Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi
Data rozpoczęcia: 20 grudnia 2025 18:44
Data zakończenia: 20 grudnia 2025 19:07

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie polecenie kontrolujące w skrypcie wsadowym spowoduje wyłączenie widoczności realizowanych komend?

A. @echo off

B. @echo on

C. @pause

D. @rem

Wybrane odpowiedzi, takie jak @pause, @echo on oraz @rem, nie spełniają funkcji wyłączenia wyświetlania wykonywanych instrukcji. Polecenie @pause wstrzymuje wykonanie skryptu i czeka na naciśnięcie dowolnego klawisza przez użytkownika, co nie ma związku z wyświetlaniem poleceń. Umożliwia to użytkownikowi zatrzymanie się w danym momencie, ale nie wpływa na to, czy polecenia są pokazywane czy nie. Natomiast @echo on, w przeciwieństwie do @echo off, włącza wyświetlanie poleceń, co jest dokładnie odwrotnością tego, co chcemy osiągnąć. To polecenie jest użyteczne w sytuacjach, gdy chcemy śledzić, jakie działania są podejmowane w skrypcie, co może być pomocne w procesie debugowania, ale nie w kontekście ukrywania tych informacji. Z kolei polecenie @rem służy do dodawania komentarzy w skryptach wsadowych. Komentarze są ignorowane przez interpreter i nie mają wpływu na wykonanie kodu, ale mogą być użyteczne do dokumentacji i wyjaśnienia, co dany fragment kodu robi. Jednakże, nie mają one na celu wyłączenia wyświetlania instrukcji. W związku z tym, błędne odpowiedzi wynikają z nieporozumienia dotyczącego funkcji poszczególnych poleceń i ich zastosowania w praktyce, co jest kluczowe dla efektywnego tworzenia i używania plików wsadowych.

Pytanie 2

Jak nazywa się aplikacja, która startuje jako pierwsza po tym, jak BIOS (ang. Basic Input/Output System) przeprowadzi procedurę POST (Power On Self Test), a jej celem jest wczytanie systemu operacyjnego do pamięci RAM komputera?

A. Scan Disc

B. Jądro Systemu

C. Master BootRecord

D. BootLoader

BootLoader, znany również jako program rozruchowy, to kluczowa komponenta w procesie uruchamiania komputera. Po zakończeniu procedury POST (Power On Self Test) przez BIOS, który weryfikuje podstawowe funkcje sprzętowe, BootLoader jest pierwszym programem, który się uruchamia. Jego głównym zadaniem jest załadowanie systemu operacyjnego do pamięci operacyjnej komputera, co umożliwia użytkownikowi korzystanie z systemu. Przykłady BootLoaderów to GRUB dla systemów Linux czy Windows Boot Manager dla systemów Windows. BootLoader musi być odpowiednio skonfigurowany, aby mógł odnaleźć i załadować jądro systemu operacyjnego. Dobrym przykładem zastosowania BootLoadera jest sytuacja, w której użytkownik ma zainstalowane wiele systemów operacyjnych na jednym komputerze. W takim przypadku BootLoader umożliwia wybór, który system ma być uruchomiony. W praktyce, nieprawidłowa konfiguracja BootLoadera może prowadzić do problemów z uruchamianiem systemu, co podkreśla znaczenie jego poprawnej konfiguracji i aktualizacji zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi.

Pytanie 3

Klient zażądał zwiększenia pamięci RAM w komputerze o 2 GB w dwóch modułach po 1 GB oraz zainstalowania nagrywarki DVD. Koszt jednego modułu pamięci o pojemności 1 GB wynosi 98 zł, a nagrywarki 85 zł. Całkowita opłata za usługę serwisową związana z rozszerzeniem pamięci wynosi 30 zł, natomiast za zamontowanie nagrywarki DVD 50 zł. Oblicz łączny koszt modernizacji komputera. Wszystkie podane ceny są cenami brutto.

A. 391 zł

B. 361 zł

C. 446 zł

D. 263 zł

Żeby policzyć całkowity koszt modernizacji komputera, trzeba zsumować wydatki na pamięć RAM, nagrywarkę DVD i usługi serwisowe. W twoim przypadku pamięć RAM kosztuje 2 x 98 zł, czyli 196 zł, bo klient kupił dwa moduły po 1 GB. Nagrywarka DVD to dodatkowe 85 zł. Jeśli chodzi o usługi serwisowe, to mamy 30 zł za rozszerzenie pamięci RAM i 50 zł za zainstalowanie nagrywarki, co razem daje 80 zł. Więc całkowity koszt to 196 zł (pamięć RAM) + 85 zł (nagrywarka) + 80 zł (usługi) = 361 zł. To jest właśnie to podejście, które warto mieć na uwadze w IT, bo precyzyjne obliczenia kosztów są bardzo istotne dla przejrzystości finansów i zadowolenia klientów. No i zawsze warto pamiętać, że dokładna kalkulacja przy modernizacji sprzętu pomoże uniknąć nieporozumień i podnosi jakość usług.

Pytanie 4

Jakiego działania nie realizują programowe analizatory sieciowe?

A. Naprawiania spójności danych

B. Analizowania wydajności sieci w celu identyfikacji wąskich gardeł

C. Przekształcania binarnych pakietów na format zrozumiały dla ludzi

D. Identyfikowania źródeł ataków

Wybór tych odpowiedzi, które sugerują działania programowych analizatorów sieci, może być trochę mylący, bo niektóre z nich nie do końca oddają ich funkcję. Analiza wydajności sieci, żeby dostrzegać wąskie gardła, to bardzo ważny aspekt tych narzędzi. Dzięki temu admini mogą zidentyfikować problemy z przepustowością czy opóźnieniami. Współczesne systemy monitorowania, jak NetFlow czy sFlow, skupiają się głównie na detekcji i analizie ruchu, co pozwala lepiej zarządzać infrastrukturą sieciową. Oczywiście, wykrywanie źródeł ataków, jak DDoS, jest w ich zakresie działania. Używają różnych technik, żeby analizować zachowanie użytkowników i porównywać to z wcześniejszymi wzorcami. Na koniec, konwersja pakietów binarnych na formę czytelną dla ludzi to ważna cecha monitorujących, bo to pomaga lepiej zrozumieć ruch w sieci i wychwytywać problemy. W dzisiejszych czasach, kiedy bezpieczeństwo sieci jest tak ważne, warto zrozumieć te funkcje dla skutecznego zarządzania siecią.

Pytanie 5

W systemach telefonicznych funkcja LCR (Least Cost Routing) jest wykorzystywana do

A. wyświetlania numeru dzwoniącego

B. wyboru najkorzystniejszej ścieżki połączeniowej

C. zablokowania numeru dzwoniącego

D. włączenia naliczania sekundowego

Funkcja LCR (Least Cost Routing) w centralach telefonicznych ma na celu optymalizację kosztów połączeń telefonicznych poprzez wybór najtańszej drogi połączeniowej dla danej rozmowy. W praktyce oznacza to, że system analizuje dostępne trasy komunikacyjne oraz ich koszty, co pozwala na automatyczny wybór najbardziej ekonomicznej opcji, zanim połączenie zostanie nawiązane. Przykładowo, jeśli użytkownik dzwoni do kraju X, LCR może wybrać z różnych operatorów ten, który oferuje najniższe stawki za połączenia międzynarodowe do tego kraju. Takie podejście nie tylko pozwala zaoszczędzić na rachunkach telefonicznych, ale także zwiększa efektywność zarządzania połączeniami w firmach. W zależności od złożoności systemu LCR, może on także uwzględniać różne czynniki, takie jak czas połączenia, rodzaj usługi (stacjonarna lub mobilna) oraz bieżące promocje operatorów. Zastosowanie LCR jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, kiedy to organizacje dążą do optymalizacji kosztów komunikacyjnych oraz poprawy jakości usług. Warto zaznaczyć, że wdrożenie LCR wymaga odpowiednich narzędzi zarządzających oraz stałego monitorowania rynku telekomunikacyjnego, aby móc reagować na zmiany w ofertach operatorów.

Pytanie 6

Jak określa się podział jednego kanału transmisyjnego na kilka kanałów fizycznych?

A. Splitting

B. Code Division Multiplexing

C. Wavelength Division Multiplexing

D. Routing

Splitting, czyli dzielenie jednego kanału na kilka, to naprawdę fajna technika, która pozwala lepiej wykorzystać dostępne zasoby w komunikacji. W dzisiejszych czasach, gdy wszystko jest tak połączone, ten proces jest niezwykle istotny. Weźmy telekomunikację jako przykład – jeden kabel światłowodowy może obsłużyć wielu użytkowników poprzez splitting, co znacznie zwiększa liczbę osób korzystających z tej samej infrastruktury. Dzięki temu zarządzanie pasmem staje się bardziej elastyczne, a obsługa różnych sygnałów jest lepsza. Warto też pamiętać, że to podejście jest zgodne z zasadami oszczędności i efektywności w telekomunikacji, które promują różne organizacje. W architekturze sieci też jest to ważne, bo ułatwia ogarnianie złożoności połączeń i sprawia, że wszystko działa lepiej.

Pytanie 7

Sygnał zgłoszenia z centrali jest przesyłany do abonenta jako

A. impulsy o częstotliwości 16 kHz

B. sygnał tonowy przerywany, o częstotliwości 400 do 450 Hz

C. sygnał tonowy ciągły, o częstotliwości 400 do 450 Hz

D. impulsy o częstotliwości 15 do 25 Hz

Sygnały impulsowe, takie jak te o częstotliwości 15 do 25 Hz czy 16 kHz, są stosowane w różnych kontekstach, ale nie odpowiadają na potrzeby sygnalizacji centrali telefonicznej. Sygnał o częstotliwości 15 do 25 Hz jest zbyt niski, by skutecznie przekazywać informacje w systemach telekomunikacyjnych, ponieważ jego zasięg i rozpoznawalność nie są wystarczające dla precyzyjnej detekcji w systemach telefonicznych. Taki sygnał może być użyty w innych zastosowaniach, na przykład w systemach alarmowych, ale nie w kontekście zgłoszenia centrali. Z kolei częstotliwość 16 kHz, choć jest wyższa, nie jest standardem w kontekście sygnałów zgłoszenia centrali; zastosowanie takich częstotliwości jest ograniczone i często związane z bardziej zaawansowanymi systemami cyfrowymi, które nie są standardem w tradycyjnych połączeniach telefonicznych. Wykorzystanie sygnałów tonowych przerywanych również nie jest typowe w kontekście sygnalizacji centrali. Tego typu sygnały mogą prowadzić do zamieszania i trudności w interpretacji dla urządzeń końcowych, które są przystosowane do odbioru sygnałów tonowych ciągłych. Uczestnicy mogą się mylić, myśląc, że sygnały impulsowe mogą być bardziej efektywne, ale w rzeczywistości, ciągłość sygnału zapewnia lepszą jakość połączenia oraz mniejsze ryzyko błędów. Warto podkreślić, że zgodność z normami branżowymi i praktykami ma kluczowe znaczenie dla niezawodności i efektywności systemów telekomunikacyjnych.

Pytanie 8

Która funkcja w systemie ISDN pozwala na powiadomienie użytkownika o nadchodzącym połączeniu oraz umożliwia jego odebranie po wcześniejszym zakończeniu lub wstrzymaniu bieżącej rozmowy?

A. CLIRO (Calling Line Identification Override)

B. SUB (Subadddressing)

C. AOC (Advice of Charge)

D. CW (Call Waiting)

Odpowiedź CW (Call Waiting) jest poprawna, ponieważ usługa ta umożliwia abonentowi otrzymywanie informacji o przychodzącym połączeniu, gdy jest już zajęty inną rozmową. Gdy abonent otrzymuje takie powiadomienie, ma możliwość zawieszenia bieżącej rozmowy lub jej zakończenia, aby przyjąć nowe połączenie. Ta funkcjonalność jest istotna w codziennym użytkowaniu telefonii, ponieważ pozwala na efektywne zarządzanie wieloma połączeniami jednocześnie. W praktyce, gdy dzwoniący sygnalizuje swoje połączenie, abonent słyszy dźwięk sygnalizacyjny, co daje mu możliwość podjęcia decyzji o przyjęciu nowego połączenia. Usługa ta jest zgodna z normami i standardami telekomunikacyjnymi, co czyni ją powszechnie stosowaną w systemach ISDN oraz w innych technologiach komunikacyjnych. Warto również zaznaczyć, że Call Waiting jest często integrowane z innymi usługami, takimi jak identyfikacja dzwoniącego (CLI), co zwiększa komfort użytkowania. Przykładem zastosowania może być sytuacja, w której menedżer prowadzi rozmowę z klientem, a w międzyczasie otrzymuje ważne połączenie od przełożonego, co pozwala na elastyczne dostosowanie się do wymagań sytuacji.

Pytanie 9

Jaką informację niesie komunikat Reboot and Select proper Boot device or Insert Boot Media in selected Boot device and press a key, który pojawia się w trakcie wykonywania procedur POST?

A. Port USB w komputerze uległ uszkodzeniu

B. Uszkodzona pamięć przenośna została podłączona do portu USB

C. Napęd CD/DVD nie działa poprawnie

D. Dysk startowy lub plik startowy jest uszkodzony bądź został usunięty

Komunikat <i>Reboot and Select proper Boot device or Insert Boot Media in selected Boot device and press a key</i> informuje, że system nie jest w stanie znaleźć bootowalnego urządzenia, które zawiera odpowiednie pliki startowe. W kontekście tej odpowiedzi, oznacza to, że dysk startowy lub plik startowy został uszkodzony lub usunięty. Gdy komputer uruchamia się, wykonuje procedurę POST (Power-On Self-Test), podczas której sprawdza dostępne urządzenia bootowalne. Jeśli podczas tego procesu nie zostanie znaleziony żaden dysk z prawidłowym systemem operacyjnym, komputer wyświetli ten komunikat. Przykładem może być sytuacja, w której użytkownik przypadkowo usunął partycję z systemem operacyjnym lub dysk twardy uległ awarii. W takim przypadku konieczne może być przywrócenie systemu z kopii zapasowej lub ponowna instalacja systemu operacyjnego. Dobrą praktyką jest regularne tworzenie kopii zapasowych i monitorowanie stanu dysków twardych, aby minimalizować ryzyko utraty danych.

Pytanie 10

Jak wiele urządzeń można maksymalnie zaadresować w sieci 36.239.30.0/23?

A. 1022 urządzenia

B. 254 urządzenia

C. 510 urządzeń

D. 127 urządzeń

Niepoprawne odpowiedzi dotyczące maksymalnej liczby adresów w sieci 36.239.30.0/23 często wynikają z nieporozumień związanych z obliczaniem dostępnych adresów IP w danej podsieci. Odpowiedzi sugerujące 1022, 254 lub 127 urządzeń nie uwzględniają pełnego kontekstu obliczeń związanych z maską podsieci. Na przykład, przy liczbie 1022, wydaje się, że ktoś błędnie przyjął, że w sieci można wykorzystać wszystkie dostępne bity bez uwzględnienia rezerwacji adresów. Z kolei wartość 254 jest często mylnie utożsamiana z typową klasą C, gdzie w istocie liczba dostępnych adresów wynosi 256 (2^8) minus 2, co daje 254. Jednak w przypadku maski /23, mamy do czynienia z większym zasięgiem, co wymaga innych obliczeń. Natomiast 127 urządzeń odnosi się do sieci, która miałaby maskę /25, co wprowadza w błąd, ponieważ nie jest to właściwe podejście do analizowanej sieci. W rezultacie, brak zrozumienia zasad obliczania adresów w podsieciach oraz ich właściwej interpretacji prowadzi do typowych błędów myślowych. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że liczba dostępnych adresów w sieci nie opiera się jedynie na intuicji, ale na ścisłych zasadach matematycznych i standardach inżynieryjnych, które regulują sposób przydzielania adresów IP w sieciach komputerowych.

Pytanie 11

Jakie jest nominalne natężenie przepływu modułu transportowego STM-16 w standardzie SDH?

A. 622,08 Mb/s

B. 2488,32 Mb/s

C. 9953,28 Mb/s

D. 155,52 Mb/s

Wybór błędnych odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego standardów SDH oraz ich hierarchii przepływności. Odpowiedź 622,08 Mb/s jest równoznaczna ze standardem STM-1, który jest pierwszym poziomem hierarchii SDH, co czyni go zbyt niskim w kontekście STM-16. Przepływność 155,52 Mb/s odpowiada poziomowi STM-0, który jest również niewłaściwy. Odpowiedź 9953,28 Mb/s nie ma podstaw w standardach SDH, ponieważ przekracza maksymalną przepływność, jaką można osiągnąć w tej hierarchii. Te pomyłki są często wynikiem niepełnego zrozumienia struktury i funkcji standardów SDH, co może prowadzić do nieprawidłowych wniosków. Ważne jest, aby pamiętać, że każdy poziom SDH jest projektowany jako wielokrotność STM-1, co oznacza, że zrozumienie tej zależności jest kluczowe dla prawidłowego interpretowania przepływności. Aby uniknąć takich pomyłek, należy dokładnie zapoznać się z dokumentacją oraz normami telekomunikacyjnymi, które precyzują te wartości oraz ich zastosowanie w praktyce. Znajomość hierarchii SDH i jej zastosowań jest niezbędna dla profesjonalistów w dziedzinie telekomunikacji, aby mogli efektywnie projektować i zarządzać sieciami przesyłowymi.

Pytanie 12

Koncentrator (ang.hub) to urządzenie, które

A. dzieli sieć lokalną na oddzielne domeny kolizji

B. segreguje sieć lokalną na podsieci

C. umożliwia łączenie komputerów w topologii gwiazdy

D. tworzy połączenia komputerów w topologii pierścienia

Niektóre koncepcje dotyczące funkcji koncentratora są często mylone z innymi urządzeniami sieciowymi. Na przykład, odpowiedź, że koncentrator dzieli sieć lokalną na podsieci, jest nieprawidłowa, ponieważ koncentrator nie ma zdolności do segmentacji sieci. Podział na podsieci realizują routery, które operują na warstwie sieciowej modelu OSI, dzieląc większą sieć na mniejsze podsieci, co pozwala na efektywne zarządzanie ruchem i zwiększa bezpieczeństwo. Kolejna nieścisłość pojawia się w stwierdzeniu, że koncentrator dzieli sieć lokalną na osobne domeny kolizji. Koncentrator działa na zasadzie „broadcastu”, co oznacza, że wszystkie urządzenia podłączone do niego znajdują się w tej samej domenie kolizji, co zwiększa ryzyko kolizji danych. W rzeczywistości, domeny kolizji są segmentowane przez przełączniki, które umożliwiają lepsze zarządzanie ruchem bez ryzyka kolizji. Ostatnia błędna koncepcja dotyczy stwierdzenia, że koncentrator łączy komputery w topologii pierścienia. Topologia pierścienia to zupełnie inny model, w którym każde urządzenie jest połączone z dwoma innymi, tworząc zamkniętą pętlę. Koncentrator nie może w takim modelu funkcjonować, ponieważ jego działanie opiera się na centralnym punkcie, a nie na połączeniach szeregowych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla właściwego dobierania urządzeń do określonych zastosowań w sieciach komputerowych.

Pytanie 13

Jak nazywa się proces, w którym zawartość i-tej szczeliny czasowej z wejściowego strumienia PCM jest umieszczana w j-tej szczelinie czasowej w strumieniu wyjściowym PCM?

A. Komutacja przestrzenna

B. Komutacja szczelinowa

C. Komutacja kanałowa

D. Komutacja czasowa

Komutacja czasowa to proces, który polega na organizacji i kierowaniu danych w systemie PCM (Pulse Code Modulation) poprzez umieszczanie zawartości i-tej szczeliny czasowej wejściowego strumienia w j-tej szczelinie czasowej wyjściowego strumienia. Jest to kluczowy element w telekomunikacji, który zapewnia efektywne przesyłanie sygnałów cyfrowych. Komutacja czasowa umożliwia synchronizację strumieni danych, co jest istotne w systemach, gdzie różne źródła sygnałów muszą być zintegrowane w jednym torze transmisyjnym. Przykładami zastosowania komutacji czasowej są systemy telefoniczne i sieci cyfrowe, w których różne rozmowy są kodowane i przesyłane za pomocą takich samych kanałów w różnych momentach. Standardy, takie jak ITU-T G.703, definiują zasady komutacji czasowej, co zapewnia interoperacyjność systemów różnych producentów. To podejście pozwala również na oszczędność pasma oraz redukcję opóźnień w transmisji, co jest kluczowe w nowoczesnych aplikacjach wymagających rzeczywistej komunikacji, takich jak VoIP.

Pytanie 14

Jakie są miesięczne wydatki na energię elektryczną wykorzystaną przez zestaw komputerowy działający 10 godzin dziennie przez 20 dni w miesiącu, jeśli komputer zużywa 250 W, monitor 50 W, a cena 1 kWh to 0,50 zł?

A. 60 zł

B. 120 zł

C. 30 zł

D. 20 zł

Aby obliczyć miesięczny koszt energii elektrycznej zużywanej przez zestaw komputerowy, należy najpierw ustalić całkowite zużycie mocy. Komputer pobiera 250 W, a monitor 50 W, co łącznie daje 300 W. Jeśli zestaw pracuje przez 10 godzin dziennie przez 20 dni w miesiącu, obliczamy zużycie energii w kWh: 300 W = 0,3 kW, więc dzienne zużycie wynosi 0,3 kW * 10 h = 3 kWh. Miesięczne zużycie to 3 kWh * 20 dni = 60 kWh. Koszt energii obliczamy mnożąc zużycie przez cenę 1 kWh: 60 kWh * 0,50 zł = 30 zł. W praktyce, znajomość kosztów energii elektrycznej jest kluczowa dla zarządzania budżetem operacyjnym w firmach oraz w domach. Regularne monitorowanie zużycia energii pozwala na identyfikację nieefektywnych urządzeń i optymalizację kosztów eksploatacyjnych, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu energią.

Pytanie 15

Programem umożliwiającym przechwytywanie i przeglądanie ruchu w sieci jest

A. ARP Spoofing

B. Hijacking

C. IP Spoofing

D. Wireshark

Wireshark to narzędzie, które według mnie powinien znać każdy, kto choć trochę interesuje się bezpieczeństwem sieci czy diagnostyką ruchu w sieciach komputerowych. To jest taki swego rodzaju mikroskop do sieci – pozwala przechwytywać, analizować i przeglądać pakiety przesyłane w czasie rzeczywistym po sieci lokalnej czy Wi-Fi. Praktycznie rzecz biorąc, administratorzy używają Wiresharka do diagnozowania problemów z połączeniami, szukania źródeł opóźnień, a czasem również do podstawowego troubleshooting’u protokołów np. HTTP, TCP/IP, DNS i wielu innych. Wireshark wspiera mnóstwo różnych formatów zapisu i pozwala na filtrowanie ruchu według bardzo precyzyjnych kryteriów, więc można np. wyłowić tylko pakiety HTTP GET albo tylko odpowiedzi DNS. Narzędzie to jest otwartoźródłowe, więc każdy może je pobrać i testować swoje umiejętności. Ważne – w profesjonalnej praktyce bardzo dużą wagę przykłada się do legalności i etyki używania narzędzi typu sniffer. Użycie Wiresharka w nie swojej sieci lub bez zgody właściciela może być niezgodne z prawem. Moim zdaniem, Wireshark to podstawa, jeśli ktoś chce zrozumieć, jak działa komunikacja w sieci, bo pozwala zobaczyć dosłownie każdy bajt, który przez nią przepływa. W branży uznaje się go za jeden z najważniejszych programów do monitorowania i analizy ruchu sieciowego – bez niego dużo trudniej rozwiązać skomplikowane problemy z siecią.

Pytanie 16

Jak definiuje się efektywność widmową BF (Bandwidth Efficiency)?

A. przestrzeń między najwyższą a najniższą częstotliwością pasma, które kanał może przenieść z tolerancją nie gorszą niż 3 dB

B. szansę na wystąpienie błędów bitowych w przesyłanym strumieniu informacji

C. możliwość kanału do przesyłania informacji binarnych, czyli określenia liczby bitów danych, które można transmitować w ciągu sekundy przez dane medium transmisyjne

D. ilość bitów, która może być przesyłana w ciągu 1 sekundy, korzystając z pasma o szerokości 1 herca w dostępnych pasmach częstotliwości

Efektywność widmowa, znana również jako Bandwidth Efficiency, odnosi się do liczby bitów, które można przesłać w ciągu jednej sekundy, przy wykorzystaniu pasma o szerokości jednego herca. Jest to kluczowy wskaźnik w telekomunikacji, ponieważ określa, jak efektywnie wykorzystywane jest dostępne pasmo częstotliwości. W praktyce, wysoka efektywność widmowa oznacza, że więcej danych może być przesyłanych w tym samym czasie, co przyczynia się do lepszego wykorzystania infrastruktury sieciowej. Na przykład w systemach komunikacji bezprzewodowej, takich jak LTE czy 5G, inżynierowie starają się maksymalizować efektywność widmową, aby obsłużyć rosnący ruch danych. Standardy takie jak Shannon-Hartley theorem definiują maksymalny limit efektywności widmowej, co pozwala inżynierom na projektowanie systemów, które mogą maksymalizować przepustowość przy minimalizacji zakłóceń. Dobre praktyki obejmują także stosowanie modulacji, która zwiększa liczbę bitów przesyłanych na jednostkę pasma, co jest kluczowe w kontekście nowoczesnych technologii komunikacyjnych.

Pytanie 17

Nadmiarowa struktura niezależnych dysków określana jako mirroring to

A. RAID 5

B. RAID 3

C. RAID 1

D. RAID 0

Wybór RAID 0, RAID 5 lub RAID 3 nie jest poprawny w kontekście mirroringu, ponieważ każda z tych konfiguracji ma inne cele i mechanizmy działania. RAID 0, znany jako striping, dzieli dane na bloki, które są rozdzielane pomiędzy dyskami, co zwiększa wydajność, ale nie oferuje żadnej redundancji. Oznacza to, że awaria jednego dysku powoduje całkowitą utratę danych, co jest zupełnie sprzeczne z ideą mirroringu, który ma na celu ochronę danych. RAID 5 wprowadza mechanizm parzystości, co również zwiększa wydajność, ale wymaga co najmniej trzech dysków i nie zapewnia pełnej redundancji w przypadku awarii więcej niż jednego dysku. W praktyce RAID 5 może prowadzić do skomplikowanej odbudowy danych, co w razie awarii może zająć znaczną ilość czasu. RAID 3, z kolei, stosuje dedykowany dysk parzystości, co również nie odpowiada za mirroring. Typowym błędem w ocenie tych technologii jest mylenie ich możliwości w zakresie bezpieczeństwa danych. Właściwe zrozumienie różnic między nimi jest kluczowe dla podejmowania świadomych decyzji w zakresie architektury systemów informatycznych.

Pytanie 18

W światłowodach jednomodowych sygnał doświadcza dyspersji chromatycznej, która wynika z zjawisk

A. zakłóceń elektromagnetycznych i absorpcji

B. dyspersji modowej oraz falowodowej

C. absorpcji i dyspersji modowej

D. dyspersji materiałowej i falowodowej

Niektóre z przedstawionych odpowiedzi nie są zgodne z zasadami działania światłowodów jednomodowych. Zakłócenia elektromagnetyczne i absorpcja, chociaż są rzeczywistymi problemami w systemach komunikacyjnych, nie są bezpośrednio związane z dyspersją chromatyczną. Zakłócenia elektromagnetyczne dotyczą wpływu zewnętrznych pól elektromagnetycznych na sygnał, co ma znaczenie w przypadku przewodów miedzianych, a nie w przypadku światłowodów, które działają na zupełnie innej zasadzie. Absorpcja, z drugiej strony, oznacza tłumienie sygnału, a nie jego rozmycie, co jest istotne w kontekście długości fali i materiału używanego do produkcji włókien. W przypadku odpowiedzi, które wspominają dyspersję modową, warto zauważyć, że to zjawisko dotyczy włókien wielomodowych, a nie jednomodowych, które są zaprojektowane do przesyłania tylko jednego trybu światła. W przypadku dyspersji falowodowej, chociaż jest to poprawne zjawisko, nie jest to główny składnik dyspersji chromatycznej w kontekście włókien jednomodowych, co może prowadzić do nieporozumień. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że dyspersja chromatyczna w światłowodach jednomodowych wynika głównie z dyspersji materiałowej i falowodowej, a nie z innych czynników wymienionych w odpowiedziach błędnych.

Pytanie 19

Na jaki adres IP protokół RIP v2 przesyła tablice routingu do swoich najbliższych sąsiadów?

A. 224.0.0.6

B. 224.0.0.9

C. 224.0.0.10

D. 224.0.0.5

Protokół RIP v2 (Routing Information Protocol version 2) wykorzystuje adres rozgłoszeniowy 224.0.0.5 do przesyłania tablic routingu do swoich najbliższych sąsiadów. Adres ten jest zarezerwowany dla grupy multicastowej, co oznacza, że wszystkie routery obsługujące RIP v2, które są w stanie słuchać na tym adresie, otrzymają te informacje. Przykładowo, gdy router chce zaktualizować swoją tablicę routingu, wysyła pakiet RIP na ten adres multicastowy, co pozwala na efektywną wymianę informacji o trasach z innymi routerami w danej sieci bez konieczności kierowania tych informacji do każdego routera z osobna. Dzięki temu, w sieciach z wieloma routerami, proces zarządzania trasami jest znacznie uproszczony, co zwiększa wydajność i oszczędza zasoby. Dobrą praktyką w kontekście protokołów routingu jest regularne aktualizowanie tras oraz monitorowanie stanu sąsiadujących routerów, aby zapewnić optymalne ścieżki dla przesyłanych danych.

Pytanie 20

Jakie medium transmisyjne gwarantuje największy zasięg sygnału?

A. Światłowód wielomodowy

B. Kabel UTP

C. Światłowód jednomodowy

D. Kabel koncentryczny

Światłowód jednomodowy to medium transmisyjne, które zapewnia największy zasięg transmisji dzięki swojej konstrukcji oraz sposobowi, w jaki przesyła sygnał. W odróżnieniu od światłowodu wielomodowego, który przesyła wiele modów światła, światłowód jednomodowy transmituje sygnał w jednym modzie, co minimalizuje zjawisko dyspersji. To pozwala na przesyłanie danych na bardzo dużych odległościach, często przekraczających 100 km, bez potrzeby stosowania wzmacniaczy lub repeaterów. Tego rodzaju światłowody są powszechnie wykorzystywane w telekomunikacji, zwłaszcza w backbone'ach sieci, gdzie wymagana jest duża przepustowość oraz niskie opóźnienia. Zastosowanie światłowodów jednomodowych jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, takimi jak standardy ITU-T G.652, które dotyczą parametrów światłowodów do zastosowań telekomunikacyjnych. W kontekście budowy sieci szerokopasmowych, światłowody jednomodowe stają się kluczowym elementem infrastruktury, umożliwiając dostarczanie usług internetowych o wysokiej prędkości na dużą odległość.

Pytanie 21

Listy kontrolne w ruterach stanowią narzędzie

A. przydzielania adresów IP urządzeniom.

B. filtracji adresów MAC.

C. filtracji pakietów.

D. przydzielania adresów MAC urządzeniom.

Listy dostępu, często nazywane ACL, to naprawdę fajne narzędzie, które pomaga w filtrowaniu pakietów danych w routerach. Dzięki nim możesz decydować, które dane mogą przechodzić przez router, a które powinny zostać zablokowane. Używa się ich w różnych sytuacjach, jak na przykład do zabezpieczania sieci czy ograniczania dostępu do określonych zasobów. Wyobraź sobie, że administrator sieci chce zablokować dostęp do niektórych usług dla konkretnych adresów IP, żeby nieautoryzowani użytkownicy nie mieli do nich dostępu. Warto więc pamiętać o zasadzie najmniejszego przywileju – mówiąc prościej, zezwalaj tylko na te połączenia, które są naprawdę potrzebne. W praktyce stosowanie list dostępu nie tylko zwiększa bezpieczeństwo, ale też poprawia wydajność sieci, co jest naprawdę zgodne z najlepszymi praktykami w tej dziedzinie.

Pytanie 22

Jakie źródło światła powinno być użyte dla światłowodu jednomodowego?

A. lampa indukcyjna

B. świetlówka kompaktowa

C. dioda laserowa

D. żarówka halogenowa

Dioda laserowa jest optymalnym źródłem światła dla światłowodów jednomodowych, ponieważ emituje spójną wiązkę światła o wąskim widmie, co jest kluczowe dla efektywnego przesyłania sygnałów na dużych odległościach. Spójność i monochromatyczność światła emitowanego przez diodę laserową pozwalają na minimalizację strat związanych z dyspersją, co jest szczególnie istotne w systemach komunikacji optycznej. W praktyce, diody laserowe są szeroko stosowane w telekomunikacji, medycynie oraz w różnych aplikacjach przemysłowych, gdzie wymagane są precyzyjne i niezawodne połączenia optyczne. Na przykład, w telekomunikacji dzięki zastosowaniu diod laserowych w nadajnikach, możliwe jest przesyłanie danych z prędkościami sięgającymi kilku terabitów na sekundę. W sektorze medycznym, lasery są wykorzystywane w technologiach obrazowania oraz w zabiegach chirurgicznych, gdzie precyzyjne źródło światła jest kluczowe dla sukcesu procedury. Zastosowanie diod laserowych w światłowodach jednomodowych jest zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak ITU-T G.652, które definiują wymagania dla transmisji optycznej.

Pytanie 23

Który parametr linii długiej określa pole elektryczne pomiędzy przewodami tej linii?

A. Rezystancja na jednostkę długości linii

B. Upływność na jednostkę długości linii

C. Indukcyjność na jednostkę długości linii

D. Pojemność na jednostkę długości linii

Pojemność na jednostkę długości linii jest kluczowym parametrem w kontekście linii długich, który opisuje zdolność linii do przechowywania ładunku elektrycznego. W przypadku przewodów linii długiej, pole elektryczne wytwarzane między przewodami jest ściśle związane z ich pojemnością. W praktyce, im większa pojemność, tym większa ilość energii elektrycznej może być zgromadzona w polu elektrycznym, co jest kluczowe dla działania systemów komunikacyjnych i przesyłowych. Przykładem zastosowania pojemności linii długich może być projektowanie kabli telekomunikacyjnych, gdzie odpowiednie dostosowanie pojemności pozwala na minimalizację strat sygnału i zwiększenie efektywności przesyłu danych. Standardy takie jak IEC 60794 regulują właściwości kabli optycznych, gdzie pojemność jest jednym z kluczowych parametrów umożliwiającym optymalizację ich działania. Dobrze zaprojektowane systemy z uwzględnieniem pojemności na jednostkę długości przyczyniają się do stabilności i niezawodności przesyłu sygnałów elektrycznych.

Pytanie 24

Jakim materiałem jest liniowo związane napięcie elektryczne z natężeniem prądu elektrycznego?

A. Polietylen

B. Krzem

C. Szkło

D. Miedź

Miedź jest materiałem, który wykazuje liniową zależność pomiędzy napięciem elektrycznym a natężeniem prądu elektrycznego, co odzwierciedla prawo Ohma. Zgodnie z tym prawem, dla idealnego przewodnika, napięcie (U) jest proporcjonalne do natężenia prądu (I) według wzoru U = R * I, gdzie R to opór elektryczny. Miedź, jako jeden z najlepszych przewodników elektryczności, ma niską rezystancję, co sprawia, że jest powszechnie używana w przewodach elektrycznych, kablach oraz różnych komponentach elektronicznych. W praktyce, zastosowanie miedzi w instalacjach elektrycznych, takich jak okablowanie domowe czy przemysłowe, umożliwia efektywne przesyłanie energii elektrycznej, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i niezawodności systemów energetycznych. Dodatkowo, stosowanie miedzi w elektronice, w tym w produkcji układów scalonych, jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, co wpływa na wydajność i długowieczność urządzeń. Dzięki tym właściwościom, miedź jest materiałem o kluczowym znaczeniu w inżynierii elektrycznej oraz elektronice.

Pytanie 25

Który protokół routingu do określenia optymalnej ścieżki nie stosuje algorytmu wektora odległości (distance-vector routing algorithm)?

A. EIGRP

B. RIP

C. OSPFi

D. IGRP

IGRP (Interior Gateway Routing Protocol), EIGRP (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol) i RIP (Routing Information Protocol) to przykłady protokołów rutingu opartych na algorytmie wektora odległości. IGRP, opracowany przez Cisco, wykorzystuje metryki takie jak opóźnienie, przepustowość, obciążenie oraz niezawodność do wyznaczania najlepszej trasy. Jednakże, ze względu na swoje ograniczenia, został zastąpiony przez EIGRP, który wprowadza dodatkowe możliwości, takie jak szybkie convergencje i obsługę większej liczby funkcji. EIGRP, także od Cisco, łączy cechy protokołów wektora odległości i stanu łącza, co czyni go bardziej elastycznym i efektywnym w dużych sieciach. RIP, z drugiej strony, opiera się na prostym algorytmie wektora odległości, gdzie najkrótsza trasa do celu jest oparta tylko na liczbie skoków, co czyni go mniej skalowalnym i mniej wydajnym w porównaniu do OSPF czy EIGRP. Typowym błędem, który prowadzi do mylnego wniosku, jest nieodróżnienie protokołów stanu łącza od protokołów wektora odległości, co prowadzi do błędnej oceny ich wydajności i zastosowań w różnych architekturach sieciowych. Warto zrozumieć różnice pomiędzy tymi dwoma podejściami, aby skutecznie dobierać odpowiednie protokoły do specyficznych potrzeb sieciowych.

Pytanie 26

Na terenie osiedla znajduje się czterech dostawców telewizji kablowej, oferujących również szerokopasmowy dostęp do Internetu i telefonię cyfrową. Korzystając z tabeli wskaż najtańszego dostawcę.

Dostawca	Pakiet telewizyjny	Internet	Pakiet telefoniczny
D1	30 zł	50 zł	40 zł
D2	60 zł	40 zł	60 zł
D3	50 zł	30 zł	50 zł
D4	90 zł	20 zł	30 zł

A. D3

B. D4

C. D2

D. D1

Dostawca D1 został wybrany jako najtańszy z powodu najniższego łącznego kosztu usług telewizyjnych, internetowych i telefonicznych, wynoszącego 120 zł. Tego rodzaju analiza kosztów jest kluczowa w podejmowaniu decyzji o wyborze usługodawcy, szczególnie w branży telekomunikacyjnej, gdzie klienci często mają do wyboru wiele różnych pakietów. W praktyce, podejście to polega na dokładnym zestawieniu wszystkich dostępnych opcji, co pozwala na świadome podejmowanie decyzji. Zastosowanie takich metod obliczeniowych jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie analizy rynku, gdzie transparentność i precyzyjność obliczeń są kluczowe dla zrozumienia ofert. Na przykład, w przypadku porównania różnych dostawców, warto również zwrócić uwagę na dodatkowe usługi, takie jak jakość obsługi klienta czy dostępność wsparcia technicznego, które mogą mieć wpływ na decyzję. Wiedza na temat rynku telekomunikacyjnego oraz umiejętność oceny ofert pod względem kosztów są niezbędne, by skutecznie poruszać się w tym dynamicznie rozwijającym się środowisku.

Pytanie 27

Jakie oznaczenie ma skrętka, w której każda para jest pokryta folią oraz wszystkie pary są dodatkowo otoczone ekranem foliowym?

A. S/FTP

B. F/UTP

C. F/FTP

D. U/UTP

Odpowiedzi U/UTP, F/UTP oraz S/FTP mają swoje specyficzne zastosowania, które różnią się od standardu F/FTP. U/UTP oznacza, że skrętka nie ma żadnego ekranowania, co czyni ją najbardziej podatną na zakłócenia elektromagnetyczne. W praktyce, takie kable są używane w środowiskach o niskim poziomie zakłóceń, co ogranicza ich wszechstronność w trudniejszych warunkach. Z kolei F/UTP to kabel, który ma ekranowanie na całej długości, ale nie jest ekranowany indywidualnie każda para, co również nie daje tak wysokiego poziomu ochrony jak F/FTP. S/FTP z kolei oznacza, że każda para jest ekranowana osobno oraz całość jest otoczona dodatkowym ekranem, co jest jeszcze bardziej skuteczne w redukcji zakłóceń, ale nie odpowiada na pytanie dotyczące oznaczenia F/FTP. Typowe błędy w myśleniu o tych standardach wynikają z niezrozumienia różnicy między rodzajami ekranowania oraz poziomem ochrony, jaki oferują poszczególne typy kabli. Konsekwentne stosowanie odpowiednich rozwiązań w zależności od środowiska instalacji jest kluczowe dla osiągnięcia niezawodnych połączeń sieciowych.

Pytanie 28

Szyb telekomunikacyjny (rękaw) służy do transportu kabli

A. od serwera do komputera klienckiego

B. do gniazd abonenckich

C. między piętrami

D. od stacji nadawczej do stacji odbiorczej

Zrozumienie, że szyb telekomunikacyjny jest przeznaczony do prowadzenia kabli między piętrami, jest kluczowe dla właściwego zarządzania infrastrukturą telekomunikacyjną. Odpowiedzi sugerujące prowadzenie kabli od serwera do komputera klienckiego, od stacji nadawczej do odbiorczej lub do gniazd abonenckich są mylnymi interpretacjami przeznaczenia tego elementu. Kable prowadzone między serwerem a komputerem klienckim zazwyczaj znajdują się w ramach lokalnej sieci telekomunikacyjnej, a nie w szybach telekomunikacyjnych. Takie połączenia są realizowane za pomocą kabli Ethernet, które nie wymagają specjalnych szybków. Podobnie sytuacja wygląda w przypadku kabli od stacji nadawczej do stacji odbiorczej, które są częścią sieci radiowej i korzystają z innego typu infrastruktury, jak wieże telekomunikacyjne czy linie przesyłowe. Odpowiedź dotycząca prowadzenia kabli do gniazd abonenckich również jest nieprecyzyjna, ponieważ gniazda te są zazwyczaj umieszczane w bezpośredniej bliskości użytkowników, a nie w ramach szybu telekomunikacyjnego. W rzeczywistości, szyb telekomunikacyjny pełni rolę transportową i organizacyjną w budynku, umożliwiając instalację oraz konserwację kabli w sposób, który jest zgodny z normami bezpieczeństwa. Błędy w interpretacji pochodzą z niedostatecznej znajomości zasad działania infrastruktury telekomunikacyjnej oraz jej organizacji w budynkach, co może prowadzić do nieefektywnego zarządzania i problemów z komunikacją.

Pytanie 29

W jakim typie pamięci zapisany jest BIOS?

A. Cache procesora

B. Cache płyty głównej

C. ROM lub EPROM

D. RAM

BIOS, czyli Basic Input/Output System, to bardzo ważny element każdego komputera. Odpowiada za to, żeby system się uruchomił i żeby komputer mógł komunikować się z różnymi częściami sprzętu. Jest zapisany w pamięci ROM albo EPROM, co oznacza, że nawet jak wyłączysz komputer, dane nie znikają. ROM jest taki, że nic tam nie zmienisz, bo jest produkowany w takiej formie, co sprawia, że BIOS jest bezpieczny przed przypadkowym wgrywaniem nowych rzeczy przez użytkowników. A EPROM to już inna bajka, bo daje możliwość kasowania i programowania, co jest super, bo czasami trzeba zaktualizować BIOS, żeby na przykład dodać wsparcie dla nowych procesorów. Fajnie jest wiedzieć, że BIOS powinien być przechowywany w solidnej pamięci, żeby przy uruchamianiu systemu wszystko działało jak należy. Ogólnie, rozumienie, czym jest BIOS i gdzie jest zapisany, jest mega ważne dla tych, którzy chcą naprawiać sprzęt lub aktualizować komputery.

Pytanie 30

Funkcja CLIR w systemie ISDN pozwala na

A. ominięcie blokady prezentacji numeru abonenta wywołującego

B. zablokowanie prezentacji numeru abonenta wywołującego

C. zablokowanie prezentacji numeru abonenta, który został wywołany

D. prezentację numeru abonenta, który wykonuje połączenie

Wybór błędnej odpowiedzi wynika z nieporozumienia dotyczącego funkcji CLIR w systemach telekomunikacyjnych. Wiele osób myli rolę tej usługi, sądząc, że CLIR dotyczy blokady prezentacji numeru abonenta wywołanego, co nie jest zgodne z jej rzeczywistą funkcją. System ISDN (Integrated Services Digital Network) oferuje różne funkcje związane z identyfikacją numeru, ale CLIR koncentruje się wyłącznie na ukrywaniu numeru wywołującego, a nie na wywoływanym. Ponadto, omijanie blokady prezentacji numeru abonenta wywołującego to także błędna koncepcja, jako że CLIR nie jest zaprojektowany do przełamywania zabezpieczeń i blokad; wręcz przeciwnie, ma na celu ich wprowadzenie. Warto również zauważyć, że prezentacja numeru abonenta wywołującego jest opcjonalną funkcją, która może być włączona w zależności od preferencji abonenta, jednak CLIR nie ma nic wspólnego z jej omijaniem czy blokowaniem numeru wywołanego. Tego typu błędy myślowe mogą prowadzić do nieporozumień w zakresie funkcji oferowanych przez usługi telekomunikacyjne, dlatego istotne jest dokładne zapoznanie się z dokumentacją i standardami, takimi jak te opracowane przez ITU-T czy ETSI, które szczegółowo opisują funkcje identyfikacji numerów w sieciach ISDN.

Pytanie 31

Funkcjonowanie plotera sprowadza się do drukowania

A. tekstów przy użyciu głowicy składającej się z mikrogrzałek na dedykowanym papierze termoczułym.

B. obrazów w technice rastrowej z wykorzystaniem stalowych bolców, które uderzają w papier przy pomocy taśmy barwiącej.

C. tekstów poprzez nanoszenie ich na bęben półprzewodnikowy za pomocą lasera.

D. obrazów wektorowych poprzez zmianę pozycji pisaka w kierunku poprzecznym oraz wzdłużnym.

Co do błędnych odpowiedzi, pierwsza, ta o nanoszeniu tekstu na bęben półprzewodnikowy laserem, to mowa o drukarkach laserowych, a nie ploterach. Plotery nie mają bębnów ani nie działają na zasadzie światła. Druga odpowiedź, która mówi o głowicy z mikrogrzałkami, odnosi się do druku termicznego, ale to też nie ma nic wspólnego z ploterami. Plotery korzystają z technologii wektorowej, a nie rastrowej czy termicznej. A czwarta odpowiedź, w której wspomina się o obrazach rastrowych i stalowych bolcach, to technika druku matrycowego, znana ze starszych drukarek – też nie dotyczy ploterów. Takie myślenie może prowadzić do zamieszania, ponieważ każda z tych odpowiedzi wprowadza w błąd. Plotery mają swoje specyficzne działanie związane z danymi wektorowymi, więc warto znać różnice między różnymi technologiami druku.

Pytanie 32

Którego protokołu składnikiem jest baza danych MIB (Management Information Base)?

A. PPTP (Point-to-Point Tunneling Protocol)

B. SMTP (Simple Mail Transfer Protocol)

C. TFTP (Trivial File Transfer Protocol)

D. SNMP (Simple Network Management Protocol)

Wybór protokołu SMTP (Simple Mail Transfer Protocol) jako odpowiedzi na pytanie o bazę informacji MIB jest niepoprawny, ponieważ SMTP jest protokołem używanym do przesyłania wiadomości e-mail, a nie do zarządzania sieciami. SMTP skupia się na transporcie wiadomości, a nie na monitorowaniu i zarządzaniu urządzeniami sieciowymi. Z kolei TFTP (Trivial File Transfer Protocol) to prosty protokół transferu plików, który nie ma nic wspólnego z zarządzaniem siecią ani z bazą MIB. TFTP jest używany głównie do przesyłania plików w sieciach lokalnych, co nie odnosi się do struktury i zastosowania MIB. PPTP (Point-to-Point Tunneling Protocol) to protokół tunelowania, który służy do tworzenia wirtualnych sieci prywatnych (VPN), a jego funkcjonalność również nie obejmuje zarządzania informacjami o obiektach sieciowych, takich jak to ma miejsce w przypadku SNMP. Typowym błędem myślowym przy wyborze niewłaściwej odpowiedzi jest brak zrozumienia różnicy między protokołami komunikacyjnymi a protokołami zarządzania, co prowadzi do pomylenia ich ról i zastosowań w kontekście infrastruktury sieciowej. Dobrą praktyką jest studiowanie funkcji poszczególnych protokołów w kontekście ich zastosowań, co pozwala lepiej zrozumieć ich miejsce w ekosystemie sieciowym.

Pytanie 33

Jaką antenę należy wybrać, aby uzyskać maksymalny zysk energetyczny przy realizacji bezprzewodowej transmisji typu punkt – punkt?

A. Izotropową

B. Dookólną

C. Kolinearną

D. Kierunkową

Zastosowanie anteny kolinearnej, kierunkowej lub izotropowej w kontekście bezprzewodowej transmisji typu punkt-punkt może wydawać się atrakcyjne, jednak każda z tych opcji ma swoje ograniczenia w kontekście maksymalizacji zysku energetycznego. Anteny kolinearnej, które łączą kilka dipoli w linii prostej, mogą poprawić zasięg w kierunku, w którym są skierowane, ale ich zasięg w pozostałych kierunkach jest ograniczony. W przypadku komunikacji punkt-punkt, gdzie kluczowe jest skoncentrowanie energii w kierunku odbiorcy, wykorzystanie anten kolinearnych może prowadzić do strat sygnału w innych kierunkach. Anteny kierunkowe, choć oferują wysoki zysk w określonym kierunku, mogą być trudne w stosowaniu, gdy źródło sygnału lub odbiornik nie jest precyzyjnie ustawiony. W rzeczywistości, niewłaściwe wymierzenie kierunku może prowadzić do znacznego osłabienia sygnału. Z kolei anteny izotropowe, mimo że teoretycznie rozprzestrzeniają sygnał we wszystkich kierunkach, są jedynie w modelach teoretycznych; w praktyce żadna antena nie jest całkowicie izotropowa, co oznacza, że ich zastosowanie jest ograniczone i nie przynosi realnych korzyści w zakresie efektywności energetycznej. Wybór niewłaściwej anteny może więc skutkować nieefektywnym przesyłem sygnału, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami w projektowaniu systemów komunikacji bezprzewodowej.

Pytanie 34

Jakie protokoły routingu są wykorzystywane do zarządzania ruchem pomiędzy systemami autonomicznymi AS (Autonomous System)?

A. RIPv2

B. OSPF

C. BGP

D. RIPv1

OSPF, czyli Open Shortest Path First, to jeden z protokołów routingu wewnętrznego, razem z RIPv2 i RIPv1. Więc działa głównie w obrębie jednego systemu autonomicznego. OSPF jest oparty na stanie łącza, co oznacza, że oblicza najkrótsze drogi według algorytmu Dijkstra. Mimo że OSPF jest super wydajny w dużych sieciach wewnętrznych, to nie ogarnia ruchu między różnymi systemami autonomicznymi, co jest główną rolą BGP. RIP, w wersjach RIPv1 i RIPv2, to już inna bajka, bo korzysta z metody wektora odległości, co ogranicza jego możliwości w większych sieciach. Strasznie prosta metryka liczby skoków to też coś, co w bardziej rozbudowanych sieciach może prowadzić do problemów z równoważeniem obciążenia. Często ludzie mylą protokoły routingu wewnętrznego z zewnętrznymi i myślą, że wszystkie da się używać wszędzie, a tak nie jest. Ważne jest, żeby zrozumieć różnice między tymi protokołami, bo to klucz do dobrego projektowania i zarządzania sieciami.

Pytanie 35

Element odpowiedzialny za wykonywanie obliczeń w formacie zmiennoprzecinkowym, wspierający procesor w obliczeniach jest określany jako

A. FPU (Floating-Point Unit)

B. EU (Execution Unit)

C. IU (Instruction Unit)

D. MMU (Memory Management Unit)

FPU, czyli Floating-Point Unit, to jednostka odpowiedzialna za obliczenia w formacie zmiennoprzecinkowym, która współpracuje z procesorem, aby przyspieszyć i zoptymalizować operacje na liczbach zmiennoprzecinkowych. W praktyce oznacza to, że FPU jest wykorzystywana w aplikacjach wymagających dużej precyzji obliczeniowej, takich jak grafika komputerowa, inżynieria, symulacje fizyczne czy obliczenia naukowe. FPU obsługuje operacje takie jak dodawanie, odejmowanie, mnożenie i dzielenie liczb zmiennoprzecinkowych, co jest szczególnie istotne w kontekście dużych zbiorów danych oraz złożonych algorytmów. Standardy, takie jak IEEE 754, definiują zasady reprezentacji i obliczeń na liczbach zmiennoprzecinkowych, co zapewnia spójność i dokładność wyników w różnych systemach. W związku z tym posiadanie FPU w architekturze procesora jest kluczowe dla wydajności wielu nowoczesnych aplikacji komputerowych oraz gier.

Pytanie 36

Na rysunku przedstawiono budowę

A. kabla koncentrycznego.

B. skrętki foliowanej FTP.

C. skrętki ekranowanej STP.

D. światłowodu.

Kable koncentryczne, skrętki ekranowane STP i skrętki foliowane FTP różnią się od światłowodów pod względem konstrukcji i zastosowania. Kable koncentryczne składają się z centralnego rdzenia, otoczonego dielektryczną izolacją, metalowym ekranem i zewnętrzną osłoną. Ich głównym zastosowaniem są transmisje telewizyjne i sygnały radiowe, a nie przesyłanie danych optycznych, co czyni je nieodpowiednimi w kontekście przedstawionego rysunku. Skrętki ekranowane STP i foliowane FTP, z kolei, są konstrukcjami z przewodami miedzianymi, gdzie ekranowanie ma na celu redukcję zakłóceń elektromagnetycznych. Te rodzaje kabli są powszechnie wykorzystywane w sieciach lokalnych (LAN), jednak ich wydajność w kontekście przesyłania danych na długie odległości jest znacznie gorsza niż w przypadku światłowodów. Typowe błędy prowadzące do błędnych wyborów polegają na myleniu technologii transmisji danych oraz niezrozumieniu znaczenia różnych mediów transmisyjnych w zależności od wymagań aplikacji. Niezrozumienie różnic w zakresie pasma, zakłóceń oraz strat sygnału może prowadzić do niewłaściwych decyzji w projektowaniu systemów komunikacyjnych.

Pytanie 37

Zgodnie z wymogami licencji OEM, gdzie należy zamieścić naklejkę z kluczem produktu?

A. na monitorze oraz na paragonie sprzedaży

B. na obudowie komputera lub w pudełku BOX albo w licencji zbiorowej

C. na paragonie sprzedaży lub na fakturze

D. na płycie głównej i na fakturze

Odpowiedź wskazująca na umieszczenie naklejki z kluczem produktu na obudowie komputera, pudełku BOX lub licencji zbiorowej jest prawidłowa, ponieważ te miejsca są zgodne z zasadami licencjonowania OEM (Original Equipment Manufacturer). Licencje OEM są przeznaczone dla producentów sprzętu komputerowego, którzy instalują oprogramowanie na nowo sprzedawanych urządzeniach. Klucz produktu, znajdujący się na naklejce, jest niezbędny do aktywacji systemu operacyjnego lub innego oprogramowania. Przykładowo, gdy użytkownik kupuje komputer z preinstalowanym systemem Windows, klucz produktu zazwyczaj jest umieszczony na obudowie lub w dokumentacji dostarczonej z urządzeniem. Standardy branżowe wymagają, aby taki klucz był widoczny, co ułatwia identyfikację licencji oraz zapewnia zgodność z zasadami licencjonowania. Dobre praktyki w zakresie zarządzania oprogramowaniem wskazują, że poprawne umiejscowienie klucza produktu jest kluczowe dla utrzymania legalności oraz wsparcia technicznego w razie potrzeby.

Pytanie 38

W jakich okolicznościach utrata napięcia w sieci elektrycznej abonenta nie wpłynie na działanie Internetu w modemie VDSL?

A. Nigdy ponieważ modem jest związany z linią telefoniczną

B. Gdy modem będzie podłączony do UPS-a

C. Gdy modem zostanie powiązany z komputerem przez UPS za pośrednictwem kabla UTP

D. Nigdy ponieważ modem dysponuje wewnętrznym źródłem zasilania

Podłączenie modemu VDSL do zasilacza awaryjnego (UPS) pozwala na zapewnienie ciągłości zasilania w przypadku zaniku napięcia w sieci elektrycznej. UPS działa jako tymczasowe źródło energii, co umożliwia modemowi kontynuowanie pracy nawet w momencie, gdy główne zasilanie jest niedostępne. Jest to szczególnie istotne w przypadku usług internetowych, gdzie przerwanie sygnału może prowadzić do utraty dostępu do sieci i wymaga ponownego połączenia. Niektóre modele UPS oferują dodatkowe funkcje, takie jak filtracja szumów czy stabilizacja napięcia, co wpływa pozytywnie na jakość sygnału. W kontekście standardów branżowych, zaleca się korzystanie z UPS-ów o odpowiedniej mocy dla podłączonych urządzeń, aby uniknąć przeciążenia i zapewnić ich efektywne działanie. Przykładowo, jeśli korzystasz z modemu i routera, dobrze dobrany UPS może zapewnić stabilne zasilanie przez kilka godzin, co daje czas na rozwiązanie problemów z dostawą energii.

Pytanie 39

Jaką technologię stosuje się do automatycznej identyfikacji i instalacji urządzeń?

A. NMI

B. PnP

C. AGP

D. HAL

HAL (Hardware Abstraction Layer) to warstwa abstrakcji sprzętowej, która umożliwia systemowi operacyjnemu interakcję z różnorodnym sprzętem, ale nie zajmuje się automatyczną identyfikacją i instalacją urządzeń. HAL odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu, że system operacyjny może działać na różnych platformach sprzętowych, ale jego funkcjonalność nie obejmuje automatyzacji procesów instalacyjnych. NMI (Non-Maskable Interrupt) to sygnał przerywający, który jest używany do zarządzania krytycznymi sytuacjami w systemie, jednak nie ma związku z automatycznym rozpoznawaniem urządzeń. Z kolei AGP (Accelerated Graphics Port) to interfejs do podłączania kart graficznych, który nie odnosi się do procesu identyfikacji i instalacji, lecz do komunikacji i transferu danych między kartą graficzną a płytą główną. Często mylone jest z PnP, gdyż oba terminy związane są z obsługą urządzeń, jednak ich funkcje są bardzo różne. Typowym błędem jest mylenie skrótów i ich zastosowań, co prowadzi do nieporozumień w zakresie technologii informatycznych. Właściwe zrozumienie tych technologii jest kluczowe dla efektywnego zarządzania systemami komputerowymi i urządzeniami peryferyjnymi.

Pytanie 40

Główną właściwością protokołów routingu wykorzystujących metrykę stanu łącza (ang. link state) jest

A. przesyłanie pakietów przez ścieżki o najmniejszym koszcie

B. rutowanie najkrótszą trasą, określaną liczbą przeskoków

C. rutowanie najdłuższą trasą, określaną liczbą przeskoków

D. przesyłanie pakietów przez węzły ustalone przez administratora sieci

Wybór trasowania najdłuższą drogą, mierzoną liczbą przeskoków, jest koncepcją, która stoi w sprzeczności z podstawami efektywnego routingu w sieciach komputerowych. Takie podejście prowadzi do nieefektywnego przesyłania pakietów, ponieważ dłuższe trasy zazwyczaj wiążą się z większymi opóźnieniami oraz większym ryzykiem utraty pakietów. W praktyce, sieci komputerowe dążą do minimalizacji czasu przesyłania danych oraz optymalizacji wykorzystania zasobów. Z kolei trasowanie najkrótszą drogą, mierzoną liczbą przeskoków, również jest ograniczone, ponieważ nie uwzględnia rzeczywistych warunków panujących w sieci, takich jak przepustowość łączy czy opóźnienia. W rzeczywistości, najkrótsza droga nie zawsze jest najlepsza z punktu widzenia efektywności przesyłania danych. Z kolei przesyłanie pakietów poprzez węzły wyznaczone przez administratora sieci, choć może mieć swoje zastosowanie w specyficznych przypadkach, nie wykorzystuje pełnych możliwości dynamiki i adaptacyjności, które oferują protokoły stanu łącza, a także nie reaguje na zmiany w topologii w czasie rzeczywistym. Współczesne standardy i praktyki w dziedzinie rutingu w sieciach komputerowych podkreślają znaczenie elastyczności i automatyzacji w podejmowaniu decyzji o trasach, co czyni wybór oparty na manualnym przypisaniu węzłów znacznie mniej efektywnym.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej