Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.14 - Organizacja i kontrola robót budowlanych oraz sporządzanie kosztorysów
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 13:30
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 14:00

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zgodnie z KNR 2-01, norma czasu pracy koparki do odspajania przy usuwaniu 100 m³ gruntu na odkład wynosi 3,64 m-g. Ile koparek powinno się zaplanować do odspojenia 1150 m³ gruntu w ciągu dwóch zmian po 8 godzin?

A. 6 koparek

B. 2 koparki

C. 5 koparek

D. 3 koparki

Rozważając inne odpowiedzi, ważne jest zrozumienie, że każde z nich opiera się na błędnych założeniach dotyczących wydajności koparek oraz czasu pracy. W przypadku odpowiedzi sugerujących 6 koparek, nie uwzględniono, że jedna koparka jest w stanie wykonać większą ilość pracy w ciągu jednego dnia roboczego. Zakładając 6 koparek, można by pomyśleć, że to zapewni dużą wydajność, jednak w praktyce prowadziłoby to do nadmiaru sprzętu i nieefektywnego zarządzania zasobami. Odpowiedzi wskazujące 2 koparki i 5 koparek również są błędne, ponieważ nie zapewniają wystarczającej wydajności do zrealizowania celu w zadanym czasie. Kluczowe jest zrozumienie, że w obliczeniach należy uwzględnić zarówno normy pracy, jak i czas dostępny na realizację zadania. W praktyce, na przykład w dużych projektach budowlanych, stosowanie niewłaściwej liczby maszyn może prowadzić do opóźnień w harmonogramie oraz wzrostu kosztów operacyjnych. Dlatego pełne zrozumienie norm czasu pracy i wydajności maszyn jest kluczowe dla efektywnego planowania i realizacji projektów budowlanych.

Pytanie 2

Po zainstalowaniu ościeżnicy okiennej przestrzeń pomiędzy ramą ościeżnicy a ścianą powinna być wypełniona

A. wełną drzewną

B. pianką poliuretanową

C. zaprawą polimerową

D. masą silikonową

Wypełnienie przestrzeni pomiędzy ramą ościeżnicy a murem masą silikonową, wełną drzewną lub zaprawą polimerową to często stosowane, lecz nieodpowiednie metody. Masa silikonowa, chociaż jest elastyczna i odporna na działanie wilgoci, nie zapewnia dostatecznej izolacji termicznej. Nie jest to materiał, który może skutecznie wypełnić większe szczeliny oraz nie ma właściwości izolacyjnych wymaganych do ograniczenia strat ciepła. Ponadto, silikon nie przylega dobrze do wszystkich powierzchni budowlanych, co może prowadzić do powstawania mostków termicznych. Wełna drzewna, choć jest naturalnym materiałem izolacyjnym, jest zbyt porowata i nieprzystosowana do tego typu aplikacji. Jej zastosowanie może prowadzić do gromadzenia się wilgoci, co zwiększa ryzyko rozwoju pleśni oraz innych problemów związanych z wilgotnością. Z kolei zaprawa polimerowa, mimo że ma swoje zastosowanie w budownictwie, nie jest przeznaczona do wypełniania szczelin w ościeżnicach. Może nie wykazywać odpowiedniej elastyczności ani właściwości izolacyjnych, co skutkuje niewłaściwym zabezpieczeniem przed utratą ciepła i hałasem. Dlatego w kontekście mocowania ościeżnic okiennych najlepszym i najbardziej uznawanym rozwiązaniem pozostaje pianka poliuretanowa, która łączy w sobie wszystkie kluczowe cechy, takie jak efektywność, trwałość oraz łatwość aplikacji.

Pytanie 3

Korzystając z fragmentu specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót stanu surowego, określ odległość pomiędzy kolejnymi miejscami zagłębienia buławy wibratora wgłębnego oraz czas zagęszczania mieszanki betonowej w jednym miejscu.

A. C.

B. B.

C. A.

D. D.

Wybór innej odpowiedzi może wynikać z błędnego zrozumienia specyfikacji technicznej dotyczącej wykonania i odbioru robót stanu surowego. Kluczowym aspektem, który często jest pomijany, jest znaczenie odpowiedniej odległości pomiędzy miejscami zagłębienia buławy wibratora. W przypadku zbyt małej odległości, istnieje ryzyko niedostatecznego zagęszczenia betonu, co prowadzi do powstania pustek powietrznych, obniżających wytrzymałość całej konstrukcji. Z drugiej strony, większa odległość niż zalecana może skutkować zbyt dużym czasem pomiędzy procesami zagęszczania, co również pogarsza jakość betonu. Kolejnym błędnym podejściem jest zlekceważenie czasu zagęszczania mieszanki betonowej. Zbyt krótki czas może nie pozwolić na skuteczne pozbycie się powietrza z mieszanki, co obniża jej właściwości mechaniczne oraz trwałość. Z kolei zbyt długie zagęszczanie może prowadzić do segregacji składników mieszanki, co negatywnie wpływa na jednorodność betonu. Dlatego tak istotne jest, aby stosować się do określonych w specyfikacji technicznych wartości, które są opracowane na podstawie badań i doświadczeń inżynieryjnych. Ignorowanie tych wskazówek, często z chęci oszczędności czasu lub kosztów, może prowadzić do poważnych konsekwencji w przyszłości, w tym do kosztownych napraw oraz zagrożenia dla bezpieczeństwa użytkowników budynków.

Pytanie 4

Na podstawie przedstawionego rysunku inwentaryzacyjnego wskaż szerokość okna oznaczonego cyfrą 1.

A. 360 cm

B. 240 cm

C. 170 cm

D. 120 cm

Odpowiedź 360 cm jest prawidłowa, ponieważ na rysunku inwentaryzacyjnym wymiar okna oznaczonego cyfrą 1 jest jednoznacznie zaznaczony jako 360 cm. W inwentaryzacji budowlanej, precyzyjne określenie wymiarów, takich jak szerokość okna, jest kluczowe dla dalszych etapów projektowania i wykonania. Przykładowo, znajomość tych wymiarów pozwala na odpowiedni dobór okien oraz ich montaż zgodny z obowiązującymi normami budowlanymi. Zgodnie z Polskimi Normami, dokładność pomiarów powinna być dostosowana do specyfiki budynku, co czyni rysunki inwentaryzacyjne niezwykle wartościowymi narzędziami w procesie projektowania. Warto również zwrócić uwagę na to, że prawidłowe odczytanie wymiarów z rysunku inwentaryzacyjnego jest umiejętnością, która ma zastosowanie nie tylko w budownictwie, ale także w obszarze architektury, gdzie każdy szczegół ma znaczenie dla końcowego efektu wizualnego i funkcjonalności budynku.

Pytanie 5

Który z dokumentów dostarcza informacji na temat bezpiecznego wykonywania robót budowlanych?

A. Dziennik robót

B. Protokół z odbioru prac

C. Zezwolenie na budowę

D. Plan BIOZ

Plan BIOZ, czyli Plan Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia, to dokument niezbędny w każdym projekcie budowlanym, który ma na celu zapewnienie bezpiecznych warunków pracy na placu budowy. Zawiera on szczegółowe procedury i wytyczne dotyczące zagrożeń, które mogą wystąpić podczas robót budowlanych, a także środki zapobiegawcze i ochronne, które mają na celu minimalizację ryzyka wypadków. Przykładowo, w Planie BIOZ mogą być określone wymagania dotyczące używania sprzętu ochrony osobistej, organizacji ruchu na placu budowy oraz szkoleń dla pracowników. Zastosowanie Planu BIOZ jest zgodne z przepisami prawa pracy oraz normami bezpieczeństwa, co czyni go kluczowym dokumentem w kontekście organizacji bezpiecznego procesu budowlanego. Dobrze przygotowany Plan BIOZ może również pomóc w skutecznym zarządzaniu ryzykiem i zwiększyć świadomość pracowników na temat potencjalnych zagrożeń.

Pytanie 6

Ile identycznych samochodów samowyładowczych jest koniecznych, aby zapewnić ciągłość w pracy koparki oraz samochodów, gdy czas załadunku jednego samochodu wynosi 10 minut, a czas całego cyklu transportowego to 60 minut?

A. 6 samochodów samowyładowczych

B. 2 samochody samowyładowcze

C. 5 samochodów samowyładowczych

D. 3 samochody samowyładowcze

Aby zapewnić ciągłość pracy koparki oraz samochodów samowyładowczych, kluczowe jest zrozumienie czasu operacyjnego każdego z pojazdów. Czas załadunku jednego samochodu wynosi 10 minut, a czas pełnego cyklu przewozowego to 60 minut. Oznacza to, że po załadunku, samochód spędza 50 minut na przewozie materiału. W tym czasie koparka nadal pracuje, a co 10 minut, jeden z samochodów powinien być gotowy do załadunku. Zatem, aby zapewnić stałą dostępność pojazdów, musimy policzyć, ile samochodów jest potrzebnych do pokrycia 60 minut czasu cyklu. Przy każdym załadunku samowyładowczym, w ciągu 60 minut, można załadować 6 samochodów (60 minut / 10 minut = 6). W praktyce oznacza to, że w celu zachowania ciągłości pracy, powinno się zapewnić 6 samochodów samowyładowczych, aby zminimalizować przestoje i utrzymać efektywność operacyjną.

Pytanie 7

Który z pracowników odpowiada za przymocowanie prefabrykowanego elementu do zawiesia w maszynie montażowej?

A. Kierownik robót montażowych

B. Hakowy

C. Operator maszyny montażowej

D. Monter

Hakowy jest odpowiedzialny za zamocowanie elementu prefabrykowanego do zawiesia maszyny montażowej, co jest kluczowym zadaniem w procesie montażu. Osoba na tym stanowisku wykonuje czynności związane z właściwym przygotowaniem i zabezpieczeniem ładunku, co zapewnia bezpieczeństwo operacji dźwigowych. Hakowy zna zasady dotyczące obciążenia i rodzajów używanych zawiesi, a także potrafi ocenić, jakie metody łączenia zastosować w danym przypadku. Ważne jest, aby hakowy przestrzegał norm i przepisów BHP, a także standardów branżowych, takich jak PN-EN 13155 dotyczący urządzeń dźwigowych. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy może być sytuacja, w której hakowy musi zamocować dużą betonową belkę. W takim przypadku, nie tylko dobiera odpowiednie zawiesia, ale także ustala, jak najlepiej rozłożyć ciężar, aby zminimalizować ryzyko uszkodzenia elementu lub wypadku podczas transportu. Właściwe umiejscowienie i zabezpieczenie ładunku jest kluczowe dla efektywności oraz bezpieczeństwa całego procesu montażowego.

Pytanie 8

Na podstawie danych zamieszczonych w tablicy z KNR 2-02 dobierz skład zespołu roboczego do wykonania żelbetowej płyty stropowej płaskiej o powierzchni 140 m² i grubości 10 cm, jeżeli prace mają być wykonane w czasie dwóch 8-godzinnych dni roboczych.

A. 1 betoniarz, 8 cieśli, 6 robotników.

B. 2 betoniarzy, 11 cieśli, 7 robotników.

C. 2 betoniarzy, 11 cieśli, 8 robotników.

D. 1 betoniarz, 8 cieśli, 5 robotników.

Poprawna odpowiedź to 2 betoniarzy, 11 cieśli i 8 robotników, co wynika z dokładnych obliczeń dotyczących składu zespołu roboczego niezbędnego do wykonania żelbetowej płyty stropowej o powierzchni 140 m² i grubości 10 cm. W przypadku realizacji takich zadań kluczowe jest właściwe oszacowanie nakładów pracy, co powinno być oparte na danych z KNR (Katalog Norm Roboczych). Po obliczeniu całkowitych nakładów pracy dla każdej grupy zawodowej, warto podzielić je przez dostępny czas pracy, który w tym przypadku wynosi 16 godzin. Ponieważ wyniki obliczeń muszą być zaokrąglane do najbliższej wyższej liczby całkowitej (ze względu na niemożność zatrudnienia części pracownika), otrzymujemy końcowy skład zespołu. Tego rodzaju podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w branży budowlanej, gdzie precyzyjne planowanie zasobów jest kluczowe dla efektywności i terminowości realizacji projektów budowlanych. Warto również pamiętać, że odpowiednie dobranie zespołu roboczego wpływa nie tylko na czas realizacji projektu, ale także na jakość wykonania, co jest szczególnie istotne w kontekście budownictwa żelbetowego.

Pytanie 9

Na podstawie tablicy z KNR-W 2-02 wskaż nakłady, które należy zastosować do obliczenia ilości robocizny związanej z wykonaniem ścianek działowych z bloczków YTONG 60×40×11,5 cm o powierzchni czołowej gładkiej, z przycinaniem bloczków za pomocą piły taśmowej elektrycznej.

A. 0,79 r-g

B. 0,42 r-g

C. 0,54 r-g

D. 0,70 r-g

Podanie wartości 0,54 r-g, 0,70 r-g lub 0,79 r-g jako odpowiedzi na to pytanie może wynikać z kilku typowych błędów poznawczych. Po pierwsze, wiele osób może mylnie założyć, że wyższe wartości robocizny są związane z dodatkowymi czynnościami, takimi jak przycinanie, co nie jest prawdą. Wartości te nie odpowiadają rzeczywistym nakładom na 1 m² ściany z bloczków YTONG, co może prowadzić do znacznych nieścisłości w kosztorysach. Osoby, które wybierają nieprawidłowe odpowiedzi, mogą również nie zrozumieć, jak ważne jest dokładne odniesienie się do specyfikacji materiałów i metody ich obróbki, co może prowadzić do nadmiernego szacowania czasochłonności robót. Przypisując wyższe wartości roboczo-godzinowe do prostych czynności, takich jak murowanie, można niepotrzebnie wpłynąć na ogólny budżet projektu oraz czas realizacji. Zrozumienie aktualnych norm i praktyk zalecanych w danej branży jest kluczowe dla uzyskania dokładnych wyników. Aby uniknąć tego typu pomyłek, warto regularnie aktualizować swoją wiedzę na temat KNR i praktycznego zastosowania poszczególnych wartości w realnych projektach budowlanych.

Pytanie 10

Podczas składowania wełny mineralnej o niskiej gęstości, jakich warunków należy unikać?

A. zamrożenia

B. ekspozycji na słońce

C. wilkotu

D. deformacji

Zawilgocenie wełny mineralnej o małej gęstości jest kluczowym zagrożeniem, które może prowadzić do znacznego obniżenia jej właściwości izolacyjnych. Wilgoć w wełnie mineralnej sprzyja rozwojowi pleśni i grzybów, co w konsekwencji wpływa na zdrowie użytkowników budynków i może prowadzić do kosztownych napraw. Ponadto, w przypadku, gdy materiał jest narażony na działanie wody, może dojść do jego zlepienia, co zmniejsza jego efektywność jako izolatora. Aby zabezpieczyć wełnę mineralną podczas składowania, należy stosować odpowiednie pokrywy ochronne, które będą odporne na działanie wody oraz zapewniać odpowiednią wentylację, aby zminimalizować ryzyko kondensacji. Zgodnie z normami branżowymi, przechowywanie materiałów izolacyjnych powinno odbywać się w warunkach suchych, co pozwoli na długotrwałe zachowanie ich właściwości. Dobre praktyki nakazują również unikać składowania materiałów na otwartym terenie, gdzie mogą być narażone na opady deszczu lub inne źródła wilgoci.

Pytanie 11

Na podstawie przedstawionego rysunku określ poziom posadowienia ław fundamentowych.

A. -2,900 m

B. -3,000 m

C. -2,700 m

D. -2,800 m

Wybierając poziom posadowienia na -2,700 m, -2,900 m lub -3,000 m, można zauważyć, że to nie do końca zrozumienie tematu. Głównym błędem jest zaniżenie głębokości, co może prowadzić do problemów ze stabilnością konstrukcji. Warto pamiętać, że ustalając poziom posadowienia, trzeba wziąć pod uwagę poziom wód gruntowych i cechy gruntu. Często ludzie mylą głębokość posadowienia z głębokością wykopu, co jest błędne, bo wykop to tylko etap pracy, a nie to, co faktycznie mówi nam o posadowieniu. Dobrze jest, gdy fundamenty są posadowione poniżej poziomu mrozu i wpływu obciążeń, a to czasami oznacza, że muszą być głębiej niż -2,800 m. Dodatkowo, źle dobrane właściwości gruntów mogą prowadzić do błędnych wyborów głębokości, co niestety zdarza się w projektach budowlanych. Dlatego warto korzystać z rzetelnych badań geotechnicznych i konsultować się z fachowcami, by podejmować mądre decyzje o posadowieniu fundamentów.

Pytanie 12

Na rysunku przedstawiono przyrząd pomiarowy stosowany między innymi do kontrolowania

A. odchylenia otynkowanej powierzchni od płaszczyzny.

B. przyczepności tynku do podłoża.

C. grubości warstwy tynku.

D. odchylenia przecinających się otynkowanych płaszczyzn od kąta prostego.

To pytanie dotyczy kątownika, ale chodzi tu o jego zastosowanie do sprawdzania kątów, a nie do takich rzeczy jak kontrolowanie grubości tynku czy przyczepności. Wiele osób myli te aspekty, przez co potem są nieporozumienia na budowie. Grubość tynku sprawdzamy innymi narzędziami, jak suwmiarki, co daje dokładniejsze wyniki. Przyczepność też bada się bardziej skomplikowanymi metodami, a nie po prostu mierząc kąt. Różne narzędzia służą różnym celom, takimi jak poziomice czy lasery do sprawdzania powierzchni, bo dają lepszy obraz tego, co robimy. Fajnie jest więc znać różnice między nimi, żeby nasze wykonanie było na wysokim poziomie i uniknąć drogich poprawek. Dlatego, zanim zaczniemy pracę, warto wiedzieć, jakie narzędzia są do czego, by poprawić efektywność.

Pytanie 13

Według ustalonej normy 1 robotnik jest w stanie wykonać 100 m² deskowania systemowego stóp fundamentowych w ciągu 108 r-g. Ile zmian roboczych, trwających po 8 godzin, należy przewidzieć na zadeskowanie stóp o powierzchni 80 m² przez 2 robotników?

A. 6 zmian

B. 5 zmian

C. 10 zmian

D. 11 zmian

Obliczenie liczby zmian roboczych wymaganych do zadeskowania stóp fundamentowych rozpoczynamy od ustalenia, ile m2 potrafi zrealizować jeden robotnik w ciągu określonego czasu. Zgodnie z podanymi wartościami jeden robotnik w ciągu 108 roboczogodzin wykonuje 100 m2 deskowania. Z tego wynika, że wydajność jednego robotnika wynosi około 0,9259 m2 na godzinę (100 m2 / 108 r-g). Aby obliczyć, jak wiele roboczogodzin potrzebnych jest do zadeskowania 80 m2, mnożymy powierzchnię przez czas potrzebny na zrealizowanie 1 m2: 80 m2 * 108 r-g / 100 m2 = 86,4 r-g. Następnie, aby obliczyć liczbę zmian roboczych, dzielimy całkowity czas przez liczbę godzin w jednej zmianie. 86,4 r-g / (2 robotników * 8 godzin) = 5,4 zmian, co zaokrąglenie daje 6 zmian. W praktyce, znajomość takich obliczeń pozwala na precyzyjne planowanie pracy, zapewniając optymalne wykorzystanie zasobów. Przykłady zastosowania tego typu kalkulacji znajdują się w projektach budowlanych, gdzie efektywne zarządzanie czasem pracy robotników jest kluczowe dla terminowego zakończenia inwestycji.

Pytanie 14

Wyrób przedstawiony na rysunku stosuje się do łączenia elementów

A. stalowych.

B. betonowych.

C. drewnianych.

D. ceramicznych.

Wydaje się, że niektóre z odpowiedzi mogą budzić wątpliwości dotyczące zastosowań narzędzia przedstawionego na rysunku. Na przykład, odpowiedzi sugerujące, że frez do drewna wykorzystywany jest do łączenia elementów stalowych, betonowych czy ceramicznych, są błędne. Stal, beton oraz ceramika to materiały, które wymagają odmiennych metod obróbczych. Elementy stalowe często łączy się przy użyciu spawania, nitowania lub klejenia, gdyż ich struktura i właściwości mechaniczne wymagają takiej obróbki. W przypadku betonu, najczęściej stosuje się metody takie jak łączenie z użyciem zbrojenia czy specjalnych klejów budowlanych, a nie narzędzi skrawających. Ceramika natomiast, ze względu na swoją kruchość, wymaga precyzyjnych narzędzi, takich jak wiertła diamentowe, a nie frezów do drewna. Wybór niewłaściwego narzędzia do obróbki może prowadzić do uszkodzenia materiału, co jest niezgodne z zasadami dobrej praktyki inżynieryjnej. Dlatego tak ważne jest zrozumienie różnorodności narzędzi i ich zastosowań w kontekście konkretnego materiału, aby uniknąć nieefektywności i błędów w procesach produkcyjnych.

Pytanie 15

Ilość materiałów z rozbiórki przeznaczonych do ponownego wykorzystania ustala się na podstawie

A. inwentaryzacji zrealizowanej przed rozbiórką.

B. pomiarów z natury przeprowadzonych po rozbiórce.

C. projekty architektonicznego.

D. projektu robót rozbiórkowych.

Pomiarów z natury przeprowadzonych po rozbiórce są kluczowym elementem procesu oceny ilości materiałów, które można wykorzystać ponownie. Tego rodzaju pomiary pozwalają na dokładne określenie, jakie surowce pozostały po zakończeniu prac rozbiórkowych oraz w jakim są stanie. W praktyce oznacza to, że ekipa rozbiórkowa przeprowadza szczegółowy audyt materiałów, takich jak cegły, drewno, stal czy beton, co umożliwia ich późniejsze zagospodarowanie. Zastosowanie tej metody jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju oraz polityką gospodarki o obiegu zamkniętym, które promują recykling i ponowne wykorzystanie materiałów. Specjaliści w branży budowlanej, korzystając z pomiarów z natury, mogą również ocenić jakość materiałów, co jest istotne z punktu widzenia bezpieczeństwa i zgodności z obowiązującymi normami budowlanymi. Tego rodzaju podejście znacząco minimalizuje odpady budowlane i przyczynia się do ochrony środowiska, co jest coraz bardziej doceniane w przemyśle budowlanym.

Pytanie 16

Sprawdzanie odchylenia powierzchni muru od płaszczyzny polega na

A. zmierzeniu długości oraz wysokości muru z dokładnością do 10 mm i zestawieniu wymiarów z dokumentacją projektową

B. zmierzeniu grubości 5 spoin w dowolnym miejscu muru z dokładnością do 1 mm, uśrednieniu wyniku pomiaru oraz porównaniu z wartością nominalną

C. przyłożeniu do powierzchni muru kątownika murarskiego i zmierzeniu odchylenia od kąta prostego z dokładnością do 1°

D. przyłożeniu 2-metrowej łaty kontrolnej w dowolnym punkcie powierzchni muru oraz pomiarze z dokładnością do 1 mm prześwitu między łatą a powierzchnią muru

Pomiar odchylenia powierzchni muru za pomocą 2-metrowej łaty kontrolnej jest standardową procedurą w budownictwie. Wykorzystanie takiej łaty pozwala na dokładne określenie, czy powierzchnia muru jest równa i zgodna z wymaganiami projektowymi. Prześwit między łatą a powierzchnią muru, mierzony z dokładnością do 1 mm, dostarcza informacji na temat jakości wykonania oraz ewentualnych nierówności, które mogą wpłynąć na dalsze prace budowlane. Praktyczne zastosowanie tego pomiaru znajduje się w wielu aspektach budownictwa, takich jak przygotowanie podłoża pod tynkowanie czy układanie płytek. Aby osiągnąć wysoką jakość wykonania, zaleca się przeprowadzanie takich kontroli na różnych etapach budowy, zgodnie z normami PN-EN 1996-1-1, które wskazują na konieczność przestrzegania tolerancji wymiarowych w konstrukcjach murowanych. W przypadku stwierdzenia odchyleń, należy podjąć odpowiednie kroki zaradcze przed kontynuowaniem prac, aby uniknąć problemów strukturalnych w przyszłości.

Pytanie 17

Na podstawie danych zawartych w tablicy 0521 oblicz, ile materiałów potrzeba do wykonania uzupełnienia 40 m2 pokrycia z gontów przy kryciu pojedynczym.

A. Gonty - 12,0 m3, gwoździe - 1,6 kg

B. Gonty - 1,0 m3, gwoździe - 8,0 kg

C. Gonty - 1,6 m3, gwoździe - 12,0 kg

D. Gonty - 8,0 m3, gwoździe - 1,0 kg

Wybór innej odpowiedzi niż "Gonty - 1,0 m3, gwoździe - 8,0 kg" sugeruje nieporozumienia w zakresie obliczeń oraz zastosowania danych zawartych w tabeli 0521. Często pojawiającym się błędem jest pomijanie kluczowych wartości jednostkowych, które determinują ilość materiałów na jednostkę powierzchni. Na przykład, jeśli ktoś obliczył 12 m³ gontów lub 1,6 m³, to mogło wynikać z niepoprawnego zrozumienia ilości wymaganej na 1 m². Ponadto, odpowiedzi takie jak "Gonty - 8,0 m3, gwoździe - 1,0 kg" nie uwzględniają proporcji między gontami a gwoździami, co prowadzi do niewłaściwych wniosków. W praktyce budowlanej niezwykle ważne jest precyzyjne obliczanie ilości materiałów, aby uniknąć nadmiernych kosztów oraz problemów związanych z dostępnością materiałów. Błędy w obliczeniach mogą prowadzić do opóźnień w projekcie oraz nieefektywnego wykorzystania środków. Aby uniknąć takich pomyłek, warto zwrócić szczególną uwagę na dokumentację techniczną oraz korzystać z narzędzi wspomagających obliczenia, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży budowlanej.

Pytanie 18

Na jakiej podstawie sporządza się kosztorys zamienny?

A. protokół typowania robót oraz inwentaryzacja

B. protokół konieczności realizacji robót zamiennych

C. harmonogram ogólny budowy

D. dokumentacja projektowa budowy

Kosztorys zamienny sporządza się przede wszystkim na podstawie protokołu konieczności wykonania robót zamiennych, ponieważ dokument ten formalizuje sytuację, w której zachodzi potrzeba wprowadzenia zmian do pierwotnego zakresu robót. Protokół ten zawiera szczegółowe uzasadnienie oraz opis robót, które są niezbędne do zrealizowania w nowej formie, a także wskazuje na przyczyny tych zmian, np. zmiany w technologii, konieczność dostosowania się do nowych warunków, czy też wystąpienie nieprzewidzianych okoliczności. W praktyce, sporządzając kosztorys zamienny, specjaliści często korzystają z wcześniej zgromadzonych danych dotyczących cen jednostkowych oraz norm kosztów, co pozwala na dokładne oszacowanie wartości dodatkowych robót. Przykładowo, przy realizacji budowy nowego obiektu może zaistnieć konieczność zmiany materiałów budowlanych ze względu na ich dostępność, co wymaga odpowiedniego dostosowania kosztorysu. W branży budowlanej korzystanie z protokołów związanych z koniecznością robót zamiennych jest uregulowane w normach oraz standardach, co zapewnia transparentność i zgodność z przepisami prawa budowlanego.

Pytanie 19

Na którym rysunku przedstawiono pustak ścienny?

A. B.

B. A.

C. D.

D. C.

Pustak ścienny, który widzisz na tym rysunku B, to naprawdę ważny element w budownictwie. Ma te wewnętrzne otwory, które sprawiają, że jest lżejszy i lepiej izoluje. Często się je używa do stawiania ścian, zarówno zewnętrznych, jak i wewnętrznych, co pomaga uzyskać naprawdę dobre efekty w zakresie efektywności energetycznej. Oprócz tego, te pustaki fajnie tłumią dźwięki, co jest przydatne, szczególnie w domach i różnych budynkach. W praktyce można je także używać w budynkach pasywnych, gdzie izolacja cieplna i akustyczna ma ogromne znaczenie. Dobrze jest pamiętać, że stosowanie pustaków zgodnie z normami budowlanymi sprawia, że konstrukcja jest wytrzymała i komfortowa dla mieszkańców. Dlatego odpowiedź B jest nie tylko dobra, ale też pokazuje, jak teraz buduje się z myślą o zrównoważonym rozwoju i efektywności energetycznej.

Pytanie 20

Na jakiej zasadzie opiera się działanie poziomicy laserowej?

A. Używa ultradźwięków do pomiaru wysokości

B. Działa na zasadzie ciśnienia hydrostatycznego

C. Wykorzystuje pryzmaty do załamywania światła

D. Emituje wiązkę światła laserowego poziomo

Poziomica laserowa jest nowoczesnym narzędziem pomiarowym, które znacznie ułatwia prace budowlane i wykończeniowe. Jej działanie opiera się na emisji wiązki światła laserowego w sposób poziomy, co pozwala na bardzo precyzyjne określenie poziomu na dużych odległościach. Dzięki temu, można wyznaczyć idealnie prostą linię na ścianie, podłodze czy suficie, co jest nieocenione przy montażu półek, kładzeniu kafelków czy wieszaniu obrazów. W praktyce, urządzenie to jest niezwykle pomocne w realizacji projektów, gdzie precyzja jest kluczowa. Korzystanie z poziomicy laserowej jest też zgodne z nowoczesnymi standardami i dobrymi praktykami w branży budowlanej, ponieważ pozwala na zwiększenie efektywności pracy i zmniejszenie ryzyka błędów wynikających z niedokładności pomiarów. Dodatkowo, wielu fachowców docenia możliwość pracy w trudnych warunkach oświetleniowych, gdzie tradycyjne poziomice mogłyby być zawodne. Warto zaznaczyć, że poziomice laserowe są dostępne w różnych wariantach, co pozwala na ich dostosowanie do specyficznych potrzeb użytkownika.

Pytanie 21

Ile gruntu należy odspoić z wykopu o długości 100 m i przekroju poprzecznym przedstawionym na rysunku?

A. 1100 m3

B. 800 m3

C. 900 m3

D. 1000 m3

Jak widzisz, wybierając odpowiedzi 1100 m³, 800 m³ czy 1000 m³, mogłeś się trochę pomylić w analizie danych o wykopie. Czasem bywa tak, że ludzie źle interpretują wymiary lub zapominają o ważnych elementach przy pomiarach przekroju. Na przykład, jak założysz, że pole przekroju wynosi 11 m², 8 m² czy 10 m², to objętość wykopu zostanie zawyżona i dostaniesz błędne wyniki. W takiej sytuacji ważne jest, żeby dobrze ustalić rzeczywiste pole przekroju, które tu wynosi 9 m². Pamiętaj też, że samą długość wykopu to nie wszystko, bo ważny jest też kształt przekroju i jego wymiary. W praktyce, złe obliczenia mogą prowadzić do dużych kosztów w projektach budowlanych, bo jeśli zamówisz za dużo materiałów albo źle zaplanujesz roboty, to może to wpłynąć na harmonogram i budżet. Dlatego przed przystąpieniem do obliczeń warto dokładnie sprawdzić wszystkie wymiary i stosować odpowiednie standardy w planowaniu prac ziemnych.

Pytanie 22

Na podstawie zamieszczonego zestawienia narzutów oraz kosztów bezpośrednich oblicz wartość kosztorysową netto robót ziemnych.

Narzuty kosztorysu
wskaźnik kosztów pośrednich [Kp] od (R+S)60%
wskaźnik zysku [Z] od (R+S+Kp(R+S))10%
Koszty bezpośrednie robót ziemnych [Kb]
robocizna (R)500,00 zł
materiały z kosztami zakupu (M)0,00 zł
sprzęt (S)850,00 zł

A. 2 295,00 zł

B. 2 160,00 zł

C. 2 376,00 zł

D. 1 485,00 zł

Obliczenie wartości kosztorysowej netto robót ziemnych wymaga odpowiedniego zrozumienia struktury kosztów związanych z projektem budowlanym. W tym przypadku, po zsumowaniu kosztów bezpośrednich, które obejmują robociznę i sprzęt, należy następnie obliczyć koszty pośrednie, które w tym przypadku stanowią 60% sumy kosztów bezpośrednich. Po dodaniu tych dwóch elementów, otrzymujemy wartość kosztów całkowitych. Kolejnym krokiem jest obliczenie zysku, który wynosi 10% od sumy kosztów bezpośrednich i pośrednich. Wartość końcowa, 2 376,00 zł, odzwierciedla więc pełne koszty związane z realizacją robót ziemnych, co jest kluczowe dla rzetelnego planowania budżetu w projektach budowlanych. Takie podejście jest zgodne z zasadami kosztorysowania i standardami branżowymi, co zapewnia precyzyjność i przejrzystość w planowaniu finansowym oraz w procesie podejmowania decyzji o inwestycjach budowlanych.

Pytanie 23

Montaż płyt izolacyjnych na zewnętrznych ścianach budynku wykonuje się po

A. wytyczeniu oraz zamocowaniu listwy startowej

B. sfazowaniu i wygładzeniu brzegów płyt

C. przewierceniu otworów do łączników mechanicznych

D. przymocowaniu płyt za pomocą łączników mechanicznych

Zamocowanie płyt łącznikami mechanicznymi, przewiercenie otworów na łączniki mechaniczne oraz sfazowanie i wygładzenie krawędzi płyt to działania, które są niezbędne w procesie montażu, ale nie stanowią odpowiedniego wprowadzenia do klejenia płyt izolacyjnych. Przykładowo, mocowanie płyt łącznikami mechanicznymi jest wykorzystywane głównie w przypadku systemów, które wymagają dodatkowego wsparcia, zwłaszcza w obszarach narażonych na silne wiatry lub inne ekstremalne warunki. Jednak bez wcześniejszego zamocowania listwy startowej, płyty mogą być źle osadzone, co prowadzi do problemów z izolacyjnością oraz ich uszkodzeniem w trakcie użytkowania. Przewiercanie otworów na łączniki mechaniczne jest działaniem, które powinno mieć miejsce po przymocowaniu listwy startowej, aby zapewnić stabilność i wytrzymałość całego systemu. Z kolei sfazowanie i wygładzenie krawędzi płyt to czynności, które nie są kluczowe przed ich przyklejaniem, lecz mogą być przydatne dla uzyskania lepszego estetycznego wyglądu oraz zapobiegania uszkodzeniom mechanicznym podczas transportu czy montażu. Pominięcie etapu wytrasowania i zamocowania listwy startowej może prowadzić do wielu problemów, w tym do powstawania mostków termicznych, co negatywnie wpłynie na efektywność energetyczną budynku oraz może spowodować zwiększone koszty eksploatacyjne.

Pytanie 24

Na rysunku przedstawiono połączenie śrubowe

A. dociskowe.

B. kotwowe.

C. zakładkowe.

D. doczołowe.

Połączenie zakładkowe, które zostało przedstawione na rysunku, charakteryzuje się tym, że dwa elementy są ułożone jeden na drugim, tworząc stabilne i trwałe połączenie. W takim połączeniu śruba przechodzi przez oba elementy, a nakrętka zapewnia ich wzajemne dociśnięcie. To rozwiązanie jest powszechnie stosowane w budownictwie oraz w inżynierii mechanicznej, gdzie zapewnienie wytrzymałości i stabilności połączeń jest kluczowe. Na przykład, w konstrukcjach stalowych, połączenia zakładkowe często wykorzystuje się do łączenia belek, co pozwala na efektywne przenoszenie obciążeń. W praktyce, takie połączenia muszą spełniać określone normy, takie jak Eurokod, które definiują wymagania dotyczące nośności i bezpieczeństwa. W związku z tym, zrozumienie charakterystyki połączeń zakładkowych i ich zastosowania w różnych dziedzinach techniki jest niezbędne dla inżynierów oraz projektantów, aby mogli tworzyć bezpieczne i funkcjonalne konstrukcje.

Pytanie 25

Na rysunku przedstawiono złącze

A. poziome dwóch płyt stropowych.

B. pionowe płyty stropowej ze ścianą wewnętrzną.

C. pionowe ściany osłonowej ze ścianą wewnętrzną.

D. poziome płyty stropowej ze ścianą osłonową.

Wybrana odpowiedź jest poprawna, ponieważ na rysunku rzeczywiście przedstawiono złącze poziomych płyt stropowych ze ścianą osłonową. Tego typu połączenia są kluczowe w konstrukcji budynków, ponieważ łączą elementy nośne, zapewniając stabilność i wytrzymałość całej struktury. Płyty stropowe, które są elementami nośnymi, przenoszą obciążenia z wyższych kondygnacji na ściany nośne lub osłonowe, co jest zgodne z zasadami projektowania konstrukcji. Zastosowanie ścian osłonowych jako elementów zewnętrznych nie tylko wzmacnia budowę, ale także wpłynęło na poprawę izolacji termicznej, co jest kluczowe w kontekście efektywności energetycznej budynków. Praktyczne zastosowanie takich połączeń można zauważyć w nowoczesnych technologiach budowlanych, gdzie stosuje się specjalistyczne materiały, aby zapewnić lepszą stabilność oraz odporność na działanie czynników atmosferycznych. Zgodnie z normami budowlanymi, prawidłowe połączenie stropów z osłonami zewnętrznymi minimalizuje ryzyko wystąpienia mostków termicznych, co jest istotne dla zachowania komfortu cieplnego w budynkach.

Pytanie 26

Na podstawie danych zamieszczonych w tablicy z KNR 2-01 oblicz czas pracy spycharki gąsienicowej niezbędny do usunięcia warstwy humusu o grubości 25 cm z działki o powierzchni 1800 m².

A. 7,38 m-g

B. 8,82 m-g

C. 4,50 m-g

D. 5,94 m-g

Aby obliczyć czas pracy spycharki gąsienicowej, uwzględniamy nie tylko grubość warstwy humusu, ale także powierzchnię działki oraz specyfikacje zawarte w tabeli KNR 2-01. Dla 25 cm humusu, nakład pracy wynosi 0,25 m-g na 100 m² dla 15 cm, a dla dodatkowych 10 cm (dwa razy po 5 cm) dodajemy 0,16 m-g (0,08 m-g za każde 5 cm). Łączny nakład pracy dla 25 cm wynosi 0,41 m-g na 100 m². Następnie, dla powierzchni 1800 m², obliczamy: 0,41 m-g/100 m² * 18 = 7,38 m-g. Taka metodyka jest zgodna z najlepszymi praktykami w branży budowlanej, gdzie precyzyjne obliczenia czasu pracy maszyn są kluczowe dla efektywności i oszczędności. Warto zwrócić uwagę, że znajomość norm KNR oraz umiejętność ich zastosowania w praktyce przyczynia się do lepszego planowania i realizacji prac ziemnych, co ma bezpośredni wpływ na kosztorys oraz harmonogram realizacji projektu.

Pytanie 27

W jaki sposób należy oznaczyć w projekcie robót remontowych ścianę przeznaczoną do usunięcia

A. D.

B. A.

C. C.

D. B.

Odpowiedź B jest poprawna, ponieważ zgodnie z polskimi normami rysunku technicznego, ściany, które mają zostać usunięte w projektach robót remontowych, powinny być oznaczane w sposób jednoznaczny i czytelny. Standardowym sposobem oznaczania takich ścian jest zastosowanie linii przerywanej z dwoma ukośnymi przekreśleniami, co jest zgodne z zasadami przedstawionymi w normach PN-EN. Dobrą praktyką jest również umieszczenie informacji o usunięciu ściany w legendzie projektu, co dodatkowo ułatwia interpretację rysunku. W praktyce, takie oznaczenia są niezwykle istotne na placu budowy, ponieważ pozwalają wykonawcom szybko zidentyfikować elementy, które należy usunąć, co z kolei minimalizuje ryzyko pomyłek i opóźnień. Oprócz tego, właściwe oznaczenie ścian do usunięcia przyczynia się do poprawy bezpieczeństwa na budowie, gdyż informuje pracowników o konieczności zachowania ostrożności w tych obszarach.

Pytanie 28

Jaką metodą transportuje się mieszankę betonową z fabryki na miejsce budowy?

A. ciągnikiem samochodowym

B. betoniarką samochodową

C. samochodem cysterną

D. przenośnikiem taśmowym

Mieszanka betonowa jest materiałem budowlanym o kluczowym znaczeniu, a jej transport na plac budowy wymaga zastosowania odpowiednich środków transportu. Betoniarka samochodowa jest pojazdem specjalistycznym, zaprojektowanym do przewożenia świeżego betonu, który w trakcie transportu jest mieszany, aby zapobiec jego utwardzeniu. Dzięki obrotowej bębenkowej konstrukcji betoniarki, mieszanka jest utrzymywana w stanie płynnym, co jest niezbędne do jej właściwego użycia. W praktyce zastosowanie betoniarki samochodowej zapewnia, że beton dotrze na miejsce w odpowiedniej konsystencji, co wpływa na jakość i wytrzymałość konstrukcji. Warto również zauważyć, że standardy branżowe, takie jak normy PN-EN dotyczące transportu i wylewania betonu, podkreślają znaczenie właściwego sprzętu, jak betoniarki samochodowe, w procesie budowlanym, co z kolei wpływa na bezpieczeństwo i trwałość budowli.

Pytanie 29

Tablica informacyjna dotycząca budowy powinna obejmować między innymi następujące dane:

A. imię i nazwisko kierownika budowy oraz numery telefonów dostawców materiałów budowlanych

B. imię oraz nazwisko projektanta i typ nawierzchni dróg tymczasowych na budowie

C. adres realizacji robót budowlanych oraz liczbę pracowników zaangażowanych na budowie

D. numer pozwolenia na budowę oraz numery telefonów inwestora i wykonawcy robót budowlanych

Tablica informacyjna budowy to naprawdę ważny element każdej inwestycji budowlanej, i tak mówi prawo budowlane. Znajdziesz na niej istotne dane, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa i jasności w tym, co się dzieje na budowie. Na przykład, numer pozwolenia na budowę oraz telefony inwestora i wykonawcy to fundamenty, które pozwalają na identyfikację prawnych aspektów projektu, a także umożliwiają łatwy kontakt, gdy zajdzie taka potrzeba. Pozwolenie potwierdza, że wszystko zostało zapięte na ostatni guzik, co jest istotne nie tylko dla pracowników, ale też dla osób z okolicy. Numery telefonów inwestora i wykonawcy naprawdę ułatwiają komunikację, zwłaszcza w nagłych sytuacjach czy podczas nadzoru budów. Jak dla mnie, umieszczenie tych informacji na tablicy zwiększa przejrzystość całego procesu budowlanego i wspiera lokalną społeczność w poznawaniu szczegółów dotyczących prac.

Pytanie 30

Stan surowy zamknięty budynku oznacza etap, w którym ukończono konstrukcję nośną obiektu oraz

A. dach, tynki zewnętrzne i okładziny

B. przyłącza oraz instalacje elektryczne

C. pokrycie dachu, podłogi oraz instalacje sanitarne

D. pokrycie dachu, stolarkę okienną i drzwiową oraz ściany działowe

Stan surowy zamknięty budynku, określany również jako stan surowy II, oznacza, że konstrukcja budynku jest kompletna i zabezpieczona przed warunkami atmosferycznymi. Obejmuje to nie tylko wykonanie dachu, ale także zainstalowanie stolarki okiennej i drzwiowej oraz podziału przestrzeni poprzez ściany działowe. Te elementy są kluczowe, ponieważ zapewniają integralność strukturalną budynku oraz jego funkcjonalność. Dach chroni wnętrze przed opadami, a okna i drzwi umożliwiają odpowiednią wentylację oraz dostęp do naturalnego światła. Ściany działowe natomiast tworzą przestrzenie użytkowe, co jest istotne w kontekście dalszych prac wykończeniowych. W praktyce, osiągnięcie stanu surowego zamkniętego jest często wymagane przed rozpoczęciem instalacji elektrycznych, sanitarnych czy wykończenia wnętrz, co jest zgodne z zasadami dobrych praktyk budowlanych. Prawidłowe zrozumienie tego etapu budowy jest kluczowe dla efektywnego zarządzania projektem budowlanym oraz zapewnienia jego zgodności z normami budowlanymi.

Pytanie 31

Na podstawie informacji zawartych w specyfikacji technicznej określ maksymalną grubość warstwy układanego gruntu, jeżeli do jego zgęszczania będą zastosowane małogabarytowe ubijaki obrotowo-udarowe.

Specyfikacja techniczna ST-02 Roboty ziemne (wyciąg)
Warunki wykonania zasypek: Zasypanie wykopów powinno być wykonane bezpośrednio po zakończeniu przewidzianych w nim robót. Przed rozpoczęciem zasypywania dno wykopu powinno być oczyszczone z odpadków, materiałów budowlanych, śmieci i osuszone. Układanie i zagęszczanie gruntów powinno być wykonane warstwami o grubości: nie więcej niż 0,2 m – przy stosowaniu ubijaków ręcznych, nie więcej niż 0,3 m – przy ubijaniu małogabarytowymi ubijakami obrotowo-udarowymi, nie więcej niż 0,5 m – przy zagęszczaniu walcami wibracyjnymi. Zastosowanie ręcznych metod zagęszczania możliwe jest jedynie w uzasadnionych przypadkach i zawsze po uprzednim uzyskaniu zgody inspektora nadzoru.

Specyfikacja techniczna ST-02 Roboty ziemne (wyciąg)

Warunki wykonania zasypek:

Zasypanie wykopów powinno być wykonane bezpośrednio po zakończeniu przewidzianych w nim robót.

Przed rozpoczęciem zasypywania dno wykopu powinno być oczyszczone z odpadków, materiałów budowlanych, śmieci i osuszone.

Układanie i zagęszczanie gruntów powinno być wykonane warstwami o grubości:

nie więcej niż 0,2 m – przy stosowaniu ubijaków ręcznych,
nie więcej niż 0,3 m – przy ubijaniu małogabarytowymi ubijakami obrotowo-udarowymi,
nie więcej niż 0,5 m – przy zagęszczaniu walcami wibracyjnymi.

Zastosowanie ręcznych metod zagęszczania możliwe jest jedynie w uzasadnionych przypadkach i zawsze po uprzednim uzyskaniu zgody inspektora nadzoru.

A. 2 cm

B. 3 cm

C. 20 cm

D. 30 cm

Odpowiedź "30 cm" jest poprawna, ponieważ zgodnie z załączoną specyfikacją techniczną, maksymalna grubość warstwy układanego gruntu przy użyciu małogabarytowych ubijaków obrotowo-udarowych wynosi 30 cm. W praktyce oznacza to, że przy układaniu gruntów, które będą poddawane zgęszczaniu, nie powinno się przekraczać tej wartości, aby zapewnić optymalne efekty pracy maszyn. Ubijaki obrotowo-udarowe charakteryzują się wysoką efektywnością zgęszczania w określonym zakresie grubości, co pozwala na uzyskanie odpowiedniej stabilności i nośności podłoża. Jest to szczególnie ważne w budownictwie, gdzie jakość podłoża ma kluczowe znaczenie dla trwałości konstrukcji. Warto również zaznaczyć, że przestrzeganie specyfikacji dotyczących grubości warstwy przy użyciu tych maszyn jest zgodne z obowiązującymi normami budowlanymi, co podkreśla znaczenie stosowania się do dobrych praktyk branżowych w celu zapewnienia bezpieczeństwa i efektywności inwestycji budowlanych.

Pytanie 32

Oblicz, z dokładnością do trzeciego miejsca po przecinku, objętość przedstawionej na rysunku belki żelbetowej.
Wymiary [cm]

A. 0,315 m3

B. 0,383 m3

C. 3,150 m3

D. 3,825 m3

Obliczenie objętości belki żelbetowej jest kluczowym zadaniem w inżynierii budowlanej. Poprawna odpowiedź, czyli 0,315 m3, wynika z dokładnych wymiarów belki, które powinny być przeliczone z centymetrów na metry. Zastosowanie wzoru V = a × b × h, gdzie a, b i h to odpowiednio długość, szerokość i wysokość belki, jest standardową praktyką w obliczaniu objętości elementów budowlanych. W tym przypadku, przeliczenie wymiarów na metry jest niezbędne, aby uzyskać wynik w metrach sześciennych. W praktyce, znajomość objętości materiałów jest niezbędna do właściwego oszacowania kosztów budowy oraz do zaplanowania transportu i składowania materiałów. Takie obliczenia są również istotne przy projektowaniu, ponieważ pozwalają inżynierom na ocenę nośności konstrukcji oraz jej oddziaływań w kontekście obciążeń. Dobrą praktyką jest również przeprowadzanie takich obliczeń w kontekście lokalnych norm budowlanych, co zapewnia bezpieczeństwo i zgodność z przepisami.

Pytanie 33

Jakie urządzenie umożliwia transport mieszanki betonowej na znaczne odległości zarówno w poziomie, jak i w pionie?

A. Pompą do betonu

B. Przenośnikiem taśmowym

C. Wózkiem dwuosiowym

D. Rurami odprowadzającymi

Wózki dwukołowe nie są odpowiednim narzędziem do transportu betonu na dużą odległość. Ich konstrukcja oraz ograniczona nośność sprawiają, że nadają się jedynie do krótkich dystansów, co ogranicza ich przydatność w dużych projektach budowlanych. Rury spustowe, mimo że mogą transportować beton, mają swoje ograniczenia związane z nachyleniem oraz odległością, na jaką można przesyłać mieszankę bez utraty jej jakości. Często są stosowane w układach prostych, jednak ich użycie w złożonych konstrukcjach może prowadzić do problemów z równomiernym podawaniem betonu, co jest kluczowe dla integralności strukturalnej. Z kolei przenośniki taśmowe, choć skuteczne w transporcie materiałów sypkich, nie są przystosowane do formuły mieszanki betonowej, która wymaga szczególnej ostrożności i precyzyjnego podawania. Właściwa grubość i jakość betonu mogą być naruszone, co prowadzi do osłabienia struktury wykonanej z betonu. W związku z tym, błędne jest myślenie, że te urządzenia będą w stanie efektywnie i bezpiecznie transportować beton na większe odległości.

Pytanie 34

Jaką wartość ma norma dziennej wydajności robotników zajmujących się demontażem ścianki z cegieł o grubości
½ cegły na zaprawie cementowo-wapiennej, jeżeli norma czasu pracy wynosząca 0,95 r-g/m² została przyjęta z KNR?
Prace rozbiórkowe będą realizowane przez 8 godzin dziennie.

A. 7,60 m2

B. 8,42 r-g

C. 8,42 m2

D. 7,60 r-g

Odpowiedź 8,42 m2 jest poprawna, ponieważ wynika z przyjętej normy czasu pracy na poziomie 0,95 r-g/m² oraz czasu pracy wynoszącego 8 godzin dziennie. Aby obliczyć normę wydajności dziennej robotników, należy zastosować wzór: Wydajność dzienna = Czas pracy / Norma czasu pracy, co daje 8 godzin / 0,95 r-g/m² = 8,42 m². Takie podejście jest zgodne z normami i podejściem stosowanym w budownictwie, które kładzie nacisk na dokładne planowanie oraz efektywność pracy. W praktyce, znajomość norm wydajności jest kluczowa przy planowaniu budżetów, harmonogramów robót oraz ocenie konieczności zatrudnienia odpowiedniej liczby pracowników dla realizacji projektu. Przykładowo, w projektach rozbiórkowych, gdzie precyzyjne oszacowanie wydajności ma kluczowe znaczenie, uwzględnienie norm branżowych pozwala na lepsze zrozumienie i zarządzanie czasem oraz zasobami, co wpływa na efektywność całego przedsięwzięcia.

Pytanie 35

Elementem zagospodarowania terenu budowy przedstawionym na rysunku jest

A. zbiornik na kruszywo.

B. węzeł betoniarski.

C. silos do cementu luzem.

D. zbiornik na wodę.

Silos do cementu luzem jest kluczowym elementem w procesie budowy, szczególnie w obiektach wymagających dużych ilości materiałów sypkich, takich jak cement. Jego cylindryczna konstrukcja z węższą, stożkową dolną częścią umożliwia łatwe opróżnianie i transport materiału. Silosy są projektowane zgodnie z normami, takimi jak PN-EN 1991-4, które określają wymagania dotyczące konstrukcji i materiałów. Użycie silosów do cementu luzem przyczynia się do efektywności transportu i magazynowania, a także minimalizuje straty materiałowe. W praktyce, silosy są stosowane w dużych projektach budowlanych, takich jak obiekty przemysłowe i infrastrukturalne, co potwierdza ich znaczenie w branży budowlanej. Dobre praktyki zalecają regularne kontrole silosów oraz zapewnienie odpowiednich warunków przechowywania, co wpływa na jakość materiału oraz bezpieczeństwo pracy na budowie.

Pytanie 36

Na podstawie przedstawionego zestawienia wyników pomiaru z natury wykopu liniowego oblicz wartość obmiaru robót związanych z wykonaniem tego wykopu.

Wyniki pomiaru wykopu liniowego
Długość wykopu	50,0 m
Głębokość wykopu	1,0 m
Szerokość dna wykopu	1,0 m
Nachylenie skarp wykopu	1:1

A. 75,00 m3

B. 100,00 m3

C. 50,00 m3

D. 25,00 m3

Poprawna odpowiedź opiera się na prawidłowym zastosowaniu metody obliczania objętości wykopu liniowego, która uwzględnia nachylenie skarp i zmiany szerokości wykopu na różnych poziomach. W przypadku wykopów liniowych, szczególnie w inżynierii lądowej, istotne jest, aby dokładnie obliczyć objętość robót ziemnych, ponieważ wpływa to na kosztorys oraz planowanie prac budowlanych. Podczas obliczeń można skorzystać z wzoru na objętość prostopadłościanu, który w przypadku wykopów musi być modyfikowany o dodatkowe czynniki, takie jak nachylenie skarp. Dobrą praktyką jest również uśrednienie wartości szerokości dna wykopu oraz szerokości na powierzchni, co pozwala na uzyskanie dokładniejszego wyniku. W praktyce, obliczenia te są kluczowe dla efektywnego zarządzania projektem budowlanym, a niewłaściwe oszacowanie objętości może prowadzić do znacznych kosztów dodatkowych oraz opóźnień w realizacji budowy.

Pytanie 37

Ile wynosi objętość stopy fundamentowej schodkowej, której wymiary przedstawiono na rysunku?

A. 2,56 m3

B. 1,68 m3

C. 1,28 m3

D. 0,80 m3

Wybór innej wartości objętości stopy fundamentowej niż 1,68 m3 może wynikać z nieprawidłowego podejścia do obliczeń. Często popełnianym błędem jest pomijanie etapu dzielenia skomplikowanej figury na prostsze kształty, co prowadzi do błędnych wyników. Na przykład, przy obliczaniu objętości, niewłaściwe uwzględnienie wymiarów lub nieprzeliczenie jednostek z milimetrów na metry może skutkować znacznie zawyżonymi lub zaniżonymi wartościami. Ponadto, niektóre osoby mogą nie zdawać sobie sprawy, że objętość stopy fundamentowej należy obliczać, uwzględniając wszystkie jej części składowe, w tym ewentualne wypustki czy naddatki, które mogą mieć wpływ na stabilność całej konstrukcji. Ważne jest, aby każdy element budowlany był obliczany z zachowaniem wysokich standardów inżynieryjnych, ponieważ niedokładności mogą prowadzić do poważnych konsekwencji w trakcie realizacji projektu. Dobrą praktyką jest także przeglądanie obliczeń przez innych inżynierów, co pozwala na eliminację ewentualnych błędów i zwiększa pewność co do poprawności wykonanych obliczeń.

Pytanie 38

Na podstawie fragmentu specyfikacji technicznej dobierz szerokość spoin, które należy wykonać w posadzce z płytek gresowych o wymiarach 45 × 45 cm.

Specyfikacja techniczna (fragment)
Zaleca się następujące szerokości spoin przy płytkach o długości boku:
– do 100 mm około 2 mm,
– od 100 do 200 mm około 3 mm,
– od 200 do 600 mm około 4 mm,
– powyżej 600 mm około 5÷20 mm.

A. 5 mm

B. 4 mm

C. 2 mm

D. 3 mm

Wybór szerokości spoiny oparty na wartościach takich jak 3 mm czy 5 mm, mimo że mogą wydawać się sensowne, nie uwzględnia kluczowych aspektów technicznych związanych z właściwym wykonaniem. Szerokości 3 mm i 5 mm są poniżej i powyżej optymalnego zakresu dla płytek o wymiarach 45 × 45 cm. Wybór zbyt wąskiej spoiny, jak 3 mm, może skutkować niewystarczająco elastycznym połączeniem między płytkami, co w przypadku zmian temperatury i wilgotności prowadzi do ryzyka odkształceń oraz mikropęknięć. Z kolei wybór zbyt szerokiej spoiny, takiej jak 5 mm, może powodować problem z estetyką oraz zbieraniem zanieczyszczeń, co wymaga częstszego czyszczenia. Ponadto, przy układaniu płytek ważna jest nie tylko sama szerokość spoiny, ale również ich układ i sposób, w jaki płytki są przyklejane. Standardy i najlepsze praktyki układania płytek jasno wskazują, że odpowiednia szerokość spoiny nie tylko poprawia estetykę, ale również wydłuża trwałość podłogi poprzez odpowiednie rozłożenie naprężeń. Dlatego istotne jest zapoznanie się z zestawieniami technicznymi przed podjęciem decyzji o wyborze szerokości spoiny.

Pytanie 39

Na podstawie danych zawartych w przedstawionej tablicy oblicz zapotrzebowanie na cegły budowlane pełne i cement portlandzki zwykły, potrzebne do zamurowania dziesięciu otworów o powierzchni 1 m2 każdy w ścianie grubości 1/4 cegły, wykonanej na zaprawie cementowo-wapiennej.

A. Cegły - 287 szt., cement - 56,10 kg.

B. Cegły - 486 szt., cement - 276,20 kg.

C. Cegły - 287 szt., cement - 25,90 kg.

D. Cegły - 486 szt., cement - 127,60 kg.

Poprawna odpowiedź wskazuje na zapotrzebowanie na 287 sztuk cegieł oraz 25,90 kg cementu portlandzkiego. Analizując dane zawarte w tabeli KNR 4-01, dla ściany o grubości 1/4 cegły, standardowe zapotrzebowanie wynosi 28,7 sztuk cegły na metr kwadratowy. Zatem, dla dziesięciu otworów o łącznej powierzchni 10 m² potrzebujemy 287 cegieł. Podobnie, zapotrzebowanie na cement w tym przypadku wynosi 2,59 kg na metr kwadratowy, co w sumie daje 25,90 kg dla całkowitej powierzchni. Te obliczenia są zgodne z wytycznymi dotyczącymi budownictwa, gdzie precyzyjne oszacowanie materiałów budowlanych jest kluczowe dla efektywności kosztowej i trwałości konstrukcji. Wiedza na temat ilości materiałów potrzebnych do budowy jest niezbędna, aby uniknąć zarówno niedoborów, jak i nadmiaru, co może prowadzić do niepotrzebnych wydatków oraz opóźnień w realizacji projektów budowlanych.

Pytanie 40

Jaką czynność powinno się wykonać po rozszerzeniu pęknięć na powierzchni betonowej ściany, a przed ich wypełnieniem zaprawą?

A. Zwilżyć nawierzchnię wodą

B. Nałożyć płynny preparat foliowy

C. Pomalować silikonem

D. Zrealizować iniekcję

Zwilżenie powierzchni wodą przed wypełnieniem rys zaprawą jest kluczowym etapem procesu naprawy betonu. Woda w tym kontekście pełni rolę wiążącą, co jest istotne dla prawidłowego wnikania zaprawy w szczeliny oraz zapewnienia jej odpowiedniej przyczepności. W praktyce budowlanej zwilżenie powierzchni poprawia również proces hydracji, co jest niezbędne do uzyskania odpowiedniej wytrzymałości zaprawy. Należy jednak pamiętać, aby nie stosować nadmiaru wody, co mogłoby prowadzić do osłabienia mieszanki i obniżenia jej właściwości. Przykładem dobrych praktyk jest stosowanie nawilżania przy użyciu mgiełki wodnej, co pozwala na równomierne rozprowadzenie wilgoci bez nadmiernego jej nagromadzenia. W kontekście norm budowlanych, takich jak PN-EN 1504, zaleca się przestrzeganie zasad dotyczących przygotowania powierzchni, które obejmują nie tylko czyszczenie, ale także odpowiednie nawilżanie, co sprzyja długoterminowej trwałości naprawianych powierzchni.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej