Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik optyk
Kwalifikacja: MEP.02 - Montaż i naprawa elementów i układów optycznych
Data rozpoczęcia: 19 grudnia 2025 09:14
Data zakończenia: 19 grudnia 2025 09:34

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Blacha wykorzystywana do produkcji listek przysłony irysowej nie musi posiadać

A. wysokiego współczynnika tarcia

B. wysokiej odporności mechanicznej

C. skłonności do matowego czernienia

D. odporności na korozję

Wysoki współczynnik tarcia nie jest wymaganą cechą blachy stosowanej na listki przysłony irysowej, ponieważ głównym celem tej blachy jest umożliwienie precyzyjnej regulacji przepływu światła w obiektywie, a nie generowanie tarcia. W rzeczywistości, blacha w irisach powinna być wykonana z materiałów, które charakteryzują się gładką powierzchnią, aby minimalizować opory w mechanizmach otwierania i zamykania. Przykłady materiałów stosowanych w tej aplikacji to aluminium lub stal nierdzewna, które łączą w sobie odporność na korozję oraz wysoką wytrzymałość. Zastosowanie tych materiałów zapewnia długotrwałość i niezawodność działania systemu. Dobre praktyki w projektowaniu irysów obejmują również testowanie blachy pod kątem ich odporności na różne warunki atmosferyczne oraz wpływ na jakość obrazu, co potwierdza, że niski współczynnik tarcia jest preferowany w tej aplikacji, aby uniknąć niepożądanych efektów wizualnych związanych z opóźnieniami w otwieraniu i zamykaniu listków.

Pytanie 2

Do wykonywania otworów w szkle mineralnym o średnicy maksymalnie 3 mm, jakie wiertło należy zastosować?

A. stalowe

B. trepanacyjne

C. diamentowe

D. spiralne

Wiercenie w szkle mineralnym, które charakteryzuje się dużą twardością oraz kruchością, wymaga użycia odpowiednich narzędzi, które zminimalizują ryzyko pęknięć oraz zniszczenia materiału. Wiertła diamentowe są idealnym rozwiązaniem do wiercenia otworów o średnicy do 3 mm w szkle, ponieważ diament, jako jeden z najtwardszych materiałów, skutecznie przenika przez strukturę szkła. Dzięki swojej konstrukcji, wiertła diamentowe posiadają szereg niewielkich kryształków diamentu, które pozwalają na precyzyjne i efektywne wiercenie. Przykłady zastosowania obejmują produkcję biżuterii, gdzie precyzyjne otwory są kluczowe, a także w branży budowlanej przy instalacji systemów szklanych. Ponadto, stosowanie wierteł diamentowych jest zgodne z najlepszymi praktykami, które podkreślają znaczenie jakości narzędzi w procesach obróbczych, aby zapewnić zarówno efektywność, jak i bezpieczeństwo pracy.

Pytanie 3

W trakcie justowania dwuokularowej nasadki mikroskopowej nie dokonuje się kalibracji

A. pryzmatów rombowych

B. pryzmatu Bauernfeinda

C. oświetlenia Koehlera

D. długości tubusów

Oświetlenie Koehlera jest kluczowym elementem w mikroskopii, który zapewnia prawidłowe oświetlenie próbki, co jest istotne dla uzyskania wyraźnych i kontrastowych obrazów. Justowanie mikroskopowej nasadki dwuokularowej koncentruje się na optymalizacji ustawienia pryzmatów rombowych i długości tubusów, które są odpowiedzialne za prawidłowe kierowanie światła do oka użytkownika oraz za uzyskanie właściwej odległości ogniskowej. W kontekście oświetlenia Koehlera, jego prawidłowe ustawienie nie jest częścią procesu justowania nasadki, ponieważ odnosi się ono do systemu oświetleniowego, który skoncentrowany jest na zapewnieniu równomiernego i kontrolowanego oświetlenia na próbce, co poprawia jakość obserwacji. Praktycznym przykładem zastosowania oświetlenia Koehlera jest jego wykorzystanie w badaniach biologicznych, gdzie jego zastosowanie umożliwia wyraźne zobrazowanie struktur komórkowych. Wiedza o właściwym ustawieniu oświetlenia Koehlera jest istotna dla każdego technika mikroskopowego, ponieważ gwarantuje optymalne warunki pracy.

Pytanie 4

Odczytaj z rysunku wynik pomiaru wykonany za pomocą kątomierza uniwersalnego

A. 61°10´

B. 61°50´

C. 60°05´

D. 60°00´

Odpowiedź "61°50'" jest trafna, bo dobrze odczytujesz wynik z kątomierza. Jak korzystasz z kątomierza, najważniejsze jest, żeby umieć czytać zarówno główną skalę, jak i te mniejsze podziały. W tym przypadku główna skala pokazuje 60 stopni, a ta podziałka minutowa wyznacza dodatkowe 50 minut. Zwróć uwagę, że wskazówka jest pomiędzy 61 a 62 stopniami, więc to też odbywa się w kontekście precyzyjnego pomiaru. Umiejętność odczytywania kątów to nie tylko teoria – to coś, co przyda się w architekturze czy geodezji. W tych branżach precyzja jest kluczowa, a bez dobrego odczytu kątów nawet najlepsze projekty mogą nie wyjść tak, jak powinny. W praktyce, dobrze odczytane kąty są niezbędne w pracy zawodowej i w naukach ścisłych, więc super, że to ogarniasz!

Pytanie 5

W celu smarowania elementów ruchomych w mechanizmie poprzecznym nasadki krzyżowej mikroskopu, należy użyć smaru

A. miedzianego

B. litowego

C. silikonowego

D. grafitowego

Wybór smarów takich jak miedziany, grafitowy czy silikonowy do smarowania powierzchni współpracujących w kontekście stolika mikroskopowego może prowadzić do różnych problemów i nieefektywności. Smar miedziany, choć często używany w aplikacjach wymagających dobrej przewodności cieplnej, nie jest odpowiedni do precyzyjnych mechanizmów, ponieważ może powodować korozję elementów stykowych z tworzyw sztucznych lub innych metali, co destabilizuje ich działanie. Odpowiednie smarowanie w urządzeniach optycznych wymaga substancji, która nie tylko smaruje, ale także chroni przed uszkodzeniami, a smar miedziany nie spełnia tych wymagań. Z kolei smar grafitowy, chociaż również ma dobre właściwości smarne, może pozostawiać osady i zanieczyszczać inne elementy mikroskopu, co jest niepożądane w kontekście wysokiej precyzji takich instrumentów. Co więcej, grafit ma tendencję do przenoszenia cząsteczek, co może prowadzić do zacięć. Smar silikonowy, z drugiej strony, jest ogólnie uważany za niewłaściwy wybór w zastosowaniach wymagających długotrwałego smarowania, ponieważ często ma słabsze właściwości przylegania oraz może się wypłukiwać pod wpływem warunków laboratoryjnych. Powoduje to konieczność częstszego smarowania i może wpłynąć na stabilność ruchu, co w przypadku mikroskopów jest szczególnie niepożądane. Dlatego, przy wyborze smaru do tak precyzyjnych urządzeń, kluczowe jest kierowanie się zasadami inżynieryjnymi, które podkreślają znaczenie doboru odpowiednich materiałów, bazując na ich właściwościach fizycznych i chemicznych.

Pytanie 6

Długość teleskopu Keplera wynosi 200 mm. Jeżeli mocowanie okularu ma ogniskową 50 mm, to ogniskowa soczewki obiektywu wynosi

A. +150 mm

B. +50 mm

C. -150 mm

D. -50 mm

Poprawna odpowiedź, czyli ogniskowa obiektywu wynosząca +150 mm, wynika z zasady działania lunet Keplera, w której długość lunety (w tym przypadku 200 mm) jest równa sumie ogniskowych obiektywu i okularu. Ogniskowa okularu, jak podano, wynosi 50 mm. Aby obliczyć ogniskową obiektywu, musimy zastosować wzór: długość lunety = ogniskowa obiektywu + ogniskowa okularu. Wzór przekształcamy, otrzymując: ogniskowa obiektywu = długość lunety - ogniskowa okularu, co daje: 200 mm - 50 mm = 150 mm. Dlatego ogniskowa obiektywu wynosi +150 mm. W praktyce, zrozumienie tej zasady jest kluczowe dla projektowania i używania teleskopów oraz innych instrumentów optycznych, ponieważ pozwala na dobór odpowiednich elementów optycznych do osiągnięcia pożądanej powiększenia i jakości obrazu. W branży optycznej, tak jak w przypadku lunet, zawsze należy brać pod uwagę równowagę między ogniskowymi różnych komponentów, aby uzyskać najlepsze osiągi optyczne.

Pytanie 7

W celu osiągnięcia wysokiej efektywności, duże otwory w szkle mineralnym należy wykonywać

A. wiertłem piórkowym

B. frezami rurkowymi z nasypem diamentowym

C. wiertłem spiralnym

D. miedzianymi rurami z luźnym ścierniwem

Wykorzystanie miedzianych rurek z luźnym ścierniwem do wykonywania dużych otworów w szkle mineralnym jest podejściem, które nie spełnia wymagań dotyczących precyzji i wydajności. Miedziana rurka z luźnym ścierniwem może prowadzić do nierównomiernego ścierania, co skutkuje niedokładnymi otworami oraz ryzykiem pękania materiału. Dodatkowo, ta metoda nie pozwala na skuteczne odprowadzanie ciepła, co może prowadzić do przegrzewania się materiału i pogorszenia jakości krawędzi. Wiertła piórkowe, mimo że są stosowane w różnych materiałach, nie są efektywne w obróbce szkła, gdyż ich geometria nie sprzyja precyzyjnemu wierceniu w twardych substancjach. Zastosowanie wierteł spiralnych również nie jest optymalne, ponieważ ich budowa nie pozwala na dostateczne przewodzenie chłodzenia oraz skuteczne usuwanie wiórów, co prowadzi do zatykania się narzędzia i zwiększa ryzyko uszkodzenia zarówno wiertła, jak i obrabianego materiału. Kluczowe błędy w myśleniu, które mogą prowadzić do wyboru tych metod, to brak zrozumienia właściwości materiałów oraz niedocenienie znaczenia narzędzi dostosowanych do specyficznych potrzeb obróbczych, co w konsekwencji wpływa na jakość i efektywność całego procesu.

Pytanie 8

Zewnętrzną średnicę soczewki należy wykonać według specyfikacji φ42,25f7. Oblicz graniczne wymiary, jeżeli w przypadku tego pasowania górna odchyłka wynosi −25 μm, a dolna −50 μm?

A. 42,235–42,525 mm

B. 42,245–42,550 mm

C. 42,200–42,225 mm

D. 42,225–42,500 mm

Wybór innych odpowiedzi świadczy o tym, że można było nie do końca zrozumieć zasady obliczania wymiarów granicznych i nieprawidłowo zastosować odchyłki. Na przykład odpowiedź 42,225–42,500 mm sugeruje, że górna granica jest o wiele za wysoka w stosunku do wartości nominalnej, co nie zgadza się z definicją odchyłek w pasowaniu. Z tych danych, maksymalny wymiar zewnętrzny to 42,225 mm, więc nie powinno być wartości większych, jak 42,500 mm. Taki błąd w myśleniu prowadzi do złych obliczeń, co może przynieść problemy w projektowaniu i produkcji, co jest trochę na minus, jeśli chodzi o normy jakości. Odpowiedź 42,245–42,550 mm również jest nietrafiona, bo dolna granica tej odpowiedzi przekracza rzeczywistą dolną granicę wymiarową, co może sugerować, że źle rozumiesz odchyłki. Podobnie odpowiedź 42,235–42,525 mm nie jest ok, bo dodaje wartości, które są poza obliczeniami związanymi z odchyłkami. Często ludzie przy takich zadaniach pomijają wpływ odchyłek na wymiar nominalny i nie przeliczają wartości poprawnie, co prowadzi do nieścisłości w określaniu wymiarów granicznych. Zrozumienie i stosowanie zasad obliczeń wymiarowych jest super ważne w inżynierii i produkcji, gdzie nawet małe odchylenia mogą mieć duże konsekwencje dotyczące jakości.

Pytanie 9

W jaki sposób zamocowano zespół soczewek ocznika w przedstawionym na rysunku okularze mikroskopowym?

A. Pierścieniem gwintowym.

B. Metodą zawalcowywania.

C. Pierścieniem sprężystym.

D. Płytkami sprężystymi.

Zespół soczewek ocznika zamocowany pierścieniem gwintowym jest rozwiązaniem powszechnie stosowanym w konstrukcji okularów mikroskopowych. Gwintowanie umożliwia stabilne i precyzyjne osadzenie soczewek, co jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości obrazu. Tego rodzaju mocowanie pozwala na łatwą regulację pozycji soczewek, co jest niezbędne w przypadku mikroskopów, gdzie niewielkie zmiany w odległości między soczewkami mogą znacząco wpływać na ostrość i kontrast obrazu. Pierścienie gwintowe są również trwałe i odporne na wibracje oraz inne czynniki zewnętrzne, co zapewnia długotrwałe użytkowanie sprzętu. W praktyce, zastosowanie pierścienia gwintowego w budowie okularów mikroskopowych jest zgodne z normami branżowymi, które nakładają wymagania na stabilność i niezawodność konstrukcji optycznych. Taki sposób mocowania jest także korzystny w sytuacjach serwisowych, umożliwiając łatwą demontaż i konserwację elementów optycznych.

Pytanie 10

W finalnym etapie montażu mikroskopu biologicznego nie zachodzi proces

A. ustawiania stolika

B. justowania obiektywów

C. zamontowania nasadki okularowej

D. ustawiania oświetlenia Kohlera

Ustawianie stolika mikroskopu jest fundamentalnym krokiem, który zapewnia stabilność i precyzyjne umiejscowienie próbki w polu widzenia obiektywu. To kluczowy element montażu końcowego, ponieważ niewłaściwe ustawienie stolika może prowadzić do trudności w obserwacji, a w rezultacie do błędnych wyników. Ponadto, montaż nasadki okularowej jest również istotny, ponieważ wpływa na komfort użytkowania oraz poprawność oglądania próbki przez operatora. Kiedy nasadka nie jest prawidłowo zamontowana, może to skutkować zniekształceniem obrazu. Ustawianie oświetlenia Kohlera jest kolejnym krytycznym krokiem, który ma na celu optymalizację źródła światła, co jest kluczowe dla uzyskania najlepszej kontrastu i jakości obrazu. Oświetlenie Kohlera pozwala na równomierne oświetlenie próbki, co jest szczególnie ważne w mikroskopii świetlnej. Ignorowanie tych czynności może prowadzić do frustracji oraz obniżonej jakości obserwacji, co w efekcie wpływa na wyniki badań. Dlatego kluczowe jest, aby osoby pracujące z mikroskopami były świadome, jak istotne są te etapy w procesie montażu oraz ich wpływ na późniejsze analizy. W praktyce, każdy z tych elementów ma swoje miejsce i rolę, a ich pomijanie lub niewłaściwe wykonanie może prowadzić do znacznych błędów w badaniach mikroskopowych.

Pytanie 11

Mierzenie głębokości otworu z precyzją ±0,1 mm umożliwia

A. suwmiarka

B. mikrometr

C. sprawdzian dwugraniczny

D. przymiar prosty

Przymiar liniowy, mimo że jest przydatnym narzędziem pomiarowym, nie jest w stanie zapewnić wymaganej precyzji pomiaru głębokości do ±0,1 mm. Przymiary liniowe zazwyczaj pozwalają na pomiary w większych zakresach, ale ich konstrukcja i zasady działania nie są dostosowane do dokładnych pomiarów w głębokich otworach. Oprócz tego, mikrometr, choć oferuje wyższą precyzję, jest przystosowany głównie do pomiaru grubości i średnic, a nie głębokości. Jego budowa, z wąskim zakresem pomiarowym, ogranicza jego zastosowanie w kontekście głębokości otworów. Z kolei sprawdzian dwugraniczny, będący narzędziem do oceny wymiarów zewnętrznych w produkcji, również nie jest odpowiedni do pomiaru głębokości otworów, gdyż służy do weryfikacji wymiarów w oparciu o zmiany geometrie wytworzonych części. Typowym błędem myślowym jest mylenie narzędzi pomiarowych i ich zastosowań, co prowadzi do niewłaściwych wniosków dotyczących wyboru narzędzi. Kluczowe jest zrozumienie specyfiki każdego narzędzia oraz precyzyjnych wymagań pomiarowych w kontekście realizowanych zadań, co jest podstawą efektywnej pracy w inżynierii oraz produkcji.

Pytanie 12

Aby przeprowadzić precyzyjne pomiary długości za pomocą metody porównawczej, należy użyć

A. teodolit

B. niwelator

C. dalmierz

D. optimetr

Wybór teodolitu, niwelatora lub dalmierza jako narzędzi do pomiarów długości metodą porównawczą jest błędny z kilku powodów. Teodolit jest urządzeniem służącym do pomiaru kątów poziomych i pionowych, a nie do bezpośrednich pomiarów długości. Chociaż teodolit może być używany w geodezji, jest to narzędzie bardziej odpowiednie do tworzenia map i określania położenia punktów na podstawie kątów, a nie długości. Z kolei niwelator jest używany głównie do pomiarów różnic wysokości, co czyni go nieodpowiednim narzędziem do pomiarów długości. Jego zastosowanie jest kluczowe w budowie i inżynierii, ale nie w kontekście bezpośrednich pomiarów długości. Dalmierz, choć jest narzędziem do pomiaru odległości, działa na zasadzie pomiaru optycznego lub laserowego, co może być mniej precyzyjne w kontekście porównawczym, zwłaszcza w dłuższych zakresach, gdzie czynniki takie jak warunki atmosferyczne mogą wprowadzać istotne błędy. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji tych instrumentów i zakładanie, że każde z nich może zastąpić optometr w kontekście pomiarów długości. W rzeczywistości każdy z tych instrumentów ma swoją specyfikę i zastosowanie, które nie jest zamienne, co podkreśla znaczenie wyboru odpowiednich narzędzi w geodezyjnych pracach pomiarowych.

Pytanie 13

Parametry charakteryzujące lupę prostą nie obejmują

A. równoległości osi optycznych

B. powiększenia

C. pola widzenia

D. zdolności rozdzielczej

Równoległość osi optycznych nie jest uznawana za ważny parametr dla lupy prostej, bo nie wpływa bezpośrednio na jej zdolności optyczne. Kluczowe parametry dla lupy to zdolność rozdzielcza, pole widzenia i powiększenie. Zdolność rozdzielcza mówi nam, jak dobrze lupa potrafi oddzielić dwa obiekty, które są blisko siebie, co jest super ważne, na przykład przy oglądaniu detali w biżuterii. Pole widzenia określa, ile z obiektu widzimy przez lupę, co jest istotne, gdy chcemy zobaczyć całość, a nie tylko kawałek. Powiększenie to po prostu stosunek wielkości obrazu do rzeczywistej wielkości obiektu, co jest podstawowym parametrem przy ocenie lupy. W praktyce to odpowiednie dopasowanie tych wszystkich parametrów ma ogromny wpływ na komfort i efektywność pracy, zwłaszcza w takich dziedzinach jak jubilerstwo czy mikroskopia, gdzie precyzja to kluczowa sprawa.

Pytanie 14

Na rysunku przedstawiono układ do sprawdzania

A. ogniskowej soczewek.

B. klinowatości płytek.

C. niecentryczności soczewek.

D. klinowatości soczewek.

Wybór odpowiedzi związanej z klinowatością płytek, ogniskową soczewek lub klinowatością soczewek jest błędny, ponieważ koncepcje te nie odnoszą się do badania niecentryczności. Klinowatość płytek odnosi się do niejednorodności w grubości materiału optycznego, co może wpływać na jego właściwości optyczne, ale nie jest to związane z centrycznością układu. Ogniskowa soczewek to miara zdolności soczewki do skupiania światła, a nie do ich położenia względem osi układu optycznego. Z kolei klinowatość soczewek to zjawisko, w którym soczewki mają kształt nieco zakrzywiony, co również nie odnosi się bezpośrednio do ich centryczności. Typowym błędem myślowym przy wyborze błędnych odpowiedzi jest mylenie różnych parametrów optycznych. Zrozumienie, że każdy z tych terminów dotyczy innych aspektów optyki, jest kluczowe dla prawidłowej analizy układów optycznych. W praktyce, błędne zrozumienie tych pojęć może prowadzić do nieefektywnego projektowania układów optycznych oraz obniżenia ich wydajności, co jest niezgodne z normami branżowymi w zakresie kontroli jakości i produkcji soczewek.

Pytanie 15

Przedstawiony na rysunku przyrząd służy do wykonywania z polerowanej tafli szkła

A. tarczy okrągłych.

B. otworów o średnicy do 3 mm.

C. pierścieni eliptycznych.

D. otworów o średnicy od 3 do 15 mm.

Poprawna odpowiedź dotyczy tarczy okrągłych, ponieważ przyrząd zaprezentowany na zdjęciu, znany jako szklarz, jest specjalnie zaprojektowany do cięcia szkła w formie okrągłych elementów. Tarcze okrągłe są najczęściej używane w przemyśle szklarskim do produkcji wszelkiego rodzaju akcesoriów, takich jak lustra, dekoracyjne szyby czy elementy mebli. W przypadku cięcia szkła, tarcze okrągłe pozwalają na uzyskanie gładkich i precyzyjnych krawędzi, co jest kluczowe dla estetyki oraz bezpieczeństwa gotowych produktów. W standardach branżowych cięcia szkła zaleca się korzystanie z narzędzi, które minimalizują ryzyko pęknięć i uszkodzeń, a szklarz z tarczą okrągłą spełnia te wymagania. Ponadto, umiejętność posługiwania się takim przyrządem jest istotna w kontekście rzemiosła szklarskiego, gdzie precyzja i doświadczenie są kluczowe dla jakości finalnych wyrobów.

Pytanie 16

Jakie urządzenie można wykorzystać do precyzyjnych pomiarów odległości przy użyciu metody bezpośredniej?

A. dalmierz

B. optimetr

C. mikroskop warsztatowy

D. lunetę autokolimacyjną

Dalmierz jest urządzeniem, które zostało zaprojektowane specjalnie do precyzyjnego pomiaru odległości. Wykorzystuje różne metody, takie jak triangulacja, pomiar czasu przelotu światła czy laserowe pomiary, aby uzyskać dokładne wyniki. W praktyce, dalmierze są szeroko stosowane w geodezji, budownictwie oraz inżynierii lądowej. Na przykład, w budownictwie, dalmierz pozwala na szybkie i precyzyjne określenie długości, co jest niezbędne w trakcie planowania i realizacji projektów budowlanych. Ponadto, nowoczesne dalmierze często łączą się z systemami GPS, co umożliwia jeszcze dokładniejsze pomiary w terenie. Dalmierz jest również zgodny z międzynarodowymi standardami pomiarowymi, co czyni go niezawodnym narzędziem w rękach specjalistów. Z tego powodu jest to jedno z najważniejszych narzędzi w pracy geodetów oraz architektów.

Pytanie 17

Jakie oznaczenie katalogowe przypisuje się ciężkiemu kronowi?

A. BK7

B. SK16

C. LaF2

D. SF11

Oznaczenie katalogowe SK16 odnosi się do ciężkiego kronu, który jest rodzajem szkła optycznego charakteryzującego się wysoką wartością współczynnika załamania. Ciężkie krony, takie jak SK16, są wykorzystywane w produkcji soczewek o dużej mocy optycznej, gdzie kluczowym wymaganiem jest minimalizacja aberracji chromatycznych. Dzięki wysokiemu współczynnikowi załamania, soczewki wykonane z SK16 mogą być cieńsze i lżejsze w porównaniu do soczewek wykonanych z innych materiałów, co ma istotne znaczenie w kontekście komfortu użytkowania. W praktycznych zastosowaniach, ciężkie krony są powszechnie stosowane w optyce fotograficznej, teleskopach, a także w soczewkach okularowych dla osób z wysoką wadą wzroku. W branży optycznej, wybór odpowiedniego materiału szkła jest kluczowy, aby zapewnić wysoką jakość obrazu oraz zminimalizować zniekształcenia. SK16 jest odzwierciedleniem standardów jakości, które dominują w produkcji wysokowydajnych soczewek.

Pytanie 18

Soczewki w obiektywach mikroskopowych typu monochromat – z jakiego materiału są wykonane?

A. z kwarcu lub rubinu

B. z kwarcu lub fluorytu

C. z fluorytu lub rubinu

D. ze szkła neodymowego

Wybór materiałów do soczewek mikroskopowych jest naprawdę ważny, jeśli chcemy dostać wysokiej jakości obrazy. Odpowiedzi, które wybierają inne materiały jak rubin czy szkło neodymowe, nie biorą pod uwagę ich optycznych właściwości, które są kluczowe w mikroskopii. Rubin, mimo że to piękny kamień o dobrej twardości, nie ma odpowiednich właściwości do soczewek mikroskopowych. Jego załamanie światła i przejrzystość w UV są po prostu nieodpowiednie do precyzyjnej analizy. Szkło neodymowe też nie jest zbyt popularne w mikroskopach. Używa się go głównie w optyce laserowej i nie zapewnia takiej przezroczystości ani jakości obrazu, jakiej potrzebujemy w mikroskopach. Często można się mylić, sądząc, że materiały twarde są zawsze lepsze do soczewek, ale to nieprawda. W rzeczywistości liczą się bardziej właściwości optyczne, jak współczynnik załamania światła czy absorpcja. Dlatego ważne jest, żeby zrozumieć, że nie każdy twardy materiał nadaje się do precyzyjnego użytku w optyce i wybór odpowiednich surowców jest kluczowy dla jakości obrazów.

Pytanie 19

Nie da się zmierzyć promienia soczewki za pomocą

A. mikroskopu autokolimacyjnego

B. testu interferencyjnego

C. sferometru pierścieniowego

D. lunety autokolimacyjnej

Zastosowanie sprawdzianu interferencyjnego, sferometru pierścieniowego oraz mikroskopu autokolimacyjnego do pomiaru promienia soczewki może prowadzić do nieporozumień związanych z ich funkcją i zasadą działania. Sprawdzian interferencyjny wykorzystuje zjawisko interferencji fal świetlnych do analizy powierzchni soczewek, jednak nie jest narzędziem bezpośrednio przeznaczonym do pomiaru promienia. Może on służyć do oceny jakości obróbki optycznej, ale jego zastosowanie w kontekście pomiaru promienia jest ograniczone i wymaga dodatkowych obliczeń. Sferometr pierścieniowy jest z kolei stosunkowo skomplikowanym narzędziem, ale w odpowiednich warunkach jest w stanie dokładnie zmierzyć promień krzywizny soczewki. Mikroskop autokolimacyjny, podobnie jak sferometr, może być używany w pomiarach optycznych, jednak również nie jest wskazanym narzędziem do bezpośredniego pomiaru promienia soczewki. Typowe błędy w rozumieniu możliwości tych narzędzi wynikają z mylenia zastosowań i rzeczywistych wyników, które można uzyskać. Ważne jest, aby przy pomiarach optycznych zrozumieć, jakie parametry są istotne oraz jakie są ograniczenia poszczególnych metod, by zapewnić efektywność i dokładność w analizach optycznych zgodnych z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 20

Pod jakim kątem należy pozycjonować rolkę z węglików spiekanych podczas cięcia matowych powierzchni?

A. 60°

B. 90°

C. 45°

D. 30°

Ustawienie rolki z węglików spiekanych pod kątem 60° podczas cięcia matowych tafli jest uznawane za najlepszą praktykę w branży, ponieważ zapewnia optymalną równowagę między efektywnością cięcia a jakością wykończenia. Przy tym kącie narzędzie tnące ma wystarczającą siłę, aby skutecznie przekształcać materiał, minimalizując jednocześnie ryzyko uszkodzenia powierzchni ciętej tafli. Kąt 60° pozwala również na lepsze odprowadzanie wiórów oraz zapobiega ich blokowaniu się w strefie cięcia, co jest kluczowe w procesie obróbczo-cieplnym. Przykłady zastosowania tej techniki można znaleźć w przemyśle szklarskim, gdzie precyzyjne cięcie ma kluczowe znaczenie dla zachowania estetyki i funkcjonalności produktów. Warto także zauważyć, że przy tej metodzie cięcia uzyskuje się mniejsze naprężenia w obrabianym materiale, co znacząco przekłada się na jego trwałość oraz bezpieczeństwo użytkowania. Zgodność z tymi standardami i praktykami zapewnia nie tylko wysoką jakość produktów, ale również efektywność procesów produkcyjnych.

Pytanie 21

Zewnętrzna średnica obudowy soczewki wynosi ø31,3k6. Który wymiar średnicy soczewki jest błędny, jeśli dla tego rodzaju pasowania górna odchyłka to +18 μm, a dolna +2 μm?

A. 31,310 mm

B. 31,318 mm

C. 31,302 mm

D. 31,320 mm

Odpowiedź 31,320 mm jest prawidłowa, ponieważ mieści się w granicach dopuszczalnych odchyleń dla podanego pasowania. Dla średnicy zewnętrznej oprawy soczewki ø31,3k6, górna odchyłka wynosi +18 μm, co oznacza, że maksymalny wymiar średnicy soczewki nie powinien przekraczać 31,318 mm (31,300 mm + 0,018 mm = 31,318 mm). W związku z tym, wymiar 31,320 mm wykracza poza tę granicę, co czyni go nieprawidłowym. W praktyce, dokładność wymiarów jest kluczowa dla zapewnienia odpowiedniego dopasowania elementów optycznych, co ma znaczenie w zastosowaniach medycznych oraz technologicznych. Zachowanie wysokich standardów precyzji pozwala unikać problemów związanych z montażem i funkcjonalnością soczewek. W przemyśle optycznym, normy takie jak ISO 286 definiują klasy pasowań, co jest niezbędne do zapewnienia jakości wyrobów. Zrozumienie tych zasad pozwala na lepsze projektowanie i produkcję elementów optycznych, co wpływa na ich efektywność w zastosowaniach użytkowych.

Pytanie 22

Pokazane narzędzie służy do wykonywania operacji

A. toczenia.

B. frezowania.

C. wiercenia.

D. szlifowania.

Zrozumienie różnicy między różnymi procesami obróbczy jest kluczowe w pracy z narzędziami. Szlifowanie, toczenie i frezowanie to operacje, które wymagają zastosowania innych narzędzi i technik. Szlifowanie polega na wykorzystaniu narzędzi ściernych do precyzyjnego wygładzania powierzchni, co jest istotne w tworzeniu powierzchni o wysokiej jakości, ale nie ma związku z wierceniem. Toczenie to proces, w którym obrabiany przedmiot jest obracany, a narzędzie tnące przemieszcza się wzdłuż osi, co pozwala na formowanie złożonych kształtów, ale również nie jest związane z wierceniem, które skupia się na tworzeniu otworów. Frezowanie z kolei wykorzystuje narzędzia frezarskie do usuwania materiału z powierzchni, co również różni się od funkcji wiertła. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do mylenia tych procesów, obejmują brak zrozumienia specyficznych zastosowań narzędzi oraz procesów obróbczych. Każda z tych metod ma swoje unikalne cechy, zastosowania i narzędzia, co podkreśla znaczenie właściwego doboru technologii do konkretnych zadań w przemyśle.

Pytanie 23

Którą własność szkła optycznego można zmierzyć za pomocą układu optycznego przedstawionego na rysunku?

A. Smużystość.

B. Współczynnik załamania.

C. Współczynnik dyspersji.

D. Pęcherzykowatość.

Prawidłowa odpowiedź to pęcherzykowatość, ponieważ układ optyczny przedstawiony na rysunku jest zaprojektowany do badania defektów w szkle optycznym, w tym obecności pęcherzyków powietrza. Pęcherzyki te mogą negatywnie wpływać na optyczne właściwości szkła, takie jak przejrzystość i jakość obrazu. W praktyce, podczas produkcji i testowania szkła optycznego, kluczowe jest identyfikowanie oraz klasyfikowanie takich defektów. Zastosowanie układu optycznego pozwala na wizualizację pęcherzyków poprzez analizę rozproszonego światła, co może być użyte w kontroli jakości. W branży optycznej standardy, takie jak ISO 9348, określają metody badania pęcherzykowatości, co podkreśla znaczenie dokładności w tych pomiarach. Tego rodzaju analiza jest nie tylko istotna w produkcji soczewek, ale również w szerszym kontekście, takim jak optyka przemysłowa, gdzie jakość materiałów wpływa na funkcjonalność urządzeń optycznych.

Pytanie 24

Lut oznaczany symbolem literowo-cyfrowym AG18 to?

A. fosforowy

B. mosiężny

C. srebrny

D. aluminiowy

Odpowiedź "srebrny" jest poprawna, ponieważ lut AG18 oznacza lut srebrny, który zawiera około 18% srebra. Luty srebrne są powszechnie stosowane w lutowaniu elementów elektronicznych oraz w biżuterii, gdzie pożądane są zarówno właściwości mechaniczne, jak i estetyczne. W praktyce, luty srebrne charakteryzują się dobrą przewodnością elektryczną oraz odpornością na korozję, co czyni je idealnym wyborem do lutowania komponentów, które będą narażone na trudne warunki. W branży elektronicznej standardem jest stosowanie lutów srebrnych w aplikacjach wymagających wysokiej niezawodności połączeń. Dodatkowo, dzięki swojej niskiej temperaturze topnienia, luty srebrne umożliwiają lutowanie delikatniejszych elementów bez ryzyka ich uszkodzenia. Warto również zaznaczyć, że luty srebrne są zgodne z normami ISO i IEC, co potwierdza ich jakość i niezawodność w zastosowaniach przemysłowych.

Pytanie 25

Jakim symbolem określa się akceptowalną odchyłkę od średniej dyspersji?

A. Δ(nf – nc)

B. ΔN

C. Δ(δF – δC)

D. Δnd

Wybór nieprawidłowego symbolu na oznaczenie dopuszczalnej odchyłki dyspersji średniej może wynikać z kilku powszechnych błędów myślowych. Odpowiedzi takie jak Δnd czy Δ(δF – δC) są mylące, ponieważ nie odnoszą się bezpośrednio do konceptu dyspersji średniej. Na przykład, Δnd może być mylone z innymi rodzajami odchylek, które nie mają zastosowania w kontekście analizy dyspersji. Z kolei symbol Δ(δF – δC) sugeruje różnicę między dwiema innymi zmiennymi, co nie jest odpowiednim podejściem do opisania odchyłki średniej. W wielu przypadkach, błędy polegają na pomieszaniu pojęć związanych z różnymi rodzajami statystyki, co prowadzi do nieporozumień. Ważne jest, aby w analizie danych jasno zrozumieć, jakie parametry są używane do opisu rozkładów i jakie mają one zastosowanie w praktyce. Dlatego kluczowe jest, aby przy podejmowaniu decyzji opierać się na solidnych podstawach teoretycznych oraz stosować odpowiednie symbole zgodnie z ich definicjami w literaturze fachowej. Zrozumienie tych różnic jest fundamentem do właściwej analizy danych, która ma kluczowe znaczenie w wielu dziedzinach, takich jak statystyka, inżynieria, czy analizy finansowe.

Pytanie 26

W optyce powiększenie oznacza się symbolem α

A. kątowe

B. wizualne

C. poprzeczne

D. podłużne

Wybór innych odpowiedzi mógł być spowodowany tym, że pojęcie powiększenia w optyce bywa mylące. Na przykład powiększenie kątowe ma swoje zastosowanie, ale nie chodzi tu o to, co w tym pytaniu. Powiększenie kątowe zmienia kąt widzenia obiektu, co jest zupełnie inną sprawą niż powiększenie podłużne. To jest istotne, szczególnie w kontekście soczewek czy układów optycznych, gdzie ważne jest, jak szeroki kąt widzenia ma dany system. Więc mówienie o powiększeniu kątowym w kontekście α to nie jest najlepszy pomysł, bo to nie odnosi się do wymiarów obiektu bezpośrednio. Podobnie z powiększeniem poprzecznym, które odnosi się do rozmiaru obrazu w kierunku prostopadłym do naszego widzenia, też się tutaj nie sprawdza. Powiększenie wizualne w sumie nie ma zastosowania w precyzyjnych obliczeniach, bo to bardziej subiektywne postrzeganie przez obserwatora, a nie konkretna miara. Warto znać te różnice, żeby nie wpadać w pułapki myślowe, które mogą prowadzić do błędów w analizie optyki.

Pytanie 27

W urządzeniach optycznych, aby uzyskać efekt odwrócenia obrazu, nie wykorzystuje się

A. układu pryzmatycznego Porro II-go typu

B. pryzmatu dachowego Lemana

C. układu pryzmatycznego Porro I-go typu

D. pryzmatu dachowego Schmidta

Układ pryzmatyczny Porro I-go i II-go rodzaju oraz pryzmat dachowy Lemana są szeroko stosowane w przyrządach optycznych do uzyskiwania efektu odwrócenia obrazu. Pryzmaty te, poprzez swoje specyficzne kształty i zastosowanie, pozwalają na skuteczne przekształcenie obrazu z odwróconego na prosty, co jest niezbędne w wielu zastosowaniach. Na przykład, pryzmat Porro I-go rodzaju działa na zasadzie dwóch odbić, które pozwalają na zachowanie kierunku i odwrócenie obrazu, co jest fundamentalne w lornetkach. W przypadku pryzmatu dachowego Lemana, jego konstrukcja zapewnia bardzo kompaktowe urządzenia optyczne, które również skutecznie odwracają obraz. Z kolei pryzmat dachowy Schmidta, który nie jest zaprojektowany do tego celu, nie spełnia wymogów dotyczących uzyskania poprawnego obrazu. Wybór niewłaściwego pryzmatu może prowadzić do zniekształcenia obrazu, co może być mylące dla użytkowników, którzy mogą sądzić, że jakikolwiek pryzmat dachowy będzie działał na tych samych zasadach, co te z systemów Porro. Kluczowe jest zrozumienie, że nie każdy pryzmat dachowy ma zdolność do odwracania obrazu, a dobór odpowiedniego układu optycznego powinien być uzależniony od specyficznych wymagań użytkownika i zastosowania. Zatem wiedza na temat budowy i funkcji pryzmatów jest niezbędna do prawidłowego wykorzystania technologii optycznych.

Pytanie 28

W urządzeniach optycznych na panewkach prostych łożysk ślizgowych nie wykorzystuje się

A. mosiądzu

B. stopów aluminium

C. brązu

D. materiałów syntetycznych

Wybór mosiądzu, brązu czy tworzyw sztucznych jako materiałów do panewki prostych łożysk ślizgowych w przyrządach optycznych może wydawać się na pierwszy rzut oka właściwy, ale każda z tych opcji ma swoje ograniczenia. Mosiądz, będący stopem miedzi i cynku, charakteryzuje się dobrymi właściwościami mechanicznymi oraz odpornością na korozję, co czyni go odpowiednim materiałem w różnych zastosowaniach inżynieryjnych. W łożyskach ślizgowych mosiądz jest często stosowany, ale nie zawsze w kontekście precyzyjnych urządzeń optycznych, gdzie wymagana jest wysoka dokładność. Z kolei brąz, będący stopem miedzi z cyną, ma lepsze właściwości ślizgowe i odporność na zużycie, co sprawia, że jest preferowany w przypadku łożysk o dużym obciążeniu. Tworzywa sztuczne, choć lekkie i odporne na korozję, mogą nie zapewniać wymaganej sztywności i stabilności w precyzyjnych zastosowaniach optycznych. Typowym błędem jest zakładanie, że wszystkie materiały metalowe są równoważne; w rzeczywistości ich właściwości tribologiczne i mechaniczne są kluczowe dla długowieczności i wydajności urządzeń. Dlatego tak ważne jest zrozumienie, że stopy aluminium, niezależnie od ich atrakcyjności z punktu widzenia wagi, nie są optymalnym wyborem, gdyż mogą prowadzić do szybszego zużycia i uszkodzenia elementów, co w konsekwencji obniża jakość i precyzję pracy przyrządów optycznych.

Pytanie 29

Aby dostosować regulację dioptryczną w okularach instrumentów optycznych, należy wykorzystać

A. kolimator szerokokątny

B. dynametr Ramsdena

C. lunetkę dioptryczną

D. lunetę autokolimacyjną

Wybór lunety autokolimacyjnej do regulacji dioptryjnej w okularach optycznych jest niewłaściwy, ponieważ ten przyrząd został zaprojektowany głównie do precyzyjnego pomiaru kątów i ustawień w geodezji oraz budownictwie, a nie do korekcji wad wzroku. Luneta autokolimacyjna działa na zasadzie automatycznego pomiaru kątów, co nie ma zastosowania w kontekście ustawiania dioptrii, gdzie konieczne jest bezpośrednie dostosowanie ogniskowej dla konkretnego użytkownika. Dynametr Ramsdena, z kolei, jest przyrządem optycznym używanym do pomiaru długości fal świetlnych, co również nie odpowiada potrzebom regulacji dioptrycznej. Mechanizm jego funkcjonowania nie pozwala na precyzyjne dostosowanie soczewek okularowych do indywidualnych wymagań wzrokowych. Kolimator szerokokątny, choć jest użyteczny w wielu zastosowaniach optycznych, również nie jest przeznaczony do regulacji dioptrii, a jego zastosowanie polega na precyzyjnym ustawieniu kierunku promieniowania świetlnego, co ma znaczenie w kontekście projektów optycznych, a nie bezpośredniego dostosowania okularów. Użytkownicy mogą błędnie interpretować funkcję tych przyrządów, co prowadzi do mylnego wniosku, że są one odpowiednie do ustawiania dioptrii w okularach, podczas gdy ich zastosowanie jest znacznie szersze i różni się od specyficznych potrzeb korekcji wzroku. Kluczowe jest zrozumienie różnicy pomiędzy tymi narzędziami a lunetką dioptryczną, która jest jedynym przyrządem zaprojektowanym specjalnie do tego celu.

Pytanie 30

Na planach wykonawczych elementów optycznych, dwójłomność materiału optycznego jest oznaczana symbolem literowym

A. D

B. K

C. S

D. Z

Odpowiedź D jest prawidłowa, ponieważ dwójłomność materiału optycznego oznacza się w inżynierii optycznej symbolem literowym D. Dwójłomność jest zjawiskiem, które występuje w materiałach optycznych, gdy mają one różne współczynniki załamania w różnych kierunkach. Przykłady materiałów dwójłomnych obejmują kryształy, takie jak kalcyt czy kwarc. W kontekście projektowania elementów optycznych, takich jak soczewki czy pryzmaty, istotne jest uwzględnienie dwójłomności, ponieważ wpływa ona na jakość obrazu i właściwości optyczne systemów. W praktyce, inżynierowie muszą dokładnie określać i dokumentować te właściwości materiałów w rysunkach wykonawczych, aby zapewnić prawidłowe ich zastosowanie w produkcie końcowym. Zastosowanie poprawnych symboli i terminologii jest również zgodne z normami branżowymi, takimi jak ANSI Z136.1, które regulują kwestie związane z projektowaniem i dokumentacją elementów optycznych.

Pytanie 31

Dokładny pomiar średnicy wałka z precyzją ±0,01 mm, pozwala na

A. przymiar liniowy

B. mikrometr zewnętrzny

C. suwmiarka uniwersalna

D. sprawdzian dwugraniczny

Mikrometr zewnętrzny to narzędzie pomiarowe, które umożliwia niezwykle precyzyjne pomiary średnic obiektów, takich jak wałki, z dokładnością do ±0,01 mm. Jego konstrukcja składa się z ruchomego i stałego ramienia oraz skali, co pozwala na bardzo dokładne ustalenie wartości pomiarowej. Mikrometry są powszechnie stosowane w inżynierii mechanicznej, wytwarzaniu elementów maszyn oraz w laboratoriach metrologicznych, gdzie precyzja pomiarów jest kluczowa. Na przykład, w procesie produkcji wałów napędowych, dokładność pomiaru średnicy jest niezbędna do zachowania odpowiednich luzów i dopasowań z innymi elementami. Standardy ISO określają wymagania dotyczące dokładności i kalibracji mikrometrów, co dodatkowo podkreśla znaczenie tego narzędzia w branży. W przypadku mikrometrów zewnętrznych, użytkownicy powinni pamiętać o odpowiednim użytkowaniu i regularnej kalibracji, aby zapewnić długotrwałą dokładność pomiarów.

Pytanie 32

Aby zapobiec wypadnięciu soczewek z oprawki nie wykorzystuje się

A. pierścieni sprężystych

B. zawalcowywania

C. sprężystego wspornika

D. pierścieni dociskowych

Pierścienie dociskowe, pierścienie sprężyste oraz zawalcowywanie to techniki, które są stosowane w różnych kontekstach do zabezpieczania soczewek w oprawach okularowych. Pierścienie dociskowe są popularnym rozwiązaniem, które dzięki odpowiedniemu naprężeniu, skutecznie utrzymują soczewkę na miejscu, co jest szczególnie ważne w przypadku okularów jednoogniskowych oraz progresywnych. Ich zastosowanie opiera się na mechanice, gdzie ścisłe dopasowanie pomiędzy soczewką a oprawą minimalizuje ryzyko wypadnięcia. Z kolei pierścienie sprężyste, choć mogą być użyteczne w innych zastosowaniach, w kontekście okularów nie są standardem, ponieważ mogą nie zapewniać odpowiedniego wsparcia dla soczewek o różnych profilach. Zawalcowywanie to technika, która polega na formowaniu krawędzi oprawy, co pozwala na mocne osadzenie soczewki, ale wymaga precyzyjnego wykonania, aby uniknąć uszkodzeń soczewki. Niepoprawne podejście do wyboru metod mocowania soczewek może prowadzić do typowych błędów, takich jak niedostateczna stabilność soczewek, co może skutkować ich wypadaniem podczas codziennego użytkowania. Ważne jest, aby każdy projektant okularów stosował sprawdzone rozwiązania, które są zgodne z aktualnymi standardami branżowymi, co zapewnia bezpieczeństwo i komfort użytkowania.

Pytanie 33

Polerowanie elementów optycznych wykonanych ze szkła organicznego odbywa się z użyciem wodnej zawiesiny tlenku

A. ceru

B. chromu

C. aluminium

D. cyny

Polerowanie elementów optycznych ze szkła organicznego przy użyciu wodnej zawiesiny tlenku ceru (CeO₂) jest standardową praktyką w przemyśle optycznym. Cer jest materiałem o doskonałych właściwościach polerskich, dzięki czemu skutecznie usuwa mikroskalowe niedoskonałości powierzchni szkła organicznego, co pozwala na osiągnięcie wysokiej jakości optycznej. Tlenek ceru ma zdolność do tworzenia mikroskopijnych, gładkich powierzchni, co jest kluczowe w zastosowaniach wymagających precyzyjnego przetwarzania optycznego, takich jak soczewki, pryzmaty czy inne elementy optyczne. Standardy branżowe, takie jak ISO 10110, podkreślają znaczenie uzyskiwania odpowiednich parametrów optycznych, co można osiągnąć poprzez odpowiednie techniki polerowania. Ponadto, tlenek ceru jest szeroko stosowany w różnych procesach, w tym w polerowaniu szkieł i kryształów w branży jubilerskiej, co potwierdza jego wszechstronność i efektywność. Zastosowanie ceru w polerowaniu podkreśla również rozwój technologii materiałowej, gdzie poszukuje się optymalnych rozwiązań dla zwiększenia precyzji i jakości. Takie praktyki przyczyniają się do podnoszenia standardów jakości w produkcie końcowym, co jest niezbędne w nowoczesnym przemyśle optycznym.

Pytanie 34

Przedstawione na rysunku wskazanie mikrometru wynosi

A. 18,82 mm

B. 18,33 mm

C. 22,33 mm

D. 18,73 mm

Wynik mikrometru wynoszący 18,82 mm jest poprawny, ponieważ odczyt ten odnosi się do precyzyjnego pomiaru średnicy lub grubości elementów mechanicznych, co jest kluczowe w wielu zastosowaniach inżynieryjnych. Mikrometr, jako narzędzie pomiarowe, zapewnia wysoką dokładność, co czyni go niezastąpionym w procesach produkcyjnych i kontroli jakości. Używając mikrometru, należy zawsze upewnić się, że narzędzie jest prawidłowo skalibrowane, a także, że pomiar jest wykonywany z zachowaniem odpowiednich technik, takich jak delikatne dociskanie szczęk mikrometru, aby uniknąć deformacji mierzonych elementów. W praktyce, poprawny odczyt mikrometru wpływa na dalsze etapy obróbcze, takie jak frezowanie czy toczenie, gdzie precyzja jest kluczowa dla jakości finalnego produktu. Odczyt 18,82 mm stanowi przykład umiejętnego posługiwania się narzędziem, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w inżynierii mechanicznej i metrologii.

Pytanie 35

Elementy optyczne o okrągłych kształtach powinny być czyszczone przesuwając tampon

A. wzdłuż dłuższej krawędzi

B. wzdłuż krótszej krawędzi

C. ruchem okrężnym do centrum powierzchni

D. ruchem okrężnym od centrum powierzchni

Ruch kolisty od środka to naprawdę dobra metoda na czyszczenie okrągłych elementów optycznych. Dzięki temu siła czyszcząca rozkłada się równomiernie, co zmniejsza ryzyko porysowania. A jak to działa? Zanieczyszczenia są ściągane do środka, nie na zewnątrz, więc nie rozprzestrzeniamy ich na krawędzie. Na przykład, przy czyszczeniu soczewek w aparatach, to mega ważne, bo zarysowania mogą naprawdę zepsuć zdjęcia. W branży mówimy o tym, że istnieją standardy, jak ISO 10110, które pokazują, jak istotne jest dobre czyszczenie optyki. To wszystko wpływa na to, jak długo te elementy będą nam służyły i jak dobre będą zdjęcia. Używając tej techniki, chronimy je przed zabrudzeniami, które mogą negatywnie wpłynąć na ich działanie. Na pewno warto się tego trzymać!

Pytanie 36

W mikroskopowych systemach mikro-makro ruchu pionowego stolika zapewniają przekładnie

A. zębate

B. hydrostatyczne

C. cierne

D. cięgnowe

Przekładnie zębate są kluczowym elementem w mechanizmach mikroskopowych, umożliwiając precyzyjne i efektywne regulowanie ruchu pionowego stolika. W tego typu przekładniach zębate dopasowanie zębów kół zębatych pozwala na przenoszenie napędu z jednego elementu na drugi przy minimalnych stratach energii. Dzięki temu, użytkownik może z łatwością wykonywać drobne korekty pozycji obiektu obserwacyjnego, co jest niezwykle istotne w pracy z mikroskopami. Zębate przekładnie są preferowane w zastosowaniach, gdzie wymagana jest duża precyzja, co znajduje swoje odzwierciedlenie w standardach jakości takich jak ISO 9001. W praktyce, w mikroskopach laboratoryjnych czy przemysłowych, przekładnie zębate zapewniają stabilność i powtarzalność ustawień, co jest kluczowe dla uzyskania dokładnych wyników obserwacji. Wykorzystanie zębatych mechanizmów w mikroskopii także pozwala na wykorzystanie automatyzacji, co zwiększa efektywność pracy i może wpłynąć na wyniki badań.

Pytanie 37

Jaką notację stosuje się dla zasady pasowania luźnego przy stałym otworze?

A. H7/g6

B. G7/h6

C. H7/s6

D. P7/h6

Odpowiedzi P7/h6, H7/s6 oraz G7/h6 są nieprawidłowe, ponieważ nie spełniają kryteriów związanych z zasadą pasowania luźnego. Zapis P7/h6 wskazuje na pasowanie ze sztywnym luzem, co nie odpowiada definicji luzu. Klasa P odnosi się do wymiarów pasujących z dużym luzem, co jest niewłaściwe w kontekście pasowania luźnego. H7/s6 z kolei sugeruje klasę H dla otworu, a 's' dla wałka, co również nie wpisuje się w definicję luzu. Warto pamiętać, że w kontekście pasowań, klasa 's' to pasowanie dość ścisłe, co wprowadza błąd w interpretacji wymagań dotyczących luzu. Ostatnia odpowiedź G7/h6 także nie jest stosowna, ponieważ klasa G dla otworu nie jest używana w kontekście luzu, a skala pasowania sugeruje bardziej strefę tolerancji, a nie luz. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, często wynikają z mylenia pojęć luzu i pasowania, co może prowadzić do nieprawidłowego doboru wymiarów w inżynierii. Poprawne zrozumienie pasowań luźnych oraz ich zastosowanie w praktyce jest kluczowe dla projektowania i wykonawstwa w wielu branżach, od automatyki po budowę maszyn.

Pytanie 38

Aby przeprowadzić kontrolę pęcherzykowatości szkła optycznego, konieczne jest użycie oświetlenia

A. równoległego do kierunku patrzenia

B. rozproszonego

C. skośnego

D. prostopadłego do kierunku patrzenia

Stosowanie oświetlenia rozproszonego nie jest optymalnym rozwiązaniem w kontekście kontroli pęcherzykowatości szkła optycznego. Oświetlenie to, choć może wydawać się korzystne w kontekście równomiernego oświetlenia powierzchni, nie dostarcza wystarczającego kontrastu do identyfikacji defektów takich jak pęcherzyki. Pęcherzyki w szkle optycznym, jako drobne niedoskonałości, wymagają skoncentrowanego światła, aby ich krawędzie były wyraźnie widoczne. Oświetlenie skośne, z kolei, może prowadzić do zniekształceń w percepcji obrazów, ponieważ światło padające pod kątem może ukrywać niektóre niedoskonałości, tworząc iluzję gładkości powierzchni. W praktyce, światło równoległe do kierunku obserwacji również nie jest zalecane, ponieważ może doprowadzić do odbicia, które zniekształca wizualizację ewentualnych defektów. Warto zauważyć, że profesjonalne inspekcje optyczne często opierają się na standardach, które jasno określają najlepsze praktyki dotyczące oświetlenia. Typowe błędy myślowe w tym kontekście to na przykład zbyt duża pewność co do skuteczności oświetlenia rozproszonego lub skośnego, które w rzeczywistości mogą maskować wady, zamiast je uwidaczniać. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że właściwy dobór oświetlenia ma fundamentalne znaczenie dla precyzyjnej oceny jakości szkła optycznego.

Pytanie 39

Który rodzaj zniekształcenia obrazu jest skutkiem aberracji sferycznej?

A. Rozmycie krawędzi obrazu

B. Zmiana kolorów na krawędziach

C. Zakłócenia w kształcie obrazu

D. Podwójne kontury

Aberracja sferyczna jest jednym z powszechnych problemów w optyce, szczególnie w soczewkach i zwierciadłach sferycznych. Wynika ona z tego, że promienie światła przechodzące przez różne części soczewki ogniskują się na różnych odległościach od osi optycznej. W praktyce skutkuje to rozmyciem obrazu, ponieważ promienie światła nie zbiegają się w jednym punkcie, co jest idealne dla ostrego obrazu. W branży optycznej jest to szczególnie istotne, gdy projektuje się układy optyczne do precyzyjnych zastosowań, takich jak mikroskopy czy teleskopy. W takich przypadkach stosuje się soczewki asferyczne lub inne korekcyjne elementy optyczne, aby zminimalizować ten efekt. Przykładem praktycznego zastosowania wiedzy o aberracjach sferycznych jest projektowanie soczewek w aparatach fotograficznych, gdzie ostrość obrazu jest kluczowa. Wiedza o aberracjach sferycznych pozwala projektantom optyki na lepsze dostosowanie sprzętu do potrzeb użytkowników, eliminując niepożądane rozmycie i poprawiając jakość obrazu.

Pytanie 40

Który z poniższych materiałów jest używany do polerowania pryzmatów?

A. Tlenek ceru

B. Tlenek chromu

C. Biel cynowa

D. Wapno wiedeńskie

Tlenek ceru (CeO2) jest materiałem powszechnie stosowanym do polerowania pryzmatów ze względu na swoje wyjątkowe właściwości chemiczne i fizyczne. Działa jako bardzo efektywny środek polerski, który dzięki swoim drobnym cząstkom jest w stanie usunąć mikroskopijne niedoskonałości powierzchni szkła, co jest kluczowe w kontekście optyki. Użycie tlenku ceru w procesach polerskich pozwala na uzyskanie niezwykle gładkich powierzchni, co przekłada się na poprawę jakości obrazów generowanych przez pryzmaty. W praktyce, tlenek ceru jest często wykorzystywany w produkcji soczewek, luster oraz pryzmatów dla sprzętu optycznego, w tym teleskopów i mikroskopów. Standardy branżowe, takie jak ISO 10110, podkreślają znaczenie dokładności i precyzji w obróbce optycznej, co czyni tlenek ceru materiałem pierwszego wyboru w wielu zastosowaniach, gdzie precyzja jest kluczowa. Dodatkowo, tlenek ceru jest preferowany z uwagi na swoją dostępność oraz efektywność kosztową w porównaniu z innymi materiałami polerskimi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej