Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 17:56
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 18:14

Egzamin zdany!

Wynik: 29/40 punktów (72,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką bramkę logiczną reprezentuje to wyrażenie?

A. C.

B. A.

C. D.

D. B.

Niepoprawne odpowiedzi często wynikają z niewłaściwego rozpoznania symboli logicznych. Wyrażenie A ⊕ B = Y odnosi się do funkcji XOR. Jednak wiele osób myli ten symbol z OR lub NOR, które mają inne funkcje logiczne. Bramki OR dają wynik prawdziwy, gdy przynajmniej jedno z wejść jest prawdziwe, co jest zupełnie inną operacją. Z kolei bramka NOR, która jest negacją OR, daje prawdę tylko wtedy, gdy oba wejścia są fałszywe. Bardzo często błędy te wynikają z niezrozumienia podstawowych właściwości tych bramek lub z zamieszania wynikającego z podobieństw w symbolach graficznych. Warto pamiętać, że bramki logiczne są podstawą konstrukcji układów cyfrowych i rozróżnienie ich właściwości jest kluczowe dla inżynierów projektujących systemy elektroniczne. Główne zastosowanie bramek XOR w porównaniu do innych bramek polega na ich zdolności do wykrywania różnic pomiędzy bitami, co jest niezbędne w procesach takich jak wyznaczanie sumy kontrolnej czy realizacja operacji arytmetycznych w procesorach. Dlatego zrozumienie i poprawna identyfikacja tych elementów jest nieoceniona w praktyce inżynierskiej i programistycznej.

Pytanie 2

Czym jest skrót MAN w kontekście sieci?

A. bezprzewodową

B. lokalną

C. rozległą

D. miejską

Skrót MAN, czyli Metropolitan Area Network, odnosi się do sieci miejskiej, która jest projektowana w celu łączenia różnych lokalnych sieci komputerowych w danym obszarze geograficznym, jak na przykład miasto. Sieci MAN są zazwyczaj większe niż sieci lokalne (LAN), ale mniejsze od sieci rozległych (WAN). Stosowane są w celu zapewnienia szybkiej i efektywnej komunikacji między instytucjami, biurami i innymi obiektami w obrębie miasta. Zastosowanie sieci MAN obejmuje różnorodne usługi, takie jak transmisja danych, telekomunikacja oraz dostęp do Internetu. Dzięki zastosowaniu technologii, takich jak Ethernet lub fiber optics, sieci MAN oferują dużą przepustowość i niskie opóźnienia. Wzorzec budowy MAN ułatwia implementację rozwiązań zgodnych z normami IEEE 802.16, co zapewnia efektywność i standaryzację w komunikacji w obrębie miasta.

Pytanie 3

Jakie polecenie w systemie Windows służy do zbadania trasy, po jakiej przesyłane są pakiety w sieci?

A. netstat

B. ipconfig

C. tracert

D. route

Polecenie 'tracert' (skrót od trace route) jest narzędziem używanym w systemach Windows do analizy ścieżki, jaką pokonują pakiety danych w sieci. Umożliwia ono administratorom oraz specjalistom IT identyfikację poszczególnych routerów, przez które przechodzą dane, a także pomiar czasu odpowiedzi na każdym etapie trasy. W praktyce, tracert jest niezwykle przydatnym narzędziem podczas diagnozowania problemów z łącznością sieciową, pomocnym w identyfikacji punktów awarii lub opóźnień. Używając tego narzędzia, można również ocenić ogólną wydajność sieci oraz jakość połączeń zdalnych. Dobrą praktyką jest stosowanie tracert w połączeniu z innymi narzędziami diagnostycznymi, takimi jak ping, co pozwala na kompleksowe zrozumienie problemów sieciowych. Tracert wykorzystuje protokół ICMP (Internet Control Message Protocol) do wysyłania pakietów z różnymi wartościami TTL (Time To Live), co pozwala na gromadzenie informacji o każdym z przeskoków na trasie pakietów. Warto znać to narzędzie, ponieważ jest standardowym elementem zestawów narzędzi dla administratorów sieci.

Pytanie 4

Aby zmienić profil na obowiązkowy, trzeba zmodyfikować rozszerzenie pliku ntuser.dat na

A. $ntuser.exe

B. ntuser.man

C. $ntuser.bat

D. ntuser.sys

Plik ntuser.man jest używany do wymuszenia profilu użytkownika jako obowiązkowego w systemie Windows. Profil obowiązkowy to taki, którego użytkownik nie może zmieniać, co jest przydatne w środowiskach, gdzie konfiguracja musi pozostać stała dla wielu użytkowników. Aby stworzyć taki profil, należy przekopiować profil użytkownika do folderu profili sieciowych i zmienić rozszerzenie pliku ntuser.dat na ntuser.man. System Windows, rozpoznając rozszerzenie .man, traktuje profil jako niezmienny. Jakiekolwiek zmiany dokonane przez użytkownika są odrzucane po wylogowaniu, przywracając profil do stanu początkowego przy każdym logowaniu. Stosowanie profili obowiązkowych jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania środowiskami korporacyjnymi, gdzie ograniczenie zmian w konfiguracji użytkownika może zapobiec błędom i problemom z bezpieczeństwem. Implementacja takich profili może również obniżyć koszty wsparcia technicznego, ponieważ użytkownicy nie są w stanie wprowadzać zmian, które mogłyby prowadzić do nieprawidłowego działania systemu.

Pytanie 5

Która czynność nie służy do personalizacji systemu operacyjnego Windows?

A. Ustawienie wielkości pliku wymiany.

B. Ustawienie koloru lub kilku przenikających się kolorów jako tła pulpitu.

C. Ustawienie domyślnej przeglądarki internetowej.

D. Ustawienie opcji wyświetlania pasków menu i pasków narzędziowych.

Ustawienie wielkości pliku wymiany w systemie Windows to zdecydowanie nie jest proces związany z personalizacją interfejsu lub wyglądu środowiska pracy użytkownika, tylko z konfiguracją parametrów systemowych, mających wpływ na wydajność i zarządzanie pamięcią wirtualną. Plik wymiany, czyli tzw. pagefile.sys, służy przede wszystkim jako rozszerzenie pamięci RAM – gdy systemowi zaczyna brakować fizycznej pamięci, wówczas dane tymczasowo są przenoszone właśnie do tego pliku. Moim zdaniem, większość użytkowników nawet nie rusza tej opcji, bo domyślne ustawienia Windows są wystarczające w typowych zastosowaniach. Standardy branżowe zalecają ostrożność przy ręcznym ustawianiu rozmiaru pliku wymiany – można przez nieuwagę ograniczyć możliwości systemu lub wręcz przeciwnie, niepotrzebnie zajmować miejsce na dysku. Z mojego doświadczenia wynika, że personalizacja to raczej wszystko, co dotyczy wyglądu, wygody obsługi czy indywidualnych preferencji użytkownika, a nie właśnie zarządzania pamięcią czy innymi aspektami technicznymi działania systemu. Tło pulpitu, ustawienia pasków menu czy wybór domyślnej przeglądarki mają bezpośredni wpływ na odbiór środowiska pracy, podczas gdy plik wymiany pozostaje zupełnie niewidoczny dla większości osób. Jeżeli ktoś chce zoptymalizować wydajność komputera, to wtedy może pobawić się tym ustawieniem, ale nie szuka wtedy personalizacji. To dość duża różnica i warto ją rozumieć, bo pomaga to odróżnić obszary związane z wygodą użytkownika od tych stricte technicznych.

Pytanie 6

Użytkownik systemu Linux, który pragnie usunąć konto innego użytkownika wraz z jego katalogiem domowym, powinien wykonać polecenie

A. sudo userdel nazwa_użytkownika

B. sudo userdel -r nazwa_użytkownika

C. userdel nazwa_użytkownika

D. userdel -d nazwa_użytkownika

Odpowiedź 'sudo userdel -r nazwa_użytkownika' jest jak najbardziej na miejscu. Używasz polecenia 'userdel' z przełącznikiem '-r', co pozwala na usunięcie konta użytkownika oraz wszystkich jego plików w katalogu domowym. To ważne, bo bez 'sudo' nie dałbyś rady tego zrobić, a standardowy użytkownik nie ma odpowiednich uprawnień do usuwania kont innych ludzi. W przypadku systemów Unix/Linux ważne jest, żeby do takich operacji mieć odpowiednie prawa administracyjne. To polecenie może się przydać, gdy na przykład administrator musi wyczyścić konto kogoś, kto już nie pracuje w firmie albo gdy konto było używane do nieautoryzowanego dostępu. Dobrze też pamiętać o zrobieniu kopii zapasowej danych przed usunięciem konta, żeby nic ważnego nie przepadło. Dodatkowo, 'userdel' super się sprawdza w skryptach, więc może być naprawdę pomocne w codziennej pracy administratora.

Pytanie 7

W terminalu systemu operacyjnego wykonano polecenie nslookup. Jaką informację uzyskano?

CMDWiersz polecenia
—□×
C:\>nslookup
Serwer domyślny: plusmx1.polkomtel.com.pl
Address: 212.2.96.51

>

A. Adres serwera DHCP

B. Adres IP hosta

C. Domyślną bramę

D. Adres serwera DNS

Polecenie nslookup nie jest używane do uzyskiwania adresu serwera DHCP, adresu IP hosta ani domyślnej bramy. Serwer DHCP to element sieci, który dynamicznie przydziela adresy IP do urządzeń w sieci, co nie ma związku z poleceniem nslookup. To narzędzie nie zajmuje się protokołem DHCP ani jego konfiguracją. Adres IP hosta można uzyskać za pomocą innych narzędzi, takich jak ipconfig w systemach Windows lub ifconfig w systemach Unix/Linux. Polecenie nslookup koncentruje się na zapytaniach DNS, co oznacza, że nie dostarcza informacji o adresach IP przypisanych do interfejsów sieciowych urządzeń lokalnych. Co więcej, domyślna brama to adres routera lub innego urządzenia sieciowego używanego do komunikacji poza lokalną siecią, którego konfiguracji nie dotyczy polecenie nslookup. Brama domyślna jest zazwyczaj konfigurowana w ustawieniach sieciowych urządzenia, a jej adres można znaleźć przy użyciu ipconfig lub ifconfig. Zrozumienie różnic między DNS a DHCP, jak również sposobów uzyskiwania adresu IP hosta czy bramy, jest kluczowe w administrowaniu sieciami komputerowymi. Poprawna identyfikacja i użycie narzędzi sieciowych pomaga w efektywnym rozwiązywaniu problemów i utrzymaniu ciągłości działania sieci. Podstawowa wiedza o tym, jak działają różne protokoły i narzędzia, jest niezbędna dla każdego specjalisty IT.

Pytanie 8

Jakie urządzenie wykorzystuje się do łączenia lokalnej sieci bezprzewodowej z siecią kablową?

A. modem

B. punkt dostępu

C. hub

D. switch

Punkt dostępu (ang. access point) jest urządzeniem, które umożliwia połączenie lokalnej sieci bezprzewodowej (Wi-Fi) z siecią przewodową, taką jak Ethernet. Działa jako most między tymi dwiema sieciami, co pozwala na łatwe i wygodne korzystanie z zasobów sieciowych przez urządzenia mobilne oraz komputery. W praktyce, punkty dostępu są szeroko stosowane w biurach, szkołach i miejscach publicznych, gdzie potrzeba dostępu do internetu jest kluczowa. Dzięki wykorzystaniu standardów takich jak 802.11ac czy 802.11ax, nowoczesne punkty dostępu oferują wysoką wydajność oraz zasięg, co jest niezwykle istotne w gęsto zaludnionych obszarach. Dobre praktyki w instalacji punktów dostępu obejmują odpowiednie rozmieszczenie urządzeń, aby zminimalizować martwe strefy, a także zapewnienie bezpieczeństwa sieci poprzez stosowanie silnych haseł i szyfrowania WPA3. Zrozumienie roli punktu dostępu w infrastrukturze sieciowej jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami bezprzewodowymi.

Pytanie 9

Jaką maskę trzeba zastosować, aby podzielić sieć z adresem 192.168.1.0 na 4 podsieci?

A. 255.255.255.128

B. 255.255.255.224

C. 255.255.255.0

D. 255.255.255.192

Maska 255.255.255.192 jest prawidłowym wyborem do podziału sieci o adresie 192.168.1.0 na 4 podsieci. Ta maska, wyrażona w notacji CIDR, to /26. Oznacza to, że pierwsze 26 bitów adresu jest używane do identyfikacji sieci, a pozostałe 6 bitów pozostaje do wykorzystania dla hostów. Skoro potrzebujemy podzielić sieć na 4 podsieci, musimy wykorzystać dodatkowe bity. W przypadku maski /24 (czyli 255.255.255.0) mamy 256 adresów w sieci, co daje nam możliwość podziału na 4 podsieci po 64 adresy każda (2^6 = 64). Te 64 adresy to 62 adresy hostów (jeden adres dla sieci, jeden dla rozgłoszeniowego), co jest wystarczające dla małych grup urządzeń, takich jak biura czy segmenty sieci. Przykładowo, pierwsza podsieć będzie miała adresy od 192.168.1.0 do 192.168.1.63, druga od 192.168.1.64 do 192.168.1.127, trzecia od 192.168.1.128 do 192.168.1.191, a czwarta od 192.168.1.192 do 192.168.1.255. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania sieciami, pozwala na efektywne wykorzystanie adresacji oraz łatwe zarządzanie ruchem w sieci.

Pytanie 10

Użytkownik systemu Windows może logować się na każdym komputerze w sieci, korzystając z profilu, który jest przechowywany na serwerze i może być zmieniany przez użytkownika. Jak nazywa się ten profil?

A. lokalny

B. obowiązkowy

C. mobilny

D. tymczasowy

Profil mobilny w systemie Windows jest rozwiązaniem pozwalającym użytkownikom na dostęp do swojego środowiska roboczego z różnych komputerów w sieci. Gdy użytkownik loguje się na komputerze, system pobiera jego profil z serwera, co umożliwia synchronizację ustawień, plików i preferencji użytkownika. Mobilne profile są szczególnie przydatne w środowiskach korporacyjnych, gdzie pracownicy mogą korzystać z różnych stacji roboczych, a ich dane i konfiguracje muszą być spójne niezależnie od miejsca logowania. Działa to na zasadzie przechowywania profilu na serwerze, co oznacza, że wszelkie zmiany dokonane przez użytkownika są natychmiast synchronizowane. W praktyce zapewnia to większą elastyczność i wygodę, umożliwiając użytkownikom płynne przechodzenie między różnymi komputerami, co jest kluczowe w organizacjach o rozproszonych zasobach. Mobilne profile są zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania IT, zapewniając bezpieczeństwo danych oraz ułatwiając zarządzanie użytkownikami w przedsiębiorstwach.

Pytanie 11

Standard IEEE 802.11b dotyczy sieci

A. przewodowych

B. światłowodowych

C. telefonicznych

D. bezprzewodowych

Norma IEEE 802.11b jest standardem sieci bezprzewodowych, który został zatwierdzony w 1999 roku. Jest to jeden z pierwszych standardów z rodziny IEEE 802.11, który umożliwił bezprzewodową komunikację w sieciach lokalnych (WLAN). Standard 802.11b operuje w paśmie 2,4 GHz i może osiągnąć prędkości transmisji danych do 11 Mbps. Przykładem zastosowania 802.11b są domowe sieci Wi-Fi, które pozwalają na łączenie urządzeń takich jak komputery, smartfony czy drukarki bez potrzeby fizycznego okablowania. W praktyce, standard ten był szeroko wykorzystywany w pierwszych routerach Wi-Fi i stanowił podstawę dla dalszego rozwoju technologii bezprzewodowej, w tym nowszych standardów, jak 802.11g czy 802.11n. Zrozumienie roli 802.11b w kontekście ewolucji sieci bezprzewodowych jest kluczowe dla każdego, kto zajmuje się infrastrukturą IT lub projektowaniem systemów komunikacyjnych.

Pytanie 12

Aby w systemie Windows ustawić właściwości wszystkich zainstalowanych urządzeń lub wyświetlić ich listę, należy użyć narzędzia

A. dhcpmgmt.msc

B. diskmgmt.msc

C. dnsmgmt.msc

D. devmgmt.msc

devmgmt.msc to zdecydowanie jedno z najważniejszych narzędzi w codziennej pracy z systemem Windows, zwłaszcza jeśli chodzi o zarządzanie sprzętem i sterownikami. Dzięki temu narzędziu możesz w jednym miejscu zobaczyć pełną listę wszystkich urządzeń zainstalowanych w komputerze – zarówno tych fizycznych, jak i wirtualnych. Co ważne, Device Manager umożliwia nie tylko przeglądanie, ale też szczegółowe konfigurowanie właściwości każdego elementu, np. aktualizowanie sterowników, wyłączanie lub deinstalowanie urządzeń, czy rozwiązywanie konfliktów sprzętowych. Moim zdaniem świetnie sprawdza się to nie tylko w przypadku klasycznych komputerów stacjonarnych, ale też laptopów, gdzie czasem sterowniki potrafią spłatać figla. Warto wiedzieć, że od czasów Windows XP aż po najnowsze wersje systemu, devmgmt.msc to standardowy i niezawodny sposób na szybki dostęp do menedżera urządzeń – można go uruchomić zarówno przez okno „Uruchom”, jak i przez konsolę MMC. Używanie menedżera urządzeń to podstawa dobrej diagnostyki i administracji, szczególnie według dobrych praktyk branżowych – oszczędza mnóstwo czasu w porównaniu do szukania problemów na oślep. To narzędzie bywa też niezastąpione podczas instalacji nowych komponentów lub przy rozwiązywaniu problemów po aktualizacjach systemu. Szczerze, trudno mi sobie wyobrazić efektywną opiekę nad komputerami bez regularnego używania devmgmt.msc.

Pytanie 13

Zastosowanie symulacji stanów logicznych w obwodach cyfrowych pozwala na

A. kalibrator.

B. impulsator.

C. sonda logiczna.

D. sonometr.

Wybór sonometru, kalibratora lub sondy logicznej jako narzędzi do symulowania stanów logicznych obwodów cyfrowych opiera się na mylnych założeniach dotyczących ich funkcji i zastosowań. Sonometr, na przykład, jest urządzeniem służącym do pomiaru poziomu dźwięku i nie ma zastosowania w kontekście analizy sygnałów elektronicznych. Jego zadaniem jest ocena natężenia fal akustycznych, a nie generowanie czy symulowanie stanów logicznych. Kalibrator, z drugiej strony, to narzędzie stosowane do porównywania wartości pomiarowych z wartościami odniesienia, co jest istotne w zapewnieniu dokładności pomiarów, ale nie jest przeznaczone do tworzenia impulsów logicznych. Natomiast sonda logiczna jest narzędziem do analizy sygnałów w obwodach cyfrowych, jednak nie generuje sygnałów, lecz służy do ich monitorowania i pomiaru. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji narzędzi pomiarowych z funkcjami generującymi sygnały. W rzeczywistości, aby symulować stany logiczne, potrzeba urządzenia zdolnego do wytwarzania impulsów, co dokładnie realizuje impulsator. W kontekście testowania obwodów cyfrowych, ważne jest użycie odpowiednich narzędzi zgodnych z branżowymi standardami, by zapewnić dokładność i efektywność przeprowadzanych testów.

Pytanie 14

Na ilustracji pokazano złącze:

A. DVI

B. SATA

C. DisplayPort

D. HDMI

Złącze SATA, choć powszechnie znane, jest używane wyłącznie do podłączania urządzeń magazynujących danych, takich jak dyski twarde i SSD, a nie do przesyłania sygnałów wideo. Jego konstrukcja i przeznaczenie różnią się diametralnie od interfejsów wideo. DVI, jako starszy standard, był szeroko stosowany w monitorach i kartach graficznych, ale jego ograniczenia w przesyłaniu sygnałów audio i niższa rozdzielczość w porównaniu z nowszymi standardami sprawiają, że jest rzadziej używany w nowoczesnych systemach. Z kolei HDMI jest wszechstronnym interfejsem stosowanym w szerokiej gamie urządzeń od telewizorów po konsole do gier. Jego popularność wynika z możliwości przesyłania zarówno obrazu, jak i dźwięku w jednym kablu, ale nie ma funkcji takich jak MST dostępne w DisplayPort. DisplayPort, jako odpowiedź na potrzeby profesjonalistów, oferuje większą elastyczność, wyższą przepustowość oraz dodatkowe funkcje takie jak Adaptive Sync, które są kluczowe dla wyświetlaczy o wysokiej rozdzielczości. Błędne utożsamianie DisplayPort z innymi standardami wynika często z niedostatecznej znajomości ich specyfikacji technicznych i zastosowań. Zrozumienie różnic między tymi interfejsami jest kluczowe dla prawidłowego projektowania systemów komputerowych i audiowizualnych, co pozwala na optymalne wykorzystanie dostępnych technologii.

Pytanie 15

Najlepszym sposobem na zabezpieczenie domowej sieci Wi-Fi jest

A. stosowanie szyfrowania WPA-PSK

B. stosowanie szyfrowania WEP

C. zmiana adresu MAC routera

D. zmiana nazwy SSID

Stosowanie szyfrowania WPA-PSK (Wi-Fi Protected Access Pre-Shared Key) jest najskuteczniejszą metodą zabezpieczenia domowej sieci Wi-Fi, ponieważ oferuje znacząco lepszy poziom ochrony w porównaniu do starszych standardów, takich jak WEP (Wired Equivalent Privacy). WPA-PSK wykorzystuje silne algorytmy szyfrujące, co znacznie utrudnia potencjalnym intruzom przechwycenie i odszyfrowanie przesyłanych danych. W praktyce, aby wdrożyć WPA-PSK, użytkownik musi ustawić mocne hasło, które jest kluczem do szyfrowania. Im dłuższe i bardziej skomplikowane jest hasło, tym trudniej jest złamać zabezpieczenia. Warto także pamiętać, że WPA2, które jest nowszą wersją, wprowadza dodatkowe ulepszenia, takie jak lepsze mechanizmy autoryzacji i szyfrowania, co czyni sieć jeszcze bardziej odporną na ataki. Stosowanie WPA-PSK jest zgodne z aktualnymi standardami branżowymi, a także jest zalecane przez ekspertów ds. bezpieczeństwa sieci.

Pytanie 16

Jakie urządzenie powinno być wykorzystane do pomiaru mapy połączeń w okablowaniu strukturalnym sieci lokalnej?

A. Analizator sieci LAN

B. Reflektometr OTDR

C. Analizator protokołów

D. Przyrząd do monitorowania sieci

Analizator sieci LAN to urządzenie, które jest kluczowe dla pomiarów i monitorowania okablowania strukturalnego sieci lokalnej. Jego głównym zadaniem jest analiza ruchu w sieci, co pozwala na identyfikację problemów związanych z wydajnością, takich jak zatory, opóźnienia czy konflikty adresów IP. Dzięki zastosowaniu analizatora sieci LAN, administratorzy mogą uzyskać szczegółowe informacje o przepustowości łącza, typach ruchu oraz wykrywać ewentualne błędy w konfiguracji sieci. Przykładowo, jeżeli w sieci występują problemy z opóźnieniami, analizator może wskazać konkretne urządzenia lub segmenty sieci, które są odpowiedzialne za te problemy. W praktyce, korzystanie z analizatora LAN jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania siecią, ponieważ umożliwia proaktywną diagnostykę i optymalizację zasobów. Standardy takie jak IEEE 802.3 definiują wymagania dotyczące sieci Ethernet, co sprawia, że posiadanie odpowiednich narzędzi do monitorowania tych parametrów jest niezbędne dla zapewnienia ciągłości działania usług sieciowych.

Pytanie 17

W systemie Windows 7, aby skopiować katalog c:\est wraz ze wszystkimi podkatalogami na zewnętrzny dysk, należy zastosować polecenie

A. xcopy c:\est f:\est /E

B. copy f:\est c:\est /E

C. xcopy f:\est c:\est /E

D. copy c:\est f:\est /E

Polecenie 'xcopy c:\est f:\est /E' jest poprawne, ponieważ umożliwia skopiowanie całego katalogu 'est' z dysku C na dysk przenośny, który jest oznaczony jako dysk F, wraz z wszystkimi jego podkatalogami i plikami. Opcja /E jest kluczowa, ponieważ informuje system, aby kopiował również puste katalogi, co jest przydatne w przypadku zachowania struktury folderów. W praktyce użycie 'xcopy' w systemie Windows jest standardem dla bardziej złożonych operacji kopiowania w porównaniu do polecenia 'copy', które jest przeznaczone głównie do kopiowania pojedynczych plików. Warto zwrócić uwagę, że 'xcopy' oferuje szereg dodatkowych opcji, takich jak /Y do automatycznego potwierdzania zastępowania istniejących plików, co może znacząco przyspieszyć proces dla bardziej zaawansowanych użytkowników. W kontekście administracji systemami i zarządzania danymi, znajomość 'xcopy' i jego parametrów jest niezwykle przydatna, szczególnie podczas migracji danych lub tworzenia kopii zapasowych. Używając tego polecenia, możemy efektywnie zarządzać danymi i minimalizować ryzyko utraty informacji.

Pytanie 18

Zestaw narzędzi do instalacji okablowania miedzianego typu "skrętka" w sieci komputerowej powinien obejmować:

A. zaciskarkę złączy modularnych, ściągacz izolacji, narzędzie uderzeniowe, tester okablowania

B. narzędzie uderzeniowe, nóż monterski, spawarkę światłowodową, tester okablowania

C. ściągacz izolacji, zaciskarkę złączy modularnych, nóż monterski, miernik uniwersalny

D. komplet wkrętaków, narzędzie uderzeniowe, tester okablowania, lutownicę

Zestaw narzędzi do montażu okablowania miedzianego typu "skrętka" w sieci lokalnej powinien obowiązkowo zawierać zaciskarkę złączy modularnych, ściągacz izolacji, narzędzie uderzeniowe oraz tester okablowania. Zaciskarka służy do precyzyjnego zakładania złączy RJ-45 na końcach przewodów, co jest kluczowe dla prawidłowego działania sieci. Użycie ściągacza izolacji pozwala na bezpieczne usunięcie izolacji z przewodów bez ich uszkodzenia, co jest niezbędne przed ich zaciśnięciem. Narzędzie uderzeniowe jest używane do zakończenia przewodów w panelach krosowych lub gniazdkach, co jest częścią standardowego procesu instalacji. Tester okablowania umożliwia sprawdzenie poprawności połączeń, co zapewnia, że sieć działa zgodnie z wymaganiami technicznymi. Stosowanie tych narzędzi jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, co podkreśla ich znaczenie w każdym projekcie związanym z montażem sieci lokalnych. Na przykład, w przypadku sieci biurowej, prawidłowe zakończenie przewodów może zapobiec problemom z transmisją danych i zakłóceniami sygnału.

Pytanie 19

Jakie narzędzie w systemie Windows umożliwia kontrolę prób logowania do systemu?

A. systemu

B. zabezpieczeń

C. programów

D. instalacji

Dziennik zabezpieczeń w systemie Windows to kluczowe narzędzie odpowiedzialne za monitorowanie i rejestrowanie prób logowania oraz innych istotnych zdarzeń związanych z bezpieczeństwem. Odpowiedź "zabezpieczeń" (#3) jest prawidłowa, ponieważ dziennik ten zbiera informacje o wszystkich próbach logowania, zarówno udanych, jak i nieudanych, co jest niezbędne dla administratorów systemów w celu analizy potencjalnych incydentów bezpieczeństwa. Użycie dziennika zabezpieczeń pozwala na śledzenie aktywności użytkowników oraz identyfikację nieautoryzowanych prób dostępu. Przykładowo, administrator może wykorzystać informacje z dziennika zabezpieczeń do audytu działań użytkowników oraz do przeprowadzania analiz ryzyka, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania bezpieczeństwem informacji (np. ISO 27001). Dziennik ten jest również użyteczny w kontekście spełniania wymogów regulacyjnych, takich jak RODO, gdzie monitorowanie dostępu do danych osobowych jest kluczowym elementem zgodności. Regularna analiza dziennika zabezpieczeń jest istotna dla utrzymania wysokiego poziomu bezpieczeństwa w organizacji.

Pytanie 20

Zanim przystąpimy do prac serwisowych dotyczących modyfikacji rejestru systemu Windows, konieczne jest wykonanie

A. defragmentacji dysku

B. kopii rejestru

C. czyszczenia rejestru

D. oczyszczania dysku

Wykonywanie kopii rejestru systemu Windows przed wprowadzeniem jakichkolwiek zmian jest kluczowym krokiem w procesie modyfikacji. Rejestr systemowy przechowuje krytyczne informacje dotyczące konfiguracji systemu operacyjnego oraz zainstalowanych aplikacji. Zmiany w rejestrze mogą prowadzić do poważnych problemów z systemem, w tym do jego niestabilności lub nawet unieruchomienia. Dlatego przed przystąpieniem do jakichkolwiek działań w tym obszarze, zawsze należy utworzyć kopię zapasową rejestru. W przypadku wystąpienia jakichkolwiek problemów po dokonaniu zmian, użytkownik ma możliwość przywrócenia wcześniejszego stanu rejestru, co może uratować system przed koniecznością reinstalacji. Praktycznym przykładem jest użycie narzędzia 'Regedit', gdzie można łatwo eksportować całą zawartość rejestru do pliku .reg, który następnie można zaimportować w razie potrzeby. Ta procedura jest zgodna z najlepszymi praktykami zarządzania systemem i informatyki, podkreślając znaczenie zabezpieczenia danych przed dokonaniem istotnych zmian.

Pytanie 21

Użytkownik systemu Windows doświadcza problemów z niewystarczającą pamięcią wirtualną. Jak można temu zaradzić?

A. dostosowanie dodatkowego dysku

B. dodanie kolejnej pamięci cache procesora

C. zwiększenie pamięci RAM

D. powiększenie rozmiaru pliku virtualfile.sys

Zwiększenie pamięci RAM jest najskuteczniejszym sposobem na rozwiązywanie problemów z pamięcią wirtualną w systemie Windows. Gdy system operacyjny i uruchomione aplikacje wymagają więcej pamięci niż jest dostępne w pamięci RAM, zaczynają korzystać z pamięci wirtualnej, która jest przechowywana na dysku twardym. Im więcej pamięci w RAM, tym mniej polega się na pamięci wirtualnej, co prowadzi do lepszej wydajności. Przykładowo, użytkownicy wykonujący intensywne zadania, takie jak edycja wideo czy projektowanie graficzne, mogą zauważyć znaczną poprawę wydajności po zwiększeniu RAM. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, inwestycja w dodatkową pamięć RAM jest często bardziej opłacalna niż zwiększanie pamięci wirtualnej, ponieważ pamięć RAM jest znacznie szybsza od dysków twardych, co przekłada się na szybsze przetwarzanie danych. Warto również pamiętać, że system Windows automatycznie zarządza pamięcią wirtualną, ale jej zwiększenie nie zawsze przynosi zauważalne korzyści w wydajności, dlatego lepiej jest zwiększyć fizyczną pamięć RAM.

Pytanie 22

Ile urządzeń będzie można zaadresować w każdej podsieci, jeśli sieć 172.16.6.0 zostanie podzielona przy pomocy maski /27 na jak największą liczbę podsieci?

A. 32 hosty

B. 30 hostów

C. 28 hostów

D. 29 hostów

Wybór odpowiedzi nieprawidłowej może wynikać z niepełnego zrozumienia zasad obliczania liczby hostów w podsieciach. Odpowiedzi sugerujące 28, 29, 32 lub inne wartości pomijają kluczowe założenia dotyczące tego, jak adresacja IP działa w praktyce. Na przykład, wybór 32 hostów ignoruje fakt, że w każdej podsieci jeden adres jest zarezerwowany dla adresu sieci, a drugi dla adresu rozgłoszeniowego. Z kolei odpowiedź wskazująca 28 hostów wydaje się być oparta na błędnym założeniu, że wykorzystano więcej bitów do adresowania hostów, co również prowadzi do niepoprawnych wyników. Błąd ten często wynika z niepewności co do sposobu obliczania dostępnych adresów oraz ich przeznaczenia. W kontekście maski /27, rzeczywista liczba hostów, które mogą być zaadresowane, powinna być dokładnie obliczona przy użyciu wzoru 2^n - 2, co w tym przypadku prowadzi nas do 30 hostów, a nie mniej ani więcej. Może to być frustrujące, ale kluczowe jest zrozumienie, że w każdej sieci IP prawidłowe zarządzanie adresami jest nie tylko istotne z punktu widzenia technicznego, ale także kluczowe dla bezpieczeństwa i efektywności operacji sieciowych.

Pytanie 23

Urządzenie pokazane na ilustracji służy do

A. instalacji przewodów w złączach LSA

B. ściągania izolacji z przewodu

C. zaciskania wtyków RJ45

D. weryfikacji poprawności połączenia

Narzędzie przedstawione na rysunku to narzędzie do instalacji przewodów w złączach LSA znane również jako narzędzie Krone. Jest ono powszechnie stosowane w telekomunikacji oraz instalacjach sieciowych do zakończenia przewodów w panelach krosowych lub gniazdach. Narzędzie to umożliwia wciśnięcie przewodów w złącza IDC (Insulation Displacement Connector) bez konieczności zdejmowania izolacji co zapewnia szybkie i niezawodne połączenie. Wciśnięcie przewodu powoduje przemieszczenie izolacji co skutkuje bezpośrednim kontaktem przewodnika z metalowymi stykami. Dzięki temu technologia LSA zapewnia trwałe i stabilne połączenia bez ryzyka uszkodzenia przewodów. Narzędzie to posiada również funkcję odcinania nadmiaru przewodu co jest istotne dla utrzymania porządku w stosowanych instalacjach. Stosowanie narzędzi LSA jest standardem w branży co wynika z ich precyzji oraz wydajności. Wielu specjalistów uznaje je za niezbędny element wyposażenia podczas pracy z systemami telekomunikacyjnymi co potwierdza ich niezastąpioną rolę w procesie instalacji.

Pytanie 24

Adres IP przydzielony komputerowi pozwala odbiorcy pakietu IP na odróżnienie identyfikatorów

A. sieci i bramy

B. hosta i rutera

C. hosta i bramy

D. sieci i hosta

Odpowiedź 'sieci i hosta' jest poprawna, ponieważ numer IP przypisany do komputera działa jako unikalny identyfikator, który pozwala na rozróżnienie urządzeń w sieci. W kontekście modelu OSI, adres IP jest kluczowy na warstwie trzeciej, czyli warstwie sieci, gdzie umożliwia routing danych pomiędzy różnymi sieciami. Każdy host w danej sieci powinien posiadać unikalny adres IP, co umożliwia efektywną komunikację. Przykładem może być sytuacja, w której komputer korzysta z protokołu TCP/IP, aby wysłać dane do innego hosta w tej samej sieci lokalnej lub przez Internet. Unikalność adresacji IP pozwala routerom na prawidłowe przesyłanie pakietów danych do odpowiednich hostów. Rozumienie roli adresów IP w kontekście sieci komputerowych jest kluczowe w pracy z infrastrukturą IT, zwłaszcza przy konfiguracji sieci oraz zapewnieniu bezpieczeństwa systemów poprzez odpowiednią segmentację ruchu sieciowego. Dobrą praktyką jest również stosowanie standardów takich jak IPv4 oraz IPv6, które definiują sposób adresacji w sieciach komputerowych.

Pytanie 25

Jakie urządzenie umożliwia zwiększenie zasięgu sieci bezprzewodowej?

A. Konwerter mediów

B. Modem VDSL

C. Wzmacniacz sygnału

D. Przełącznik zarządzalny

Wzmacniacz sygnału to urządzenie, które działa na zasadzie odbierania i retransmisji sygnału bezprzewodowego, co pozwala na zwiększenie zasięgu sieci Wi-Fi. Działa to w praktyce poprzez wzmocnienie sygnału, który w przeciwnym razie mógłby być zbyt słaby, aby dotrzeć do odległych miejsc w budynku lub na zewnątrz. Stosowanie wzmacniaczy sygnału jest szczególnie przydatne w dużych domach, biurach czy obiektach przemysłowych, gdzie występują przeszkody, takie jak ściany czy meble, które mogą tłumić sygnał. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, przed zakupem wzmacniacza warto przeprowadzić pomiar zasięgu istniejącej sieci, aby odpowiednio dobrać lokalizację wzmacniacza, co zapewni maksymalną efektywność. Wzmacniacze sygnału są również często wykorzystywane w sytuacjach, gdy istnieje potrzeba pokrycia zasięgiem rozległych terenów, takich jak parki, ogrody czy kompleksy sportowe.

Pytanie 26

Na ilustracji karta rozszerzeń jest oznaczona numerem

A. 7

B. 4

C. 6

D. 1

Karta rozszerzeń jest oznaczona numerem 4 na rysunku co jest poprawne ponieważ karta rozszerzeń to komponent wewnętrzny komputera który pozwala na dodanie nowych funkcji lub zwiększenie możliwości systemu Najczęściej spotykane karty rozszerzeń to karty graficzne dźwiękowe sieciowe czy kontrolery dysków twardych W montażu kart rozszerzeń kluczowe jest zapewnienie zgodności z płytą główną oraz poprawne ich osadzenie w slotach PCI lub PCIe To umożliwia pełne wykorzystanie potencjału sprzętowego i zapewnia stabilność działania systemu W kontekście zastosowania karty rozszerzeń są nieodzowne w sytuacjach gdzie wymagana jest większa moc obliczeniowa na przykład w zaawansowanych graficznie aplikacjach czy obróbce wideo Zrozumienie funkcji i instalacji kart rozszerzeń jest istotne dla profesjonalistów IT co pozwala na efektywne zarządzanie i rozbudowę infrastruktury komputerowej Zastosowanie dobrych praktyk takich jak stosowanie śrub mocujących oraz zarządzanie kablami zwiększa zarówno wydajność jak i bezpieczeństwo systemu

Pytanie 27

W kontekście adresacji IPv6, użycie podwójnego dwukropka służy do

A. wielokrotnego zastąpienia dowolnych bloków zer oddzielonych blokiem jedynek

B. wielokrotnego zastąpienia dowolnych bloków jedynek

C. jednorazowego zastąpienia jednego lub więcej kolejnych bloków składających się wyłącznie z zer

D. jednorazowego zastąpienia jednego bloku jedynek

Podwójny dwukropek (::) w adresacji IPv6 jest specjalnym skrótem, który pozwala na uproszczenie i skrócenie notacji adresów zawierających sekwencje zer. Jego zastosowanie ogranicza się do jednorazowego zastępowania jednego lub więcej bloków złożonych wyłącznie z zer, co ma na celu zwiększenie czytelności adresów. Na przykład, adres IPv6 2001:0db8:0000:0000:0000:0000:0000:0001 może być zapisany jako 2001:db8::1, gdzie "::" zastępuje pięć bloków zer. Zgodnie z dokumentem RFC 5952, który opisuje najlepsze praktyki dotyczące reprezentacji adresów IPv6, stosowanie podwójnego dwukropka ma na celu uproszczenie zapisu, jednak powinno być stosowane ostrożnie, aby uniknąć niejasności. Zrozumienie tej zasady jest kluczowe dla inżynierów sieciowych, którzy pracują z IPv6, ponieważ umożliwia im efektywne zarządzanie i konfigurację adresów w skomplikowanych środowiskach sieciowych."

Pytanie 28

Początkowe znaki heksadecymalne adresu IPv6 przeznaczonego do link-local to

A. 3000

B. 2000

C. FE80

D. FF30

Adresy IPv6 typu link-local to coś, co musisz znać, jeśli chcesz ogarnąć temat lokalnych sieci. Służą one do komunikacji w obrębie tej samej sieci i są naprawdę kluczowe dla działania protokołu IPv6. Zaczynają się od prefiksu FE80::/10, co oznacza, że pierwsze dziesięć bitów to 1111 1110 10, a reszta dotyczy konkretnego interfejsu na urządzeniu. W praktyce, każdy interfejs, który obsługuje IPv6, dostaje swój unikalny adres link-local. Dzięki temu, urządzenia mogą się ze sobą dogadywać, nie potrzebując routera. Wiele technologii, jak autokonfiguracja adresów IPv6 (SLAAC) czy protokół Neighbor Discovery Protocol (NDP), korzysta z tych adresów, żeby wykrywać sąsiednie hosty i rozwiązywać adresy. Zrozumienie link-local jest naprawdę ważne, zwłaszcza teraz, kiedy IPv6 zaczyna być coraz bardziej powszechne w sieciach.

Pytanie 29

Pokazany zrzut ekranu dotyczy programu

A. recovery

B. antywirusowego

C. antyspamowego

D. firewall

Program typu firewall zarządza ruchem sieciowym, kontrolując przychodzące i wychodzące połączenia, co widać na zrzucie ekranu pokazującym reguły przychodzące. Firewall działa na zasadzie zestawu reguł określających, które połączenia są dozwolone, a które zabronione. Pozwala to na ochronę systemu przed nieautoryzowanym dostępem, atakami typu DDoS czy innymi zagrożeniami sieciowymi. Przykładem zastosowania firewalla jest kontrola dostępu do określonych usług sieciowych, jak na przykład blokowanie niepożądanych portów lub adresów IP. Standardy branżowe, takie jak NIST SP 800-41, zalecają stosowanie firewalli jako podstawowego elementu strategii bezpieczeństwa sieciowego. W praktyce, firewalle są kluczowe w korporacyjnych sieciach, gdzie ochrona danych i integralność systemu mają najwyższy priorytet. Ważnym aspektem jest również możliwość zarządzania regułami w zależności od profilu sieci, co pozwala na dostosowanie poziomu bezpieczeństwa do aktualnych potrzeb i zagrożeń.

Pytanie 30

Który z poniższych interfejsów komputerowych stosuje transmisję równoległą do przesyłania danych?

A. LAN

B. SATA

C. PCI

D. IEEE-1394

Rozważając inne interfejsy wymienione w pytaniu, warto przyjrzeć się ich zasadom działania. IEEE-1394, znany również jako FireWire, jest interfejsem, który wykorzystuje transmisję szeregową do przesyłania danych. Ten standard został zaprojektowany z myślą o szybkim transferze danych pomiędzy urządzeniami, np. kamerami cyfrowymi a komputerami. Jego główną zaletą jest możliwość łączenia wielu urządzeń w topologii gwiazdy bez potrzeby skomplikowanej konfiguracji. W kontekście SATA (Serial ATA), również korzysta on z transmisji szeregowej, co pozwala na osiągnięcie wysokich prędkości przesyłu danych, szczególnie w przypadku dysków twardych. SATA wprowadza wiele rozwiązań, takich jak hot-swapping, co jest bardzo praktyczne w przypadku serwerów i urządzeń przechowujących dane. Interfejs LAN (Local Area Network) także opiera się na transmisji szeregowej i jest używany do komunikacji między komputerami w sieciach lokalnych. Często mylone jest pojęcie równoległej i szeregowej transmisji, co prowadzi do nieporozumień. Równoległa transmisja, jak w przypadku PCI, wymaga wielu linii do przesyłania danych jednocześnie, a szeregowa wysyła je jedna po drugiej, co w praktyce może prowadzić do różnych poziomów wydajności i zastosowań. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla skutecznej analizy i projektowania systemów komputerowych.

Pytanie 31

Standardowo, w systemie Linux, twardy dysk w standardzie SATA jest oznaczany jako

A. fda

B. sda

C. ida

D. ide

Odpowiedź 'sda' jest poprawna, ponieważ w systemie Linux, twarde dyski SATA są domyślnie oznaczane jako 'sdX', gdzie 'X' to litera zaczynająca się od 'a' dla pierwszego dysku, 'b' dla drugiego itd. Oznaczenie to jest zgodne z zasadami Linuxa, które używają prefiksu 'sd' dla dysków SCSI oraz ich odpowiedników, takich jak SATA. Przykładem praktycznego zastosowania jest sytuacja, gdy administrator systemu przeszukuje urządzenia blokowe w systemie za pomocą komendy 'lsblk', aby uzyskać informacje o podłączonych dyskach. Zrozumienie tej konwencji jest kluczowe dla zarządzania dyskami, partycjami i systemami plików w Linuxie, co ma istotne znaczenie w kontekście administracji serwerami i komputerami stacjonarnymi. Ponadto, zapoznanie się z dokumentacją systemową, taką jak 'man' dla komend związanych z zarządzaniem dyskami, może pomóc w głębszym zrozumieniu tych oznaczeń.

Pytanie 32

Do weryfikacji integralności systemu plików w środowisku Linux trzeba zastosować polecenie

A. fstab

B. man

C. mkfs

D. fsck

Polecenie 'fsck' (File System Consistency Check) jest kluczowym narzędziem w systemie Linux, używanym do sprawdzania i naprawy błędów w systemie plików. W kontekście zarządzania danymi, utrzymanie integralności systemu plików jest niezwykle istotne, ponieważ może zapobiec utracie danych oraz zapewnić stabilność systemu operacyjnego. Przykładowe zastosowanie polecenia 'fsck' polega na uruchomieniu go na zamontowanej partycji, co pozwala na identyfikację i, jeśli to konieczne, automatyczne naprawienie błędów. Użytkownik może również skorzystać z opcji '-y', aby automatycznie akceptować wszystkie sugerowane poprawki. Warto podkreślić, że przed użyciem 'fsck' zalecane jest odmontowanie systemu plików, aby uniknąć dodatkowych problemów. Dobrą praktyką jest regularne sprawdzanie systemu plików, zwłaszcza po nieprawidłowym wyłączeniu systemu lub awarii sprzętu, co może prowadzić do uszkodzenia danych. W kontekście standardów branżowych, 'fsck' jest zgodne z podstawowymi zasadami zarządzania systemem plików i utrzymania wysokiej dostępności danych.

Pytanie 33

Aby zainstalować serwer FTP w systemach z rodziny Windows Server, konieczne jest dodanie roli serwera

A. sieci Web

B. DHCP

C. DNS

D. aplikacji

Aby zainstalować serwer plików FTP w systemach rodziny Windows Server, należy zainstalować rolę serwera sieci Web (IIS). FTP, czyli File Transfer Protocol, jest protokołem służącym do przesyłania plików między komputerami w sieci. Rola serwera sieci Web zawiera niezbędne komponenty do obsługi FTP oraz innych usług internetowych. Po zainstalowaniu roli IIS, administrator może skonfigurować FTP poprzez menedżera IIS, co pozwala na łatwe zarządzanie kontami użytkowników, uprawnieniami dostępu oraz konfiguracją połączeń. Przykładem zastosowania może być stworzenie serwera FTP dla firmy, który umożliwi pracownikom przesyłanie i pobieranie dokumentów projektowych z dowolnego miejsca. Warto również pamiętać o zapewnieniu odpowiednich zabezpieczeń, takich jak szyfrowanie SSL/TLS, aby chronić przesyłane dane. Dobrą praktyką jest również monitorowanie logów serwera, co pozwala na wykrywanie i analizowanie ewentualnych prób nieautoryzowanego dostępu.

Pytanie 34

Które z poniższych twierdzeń nie odnosi się do pamięci cache L1?

A. Jest pamięcią typu SRAM

B. Znajduje się wewnątrz procesora

C. Posiada dłuższy czas dostępu niż pamięć RAM

D. Jej szybkość pracy odpowiada częstotliwości procesora

Pojęcie pamięci cache L1 często jest mylone z pamięcią RAM przez osoby, które nie rozumieją różnic w architekturze komputerowej. W rzeczywistości, pamięć cache L1 jest znacznie szybsza niż pamięć RAM, co wynika z jej lokalizacji i technologii, z jakiej jest zbudowana. Pamięć L1 jest zintegrowana w obrębie rdzenia procesora, co minimalizuje opóźnienia w dostępie do danych. Użytkownicy mogą błędnie sądzić, że pamięć L1, będąc częścią hierarchii pamięci, jest równie wolna jak pamięć RAM, co prowadzi do niewłaściwych wniosków. Ponadto, pamięć L1 działa na zasadzie SRAM, która jest znacznie szybsza i bardziej efektywna energetycznie w porównaniu do DRAM stosowanego w pamięci RAM. Ta różnica w technologii ma kluczowe znaczenie, ponieważ SRAM jest w stanie przechowywać dane przez dłuższy czas bez potrzeby odświeżania, co jest wymagane dla DRAM. W rezultacie, pomiar czasu dostępu do pamięci L1 jest znacznie korzystniejszy, co z kolei ma bezpośredni wpływ na wydajność aplikacji i całego systemu komputerowego. Właściwe zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla każdej osoby pracującej w dziedzinie informatyki, inżynierii komputerowej lub technologii, która chce efektywnie projektować i optymalizować systemy komputerowe.

Pytanie 35

Jaki protokół jest stosowany wyłącznie w sieciach lokalnych, gdzie działają komputery z systemami operacyjnymi firmy Microsoft?

A. NetBEUI

B. TCP/IP

C. IPX/SPX

D. AppleTalk

TCP/IP to rodzina protokołów komunikacyjnych, która jest standardem de facto dla komunikacji w sieciach komputerowych na całym świecie. Choć TCP/IP jest stosowany w sieciach lokalnych, jego zastosowanie wykracza daleko poza środowiska Microsoftu, obejmując również systemy operacyjne innych producentów, takie jak Linux czy macOS. Może to prowadzić do błędnych wniosków, iż TCP/IP mogłoby być używane wyłącznie w kontekście systemów Microsoft, co jest nieprawdziwe, gdyż jest on uniwersalnym rozwiązaniem do komunikacji między różnorodnymi urządzeniami w różnych środowiskach. IPX/SPX jest protokołem stworzonym przez firmę Novell, typowo używanym w sieciach NetWare, i podobnie jak TCP/IP, nie jest ograniczony do systemów operacyjnych Microsoft. AppleTalk to protokół stworzony specjalnie dla komputerów Apple, również nie mający związku z Microsoft. Każdy z tych protokołów ma swoje unikalne zastosowania i funkcje, które czynią je mniej odpowiednimi dla ograniczonego środowiska Windows. Uznawanie ich za jedyne opcje dla sieci lokalnych z systemami Microsoft prowadzi do nieporozumień dotyczących architektury sieci oraz wyboru odpowiednich protokołów w zależności od wymagań użytkowników. Kluczowe jest rozumienie specyfiki i zastosowań różnych protokołów oraz ich miejsca w strukturze sieciowej.

Pytanie 36

Wskaż ilustrację przedstawiającą kondensator stały?

A. C

B. A

C. D

D. B

Aby zrozumieć, dlaczego pozostałe odpowiedzi są niepoprawne, należy najpierw rozpoznać przedstawione komponenty elektroniczne. Element oznaczony literą A to transformator, kluczowy komponent w elektryce, ale jego funkcją jest zmiana poziomów napięcia w obwodach AC, a nie magazynowanie energii jak kondensator. Transformator działa poprzez indukcję elektromagnetyczną, co jest zupełnie innym procesem niż te zachodzące w kondensatorach. Z kolei element B to rezystor, którego podstawową funkcją jest ograniczanie przepływu prądu oraz dzielenie napięcia w obwodach. Rezystory pracują na zasadzie oporu elektrycznego i nie posiadają zdolności magazynowania energii. Ponadto, ich konstrukcja i zastosowanie są diametralnie różne od kondensatorów, które przechowują ładunek elektryczny. Element C natomiast to mostek prostowniczy, który konwertuje prąd zmienny na prąd stały. Mostki prostownicze są szeroko stosowane w zasilaczach, ale nie pełnią żadnej roli związanej z magazynowaniem energii jak kondensatory. Typowym błędem przy rozpoznawaniu komponentów jest pomylenie ich funkcjonalności oraz zastosowania w obwodach elektronicznych. Zrozumienie różnic w działaniu i konstrukcji tych elementów jest kluczowe do prawidłowego ich identyfikowania i zastosowania w odpowiednich aplikacjach. Każdy z tych komponentów ma unikalne cechy i przeznaczenie, które są zgodne z określonymi standardami przemysłowymi, co pozwala na ich efektywne wykorzystanie w projektowaniu urządzeń elektronicznych.

Pytanie 37

Jeśli sieć 172.16.6.0/26 zostanie podzielona na dwie równe podsieci, to ile adresowalnych hostów będzie w każdej z nich?

A. 30 hostów

B. 29 hostów

C. 28 hostów

D. 32 hosty

Odpowiedzi wskazujące na większą liczbę hostów, takie jak 32, 29 czy 28, zawierają błędne założenia dotyczące adresowania sieci. Przykładowo, wybierając 32 hosty, należy pamiętać, że w każdej podsieci jeden adres jest zarezerwowany dla adresu sieci, a drugi dla adresu rozgłoszeniowego. Dlatego w rzeczywistości, nawet dla większej liczby dostępnych adresów, ilość hostów, które można przypisać, będzie zawsze mniejsza o dwa. W przypadku podsieci /27, co daje 32 adresy IP, tylko 30 z nich będzie mogło być użytych do przypisania komputerom, serwerom czy innym urządzeniom. Podobnie, wybór 29 lub 28 hostów nie uwzględnia prawidłowych zasad obliczania dostępnych adresów w podsieciach. Błędy te najczęściej wynikają z pomyłek podczas obliczania liczby dostępnych adresów lub braku znajomości standardowych zasad dotyczących adresacji IP. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe do efektywnego zarządzania siecią i jej segmentowania, co w praktyce może prowadzić do oszczędzania adresów IP i uniknięcia problemów w przyszłości.

Pytanie 38

Proporcja ładunku zgromadzonego na przewodniku do potencjału tego przewodnika definiuje jego

A. indukcyjność

B. rezystancję

C. moc

D. pojemność elektryczną

Pojemność elektryczna to wielkość, która określa zdolność obiektu, takiego jak przewodnik, do gromadzenia ładunku elektrycznego. Jest to stosunek ładunku zgromadzonego na przewodniku do potencjału tego przewodnika, co jest kluczowym pojęciem w elektrotechnice i elektronice. Pojemność elektryczna mierzy się w faradach (F), a jej zrozumienie jest kluczowe w projektowaniu kondensatorów, które są szeroko stosowane w obwodach elektronicznych do wygładzania sygnałów, filtracji oraz przechowywania energii. W praktyce, kondensatory o wysokiej pojemności są stosowane w zasilaczach, gdzie pomagają w utrzymaniu stabilności napięcia, a w obwodach analogowych umożliwiają realizację różnych funkcji, takich jak łagodzenie szumów czy opóźnianie sygnałów. Zrozumienie pojemności elektrycznej ma także zastosowanie w różnych dziedzinach, od telekomunikacji po systemy zasilania, gdzie kluczowe jest efektywne zarządzanie energią i sygnałem. Warto również pamiętać, że pojemność elektryczna zależy od geometrii przewodnika oraz materiału, z którego jest wykonany, co wskazuje na znaczenie doboru odpowiednich komponentów w projektowaniu systemów elektrycznych i elektronicznych.

Pytanie 39

Jakie urządzenie diagnostyczne zostało zaprezentowane na ilustracji oraz opisane w specyfikacji zawartej w tabeli?

A. Analizator sieci bezprzewodowych

B. Reflektometr optyczny

C. Diodowy tester okablowania

D. Multimetr cyfrowy

Reflektometr optyczny jest urządzeniem służącym do oceny jakości włókien światłowodowych i nie ma zastosowania w diagnostyce sieci bezprzewodowych. Jego główną funkcją jest analiza strat i lokalizacja uszkodzeń w światłowodach. Wybór reflektometru sugeruje niezrozumienie, że sieci bezprzewodowe opierają się na falach radiowych, a nie światłowodach. Diodowy tester okablowania to narzędzie używane do testowania poprawności połączeń w kablach miedzianych. Jest to prostsze urządzenie, które sprawdza ciągłość i ewentualne zwarcia w okablowaniu elektrycznym. W kontekście diagnostyki sieci bezprzewodowych, jego funkcjonalność jest nieadekwatna. Multimetr cyfrowy z kolei to narzędzie do pomiaru wielkości elektrycznych, takich jak napięcie, prąd i opór. Nie posiada on jednak możliwości monitorowania ani analizy sieci bezprzewodowych, co czyni go nieodpowiednim w tym kontekście. Każda z tych opcji wynika z błędnego rozumienia specyfiki działania sieci bezprzewodowych, które opierają się na infrastrukturze radiowej i wymagają specjalistycznych narzędzi do optymalizacji i diagnostyki.

Pytanie 40

Wskaż błędny sposób podziału dysku MBR na partycje?

A. 1 partycja podstawowa oraz 2 rozszerzone

B. 3 partycje podstawowe oraz 1 rozszerzona

C. 2 partycje podstawowe oraz 1 rozszerzona

D. 1 partycja podstawowa oraz 1 rozszerzona

Poprawna odpowiedź wskazuje, że na dysku MBR (Master Boot Record) można utworzyć maksymalnie cztery partycje, z czego tylko trzy mogą być partycjami podstawowymi, natomiast jedna może być rozszerzona. W przypadku wyboru opcji z jedną partycją podstawową i dwiema rozszerzonymi jest to nieprawidłowy podział, ponieważ MBR pozwala na utworzenie tylko jednej partycji rozszerzonej, która z kolei może zawierać wiele partycji logicznych. Praktyczne zastosowanie tego podziału jest istotne w kontekście organizacji danych na dysku, gdzie partycje podstawowe mogą być używane do instalacji systemów operacyjnych, podczas gdy partycje rozszerzone są wykorzystywane do tworzenia dodatkowych przestrzeni dla danych, bez ograniczeń liczby logicznych partycji. Na przykład, w typowych scenariuszach wykorzystania serwerów, administratorzy mogą tworzyć jedną partycję podstawową na system operacyjny oraz partycję rozszerzoną na dane, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania systemami operacyjnymi i bezpieczeństwem danych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej