Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik architektury krajobrazu
- Kwalifikacja: OGR.04 - Organizacja prac związanych z budową oraz konserwacją obiektów małej architektury krajobrazu
- Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 12:17
- Data zakończenia: 9 grudnia 2025 12:48
Egzamin zdany!
Wynik: 27/40 punktów (67,5%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
Ostatnim krokiem podczas budowy nawierzchni z betonowej kostki brukowej na gruncie nieprzepuszczalnym będzie
A. zagęszczenie warstwy tłucznia
B. wypełnienie szczelin zaprawą
C. zamontowanie krawężników
D. ułożenie kostki
Wypełnienie szczelin zaprawą jest kluczowym etapem w budowie nawierzchni z betonowej kostki brukowej, szczególnie na gruntach nieprzepuszczalnych. Zaprawa nie tylko stabilizuje kostki, ale także wpływa na estetykę i trwałość nawierzchni. Bez tego kroku, szczeliny między kostkami mogłyby być narażone na erozję, co prowadziłoby do ich przemieszczania się i osiadania. Dobrze wypełnione szczeliny zaprawą zapobiegają również przedostawaniu się wody pod nawierzchnię, co jest szczególnie istotne w przypadku gruntu nieprzepuszczalnego. W praktyce, stosowanie zaprawy o odpowiednich właściwościach, takich jak elastyczność i odporność na warunki atmosferyczne, jest rekomendowane przez normy budowlane, co zapewnia długotrwałość i funkcjonalność nawierzchni. Dodatkowo, podczas wypełniania szczelin warto stosować odpowiednie narzędzia, takie jak kielnia czy szczotka, aby zapewnić równomierne rozłożenie zaprawy w każdym zakamarku. Zastosowanie tej techniki w budowie nawierzchni z kostki brukowej przyczynia się do uzyskania wysokiej jakości, estetycznego i trwałego efektu końcowego.
Pytanie 3
Roboty budowlane w historycznych ogrodach mające na celu poprawę funkcji dróg i nawierzchni zaliczają się do działań związanych z
A. modernizacji
B. rekultywacji
C. konserwacji
D. rekonstrukcji
Odpowiedzi takie jak 'rekultywacja', 'konserwacja' czy 'rekonstrukcja' są niepoprawne w kontekście pytania dotyczącego prac budowlanych mających na celu poprawienie funkcjonalności dróg i nawierzchni w ogrodach zabytkowych. Rekultywacja odnosi się do przywracania do życia terenów zdegradowanych, często po działalności przemysłowej, co nie ma zastosowania w kontekście infrastruktury ogrodowej. Konserwacja z kolei skupia się na zachowaniu i ochronie obiektów zabytkowych w ich oryginalnym stanie, co może obejmować renowację istniejących elementów, ale niekoniecznie ich modernizację. Ponadto rekonstrukcja dotyczy odbudowy obiektów, które zostały zniszczone lub poważnie uszkodzone, co nie jest zgodne z zamiarem poprawy funkcjonalności istniejących dróg. W przypadku ogrodów zabytkowych, kluczowe jest zrozumienie, że modernizacja ma na celu dostosowanie do współczesnych potrzeb, a nie tylko zachowanie historycznego charakteru. Błędnym podejściem jest mylenie tych terminów i stosowanie ich zamiennie, co prowadzi do nieporozumień w zakresie ochrony dziedzictwa kulturowego i realizacji projektów budowlanych.
Pytanie 4
Jakiego rodzaju lakier powinno się zastosować do pokrycia drewnianego podestu w ogrodzie przydomowym?
A. Lakier przeznaczony do malowania drewna lub materiałów drewnopochodnych stosowanych na zewnątrz i wewnątrz pomieszczeń
B. Lakier do lakierowania drewnianych podłóg, parkietów, boazerii i elementów wyposażenia wnętrz w obiektach użyteczności publicznej.
C. Jednoskładnikowy lakier stworzony do wykończenia podłóg z drewna i materiałów drewnopochodnych w mieszkalnych pomieszczeniach oraz obiektach użyteczności publicznej.
D. Innowacyjny, jednoskładnikowy lakier przeznaczony do ochronno-dekoracyjnego wykończenia podłóg z różnych rodzajów drewna oraz korka w pomieszczeniach.
Lakier przeznaczony do malowania drewna lub materiałów drewnopochodnych eksploatowanych na zewnątrz i wewnątrz pomieszczeń to najlepszy wybór do polakierowania drewnianego podestu w ogródku przydomowym, ponieważ zapewnia on odpowiednią ochronę przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi, takimi jak wilgoć, promieniowanie UV oraz zmiany temperatury. Tego typu lakier jest formułowany tak, aby tworzył elastyczną powłokę odporną na pękanie i łuszczenie, co jest szczególnie istotne w przypadku elementów narażonych na zmienne warunki atmosferyczne. Dzięki zastosowaniu takiego lakieru, podest nie tylko zyska estetyczny wygląd, ale także wydłuży swoją żywotność oraz ułatwi konserwację. Na przykład, lakier taki można aplikować na tarasy, altany czy meble ogrodowe, co podkreśla jego wszechstronność. Warto także pamiętać, że przed nałożeniem lakieru, drewniana powierzchnia powinna być odpowiednio przygotowana, co obejmuje szlifowanie oraz oczyszczanie, aby zapewnić dobrą przyczepność i trwałość powłoki. Wybierając lakier do zastosowań zewnętrznych, należy zwrócić uwagę na jego odporność na działanie grzybów i pleśni, co jest kolejnym atutem omawianego produktu.
Pytanie 5
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 6
Jakiego rodzaju cegły powinno się użyć do budowy okładziny pieca w grillu ogrodowym?
A. Klinkierową
B. Sylikatową
C. Szamotową
D. Zwykłą
Wybór niewłaściwej cegły do okładziny paleniska grilla ogrodowego może prowadzić do wielu problemów związanych z bezpieczeństwem i efektywnością użytkowania. Cegły sylikatowe, choć często wykorzystywane w budownictwie, nie są przystosowane do ekstremalnych warunków panujących w obrębie paleniska. Ich struktura nie jest odporna na wysokie temperatury, co może skutkować pękaniem lub deformacją pod wpływem ognia. Ponadto, nieefektywna izolacja cieplna sylikatów może prowadzić do strat ciepła, co negatywnie wpłynie na jakość grillowanych potraw. Cegły klinkierowe, choć estetyczne i wytrzymałe, również nie są najlepszym wyborem ze względu na swoją wrażliwość na wysokie temperatury. Mogą one pękać w wyniku nagłych zmian temperatury, co stwarza ryzyko uszkodzenia całej konstrukcji grilla. Zwykłe cegły ceramiczne, wykorzystywane w budownictwie, równie nie nadają się do zastosowań związanych z ogniem. Ich niska odporność na ciepło sprawia, że nie są w stanie wytrzymać intensywnego działania ognia. Powszechnym błędem jest założenie, że jakakolwiek cegła może być użyta do paleniska, co prowadzi do niebezpiecznych sytuacji, a także do znacznego obniżenia efektywności grillowania. Dlatego ważne jest, aby wybierać materiały, które są zaprojektowane specjalnie w celu wytrzymania wysokich temperatur i zapewniają bezpieczeństwo oraz skuteczność grilla.
Pytanie 7
W pokazanym na ilustracji fragmencie projektu, do połączenia elementów drewnianych zastosowano
A. gwoździe.
B. wkręty.
C. śruby.
D. nity.
Wybór odpowiedzi, która wskazuje na inne elementy złączne, może wynikać z niepełnego zrozumienia ich funkcji i zastosowania w połączeniach drewnianych. Nity, na przykład, są elementami przymocowującymi, które nie mają gwintu i wymagają specyficznych narzędzi do montażu, takich jak nitownice. Zastosowanie nitów w połączeniach drewnianych nie zapewnia takiej samej siły trzymania jak wkręty, a ich użycie jest ograniczone do sytuacji, w których nie ma możliwości użycia wkrętów lub śrub. Z kolei śruby, choć mają gwint, potrzebują nakrętek i podkładek do prawidłowego zamocowania, co czyni je mniej praktycznymi w przypadku połączeń jednoczęściowych drewna. Gwoździe, mimo że są często stosowane w budownictwie, nie oferują takiej siły trzymania jak wkręty, szczególnie w przypadku elementów poddawanych ruchom lub obciążeniom dynamicznym. Główne błędy myślowe w wyborze niewłaściwych odpowiedzi mogą wynikać z niejasnego spojrzenia na różnice pomiędzy elementami złącznymi oraz braku wiedzy na temat ich zastosowania w praktyce. Dobrą praktyką jest znajomość charakterystyki każdego z tych elementów, co pozwala na dobór odpowiednich rozwiązań w zależności od konkretnego projektu.
Pytanie 8
Podstawowym zamysłem tworzenia ogrodów deszczowych w miastach jest
A. zwiększenie retencji i infiltracji wód opadowych
B. zmniejszenie jednolitości krajobrazu
C. zwiększenie liczby siedlisk ptaków śpiewających
D. redukcja powierzchni utwardzonych
Zwiększenie retencji i infiltracji wód opadowych jest kluczowym celem budowy ogrodów deszczowych, szczególnie w obszarach zurbanizowanych, gdzie zyskują one na znaczeniu ze względu na intensyfikację zmian klimatycznych. Ogrody deszczowe, poprzez swoją przemyślaną konstrukcję, pozwalają na efektywne zatrzymywanie i wchłanianie wód opadowych, co przyczynia się do zmniejszenia ryzyka powodzi oraz erozji gruntów. Dzięki zastosowaniu odpowiednich roślin, które są dostosowane do warunków wilgotnych, można osiągnąć efektywną filtrację zanieczyszczeń z wód deszczowych. Przykładowo, w miastach takich jak Portland w Stanach Zjednoczonych, ogrody deszczowe wykorzystywane są do zarządzania wodami opadowymi, a ich zastosowanie zredukowało ilość wody odprowadzanej do systemów kanalizacyjnych o 30%. W myśl standardów zrównoważonego rozwoju oraz dobrych praktyk w zakresie gospodarki wodnej, ogrody deszczowe stanowią nie tylko rozwiązanie problemów hydrologicznych, ale również przyczyniają się do poprawy jakości życia mieszkańców przez zwiększenie bioróżnorodności i estetyki miejskiej.
Pytanie 9
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 10
Przedstawione na zdjęciu narzędzie stosowane jest do
A. zacierania tynku.
B. szpachlowania ścian.
C. fugowania spoin.
D. nakładania zaprawy.
Wybór innych odpowiedzi może wynikać z pewnych nieporozumień dotyczących funkcji narzędzi budowlanych. Szpachlowanie ścian oraz fugowanie spoin to czynności, które wymagają użycia innych narzędzi i technik. Szpachlowanie jest procesem wygładzania powierzchni, który najczęściej odbywa się z użyciem specjalnych szpachli lub narzędzi o gładkiej powierzchni, które różnią się od kielnii murarskiej zarówno kształtem, jak i przeznaczeniem. Z kolei fugowanie spoin polega na wypełnianiu przestrzeni wolnych między elementami budowlanymi, takimi jak płytki, co również wymaga użycia fugówki lub innego dedykowanego narzędzia. Zacieranie tynku, mimo że może wydawać się zbliżonym procesem, również realizowane jest przy użyciu narzędzi, które mają zupełnie inny kształt i właściwości. Z tego powodu, kluczowe jest zrozumienie, że każde z tych działań wymaga właściwego narzędzia, a użycie niewłaściwego narzędzia może prowadzić do niezadowalających rezultatów w pracy budowlanej. Niezrozumienie właściwych zastosowań narzędzi budowlanych często prowadzi do obniżenia jakości wykonania, co jest sprzeczne z dobrymi praktykami w budownictwie, które podkreślają znaczenie dostosowania narzędzi do konkretnej pracy.
Pytanie 11
Która z technik rysunkowych nie będzie użyteczna w celu przygotowania wizualizacji różnorodności kolorystycznej ogrodu w trakcie roku?
A. Technika kredek świecowych
B. Technika ołówka
C. Technika kredek akwarelowych
D. Technika pasteli
Technika ołówka jest odpowiednia, gdyż jej możliwości ograniczają się w głównej mierze do precyzyjnego rysowania konturów oraz detali. Nie dostarcza ona jednak bogatej palety kolorów ani nie pozwala na efektywne oddanie subtelnych zmian tonacji barw, co jest kluczowe w wizualizacji kolorystycznej ogrodu w ciągu roku. W przypadku przedstawiania zmienności kolorystycznej, istotne jest uchwycenie różnorodności barw, co można osiągnąć dzięki technikom takim jak kredki świecowe, pasteli czy kredki akwarelowe, które oferują większe możliwości w zakresie mieszania kolorów oraz ich intensywności. Na przykład, technika pasteli umożliwia tworzenie miękkich przejść kolorystycznych, co może doskonale oddać zmieniające się odcienie roślinności w różnych porach roku. Używając tych technik, artyści mogą generować wizualizacje, które są bardziej realistyczne i estetycznie atrakcyjne. W związku z tym, technika ołówka nie jest odpowiednia do tego celu, gdyż nie spełnia wymagań dotyczących wyrazistości kolorystycznej.
Pytanie 12
Wyposażenie ogrodów zmysłowych skoncentrowanych na dotyku cechuje się bogactwem oraz różnorodnością
A. barw
B. dźwięków
C. faktur
D. zapachów
Odpowiedź 'faktur' jest prawidłowa, ponieważ ogrody sensoryczne są projektowane z myślą o dostarczaniu różnorodnych doświadczeń zmysłowych, w tym zmysłu dotyku. Faktury obiektów w ogrodzie, takie jak szorstkie kamienie, gładkie liście, czy miękkie poduszki roślinne, mają na celu stymulowanie dotyku, co jest kluczowe dla osób rozwijających się sensorycznie, szczególnie dzieci oraz osób z niepełnosprawnościami. W praktyce, bogactwo faktur sprzyja eksploracji i interakcji, pozwalając na wieloaspektowe doświadczanie przestrzeni. Wzbogacone o różnorodne tekstury, ogrody sensoryczne mogą wspierać terapie zajęciowe oraz edukację sensoryczną. Przykładem mogą być ogrody z roślinami o różnych fakturach liści, jak miękka lawenda czy szorstki rozmaryn, które zachęcają do dotykania i odkrywania. W kontekście standardów branżowych, projektowanie ogrodów sensorycznych uwzględnia zasady dostępności, zgodnie z którymi przestrzenie powinny być przyjazne i dostępne dla wszystkich użytkowników, w tym osób z ograniczeniami sensorycznymi.
Pytanie 13
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 14
Ile wynosi grubość warstwy ścieralnej drogi na pokazanym przekroju konstrukcyjnym?
A. 22 cm
B. 12 cm
C. 15 cm
D. 10 cm
Grubość warstwy ścieralnej drogi wynosząca 10 cm jest zgodna z normami budowlanymi oraz praktykami inżynieryjnymi, które sugerują, że taka grubość jest adekwatna dla dróg o średnim natężeniu ruchu. Warstwa ścieralna pełni kluczową rolę w zapewnieniu odpowiedniej jakości nawierzchni, jej trwałości oraz bezpieczeństwa użytkowników. W przypadku dróg o dużym natężeniu ruchu, grubość ta może być większa, natomiast dla dróg lokalnych często wystarcza 10 cm. Przykłady zastosowań tej grubości można znaleźć w projektach dróg gminnych, gdzie celem jest optymalizacja kosztów budowy przy zachowaniu odpowiednich standardów jakości. Ponadto, w kontekście inżynierii ruchu, utrzymanie odpowiedniej grubości warstwy ścieralnej pozwala na efektywniejsze odprowadzanie wody opadowej, co znacząco wpływa na bezpieczeństwo na drodze, minimalizując ryzyko aquaplaningu. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z normą PN-EN 13108-1, grubość warstwy ścieralnej powinna być dostosowana do warunków lokalnych oraz przewidywanego obciążenia ruchem, co potwierdza zasadność wyboru 10 cm w kontekście tego pytania.
Pytanie 15
Pokazany na rysunku symbol graficzny jest stosowany do zaznaczenia na mapach zasadniczych
A. pomnika.
B. fontanny.
C. studni.
D. latarni.
Symbol graficzny przedstawiony na zdjęciu, czyli okrąg z kropką w środku, jest standardowym oznaczeniem stosowanym na mapach zasadniczych do zaznaczania studni. W kontekście kartografii, oznaczenia te są ściśle określone w normach takich jak PN-EN ISO 19117, które definiują przestrzenne dane geograficzne oraz ich wizualizację. Użycie tego symbolu na mapach topograficznych ma na celu ułatwienie użytkownikom orientacji w terenie oraz szybkiego lokalizowania źródeł wody. W praktyce, oznaczenia studni są kluczowe w obszarach wiejskich, gdzie dostęp do wody pitnej jest istotny dla mieszkańców. Zrozumienie takich symboli zwiększa efektywność korzystania z map i pozwala na lepsze planowanie w zakresie gospodarowania wodą, co jest niezbędne w kontekście ochrony zasobów naturalnych i zarządzania przestrzenią.
Pytanie 16
Który sposób budowy murka pozwala na obsadzenie go roślinami?
A. Na zaprawę.
B. Na sucho.
C. W klin.
D. W piątkę.
Układanie murka w klin, na zaprawę czy w piątkę, to metody, które nie sprzyjają obsadzaniu murków roślinnością. W przypadku układania w klin, kamienie są ustawiane pod kątem, co nie tworzy wystarczających przestrzeni dla wzrostu roślin. Metoda ta zazwyczaj skupia się na estetyce i stabilności konstrukcji, a nie na integracji z krajobrazem. Z kolei murek ułożony na zaprawę cementową, chociaż zapewnia niezwykle mocną konstrukcję, tworzy hermetyczną barierę, która uniemożliwia roślinom przenikanie w głąb. Użycie zaprawy ogranicza również naturalne procesy drenażowe, zwiększając ryzyko zalania oraz degradacji muru z powodu osadzania się wody. W odniesieniu do metody w piątkę, polega ona na układaniu elementów w regularny, uporządkowany sposób, co ponownie nie pozostawia miejsca na zasiew roślinności. Błędem w rozumieniu tych technik jest myślenie, że układanie murków ma wyłącznie na celu ich stabilność, a nie ich rolę w ekosystemie. W praktyce, nowoczesne podejścia w budownictwie ogrodowym kładą duży nacisk na harmonijne współistnienie architektury i przyrody, co znacząco wpływa na estetykę i funkcjonalność przestrzeni zewnętrznych.
Pytanie 17
Jaką długość będzie miała zbiornik wodny na planie w skali 1:50, jeśli jego rzeczywista długość wynosi 4 m?
A. 2 cm
B. 8 cm
C. 16 cm
D. 4 cm
Odpowiedź 8 cm jest prawidłowa, ponieważ w skali 1:50 oznacza, że każdy 1 cm na planie odpowiada 50 cm w rzeczywistości. Długość zbiornika wodnego wynosi 4 m, co przelicza się na 400 cm w rzeczywistości. Aby znaleźć długość zbiornika na planie, dzielimy rzeczywistą długość przez skalę: 400 cm / 50 = 8 cm. Tego typu przeliczenia są istotne w różnych dziedzinach, takich jak architektura, inżynieria czy planowanie przestrzenne, gdzie dokładne odwzorowanie obiektów w zmniejszonej skali jest kluczowe. Umożliwia to projektantom i inżynierom efektywne planowanie i komunikację wizualną. Ważne jest zrozumienie, jak używać skal w projektach, aby uniknąć błędów i zapewnić, że wszystkie elementy projektu będą odpowiednio wyważone i proporcjonalne.
Pytanie 18
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 19
Wartość nakładu dla betonu potrzebnego do budowy ławek parkowych z betonu żwirowego monolitycznego wynosi 1,02 m3 na 1 m3. Jaką wartość ma nakład dla masy betonowej przy wykonaniu dwóch takich ławek o wymiarach 1,00 m x 0,50 m x 0,50 m?
A. 0,25 m3
B. 0,51 m3
C. 1,02 m3
D. 2,04 m3
Wybór błędnej odpowiedzi może wynikać z niedokładnych obliczeń lub niezrozumienia koncepcji nakładu materiałów. Na przykład, jeśli ktoś wskazał 2,04 m3, mógł pomylić jednostki objętości lub nie uwzględnić nakładu. Również odpowiedzi takie jak 0,25 m3 są niepoprawne, ponieważ odnoszą się do objętości jednej ławki, ale nie biorą pod uwagę dodatkowego nakładu na masę betonową. Z kolei odpowiedź 1,02 m3 sugeruje, że ktoś mógł błędnie przyjąć, że jest to całkowita ilość betonu potrzebna na dwie ławki, ale nie uwzględniłby przelicznika nakładu, co jest kluczowe w dostosowywaniu objętości materiałów budowlanych. W inżynierii budowlanej kluczowe jest, aby dokładnie znać wskaźniki nakładów, gdyż mają one istotne znaczenie w kontekście kosztów i efektywności materiałowej. Pominięcie tych wskaźników prowadzi do błędnych oszacowań, co w praktyce może skutkować poważnymi problemami w realizacji projektów budowlanych, w tym opóźnieniami i przekroczeniami budżetowymi.
Pytanie 20
Betonową palisadę używaną do budowy schodów terenowych należy osadzić na głębokości
A. 1/4 wysokości elementu
B. 1/2 wysokości elementu
C. 1/3 wysokości elementu
D. 2/3 wysokości elementu
Odpowiedź '2/3 wysokości elementu' jest poprawna, ponieważ zapewnia odpowiednią stabilność i trwałość konstrukcji schodów terenowych. Wkopywanie palisad betonowych na głębokość równą 2/3 wysokości elementu jest zgodne z powszechnie stosowanymi normami budowlanymi, które podkreślają znaczenie głębokości zakopania w celu zminimalizowania ryzyka przesunięcia lub wywrócenia się elementów na skutek obciążeń zewnętrznych, takich jak zmiany temperatury, opady czy obciążenie dynamiczne. Na przykład, jeśli wysokość palisady wynosi 90 cm, to jej zakopanie na głębokość 60 cm (2/3) gwarantuje, że około 30 cm pozostaje ponad poziom gruntu, co pozwala na skuteczne prowadzenie wody oraz ochronę przed erozją. Przy projektowaniu schodów terenowych ważne jest również uwzględnienie rodzajów gleby oraz warunków hydrologicznych, które mogą wpływać na stabilność konstrukcji. W przypadku gruntów sypkich lub luźnych, zaleca się nawet głębsze zakopanie, aby zredukować ryzyko osuwisk i zjawisk związanych z osiadaniem ziemi. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami inżynieryjnymi i może przyczynić się do wydłużenia żywotności całej konstrukcji.
Pytanie 21
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 22
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 23
Aby zwiększyć przyczepność zaprawy klejowej do podłoża, należy zastosować
A. pacy zębatej
B. kielni trójkątnej
C. pędzla płaskiego
D. pacy gładkiej
Paca zębata jest narzędziem zaprojektowanym specjalnie do rozprowadzania zaprawy klejowej, które zapewnia odpowiednią przyczepność materiału do podłoża. Jej ząbkowana powierzchnia pozwala na tworzenie rowków w zaprawie, co zwiększa powierzchnię styku między klejem a materiałem, takim jak płytki ceramiczne czy kamień. Właśnie te rowki są kluczowe, ponieważ pozwalają na odpowiednie wnikanie zaprawy w nierówności podłoża, co znacząco poprawia adhezyjne właściwości połączenia. Przykładem zastosowania pacy zębatej może być układanie płytek w łazience, gdzie odpowiednia przyczepność ma kluczowe znaczenie dla trwałości i estetyki wykonanej powierzchni. Dobrą praktyką jest stosowanie pacy zębatej o odpowiednim rozmiarze zębów, co uzależnione jest od rodzaju kleju oraz materiału, który kładziemy. Na przykład, dla większych płytek ceramicznych zaleca się stosowanie pacy z większymi zębami, co pozwala na lepsze wypełnienie przestrzeni pod płytką zaprawą. Standardy branżowe, takie jak normy EN 12004 dotyczące klejów do płytek, również podkreślają znaczenie odpowiedniego przygotowania podłoża oraz właściwego narzędzia do aplikacji, co w praktyce przekłada się na wytrzymałość i funkcjonalność wykonanej pracy.
Pytanie 24
"Ważka" stanowi charakterystyczny element umeblowania
A. placów zabaw
B. ogrodów botanicznych
C. terenów turystycznych
D. zadrzewień izolacyjnych
Wybór odpowiedzi 'placów zabaw' jako typowego elementu wyposażenia, w kontekście ważki, jest poprawny, ponieważ ważki są często używane jako elementy dekoracyjne oraz edukacyjne w przestrzeniach dla dzieci. Przykładowo, w projektowaniu placów zabaw, ważka może pełnić rolę atrakcyjnej do zabawy konstrukcji, która jednocześnie wprowadza elementy przyrody, umożliwiając dzieciom naukę o owadach i ich ekosystemach. Ponadto, zgodnie z normami bezpieczeństwa i zdrowia, takie wyposażenie powinno być wykonane z materiałów odpowiednich dla dzieci, co może obejmować również formy stylizowane na ważki, które są bezpieczne i dostosowane do aktywności dziecięcych. W praktyce, takie elementy sprzyjają rozwijaniu koordynacji, motoryki oraz wyobraźni dzieci, co jest zgodne z zaleceniami dotyczących tworzenia przyjaznych i stymulujących przestrzeni do zabawy dla najmłodszych.
Pytanie 25
Stojak na rowery stanowi istotny element wyposażenia
A. ogrodu zoologicznego
B. cmentarza
C. parku krajobrazowego
D. bulwaru
Stojak na rowery jest kluczowym elementem infrastruktury rowerowej, szczególnie w kontekście bulwarów, które stanowią popularne miejsca rekreacyjne. Te tereny często przyciągają dużą liczbę rowerzystów, którzy potrzebują bezpiecznych i wygodnych miejsc do parkowania swoich pojazdów. Stojaki na rowery promują aktywny styl życia oraz ułatwiają dostęp do atrakcji turystycznych z wykorzystaniem ekologicznego środka transportu. Przykłady dobrze zaprojektowanych stojaków na rowery można znaleźć w wielu miastach, gdzie są one regularnie integrowane z innymi elementami infrastruktury, takimi jak ścieżki rowerowe czy punkty wynajmu rowerów. Dobrze zaprojektowane stojaki powinny być odporne na warunki atmosferyczne i umożliwiać stabilne przypięcie roweru, co ogranicza ryzyko kradzieży. Dodatkowo, zgodne ze standardami, powinny być również dostosowane do różnych typów rowerów, w tym elektrycznych, co zwiększa ich funkcjonalność i dostępność dla szerszej grupy użytkowników.
Pytanie 26
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 27
Który materiał najlepiej nadaje się na nawierzchnię placu zabaw, aby zmaksymalizować bezpieczeństwo dzieci?
A. Piasek
B. Beton
C. Drewniane deski
D. Asfalt
Piasek jest popularnym materiałem stosowanym na nawierzchniach placów zabaw z kilku powodów. Przede wszystkim jest on naturalnym amortyzatorem, co oznacza, że skutecznie pochłania energię upadków, minimalizując ryzyko urazów. Kiedy dzieci biegają, skaczą lub upadają, piasek zmniejsza siłę uderzenia, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa, zwłaszcza w strefach pod urządzeniami do wspinaczki czy huśtawkami. Dodatkowo, piasek jest materiałem, który można łatwo utrzymać w czystości, a jego koszt jest stosunkowo niski. Jest również przyjazny dla środowiska, ponieważ nie zawiera szkodliwych substancji chemicznych. Warto zauważyć, że zgodnie z wytycznymi wielu organizacji zajmujących się bezpieczeństwem dzieci, takich jak ASTM International, piasek jest klasyfikowany jako bezpieczny materiał dla placów zabaw. Jest on również przyjemny w dotyku, co zachęca dzieci do zabawy. Piasek pełni także funkcję edukacyjną, pozwalając dzieciom na rozwijanie kreatywności poprzez budowanie zamków czy tworzenie innych konstrukcji.
Pytanie 28
Który typ płytek nie nadaje się do wykorzystania jako okładzina betonowego muru oporowego?
A. Płytki kamienne
B. Płytki klinkierowe
C. Płytki gresowe
D. Płytki gipsowe
Płytki kamienne, gresowe i klinkierowe są często stosowane jako okładzina murek oporowych, jednak ich wykorzystanie wiąże się z określonymi właściwościami materiału i warunkami lokalnymi. Kamień naturalny, znany z wysokiej trwałości i odporności na działanie wilgoci, może być stosowany w projektach, które wymagają solidnych rozwiązań budowlanych, jednocześnie nadając estetykę przestrzeni. Gres, będący materiałem ceramicznym, odznacza się niską nasiąkliwością oraz dużą odpornością na uszkodzenia mechaniczne, co czyni go doskonałym wyborem do okładzin w trudnych warunkach. Klinkier, podobnie jak gres, to materiał charakteryzujący się dużą wytrzymałością na działanie wody, a także dobrą odpornością na zarysowania i zniszczenia. Wybór niewłaściwego materiału, takiego jak gips, często wynika z pomyłki w ocenie jego właściwości – gips jest materiałem, który nie tylko szybko ulega zniszczeniu w warunkach wilgotnych, ale również nie zapewnia odpowiedniego wsparcia dla konstrukcji murków oporowych. Ponadto, podczas planowania budowy czy remontu, niezwykle istotne jest zwrócenie uwagi na normy budowlane oraz praktyki inżynieryjne, które nakładają obowiązek stosowania materiałów odpornych na warunki atmosferyczne. Ignorowanie tych zasad prowadzi do skrócenia żywotności konstrukcji, co może skutkować poważnymi konsekwencjami finansowymi i bezpieczeństwa. Dlatego zrozumienie właściwości materiałów budowlanych oraz ich zastosowania jest kluczem do efektywnego projektowania i realizacji budowli.
Pytanie 29
Warstwę podbudowy ścieżki pieszej o szerokości 1,0 m należy odpowiednio zagęścić
A. młotem pneumatycznym
B. wałem strunowym
C. zagęszczarką płytową
D. wałem Campbella
Zagęszczarka płytowa to narzędzie idealne do ubijania podbudowy ścieżek pieszych, szczególnie w przypadku wąskich przestrzeni, takich jak ta o szerokości 1,0 m. Dzięki swojej konstrukcji, zagęszczarka płytowa zapewnia równomierne rozłożenie siły ubicia na powierzchni, co skutkuje jednolitą gęstością podłoża. Jest to kluczowe dla zabezpieczenia stabilności i trwałości nawierzchni. W praktyce, zastosowanie zagęszczarki płytowej pozwala na efektywne zagęszczenie różnych materiałów, takich jak żwir, piasek czy grunt, co jest zgodne z normami budowlanymi. Dobrą praktyką jest przeprowadzanie zagęszczania w kilku przejściach, co dodatkowo zwiększa efektywność procesu. Ponadto, zagęszczarki płytowe są stosunkowo proste w obsłudze i nie wymagają dużej siły fizycznej, co czyni je dostępnymi dla różnych użytkowników, od profesjonalnych wykonawców po amatorów budowlanych.
Pytanie 30
Jakiego typu pręty powinno się zastosować do budowy żelbetowego murka oporowego?
A. Sześciokątne
B. Gładkie
C. Gwintowane
D. Żebrowane
Wybór prętów gładkich do wykonania żelbetowego murka oporowego jest nieodpowiedni, ponieważ pręty te mają ograniczoną przyczepność do betonu. W przypadku obciążeń dynamicznych lub statycznych, jakie występują w murkach oporowych, pręty gładkie mogą ulegać przemieszczeniu, co prowadzi do osłabienia całej konstrukcji. Z kolei pręty sześciokątne, mimo że mogą wydawać się atrakcyjne z estetycznego punktu widzenia, nie są standardem w budownictwie żelbetowym. Ich kształt nie zapewnia odpowiednich właściwości mechanicznych wymaganych dla konstrukcji oporowych, a dodatkowo ich produkcja jest mniej ekonomiczna. Zastosowanie prętów gwintowanych w murkach oporowych jest również niewłaściwe, ponieważ tego typu pręty są przeznaczone do zastosowań wymagających połączeń śrubowych, a nie do wbetonowywania w masy betonowe. Typowym błędem myślowym przy wyborze prętów do żelbetu jest skupienie się na estetyce lub nietypowych rozwiązaniach konstrukcyjnych, które nie spełniają podstawowych wymogów inżynieryjnych. W praktyce budowlanej, zawsze należy kierować się zasadami sztuki budowlanej oraz normami, które precyzyjnie określają, jakie materiały powinny być używane w danym kontekście, a ignorowanie tych wytycznych może prowadzić do niebezpieczeństwa i awarii konstrukcji.
Pytanie 31
Jakie kruszywo zapewnia najwyższą wytrzymałość dla podbudowy drogi?
A. Piasek
B. Kleńce
C. Żwir
D. Tłuczeń
Tłuczeń, jako kruszywo stosowane w budownictwie drogowym, charakteryzuje się wysoką wytrzymałością oraz odpowiednią gradacją, co czyni go idealnym materiałem do budowy podbudowy dróg. Jest to materiał uzyskiwany poprzez kruszenie skał, co nadaje mu ostre krawędzie i odpowiednią teksturę, zapewniając doskonałe właściwości adhezyjne. Dzięki tym cechom, tłuczeń skutecznie przenosi obciążenia z nawierzchni drogi na podłoże, co jest kluczowe dla zapewnienia trwałości infrastruktury drogowej. W praktyce, tłuczeń stosowany jest w różnych warstwach konstrukcyjnych dróg, w tym w warstwie nośnej oraz jako materiał stabilizujący. Wiele norm budowlanych, w tym PN-EN 13242, podkreśla znaczenie stosowania odpowiednich kruszyw, a tłuczeń spełnia ich wymagania, co czyni go preferowanym materiałem w budownictwie drogowym. Przykładowo, w przypadku budowy dróg o dużych obciążeniach, takich jak trasy komunikacji ciężkiego transportu, zastosowanie tłucznia jako podbudowy zwiększa żywotność nawierzchni oraz minimalizuje ryzyko powstawania uszkodzeń.
Pytanie 32
Na jakim dokumencie kartograficznym można znaleźć położenie systemu wodociągowego?
A. Ortofotomapie
B. Mapie zasadniczej
C. Zdjęciu lotniczym
D. Mapie topograficznej
Mapa zasadnicza jest dokumentem kartograficznym, który zawiera szczegółowe informacje o zagospodarowaniu przestrzennym oraz infrastrukturze, w tym również o instalacjach wodociągowych. Zgodnie z normami dotyczących mapowania, mapa zasadnicza powinna być aktualizowana na podstawie danych zebranych od lokalnych władz i instytucji zajmujących się infrastrukturą. Dzięki temu, użytkownicy mogą szybko i łatwo zlokalizować wszelkie obiekty związane z infrastrukturą wodociągową, takie jak rury, zbiorniki czy stacje uzdatniania wody. Przykładem zastosowania mapy zasadniczej jest planowanie nowych inwestycji w infrastrukturę, gdzie wiedza o istniejących wodociągach jest kluczowa dla uniknięcia kolizji z nowymi projektami budowlanymi. Mapa ta jest również używana przez służby ratunkowe i zarządzające kryzysami, aby zidentyfikować lokalizacje istotnych instalacji w sytuacjach awaryjnych, co podkreśla jej praktyczne znaczenie.
Pytanie 33
O jakie obiekty odbywa się rewaloryzacja?
A. ogrody zabytkowe
B. pomniki przyrody
C. budowle habitatowe
D. rezerwaty przyrody
Pomniki przyrody, budowle habitatowe oraz rezerwaty przyrody są ważnymi elementami ochrony środowiska, jednak nie podlegają rewaloryzacji w takim samym sensie, jak ogrody zabytkowe. Pomniki przyrody są to obiekty przyrodnicze, które zostały uznane za cenne ze względu na swoje walory przyrodnicze, estetyczne lub historyczne, jednak ich ochrona koncentruje się na zachowaniu ich naturalnego stanu, a nie na przywracaniu ich do historycznej formy. Budowle habitatowe, natomiast, odnoszą się do konstrukcji, które mają na celu wspieranie życia dzikich zwierząt, ale nie są związane z tradycją ogrodów. Rezerwaty przyrody są obszarami wydzielonymi w celu ochrony ekosystemów, a ich celem jest zachowanie naturalnych procesów ekologicznych, co wyklucza jakiekolwiek działania rewaloryzacyjne. Typowym błędem myślowym jest mylenie ochrony przyrody z rewaloryzacją, co prowadzi do nieporozumień w zakresie działań konserwatorskich. Kluczowe jest zrozumienie, że rewaloryzacja dotyczy obiektów, które mają wyraźne znaczenie kulturowe, a nie tylko przyrodnicze. W praktyce oznacza to, że ogrody zabytkowe wymagają szczególnego traktowania jako miejsca, które łączą historię, sztukę oraz przyrodę w sposób, który nie jest stosowany do pomników przyrody czy rezerwatów.
Pytanie 34
Plan zagospodarowania terenu budowlanego zwykle opracowuje się w skali
A. 1:5000
B. 1:500
C. 1:2000
D. 1:200
Plan zagospodarowania działki budowlanej najczęściej wykonuje się w skali 1:500, ponieważ ta skala pozwala na szczegółowe odwzorowanie terenu oraz zaplanowanie wszystkich elementów infrastruktury, takich jak budynki, drogi, tereny zielone i inne obiekty. W tej skali można precyzyjnie uwzględnić wszystkie niezbędne elementy, a także ich wzajemne relacje przestrzenne. Na przykład, w przypadku projektowania osiedla mieszkaniowego, skala 1:500 umożliwia architektom i urbanistom dokładne rozmieszczenie domów, parkingów oraz przestrzeni wspólnych, co jest kluczowe dla funkcjonalności i estetyki całego projektu. Ponadto, w Polsce standardy urbanistyczne, takie jak Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, oraz wytyczne dotyczące projektowania terenów zabudowanych, podkreślają znaczenie detali, które są najlepiej odwzorowywane w mniejszych skalach. Dlatego też, korzystanie z skali 1:500 w planach zagospodarowania działek budowlanych jest uznawane za najlepszą praktykę w branży.
Pytanie 35
Którego rodzaju murka dotyczy wykaz planowanych prac?
| Wykaz planowanych prac | |
|---|---|
| Lp. | Rodzaj robót |
| 1. | Prace organizacyjne i porządkowe. |
| 2. | Wytyczenie murka w terenie zgodnie z projektem. |
| 3. | Wykonanie wykopu. |
| 4. | Wylanie fundamentu. |
| 5. | Dobór odpowiedniej wielkości kamienia. |
| 6. | Budowa murka przy użyciu zaprawy. |
| 7. | Ułożenie płyt zwieńczających. |
A. Oporowego murowanego z elementów kamiennych prefabrykowanych.
B. Oporowego betonowego licowanego kamieniami.
C. Wolnostojącego kamiennego suchego.
D. Wolnostojącego murowanego z kamieni.
Wybór odpowiedzi dotyczącej wolnostojącego murowanego z kamieni jest właściwy, ponieważ na podstawie wykazu planowanych prac wskazano zastosowanie zaprawy oraz dobór odpowiedniej wielkości kamienia. W praktyce, mury murowane z kamieni są często stosowane w ogrodzeniach, ścianach ozdobnych oraz jako elementy architektury krajobrazu. Ich budowa wymaga przestrzegania określonych standardów budowlanych, takich jak normy dotyczące wytrzymałości materiałów oraz technik murowania. DBR (Dobra Praktyka Budowlana) zaleca stosowanie zaprawy do murowania, co zapewnia trwałość i stabilność konstrukcji. Ponadto, mury murowane często cechują się lepszą izolacyjnością termiczną i akustyczną w porównaniu do murów suchych, co czyni je bardziej funkcjonalnymi w zastosowaniach budowlanych. Zrozumienie różnicy między różnymi rodzajami murów jest kluczowe dla efektywnego planowania i realizacji projektów budowlanych.
Pytanie 36
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 37
Na zamieszczonym rysunku pokazano
A. element podświetlający brzeg zbiornika.
B. fragment systemu odprowadzającego wodę ze zbiornika.
C. fragment systemu przelewowego zbiornika.
D. element napowietrzający wodę.
Elementy, które zostały błędnie zinterpretowane jako inne komponenty zbiornika, mogą prowadzić do poważnych nieporozumień w zakresie projektowania i utrzymania systemów wodnych. W przypadku pierwszej opcji, opisującej element podświetlający brzeg zbiornika, warto zauważyć, że nie ma standardowych praktyk, które przewidują stosowanie podświetlenia jako elementu funkcjonalnego w zbiornikach, co może sugerować brak zrozumienia dla roli, jaką odgrywają takie systemy w infrastrukturze. Z kolei fragment systemu napowietrzającego wodę, który jest drugą błędną koncepcją, nie odpowiada zastosowaniu przedstawionemu na rysunku. Napowietrzanie jest kluczowym procesem w biologicznych systemach oczyszczania, ale nie ma to odniesienia do systemów przelewowych, które działają na zupełnie innych zasadach. Ostatecznie, odpowiedź dotycząca systemu odprowadzającego wodę ze zbiornika jest również myląca, ponieważ te systemy nie są w stanie efektywnie kontrolować poziomu wody oraz nie kierują wody do filtrów, jak ma to miejsce w systemach przelewowych. Takie nieprawidłowe wnioski mogą wynikać z braku zrozumienia podstawowych zasad hydrauliki oraz nieznajomości specyficznych funkcji różnych elementów systemu zbiornikowego, co jest kluczowe w kontekście projektowania skutecznych rozwiązań inżynieryjnych.
Pytanie 38
Jaką kwotę stanowi kosztorys dla 850 m2 kostki brukowej, jeśli jej cena rynkowa to 83,50 zł/ m2?
A. 70 970,00 zł
B. 7 097,50 zł
C. 70 975,00 zł
D. 7 970,00 zł
Aby obliczyć wartość kosztorysową 850 m2 kostki brukowej przy cenie rynkowej wynoszącej 83,50 zł/m2, należy pomnożyć powierzchnię przez cenę jednostkową. Wzór na obliczenie kosztorysu to: koszt = powierzchnia × cena za m2. Zatem, 850 m2 × 83,50 zł/m2 = 70 975,00 zł. Prawidłowe oszacowanie kosztów budowlanych jest kluczowe w branży budowlanej, aby zapobiec niedoszacowaniu wydatków, co może prowadzić do problemów finansowych podczas realizacji projektu. Wiedza o cenach materiałów budowlanych oraz umiejętność ich obliczania jest niezbędna dla projektantów, inżynierów i wykonawców. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce jest przygotowanie ofert dla klientów, gdzie precyzyjne obliczenie kosztów pozwala na lepsze planowanie finansowe i zwiększa konkurencyjność firmy na rynku.
Pytanie 39
Aby wzmocnić brzegi zbiornika wodnego poprzez faszynowanie, należy użyć
A. kamienie, kosze z metalowej siatki
B. nasiona traw, perforowane płyty betonowe
C. drewniane kołki, cienkie gałęzie drzew lub krzewów
D. grodnice winylowe, żwir
Wybór nasion traw i ażurowych płyt betonowych jako metod umocnienia brzegów oczka wodnego jest nieadekwatny z kilku powodów. Choć nasiona traw mogą być korzystne w kontekście stabilizacji gruntów, ich efektywność zależy od wielu czynników, takich jak gatunek trawy, warunki glebowe oraz dostępność wody. Nasiona te nie zaspokoją jednak potrzeby natychmiastowego zabezpieczenia brzegów, co jest kluczowe w sytuacjach, gdy występują silne prądy wodne lub erozja. Ażurowe płyty betonowe są ciężkimi i sztywnymi elementami, które mogą wprowadzać dodatkowe zagrożenia dla lokalnego ekosystemu, w tym dla ryb i ptaków. Mogą także prowadzić do destabilizacji naturalnej struktury brzegów, powodując ich dalszą erozję. Kamienie oraz kosze z metalowej siatki, mimo że mogą być użyte do umocnienia brzegów, nie są tak elastyczne jak naturalne metody, co może ograniczać ich skuteczność w zmieniających się warunkach wodnych. Grodnice winylowe oraz żwir, chociaż stosowane w niektórych projektach inżynieryjnych, nie są rozwiązaniem dostosowanym do naturalnego środowiska wodnego, a ich użycie może w dłuższej perspektywie przyczynić się do degradacji lokalnej fauny i flory. W kontekście umacniania brzegów zbiorników wodnych kluczowe jest stosowanie rozwiązań, które harmonizują z naturą i wspierają lokalny ekosystem.
Pytanie 40
Jaką czynność powinno się wykonać na samym początku podczas odnawiania skorodowanego ogrodzenia panelowego?
A. Nałożenie podkładu antykorozyjnego
B. Oczyszczenie papierem drobnoziarnistym
C. Nałożenie farby
D. Oczyszczenie papierem gruboziarnistym
Nałożenie podkładu antykorozyjnego lub farby bez wcześniejszego oczyszczenia powierzchni ogrodzenia jest podejściem, które nie przyniesie oczekiwanych efektów. Przygotowanie powierzchni jest kluczowe w każdym procesie malarskim, a pominięcie tego kroku prowadzi do poważnych problemów, takich jak łuszczenie się farby czy ponowne tworzenie korozji. Nałożenie podkładu antykorozyjnego jest istotnym etapem, jednak jego skuteczność zależy od stanu powierzchni, na którą jest aplikowany. Jeśli nie zostaną usunięte zanieczyszczenia, farba nie będzie mogła właściwie przylegać, co skutkuje osłabieniem warstwy ochronnej. Użycie papieru drobnoziarnistego na początku może wydawać się kuszącą opcją, ale w rzeczywistości jest to niewłaściwe podejście. Drobnoziarnisty papier ma za zadanie wygładzenie powierzchni, a nie usunięcie rdzy czy innego rodzaju zabrudzeń, co może prowadzić do niepełnego oczyszczenia. Często można spotkać się z błędnym założeniem, że wystarczy jedynie pokryć skorodowane miejsca nową powłoką, co w dłuższym okresie czasu prowadzi do degradacji struktury metalu. Bez odpowiedniego przygotowania, zarówno podkład, jak i farba nie tylko stracą swoją funkcję ochronną, ale również mogą przyczynić się do dalszego rozwoju korozji. Dlatego tak istotne jest, aby najpierw zająć się dokładnym oczyszczeniem skorodowanej powierzchni, co z pewnością przełoży się na jakość i trwałość wykonanych prac malarskich.