Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 7 kwietnia 2025 13:21
Data zakończenia: 7 kwietnia 2025 13:32

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie jest roczne zapotrzebowanie na kiszonkę z kukurydzy dla 20 krów, jeżeli dzienna dawka dla jednej krowy wynosi 25 kg, a rezerwa wynosi 20%?

A. 365 t

B. 146 t

C. 219 t

D. 182,5 t

W przypadku niepoprawnych odpowiedzi można zauważyć kilka typowych błędów w obliczeniach lub w interpretacji danych. Na przykład, niektóre odpowiedzi mogą wynikać z pominięcia kluczowego etapu, jakim jest dodanie rezerwy do całkowitego zapotrzebowania. Dla 20 krów, które wymagają 25 kg kiszonki dziennie, obliczenie tylko podstawowego zapotrzebowania bez uwzględnienia rezerwy jest niewystarczające. Inną możliwą pomyłką jest błędne pomnożenie dziennego zapotrzebowania przez 365 dni, co może prowadzić do zaniżenia całkowitych potrzeb. Warto również zauważyć, że niektóre osoby mogą mylnie interpretować jednostki miary, co prowadzi do niezgodności w wynikach. Przy obliczeniach w hodowli bydła, bardzo ważne jest, aby dobrze zrozumieć, że zapotrzebowanie na pasze powinno zawsze uwzględniać margines bezpieczeństwa, aby zapewnić optymalne warunki dla zwierząt i ich wydajność. Oprócz tego, przy planowaniu diet należy również brać pod uwagę sezonowość dostępnych pasz oraz ich jakość, co jest kluczowe dla utrzymania zdrowia zwierząt i wydajności produkcji.

Pytanie 2

Metoda chemiczna usuwania rogów u cieląt opiera się na zastosowaniu

A. dekornizatora gazowego

B. urządzenia Robertsa

C. linki do dekomizacji

D. sztyftu kaustycznego

Wybór przyrządu Robertsa jako metody dekornizacji cieląt jest nieodpowiedni, ponieważ jest to narzędzie mechaniczne, które zakłada obcinanie rogów. Ta metoda może prowadzić do znacznego stresu i bólu dla zwierząt, a także zwiększa ryzyko zakażeń i powikłań. W kontekście dobrostanu zwierząt, wiele organizacji weterynaryjnych odradza stosowanie tej metody, sugerując bardziej humanitarne podejścia. Linka do dekornizacji, choć powszechnie znana, również nie jest akceptowalną metodą, gdyż może prowadzić do niedokładności w zabiegu i nieprzewidywalnych skutków ubocznych, co może stwarzać zagrożenie dla zdrowia zwierząt. Z kolei dekornizator gazowy, mimo iż jest bardziej nowoczesnym i technologicznym rozwiązaniem, także niesie ze sobą ryzyko poparzeń i wymaga specjalistycznej wiedzy oraz doświadczenia w obsłudze urządzeń gazowych. Różne metody dekornizacji muszą być starannie rozważane z uwagi na ich skuteczność oraz dobrostan zwierząt. Właściwe podejście powinno opierać się na znanych standardach branżowych, które zalecają stosowanie mniej inwazyjnych i bardziej humanitarnych rozwiązań, takich jak sztyft kaustyczny, co zapewnia efektywne usunięcie rogów bez zbędnego cierpienia.

Pytanie 3

Jaką częstotliwość wyproszeń osiąga locha karmiąca prosięta przez okres 35 dni, która została skutecznie unasienniona w pierwszej rui po odsądzeniu prosiąt?

A. 2,3

B. 2,6

C. 1,7

D. 2,0

Prawidłowa odpowiedź to 2,3, co oznacza, że locha karmiąca prosięta jest w stanie wykarmić dwa i trzy dziesiąte miotu w ciągu roku. Częstotliwość wyproszeń jest kluczowym wskaźnikiem wydajności produkcji świń, ponieważ wpływa na rentowność hodowli. Zgodnie z najlepszymi praktykami w branży, lochy powinny być unasiennione najwcześniej w 7-10 dni po odsądzeniu prosiąt, co pozwala na efektywne wykorzystanie potencjału reprodukcyjnego. Osiągnięcie optymalnej częstotliwości wyproszeń sprzyja poprawie zdrowia loch oraz ich prosiąt, co przekłada się na wyższą jakość mięsa i lepsze wyniki finansowe. Dobrze zarządzane stada loch mogą osiągnąć częstotliwość wyproszeń na poziomie 2,2-2,5, a niektóre nowoczesne farmy stosujące zaawansowane technologie monitoringu reprodukcji są w stanie poprawić ten wskaźnik. Ważne jest, aby zwracać uwagę na kondycję samic, ich dietę oraz warunki hodowlane, aby maksymalizować produkcję.

Pytanie 4

Aby zapewnić dobrostan kurcząt w ich pierwszym tygodniu życia, temperatura w miejscu ich przebywania powinna wynosić

A. 22°C

B. 20°C

C. 32°C

D. 38°C

Odpowiedzi 38°C, 22°C i 20°C są nieodpowiednie, ponieważ każda z nich nie spełnia wymagań dotyczących optymalnej temperatury dla kurcząt w pierwszym tygodniu życia. Utrzymanie temperatury na poziomie 38°C może prowadzić do przegrzania ptaków, co skutkuje stresem cieplnym. Objawy tego stanu to zwiększone picie, osłabienie, a nawet śmierć w skrajnych przypadkach. Kurczęta w tym wieku nie potrafią jeszcze efektywnie regulować swojej temperatury ciała, dlatego zbyt wysoka temperatura jest dla nich niebezpieczna. Z drugiej strony, temperatura 22°C jest niewystarczająca dla ptaków tak młodych, co może prowadzić do hipotermii. Objawy hipotermii to osłabienie, niechęć do jedzenia oraz zwiększona podatność na choroby. Odpowiedź 20°C jest jeszcze bardziej nieodpowiednia, ponieważ jest znacznie poniżej zalecanych wartości. W młodym wieku kurczęta powinny mieć dostęp do odpowiednich warunków termicznych, które zapewniają ich wzrost i rozwój. Prawidłowe podejście do zarządzania temperaturą w pierwszych dniach życia kurcząt ma kluczowe znaczenie dla ich dobrostanu, a niewłaściwe ustawienia termalne mogą prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych w przyszłości.

Pytanie 5

Używanie ziemniaków zazieleniałych lub skiełkowanych w diecie świń jest zabronione z powodu ich toksycznego działania

A. ligniny

B. solaniny

C. metioniny

D. fitazy

Fitazy są enzymami, które rozkładają fityniany, a ich obecność w diecie zwierząt ma na celu poprawę przyswajalności fosforu. Nie mają one jednak związku z toksycznością pokarmową, jaką prezentują skiełkowane ziemniaki. Ligniny, będące składnikami ścian komórkowych roślin, również nie są toksyczne, a w rzeczywistości mogą mieć pozytywny wpływ na zdrowie zwierząt, zwiększając aktywność jelitową. Metionina jest aminokwasem, który jest istotny dla wielu procesów metabolicznych, ale także nie ma charakterystyki toksycznej związanej z ziemniakami. Wybierając jedzenie dla świń, ważne jest, aby unikać błędnych przekonań na temat składników odżywczych, które mogą wprowadzać w błąd. Zrozumienie, jakie substancje mogą być szkodliwe, jest kluczowe w produkcji zwierzęcej. Niepoprawne wyniki mogą być wynikiem pomylenia toksycznych substancji ze składnikami odżywczymi, co podkreśla znaczenie edukacji na temat żywienia zwierząt. Wprowadzenie do diety świń składników, które mogą być potencjalnie szkodliwe, prowadzi do problemów zdrowotnych, co z kolei wpłynie na produkcję mięsa oraz jego jakość. Dlatego ważne jest, aby trzymać się uznanych norm i praktyk w zakresie żywienia zwierząt.

Pytanie 6

Określ temperaturę graniczną, powyżej której plemniki buhaja mogą ulec znacznemu uszkodzeniu, np. podczas wyjmowania nasienia z pojemnika.

A. –190 °C

B. –150 °C

C. –130 °C

D. –170 °C

Temperatura graniczna –130 °C jest kluczowym punktem dla zachowania integralności plemników buhaja podczas ich przechowywania i transportu w cieczy azotowej. Plemniki są komórkami bardzo wrażliwymi na zmiany temperatury; ich struktura komórkowa oraz funkcje metaboliczne są optymalnie zachowane w ekstremalnie niskich temperaturach, jednakże powyżej tej granicy mogą wystąpić nieodwracalne uszkodzenia. W praktyce, aby zabezpieczyć wartościowe nasienie przed uszkodzeniami, należy zawsze upewnić się, że temperatura otoczenia nie przekracza –130 °C w trakcie manipulacji, na przykład podczas wyjmowania nasienia z kontenera. Zgodnie z normami i dobrą praktyką w inseminacji zwierząt, stosuje się specjalistyczne protokoły, które gwarantują, że nasienie jest przechowywane i transportowane w warunkach minimalizujących ryzyko jego uszkodzenia. Ważnym elementem jest również użycie odpowiednich materiałów izolacyjnych oraz monitorowanie temperatury w czasie rzeczywistym, co pozwala na szybką reakcję w razie wystąpienia nieprawidłowości.

Pytanie 7

Która z wymienionych struktur anatomicznych nie wchodzi w skład jelita cienkiego?

A. Jelito ślepe

B. Jelito biodrowe

C. Dwunastnica

D. Jelito czcze

Jelito biodrowe, jelito czcze oraz dwunastnica to trzy główne segmenty jelita cienkiego, które pełnią kluczowe funkcje w procesie trawienia i absorpcji składników odżywczych. Błędne przekonanie o przynależności jelita ślepego do jelita cienkiego może wynikać z nieprecyzyjnego rozumienia anatomii układu pokarmowego. Jelito ślepe, mimo że zlokalizowane w bliskim sąsiedztwie jelita cienkiego, jest częścią jelita grubego i stanowi jego początkowy odcinek. Zrozumienie granic pomiędzy jelitem cienkim a jelitem grubym jest kluczowe w kontekście diagnostyki i terapii wielu schorzeń, w tym zapaleń jelit czy nowotworów. Ponadto, niektórzy mogą mylnie uznawać, że wszystkie odcinki jelita powiązane są z trawieniem, a tymczasem jelito ślepe pełni funkcję bardziej związaną z przechowywaniem odpadów oraz rozkładem resztek pokarmowych przez bakterie jelitowe. Dlatego tak ważne jest, aby dokładnie przyswoić sobie wiedzę na temat anatomii i funkcji poszczególnych odcinków jelita, co pozwala na uniknięcie typowych błędów myślowych związanych z ich klasyfikacją.

Pytanie 8

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 9

W układzie pokarmowym nie występuje pęcherzyk żółciowy u

A. koni

B. psów

C. kur

D. owiec

Fajnie, że trafiłeś z odpowiedzią o braku pęcherzyka żółciowego u koni! Wiesz, to naprawdę ma sens, bo konie mają zupełnie inną budowę ciała i sposób trawienia niż inne zwierzęta. Pęcherzyk żółciowy normalnie gromadzi żółć, ale u koni, które są roślinożercami, nie jest on potrzebny. Ich układ pokarmowy działa tak, że żółć jest wydzielana z wątroby bezpośrednio do jelita, co pozwala im na stałe trawienie, zwłaszcza błonnika. W praktyce, dla weterynarzy ważne jest, żeby rozumieć te różnice, bo to pomaga w doborze odpowiedniej diety. Jak dobrze dobrane pasze, to konie są zdrowe i mają lepszą wydajność. Z mojej perspektywy, to ważne, żeby wiedzieć, jak działa ich organizm!

Pytanie 10

Wysoka zawartość mocznika w mleku krowim wskazuje na błąd w żywieniu związany z

A. niedoborem białka w paszy

B. niedoborem węglowodanów w paszy

C. nadmiarem białka w paszy

D. nadmiarem węglowodanów w paszy

Niedobór białka w paszy nie prowadzi do wysokiego poziomu mocznika w mleku krowim. W rzeczywistości, jeśli krowy są karmione paszą ubogą w białko, ich organizm nie ma wystarczających zasobów do produkcji odpowiednich ilości białka, co skutkuje zmniejszeniem produkcji mleka oraz obniżeniem jego jakości. W przypadku niedoboru białka, organizm krowy zaczyna wykorzystywać rezerwy białkowe, co nie powoduje wzrostu poziomu mocznika, a wręcz przeciwnie, zmniejsza jego stężenie. Typowym błędem myślowym jest mylenie objawów nadmiaru i niedoboru białka, co może prowadzić do błędnych decyzji żywieniowych. Niedobór węglowodanów w paszy również nie wpływa bezpośrednio na poziom mocznika. Węglowodany są kluczowym źródłem energii, a ich niedobór może skutkować utratą masy ciała i obniżeniem wydajności mlecznej, ale nie prowadzi do podwyższenia mocznika. Z kolei nadmiar węglowodanów w paszy, mimo że może prowadzić do innych problemów zdrowotnych, nie skutkuje zwiększeniem stężenia mocznika w mleku. Każda decyzja dotycząca żywienia bydła powinna być oparta na solidnych podstawach naukowych i dostosowana do indywidualnych potrzeb zwierząt, co jest kluczowe dla optymalizacji produkcji i zdrowia stada.

Pytanie 11

U ptaków takich jak drób, czynności takie jak grzebanie, dziobanie, wyszukiwanie i zbieranie pokarmu, rozkładanie oraz trzepotanie skrzydłami oraz straszenie piór świadczą o

A. przepierzaniu się

B. normalnym zachowaniu

C. pterofagii

D. kwoczeniu

Odpowiedź "normalnego zachowania" jest całkowicie na miejscu. Zachowania jak grzebanie, dziobanie czy trzepotanie skrzydłami to coś, co drobiu przychodzi naturalnie. W końcu to ich instynkty, które są potrzebne do szukania jedzenia i dbania o zdrowie. Obserwowanie tych czynności u ptaków, które mogą się poruszać na świeżym powietrzu, jest ważne, bo pokazuje, w jakiej są kondycji. Hodowcy powinni pamiętać, że dobry dobrostan ptaków zależy od tego, czy mają możliwość zachowywać się tak, jak w naturze. Na przykład, świetnym pomysłem jest dodanie różnych materiałów do grzebania lub stworzenie przestrzeni, w której mogą się poruszać swobodnie. To wszystko ma ogromny wpływ na ich zdrowie oraz na jakość mięsa i jajek.

Pytanie 12

Który składnik paszy dostarcza najwięcej energii?

A. włókno

B. białko

C. popiół

D. tłuszcz

Popiół, białko i włókno to składniki pasz, które mają swoje miejsce w diecie zwierząt, jednak nie pełnią one roli najbardziej energotwórczej. Popiół jest pozostałością mineralną, która nie dostarcza energii, ale jest ważnym źródłem minerałów, takich jak wapń czy fosfor, które są niezbędne dla zdrowia zwierząt. Pomimo że minerały są kluczowe dla wielu procesów fizjologicznych, to nie mają one wartości energetycznej. Białko jest ważnym składnikiem odżywczym, które służy głównie do budowy tkanek i produkcji enzymów, a jego energia jest wykorzystywana głównie w procesach metabolicznych, a nie jako główne źródło energii. Włókno, choć istotne dla zdrowia układu pokarmowego, zwłaszcza u przeżuwaczy, również nie jest efektywnym źródłem energii w porównaniu do tłuszczu. Uznawanie białka lub włókna za najważniejsze źródło energii może prowadzić do nieefektywnego żywienia zwierząt, co wpływa na ich wydajność produkcyjną. Kluczowym błędem jest myślenie, że składniki odżywcze mogą być używane zamiennie, podczas gdy każdy z nich ma swoją specyfikę i funkcję w diecie. Aby zoptymalizować żywienie zwierząt, należy stosować zbilansowane mieszanki paszowe, które uwzględniają odpowiednie proporcje tych składników, z naciskiem na tłuszcz jako najskuteczniejsze źródło energii.

Pytanie 13

Konserwanty są niezbędne w procesie zakiszania

A. lucerny

B. słonecznika

C. liści buraczanych

D. kukurydzy

Dodatki konserwujące, choć ogólnie mają zastosowanie w wielu procesach przetwórczych, nie są niezbędne przy zakiszaniu słonecznika, kukurydzy czy liści buraczanych. W przypadku słonecznika, proces zakiszania polega głównie na wykorzystaniu naturalnych właściwości rośliny, a wysoką zawartość oleju w nasionach sprawia, że fermentacja może przebiegać w sposób naturalny, bez potrzeby dodatkowych dodatków. Kukurydza z kolei, dzięki swojej naturalnej słodkości i wysokości w skrobi, potrafi dobrze fermentować samodzielnie, a jej wysoka zawartość cukrów stwarza korzystne warunki dla rozwoju pożądanych bakterii fermentacyjnych. Liście buraczane również nie wymagają dodatków konserwujących, ponieważ ich naturalna struktura i wilgotność sprzyjają rychłemu zakiszaniu. Typowym błędem jest zakładanie, że każda roślina wymaga dodatków konserwujących w procesie zakiszania. Takie podejście prowadzi do niepotrzebnych kosztów oraz może wprowadzać niepożądane zmiany w końcowym produkcie, co wpływa na jakość paszy. Właściwe zrozumienie specyfiki każdej rośliny oraz umiejętność dostosowywania metod zakiszania do ich właściwości jest kluczowe dla sukcesu w tym procesie. Warto także zwrócić uwagę, że nadmiar dodatków konserwujących może prowadzić do obniżenia jakości fermentacji, co negatywnie wpłynie na wartość odżywczą paszy.

Pytanie 14

Najmniej moczu wydalają

A. psy

B. konie

C. indyki

D. świnie

Indyki, jako ptaki, mają zdolność do oszczędzania wody w organizmie, co jest szczególnie istotne w ich naturalnym środowisku. W porównaniu do ssaków, ptaki często wydalają mocz w postaci pasty moczowej, co pozwala im na minimalizację utraty wody. W praktyce oznacza to, że indyki wydalają stosunkowo niewielkie ilości wody w porównaniu do zwierząt takich jak konie czy psy, które wydalają bardziej rozcieńczony mocz, zawierający większe ilości wody. To podejście jest zgodne z przystosowaniami ewolucyjnymi, które pozwalają ptakom na przetrwanie w warunkach, gdzie dostępność wody jest ograniczona. Dobrą praktyką w hodowli indyków jest zapewnienie im odpowiednich warunków żywienia oraz dostępu do wody, co wspiera ich zdrowie i optymalne funkcjonowanie. Zrozumienie tych potrzeb jest kluczowe dla hodowców, aby mogli oni skutecznie zarządzać ich dobrostanem.

Pytanie 15

Kość prącia występuje u jakiego gatunku?

A. U psa

B. U buhaja

C. U knura

D. U ogiera

Kość prącia, znana również jako os penis, występuje u psów i jest kluczowym elementem ich anatomii. Stanowi ona szkieletowy element narządów płciowych samców, a jej obecność jest istotna dla reprodukcji oraz kopulacji. W przypadku psów, kość prącia jest zróżnicowana pod względem długości i grubości, co może mieć znaczenie w kontekście ich rasy oraz wielkości. Przykładowo, u psów ras dużych, takich jak Dogi, kość prącia jest znacznie większa niż u mniejszych ras, co może wpływać na ich zdolności reprodukcyjne. Kość ta jest również istotna w kontekście badań weterynaryjnych, ponieważ jej morfologia może być wykorzystywana do diagnozowania różnych schorzeń, takich jak dysplazja stawów czy urazy. Zrozumienie anatomii i funkcji kości prącia jest zatem niezbędne dla weterynarzy oraz hodowców, którzy chcą zapewnić zdrowie i dobre samopoczucie psów.

Pytanie 16

Jaką minimalną powierzchnię kojca należy zapewnić dla cielęcia utrzymywanego w grupie:
– do 150 kg masy 1,5 m²
– od 150 kg do 220 kg masy 1,7 m²
– powyżej 220 kg masy 1,8 m²
Ile cieląt o masie 100 kg może łącznie przebywać na powierzchni kojca wynoszącej 24 m²?

A. 14

B. 12

C. 16

D. 10

Wybranie odpowiedzi, która nie bierze pod uwagę wymagań dotyczących powierzchni kojca dla cieląt, może prowadzić do różnych błędów. Wiesz, że dla cieląt do 150 kg minimalna powierzchnia to 1,5 m² na jedno zwierzę? Jest to ważne, bo na 24 m² można umieścić tylko 16 cieląt. Często, gdy ludzie nie rozumieją dobrze tych wymagań, mogą pominąć istotne rzeczy dotyczące dobrostanu zwierząt. W hodowli zdarza się, że niektórzy zapominają o przestrzeni, co potem skutkuje przeludnieniem. To z kolei wpływa negatywnie na zdrowie cieląt, a też zwiększa ryzyko agresji i chorób. Gdy podejmuje się decyzje w hodowli, warto też sprawdzić, jakie są standardy w branży, bo to pomaga dostosować warunki do potrzeb zwierząt. Dobre podejście do przestrzeni w hodowli jest kluczowe, a zignorowanie tych zasad może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych i finansowych w stadzie w dłuższej perspektywie.

Pytanie 17

Eliminacja zwierząt z populacji bez ingerencji człowieka nazywana jest selekcją

A. rodzinną

B. sztuczną

C. naturalną

D. masową

Selekcja naturalna to proces, który zachodzi w przyrodzie, polegający na eliminacji osobników mniej przystosowanych do danego środowiska. W wyniku tego procesu, osobniki najlepiej przystosowane mają większą szansę na przeżycie i rozmnażanie się, co prowadzi do przekazywania korzystnych cech genetycznych potomstwu. Selekcja naturalna jest kluczowym mechanizmem ewolucji, który pozwala na adaptację gatunków do zmieniających się warunków środowiskowych. Przykładem mogą być populacje zwierząt w zmieniającym się klimacie, gdzie osobniki lepiej przystosowane do nowych warunków mają przewagę. Zrozumienie selekcji naturalnej jest fundamentalne dla biologów, ekologów oraz specjalistów zajmujących się ochroną przyrody, ponieważ pozwala na lepsze przewidywanie skutków zmian w ekosystemach oraz skuteczniejsze prowadzenie działań ochronnych. Standardy ochrony przyrody zalecają uwzględnianie procesów naturalnych w zarządzaniu populacjami, co potwierdza znaczenie selekcji naturalnej w biologii i ekologii.

Pytanie 18

Aparatu żądłowego nie mają

A. robotnice oraz poczwarki

B. poczwarki i trutnie

C. królowa oraz robotnice

D. trutnie oraz królowa

Odpowiedzi sugerujące, że robotnice, trutnie lub królowa posiadają aparat żądłowy, wskazują na pewne nieporozumienia dotyczące biologii pszczół. Robotnice to jedyne osobniki w kolonii, które mają zdolność do żądlenia, jako że są odpowiedzialne za obronę gniazda. Królowa, pełniąc rolę reprodukcyjną, również nie wykorzystuje żądła, ponieważ jej głównym zadaniem jest składanie jaj. W kontekście biologii owadów, istotne jest zrozumienie, że aparat żądłowy jest adaptacją związana przede wszystkim z ochroną kolonii, co oznacza, że występuje tylko w odpowiednich kastach. W przypadku odpowiedzi dotyczącej poczwarek, warto zauważyć, że są one na etapie rozwoju, w którym nie mają zdolności do obrony ani do aktywnego uczestnictwa w życiu kolonii. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w kontekście badań nad ekologią społeczną owadów, a także w praktycznych zastosowaniach związanych z pszczelarstwem, gdzie błędne wyobrażenie na temat ról poszczególnych kast może prowadzić do nieefektywnego zarządzania uli i ich zdrowiem. Stąd, błędne przekonania mogą wynikać z uproszczonego postrzegania skomplikowanej struktury społecznej pszczół oraz ich ewolucyjnych adaptacji.

Pytanie 19

Po stracie swojego zwierzęcia rolnik zobowiązany jest do przechowywania jego danych w rejestrze bydła lub świń przez czas

A. 2 lat

B. 3 lat

C. 4 lat

D. 1 roku

Odpowiedź, że rolnik ma obowiązek przechowywać dane o utraconym zwierzęciu przez 3 lata, jest zgodna z obowiązującymi przepisami prawa dotyczącymi prowadzenia rejestru bydła oraz świń. Utrzymanie takiej dokumentacji jest kluczowe z perspektywy bioasekuracji, identyfikowalności zwierząt oraz monitorowania chorób zakaźnych. Przechowywanie danych przez okres 3 lat umożliwia odpowiednim służbom weterynaryjnym oraz instytucjom zajmującym się zdrowiem publicznym analizę i identyfikację potencjalnych ognisk chorób. Przykładowo, w przypadku wystąpienia epidemii, dostępność pełnych informacji na temat historii zwierząt w danym gospodarstwie pozwala na szybsze podjęcie działań prewencyjnych oraz ograniczenie rozprzestrzeniania się choroby. Ponadto, zgodnie z najlepszymi praktykami w zarządzaniu gospodarstwami, prawidłowe prowadzenie dokumentacji nie tylko spełnia wymogi prawne, ale także zwiększa efektywność zarządzania stadem oraz pozwala na lepszą kontrolę nad zdrowiem i dobrostanem zwierząt.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

Wymogi Wzajemnej Zgodności w zakresie C obejmują wymagania dotyczące rolnictwa w obszarze

A. zdrowia roślin

B. identyfikacji oraz rejestracji zwierząt

C. dobrostanu zwierząt

D. bezpieczeństwa pasz oraz żywności

Zasady Wzajemnej Zgodności w obszarze C skupiają się na dobrostanie zwierząt, co jest kluczowym elementem zapewnienia wysokiej jakości produkcji rolnej. Dobrostan zwierząt obejmuje szereg aspektów, w tym odpowiednie warunki hodowli, żywienie, zdrowie oraz zachowania zwierząt. Przykłady dobrych praktyk w tym zakresie to zapewnienie odpowiedniej przestrzeni dla zwierząt, dostęp do świeżej wody oraz możliwość wyrażania naturalnych zachowań. Zgodność z tymi zasadami nie tylko wpływa na zdrowie i kondycję zwierząt, ale także jest niezbędna do spełniania wymogów rynku, gdzie konsumenci coraz częściej zwracają uwagę na etyczne aspekty hodowli. Właściwe zarządzanie dobrostanem zwierząt jest także kluczowe dla uzyskania pozytywnego wizerunku producentów oraz ich produktów, co może przekładać się na lepsze wyniki finansowe. W ramach regulacji unijnych, takie jak dyrektywy dotyczące ochrony zwierząt, producenci muszą przestrzegać określonych norm, co podkreśla znaczenie tego obszaru w praktyce rolniczej.

Pytanie 22

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 23

Najwyższy poziom wydobycia amoniaku do atmosfery występuje w intensywnym chowie

A. świń

B. bydła

C. owiec

D. królików

Emisja amoniaku z wielkotowarowego chowu świń jest największa ze względu na intensywne procesy hodowlane oraz dużą ilość odpadów organicznych, które generują te zwierzęta. W przypadku świń, ich dieta i sposób utrzymania prowadzą do wysokiej produkcji azotu, który w postaci amoniaku uwalniany jest do atmosfery. W branży hodowlanej standardy zarządzania odpadami zalecają wprowadzenie systemów obiegu zamkniętego, które mogą zmniejszyć emisję amoniaku poprzez odpowiednie przetwarzanie odpadów. Na przykład, stosowanie technologii biogazowych pozwala na fermentację odpadów i wykorzystanie powstałego biogazu jako odnawialnego źródła energii, co jednocześnie zmniejsza emisje. Dobrą praktyką jest również wdrażanie systemów wentylacyjnych w obiektach hodowlanych, które zmniejszają stężenie amoniaku w powietrzu, co jest korzystne zarówno dla zwierząt, jak i dla środowiska. Warto również zwrócić uwagę na programy edukacyjne dla hodowców, które promują zrównoważone praktyki chowe, aby ograniczyć negatywny wpływ na jakość powietrza.

Pytanie 24

W którym z podanych terminów spełniony będzie ten wymóg dla kóz, jeżeli chów tych zwierząt rozpoczęto w dniu 1 maja?

n n n n

n „Zwierzęta gospodarskie mogą być sprzedawane jako produkty ekologiczne, jeżeli są chowane zgodnie
n z poniższymi zasadami, przez co najmniej:
n 12 miesięcy w przypadku bydła przeznaczonego do produkcji mięsnej;
n 6 miesięcy w przypadku małych przeżuwaczy i świń;
n 6 miesięcy w przypadku zwierząt przeznaczonych do produkcji mlecznej;
n 10 tygodni w przypadku drobiu do celów produkcji mięsnej;
n 6 tygodni w przypadku drobiu przeznaczonego do produkcji jaj."n

A. 1 listopada.

B. 1 września.

C. 15 września.

D. 15 czerwca.

Poprawna odpowiedź to 1 listopada, ponieważ według norm ekologicznych, kozy przeznaczone do produkcji mlecznej muszą być chowane przez co najmniej 6 miesięcy przed uzyskaniem certyfikacji ekologicznej dla ich produktów. Rozpoczynając chów 1 maja, dodajemy 6 miesięcy, co prowadzi nas do 1 listopada jako daty, w której wymaganie to jest w pełni spełnione. Ważne jest, aby hodowcy przestrzegali takich wymagań, ponieważ certyfikacja ekologiczna wpływa na jakość produktów oraz ich wartość rynkową. W praktyce, przestrzeganie tych zasad nie tylko podnosi standardy produkcji, ale również wzmacnia zaufanie konsumentów do produktów ekologicznych. Utrzymanie kozy w odpowiednich warunkach oraz przez wymagany okres jest kluczowe dla jakości mleka i produktów mlecznych, co jest niezbędne do uzyskania pozytywnych wyników audytów ekologicznych.

Pytanie 25

Pierwiastkiem, którego brak staje się istotny do uzupełnienia w początkowych dniach życia prosiąt, jest

A. żelazo

B. wapń

C. magnez

D. sód

Żelazo jest kluczowym mikroelementem, który odgrywa fundamentalną rolę w tworzeniu hemoglobiny, odpowiedzialnej za transport tlenu w organizmie prosiąt. Niedobór żelaza w pierwszych dniach życia prosiąt, szczególnie w przypadku prosiąt urodzonych w dużych miotach, może prowadzić do anemii, co znacząco wpływa na ich zdrowie i rozwój. W praktyce, aby zapewnić odpowiednią podaż żelaza, zaleca się podawanie prosiętom suplementów żelaza w postaci iniekcji lub preparatów doustnych w ciągu pierwszych 3-7 dni życia. Standardy hodowlane, takie jak te proponowane przez organizacje zajmujące się dobrostanem zwierząt, podkreślają znaczenie monitorowania stanu zdrowia prosiąt oraz wprowadzania odpowiednich programów suplementacyjnych. Ponadto, zrozumienie, że żelazo w diecie matki wpływa na jego dostępność dla prosiąt, jest kluczowe dla przyszłego rozwoju stada. Właściwe zarządzanie poziomem żelaza w diecie prosiąt jest zatem istotnym aspektem hodowli, wpływającym na ich wzrost, zdrowie i ogólną wydajność.

Pytanie 26

Najlepszymi kozami do pozyskiwania mleka są osobniki rasy

A. anglonubijskiej

B. angorskiej

C. burskiej

D. saaneńskiej

Kozy rasy saaneńskiej są uznawane za jedne z najlepszych producentów mleka na świecie. Charakteryzują się one wysoką wydajnością mleczną, osiągając średnio od 800 do 1000 litrów mleka rocznie od jednej kozy. Mleko tych zwierząt ma doskonałe właściwości odżywcze i jest cenione za wysoką zawartość tłuszczu oraz białka. W hodowli komercyjnej, saaneńskie kozy często stosowane są w produkcji serów i innych przetworów mlecznych, gdzie ich mleko stanowi doskonałą bazę. Dodatkowo, saaneńskie kozy są znane ze swojego spokojnego temperamentu, co ułatwia pracę z nimi w gospodarstwie. Warto również podkreślić, że dobre praktyki w hodowli kozy tej rasy obejmują zapewnienie odpowiednich warunków życia, takich jak odpowiednia dieta, dostęp do świeżej wody oraz przestrzeni do poruszania się, co dodatkowo wpływa na jakość oraz ilość produkowanego mleka.

Pytanie 27

W przypadku zbiornika na gnojowicę, który znajduje się poza strefą OSN, jego pojemność powinna umożliwiać przechowywanie na czas

A. 12 miesięcy

B. 4 miesięcy

C. 2 miesięcy

D. 6 miesięcy

Selekcja krótszych okresów przechowywania, takich jak 2 lub 6 miesięcy, jest często wynikiem niepełnego zrozumienia problematyki zarządzania odpadami organicznymi, w tym gnojowicy. Zakładając, że okres 2 miesięcy jest wystarczający, można wpaść w pułapkę błędnego myślenia, które nie uwzględnia zmiennych klimatycznych, takich jak intensywne opady deszczu, które mogą wystąpić w okresie wiosennym czy jesiennym. Niewłaściwe przechowywanie gnojowicy przez zbyt krótki czas może prowadzić do jej przepełnienia, co w konsekwencji skutkuje jej wypływem z pojemnika i zanieczyszczeniem okolicy. Z kolei odpowiedzi wskazujące na 6 miesięcy jako minimalny okres przechowywania również mogą być mylące, ponieważ prawidłowe zarządzanie gnojowicą nie powinno być oparte na sztywnych ramach czasowych, lecz dostosowane do rzeczywistych warunków meteorologicznych i potrzeb roślinnych. W praktyce, niewłaściwe podejście do oceny wymagań dotyczących czasu przechowywania może prowadzić do decyzji, które nie tylko narażają środowisko, ale również mogą wiązać się z dodatkowymi kosztami związanymi z ewentualnymi karami za naruszenie przepisów ochrony środowiska. Dlatego tak ważne jest, by przed podjęciem decyzji w tej kwestii zapoznać się z lokalnymi przepisami oraz standardami zarządzania gnojowicą, które wskazują na optymalne praktyki.

Pytanie 28

Największy gruczoł w organizmach zwierzęcych, odpowiedzialny za produkcję żółci, zlokalizowany w jamie brzusznej, usytuowany przed żołądkiem, na przeponie, to

A. grasica

B. wątroba

C. śledziona

D. trzustka

Wątroba jest największym gruczołem w organizmie zwierzęcym i pełni kluczowe funkcje metaboliczne oraz detoksykacyjne. Znajduje się w jamie brzusznej, tuż pod przeponą, przed żołądkiem. Jej główną rolą jest produkcja żółci, która jest niezbędna do emulgacji tłuszczów w procesie trawienia. Wątroba także uczestniczy w metabolizmie węglowodanów, białek oraz lipidów, a także w magazynowaniu witamin i minerałów. Na przykład, wątroba przechowuje glikogen, który może być przekształcony w glukozę w sytuacjach wymagających dostarczenia energii. Dobre praktyki w medycynie weterynaryjnej i ludzkiej uwzględniają regularne badania funkcji wątroby, aby monitorować jej stan i wykrywać potencjalne choroby na wczesnym etapie. Dlatego zrozumienie roli wątroby w organizmie jest nie tylko istotne dla nauk biologicznych, ale także dla klinicznych zastosowań w diagnostyce i terapii.

Pytanie 29

Jaką kolejność mają odcinki jelita grubego u kota?

A. dwunastnica, okrężnica, jelito proste

B. jelito ślepe, okrężnica, jelito proste

C. jelito proste, jelito czcze, jelito biodrowe

D. jelito czcze, dwunastnica, jelito ślepe

Nieprawidłowe odpowiedzi bazują na błędnym zrozumieniu anatomii jelit oraz ich funkcji w organizmie kota. Odpowiedzi, które wskazują na jelito czcze, dwunastnicę lub jelito biodrowe, nie uwzględniają właściwej kolejności anatomicznej jelit grubych. Jelito czcze i dwunastnica są częścią jelita cienkiego, które nie mają bezpośredniego związku z jelitem grubym. Jelito czcze jest pierwszym odcinkiem jelita cienkiego, a jego główną funkcją jest wchłanianie składników odżywczych, a nie udział w procesach odbywających się w jelicie grubym. Z kolei jelito biodrowe, będące końcową częścią jelita cienkiego, również nie powinno być mylone z odcinkami jelita grubego. Pomieszanie tych struktur anatomicznych może prowadzić do nieprawidłowych wniosków na temat zdrowia zwierząt oraz ich diety. Zrozumienie anatomicznej budowy układu pokarmowego jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania zdrowiem kotów, dlatego warto przywiązywać większą wagę do nauki i przyswajania wiedzy o ich budowie i funkcjonowaniu. Wiedza ta ma zastosowanie nie tylko w praktyce weterynaryjnej, ale także w codziennej opiece nad zwierzętami, pomagając w identyfikacji potencjalnych problemów zdrowotnych i w zapewnieniu odpowiedniej diety.

Pytanie 30

Na prawidłowy rozwój młodego organizmu oraz odpowiednią strukturę kości ma wpływ witamina

A. K

B. C

C. E

D. D

Inne witaminy, jak E, K czy C, mają swoje ważne role w organizmie, ale nie są bezpośrednio odpowiedzialne za budowę kości, jak to jest z witaminą D. Witamina E działa głównie jako antyoksydant, co jest ok, ale nie wpływa bezpośrednio na mineralizację kości. Witamina K jest ważna do krzepnięcia krwi, a także pomaga w metabolizmie wapnia, ale jej rola w kościach jest bardziej wspierająca. Witamina C jest potrzebna do produkcji kolagenu, który jest ważny dla tkanki łącznej i kości, ale wpływ na mineralizację kości ma mniejszy niż witamina D. Często ludzie mylą funkcje tych witamin i ich konkretne działania w organizmie. Ważne jest, by zrozumieć, że witaminy współdziałają ze sobą, ale w kontekście zdrowego wzrostu kości, witamina D jest po prostu niezastąpiona. Żeby dbać o zdrowie kości, warto dostarczyć odpowiednie ilości różnych witamin i minerałów, a szczególnie tej jednej, czyli D.

Pytanie 31

Ile kilogramów preparatu zakwaszającego należy użyć do sporządzenia 500 kg mieszanki pełnoporcjowej dla warchlaków?

Preparat zakwaszający
Dawkowanie na 1 tonę paszy:
- prosięta, warchlaki: 2 kg
- lochy, tuczniki, knury: 1,5 kg

A. 0,5 kg

B. 3,0 kg

C. 1,0 kg

D. 5,0 kg

Wybór niewłaściwej ilości preparatu zakwaszającego może wynikać z błędnego zrozumienia zasad przeliczania dawek. Na przykład, odpowiedź 0,5 kg może sugerować, że użytkownik nie dostrzega związku między jednostkami i że 500 kg to znacznie mniej niż 1 tona, co zaburza logiczne myślenie o zapotrzebowaniu na preparat. Przyjęcie, że 2 kg na tonę oznacza, że wystarczy tylko połowa tej wartości, można uznać za poprawne, ale dalsze zmniejszanie dawki do 0,5 kg jest wynikiem mylnego przekonania, że potrzeba jeszcze mniej, co jest niezgodne z rzeczywistymi standardami dawkowania. Z kolei odpowiedź 3 kg i 5 kg sugeruje, że użytkownik przyjął nadmiarowe dawki, co może wynikać z błędnego przekonania, że większe ilości preparatu przyniosą lepsze efekty, co jest nieprawidłowe, ponieważ nie tylko marnuje to surowce, ale może również prowadzić do problemów zdrowotnych zwierząt. Prawidłowe dawkowanie to klucz do zapewnienia zdrowia i dobrego wzrostu warchlaków, a zrozumienie tych zasad ma fundamentalne znaczenie w codziennej praktyce hodowlanej.

Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

Podczas mielenia ziaren zbóż uzyskuje się

A. śruty

B. płatki

C. mąki

D. mączki

Odpowiedzi 'mączki', 'śruty' i 'mąki' nie są dobre w tym pytaniu o gniecenie ziaren. Mączki powstają z rozdrabniania, ale głównie przez mielenie, co nie jest tym samym co gniecenie. Mąki są podobne, bo też powstają przez mielenie i zazwyczaj używa się ich do wypieków czy ciast. Śruty to z kolei produkt uboczny, który dostajemy po oddzieleniu oleju ze ziaren, jak soja czy rzepak, więc to też nie ma związku z gnieceniem. Często ludzie mylą te pojęcia i przez to nie rozumieją, jak różne procesy wpływają na to, co jemy. Wiedza o tym, jak się przetwarza zboża, jest ważna, bo pozwala zrozumieć, jakie produkty są dostępne w sklepach i jak wpływają na nasze zdrowie.

Pytanie 34

Do pasz o przeciętnej zawartości białka (6-14%) zaliczane są

A. nasiona roślin strączkowych

B. rośliny okopowe

C. ziarna zbóż

D. wysłodki buraczane

Okopowe, takie jak ziemniaki czy marchew, są źródłem skrobi i węglowodanów, ale ich zawartość białka jest znacznie niższa niż w ziarnach zbóż. Typowym błędem jest utożsamianie tych pasz z białkiem, podczas gdy ich główną funkcją jest dostarczanie energii. Nasiona roślin strączkowych, jak soja czy groch, mają znacznie wyższą zawartość białka, często przekraczającą 20%, co czyni je nieodpowiednimi dla kategorii pasz o średniej zawartości białka. Użycie ich jako pasz wymaga zatem innego podejścia, aby zachować równowagę białkową w diecie zwierząt. Wysłodki buraczane, będące produktem ubocznym przemysłu cukrowniczego, również charakteryzują się niską zawartością białka, co czyni je mało przydatnymi w kontekście pasz o średnim białku. Kluczowe jest zrozumienie, że różne grupy pasz mają odmienne profile odżywcze i ich niewłaściwe klasyfikowanie może prowadzić do niezrównoważonej diety zwierząt, co w dłuższym czasie wpływa na ich zdrowie oraz wydajność produkcyjną. Dlatego istotne jest stosowanie się do standardów dotyczących żywienia zwierząt oraz właściwe mieszanie pasz, aby zapewnić ich optymalne wzrastanie i zdrowie.

Pytanie 35

Jakie jest przewidywane datowanie porodu kotki, która została pokryta 16 lipca?

A. 25 sierpnia

B. 30 września

C. 17 września

D. 03 września

Odpowiedzi wskazujące na inne terminy porodu, takie jak 03 września, 25 sierpnia czy 30 września, wynikają z nieprawidłowego zrozumienia cyklu reprodukcyjnego kotów. Przede wszystkim, krótszy termin, na przykład 25 sierpnia, sugeruje, że poród miałby nastąpić już niespełna miesiąc po pokryciu, co jest znacznie poniżej przeciętnego czasu ciąży kotki. Czas ciąży u kotów wynosi zazwyczaj od 63 do 65 dni, co oznacza, że wcześniejsze daty są biologicznie niemożliwe. Również odpowiedzi takie jak 30 września wskazują na zbyt wydłużony okres ciąży, co również jest sprzeczne z normami. Często w takich przypadkach dochodzi do błędnego przekonania, że kotka może mieć dłuższy czas ciąży, co nie znajduje potwierdzenia w badaniach weterynaryjnych. Warto zauważyć, że w przypadku niektórych innych zwierząt, czas ciąży może być znacznie dłuższy, ale nie dotyczy to kotów. Kluczowe jest zrozumienie, że przewidywanie terminu porodu opiera się na solidnych podstawach naukowych, które powinny być respektowane przez opiekunów zwierząt. Niezrozumienie tych zasad może prowadzić do nieprzygotowania na narodziny kociąt, co może być stresujące zarówno dla kotki, jak i jej właściciela.

Pytanie 36

Pierwsza pomoc, jaką rolnik powinien udzielić psu po użądleniu przez pszczołę, polega na wyjęciu żądła

A. i delikatnym wymasowaniu obszaru użądlenia

B. i przygotowaniu ciepłego okładu z octu lub kwasku cytrynowego

C. i nalaniu na miejsce użądlenia strumienia ciepłej wody

D. i nałożeniu zimnego okładu

Odpowiedź dotycząca usunięcia żądła i zrobienia zimnego okładu jest prawidłowa, ponieważ jest zgodna z zaleceniami pierwszej pomocy w przypadku użądlenia przez pszczoły. Po pierwsze, usunięcie żądła jest kluczowe, ponieważ pozostawienie go w skórze może prowadzić do dalszego uwalniania toksyn, co nasila reakcję zapalną oraz ból. Po usunięciu żądła, zastosowanie zimnego okładu znacząco zmniejsza opuchliznę oraz łagodzi ból poprzez zwężenie naczyń krwionośnych i redukcję przepływu krwi do miejsca użądlenia. To działanie jest zgodne z zasadami pierwszej pomocy, które zalecają stosowanie zimnych kompresów w celu zmniejszenia stanów zapalnych. Praktyczne przykłady to użycie lodu owiniętego w kawałek materiału lub specjalnych dwustronnych kompresów żelowych, które można schłodzić przed nałożeniem. Dobrą praktyką jest również monitorowanie stanu zdrowia psa, aby zauważyć ewentualne reakcje alergiczne, które mogą wymagać natychmiastowej interwencji weterynaryjnej.

Pytanie 37

Ile kręgów tworzy odcinek szyjny kręgosłupa u koni?

A. 9

B. 7

C. 11

D. 5

Odcinek szyjny kręgosłupa konia składa się z 7 kręgów, które są oznaczane jako C1 do C7. Kręgi te mają specyficzne formy i funkcje, które są dostosowane do ruchów i potrzeb konia. C1, znany jako atlas, łączy kręgosłup z czaszką, umożliwiając ruchy głowy, natomiast C2, zwany obrotnikiem, pozwala na rotację. Kręgi szyjne są stosunkowo lekkie i elastyczne, co pozwala na dużą swobodę ruchu. Znajomość struktury odcinka szyjnego jest kluczowa dla weterynarzy, hodowców i trenerów, ponieważ urazy w tym obszarze mogą prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak kręgosłupowe uszkodzenia neurologiczne. W praktyce, regularne badania i diagnostyka, takie jak zdjęcia rentgenowskie czy ultrasonografia, są stosowane w celu monitorowania zdrowia kręgosłupa szyjnego wśród koni sportowych oraz roboczych, co ma na celu zapobieganie kontuzjom i optymalizację wydajności zwierząt.

Pytanie 38

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 39

Który z poniższych części układu pokarmowego przeżuwaczy stanowi żołądek właściwy?

A. Księgi

B. Żwacz

C. Trawieniec

D. Czepiec

Wybór jednego z pozostałych elementów układu pokarmowego przeżuwaczy, jakimi są żwacz, czepiec lub księgi, prowadzi do nieporozumień dotyczących ich funkcji i roli w procesie trawienia. Żwacz, będący największą komorą żołądka przeżuwaczy, jest miejscem fermentacji pokarmu, gdzie mikroorganizmy rozkładają celulozę obecnych w roślinach. Jego główną funkcją jest gromadzenie i wstępne rozkładanie pokarmu, co jest kluczowe dla dalszego procesu trawienia, ale nie jest odpowiedzialny za jego końcowy rozkład. Czepiec, z kolei, działa jako filtr, który separuje duże cząstki pokarmowe, uniemożliwiając ich przejście do dalszych komór. Księgi, będące kolejną komorą żołądka, mają za zadanie wchłanianie wody i niektórych substancji odżywczych, a ich funkcja również nie obejmuje trawienia pokarmu w ścisłym tego słowa znaczeniu. Wybierając jedną z tych opcji, można nieprawidłowo zrozumieć cały proces trawienia u przeżuwaczy, co może prowadzić do błędnych praktyk żywieniowych i zdrowotnych. Kluczowe jest, aby znać różnice między tymi komorami żołądka oraz ich funkcje, aby móc skutecznie zarządzać dietą i zdrowiem zwierząt. Niewłaściwe podejście do żywienia przeżuwaczy, oparte na mylnym zrozumieniu ich układu pokarmowego, może prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak niedobory pokarmowe lub choroby metaboliczne.

Pytanie 40

Podczas karmienia kiszonkami konieczne jest dostarczanie zwierzętom

A. mocznika

B. probiotyków

C. zakwaszaczy

D. kredy pastewnej

Mocznik, zakwaszacze i probiotyki to nie są kluczowe dodatki w skarmianiu kiszonek, chociaż mogą się przydać w pewnych sytuacjach. Zakwaszacze, jak kwas mlekowy, często poprawiają fermentację paszy, ale nie dają minerałów, które są podstawą diety. Myślenie, że probiotyki mogą zastąpić minerały, jest błędne, bo one głównie wspierają florę bakteryjną w jelitach, co jest fajne, ale nie dostarcza wapnia. Mocznik to inna sprawa - jest źródłem azotu, ale trzeba uważać, żeby nie przesadzić, bo może być toksyczny. Używanie mocznika w kiszonkach nie uzupełnia niedoborów mineralnych i może wręcz szkodzić metabolizmowi, jeśli nie jest odpowiednio stosowane. Więc na pewno nie można myśleć, że te składniki zastąpią kredę pastewną. Zrozumienie, jak każde z tych dodatków działa, jest kluczowe dla zdrowia zwierząt i ich wydajności. Niezrozumienie tego tematu może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych i obniżenia wyników produkcyjnych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej