Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik ochrony środowiska
Kwalifikacja: CHM.05 - Ocena stanu środowiska, planowanie i realizacja zadań w ochronie środowiska
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 08:57
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 09:24

Egzamin niezdany

Wynik: 19/40 punktów (47,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Ujęcia wód gruntowych w ilości przekraczającej 5 mln m³/rok mogą stanowić poważne zagrożenie dla środowiska z powodu

A. wydzielania hałasu.

B. zanieczyszczenia powietrza atmosferycznego.

C. znacznej produkcji odpadów.

D. redukcji dostępnych zasobów wody ze źródła.

Odpowiedź wskazująca na zmniejszenie zasobów dyspozycyjnych źródła wody jest prawidłowa, ponieważ intensywne ujęcia wód podziemnych, szczególnie powyżej 5 mln m³ rocznie, mogą prowadzić do ich drastycznego obniżenia. Woda gruntowa jest kluczowym zasobem dla wielu ekosystemów oraz dla zaspokojenia potrzeb ludności i przemysłu. Nadmierne pobieranie wód gruntowych może prowadzić do obniżania poziomu wód w rzekach, jeziorach oraz wód gruntowych, co w konsekwencji wpływa na bioróżnorodność i zdrowie ekosystemów. Przykładem może być sytuacja w regionach suchych, gdzie nadmierne ujęcia wód prowadzą do obniżenia poziomu wód gruntowych, co zagraża zarówno rolnictwu, jak i lokalnym społecznościom. Dobre praktyki zarządzania zasobami wodnymi, takie jak zrównoważony rozwój oraz monitorowanie stanu wód gruntowych, są kluczowe w celu ochrony tych zasobów. Warto zwrócić uwagę na regulacje prawne, które nakładają obowiązki na użytkowników wód podziemnych, aby minimalizować ich wpływ na środowisko.

Pytanie 2

Który z procesów rekultywacji gleb nie jest procesem biologicznym?

A. Wprowadzenie roślinności pionierskiej

B. Nawożenie organiczne gleby

C. Neutralizacja substancji szkodliwych w glebie

D. Zabiegi agrotechniczne przy glebie

Wszystkie inne odpowiedzi dotyczą praktyk zgodnych z biologicznymi metodami rekultywacji, co może wprowadzać w błąd. Agrotechniczne zabiegi, jak orka, poprawiają strukturę gleby i zwiększają jej zdolność do zatrzymywania wody. Wprowadzanie roślinności pionierskiej to też istotny proces. To polega na sadzeniu roślin, które szybko się adaptują w trudnych warunkach, co poprawia jakość gleby i tworzy warunki do wzrostu innych roślin. Nawożenie organiczne, jak kompost, również jest biologiczne, bo w naturalny sposób dostarcza składników odżywczych i wspiera mikroorganizmy. Często ludzie mylą wszystkie zabiegi z chemicznymi interwencjami, co ogranicza ich zrozumienie metod rekultywacji. Wiele osób też nie zauważa znaczenia biologicznych procesów w regeneracji gleb, co prowadzi do wyboru mniej zrównoważonych rozwiązań w rolnictwie.

Pytanie 3

Fragment ekosystemu, który obejmuje wszystkie organizmy żywe, określamy mianem

A. biomem

B. biotopem

C. biosferą

D. biocenozą

Wybór biosfery, biotopu czy biomu jako odpowiedzi na to pytanie może wynikać z nieporozumienia dotyczącego tych terminów. Biosfera odnosi się do całej planety Ziemi jako systemu żywego, w którym zachodzą procesy biologiczne. Obejmuje wszystkie biocenozy na Ziemi, co czyni ją znacznie szerszym pojęciem niż biocenoza. Biotop to natomiast termin opisujący fizyczne miejsce, w którym żyją organizmy, takie jak dany fragment gleby czy wody. Biotop koncentruje się na warunkach abiotycznych, takich jak klimat, gleba i inne czynniki środowiskowe, które wpływają na życie organizmów. Biom zaś to duża jednostka ekologiczna, która łączy różne biocenozy w oparciu o podobne warunki klimatyczne i wegetacyjne, na przykład tajga, tundra czy sawanna. Pojęcia te, choć związane z ekosystemem, mają różne znaczenia i zastosowania w biologii i ekologii. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie tych terminów, co prowadzi do nieścisłości w zrozumieniu struktury i funkcji ekosystemów. Aby efektywnie zarządzać środowiskiem i prowadzić badania ekologiczne, konieczne jest precyzyjne rozróżnianie tych koncepcji.

Pytanie 4

Jaki typ przepływu cieczy gwarantuje skuteczne wymieszanie reagentów w mieszalnikach?

A. Burzliwy

B. Laminarny

C. Skośny

D. Rozwarstwiony

Laminarny ruch cieczy to taki, gdzie warstwy płyną równolegle, przez co wymiana masy między nimi jest ograniczona. W praktyce, jak próbujesz mieszać reagenty, to cząstki mogą się nie zmieszać, co jest problemem, kiedy jednorodność jest potrzebna, jak w przemyśle chemicznym. Z drugiej strony, ruch skośny, który polega na płynącym cieczy pod kątem, może wprowadzić jakieś turbulencje, ale to nie jest najlepszy sposób na mieszanie, szczególnie w dużych zbiornikach, gdzie dominują przepływy laminarne. Ruch rozwarstwiony to już całkowity brak mieszania różnych faz cieczy, co psuje wszystko, jeśli chodzi o jednorodność reagentów. Wiele osób myli różne ruchy cieczy z dobrym mieszaniem, ale to jest bardziej skomplikowane. Największym błędem jest nieuważne patrzenie na charakterystykę przepływu w kontekście wymagań procesu. Właściwe mieszanie to skomplikowany proces, który wymaga zrozumienia dynamiki cieczy oraz dobrego dobierania parametrów przepływu. Dlatego w inżynierii warto korzystać z mieszalników stworzonych do pracy w burzliwych warunkach, bo one naprawdę dają radę z efektywnym mieszaniem i spełniają normy jakościowe.

Pytanie 5

W tabeli przedstawiono wpływ hałasu na zwierzęta hodowlane. Hałas w zakresie 80÷90 dB u krów wpływa na

KROWY
80 dB	silny niepokój, przyspieszona akcja serca oraz zmniejszone spożycie paszy
90 dB	przygnębienie a potem pobudzenie
do 95 dB	przestrach, niepokój, napięcie mięśni, częste oddawanie kału, zwiększenie rytmu pracy serca i oddychania, słabe skurcze żwacza i zaleganie pokarmu
powyżej 100 dB	zmiany morfologiczne i biochemiczne we krwi, wzrasta poziom glukozy i rozwija się leukocytoza
DRÓB
90-100 dB	lęk, ucieczka od źródła hałasu, próby zagłuszania, niepokój, agresywność, spada nieśność, zapłodnienie jaj i wylęgowość piskląt, zdeformowane jaja, podwyższony poziom cukru we krwi
TRZODA CHLEWNA
90 dB	wzmożona pobudliwość, biegunki i zaburzenia krążeniowo-oddechowe, większa liczba upadków i ubojów z konieczności, wydłużenie czasu trwania tuczu do 14 dni, obniżenie przyrostów masy ciała, zwiększenie zużycie paszy
90-130 dB	przyspieszona liczba skurczów serca, degeneracja mięśni, obniżone przyrosty masy ciała

A. rozwój leukocytozy.

B. zmiany morfologiczne we krwi.

C. wzrost poziomu glukozy.

D. przyspieszenie akcji serca.

Hałas w zakresie 80÷90 dB u krów może prowadzić do przyspieszenia akcji serca, co jest zgodne z wynikami badań pokazującymi, że głośne dźwięki wywołują reakcje stresowe u zwierząt. Przykładowo, w badaniach dotyczących dobrostanu zwierząt hodowlanych, stwierdzono, że wystawienie bydła na tego rodzaju hałas prowadzi do zwiększonej produkcji hormonów stresu, takich jak adrenalina, co z kolei przyczynia się do przyspieszenia akcji serca. Ważne jest, aby hodowcy zwracali uwagę na poziom hałasu w oborach, ponieważ kontrolowanie warunków środowiskowych ma kluczowe znaczenie dla zdrowia i wydajności produkcyjnej zwierząt. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy polega na wdrażaniu strategii redukcji hałasu, takich jak stosowanie materiałów wygłuszających w pomieszczeniach hodowlanych oraz unikanie stresujących sytuacji, które mogą prowadzić do hałasu. Właściwe zarządzanie środowiskiem może poprawić dobrostan zwierząt oraz zwiększyć ich wydajność produkcyjną.

Pytanie 6

Ogólny Węgiel Organiczny (OWO) - to wskaźnik stosowany do monitorowania procesu oczyszczania ścieków metodą

A. biochemiczną

B. biologiczną

C. chemiczną

D. mechaniczną

Ogólny Węgiel Organiczny (OWO) to naprawdę ważny wskaźnik, kiedy mówimy o oczyszczaniu ścieków w sposób biologiczny. To właściwie miernik tego, ile mamy substancji organicznych w ściekach, które da się rozłożyć przez mikroorganizmy. Te malutkie stworki rozkładają te organiczne rzeczy, co sprawia, że woda po oczyszczeniu jest po prostu lepsza. Na przykład, w procesie osadu czynnego, który jest jednym z najpopularniejszych sposobów, regularnie sprawdzamy OWO, żeby wiedzieć, jak dobrze to działa i co ewentualnie zmienić, by wszystko szło jak najlepiej. Takie zarządzanie poziomem OWO to nie tylko oszczędność energii i chemikaliów, ale też dobry ruch dla środowiska. W ochronie środowiska ważne normy, jak ISO 14001, wskazują, jak istotne jest monitorowanie OWO, co pokazuje, jak fundamentalne to dla oceny wpływu oczyszczania na otoczenie.

Pytanie 7

Który z czynników pogodowych ma duży wpływ na powstawanie smogu typu Los Angeles?

A. Niska temperatura

B. Opady deszczu

C. Mocne nasłonecznienie

D. Intensywny wiatr

Niska temperatura, silny wiatr i opady deszczu są warunkami meteorologicznymi, które w rzeczywistości nie sprzyjają powstawaniu smogu typu Los Angeles. Niska temperatura zazwyczaj prowadzi do stabilizacji atmosfery, co może hamować unoszenie się zanieczyszczeń, ale nie przyczynia się do ich syntezy. Smog fotochemiczny, jaki występuje w Los Angeles, wymaga wysokiej temperatury, aby ułatwić reakcje chemiczne między zanieczyszczeniami a promieniowaniem słonecznym. Silny wiatr, z kolei, może działać jako naturalny wentylator, rozpraszając zanieczyszczenia i zmniejszając ich stężenie w atmosferze, co jest korzystne dla jakości powietrza. Opady deszczu mają działanie oczyszczające, które zmywa zanieczyszczenia atmosferyczne, a więc również nie sprzyjają powstawaniu smogu. Często nieprawidłowe wnioski dotyczące wpływu warunków atmosferycznych na smog wynikają z mylnego interpretowania ich roli w procesach chemicznych oraz z braku zrozumienia dynamicznych interakcji między zanieczyszczeniami a warunkami meteorologicznymi. W praktyce, aby poprawić jakość powietrza, kluczowe jest zrozumienie, jak różne czynniki atmosferyczne oddziałują na zanieczyszczenia oraz wdrażanie strategii redukcji emisji i poprawy efektywności energetycznej w miastach.

Pytanie 8

Nieznaczna ilość substancji organicznych występuje w odpadach

A. weterynaryjne

B. górnicze

C. z upraw hydroponicznych

D. z oczyszczalni ścieków

Odpady weterynaryjne, górnicze oraz z oczyszczalni ścieków i upraw hydroponicznych mają różne źródła i właściwości, które decydują o ich składzie chemicznym i organicznym. Odpady weterynaryjne, na przykład, obejmują pozostałości po leczeniu zwierząt, w tym leki, materiały biologiczne, a także niektóre produkty pochodzenia zwierzęcego, które mogą zawierać znaczną ilość substancji organicznej. Z kolei odpady z oczyszczalni ścieków są bogate w substancje organiczne, głównie w postaci osadów, które powstają w procesach biologicznych oczyszczania ścieków, i są często wykorzystywane do produkcji biogazu lub jako nawóz organiczny po odpowiedniej obróbce. Uprawy hydroponiczne generują odpady w postaci resztek roślinnych oraz zużytych roztworów składników odżywczych, które również mają organiczny charakter. W związku z tym, stwierdzenie, że odpady weterynaryjne, z oczyszczalni ścieków czy z upraw hydroponicznych zawierają znikomą ilość substancji organicznej, jest niepoprawne, co prowadzi do błędnych wniosków i nieporozumień dotyczących zarządzania tymi odpadami. W kontekście ochrony środowiska oraz odpowiedniego zarządzania odpadami, kluczowe jest zrozumienie różnorodności ich składników oraz podejmowanie właściwych działań zgodnych z regulacjami prawnymi i normami, co umożliwia efektywne wykorzystanie i minimalizację negatywnego wpływu na ekosystemy.

Pytanie 9

Na obszarze ochrony bezpośredniej ujęcia wód powierzchniowych dozwolone jest

A. wypasanie owiec

B. łowienie ryb

C. zagospodarowanie terenu zielenią

D. składowanie odpadów ciekłych

Na terenie ochrony bezpośredniej ujęcia wód powierzchniowych, zagospodarowanie terenu zielenią jest dozwolone, ponieważ sprzyja to ochronie i utrzymaniu jakości wód. Zrównoważone zagospodarowanie przestrzenne, które obejmuje nasadzenia roślinności, może pomóc w redukcji erozji gleby, a także w filtracji wód opadowych, co przyczynia się do czystości wód powierzchniowych. Przykłady dobrych praktyk obejmują zakładanie zielonych stref buforowych wokół zbiorników wodnych, co nie tylko poprawia estetykę terenu, ale także tworzy siedliska dla lokalnej fauny, wspierając bioróżnorodność. Zgodnie z wytycznymi ochrony środowiska, takie działania są zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i mają na celu minimalizację wpływu działalności ludzkiej na naturalne ekosystemy. Warto pamiętać, że odpowiednie planowanie i realizacja projektów związanych z zagospodarowaniem zieleni mają kluczowe znaczenie dla zachowania jakości wód.

Pytanie 10

Czynnikiem, który nie przyczynia się do mechanicznego zniszczenia gleby, jest

A. intensywna erozja

B. stosowanie dużych maszyn rolniczych

C. nieodpowiednia melioracja

D. przedawkowanie nawozów

Przedawkowanie nawozów nie jest bezpośrednią przyczyną mechanicznego zniszczenia gleby, chociaż może prowadzić do problemów w jej funkcjonowaniu. Mechaniczne zniszczenie gleby związane jest głównie z procesami, które wpływają na strukturę i ułożenie cząsteczek gleby, co prowadzi do jej degradacji. Przykładami działań, które prowadzą do mechanicznego zniszczenia gleby są intensywna erozja, niewłaściwa melioracja oraz użytkowanie dużych maszyn rolniczych. W kontekście nawożenia, jego nadmiar może prowadzić do problemów takich jak zanieczyszczenie wód gruntowych czy eutrofizacja, co wpływa na jakość gleby, ale nie powoduje jej mechanicznego uszczerbku. W praktyce, ważne jest stosowanie nawozów zgodnie z zaleceniami agrotechnicznymi i doboru odpowiednich technologii upraw, które minimalizują negatywne skutki dla gleby. Dobre praktyki obejmują m.in. stosowanie nawozów organicznych i wprowadzanie płodozmianu, które wspierają zdrowie gleby.

Pytanie 11

Najczęściej wykorzystywanym odnawialnym źródłem energii na świecie jest energia

A. słoneczna

B. wiatrowa

C. wodna

D. geotermalna

Energia wodna jest najintensywniej wykorzystywanym odnawialnym źródłem energii na świecie, głównie dzięki swojej niezawodności i efektywności. Wykorzystanie energii wodnej odbywa się poprzez budowę elektrowni wodnych, które przekształcają energię potencjalną wody w energię elektryczną. Przykładem jest Elektrownia Hoovera w Stanach Zjednoczonych, która dostarcza energię milionom ludzi. Wydajność elektrowni wodnych może osiągać nawet 90%, co czyni je jednymi z najbardziej efektywnych źródeł energii. W wielu krajach, takich jak Norwegia czy Brazylia, energia wodna stanowi podstawę systemu energetycznego, co przyczynia się do redukcji emisji gazów cieplarnianych i zwiększenia niezależności energetycznej. Standardy branżowe, takie jak ISO 14001 dotyczące zarządzania środowiskowego, podkreślają znaczenie odnawialnych źródeł energii, w tym energii wodnej, w walce ze zmianami klimatycznymi.

Pytanie 12

Proces aerobowego rozkładu substancji organicznych zawartych w ściekach przez mikroorganizmy w nich obecne przebiega

A. w złożach biologicznych

B. w komorach fermentacyjnych

C. w osadnikach gnilnych

D. w komorach anoksycznych

Tlenowy rozkład związków organicznych w bioreaktorach to naprawdę ważny temat, zwłaszcza w kontekście oczyszczania ścieków. Bioreaktory, czyli te złoża biologiczne, pozwalają mikroorganizmom działać na pełnych obrotach. Bakterie tlenowe mają szansę na wygodne przetwarzanie złożonych związków organicznych, co ostatecznie prowadzi do ich mineralizacji. Ważne, żeby pamiętać o odpowiednich warunkach, takich jak pH, temperatura czy stężenie tlenu, bo to wpływa na to, jak dobrze mikroby będą sobie radzić. Przykłady to oczyszczalnie ścieków, gdzie używa się różnych technik, jak biofiltracja czy złoża ruchome, co pomaga osiągnąć fajne wyniki w usuwaniu zanieczyszczeń organicznych. No i nie zapominajmy, że te systemy wspierają recykling składników odżywczych, co jest zgodne z ekologicznymi zasadami.

Pytanie 13

Które z wymienionych substancji nie stanowi zanieczyszczenia gazowego w atmosferze?

A. NO2

B. PM10

C. O3

D. CO

Wszystkie wymienione odpowiedzi, poza PM10, to gazowe zanieczyszczenia powietrza, które mają pozytywny lub negatywny wpływ na zdrowie i środowisko. Ozon (O3) jest znany jako zanieczyszczenie troposferyczne, które powstaje w wyniku reakcji chemicznych między innymi zanieczyszczeniami w obecności światła słonecznego. Jako gaz, ozon może powodować problemy z układem oddechowym, zwłaszcza u osób z chorobami płuc. Tlenek węgla (CO) jest bezbarwnym, bezwonnym gazem, który powstaje głównie w wyniku niekompletnego spalania paliw kopalnych. Jest to wyjątkowo niebezpieczne zanieczyszczenie, które może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, w tym zatrucia. Dwutlenek azotu (NO2) to kolejny zanieczyszczający gaz, będący produktem spalania w silnikach oraz w procesach przemysłowych. Jest to substancja drażniąca, która może prowadzić do stanów zapalnych dróg oddechowych. W przeciwieństwie do tych trzech gazów, PM10 nie jest gazem, a jego obecność w powietrzu jest wywołana głównie przez cząstki stałe, a nie przez emisje gazowe. Typowym błędem myślowym jest mylenie cząstek stałych z gazami, co może prowadzić do nieprawidłowej oceny zagrożeń związanych z jakością powietrza. Zrozumienie różnicy między tymi dwoma rodzajami zanieczyszczeń jest kluczowe dla skutecznej oceny ich wpływu na zdrowie publiczne oraz środowisko.

Pytanie 14

Wskaż element o najmniejszym znaczeniu ograniczającym egzystencję organizmów na lądzie?

A. rodzaj gleby

B. temperatura

C. opady

D. światło

Wybór gleby jako czynnika ograniczającego życie organizmów lądowych jest błędny, ponieważ gleba dostarcza niezbędnych składników odżywczych oraz wody, co jest kluczowe dla wzrostu i rozwoju roślin. Gleba pełni także rolę w utrzymywaniu struktury ekosystemów, a jej jakość i typ mają decydujący wpływ na różnorodność biologiczną. Na przykład, gleby o wysokiej zawartości organicznej sprzyjają większej bioróżnorodności, co kontrastuje z glebami ubogimi w składniki odżywcze. Woda jest równie krytycznym czynnikiem, gdyż każda forma życia potrzebuje jej do podstawowych procesów metabolicznych. Brak wody prowadzi do stresu hydricznego, co jest jednym z najczęstszych powodów obumierania roślin i zwierząt w środowisku lądowym. Temperatura z kolei wpływa na metabolizm organizmów – zbyt niskie lub zbyt wysokie wartości mogą prowadzić do ich śmierci lub znacznego osłabienia. To jest szczególnie widoczne w kontekście zmian klimatycznych, które wprowadzają ekstremalne warunki temperaturowe. Wybierając czynniki wpływające na życie organizmów, ważne jest zrozumienie, że różne elementy oddziałują ze sobą i łączą się w skomplikowane zależności, co wymaga holistycznego podejścia do ekologii i ochrony środowiska.

Pytanie 15

Systemy pomiarowe klasy 'in situ' umożliwiają

A. analizować próbkę materiału w miejscu jej pobrania

B. ustalić ilość zużytej wody

C. analizować cykle życiowe owadów

D. zmierzyć stężenie gazów w miejscu ich emisji

Systemy pomiarowe typu "in situ" są niezwykle istotne w monitorowaniu stężenia gazów w miejscu emisji, ponieważ pozwalają na bezpośrednie zbieranie danych w naturalnym środowisku, gdzie zachodzi emisja. Dzięki zastosowaniu takich systemów, jak detektory gazów, można uzyskać dokładne informacje o jakości powietrza, co jest kluczowe dla oceny wpływu działalności przemysłowej na środowisko. Przykładem mogą być urządzenia umieszczane w okolicach kominów fabryk, które na bieżąco monitorują stężenie substancji szkodliwych, takich jak dwutlenek siarki czy tlenki azotu. Tego rodzaju dane są niezbędne do przestrzegania norm ochrony środowiska, takich jak Dyrektywa Europejska w sprawie emisji przemysłowych. Dobrą praktyką jest także wykorzystanie tych systemów do analizy danych w czasie rzeczywistym, co pozwala na szybkie reagowanie w przypadku wykrycia nieprawidłowości. W efekcie, właściwe wdrożenie systemów pomiarowych typu "in situ" przyczynia się do lepszego zarządzania jakością powietrza oraz ochrony zdrowia publicznego.

Pytanie 16

Oblicz ile ścieków dopłynie w ciągu doby do oczyszczalni przy założeniu, że do kanalizacji jest podłączonych 1000 mieszkańców. Do bilansu należy wliczyć także ścieki infiltracyjne.

Dane do obliczeń:
- ilość ścieków produkowanych przez mieszkańca dla ścieków dopływających kanalizacją - 120 l/M×d,
- ilość wód infiltracyjnych przedostających się do kanalizacji - 75 % średniego dopływu ścieków bytowych.

A. 210,00 m3/d

B. 127,50 m3/d

C. 170,00 m3/d

D. 250,55 m3/d

Zrozumienie błędów w podejściu do obliczeń ilości ścieków dopływających do oczyszczalni jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania systemu gospodarki wodnej. Odpowiedzi takie jak 127,50 m3/d, 170,00 m3/d czy 250,55 m3/d opierają się na niepełnych lub błędnych założeniach. Przykładowo, zaniżenie wartości ścieków bytowych do 127,50 m3/d może wynikać z pominięcia pełnej produkcji ścieków na osobę. Nawet najprostsze obliczenia, które nie uwzględniają wspomnianych 120 litrów na mieszkańca, prowadzą do poważnych niedoszacowań. Z kolei odpowiedzi przekraczające 210 m3/d mogą wynikać z niewłaściwego oszacowania ścieków infiltracyjnych, co pokazuje nieadekwatne zrozumienie ich udziału w ogólnym bilansie ścieków. Ścieki infiltracyjne są istotne, ponieważ ich niewłaściwe uwzględnienie może prowadzić do nadmiernego obciążenia oczyszczalni, co z kolei wpływa na skuteczność procesu oczyszczania i może prowadzić do zanieczyszczenia wód gruntowych. W praktyce, nieprecyzyjne obliczenia mogą skutkować nieefektywnym zarządzaniem systemem kanalizacyjnym, co w efekcie naraża środowisko na negatywne skutki. Należy zawsze opierać się na danych oraz standardach, które są uznawane w branży, aby uniknąć takich błędów w analizach.

Pytanie 17

W którym z poniższych opisów znajdują się niewłaściwe zasady przechowywania odpadów niebezpiecznych?

A. Okresy przechowywania nie są sumowane dla wszystkich kolejnych posiadaczy odpadów

B. Przechowywanie odpadów odbywa się w ramach zbierania lub przetwarzania odpadów

C. Przechowywanie odpadów może mieć miejsce na terenie, do którego posiadacz odpadów posiada tytuł prawny

D. Odpady przeznaczone do składowania mogą być przechowywane maksymalnie przez 1 rok

W opisie warunków składowania odpadów niebezpiecznych pojawiają się nieprawidłowe interpretacje, które mogą prowadzić do poważnych konsekwencji zarówno dla środowiska, jak i dla zdrowia publicznego. Stwierdzenie, że magazynowanie odpadów jest prowadzone w ramach zbierania lub przetwarzania odpadów, pomija kluczowe aspekty związane z legalnym i bezpiecznym zarządzaniem tymi odpadami. Magazynowanie, jako etap pośredni, musi być ściśle regulowane i zgodne z przepisami prawa, które oddzielają różne etapy zarządzania odpadami. Ponadto, twierdzenie, że odpady mogą być składowane na terenie, do którego posiadacz ma tytuł prawny, jest zbyt ogólne i nie uwzględnia specyficznych wymagań dotyczących bezpieczeństwa i ochrony środowiska. Nawet jeśli posiadacz ma prawo do danego terenu, musi on spełniać konkretne normy dotyczące składowania odpadów niebezpiecznych, takie jak odpowiednie zabezpieczenia przed wyciekami czy dostęp do odpowiednich instalacji. Ostatnim punktem, który zasługuje na uwagę, jest maksymalny czas magazynowania, który nie powinien być przekraczany. Nie można z góry zakładać, że okres jednego roku jest wystarczający w każdym przypadku; różne rodzaje odpadów mogą wymagać różnych podejść w kwestii ich przechowywania. Ignorowanie tych zasad może skutkować nie tylko naruszeniem przepisów, ale również poważnymi zagrożeniami dla zdrowia ludzi i ekosystemów.

Pytanie 18

Młynkiem hydrometrycznym dokonuje się pomiaru

A. poziomu wód gruntowych

B. grubości lodowca

C. głębokosci wody w rzece

D. prędkości przepływu wody

Młynek hydrometryczny to urządzenie służące do pomiaru prędkości przepływu wody, które jest kluczowe w wielu zastosowaniach inżynieryjnych i naukowych. Działa na zasadzie pomiaru siły wody, która oddziałuje na wirnik lub inny element pomiarowy. Przykładem zastosowania młynka hydrometrycznego jest monitorowanie przepływu wód rzek, co jest istotne dla zarządzania zasobami wodnymi, prognozowania powodzi oraz projektowania budowli hydrotechnicznych. W praktyce, pomiary prędkości przepływu pozwalają na określenie objętości wody przepływającej w danym czasie, co jest kluczowe dla obliczeń hydrologicznych i oceny wpływu działalności ludzkiej na środowisko. Ponadto, zgodnie z normami branżowymi, młynek hydrometryczny powinien być stosowany w określonych warunkach, takich jak odpowiednia głębokość wody oraz minimalne przeszkody w przepływie, aby zapewnić dokładność i wiarygodność wyników pomiarów. Zastosowanie tego urządzenia w badaniach hydrologicznych i inżynieryjnych uwzględnia też regularne kalibracje, aby dostosować się do zmieniających się warunków środowiskowych.

Pytanie 19

W wyniku wypadku kolejowego doszło do uwolnienia oleju napędowego z cysterny. Wskaż, które z wymienionych działań jest niewłaściwe

A. neutralizacja rozlanego oleju przy użyciu sorbentów

B. ustawienie zapór sorpcyjnych na rzece poniżej zdarzenia

C. zmycie rozlanego oleju strumieniem wody

D. wypompowanie oleju z zalanego obszaru

Zmycie rozlanego oleju strumieniem wody jest działaniem, które nie tylko nie przynosi pożądanych efektów, ale może wręcz pogorszyć sytuację. Woda nie jest środkiem neutralizującym olej, a wręcz przeciwnie - może prowadzić do dalszego rozprzestrzenienia się substancji szkodliwych. Olej napędowy, będący substancją ropopochodną, ma mniejszą gęstość od wody, co sprawia, że unosi się na jej powierzchni. W rezultacie zmycie oleju wodą powoduje, że substancja ta rozprzestrzenia się na większej powierzchni, co znacząco utrudnia późniejsze działania usuwające. W praktyce, w przypadku wycieków substancji ropopochodnych, zaleca się stosowanie zapór sorpcyjnych oraz odpowiednich sorbentów, które skutecznie wiążą olej i zapobiegają jego migracji wód gruntowych czy rzek. Kluczowym standardem w takich sytuacjach jest stosowanie metod zgodnych z wytycznymi organizacji zajmujących się ochroną środowiska, które podkreślają znaczenie prewencji i ograniczenia skutków ekologicznych.

Pytanie 20

Najbardziej efektywnym pod względem ryzyka dla środowiska sposobem na pozbycie się odpadów zawierających azbest, takich jak eternit, jest

A. ich piroliza

B. ich selektywne składowanie w zabezpieczonym gruncie

C. ich recykling

D. spalanie ich w dedykowanych piecach

Spalanie odpadów azbestowych w piecach, pomimo że może wydawać się efektywnym sposobem na ich utylizację, jest bardzo niebezpieczne. W trakcie spalania azbestu dochodzi do uwolnienia niebezpiecznych włókien do atmosfery, które mogą prowadzić do poważnych zagrożeń dla zdrowia publicznego oraz zanieczyszczenia środowiska. Instalacje spalarnicze nie są przystosowane do radzenia sobie z tego rodzaju materiałami, co powoduje ryzyko emisji toksycznych substancji. Piroliza, polegająca na rozkładzie termicznym, również nie jest odpowiednia, gdyż nie eliminuje ryzykownych włókien azbestowych, a jedynie przekształca je w inne formy, które mogą nadal być niebezpieczne. Recykling odpadów azbestowych jest procesem, który w praktyce nie jest wykonalny. Azbest jako materiał nie nadaje się do ponownego użycia ze względu na swoje właściwości szkodliwe. Typowym błędem myślowym jest założenie, że spalanie lub recykling to rozwiązania, które mogą przynieść korzyści środowiskowe, podczas gdy tak naprawdę tylko odpowiednie składowanie w zabezpieczonych warunkach zapewnia bezpieczeństwo i zgodność z przepisami ochrony środowiska.

Pytanie 21

Jakie odpady mogą być przyjmowane na składowisko dla odpadów obojętnych oraz jednorodnych?

A. elektrośmieci, szlamy przemysłowe

B. odpady medyczne, odpady weterynaryjne

C. beton, glebę, pokruszony asfalt

D. odpady paleniskowe, wybuchowe

Odpowiedź 'beton, glebę, pokruszony asfalt' jest prawidłowa, ponieważ te materiały są klasyfikowane jako odpady obojętne, które nie mają wpływu na środowisko w sposób toksyczny. Składowiska odpadów obojętnych są zaprojektowane do przyjmowania tego typu materiałów, które można poddać recyklingowi lub ponownemu wykorzystaniu w budownictwie. Na przykład, pokruszony asfalt może być użyty do remontu nawierzchni drogowych, a beton i gleba mogą być przetwarzane w celu stworzenia nowych materiałów budowlanych. Zgodnie z regulacjami unijnymi i krajowymi, odpady te muszą być oddzielane od innych, bardziej niebezpiecznych odpadów, aby zapewnić ich właściwe zarządzanie i minimalizować wpływ na środowisko. W kontekście budownictwa, odpowiednie zarządzanie odpadami obojętnymi przyczynia się do zrównoważonego rozwoju, redukując zapotrzebowanie na nowe surowce oraz zmniejszając ilość odpadów składowanych na wysypiskach. Przykłady dobrych praktyk obejmują recykling betonu, który może być użyty jako kruszywo w nowych mieszankach betonowych, co wspiera ideę gospodarki cyrkularnej.

Pytanie 22

Przed wprowadzeniem ścieków na złoże biologiczne lub do komór osadu czynnego, niezbędne jest ich oczyszczenie mechaniczne. W tym celu wykorzystuje się

A. kraty, piaskowniki, osadniki wstępne

B. kraty, reaktory biologiczne, prasy filtracyjne

C. kraty, piaskowniki, osadniki wtórne

D. kraty, osadniki wtórne, komory fermentacyjne

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ kraty, piaskowniki i osadniki wstępne stanowią elementy systemu oczyszczania ścieków, które są kluczowe w procesie mechanicznym. Kraty służą do zatrzymywania większych zanieczyszczeń stałych, takich jak gałęzie czy śmieci, które mogłyby uszkodzić dalsze etapy procesu oczyszczania. Piaskowniki są wykorzystywane do oddzielania piasku oraz innych ciężkich cząstek, które opadają na dno, co zmniejsza ich wpływ na efektywność dalszych procesów oczyszczania. Osadniki wstępne natomiast pozwalają na wydzielenie osadów, które mogą być później przetwarzane, co jest zgodne z zasadami dobrej praktyki inżynieryjnej. Przykładem zastosowania tych technologii jest stacja oczyszczania ścieków, gdzie mechaniczne oczyszczanie jest pierwszym krokiem zapewniającym, że woda trafia do biologicznych reaktorów w formie odpowiedniej do dalszego przetwarzania. Zastosowanie tych elementów zwiększa efektywność całego procesu oraz przyczynia się do ochrony środowiska.

Pytanie 23

Azbest używany w budownictwie jako materiał izolacyjny lub pokryciowy jest eliminowany z użycia z powodu jego właściwości

A. kancerogenne

B. żrące

C. bakteryjne

D. teratogenne

Wybór teratogenności, bakteryjności czy żrącości jako powodu do wycofania azbestu z budownictwa opiera się na nieprawidłowym rozumieniu właściwości tego materiału. Teratogenność odnosi się do zdolności substancji do powodowania wad rozwojowych u płodów, co nie ma zastosowania w kontekście działania azbestu, który bardziej wpływa na układ oddechowy i wywołuje nowotwory, a nie wady wrodzone. Bakteryjność natomiast sugeruje, że azbest mógłby prowadzić do infekcji, co jest błędne, gdyż jest to materiał mineralny, który nie jest źródłem infekcji bakteryjnych. Z kolei żrące właściwości odnoszą się do materiałów, które mogą powodować uszkodzenia tkanek, co również nie dotyczy azbestu, którego zagrożenie wynika z mechanizmu działania włókien inhalowanych przez człowieka. W rzeczywistości azbest staje się niebezpieczny dopiero po długotrwałej ekspozycji na jego włókna, co prowadzi do poważnych chorób płuc, w tym nowotworów. Zrozumienie różnicy między tymi terminami jest kluczowe dla właściwej oceny zagrożeń związanych z azbestem oraz dla podejmowania odpowiednich działań w zakresie zdrowia publicznego i bezpieczeństwa pracy.

Pytanie 24

Jakie jest zastosowanie autoklawu?

A. przeprowadzania analizy fizycznej

B. wykonywania analizy chemicznej

C. procesu sterylizacji mikrobiologicznej

D. prób badań fizyko-chemicznych

Wybierając inne odpowiedzi, można natrafić na błędne zrozumienie roli autoklawu w laboratoriach i instytucjach medycznych. Badania fizyko-chemiczne oraz analizy chemiczne odnoszą się do procesów, które wymagają oceny właściwości chemicznych i fizycznych substancji, a niekoniecznie leczenia ich zanieczyszczeń biologicznych. W badaniach fizyko-chemicznych często korzysta się z technik takich jak spektroskopia, chromatografia czy mikroskopia, które skupiają się na analizie struktury i składu substancji, podczas gdy autoklaw nie jest narzędziem do takich pomiarów, lecz do eliminacji patogenów. Podobnie, analiza fizyczna koncentruje się na właściwościach fizycznych materiałów, takich jak temperatura topnienia czy przewodnictwo cieplne, które również nie wymagają sterylizacji. Zrozumienie różnicy między tymi procesami a sterylizacją mikrobiologiczną jest kluczowe, aby uniknąć mylnych przekonań dotyczących funkcji autoklawu. Typowe błędy myślowe mogą wynikać z mylenia celów analitycznych z celami sterylizacyjnymi, co prowadzi do dezorientacji w zakresie zastosowania urządzeń w laboratoriach. Każde z wymienionych podejść ma swoje specyficzne techniki i narzędzia, które są dostosowane do osiągania innych celów badawczych, a nie do eliminacji mikroorganizmów.

Pytanie 25

Czy zezwolenie wodnoprawne jest konieczne w przypadku

A. budowy urządzeń wodnych przeznaczonych do poboru wód gruntowych w celu zwykłego korzystania z wód z ujęć o głębokości do 30 m

B. prowadzenia żeglugi na krajowych drogach wodnych

C. pobierania wód gruntowych lub powierzchniowych, które nie przekraczają 5 m3 na dobę

D. budowy urządzeń wodnych

W przypadku uprawiania żeglugi na śródlądowych drogach wodnych, nie jest wymagane pozwolenie wodnoprawne, ponieważ ta działalność nie wpływa bezpośrednio na modyfikację zasobów wodnych ani nie wiąże się z budową stałych urządzeń. Żegluga jest regulowana innymi przepisami, które dotyczą przede wszystkim bezpieczeństwa na wodach i nie wymagają dodatkowych pozwoleń wodnoprawnych, jeśli nie są powiązane z budową infrastruktury. Co do poboru wód, sytuacje, w których pobiera się wody podziemne lub powierzchniowe w ilości nieprzekraczającej 5 m3 na dobę, również nie wymagają pozwolenia, gdyż są to działania uznawane za zwykłe korzystanie z wód i są regulowane innymi przepisami, głównie w kontekście ochrony zasobów wodnych. W przypadku wykonywania urządzeń wodnych do poboru wód z ujęć o głębokości do 30 m, również nie jest to klasyfikowane jako działalność wymagająca pozwolenia, jeżeli nie wiąże się z wpływem na zasoby wodne w sposób, który mógłby naruszyć ich stan. Typowe błędy myślowe w takich rozważaniach wynikają z nieznajomości przepisów prawa wodnego oraz z braku zrozumienia granic pomiędzy zwykłym korzystaniem a działalnością, która wymaga formalnych zezwoleń.

Pytanie 26

Jaki niebezpieczny gaz jest emitowany w największych ilościach na wysypisku odpadów komunalnych?

A. H2S

B. CH4

C. CO2

D. NH3

Wybór odpowiedzi związanej z amoniakiem (NH3) może wydawać się logiczny, jednak w kontekście składowisk odpadów nie jest on produkowany w znaczących ilościach. Amoniak powstaje w wyniku biodegradacji azotowych związków organicznych, ale jego stężenie jest znacznie niższe niż metanu. Składowiska odpadów generują CO2, ale nie w tak dużych ilościach jak metan, co skutkuje mylnym przekonaniem o ich dominacji. Dwutlenek węgla jest produktem utleniania organicznych substancji, a jego emisja jest nieunikniona, ale to metan staje się kluczowym gazem cieplarnianym w kontekście składowisk. Wybór siarkowodoru (H2S) również jest nieprawidłowy, ponieważ ten gaz jest zwykle wytwarzany w specyficznych warunkach beztlenowych, głównie w miejscach, gdzie występuje rozkład substancji bogatych w siarkę, a nie w ogólnym kontekście składowisk odpadów. Typowe błędy myślowe polegają na skoncentrowaniu się na gazach, które są powszechnie znane jako niebezpieczne, lecz nie uwzględniają ich rzeczywistego znaczenia w kontekście konkretnego źródła emisji. Zrozumienie różnicy w ilości produkcji i potencjalnym zagrożeniu dla środowiska jest kluczowe w zarządzaniu odpadami i polityce ochrony środowiska. W związku z tym, istotne jest poszerzanie wiedzy na temat gazów emitowanych na wysypiskach, aby skuteczniej ograniczać ich negatywne skutki dla zdrowia publicznego i klimatu.

Pytanie 27

Oblicz objętość humusu, jaka jest potrzebna do rekultywacji obszaru o powierzchni 1,5 ha oraz grubości warstwy humusu wynoszącej 25 cm?

A. 15 000 m3

B. 250 000 m3

C. 3 750 m3

D. 400 m3

Żeby obliczyć, ile humusu potrzebujesz do rekultywacji terenu, musisz skorzystać z wzoru na objętość prostopadłościanu. To jest V = A * h, gdzie V to objętość, A to powierzchnia, a h to wysokość, czyli w tym przypadku grubość humusu. Mamy powierzchnię 1,5 ha, co po przeliczeniu daje nam 15 000 m². A grubość humusu to 25 cm, co w metrach daje 0,25 m. Więc robisz obliczenie: V = 15 000 m² * 0,25 m = 3 750 m³. Takie obliczenia są naprawdę ważne w pracy nad rekultywacją terenów, bo dobrze określona ilość materiału do uzupełnienia gleby pomoże w planowaniu całego przedsięwzięcia, zwłaszcza jeśli chodzi o koszty i logistykę. W praktyce, na przykład przy rewitalizacji terenów przemysłowych, takie kalkulacje są robione na początku, przy przygotowaniu dokumentacji.

Pytanie 28

Zalecaną metodą unieszkodliwiania zmieszanych odpadów z gospodarstw domowych zgodnie z informacjami zawartymi w tabeli jest

Metody unieszkodliwiania odpadów dla wybranych rodzajów odpadów.
Rodzaj odpadów	Metoda przetwarzania
Rodzaj odpadów	Kompostowanie	Fermentacja	Mechaniczno- biologiczne przetwarzanie MBP
Nieprzydatne do wykorzystania tłuszcze spożywcze	+/-	+	-
Nie segregowane odpady komunalne	-	-	+
Surowce i produkty nie nadające się do spożycia	+	+	-
Odpadowa masa roślinna	+	+	-
+ zalecona metoda przetwarzania, +/- metoda możliwa do zastosowania ( z ograniczeniami ) - nieprzydatna metoda przetwarzania

A. Fermentacja.

B. Kompostowanie.

C. Mechaniczno-biologiczne przetwarzanie MBP.

D. Fermentacja i kompostowanie.

Zalecaną metodą unieszkodliwiania zmieszanych odpadów komunalnych jest mechaniczno-biologiczne przetwarzanie (MBP), ponieważ pozwala na skuteczne odzyskiwanie surowców wtórnych oraz redukcję masy odpadów, co jest korzystne dla środowiska. Metoda ta obejmuje procesy mechaniczne, takie jak sortowanie, które oddzielają odpady na frakcje, oraz procesy biologiczne, które prowadzą do rozkładu organicznej części odpadów. W praktyce, MBP umożliwia odzyskiwanie materiałów, takich jak papier, szkło czy metale, co przyczynia się do oszczędności surowców i zmniejszenia ilości składowanych odpadów. W wielu krajach Europy, MBP jest standardem w zarządzaniu odpadami, zgodnym z dyrektywami unijnymi, które promują zrównoważony rozwój oraz gospodarkę o obiegu zamkniętym. Dobrą praktyką jest wdrażanie MBP w połączeniu z innymi metodami, co pozwala na optymalne zarządzanie gospodarką odpadami w gospodarstwach domowych.

Pytanie 29

Jakie zagrożenia dla wód gruntowych mogą powodować nieszczelności w dnie składowiska odpadów komunalnych?

A. nieprzyjemne zapachy

B. leachaty z wysypisk

C. drobne części odpadów

D. gazy pochodzące z wysypisk

Uciążliwe odory, gazy wysypiskowe oraz drobne frakcje odpadów nie stanowią bezpośredniego zagrożenia dla wód gruntowych. Uciążliwe odory są efektem biologicznej degradacji odpadów, jednak nie wpływają one na jakość wód gruntowych w takim samym stopniu jak odcieki. Gazy wysypiskowe, które powstają w procesie rozkładu organicznych odpadów, są przede wszystkim problemem związanym z jakością powietrza, a nie z zanieczyszczeniem wód gruntowych. Z kolei drobne frakcje odpadów mogą prowadzić do zanieczyszczenia powierzchni gruntu, ale ich wpływ na wody gruntowe jest pośredni i nie jest tak istotny. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie wszelkich negatywnych skutków działalności wysypisk z zagrożeniem dla wód gruntowych, co jest nieprawdziwe. Kluczową kwestią w kontekście ochrony wód gruntowych jest kontrola odcieków, które mogą zawierać toksyczne substancje chemiczne, metale ciężkie oraz inne zanieczyszczenia. Właściwe zarządzanie odciekami oraz stosowanie sprawdzonych technologii ochrony środowiska, jak np. systemy uszczelniające, jest kluczowe dla minimalizacji ryzyka zanieczyszczenia wód gruntowych.

Pytanie 30

Do metod ochrony gleb przed erozją stosowanych w celach technicznych należy

A. wprowadzanie zalesień

B. tarasowanie zboczy

C. zakrzewianie terenu

D. aplikowanie odpowiednich upraw

Tarasowanie zboczy jest skuteczną techniką ochrony gleb, polegającą na tworzeniu poziomych pasów na stoku, które zatrzymują wodę opadową i ograniczają spływ wody. Dzięki temu zmniejsza się erozja gleby, co jest szczególnie istotne w obszarach górskich i pagórkowatych, gdzie nachylenie terenu sprzyja erosji. Przykładowo, w regionach o dużych opadach deszczu, tarasowanie może znacząco poprawić stabilność gleby oraz jej zdolności retencyjne. W praktyce, tarasy mogą być wykonane z naturalnych materiałów, takich jak kamienie, lub belek drewnianych, które dodatkowo wspierają roślinność, co wzmacnia system korzeniowy i poprawia strukturę gleby. Zgodnie z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania glebą, tarasowanie powinno być stosowane w połączeniu z innymi technikami, takimi jak zalesianie, aby osiągnąć maksymalne korzyści ochrony gleb. Zastosowanie tej metody jest zgodne z wytycznymi organizacji zajmujących się ochroną środowiska, które podkreślają znaczenie zrównoważonego użytkowania gruntów.

Pytanie 31

Aby proces kompostowania przebiegał prawidłowo na każdym etapie, czas kompostowania odpadów w statycznych pryzmach z naturalnym napowietrzaniem powinien wynosić

A. 25-36 miesięcy

B. 1-5 miesięcy

C. 37-48 miesięcy

D. 6-24 miesięcy

Odpowiedź 6-24 miesięcy jest prawidłowa, ponieważ czas kompostowania odpadów w pryzmach statycznych z naturalnym napowietrzaniem zazwyczaj mieści się w tym zakresie. Proces kompostowania wymaga odpowiednich warunków, aby mikroorganizmy mogły skutecznie przekształcać odpady organiczne w kompost. Przez pierwsze kilka miesięcy następuje intensywna aktywność mikrobiologiczna, co prowadzi do podwyższenia temperatury w pryzmie, co z kolei sprzyja rozkładowi materii organicznej. Zgodnie z normami i dobrymi praktykami, jak na przykład wytycznymi Ministerstwa Klimatu i Środowiska, rekomenduje się monitorowanie temperatury i wilgotności w pryzmach kompostowych, aby zapewnić optymalne warunki. W okresie 6-24 miesięcy kompost osiąga dojrzałość, co oznacza, że jego właściwości są odpowiednie do zastosowania jako nawóz organiczny. W praktyce, po 6 miesiącach można już uzyskać kompost, który nadaje się do użycia w ogrodnictwie, jednak pełna dojrzałość często wymaga dłuższego czasu. Użycie takiego kompostu wzbogaca glebę w składniki odżywcze i poprawia jej strukturę, co jest szczególnie istotne w zrównoważonym rolnictwie.

Pytanie 32

Analiza danych z monitoringu pokazała, że stężenie tlenku węgla w atmosferze wynosi 10 000 μg/m³. Jak wygląda ta wartość w jednostkach μg/cm³?

A. 10 μg/cm3

B. 0,1 μg/cm3

C. 0,01 μg/cm3

D. 1 μg/cm3

Wybór jednej z pozostałych odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia, jak przeliczać jednostki miary stężenia substancji w powietrzu. Wartości stężenia zanieczyszczeń, takich jak tlenek węgla, są często podawane w mikrogramach na metr sześcienny (μg/m³), co jest standardową jednostką używaną w monitoringu jakości powietrza. Niektórzy mogą myśleć, że konwersja do μg/cm³ wiąże się z prostym przesunięciem przecinka, co prowadzi do błędnych odpowiedzi, takich jak 1 μg/cm³ czy 10 μg/cm³. Tego typu błędy są typowe, gdy brak jest zrozumienia różnicy między jednostkami objętości m³ a cm³. W rzeczywistości, 1 m³ odpowiada 1 000 000 cm³, więc przeliczenie wymaga podzielenia przez tę wartość. Dlatego wiele osób może pomylić proces konwersji lub nie uwzględnić faktu, że jednostki m³ są znacznie większe od cm³. Kolejnym typowym błędem jest niezrozumienie, że zmiana jednostek nie wpływa na samą wartość, ale na sposób, w jaki jest ona wyrażana. W branży ochrony środowiska i zdrowia publicznego, precyzyjne przeliczenia są kluczowe, aby zapewnić dokładność w analizach ryzyka oraz przestrzeganiu norm i regulacji dotyczących jakości powietrza.

Pytanie 33

Czym jest naturalny czynnik mający wpływ na zakwaszenie gleb?

A. denitryfikacja

B. stosowanie nawozów mineralnych

C. uwalnianie tlenków siarki

D. dekompozycja substancji organicznej

Emisja tlenków siarki jest jednym z czynników wpływających na zakwaszenie środowiska, jednak odnosi się głównie do zjawisk atmosferycznych, a nie do naturalnych procesów glebotwórczych. Tlenki siarki, uwalniane głównie przez przemysł i transport, przekształcają się w kwas siarkowy w atmosferze, co prowadzi do opadów kwaśnych deszczy. Te zjawiska, chociaż mają wpływ na jakość gleb, są sztucznymi i niekontrolowanymi czynnikami zewnętrznymi, a nie naturalnymi procesami. Nawożenie mineralne, z kolei, może również wpływać na zakwaszenie gleb, ale to działanie jest wynikiem stosowania sztucznych nawozów, które mogą podnosić kwasowość gleby na skutek nadmiernego stosowania. W przypadku denitryfikacji, proces ten dotyczy redukcji azotanów do azotu gazowego przez mikroorganizmy, co może wpływać na cykle azotu, ale nie ma bezpośredniego związku z zakwaszeniem gleb. Tego typu błędne wnioski często wynikają z niepełnego zrozumienia procesów biogeochemicznych w glebie oraz ich interakcji ze środowiskiem zewnętrznym. Kluczowe jest zatem rozróżnianie procesów naturalnych od tych antropogenicznych oraz zrozumienie, jak różne czynniki wpływają na ekosystem glebowy.

Pytanie 34

Głównym źródłem zanieczyszczeń wód gruntowych fenolami, chlorowanymi substancjami organicznymi (ChZO) oraz wielopierścieniowymi substancjami aromatycznymi (WWA) są

A. wody ogrzewane

B. ścieki miejskie

C. ścieki komunalne i nawozy syntetyczne

D. ścieki pochodzące z wysypisk odpadów, nawozów oraz pestycydów

Ścieki z wysypisk odpadów, nawozów i środków ochrony roślin stanowią poważne źródło zanieczyszczenia wód podziemnych, szczególnie fenolami, chlorowanymi związkami organicznymi oraz wielopierścieniowymi związkami aromatycznymi. Fenole, które są związane z rozkładem substancji organicznych, mogą przedostawać się do wód gruntowych w wyniku infiltracji wód opadowych przez zanieczyszczone gleby. Chlorowane związki organiczne, często stosowane w przemyśle i rolnictwie, są odporne na biodegradację i łatwo przenikają do wód gruntowych. W przypadku WWA, ich obecność w środowisku jest często rezultatem działalności przemysłowej lub nieprawidłowego składowania odpadów. Utrzymanie odpowiednich standardów w zarządzaniu odpadami oraz stosowanie dobrych praktyk rolniczych, takich jak zrównoważone nawożenie i kontrola użycia pestycydów, jest kluczowe dla ochrony zarówno wód gruntowych, jak i całego ekosystemu. Przykładem skutecznego podejścia jest wdrożenie systemów monitoringu jakości wód oraz rekultywacji terenów zanieczyszczonych, co pozwala na skuteczne zarządzanie ryzykiem związanym z zanieczyszczeniem wód.

Pytanie 35

Na podstawie rozporządzenia Ministra Środowiska określ, na jakiej wysokości należy wykonać pomiary hałasu pochodzącego od drogi komunikacyjnej na terenach planowanej zabudowy jednorodzinnej, na którą hałas ma oddziaływać.

A. 1,5m

B. 2,0m

C. 4,0m

D. 0,5m

Prawidłowa odpowiedź to 4,0 m, co jest zgodne z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu Ministra Środowiska. Pomiary hałasu pochodzącego od drogi komunikacyjnej na terenach planowanej zabudowy jednorodzinnej powinny być wykonywane na wysokości 4 m ±0,2 m nad powierzchnią terenu. Taka wysokość pomiaru jest istotna, ponieważ odzwierciedla typowe warunki, w jakich mieszkańcy mogą doświadczać hałasu. Pomiary prowadzone na zbyt niskiej wysokości mogą nie uwzględniać rzeczywistego wpływu hałasu na budynki oraz ich mieszkańców. W praktyce, stosowanie się do tych wytycznych pozwala na uzyskanie dokładniejszych danych, które są kluczowe przy projektowaniu budynków i planowaniu stref ochronnych przed hałasem. Wprowadzenie odpowiednich norm i standardów w zakresie pomiarów hałasu ma na celu ochronę zdrowia publicznego oraz komfortu mieszkańców, co jest niezbędne w kontekście urbanizacji i rozwoju terenów mieszkalnych.

Pytanie 36

Na obszarach, gdzie prowadzi się wydobycie surowców plastycznych, tworzą się

A. korytarze podziemne

B. osadniki poflotacyjne

C. wyrobiska

D. zwały hutnicze

Zarówno osadniki poflotacyjne, zwały hutnicze, jak i korytarze podziemne są terminami związanymi z różnymi procesami w przemyśle, jednak nie odpowiadają one na pytanie dotyczące eksploatacji górniczej surowców plastycznych. Osadniki poflotacyjne są stosowane w procesach wzbogacania rud, gdzie ich głównym celem jest separacja minerałów od skał towarzyszących poprzez flotację, co nie ma bezpośredniego związku z samym wydobyciem surowców. Zwały hutnicze to stosy odpadów wydobywczych lub przetwórczych, które powstają w wyniku procesu hutniczego, a nie w wyniku eksploatacji górniczej surowców plastycznych. Korytarze podziemne z kolei mogą odnosić się do infrastruktury wykorzystywanej w transporcie lub do przechowywania różnych materiałów, ale nie są to miejsca, gdzie prowadzi się sam proces wydobycia surowców. Typowym błędem myślowym w tym kontekście jest mylenie różnych etapów procesu wydobycia i obróbki surowców, gdzie zamiast koncentrować się na właściwych terminach związanych z wydobyciem, wskazuje się na elementy związane z przetwarzaniem lub odpadami. W rzeczywistości, wyrobiska to kluczowy termin, który odnosi się bezpośrednio do procesu wydobycia, co czyni go fundamentalnym pojęciem w kontekście górnictwa surowców plastycznych.

Pytanie 37

Zadrzewienie jest metodą, która chroni glebę przed

A. erozją eoliczną

B. wyjałowieniem

C. nadmiernym nawożeniem

D. wysuszaniem gleb

Wybór odpowiedzi związanych z wyjałowieniem, nadmiernym nawożeniem oraz wysuszaniem gleb nie odnosi się bezpośrednio do problemu erozji eolicznej. Wyjałowienie gleby odnosi się do procesu degradacji, w którym górna warstwa gleby traci swoje składniki odżywcze i żyzność, co jest wynikiem złych praktyk rolniczych, takich jak intensywna uprawa czy nieodpowiednie nawożenie. Chociaż zadrzewianie może wspierać regenerację żyzności gleby, nie jest to jego główna funkcja w kontekście ochrony przed erozją eoliczną. Podobnie, nadmierne nawożenie prowadzi do zanieczyszczenia wód gruntowych i może skutkować eutrofizacją, co jest problemem środowiskowym, ale nie ma bezpośredniego związku z erozją wiatrową. Wreszcie, wysuszanie gleb jest efektem zmian klimatycznych oraz nieodpowiedniego gospodarczenia wodą, a nie bezpośrednio skutkiem braku zadrzewienia. Typowym błędem myślowym jest mylenie symptomów degradacji gleby z jej przyczynami. Zrozumienie, że zadrzewianie jest skuteczną metodą ochrony gleby przed erozją eoliczną, a nie wystarczającą odpowiedzią na inne problemy glebowe, jest kluczowe dla skutecznej ochrony zasobów naturalnych i zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 38

Na podstawie informacji zawartych w tabeli określ, jakie stężenie SO2 występuje w powietrzu, jeżeli na danym obszarze stwierdzono występowanie tylko porostów skorupiastych i proszkowych.

Fragment rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 30 października 2014 r. w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji oraz pomiarów ilości pobieranej wody.

Punkty pomiarowe należy lokalizować na terenach objętych ochroną przed hałasem w ten sposób, aby przeprowadzone w nich pomiary pozwoliły na ustalenie miejsca o największym oddziaływaniu źródeł hałasu, których pomiary dotyczą, z uwzględnieniem poniższych reguł:

1) na terenie niezabudowanym punkty pomiarowe lokalizuje się na wysokości 1,5 m (z dokładnością zawierającą się w przedziale <-0 +0,1 ,0 m m;>) nad powierzchnią terenu;

2) na terenie zabudowanym punkty pomiarowe lokalizuje się:

a) przy elewacji budynków objętych ochroną przed hałasem w związku z wypełnianiem funkcji, dla których realizacji teren został objęty ochroną przed hałasem, w odległości 0,5-2 m od elewacji tych budynków: – w świetle okna kondygnacji eksponowanej na hałas; podczas pomiarów hałasu okno w miarę możliwości powinno być otwarte, choć dopuszcza się wykonanie pomiarów przy oknie zamkniętym; dopuszcza się uchylenie okna w ten sposób, aby możliwe było przeprowadzenie przez nie wysięgnika i kabli łączących mikrofony pomiarowe z przyrządami pomiarowymi znajdującymi się w pomieszczeniu – na wysokości 4 m ±0,2 m nad powierzchnią terenu, gdy nie ma możliwości wykonania pomiarów hałasu w świetle okna na danej kondygnacji,

b) na terenach otaczających budynki, o których mowa w lit. a, na wysokości 4 m ±0,2 m nad powierzchnią terenu

Skala porostowa wg Kiszki i Bielczyka.
Strefa skażenia	Stężenie SO₂ w powietrzu [μg/m³]	Występowanie porostów	Teren występowania (zanieczyszczenie powietrza)
1	> 170	brak, tzw. pustynia porostowa	silnie skażone okręgi przemysłowe
2	170÷100	skorupiaste, proszkowe	silne skażenie, miasta i obszary przemysłowe
3	100÷70	skorupiaste, proszkowe i listkowate	tereny o wyraźnej degradacji środowiska, zadrzewione tereny podmiejskie
4	70÷50	skorupiaste, proszkowe i listkowate z małym udziałem krzaczkowatych	duży wpływ terenów przemysłowych, lasy w pobliżu miast i terenów przemysłowych
5	50÷40	skorupiaste, proszkowe i dużo listkowatych z udziałem krzaczkowatych	tereny o słabym zanieczyszczeniu, duże obszary lasów na nizinach i pogórzu
6	40÷30	skorupiaste, wrażliwe skorupiaste, listkowate i krzaczkowate	tereny o nieznacznym wpływie zanieczyszczeń przemysłowych, jak rozległe lasy, północno-wschodnia Polska, rejony Karpat
7	< 30	bogata flora porostów, w tym najbardziej wrażliwe	tereny niezanieczyszczone

A. < 30 ug/m3

B. 100-70 ug/m3

C. > 170 ug/m3

D. 170-100 ug/m3

Odpowiedź "170-100 ug/m3" jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z dostępnymi danymi, porosty skorupiaste i proszkowe rozwijają się w strefie o stężeniu SO2 wynoszącym właśnie ten zakres. W praktyce oznacza to, że w obszarach, gdzie stężenie SO2 mieści się w tym przedziale, możemy spodziewać się obecności tych organizmów, co jest istotnym wskaźnikiem jakości powietrza. Warto zauważyć, że porosty są bioindykatorami, które reagują na zmiany w środowisku, a ich obecność może wskazywać na stabilne warunki ekologiczne. Stosowanie takich wskaźników jest zgodne z najlepszymi praktykami monitorowania jakości powietrza, które zalecają korzystanie z organizmów bioindykacyjnych do oceny skutków zanieczyszczeń. Należy również pamiętać, że zrozumienie wpływu stężenia SO2 na środowisko naturalne jest kluczowe dla wprowadzenia skutecznych strategii ochrony i poprawy jakości powietrza.

Pytanie 39

W celu eliminacji wirusów oraz bakterii z wody podczas procesu dezynfekcji używa się

A. komory fermentacyjnej

B. aeratora

C. poziomego osadnika

D. chloratora

Osadnik poziomy jest wykorzystywany głównie do oddzielania stałych zanieczyszczeń od cieczy, a nie do eliminowania wirusów i bakterii, więc tu coś się nie zgadza. Oczywiście, fajnie radzi sobie z usuwaniem ciał stałych, ale mikroorganizmy potrzebują lepszej ochrony niż to. A aerator? On ma na celu dodać tlen do wody, co jest ważne dla biologicznych procesów, ale nie załatwia sprawy z patogenami. Tlen jest niezbędny dla organizmów, ale nie działa jak środek dezynfekcyjny. Komora fermentacyjna z kolei służy do fermentacji i oczyszczania ścieków biologicznych, a nie do dezynfekcji wody pitnej. Widać, że różne metody oczyszczania mają swoje specyficzne cele i nie można ich mylić. Trzeba naprawdę znać te różnice, żeby dobrze wiedzieć, jak i co stosować w rzeczywistości.

Pytanie 40

Na podstawie danych w tabeli oblicz, o ile procent zostało przekroczone dopuszczalne stężenie pyłu zawieszonego PM 10 w sezonie grzewczym.

Wskaźnik	Okres uśrednienia	Dopuszczalny poziom w powietrzu [μg/m³]	Wyniki pomiarów w sezonie [μg/m³]
Pył zawieszony PM 10	rok kalendarzowy	40	52	40
			grzewczym	pozagrzewczym

A. 30%

B. 10%

C. 40%

D. 20%

Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia, jak określa się procentowe przekroczenie stężenia pyłów zawieszonych PM10. Często mylące jest błędne założenie, że wystarczy po prostu podać różnicę między wartością zmierzoną a dopuszczalną, co prowadzi do mylenia jednostek lub niezrozumienia kontekstu w obliczeniach. Na przykład, odpowiedzi 10%, 20% czy 40% mogą wynikać z nieprawidłowego przeliczenia wartości lub z założenia, że wystarczy podać wartość bez odniesienia do norm. Pamiętajmy, że aby prawidłowo ocenić przekroczenie stężenia, musimy uwzględnić wartość dopuszczalną jako punkt odniesienia. Często popełnianym błędem jest także brak uwagi na jednostki pomiaru, co może prowadzić do nieprawidłowych wyników. Warto zwrócić uwagę na to, że poprawne obliczenie przekroczenia jest istotne nie tylko z perspektywy akademickiej, ale również w praktyce, gdzie takie analizy mają kluczowe znaczenie w kontekście zdrowia publicznego oraz polityki ochrony środowiska. Dlatego istotne jest, aby przy takich obliczeniach stosować się do jasno określonych standardów i procedur, aby uzyskane dane były jak najbardziej wiarygodne.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej