Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik farmaceutyczny
Kwalifikacja: MED.09 - Sporządzanie i wytwarzanie produktów leczniczych oraz prowadzenie obrotu produktami leczniczymi, wyrobami medycznymi, suplementami diety i środkami spożywczymi specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz innymi produktami dopuszczonymi do obrotu w aptece
Data rozpoczęcia: 15 grudnia 2025 12:50
Data zakończenia: 15 grudnia 2025 13:01

Egzamin zdany!

Wynik: 35/40 punktów (87,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zanim przystąpimy do realizacji leku, konieczne jest

A. zaplanować pomoc drugiej osoby podczas odważania składników leków

B. odważyć wszystkie składniki leku w ilościach przekraczających te zapisane w recepcie

C. zgromadzić na wadze wszystkie składniki leku recepturowego

D. zgromadzić na stanowisku pracy niezbędny sprzęt do wykonania leku

Zgromadzenie na stanowisku pracy sprzętu niezbędnego do wykonania leku jest kluczowym krokiem w procesie farmaceutycznym. Przed przystąpieniem do produkcji leku należy upewnić się, że wszystkie urządzenia i akcesoria, takie jak wagi, mieszadła, pojemniki oraz sprzęt ochronny, są dostępne i sprawne. Takie podejście minimalizuje ryzyko błędów i zapewnia, że proces produkcji będzie przebiegał sprawnie. Na przykład, brak odpowiedniego sprzętu może prowadzić do opóźnień, co w kontekście produkcji leków recepturowych może mieć poważne konsekwencje. Dodatkowo, przestrzeganie standardów dotyczących wyposażenia stanowiska pracy, takich jak zasady Dobrej Praktyki Wytwarzania (GMP), jest niezbędne do zapewnienia jakości i bezpieczeństwa leków. W kontekście farmaceutyki, przygotowanie stanowiska pracy jest również związane z minimalizowaniem zanieczyszczeń i błędów, co jest fundamentalnym aspektem produkcji leków.

Pytanie 2

Dextrosum jest terminem o podobnym znaczeniu do

A. sacharozy

B. skrobi

C. laktozy

D. glukozy

Dextrosum, znane również jako D-glukoza, to jeden z najważniejszych monosacharydów, który pełni kluczową rolę w metabolizmie energetycznym organizmów żywych. Jest to izomer glukozy, który jest źródłem energii dla komórek oraz niezbędnym substratem w wielu szlakach biochemicznych. Przykładem zastosowania dextrosum jest jego wykorzystanie w medycynie, gdzie stosuje się go do leczenia hipoglikemii, czyli stanu niedoboru glukozy we krwi. Dextrosum jest także istotny w przemyśle spożywczym, gdzie często występuje w napojach energetycznych i suplementach, jako szybko przyswajalne źródło energii. Jako cukier prosty, dextrosum łatwo wchłania się przez błony śluzowe i jest natychmiastowo wykorzystywany przez organizm, co czyni go idealnym składnikiem dla sportowców potrzebujących szybkiego zastrzyku energii. Przestrzeganie odpowiednich norm dotyczących stosowania dextrosum, zwłaszcza w kontekście suplementacji, jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie dietetyki i żywienia.

Pytanie 3

Która z wymienionych leków wymaga zachowania w chłodni?

A. Sitagliptyna

B. Kanagliflozyna

C. Eksenatyd

D. Nateglinid

Eksenatyd jest lekiem stosowanym w terapii cukrzycy typu 2, który należy do grupy agonistów receptora GLP-1. Jego przechowywanie w lodówce jest niezbędne, aby zapewnić stabilność chemiczną i aktywność biologiczną substancji czynnej. Eksenatyd jest dostępny w postaci roztworu do wstrzykiwań, a jego skuteczność może być znacznie obniżona, jeśli nie jest przechowywany w odpowiednich warunkach. Zgodnie z wytycznymi producenta oraz ogólnymi zasadami farmakoterapii, leki biologiczne, w tym leki peptydowe, często wymagają niskotemperaturowego przechowywania, aby zminimalizować ryzyko denaturacji białek. W praktyce oznacza to, że eksenatyd powinien być przechowywany w temperaturze od 2 do 8 stopni Celsjusza, co jest standardem w wielu aptekach i placówkach medycznych. Właściwe przechowywanie eksenatydu jest kluczowe, zwłaszcza dla pacjentów stosujących terapię długoterminową, ponieważ stabilność leku bezpośrednio wpływa na efektywność leczenia.

Pytanie 4

Substancja czynna łącząca się z białkami osocza

A. łatwo zostaje usunięta.

B. prezentuje najwyższą aktywność.

C. jest nieczynna.

D. sprawnie zachodzi biotransformacja.

Leki, które związane są z białkami krwi, często wykazują stan nieaktywności, co jest istotnym aspektem ich farmakokinetyki. Związki te mogą wiązać się z białkami osocza, takimi jak albuminy, co wpływa na ich dostępność biologiczną. W momencie, gdy lek jest związany z białkami, staje się nieaktywny, co oznacza, że nie jest w stanie wywierać efektu terapeutycznego. Przykładowo, wiele leków przeciwzakrzepowych, takich jak warfaryna, wiąże się z białkami osocza, co zmienia ich stężenie w osoczu i czas działania. W praktyce, znajomość tej interakcji jest kluczowa dla lekarzy podczas dostosowywania dawek leków, zwłaszcza w przypadku pacjentów z chorobami wątroby lub innymi stanami wpływającymi na białka krwi. Zrozumienie mechanizmów wiązania leków z białkami krwi pozwala na optymalizację terapii oraz unikanie potencjalnych działań niepożądanych, co jest zgodne z dobrymi praktykami klinicznymi.

Pytanie 5

Surowiec odpowiednio zmielony należy umieścić w infuzorze i zalać określoną ilością wody o temperaturze pokojowej. Dokładnie wymieszać, przykryć, umieścić w wrzącej kąpieli wodnej i podgrzewać przez 30 minut w temperaturze 90° C

Jakie są efekty tego przepisu?

A. naparów

B. ekstraktów

C. odwarów

D. syropów

Odpowiedź 'odwarów' jest poprawna, ponieważ opisany proces odpowiada klasycznemu sposobowi przygotowywania odwarów. Odwar to forma ekstrakcji substancji czynnych z roślin, która polega na gotowaniu surowca w wodzie przez określony czas. W tym przypadku, surowiec był najpierw odpowiednio rozdrobniony, co zwiększa powierzchnię kontaktu z wodą, a następnie zalań wodą o temperaturze pokojowej i poddany działaniu wrzącej łaźni wodnej przez 30 minut w temperaturze 90°C. Jest to typowe dla przygotowywania odwarów z roślin, które zawierają substancje rozpuszczalne w wysokich temperaturach. Praktycznym przykładem może być przygotowanie odwaru z korzenia lub kory, gdzie wysoka temperatura jest niezbędna do wydobycia aktywnych składników. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują kontrolę czasu i temperatury, aby zapewnić maksymalną wydajność ekstrakcji, a także unikanie przegrzania, co mogłoby prowadzić do degradacji substancji czynnych. Standardy przygotowania odwarów są określone w literaturze zielarskiej oraz farmaceutycznej, co potwierdza ich skuteczność i bezpieczeństwo.

Pytanie 6

Jaką ilość jodu należy użyć do przygotowania 250,0 g płynu Lugola według podanego przepisu farmakopealnego?

IODI SOLUTIO AQUOSA

Przygotowanie
Kalii iodidum    2,0
Iodum            1,0
Aqua purificata 97,0

A. 0,97 g

B. 2,58 g

C. 1,00 g

D. 2,50 g

Odpowiedź 2,50 g jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z przepisem farmakopealnym na przygotowanie 100 g płynu Lugola potrzebne jest 1 g jodu. W sytuacji, gdy przygotowujemy 250 g płynu, ilość jodu musi być proporcjonalnie zwiększona. Wykonując obliczenia: \n\n1 g jodu / 100 g płynu = x g jodu / 250 g płynu \n\nZ tego wynika, że x = (1 g * 250 g) / 100 g = 2,5 g jodu. \n\nTakie obliczenia są typowe w farmacji, gdzie dokładność i precyzja są kluczowe w przygotowywaniu roztworów. Płyn Lugola, stosowany w medycynie m.in. jako środek antyseptyczny oraz źródło jodu, wymaga staranności w przygotowaniu. Zachowanie właściwych proporcji nie tylko zapewnia skuteczność preparatu, ale również bezpieczeństwo jego stosowania. Warto również pamiętać, że zgodność z recepturą farmakopealną jest fundamentem praktyki farmaceutycznej, co podkreśla znaczenie zrozumienia zasad przygotowywania leków.

Pytanie 7

Czy lekarz, który wystawia receptę dla siebie, ma możliwość umieszczenia w sekcji przeznaczonej na dane pacjenta adnotacji?

A. pro auctore

B. pro familia

C. ne repetalur

D. per se

Odpowiedź 'pro auctore' jest prawidłowa, ponieważ oznacza, że lekarz ma prawo wystawić receptę dla siebie. Zgodnie z przepisami prawa, lekarz może leczyć siebie oraz wystawiać sobie recepty, co jest uznawane za akceptowalną praktykę w medycynie, pod warunkiem, że nie prowadzi to do nadużyć. Użycie adnotacji 'pro auctore' na recepcie odnosi się bezpośrednio do tego rodzaju sytuacji, wskazując, że lekarz jest zarówno wystawcą, jak i pacjentem. Praktycznym przykładem może być sytuacja, w której lekarz samodzielnie diagnozuje u siebie stan wymagający leczenia i postanawia wystawić sobie receptę. Tego typu działanie powinno być jednak uzasadnione i nie może stwarzać konfliktu interesów. Warto również zauważyć, że lekarze powinni stosować się do zasad etyki zawodowej, co oznacza, że samoleczenie powinno być ostatecznością, a w przypadku poważnych schorzeń zaleca się konsultację z innym specjalistą.

Pytanie 8

Recepta zawierająca antybiotyk jest aktualna i może być zrealizowana

A. 30 dni od daty wydania

B. 7 dni od daty wydania

C. przez cały okres trwania kuracji

D. 2 tygodnie od daty wydania

Odpowiedź, że recepta na antybiotyk jest ważna 7 dni od daty wystawienia, jest zgodna z obowiązującymi przepisami prawnymi i praktykami w medycynie. Zgodnie z Ustawą o zawodzie lekarza oraz Ustawą o refundacji leków, recepty na antybiotyki, które są lekami kontrolowanymi, mają krótki okres ważności, aby zapewnić właściwą kontrolę nad ich stosowaniem oraz minimalizować ryzyko nadużyć. Przykładowo, po wystawieniu recepty pacjent ma tydzień na jej zrealizowanie, co pozwala lekarzowi na monitorowanie skuteczności leczenia i ewentualne wprowadzenie zmian w terapii. To podejście jest zgodne z wytycznymi organizacji zdrowotnych, które wskazują na konieczność ograniczenia stosowania antybiotyków do niezbędnego minimum, aby przeciwdziałać oporności na te leki. W praktyce oznacza to, że pacjenci powinni być świadomi, iż nie mogą odkładać realizacji recepty na dłuższy czas, co jest kluczowe dla skuteczności leczenia i zdrowia publicznego.

Pytanie 9

Leki o działaniu inotropowym dodatnim podnoszą

A. częstotliwość skurczów serca

B. moc skurczu mięśnia sercowego

C. szybkość przewodzenia w sercu

D. napięcie sercowego mięśnia

Leki działające inotropowo dodatnio mają na celu zwiększenie siły skurczu mięśnia sercowego, co jest kluczowe w leczeniu stanów takich jak niewydolność serca. Działanie inotropowe dodatnie polega na zwiększeniu dostępności wapnia w komórkach mięśnia sercowego, co przekłada się na silniejsze skurcze. Przykłady takich leków to digoksyna oraz niektóre katecholaminy, takie jak dobutamina. W praktyce klinicznej, leki te stosuje się w sytuacjach wymagających poprawy wydolności serca, zwłaszcza w przypadkach związanych z obniżonym rzutem serca. Umożliwiają one pacjentom funkcjonowanie z lepszą tolerancją wysiłku oraz zmniejszają objawy związane z zastoinową niewydolnością serca, co jest zgodne z zaleceniami aktualnych wytycznych dotyczących terapii niewydolności serca. Działanie tych leków jest szczególnie istotne w kontekście standardów opieki nad pacjentami z chorobami serca, gdzie celem jest poprawa jakości życia oraz wydolności fizycznej pacjentów.

Pytanie 10

U pacjenta występują intensywne krwawienia. Jakie leki powinien pacjent unikać?

A. etamsylatu (np. Cyclonamine)

B. fitomenadionu (np. Vitacon)

C. kwasu traneksamowego (np. Exacyl)

D. warfaryny sodowej (np. Warfin)

Warfaryna sodowa to taki lek, który bierze się doustnie i działa jak antykoagulant. W skrócie, hamuje syntezę witaminy K w wątrobie, więc produkcja czynników krzepnięcia krwi jest mniejsza. Jak ktoś ma problem z krwawieniami, to warfaryna w ogóle nie jest dla niego, bo może tylko pogorszyć sytuację i zwiększyć ryzyko krwotoków. Jeżeli pacjent już ma tendencję do krwawienia, to dodatkowe działanie przeciwkrzepliwe może przynieść naprawdę poważne problemy zdrowotne. W takim przypadku może warto pomyśleć o innych sposobach na kontrolowanie krzepliwości, jak choćby etamsylan. Ten lek stabilizuje naczynia krwionośne i zmniejsza ich przepuszczalność, co może być lepszym wyjściem. Z mojego doświadczenia, pacjenci z przeszłością krwawień powinni być uważnie monitorowani, kiedy lekarze stosują warfarynę, a badania INR są do tego bardzo przydatne, żeby sprawdzić, jak wygląda krzepliwość krwi przed rozpoczęciem leczenia. Dobrze jest też unikać innych leków, które mogą wpływać na krzepliwość, żeby niepotrzebnie nie ryzykować.

Pytanie 11

Producent leku jest zobowiązany do udostępnienia próbek archiwalnych w celu przeprowadzenia kontroli przez

A. Przewodniczącego Naczelnej Rady Aptekarskiej.

B. Głównego Inspektora Sanitarnego.

C. ministra odpowiedzialnego za zdrowie.

D. inspektora ds. wytwarzania Głównego Inspektoratu Farmaceutycznego.

Inspektor do spraw wytwarzania Głównego Inspektoratu Farmaceutycznego (GIF) jest odpowiedzialny za przeprowadzanie inspekcji wytwórni leków, co obejmuje również kontrolę próbek archiwalnych. Zgodnie z ustawą o lekach oraz regulacjami prawa farmaceutycznego, wytwórcy mają obowiązek przechowywania próbek archiwalnych, które mogą być niezbędne do oceny jakości i bezpieczeństwa produkowanych leków. Tego typu inspekcje są kluczowe dla zapewnienia, że produkty lecznicze spełniają wymagania standardów jakości, co jest fundamentem dla ochrony zdrowia publicznego. Na przykład, podczas inspekcji inspektorzy mogą sprawdzić, czy próbki archiwalne są odpowiednio oznaczone, przechowywane w warunkach zgodnych z normami oraz czy dokumentacja dotycząca ich pochodzenia i przechowywania jest kompletna. W praktyce, efektywna współpraca z GIF i spełnienie ich wymogów jest dla producentów kluczowe, aby uniknąć potencjalnych sankcji i zapewnić ciągłość swojej działalności na rynku farmaceutycznym.

Pytanie 12

Gdzie można znaleźć spis substancji przypisanych do grupy II-P?

A. w Farmakopei Polskiej X

B. w Załączniku do Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii

C. w Urzędowym Wykazie Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

D. w Charakterystyce produktu leczniczego

Podane odpowiedzi, które sugerują inne źródła informacji na temat substancji należących do grupy II-P, są niepoprawne, ponieważ nie uwzględniają przepisów prawnych dotyczących klasyfikacji substancji psychoaktywnych. Charakterystyka produktu leczniczego, będąca dokumentem informacyjnym dla lekarzy i farmaceutów, opisuje właściwości i zastosowania konkretnych leków, ale nie zawiera wykazu substancji kontrolowanych. Podobnie, Urzędowy Wykaz Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu, choć istotny w kontekście legalności produktów leczniczych, nie jest miejscem, gdzie można znaleźć szczegółowe klasyfikacje substancji psychotropowych. Natomiast Farmakopea Polska X to zbiór norm dotyczących jakości leków, ale nie obejmuje wykazu substancji psychoaktywnych, w tym grupy II-P. Te błędne odpowiedzi wynikają często z nieporozumienia dotyczącego podziału funkcji poszczególnych dokumentów i źródeł informacji. Ważne jest, aby zrozumieć, że klasyfikacja substancji narkotycznych i psychotropowych jest ściśle regulowana przez prawo, a źródłem wiarygodnych informacji w tym zakresie są dokumenty prawne, takie jak ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Kluczowe jest również zrozumienie implikacji prawnych, jakie wynikają z niewłaściwego klasyfikowania substancji oraz ich zastosowania w praktyce medycznej.

Pytanie 13

W postaci maści oraz jako system TTS używane są

A. papaweryna i nikotyna

B. izodinitrat sorbitolu, fentanyl

C. nitrogliceryna, żeńskie hormony płciowe

D. antybiotyki i lidokaina

Odpowiedź wskazująca na nitroglicerynę i żeńskie hormony płciowe jako substancje stosowane w formie systemu TTS (transdermalnego systemu terapeutycznego) oraz maści jest poprawna. Nitrogliceryna jest stosowana w terapii choroby wieńcowej i bólu wieńcowego, dostarczana w postaci plastrów skórnych, co umożliwia długotrwałe uwalnianie leku do organizmu. Dzięki tej formie podania, pacjenci mogą unikać częstych dawek doustnych, co jest wygodne i zwiększa adherencję do terapii. Z kolei żeńskie hormony płciowe, takie jak estrogeny, są często stosowane w formie maści lub żeli, aby łagodzić objawy menopauzy lub w ramach terapii hormonalnej dla kobiet po usunięciu jajników. W kontekście dobrych praktyk, zastosowanie transdermalnych systemów terapeutycznych jest zgodne z aktualnymi wytycznymi i badaniami, które podkreślają ich skuteczność oraz bezpieczeństwo, eliminując problemy związane z pierwszym przejściem przez wątrobę, które występuje w przypadku podania doustnego.

Pytanie 14

Która z wymienionych substancji występuje w formie gęstej cieczy?

A. Cholesterolum

B. Cerezinum

C. Ichthammolum

D. Cetaceum

Ichthammolum, znany również jako amonowy siarczek, to substancja stosowana w medycynie ze względu na swoje właściwości przeciwzapalne i antyseptyczne. W postaci gęstej cieczy, ichthammol jest szeroko stosowany w dermatologii, szczególnie w leczeniu chorób skórnych, takich jak egzema, łuszczyca czy trądzik. Jego gęsta konsystencja sprzyja długotrwałemu działaniu na skórę, co jest kluczowe w terapiach wymagających stopniowego uwalniania substancji czynnej. Ichthammol jest również stosowany w preparatach na bazie maści, gdzie jego właściwości terapeutyczne są połączone z innymi składnikami, co zwiększa skuteczność leczenia. W kontekście standardów branżowych, stosowanie ichthammolu powinno być zgodne z wytycznymi dotyczącymi jakości i bezpieczeństwa produktów farmaceutycznych, co zapewnia pacjentom wysoką jakość terapii i minimalizuje ryzyko działań niepożądanych.

Pytanie 15

Jak długo po otwarciu opakowania można bez obaw używać kropli do oczu zawierających konserwant, jeśli producent nie podaje innych informacji?

A. 4 tygodnie

B. 8 tygodni

C. 2 tygodnie

D. 1 tydzień

Krople do oczu z konserwantem, przy założeniu, że producent nie zastrzega inaczej, można bezpiecznie stosować przez 4 tygodnie od otwarcia opakowania. To standardowa praktyka w branży farmaceutycznej, która wynika z badań dotyczących stabilności produktów oraz ich potencjalnego skażenia mikrobiologicznego po rozpoczęciu użytkowania. Przykładowo, wiele preparatów zawierających konserwanty, takie jak benzalek chloru, jest projektowanych tak, aby zachować skuteczność i bezpieczeństwo przez co najmniej 28 dni. Po tym okresie ryzyko rozwoju bakterii i innych patogenów znacznie wzrasta, co może prowadzić do podrażnień lub infekcji oczu. Dlatego ważne jest, aby pacjenci przestrzegali zaleceń dotyczących przechowywania i użytkowania preparatów okulistycznych, aby zminimalizować ryzyko powikłań. Regularne monitorowanie stanu zdrowia oczu oraz konsultacje z okulistą są również zalecane, zwłaszcza w przypadku zauważenia jakichkolwiek nieprawidłowości.

Pytanie 16

Z jakich sekcji FP VI należy skorzystać, aby przygotować "3% Sol. Acidi borici 100,0"?

A. "Wskazówki ogólne" oraz "Monografie szczegółowe substancji chemicznych i ich preparatów"

B. "Wskazówki ogólne" oraz "Monografie szczegółowe substancji pomocniczych"

C. "Metody Badania" oraz "Monografie szczegółowe preparatów galenowych"

D. "Metody badania" oraz "Tabele"

Wybór odpowiedzi "Wskazówki ogólne" i "Monografie szczegółowe substancji chemicznych i ich preparatów" jest właściwy, ponieważ do sporządzenia roztworu kwasu borowego w stężeniu 3% wymagana jest znajomość zarówno ogólnych zasad przygotowywania roztworów, jak i specyfikacji dotyczących samej substancji chemicznej. Wskazówki ogólne zawierają kluczowe informacje dotyczące bezpieczeństwa, metod przygotowania oraz standardów jakości, co jest niezbędne w każdym procesie chemicznym. Z kolei monografie szczegółowe substancji chemicznych dostarczają szczegółowych danych o właściwościach kwasu borowego, jego stosowaniu w medycynie, farmacji oraz przemyśle, co jest istotne dla zapewnienia odpowiednich parametrów końcowego preparatu. Dobre praktyki branżowe kładą nacisk na rzetelne i zgodne z normami wykonywanie roztworów, co jest istotne w kontekście ich stosowania w farmacji czy medycynie. Przykładem zastosowania jest przygotowanie roztworu do dezynfekcji lub jako składnik preparatów o działaniu antyseptycznym.

Pytanie 17

Jaką temperaturę w odniesieniu do FP definiuje się jako ogólnie zimne lub chłodne miejsce?

A. od 15°C do 25°C

B. poniżej -15°C

C. od 2°C do 8°C

D. od 8°C do 15°C

Odpowiedź 'od 8°C do 15°C' jest poprawna, ponieważ w Konwencji Europejskiej dotyczącej przechowywania żywności i norm dotyczących transportu w łańcuchu chłodniczym, to właśnie ten zakres temperatury definiuje miejsce, które można określić jako 'chłodne'. W praktyce oznacza to, że produkty spożywcze przechowywane w takich warunkach, są zabezpieczone przed rozmnażaniem się bakterii, co jest kluczowe dla zapewnienia ich bezpieczeństwa i jakości. Utrzymanie temperatury w tym zakresie jest również istotne w kontekście długoterminowego przechowywania produktów, takich jak mięso, nabiał i owoce, które wymagają szczególnej troski. Warto zauważyć, że nieprzestrzeganie tych norm może prowadzić do pogorszenia jakości produktów, co jest niezgodne z regulacjami prawnymi, takimi jak HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points), które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa żywności. Dlatego stosowanie się do podanych standardów jest niezbędne w każdym procesie związanym z przechowywaniem i transportem żywności.

Pytanie 18

Oblicz, korzystając z informacji o preparacie Vitaminum A, liczbę kropli roztworu witaminy A, której należy użyć do sporządzenia leku według recepty.

Vitaminum A
 50 000 j.m./ml, krople doustne, roztwór
 Substancją czynną leku jest witamina A w postaci retynolu palmitynianu
 1 ml = 30 kropli

Rp.
 Vit. A                         25 000 j.m.
 Lekobaza                    ad        30,0
 M.f. ung.

A. 25 kropli.

B. 10 kropli.

C. 15 kropli.

D. 30 kropli.

15 kropli to dobra odpowiedź. Żeby przygotować ten lek, potrzebujesz 25 000 j.m. witaminy A. Z tego, co widzimy na obrazku, każda kropla ma w sobie 1666,67 j.m. Jak to przeliczyć? Wystarczy podzielić 25 000 przez 1666,67, co daje nam właśnie 15 kropli. To w sumie idealna ilość do osiągnięcia tej dawki witaminy A. W farmakologii precyzja jest mega ważna, żeby lek działał skutecznie i był bezpieczny dla pacjenta. W aptekach także trzeba wszystko bardzo dokładnie wymierzyć, bo błędy w dawkowaniu mogą prowadzić do poważnych problemów. Farmaceuci korzystają z dokładnych dawek składników, żeby każdy lek miał odpowiednią moc.

Pytanie 19

Jakie jest stężenie rezorcynolu w roztworze przygotowanym według podanej recepty?

Rp.
Resorcini                        0,15
Aquae purificatae           ad  25,0
M.f.sol.
D.S. Zewnętrznie. Płyn na okłady

A. 0,30%

B. 0,15%

C. 0,60%

D. 1,20%

Odpowiedź 0,60% jest prawidłowa, ponieważ stężenie rezorcynolu w roztworze oblicza się na podstawie stosunku masy substancji czynnej do całkowitej masy roztworu. W tym przypadku masa rezorcynolu wynosi 0,15 g, a masa całkowita roztworu wynosi 25 g. Stężenie można obliczyć jako (0,15 g / 25 g) * 100%, co daje 0,60%. Takie obliczenia są kluczowe w chemii analitycznej oraz farmaceutycznej, gdzie precyzyjne stężenie substancji czynnych wpływa na skuteczność terapii medycznych. Warto zaznaczyć, że stosowanie optymalnych stężeń substancji czynnych jest niezwykle istotne dla zapewnienia ich bezpieczeństwa oraz efektywności działania. W praktyce, znajomość tych zasad pozwala na właściwe przygotowywanie roztworów, co jest fundamentem zarówno w laboratoriach badawczych, jak i w aptekach.

Pytanie 20

Maceraty z materiałów roślinnych otrzymuje się, poddając je działaniu

A. 30 minut wodą w temperaturze pokojowej

B. 45 minut na łaźni olejowej przy temp. 75°C

C. 30 minut na łaźni wodnej w temperaturze 100°C

D. 45 minut wrzącą wodą

Odpowiedź, że maceraty z surowców roślinnych uzyskuje się poprzez wytrawianie ich wodą o temperaturze pokojowej przez 30 minut, jest poprawna, ponieważ ten proces pozwala na delikatne wydobycie substancji czynnych z roślin. Woda w temperaturze pokojowej nie powoduje denaturacji białek ani zniszczenia wrażliwych związków bioaktywnych, co jest istotne dla zachowania pełnej wartości odżywczej i właściwości leczniczych maceratów. Z tego powodu, w praktyce fitoterapeutycznej oraz w produkcji kosmetyków, często stosuje się macerację w zimnej wodzie. Przykładem może być przygotowywanie naparów z ziół, gdzie kluczowe jest zachowanie naturalnych olejków eterycznych i innych cennych składników. Dobrą praktyką jest także monitorowanie czasu maceracji, aby uniknąć nadmiernego wyciągania substancji gorzkich czy garbników, co mogłoby negatywnie wpłynąć na smak czy działanie wyciągu.

Pytanie 21

W jakiej formie stosuje się metamizol sodowy?

A. w postaci tabletek, roztworu do wstrzykiwań

B. w insertach, kapsułkach

C. w maściach, nanokapsułkach

D. jako aerozol do inhalacji, czopki

Metamizol sodowy, znany również jako pyralgina, jest lekiem o działaniu przeciwbólowym, przeciwgorączkowym i przeciwzapalnym. Stosuje się go w postaci tabletek oraz roztworów do wstrzykiwań, co pozwala na elastyczne dopasowanie formy podania do potrzeb pacjenta. Tabletki są najczęściej stosowane w leczeniu bólu o umiarkowanym natężeniu oraz w wysokiej gorączce, gdy inne leki nie przynoszą ulgi. Roztwór do wstrzykiwań jest z kolei używany w sytuacjach wymagających szybkiego działania leku, np. w przypadku silnego bólu lub w warunkach szpitalnych, gdzie lek podawany jest dożylnie. Dodatkowo, metamizol sodowy cechuje się stosunkowo niskim ryzykiem działań niepożądanych w porównaniu do innych leków przeciwbólowych, co czyni go bezpiecznym wyborem w wielu klinicznych przypadkach. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z aktualnymi standardami leczenia, stosowanie metamizolu powinno być ściśle kontrolowane i ograniczone do określonych wskazań, aby uniknąć potencjalnych zagrożeń zdrowotnych.

Pytanie 22

Glicerol (Glicerolum) jest:

A. bezbarwną, chłonącą wilgoć cieczą, o gęstości syropu

B. białym, krystalicznym proszkiem, rozpuszczającym się w wodzie i etanolu

C. przezroczystą substancją w stanie płynnym, o charakterystycznym zapachu i palącym smaku

D. żółtawą, klarowną, gęstą cieczą, o subtelnym, charakterystycznym zapachu

Glicerol, znany również jako glicerina, to bezbarwna, higroskopijna ciecz o konsystencji syropu, która jest stosunkowo gęsta. Jako trihydroksylowy alkohol, glicerol wykazuje właściwości nawilżające i jest powszechnie stosowany w kosmetykach, farmaceutykach oraz w przemyśle spożywczym jako substancja słodząca i stabilizator. Jego higroskopijność oznacza, że przyciąga i zatrzymuje wilgoć, co czyni go idealnym składnikiem w produktach, które mają na celu nawilżenie skóry. W przemyśle spożywczym glicerol jest używany jako środek konserwujący oraz w produkcji wyrobów cukierniczych, gdzie poprawia teksturę i smak. W farmacji, glicerol znajduje zastosowanie w produkcji syropów oraz jako rozpuszczalnik dla substancji czynnych. Ponadto, glicerol spełnia normy bezpieczeństwa i jakości, co jest potwierdzone regulacjami FDA oraz EFSA, co czyni go zaufanym składnikiem w wielu aplikacjach.

Pytanie 23

Organ, który odpowiada za efekt pierwszego przejścia leków podawanych doustnie, to

A. wątroba

B. płuca

C. nerki

D. serce

Wątroba odgrywa kluczową rolę w metabolizmie leków, a efektem pierwszego przejścia nazywamy proces, w którym leki doustne są metabolizowane przez wątrobę przed dotarciem do krążenia ogólnego. Po wchłonięciu substancji czynnej w jelitach, krew transportuje ją do wątroby przez żyłę wrotną. W tym organie leki mogą być przekształcane do formy aktywnej lub nieaktywnej, co wpływa na ich skuteczność oraz biodostępność. Przykładem mogą być leki przeciwbólowe, takie jak paracetamol, które są w metabolizowane w wątrobie, co może prowadzić do zróżnicowanej odpowiedzi terapeutycznej w zależności od indywidualnych cech pacjenta. W kontekście dobrych praktyk, uwzględnienie efektu pierwszego przejścia jest kluczowe przy opracowywaniu dawkowania i form farmaceutycznych, aby zapewnić optymalną skuteczność terapeutyczną oraz minimalizować ryzyko działań niepożądanych.

Pytanie 24

Oznaczenie "IB" na recepcie wskazuje, że leki są przeznaczone dla

A. zasłużonego honorowego darczyńcy krwi

B. pacjenta bez ubezpieczenia

C. inwalidy wojennego

D. inwalidy wojskowego

Odpowiedź "inwalidy wojennego" jest prawidłowa, ponieważ symbol "IB" na recepcie odnosi się do osób, które były ranne w czasie pełnienia służby wojskowej lub w wyniku działań wojennych. Osoby te mogą korzystać z preferencyjnych zasad w zakresie dostępu do leków oraz usług medycznych, co jest zgodne z przepisami prawa oraz polityką zdrowotną państwa, które wspierają weteranów i osoby poszkodowane w wyniku działań militarnych. Na przykład, w Polsce inwalidzi wojenni mogą otrzymać refundację na leki oraz specjalistyczne terapie, co jest istotne z perspektywy ich zdrowia oraz jakości życia. Tego rodzaju wsparcie jest częścią systemu opieki zdrowotnej, który ma na celu zapewnienie, że osoby, które poświęciły wiele dla kraju, otrzymują odpowiednią pomoc medyczną. Warto także zauważyć, że właściwe rozpoznawanie kategorii pacjentów na podstawie symboli na receptach ma kluczowe znaczenie dla efektywności systemu ochrony zdrowia.

Pytanie 25

Jakie jest inne określenie Natrii tetraboras?

A. soda oczyszczona

B. boraks

C. sól gorzka

D. borasol

Boraks, znany chemicznie jako natrium tetraboras, to substancja o szerokim zastosowaniu w przemyśle oraz gospodarstwie domowym. Jego właściwości chemiczne sprawiają, że jest skutecznym środkiem czyszczącym oraz konserwantem. W przemyśle kosmetycznym boraks jest wykorzystywany jako składnik w produktach do pielęgnacji skóry oraz kosmetykach do makijażu, ponieważ działa jako stabilizator pH i środek przeciwbakteryjny. W branży budowlanej jest stosowany jako składnik w produkcji niektórych rodzajów szkła oraz ceramiki, co podkreśla jego znaczenie w procesach przemysłowych. Dodatkowo, boraks znajduje zastosowanie w rolnictwie, gdzie służy jako nawóz mineralny, wspomagający wzrost roślin. Jego unikalne właściwości, takie jak zdolność do absorpcji wilgoci oraz działanie fungicydowe, czynią go cennym narzędziem w różnych dziedzinach życia. Przykłady zastosowania boraksu obejmują również jego rolę w produkcji detergentów i środków czyszczących, które są niezbędne w codziennych czynnościach domowych.

Pytanie 26

Aby przygotować Menthaepiperitae aąuae, jako składnik pomocniczy, trzeba zastosować

A. sacharozy

B. skrobi

C. laktozy

D. talku

Talk jest substancją pomocniczą o właściwościach adsorpcyjnych, która może być wykorzystywana w formulacjach farmaceutycznych, w tym w produkcji Menthae piperitae aąuae. Jego zastosowanie w postaci proszku pozwala na poprawę stabilności formuły oraz zapewnia odpowiednią teksturę finalnego produktu. Talk jest również ceniony za swoje właściwości poślizgowe, co może ułatwiać tabletowanie i manipulację w procesie produkcyjnym. W praktyce stosowanie talku w formulacjach farmaceutycznych spełnia normy Dobrej Praktyki Wytwarzania (GMP) oraz standardy jakości, które zapewniają bezpieczeństwo i efektywność końcowego produktu. Dlatego, wybierając talk, jako substancję pomocniczą, można być pewnym, że korzysta się z odpowiednich, sprawdzonych rozwiązań w branży farmaceutycznej.

Pytanie 27

Który z leków moczopędnych należy do grupy oszczędzających potas?

A. Furosemid

B. Spironolakton

C. Hydrochlorotiazyd

D. Acetazolamid

Spironolakton to diuretyk, który oszczędza potas. Działa tak, że blokuje aldosteron w nerkach, przez co więcej sodu i wody jest wydalane, a potasu trzymamy więcej. W praktyce często wykorzystuje się go przy nadciśnieniu, obrzękach sercowych czy w zespole nerczycowym. To, co jest super w spironolaktonie, to fakt, że nie powoduje hipokaliemii, co zdarza się przy innych diuretykach, jak tiazydy czy pętlowe. Dlatego często łączy się go z innymi lekami, żeby zminimalizować ryzyko utraty potasu. Na przykład u pacjentów z niewydolnością serca, spironolakton może pomóc w wydłużeniu życia i zmniejszeniu hospitalizacji z powodu problemów sercowo-naczyniowych, co wskazują różne wytyczne kardiologiczne. Moim zdaniem, to naprawdę ważny lek w terapii.

Pytanie 28

Kto wydaje zgodę na import docelowy?

A. Minister Zdrowia

B. Wojewódzki Inspektor Farmaceutyczny

C. kierownik apteki

D. Główny Inspektor Farmaceutyczny

Zgoda na import docelowy jest wydawana przez Ministra Zdrowia, co jest zgodne z obowiązującymi regulacjami prawnymi dotyczącymi obrotu farmaceutykami w Polsce. Minister Zdrowia pełni kluczową rolę w zapewnieniu bezpieczeństwa zdrowotnego obywateli, a jego kompetencje obejmują m.in. nadzór nad importem leków i substancji czynnych. W praktyce oznacza to, że każde wprowadzenie na rynek substancji medycznych lub leków, które nie są dostępne na krajowym rynku, musi być zatwierdzone na poziomie ministerialnym. Przykładowo, w sytuacji, gdy szpital potrzebuje importować specjalistyczny lek, który nie jest dostępny w Polsce, kierownik apteki szpitalnej musi wystąpić z wnioskiem do Ministra Zdrowia o zgodę na jego import. Takie regulacje są wdrażane, aby zapobiegać niekontrolowanemu wprowadzaniu produktów medycznych, co mogłoby prowadzić do zagrożenia dla zdrowia publicznego i naruszenia standardów jakości. Ważnym aspektem jest również to, że Minister Zdrowia współpracuje z innymi organami regulacyjnymi, takimi jak Główny Inspektor Farmaceutyczny, aby zapewnić pełną zgodność z przepisami prawa oraz ochronę konsumentów.

Pytanie 29

Diosmina należy do kategorii

A. antrachinonów

B. polisacharydów

C. irydoidów

D. flawonoidów

Diosmina jest flawonoidem, co oznacza, że należy do grupy naturalnych związków chemicznych, które występują w wielu roślinach. Flawonoidy są znane z licznych korzyści zdrowotnych, w tym działania przeciwutleniającego, przeciwzapalnego oraz wspomagającego układ krążenia. Diosmina, w szczególności, jest szeroko stosowana w leczeniu przewlekłej niewydolności żylnej oraz objawów hemoroidów. Jej skuteczność opiera się na zdolności do poprawy mikrokrążenia, co z kolei zmniejsza obrzęki i uczucie ciężkości w nogach. W praktyce, preparaty zawierające diosminę są zalecane osobom prowadzącym siedzący tryb życia, a także tym, którzy regularnie doświadczają dolegliwości związanych z żyłami. Warto również wspomnieć, że badania kliniczne potwierdzają jej pozytywny wpływ na poprawę jakości życia pacjentów z problemami naczyniowymi, co czyni ją ważnym elementem terapii w medycynie. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi stosowania substancji roślinnych w farmakoterapii, diosmina jest rekomendowana jako jeden z preparatów pierwszego wyboru w tej grupie wskazań.

Pytanie 30

W przypadku zatrucia lekami, u osób, które są przytomne, należy

A. wywołać wymioty

B. podać osobie poszkodowanej leki przeciwbólowe

C. podać osobie poszkodowanej insulinę

D. zapewnić osobie poszkodowanej dostęp do świeżego powietrza

Sproszkowanie wymiotów u osób przytomnych w przypadku zatrucia lekami jest kluczowym działaniem, które może pomóc w usunięciu toksycznych substancji z organizmu. W przypadku zatrucia najważniejsze jest jak najszybsze usunięcie substancji toksycznej, co można osiągnąć poprzez indukcję wymiotów, pod warunkiem, że pacjent jest przytomny i zdolny do swobodnego oddychania. Warto jednak zwrócić uwagę, że nie wszystkie substancje należy usuwać w ten sposób; niektóre mogą powodować dodatkowe uszkodzenia, np. żrące substancje chemiczne. Standardy postępowania w takich sytuacjach, jak te określone przez Europejskie Centrum Zwalczania i Prewencji Chorób (ECDC), wskazują na konieczność oceny stanu poszkodowanego przed podjęciem decyzji o wywołaniu wymiotów. Przykładowo, w przypadku zatrucia lekami nasennymi najlepiej unikać wywoływania wymiotów na rzecz natychmiastowej pomocy medycznej. Jeśli dojdzie do wymiotów, należy również monitorować drożność dróg oddechowych oraz stany ogólne pacjenta, aby zapobiec potencjalnym powikłaniom.

Pytanie 31

Osoba pracująca w aptece, która przyjmuje receptę do realizacji, ma prawo dodać do recepty, z imiennym potwierdzeniem dopisku,

A. dawkowanie

B. ilość leku

C. PESEL pacjenta

D. kod uprawnień pacjenta

Odpowiedź z potwierdzeniem PESEL pacjenta jest całkowicie na miejscu. Zgodnie z obowiązującymi prawami, farmaceuta musi wpisać do systemu dane, które pomogą w identyfikacji pacjenta. PESEL, jako unikalny numer, pozwala dokładnie połączyć receptę z danymi pacjenta, co jest super ważne, żeby zapewnić bezpieczeństwo terapii. Dzięki temu można uniknąć różnych pomyłek, jak np. wydanie niewłaściwego leku czy błędnego dawkowania. Wyobraź sobie, że pacjent przychodzi z receptą dla kogoś innego – w takiej sytuacji potwierdzenie PESEL-u daje szansę na sprawdzenie tożsamości i uprawnień do realizacji recepty. W aptekach powinno się przestrzegać tych zasad, bo to nie tylko chroni farmaceutów, ale przede wszystkim zdrowie pacjentów. Dlatego ważne jest, żeby zawsze upewnić się, że dane pacjenta się zgadzają i są aktualne.

Pytanie 32

Urządzenie, którego dotyczy poniższy opis:

Elementami urządzenia są: matryca o różnym kształcie (jedno- lub wielootworowa), lejek dozujący oraz stemple; ma zastosowanie w przemyśle farmaceutycznym, chemicznym i spożywczym.

A. Tabletkarka.

B. Kapsułkarka.

C. Drażownica.

D. Granulator.

Granulator, kapsułkarka oraz drażownica to urządzenia, które mają różne funkcje i zastosowania w przemyśle farmaceutycznym. Granulator służy do wytwarzania granulatów, które są formą pośrednią w produkcji tabletek, jednak nie jest to urządzenie odpowiednie do bezpośredniego wytwarzania tabletek. Granulacja jest procesem kluczowym, ale to tabletkarka przeprowadza finalne formowanie produktu. Kapsułkarka z kolei jest odpowiedzialna za napełnianie kapsułek, a nie za tworzenie twardych tabletek – to zupełnie inny proces, który wymaga innego typu surowców i technologii. Drażownica, choć może wydawać się podobna, jest przeznaczona do pokrywania rdzeni tabletek lub granulatów słodką powłoką, co jest stosowane głównie w produkcji pastylek do ssania. Typowym błędem w myśleniu jest utożsamianie tych różnych procesów, co prowadzi do nieporozumień w zakresie technologii produkcji farmaceutycznej. Każde z tych urządzeń ma swoje specyficzne zastosowanie i nie może być stosowane zamiennie, co jest kluczowe dla zachowania standardów jakości i efektywności produkcji. Zrozumienie różnic między tymi maszynami jest niezbędne dla zapewnienia skuteczności procesów produkcyjnych i przestrzegania norm branżowych.

Pytanie 33

Suchy język i trudności w oddawaniu moczu to skutki uboczne

A. acetylocysteiny

B. neostigminy bromku

C. fenobarbitalu

D. skopolaminy butylobromku

Skopolamina butylobromku jest lekiem o działaniu przeciwcholinergicznym, który znalazł zastosowanie w terapii skurczów mięśni gładkich, głównie w układzie pokarmowym oraz w leczeniu bólu. Do jego działań niepożądanych należą suchość w jamie ustnej oraz zatrzymanie moczu, co jest wynikiem blokowania działania acetylocholiny w układzie przywspółczulnym. Z tego powodu, pacjenci przyjmujący skopolaminę mogą odczuwać zmniejszenie wydzielania śliny i innych płynów, co prowadzi do dyskomfortu w jamie ustnej. Dodatkowo, lek może wpływać na funkcję pęcherza moczowego, co objawia się trudnościami w oddawaniu moczu. W praktyce klinicznej ważne jest, aby lekarze informowali pacjentów o tych potencjalnych skutkach ubocznych, a także monitorowali ich stan, szczególnie u osób starszych oraz osób z istniejącymi problemami urologicznymi. Przykładowo, w przypadku pacjentów z zespołem jelita drażliwego leki typu skopolamina często stosuje się, ale należy być świadomym ich działań niepożądanych, co jest zgodne z wytycznymi w zakresie farmakoterapii.

Pytanie 34

Jaka jest farmakopealna łacińska nazwa maści stosowanej w leczeniu odmrożeń?

A. Bismuthi subgallatis unguentum

B. Unguentum contra congelationem

C. Ammonii bituminosulfonatis unguentum

D. Unguentum Methyli salicylici

Odpowiedź 'Unguentum contra congelationem' jest poprawna, ponieważ jest to farmakopealna nazwa łacińska, która dosłownie oznacza 'maść przeciw odmrożeniom'. Zawiera składniki aktywne, które mają działanie ochronne na skórę, wspomagając regenerację tkanek uszkodzonych przez niską temperaturę. W kontekście praktycznym, maść ta jest często stosowana w medycynie sportowej oraz w warunkach zimowych, gdzie występuje ryzyko odmrożeń. Wspierając gojenie ran oraz łagodząc objawy, takie jak ból i stan zapalny, produkt ten jest kluczowy w profilaktyce i leczeniu uszkodzeń skóry spowodowanych działaniem zimna. Zgodnie z obowiązującymi standardami farmakopealnymi, stosowanie odpowiednich formułacji maściowych zapewnia skuteczność i bezpieczeństwo terapii, co jest szczególnie ważne w przypadku pacjentów narażonych na ekstremalne warunki atmosferyczne.

Pytanie 35

Oblicz ilość bromku amonu, której należy użyć do sporządzenia 200,0 g roztworu soli Erlenmayera o stężeniu 10,0%.

Skład soli Erlenmayera:

 bromek sodu    4,0 cz.
 bromek potasu  4,0 cz.
 bromek amonu   2,0 cz.

A. 1,0 g

B. 6,0 g

C. 4,0 g

D. 2,0 g

Żeby obliczyć, ile bromku amonu trzeba, by przygotować 200 g roztworu o stężeniu 10%, najpierw musimy wiedzieć, co to w ogóle oznacza. Jak mamy stężenie 10%, to znaczy, że w 100 g roztworu jest 10 g substancji rozpuszczonej. Więc w naszym przypadku, w 200 g roztworu będzie 20 g tej substancji. Mówiąc o bromku amonu, który jest 20% masy tej soli, wychodzi, że potrzebujemy 4 g bromku amonu. Przy robieniu roztworów ważne jest, żeby dokładnie odmierzać składniki i pamiętać o zasadach BHP. Z mojego doświadczenia wiem, że umiejętność obliczania stężenia roztworów to podstawa w laboratorium, bo przy wielu eksperymentach trzeba mieć dokładne stężenia.

Pytanie 36

Tinctura Adonidis vemalis titrata to nalewka, która stosowana w formie kropli jest

A. w celu zwiększenia ciśnienia krwi

B. w przypadku niewydolności serca

C. jako środek uspokajający

D. jako środek przeciwarytmiczny

Wybór odpowiedzi, które sugerują zastosowanie Tinctura Adonidis vemalis titrata jako leku przeciwarytmicznego, uspokajającego czy do podwyższania ciśnienia krwi opiera się na nieporozumieniach dotyczących farmakologicznych właściwości tej nalewki. Nalewka z adonisa nie jest wskazana w terapii zaburzeń rytmu serca, ponieważ jej działanie koncentruje się głównie na wspomaganiu kurczliwości serca, a nie na modyfikacji rytmu. Przypisanie jej roli leku uspokajającego również jest błędne, gdyż substancje aktywne w tej nalewce nie wykazują działania sedatywnego ani uspokajającego, co jest charakterystyczne dla innych grup leków, takich jak benzodiazepiny. Z kolei zastosowanie tej nalewki do podwyższania ciśnienia krwi jest niewłaściwe, ponieważ jej działanie nie jest skierowane na zwiększanie ciśnienia, lecz raczej na poprawę wydolności serca związaną z jego siłą skurczów. Kluczowym błędem w rozumieniu działania Tinctura Adonidis vemalis titrata jest pomylenie jej wpływu na serce z innymi mechanizmami terapeutycznymi, które są stosowane w leczeniu nadciśnienia czy zaburzeń rytmu. Ostatecznie, każda interwencja terapeutyczna powinna być oparta na solidnych podstawach naukowych i dobrze udokumentowanych właściwościach farmakologicznych stosowanych substancji, co powinno być fundamentalnym założeniem w procesie podejmowania decyzji terapeutycznych.

Pytanie 37

Oblicz masę manganianu(VII) potasu (nadmanganianu potasu), którą trzeba odważyć, aby przygotować 1,0 L roztworu o stężeniu 0,02 mol/L. M_KMnO4 - 158,04 g/mol?

A. 0,1580 g

B. 0,3160 g

C. 1,5804 g

D. 3,1608 g

Kiedy starasz się obliczyć masę manganianu(VII) potasu do roztworu o stężeniu 0,02 mol/L, mogą się pojawić różne błędy. Często zdarza się, że ktoś źle stosuje wzór na masę i przez to ma błędne wyniki. Może być tak, że niektórzy uczniowie źle przeliczają jednostki, co sprawia, że wyniki są za wysokie lub za niskie. Zdarza się też, że nie korzystają z prawidłowej masy molowej, bo nie są pewni, co jest w tym związku chemicznym. Czasem też pomijają konwersję stężenia na masę, co prowadzi do zamieszania. A na dodatek, złe zaokrąglenia mogą wprowadzić większe błędy, a w chemii analitycznej precyzja jest kluczowa. Warto pamiętać, że nie tylko same obliczenia są istotne, ale też to, jak substancje się waży i jakie techniki się stosuje, żeby wszystko było zgodne z normami jakości.

Pytanie 38

Ammonii sulfobituminosulfonas może być użyty do przygotowania poniższych postaci leku?

A. roztworów parafinowych, kropli do płukań

B. kropli, mikstur, tabletek

C. roztworów wodnych, globulek, czopków, maści

D. kapsułek, maści, past

Ammonii sulfobituminosulfonas to niezła substancja, którą można stosować w różnych formach leków. Roztwory wodne, globulki, czopki i maści to typowe opcje w farmacji. Roztwory wodne są super, gdy trzeba szybko podać lek i żeby działał od razu, a globulki czy czopki są lepsze dla tych, którzy mają problem z przyjmowaniem tabletek, na przykład jak ktoś ma wymioty. Maści natomiast fajnie sprawdzają się w terapii miejscowej, bo można je stosować dokładnie tam, gdzie są potrzebne. Ważne jest, żeby wybrać odpowiednią formę leku, bo to naprawdę może zdziałać cuda w leczeniu, zwłaszcza jeśli weźmiemy pod uwagę, co pacjent potrzebuje i jaką ma chorobę. Dobrze dobrane leki mogą znacznie poprawić życie pacjenta, więc warto się nad tym dobrze zastanowić.

Pytanie 39

Syrop, który zawiera wyciąg z liści bluszczu, stosuje się w celu

A. poprawy trawienia

B. leczenia biegunki

C. łagodzenia symptomów alergii

D. ułatwienia odkrztuszania

Wyciąg z liści bluszczu jest znany przede wszystkim ze swoich właściwości wspomagających odkrztuszanie. Zawarte w nim saponiny działają na błony śluzowe dróg oddechowych, zmniejszając ich lepkość i ułatwiając usuwanie wydzieliny, co jest szczególnie istotne w przypadku infekcji dróg oddechowych i kaszlu. Stosowanie syropów zawierających wyciąg z bluszczu jest powszechne w terapii chorób takich jak zapalenie oskrzeli czy przeziębienia. W medycynie naturalnej i ziołolecznictwie, preparaty na bazie bluszczu są często rekomendowane jako element kompleksowej terapii, co potwierdzają liczne badania kliniczne. Warto także dodać, że bluszcz może wspierać organizm w walce z infekcjami, oferując dodatkowe właściwości antyseptyczne. Dla osób cierpiących na przewlekłe schorzenia płuc, takich jak astma, bluszcz może być wartościowym wsparciem, jednak zawsze warto skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem jakiejkolwiek terapii.

Pytanie 40

Jak należy postąpić, aby zgodnie z podaną recepturą przygotować maść lege artis?

Rp.
Zinci oxidi                5,0
3,0% Sol. Acidi borici
Vaselini albi     aa ad   50,0
M.f. ung.
S. Zewnętrznie

A. zamienić wazelinę białą na eucerynę.

B. wprowadzić niewielką ilość oleju rycynowego do wazeliny białej.

C. tlenek cynku zawiesić w niewielkiej ilości etanolu 96% v/v.

D. zamienić wazelinę białą na wazelinę żółtą.

Zamiana wazeliny białej na wazelinę żółtą jest niewłaściwa, ponieważ wazelina żółta i biała mają podobne właściwości jako podłoża hydrofobowe, co oznacza, że nie będą w stanie związać roztworu wodnego, takiego jak 3% roztwór kwasu borowego. Tlenek cynku nie powinien być zawieszany w etanolu 96%, ponieważ etanol nie jest odpowiednim medium dla tlenku cynku w kontekście tworzenia maści. Tego typu pomyłki mogą wynikać z niepełnego zrozumienia właściwości chemicznych poszczególnych substancji oraz ich interakcji w formułacjach. Przykładowo, olej rycynowy dodany do wazeliny białej nie sprawi, że maść stanie się bardziej hydrofilowa, a wręcz może zredukować jej zdolność do wchłaniania wody. W praktyce farmaceutycznej kluczowe jest zrozumienie, jakie podłoża i dodatki są odpowiednie dla różnych formulacji, aby zapewnić ich skuteczność i stabilność. Nieprzemyślane zamiany składników mogą prowadzić do nieskutecznych lub wręcz szkodliwych preparatów, co jest sprzeczne z zasadami dobrej praktyki w farmacji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej