Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik urządzeń i systemów energetyki odnawialnej
  • Kwalifikacja: ELE.10 - Montaż i uruchamianie urządzeń i systemów energetyki odnawialnej
  • Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 18:29
  • Data zakończenia: 17 grudnia 2025 19:08

Egzamin niezdany

Wynik: 15/40 punktów (37,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

W porowatych skałach o niskiej wilgotności znajdują się zasoby zmagazynowanej energii

A. petrotermalnej
B. hydrotermalnej
C. konwencjonalnie nieodnawialnej
D. nieodnawialnej
Odpowiedzi takie jak 'hydrotermiczna' czy 'nieodnawialna' są nietrafione, bo w kontekście suchych skał nie pasują do tego, co mówimy o zmagazynowywaniu energii. Hydrotermalne źródła energii zazwyczaj są w wilgotnych miejscach, gdzie gorące płyny geotermalne mogą być wykorzystane do produkcji energii. A w suchych skałach brak wody sprawia, że takie źródła się nie tworzą. Z kolei określenie 'nieodnawialna' dotyczy ogółu zasobów, a nie konkretnego typu energii związanej z porowatymi skałami, więc to też jest mylące. Odpowiedź 'konwencjonalnie nieodnawialnej' też nie pasuje, bo nie wyjaśnia konkretnego kontekstu dotyczącego petrotermicznych zasobów. Często popełniane błędy to pomijanie kluczowych cech geologicznych skał oraz mylenie różnych typów zasobów energetycznych z ich właściwościami fizycznymi. Żeby dobrze zrozumieć, jak działa złoże węglowodorowe, ważne jest, żeby odróżniać różne rodzaje energii i ich geologiczne uwarunkowania.
Pytanie 2

Jakim kolorem jest wyłącznie oznaczony przewód ochronny PE?

A. niebieski
B. brązowy
C. żółto-zielony
D. czerwony
Przewód ochronny PE (Protective Earth) jest oznaczony kolorem żółto-zielonym zgodnie z międzynarodowymi normami, takimi jak IEC 60446 oraz PN-EN 60446. Oznaczenie to ma na celu jednoznaczne rozróżnienie przewodów ochronnych od przewodów zasilających oraz innych przewodów w instalacjach elektrycznych. Przewód PE pełni kluczową funkcję w zapewnieniu bezpieczeństwa użytkowników urządzeń elektrycznych poprzez odprowadzenie prądu doziemnego w przypadku awarii, co minimalizuje ryzyko porażenia prądem. Użycie koloru żółto-zielonego jest standaryzowane na całym świecie, co ułatwia rozpoznawanie przewodów ochronnych, niezależnie od kraju. W praktyce, przewody PE są stosowane w instalacjach domowych i przemysłowych, w tym w urządzeniach takich jak gniazdka, maszyny przemysłowe, a także w instalacjach fotowoltaicznych. Dzięki jednoznacznemu oznaczeniu, technicy i elektrycy mogą szybko zidentyfikować przewody ochronne, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa podczas prac serwisowych.
Pytanie 3

W jednym cyklu obiegu wody nie wolno łączyć rur ze stali ocynkowanej z rurami

A. polietylenowymi sieciowanymi
B. polipropylenowymi
C. miedzianymi
D. polietylenowymi warstwowymi
Połączenie rur ze stali ocynkowanej z rurami miedzianymi jest niewłaściwe z powodu różnic w przewodnictwie elektrycznym i reakcji chemicznych, które mogą wystąpić między tymi dwoma materiałami. Stal ocynkowana, która jest pokryta warstwą cynku, może wchodzić w reakcje galwaniczne z miedzią, co prowadzi do korozji i uszkodzenia rur. Przykładowo, w instalacjach wodociągowych, gdzie pojawia się obecność elektrolitów, taka korozja może znacznie osłabić integralność systemu, prowadząc do wycieków i awarii. Dlatego w praktyce inżynierskiej stosuje się standardy, które zalecają unikanie takich połączeń. Dobre praktyki dotyczące projektowania instalacji hydraulicznych obejmują także stosowanie odpowiednich złączek i przejściówek, które są zaprojektowane w sposób, który minimalizuje ryzyko korozji. Na przykład, zamiast łączyć rury miedziane z ocynkowanymi, lepiej jest zastosować rury z tworzyw sztucznych, które nie wchodzą w reakcje chemiczne z metalami i są bardziej odporne na korozję.
Pytanie 4

Który z przewodów ma oznaczenie ALY?

A. Miedziany, z żyłą jednodrutową i izolacją polwinitową
B. Miedziany, z żyłą wielodrutową i izolacją polietylenową
C. Aluminiowy, z żyłą jednodrutową i izolacją polietylenową
D. Aluminiowy, z żyłą wielodrutową i izolacją polwinitową
Odpowiedź 'Aluminiowy, o żyle wielodrutowej i izolacji polwinitowej' jest prawidłowa, ponieważ przewody oznaczone jako ALY są wykonane z aluminium i charakteryzują się konstrukcją wielodrutową, co zapewnia lepszą elastyczność oraz wytrzymałość mechaniczną. Przewody aluminiowe, w porównaniu do miedzianych, są lżejsze i tańsze, co sprawia, że są często wykorzystywane w instalacjach elektrycznych, zwłaszcza w energetyce oraz w dużych obiektach przemysłowych. Izolacja polwinitowa (PVC) zapewnia dobrą odporność na wilgoć i czynniki chemiczne, co jest kluczowe w zastosowaniach zewnętrznych. Przewody ALY są powszechnie stosowane w instalacjach przesyłowych i rozdzielczych, gdzie wymagana jest wysoka wydajność przy jednoczesnym ograniczeniu kosztów. Warto również zwrócić uwagę na normy, takie jak PN-EN 50525, które regulują wymagania dla przewodów elektrycznych, w tym dla przewodów aluminiowych. Dzięki swoim właściwościom, przewody ALY są idealnym wyborem w wielu aplikacjach elektrycznych, co potwierdzają liczne praktyki branżowe.
Pytanie 5

Moc turbiny wodnej, pracującej ze sprawnością 0,8 przy spadzie 3 m i natężeniu przepływu wody 120 m3/min, wynosi

Przyśpieszenie ziemskie wynosi 9,81 m/s2
A. 784,8 kW
B. 80,0 kW
C. 125,0 kW
D. 47,1 kW
Odpowiedzi, które pokazują inne wartości mocy, mogą być wynikiem błędów w obliczeniach albo niezrozumienia, jak działają turbiny wodne. Na przykład, jeśli ktoś poda 80,0 kW, to możliwe, że myśli, że turbina ma lepszą sprawność niż w rzeczywistości lub źle interpretuje dane o przepływie. Z kolei wynik 125,0 kW może wskazywać, że nie uwzględniono, że moc rzeczywista zawsze jest niższa od teoretycznej. Każda maszyna trzeba pamiętać ma swoje ograniczenia. A jeśli ktoś wpisuje 784,8 kW, to może nie rozumieć, jak oblicza się moc w hydraulice i jakie są realne wartości dla turbin. Często zdarza się też mylić jednostki lub pomijać ważne czynniki, jak gęstość wody czy przyspieszenie ziemskie. Takie błędy mogą prowadzić do strat energetycznych i złego doboru sprzętu w systemach hydroenergetycznych, co nie jest zgodne z najlepszymi praktykami inżynierskimi. Dlatego warto nie tylko znać teoretyczne aspekty obliczeń, ale też praktyczne zastosowania i ograniczenia, które mogą wpłynąć na efektywność i rentowność systemów energetycznych.
Pytanie 6

Podstawą do stworzenia kosztorysu szczegółowego dla instalacji odgromowej paneli fotowoltaicznych są

A. harmonogramy prac
B. katalogi producentów materiałów
C. cenniki jednostkowe
D. katalogi nakładów rzeczowych
Harmonogramy robót, cenniki cen jednostkowych oraz katalogi producentów materiałów to źródła informacji, które mogą wspierać proces kosztorysowania, jednak nie stanowią one podstawy do opracowania szczegółowego kosztorysu instalacji odgromowej ogniw fotowoltaicznych. Harmonogramy robót są narzędziem planistycznym, które pomagają w zarządzaniu czasem realizacji projektu, ale nie dostarczają konkretnych danych dotyczących kosztów materiałów czy robocizny. Z tego powodu mogą prowadzić do nieporozumień w zakresie alokacji budżetów, jeżeli zostaną użyte jako jedyne źródło informacji. Cenniki cen jednostkowych mogą zapewniać orientacyjne wartości, ale nie uwzględniają specyfiki danego projektu, takich jak lokalne koszty robocizny czy różnice w standardach jakości materiałów; w rezultacie korzystanie z nich w oderwaniu od katalogów nakładów rzeczowych może prowadzić do niedoszacowania lub przeszacowania wydatków. Z kolei katalogi producentów materiałów koncentrują się głównie na oferowanych produktach i ich specyfikacjach technicznych, lecz nie przedstawiają pełnego obrazu kosztów związanych z ich montażem czy związanymi pracami. Opierając się na tych źródłach, można łatwo popełnić błąd myślowy, zakładając, że wystarczają do stworzenia dokładnego kosztorysu. W praktyce, niezbędne jest zintegrowanie różnych informacji, a szczególnie poleganie na katalogach nakładów rzeczowych, aby uzyskać rzetelne i precyzyjne dane kosztowe, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży budowlanej. Prawidłowe podejście do kosztorysowania wymaga zrozumienia, że każdy z tych elementów ma swoją rolę, ale żaden z nich nie może zastąpić kompleksowego podejścia opartego na szczegółowych danych o nakładach rzeczowych.
Pytanie 7

Rury powinny być zabezpieczone przed działaniem promieni słonecznych podczas składowania

A. z miedzi
B. z tworzyw sztucznych
C. ze stali nierdzewnej
D. ze stali ocynkowanej
Rury ze stali nierdzewnej, miedzi i stali ocynkowanej mają różne właściwości, które nie zawsze dobrze się sprawdzają w słońcu. Stal nierdzewna jest odporna na korozję, ale w wysokich temperaturach może się deformować, co nie jest najlepsze. Miedź weźmie patynę na powierzchni, co wpływa na estetykę. Stal ocynkowana, mimo że ma warstwę ochronną, też może korodować, jeśli cynk się uszkodzi. Nie powinno się zakładać, że te materiały nie potrzebują ochrony podczas składowania. Właściwie każda rura powinna być zabezpieczona przed słońcem, a w przypadku metali, takich jak stal i miedź, warto pomyśleć o specyficznych środkach ochrony antykorozyjnej. Dobrze jest dobierać materiały nie tylko pod kątem ich właściwości, ale także myśleć o tym, w jakich warunkach będą przechowywane i używane. Wiedza o tych rzeczach jest kluczowa, żeby wszystko działało jak należy.
Pytanie 8

Jak należy łączyć miedziane rury z rurami ze stali ocynkowanej?

A. Zaciska się miedzianą rurę na stalowej rurze
B. Lutuje się stalową złączkę do miedzianej rury
C. Używa się specjalnej złączki mosiężnej jako przejściowej
D. Lutuje się miedzianą złączkę do stalowej rury
Stosowanie specjalnej przejściowej złączki mosiężnej jest właściwym rozwiązaniem przy łączeniu rur miedzianych ze stalowymi. Mosiądz, będący stopem miedzi i cynku, stanowi doskonały materiał do takich zastosowań, ponieważ łączy w sobie korzystne właściwości obu metali. Złączki mosiężne zapewniają trwałe i szczelne połączenia, które są odporne na korozję oraz różnice temperatur. W praktyce, w instalacjach wodociągowych czy grzewczych, gdzie często występują różne materiały, zastosowanie mosiądzu jako łącznika minimalizuje ryzyko wystąpienia reakcji galwanicznych, które mogą prowadzić do osłabienia połączeń. Ważne jest, aby podczas montażu zapewnić odpowiednią jakość złączek oraz przestrzegać norm i standardów branżowych, takich jak PN-EN 1254, które regulują kwestie dotyczące materiałów i metod łączenia rur. Dobrą praktyką jest również stosowanie uszczelek, aby zapewnić szczelność połączenia, co jest kluczowe w instalacjach hydraulicznych.
Pytanie 9

Dobór odpowiedniej powierzchni kolektorów słonecznych do produkcji ciepłej wody użytkowej w budynku jednorodzinnym można przeprowadzić na podstawie zestawów danych, które zawierają następujące informacje:

A. pojemność zbiornika c.w.u., średni współczynnik przewodzenia ciepła, rodzaj kolektora
B. liczba użytkowników korzystających z c.w.u., krotność wymian powietrza, średni współczynnik przewodzenia ciepła
C. pojemność zbiornika c.w.u., zapotrzebowanie na ciepło dla budynku, krotność wymian powietrza
D. liczba użytkowników korzystających z c.w.u., pojemność zbiornika c.w.u., rodzaj kolektora
Patrząc na odpowiedzi, które nie były trafne, można zauważyć, że brakuje w nich paru kluczowych rzeczy, które są ważne przy doborze powierzchni kolektorów słonecznych. Na przykład pojemność zbiornika na c.w.u. jest rzeczywiście istotna, ale sama w sobie to nie wystarczy, zwłaszcza gdy nie uwzględnia się innych rzeczy jak współczynnik przenikania ciepła. To dotyczy izolacji budynku, a nie bezpośrednio do doboru powierzchni kolektorów. Wymiana powietrza i potrzeby cieplne budynku są ważne, ale niekoniecznie mają wpływ na wybór kolektorów do podgrzewania wody. Często zdarza się, że projektanci skupiają się za bardzo na energooszczędności budynku, zapominając, że kolektory muszą być dopasowane do potrzeb użytkowników. Jeśli użyje się złych danych do wyliczeń, to można łatwo niedoszacować potrzeby, co potem prowadzi do zbyt małej produkcji ciepłej wody i frustracji mieszkańców. Kluczowe jest, żeby zrozumieć, jak różne czynniki ze sobą współdziałają, bo to jest klucz do skutecznego zaprojektowania systemu solarnego.
Pytanie 10

Wydostawanie się płynu solarnego przez zawór bezpieczeństwa w sytuacji wysokiej temperatury kolektora słonecznego wskazuje na

A. zbyt małą powierzchnię wężownicy w wymienniku ciepła
B. zbyt ograniczoną pojemność naczynia przeponowego
C. nieprawidłowe ustawienia zaworu bezpieczeństwa
D. niewłaściwą ilość płynu solarnego w systemie
Jak dla mnie, problem z za małą pojemnością naczynia przeponowego w układzie cieplnym kolektora słonecznego to poważna sprawa. Kiedy pojemność jest za mała, ciśnienie w systemie może wystrzelić w górę, co często kończy się wyciekiem płynu solarnego przez zawór bezpieczeństwa. Takie naczynie ma ważne zadanie – kompensuje zmiany objętości płynu, które wynikają z jego nagrzewania. Jak płyn się grzeje, jego objętość rośnie, a jeśli naczynie nie ma wystarczającej pojemności, ciśnienie może osiągnąć niebezpieczny poziom. Zawór bezpieczeństwa uruchamia się wtedy, żeby chronić system przed uszkodzeniem. Z mojego doświadczenia, w większych systemach solarnych warto, żeby naczynie miało pojemność przynajmniej 10% z całego obiegu. Dzięki temu można lepiej reagować na zmiany temperatury. Normy, takie jak EN 12976, naprawdę podkreślają, jak ważne jest właściwe dobieranie komponentów, żeby uniknąć problemów z układem. Dlatego, odpowiedni wybór pojemności naczynia przeponowego jest kluczowy dla długotrwałego działania instalacji oraz dla bezpieczeństwa wszystkich użytkowników.
Pytanie 11

Wartość robót przewidywana przez inwestora jest ustalana w kosztorysie

A. zamiennym
B. ofertowym
C. powykonawczym
D. inwestorskim
Odpowiedź 'inwestorskim' jest prawidłowa, ponieważ koszty robót inwestycyjnych są szczegółowo analizowane i przewidywane w kosztorysie inwestorskim. Kosztorys inwestorski to dokument, który określa przewidywane koszty realizacji projektu budowlanego, biorąc pod uwagę wszystkie niezbędne wydatki związane z jego realizacją. W ramach tego kosztorysu uwzględnia się koszty materiałów, robocizny, transportu oraz innych wydatków związanych z realizacją projektu. Dobrym przykładem może być sytuacja, w której inwestor planuje budowę nowego obiektu budowlanego. Przygotowując kosztorys inwestorski, dokładnie analizuje wszystkie etapy inwestycji, co pozwala na efektywne zarządzanie budżetem oraz minimalizowanie ryzyka wystąpienia nieprzewidzianych wydatków. Kosztorys inwestorski jest zgodny z normami i dobrymi praktykami branżowymi, co zwiększa jego wiarygodność jako narzędzia do planowania finansowego w procesie inwestycyjnym.
Pytanie 12

W skład systemu solarnego przeznaczonego do produkcji ciepłej wody użytkowej z zastosowaniem energii słonecznej wchodzą:

A. kolektor fotowoltaiczny, elektroniczny mikroprocesorowy system sterujący, elektroniczna pompa wody, zestaw montażowy zawierający kable, rury, zawiesia
B. kolektor płaski, pompa solarna, stacja solarna z grupą pompową, mikroprocesorowy system sterowania systemem solarnym, naczynie przeponowe, zestaw przyłączeniowy hydrauliczny, zestaw montażowy, zasobnik
C. kolektor rurowy, falownik, konstrukcja montażowa na dach, konektor, przewód solarny, naczynie przeponowe
D. kolektor próżniowy, inwerter sieciowy, konstrukcja montażowa na dach, konektor, przewód solarny
Wybór kolektora płaskiego, pompy solarnej, stacji solarnej z grupą pompową, mikroprocesorowego systemu sterowania systemem solarnym, naczynia przeponowego, zestawu przyłączeniowego hydraulicznego, zestawu montażowego oraz zasobnika jako elementów systemu solarnego do wytwarzania ciepłej wody użytkowej jest trafny. Kolektor płaski skutecznie absorbuje promieniowanie słoneczne, przekształcając je w ciepło, które następnie przekazywane jest do czynnika roboczego, zazwyczaj wody, krążącego w układzie. Pompa solarna jest kluczowym komponentem, który umożliwia cyrkulację tego czynnika, a stacja solarna z grupą pompową integruje wszystkie te elementy, zapewniając efektywne przekazywanie ciepła. Mikroprocesorowy system sterowania pozwala na optymalne zarządzanie pracą systemu, co przekłada się na oszczędności energii oraz zwiększenie efektywności. Naczynie przeponowe zabezpiecza system przed nadciśnieniem, a zestaw przyłączeniowy hydrauliczny oraz montażowy zapewniają prawidłowe połączenia i stabilność całej instalacji. Taki zestaw komponentów spełnia standardy jakości i efektywności, gwarantując trwałość i niezawodność w długoterminowym użytkowaniu.
Pytanie 13

Na rysunku przedstawiono oznaczenie graficzne

Ilustracja do pytania
A. falownika.
B. generatora.
C. prostownika.
D. akumulatora.
Falownik, będący urządzeniem elektronicznym, pełni kluczową rolę w systemach zasilania oraz automatyki. Jego podstawowym zadaniem jest przekształcanie prądu stałego (DC) w prąd zmienny (AC), co umożliwia zasilanie urządzeń wymagających takiego typu energii, jak silniki elektryczne, pompy czy falowniki w systemach energii odnawialnej, takich jak panele słoneczne. W praktyce, falowniki są szeroko stosowane w napędach elektrycznych, gdzie regulacja prędkości obrotowej silnika oraz momentu obrotowego jest kluczowa dla efektywności energetycznej i wydajności operacyjnej. Falowniki są także niezbędne w aplikacjach współczesnej energetyki, gdzie integrują różne źródła energii ze standardową siecią energetyczną, zapewniając stabilność i jakość dostarczanej energii. W kontekście standardów, falowniki powinny być zgodne z normami IEC 61800 dla regulacji napędów oraz IEC 62109 dla bezpieczeństwa urządzeń fotowoltaicznych.
Pytanie 14

Gdzie należy zamontować zewnętrzną jednostkę powietrznej pompy ciepła?

A. w odległości co najmniej 0,5 m od zewnętrznej ściany z wyrzutnią powietrza skierowaną poza ścianę
B. w odległości co najmniej 0,5 m od zewnętrznej ściany z wyrzutnią powietrza skierowaną w stronę ściany
C. bezpośrednio przy zewnętrznej ścianie budynku z czerpnią powietrza zwróconą w stronę ściany
D. bezpośrednio przy zewnętrznej ścianie budynku z wyrzutnią powietrza kierującą się w stronę ściany
Wybierając tę odpowiedź, dobrze trafiłeś. Montaż zewnętrznego zespołu powietrznej pompy ciepła przynajmniej 0,5 m od ściany z wyrzutnią powietrza skierowaną na zewnątrz jest naprawdę dobrym rozwiązaniem. Dzięki temu powietrze swobodnie krąży i nie ma ryzyka zastoju, co jest kluczowe dla efektywnego działania urządzenia. Z mojego doświadczenia, jeśli zachowasz odpowiednią odległość, to ciepłe powietrze łatwiej się rozprasza i nie wraca znów do wlotu, co mogłoby obniżyć wydajność. Dobrze jest też unikać miejsc z przeszkodami, bo to może zablokować przepływ powietrza. Pamiętaj też, aby mieć na uwadze, jak blisko są inne obiekty – hałas generowany przez pompę może być ważny, szczególnie w otoczeniu mieszkalnym. Trzymanie się tych zasad pomoże wydłużyć żywotność urządzenia i zyskać lepszą efektywność energetyczną.
Pytanie 15

Ocena właściwości glikolu polega na ustaleniu wartości pH. Glikol powinien być niezwłocznie wymieniony, jeśli jego odczyn spadnie poniżej

A. pH 7
B. pH 11
C. pH 9
D. pH 10
Odpowiedź pH 7 jest prawidłowa, ponieważ wartość ta oznacza neutralne pH, które jest kluczowe dla zachowania właściwości glikolu. W przemyśle chemicznym oraz podczas obiegu wody w systemach grzewczych i chłodniczych, pH na poziomie 7 wskazuje na brak nadmiernej kwasowości lub zasadowości, co zapewnia optymalne warunki dla pracy wielu komponentów. Spadek wartości pH poniżej 7 może prowadzić do korozji metali i osadzania się niepożądanych substancji, co negatywnie wpływa na efektywność systemu oraz jego żywotność. Ponadto, wiele systemów, takich jak kotły, wymaga regulacji chemii wody, w tym pH, aby uniknąć uszkodzeń. Dlatego ważne jest, aby regularnie monitorować pH glikolu i w razie potrzeby go wymienić, aby zapewnić długoterminową niezawodność systemów, w których jest używany. W branży często stosuje się testy pH jako standardową praktykę konserwacyjną.
Pytanie 16

Na rysunku grupy bezpieczeństwa w miejscu oznaczonym cyfrą 1 należy zamontować

Ilustracja do pytania
A. odpowietrznik.
B. zawór bezpieczeństwa.
C. manometr wraz z króćcem.
D. zawór odcinający.
No, niestety, wybór niewłaściwego elementu w miejscu oznaczonym cyfrą 1 może mieć naprawdę poważne skutki dla działania instalacji grzewczej. Zawór odcinający, mimo że jest ważny w każdej instalacji, służy do blokowania przepływu medium, a nie do pomiaru ciśnienia. Jakbyś go tam zamontował, to monitoring ciśnienia byłby niemożliwy, co jest kluczowe dla utrzymania systemu w dobrej formie. Zawór bezpieczeństwa też nie pasuje, bo jego zadanie to przynajmniej zapewnienie, że ciśnienie nie wyjdzie ponad określony poziom, a to zupełnie co innego niż pomiar. Taki zawór powinien być w innej części układu, żeby ochraniać przed nadmiernym ciśnieniem, co wcale nie jest tożsame z mierzeniem. Odpowietrznik natomiast zajmuje się usuwaniem powietrza z instalacji, a nie mierzeniem ciśnienia. Mylenie tych funkcji może prowadzić do błędów w montażu i w końcu do awarii. Ogólnie rzecz biorąc, ważna jest znajomość różnic między tymi komponentami i ich rolą w instalacji grzewczej, bo niewłaściwe decyzje mogą zagrażać bezpieczeństwu użytkowników i integralności całego systemu.
Pytanie 17

Dwuosobowa ekipa monterów wykonała instalację solarną w czasie 8 godzin. Stawka za jedną godzinę pracy wynosi 25 zł. Do kosztów robocizny doliczono wydatki pośrednie równe 50% kosztów robocizny. Dodatkowo, obliczono zysk w wysokości 10% od całkowitej sumy robocizny oraz wydatków pośrednich. Jaka jest wartość prac?

A. 600 zł
B. 660 zł
C. 560 zł
D. 550 zł
W przypadku obliczania wartości robót związanych z instalacją solarną, istotne jest zrozumienie, jakie elementy kosztowe należy uwzględnić w kalkulacji. Wiele osób myli podstawowe pojęcia związane z kosztami robocizny oraz kosztami pośrednimi, co prowadzi do zafałszowania ostatecznych wyników. Na przykład, jeśli ktoś oblicza tylko koszt robocizny bez dodawania kosztów pośrednich, może dojść do fałszywego wniosku, że wartość robót jest znacznie niższa. Koszty pośrednie, które wynoszą 50% robocizny, są kluczowym elementem, ponieważ obejmują inne wydatki związane z realizacją projektu, takie jak administracja, materiały i narzędzia, które nie są bezpośrednio przypisane do robocizny, ale są niezbędne do wykonania zlecenia. Dodatkowo, zysk na poziomie 10% jest standardem w branży budowlanej, jednak pomijanie go w obliczeniach prowadzi do dalszego niedoszacowania wartości robót. Warto zatem zwrócić uwagę na to, jak istotne jest prawidłowe uwzględnienie wszystkich kosztów oraz zysku, aby uzyskać rzetelną wycenę. W praktyce, wykonawcy często stosują bardziej zaawansowane metody kalkulacji, które uwzględniają różne czynniki ryzyka, ale zawsze podstawą powinna być dokładna analiza kosztów robocizny oraz pośrednich, co wpisuje się w standardy rzetelnego zarządzania projektami budowlanymi.
Pytanie 18

Jak często należy przeprowadzać pomiar rezystancji poszczególnych ogniw w akumulatorach?

A. raz w roku
B. co 6 miesięcy
C. codziennie
D. raz w miesiącu
Pojęcie regularności w pomiarze rezystancji ogniw akumulatorowych jest kluczowe dla utrzymania ich w dobrym stanie. Często spotykane jest przekonanie, że pomiar należy przeprowadzać raz w miesiącu, jednak takie podejście jest niepraktyczne i nieefektywne. Częstsze pomiary mogą prowadzić do niepotrzebnego zużycia sprzętu pomiarowego oraz mogą wprowadzać w błąd z powodu naturalnych fluktuacji wynikających z warunków pracy akumulatorów. Z kolei pomiar raz w roku nie jest wystarczający, aby zauważyć ewentualne problemy z akumulatorami w odpowiednim czasie. W przypadku akumulatorów, które są użytkowane w intensywnych warunkach, takich jak systemy zasilania UPS, długie przerwy między pomiarami mogą prowadzić do poważnych usterek, które mogłyby być wykryte znacznie wcześniej. Odpowiedź sugerująca codzienne pomiary jest niepraktyczna i może prowadzić do nadmiernego obciążenia systemów monitorujących oraz błędów pomiarowych, przez co rezultaty mogą być mylące. Kluczowe jest znalezienie równowagi między częstotliwością pomiarów a ich rzeczywistą użytecznością, co w praktyce oznacza przyjęcie sześciomiesięcznego cyklu, który pozwala na dokładną ocenę stanu akumulatorów, minimalizując jednocześnie koszty i czas potrzebny na pomiary.
Pytanie 19

Podaj sekwencję działań po zakończeniu montażu systemu solarnego?

A. Napełnienie czynnikiem, płukanie, izolacja przewodów, próba ciśnieniowa
B. Próba ciśnieniowa, odpowietrzenie, napełnienie czynnikiem, izolacja przewodów
C. Izolacja przewodów, napełnienie czynnikiem, odpowietrzenie, próba ciśnieniowa
D. Próba ciśnieniowa, napełnienie czynnikiem, odpowietrzenie, izolacja przewodów
Odpowiedzi, które wskazują inną kolejność czynności, zawierają błędy w rozumieniu procesów związanych z montażem instalacji solarnej. Na przykład, rozpoczęcie od napełnienia czynnikiem bez wcześniejszej próby ciśnieniowej jest niebezpieczne, ponieważ nieszczelności w układzie mogłyby prowadzić do wycieków, co zagrażałoby zarówno bezpieczeństwu instalacji, jak i jej wydajności. Wypełnione czynnikiem systemy, które nie przeszły testu szczelności, mogą być narażone na poważne uszkodzenia, a konsekwencje mogą ponieść nie tylko urządzenia, ale również użytkownicy. Dodatkowo, odpowietrzenie przed napełnieniem czynnikiem jest nieprawidłowe, ponieważ bez uprzedniego usunięcia potencjalnych nieszczelności nie ma sensu wprowadzać czynnika roboczego. Izolacja przewodów na początku procesu nie zapewnia ochrony, jeśli układ nie został wcześniej zweryfikowany pod kątem szczelności. Ważne jest, aby zrozumieć, że każde z tych działań jest oparte na zasadach inżynieryjnych i dobrych praktykach branżowych, które mają na celu zminimalizowanie ryzyka oraz maksymalizację efektywności systemu. Użytkownicy, którzy nie stosują się do tych zasad, mogą napotkać poważne problemy, które nie tylko wydłużą czas realizacji projektu, ale także zwiększą koszty eksploatacji instalacji.
Pytanie 20

Dwóch monterów zainstalowało system grzewczy oparty na energii słonecznej w czasie 8 godzin. Stawka płacy za godzinę pracy dla jednego z nich wynosi 25,00 zł. Oblicz wartość usługi netto, jeśli inne koszty wynoszą 200,00 zł, a zysk stanowi 10% sumy wynagrodzenia pracowników oraz pozostałych wydatków.

A. 600,00 zł
B. 400,00 zł
C. 440,00 zł
D. 660,00 zł
W przypadku analizy kosztów i kalkulacji wartości usługi, istotne jest uwzględnienie wszystkich składników związanych z wykonaniem usługi. Wiele osób może popełnić błąd w obliczeniach, koncentrując się tylko na wynagrodzeniach lub nie uwzględniając zysku w końcowej kalkulacji. Przykładowo, odpowiedzi wskazujące na kwoty 440,00 zł, 400,00 zł czy 600,00 zł, mogą pochodzić z różnych niepoprawnych kroków w obliczeniach. Na przykład, suma 440,00 zł może wynikać z uwzględnienia jedynie wynagrodzenia monterów bez dodawania kosztów pozostałych lub zysku, co jest niewłaściwe. Z kolei kwota 400,00 zł mogłaby być interpretowana jako całkowity koszt pracy, ale pomijałaby inne istotne koszty. Wartości takie jak 600,00 zł mogą być mylące, ponieważ jest to suma wynagrodzenia i pozostałych kosztów, jednak nie uwzględnia 10% zysku, co czyni ją niekompletną. W obliczeniach finansowych i kosztorysowych kluczowe jest uwzględnienie wszystkich aspektów, aby uzyskać kompletny obraz i zrozumienie całkowitych wydatków oraz zysków, zgodnie z najlepszymi praktykami w branży. Ignorowanie jednego z tych elementów prowadzi do błędnych wniosków i niewłaściwego zarządzania finansami projektów.
Pytanie 21

Jakiego elementu należy użyć, aby połączyć dwie stalowe rury o tej samej średnicy z gwintem zewnętrznym?

A. odpowietrznika
B. redukcji
C. nypla
D. mufy
Użycie nypla, redukcji czy odpowietrznika w celu połączenia dwóch stalowych rur o tej samej średnicy z gwintem zewnętrznym jest mylne, gdyż każdy z tych elementów ma zupełnie inne zastosowanie. Nypl, będący prostym gwintowanym elementem, służy do wydłużania istniejącego połączenia, a nie do łączenia rur, co w przypadku rur o tej samej średnicy nie zapewnia ani stabilności, ani szczelności. Redukcja, z kolei, jest przeznaczona do zmiany średnicy rur, co czyni ją nieodpowiednią w sytuacji, gdy obie rury mają tę samą średnicę. Odpowietrznik, mający na celu eliminację powietrza z systemu, nie pełni funkcji łączącej i nie jest zaprojektowany do bezpiecznego połączenia elementów rurowych. Powszechnym błędem jest myślenie, że każdy element łączący może być użyty w dowolnym kontekście; w rzeczywistości każdy z tych elementów ma swoje specyficzne zastosowania i nie można ich stosować zamiennie. Przykładem może być sytuacja, gdy ktoś myśli, że mufa i redukcja pełnią tę samą funkcję, co prowadzi do nieodpowiednich i potencjalnie niebezpiecznych połączeń, które mogą skutkować wyciekami lub awariami systemu. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi elementami łączeniowymi jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i efektywności instalacji rurowej.
Pytanie 22

Palnik widoczny na ilustracji może być używany w kotłach przystosowanych do peletów oraz ziaren. Jakiego rodzaju palnik to jest?

A. zasypowy
B. rynnowy
C. rusztowy
D. retortowy
Rynnowe palniki, mimo że mogą być stosowane w niektórych aplikacjach, nie są najodpowiedniejsze do spalania pelet i ziaren zbóż. Ich konstrukcja opiera się na zasadzie grawitacyjnego podawania paliwa, co często prowadzi do nierównomiernego spalania i wyższych emisji zanieczyszczeń. W przypadku kotłów na paliwa stałe, efektywność jest kluczowa, a palniki rynnowe mogą nie spełniać oczekiwań związanych z kontrolą procesu spalania. Rusztowe palniki, z kolei, są dedykowane do spalania dużych cząstek paliwa i wymagają odpowiednich warunków do efektywnego funkcjonowania. Ich zastosowanie w kotłach na pelet lub ziarna zbóż może prowadzić do problemów z podawaniem paliwa oraz zmniejszenia efektywności energetycznej. Z kolei palniki zasypowe, mimo iż również istnieją w różnych konfiguracjach, zazwyczaj nie oferują takiej precyzji spalania, jak palniki retortowe. Te niepoprawne odpowiedzi wynikają z niepełnego zrozumienia specyfiki różnych typów palników i ich zastosowań w kontekście paliw stałych. Ważne jest więc, aby przed podjęciem decyzji o wyborze konkretnego typu palnika, dokładnie przeanalizować jego właściwości oraz dostosować go do specyfiki używanego paliwa. Wiedza ta jest niezbędna dla osiągnięcia optymalnej efektywności i zgodności z normami ekologicznymi.
Pytanie 23

Zalecana objętość zbiornika solarnego wynosi

A. mniejsza niż dzienne zapotrzebowanie na ciepłą wodę użytkową
B. taka sama jak dzienne zapotrzebowanie na ciepłą wodę użytkową
C. od 1,5 do 2 razy większa niż dzienne zapotrzebowanie na ciepłą wodę użytkową
D. od 2 do 2,5 razy większa niż dzienne zapotrzebowanie na ciepłą wodę użytkową
Zalecana pojemność zasobnika solarnego powinna być większa od dziennego zapotrzebowania na ciepłą wodę użytkową, aby umożliwić efektywne wykorzystanie energii słonecznej. W praktyce, pojemność zasobnika od 1,5 do 2 razy większa od zapotrzebowania zapewnia, że woda jest odpowiednio podgrzewana w ciągu dnia, a nadmiar ciepła może być magazynowany na wieczór lub noc. Takie podejście jest zgodne z wytycznymi i normami zawartymi w standardach budowlanych oraz praktykami w zakresie systemów grzewczych. Dla przykładu, jeśli średnie dzienne zapotrzebowanie na ciepłą wodę wynosi 100 litrów, to pojemność zasobnika powinna wynosić od 150 do 200 litrów. Umożliwia to nie tylko zaspokojenie bieżącego zapotrzebowania, ale także buforowanie ciepła, co jest niezbędne w okresach niskiej inszolacji słonecznej. Dodatkowo, zwiększona pojemność zasobnika przyczynia się do lepszej stabilności systemu, minimalizując ryzyko przegrzania i strat ciepła.
Pytanie 24

Podczas użytkowania systemu grzewczego zasilanego energią słoneczną zaobserwowano opóźnione uruchamianie pompy obiegowej przy wysokiej temperaturze powracającej z kolektora. Możliwą przyczyną tego zjawiska może być

A. aktywny tryb urlop na regulatorze
B. zepsuta pompa solarna
C. wadliwy czujnik temperatury
D. niewłaściwa histereza ustawiona na regulatorze
Analizując inne odpowiedzi, warto zauważyć, że uszkodzona pompa solarna, choć może być źródłem problemów, nie jest bezpośrednią przyczyną późnego załączania, gdyż jej stan nie wpływa na przekazywanie informacji o temperaturze. Jeżeli pompa jest sprawna, powinna działać zgodnie z zaleceniami regulatora, a problemy z jej funkcjonowaniem mogą wynikać z innych czynników, takich jak zablokowanie układu. Ustawienie trybu urlop na regulatorze może ograniczać pracę systemu, jednak nie jest to typowy powód późnego załączania pompy przy wysokiej temperaturze, ponieważ tryb ten zwykle wyłącza system grzewczy. Z kolei za mała histereza ustawiona na regulatorze mogłaby powodować częstsze włączanie/wyłączanie pompy, ale nie opóźniałaby jej załączenia w sytuacji, gdy temperatura powrotu jest już wysoka. Kluczowym błędem myślowym jest łączenie symptomów z przyczynami w sposób, który nie uwzględnia ich funkcjonalności i interakcji w systemie. Efektywny system grzewczy wymaga zrozumienia działania czujników oraz mechanizmów regulacyjnych, a ich niewłaściwa interpretacja prowadzi do nieefektywności i potencjalnych awarii.
Pytanie 25

Aby złączyć ze sobą dwie stalowe rury o identycznej średnicy i gwincie zewnętrznym, należy zastosować

A. odpowietrznika
B. nypla
C. redukcji
D. mufy
Wybór niewłaściwej metody łączenia rur może prowadzić do wielu problemów technicznych. Odpowiedzi takie jak nypl, odpowietrznik czy redukcja nie są odpowiednie dla połączenia dwóch rur o identycznej średnicy z gwintem zewnętrznym. Nypl, choć jest elementem złącznym, generalnie służy do łączenia rur o różnych średnicach, co czyni go nieodpowiednim wyborem w tym przypadku. Odpowietrznik pełni zupełnie inną funkcję; jego zadaniem jest umożliwienie wydostania się powietrza z instalacji, a nie łączenie rur, co czyni go nieadekwatnym rozwiązaniem w kontekście omawianego zadania. Z kolei redukcja jest stosowana do łączenia rur o różnych średnicach, co również nie ma zastosowania w przypadku rur tej samej średnicy. Wybór niewłaściwego elementu do łączenia może nie tylko prowadzić do nieszczelności, ale także do awarii całej instalacji. Właściwe zrozumienie zastosowania każdego z tych elementów oraz ich funkcji w systemach hydraulicznych, gazowych czy przemysłowych jest niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa i efektywności instalacji. Dlatego ważne jest, aby przed dokonaniem wyboru dokładnie rozważyć właściwe elementy złączne, aby nie popełnić typowych błędów myślowych i technicznych.
Pytanie 26

Sonda lambda wykorzystywana w piecach na biomasę ma na celu pomiar

A. stężenia tlenków azotu w spalinach
B. stężenia tlenku węgla w spalinach
C. stężenia dwutlenku węgla w spalinach
D. stężenia tlenu w spalinach
Pomiar poziomu tlenków azotu, tlenku węgla i dwutlenku węgla w spalinach to istotne aspekty monitorowania jakości emisji z kotłów na biomasę, jednak nie jest to funkcja, którą realizuje sonda lambda. Tlenki azotu, będące wynikiem wysokotemperaturowego spalania, są mierzonymi zanieczyszczeniami, które wymagają użycia specjalistycznych czujników, takich jak analizatory NOx. Z kolei tlenek węgla, będący produktem niecałkowitego spalania, również nie jest wykrywany przez sondę lambda, lecz przez czujniki gazów CO. Dwutlenek węgla, będący produktem pełnego spalania, jest z kolei mierzony w procesach analitycznych, które oceniają wydajność energetyczną systemu, ale nie przez sondę lambda. Takie nieporozumienia mogą wynikać z mylnego założenia, że wszystkie związki gazowe w spalinach są monitorowane przez jeden czujnik. W rzeczywistości, każdy typ analizy gazów wymaga zastosowania odpowiednich technologii i czujników, które są dostosowane do specyficznych substancji. Właściwe zrozumienie roli sondy lambda oraz innych czujników jest kluczowe dla efektywnego zarządzania procesem spalania i spełnienia norm środowiskowych. Dlatego ważne jest, aby użytkownicy kotłów na biomasę byli dobrze poinformowani o funkcjach różnych urządzeń pomiarowych oraz ich zastosowaniach w monitorowaniu jakości spalin.
Pytanie 27

Czym jest pelet?

A. paliwem otrzymywanym z przetworzonego drewna
B. paliwem wytwarzanym z węgla brunatnego
C. słomą w pakach
D. osadem pochodzącym z oczyszczania ścieków
Pelet to materiał energetyczny w postaci małych, sprasowanych granulek, który powstaje w wyniku przetwarzania surowców drzewnych, takich jak trociny, wióry czy zrębki. Proces produkcji peletów obejmuje ich suszenie, a następnie prasowanie pod wysokim ciśnieniem, co pozwala na uzyskanie zwartej struktury oraz zwiększenie gęstości energetycznej. Pelet jest uznawany za paliwo ekologiczne, ponieważ jego spalanie generuje znacznie mniejsze ilości dwutlenku węgla w porównaniu z paliwami kopalnymi. W praktyce, pelet jest wykorzystywany w piecach na pelet, kotłach i piecach kominkowych, co sprawia, że stanowi alternatywę dla gazu, oleju opałowego czy węgla. Warto również zauważyć, że produkcja peletów musi spełniać określone normy jakościowe, takie jak ENplus lub DINplus, które zapewniają odpowiednią kaloryczność oraz niską zawartość popiołu, co jest kluczowe dla efektywności energetycznej i ochrony środowiska.
Pytanie 28

Na aksonometrycznym widoku instalacji ogrzewczej w skali 1:100 miedziany pion ma długość 20 cm. Jaką ilość przewodów miedzianych trzeba nabyć do montażu tego pionu?

A. 0,2 m
B. 200 m
C. 20 m
D. 2 m
Odpowiedź 20 m jest poprawna, ponieważ w rzucie aksonometrycznym przy skali 1:100 każdy 1 cm na rysunku odpowiada 100 cm w rzeczywistości. Zatem, jeśli długość miedzianego pionu na rzucie wynosi 20 cm, to w rzeczywistości jego długość wynosi 20 cm x 100 = 2000 cm, co przekłada się na 20 m. W praktyce, przy montażu instalacji grzewczej, ważne jest, aby dokładnie obliczyć długości potrzebnych przewodów, aby uniknąć niedoborów materiałów i zapewnić sprawny proces instalacji. Dobre praktyki w branży zalecają także uwzględnienie dodatkowych długości na zakręty, połączenia oraz ewentualne błędy pomiarowe, co jest istotne w kontekście precyzyjnych obliczeń. Zrozumienie skali i przeliczeń jest kluczowe dla efektywnego planowania oraz realizacji instalacji, co może wpłynąć na jej efektywność energetyczną oraz koszty eksploatacji.
Pytanie 29

Podczas wyboru miejsca należy brać pod uwagę wytwarzanie infradźwięków (w zakresie od 1 do 20 Hz, poniżej progu słyszalności)

A. biogazowni
B. pompy ciepła
C. turbiny wodnej
D. elektrowni wiatrowej
Pompy ciepła, biogazownie i turbiny wodne nie generują infradźwięków w takim stopniu jak elektrownie wiatrowe, co prowadzi do błędnych wniosków o ich znaczeniu przy wyborze lokalizacji. Pompy ciepła, głównie stosowane do ogrzewania budynków, działają na zasadzie wymiany ciepła, co nie wiąże się z emisją infradźwięków. Ich wpływ na akustykę otoczenia jest minimalny, a standardy dotyczące ich lokalizacji koncentrują się głównie na efektywności energetycznej i dostępie do źródeł energii, takich jak grunt czy powietrze. Biogazownie, które przetwarzają organiczne odpady na biogaz, także nie są głównym źródłem infradźwięków, a ich lokalizacja koncentruje się na dostępności surowców oraz bliskości do sieci energetycznych. Z kolei turbiny wodne, które generują energię z ruchu wody, wytwarzają hałas, ale nie w zakresie infradźwięków, a ich lokalizacja jest determinowana przez dostępność wody oraz warunki hydrologiczne. Zrozumienie różnicy w generowanych dźwiękach oraz ich wpływie na otoczenie jest kluczowe w planowaniu inwestycji w energię odnawialną. Ignorowanie tych różnic może prowadzić do nieefektywnego zarządzania projektami oraz ich negatywnego wpływu na lokalne społeczności.
Pytanie 30

Liczbę robót związanych z realizacją wykopu należy zapisać w obmiarze z odpowiednią jednostką

A. m-g
B. r-g
C. m3
D. m2
Wybór jednostek miary do opisu robót budowlanych powinien być oparty na ich specyfice. Metry kwadratowe (m2) stosuje się wyłącznie do pomiarów powierzchni, a nie objętości. Na przykład, w przypadku wykopu, jeśli użyjemy m2, nie będziemy w stanie prawidłowo określić ilości ziemi do usunięcia, co może prowadzić do poważnych błędów w planowaniu i kosztorysowaniu. Ponadto, jednostki takie jak r-g i m-g nie są standardowymi jednostkami miary, co czyni je niewłaściwymi w kontekście obmiaru robót budowlanych. Użycie nieprecyzyjnych jednostek może wpłynąć na całkowity proces inwestycyjny, w tym na kosztorys, harmonogram prac oraz jakość wykonania. Doskonały przykład niewłaściwego zastosowania to sytuacja, gdy wykonawca oblicza ilość ziemi do usunięcia w m2, co prowadzi do niedoszacowania objętości wykopu, a co za tym idzie, do braku odpowiednich zasobów i potencjalnych opóźnień w realizacji projektu. W branży budowlanej, stosowanie właściwych jednostek miary jest kluczowe, ponieważ przekłada się na efektywność zarządzania projektami oraz ich terminową realizację.
Pytanie 31

Dobierając rozmiar kolektora oraz zbiornika do systemu podgrzewania wody użytkowej w budynku jednorodzinnym, przy założeniu pokrycia rocznego na poziomie 65% oraz dziennego zużycia w granicach 80-100 l/osobę, monter powinien brać pod uwagę wskaźnik

A. 1:3,0 m2 powierzchni absorbera / osobę
B. 1:1,5 m2 powierzchni absorbera / osobę
C. 1:2,5 m2 powierzchni absorbera / osobę
D. 1:2,0 m2 powierzchni absorbera / osobę
Wybór powierzchni absorbera w odpowiedzi 1:2,0 m2, 1:3,0 m2 oraz 1:2,5 m2 na osobę oparty jest na błędnym założeniu, że większa powierzchnia kolektora zawsze zapewni lepsze wyniki pod względem pokrycia potrzeb cieplnych. Tego rodzaju rozumowanie prowadzi do marnotrawstwa zasobów oraz nieefektywnego wykorzystania dostępnych technologii. W przypadku zastosowania wskaźnika 1:2,0 m2, oznacza to, że na jedną osobę przypada zbyt duża powierzchnia kolektora, co może prowadzić do nadprodukcji energii w miesiącach letnich, a w zimie do niewystarczającej ilości ciepła. Dodatkowo, wskaźnik 1:3,0 m2 lub 1:2,5 m2 nie uwzględnia optymalizacji powierzchni kolektora w kontekście regionalnych warunków klimatycznych i rzeczywistego zużycia wody. W praktyce, każdy metr kwadratowy kolektora wiąże się z kosztami instalacji oraz eksploatacji, dlatego kluczowe jest dostosowanie jego powierzchni do rzeczywistych potrzeb użytkowników. Typowym błędem jest zakładanie, że wzrost powierzchni kolektora automatycznie zwiększy efektywność systemu, podczas gdy rzeczywistość jest znacznie bardziej złożona. Należy także pamiętać o lawinowym wzroście kosztów zakupu, montażu oraz późniejszej konserwacji. Właściwe dobranie parametrów instalacji, w tym powierzchni kolektora, bazujące na analizie zużycia wody oraz lokalnych warunków, jest kluczowe dla zapewnienia zrównoważonego i efektywnego systemu grzewczego.
Pytanie 32

Aby zabezpieczyć się przed niepełnym spalaniem w kotłach opalanych biomasą, powinno się zainstalować tzw. sondę lambda

A. w przewodzie kominowym
B. na wentylatorze podmuchu
C. w podajniku paliwa
D. w komorze paleniskowej
Montaż sondy lambda w innych miejscach, takich jak podajnik paliwa, wentylator podmuchu czy komora paleniskowa, nie jest zalecany z kilku powodów. Przewód kominowy jest idealnym miejscem, ponieważ umożliwia monitorowanie spalin już po spaleniu paliwa, co pozwala na ocenę rzeczywistej efektywności procesu. Zainstalowanie sondy w podajniku paliwa nie dostarcza informacji o spalaniu, a jedynie o ilości podawanego paliwa, co nie jest wystarczające do regulacji procesu. Co więcej, wentylator podmuchu nie jest miejscem, gdzie spaliny są analizowane; jego zadaniem jest jedynie dostarczenie powietrza do kotła. Umieszczenie sondy w komorze paleniskowej również nie jest praktyczne, gdyż wyniki pomiarów byłyby zafałszowane przez warunki panujące w tym miejscu. Takie błędne myślenie prowadzi do nieefektywnego spalania, co skutkuje zwiększoną emisją zanieczyszczeń i obniżonymi parametrami efektywności energetycznej. Właściwa lokalizacja sondy lambda jest kluczowa dla uzyskania optymalnych wyników w procesie spalania, co podkreśla znaczenie przestrzegania standardów branżowych i dobrych praktyk w zakresie ochrony środowiska.
Pytanie 33

Elektrownie wodne, które czerpią energię z ruchu wody, nazywamy elektrowniami

A. przepływowymi
B. szczytowo-pompowymi
C. cieplnymi
D. regulacyjnymi
Elektrownie wodne przepływowe są kluczowym elementem systemów energetycznych, wykorzystując naturalny przepływ wody w rzekach do generowania energii elektrycznej. Działają na zasadzie zainstalowania turbin w miejscach, gdzie woda porusza się z odpowiednią prędkością, co pozwala na bezpośrednie przekształcenie energii kinetycznej w energię elektryczną. Przykłady takich elektrowni obejmują elektrownie usytuowane na rzekach, gdzie nie ma potrzeby budowy dużych zbiorników, co zmniejsza wpływ na środowisko i pozwala na minimalizację kosztów budowy i eksploatacji. Przepływowe elektrownie wodne są często preferowane, gdyż ich działanie nie wymaga skomplikowanych systemów magazynowania wody, a generowana energia jest bardziej stabilna w porównaniu do innych typów elektrowni, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży energetycznej, takimi jak zrównoważony rozwój i efektywność energetyczna.
Pytanie 34

Jakie metody łączenia kształtek i rur systemu PP-R w instalacji sanitarnej ciepłej wody użytkowej są dostępne?

A. zaciskanie
B. obciskanie
C. lutowanie
D. zgrzewanie
Lutowanie, zaciskanie i obciskanie to metody łączenia, które nie są odpowiednie dla rur i kształtek wykonanych z polipropylenu (PP-R) w kontekście instalacji sanitarnych ciepłej wody użytkowej. Lutowanie jest techniką, która polega na spajaniu metali za pomocą stopionego metalu lutowniczego. Z uwagi na to, że polipropylen jest tworzywem sztucznym, stosowanie lutowania prowadziłoby do zniszczenia materiału, a zatem do powstania nieszczelnych połączeń. Zaciskanie polega na używaniu specjalnych narzędzi do zaciśnięcia kolanek, złączek czy końcówek, co również nie jest skuteczne dla PP-R, gdyż wymaga stosowania materiałów, które można zacisnąć, takich jak miedź czy stal. Obciskanie to termin często mylony z zaciskaniem, ponieważ wiąże się z wykorzystaniem podobnych narzędzi, jednak w praktyce również nie znajduje zastosowania w połączeniach z tworzyw sztucznych. Te metody są w przemyśle wykorzystywane, ale tylko w kontekście innych materiałów, takich jak metale, co może prowadzić do pomyłek w doborze technologii łączenia w instalacjach. Kluczowe błędy myślowe w tym zakresie wynikają z braku znajomości właściwości materiałów i ich odpowiednich zastosowań w branży sanitarno-grzewczej.
Pytanie 35

W wymienniku ciepła jednopłaszczowym z dwoma wężownicami, który współpracuje z instalacją solarną oraz kotłem, podgrzewa się

A. ciepłą wodę użytkową
B. mieszaninę glikolu
C. powietrze
D. ciecz solarną
Wybór mieszanki glikolowej lub płynu solarnego jako medium ogrzewanego w wymienniku ciepła może prowadzić do nieporozumień dotyczących funkcjonowania tego typu urządzeń. Mieszanka glikolowa, będąca płynem używanym w instalacjach solarnych w celu ochrony przed zamarzaniem, nie jest medium, które można bezpośrednio ogrzewać w wymienniku. Zamiast tego, jej główną rolą jest transportowanie energii cieplnej z kolektorów słonecznych do wymiennika. Ogrzewanie powietrza w kontekście tego urządzenia jest również błędnym podejściem, ponieważ jednopłaszczowe, dwuwężownicowe wymienniki ciepła są zaprojektowane z myślą o podgrzewaniu cieczy, a nie gazów. Ogrzewanie ciepłego powietrza wymagałoby zupełnie innego typu wymiennika, dostosowanego do tego celu. W przypadku, gdyby woda użytkowa nie była podgrzewana, można by spotkać się z problemem niewystarczającego zapewnienia komfortu cieplnego, co jest nieakceptowalne w nowoczesnych instalacjach grzewczych. Z tego powodu ważne jest, aby zrozumieć rolę każdego medium w systemie oraz zasady jego działania, co umożliwia prawidłowe zastosowanie technologii grzewczych zgodnie z zaleceniami branżowymi.
Pytanie 36

System solarny składa się z 3 kolektorów o pojemności 1,1 litra każdy. Pojemność wężownicy w zasobniku c.w.u. wynosi 4,5 dm3, grupy pompowej 1,5 dm3, a przeponowego naczynia wzbiorczego 15 dm3. Długość zamontowanych rur osiąga 30 mb. W jednym metrze rury mieści się 0,05 litra cieczy. Ile glikolu należy przygotować do napełnienia instalacji?

A. 25,3 dm3 glikolu
B. 25,8 dm3 glikolu
C. 26,8 dm3 glikolu
D. 24,3 dm3 glikolu
W przypadku obliczeń dotyczących ilości cieczy w instalacji solarnej, kluczowe jest zrozumienie, że każdy element systemu ma znaczenie i należy dokładnie uwzględnić jego pojemność. Często zdarza się, że niektórzy mogą pomijać pojemności poszczególnych komponentów, co prowadzi do niedoszacowania potrzebnej ilości cieczy. Na przykład, nie uwzględniając pełnej pojemności wężownicy czy grupy pompowej, można dojść do błędnych wniosków, takich jak zaniżanie potrzeby glikolu. Ponadto, nieprecyzyjne przeliczenia dotyczące długości rur i ich pojemności mogą skutkować poważnymi niedoborami cieczy w systemie, co z kolei może wpływać na jego funkcjonowanie. Zastosowanie nieodpowiednich ilości płynów może prowadzić do problemów z efektywnością cieplną oraz ryzykiem uszkodzeń w przypadku niskich temperatur. Dlatego istotne jest, aby zawsze sumować wszystkie objętości do obliczeń, w tym pojemności kolektorów, zasobników, grup pompowych oraz rur, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie instalacji solarnych. Prawidłowe obliczenia zapewniają nie tylko efektywność, ale również bezpieczeństwo i niezawodność całego systemu.
Pytanie 37

Skraplacz to urządzenie

A. oddające ciepło do systemu.
B. przekształcające energię elektryczną na cieplną.
C. pobierające ciepło z otoczenia.
D. przekształcające energię cieplną na elektryczną.
Wszystkie niepoprawne odpowiedzi na pytanie dotyczące funkcji skraplacza wynikają z nieprawidłowego zrozumienia jego roli w systemach chłodniczych. Odpowiedź sugerująca, że skraplacz pobiera energię cieplną ze środowiska, jest mylna. W rzeczywistości skraplacz działa odwrotnie; to on oddaje ciepło. Tego rodzaju nieporozumienie może wynikać z pomylenia skraplacza z parownikiem, który rzeczywiście pobiera ciepło z otoczenia, aby zainicjować proces chłodzenia. Z kolei odpowiedzi sugerujące, że skraplacz zamienia energię elektryczną w cieplną lub odwrotnie, są również błędne. Skraplacz nie jest urządzeniem konwertującym energię elektryczną; jego funkcja polega na fizycznym procesie kondensacji, nie na konwersji energii. Typowym błędem myślowym jest również mylenie terminologii związanej z różnymi elementami systemu chłodzenia. Zrozumienie prawidłowej funkcji skraplacza jest kluczowe dla efektywnego projektowania i obsługi systemów HVAC, a jego rola w cyklu chłodniczym musi być jasno odróżniona od funkcji innych urządzeń, takich jak kompresory czy parowniki. W kontekście branżowym, warto zaznaczyć, że w projekcie systemu chłodzenia należy kierować się standardami efektywności energetycznej, co oznacza, że każdy element, w tym skraplacz, powinien być dobrany w taki sposób, aby maksymalizować wydajność całego systemu.
Pytanie 38

Aby przygotować kosztorys powykonawczy, wielkości wydatków na robociznę, materiały oraz sprzęt ustala się na podstawie

A. o Polskie Normy - zharmonizowane
B. o Katalog Nakładów Rzeczowych
C. o Plan Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia
D. o Katalog Wyrobów Gotowych
Katalog Nakładów Rzeczowych jest kluczowym dokumentem w procesie sporządzania kosztorysów powykonawczych, ponieważ zawiera szczegółowe dane dotyczące nakładów robocizny, materiałów i sprzętu, które są niezbędne do oszacowania kosztów realizacji projektu budowlanego. Dzięki tym informacjom, kosztorysant ma możliwość precyzyjnego określenia wydatków związanych z każdym etapem realizacji inwestycji. Katalog ten jest zgodny z obowiązującymi normami oraz standardami branżowymi, co zapewnia jego rzetelność i aktualność. Na przykład, w praktyce, jeśli wykonawca planuje budowę obiektu, korzysta z Katalogu Nakładów Rzeczowych, aby uwzględnić specyficzne koszty materiałów budowlanych oraz robocizny związanej z ich montażem. Warto również podkreślić, że właściwe posługiwanie się tym katalogiem przyczynia się do optymalizacji kosztów i zwiększenia efektywności projektów budowlanych, co jest niezbędne w konkurencyjnym środowisku rynku budowlanego.
Pytanie 39

Klejenie stanowi kluczową metodę łączenia rur oraz kształtek

A. z polipropylenu
B. z polietylenu
C. ze stali
D. z polichlorku winylu
Klejenie rur z polietylenu, stali czy polipropylenu nie jest standardową metodą łączenia tych materiałów, co prowadzi do nieporozumień w zakresie technologii montażu. Polietylen, na przykład, wymaga zastosowania technologii zgrzewania, ponieważ kleje nie są w stanie zapewnić odpowiedniej wytrzymałości połączeń z tego tworzywa. Zgrzewanie polietylenu polega na podgrzewaniu krawędzi elementów i ich następnej fuzji, co tworzy mocne i trwałe połączenie, odporne na działanie substancji chemicznych i zmiany temperatury. W przypadku rur stalowych kluczowe jest, aby stosować technologie takie jak spawanie lub łączenie mechaniczne. Klejenie stali jest nieefektywne z uwagi na jej wysoką wytrzymałość i specyfikę materiału, dlatego zaleca się techniki, które zapewniają trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji. Polipropylen, podobnie jak polietylen, nie jest kompatybilny z klejeniem, a jego łączenie powinno odbywać się poprzez zgrzewanie lub zastosowanie złączek mechanicznych. Takie błędne podejście do procesu łączenia materiałów może prowadzić do awarii instalacji, co z kolei może skutkować poważnymi konsekwencjami finansowymi i operacyjnymi. Kluczowe jest zrozumienie, że wybór metody łączenia powinien być dostosowany do specyfiki materiałów oraz wymagań danej aplikacji, aby zapewnić bezpieczeństwo i efektywność całego systemu. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości warto sięgnąć po porady specjalistów lub dokumentację techniczną dostarczaną przez producentów.
Pytanie 40

W trakcie transportu kolektory słoneczne powinny być chronione przed uszkodzeniami mechanicznymi?

A. obudową stalową i kołkami świadkami
B. folią ochronną i obudową drewnianą
C. obudową drewnianą i taśmą bitumiczną
D. folią ochronną i kołkami świadkami
Wskazując na kołki świadków, taśmę bitumiczną czy obudowę stalową jako zabezpieczenia dla kolektorów słonecznych w czasie transportu, to niestety nie trafiasz. Kołki świadków w ogóle nie nadają się do tego - one raczej do monitorowania, a nie do ochrony. Ich funkcja nie ma nic wspólnego z zabezpieczaniem przed uszkodzeniami mechanicznymi. Taśma bitumiczna, choć użyteczna w uszczelnieniach, nie nadaje się do ochrony przed uderzeniami. No i obudowa stalowa, chociaż mocna, jest często za ciężka i nieporęczna, co może tylko zwiększyć ryzyko uszkodzenia samych paneli. Metalowe obudowy mogą też korodować, zwłaszcza w wilgotnych warunkach, więc to nie jest najlepszy wybór. Ważne jest, żeby stosować rozwiązania, które nie tylko chronią przed zniszczeniem, ale są też praktyczne. W transporcie kolektorów słonecznych najlepsze są materiały, które dobrze znoszą uszkodzenia, a drewno to super opcja, bo jest ekologiczne i łatwe w obróbce.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej