Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik analityk
- Kwalifikacja: CHM.04 - Wykonywanie badań analitycznych
- Data rozpoczęcia: 22 października 2025 22:46
- Data zakończenia: 22 października 2025 22:59
Egzamin niezdany
Wynik: 12/40 punktów (30,0%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
Czym zajmuje się System Analizy Zagrożeń i Krytycznych Punktów Kontroli (HACCP)?
A. wdrażania standardów w produkcji przemysłowej, a coraz częściej także w sektorze gastronomicznym
B. realizacji działań dotyczących przestrzegania zasad higienicznych podczas produkcji przemysłowej
C. zapewnienia jakości analiz w obszarze bezpieczeństwa oraz zdrowia ludzi i ochrony środowiska
D. zapewnienia bezpieczeństwa żywności w odniesieniu do wymagań zdrowotnych oraz ryzyka pojawienia się zagrożeń
HACCP nie jest zbiorem standardów produkcji przemysłowej ani specyficznie skoncentrowanym na gastronomii, mimo że te aspekty mogą być integralną częścią jego stosowania. W rzeczywistości, system ten jest globalnie uznawanym podejściem do zarządzania bezpieczeństwem żywności, które wymaga od przedsiębiorstw zrozumienia i kontroli ryzyk, niezależnie od branży. Odpowiedzi sugerujące koncentrowanie się na ogólnych standardach produkcji są mylące, ponieważ nie oddają specyfiki systemu HACCP, który wykracza poza standardy jakości czy kwestie higieny. Z kolei stwierdzenie, że HACCP dotyczy zapewnienia jakości badań z zakresu bezpieczeństwa i zdrowia człowieka, nie uwzględnia faktu, że ten system skoncentrowany jest na kontrolach procesów produkcyjnych. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie systemu HACCP z ogólnymi praktykami jakościowymi, które choć ważne, nie koncentrują się na bezpośrednim zarządzaniu ryzykiem związanym z bezpieczeństwem żywności. Ważne jest, aby zrozumieć, że HACCP jest systemem, który przewiduje konkretne działania podejmowane w celu zapobiegania zagrożeniom na każdym etapie produkcji, a nie tylko ogólnymi wymaganiami zdrowotnymi czy jakościowymi, co czyni go niezbędnym narzędziem dla zapewnienia bezpieczeństwa konsumentów.
Pytanie 3
Parametr jakości wody, który wskazuje minimalną objętość w cm3, w której może znajdować się jedna komórka bakterii Escherichia coli lub innych pokrewnych bakterii żyjących w jelitach człowieka, określa się mianem
A. miana coli
B. wskaźnika coli
C. liczby coli
D. indeksu coli
Niepoprawne odpowiedzi wskazują na pewne nieporozumienia dotyczące terminologii używanej w kontekście analizy jakości wody. Określenia "indeks coli", "liczba coli" oraz "wskaźnik coli" mogą być mylące, ponieważ nie oddają one precyzyjnie definicji, jaką niesie ze sobą termin "mianem coli". Indeks czy liczba często odnoszą się do wartości liczbowych lub wskaźników, które nie zawsze odzwierciedlają rzeczywistą obecność bakterii w próbce. Z kolei "wskaźnik coli" sugeruje, że mamy do czynienia z jakimś pomiarem, co nie jest adekwatne w kontekście definiowania obecności bakterii. W rzeczywistości, istotą tego parametru jest stwierdzenie obecności lub braku E. coli w danej objętości wody, co ma kluczowe znaczenie w ocenie ryzyka dla zdrowia publicznego. Często w literaturze stosuje się terminy w sposób zamienny, co może prowadzić do nieporozumień. Kluczowe jest zrozumienie, że właściwe nazewnictwo ma nie tylko znaczenie naukowe, ale także praktyczne konsekwencje, np. w kontekście monitorowania jakości wody pitnej, gdzie precyzyjne oznaczenie obecności patogenów jest niezbędne dla ochrony zdrowia ludzi. Aby uniknąć błędów w interpretacji wyników badań, ważne jest, aby korzystać z uznawanych standardów branżowych oraz poprawnych terminów, co wpłynie na rzetelność analiz i ochronę zdrowia publicznego.
Pytanie 4
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 5
Jaką metodę kontroli stanu mikrobiologicznego powietrza opisano w ramce?
| Otwarte płytki Petriego z podłożem stałym pozostawiono na 30 minut na wysokości 1 metra od podłogi, a następnie inkubowano przez 48 godzin w temperaturze 37°C. Po tym czasie wyhodowane kolonie zliczono i zidentyfikowano ich szczepy. |
A. Filtracyjną.
B. Odśrodkową.
C. Sedymentacyjną.
D. Zderzeniową.
Sedymentacja to proces, który polega na osiadaniu cząsteczek w cieczy lub gazie, co czyni ją skuteczną metodą w kontekście kontroli mikrobiologicznej powietrza. Wiele osób mylnie kojarzy metodę sedymentacyjną z innymi technikami, takimi jak metoda zderzeniowa, odśrodkowa czy filtracyjna. Metoda zderzeniowa opiera się na zasadzie zderzeń cząsteczek powietrza z powierzchnią, co nie pozwala na dokładne określenie liczby mikroorganizmów osiadających, ponieważ nie uwzględnia sedymentacji, a jedynie bezpośrednie zderzenie. Z kolei metoda odśrodkowa wykorzystuje siłę odśrodkową do separacji cząsteczek, co jest bardziej skomplikowane i nieefektywne w kontekście monitorowania stanu mikrobiologicznego powietrza. Metoda filtracyjna, choć skuteczna w oczyszczaniu powietrza, wymaga zastosowania specjalistycznych filtrów i nie pozwala na proste zliczanie mikroorganizmów, jak ma to miejsce w metodzie sedymentacyjnej. W wielu przypadkach mylenie tych metod prowadzi do błędnych wniosków oraz utraty czasu i zasobów na nieefektywne techniki. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi metodami jest kluczowe w mikrobiologii środowiskowej oraz w zapewnieniu odpowiednich standardów higieny w różnych branżach.
Pytanie 6
Woda pobrana do analizy mikrobiologicznej została rozcieńczona w proporcji 1:1000. Z uzyskanej mieszanki pobrano 0,1 ml, który następnie umieszczono na szalce z pożywką. Po hodowli na szalce zaobserwowano 10 jtk. Jakie było stężenie bakterii w analizowanej wodzie?
A. 10 000 komórek/ml
B. 1 000 komórek/ml
C. 100 komórek/ml
D. 100 000 komórek/ml
Błędne odpowiedzi wynikają z nieprawidłowych obliczeń, które mogą prowadzić do mylnych wniosków na temat stężenia bakterii w badanej próbce wody. Przykładowo, odpowiedź sugerująca stężenie 10 000 komórek/ml wydaje się być logiczna, ale nie uwzględnia faktu, że liczba jtk uzyskana na płytce powinna być pomnożona przez dokładny współczynnik rozcieńczenia oraz odwrotność objętości próbki. Podobnie odpowiedzi, które sugerują stężenie 100 komórek/ml lub 1 000 komórek/ml, nie uwzględniają prawidłowej metody obliczania, co może prowadzić do znacznych błędów w interpretacji wyników. Często takie nieporozumienia mają swoje źródło w niepełnym zrozumieniu procesu rozcieńczania i jego wpływu na ostateczny rezultat. W praktyce mikrobiologicznej, istotne jest, aby nie tylko właściwie przeprowadzić rozcieńczenia, ale także umieć dokładnie obliczyć ostateczne stężenie patogenów w próbce. Laboratoria powinny przestrzegać standardów, takich jak ISO 17025, które dotyczą kompetencji laboratoriów badawczych, zapewniając, że wyniki są wiarygodne i powtarzalne. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla prawidłowego wydawania ocen oraz podejmowania decyzji na podstawie wyników analiz mikrobiologicznych.
Pytanie 7
Analiza wody basenowej w celu wykrycia bakterii polega na podgrzewaniu próbki w inkubatorze przez 48 godzin w temperaturze 36±2°C. Jaki proces jest opisany?
A. dezynfekcja
B. sterylizacja
C. suszenie
D. inkubacja
Wybór odpowiedzi 'dezynfekcja' jest błędny, ponieważ dezynfekcja oznacza proces eliminacji patogenów w wodzie przy użyciu środków chemicznych lub fizycznych, jak na przykład chlorowanie. Dezynfekcja ma na celu zredukowanie liczby mikroorganizmów do poziomu uznawanego za bezpieczny, ale nie zakłada ich namnażania, co jest kluczowe w przypadku inkubacji. Sterylizacja z kolei odnosi się do całkowitego zniszczenia wszystkich form życia mikrobiologicznego, co jest znacznie bardziej rygorystycznym procesem niż dezynfekcja czy inkubacja i nie jest stosowane w kontekście badań wody. W kontekście badań mikrobiologicznych, sterylizacja może być używana do przygotowywania narzędzi laboratoryjnych, a nie do analizy próbek wody. Suszenie również nie odnosi się do procesu inkubacji, ponieważ polega na usuwaniu wilgoci, co nie sprzyja wzrostowi mikroorganizmów. Wybór błędnych odpowiedzi, takich jak dezynfekcja czy sterylizacja, może wynikać z niepełnego zrozumienia podstawowych różnic między tymi procesami. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że inkubacja jest niezbędna do wzrostu mikroorganizmów, co w kontekście badania wody basenowej jest istotne dla oceny jej czystości i jakości. Prawidłowa identyfikacja procesów mikrobiologicznych jest kluczowa dla zapewnienia bezpieczeństwa użytkowników basenów.
Pytanie 8
Zespół enzymów, obecny zarówno w organizmach roślinnych, jak i zwierzęcych, który katalizuje proces hydrolizy wiązań peptydowych w białkach oraz peptydach, to
A. proteazy
B. ligazy
C. lipazy
D. hydrolazy
No, wybór ligaz to nie jest najlepszy pomysł. Ligazy robią coś zupełnie innego niż proteazy. One łączą większe cząsteczki, a proteazy zajmują się ich rozkładem. Tak więc ligazy nie rozkładają wiązań peptydowych. Hydrolazy to oczywiście szersza klasa enzymów, które też zajmują się hydrolizą, ale nie są nastawione wyłącznie na wiązania peptydowe. Ich zadanie to raczej rozkładanie różnych chemikaliów z pomocą wody. A jeśli chodzi o lipazy, to też nie są one odpowiednie, bo rozkładają tłuszcze, a nie białka. Wiesz, ważne jest, żeby znać różnice między enzymami, bo jak się je pomyli, to mogą być kłopoty w badaniach i zastosowaniach klinicznych. Lepiej wiedzieć, co kto robi!
Pytanie 9
Przeprowadzono orientacyjną ocenę jakości mikrobiologicznej mleka w tak zwanej próbie azotanowej, która zabarwiła się na kolor bladoróżowy, co znaczy, że jakość mleka wziętego do analizy była
| Zabarwienie próbki mleka | Ocena jakości próbki Mleko: |
|---|---|
| bez zmiany barwy | bardzo dobre i dobre |
| lekko lub wyraźnie różowa | średniej jakości |
| intensywnie różowa, czerwona lub brunatna | złej jakości |
A. zła.
B. średnia.
C. bardzo dobra.
D. dobra.
Odpowiedzi sugerujące, że jakość mleka wynosi bardzo dobra, dobra lub zła, opierają się na nieprawidłowej interpretacji wyników próby azotanowej. Wynik bladoróżowy jednoznacznie określa jakość mleka jako średnią, co jest zgodne z klasyfikacjami stosowanymi w branży, która zwraca szczególną uwagę na zanieczyszczenia mikrobiologiczne. Wybór odpowiedzi mówiących o dobrej czy bardzo dobrej jakości może wynikać z mylnego założenia, że brak intensywnego zabarwienia wskazuje na czystość, co jest błędne, ponieważ nawet niskie poziomy bakterii mogą wpływać na jakość mleka. Z drugiej strony, wybór jakości złej, mimo że może sugerować poważne problemy zdrowotne, jest również nieuzasadniony, ponieważ bladoróżowy kolor oznacza umiarkowane zanieczyszczenie, a nie jego skrajne wartości. W tym kontekście, istotne jest, aby zrozumieć, że klasyfikacja jakości mleka na podstawie próby azotanowej wymaga znajomości standardów oraz kryteriów oceny, które są ściśle określone w przemyśle mleczarskim. Błędy w ocenie jakości mogą prowadzić do nieuzasadnionych decyzji w zakresie przetwarzania mleka oraz wpływać na bezpieczeństwo żywności, co z kolei może mieć poważne konsekwencje zdrowotne. Dlatego kluczowe jest, aby każdy, kto pracuje w tej dziedzinie, miał solidne podstawy wiedzy o metodach oceny jakości mleka oraz umiejętności ich prawidłowej interpretacji.
Pytanie 10
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 11
Jakie urządzenie jest wykorzystywane do inkubacji próbek mikrobiologicznych?
A. suszarka
B. chłodziarka
C. loża
D. cieplarka
Cieplarka to urządzenie, które zapewnia kontrolowane warunki temperaturowe, co jest kluczowe w mikrobiologii do inkubacji próbek. Umożliwia to wzrost i rozwój mikroorganizmów w optymalnych warunkach, zazwyczaj w temperaturze wynoszącej od 30 do 37 stopni Celsjusza. W laboratoriach mikrobiologicznych, cieplarki są wykorzystywane do inkubacji hodowli bakteryjnych, grzybów oraz innych mikroorganizmów, co pozwala na ich identyfikację i badanie właściwości. Dobre praktyki laboratoryjne wymagają, aby cieplarki były regularnie kalibrowane i monitorowane, aby zapewnić stabilność warunków inkubacji. Wprowadzenie systemów monitorowania temperatury pozwala na wczesne wykrywanie odchyleń, co jest kluczowe dla uzyskania wiarygodnych wyników badań. Zgodność z normami ISO oraz innymi standardami jakości, takimi jak GLP (Dobre Praktyki Laboratoryjne), jest niezbędna, aby zapewnić wysoką jakość wyników badań mikrobiologicznych.
Pytanie 12
Rysunek przedstawia poszczególne etapy wykonania preparatu mikroskopowego utrwalonego. Cyfrą 3 oznaczono
A. barwienie preparatu.
B. naniesienie kropli wody.
C. wykonanie rozmazu.
D. suszenie rozmazu.
Wykonanie rozmazu, oznaczone cyfrą 3 na przedstawionym rysunku, jest kluczowym etapem w przygotowywaniu preparatu mikroskopowego. Proces ten polega na równomiernym rozprowadzeniu próbki na szkiełku mikroskopowym, co umożliwia uzyskanie cienkiej warstwy materiału do dalszej analizy. Przygotowanie rozmazu wymaga precyzyjnego użycia szkiełka nakrywkowego lub krawędzi innego szkiełka, które pozwala na uzyskanie pożądanej grubości warstwy. Dobrze wykonany rozmaz zapewnia optymalne warunki obserwacji, co jest istotne dla uzyskania wyraźnych i czytelnych wyników badań mikroskopowych. Warto też pamiętać, że wykonanie rozmazu ma zastosowanie nie tylko w biologii, ale również w diagnostyce medycznej, gdzie umożliwia ocenę komórek krwi czy mikroorganizmów. W standardach przygotowania preparatów mikroskopowych, takich jak te zalecane przez Międzynarodowe Towarzystwo Mikroskopowe, wskazuje się na znaczenie tego etapu w kontekście uzyskiwania wiarygodnych wyników.
Pytanie 13
Do barwienia preparatów metodą Grama w badaniach mikrobiologicznych używa się płynu Lugola, który jest
A. roztworem jodku potasu w wodzie
B. wodnym roztworem jodu w jodku potasu
C. rozpuszczonym w alkoholu jodkiem potasu
D. rozpuszczonym w alkoholu jodem
W przypadku pozostałych odpowiedzi warto zwrócić uwagę na ich nieprawidłowe sformułowania. Alkoholowy roztwór jodku potasu, na przykład, nie jest odpowiedni do barwienia preparatów, ponieważ obecność alkoholu zmienia właściwości jodu, co może prowadzić do nieefektywnego wiązania się z komórkami. Roztwór wodny jodku potasu również nie jest odpowiedni samodzielnie, ponieważ brak w nim wolnego jodu, który jest kluczowy w procesie barwienia. Właściwości jodku potasu w roztworze wodnym są zupełnie inne niż w przypadku płynu Lugola, gdzie jod jest dostępny w postaci, która może skutecznie wnikać w komórki bakteryjne. Ponadto, alkoholowy roztwór jodu jako substancja barwiąca może prowadzić do błędnych wyników, ponieważ alkohol może denaturować białka i zmieniać strukturę komórkową, co wpływa na zdolność barwnika do wiązania się z komórkami. Zrozumienie chemicznych i mikrobiologicznych podstaw barwienia jest kluczowe dla unikania powszechnych błędów podczas analizy próbek w laboratoriach, co podkreśla znaczenie precyzyjnych i odpowiednich reagentów w badaniach mikrobiologicznych.
Pytanie 14
W autoklawach realizuje się proces sterylizacji
A. promieniowaniem
B. suchym gorącym powietrzem
C. parą wodną pod ciśnieniem
D. roztworami środków chemicznych
Wybór innych metod sterylizacji, takich jak promieniowanie, roztwory środków chemicznych czy suche gorące powietrze, może prowadzić do błędnych wniosków na temat efektywności procesu sterylizacji w kontekście narzędzi medycznych. Promieniowanie, chociaż jest skuteczne w niektórych zastosowaniach, wymaga specjalistycznego wyposażenia i jest stosowane głównie do sterylizacji materiałów, które nie mogą być poddawane działaniu wysokiej temperatury lub wilgoci, jak niektóre leki oraz materiały wrażliwe. Roztwory środków chemicznych są używane na przykład do dezynfekcji powierzchni i narzędzi, ale nie są uznawane za pełną sterylizację, gdyż nie zawsze eliminują przetrwalniki bakterii. Z kolei suche gorące powietrze, choć również skuteczne w pewnych przypadkach, wymaga dłuższego czasu ekspozycji oraz wyższej temperatury, co nie zawsze jest praktyczne w zastosowaniach klinicznych. Wiele z tych metod nie zapewnia takiego samego poziomu gwarancji, jak autoklawy, które dzięki wysokiemu ciśnieniu i temperaturze efektywnie eliminują różnorodne patogeny. Dlatego podstawowym błędem jest założenie, że inne metody mogą w pełni zastąpić autoklawy w sterylizacji narzędzi medycznych.
Pytanie 15
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 16
Podłoże wykorzystywane do uzyskiwania hodowli o dużej liczbie drobnoustrojów danego szczepu nazywa się
A. namnażające
B. selektywne
C. różniące
D. selektywnie-różniące
Podłoże namnażające jest kluczowym elementem w mikrobiologii, służącym do hodowli drobnoustrojów, które wymagają optymalnych warunków do wzrostu. Jego celem jest zapewnienie składników odżywczych, takich jak węglowodany, białka, witaminy i sole mineralne, które wspierają rozwój mikroorganizmów. Przykładem może być podłoże bulionowe, które jest powszechnie stosowane do hodowli bakterii, umożliwiając ich szybkie namnażanie. W praktyce mikrobiologicznej, podłoża namnażające są niezbędne w laboratoriach diagnostycznych, gdzie hoduje się bakterie w celu identyfikacji patogenów. Dobór odpowiedniego podłoża jest kluczowy, ponieważ różne szczepy drobnoustrojów mogą mieć różne wymagania odżywcze. Stosowanie standardów takich jak ISO lub CLSI w kontekście hodowli mikroorganizmów zapewnia, że wyniki są wiarygodne i reprodukowalne. W ten sposób podłoża namnażające odgrywają fundamentalną rolę w badaniach mikrobiologicznych.
Pytanie 17
W celu wykonania posiewu redukcyjnego należy nanieść drobnoustroje na podłoże, a następnie
| A. | 1. wyżarzyć ezę, 2. obrócić szalkę, 3. ponownie nanosić drobnoustroje, zahaczając przynajmniej raz o wcześniejszą ścieżkę. |
| B. | 1. nie wyżarzać ezy, 2. obrócić szalkę, 3. ponownie nanosić drobnoustroje, zahaczając przynajmniej raz o wcześniejszą ścieżkę. |
| C. | 1. wyżarzyć ezę, 2. obrócić szalkę, 3. ponownie nanosić drobnoustroje, nie zahaczając ani razu o wcześniejszą ścieżkę. |
| D. | 1. wyżarzyć ezę, 2. pozostawić szalkę w tym samym miejscu, 3. ponownie nanosić drobnoustroje, zahaczając przynajmniej raz o wcześniejszą ścieżkę. |
A. D.
B. B.
C. A.
D. C.
Wybór innej odpowiedzi niż A wskazuje na niepełne zrozumienie zasad wykonywania posiewu redukcyjnego. W mikrobiologii kluczowe jest zachowanie aseptyki oraz kontrola nad procesem nanoszenia drobnoustrojów na podłoże. Nieprawidłowe podejście do tej procedury może prowadzić do zanieczyszczenia próbki oraz błędnych wyników badań. Na przykład, jeżeli nie wyżarzymy ezy przed ich użyciem, istnieje wysokie ryzyko przeniesienia zanieczyszczeń mikrobiologicznych, co wpłynie na jakość hodowli. Również, brak obrócenia szalki Petriego powoduje, że otwarte podłoże jest narażone na kontakt z powietrzem, co zwiększa szansę na zanieczyszczenie zewnętrznymi drobnoustrojami. Ponadto, pominięcie zahaczania ezy o wcześniejszą ścieżkę skutkuje niepoprawnym rozcieńczeniem kultury, co uniemożliwia uzyskanie wiarygodnych danych o liczbie i rodzajach mikroorganizmów. Te błędy myślowe mogą wynikać z niepełnej wiedzy na temat technik aseptycznych lub braku praktyki w laboratorium. Właściwe zrozumienie i przestrzeganie procedur jest kluczowe dla uzyskania wiarygodnych wyników w badaniach mikrobiologicznych.
Pytanie 18
Jaką metodę kontroli stanu mikrobiologicznego powietrza opisano w zamieszczonej informacji?
| Otwarte płytki Petriego z podłożem stałym pozostawiono na 30 minut na wysokości 1 metra od podłogi, a następnie inkubowano przez 48 godzin w temperaturze 37°C. Po tym czasie wyhodowane kolonie zliczono i zidentyfikowano ich szczepy. |
A. Sedymentacyjną.
B. Zderzeniową.
C. Odśrodkową.
D. Filtracyjną.
Metody odśrodkowe, filtracyjne oraz zderzeniowe, które zostały wymienione jako alternatywne odpowiedzi, różnią się znacznie od metody sedymentacyjnej pod względem zasad działania oraz zastosowań. Metoda odśrodkowa polega na wykorzystaniu siły odśrodkowej do separacji mikroorganizmów z powietrza, co jest bardziej skomplikowanym procesem wymagającym specjalistycznego sprzętu, a jej zastosowanie jest ograniczone do konkretnych warunków laboratoryjnych. Filtracja to proces, w którym powietrze przepuszczane jest przez filtry o określonej porowatości, zatrzymując cząsteczki, w tym mikroorganizmy. Ta metoda, choć skuteczna w oczyszczaniu powietrza, nie pozwala na bezpośrednie oszacowanie liczby i rodzaju mikroorganizmów, które byłyby obecne w danym obszarze. Z kolei metoda zderzeniowa, polegająca na wykorzystaniu zjawiska zderzenia cząsteczek powietrza z powierzchnią, jest mniej popularna i bardziej skomplikowana w zastosowaniu, a jej skuteczność w kontekście monitorowania mikrobiologicznego powietrza nie jest tak dobrze udokumentowana. Analizując te metody, można dostrzec typowe błędy myślowe, takie jak nieprawidłowe utożsamianie różnych technik monitorowania mikrobiologicznego z prostym pomiarem osadów w powietrzu. Ważne jest, aby rozumieć, że każda z tych metod ma swoje specyficzne zastosowania i ograniczenia, a wybór odpowiedniej techniki powinien być uzależniony od celów badania oraz warunków, w jakich ono się odbywa.
Pytanie 19
W laboratorium anaerostat wykorzystywany jest
A. do hodowli mikroorganizmów beztlenowych
B. do suszenia sublimacyjnego zamrożonych substancji
C. jako lampa bakteriobójcza
D. do hodowli mikroorganizmów tlenowych
Anaerostat to specjalistyczne urządzenie laboratoryjne, które służy do tworzenia warunków beztlenowych, niezbędnych do hodowli mikroorganizmów beztlenowych. Mikroorganizmy te, jak np. Clostridium, Bacteroides czy Fusobacterium, wymagają środowiska pozbawionego tlenu do wzrostu i rozmnażania. Anaerostaty są wyposażone w systemy usuwania tlenu, w tym chemiczne absorbery tlenu, które zapewniają optymalne warunki dla tych organizmów. Użycie anaerostatów jest kluczowe w mikrobiologii medycznej oraz biotechnologii, gdzie badania nad beztlenowymi drobnoustrojami mają istotne znaczenie, np. w produkcji probiotyków, oraz w diagnostyce chorób zakaźnych. Standardy, takie jak ISO 13485 dotyczące systemów zarządzania jakością w laboratoriach, podkreślają potrzebę stosowania odpowiednich technologii do pracy z mikroorganizmami, aby zapewnić bezpieczeństwo i skuteczność wyników badań.
Pytanie 20
Ezy oraz igły stosowane w mikrobiologii należy wyjaławiać
A. przy użyciu środka dezynfekującego
B. w autoklawie
C. poprzez rozżarzenie w płomieniu palnika gazowego
D. w piecu do suszenia
Odpowiedź, w której mówisz o wyjaławianiu ezy i igieł przez rozżarzenie w płomieniu palnika gazowego, jest jak najbardziej trafna. To naprawdę skuteczna metoda, bo wysoka temperatura od razu zabija bakterie i wirusy, które mogą siedzieć na narzędziach. W mikrobiologii sterylność to podstawa, więc dobrze, że znasz te zasady. W ten sposób narzędzia są szybko gotowe do użycia, co ma znaczenie w eksperymentach, gdzie aseptyczne warunki są konieczne, tak jak w hodowli komórek czy badaniach mikrobiologicznych. W laboratoriach palnik gazowy jest dosyć popularny, bo jest łatwo dostępny i prosty w użyciu, więc to dodatkowy plus tej metody.
Pytanie 21
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 22
Jakie składniki są potrzebne do przygotowania pożywki, która pozwala na hodowlę bakterii?
A. skrobi
B. wyłącznie glukozy
C. żelatyny oraz zwykłego bulionu
D. agaru oraz płynu Lugola
Odpowiedzi sugerujące wykorzystanie tylko glukozy, skrobi lub agaru z płynem Lugola są nieprawidłowe z kilku powodów. Glukoza, mimo że jest źródłem energii, nie dostarcza wszystkich niezbędnych składników odżywczych wymaganych przez bakterie do wzrostu. Mikroorganizmy potrzebują zróżnicowanej pożywki, która obejmuje białka, witaminy oraz sole mineralne, co sprawia, że pożywka oparta wyłącznie na glukozie jest niewystarczająca. Podobnie skrobia, będąca polisacharydem, nie jest bezpośrednio przyswajalna przez wiele bakterii, które nie mają enzymów zdolnych do jej rozkładu. Ostatnia propozycja, wykorzystanie agaru z płynem Lugola, także jest niewłaściwa, ponieważ płyn Lugola, zawierający jod, jest stosowany głównie do barwienia komórek, a nie jako składnik pożywki hodowlanej. Użycie niewłaściwych składników i manipulacja pożywką mogą prowadzić do nieodpowiedniej hodowli, co w konsekwencji może zafałszować wyniki eksperymentów oraz prowadzić do błędnych wniosków. Zrozumienie znaczenia odpowiednich składników w pożywkach jest kluczowe dla prawidłowego przeprowadzania badań mikrobiologicznych oraz uzyskiwania wiarygodnych wyników.
Pytanie 23
Na jakich materiałach wykonuje się podłoża mikrobiologiczne?
A. na płytkach Petriego
B. na szkiełkach mikroskopowych
C. na płytkach Dreschla
D. na szkiełkach zegarowych
Szkiełka zegarkowe, płytki Dreschla oraz szkiełka mikroskopowe to narzędzia, które mogą być używane w różnych kontekstach laboratoryjnych, lecz nie są odpowiednie do hodowli mikroorganizmów. Szkiełka zegarkowe, ze względu na swoją formę i zastosowanie, najczęściej służą do przykrywania substancji w probówkach lub jako podkładki, a nie do kulturowania mikroorganizmów. Płytki Dreschla, choć mogą być używane do badań mikrobiologicznych, nie są tak powszechnie stosowane jak płytki Petriego i nie zapewniają optymalnych warunków dla rozwoju mikroorganizmów. Szkiełka mikroskopowe służą głównie do przygotowywania preparatów do obserwacji pod mikroskopem, a nie do hodowli. Istnieje powszechne nieporozumienie, że każde naczynie laboratoryjne może być używane do takich samych celów, co prowadzi do błędnych wniosków o efektywności tych narzędzi w kontekście mikrobiologii. Właściwe dobranie sprzętu laboratoryjnego jest kluczowe dla uzyskania rzetelnych wyników, dlatego tak istotne jest stosowanie płytek Petriego, które są zaprojektowane z myślą o hodowli i izolacji mikroorganizmów, a ich struktura i materiały są dostosowane do wymagań takich jak sterylność i przezroczystość.
Pytanie 24
Który z poniższych związków chemicznych stanowi kluczowe źródło azotu organicznego w podłożach hodowlanych?
A. Mannitol
B. Pepton
C. Glicerol
D. Laktoza
Laktoza, glicerol i mannitol to związki, które nie dostarczają azotu organicznego, co czyni je niewłaściwymi wyborami jako główne źródła tego składnika w pożywkach hodowlanych. Laktoza jest disacharydem, cukrem mlecznym, który stanowi źródło węglowodanów, ale nie dostarcza aminokwasów ani azotu, co ogranicza jej zastosowanie w hodowlach wymagających tych substancji. Glicerol to alkohol trihydroksylowy, który również pełni funkcję źródła węgla, ale podobnie jak laktoza, nie dostarcza azotu organicznego, co czyni go mniej efektywnym w kontekście hodowli mikroorganizmów. Mannitol, będący alkoholem cukrowym, jest stosowany głównie w pożywkach osmotycznych i jako źródło energii, jednak brak w nim azotu także ogranicza jego użyteczność w kontekście składników odżywczych niezbędnych dla organizmów prokariotycznych i eukariotycznych. Zrozumienie właściwości tych związków jest kluczowe dla projektowania efektywnych pożywek hodowlanych. Wybierając składniki pożywek, należy kierować się ich rolą w odżywianiu komórek, co jest zgodne z dobrymi praktykami w mikrobiologii i biotechnologii, zapewniając optymalne warunki dla wzrostu i rozwoju organizmów.
Pytanie 25
Najczęściej wykorzystywanym odczynnikiem do barwienia próbek mikroskopowych jest
A. lakmus
B. dimetyloglioksym
C. błękit toluidynowy
D. błękit metylowy
Błękit metylowy, choć również popularny w mikroskopii, ma inne zastosowanie niż błękit toluidynowy. Jest częściej używany w barwieniu preparatów prokariotycznych, takich jak bakterie, ponieważ dobrze uwidacznia ich morfologię. Jednak jego specyfika nie pozwala na szczegółową analizę struktur eukariotycznych, co ogranicza jego zastosowanie w bardziej zaawansowanych badaniach histologicznych. Dimetyloglioksym, z drugiej strony, nie jest odczynnikiem barwiącym w tradycyjnym sensie, lecz jest stosowany w chemii analitycznej jako reagent w reakcjach chemicznych, w tym w wykrywaniu metali. Jego użycie w mikroskopii jest nieadekwatne, co może prowadzić do nieprawidłowych wyników. Lakmus, klasyczny wskaźnik pH, nie ma zastosowania w barwieniu preparatów mikroskopowych, co czyni go nieodpowiednim wyborem. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji wskaźników chemicznych z odczynnikami barwiącymi, co może prowadzić do nieprawidłowych wniosków na temat ich zastosowania w badaniach mikroskopowych. Zrozumienie różnicy między tymi odczynnikami i ich specyficznymi zastosowaniami jest kluczowe dla przeprowadzania dokładnych i wiarygodnych badań mikroskopowych.
Pytanie 26
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 27
Preparaty mikroskopowe uzyskane z materiału żywego poprzez rozdrobnienie komórek między szkiełkiem podstawowym a nakrywkowym to
A. rozgnioty
B. rozmazy
C. szlify
D. odciski narządowe
Wybór rozmazy, odcisków narządowych czy szlifów zamiast rozgniotów wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące metod przygotowania preparatów mikroskopowych. Rozmazy to preparaty, które powstają z materiału biologicznego, jednak ich przygotowanie polega na rozprowadzeniu komórek na szkiełku, a nie na ich zmiażdżeniu. Takie metody są stosowane głównie w hematologii, gdzie analizuje się komórki krwi, jednak nie oddają one szczegółowej architektury komórek, jak to ma miejsce w przypadku rozgniotów. Odciski narządowe, z kolei, są stosowane w sytuacjach, gdy chcemy uzyskać wzór komórek z powierzchni narządów, co również nie jest zgodne z definicją rozgniotu. Szlify to preparaty, w których próbki tkanki są cięte na cienkie sekcje, co również różni się od techniki zmiażdżenia komórek. Powszechnym błędem jest utożsamianie tych różnych technik, co może prowadzić do mylnych interpretacji wyników badań. W praktyce laboratoryjnej ważne jest zrozumienie specyfiki każdej z tych metod, aby odpowiednio je stosować w zależności od celu badawczego oraz rodzaju analizowanego materiału. Rozwój umiejętności w zakresie przygotowywania preparatów mikroskopowych w istotny sposób wpływa na jakość badań oraz zrozumienie zachodzących procesów biologicznych.
Pytanie 28
W trakcie analiz mikrobiologicznych wody ze studni stwierdzono obecność bakterii rodzaju coli w ilości 200 bakterii/100 ml. To oznacza, że woda
A. jest odpowiednia do picia jedynie dla zwierząt hodowlanych
B. jest odpowiednia do konsumpcji po przegotowaniu
C. nie nadaje się do picia
D. może być spożywana bezpośrednio
Woda wykryta z obecnością 200 bakterii typu coli na 100 ml jest uznawana za niezdolną do picia ze względu na wysokie stężenie wskaźnikowych bakterii wskaźnikowych. Bakterie coli, jako wskaźniki zanieczyszczenia mikrobiologicznego, wskazują na możliwość obecności patogenów i zanieczyszczeń pochodzenia fekalnego. Zgodnie z normami WHO oraz krajowymi standardami jakości wody, woda pitna nie powinna zawierać coli ani innych wskaźnikowych bakterii. Spożywanie wody z takim poziomem zanieczyszczenia może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak biegunki, choroby żołądkowo-jelitowe czy inne poważne infekcje. Dlatego w praktyce, w przypadku wykrycia takich bakterii, zaleca się stosowanie systemów uzdatniania, filtracji lub chlorowania przed jej wypiciem. Zapewnienie czystości wody pitnej jest kluczowe dla zdrowia publicznego, a świadome podejście do jakości wody powinno być priorytetem we wszystkich gospodarstwach domowych oraz instytucjach użyteczności publicznej.
Pytanie 29
Badanie szczegółowej struktury komórek roślinnych oraz zwierzęcych, jak również rozmieszczenia atomów w kryształach metali i minerałów, jest możliwe dzięki wykorzystaniu mikroskopu
A. sił atomowych
B. elektronowego
C. fluorescencyjnego
D. optycznego
Mikroskop sił atomowych działa na zasadzie skanowania powierzchni próbki przy użyciu cienkiej sondy, co pozwala na uzyskanie obrazów z niesamowitą rozdzielczością. Niemniej jednak, jego zastosowanie ogranicza się głównie do analizy topografii powierzchni oraz właściwości mechanicznych materiałów, a nie do badania wewnętrznej struktury komórek roślinnych czy zwierzęcych. Z kolei mikroskop optyczny, który jest powszechnie stosowany w laboratoriach edukacyjnych, wykorzystuje światło widzialne i soczewki do powiększania obiektów, jednak nie potrafi uchwycić detali na poziomie molekularnym. Ostatnia z propozycji, mikroskop fluorescencyjny, bazuje na zjawisku fluorescencji, umożliwiając wizualizację specyficznych komponentów komórkowych, jednak również nie osiąga rozdzielczości wymaganej do analizy atomowej. Z tego względu, popełnianie błędów polegających na przypisywaniu właściwości mikroskopom, które nie są dostosowane do badań na poziomie atomowym, może prowadzić do nieporozumień dotyczących ich zastosowania w badaniach naukowych. Zrozumienie różnych typów mikroskopów i ich właściwości jest kluczowe dla wyboru odpowiedniego narzędzia do specyficznych badań, co jest fundamentalne w naukach przyrodniczych oraz inżynierii materiałowej.
Pytanie 30
W trakcie badań mikrobiologicznych, pomimo stosowania pełnego i sterylnego stroju ochronnego oraz szczególnej staranności przy przeprowadzaniu pomiarów, dochodzi do zanieczyszczenia podłoża wzrostowego, co skutkuje wynikiem o kilka JTK/m3 wyższym od faktycznego stężenia zanieczyszczeń. Jakie to zjawisko?
A. aseptyka
B. kontaminacja
C. dekontaminacja
D. sanityzacja
Niepoprawne odpowiedzi wskazują na nieporozumienia dotyczące terminologii stosowanej w mikrobiologii. Dekontaminacja to proces neutralizacji lub eliminacji zanieczyszczeń mikrobiologicznych, który ma na celu przywrócenie czystości. W kontekście badań mikrobiologicznych, dekontaminacja jest istotna, ale nie wyjaśnia przyczyny nieprawidłowego wyniku. Sanityzacja odnosi się do procesu oczyszczania, który może nie zawsze obejmować eliminację wszystkich drobnoustrojów, ale zmniejsza ich liczbę do bezpiecznego poziomu. Aseptyka to zestaw praktyk mających na celu minimalizację ryzyka wprowadzenia patogenów, jednak w omawianym przypadku nie udało się osiągnąć sterylności, co doprowadziło do kontaminacji. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie tych procesów z kontaminacją, która jest efektem niewłaściwego zarządzania próbkami lub środowiskiem laboratoryjnym. Zrozumienie różnicy pomiędzy kontaminacją a innymi pojęciami jest kluczowe dla jakości badań, co zostało podkreślone w wielu normach, takich jak GMP (Dobre Praktyki Wytwarzania) oraz GLP (Dobre Praktyki Laboratoryjne), które wskazują na konieczność stosowania odpowiednich procedur w celu zapewnienia prawidłowych wyników analitycznych.
Pytanie 31
Wskaźnik zanieczyszczenia wody bakterią jelitową - miano coli równe 10 - oznacza, że
A. w 1 dm3 wody występuje 10 bakterii z rodzaju Escherichia coli
B. w 10 dm3 wody znajduje się co najmniej 1 bakteria Escherichia coli
C. w 1 cm3 wody znajduje się 10 bakterii z rodzaju Escherichia coli
D. w 10 cm3 wody znajduje się co najmniej 1 bakteria Escherichia coli
Nieprawidłowe odpowiedzi mogą wynikać z niepełnego zrozumienia systemu miar oraz pojęcia miana coli. Odpowiedzi sugerujące, że 10 bakterii E. coli znajduje się w 1 cm3 wody, są błędne, ponieważ miano 10 odnosi się wyłącznie do objętości 1 dm3. Wartość ta nie jest proporcjonalna w kontekście mniejszych objętości, co prowadzi do mylnego wyciągania wniosków. Istnieje powszechne nieporozumienie dotyczące interpretacji danych bakteriologicznych, gdzie często zakłada się, że drobne objętości wody będą miały analogiczne stężenie bakterii. W rzeczywistości, dla prawidłowej analizy, kluczowe jest zrozumienie, że miano odnosi się do konkretnej, większej objętości, co powinno być stosowane w kontekście testów i badań. Niezrozumienie tego aspektu może prowadzić do błędnych decyzji w zakresie jakości wody, co z kolei może stawiać zagrożenie dla zdrowia publicznego. W branży wodociągowej i sanitarno-epidemiologicznej istotne jest, aby analizy były precyzyjne i opierały się na uznawanych standardach, aby skutecznie monitorować poziom zanieczyszczeń w wodzie. Ostatecznie, brak znajomości zasad proporcjonalności w analizach bakteriologicznych skutkuje błędnymi wnioskami, które mogą mieć poważne konsekwencje zdrowotne oraz środowiskowe.
Pytanie 32
Drobnoustroje posiadające zdolność do rozkładu białek oraz peptydów charakteryzują się właściwościami
A. proteolitycznymi
B. utleniająco-redukującymi
C. lipolitycznymi
D. glikolitycznymi
Wybór odpowiedzi związanej z utleniająco-redukującymi właściwościami drobnoustrojów jest błędny, ponieważ procesy utleniania i redukcji dotyczą głównie metabolizmu energetycznego i nie są bezpośrednio związane z degradacją białek. Utleniająco-redukujące reakcje enzymatyczne, takie jak te zachodzące w cyklu Krebsa, są kluczowe dla produkcji energii, ale nie wpływają na rozkład białek. W kontekście glikolitycznym, drobnoustroje te są zaangażowane w procesy katabolizmu węglowodanów, co również nie ma związku z degradacją białek. W przypadku odpowiedzi dotyczącej lipolitycznych właściwości drobnoustrojów, choć enzymy lipolityczne są odpowiedzialne za rozkład tłuszczów, to nie mają one wpływu na białka. Typowym błędem w myśleniu jest nieodróżnianie różnych typów enzymów i ich funkcji w metabolizmie. Zrozumienie specyfiki działania enzymów proteolitycznych w kontraście do innych typów enzymów pozwala na lepsze zrozumienie procesów biochemicznych zachodzących w organizmach oraz ich zastosowań w przemyśle i biotechnologii.
Pytanie 33
Do elementów glebowej mikroflory autochtonicznej, składającej się z gatunków trwale żyjących w glebie, nie można zaliczyć
A. bakterii z rodzajów: Bacillus, Escherichia, Proteus oraz różnych gatunków mikroorganizmów termofilnych
B. bakterii zajmujących się biologiczną przemianą fosforu, na przykład Serratia, Pseudomonas
C. bakterii wiążących azot z atmosfery, takich jak Azotobacter, Arthrobacter, Nitrosomonas
D. mikroorganizmów wykorzystujących proces fotosyntezy, takich jak Chlorobiaceae, Chromatiaceae, Rhodospirillaceae
Bakterie wiążące azot atmosferyczny, takie jak Azotobacter, Arthrobacter i Nitrosomonas, są kluczowymi składnikami glebowej mikroflory autochtonicznej. Ich rola w ekosystemie glebowym polega na przekształcaniu azotu atmosferycznego w formy przyswajalne przez rośliny. Wiele z tych mikroorganizmów ma zdolność do współpracy z roślinami, co prowadzi do zwiększenia plonów. Z kolei bakterie odpowiedzialne za biologiczną przemianę fosforu, takie jak Serratia czy Pseudomonas, również odgrywają istotną rolę w cyklu składników odżywczych w glebie, umożliwiając roślinom lepsze przyswajanie fosforu, co jest niezbędne dla ich wzrostu. Drobnoustroje wykorzystujące fotosyntezę, takie jak Chlorobiaceae, Chromatiaceae i Rhodospirillaceae, są typowe dla środowisk wodnych, jednak ich obecność w glebie może pomóc w cyklu materii organicznej i produkcji tlenu. Pomimo że te mikroorganizmy mają istotne znaczenie dla ekosystemów glebowych, nie są one jedynymi, które wpływają na zdrowie gleby. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do błędnych wniosków, to utożsamianie obecności bakterii z ich rolą w glebach. W rzeczywistości, skład mikroflory glebowej jest niezwykle różnorodny i zmienia się w zależności od środowiska oraz warunków panujących w glebie. Właściwa identyfikacja i zrozumienie tych organizmów są kluczowe dla efektywnego zarządzania glebą i jej bioróżnorodnością.
Pytanie 34
Który rodzaj bakterii przedstawiono na rysunku?
A. Pałeczki.
B. Laseczki.
C. Przecinkowce.
D. Krętki.
Odpowiedź "Przecinkowce" jest prawidłowa, ponieważ na przedstawionym rysunku można zauważyć charakterystyczny kształt bakterii, który przypomina przecinek. Przecinkowce, czyli rodzaj bakterii z rodzaju Vibrio, są to Gram-ujemne bakterie, które najczęściej występują w środowiskach wodnych. Ze względu na ich unikalny kształt oraz właściwości biochemiczne, przecinkowce odgrywają istotną rolę w ekosystemach wodnych, uczestnicząc w procesach takich jak rozkład materii organicznej oraz w cyklu azotowym. Przykładem bakterii z tego rodzaju jest Vibrio cholerae, czynnik sprawczy cholery. Zrozumienie kształtu i morfologii przecinkowców jest kluczowe dla mikrobiologów i specjalistów ds. zdrowia publicznego przy identyfikacji patogenów oraz ocenie ich wpływu na zdrowie ludzi. W praktyce, poznanie morfologii bakterii pomaga w dobieraniu odpowiednich metod diagnostycznych oraz wprowadzeniu właściwych działań zapobiegawczych w przypadku epidemii chorób zakaźnych.
Pytanie 35
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 36
Widoczne bez użycia mikroskopu skupisko mikroorganizmów, które powstało z jednej komórki na płytce z podłożem hodowlanym, to
A. formy przetrwalnikowe bakterii
B. preparat przyżyciowy
C. kolonia drobnoustrojów
D. jednostka wzrostowa
Kolonia drobnoustrojów to zbiorowisko komórek, które wyrosło z jednej pojedynczej komórki na odpowiedniej pożywce hodowlanej. Każda kolonia jest wizualnie wyodrębniona, co umożliwia łatwe ich zaobserwowanie gołym okiem. W kontekście mikrobiologii, kolonie drobnoustrojów są niezwykle istotne, ponieważ pozwalają na identyfikację różnych gatunków bakterii oraz ocenę ich liczby w próbkach. Przykładem zastosowania jest hodowla bakterii w diagnostyce medycznej, gdzie kolonii używa się do wyizolowania patogenów odpowiedzialnych za infekcje. Dobrą praktyką jest stosowanie metod takich jak rozcieńczanie próbki oraz inokulacja na różnych rodzajach pożywek, co pozwala na uzyskanie czystych kolonii ułatwiających dalsze analizy. Istotne jest również, aby pamiętać, że kolonie mogą różnić się wyglądem, kształtem oraz kolorami w zależności od gatunku drobnoustrojów oraz zastosowanej pożywki, co jest pomocne w ich wstępnej identyfikacji.
Pytanie 37
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 38
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 39
Jakim czynnikiem dokonuje się sterylizacji w autoklawie?
A. para wodna
B. suche gorące powietrze
C. formaldehyd
D. promieniowanie UV
Promieniowanie UV nie jest skuteczną metodą sterylizacji w kontekście autoklawów, ponieważ działa jedynie na powierzchni i nie penetruje głęboko w materiały. Ograniczeniem tej metody jest także jej skuteczność wobec różnych typów mikroorganizmów, które mogą wykazywać odporność na UV. Formaldehyd, z kolei, stosowany jest w formie gazu do dezynfekcji i sterylizacji, ale jego działanie wymaga dłuższego czasu oraz odpowiednich warunków, takich jak wilgotność i temperatura, co czyni go mniej praktycznym niż para wodna w autoklawach. Proces sterylizacji za pomocą suchego gorącego powietrza jest również mniej efektywny, szczególnie w przypadku materiałów, które wymagają penetracji środka sterylizującego. W praktyce są to częste źródła nieporozumień, gdyż wiele osób sądzi, że wszystkie metody dezynfekcji są równoważne. Kluczowym błędem jest nieuznawanie specyfiki materiałów, jakie poddawane są sterylizacji, oraz nieznajomość właściwości poszczególnych czynników sterylizujących. Z tego względu ważne jest zrozumienie różnorodności technik sterylizacji i ich zastosowania w kontekście konkretnego sprzętu medycznego.
Pytanie 40
W trakcie mikrobiologicznych analiz żywności przed posiewem konieczne jest dokonanie rozcieńczenia próbki. W tym celu po dokładnym wymieszaniu badanego płynu pobiera się 10 cm3 za pomocą jałowej pipety, umieszcza w kolbie z 90 cm3 płynu rozcieńczającego i starannie miesza. Następnie z pierwszego rozcieńczenia przenosi się 1 cm3 do probówki, wzbogaconej o 9 cm3 płynu rozcieńczającego. W ten sposób uzyskuje się rozcieńczenie
A. 1:9
B. 1:10
C. 1:90
D. 1:100
Wybierając odpowiedzi inne niż 1:100, można napotkać powszechne nieporozumienia dotyczące procesu rozcieńczania. W przypadku opcji 1:10, można pomyśleć, że to jest całkowity współczynnik rozcieńczenia, jednak odnosi się on tylko do pierwszego etapu, gdzie próbka została wymieszana z płynem rozcieńczającym w proporcji 1:9. Kolejny krok, gdzie 1 cm³ tego pierwszego rozcieńczenia przenosi się do 9 cm³ nowego rozcieńczalnika, tworzy odrębne rozcieńczenie, które nie jest tożsame z pierwszym. Opcja 1:9 sugeruje, że końcowy wynik rozcieńczenia to jedynie proporcje z drugiego etapu, co jest błędne, ponieważ nie uwzględnia całkowitego procesu rozcieńczania. Wreszcie odpowiedź 1:90 również myli się, ignorując fakt, że każdy etap rozcieńczania jest kumulatywny. Kluczowe jest zrozumienie, że wszystkie etapy rozcieńczania łączą się w jeden wspólny współczynnik. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do błędnych wyników analiz mikrobiologicznych, dlatego niezwykle istotne jest, aby dokładnie śledzić i rozumieć każdy krok procedury rozcieńczania. Znajomość takich zasad jest niezbędna w laboratoriach, aby przestrzegać standardów jakości i bezpieczeństwa w analizie mikrobiologicznej.