Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik architektury krajobrazu
Kwalifikacja: OGR.04 - Organizacja prac związanych z budową oraz konserwacją obiektów małej architektury krajobrazu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 14:46
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 15:01

Egzamin niezdany

Wynik: 19/40 punktów (47,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Początek linii osnowy pomiarowej na przygotowywanym szkicu pomiarów terenowych powinien być oznaczony strzałką wskazującą kierunek pomiarów oraz odpowiednim symbolem

A. 1,00

B. 0,00

C. P

D. O

Odpowiedzi 1, 2, 3 i 4 są niestety nietrafione, bo nie odzwierciedlają tego, jak to naprawdę wygląda w geodezji, jeśli chodzi o oznaczanie początku linii osnowy pomiarowej. Znak 1,00 może dawać mylne wrażenie, że punkt odniesienia jest metr dalej. A to nie tak – zawsze powinno być 0,00, żeby nie było później niejasności w pomiarach. Z kolei wybór oznaczenia O też jest mylący, bo nie mówi nic konkretnego o punkcie odniesienia, co w geodezji jest naprawdę istotne. Oznaczenie P, które mogłoby sugerować 'punkt', nie jest standardowo używane w tym kontekście. Jeśli używasz takich niepoprawnych oznaczeń, to ryzykujesz poważne błędy w interpretacji danych pomiarowych. A to wpływa na dalsze etapy prac geodezyjnych oraz ich zgodność z normami. Dlatego w geodezji ważne jest, aby wszystkie oznaczenia były jasne i jednoznaczne, a ich zrozumienie nie budziło wątpliwości. W skrócie, trzeba przestrzegać ustalonych norm, żeby praca była na wysokim poziomie i było jak najmniej błędów.

Pytanie 2

Aby uniknąć pękania muru oporowego z konstrukcją murowaną w wyniku zmiennych temperatur, należy zastosować

A. rynny stokowe

B. fundamenty punktowe

C. izolację poziomą

D. przerwy dylatacyjne

Zastosowanie fundamentów punktowych w przypadku murków oporowych nie jest wystarczające do zarządzania problemem pękania, które jest ściśle związane z ruchami cieplnymi materiałów. Fundamenty punktowe mają na celu przede wszystkim zapewnienie stabilności i rozłożenie obciążeń, ale nie rozwiązują problemu dylatacji materiałów. Izolacja pozioma, mimo że chroni przed wilgocią, nie ma wpływu na rozprężanie i kurczenie się materiałów w wyniku zmian temperatury. W przypadku rynien stokowych, ich rola sprowadza się do odprowadzania wody, co również nie adresuje problemu pękających murków. Niezrozumienie zagadnienia dylatacji i jej znaczenia w budownictwie prowadzi do błędnych wniosków. Wielu projektantów ignoruje konieczność dylatacji, sądząc, że inne metody, takie jak wspomniane fundamenty, mogą zastąpić ten kluczowy element. To podejście może prowadzić do poważnych uszkodzeń budowli, które z czasem mogą wymagać kosztownych napraw. Właściwe podejście do projektowania wymaga zrozumienia, jak różne materiały zachowują się pod wpływem temperatury oraz jak wpływają one na całą konstrukcję. Dlatego istotne jest, aby w projektach budowlanych uwzględniać odpowiednie przerwy dylatacyjne w celu zapewnienia długoterminowej trwałości i bezpieczeństwa murków oporowych.

Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

Aby osiągnąć subiektywny charakter ogrodu, powinno się go zaprojektować w sposób, który sprawi, że liczba otworów w ścianach

A. musi mieścić się w przedziale od 50 do 60%

B. musi przekraczać 60%

C. nie powinna przekraczać 30%

D. powinna wynosić od 30 do 40%

Odpowiedzi, które sugerują, że ilość otwarć w ścianach powinna wynosić od 30 do 40%, nie przekraczać 30% lub wynosić od 50 do 60%, są oparte na błędnych założeniach dotyczących projektowania przestrzeni ogrodowych. Przede wszystkim, ograniczenie ilości otwarć w ścianach do niskiego procentu może prowadzić do wrażenia klaustrofobii i ograniczonego dostępu do naturalnego światła, co jest sprzeczne z ideą tworzenia atrakcyjnych wnętrz ogrodowych. Spójrzmy na przykład na odpowiedzi sugerujące przedział od 30 do 40% — tak niski procent otwarć nie tylko zmniejsza potencjał integracji z otoczeniem, ale także wpływa negatywnie na mikroklimat wewnętrzny, co może skutkować niekomfortowymi warunkami użytkowania. Podobnie, sugerowanie, aby otwarcia nie przekraczały 30%, może prowadzić do braku naturalnej wentylacji, co jest kluczowe dla zdrowia roślin i komfortu użytkowników. Z kolei odpowiedź dotycząca przedziału od 50 do 60% również nie spełnia wymagań, ponieważ nie zapewnia wystarczającej ilości światła i przestrzeni, które są niezbędne do stworzenia subiektywnego i przyjemnego wnętrza. Podsumowując, projektowanie przestrzeni ogrodowych powinno koncentrować się na maksymalizacji otwarć, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju oraz dobrymi praktykami w architekturze krajobrazu.

Pytanie 5

Przedstawione na rysunku narzędzie, używane do wykonywania ścieżek, to

A. kilof dwustronny.

B. młot pneumatyczny.

C. ubijak ręczny.

D. chwytak brukarski.

Ubijak ręczny, jako narzędzie do zagęszczania i wyrównywania powierzchni, ma kluczowe znaczenie w pracach budowlanych, szczególnie podczas układania kostki brukowej. Jego charakterystyczna płaska podstawa umożliwia równomierne rozkładanie siły na powierzchni, co zapobiega uszkodzeniom materiału i zapewnia solidne osadzenie kostki. W praktyce, ubijak ręczny jest stosowany w przypadku przygotowania podłoża pod nawierzchnie, gdzie ważne jest, aby grunt był odpowiednio ubity i stabilny. Zgodnie z normami budowlanymi, takie jak PN-EN 13383 dotyczące kostki brukowej, właściwe zagęszczenie podłoża jest istotne dla trwałości i funkcjonalności nawierzchni. Użycie ubijaka ręcznego zapewnia także łatwość manewrowania w mniejszych przestrzeniach, co czyni go preferowanym narzędziem w przypadku małych i średnich projektów.

Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 8

W obszarze przeznaczonym do sadzenia drzew należy przeprowadzić zagęszczenie ziemi poprzez

A. ugniatanie przy pomocy desek

B. nawadnianie wodą

C. mechaniczne ubijanie

D. wałowanie za pomocą powietrza

Zalewanie wodą to jedna z najskuteczniejszych metod zagęszczania gruntu, szczególnie w przypadku gleby organicznej lub wierzchniej, gdzie woda działa jako czynnik wiążący cząstki gruntowe. Proces ten polega na uniformnym nawadnianiu terenu, co pozwala na osiągnięcie optymalnej wilgotności gleby, sprzyjającej jej naturalnemu zagęszczeniu pod wpływem ciężaru własnego. W praktyce, ten sposób jest często stosowany w przypadku przygotowywania terenu pod nasadzenia drzew, ponieważ zapewnia nie tylko odpowiednią strukturę gleby, ale również jej właściwości fizyczne, jak przewiewność i zdolność do zatrzymywania wody. Warto zauważyć, że odpowiednie nawadnianie oraz kontrola poziomu wody wpływają na aerację podłoża, co jest istotne dla zdrowego wzrostu korzeni drzew. W przypadku stosowania zalewania wodą, istotne jest, aby monitorować stan gruntu oraz unikać nadmiernego nasycenia, które mogłoby prowadzić do erozji lub zapadania się gruntu.

Pytanie 9

Aby zamontować papę na drewnianej konstrukcji dachu altany, konieczne jest użycie młotka

A. brukarskiego

B. ślusarskiego

C. ciesielskiego

D. dekarskiego

Zastosowanie nieodpowiednich narzędzi w procesie montażu papy jest częstym błędem, który może prowadzić do nieefektywnej pracy oraz obniżenia jakości wykonania. Młotek ślusarski, którego konstrukcja jest przystosowana do obróbki metali, nie jest odpowiedni do pracy z materiałami pokryciowymi, ponieważ jego płaska powierzchnia może nie zapewnić wystarczającej precyzji przy przybijaniu gwoździ. W rezultacie, użycie tego narzędzia może prowadzić do uszkodzenia papy, a także do nieodpowiedniego umiejscowienia gwoździ, co negatywnie wpłynie na szczelność dachu. Młotek brukarski, mimo że jest przeznaczony do pracy z twardymi materiałami, takim jak kostka brukowa, nie jest użyteczny w kontekście montażu pokryć dachowych. Dodatkowo, młotek ciesielski, chociaż używany w pracach związanych z drewnem, ze względu na swoją konstrukcję i przeznaczenie, nie jest idealnym rozwiązaniem do montażu papy, ponieważ nie oferuje takiej precyzji jak młotek dekarski. Użycie niewłaściwego narzędzia nie tylko zwiększa ryzyko błędów, ale także stwarza potencjalne zagrożenie dla bezpieczeństwa pracownika. W kontekście zadania, kluczowe jest zrozumienie, że każdy typ narzędzia ma swoje specyficzne zastosowanie, a ich odpowiedni dobór jest fundamentem skutecznej i bezpiecznej pracy na budowie.

Pytanie 10

Który z produktów nie jest wykorzystywany w procesie odnawiania metalowych elementów w architekturze krajobrazu?

A. Farba ftalowa

B. Bejca rustykalna

C. Farba epoksydowa

D. Grunt reaktywny

Wybór gruntów i farb do odnawiania metalowych elementów wymaga gruntownej wiedzy na temat specyfiki materiałów, jakie są używane w architekturze krajobrazu. Grunt reaktywny jest preparatem, który ma na celu przygotowanie podłoża do dalszego malowania i wzmocnienie adhezji farby do metalu. Takie preparaty pomagają w zabezpieczeniu powierzchni przed korozją poprzez tworzenie bariery ochronnej, co jest kluczowe w środowisku narażonym na działanie wilgoci i innych niekorzystnych warunków atmosferycznych. Farby ftalowe, z kolei, są znane z doskonałej trwałości i odporności na czynniki atmosferyczne, co czyni je odpowiednim wyborem do malowania metalowych powierzchni. Ich formuła zapewnia wytrzymałość i estetykę, co jest niezwykle ważne w kontekście architektury krajobrazu, gdzie wizualne walory są na równi z funkcjonalnością. Farby epoksydowe wykazują wyjątkowe właściwości chemiczne, umożliwiające im tworzenie trwałej powłoki, która jest odporna na działanie wielu związków chemicznych, olejów oraz rozpuszczalników. Typowe błędy w myśleniu mogą prowadzić do mylnego postrzegania bejcy rustykalnej jako odpowiedniego środka do odnawiania metalu. Bejce, choć estetycznie atrakcyjne dla drewna, nie zapewniają żadnej ochrony przed korozją ani nie poprawiają przyczepności farby do metalowych powierzchni. Stąd też, wybór bejcy zamiast specjalistycznych farb i gruntów do metalu jest nie tylko nietrafiony, ale może prowadzić do szybszego niszczenia powierzchni metalowych, co jest sprzeczne z celami konserwacji i utrzymania obiektów architektury krajobrazu.

Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

Gumowy młotek jest niezbędny do tworzenia nawierzchni

A. betonowej

B. żwirowej

C. z kostki brukowej

D. bitumicznej

Gumowy młotek jest narzędziem niezbędnym podczas układania nawierzchni z kostki brukowej, ponieważ jego konstrukcja minimalizuje ryzyko uszkodzenia samej kostki. Dzięki elastycznej powierzchni, gumowy młotek pozwala na precyzyjne dopasowanie kostek do wymaganych kształtów i linii bez ryzyka ich pęknięcia. W praktyce, gumowy młotek stosuje się do delikatnych uderzeń, które pomagają w osadzaniu kostki w odpowiedniej pozycji oraz w eliminacji niewielkich nierówności. W branży budowlanej, dobrym standardem jest używanie gumowego młotka w połączeniu z poziomicą i sznurem, co zapewnia równą linię i poziom na całej powierzchni. Dodatkowo, gumowe młotki są również stosowane przy innych pracach, takich jak montaż płyt gipsowo-kartonowych czy w pracy ze sprzętem do kładzenia płytek, co potwierdza ich wszechstronność i znaczenie w branży budowlanej.

Pytanie 14

Rysunek przedstawiający fragment ogrodu wykonany został

A. w perspektywie.

B. w aksonometrii.

C. w izometrii.

D. w dimetrii.

Rysunek przedstawiający fragment ogrodu jest wykonany w perspektywie, co oznacza, że głębia przestrzeni została oddana w sposób, który odwzorowuje sposób, w jaki postrzegamy rzeczywistość. Perspektywa pozwala na realistyczne przedstawienie obiektów, gdzie linie równoległe zbiegają się w tzw. punktach ucieczki. Dzięki temu, obiekty znajdujące się dalej od widza wydają się mniejsze, co jest zgodne z zasadami percepcji wzrokowej. Przykładem zastosowania perspektywy może być architektura, gdzie rysunki budynków prezentowane są w taki sposób, aby oddać ich rzeczywisty kształt i proporcje w przestrzeni. Perspektywa jest kluczowym narzędziem w sztuce i architekturze, ponieważ umożliwia twórcom przedstawienie obiektów w sposób bardziej zrozumiały i estetyczny. W praktyce, umiejętność rysowania w perspektywie jest niezbędna dla architektów, projektantów oraz artystów, ponieważ wpływa na to, jak odbiorca postrzega przedstawiane dzieło. Stosowanie perspektywy w rysunkach ogrodów czy krajobrazów pozwala na lepsze zrozumienie przestrzeni i kompozycji, co czyni prace bardziej atrakcyjnymi wizualnie.

Pytanie 15

Który typ murka odznacza się najwyższą odpornością?

A. Kamienny murowany

B. Drewniany

C. Kamienny suchy

D. Betonowy

Odpowiedź betonowy jest prawidłowa, ponieważ mury betonowe charakteryzują się wyjątkową wytrzymałością na różne czynniki zewnętrzne, takie jak obciążenia, zmiany temperatury oraz działanie wilgoci. Beton, jako materiał budowlany, ma wysoką odporność na ściskanie, co sprawia, że jest idealnym rozwiązaniem do konstrukcji murów, które muszą przenosić znaczne obciążenia. Przykładem zastosowania murów betonowych są fundamenty budynków, gdzie ich solidność jest kluczowa dla stabilności całej struktury. Dodatkowo, mury betonowe można dodatkowo wzmacniać stalowymi prętami, co jeszcze bardziej zwiększa ich nośność, co jest zgodne z normami PN-EN 1992-1-1 dotyczącymi projektowania konstrukcji betonowych. W praktyce, mury te są również łatwe w utrzymaniu i odporne na degradację, co czyni je długoterminowym rozwiązaniem budowlanym.

Pytanie 16

Zbiór działań mających na celu przywrócenie zabytkowemu ogrodowi jego artystycznych oraz historycznych cech to

A. rewaloryzacja

B. adaptacja

C. rekultywacja

D. unowocześnienie

Modernizacja, rekultywacja i adaptacja to pojęcia, które mogą być mylone z rewaloryzacją w kontekście konserwacji zabytków, ale tak naprawdę różnią się między sobą. Modernizacja to wprowadzanie nowoczesnych rozwiązań w istniejące obiekty, co w przypadku zabytkowych ogrodów może prowadzić do utraty ich autentyczności. Rekultywacja zazwyczaj dotyczy przywracania ekosystemów w zniszczonych terenach, a niekoniecznie ochrony zabytków. No a adaptacja to przystosowywanie starych obiektów do nowych funkcji, co może zmieniać ich pierwotny charakter. To wszystko może szkodzić dziedzictwu kulturowemu, bo koncentruje się na nowoczesności a nie na ochronie wartości historycznych. Dlatego przy zabytkowych ogrodach ważne jest, żeby myśleć o rewaloryzacji, bo to pozwala zachować dziedzictwo kulturowe dla przyszłych pokoleń.

Pytanie 17

Którego działania nie wymaga pielęgnacja nawierzchni żwirowej?

A. Betonowania

B. Wałowania

C. Wyrównywania

D. Odchwaszczania

Betonowanie nie jest zabiegiem wymaganym przy konserwacji nawierzchni żwirowej, ponieważ żwir stanowi naturalny materiał, który nie potrzebuje dodatkowej sztywności czy trwałości, jaką oferuje beton. Nawierzchnie żwirowe są często wykorzystywane w zastosowaniach, gdzie istotne są aspekty związane z odprowadzaniem wody oraz zmniejszeniem erozji. Wałowanie, wyrównywanie i odchwaszczanie są kluczowymi czynnościami, które pomagają utrzymać odpowiednią strukturę oraz estetykę nawierzchni żwirowej. Wałowanie pomaga w zagęszczeniu materiału, co zapobiega powstawaniu nierówności. Wyrównywanie jest istotne dla zapewnienia odpowiedniego odprowadzania wody, natomiast odchwaszczanie pozwala na utrzymanie czystości powierzchni, co jest ważne dla estetyki oraz funkcjonalności materiału. W praktyce, odpowiednia konserwacja nawierzchni żwirowej przekłada się na dłuższą żywotność oraz minimalizację kosztów napraw. Odrzucając betonowanie, możemy wykorzystać zalety żwiru w sposób optymalny.

Pytanie 18

Aby zwiększyć przyczepność zaprawy klejowej do podłoża, należy zastosować

A. pędzla płaskiego

B. pacy zębatej

C. pacy gładkiej

D. kielni trójkątnej

Zastosowanie pacy gładkiej do rozprowadzania zaprawy klejowej jest niewłaściwe, ponieważ płaska powierzchnia nie zapewnia wystarczającej przyczepności ani nie tworzy wymaganych rowków. Taki sposób aplikacji może prowadzić do powstawania pustek powietrznych pod płytkami, co z kolei może skutkować ich odpadaniem lub pękaniem. Paca gładka jest narzędziem wykorzystywanym w innych zastosowaniach, takich jak wygładzanie tynków lub innych powierzchni, gdzie wysoka gładkość jest pożądana, ale nie ma zastosowania przy aplikacji klejów. Kielnia trójkątna, chociaż może być używana do drobnych prac murarskich, nie jest przeznaczona do efektywnego rozprowadzania zaprawy na dużych powierzchniach i również nie tworzy pożądanych rowków. Użycie pędzla płaskiego do aplikacji zaprawy klejowej nie tylko obniża jakość połączenia, ale również może prowadzić do rozmazywania kleju, co jest nieefektywne i czasochłonne. Na rynku dostępne są różne narzędzia, ale ich odpowiedni dobór jest kluczowy dla osiągnięcia zamierzonych efektów. Zrozumienie poszczególnych funkcji narzędzi oraz ich zastosowań jest fundamentalne, aby uniknąć typowych błędów, które mogą prowadzić do nieefektywnej pracy i krótkotrwałych efektów. Dobrą praktyką jest zawsze dobierać narzędzia zgodnie z ich przeznaczeniem, co w dłuższej perspektywie przekłada się na sukces projektu budowlanego.

Pytanie 19

Określ prawidłową sekwencję czynności podczas tworzenia zbiornika z folii, jeśli dół pod zbiornik został już wykopany i wyłożony warstwą piasku.

A. Rozłożenie folii, unieruchomienie krawędzi folii, umieszczenie kamieni i żwiru na dnie, nalanie wody

B. Umieszczenie kamieni i żwiru na dnie, rozłożenie folii, unieruchomienie krawędzi folii, nalanie wody

C. Rozłożenie folii, unieruchomienie krawędzi folii, nalanie wody, umieszczenie kamieni i żwiru na dnie

D. Rozłożenie folii, umieszczenie kamieni i żwiru na dnie, nalanie wody, unieruchomienie krawędzi folii

Nieprawidłowe podejście do budowy zbiornika często wynika z błędnego zrozumienia procesów technologicznych oraz ich wzajemnych zależności. Rozpoczynanie od umieszczenia kamieni i żwiru na dnie przed rozłożeniem folii wprowadza ryzyko uszkodzenia materiału, co może prowadzić do poważnych przecieków i awarii całego systemu. Folia powinna być podstawowym elementem, a jej umiejscowienie na odpowiednio przygotowanej powierzchni piaskowej jest kluczowe dla zachowania integralności zbiornika. Zastosowanie kamieni i żwiru przed odpowiednim ułożeniem folii może również prowadzić do problemów z jej przyleganiem, co w konsekwencji redukuje efektywność zbiornika. Dodatkowo nalewanie wody przed unieruchomieniem brzegów folii może skutkować przesunięciami materiału, co stwarza ryzyko jego uszkodzenia. Ostatecznie, każda z wymienionych niepoprawnych koncepcji wskazuje na potrzebę zrozumienia podstawowych zasad hydroizolacji i zabezpieczania budowli wodnych. Ważne jest, aby przed przystąpieniem do budowy zbiornika, każdy wykonawca był świadomy nie tylko kolejności prac, ale także ich znaczenia dla długoterminowej funkcjonalności obiektu. Właściwe planowanie i stosowanie się do sprawdzonych praktyk budowlanych są kluczowe dla uniknięcia kosztownych błędów w przyszłości.

Pytanie 20

Wśród statycznych technik stabilizacji gruntu znajduje się

A. uderzanie ubijakami.

B. wibrowanie.

C. ugniatanie walcami.

D. nawadnianie.

Metody stabilizacji gruntu są kluczowe dla zapewnienia odpowiednich warunków pod przyszłe inwestycje budowlane. Jednakże odpowiedzi takie jak zalewanie wodą, wibrowanie czy uderzanie ubijakami nie są uznawane za metody statyczne stabilizacji gruntu. Zalewanie wodą, mimo że może na pewnym etapie wspierać proces zagęszczania, w rzeczywistości prowadzi do obniżenia wytrzymałości gruntu, zwłaszcza w gruntach sypkich. Nadmiar wody w gruncie może spowodować ich osłabienie oraz zwiększone ryzyko erozji, co jest sprzeczne z założeniami stabilizacji. Wibrowanie, z drugiej strony, jest metodą dynamiczną, która polega na wprowadzeniu drgań w grunt w celu jego zagęszczenia, co może być efektywne w pewnych warunkach, ale nie klasyfikuje się jako metoda statyczna. Uderzanie ubijakami również jest podejściem dynamicznym, które polega na aplikacji siły przez szybkie uderzenia, co może prowadzić do powierzchownego zagęszczenia, ale nie zapewnia trwałego i równomiernego efektu stabilizacji. Zrozumienie różnic między tymi metodami oraz ich zastosowaniem jest kluczowe w procesie projektowania i realizacji inwestycji budowlanych, a korzystanie z niewłaściwych metod może prowadzić do poważnych konsekwencji dla stabilności konstrukcji.

Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 23

Jakie metody impregnacji drewnianych komponentów wykorzystywanych w budowie ogrodów najlepiej chronią je przed biologiczną korozją?

A. Natryskowa

B. Iniekcji

C. Ciśnieniowa

D. Kąpieli

Iniekcja, kąpiel czy natrysk to metody impregnacji drewna, które różnią się od ciśnieniowej pod względem efektywności i głębokości penetracji środków ochronnych. Iniekcja polega na wstrzykiwaniu substancji chemicznych w wybrane miejsca drewna. Choć może być użyteczna w przypadku lokalnych uszkodzeń, jej skuteczność w zabezpieczaniu całej konstrukcji przed korozją biologiczną jest ograniczona. W praktyce, środki nie docierają do głębszych warstw drewna, co sprawia, że nie zapewniają one kompleksowej ochrony. Kąpiel polega na zanurzeniu elementów drewnianych w roztworze impregnacyjnym, co również nie gwarantuje głębokiej penetracji; efektywność tej metody jest zdecydowanie niższa, zwłaszcza w przypadku grubszych elementów. Natryskowa impregnacja natomiast, choć łatwa w zastosowaniu, ma ograniczenia związane z równomiernym pokryciem i, podobnie jak kąpiel, nie gwarantuje przenikania substancji do wnętrza drewna. Wybór niewłaściwej metody impregnacji może prowadzić do osłabienia struktury drewna i zwiększonego ryzyka rozwoju korozji biologicznej, co w dłuższej perspektywie skutkuje koniecznością wymiany zniszczonych elementów. Z tego powodu, stosowanie ciśnieniowej impregnacji jest kluczowe dla zapewnienia długotrwałej ochrony, a inne metody mogą być stosowane jedynie jako uzupełnienie lub w specyficznych sytuacjach.

Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

Ile maksymalnie czasu można wykorzystać na użycie świeżo wykonanego tradycyjnego zaprawy wapiennej przeznaczonej do tynkowania muru?

A. 2 godziny

B. 6 godzin

C. 4 godziny

D. 8 godzin

Wybierając inny czas zużycia zaprawy niż 8 godzin, można wpaść w pułapkę błędnych założeń dotyczących właściwości zapraw wapiennych. Przykładowo, wskazanie 4 godzin jako maksymalnego czasu zużycia nie uwzględnia faktu, że zaprawa wapienna ma znacznie dłuższy czas wiązania, co pozwala na jej aplikację w szerszym zakresie czasowym. W praktyce, zbyt krótki czas użytkowania może prowadzić do sytuacji, w której zaprawa zaczyna wiązać przed jej aplikacją, co skutkuje powstawaniem pęknięć i osłabieniem struktury tynku. Analogicznie, wybór 6 lub 2 godzin jako maksymalnego czasu również nie jest uzasadniony, ponieważ sprzeciwia się to powszechnie przyjętym normom oraz doświadczeniom specjalistów w dziedzinie budownictwa. Właściwe zrozumienie tematu wiązania zaprawy wapiennej oraz jej zachowania w różnych warunkach atmosferycznych jest kluczowe dla efektywności prac budowlanych. Powszechny błąd polega na niedocenianiu znaczenia czasu pracy zaprawy, co może prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń zarówno w warstwie wykończeniowej, jak i w samej strukturze budynku. Dlatego tak istotne jest przestrzeganie standardów i dobrych praktyk, by uniknąć konsekwencji związanych z niewłaściwych stosowaniem materiałów budowlanych.

Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

Oznaczenie graficzne, stosowane w projektach zagospodarowania terenu, widoczne na rysunku przedstawia

A. ścianę oporową.

B. pochylnię.

C. parking.

D. bramę wjazdową.

No to tak, odpowiedź 'pochylnię' to jest strzał w dziesiątkę. Rysunek naprawdę pokazuje, że chodzi o pochylnię, która jest super ważna w projektowaniu, zwłaszcza jeśli mówimy o dostępie dla osób na wózkach czy dla aut. Pochylnię trzeba zaprojektować zgodnie z różnymi normami, na przykład PN-EN 12183, która mówi, jak powinno być z dostępnością w budynkach i miejscach publicznych. Kiedy planujemy takie coś, nachylenie powinno sięgać od 1:12 do 1:20, co daje komfort i bezpieczeństwo. Takie pochylnie spotkasz często przy wejściach do budynków, na parkingach, czy na zewnątrz, gdzie są różnice wysokości. Fajnie widzieć, że wiesz, jak ważna jest wiedza o projektowaniu pochylni, bo architekci i urbanistyka muszą to brać pod uwagę, żeby każdy miał łatwy dostęp.

Pytanie 28

Następuje budowa drogi pieszo-jezdnej z nawierzchnią ścieralną wykonaną z betonowej kostki brukowej. Jaką czynność powinno się przeprowadzić tuż po wykorytowaniu terenu pod tę nawierzchnię?

A. Układanie kostek brukowych kamiennych

B. Ustawienie obrzeży na ławie betonowej

C. Położenie warstwy wiążącej

D. Położenie warstwy odsączającej

Kładzenie warstwy wiążącej od razu po wykorytowaniu podłoża to pomysł, który raczej nie wypali. Warstwa wiążąca ma za zadanie poprawić przyczepność pomiędzy podłożem a nawierzchnią, więc lepiej ją położyć dopiero po tym jak obrzeża będą prawidłowo ustawione i po zrobieniu warstwy odsączającej. Często myli się kolejność i to może prowadzić do tego, że obrzeża nie będą stabilne, a nawierzchnia w przyszłości może się uszkodzić. Warstwa odsączająca również musi być na swoim miejscu przed układaniem nawierzchni, bo jej rolą jest odpowiedni drenaż. Jak nie zastosujesz się do tych zasad, to możesz mieć problemy z odprowadzaniem wody i trwałość całej konstrukcji spadnie. Pamiętaj, że każda warstwa nawierzchni jest ważna i musi być układana w odpowiedniej kolejności, żeby wszystko dobrze działało.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

Jakie materiały należy zastosować do wykonania izolacji poziomej słupa ogrodzeniowego z cegły klinkierowej, aby ochronić go przed wilgocią z gruntu?

A. płyt cementowych

B. wodoodpornych płyt gipsowych

C. papy asfaltowej

D. styropianu twardego

Papa asfaltowa jest materiałem izolacyjnym o wysokich właściwościach wodoodpornych, co sprawia, że jest idealnym rozwiązaniem do ochrony elementów budowlanych przed wilgocią. W przypadku słupów ogrodzeniowych wykonanych z cegły klinkierowej, które są narażone na działanie wody gruntowej i deszczów, zastosowanie izolacji poziomej z papy asfaltowej skutecznie zapobiega wnikaniu wilgoci w strukturę cegły. Papa asfaltowa, dzięki swojej elastyczności, dobrze przylega do powierzchni i tworzy ciągłą barierę, co jest kluczowe dla zachowania trwałości i estetyki ogrodzenia. W praktyce, przed przystąpieniem do aplikacji papy, należy odpowiednio przygotować podłoże, usuwając wszelkie zanieczyszczenia oraz nierówności. Następnie, papa powinna być układana na wcześniej nałożonym podłożu, co zwiększa jej przyczepność. Warto również pamiętać o standardach budowlanych, które wskazują na konieczność stosowania odpowiednich materiałów izolacyjnych zgodnych z normami PN-EN 13707 oraz PN-EN 13969, co zapewnia wysoką jakość wykonania i długowieczność konstrukcji.

Pytanie 32

Przy zakładaniu ogrodu na dachu garażu, zaczynając od stropu, jakie warstwy powinny być ułożone w odpowiedniej kolejności?

A. drenaż z keramzytu, agrowłókninę, izolację przeciwwilgociową, ziemię żyzną

B. izolację przeciwwilgociową, agrowłókninę, drenaż z keramzytu, ziemię żyzną

C. drenaż z keramzytu, izolację przeciwwilgociową, agrowłókninę, ziemię żyzną

D. izolacje przeciwwilgociową, drenaż z keramzytu, agrowłókninę, ziemię żyzną

Odpowiedź, która zakłada ułożenie izolacji przeciwwilgociowej, drenażu z keramzytu, agrowłókniny i następnie ziemi żyznej, jest poprawna, ponieważ odzwierciedla proces budowy warstwowego systemu ogrodu na dachu. Izolacja przeciwwilgociowa jest kluczowa, ponieważ chroni strukturę budynku przed wilgocią, co jest szczególnie istotne w przypadku dachów, które są narażone na działanie zmiennych warunków atmosferycznych. Następnie, drenaż z keramzytu umożliwia efektywne odprowadzanie nadmiaru wody, co zapobiega przesiąkaniu wody w głąb konstrukcji. Agrowłóknina pełni rolę separatora, zapobiegając mieszaniu się ziemi z warstwą drenażową, a także wspiera rozwój korzeni roślin, co jest niezbędne w ogrodowej uprawie. Ziemia żyzna, stanowiąca ostatnią warstwę, dostarcza roślinom niezbędnych składników odżywczych. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie projektowania zielonych dachów, co zapewnia ich trwałość i funkcjonalność.

Pytanie 33

Aby chronić betonowy mur ogrodowy o długości 8 m przed pękaniem wynikającym z powstających naprężeń, należy zastosować

A. izolację pionową

B. izolację poziomą

C. kapinos

D. dylatację

Izolacja pozioma, kapinos i izolacja pionowa to różne sposoby, ale nie pomogą w zapobieganiu pękaniu murków betonowych. Izolacja pozioma ma na celu głównie ochronę przed wilgocią, więc nie załatwi innych problemów ze strukturą. Kapinos to raczej dodatek dekoracyjny albo techniczny, przez co nie ma za dużo wspólnego z dylatacją. Izolacja pionowa jest przydatna w ochronie przed wodą, ale też nie rozwiązuje problemu pęknięć. Problem jest w tym, że wiele osób nie rozumie, że te izolacje nie neutralizują sił działających na beton. W projektowaniu ważne jest, by myśleć o tym, jak materiały się rozciągają i kurczą – to klasyczny błąd, który można łatwo popełnić. Dlatego dylatacja jest kluczowa, aby murki betonowe były trwałe i funkcjonalne.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

Aby zrealizować warstwę podbudowy dla nawierzchni pieszej, wykonanej z drewnianej kostki brukowej na gruntach przepuszczalnych, należy zastosować

A. klińca

B. tłucznia

C. podsypki piaskowej

D. chudego betonu

Podsypka piaskowa jest materiałem, który idealnie nadaje się do wykonania warstwy podbudowy nawierzchni pieszej, zwłaszcza jeśli jest ona z drewnianej kostki brukowej. Piasek, jako materiał naturalny, ma doskonałe właściwości przepuszczalności, co jest kluczowe w przypadku gruntów przepuszczalnych. Dzięki zastosowaniu podsypki piaskowej, uzyskuje się odpowiednią stabilizację kostki oraz możliwość swobodnego odprowadzania wody, co zapobiega powstawaniu kałuż oraz erozji struktury podbudowy. W praktyce, podsypka piaskowa powinna być nakładana na odpowiednio przygotowaną i zagęszczoną powierzchnię, co zapewnia równomierne osiadanie kostki. Dodatkowo, zgodnie z normami budowlanymi, ważne jest, aby materiał był czysty i nie zawierał zanieczyszczeń organicznych, co mogłoby osłabić jego właściwości. W kontekście podbudowy nawierzchni pieszej, podsypka piaskowa nie tylko pełni funkcję wsparcia dla kostki, ale także wpływa na komfort użytkowania nawierzchni, co czyni ją najlepszym wyborem w tym zastosowaniu.

Pytanie 37

W jaki sposób należy zamocować drewniany słup pergoli w gruncie z zastosowaniem przedstawionej na ilustracji stalowej kotwy?

A. Wbić kotwę w grunt, następnie zamocować słup w kotwie.

B. Zamocować słup w kotwie, następnie zabetonować kotwę w fundamencie.

C. Zamocować słup w kotwie, następnie wbić kotwę w grunt.

D. Osadzić kotwę w betonowym fundamencie, następnie zamocować słup w kotwie.

Wbijanie kotwy bezpośrednio w grunt lub zamocowanie słupa przed osadzeniem kotwy w betonie to podejścia, które mogą prowadzić do poważnych problemów strukturalnych. Bez solidnej bazy w postaci betonu, kotwa nie będzie w stanie utrzymać słupa, zwłaszcza pod wpływem zmiennych warunków atmosferycznych, takich jak wiatr czy opady deszczu. W takich przypadkach kotwa może się przesunąć lub całkowicie wypadnąć z gruntu, co może skutkować uszkodzeniem całej konstrukcji pergoli. Ponadto, zamocowanie słupa przed osadzeniem kotwy w betonie często prowadzi do niewłaściwego ułożenia, co może skutkować deformacjami lub krzywiznami w przyszłości. Wykonując mocowanie słupa w kotwie na gruncie, ryzykujemy, że nie będzie on wystarczająco stabilny, co z kolei może prowadzić do wypadków. Niektóre osoby mogą myśleć, że wystarczy jedynie wbić kotwę w grunt, jednak taki sposób nie uwzględnia na przykład wpływu wilgoci na elementy drewniane oraz ich degradowania. Podobne błędy myślowe mogą prowadzić do nieprawidłowych konstrukcji, które zagrażają nie tylko estetyce, ale także bezpieczeństwu użytkowników. W związku z tym, kluczowe jest stosowanie się do sprawdzonych praktyk budowlanych, które jasno wskazują na konieczność osadzenia kotwy w fundamencie, co zapewnia stabilną i wytrzymałą konstrukcję pergoli.

Pytanie 38

Jaką ilość drewna należy przygotować do konstrukcji 4 słupów pergoli, jeśli każdy z nich ma wymiary 220 cm x 20 cm x 20 cm?

A. 2,600 m3

B. 10,400 m3

C. 0,088 m3

D. 0,352 m3

Aby obliczyć ilość drewna potrzebną do budowy 4 słupów pergoli, należy najpierw obliczyć objętość jednego słupa. Wymiary słupa wynoszą 220 cm długości, 20 cm szerokości oraz 20 cm wysokości. Objętość takiego słupa obliczamy, mnożąc wszystkie wymiary: 220 cm * 20 cm * 20 cm = 88,000 cm³. Aby znaleźć objętość czterech słupów, należy pomnożyć tę wartość przez 4: 88,000 cm³ * 4 = 352,000 cm³. Przekształcając tę wartość na metry sześcienne, uzyskujemy 352,000 cm³ = 0.352 m³. Takie obliczenia są istotne w praktyce budowlanej, gdzie precyzyjna ilość materiału ma kluczowe znaczenie zarówno dla kosztów, jak i planowania projektu. Stosowanie prawidłowych jednostek i wzorów obliczeniowych jest zgodne z dobrymi praktykami inżynieryjnymi, co zapewnia efektywność i bezpieczeństwo konstrukcji.

Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Jakie wymiary będzie miała przestrzeń ukazana na planie w skali 1:500, jeśli wiadomo, że rzeczywiste wymiary tej przestrzeni wynoszą 250 × 400 cm?

A. 2,0 × 1,2 cm

B. 5,0 × 8,0 cm

C. 1,0 × 2,2 cm

D. 0,5 × 0,8 cm

Zrozumienie, jak działa skala mapy, jest kluczowe dla prawidłowego odwzorowania rzeczywistych wymiarów obiektów. Odpowiedzi, które wskazują wymiary 2,0 × 1,2 cm, 5,0 × 8,0 cm lub 1,0 × 2,2 cm, pokazują nawyki myślowe, które mogą prowadzić do błędnych interpretacji danych. Często, przy obliczeniach, można popełnić błąd polegający na niedostatecznym uwzględnieniu skali. Na przykład, w przypadku odpowiedzi 2,0 × 1,2 cm, wydaje się, że wymiar został zredukowany, ale nie w odpowiedniej proporcji. Ponadto, odpowiedź 5,0 × 8,0 cm sugeruje, że wymiary zostały znacznie zwiększone, co jest sprzeczne z zasadą proporcjonalności wynikającą z zastosowania skali 1:500. Warto także zwrócić uwagę, że skala mapy jest narzędziem, które pozwala na przekształcenie dużych wymiarów w bardziej praktyczne i użyteczne wartości, które mogą być używane w planowaniu i projektowaniu. Niestety, błędne wymiary mogą prowadzić do niepoprawnych analiz przestrzennych, co w efekcie może wpłynąć na decyzje dotyczące zagospodarowania przestrzennego. Bez zrozumienia koncepcji przeliczania wymiarów w skali, projektanci mogą napotkać poważne problemy, co podkreśla znaczenie edukacji w zakresie geometrii i kartografii.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej