Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 09:59
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 10:17

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Koszt wydrukowania 500 egzemplarzy ulotek w formacie A5 wynosi 150 zł netto. Jaka jest cena netto jednej ulotki?

A. 20 gr

B. 40 gr

C. 30 gr

D. 28 gr

Koszt wydrukowania 500 sztuk ulotek wynosi 150 zł netto, co oznacza, że aby znaleźć cenę netto jednej ulotki, należy podzielić całkowity koszt przez liczbę ulotek. Zatem, 150 zł podzielone przez 500 sztuk daje 0,30 zł, czyli 30 groszy za sztukę. To podejście jest zgodne z podstawową zasadą kalkulacji kosztów w branży poligraficznej, gdzie kluczowe jest zrozumienie jednostkowych kosztów produkcji. Przykład ten ilustruje również, jak ważne jest dokładne wyliczenie kosztów jednostkowych, co ułatwia późniejsze podejmowanie decyzji dotyczących cen sprzedaży, marż oraz budżetowania kampanii reklamowych. Dobrze jest pamiętać, że umiejętność kalkulacji kosztów produkcji jest nieoceniona w zarządzaniu projektami poligraficznymi oraz w skutecznym planowaniu marketingowym. Ponadto, wiedza ta pozwala na lepsze negocjacje z drukarniami i dostawcami usług drukarskich, co może prowadzić do oszczędności w trakcie realizacji projektów.

Pytanie 2

Wkład przedstawionej na rysunku oprawy skompletowano metodą

A. składka na składkę.

B. wkład we wkład.

C. składka w składkę.

D. składka na okładkę.

Odpowiedź 'składka w składkę' jest poprawna, ponieważ w procesie kompletowania książek, metoda ta polega na wkładaniu poszczególnych składek (złożonych arkuszy papieru) jedna w drugą, co tworzy zintegrowany wkład. Taka technika jest powszechnie stosowana w introligatorstwie i ma na celu zapewnienie trwałości oraz estetyki publikacji. W praktyce, podczas korzystania z metody 'składka w składkę', ważne jest, aby każda składka była dokładnie złożona, co pozwala na uzyskanie równych krawędzi i minimalizację ryzyka uszkodzenia. Warto zwrócić uwagę, że w przypadku użycia tej metody, składki są często zszywane lub klejone, co dodatkowo wzmacnia całą oprawę. Standardy branżowe, takie jak ISO 12647, definiują parametry jakościowe dla tego typu produkcji, co potwierdza znaczenie poprawnego zastosowania tej metody w procesie introligatorskim. Dodatkowo, znajomość różnych technik składania i ich zastosowania w praktyce jest kluczowa dla każdego introligatora, co pozwala na tworzenie produktów zgodnych z oczekiwaniami klientów.

Pytanie 3

Ile zestawów arkuszy wydawniczych można otrzymać z maszynopisu, który zawiera poemat składający się z 10 500 wersów?

A. 15 szt.

B. 9 szt.

C. 12 szt.

D. 6 szt.

Odpowiedź 15 arkuszy wydawniczych z maszynopisu zawierającego 10 500 wersów jest poprawna, ponieważ standardowa praktyka w branży wydawniczej określa, że jeden arkusz wydawniczy to 16 stron tekstu. Przy założeniu, że każdy wers zajmuje średnio jedną stronę, możemy oszacować, że 10 500 wersów zajmuje 10 500 stron. Dzieląc tę liczbę przez 16, otrzymujemy wynik 656,25 arkuszy. W praktyce, licząc arkusze jako całość, możemy zaokrąglić tę wartość do góry, co daje nam 657 arkuszy. Jednak w kontekście wydania książkowego lub publikacji literackiej, konieczne jest uwzględnienie formatowania, marginesów oraz odpowiedniego podziału tekstu, co sprawia, że trzeba obliczyć ilość arkuszy na podstawie wersów. Dlatego, mając na uwadze różne czynniki, takie jak styl literacki i układ graficzny, uzyskujemy w rezultacie sumaryczną liczbę 15 arkuszy, co jest zgodne z minimalnymi wymaganiami wydawniczymi, aby tekst był klarowny i estetycznie prezentowany.

Pytanie 4

Impozycja to inaczej nazywana

A. wektoryzacja grafiki bitmapowej

B. montaż elektroniczny

C. korekcja barwna grafiki bitmapowej

D. rastrowanie obrazu ciągłotonalnego

Impozycja to proces wmontowywania różnych elementów graficznych w jeden spójny obraz, co jest kluczowe w montażu elektronicznym. W kontekście produkcji wideo oraz grafiki, impozycja odnosi się do łączenia warstw wizualnych w celu uzyskania finalnego efektu, na przykład w programach do edycji filmów, takich jak Adobe Premiere Pro czy Final Cut Pro. Jednym z zastosowań impozycji jest tworzenie efektów specjalnych, gdzie różne warstwy wideo są łączone w celu osiągnięcia pożądanego rezultatu wizualnego. Dobre praktyki w montażu obejmują umiejętność zarządzania tymi warstwami, co pozwala na uzyskanie estetycznych i funkcjonalnych rezultatów. Ponadto impozycja pozwala na precyzyjne dostosowanie parametrów takich jak przezroczystość, kolor czy rozmiar poszczególnych elementów, co jest niezbędne w profesjonalnej produkcji multimedialnej. Zrozumienie impozycji jest nie tylko istotne dla operatorów montażu, ale również dla grafików, którzy współpracują z wideo, aby zapewnić spójność wizualną i wysoką jakość końcowego produktu.

Pytanie 5

Kierunek włókien w papierowej etykiecie przeznaczonej do przyklejania na butelkę powinien być

A. ukośny w stosunku do wysokości etykiety.

B. dowolny w stosunku do wysokości etykiety.

C. prostopadły do wysokości etykiety.

D. równoległy do wysokości etykiety.

Temat kierunku włókien w papierze etykietowym jest często pomijany, a to bardzo ważny technicznie aspekt. Jeśli wybierzemy kierunek prostopadły do wysokości etykiety, to niestety papier będzie miał tendencję do wyginania się w poprzek – szczególnie podczas naklejania na obłe powierzchnie, jak butelka. Efektem są charakterystyczne fałdy i "uszy" na bocznych krawędziach, które nie tylko wyglądają nieestetycznie, ale też mogą powodować odklejanie się etykiety w wilgotnym środowisku. Kierunek ukośny z kolei daje jeszcze mniej przewidywalne rezultaty – papier staje się podatny na zniekształcenia w różnych kierunkach, przez co etykieta może się wyginać, a nawet pękać na narożnikach, szczególnie gdy materiał nie jest zbyt elastyczny. Wybór kierunku włókien "dowolnego" to dość częsty błąd myślowy, wynikający z braku świadomości, że papier to materiał anizotropowy – jego właściwości bardzo się różnią w zależności od kierunku włókien. Praktyka pokazuje, że ignorowanie tego aspektu prowadzi do reklamacji i niezadowolenia klientów końcowych. Wielu początkujących drukarzy uważa, że skoro papier etykietowy jest cienki, to kierunek włókien nie ma znaczenia. Nic bardziej mylnego – nawet subtelna różnica w ułożeniu włókien przekłada się na trwałość przylegania, odporność na wilgoć i ogólny wygląd produktu. Standardy branżowe nie pozostawiają wątpliwości – włókna muszą być ułożone równolegle do wysokości etykiety, aby uzyskać optymalny efekt zarówno podczas aplikacji, jak i w trakcie użytkowania butelki. Z mojego doświadczenia wynika, że nieprzestrzeganie tej reguły może zniweczyć cały efekt wizualny, nawet jeśli sam druk jest perfekcyjny.

Pytanie 6

Który wzór stosuje się do przybliżonego przeliczania miar typograficznych na metryczne?

A. 3/8 x ilość punktów.

B. 9/3 x ilość punktów.

C. 3/8 x ilość punktów.

D. 8/11 x ilość punktów.

Wybór odpowiedzi, która nie jest odpowiedzią A, wskazuje na nieporozumienie dotyczące przeliczeń jednostek typograficznych na metryczne. W typografii kluczowe jest zrozumienie, że punkt typograficzny nie jest jednostką stałą w każdym kontekście, a jego wartość może się różnić w zależności od używanego systemu. Wybierając inne odpowiedzi, można błędnie przyjąć, że inne proporcje lub wzory, jak np. stosowanie punktu calowego lub przeliczania w oparciu o inne wartości, są odpowiednie. Typowe błędy myślowe, prowadzące do takich wniosków, to na przykład założenie, że przeliczenia z jednostek anglosaskich na metryczne można stosować w sposób sacrosanktywny, bez uwzględnienia specyfiki danego kontekstu typograficznego. Ponadto, nie rozumienie różnicy pomiędzy różnymi systemami pomiaru może prowadzić do niezgodności w projektach graficznych oraz ich późniejszej produkcji. Zła interpretacja jednostek może skutkować niedokładnościami w finalnych materiałach, co wpływa na ich jakość. W świecie typografii, gdzie precyzja jest kluczowa, znajomość właściwych wzorów przeliczeniowych oraz ich zastosowań w praktyce jest niezbędna dla osiągnięcia profesjonalnych rezultatów.

Pytanie 7

W kontekście cyfrowego przygotowania do druku, zalewki dla wektorowych elementów publikacji ustala się podczas

A. przygotowania tekstów w edytorze

B. przygotowywania pliku postscriptowego

C. obróbki bitmap

D. naświetlania formy drukowej

Odpowiedź dotycząca przygotowywania pliku postscriptowego jest prawidłowa, ponieważ to na etapie tworzenia plików PostScript definiuje się zalewki wektorowych elementów w publikacjach. Pliki te są standardem w prepressie i stanowią istotny krok w procesie przygotowania do druku. Zalewki, czyli obszary kolorów, które mają być nałożone na obiekty wektorowe, są precyzyjnie opisywane w kodzie PostScript, co pozwala na ich odpowiednie renderowanie podczas procesu druku. W praktyce, zastosowanie zalewki wpływa na jakość wydruku, a także na jego estetykę. Na przykład, w przypadku grafik wektorowych, takich jak logotypy, właściwe zdefiniowanie zalewki może zapobiec problemom z krawędziami i przejrzystością kolorów. Standardy branżowe, takie jak PDF/X, również opierają się na odpowiednim przygotowaniu plików PostScript w kontekście druku, co czyni tę wiedzę kluczową dla profesjonalistów zajmujących się grafiką i drukiem.

Pytanie 8

Jaką długość drutu introligatorskiego należy przygotować do oprawy 100 broszur (z użyciem 3 zszywek każda), jeśli długość rozłożonej zszywki wynosi 20 mm?

A. 2 metry

B. 30 metrów

C. 20 metrów

D. 6 metrów

Odpowiedź 6 metrów jest prawidłowa, ponieważ aby obliczyć potrzebną długość drutu introligatorskiego do oprawy 100 broszur, musimy uwzględnić liczbę zszywek oraz długość jednej zszywki. W tym przypadku, każda broszura jest zszywana w trzech miejscach, co daje łącznie 300 zszywek (100 broszur x 3 zszywki). Długość rozłożonej zszywki wynosi 20 mm, co oznacza, że na jedną zszywkę potrzebujemy 20 mm drutu. Zatem całkowita długość drutu wynosi 300 zszywek x 20 mm = 6000 mm, co odpowiada 6 metrom. W praktyce, w branży introligatorskiej ważne jest precyzyjne obliczenie materiałów, aby zminimalizować odpady i zrealizować produkcję w sposób efektywny. Dobre praktyki wymagają także uwzględnienia marginesu na ewentualne błędy podczas cięcia i zszywania, co może również wpłynąć na finalne zapotrzebowanie na drut. Warto pamiętać, że odpowiednie przygotowanie i obliczenia są kluczowe dla jakości końcowego produktu i satysfakcji klienta.

Pytanie 9

Która technika tworzenia obiektów graficznych pozwala uzyskiwać efekty przedstawione na ilustracji?

A. Rozpylanie symboli.

B. Generator kształtów.

C. Tworzenie przejść.

D. Cięcie na plasterki.

Wybierając inne techniki, które nie są związane z tworzeniem przejść, można łatwo zagubić się w zrozumieniu ich możliwości i zastosowań. Cięcie na plasterki, mimo że to technika wykorzystywana w edycji grafiki, koncentruje się na dzieleniu obrazów na mniejsze segmenty. Jest to podejście bardziej statyczne, które nie pozwala na uzyskanie efektów płynnych przejść między kształtami czy kolorami. Takie podejście często prowadzi do zamiany wrażeń wizualnych na coś bardziej sztywnego, co nie odpowiada nowoczesnym trendom w projektowaniu. Rozpylanie symboli natomiast to technika stosowana do masowego tworzenia obiektów graficznych, ale nie generuje ona bezpośrednich efektów przejściowych, które są kluczowe w przedstawionym przykładzie. Generator kształtów, mimo że jest przydatny w kreowaniu złożonych form, również nie dostarcza możliwości uzyskania płynnych przejść. Warto jest zrozumieć, że wybór odpowiedniej techniki graficznej powinien być oparty na potrzebach projektu i zamierzonych efektach wizualnych. Nieprawidłowy wybór może prowadzić do stworzenia rozwiązań, które nie spełniają oczekiwań wizualnych oraz nie są zgodne z aktualnymi standardami branżowymi, co może negatywnie wpłynąć na odbiór całości projektu.

Pytanie 10

Boczek, nagłówek, okno, drabinka to cechy charakterystyczne dla układu

A. tabel formularzowych

B. czworaków tytułowych

C. wzorów matematycznych

D. tekstów wprowadzających

Boczek, główka, okienko oraz drabinka to kluczowe elementy, które są charakterystyczne dla tabel formularzowych. Tabele formularzowe to struktury, które umożliwiają organizację danych w przejrzysty sposób, co jest niezwykle istotne w kontekście zbierania i przetwarzania informacji. Boczek to część tabeli, która może zawierać nagłówki kolumn, a główka odnosi się do nagłówka samej tabeli, który zazwyczaj wskazuje ogólny temat lub cel danych. Okienko to z kolei obszar przeznaczony do wpisywania danych, podczas gdy drabinka często odnosi się do sposobu prezentacji złożonych danych w formie wielopoziomowej. W praktyce, tabele formularzowe są szeroko stosowane w aplikacjach do zarządzania danymi, takich jak arkusze kalkulacyjne czy bazy danych, umożliwiając użytkownikom łatwe wprowadzanie, edytowanie oraz analizowanie danych. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, dobrze zaprojektowane tabele powinny być intuicyjne i estetyczne, co zwiększa ich użyteczność oraz efektywność w codziennym użytkowaniu.

Pytanie 11

Rysunek obrazuje

A. zmianę trybu kolorów.

B. eksportowanie pliku.

C. skalowanie zdjęcia.

D. zmianę rozdzielczości zdjęcia.

Zmiana trybu kolorów to jeden z podstawowych kroków w pracy z grafiką komputerową, zwłaszcza gdy przygotowujemy plik do różnych mediów. Zdjęcia oraz grafiki na ekranach komputerów czy smartfonów wyświetlane są zazwyczaj w trybie RGB, który odpowiada za barwy generowane przez światło. Natomiast przygotowując grafikę do druku, warto przełączyć jej tryb na CMYK, bo właśnie ten model kolorów jest standardem w poligrafii i lepiej oddaje to, jak farby będą się mieszać na papierze. Na przedstawionym obrazie widać wyraźnie, że użytkownik w menu programu graficznego wybiera właśnie CMYK – to jest typowe działanie przed wysłaniem projektu do drukarni. Moim zdaniem warto znać podstawowe różnice między trybami i pamiętać, że konwersja z RGB do CMYK może spowodować drobne zmiany w wyglądzie niektórych kolorów. Praktyczna rada: zawsze dobrze jest sprawdzić efekt tej zmiany przed finalnym zapisaniem pliku do druku, bo nie wszystkie intensywne kolory z RGB będą równie żywe w CMYKu. Pozwala to uniknąć nieporozumień, a jednocześnie wpasowuje się w dobre praktyki branżowe – większość profesjonalnych grafików pracuje właśnie w ten sposób, mając na uwadze końcowe przeznaczenie obrazu.

Pytanie 12

Ile egzemplarzy form drukowych trzeba przygotować do druku wielobarwnego folderu reklamowego dwustronnego, stosując technikę druku z obracaniem arkusza?

A. 8

B. 2

C. 10

D. 6

Odpowiedź 8 jest prawidłowa, ponieważ w przypadku wydrukowania wielobarwnego dwustronnego folderu reklamowego przy użyciu druku z odwracaniem arkusza, konieczne jest przygotowanie odpowiednich form drukowych dla każdej strony folderu oraz dla każdej strony kolorów. Folder reklamowy, zakładając, że ma cztery strony, wymaga 2 form drukowych dla każdej strony (przód i tył) oraz po jednej formie dla każdej z czterech kolorów (zazwyczaj CMYK). Dlatego 2 formy na stronę, pomnożone przez 4 strony, dają 8 form. W praktyce, takie podejście jest zgodne z branżowymi standardami, które zalecają przygotowywanie form drukowych uwzględniających kolory oraz strony druku, co pozwala na osiągnięcie wysokiej jakości wydruku oraz spójności kolorystycznej w rezultacie. Warto zaznaczyć, że stosowanie druku z odwracaniem arkusza jest często preferowane w produkcji materiałów reklamowych, ponieważ zmniejsza straty papieru oraz obniża koszty produkcji, a także zwiększa efektywność procesu druku.

Pytanie 13

Jakie zastosowanie ma wydruk impozycyjny?

A. w celu porównania kolorów wydrukowanych z próbkami CMYK i Panton

B. do ustalenia kolejności kolorów przy drukowaniu na maszynie

C. dla ostatecznej weryfikacji kolejności stronic oraz poprawności montażu

D. do finalnej oceny jakości wydrukowanych fotografii

Odpowiedź dotycząca ostatecznego sprawdzenia kolejności stronic oraz prawidłowości montażu jest prawidłowa, ponieważ wydruk impozycyjny służy do weryfikacji, czy wszystkie elementy publikacji są odpowiednio rozmieszczone przed rozpoczęciem produkcji. Jest to kluczowy krok, który zapewnia, że finalny produkt będzie zgodny z zamysłem projektanta. Na etapie wydruku impozycyjnego porównuje się wszystkie strony w formie odpowiadającej rzeczywistemu rozkładowi w druku, co pozwala na dostrzeżenie potencjalnych błędów, takich jak nieprawidłowy układ, pomyłki w numeracji stron, czy niezgodności w montażu. Przykładem może być książka, gdzie odpowiednie strony muszą być zestawione w konkretnej kolejności, aby po złożeniu całość była spójna. Działania te są zgodne z praktykami branżowymi, które podkreślają znaczenie etapu impozycyjnego jako zabezpieczenia przed kosztownymi błędami w późniejszych etapach druku. Warto również zaznaczyć, że w kontekście druku offsetowego, przyjęte standardy jakości, takie jak Fogra, zalecają przeprowadzanie tego typu kontroli na etapie prepress, aby zminimalizować ryzyko błędów w produkcji.

Pytanie 14

Narzędzie "Lasso" w aplikacji Adobe Photoshop służy do przeprowadzania na bitmapie operacji graficznej zwanej

A. rozmyciem

B. wypełnianiem

C. kadrowaniem

D. selekcją

Narzędzie 'Lasso' w Adobe Photoshop jest kluczowym elementem w procesie selekcji, co oznacza, że pozwala użytkownikowi na precyzyjne wybieranie obszarów bitmapy do dalszej obróbki. Selekcja umożliwia wydzielanie konkretnych fragmentów obrazu, które można następnie edytować niezależnie od reszty. Przykładowe zastosowania narzędzia Lasso obejmują wycinanie obiektów z tła, umożliwiające stworzenie montażu lub nałożenie efektów na wybrane fragmenty obrazu. Standardy branżowe w grafice komputerowej podkreślają znaczenie precyzyjnej selekcji, ponieważ wpływa to na jakość końcowego produktu. W praktyce, umiejętność efektywnego korzystania z narzędzia Lasso jest niezbędna zarówno w retuszu zdjęć, jak i w tworzeniu grafiki cyfrowej, co czyni je fundamentem dla każdego grafika. Warto również znać różne warianty narzędzia, takie jak Lasso Poligonowe, które pozwala na tworzenie bardziej złożonych selekcji poprzez łączenie linii prostych.

Pytanie 15

Grafika wektorowa to tworzenie obrazu, w którym każdy element graficzny rysunku jest

A. zbiorem pikseli o określonej wielkości, oddalonych od siebie w ściśle określony sposób.

B. obiektem budowanym z płaskich wielokątów (najczęściej trójkątów lub czworokątów), które mają wspólne wierzchołki i krawędzie.

C. opisany przez równanie matematyczne, składający się z punktów o określonych współrzędnych połączonych liniami.

D. sekwencją następujących po sobie obrazów tworzących iluzję ruchu pod warunkiem, że kolejne obrazy są wyświetlane odpowiednio szybko.

Grafika wektorowa to coś, z czym na pewno spotkasz się, jeśli planujesz zajmować się projektowaniem graficznym, DTP albo tworzeniem ilustracji komputerowych. Cała idea polega na tym, że każdy element obrazu – linia, krzywa, kształt czy nawet tekst – jest opisany za pomocą matematycznych wzorów i współrzędnych, a nie przez „kolorowe kropki” jak w grafice rastrowej. Dzięki temu takie grafiki można skalować praktycznie bez końca, nie tracąc przy tym jakości (nie pojawiają się piksele ani zniekształcenia). To dlatego logotypy, ikony czy mapy zazwyczaj robi się właśnie w wektorach (najczęściej w formacie SVG, AI albo EPS). Dobrą praktyką w branży jest używanie narzędzi takich jak Adobe Illustrator czy darmowy Inkscape do tego typu projektów. Moim zdaniem super sprawą jest to, że w grafice wektorowej można łatwo zmieniać kolory, grubości linii czy proporcje bez ryzyka, że coś się zepsuje. Dla porównania – grafika rastrowa (np. zdjęcia w JPG lub PNG) opiera się na pikselach i bardzo szybko traci jakość przy powiększaniu. Warto pamiętać, że grafika wektorowa świetnie się nadaje do druku wielkoformatowego, bo niezależnie od rozmiaru wszystko zawsze wygląda ostro. To chyba jeden z tych tematów, które wydają się trudne, dopóki nie zobaczysz, jak elastyczne i praktyczne jest to podejście.

Pytanie 16

Ile zadrukowanych arkuszy A2 powinien otrzymać pracownik obsługujący złamywarkę, jeżeli wiadomo, że nakład 16-stronicowego czasopisma formatu A4 wynosi 5 000 sztuk, a naddatek technologiczny na procesy introligatorskie wynosi 3%?

A. 5 300 sztuk.

B. 5 150 sztuk.

C. 10 600 sztuk.

D. 10 300 sztuk.

Ta odpowiedź jest słuszna, bo wynika z poprawnej interpretacji procesu produkcji czasopisma w drukarni. Skoro czasopismo ma 16 stron formatu A4, a jeden arkusz A2 po wydrukowaniu i późniejszym złamaniu daje właśnie taki komplet kartek, to na jedno pismo schodzi jeden arkusz. Zatem, przy nakładzie 5 000 egzemplarzy, bazową liczbą będzie właśnie 5 000 arkuszy A2. Ale wiadomo, że w poligrafii zawsze trzeba doliczyć naddatek technologiczny, ten zapas na ewentualne straty, błędy przy cięciu, składaniu czy złamaniu – taki margines bezpieczeństwa. W tym pytaniu naddatek wynosi 3%, więc do 5 000 arkuszy trzeba dodać 3% z tej wartości. Prosty rachunek: 5 000 x 1,03 = 5 150 arkuszy. Ale tu haczyk – pytanie jest o liczbę zadrukowanych arkuszy A2, a na jeden egzemplarz schodzi jeden arkusz, czyli liczbę musimy podwoić, bo A2 = 2xA4 (a nie, to by było przy 8-stronicówkach, a tu 16 – więc na jeden egzemplarz idzie jeden arkusz A2). Ale w rzeczywistości 5 150 to liczba potrzebnych arkuszy przy jednej składce. Ale 16 stron to 2 składki (każda po 8 stron), więc 5 150 x 2 = 10 300 arkuszy. Trochę zamieszania z tymi przeliczeniami, ale w praktyce zawsze się to sprawdza: na każdy egzemplarz czasopisma 16-stronicowego A4 potrzeba dwóch arkuszy A2 (bo z jednego arkusza A2 uzyskujemy 8 stron A4 po złamaniu). Moim zdaniem warto pamiętać o tej zasadzie, bo w pracy drukarza nie ma miejsca na straty przez źle policzone nakłady. Takie liczenie jest codziennością w produkcji poligraficznej – bez tego nie ma szans na sprawną organizację pracy i uniknięcie kosztownych przestojów czy braków. Branżowy standard to zawsze dokładne przeliczanie składek i uwzględnianie naddatków, bo każda pomyłka odbija się potem na całym procesie.

Pytanie 17

Jakie znaczenie ma termin adiustacja?

A. Zaznaczenie na szkicu ustaleń dotyczących składu i łamania publikacji

B. Weryfikacja poprawności tekstu pod kątem merytorycznym oraz stylistycznym

C. Wskazanie błędów w składzie na próbnych odbitkach

D. Złożenie użytków w formie kopiowej

Wszystkie pozostałe odpowiedzi opierają się na błędnych interpretacjach pojęcia adiustacji, które nie odzwierciedlają rzeczywistych procesów wydawniczych. Na przykład, zmontowanie użytków w formę kopiową sugeruje proces łączenia różnych materiałów, co jest bardziej związane z tworzeniem zbiorów dokumentów niż z konkretnymi działaniami adiustacyjnymi. Podobnie, oznaczenie błędów składu na odbitkach próbnych odnosi się do etapu korekty, który następuje po adiustacji, a nie do samego procesu przygotowywania materiału do druku. Z kolei sprawdzanie poprawności tekstu pod względem merytorycznym i stylistycznym nie jest właściwe, ponieważ dotyczy bardziej redakcji niż adiustacji. Adiustacja ma na celu organizację wizualną i strukturalną materiału, a nie ocenę jego treści. W kontekście standardów branżowych, istotne jest, aby rozumieć różnice między tymi pojęciami, gdyż każde z nich pełni inną rolę w procesie wydawniczym. Typowe błędy myślowe w tym przypadku to mylenie etapów pracy nad publikacją oraz brak umiejętności rozróżnienia między różnymi procesami, co może prowadzić do nieefektywnego zarządzania projektem wydawniczym i obniżenia jakości finalnego produktu.

Pytanie 18

Rozmieszczenie materiałów na arkuszu druku to

A. impozycja

B. skalowanie

C. pozycjonowanie

D. dublowanie

Pozycjonowanie, skalowanie oraz dublowanie to terminy, które nie odpowiadają rzeczywistej definicji procesu rozmieszczenia użytków na arkuszu drukarskim. Pozycjonowanie odnosi się do ustalania dokładnej lokalizacji elementów graficznych na stronie, co jest tylko jednym z aspektów projektowania, ale nie obejmuje całego procesu impozycji. Każdy projektant musi zrozumieć, że pozycjonowanie samo w sobie nie zapewnia optymalizacji układu stron w kontekście druku. Skalowanie to proces zmiany rozmiaru obiektów, co również nie jest równoważne impozycji. Proces ten może wpływać na jakość i czytelność druku, ale nie odnosi się bezpośrednio do rozmieszczenia użytków na arkuszu. Dublowanie z kolei odnosi się do powielania elementów, co może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania materiałów i problemów z organizacją zawartości. Zrozumienie tych koncepcji jest istotne, aby unikać typowych błędów, które mogą wynikać z mylenia funkcji i celów tych procesów, co ostatecznie prowadzi do nieefektywnego druku i marnotrawstwa materiałów.

Pytanie 19

Na podstawie kalkulacji wydatków związanych z wydrukiem 20 000 akcydensów na arkuszowej maszynie offsetowej ustalono, że jednostkowy koszt jednego akcydensu wynosi 3,00 zł. W przypadku, gdy zamówienie wzrośnie o 40%, jaki będzie koszt pojedynczego akcydensu?

A. wzrośnie, ponieważ zwiększy się nakład

B. nie zmieni się z uwagi na zbyt mały przyrost nakładu

C. wzrośnie z powodu większej liczby zmian w pracy drukarza

D. spadnie, ponieważ wykorzystana zostanie ta sama liczba form drukowych

Dobra robota! Odpowiedź, że koszt jednostkowy akcydenstu zmniejszy się przy zamówieniu większym o 40%, jest jak najbardziej trafna. To wszystko przez zasadę ekonomii skali. Generalnie, gdy zamawiamy więcej, to jednostkowy koszt produkcji często spada. Na przykład w druku – jeśli zwiększamy zamówienie, ale liczba form pozostaje taka sama, to koszty stałe, jak przygotowanie czy obsługa maszyny, dzielą się na więcej wydruków. Idealnie widać to przy drukowaniu broszur. Przygotowanie formy druku jest drogie, ale przy większej liczbie kopii koszt jednostkowy maleje. Klient wychodzi na tym lepiej, a wiele drukarni chętnie daje rabaty na większe zamówienia, co też zachęca do składania takich. To naprawdę fajna strategia, zwłaszcza w branży, gdzie liczy się efektywność.

Pytanie 20

Na podstawie metody obserwacji, oryginały dzieli się na

A. refleksyjne i transparentne

B. analogowe oraz cyfrowe

C. regularne i nieregularne

D. jednobarwne oraz wielobarwne

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z nieprecyzyjnego rozumienia terminologii stosowanej w analizie oryginałów. Odpowiedzi takie jak "jednobarwne i wielobarwne" odwołują się bardziej do aspektów związanych z kolorem, co jest niewłaściwe w kontekście obserwacji. Warto zauważyć, że sama barwa nie wpływa na sposób, w jaki obiekty są obserwowane, co czyni tę klasyfikację nieadekwatną. Z kolei klasyfikacja "analogowe i cyfrowe" dotyczy formatu przetwarzania danych, a nie sposobu obserwacji oryginału. To podejście koncentruje się na technologii zapisu i przetwarzania sygnałów, co jest kompletnie niezwiązane z analizowanym tematem. Dodatkowo, wybór "regularne i nieregularne" odnosi się do kształtu i struktury obiektów, co nie ma zastosowania w kontekście ich obserwacji. Kluczowym błędem myślowym jest tu pomieszanie różnych kategorii analizy, które prowadzi do niepoprawnych wniosków. Poprawne zrozumienie klasyfikacji wymaga znajomości właściwości fizycznych obiektów oraz ich zachowania w kontekście światła, co jest niezbędne dla prawidłowego przeprowadzania obserwacji w różnych dziedzinach nauki i technologii.

Pytanie 21

Który z parametrów skanera wpływa na jakość oraz precyzję odwzorowanych detali w zeskanowanych obrazach?

A. Rodzaj monitora

B. Rozdzielczość

C. Typ pliku

D. Tempo skanowania

Rozdzielczość jest kluczowym parametrem wpływającym na jakość i dokładność odwzorowywanych szczegółów w skanowanych obrazach. Definiuje ona ilość pikseli w jednostce powierzchni skanowanego materiału, co bezpośrednio przekłada się na zdolność uchwycenia detali. W praktyce, im wyższa rozdzielczość, tym większa liczba pikseli jest wykorzystywana do odwzorowania obrazu, co pozwala na uzyskanie wyraźniejszych i bardziej szczegółowych rezultatów. Na przykład, skanery o rozdzielczości 600 dpi (punktów na cal) będą w stanie uchwycić więcej detali niż te o rozdzielczości 300 dpi. W kontekście profesjonalnych zastosowań, takich jak archiwizacja dokumentów lub skanowanie dzieł sztuki, odpowiednia rozdzielczość jest niezbędna do zachowania wysokiej jakości odwzorowania, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży skanowania. Standardy, takie jak ISO 12647, podkreślają znaczenie rozdzielczości w procesach związanych z precyzyjnym odwzorowaniem, co jest istotne zarówno dla digitalizacji, jak i produkcji materiałów drukowanych.

Pytanie 22

Przedstawiony na rysunku zrzut z ekranu ilustruje

A. ustawianie paginacji.

B. określanie sposobu justowania.

C. tworzenie szablonu tzw. layoutu.

D. definiowanie stylów akapitowych.

Wybór odpowiedzi dotyczącej ustalania sposobu justowania, ustawiania paginacji lub definiowania stylów akapitowych, choć na pierwszy rzut oka może wydawać się właściwy, jest błędny. Justowanie tekstu dotyczy sposobu, w jaki tekst jest rozłożony w obrębie akapitu, co nie ma bezpośredniego związku z procesem tworzenia nowego dokumentu. Ustalenie paginacji to proces dotykający organizacji treści na stronach, natomiast definiowanie stylów akapitowych odnosi się do formatowania tekstu, które jest stosowane już po stworzeniu layoutu. Każda z tych odpowiedzi pomija fundamentalny aspekt, jakim jest tworzenie szablonu layoutu jako całości. Przy projektowaniu dokumentów w programach graficznych kluczowe jest najpierw stworzenie struktury, w której umieszczone zostaną różne elementy, a dopiero później można zająć się ich formatowaniem. Te podejścia są typowymi błędami myślowymi, które mogą wynikać z niepełnego zrozumienia procesu projektowania. W praktyce, dobrze przemyślany layout wymaga wcześniejszego zaplanowania układu treści, co jest niezbędne do osiągnięcia spójności wizualnej oraz efektywności komunikacji wizualnej w dokumentach.

Pytanie 23

Który z poniższych zapisów jest poprawny zgodnie z regułami składu?

A. 273±K

B. 30 ◦C

C. 20ºC

D. 50 %

Odpowiedź 20ºC jest poprawna, ponieważ zgodnie z zasadami składu jednostek miar, użycie stopni Celsjusza oznacza, że temperatura została wyrażona w jednostce zgodnej z międzynarodowym układem jednostek SI. Symbol 'º' przed 'C' wskazuje na jednostkę temperatury i jest poprawnie umiejscowiony. W praktyce, stosowanie jednostek SI, takich jak stopnie Celsjusza, jest kluczowe w naukach przyrodniczych oraz w inżynierii, zwłaszcza w kontekście publikacji naukowych, gdzie precyzja i zgodność z międzynarodowymi standardami są niezbędne. Użycie tej jednostki w dokumentacji technicznej lub raportach badawczych zapewnia, że wszyscy zainteresowani będą mogli jednoznacznie interpretować podawane wartości temperatury, co jest kluczowe w takich dziedzinach jak meteorologia, chemia czy inżynieria mechaniczna. Kolejnym przykładem może być wskazywanie temperatury w procesach przemysłowych, gdzie dokładność i jasność są kluczowe dla bezpieczeństwa i efektywności operacji.

Pytanie 24

Gdzie w publikacji znajduje się informacja o materiałach ikonograficznych?

A. Na stronie redakcyjnej

B. W przypisach bibliograficznych

C. Na stronie wakatowej

D. W bibliografii załącznikowej

No, wybór odpowiedzi wskazującej na inne miejsca z informacjami o materiałach wizualnych jest chyba trochę błędny. Bibliografia to miejsce, gdzie autorzy dają wszystkie źródła, na które się powołują, ale tam nie znajdziesz dokładnych danych o materiałach wizualnych. Strona wakatowa, mimo że może mieć ogłoszenia o pracy, zupełnie nie odnosi się do treści publikacji i nie jest miejscem do pokazywania informacji o ikonografii. Przypisy bibliograficzne mogą mieć odniesienia do ikonografii, ale nie są głównym miejscem prezentacji tych danych; zazwyczaj to tylko noty na marginesach. W edytorstwie ważne jest, by informacje o materiałach wizualnych były w odpowiednim miejscu, bo inaczej można zmylić czytelnika i utrudnić mu zrozumienie całej treści. Dlatego warto pamiętać, że strona redakcyjna to kluczowe miejsce na takie informacje, bo zapewnia przejrzystość i spójność publikacji.

Pytanie 25

W pokazanym na rysunku okienku poleceń dostępnym w programie do składu i łamania tekstu można określić

A. krój pisma i orientację oraz rozmiar strony.

B. krój pisma i oblewanie tekstu.

C. wyłącznie krój pisma.

D. krój pisma i interlinie oraz kerning.

Wybrana odpowiedź jest poprawna, ponieważ okienko poleceń 'Typografia' w programie do składu i łamania tekstu rzeczywiście umożliwia użytkownikowi wybór kroju pisma, regulację interlinii oraz kerningu. Krój pisma to podstawowy element typografii, który wpływa na estetykę oraz czytelność tekstu. Przykładowo, różne kroje pisma mogą być używane w projektach graficznych, aby nadać im określony charakter lub styl. Regulacja interlinii, czyli odstępu między wierszami, jest kluczowa dla przejrzystości tekstu; zbyt mały odstęp może prowadzić do trudności w czytaniu. Kerning, czyli dostosowanie odstępów między poszczególnymi literami, jest istotny dla estetyki tekstu, wpływając na jego ogólną kompozycję. Standardy typograficzne, takie jak te opracowane przez American Institute of Graphic Arts (AIGA), zalecają dbałość o te elementy, aby zapewnić wysoką jakość projektów graficznych oraz komunikację wizualną.

Pytanie 26

Ile separacji barwnych należy przygotować do wykonania offsetowych form drukowych dla druku o kolorystyce 4+1?

A. 1 separację.

B. 8 separacji.

C. 4 separacje.

D. 5 separacji.

Wielu osobom wydaje się, że skoro mówimy o druku kolorowym, to wystarczy przygotować jedną czy cztery separacje, bo przecież CMYK to ciągle te same cztery bazowe kolory. W praktyce jednak druk offsetowy rządzi się swoimi prawami i każda forma drukowa odpowiada dokładnie jednej separacji, niezależnie od tego, czy drukujesz pełen kolor, czy tylko dodatkowy element. Założenie, że wystarczy jedna separacja, wynika często z niezrozumienia procesu – taka odpowiedź byłaby dobra przy naprawdę prostych, monochromatycznych projektach, a nie przy 4+1. Z kolei wybór czterech separacji to typowy błąd wynikający z automatycznego założenia, że CMYK jest standardem i zawsze musimy przygotować tylko te cztery płyty. Jednak opis 4+1 wyraźnie mówi o dodatkowym kolorze, na przykład pantone, lakierze lub innym specjalnym kolorze, który również wymaga własnej separacji i własnej płyty drukowej. To nie jest jakiś kaprys drukarni – technologia po prostu tego wymaga. Zdarzają się też osoby, które myślą, że trzeba przygotować osiem separacji – to chyba najczęściej wynika z mylenia liczby stron, kolorów czy rozbicia projektu na osobne warstwy, czasem też z braku doświadczenia w przygotowaniu plików do druku. W rzeczywistości liczba separacji musi odpowiadać dokładnie liczbie użytych w projekcie kolorów drukowanych osobnymi płytami, zgodnie z dobrymi praktykami DTP i standardami poligraficznymi. W przypadku druku 4+1 zawsze będzie to pięć separacji, bo każdy kolor – czy to CMYK, czy kolor dodatkowy – drukuje się oddzielnie. Mylenie się tutaj prowadzi do problemów produkcyjnych, błędów w druku i frustracji po obu stronach – projektanta i drukarni. Moim zdaniem najlepiej od razu uczyć się tej zasady: jeden kolor = jedna separacja, bez względu na kombinacje i strony arkusza.

Pytanie 27

Jaki jest domyślny format plików w programie Corel Draw?

A. DOC

B. AI

C. CDR

D. INDD

Format CDR (Corel Draw) jest natywnym formatem plików wykorzystywanym przez program Corel Draw, który jest jednym z najbardziej popularnych narzędzi do tworzenia grafiki wektorowej. W odróżnieniu od innych formatów, takich jak AI (Adobe Illustrator), INDD (Adobe InDesign) czy DOC (Microsoft Word), CDR oferuje szereg unikalnych funkcji dostosowanych do potrzeb projektantów graficznych. Pliki CDR mogą zawierać różnorodne elementy, takie jak rysunki wektorowe, teksty, obrazy rastrowe oraz różne efekty graficzne. Przykładem praktycznego zastosowania formatu CDR jest tworzenie logo, broszur czy plakatów, gdzie precyzja i elastyczność edycji są kluczowe. Standardy branżowe podkreślają znaczenie korzystania z natywnych formatów programów, ponieważ zapewniają one najwyższą jakość i pełną funkcjonalność narzędzi projektowych. Użytkownicy Corel Draw powinni być świadomi możliwości eksportu projektów do innych formatów, ale zawsze z zachowaniem oryginalnego CDR dla pełnej edycji.

Pytanie 28

W programie Adobe Photoshop do czego służy „Magiczną różdżkę”?

A. smyczenia obrazu

B. wybierania obrazu

C. rozmywania obrazu

D. deformacji obrazu

Magiczną różdżkę w programie Adobe Photoshop wykorzystuje się do zaznaczania obszarów obrazu o podobnej kolorystyce. Narzędzie to działa na zasadzie detekcji kolorów, co umożliwia szybkie wyodrębnienie fragmentów obrazu, które mają zbliżony odcień i nasycenie. Przykładowo, jeśli chcesz zaznaczyć niebo na zdjęciu, wystarczy kliknąć w jego fragment, a Photoshop automatycznie zaznaczy całą powierzchnię o podobnym kolorze. Użycie tego narzędzia jest szczególnie przydatne przy edytowaniu zdjęć, gdzie precyzyjne zaznaczanie określonych obszarów jest kluczowe dla dalszych działań, takich jak zastosowanie filtrów, zmiana kolorów lub retusz. Praktyka pokazuje, że efektywność Magicznej różdżki wzrasta w przypadku obrazów o wyraźnych kontrastach kolorystycznych. Warto również zaznaczyć, że standardy pracy w dziedzinie edycji graficznej zalecają używanie narzędzi do zaznaczania jako fundamenty skutecznej obróbki, co czyni Magiczną różdżkę istotnym narzędziem w arsenale każdego grafika.

Pytanie 29

Ile punktów typograficznych ma 1 kwadrat?

A. 84 punktom

B. 24 punktom

C. 48 punktom

D. 12 punktom

Odpowiedź, że 1 kwadrat odpowiada 48 punktom typograficznym, jest poprawna i znajduje swoje uzasadnienie w standardach typograficznych. W praktyce, w tradycyjnej typografii, rozmiar „kwadratu” odnosi się do jednostki miary, która jest używana do określenia wielkości litery oraz przestrzeni między nimi. 1 kwadrat to zazwyczaj 1/72 cala, co odpowiada 1 punkowi typograficznemu. W związku z tym, w skali typograficznej, 1 kwadrat odpowiada 48 punktom, co jest szczególnie istotne przy projektowaniu materiałów drukowanych, takich jak książki, czasopisma czy ulotki. W praktyce, wiedza ta jest niezbędna dla grafików i typografów, ponieważ pozwala na precyzyjne dostosowanie wielkości tekstu i układu graficznego, co finalnie wpływa na czytelność i estetykę publikacji. Dobrą praktyką jest również upewnienie się, że używane rozmiary i jednostki są zgodne z przyjętymi standardami, co pozwala na spójność w komunikacji wizualnej.

Pytanie 30

Odtworzenie rzeczywistej skali tonalnej oryginałów w reprodukcji obrazu poprzez punkty różniące się wielkością to

A. interferencja

B. nasycenie

C. rastrowanie

D. chromatyczność

Rastrowanie to proces, który polega na odwzorowaniu rzeczywistej skali tonalnej oryginałów na reprodukcjach obrazów poprzez zastosowanie punktów o różnej wielkości i odległości. W praktyce, technika ta jest fundamentalna w druku graficznym i fotografii cyfrowej. W standardach druku, takich jak CMYK oraz w systemach zarządzania kolorem, kluczowe jest umiejętne wykorzystanie rastrowania w celu uzyskania właściwych odcieni i tonacji. Przykładem zastosowania rastrowania jest drukowanie kolorowych zdjęć w czasopismach, gdzie obrazy są tworzone z mikroskopijnych punktów atramentu, które, w odpowiednich proporcjach, pozwalają na uzyskanie gładkich przejść tonalnych. Warto również zauważyć, że różne techniki rastrowania, takie jak AM (Amplitude Modulation) czy FM (Frequency Modulation), są używane w zależności od efektu, jaki chce się uzyskać. Opanowanie tej techniki jest niezbędne dla każdego profesjonalisty zajmującego się projektowaniem graficznym, ponieważ wpływa na jakość finalnego produktu oraz na zgodność z przyjętymi normami branżowymi.

Pytanie 31

Jaką wartość ma koszt jednostkowy druku kalendarzyków, jeśli drukarnia oszacowała wydruk 300 kalendarzyków listkowych o rozmiarze 85 x 55 mm na arkuszach A3+ na kwotę 120,00 zł?

A. 30 gr

B. 40 gr

C. 25 gr

D. 55 gr

Obliczanie kosztu jednostkowego druku kalendarzyka wymaga znajomości kilku podstawowych zasad matematycznych i ekonomicznych. Widziałem, że dużo osób może się pomylić w obliczeniach przez to, że źle założyli koszty produkcji. Na przykład, odpowiedzi takie jak 30 gr, 55 gr czy 25 gr mogą być skutkiem złego podziału kosztów lub mylnego przeliczenia jednostek. Często zdarza się, że pomija się kluczową wartość całkowitego kosztu druku lub niepoprawnie uwzględnia liczbę wydrukowanych sztuk. Pamiętaj, że w druku, koszt jednostkowy jest super istotny, bo ocenia się rentowność projektów. W praktyce, niektórzy mogą mylić pojęcia o kosztach stałych i zmiennych, a to prowadzi do nieporozumień przy obliczeniach. W tym konkretnym przypadku, ważne jest, aby zrozumieć, że całkowity koszt druku dzieli się przez całkowitą liczbę sztuk, żeby uzyskać właściwą wartość jednostkową. Dlatego warto przy takich obliczeniach jasno określić, jakie wartości bierzemy pod uwagę i jakie operacje matematyczne robimy.

Pytanie 32

Którą operację technologiczną ilustruje zrzut przedstawiony na rysunku?

A. Kontrolę kolorystyczną poszczególnych użytków.

B. Archiwizację prac w postaci cyfrowej.

C. Rasteryzację elementów barwnych publikacji.

D. Rozmieszczenie stronic na arkuszu drukarskim.

Poprawna odpowiedź dotyczy procesu rozmieszczenia stronic na arkuszu drukarskim, znanego jako imposycja. Na zrzucie ekranu widać schemat, który ilustruje, jak strony publikacji powinny być rozmieszczone na dużych arkuszach papieru, co jest kluczowym etapem w przygotowaniu do druku. Imposycja ma na celu optymalizację wykorzystania materiału, zminimalizowanie odpadów i zapewnienie, że po złożeniu, przycięciu i ułożeniu stron, będą one w odpowiedniej kolejności. Standardy branżowe, takie jak PDF/X, kładą duży nacisk na poprawne przygotowanie dokumentów do druku, w tym na odpowiednie rozmieszczenie stronic. Przykładowo, w druku książek czy broszur, imposycja pozwala na jednoczesne drukowanie wielu stron na jednym arkuszu, co znacznie obniża koszty produkcji. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe dla każdego profesjonalisty w dziedzinie poligrafii, ponieważ wpływa na jakość finalnego produktu oraz efektywność produkcji.

Pytanie 33

Jakie są wymiary netto przedmiotu, jeżeli na każdej krawędzi zastosowano 2 mm marginesu, a jego wymiar brutto wynosi 144 x 204 mm?

A. 142 x 202 mm

B. 140 x 200 mm

C. 138 x 198 mm

D. 148 x 208 mm

Poprawna odpowiedź to 140 x 200 mm, co wynika z obliczenia wymiarów netto na podstawie wymiarów brutto i spadów. Wymiary brutto wynoszą 144 mm w szerokości i 204 mm w wysokości. Ponieważ zastosowano spad o 2 mm z każdej strony, należy odjąć 4 mm od szerokości i 4 mm od wysokości. Zatem: \nSzerokość netto: 144 mm - 4 mm = 140 mm \nWysokość netto: 204 mm - 4 mm = 200 mm. \nTo podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży poligraficznej, gdzie spady są uwzględniane w celu zapewnienia, że grafika lub kolor tła sięgają krawędzi gotowego produktu. Zastosowanie odpowiednich wymiarów netto jest kluczowe w procesie druku, by uniknąć białych krawędzi, co jest istotne dla estetyki finalnego produktu. Praktycznie, wiedza ta ma zastosowanie przy przygotowywaniu plików do druku, gdzie dokładne wymiary są niezbędne do uzyskania wysokiej jakości wydruku.

Pytanie 34

Jaki symbol odpowiada rozmiarowi gazety o wymiarach 353 × 500 mm?

A. A5

B. B3

C. A4

D. B4

Symbol B3 odpowiada formatowi gazety o wymiarach 353 × 500 mm, co czyni go odpowiednim dla tego konkretnego wymiaru. Warto zauważyć, że formaty papieru są ustandaryzowane w systemach A i B, gdzie system B jest szerszy i zazwyczaj stosowany w przypadku większych publikacji, takich jak gazety i czasopisma. Format B3, z wymiarami 353 × 500 mm, jest idealny dla wielu zastosowań drukarskich, zwłaszcza w kontekście druku offsetowego, gdzie efektywne wykorzystanie arkuszy papieru jest kluczowe. Przykładem zastosowania formatu B3 może być produkcja gazet, które muszą być łatwe w czytaniu i jednocześnie dobrze edytowalne. W praktyce, znając odpowiedni format, drukarnie mogą optymalizować proces produkcji, co przyczynia się do oszczędności materiałowych oraz czasu. Dodatkowo, umiejętność doboru właściwego formatu papieru jest ważną kompetencją w branży poligraficznej, pomagając w dostosowywaniu projektów do specyficznych potrzeb klientów.

Pytanie 35

Która z kolejnych stron czwartej strony tytułowej jest określana mianem redakcyjnej?

A. Strona czwarta

B. Strona pierwsza

C. Strona druga

D. Strona trzecia

Wybór innych stron czwórki tytułowej jako redakcyjnej jest błędny, ponieważ każda z tych stron ma swoją specyfikę i przeznaczenie. Pierwsza strona zazwyczaj zawiera tytuł dzieła oraz nazwisko autora, co czyni ją najbardziej rozpoznawalnym elementem publikacji. Druga strona często jest miejscem przeznaczonym na spis treści lub wprowadzenie, a zatem nie ma związku z informacjami redakcyjnymi. Trzecia strona może zawierać dedykację lub podziękowania, które są bardziej osobistymi akcentami niż formalnymi informacjami redakcyjnymi. Zrozumienie funkcji każdej z tych stron jest kluczowe dla prawidłowego przygotowania materiałów do druku. Błędne utożsamienie któregokolwiek z tych elementów z czwartą stroną może prowadzić do nieporozumień i braku istotnych informacji w publikacji. W praktyce, przy projektowaniu dokumentów, nieodpowiednia klasyfikacja stron może skutkować nieczytelnością lub brakiem klarowności dla czytelnika, co jest niezgodne z zasadami dobrego projektowania i edycji. Zatem, umiejętność rozróżniania funkcji poszczególnych stron czwórki tytułowej jest niezbędna dla każdej osoby zaangażowanej w proces wydawniczy.

Pytanie 36

Jak nazywa się w języku potocznym błąd łamania tekstu, który polega na pozostawieniu samotnego wiersza akapitowego na końcu łamu?

A. Szewc

B. Bękart

C. Sierota

D. Wdowa

Wybór innych odpowiedzi, takich jak 'Bękart', 'Sierota' i 'Wdowa', wskazuje na nieporozumienie związane z terminologią typograficzną. 'Bękart' to określenie używane w kontekście tekstów, w których pojawiają się nieprzewidziane przerwy w tekście, często w wyniku niewłaściwego łamania. 'Sierota' odnosi się natomiast do wiersza, który znajduje się na początku nowej strony, co także jest błędem typograficznym, ale zupełnie innym od błędu szewca. 'Wdowa' z kolei jest terminem stosowanym do opisania samotnego wiersza na końcu akapitu, ale w kontekście, gdzie wiersz ten nie znajduje się na końcu łamu. Wiele osób myli te pojęcia ze względu na podobieństwo sytuacji w typografii, co może prowadzić do błędnej interpretacji. W praktyce, znajomość tych terminów i umiejętność ich poprawnego stosowania jest kluczowa dla projektantów publikacji, aby unikać nieestetycznych i niezrozumiałych układów tekstu. Często błędy w łamaniu tekstu są wynikiem braku uwagi podczas edycji, co może skutkować negatywnym odbiorem materiałów przez czytelników. Ważne jest, aby przy projektowaniu tekstów, niezależnie od formy, zawsze dążyć do estetyki i funkcjonalności, stosując odpowiednie zasady typograficzne oraz dobre praktyki w zakresie układu tekstu.

Pytanie 37

Jakie będą koszty składu tomiku wierszy liczącego 30 stron, w którym ilustracje zajmują 15 stron, jeśli cena składu jednej strony bez ilustracji to 40 zł, a strona z ilustracją jest droższa o 20%?

A. 1 320 zł

B. 1 160 zł

C. 1 000 zł

D. 1 480 zł

Koszt składu 30-stronicowego tomiku wierszy można obliczyć, uwzględniając różnice w kosztach stron z ilustracjami i bez. Koszt składania jednej strony bez ilustracji wynosi 40 zł. Koszt strony z ilustracją jest o 20% wyższy, co oznacza, że wynosi 40 zł + (0,20 * 40 zł) = 48 zł. W tomiku znajduje się 15 stron z ilustracjami i 15 stron bez. Całkowity koszt składu można więc obliczyć w następujący sposób: (15 stron bez ilustracji * 40 zł) + (15 stron z ilustracjami * 48 zł) = 600 zł + 720 zł = 1320 zł. Taki sposób kalkulacji jest zgodny z praktykami przy tworzeniu publikacji, gdzie różne elementy składu mogą mieć różne koszty w zależności od użytych materiałów i technik. Zrozumienie tych różnic jest istotne dla osób pracujących w branży wydawniczej i projektowej, ponieważ pozwala na dokładniejsze budżetowanie i przewidywanie kosztów produkcji. Warto również zauważyć, że przy większej liczbie stron z ilustracjami, całkowity koszt składu znacznie wzrasta, co może wpłynąć na decyzje dotyczące projektowania i objętości publikacji.

Pytanie 38

Na rysunku przedstawiono cyfry

A. zwykłe.

B. rzymskie.

C. greckie.

D. nautyczne.

Odpowiedź nautyczne jest poprawna, ponieważ cyfry na rysunku są związane z systemem numeracji, który jest stosowany w nawigacji morskiej. Cyfry nautyczne obejmują liczby używane na mapach morskich do oznaczania głębokości wody, przeszkód czy punktów nawigacyjnych. W praktyce, nautyka opiera się na precyzyjnej analizie hodowli cyfrowych, które umożliwiają bezpieczne poruszanie się po wodach. Użycie tych cyfr jest kluczowe, gdyż pozwala na dokładne określenie lokalizacji oraz głębokości, co jest niezbędne do unikania niebezpieczeństw, takich jak mielizny czy skały. Ponadto, w kontekście międzynarodowym, standardy takie jak SOLAS (Międzynarodowa Konwencja o Bezpieczeństwie Życia na Morzu) podkreślają znaczenie stosowania odpowiednich oznaczeń w nawigacji, co potwierdza istotność wiedzy na temat cyfr nautycznych w praktyce zawodowej.

Pytanie 39

Mapy turystyczne klasyfikowane są jako akcydensy

A. wydawnicze

B. informacyjne

C. manipulacyjne

D. przemysłowe

Wybór odpowiedzi dotyczącej map turystycznych jako akcyjnych przemysłowych lub informacyjnych jest błędny, ponieważ nie uwzględnia kontekstu, w jakim mapy te są tworzone i wykorzystywane. Mapy przemysłowe odnoszą się do materiałów wykorzystywanych głównie w kontekście działalności przemysłowej, takich jak mapy zasobów czy infrastruktur przemysłowych, co znacznie różni się od zastosowania map turystycznych, które skupiają się na usługach związanych z turystyką i rekreacją. Z kolei określenie map jako informacyjnych może prowadzić do mylnego wniosku, że ich jedynym celem jest dostarczanie danych, podczas gdy kluczowym aspektem map turystycznych jest ich wydawnicza jakość oraz projektowanie. W dodatku, klasyfikacja ich jako manipulacyjnych nie ma podstaw w kontekście ich funkcji – mapy te nie mają na celu manipulowania opinią publiczną, lecz raczej mają służyć jako narzędzie do orientacji i planowania podróży. Takie błędne rozumienie może wynikać z braku znajomości różnic w typach publikacji oraz ich zastosowania w praktyce. Kluczowe jest zrozumienie, że mapy turystyczne są elementem rynku wydawniczego, który koncentruje się na kreowaniu wartościowych i użytecznych produktów dla użytkowników.

Pytanie 40

Jaki rodzaj czcionki jest najczęściej zalecany do długich tekstów w druku?

A. bezszeryfowa

B. monospace

C. script

D. szeryfowa

Czcionki szeryfowe są najczęściej zalecane do długich tekstów w druku, ponieważ ich charakterystyczne, małe linie lub kreski na końcach liter poprawiają czytelność i prowadzą wzrok przez tekst. Dzieje się tak, ponieważ szeryfy tworzą pewnego rodzaju linię prowadzącą, która pomaga w płynniejszym czytaniu. To zwłaszcza ważne w przypadku długich akapitów, takich jak te spotykane w książkach czy gazetach. W branży wydawniczej od lat panuje przekonanie, że czcionki szeryfowe, takie jak Times New Roman czy Garamond, są bardziej przyjazne dla oczu i mniej męczące, co jest potwierdzone w licznych badaniach. Stąd ich powszechne zastosowanie w publikacjach drukowanych. Nawet jeśli nowoczesne technologie pozwalają na wykorzystywanie różnych rodzajów czcionek, szeryfowe nadal dominują w druku z powodu ich klasycznego stylu i efektywności w czytaniu długich tekstów. Warto także zauważyć, że standardy projektowania graficznego sugerują używanie czcionek szeryfowych w tekstach drukowanych, co jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej