Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
  • Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
  • Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 10:49
  • Data zakończenia: 8 grudnia 2025 11:13

Egzamin zdany!

Wynik: 31/40 punktów (77,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Który kolor w projektowaniu graficznym jest najbardziej dynamiczny i najbardziej przyciąga uwagę obserwatora?

A. Zielony.
B. Brązowy.
C. Pomarańczowy.
D. Żółty.
W projektowaniu graficznym zaskakująco łatwo można pomylić funkcje poszczególnych kolorów, zwłaszcza jeśli kierujemy się tylko pierwszymi skojarzeniami. Żółty faktycznie jest bardzo jasny i rzuca się w oczy, ale często bywa odbierany jako kolor ostrzegawczy lub funkcjonuje w kontekście delikatnych akcentów – nie zawsze jednak buduje dynamikę i energię ruchu, jak robi to pomarańczowy. Co więcej, nadmiar żółtego może męczyć wzrok i powodować niepożądane odczucia, zwłaszcza na większych powierzchniach. Zielony z kolei kojarzy się z naturą, równowagą i spokojem. Owszem, używa się go, by podkreślić ekologię, świeżość czy naturalność, ale raczej nie przyciąga uwagi w sposób dynamiczny i nie motywuje do natychmiastowego reagowania – jest raczej tłem lub kolorem „bezpiecznym”. Brązowy natomiast jest mocno stonowany, czasem wręcz uznawany za „nudny” w kontekście projektowania – stosuje się go w branżach związanych z ziemią, tradycją, stabilnością, ale nigdy jako barwę aktywującą czy mocno wyróżniającą. Typowym błędem jest wrzucanie wszystkich żywych kolorów do jednego worka – tymczasem psychologia barw jasno pokazuje, że tylko niektóre z nich, jak pomarańczowy, rzeczywiście skutecznie przyciągają uwagę i pobudzają do działania. Dobre praktyki projektowe zalecają bardzo świadome dobieranie kolorów – nie tylko na podstawie gustu, ale właśnie w odniesieniu do ich oddziaływania na odbiorcę. W praktyce najlepiej sprawdza się analiza kontrastu, czytelności i celów projektu. Warto więc zapamiętać, że najsilniej uwagę przykuwa nie sama jaskrawość, lecz odpowiednia energia i wibracja koloru, którą pomarańczowy ma zdecydowanie najwięcej spośród wymienionych propozycji.

Pytanie 2

Na projekcie opakowania, oznaczone na szkicu symbolem X, niezadrukowane fragmenty podłoża pozostawia się w celu

Ilustracja do pytania
A. umieszczenia w tym miejscu znaków akcyzy.
B. zaznaczenia, od której strony następuje bigowanie.
C. umożliwienia prawidłowego wnikania kleju w podłoże.
D. wskazania miejsca lakierowania wybiórczego.
Wybór odpowiedzi, że niezadrukowane fragmenty podłoża na projekcie opakowania pozostawia się w celu umożliwienia prawidłowego wnikania kleju w podłoże, jest jak najbardziej trafny. W praktyce, niezadrukowane miejsca są projektowane z myślą o zapewnieniu, że klej ma odpowiednią powierzchnię do penetracji, co jest kluczowe dla uzyskania trwałego połączenia dwóch elementów opakowania. Wiele standardów branżowych podkreśla znaczenie tego aspektu, zwłaszcza w kontekście trwałości i funkcjonalności opakowań. Przykładem może być produkcja pudełek kartonowych, gdzie niewłaściwe przygotowanie stref klejenia może prowadzić do osłabienia struktury opakowania i ostatecznie do jego uszkodzenia w trakcie transportu lub użytkowania. Wiedza na temat odpowiednich technik klejenia oraz właściwego projektowania stref klejenia jest niezbędna, aby zapewnić jakość i efektywność opakowań. Warto również zauważyć, że w przypadku braku takich stref, klej może wnikać w zadrukowane miejsca, co wpływa negatywnie na estetykę oraz może prowadzić do problemów z jej trwałością.

Pytanie 3

Który raster został przedstawiony na zdjęciu?

Ilustracja do pytania
A. Hybrydowy.
B. Stochastyczny.
C. Krzyżowy.
D. Amplitudowy.
Wybór innych opcji jako odpowiedzi może świadczyć o niepełnym zrozumieniu różnic między różnymi typami rastrów. Raster krzyżowy, znany z układu punktów w formie krzyżówkowej, nie jest stosowany w przypadku, gdy konieczne jest uzyskanie płynnych przejść tonalnych, co jest cechą charakterystyczną rastra amplitudowego. Z kolei raster hybrydowy łączy cechy rastrów amplitudowych i stochastycznych, jednak w przedstawionym zdjęciu nie ma elementów wskazujących na taką złożoność. Raster stochastyczny polega na stosowaniu losowego rozmieszczenia punktów, co również nie odpowiada regularności widocznej na zdjęciu. Wybierając jedną z tych opcji, można pomylić charakterystyki, które mają kluczowe znaczenie przy projektowaniu graficznym. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wyborów to nadmierne uproszczenie złożonych koncepcji graficznych oraz brak uwzględnienia kontekstu zastosowania rastra. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy typ rastra ma swoje specyficzne zastosowanie, a niewłaściwy wybór może prowadzić do nieefektywnej produkcji oraz niezadowalających rezultatów wizualnych.

Pytanie 4

Które pojęcia opisują sposoby rozmieszczenia elementów graficznych na stronicy publikacji?

otwartyzamkniętyłączonyosiowy
dowolnydynamicznydowolnysymetryczno-blokowy
swobodnysymetrycznystatycznyasymetryczny dowolny
nieokreślonywielopłaszczyznowymieszanywielołamowy
A.B.C.D.
A. C.
B. A.
C. B.
D. D.
Odpowiedź D jest trafna, ponieważ dotyka istotnych kwestii związanych z tym, jak rozmieszczać elementy graficzne na stronie. Pojęcia takie jak "osiowy", "symetryczno-blokowy" czy "asymetryczny dowolny" to kluczowe metody kompozycji. Nie są to tylko suche definicje – mają realne zastosowanie w projektowaniu graficznym. Na przykład układ osowy, to świetny sposób na uzyskanie harmonijnego efektu, idealnego dla broszur czy czasopism. Z kolei układ asymetryczny wprowadza dynamikę, co sprawia, że publikacje są bardziej interesujące dla oka. Wybór odpowiedniego układu jest mega ważny, bo wpływa na to, jak odbiorcy postrzegają hierarchię informacji. Dobrze przemyślany układ graficzny ułatwia zrozumienie treści, co potwierdzają różne standardy branżowe, jak te od AIGA (American Institute of Graphic Arts). Wiedza na temat tych pojęć i umiejętność ich zastosowania w praktyce to klucz do sukcesu dla każdego, kto chce projektować materiały graficzne.

Pytanie 5

Aby stworzyć ulotkę według projektu wydawniczego, sformatować tekst publikacji oraz umieścić w niej elementy graficzne, należy przeprowadzić

A. łamanie
B. rastrowanie
C. kaszerowanie
D. złamywanie
Odpowiedź 'łamanie' jest poprawna, ponieważ odnosi się do procesu przygotowania materiałów do druku, który obejmuje układ i formatowanie tekstu oraz grafik w odpowiedni sposób. Łamanie polega na rozmieszczaniu treści na stronie w taki sposób, aby była ona czytelna i estetyczna, co jest kluczowe w procesie projektowania ulotek. W praktyce oznacza to wykorzystanie odpowiednich programów graficznych, takich jak Adobe InDesign czy QuarkXPress, które pozwalają na precyzyjne dostosowanie rozmiaru, czcionki oraz układu elementów ilustracyjnych. Dobre praktyki wymagają również znajomości zasad typografii oraz kompozycji wizualnej, co pozwala na stworzenie atrakcyjnego i funkcjonalnego projektu. Na przykład, przy tworzeniu ulotki, projektant musi uwzględnić odpowiednie marginesy, kolumny oraz wyróżnienia, aby przyciągnąć uwagę odbiorcy i skutecznie przekazać zawarte informacje. Zastosowanie procesu łamania zgodnie z obowiązującymi standardami graficznymi zapewnia, że gotowy produkt będzie nie tylko estetyczny, ale również łatwy w odbiorze.

Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 7

Jaką czynność należy wykonać podczas tworzenia tekstu, aby dostosować odstępy pomiędzy wybranymi parami znaków, np.: V A?

A. Trapping
B. Kerning
C. Leading
D. Tracking
Kerning to proces regulacji odległości pomiędzy konkretnymi parami znaków, co jest niezwykle istotne w typografii, aby uzyskać estetyczny i czytelny wygląd tekstu. Przykładem zastosowania kerningu jest sytuacja, gdy tworzymy nagłówki lub logo, gdzie pary znaków takie jak 'V A' mogą wyglądać nieproporcjonalnie, jeśli nie zostaną odpowiednio dostosowane. Zbyt duża odległość może sprawić, że tekst będzie wyglądał na rozproszony, natomiast zbyt mała odległość może prowadzić do zlewania się liter. W profesjonalnym projektowaniu graficznym standardem jest używanie narzędzi do kerningu w programach takich jak Adobe InDesign czy Illustrator, które pozwalają na precyzyjne dostosowanie odległości w zależności od zastosowanego kroju pisma. Dobrze skonfigurowany kerning przyczynia się do lepszej czytelności i estetyki projektu, co jest kluczowe w komunikacji wizualnej.

Pytanie 8

Celem wykonania odbitki proof jest jej sprawdzenie pod względem

A. kolorystyki druku
B. wymiarów podłoża
C. pasowania kolorów
D. liniatury rastra
Wykonanie odbitki proof ma na celu przede wszystkim weryfikację kolorystyki druku, co jest kluczowe w procesie produkcji materiałów drukowanych. Odbitka proof pozwala na dokładne odwzorowanie kolorów, co jest istotne zarówno dla jakości estetycznej, jak i zgodności z oczekiwaniami klienta. W praktyce, proofy są tworzone przy użyciu zaawansowanych technologii druku, takich jak druk cyfrowy, który umożliwia uzyskanie precyzyjnych i wiernych kolorów. Producenci często korzystają z systemów kolorów, takich jak Pantone, aby zapewnić, że finalny produkt odpowiada zamówieniu. Kolejnym praktycznym zastosowaniem odbitek proof jest ich wykorzystanie w procesie akceptacji projektu przez klienta. Odbitka proof może być również używana do oceny i kalibracji maszyn drukarskich w celu zapewnienia spójności kolorystycznej w całej serii wydruków. Wysoka jakość proofów jest kluczowa, aby uniknąć późniejszych problemów z kolorystyką, które mogą prowadzić do dużych strat finansowych oraz niezadowolenia klientów, co podkreśla ich znaczenie w profesjonalnym druku.

Pytanie 9

Który znak typograficzny wskazano w zamieszczonym tekście czerwoną strzałką?

Ilustracja do pytania
A. Pauzę.
B. Dywiz.
C. Spację.
D. Ligaturę.
Pauza to istotny znak typograficzny, który pełni funkcję oddzielania zdań i wtrąceń w tekście. W przeciwieństwie do dywizu, który jest krótszym znakiem używanym zazwyczaj do łączenia wyrazów, pauza jest znacznie dłuższa i pozwala na wyraźniejsze zaznaczenie przerwy w myśli. Używanie pauzy jest zgodne z zasadami typografii, które zalecają stosowanie jej w miejscach, gdzie autor chce skupić uwagę czytelnika na istotnym elemencie tekstu. Przykładem zastosowania pauzy może być zdanie, w którym chcemy wprowadzić dodatkową informację: "W Warszawie – stolicy Polski – odbywa się wiele wydarzeń kulturalnych." Użycie pauzy w tym przypadku zwiększa przejrzystość zdania i podkreśla wtrącenie. W kontekście standardów typograficznych, pauza jest klasyfikowana jako jeden z kluczowych znaków interpunkcyjnych, obok przecinka czy kropki. Jej właściwe użycie jest fundamentem dla tworzenia czytelnych i estetycznych tekstów.

Pytanie 10

W jakiej przestrzeni barwnej powinny być tworzone materiały graficzne przeznaczone do naświetlania form drukarskich oraz procesu druku offsetowego?

A. RGB
B. CMYK
C. L*a*b*
D. HSB
Odpowiedź CMYK jest prawidłowa, ponieważ jest to przestrzeń barwna, która najlepiej odzwierciedla proces drukowania offsetowego. Model CMYK, czyli Cyan, Magenta, Yellow i Key (Czarny), jest standardem w branży poligraficznej. Używa się go do przygotowywania materiałów graficznych przeznaczonych do druku, ponieważ opiera się na subtraktywnym mieszaniu kolorów, które jest zgodne z rzeczywistym procesem nakładania tuszy na papier. Drukując w systemie CMYK, kolory powstają poprzez odejmowanie od białego światła, co odzwierciedla sposób, w jaki tusze łączą się na papierze. Przykładem zastosowania CMYK może być projektowanie broszur, plakatów czy etykiet, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów jest kluczowe. W praktyce przygotowanie plików graficznych w tej przestrzeni barwnej pozwala na osiągnięcie optymalnych rezultatów w druku offsetowym, co jest zgodne z normami ISO 12647, dotyczących zarządzania jakością w procesach drukowania.

Pytanie 11

Jakiego formatu używa się jako podstawowego w programie Adobe Photoshop?

A. A1
B. PDF
C. DOC
D. PSD
Odpowiedź 'PSD' jest prawidłowa, ponieważ PSD (Photoshop Document) jest natywnym formatem plików używanym przez program Adobe Photoshop do zapisywania projektów graficznych. Format ten obsługuje wiele warstw, efektów, masek oraz ustawień specyficznych dla Photoshopa, co czyni go idealnym dla procesu edycji i retuszu zdjęć. Przykładem zastosowania formatu PSD jest praca nad skomplikowanymi projektami graficznymi, gdzie każda warstwa może być edytowana niezależnie, umożliwiając projektantom podejmowanie poprawek w dowolnym momencie. Ponadto, format PSD zachowuje pełną jakość obrazu oraz metadane, co jest kluczowe w profesjonalnym środowisku projektowania graficznego. Warto również zaznaczyć, że wiele innych programów graficznych oraz aplikacji ma możliwość otwierania plików PSD, co czyni ten format istotnym w branży kreatywnej. W kontekście standardów branżowych, korzystanie z natywnego formatu programu zapewnia najwyższą jakość i elastyczność w pracy twórczej.

Pytanie 12

Jaki jest główny cel stosowania formatu PDF w publikacjach cyfrowych?

A. Ułatwienie edytowania tekstu i grafiki, co nie jest głównym celem PDF, ponieważ format ten jest zaprojektowany jako końcowy, trudny do edycji
B. Zmniejszenie rozmiaru plików graficznych, choć PDF może czasami zwiększać rozmiar plików ze względu na wbudowane fonty i grafiki
C. Zapewnienie zgodności wyświetlania na różnych urządzeniach
D. Poprawa jakości obrazu, co nie jest celem PDF, gdyż sam format skupia się na zachowaniu oryginalnego wyglądu dokumentu
Format PDF jest jednym z najczęściej stosowanych formatów w publikacjach cyfrowych z kilku powodów. Głównym celem jego stosowania jest zapewnienie zgodności wyświetlania na różnych urządzeniach i platformach. PDF, czyli Portable Document Format, został zaprojektowany przez Adobe jako uniwersalny format, który umożliwia zachowanie układu, czcionek i grafiki dokumentu bez względu na to, jak i gdzie jest otwierany. To oznacza, że dokument stworzony na jednym komputerze będzie wyglądał identycznie na każdym innym urządzeniu, niezależnie od systemu operacyjnego czy zainstalowanych programów. To jest kluczowe w przypadku publikacji cyfrowych, gdzie spójność prezentacji treści ma ogromne znaczenie. Dodatkowo, PDF obsługuje różne elementy multimedialne i interaktywne, co czyni go wszechstronnym narzędziem w publikacjach elektronicznych. Warto także wspomnieć, że PDF jest formatem, który często służy jako końcowy etap produkcji dokumentów, co zapobiega ich przypadkowym modyfikacjom.

Pytanie 13

Podaj liczbę punktów typograficznych, które odpowiadają w przybliżeniu 300 mm?

A. 1128
B. 376
C. 800
D. 8000
Odpowiedź 800 punktów typograficznych odpowiada w przybliżeniu 300 mm, ponieważ 1 punkt typograficzny jest równy 0,35278 mm. Aby obliczyć liczbę punktów typograficznych w 300 mm, należy wykonać następujące obliczenia: 300 mm / 0,35278 mm/punkt = 848,8 punktów typograficznych. Po zaokrągleniu otrzymujemy 800 punktów typograficznych. Znajomość jednostek miary jest kluczowa w typografii, szczególnie w kontekście przygotowywania materiałów do druku. Ponadto, w praktyce projektowania graficznego, wykorzystując punkty typograficzne, projektanci mogą precyzyjnie określać rozmiary czcionek, interlinia oraz inne aspekty układu tekstu, co jest istotne dla czytelności i estetyki publikacji. Dobre praktyki branżowe sugerują, aby przy wyborze rozmiarów czcionek opierać się na standardowych jednostkach, co pozwala na spójność i profesjonalizm w tworzonych projektach.

Pytanie 14

Jaka liniatura rastra jest zalecana do druku wysokiej jakości materiałów promocyjnych w technologii offsetowej?

A. 600 lpi
B. 70 lpi
C. 1 200 lpi
D. 170 lpi
Liniatura rastra jest jednym z najważniejszych aspektów druku offsetowego, jednak odpowiedzi 70 lpi, 600 lpi i 1 200 lpi nie są odpowiednie dla wysokojakościowych materiałów reklamowych. Liniatura 70 lpi jest zbyt niska dla współczesnych standardów druku, co prowadzi do utraty szczegółowości i jakości obrazu. Tak niski poziom liniatury może być stosowany jedynie w przypadku druku prostych, mniej wymagających materiałów, gdzie jakość nie jest priorytetem. Natomiast 600 lpi, mimo że może wydawać się bardziej zaawansowaną opcją, jest w rzeczywistości zbyt wysoką liniaturą dla standardowych procesów offsetowych, co może prowadzić do problemów z odwzorowaniem kolorów i detali, a także do zatykania rastra i obniżenia jakości druku. Z kolei 1 200 lpi to ekstremalnie wysoka wartość, która w praktyce jest trudna do osiągnięcia w tradycyjnych procesach offsetowych, a ponadto wymaga specjalistycznych materiałów i technologii, które mogą nie być dostępne w standardowych drukarniach. Przyczyną takich pomyłek jest często brak zrozumienia, jak liniatura rastra wpływa na jakość druku oraz nieznajomość aktualnych standardów branżowych, które wyraźnie określają optymalne wartości liniatury dla różnych typów materiałów. Kluczowe jest zrozumienie, że dobór liniatury powinien być dostosowany do specyfiki projektu, a 170 lpi to powszechnie uznawana wartość dla profesjonalnych wydruków reklamowych.

Pytanie 15

Który z programów wchodzących w skład pakietu Adobe pozwala na automatyczne zarządzanie oraz katalogowanie zdjęć?

A. Acrobat
B. Media Encoder
C. Widget Browser
D. Bridge
Adobe Bridge to aplikacja stworzona z myślą o zarządzaniu zdjęciami oraz ich katalogowaniu w sposób zautomatyzowany. Umożliwia użytkownikom łatwe przeglądanie, organizowanie, wyszukiwanie i zarządzanie plikami graficznymi oraz multimedialnymi. Dzięki funkcji 'miniatur' użytkownik może szybko zidentyfikować zdjęcia, a także dodawać metadane, co znacząco ułatwia ich późniejsze odnajdywanie w dużych zbiorach. Bridge integruje się z innymi aplikacjami Adobe, takimi jak Photoshop czy InDesign, co pozwala na płynny przepływ pracy między różnymi programami. Przykładowo, jeśli fotografuje się wiele sesji zdjęciowych, można łatwo skatalogować te zdjęcia w strukturze folderów, a następnie dodawać etykiety i oceny, co sprzyja efektywnemu zarządzaniu projektami. Dobrą praktyką jest również regularne porządkowanie zbiorów i archiwizowanie starszych projektów, co można zrealizować dzięki funkcjom Bridge.

Pytanie 16

Przygotowanie rozmieszczenia kompozycji graficzno-tekstowej pokazanej na rysunku w procesach przygotowawczych (prepress) jest określane jako

Ilustracja do pytania
A. kolofon.
B. złam.
C. layout.
D. frontyspis.
Poprawna odpowiedź to 'layout', ponieważ termin ten opisuje proces przygotowania rozmieszczenia elementów graficznych i tekstowych w publikacjach. W kontekście prepress, layout jest kluczowym etapem, w którym ustalamy, jak informacje zostaną zaprezentowane na stronie. Obejmuje to nie tylko rozmieszczenie tekstu i obrazów, ale również uwzględnienie marginesów, stylów czcionek oraz kolorów. Dobre praktyki w tej dziedzinie opierają się na zasadach kompozycji wizualnej, które mają na celu ułatwienie czytelności oraz estetyki publikacji. Na przykład, publikacje drukowane powinny mieć dobrze zdefiniowane obszary tekstowe i graficzne, aby zachować równowagę wizualną i przyciągnąć uwagę czytelnika. Warto również pamiętać, że layout może się różnić w zależności od formatu publikacji, czy to książka, czasopismo, czy materiał reklamowy. Współczesne narzędzia do projektowania, takie jak Adobe InDesign, oferują zaawansowane funkcje, które wspierają proces tworzenia efektywnego layoutu, zgodnego z wymaganiami branżowymi.

Pytanie 17

Jednoliterowy spójnik lub przyimek, który znajduje się w izolacji na końcu wiersza, to

A. sierota
B. wdowa
C. bękart
D. szewc
Odpowiedź "sierota" jest poprawna, ponieważ w terminologii poetyckiej odnosi się do zjawiska, w którym pojedynczy, izolowany na końcu wiersza spójnik lub przyimek tworzy tzw. "sierotę". Jest to zjawisko estetyczne, które negatywnie wpływa na harmonię wiersza, ponieważ wyróżniająca się litera lub słowo wydaje się pozostawać w izolacji od reszty tekstu. Dobrą praktyką w poezji jest unikanie tego typu konstrukcji, ponieważ mogą one zaburzać rytm i płynność utworu. Warto zauważyć, że autorzy często starają się tak komponować strofy, aby nie pozostawiać pojedynczych słów na końcu, co można osiągnąć poprzez odpowiednią modyfikację struktury wiersza. Przykładem może być przerabianie wersów lub zmienianie układu rymów, aby uzyskać bardziej zharmonizowany tekst. Zrozumienie aspektów stylistycznych, takich jak "sierota", jest kluczowe dla każdego twórcy literackiego, który dąży do doskonałości w swojej twórczości.

Pytanie 18

Które formaty są najczęściej używanymi formatami e-book’ów?

A. EPUB, MOBI
B. RTF, BAT
C. JPG, MPEG
D. HTML, XLS
EPUB i MOBI to rzeczywiście dwa najpopularniejsze i najczęściej wykorzystywane formaty e-booków, zarówno w czytnikach dedykowanych, jak i w aplikacjach mobilnych. EPUB uchodzi za otwarty standard branżowy, szeroko wspierany przez większość urządzeń, z wyjątkiem czytników Kindle, które stawiają głównie na MOBI lub AZW. Co ciekawe, EPUB obsługuje zaawansowane formatowanie tekstu, skalowanie czcionek, interaktywność, a nawet osadzanie multimediów, co czyni go bardzo uniwersalnym. MOBI, choć już trochę mniej rozwijany, to jednak nadal świetnie sprawdza się w ekosystemie Amazon, bo pozwala na synchronizację notatek i postępów czytania. Z mojego doświadczenia wynika, że większość wydawnictw i autorów self-publishingu przygotowuje swoje publikacje właśnie w tych dwóch formatach, bo one gwarantują największą dostępność i kompatybilność. Warto wiedzieć, że dobrym nawykiem jest oferowanie e-booka w obu tych wersjach, żeby nie ograniczać kręgu czytelników. Generalnie w branży uważa się, że EPUB to taki PDF XXI wieku dla książek, tylko nowocześniejszy i bardziej elastyczny – a to już coś mówi. Praktyka pokazuje, że jeśli ktoś poważnie myśli o elektronicznych publikacjach, to nie ma sensu inwestować w inne niż EPUB i MOBI, bo reszta to raczej ciekawostki lub relikty przeszłości.

Pytanie 19

Ile arkuszy RA2 (430 x 610 mm) powinno się zamówić, aby wydrukować 1 000 sztuk ulotek formatu A4, przy naddatku technologicznym wynoszącym 10%?

A. 275 arkuszy
B. 200 arkuszy
C. 250 arkuszy
D. 300 arkuszy
Aby obliczyć liczbę arkuszy RA2 potrzebnych do wydrukowania 1000 sztuk ulotek formatu A4, należy najpierw określić, ile ulotek można wydrukować na jednym arkuszu RA2. Wymiary arkusza RA2 wynoszą 430 x 610 mm, a standardowy format A4 ma wymiary 210 x 297 mm. Na jednym arkuszu RA2 można zmieścić 2 ulotki A4 w orientacji pionowej, co daje nam 2 ulotki na jednym arkuszu. Zatem do wydrukowania 1000 ulotek potrzebujemy 500 arkuszy A4. Ze względu na naddatek technologiczny w wysokości 10%, musimy uwzględnić dodatkowe arkusze. Obliczamy to w następujący sposób: 500 arkuszy + 10% z 500, co daje 500 + 50 = 550 arkuszy. Następnie, obliczamy, ile arkuszy RA2 musimy zamówić w tej samej proporcji. Biorąc pod uwagę, że na jednym arkuszu RA2 możemy wydrukować 2 ulotki A4, dzielimy 550 przez 2, co daje nam 275 arkuszy RA2. Ta metoda obliczeń uwzględnia zarówno wymogi produkcyjne, jak i naddatek technologiczny, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży poligraficznej.

Pytanie 20

Jakie będą koszty jednorazowego druku arkusza w jednym kolorze na półformatowej drukarce, jeśli to wynosi 4 grosze? Ile trzeba zapłacić za wydruk 10 000 ulotek w formacie A5 w kolorze 1 + 0?

A. 50 zł
B. 70 zł
C. 40 zł
D. 60 zł
W przypadku obliczeń kosztów wydruku, istnieje wiele typowych pułapek, które mogą prowadzić do błędnych wniosków. Często zakłada się, że całościowy koszt wydruku jest prostą sumą kosztów jednostkowych bez uwzględnienia faktu, że różne formaty papieru oraz techniki druku mogą wpływać na ostateczną cenę. Nieprawidłowe odpowiedzi, takie jak 60 zł, 40 zł czy 70 zł, mogą wynikać z mylnego przeliczenia kosztów drukowania na podstawie błędnych założeń. Na przykład, jeśli ktoś założy, że koszt druku ulotki A5 jest równy kosztowi druku pełnego arkusza A4 pomnożonego przez 10 000, to nie uwzględnia faktu, że z jednego arkusza A4 można uzyskać aż dwie ulotki A5. Tego rodzaju myślenie prowadzi do znacznie wyższych wartości całkowitych. Dodatkowo, istotne jest, aby zrozumieć różnice między kosztami druku jednostronnego i dwustronnego. W tym przypadku kolorystyka 1 + 0 oznacza tylko jeden kolor na jednej stronie, co powinno obniżać koszty. W branży poligraficznej kluczowe jest posługiwanie się właściwym językiem opisu procesów drukarskich oraz umiejętność dokładnego oszacowania kosztów, co w praktyce przekłada się na skuteczną i ekonomiczną produkcję. Ignorowanie tych elementów prowadzi do błędnych kalkulacji i w efekcie do problemów finansowych lub operacyjnych w realizacji projektów.

Pytanie 21

We fragmencie składu tekstu popełniono błąd nazywany

Ilustracja do pytania
A. szewcem.
B. bękartem.
C. kerningiem.
D. akcentem.
Błąd nazywany 'bękartem' jest istotnym zagadnieniem w składzie tekstu, ponieważ wpływa na estetykę i czytelność dokumentu. Występuje, gdy ostatni wiersz akapitu zostaje umieszczony na początku nowej kolumny lub strony, co jest niepożądane z perspektywy typografii. W praktyce, aby uniknąć błędów tego typu, projektanci i redaktorzy powinni stosować techniki, takie jak kontrolowanie łamania tekstu, aby upewnić się, że akapity są odpowiednio zamykane w obrębie jednej kolumny. Można to osiągnąć poprzez dostosowanie ustawień programu do składu, co pozwala na lepsze zarządzanie przestrzenią. Dobrą praktyką jest także stosowanie narzędzi do analizy typograficznej, które zwracają uwagę na takie błędy. Poprawne zarządzanie bękartami nie tylko podnosi jakość publikacji, ale również poprawia doświadczenia czytelnicze, co jest kluczowe w profesjonalnym środowisku wydawniczym.

Pytanie 22

Przekształcenie fontów w obiekty graficzne o charakterze wektorowym wymaga

A. wstawienia kodu formatowania.
B. zastosowania tekstu zastępczego.
C. dopasowania tekstu do ścieżki.
D. zamiany na krzywe.
Przekształcenie fontów w obiekty graficzne o charakterze wektorowym to w praktyce zamiana czcionki na tzw. krzywe, czasem mówi się też „konwersja na obiekty” lub „outline”. W programach graficznych typu Adobe Illustrator czy CorelDRAW tę opcję spotkasz jako „Konwertuj na krzywe” (ang. Convert to Outlines/Curves). Co zyskujesz? Tekst nie jest już edytowalny jako tekst, ale staje się zbiorem wektorowych kształtów. To ogromny plus przy przygotowaniu plików do druku – nie musisz się wtedy martwić, czy drukarnia ma odpowiednią czcionkę. Każda litera jest zapisana jako zestaw precyzyjnych krzywych Béziera, można ją powiększać bez utraty jakości, wycinać na ploterze, czy nawet modyfikować pojedyncze elementy liter. Moim zdaniem w branży reklamowej czy poligraficznej to absolutny standard, szczególnie przy logo czy identyfikacji wizualnej, gdzie skalowalność i zgodność są kluczowe. W praktyce przed wysłaniem projektu do druku zawsze powinieneś zamienić tekst na krzywe – to jedna z tych rzeczy, które ratują z opresji, gdy ktoś nie ma dokładnie tej samej wersji fontu. Tak naprawdę to też pewien rodzaj zabezpieczenia projektu przed nieautoryzowaną edycją tekstu. Dodatkowo, wektorowe krzywe są niezależne od rozdzielczości, więc sprawdzają się zarówno na wizytówkach, jak i na billboardach. Dobre praktyki mówią jasno: konwertuj teksty na krzywe przed finalnym eksportem do druku – oszczędzisz sobie i innym wielu problemów.

Pytanie 23

Wykonuje się barwną odbitkę próbną (proof kontraktowy) między innymi po to, aby

A. przeprowadzać adjustację publikacji
B. stworzyć wzór kolorystyczny dla drukarza
C. ocenić liniaturę rastra
D. ocenić układ stron na arkuszu drukarskim
Barwna odbitka próbną, znana również jako proof kontraktowy, odgrywa kluczową rolę w procesie przygotowania materiałów do druku, w szczególności w kontekście zapewnienia zgodności kolorów. Przygotowanie wzoru barwnego dla drukarza polega na stworzeniu dokładnej reprodukcji kolorów, które będą użyte w finalnym wydruku. Taki proof jest niezbędny do oceny, czy kolory z projektu graficznego są odwzorowane zgodnie z oczekiwaniami. Dobrą praktyką jest stosowanie systemów kolorystycznych, takich jak CMYK lub Pantone, aby zminimalizować różnice między tym, co widzimy na monitorze, a tym, co otrzymamy na papierze. Przykładowo, jeśli projektant dostarcza pliki do druku, proof pozwala na wczesne wykrycie potencjalnych problemów z kolorami, co może prowadzić do oszczędności czasowych i kosztowych w późniejszych etapach produkcji. Również, proof dostarcza wydawcom i drukarzom możliwości dokonania poprawek jeszcze przed rozpoczęciem właściwego druku, co jest kluczowe w przypadku dużych nakładów, gdzie błędy mogą generować znaczne straty finansowe.

Pytanie 24

Ile arkuszy drukarskich typu BI jest potrzebnych do wydania 160-stronicowej książki w formacie B5?

A. 20
B. 16
C. 5
D. 10
Odpowiedź 5 arkuszy drukarskich formatu BI dla 160-stronicowej książki formatu B5 jest poprawna, ponieważ każdy arkusz drukarski formatu BI, który ma wymiary 500 mm x 700 mm, pozwala na wydrukowanie czterech stron książki formatu B5 (182 mm x 257 mm). W związku z tym, aby obliczyć, ile arkuszy potrzebujemy do wydrukowania 160 stron, możemy zastosować prostą kalkulację: 160 stron podzielone przez 4 strony na arkusz daje nam 40 arkuszy. Jednakże w druku książek zasada jest taka, że arkusze łączone są w większe bloki, zatem do produkcji książek wykorzystuje się tzw. arkusze złożone, które zawierają więcej stron. W przypadku formatu B5 i objętości książki 160-stronowej, teoretycznie 5 arkuszy drukarskich będzie wystarczające. W praktyce, zrozumienie układu stron oraz zastosowanie odpowiednich technik druku i składania, takich jak np. składanie w pół lub w harmonijkę, pozwala na efektywne wykorzystanie materiałów drukarskich, co jest kluczowe w branży poligraficznej.

Pytanie 25

Barwę zieloną na wydruku w przestrzeni kolorów CMYK uzyska się przez zmieszanie w odpowiednich proporcjach składowych

A. M i K
B. M i Y
C. C i M
D. C i Y
W przestrzeni barw CMYK, która jest stosowana praktycznie w każdej profesjonalnej drukarni, uzyskanie zieleni polega na połączeniu cyjanu (C, czyli cyan) i żółtego (Y, czyli yellow). To jest taka podstawowa zasada w poligrafii – te dwa kolory mieszane w odpowiednich proporcjach dają całą gamę zieleni, od jasnych, lekko limonkowych po ciemniejsze, bardziej nasycone odcienie. Magenta (M) i black (K) nie są tu potrzebne – można je wykorzystać np. do przygaszenia barwy lub uzyskania bardziej złożonych odcieni, ale do czystej zieleni wystarczy właśnie cyan i yellow. W praktyce, przy druku offsetowym czy cyfrowym, graficy zawsze pamiętają o tym, żeby nie dać magenty do zieleni, bo wtedy zaczyna robić się brąz albo szarość. Moim zdaniem najfajniejsze w CMYK jest to, że cały świat druku opiera się na prostych zasadach optycznych – kolory się nie świecą (jak w RGB), tylko odbijają światło, więc mieszanie ich trochę się różni od tego na monitorze. No i warto wiedzieć, że w druku zielony z CMYK nigdy nie będzie tak „żywy” jak na ekranie, bo to właśnie ograniczenie tej technologii – na papierze wszystko jest trochę bardziej stonowane. Taka wiedza przydaje się nawet jak się projektuje ulotki czy plakaty, bo można przewidzieć, jak wyjdzie kolor na wydruku. Swoją drogą, to w polskich drukarniach bardzo często spotyka się prośbę o sprawdzenie tych wartości, żeby uniknąć nieporozumień z klientami. Właśnie dlatego podstawowa zasada: zieleń = cyan + yellow, jest tak ważna.

Pytanie 26

Zgodnie z Polską Normą odnoszącą się do jednostek miar typograficznych, jeden kwadrat ma wartość równą

A. 18 mm
B. 20 mm
C. 16 mm
D. 19 mm
Jak wybierzesz coś innego niż 18 mm, łatwo możesz wpaść w tarapaty z rozumieniem jednostek typograficznych. Odpowiedzi jak 16 mm, 20 mm czy 19 mm mogą wydawać się alternatywą, ale nie pasują do standardów polskiej typografii. Warto dodać, że inne jednostki mogą się pomieszać z różnymi systemami miar w innych dziedzinach, co powoduje zamieszanie. Na przykład, niektórzy mogą myśleć o wymiarach czcionek w drukarstwie, ale to nie zmienia, że kwadrat typograficzny ma 18 mm. Typowym błędem jest też pomijanie roli jednostek typograficznych w projektowaniu graficznym, co prowadzi do chaotycznego rozmieszczenia tekstu. Kiedy źle wybierzesz jednostkę, może być ciężko przeczytać tekst i wygląda to nieestetycznie. Dlatego kwadrat typograficzny jest taki ważny, bo kształtuje wizualną stronę drukowanych i cyfrowych komunikatów. W typografii precyzja ma ogromne znaczenie, a znajomość norm to klucz do profesjonalnych efektów.

Pytanie 27

Jak powinien być przedstawiony zapis kolorów na karcie technicznej, gdy na pierwszej stronie broszury zastosuje się zielononiebieski, purpurowy, czarny oraz dwa kolory Pantone, a na drugiej czarny, żółty i jeden kolor Pantone?

A. (3 + 2) + (2 + 1)
B. 5 + 3
C. (3 + 2) + P(2 + 1)
D. 3 + 2
Odpowiedzi, które nie wskazują na łączną liczbę kolorów w ulotce, zawierają błędy w interpretacji zadania. Przykładowo, odpowiedź 3 + 2 sugeruje, że na każdej stronie ulotki są oddzielnie liczone kolory bez uwzględnienia ich sumy. Odpowiedzi takie ignorują fakt, że w kontekście projektowania graficznego ważne jest, aby prezentować pełne zestawienie kolorów użytych w finalnym materiale, co może prowadzić do nieporozumień podczas druku. W odpowiedzi (3 + 2) + P(2 + 1), pojawia się mylna koncepcja, że kolory Pantone powinny być liczone oddzielnie od innych kolorów, co narusza zasady konsolidacji kolorów w specyfikacjach technicznych. Kolory Pantone są standardowym zestawem kolorów, które powinny być zawsze właściwie zintegrowane w końcowym zestawieniu kolorów, a ich liczba powinna wchodzić w skład całości. Typowym błędem myślowym jest mylne rozdzielanie kolorów i traktowanie ich jako niezależnych elementów, co niezgodne jest z praktykami w branży poligraficznej, gdzie całkowita liczba kolorów ma kluczowe znaczenie dla jakości i zgodności projektu z jego zamierzeniem. Na etapie projektowania ulotki, ważne jest, aby projektanci zrozumieli, że wszystkie kolory używane w druku muszą być dokumentowane w sposób spójny i kompleksowy, aby uniknąć komplikacji w procesie produkcji.

Pytanie 28

Redukcja przestrzeni między dwiema literami w układzie tekstu publikacji określana jest jako

A. kerningiem
B. podkreślaniem
C. interlinią
D. justowaniem
Kerning to dość ważna sprawa w typografii. Chodzi o to, żeby odpowiednio ustawić przestrzeń między literami w danym wyrazie. Dobrze dopasowane litery wyglądają lepiej i łatwiej się je czyta, co ma ogromne znaczenie, zwłaszcza w projektowaniu graficznym. Na przykład, słowo "Avenue" może wyglądać dużo lepiej, gdy zmniejszymy odstęp między "A" a "v" – wtedy tekst jest bardziej spójny i przyjemniejszy dla oka. W typografii, np. w zasadach Adobe Type, kerning jest czymś, na co projektanci muszą zwracać uwagę, bo to wpływa na profesjonalny wygląd ich dzieł. Jak dobrze wszystko zrobimy, to tekst nie tylko będzie ładniejszy, ale też łatwiejszy do przeczytania, co jest kluczowe w każdej formie publikacji, zarówno drukowanej, jak i cyfrowej.

Pytanie 29

W jakim formacie powinny być zapisane obrazy przeznaczone do druku?

A. TIFF
B. MP4
C. GIF
D. WEBP
Format TIFF (Tagged Image File Format) jest powszechnie używany do zapisu obrazów przeznaczonych do druku. Jego największa zaleta to obsługa bezstratnej kompresji danych, co oznacza, że jakość obrazu nie ulega pogorszeniu podczas zapisu i ponownego otwierania pliku. TIFF pozwala również na przechowywanie obrazów w dużej rozdzielczości, co jest kluczowe w druku, gdzie szczegóły i jakość obrazu są niezwykle istotne. Dodatkowo, format ten obsługuje 16-bitową głębię kolorów na kanał, co umożliwia zachowanie szerokiego zakresu tonalnego i bardziej precyzyjne odwzorowanie kolorów. To wszystko sprawia, że TIFF jest preferowanym formatem dla profesjonalnych drukarni oraz fotografów. Stosowanie tego formatu jest zgodne z branżowymi standardami, ponieważ zapewnia on kompatybilność z większością programów do edycji grafiki oraz urządzeniami drukującymi. W praktyce, wykorzystanie TIFF w druku to gwarancja, że efekt końcowy będzie najwyższej jakości, co jest kluczowe dla profesjonalnych publikacji.

Pytanie 30

Jaką rozdzielczość powinno mieć skanowanie wielobarwnego oryginału, jeśli w druku offsetowym ma być powiększony dwukrotnie?

A. 900 dpi
B. 800 dpi
C. 300 dpi
D. 600 dpi
Odpowiedź 600 dpi jest prawidłowa, ponieważ przy druku offsetowym, który powiększa obraz o dwa razy, należy skanować oryginał z co najmniej 300 dpi, aby zachować odpowiednią jakość druku. Standardowa rozdzielczość druku offsetowego wynosi zazwyczaj 300 dpi, co oznacza, że każdy cal kwadratowy obrazu zawiera 300 punktów. Przy powiększeniu do 200% (dwa razy większego formatu), uzyskujemy potrzebną rozdzielczość skanującą równą 600 dpi, co zapewnia, że szczegóły oryginału będą ostre i wyraźne w finalnym produkcie. Przykładem zastosowania tej zasady jest przygotowanie materiałów reklamowych, gdzie zachowanie detali jest kluczowe, a skany w wyższej rozdzielczości przyczyniają się do lepszej jakości druku. Dobre praktyki w branży graficznej podkreślają konieczność stosowania odpowiednich ustawień skanera, aby uniknąć utraty jakości podczas powiększania obrazu.

Pytanie 31

Która technika tworzenia obiektów graficznych pozwala uzyskiwać efekty przedstawione na ilustracji?

Ilustracja do pytania
A. Tworzenie przejść.
B. Cięcie na plasterki.
C. Rozpylanie symboli.
D. Generator kształtów.
Tworzenie przejść jest jedną z tych funkcji, od których zaczyna się prawdziwa zabawa z grafiką wektorową. Chodzi tutaj o narzędzie, które pozwala płynnie przekształcać jeden obiekt w drugi – zarówno pod względem kształtu, jak i kolorystyki. Na ilustracji dokładnie to widać: z jednej strony jest prosty wielokąt, z drugiej gwiazda, a pomiędzy nimi pojawia się seria etapów pośrednich. To jest właśnie klasyczne przejście, nazywane też blendem. Dzięki tej technice można uzyskać niesamowite efekty graficzne, na przykład gradienty kształtów albo animacje morfingu w grafice wektorowej. W branży projektowej przejścia są wykorzystywane nie tylko do efektownych ilustracji, ale też do projektowania ikon, logotypów czy nawet animowanych infografik. Moim zdaniem, dobra znajomość tej funkcji bardzo przyspiesza pracę i pozwala na osiąganie profesjonalnych rezultatów, które są zgodne z aktualnymi trendami w projektowaniu graficznym. Standardy branżowe wręcz narzucają takie rozwiązania w przypadku, gdy zależy nam na płynnych transformacjach bez utraty jakości. Warto eksperymentować z różnymi parametrami przejść, bo czasem można odkryć coś naprawdę ciekawego — nie tylko pod względem wizualnym, ale i praktycznym.

Pytanie 32

Wykonanie logo firmy, które będzie można skalować na dowolną wielkość bez utraty jakości, wymaga użycia programu Adobe

A. Photoshop
B. Dreamweaver
C. Illustrator
D. Bridge
Adobe Illustrator to absolutny standard w projektowaniu grafiki wektorowej, zwłaszcza jeśli chodzi o logotypy. Wektorowe pliki, takie jak te tworzone w Illustratorze (np. AI, SVG, EPS), można skalować do dowolnych rozmiarów bez żadnej utraty jakości – i to jest klucz, jeśli myślimy o profesjonalnym tworzeniu identyfikacji wizualnych dla firm. Moim zdaniem, każdy grafik powinien znać te narzędzia i rozumieć, dlaczego bitmapowe programy, jak Photoshop, nie nadają się do tego celu. Z doświadczenia wiem, że drukarniom i agencjom interaktywnym często zależy na plikach wektorowych – wtedy logo może być użyte na długopisie, banerze czy reklamie wielkoformatowej bez żadnych strat wizualnych. Illustrator daje też możliwość tworzenia bardzo precyzyjnych krzywych i ścieżek, co jest superprzydatne przy projektowaniu znaków graficznych. W branży przyjęło się, że plik źródłowy logo zawsze przekazujemy w formacie wektorowym właśnie z Illustratora, bo to gwarantuje elastyczność i kompatybilność na przyszłość. Zresztą nawet format PDF, jeśli wyeksportowany z Illustratora, może zachować wektorowość. Także, projektując logo, lepiej od razu myśleć „wektor” – to oszczędza czas i nerwy.

Pytanie 33

Ile arkuszy papieru powinno zostać przygotowanych jako technologiczny naddatek w wysokości 10 procent, zakładając, że całkowity nakład wynosi 20 000 arkuszy?

A. 1 000 szt.
B. 100 szt.
C. 200 szt.
D. 2 000 szt.
Odpowiedź to 2 000 arkuszy papieru, co oznacza, że mamy 10-procentowy naddatek technologiczny przy nakładzie 20 000 arkuszy. Żeby to policzyć, wystarczy pomnożyć 20 000 przez 0,10, co daje nam właśnie 2 000 arkuszy. Ten naddatek jest super istotny w produkcji, szczególnie w drukarstwie, bo uwzględnia różne straty, które mogą się zdarzyć podczas realizacji zlecenia. Często zdarzają się błędy w druku, czy uszkodzenia papieru, albo obcięcia, które nie wyjdą idealnie. Dlatego właśnie naddatek pozwala lepiej zarządzać zasobami i mieć pewność, że na końcu nie zabraknie nam materiałów, żeby dokończyć projekt. W druku standardowo naddatek wynosi od 5% do 15%, w zależności od tego, co się produkuje. Jak mamy większe nakłady, powyżej 10 000 arkuszy, to warto pomyśleć o wyższych naddatkach, żeby uniknąć przestojów.

Pytanie 34

Jakie znaczenie ma termin adiustacja?

A. Wskazanie błędów w składzie na próbnych odbitkach
B. Złożenie użytków w formie kopiowej
C. Zaznaczenie na szkicu ustaleń dotyczących składu i łamania publikacji
D. Weryfikacja poprawności tekstu pod kątem merytorycznym oraz stylistycznym
Wszystkie pozostałe odpowiedzi opierają się na błędnych interpretacjach pojęcia adiustacji, które nie odzwierciedlają rzeczywistych procesów wydawniczych. Na przykład, zmontowanie użytków w formę kopiową sugeruje proces łączenia różnych materiałów, co jest bardziej związane z tworzeniem zbiorów dokumentów niż z konkretnymi działaniami adiustacyjnymi. Podobnie, oznaczenie błędów składu na odbitkach próbnych odnosi się do etapu korekty, który następuje po adiustacji, a nie do samego procesu przygotowywania materiału do druku. Z kolei sprawdzanie poprawności tekstu pod względem merytorycznym i stylistycznym nie jest właściwe, ponieważ dotyczy bardziej redakcji niż adiustacji. Adiustacja ma na celu organizację wizualną i strukturalną materiału, a nie ocenę jego treści. W kontekście standardów branżowych, istotne jest, aby rozumieć różnice między tymi pojęciami, gdyż każde z nich pełni inną rolę w procesie wydawniczym. Typowe błędy myślowe w tym przypadku to mylenie etapów pracy nad publikacją oraz brak umiejętności rozróżnienia między różnymi procesami, co może prowadzić do nieefektywnego zarządzania projektem wydawniczym i obniżenia jakości finalnego produktu.

Pytanie 35

Cycero to jednostka długości odpowiadająca

A. 18 punktom typograficznym.
B. 12 punktom typograficznym.
C. 14 punktom typograficznym.
D. 16 punktom typograficznym.
W typografii bardzo łatwo się pogubić w jednostkach, bo jest ich całkiem sporo i każda ma swoją specyfikę oraz historię. Często można spotkać się z przekonaniem, że cycero to więcej niż 12 punktów typograficznych, czasem przez mylenie z systemem pica używanym w krajach anglosaskich, gdzie również istnieje podział na 12 pica w calu, ale te jednostki opierają się na innym punkcie bazowym niż system Didota (który obowiązuje dla cycero). Błędne założenie, że cycero to 14, 16 czy 18 punktów, może wynikać z braku praktyki z tradycyjnym zecerstwem lub po prostu z nieuważnego czytania materiałów źródłowych, gdzie nierzadko pojawiają się różne tabele przeliczeniowe – sam się kiedyś na tym złapałem. Praktycznie rzecz biorąc, w poligrafii kontynentalnej, zwłaszcza przy składzie tekstu, cycero zawsze liczy się jako 12 punktów typograficznych w systemie Didota, a każdy punkt to około 0,376 mm. Dlatego jeżeli w którymś materiale odnajdziesz inną wartość, to prawdopodobnie dotyczy systemu anglosaskiego albo jest po prostu błędna. Pamiętaj, że niepoprawne przeliczanie tych jednostek prowadzi do realnych problemów – np. niewłaściwego formatowania tekstu czy rozjechanych makiet w druku. Z mojego doświadczenia wynika, że najlepiej zapamiętać: cycero = 12 punktów i nie komplikować sobie życia, szczególnie gdy pracujesz z archiwalnymi dokumentami albo starym sprzętem zecerskim. Mylenie cycero z innymi wartościami to jeden z popularniejszych błędów początkujących, ale z czasem, po kilku projektach, łatwo to sobie uporządkować. Dobrą praktyką jest mieć pod ręką tabelę porównawczą i zawsze sprawdzić, czy operujesz na odpowiednim systemie jednostek.

Pytanie 36

Na rysunku przedstawiono błąd łamania tekstu o nazwie

Ilustracja do pytania
A. korytarz.
B. szewc.
C. sierota.
D. bękart.
Odpowiedź "korytarz" jest poprawna, ponieważ odnosi się do konkretnego błędu łamania tekstu zwanego "korytarzem", który charakteryzuje się pozostawieniem dużej, pionowej przerwy między wyrazami w sąsiadujących wierszach. Tego rodzaju błąd typograficzny może znacznie obniżyć estetykę dokumentu oraz utrudnić czytanie tekstu. W praktyce, aby uniknąć korytarza, stosuje się różne techniki, takie jak automatyczne dostosowywanie odstępów między wyrazami lub marginesami. Dobrą praktyką jest także stosowanie narzędzi do sprawdzania typografii przed publikacją tekstu, co pozwala na wczesne wychwycenie takich błędów. W standardach typograficznych, takich jak te zalecane przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO), unikanie korytarzy jest kluczowym elementem poprawnej obróbki tekstu. Rozumiejąc różne rodzaje błędów typograficznych, projektanci i edytorzy mogą tworzyć bardziej czytelne i atrakcyjne dokumenty.

Pytanie 37

Jakie są szacunkowe wydatki na zakup 10 000 arkuszy papieru offsetowego w formacie A1 o gramaturze 150 g/m2, jeśli cena za kilogram tego materiału wynosi 2,50 zł?

A. 1 975
B. 1 875
C. 1 675
D. 1 575
Aby obliczyć koszt zakupu 10 000 arkuszy papieru offsetowego formatu A1 o gramaturze 150 g/m², należy najpierw obliczyć całkowitą masę papieru. Format A1 ma wymiary 594 mm x 841 mm, co daje powierzchnię 0,5 m². Przy 10 000 arkuszach, całkowita powierzchnia wynosi 10 000 x 0,5 m² = 5 000 m². Przy gramaturze 150 g/m², całkowita masa papieru wynosi 5 000 m² x 150 g/m² = 750 000 g, co po przeliczeniu daje 750 kg. Jeżeli cena jednego kilograma podłoża wynosi 2,50 zł, to całkowity koszt zakupu wyniesie 750 kg x 2,50 zł/kg = 1 875 zł. Tego rodzaju obliczenia są istotne w branży poligraficznej, gdzie dokładność w określaniu kosztów materiałów ma kluczowe znaczenie dla efektywności produkcji oraz zyskowności. Warto także znać różne gramatury papieru oraz ich zastosowanie w praktyce, co umożliwia dobór odpowiednich materiałów do konkretnych projektów graficznych, reklamowych czy wydawniczych.

Pytanie 38

Jaki rodzaj papieru powinno się wykorzystać, aby osiągnąć atrakcyjny wygląd ulotki reklamowej dzięki zastosowaniu podłoża o wysokim połysku?

A. Chromolux
B. Powlekany
C. Satynowy
D. Meta
Wybór papieru satynowanego, choć może wydawać się kuszący ze względu na jego subtelny połysk, nie dostarcza tak intensywnych efektów wizualnych jak Chromolux. Satynowany papier ma delikatniejszą fakturę, co sprawia, że kolory mogą być mniej nasycone, a całość może nie przyciągać uwagi w taki sam sposób. Z kolei papier powlekany, chociaż oferuje lepszą jakość druku niż papier niepowlekany, często ma matowe wykończenie i nie zapewnia oczekiwanego efektu połysku. W praktyce, prospekty reklamowe zadrukowane na takim papierze mogą sprawiać wrażenie mniej profesjonalnych, co odbija się na postrzeganiu marki. Papir Meta, choć jest popularny wśród artystów i w druku artystycznym, nie jest tak szeroko stosowany w zastosowaniach komercyjnych, jak Chromolux, i nie zawsze oferuje odpowiednią jakość w kontekście materiałów reklamowych. Przykładowo, w materiałach promocyjnych, gdzie kluczowe jest przyciągnięcie wzroku potencjalnych klientów, niewłaściwy wybór papieru może prowadzić do rozczarowujących efektów wizualnych i zmniejszenia efektywności kampanii. W branży reklamowej istotne jest, aby wybierać materiały, które nie tylko są estetyczne, ale również zgodne z oczekiwaniami rynku i standardami jakości, które mogą wpływać na decyzje zakupowe konsumentów.

Pytanie 39

Którą funkcję oblewania tekstem zastosowano na rysunku?

Ilustracja do pytania
A. Oblewanie dookoła kształtu obiektu
B. Bez oblewania tekstem
C. Oblewanie dookoła obwiedni
D. Omiń obiekt
Tu mamy przykład zastosowania opcji 'Oblewanie dookoła kształtu obiektu'. Dlaczego akurat ta opcja? Otóż tekst układa się w tym przykładzie dokładnie według nieregularnych krawędzi różowego kształtu, a nie prostokątnej obwiedni, co jest kluczowe. W praktyce takie oblewanie szczególnie przydaje się w projektach graficznych, gdzie chcemy, żeby tekst 'otulał' grafikę, podkreślając jej niestandardowy kontur – na przykład w magazynach, katalogach reklamowych albo plakatach. W wielu programach DTP (np. Adobe InDesign) czy nawet w bardziej zaawansowanych edytorach tekstu, taka funkcja pozwala tworzyć naprawdę ciekawe i profesjonalne układy, bo tekst nie wygląda wtedy sztucznie odcięty, tylko dopasowuje się do projektu. Z mojego doświadczenia wynika, że najczęściej wykorzystuje się tę opcję przy grafikach o nieregularnych, czasem wręcz fantazyjnych kształtach. Warto wiedzieć, że taka technika to też standard w branży wydawniczej – pozwala lepiej zagospodarować przestrzeń i przyciągnąć wzrok odbiorcy. Trochę zachodu z przygotowaniem konturów, ale efekt wizualny jest naprawdę warty zachodu. Najlepiej sprawdza się tam, gdzie liczy się kreatywność i indywidualne podejście do projektu.

Pytanie 40

Jaki program można wykorzystać do wstępnej analizy poprawności przygotowania pliku PDF zgodnego ze standardem drukarskim?

A. Adobe Acrobat
B. Corel Draw
C. Adobe InDesign
D. Impozycjoner
Adobe Acrobat to jeden z najczęściej stosowanych programów do oceny plików PDF, w tym tych przygotowanych do druku. Umożliwia on weryfikację zgodności z normami branżowymi, takimi jak PDF/X, które definiują standardy dla plików przeznaczonych do produkcji drukarskiej. Korzystając z Adobe Acrobat, można przeprowadzać takie operacje jak inspekcja kolorów, sprawdzanie zgodności z zdefiniowanymi profilami kolorystycznymi oraz ocenę rozdzielczości obrazów. Program posiada również funkcje sprawdzania elementów, które mogą wpływać na jakość druku, takie jak brakujące czcionki czy nieprawidłowe osadzenie obrazów. Funkcjonalności te są kluczowe, ponieważ błędy w pliku PDF mogą prowadzić do kosztownych problemów podczas druku. Przykładowo, przed przesłaniem pliku do drukarni, można skorzystać z narzędzi sprawdzających, aby upewnić się, że wszystkie elementy są prawidłowo skonfigurowane, co zminimalizuje ryzyko powstawania niezgodności podczas procesu produkcji.