Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 7 grudnia 2025 16:12
Data zakończenia: 7 grudnia 2025 16:39

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Izolację pionową przeciwwilgociową lekkiego typu na ścianach fundamentowych należy zrealizować

A. z jednej warstwy emulsji asfaltowej

B. z dwóch warstw lepiku asfaltowego

C. z jednej warstwy folii kubełkowej

D. z dwóch warstw papy termozgrzewalnej

Izolacja przeciwwilgociowa na ścianach fundamentowych jest kluczowym elementem, który zapobiega przenikaniu wilgoci do wnętrza budynku. Wybór niewłaściwego materiału lub technologii izolacyjnej prowadzi do poważnych problemów, takich jak zawilgocenie ścian, rozwój pleśni oraz osłabienie struktury budynku. Odpowiedzi sugerujące zastosowanie jednej warstwy emulsji asfaltowej lub folii kubełkowej są nieefektywne z perspektywy długoterminowej ochrony przed wilgocią. Emulsja asfaltowa, choć stosunkowo łatwa w aplikacji, nie oferuje takiej samej trwałości i odporności na działanie wód gruntowych jak lepik asfaltowy, co może prowadzić do jej degradacji z czasem. Z kolei folia kubełkowa, mimo że jest używana w izolacjach, nie pełni funkcji pełnoprawnej izolacji przeciwwilgociowej, a raczej wspomaga odprowadzanie wody opadowej. Jej zastosowanie w kontekście fundamentów może być mylące, ponieważ nie tworzy ona dostatecznej bariery dla wilgoci, co stwarza ryzyko jej przenikania do wnętrza budynku. Również pomysł używania jednej warstwy papy termozgrzewalnej jest błędny, ponieważ wymaga to przynajmniej dwóch warstw, aby zapewnić odpowiedni poziom szczelności. Tego rodzaju błędne założenia mogą wynikać z niepełnego zrozumienia mechanizmów działania izolacji przeciwwilgociowych oraz ich wpływu na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji budowlanej.

Pytanie 2

Tynki szlachetne obejmują tynki

A. pocienione

B. wodoszczelne

C. ciepłochronne

D. zmywane

W kwestii tynków szlachetnych, odpowiedzi, które nie są zmywane, nie spełniają wymagań co do estetyki i funkcjonalności, które dziś są ważne. Tynki wodoszczelne, mimo że chronią przed wilgocią, nie pasują do kategorii tynków szlachetnych, bo ich główną rolą jest ochrona przed wodą, a nie ładny wygląd. Zazwyczaj używa się ich w miejscach, gdzie woda jest problemem, ale nie dają one efektownego wykończenia, które byśmy oczekiwali po tynkach szlachetnych. Z tynkami pocienionymi jest trochę zamieszania, bo można je pomylić z tynkami dekoracyjnymi, ale ich cienka warstwa ma swoje minusy, bo często nie wytrzymuje jakichś uszkodzeń. Ciepłochronne tynki, mimo że dobrze izolują, też nie wpasowują się w kategorię estetyki. Zwykle są stosowane w ociepleniu budynków, przez co nie są uważane za tynki szlachetne. Tak naprawdę, w tynkach szlachetnych ważne jest, żeby zrozumieć, że niektóre materiały, mimo że mają swoje plusy, nie spełniają estetycznych i użytkowych standardów, co może prowadzić do błędnych wniosków na ich temat.

Pytanie 3

Podczas budowy ścian z małych bloczków z betonu komórkowego z użyciem zaprawy o właściwościach ciepłochronnych, wskazane jest stosowanie cienkowarstwowych spoin o szerokości

A. od 1,0 do 3,0 mm

B. od 3,5 do 5,0 mm

C. do 0,5 mm

D. od 5,5 do 6,5 mm

Odpowiedź 'od 1,0 do 3,0 mm' jest prawidłowa, ponieważ podczas wznoszenia murów z drobnowymiarowych bloczków z betonu komórkowego z zastosowaniem zaprawy ciepłochronnej zaleca się stosowanie cienkich spoin, które zapewniają lepsze właściwości izolacyjne. Cienkie spoiny minimalizują mostki termiczne, co jest kluczowe w konstrukcjach energetycznych. Zastosowanie zaprawy ciepłochronnej w połączeniu z odpowiednią grubością spoin pozwala na osiągnięcie optymalnych parametrów cieplnych budynku, redukując straty energii. W praktyce, przy takiej grubości spoiny, można zastosować odpowiednie techniki murowania, które zapewnią równomierne rozłożenie zaprawy oraz jej optymalne związanie z bloczkami. Warto również wspomnieć, że przy budowie murów należy przestrzegać standardów lokalnych oraz norm budowlanych, takich jak PN-B-03002, które określają wymagania dotyczące jakości materiałów i wykonania. Przykładem zastosowania tej zasady może być budowa domów jednorodzinnych, gdzie kluczowe jest osiągnięcie niskiego współczynnika przenikania ciepła, co wpływa na komfort i oszczędności energetyczne w użytkowaniu budynku.

Pytanie 4

Strzępia zazębione tworzy się, pozostawiając w każdej drugiej warstwie muru puste miejsce o głębokości

A. 1/4 cegły

B. 1/2 cegły

C. 1 cegła

D. 2 cegły

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi, jak na przykład 1 cegły, 1/2 cegły czy 2 cegieł, wynika z nieporozumienia dotyczącego zasadności głębokości pustek w strzępiach zazębionych. W przypadku głębokości 1 cegły, mur staje się zbyt słaby, ponieważ zbyt duże szczeliny mogą prowadzić do problemów z integralnością strukturalną. Z kolei 1/2 cegły również jest zbyt dużą głębokością, co może powodować, że mur będzie podatny na deformacje, a tym samym na uszkodzenia pod wpływem obciążeń. Zastosowanie większych pustek prowadzi do niekorzystnych warunków izolacyjnych, co może wpływać na wilgotność i trwałość materiałów budowlanych. Odpowiednia głębokość pustek jest kluczowym czynnikiem projektowym, a wszelkie odstępstwa od norm mogą skutkować poważnymi problemami strukturalnymi. W praktyce, ważne jest, aby murarz był świadomy tego, jak różne głębokości pustek wpływają na całość konstrukcji oraz jakie są zalecenia w dokumentach normatywnych i branżowych. Zrozumienie tych zależności pozwala na lepsze planowanie i realizację projektów, co jest kluczowe w budownictwie. Dlatego też, pozostawienie pustek o głębokości 1/4 cegły jest najlepszą praktyką, która gwarantuje zarówno wytrzymałość, jak i estetykę wykonanej pracy.

Pytanie 5

Szerokość filarka międzyokiennego na fragmencie rzutu kondygnacji wynosi

A. 50 cm

B. 130 cm

C. 90 cm

D. 110 cm

Szerokość filarka międzyokiennego to bardzo ważny element, który nie tylko wpływa na stabilność całej budowli, ale też na to, jak wygląda przestrzeń wewnętrzna. W tym przypadku, jak pokazał rysunek, dobra szerokość filarka to 50 cm. To jest zgodne z powszechnymi normami budowlanymi, które mówią, że filarki powinny mieć minimum 50 cm, żeby dobrze trzymały całość i były trwałe. Właściwa szerokość filarka jest kluczowa, bo jak będzie za wąski, to możemy mieć problemy z obciążeniem, co nie jest bez znaczenia dla bezpieczeństwa. Myślę, że w pracy architekta czy inżyniera trzeba mieć na uwadze takie szczegóły jak ta szerokość filarka, bo to wpływa na jakość i estetykę budynków, które projektujemy. Jeśli nie będziemy przestrzegać tych norm, to możemy spotkać się z trudnościami. Dlatego warto to mieć na uwadze.

Pytanie 6

Do wykonywania prac na elewacjach wysokich budynków powinny być stosowane rusztowania

A. wiszące

B. samojezdne

C. kozłowe

D. ruchome

Rusztowania wiszące są specjalistycznymi konstrukcjami, które są szczególnie przydatne w robótkach elewacyjnych na budynkach wysokich. Umożliwiają one pracownikom swobodne poruszanie się wzdłuż elewacji, a ich konstrukcja pozwala na łatwe dostosowanie się do kształtów oraz wymagań budynku. Dzięki swoim właściwościom, rusztowania te minimalizują potrzebę zajmowania przestrzeni na gruncie, co jest istotne w gęsto zabudowanych obszarach miejskich. W praktyce, rusztowania wiszące są często wykorzystywane podczas malowania, czyszczenia elewacji, a także przy przeprowadzaniu prac remontowych, co pozwala na zwiększenie efektywności i bezpieczeństwa pracy. Warto również zwrócić uwagę, że zgodnie z normami PN-EN 12810 oraz PN-EN 12811, rusztowania muszą być odpowiednio zaprojektowane i użytkowane, aby zapewnić ich stabilność i bezpieczeństwo. Dobrze zaplanowane rusztowanie wiszące, z zastosowaniem odpowiednich mechanizmów blokujących, jest kluczowym elementem w zapewnieniu bezpieczeństwa pracowników na wysokości.

Pytanie 7

Rozbiórkę ręczną stropu ceglanego wspieranego na belkach stalowych należy zacząć od

A. usunięcia tynku z powierzchni stropu, czyli sufitu

B. demontażu wierzchniej warstwy stropu, czyli podłogi

C. przycięcia belek wzdłuż ścian

D. usunąć wypełnienie stropu

Rozpoczęcie ręcznej rozbiórki stropu ceglanego od wycięcia belek przy ścianach jest podejściem niebezpiecznym i niezgodnym z zasadami dobrej praktyki budowlanej. Tego rodzaju działanie może prowadzić do destabilizacji konstrukcji, co stwarza poważne ryzyko zawalenia się stropu. Belek nie powinno się wycinać przed dokładnym zbadaniem i przygotowaniem całej konstrukcji, ponieważ belek stalowych nie można traktować jako elementów, które można usuwać w pierwszej kolejności w procesie demontażu. Ponadto, rozebranie wierzchu stropu przed usunięciem tynku prowadzi do wielu komplikacji, w tym do niekontrolowanego opadania luźnych materiałów i zwiększonego ryzyka dla pracowników. Prace demontażowe powinny być prowadzone w odwrotnej kolejności do ich konstrukcji, co oznacza, że najpierw należy zająć się warstwą tynku, następnie ewentualnymi wypełnieniami, a na końcu elementami nośnymi, takimi jak belki. Ignorowanie tej zasady może skutkować nie tylko uszkodzeniem konstrukcji, ale także zwiększeniem kosztów związanych z naprawą ewentualnych szkód. Oprócz tego, skucie wypełnienia stropu przed usunięciem tynku także może prowadzić do sytuacji, w której nie da się skutecznie ocenić stanu belek, co w perspektywie czasowej może przełożyć się na konieczność wykonania kosztownych napraw. Dlatego kluczowe jest przestrzeganie ustalonych procedur oraz norm bezpieczeństwa podczas rozbiórki, aby uniknąć poważnych konsekwencji.

Pytanie 8

Gładź tynków zewnętrznych można uzyskać z mieszanki

A. wapiennej

B. cementowo-wapiennej

C. wapienno-gipsowej

D. anhydrytowej

Gładź tynków zewnętrznych wykonuje się najczęściej z zaprawy cementowo-wapiennej, ponieważ łączy ona w sobie zalety obu składników, co czyni ją idealnym materiałem na warstwy wykończeniowe w budownictwie. Cement w tej mieszance zapewnia dużą wytrzymałość mechaniczną oraz odporność na wilgoć, co jest szczególnie ważne w przypadku tynków zewnętrznych, które muszą radzić sobie z różnorodnymi warunkami atmosferycznymi. Wapno natomiast nadaje elastyczność i paroprzepuszczalność, co pozwala na odprowadzanie nadmiaru wilgoci z konstrukcji budynku, a tym samym zmniejsza ryzyko powstawania pleśni i grzybów. Przykładem zastosowania zaprawy cementowo-wapiennej może być przygotowanie tynków na elewacjach budynków mieszkalnych, gdzie trwałość i estetyka są kluczowe. Zgodnie z normami budowlanymi, stosowanie zaprawy cementowo-wapiennej jest zalecane w wielu przypadkach, co czyni ją standardowym rozwiązaniem w branży budowlanej.

Pytanie 9

Po zakończeniu nakładania tynków gipsowych, ich odbiór może nastąpić najwcześniej po upływie

A. 4 dni

B. 7 dni

C. 5 dni

D. 2 dni

Odpowiedź 7 dni jest prawidłowa, ponieważ czas schnięcia tynków gipsowych w warunkach normalnych wynosi zazwyczaj od 5 do 7 dni. Zgodnie z normami budowlanymi, podczas odbioru tynków gipsowych istotne jest, aby materiał był odpowiednio utwardzony, co pozwala uniknąć późniejszych problemów, takich jak pęknięcia, odpadanie tynku czy problemy z przyczepnością farb i innych powłok. Przykładowo, w przypadku tynków wewnętrznych, zaleca się, aby przed malowaniem lub aplikacją innych wykończeń, tynki miały czas na pełne wyschnięcie. W praktyce, jeśli odbiór nastąpi zbyt wcześnie, może to prowadzić do katastrofalnych skutków, takich jak deformacje czy ogólne obniżenie jakości wykonania. Dobre praktyki budowlane podkreślają, że należy brać pod uwagę również warunki atmosferyczne, takie jak temperatura i wilgotność powietrza, które mogą wpływać na czas schnięcia tynku. W związku z tym, zdecydowanie warto przestrzegać zalecenia dotyczącego 7 dni, aby zapewnić trwałość i estetykę wykonania.

Pytanie 10

Najlepszym rozwiązaniem przy demontażu ścianek działowych jest użycie rusztowania

A. stojakowe

B. na kozłach

C. ramowe

D. wiszące

Odpowiedź 'na kozłach' jest poprawna, ponieważ rusztowanie na kozłach zapewnia stabilną i bezpieczną platformę roboczą, co jest kluczowe podczas rozbiórki ścianek działowych. Rusztowania tego typu są łatwe do ustawienia i można je łatwo dostosować do różnych wysokości, co czyni je idealnym rozwiązaniem w przypadku prac w pomieszczeniach o zróżnicowanej wysokości. Wysokość rusztowania może być regulowana, co daje możliwość pracy na różnych poziomach bez konieczności przestawiania całej konstrukcji. Przykładem zastosowania rusztowania na kozłach może być praca w biurze, gdzie konieczne jest usunięcie przestarzałych ścianek działowych w celu otwarcia przestrzeni. Dodatkowo, rusztowania na kozłach są zgodne z normą PN-EN 12811, która określa wymagania dotyczące bezpieczeństwa konstrukcji rusztowań. W praktyce, ich użycie minimalizuje ryzyko wypadków związanych z upadkiem podczas pracy na wysokości, co jest kluczowe w branży budowlanej. Użycie takiego rusztowania sprzyja efektywności pracy oraz zwiększa komfort osób pracujących w trudnych warunkach budowlanych.

Pytanie 11

Na rysunku przedstawiono elementy rusztowania

A. rurowo-złączkowego.

B. na kozłach.

C. choinkowego.

D. warszawskiego.

Rusztowanie warszawskie to jedno z najczęściej stosowanych rozwiązań w budownictwie, które charakteryzuje się prostą konstrukcją złożoną z pionowych i poziomych rur oraz złączek. Na przedstawionym rysunku dokładnie widać te elementy, co potwierdza, że mamy do czynienia z rusztowaniem warszawskim. Jego konstrukcja pozwala na szybką i efektywną budowę, co jest kluczowe w kontekście realizacji projektów budowlanych. Dzięki modułowości i łatwości montażu, rusztowanie warszawskie jest szczególnie cenione w pracach, które wymuszają częste zmiany w konfiguracji. W praktyce, stosuje się je nie tylko w budownictwie mieszkalnym, ale również w obiektach komercyjnych, gdzie wymagana jest wysoka elastyczność projektu. Dodatkowo, rusztowanie warszawskie spełnia normy bezpieczeństwa, co jest istotne w kontekście ochrony pracowników na budowie. Zastosowanie odpowiednich materiałów oraz technik montażu zgodnych z zaleceniami branżowymi zapewnia stabilność i bezpieczeństwo konstrukcji, co czyni je dobrym wyborem dla wielu inwestycji budowlanych.

Pytanie 12

Po zainstalowaniu kratki wentylacyjnej w otworze wentylacyjnym szczelinę, która powstała pomiędzy ramką a tynkiem, należy wypełnić

A. silikonem akrylowym

B. zaprawą cementową

C. zaprawą gipsową

D. żywicą epoksydową

Wybór innych materiałów do wypełnienia szczeliny między kratką wentylacyjną a tynkiem może prowadzić do różnych problemów. Żywica epoksydowa, choć charakteryzuje się wysoką wytrzymałością, jest sztywna i nieelastyczna, co w kontekście wentylacji może powodować pęknięcia w wyniku naturalnych ruchów budynku, zmian temperatury oraz wilgotności. Również zaprawy cementowe i gipsowe, mimo że mogą wydawać się odpowiednie, nie są przystosowane do dynamicznych warunków, jakie występują w systemach wentylacyjnych. Te materiały nie tylko mogą pękać w wyniku skurczu, ale także nie zapewniają odpowiednich właściwości uszczelniających, co prowadzi do problemów z wentylacją i potentialnych strat energetycznych. Niezrozumienie tych różnic może skutkować błędnymi wyborami przy montażu, co w dłuższej perspektywie prowadzi do kosztownych napraw oraz obniżenia efektywności systemu wentylacyjnego. Zastosowanie niewłaściwych materiałów jest zatem typowym błędem, który wynika z braku znajomości właściwości i zastosowania odpowiednich produktów w kontekście ich przeznaczenia.

Pytanie 13

Jakiego zestawu narzędzi należy użyć do budowy ścian z bloczków Ytong, murowanych na zaprawie cementowo-wapiennej?

A. Młotek gumowy, packa do szlifowania, strug, piła płatnica

B. Młotek gumowy, piła płatnica, prowadnica kątowa, kielnia

C. Młotek murarski, kielnia, strug, packa do szlifowania

D. Młotek murarski, piła płatnica, kielnia, pędzel ławkowiec

Odpowiedź zawierająca młotek gumowy, piłę płatniczą, prowadnicę kątową i kielnię jest poprawna ze względu na specyfikę procesu murowania bloczków Ytong, które wykonuje się na zaprawie cementowo-wapiennej. Młotek gumowy jest istotny, ponieważ umożliwia delikatne, ale skuteczne dopasowanie bloczków bez ryzyka ich uszkodzenia. Piła płatnica jest narzędziem niezbędnym do dokładnego cięcia bloczków Ytong, co jest kluczowe w celu uzyskania precyzyjnych kształtów i wymiarów. Prowadnica kątowa pozwala na utrzymanie prostych kątów podczas układania ścian, co jest fundamentalne dla stabilności konstrukcji. Kielnia natomiast jest narzędziem, które umożliwia nakładanie zaprawy oraz precyzyjne umieszczanie bloczków. Użycie tych narzędzi zgodnie z zasadami sztuki budowlanej gwarantuje, że ściany będą trwałe i zgodne z normami budowlanymi. Dobrą praktyką jest również regularne kontrolowanie poziomu i pionu układanych elementów, co można zrealizować przy pomocy poziomicy. Właściwe przygotowanie i zastosowanie narzędzi to kluczowe aspekty, które wpływają na jakość całej konstrukcji.

Pytanie 14

Aby naprawić pęknięcie zwykłego tynku o głębokości przekraczającej 0,5 cm, należy poszerzyć rysę i nawilżyć ją wodą, a następnie

A. wypełnić dwiema warstwami zaprawy, z której tynk został wykonany

B. zatarć gęstoplastyczną zaprawą cementową

C. wypełnić dwiema warstwami gipsowego zaczynu

D. zatarć gęstoplastyczną zaprawą gipsową

Odpowiedź dotycząca wypełnienia pęknięcia dwiema warstwami zaprawy, z której wykonano tynk, jest prawidłowa, ponieważ zapewnia ona najlepszą zgodność z istniejącą strukturalną i estetyczną charakterystyką tynku. Proces naprawy pęknięcia powinien rozpocząć się od starannego poszerzenia rysy, co umożliwia lepszą przyczepność materiałów naprawczych. Następnie, po zwilżeniu rysy wodą, ważne jest, aby zastosować zaprawę, która jest zgodna z oryginalnym materiałem tynku. Wypełniając pęknięcie dwiema warstwami zaprawy, która była użyta do wykonania tynku, zapewniamy jednolitość w składzie chemicznym oraz w strukturze materiału, co zmniejsza ryzyko wystąpienia dalszych pęknięć. Praktyka ta jest szeroko stosowana w budownictwie, gdyż umożliwia uzyskanie lepszej trwałości i estetyki naprawy. Ponadto, przy użyciu odpowiednich technik aplikacji, takich jak zatarcie, można uzyskać równą powierzchnię, co jest istotne dla zachowania estetyki i funkcjonalności ściany.

Pytanie 15

Określ, na podstawie danych zawartych w tabeli, dopuszczalną ilość ziaren o wymiarach 2-5 mm w piasku do zapraw murarskich.

Tabela. Uziarnienie i dopuszczalne zanieczyszczenia piasku

Rodzaj cechy	Piasek do
	zapraw murarskich	wypraw	gładzi	betonu
	dopuszczalna ilość w % w stosunku do masy
Pyły mineralne poniżej 0,05 mm (części ilaste i muły)	8	5		3
Zanieczyszczenia obce, np. gruz, ziemia, muszle itp.	0,25	ślady		0,5
Ziarna większe od 2 mm, ale nieprzekraczające 5 mm	20	10	0	-
Związki siarki rozpuszczalne w wodzie w przeliczeniu na SO₃	1

A. 10%

B. 0,25%

C. 0,5%

D. 20%

Dopuszczalna ilość ziaren o wymiarach 2-5 mm w piasku do zapraw murarskich wynosi 20% masy, co jest zgodne z normami budowlanymi oraz wytycznymi dotyczącymi materiałów budowlanych. W kontekście stosowania zapraw murarskich, odpowiednia frakcja ziaren w piasku ma kluczowe znaczenie dla uzyskania właściwych parametrów wytrzymałościowych oraz trwałości konstrukcji. Ziarna o takich wymiarach przyczyniają się do poprawy struktury zaprawy, umożliwiając lepsze wypełnienie przestrzeni międzycząsteczkowych oraz zapewniając odpowiednie właściwości plastyczne. Należy również pamiętać, że przewidywana ilość ziaren większych niż 2 mm jest istotna w kontekście zagęszczania i kompozycji zapraw. Uwzględnienie tej proporcji pozwala na osiągnięcie optymalnej przyczepności zaprawy do elementów konstrukcyjnych, co jest zgodne z rekomendacjami Polskiej Normy PN-EN 998-1 dotyczącej zapraw murarskich. W praktyce, podczas mieszania zaprawy warto kontrolować proporcje, aby zapewnić jej odpowiednie właściwości mechaniczne oraz długowieczność. Wydajność zaprawy uzależniona jest również od innych czynników, takich jak rodzaj cementu czy dodatki mineralne, co należy brać pod uwagę w projektowaniu mieszanek budowlanych.

Pytanie 16

Aby przywrócić właściwości ścian murowanych, które zostały zasolone i zawilgocone, potrzebna jest zaprawa

A. ogólnego przeznaczenia

B. renowacyjna

C. izolująca cieplnie

D. lekka

Zaprawa renowacyjna jest specjalnie zaprojektowana do naprawy uszkodzeń, takich jak zasolenie i zawilgocenie ścian murowanych. Zawiera składniki, które pomagają w redukcji krytycznych problemów związanych z wilgocią i solami, co jest kluczowe w zachowaniu integralności konstrukcyjnej budynków. Przykładowo, podczas renowacji zabytkowych murów, ważne jest, aby zastosować materiały, które są kompatybilne z oryginalnymi, aby nie spowodować dalszych uszkodzeń. W praktyce, zaprawy renowacyjne charakteryzują się niską przepuszczalnością dla wody oraz dobrą paroprzepuszczalnością, co pozwala na regulację wilgotności w murze, a także na wyeliminowanie problemów z solami, które mogą prowadzić do degradacji materiału. Dobrym przykładem zastosowania zaprawy renowacyjnej jest konserwacja starych budynków, gdzie zachowanie oryginalnych materiałów i struktury jest kluczowe dla utrzymania wartości historycznej i estetycznej.

Pytanie 17

Na rysunku przedstawiono izolację przeciwwilgociową

A. poziomą z folii polietylenowej.

B. pionową z folii kubełkowej.

C. poziomą z papy.

D. pionową z emulsji asfaltowej.

Izolacja przeciwwilgociowa jest kluczowym elementem w budownictwie, jednak niektóre z zaproponowanych rozwiązań nie spełniają wymogów skutecznej ochrony przed wilgocią. Odpowiedzi dotyczące poziomej izolacji z papy oraz folii polietylenowej są nieprawidłowe z uwagi na ich zastosowanie i efektywność w kontekście przeciwwilgociowym. Izolacja pozioma z papy, choć popularna, nie jest odpowiednia do stosowania w miejscach narażonych na wysokie ciśnienie wody, ponieważ może ulegać uszkodzeniu lub deformacji pod wpływem obciążenia. Ponadto, nie jest ona w stanie skutecznie odprowadzać wody, co prowadzi do gromadzenia się wilgoci. Z kolei pozioma folia polietylenowa, mimo że jest stosunkowo łatwa w instalacji, także nie jest wskazana w sytuacjach, gdzie istnieje wysokie ryzyko kontaktu z wodą gruntową. Folia ta nie zapewnia wystarczającej paroprzepuszczalności, co może skutkować zawilgoceniem materiałów budowlanych oraz rozwojem pleśni. W przypadku pionowej izolacji z emulsji asfaltowej, chociaż może być stosowana, nie oferuje ona tej samej skuteczności jak folia kubełkowa. Emulsja asfaltowa, w przeciwieństwie do folii kubełkowej, nie tworzy skutecznej przestrzeni odprowadzającej wodę, co w dłuższym czasie prowadzi do jej degradacji. Zrozumienie różnic między tymi materiałami oraz ich właściwościami jest kluczowe dla zapewnienia efektywnej ochrony w budownictwie.

Pytanie 18

Czym jest spoiwo mineralne hydrauliczne?

A. wapno hydratyzowane

B. wapno dolomitowe

C. cement hutniczy

D. gips hydrauliczny

Cement hutniczy jest spoiwem mineralnym hydraulicznym, co oznacza, że ma zdolność do twardnienia pod wpływem wody, nawet w warunkach wilgotnych. Jest to szczególnie ważne w budownictwie oraz inżynierii lądowej, gdzie często mamy do czynienia z konstrukcjami narażonymi na działanie wody. Cement hutniczy, zwany również cementem żużlowym, powstaje z mieszania klinkieru cementowego z żużlem wielkopiecowym, co nadaje mu wyjątkowe właściwości, takie jak zwiększona odporność na działanie wody i chemikaliów. W praktyce, cement hutniczy jest stosowany do budowy fundamentów, konstrukcji podziemnych oraz obiektów hydrotechnicznych, takich jak tamy i zbiorniki. Ponadto, jego właściwości pozwalają na zmniejszenie emisji CO2 w procesie produkcji, co jest zgodne z aktualnymi trendami zrównoważonego budownictwa oraz standardami ekologicznymi. Wybór cementu hutniczego jako spoiwa hydraulicznego jest zatem uzasadniony zarówno z punktu widzenia technicznego, jak i ekologicznego.

Pytanie 19

Do wyrównywania powierzchni tynku służy narzędzie przedstawione na rysunku

A. D.

B. A.

C. B.

D. C.

Odpowiedź B jest strzałem w dziesiątkę, bo narzędzie na zdjęciu to właśnie szpachla tynkarska. Bez niej ciężko wyobrazić sobie wyrównywanie tynku. Dzięki szpachli da się naprawdę fajnie nałożyć i wygładzić tynk, co jest mega ważne, jeśli chce się, żeby ściany wyglądały ładnie. Używając szpachli, można uzyskać gładką powierzchnię, co później ma duże znaczenie przy malowaniu albo tapetowaniu. W ekipach budowlanych często korzysta się z szpachek o różnych szerokościach, bo to zależy od tego, co trzeba wyrównać. I jeszcze jedno – obsługa szpachli wymaga trochę wprawy i znajomości technik tynkarskich, co jest super ważne w budowlance. Szpachla jest też przydatna do drobnych napraw, więc naprawdę jest to narzędzie, które warto mieć zawsze pod ręką.

Pytanie 20

Czym jest spoiwo w betonie zwykłym?

A. gips

B. wapno

C. asfalt

D. cement

Beton zwykły to materiał budowlany, w którego skład wchodzi kilka kluczowych komponentów, z których najważniejsze to kruszywo, woda oraz spoiwo. Spoiwem w betonie zwykłym jest cement, który pełni rolę wiążącą i umożliwia tworzenie trwałych konstrukcji. Cement, będący produktem spalania wapienia i gliny w wysokotemperaturowych piecach, po zmieszaniu z wodą tworzy zaczyn, który twardnieje i wiąże kruszywa. Dzięki temu powstaje struktura betonu, która może osiągać różne właściwości w zależności od stosunku składników oraz rodzaju użytego cementu. W praktyce, cement stosowany w betonie jest zgodny z normami PN-EN 197-1, które określają wymagania dotyczące jego klasy i jakości. Ponadto, cement jest podstawowym składnikiem dla wielu różnych zastosowań budowlanych, w tym fundamentów, ścian, stropów, a także elementów prefabrykowanych. Jego zdolność do uzyskiwania wysokiej wytrzymałości na ściskanie oraz odporności na czynniki atmosferyczne sprawia, że jest niezbędnym materiałem w nowoczesnym budownictwie.

Pytanie 21

Jakie materiały budowlane mogą być użyte do tworzenia murowanych ścian fundamentowych?

A. pustaki typu Max

B. bloczki z betonu komórkowego

C. bloczki z betonu zwykłego

D. cegły silikatowe

Pustaki typu Max, cegły silikatowe oraz bloczki z betonu komórkowego są często stosowanymi materiałami budowlanymi, jednakże nie są one najlepszym wyborem do konstrukcji ścian fundamentowych. Pustaki typu Max, mimo swojej popularności w budownictwie jednorodzinnym, nie oferują wystarczającej wytrzymałości na ściskanie wymaganej w fundamentach. Ich zastosowanie w warunkach gruntowych może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, jak zniekształcenia lub pęknięcia ścian w wyniku osiadania. Cegły silikatowe, które są cenione za swoje właściwości izolacyjne oraz estetyczne, również nie nadają się do fundamentów, głównie z powodu ich wrażliwości na wilgoć, co w dłuższej perspektywie prowadzi do degradacji materiału. Z kolei bloczki z betonu komórkowego, chociaż lekkie i dobrze izolujące, mają ograniczoną nośność, co czyni je niewłaściwymi do zastosowania w miejscach narażonych na duże obciążenia. Kluczowym błędem jest zatem nieodpowiednie rozumienie, że materiały, które dobrze sprawdzają się w konstrukcjach ścian działowych, mogą być również właściwe do fundamentów. Każdy materiał budowlany powinien być dobierany w oparciu o jego parametry techniczne i odpowiednie normy, co jest podstawą zrównoważonego podejścia do budowy.

Pytanie 22

Tynk klasy 0, znany jako tynk rapowany, jest zaliczany do tynków

A. dwuwarstwowych

B. jednowarstwowych

C. cienkowarstwowych

D. trójwarstwowych

Tynk rapowany, zaliczany do kategorii 0, jest tynkiem jednowarstwowym, co oznacza, że jest aplikowany w jednej warstwie bez dodatkowych podkładów. Tynki jednowarstwowe charakteryzują się szybkim procesem aplikacji oraz wysoką efektywnością, co jest kluczowe w nowoczesnym budownictwie. Tynki tego typu są często stosowane na budynkach mieszkalnych i komercyjnych, gdzie ważne są zarówno walory estetyczne, jak i funkcjonalne. Do tynków rapowanych można stosować różne rodzaje materiałów, w tym produkty wykonane na bazie cementu, wapna czy gipsu. W praktyce, tynki jednowarstwowe zapewniają dobry poziom izolacji cieplnej oraz odporności na warunki atmosferyczne, co wpisuje się w aktualne standardy budowlane. Zastosowanie tynku rapowanego przyczynia się do redukcji kosztów robocizny oraz czasu realizacji budowy, co jest niezwykle istotne w kontekście współczesnych wymagań rynkowych. Dlatego znajomość tej kategorii tynków jest niezbędna dla profesjonalistów w branży budowlanej.

Pytanie 23

Na rysunku przedstawiono fragment stropu

A. Akermana.

B. Fert.

C. DZ.

D. Teriva.

Odpowiedź Fert jest poprawna, ponieważ na rysunku przedstawiono charakterystyczny fragment stropu tego typu. Stropy Fert, znane z zastosowania prefabrykowanych belek kratownicowych oraz pustaków ceramicznych, są popularnym rozwiązaniem w budownictwie ze względu na swoją lekkość i wytrzymałość. Prefabrykowane belki kratownicowe pozwalają na osiągnięcie sporych rozpiętości, co jest istotne w nowoczesnych konstrukcjach budowlanych, gdzie często dąży się do otwartych przestrzeni. Pustaki ceramiczne, układane między belkami, nie tylko wspierają konstrukcję, ale również zapewniają odpowiednią izolację termiczną i akustyczną. Całość, po zalaniu betonem, tworzy trwałą i stabilną konstrukcję. W praktyce, stropy Fert często stosuje się w budynkach mieszkalnych i użyteczności publicznej, co podkreśla ich wszechstronność oraz zgodność z aktualnymi standardami budowlanymi.

Pytanie 24

Korzystając z instrukcji producenta, określ liczbę worków gipsu, która będzie potrzebna do uzyskania 180 litrów zaprawy.

Instrukcja producenta
Gips tynkarski ręczny
OPAKOWANIE: worki papierowe 25 kg
DANE TECHNICZNE: proporcje składników 15 l wody na 25 kg gipsu tynkarskiego ręcznego
WYDAJNOŚĆ: na 120 l zaprawy – 100 kg gipsu
ZUŻYCIE: 0,85 kg na 1m² na każdy 1 mm grubości tynku

A. 4 worki.

B. 5 worków.

C. 6 worków.

D. 8 worków.

Żeby mieć 180 litrów zaprawy, musisz ogarnąć, jak przelicza się objętość na wagę. Producent podaje, że jeden worek gipsu waży 25 kg, a z jednego worka wyjdzie Ci jakieś 30 litrów zaprawy. To znaczy, że jak chcesz 180 litrów, to dzielisz 180 przez 30, co daje 6 worków. W branży budowlanej to ważne, bo dokładne obliczenia materiałów mogą wpłynąć na jakość pracy. Jak dobrze dobierzesz materiały, to nie tylko zaoszczędzisz, ale też zyskasz na bezpieczeństwie i stabilności konstrukcji. Dobrym pomysłem jest zawsze spoglądać na instrukcje producenta, żeby uniknąć problemów z za małą lub za dużą ilością materiałów.

Pytanie 25

Korzystając z danych zawartych w tabeli wskaż najmniejszą dopuszczalną grubość tynku z izolacją termiczną.

Grubości tynków	Średnia grubość w [mm]	Dopuszczalna najmniejsza grubość w [mm]
dla tynków zewnętrznych	20	15
dla tynków wewnętrznych	15	10
dla jednowarstwowych tynków wewnętrznych z fabrycznie suchej zaprawy	10	5
dla jednowarstwowych tynków chroniących przed wodą z fabrycznie suchej zaprawy	15	10
dla tynków z izolacją termiczną	zależnie od wymagań	20

A. 5 mm

B. 20 mm

C. 15 mm

D. 10 mm

Wybierając odpowiedź 20 mm, wskazujesz na zgodność z wymaganiami dotyczącymi tynków z izolacją termiczną. Zgodnie z danymi zawartymi w tabeli, ta wartość jest najmniejszą dopuszczalną grubością, co jest kluczowe dla zapewnienia odpowiednich właściwości izolacyjnych. Tynki o grubości 20 mm są zgodne z normami budowlanymi, które określają minimalne parametry dla zapewnienia efektywności energetycznej budynków. Przykładowo, w budownictwie pasywnym, odpowiednia grubość izolacji jest niezbędna do osiągnięcia niskiego zapotrzebowania na energię do ogrzewania. Warto także zwrócić uwagę na to, że zbyt cienkie warstwy tynku mogą prowadzić do mostków termicznych, co skutkuje stratami ciepła oraz zwiększonymi kosztami ogrzewania. Dlatego też, stosowanie tynków o grubości 20 mm jest zasadne z perspektywy zarówno efektywności energetycznej, jak i długoterminowej trwałości budynku.

Pytanie 26

Jakie materiały należy wykorzystać do wykonania lekkiej pionowej izolacji przeciwwilgociowej na ścianie w podziemiu?

A. jednej warstwy emulsji asfaltowej

B. jednej warstwy folii polietylenowej

C. dwóch warstw lepiku asfaltowego

D. dwóch warstw papy na lepiku asfaltowym

Izolacja przeciwwilgociowa pionowa typu lekkiego na ścianie podziemia powinna być wykonana z dwóch warstw lepiku asfaltowego, ponieważ ten materiał zapewnia wysoką odporność na wilgoć oraz dobrą przyczepność do podłoża. Dwie warstwy lepiku tworzą solidną barierę, która skutecznie zapobiega przenikaniu wody do wnętrza budynku. Zastosowanie lepiku asfaltowego w tej formie jest zgodne z normami budowlanymi oraz standardami dotyczącymi izolacji budynków podziemnych. Przykładem zastosowania może być budowa piwnic w obiektach mieszkalnych, gdzie zapewnienie odpowiedniej izolacji wilgoci jest kluczowe dla zdrowia mieszkańców oraz trwałości budynku. Lepik asfaltowy charakteryzuje się elastycznością oraz odpornością na zmiany temperatury, co czyni go idealnym materiałem do wykorzystania w takich warunkach. Warto również pamiętać, że odpowiednie przygotowanie podłoża oraz użycie technik aplikacji zgodnych z zaleceniami producenta są kluczowe dla zapewnienia trwałości izolacji.

Pytanie 27

Warstwę konstrukcyjną ściany przedstawionej na rysunku wykonano z betonu

A. komórkowego niezbrojonego.

B. zwykłego zbrojonego.

C. komórkowego zbrojonego.

D. zwykłego niezbrojonego.

Wybór odpowiedzi związanych z betonem zbrojonym, zarówno zwykłym, jak i komórkowym, może wynikać z nieporozumienia dotyczącego zastosowania zbrojenia w konstrukcjach budowlanych. Zbrojenie betonu ma na celu zwiększenie jego wytrzymałości na rozciąganie, co jest szczególnie istotne w elementach narażonych na większe obciążenia, jak belki czy słupy. Jednakże w przypadku ścian wykonanych z betonu komórkowego, który jest lekki i stosunkowo mało podatny na zjawiska związane z rozciąganiem, często nie zachodzi potrzeba stosowania zbrojenia. Niezrozumienie tej kwestii prowadzi do błędnych wniosków, że każda konstrukcja musi być zbrojona. Ponadto, nie uwzględnienie charakterystyki pustaków betonowych komórkowych w analizie rysunku może skutkować błędnym przypisaniem materiału budowlanego. Odpowiedzi wskazujące na beton zwykły niezbrojony lub komórkowy zbrojony są nietrafione, ponieważ nie odzwierciedlają rzeczywistych właściwości materiałów oraz ich zastosowania w kontekście przedstawionej konstrukcji. W praktyce, beton komórkowy niezbrojony jest coraz częściej wykorzystywany ze względu na swoje właściwości izolacyjne i ekonomiczne, co czyni go bardziej odpowiednim rozwiązaniem w wielu projektach budowlanych, zwłaszcza tam, gdzie kluczowe są parametry energetyczne budynku.

Pytanie 28

Jakie materiały wykorzystuje się do łączenia warstw papy asfaltowej stosowanych jako izolacja ław fundamentowych?

A. lepikiem asfaltowym

B. emulsją asfaltową

C. roztworem asfaltowym

D. kitem asfaltowym

Emulsja asfaltowa, roztwór asfaltowy i kit asfaltowy to materiały, które mają różne właściwości i zastosowania, ale nie są odpowiednie do łączenia warstw papy asfaltowej na ławach fundamentowych. Emulsja asfaltowa jest zawiesiną cząstek asfaltu w wodzie z dodatkiem emulgatorów, co sprawia, że jest bardziej odpowiednia do aplikacji na wilgotne powierzchnie, lecz nie zapewnia tak silnej przyczepności jak lepik. Roztwór asfaltowy, z kolei, jest produktem na bazie rozpuszczonego asfaltu, często stosowanym do naprawy i impregnacji, ale nie stanowi idealnego rozwiązania do łączenia warstw, ponieważ może nie zapewniać odpowiedniej szczelności w długoterminowym użytkowaniu. Kit asfaltowy, będący materiałem uszczelniającym, choć skuteczny w pewnych zastosowaniach, nie jest tak trwały przy wysokich obciążeniach, jakie mogą występować w fundamentach. Użycie tych materiałów zamiast lepika asfaltowego może prowadzić do niewłaściwego zamocowania papy, co zwiększa ryzyko uszkodzeń hydroizolacji i wnikania wody do konstrukcji. Wybór niewłaściwego materiału do łączenia papy asfaltowej może spowodować poważne problemy, takie jak zawilgocenie fundamentów, co z kolei prowadzi do konieczności kosztownych napraw.

Pytanie 29

Przy ręcznym sporządzaniu zaprawy cementowo-wapiennej z wykorzystaniem wapna hydratyzowanego, należy łączyć poszczególne składniki w następującym porządku:

A. woda + cement + wapno + piasek

B. piasek + cement + woda + wapno

C. piasek + cement + wapno + woda

D. wapno + woda + piasek + cement

Kolejność składników w przygotowywaniu zaprawy cementowo-wapiennej jest kluczowa, a nieprawidłowe podejścia mogą prowadzić do poważnych problemów. Dodawanie piasku jako pierwszego składnika, jak sugeruje jedna z odpowiedzi, może skutkować niejednolitym wymieszaniem materiałów i obniżeniem jakości zaprawy. Piasek, jako materiał sypki, wymaga dokładnego połączenia z innymi składnikami, co jest trudne do osiągnięcia, jeśli nie są one odpowiednio rozpuszczone w wodzie. Z kolei dodanie wapna przed cementem może zakłócić proces hydratacji, gdyż wapno nie wchodzi w reakcję z wodą tak efektywnie, jak cement. Ważne jest, aby zrozumieć, że cement jest odpowiedzialny za uzyskanie twardości zaprawy, a woda działa jako aktywator tego procesu. Złe proporcje lub niewłaściwa kolejność mogą prowadzić do pęknięć, zmniejszenia przyczepności oraz długoterminowych uszkodzeń strukturalnych. Takie błędy są często wynikiem niepełnej wiedzy na temat chemii materiałów budowlanych, dlatego kluczowe jest przestrzeganie standardów budowlanych oraz praktyk zalecanych przez specjalistów, aby osiągnąć optymalne wyniki w budownictwie. Właściwe przygotowanie zaprawy cementowo-wapiennej wpływa na jej funkcjonalność i trwałość, co ma bezpośredni wpływ na niezawodność całego obiektu budowlanego.

Pytanie 30

Jaki sprzęt powinien być użyty do przygotowania zaprawy, niezbędnej do postawienia ścian w budynku jednorodzinnym z bloczków gazobetonowych, murowanych na standardowe spoiny?

A. Agregat tynkarski.

B. Pompę do zapraw.

C. Mieszarkę wirową.

D. Betoniarkę wolnospadową.

Betoniarka wolnospadowa jest najbardziej odpowiednim sprzętem do przygotowania zaprawy do wymurowania ścian budynku jednorodzinnego z bloczków gazobetonowych. Jej konstrukcja, umożliwiająca mieszanie materiałów w obracającym się bębnie, zapewnia równomierne połączenie składników zaprawy, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiednich właściwości mechanicznych i trwałości materiału. Standardy budowlane, takie jak PN-EN 998-1, określają wymagania dotyczące zapraw murarskich, wskazując na konieczność zapewnienia odpowiedniej konsystencji i jednorodności mieszanki. Betoniarka wolnospadowa pozwala na przygotowanie większej ilości zaprawy jednocześnie, co zwiększa efektywność pracy na budowie i zmniejsza czas potrzebny na wykonanie zlecenia. Dodatkowo, dzięki właściwościom tej maszyny, zaprawa uzyskuje lepsze parametry wytrzymałościowe, co przekłada się na stabilność i bezpieczeństwo całej konstrukcji. W praktyce, zastosowanie betoniarki przyspiesza proces przygotowania materiałów, co jest szczególnie ważne w przypadku większych inwestycji budowlanych, gdzie czas realizacji ma kluczowe znaczenie.

Pytanie 31

Na podstawie przedstawionej instrukcji producenta zaprawy murarskiej oblicz, ile wody należy użyć do wymieszania 200 kg suchej mieszanki.

Instrukcja producenta zaprawy murarskiej (fragment)
Gęstość nasypowa (suchej mieszanki)	ok. 1,5 kg/dm³
Gęstość w stanie suchym (po związaniu)	ok. 2,0 kg/dm³
Proporcje mieszania woda/sucha mieszanka	3,5 l/25 kg
Min./max. grubość warstwy zaprawy	6 mm/40 mm
Czas gotowości zaprawy do pracy	ok. 4 godzin

A. 14 litrów.

B. 35 litrów.

C. 21 litrów.

D. 28 litrów.

Wybór niepoprawnej odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia proporcji zalecanych przez producenta zaprawy murarskiej. Niektórzy mogą myśleć, że ilość wody potrzebna do wymieszania suchej mieszanki jest liniowo związana z jej wagą, natomiast kluczowe jest zrozumienie, że producenci podają specyficzne proporcje, które są zoptymalizowane dla danej mieszanki. Odpowiedzi takie jak 35 litrów, 21 litrów czy 14 litrów nie uwzględniają właściwego przeliczenia proporcji podanych w instrukcji. Użycie zbyt dużej ilości wody, na przykład 35 litrów, może prowadzić do powstania zbyt rzadkiej zaprawy, co skutkuje obniżeniem jej wytrzymałości oraz przyczepności do podłoża. Z drugiej strony, niewystarczająca ilość wody, jak w przypadku 14 litrów, może skutkować zaprawą o zbyt gęstej konsystencji, co utrudnia aplikację i może prowadzić do problemów z wytrzymałością na spoinach. Kluczowe jest, aby podczas pracy z materiałami budowlanymi stosować się do zaleceń producentów, aby uniknąć takich błędów, które mogą wpłynąć na jakość i trwałość realizowanych prac budowlanych. Warto pamiętać, że dokładne obliczenia i stosowanie się do norm jakościowych przyczyniają się do dłuższej żywotności konstrukcji.

Pytanie 32

Korzystając z Warunków Technicznych Wykonania i Odbioru Robót Tynkarskich wskaż, dla której kategorii tynku niedopuszczalne są widoczne miejscowe nierówności powierzchni, pochodzące od zacierania packą.

Warunki Techniczne Wykonania i Odbioru Robót Tynkarskich (fragment)
Dla wszystkich odmian tynku niedopuszczalne są: - wykwity w postaci nalotu wykrystalizowanych na powierzchni tynku roztworów soli przenikających z podłoża, pleśń itp. - zacieki w postaci trwałych śladów na powierzchni tynków, - odstawanie, odparzenia, pęcherze spowodowane niedostateczną przyczepnością tynku do podłoża. Pęknięcia na powierzchni tynków są niedopuszczalne z wyjątkiem tynków surowych, w których dopuszcza się włoskowate rysy skurczowe. Wypryski i spęcznienia powstające na skutek obecności niezgaszonych cząstek wapna, gliny itp. są niedopuszczalne dla tynków pocienionych, pospolitych, doborowych i wypalonych, natomiast dla tynków surowych są niedopuszczalne w liczbie do 5 sztuk na 10 m² tynku. Widoczne miejscowe nierówności powierzchni otynkowanych wynikające z technik wykonania tynku (np. ślady wygładzania kielnią lub zacierania packą) są niedopuszczalne dla tynków doborowych, a dla tynków pospolitych dopuszczalne są o szerokości i głębokości do 1 mm oraz długości do 5 cm w liczbie 3 sztuk na 10 m² powierzchni otynkowanej.

Warunki Techniczne Wykonania i Odbioru Robót Tynkarskich (fragment)

Dla wszystkich odmian tynku niedopuszczalne są:
- wykwity w postaci nalotu wykrystalizowanych na powierzchni tynku roztworów soli przenikających z podłoża, pleśń itp.
- zacieki w postaci trwałych śladów na powierzchni tynków,
- odstawanie, odparzenia, pęcherze spowodowane niedostateczną przyczepnością tynku do podłoża.
Pęknięcia na powierzchni tynków są niedopuszczalne z wyjątkiem tynków surowych, w których dopuszcza się włoskowate rysy skurczowe. Wypryski i spęcznienia powstające na skutek obecności niezgaszonych cząstek wapna, gliny itp. są niedopuszczalne dla tynków pocienionych, pospolitych, doborowych i wypalonych, natomiast dla tynków surowych są niedopuszczalne w liczbie do 5 sztuk na 10 m² tynku.
Widoczne miejscowe nierówności powierzchni otynkowanych wynikające z technik wykonania tynku (np. ślady wygładzania kielnią lub zacierania packą) są niedopuszczalne dla tynków doborowych, a dla tynków pospolitych dopuszczalne są o szerokości i głębokości do 1 mm oraz długości do 5 cm w liczbie 3 sztuk na 10 m² powierzchni otynkowanej.

A. Dla tynku kategorii II

B. Dla tynku kategorii I

C. Dla tynku kategorii IV

D. Dla tynku kategorii III

Wybór niewłaściwej kategorii tynku świadczy o braku zrozumienia norm i zasad jakościowych dotyczących robót tynkarskich. Tynki kategorii I, II oraz III mają zróżnicowane wymagania dotyczące estetyki, które jednak nie mogą być mylone z wymaganiami dla tynków doborowych. Kategoria I to tynki, które mogą być stosowane w obszarach, gdzie estetyka nie jest kluczowym czynnikiem, a ich wykończenie może być mniej staranne. Tynki kategorii II i III również dopuszczają pewne niedoskonałości, co oznacza, że widoczne nierówności mogą być akceptowane w określonych warunkach. Niezrozumienie tych różnic prowadzi do wnioskowania, że dopuszczalne są widoczne ślady technik wykonawczych, co jest absolutnie błędne w kontekście tynków doborowych. W praktyce, każda z tych kategorii tynków ma swoje zastosowania w zależności od funkcji budynku i oczekiwań inwestora. Wybór niewłaściwej kategorii może skutkować nie tylko estetycznymi niedociągnięciami, ale również obniżeniem wartości rynkowej obiektu. Warto zwrócić szczególną uwagę na dokumentację techniczną i standardy branżowe, aby uniknąć takich pomyłek w przyszłości.

Pytanie 33

Na podstawie przedstawionego rysunku oblicz powierzchnię dłuższej ściany bez otworów okiennych i drzwiowych w pokoju 3 zakładając, że wysokość pomieszczenia wynosi 3,00 m.

A. 17,07 m2

B. 8,55 m2

C. 48,63 m2

D. 5,16 m2

Powierzchnia dłuższej ściany bez otworów okiennych i drzwiowych w pokoju 3 wynosi 17,07 m2, co możemy obliczyć, mnożąc szerokość ściany (5,69 m) przez wysokość pomieszczenia (3,00 m). Tego typu obliczenia są kluczowe w architekturze i budownictwie, gdzie precyzyjne określenie powierzchni pomaga w planowaniu i wykonaniu różnych prac, takich jak malowanie, tapetowanie czy instalacja materiałów wykończeniowych. Ustalanie powierzchni ścian jest również istotne przy obliczaniu ilości materiałów potrzebnych do izolacji czy montażu systemów wentylacyjnych. Вartości te powinny być zawsze zaokrąglane do dwóch miejsc po przecinku, aby zachować spójność w dokumentacji budowlanej. Zastosowanie standardów, takich jak PN-EN 1991-1-1, które dotyczą obliczeń budowlanych, oraz ściśle określone normy dotyczące materiałów budowlanych, pozwala na skuteczną kontrolę jakości i bezpieczeństwa budowli. W praktyce, znajomość zasad obliczania powierzchni pomieszczeń jest niezbędna dla architektów oraz projektantów wnętrz, co umożliwia im efektywne zarządzanie przestrzenią.

Pytanie 34

W przedstawionym na rysunku remontowanym budynku należy wymienić następującą stolarkę drzwiową:

A. 5 drzwi prawych i 1 okno.

B. 3 drzwi lewych i 2 drzwi prawych.

C. 5 drzwi lewych i 1 okno.

D. 3 drzwi prawych i 2 drzwi lewych.

Analiza błędnych odpowiedzi wykazuje szereg nieporozumień dotyczących kategorii i kierunku otwierania drzwi. Udzielenie odpowiedzi wskazującej na wymianę 5 drzwi lewych lub prawych może wynikać z nieprawidłowego odczytania rysunku, co podkreśla znaczenie dokładnej wizualizacji w procesie projektowym. Istotne jest, aby przed przystąpieniem do wymiany stolarki drzwiowej, dokładnie zrozumieć, jakie kierunki otwierania powinny być zachowane w danym kontekście. W szczególności, nieprawidłowe zaklasyfikowanie liczby drzwi lub ich kierunku może prowadzić do dysfunkcji w układzie pomieszczeń oraz problemów z dostępem do przestrzeni. Zrozumienie, że w budynku zidentyfikowano konkretne elementy, takie jak 3 drzwi prawe i 2 lewe, jest kluczowe, aby uniknąć błędów w projektowaniu, które mogą skutkować koniecznością dodatkowych prac remontowych. Często popełnianym błędem jest również nieuwzględnianie faktu, że w przypadku wymiany drzwi nie powinno się ich liczby pomijać, co mogłoby prowadzić do niekompletnego stanu użytkowania. Podstawową zasadą w praktyce budowlanej jest przestrzeganie zasad ergonomii oraz standardów, które zapewniają nie tylko estetykę, ale przede wszystkim funkcjonalność, co tym bardziej podkreśla znaczenie precyzyjnego określenia wymiany stolarki drzwiowej na etapie analizy rysunków.

Pytanie 35

Korzystając z danych zawartych w tabeli, wskaż najmniejszą dopuszczalną grubość jednowarstwowego tynku chroniącego przed wodą, wykonanego z fabrycznie suchej zaprawy.

Grubości tynków	Średnia grubość w [mm]	Dopuszczalna najmniejsza grubość w [mm]
dla tynków zewnętrznych	20	15
dla tynków wewnętrznych	15	10
dla jednowarstwowych tynków wewnętrznych z fabrycznie suchej zaprawy	10	5
dla jednowarstwowych tynków chroniących przed wodą z fabrycznie suchej zaprawy	15	10
dla tynków z izolacją termiczną	zależnie od wymagań	20

A. 10 mm

B. 20 mm

C. 5 mm

D. 15 mm

Odpowiedź 10 mm jest poprawna, ponieważ zgodnie z obowiązującymi standardami budowlanymi oraz danymi zawartymi w tabeli, najmniejsza dopuszczalna grubość jednowarstwowego tynku, który ma chronić przed wodą, powinna wynosić właśnie 10 mm. Tego typu tynki są stosowane w budownictwie do ochrony elewacji przed działaniem wilgoci, co jest kluczowe dla zapewnienia długowieczności konstrukcji. Przy zbyt małej grubości, tynk nie wypełni swojej funkcji, co może prowadzić do wnikania wody, a w efekcie do uszkodzenia struktury budynku. W praktyce, stosowanie tynków o grubości minimum 10 mm jest zgodne z zasadami sztuki budowlanej oraz normami, co potwierdzają liczne badania i publikacje branżowe. Prawidłowe dobranie grubości tynku jest zatem kluczowe dla efektywności ochrony przed wilgocią.

Pytanie 36

Na którym rysunku pokazano urządzenie służące do usuwania gruzu z nadziemnych kondygnacji budynku?

A. D.

B. C.

C. A.

D. B.

Rysunek A przedstawia ruchome rusztowanie budowlane, które jest kluczowym narzędziem w procesie budowlanym, szczególnie przy usuwaniu gruzu z nadziemnych kondygnacji budynków. Ruchome rusztowanie pozwala na bezpieczne i efektywne transportowanie materiałów budowlanych oraz gruzu w pionie i poziomie. Zastosowanie rusztowania umożliwia robotnikom swobodne poruszanie się na wysokości, co jest niezbędne w celu utrzymania porządku na placu budowy i zapewnienia bezpieczeństwa. Zgodnie z normami BHP, użycie rusztowania zmniejsza ryzyko wypadków oraz ułatwia dostęp do oddalonych miejsc, gdzie może gromadzić się gruz. Dodatkowo, rusztowania są projektowane z uwzględnieniem obciążeń, co zapewnia ich stabilność. W praktyce, podczas demontażu lub przebudowy budynków, wykorzystuje się również ruchome rusztowania, aby zminimalizować czas potrzebny na usuwanie odpadów budowlanych, co jest zgodne z zasadami efektywności i zrównoważonego rozwoju w budownictwie.

Pytanie 37

Na podstawie fragmentu specyfikacji technicznej określ, w których miejscach na elewacji budynku, nie należy wykonywać przerw technologicznych podczas wykonywania tynków mozaikowych.

n n nn n nn

n Specyfikacja techniczna wykonania i odbioru robót budowlanych
n Wykonanie tynków mozaikowych
n (fragment)n

n „(...) Materiał należy nakładać metodą „mokre na mokre", nie dopuszczając do zaschnięcia zatartej partii przed nałożeniem kolejnej. W przeciwnym razie miejsce tego połączenia będzie widoczne. Przerwy technologiczne należy z góry zaplanować na przykład: w narożnikach i załamaniach budynku, pod rurami spustowymi, na styku kolorów itp. Czas wysychania tynku zależnie od podłoża, temperatury i wilgotności względnej powietrza wynosi od ok. 12 do 48 godzin. W warunkach podwyższonej wilgotności i temperatury około +5°C czas wiązania tynku może być wydłużony. Podczas wykonywania i wysychania tynku min. temperatura otoczenia powinna wynosić +5°C, a max. +25°C.(...)"

A. Na styku kolorów.

B. W załamaniach budynku.

C. W narożnikach budynku.

D. Na środku ściany.

Wybór lokalizacji przerw technologicznych jest kluczowy dla jakości wykonania tynków mozaikowych, a odpowiedzi, które wskazują na styki kolorów, załamania budynku oraz narożniki jako miejsca, gdzie przerwy mogą być wykonane, są powszechnym błędem. Wielu wykonawców błędnie interpretują te lokalizacje jako potencjalnie odpowiednie, co w rzeczywistości prowadzi do poważnych problemów. Przerwy technologiczne na styku kolorów mogą powodować widoczne zmiany w tonacji tynku, co jest szczególnie niepożądane w przypadku tynków mozaikowych, które mają na celu uzyskanie jednolitego wyglądu. Dodatkowo, umieszczanie przerw w narożnikach budynku lub w załamaniach może prowadzić do osłabienia struktury tynku, co skutkuje pęknięciami i odspojeniem materiału. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że przerwy technologiczne w tych miejscach będą niezauważalne lub estetyczne. Niestety, niewłaściwie wykonane przerwy mogą nie tylko wpłynąć na wygląd budynku, ale także na jego trwałość i odporność na działanie czynników atmosferycznych. Dlatego kluczowe jest, aby każdy fachowiec w tej dziedzinie dokładnie zrozumiał znaczenie optymalnych lokalizacji dla przerw technologicznych, zgodnych z aktualnymi normami i dobrymi praktykami budowlanymi.

Pytanie 38

Na rysunku przedstawiono pierwszą warstwę muru w wiązaniu kowadełkowym.

Na którym rysunku widoczna jest druga warstwa?

A. A.

B. C.

C. B.

D. D.

Odpowiedź D jest poprawna, ponieważ w wiązaniu kowadełkowym cegły w drugiej warstwie powinny być ułożone w kierunku prostopadłym do cegieł w pierwszej warstwie. Takie ułożenie zapewnia stabilność konstrukcji oraz optymalne rozłożenie obciążeń. W praktyce, w budownictwie stosuje się różne techniki wiązań murarskich, a kowadełkowe jest jedną z najczęściej używanych, zwłaszcza w budynkach o większych wymiarach. Dzięki zastosowaniu tak ułożonych cegieł, mury stają się bardziej odporne na działanie sił zewnętrznych, takich jak wiatr czy obciążenia wynikające z ciężaru konstrukcji. Na rysunku D widzimy, że cegły są ułożone w sposób, który idealnie ilustruje zasady wiązania kowadełkowego, co pozwala na zachowanie spójności i trwałości całej struktury. Warto również dodać, że zgodnie z normami budowlanymi, takie ułożenie powinno być stosowane w każdym przypadku, gdy zależy nam na długowieczności i wytrzymałości murów.

Pytanie 39

Jak można ustalić, czy tynk oddzielił się od podłoża?

A. wykonanie kilku prób tynku

B. przetarcie tynku dłonią

C. inspekcja zewnętrzna

D. opukiwanie tynku lekkim młotkiem

Pojęcia takie jak potarcie tynku dłonią, oględziny zewnętrzne czy wycięcie kilku próbek tynku są często mylone z właściwym sposobem oceny stanu tynku. Potarcie tynku dłonią nie daje rzetelnych informacji o jego przyczepności czy stanie technicznym. Ta metoda opiera się głównie na subiektywnym odczuciu, co może prowadzić do błędnych wniosków. Oględziny zewnętrzne mogą dostarczyć informacji o widocznych pęknięciach lub odspojeniach, jednak nie są wystarczające do oceny stanu podłoża, ponieważ wiele problemów jest ukrytych. Wycięcie kilku próbek tynku, choć może wydawać się bardziej naukowym podejściem, wiąże się z ryzykiem uszkodzenia struktury i niekoniecznie dostarcza informacji o przyczepności tynku. W praktyce, takie metody mogą prowadzić do niepełnych lub błędnych diagnoz, co w konsekwencji może skutkować poważnymi problemami w przyszłości. Właściwe podejście do oceny stanu tynków powinno opierać się na sprawdzonych metodach, takich jak opukiwanie, które są standardem w branży budowlanej i pozwalają na dokładniejszą analizę problemu.

Pytanie 40

Perlit to lżejsze kruszywo stosowane w budownictwie do wytwarzania zapraw

A. krzemionkowych

B. kwasoodpornych

C. szamotowych

D. ciepłochronnych

Perlit to naprawdę świetny materiał, jeśli chodzi o izolację. Dzięki swojej porowatej strukturze świetnie trzyma powietrze, co znacząco poprawia izolację termiczną zapraw. Z tego co widziałem, często stosuje się go w mieszankach tynkarskich i zaprawach, żeby zmniejszyć straty ciepła w budynkach. To jest ważne, zwłaszcza teraz, kiedy wszyscy myślimy o zrównoważonym budownictwie i efektywności energetycznej. Poza tym, perlit jest lekki, co znacznie ułatwia transport i użycie. Dzięki temu nasze konstrukcje są mniej obciążone. Warto pamiętać, że świetnie sprawdza się w systemach ociepleń, co naprawdę przekłada się na długowieczność i efektywność energetyczną budynków.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej