnych. Koncentrator sieciowy jest urządzeniem, które łączy wiele urządzeń w sieci, ale nie ma możliwości inteligentnego kierowania ruchu ani zarządzania połączeniami, co czyni go mniej efektywnym w porównaniu do centrali telefonicznej. Z kolei przełącznik sieciowy działa na warstwie drugiej modelu OSI i jest odpowiedzialny za kierowanie ramkami danych między urządzeniami w sieci lokalnej, ale nie zapewnia funkcji telekomunikacyjnych, które są kluczowe dla centrali telefonicznej. Router sieciowy, natomiast, działa na warstwie trzeciej modelu OSI, zajmując się trasowaniem pakietów danych między różnymi sieciami, co również nie odnosi się do funkcji centrali telefonicznej. Użytkownicy mogą mylić te urządzenia z centralami telefonicznymi z powodu ich wspólnych funkcji komunikacyjnych, jednak każda z wymienionych opcji pełni inną rolę w architekturze sieciowej. Właściwe zrozumienie różnic między tymi urządzeniami jest kluczowe dla skutecznego projektowania i zarządzania systemami telekomunikacyjnymi oraz sieciowymi.

Pytanie 33

Który z poniższych protokołów jest klasyfikowany jako protokół wektora odległości?

A. OSPF (Open Shortest Path First)

B. BGP (Border Gateway Protocol)

C. IDRP (Inter-Domain Routing Protocol)

D. RIP (Routing Information Protocol)

RIP (Routing Information Protocol) jest protokołem wektora odległości, który działa w warstwie sieci modelu OSI. Jego głównym celem jest umożliwienie trasowania pakietów danych w sieciach IP, poprzez wymianę informacji o trasach pomiędzy routerami. RIP wykorzystuje metrykę hop count, co oznacza, że najkrótsza trasa do celu jest określana na podstawie liczby przeskoków (hopów) pomiędzy routerami. Jednym z praktycznych zastosowań RIP jest zarządzanie trasowaniem w małych i średnich sieciach, gdzie prostota i łatwość konfiguracji są kluczowe. Protokół ten jest zgodny z standardem IETF i należy do grupy protokołów, które są szeroko stosowane w branży. Wprowadzenie RIP v2, które dodaje wsparcie dla autoryzacji i obsługi sieci CIDR, pokazuje ewolucję tego protokołu w celu dostosowania się do rosnących wymagań sieciowych. Warto również zauważyć, że chociaż RIP jest prostym protokołem, jego ograniczenia, takie jak maksymalna liczba przeskoków wynosząca 15, sprawiają, że w złożonych środowiskach zaleca się użycie bardziej zaawansowanych protokołów, takich jak OSPF czy BGP.

Pytanie 34

W celu zabezpieczenia komputerów w sieci lokalnej przed nieautoryzowanym dostępem oraz atakami DoS, konieczne jest zainstalowanie i odpowiednie skonfigurowanie

A. programu antywirusowego

B. zapory ogniowej

C. filtru antyspamowego

D. bloku okienek pop-up

Zainstalowanie i skonfigurowanie zapory ogniowej (firewall) jest kluczowym krokiem w zabezpieczaniu sieci lokalnej przed nieautoryzowanym dostępem oraz atakami typu DoS (Denial of Service). Zapora ogniowa działa jako bariera pomiędzy zaufaną siecią a nieznanym lub potencjalnie niebezpiecznym ruchem, analizując pakiety danych i decydując, które z nich powinny być dopuszczone do dalszego przetwarzania. Praktyczne zastosowanie zapory ogniowej obejmuje zarówno kontrolowanie ruchu przychodzącego, jak i wychodzącego, co pozwala na blokowanie nieautoryzowanych prób dostępu oraz identyfikację potencjalnych zagrożeń. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, wykorzystanie zapór ogniowych w połączeniu z innymi technologiami bezpieczeństwa, takimi jak systemy IDS/IPS (Intrusion Detection/Prevention Systems), pozwala na stworzenie wielowarstwowej architektury zabezpieczeń. Ponadto, zapory ogniowe mogą być konfigurowane do filtrowania ruchu na podstawie adresów IP, portów, a także protokołów, co jeszcze bardziej zwiększa poziom bezpieczeństwa sieci lokalnej. Wspierają one także implementację polityk bezpieczeństwa, które są zgodne z różnymi standardami branżowymi, takimi jak ISO 27001 czy NIST SP 800-53.

Pytanie 35

W badanym systemie transmisji błędów odnotowano stopę na poziomie 0,000001. Jaką maksymalną ilość błędnych bitów można odczytać podczas przesyłania danych z prędkością 2 Mb/s?

A. 22 bity

B. 20 bitów

C. 2 bity

D. 200 bitów

Nieprawidłowe podejście do obliczeń może prowadzić do błędnych wniosków w kontekście błędów w transmisji danych. Często mylnie zakłada się, że liczba błędnych bitów jest równa prostemu pomnożeniu stopy błędów przez liczbę bitów przesyłanych w krótkim okresie, co nie uwzględnia dłuższego czasu przesyłania danych. Obliczając maksymalną liczbę błędnych bitów tylko na podstawie jednego cyklu transmisji, można zignorować fakt, że błędy mogą się kumulować w czasie działania systemu. W praktyce, biorąc pod uwagę dłuższe okna czasowe, takie jak 11 sekund, okazuje się, że całkowita liczba błędów może być znacznie wyższa. Kolejnym błędem jest niedocenianie wpływu stopy błędów na jakość transmisji w systemach, gdzie niezawodność jest kluczowa, jak w telekomunikacji czy przesyłach danych krytycznych. Poprawne podejście powinno uwzględniać zarówno stopy błędów, jak i czas trwania transmisji, co jest zgodne z praktykami inżynieryjnymi. Zatem, ignorując te aspekty, łatwo jest dojść do mylnych wniosków, co podkreśla znaczenie zrozumienia tematu i stosowania właściwych metodologii obliczeniowych.

Pytanie 36

Jakiego rodzaju kabel telekomunikacyjny posiada oznaczenie katalogowe XzTKMXpwn 10x4x0,5?

A. Kabel stacyjny 10−parowy z linką nośną

B. Kabel stacyjny 10−czwórkowy z linką nośną

C. Kabel miejscowy 10−czwórkowy z linką nośną

D. Kabel miejscowy 10−parowy z linką nośną

Wybranie odpowiedzi, jak "Kabel stacyjny 10−czwórkowy z linką nośną" albo "Kabel stacyjny 10−parowy z linką nośną", pokazuje, że mogą być jakieś luki w zrozumieniu różnic między tymi typami kabli w telekomunikacji. Kable stacyjne zazwyczaj są używane w centralach telekomunikacyjnych i mają zupełnie inną budowę, niż kable miejscowe. Kabel miejscowy, ten 10−czwórkowy, jest przeznaczony do robienia połączeń w obrębie jednego budynku, co sprawia, że jest kluczowy w lokalnych sieciach telekomunikacyjnych. Jak się używa terminu "parowy" przy czterech żyłach, to jest błąd, bo parowy odnosi się do kabli mających więcej niż jedną parę żył, co nie zgadza się z tym oznaczeniem. W telekomunikacji, często popełniamy błąd w kojarzeniu liczby żył z typem kabla, co prowadzi do nieporozumień. Ważne jest, by naprawdę rozumieć, że różnica w liczbie par może mieć duże znaczenie dla zastosowania kabla, co ma kluczowe znaczenie przy projektowaniu infrastruktury telekomunikacyjnej. Dlatego tak ważne jest, żeby przyswajać wiedzę o standardach i dobrych praktykach, które pomogą w mądrych wyborach dotyczących technologii telekomunikacyjnych.

Pytanie 37

Który z poniższych algorytmów nie należy do grupy algorytmów sprawiedliwego kolejkowania?

A. WFQ (ang. Weighted Fair Queuing)

B. PQ (ang. Priority Queuing)

C. SFQ (ang. Stochastic Fairness Queuing)

D. DRR (ang. Deficit Round Robin)

Stochastic Fairness Queuing (SFQ), Deficit Round Robin (DRR) oraz Weighted Fair Queuing (WFQ) to algorytmy, które dążą do sprawiedliwego przydziału pasma pomiędzy różnymi strumieniami ruchu. SFQ implementuje losowy mechanizm kolejkowania, który pozwala na dynamizację dostępu do zasobów, zapewniając, że każdy strumień będzie miał szansę na uzyskanie pasma, niezależnie od jego długości czy intensywności. DRR z kolei wykorzystuje mechanizm rotacji, przydzielając różne ilości pasma w zależności od potrzeb strumieni, co umożliwia bardziej zrównoważone traktowanie. WFQ stosuje wagę przydzieloną każdemu strumieniowi, co zapewnia, że strumienie o większym znaczeniu mogą uzyskać więcej zasobów, ale w sposób kontrolowany i sprawiedliwy. Wspólną cechą tych algorytmów jest ich zdolność do zapobiegania sytuacjom, w których jeden strumień może zdominować zasoby sieciowe, co jest typowym błędem myślowym w przypadku analizy algorytmu PQ. Użytkownicy często myślą, że priorytetowe traktowanie jest jedynym rozwiązaniem dla problemów z wydajnością, jednak ignorują potencjalne konsekwencje w postaci opóźnień dla mniej priorytetowych strumieni. W kontekście standardów QoS, algorytmy sprawiedliwego kolejkowania są rekomendowane w środowiskach, gdzie różnorodność usług wymaga zrównoważonego przydziału zasobów, co czyni je bardziej odpowiednimi w zastosowaniach takich jak multimedia strumieniowe czy usługi krytyczne.

Pytanie 38

Jaki typ komunikacji jest stosowany w tradycyjnej telefonii stacjonarnej?

A. Łączy

B. Pakietów

C. Komórek

D. Ramek

Wybór odpowiedzi związanej z pakietami w kontekście analogowej telefonii stacjonarnej jest trochę mylący. Pakiety to coś, co jest typowe dla komunikacji cyfrowej, gdzie dzielimy dane na mniejsze kawałki. To działa świetnie w Internecie, ale nie ma miejsca w analogowej telefonii, która polega na ciągłym przesyłaniu sygnału. Odpowiedź dotycząca ramek też jest nietrafiona, bo ramki to rzecz, która dotyczy sieci lokalnych. Tam dane są organizowane w struktury zwane ramkami, co znów różni się od analogowego sygnału. A co do komórek, to już w ogóle dotyczy telefonii komórkowej, która korzysta z cyfrowych standardów. W analogowej telefonii wcale nie potrzebujemy tych wszystkich podziałów ani cyfryzacji. Wygląda na to, że niektóre z tych odpowiedzi wynikają z niepełnego zrozumienia różnic między różnymi technologiami komunikacyjnymi.

Pytanie 39

Co należy zrobić przed wymianą karty sieciowej w komputerze?

A. przeprowadzić reinstalację systemu operacyjnego

B. przeprowadzić archiwizację danych z dysku twardego

C. odłączyć kabel zasilający od komputera

D. wymienić procesor

Odpowiedź "odłączyć kabel zasilający komputer" jest zasadnicza przed wymianą karty sieciowej. Przed przystąpieniem do jakiejkolwiek pracy wewnętrznej w komputerze ważne jest zapewnienie bezpieczeństwa zarówno sprzętu, jak i użytkownika. Odłączenie kabla zasilającego zapobiega przypadkowemu włączeniu urządzenia, co może prowadzić do uszkodzenia komponentów lub porażenia prądem. W przypadku wymiany karty sieciowej, użytkownik powinien również wyłączyć komputer z poziomu systemu operacyjnego, aby uniknąć potencjalnych uszkodzeń danych. W standardach branżowych, takich jak ESD (Electrostatic Discharge), podkreśla się również konieczność stosowania ochrony przed wyładowaniami elektrostatycznymi, co można osiągnąć poprzez użycie odpowiednich mat antyelektrostatycznych oraz bransoletek. Przykładem dobrych praktyk jest również upewnienie się, że wszystkie kable są dobrze oznaczone i uporządkowane, co ułatwia późniejszy montaż i konserwację systemu.

Pytanie 40

Aby dokonać wyboru odpowiedniego sprzętu komputerowego, niezbędne są informacje o jego wydajności. Narzędziem do oceny tej wydajności jest

A. keyloger

B. sniffer

C. benchmark

D. firewall

Benchmarki to takie narzędzia, które pomagają ocenić, jak wydajny jest sprzęt komputerowy, porównując go z innymi systemami albo z ustalonymi standardami. W branży IT to jest dość powszechna praktyka, bo dzięki temu można obiektywnie sprawdzić, jak działają procesory, karty graficzne, dyski twarde i całe komputery. Przykłady znanych benchmarków to Cinebench, 3DMark i PassMark. One dają nam dane o wydajności w różnych sytuacjach użytkowania. Warto dodać, że używając benchmarków, można zobaczyć, jak różne ustawienia sprzętu lub systemu wpływają na wydajność, co przydaje się, gdy chcemy optymalizować nasze komputery. Dzięki temu mamy większe szanse na podjęcie mądrych decyzji przy zakupie lub modernizacji sprzętu, co ma wpływ na naszą efektywność pracy i zadowolenie z używania komputerów. Zawsze warto analizować wydajność danej maszyny na podstawie rzetelnych danych, co jest kluczowe przy zarządzaniu infrastrukturą IT.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej