Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik architektury krajobrazu
Kwalifikacja: OGR.03 - Projektowanie, urządzanie i pielęgnacja roślinnych obiektów architektury krajobrazu
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 13:40
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 13:54

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Które z podanych części roślin są szczególnie podatne na atak mączniaka prawdziwego?

A. Nasiona

B. Owoce

C. Liście

D. Korzenie

Często pojawiają się nieporozumienia co do mączniaka prawdziwego, zwłaszcza jeśli chodzi o owoce, nasiona i korzenie roślin. Owoce są zazwyczaj bardziej odporne na takie infekcje, bo ich skórka działa jak naturalna bariera. Mączniak może na nich czasem się pojawić, ale to liście są głównym celem, gdzie zarodniki grzyba kiełkują. Nasiona są zabezpieczone przez osłonki, więc też raczej nie są łatwym celem dla patogenów. Korzenie w ogóle są atakowane przez inne grzyby glebowe, więc mączniak nie ma tu za wiele do powiedzenia. Z mojego doświadczenia, takie błędne myślenie wynika często z braku wiedzy o biologii chorób roślin. Mączniak prawdziwy atakuje rośliny zwłaszcza w wilgotnych warunkach, więc ważne jest, by przestrzegać zasad ochrony roślin i stosować dobre praktyki agrotechniczne.

Pytanie 2

Dendrometria to dziedzina nauki

A. zajmująca się uprawą krzewów

B. badająca systematykę drzew i krzewów

C. koncentrująca się na uprawie drzew

D. dotycząca pomiarów drzew

Kiedy mówimy o drzewach, ważne, żeby wiedzieć, że dendrometria to nie to samo co uprawa krzewów czy ich klasyfikacja. Uprawa krzewów to zupełnie inne zagadnienie i dotyczy głównie pielęgnacji roślin w ogrodach, a nie pomiarów. A systematyka drzew i krzewów to inna bajka, bo chodzi tu o ich identyfikację i klasyfikację. Z drugiej strony, w dendrometrii mierzymy wysokość i objętość drzew, co jest kluczowe w leśnictwie. Jeśli pomylimy te dziedziny, to możemy nie zrozumieć, jak ważne są te pomiary dla ekosystemów leśnych. Dendrometria daje nam potrzebne informacje, które pomagają w ochronie lasów i zachowaniu bioróżnorodności. A tak na marginesie, sporo z metod używanych w dendrometrii opiera się na międzynarodowych standardach, jak ISO, co pokazuje, jak ważne są precyzyjne pomiary w tej pracy.

Pytanie 3

Pojedyncza roślina drzewiasta, występująca w sztucznie ukształtowanej przestrzeni, to

A. bindaż

B. szpaler

C. boskiet

D. soliter

Termin 'soliter' odnosi się do pojedynczego drzewa, które jest wysadzone w przestrzeni zaprojektowanej przez człowieka, takiej jak park, ogród czy aleja. Tego rodzaju nasadzenia mają na celu podkreślenie estetyki przestrzeni, a także zapewnienie cienia i miejsca do wypoczynku. Solitery są często używane w projektach krajobrazowych, gdzie ich wyrazista sylwetka i struktura zwracają uwagę i stanowią punkt centralny. Przykładem może być dąb sadzony jako soliter w parku miejskim, który nie tylko przyciąga wzrok, ale także jest miejscem dla ptaków i innych organizmów. W praktyce, podczas projektowania przestrzeni, należy uwzględnić odpowiednią przestrzeń dla korony drzewa, co jest zgodne z zasadami dobrego planowania krajobrazu, aby uniknąć konfliktów z innymi roślinami oraz zapewnić drzewu optymalne warunki do wzrostu. Standardy dotyczące sadzenia solitary określają także minimalne odległości od budynków oraz innych elementów infrastruktury, aby zapewnić ich prawidłowy rozwój.

Pytanie 4

Działania podejmowane w celu przywrócenia artystycznych i historycznych wartości zabytkowego ogrodu to

A. rekultywacja

B. adaptacja

C. modernizacja

D. rewaloryzacja

Rewaloryzacja to proces, który ma na celu przywrócenie zabytkowym ogrodem ich pierwotnych walorów artystycznych, kulturowych i historycznych. W praktyce oznacza to nie tylko odtworzenie oryginalnych kompozycji roślinnych i architektonicznych, ale także przywrócenie kontekstu historycznego, w którym dany ogród powstał. Kluczowe dla rewaloryzacji jest przeprowadzanie szczegółowych badań, które pozwalają na zrozumienie pierwotnych założeń projektowych oraz stylów ogrodowych. Przykładem zastosowania rewaloryzacji może być odbudowa ogrodu w stylu barokowym, gdzie ważne jest nie tylko odtworzenie układu roślinnego, ale również elementów małej architektury, takich jak fontanny czy aleje. Dobry projekt rewaloryzacji uwzględnia nie tylko estetykę, ale także funkcjonalność ogrodu, co czyni go miejscem atrakcyjnym dla odwiedzających oraz niezbędnym elementem edukacji o historii sztuki ogrodowej. W ramach rewaloryzacji stosuje się również zasady zrównoważonego rozwoju, dążąc do minimalizacji negatywnego wpływu na środowisko.

Pytanie 5

W przydomowym ogrodzie przeznaczonym wyłącznie do celów estetycznych i relaksacyjnych nie powinno się projektować

A. trawnika rekreacyjnego

B. rabaty bylinowej

C. żywopłotu formowanego

D. warzywnika

Projektowanie ogrodu przydomowego wyłącznie dla celów ozdobnych i wypoczynkowych wymaga starannego doboru elementów aranżacyjnych. Warzywnik, choć może być estetycznie zaaranżowany i dostarczać świeżych plonów, nie wpisuje się w te funkcje, ponieważ jego głównym celem jest produkcja żywności, a nie ozdoba. W ogrodzie ozdobnym kluczowym elementem są rośliny i struktury, które przyciągają uwagę, takie jak rabaty bylinowe, żywopłoty formowane, czy trawniki rekreacyjne, które sprzyjają relaksowi i spędzaniu czasu na świeżym powietrzu. Ogród powinien być miejscem, gdzie estetyka i funkcjonalność idą w parze, a elementy takie jak warzywnik mogą wprowadzać chaos i nieharmonijność w przestrzeni, co jest sprzeczne z zamierzonym celem. Warto również zauważyć, że w praktyce architektury krajobrazu, ogrody ozdobne często są tworzone zgodnie z określonymi standardami, które skupiają się na estetyce, harmonii kolorów oraz strukturze roślinności."

Pytanie 6

Która roślina umożliwia uzyskanie srebrzystej plamy kolorystycznej w letnim obsadzeniu dywanowym kwietnika?

A. Koleusa Blumego (Coleus blumei)

B. Starca popielnego (Senecio cineraria)

C. Alternantery powabnej (AIternanthera ficoidea)

D. Irezyny Herbsta (Iresine herbstii)

Starzec popielny, czyli Senecio cineraria, to naprawdę świetna roślina do letnich kwietników. Fajnie wygląda dzięki swoim szaro-srebrzystym liściom, które nadają kompozycji lekkości i elegancji. Najlepiej rośnie w słońcu, a gleba powinna być dobrze przepuszczalna — to czyni go idealnym do różnych aranżacji. W praktyce często zestawia się go z roślinami o intensywnych kolorach, a wtedy można uzyskać naprawdę ciekawe efekty wizualne. Co ważne, starzec jest rośliną jednoroczną, więc idealnie nadaje się do sezonowych nasadzeń, przyciągając wzrok i dodając charakteru ogrodom. No i mało wymaga, jest odporny na różne warunki pogodowe, dlatego wielu ogrodników go wybiera. Ostatnio w projektowaniu ogrodów widać trend na używanie roślinności do tworzenia kontrastów i harmonijnych kompozycji, a starzec popielny świetnie się w to wpisuje.

Pytanie 7

Podaj okres, w którym następuje cięcie pędów roślin liściastych przeznaczonych do produkcji sadzonek zdrewniałych?

A. Latem po kwitnieniu

B. Późną jesienią po zrzuceniu liści

C. Wczesną jesienią przed zrzuceniem liści

D. Wiosną po ruszeniu soków

Wybór niewłaściwego terminu do ścięcia pędów roślin liściastych na sadzonki zdrewniałe prowadzi do licznych problemów. Wiosna, gdy rośliny zaczynają ruszać sap, jest czasem, w którym rośliny intensywnie pobierają wodę i składniki odżywcze, co czyni je wrażliwymi na uszkodzenia. Sadzonki pobrane w tym okresie mogą nie mieć wystarczającej ilości substancji odżywczych zgromadzonych w korzeniach, co zwiększa ryzyko ich obumarcia. Ponadto, ścięcie pędów w okresie, gdy rośliny są aktywne, może prowadzić do niekontrolowanego wzrostu i osłabienia sadzonek, co jest niezgodne z praktykami agronomicznymi. Wczesna jesień przed zrzuceniem liści to również nieodpowiedni moment, ponieważ rośliny wciąż mogą być w fazie aktywnego wzrostu, co może prowadzić do niekorzystnych efektów. Latem, po kwitnieniu, rośliny są zmęczone procesem kwitnienia i nie powinny być poddawane dodatkowym stresom, takim jak cięcie. Typowe błędy myślowe w tej kwestii obejmują mylenie aktywności roślin podczas różnych pór roku oraz brak zrozumienia procesu spoczynku roślin, co jest kluczowe dla właściwego rozmnażania roślin liściastych. Właściwe zrozumienie cyklu życia roślin i dostosowanie działań do ich naturalnych rytmów jest fundamentem sukcesu w uprawie i rozmnażaniu roślin.

Pytanie 8

Krzewem, który jest odporny na niskie temperatury i dobrze rozwija się w różnych rodzajach gleb, jest

A. lilak pospolity (Syringa vulgaris)

B. hortensja ogrodowa (Hydrangea macrophylla)

C. różanecznik (Rhododendron x hybrida)

D. tamaryszek drobnokwiatowy (Tamarix parviflora)

Tamaryszek drobnokwiatowy (Tamarix parviflora) to roślina, która, mimo że może być atrakcyjna ze względu na swoje właściwości dekoracyjne i zdolność do przetrwania w suchych warunkach, nie jest optymalnym wyborem w kontekście zastępowania lilaka pospolitego w ogrodach strefy umiarkowanej. Tamaryszek jest mało odporny na mrozy, co czyni go bardziej odpowiednim do cieplejszych klimatów. Dla ogrodników poszukujących krzewów odpornych na mróz, jego niska tolerancja na zimowe warunki staje się istotnym ograniczeniem. Różanecznik (Rhododendron x hybrida), mimo że jest pięknym krzewem kwitnącym, również nie spełnia kryteriów odporności na mróz, a jego wymagania glebowe są bardziej restrykcyjne – preferuje gleby kwaśne i wilgotne, co może być trudne do osiągnięcia w niektórych lokalizacjach. Hortensja ogrodowa (Hydrangea macrophylla) jest natomiast również wrażliwa na mróz, zwłaszcza w przypadku jej niektórych odmian, które mogą wymagać osłony na zimę. Dla ogrodników, którzy chcą mieć pewność, że ich rośliny przetrwają zimę w zdrowiu, wybór lilaka pospolitego jako krzewu odpornego na mróz stanowi kluczowy element w planowaniu ogrodu. Wybierając rośliny, warto kierować się ich naturalnymi warunkami wzrostu oraz wymaganiami, aby uniknąć niepowodzeń w uprawie i zapewnić roślinom optymalne warunki do rozwoju.

Pytanie 9

Jaką roślinę warto wybrać do bukietu z żółtych tulipanów, aby uzyskać kompozycję o kontrastowych barwach?

A. Anturium w odcieniach zieleni

B. Irysy w kolorze fioletowym

C. Goździki w kolorze różowym

D. Gerbery w kolorze pomarańczowym

Fioletowe irysy to doskonały wybór do bukietu z żółtymi tulipanami, ponieważ tworzą one kompozycję o wysokim kontraście kolorystycznym. Żółty i fioletowy to kolory komplementarne, co oznacza, że leżą naprzeciwko siebie na kole kolorów. Takie połączenie przyciąga wzrok i nadaje kompozycji głębię oraz dynamikę. W praktyce, zastosowanie fioletowych irysów w bukiecie z tulipanami może być wykorzystywane w różnych okolicznościach, takich jak wesela, urodziny czy inne uroczystości, gdzie istotny jest efekt wizualny. Dodatkowo, fioletowe irysy symbolizują mądrość i szlachetność, co dodaje wartości emocjonalnej do kompozycji. Profesjonalni florystycy często zalecają wykorzystanie kolorów komplementarnych, aby uzyskać atrakcyjne i harmonijne aranżacje kwiatowe, co opiera się na zasadach teorii kolorów. Takie praktyki są powszechnie stosowane w sztuce florystycznej, aby przyciągnąć uwagę i wzbudzić pozytywne emocje.

Pytanie 10

Przy sadzeniu szpaleru drzew w trudnych warunkach siedliskowych, takich jak wzdłuż ulicy w mieście, zaleca się

A. wykonywanie głębokich dołów

B. poprawę struktury i nawadnianie gleby

C. stworzenie warstwy drenującej na dnie dołu

D. znaczne ograniczenie systemu korzeniowego drzew

Silne zredukowanie systemu korzeniowego drzew może wydawać się logicznym rozwiązaniem w trudnych warunkach sadzenia, jednak jest to podejście, które może prowadzić do poważnych problemów w przyszłości. Redukcja korzeni może zakłócić naturalny rozwój drzewa, ograniczając jego zdolność do pobierania wody i składników odżywczych. Drzewa, które mają ograniczony system korzeniowy, są bardziej podatne na stres, choroby i uszkodzenia. Ponadto, przygotowanie głębokich dołów nie zawsze jest skuteczne, zwłaszcza w miejscach z ciężkimi glebami lub z ograniczonym dostępem do wody. W głębokich dołach może łatwo dochodzić do stagnacji wody, co prowadzi do gnicia korzeni. Wykonanie warstwy drenującej na dnie dołu, choć może być korzystne w pewnych warunkach, nie zastępuje fundamentalnej potrzeby poprawy struktury gleby oraz jej nawadniania. Drenowanie wód gruntowych bez odpowiedniego zarządzania zasobami wodnymi może prowadzić do odwodnienia gleby, co jest równie niekorzystne dla zdrowia drzew. W praktyce, koncentrowanie się na poprawie jakości gleby oraz nawadnianiu powinno być traktowane jako główne cele przy sadzeniu drzew w trudnych warunkach, aby zapewnić ich długoterminowy rozwój i zdrowie, zgodnie z najlepszymi praktykami w arborystyce.

Pytanie 11

Narzędzie pokazane na rysunku używane jest do

A. koszenia powierzchni trawnika.

B. cięcia wrzosów.

C. formowania krzewów.

D. docinania krawędzi trawnika.

Wybór odpowiedzi, która sugeruje formowanie krzewów, cięcie wrzosów lub koszenie powierzchni trawnika, prowadzi do szeregu nieporozumień dotyczących funkcji i zastosowania narzędzi ogrodniczych. Narzędzie pokazane na rysunku to specjalistyczne nożyce do trawy, które są zaprojektowane wyłącznie do precyzyjnego przycinania krawędzi trawnika. W kontekście formowania krzewów najczęściej wykorzystuje się sekatory lub nożyce ogrodnicze, które mają zupełnie inną budowę i kształt ostrzy, co umożliwia cięcie grubszych gałęzi oraz nadawanie krzewom pożądanego kształtu. Z kolei cięcie wrzosów również wymaga użycia odpowiednich narzędzi, takich jak sekatory do cięcia roślin wieloletnich, które są dostosowane do specyfiki tych roślin. Koszenie powierzchni trawnika to zadanie, które wykonuje się za pomocą kosiarki, a nie nożyc, które są stosowane do detali i wykończeń. Powszechnym błędem jest mylenie tych narzędzi, co wynika z braku zrozumienia ich przeznaczenia oraz specyfiki pracy w ogrodzie. Kluczowe w pracy z narzędziami ogrodniczymi jest ich odpowiednie dobranie do konkretnych zadań, ponieważ użycie niewłaściwego narzędzia może prowadzić do uszkodzeń roślin oraz obniżenia efektywności pracy. Zrozumienie różnic w zastosowaniach poszczególnych narzędzi jest niezbędne dla każdego ogrodnika, zarówno amatora, jak i profesjonalisty.

Pytanie 12

Aby uzyskać formy topiaryczne takie jak bukszpan lub cis, w szkółce powinno się wykonać cięcie

A. sanitarne

B. prześwietlające

C. formujące

D. odmładzające

Odpowiedź 'formujące' jest prawidłowa, ponieważ cięcie formujące to zabieg, który ma na celu nadanie roślinom odpowiedniego kształtu oraz zachowanie ich naturalnej formy. W przypadku roślin topiarnych, takich jak bukszpan czy cis, kluczowe jest regularne formowanie ich poprzez odpowiednie przycinanie. Cięcie formujące powinno być przeprowadzane w odpowiednich terminach, zazwyczaj na wiosnę lub wczesną jesienią, co sprzyja regeneracji i intensywnemu wzrostowi nowych pędów. W praktyce, cięcie formujące polega na usuwaniu nadmiaru pędów, co pobudza rośliny do gęstszego wzrostu oraz ogranicza ich wysokość, co jest kluczowe dla zachowania pożądanych kształtów. Dobrą praktyką jest korzystanie z ostrych narzędzi, aby zminimalizować uszkodzenia roślin i przyspieszyć proces gojenia. Ponadto, podczas formowania warto pamiętać o harmonijnym kształtowaniu bryły korony, co przyczynia się do estetycznego wyglądu roślin oraz ich zdrowia. Zastosowanie cięcia formującego jest niezwykle istotne w projektowaniu ogrodów oraz w uprawie roślin ozdobnych, gdzie regularne formowanie wpływa na atrakcyjność wizualną przestrzeni.

Pytanie 13

Jakie obszary zieleni określane są mianem parków leśnych, które pełnią rolę uzupełniającą dla miejskich terenów wypoczynkowych?

A. Lasy komunalne

B. Lasy gospodarcze

C. Ogrody jordanowskie

D. Rezerwaty przyrody

Odpowiedzi wskazujące na lasy produkcyjne, parki narodowe oraz ogrody jordanowskie nie są właściwe w kontekście pytania o tereny zieleni nazywane parkami leśnymi, które pełnią rolę uzupełniającą dla terenów rekreacyjnych w miastach. Lasy produkcyjne są zarządzane głównie z myślą o pozyskiwaniu surowca drzewnego, co ogranicza ich funkcje rekreacyjne. Ich głównym celem jest produkcja drewna, a nie zapewnienie mieszkańcom przestrzeni do wypoczynku. Parki narodowe, z kolei, mają na celu ochronę unikalnych ekosystemów i bioróżnorodności, co sprawia, że dostęp do nich może być ograniczony. Zaletą parków narodowych jest ich ochrona przyrody, ale ich funkcje rekreacyjne są ograniczone przez regulacje prawne, które mają na celu zachowanie przyrody. Ogrody jordanowskie są przestrzeniami zaprojektowanymi dla dzieci, aby mogły się bawić i rozwijać, jednak nie są one terenami leśnymi, a ich funkcja jest inna niż lasów komunalnych. Właściwe zrozumienie definicji i funkcji różnych typów terenów zieleni jest kluczowe, aby móc skutecznie planować i zarządzać przestrzenią miejską oraz promować zrównoważony rozwój miast.

Pytanie 14

Jaką roślinę warto wybrać do wykorzystania w małych ogrodach przydomowych?

A. Platan klonolistny (Platanus x hispanica)

B. Lipa szerokolistna (Tilia platyphyllos)

C. Klon palmowy (Acer palmatum)

D. Wiąz szypułkowy (Ulmus laevis)

Wybór roślin do małych ogrodów przydomowych wymaga szczegółowego zrozumienia ich wymagań oraz potencjalnych zastosowań. Wiąz szypułkowy (Ulmus laevis) jest dużym drzewem, które osiąga wysokość do 30 metrów, przez co nie nadaje się do ograniczonych przestrzeni, gdzie przestrzeń jest cennym zasobem. Jego rozłożyste korony mogą zdominować małe ogrody oraz zacieniać inne rośliny, co prowadzi do ich osłabienia. Platan klonolistny (Platanus x hispanica) również nie jest odpowiednim wyborem, ponieważ to drzewo osiąga znaczne rozmiary oraz ma mocno rozwinięty system korzeniowy, co może prowadzić do uszkodzeń nawierzchni oraz instalacji w ogrodzie. Dodatkowo, lipa szerokolistna (Tilia platyphyllos) również charakteryzuje się dużym wzrostem i szeroką koroną, co czyni ją niepraktyczną na terenach o ograniczonej przestrzeni. Te trzy gatunki mogą być niewłaściwie postrzegane jako dobre opcje ze względu na ich walory estetyczne, ale ich duże rozmiary oraz wymagania dotyczące przestrzeni najlepiej nadają je do dużych ogrodów i parków. Typowe błędy myślowe to skupienie się na wizualnych aspektach roślin bez uwzględnienia ich wzrostu, wymagań glebowych oraz przestrzennych ograniczeń, co prowadzi do nietrafionych decyzji w projektowaniu ogrodów.

Pytanie 15

Szkodniki, które mają aparat gębowy typu kłująco - ssącego, a ich masowe żerowanie na młodych pędach wierzchołkowych roślin ozdobnych prowadzi do zwijania i deformacji pędów, to

A. chrząszcze

B. nicienie

C. gąsienice motyli

D. mszyce

Nicienie to mikroskopijne robaki, które najczęściej atakują korzenie roślin i mogą powodować ich gnicie, jednak ich aparat gębowy nie jest przystosowany do kłucia i ssania soków z pędów. W przypadku nicieni nie obserwujemy objawów zwijania pędów, a ich działanie skupia się głównie na systemie korzeniowym roślin. Chrząszcze, z drugiej strony, to owady o twardych pokrywach, które mogą żerować na liściach, ale ich sposób odżywiania się różni się od mszyc. Zwykle chrząszcze powodują uszkodzenia liści poprzez gryzienie, a nie kłucie i ssanie, co nie prowadzi do typowych dla mszyc deformacji pędów. Gąsienice motyli również nie są odpowiednie w tym kontekście, ponieważ ich sposób żywienia polega na gryzieniu tkanki roślinnej, co nie wywołuje zniekształceń pędów. W związku z tym, odpowiedzi na to pytanie powinny jasno wskazywać na mszyce jako jedynych szkodników, których charakterystyka odpowiada opisanym objawom. Błędem myślowym w tym przypadku jest mylenie różnych grup szkodników oraz ich specyficznych sposobów żerowania, co prowadzi do niepoprawnych wniosków dotyczących ich wpływu na rośliny.

Pytanie 16

Rysunek przedstawia

A. rozdrabniacz.

B. pilarkę.

C. kosiarkę.

D. ubijacz.

Odpowiedź "ubijacz" jest poprawna, ponieważ rysunek przedstawia narzędzie charakteryzujące się płaskim elementem roboczym, które służy do ubijania materiałów sypkich, jak piasek, żwir czy gleba. Ubijacz jest niezbędnym narzędziem w pracach budowlanych i ogrodniczych, gdzie potrzeba jest zagęszczenia podłoża. Poprzez odpowiednie stosowanie ubijacza można osiągnąć stabilność i nośność gruntu, co jest kluczowe podczas układania fundamentów lub budowy ścieżek. Standardy branżowe wskazują, że stosowanie ubijaczy powinno odbywać się zgodnie z zasadami bezpieczeństwa, a także z uwzględnieniem lokalnych regulacji dotyczących zagęszczania gruntów. Dobrą praktyką jest również dobór odpowiedniej masy narzędzia oraz techniki ubijania, aby uniknąć uszkodzeń podłoża. Takie narzędzia są również wykorzystywane w budownictwie drogowym, gdzie zapewniają odpowiednią gęstość podłoża przed układaniem nawierzchni. Użycie ubijacza jest więc kluczowe dla jakości i trwałości wszelkich prac budowlanych.

Pytanie 17

Zanim umieścimy łodygi roślin w zielonej gąbce florystycznej, należy ich końcówki

A. owinąć watą

B. przyciąć na ukos

C. przyciąć pod kątem prostym

D. nałożyć wosk

Przycinanie końcówek łodyg roślin na ukos jest kluczowym zabiegiem, który zwiększa powierzchnię wchłaniania wody oraz substancji odżywczych. Dzięki takiemu cięciu, łodygi lepiej przylegają do gąbki florystycznej, co zapobiega powstawaniu pustych przestrzeni, w których mogłaby gromadzić się powietrze. W praktyce florystycznej, zabieg ten ma na celu zapewnienie dłuższej trwałości kwiatów ciętych oraz ich lepszego nawodnienia. W standardach florystycznych zaleca się przycinanie pod kątem 45 stopni, co zapewnia optymalne warunki dla transportu wody do rośliny. Dodatkowo, warto stosować narzędzia, które nie uszkadzają tkanek roślinnych, takie jak ostre nożyczki lub sekatory. Innym istotnym aspektem jest to, że po przycięciu warto umieścić łodygi w wodzie na kilka godzin przed aranżacją, co pozwoli na ich odpowiednie nawodnienie. Tego rodzaju praktyki są powszechnie stosowane w branży florystycznej, aby zapewnić maksymalną świeżość i wygląd kompozycji kwiatowych.

Pytanie 18

W wykazie inwentaryzacyjnym tworzonym w trakcie przeprowadzania ogólnych badań drzewostanu zamieszczane są nazwy rodzajowe oraz gatunkowe drzew, powierzchnia, którą zajmują, rozstaw, liczba drzew oraz

A. informacje dotyczące kondycji zdrowotnej drzew

B. średnice koron drzew

C. obwody pni drzew

D. wysokości drzew

Poprawna odpowiedź to uwagi o stanie zdrowotnym drzew, ponieważ w inwentaryzacji drzewostanu kluczowe jest nie tylko zidentyfikowanie gatunków i ich liczby, ale również ocena ich kondycji zdrowotnej. Informacje te są istotne dla zarządzania zasobami leśnymi, gdyż umożliwiają wykrywanie chorób, szkodników oraz innych zagrożeń, które mogą wpłynąć na zdrowie drzew. Na przykład, w przypadku wystąpienia choroby grzybowej, wczesne zidentyfikowanie problemu może pozwolić na zastosowanie odpowiednich środków ochrony roślin, co z kolei może zapobiec rozprzestrzenieniu się choroby na zdrowe osobniki. Dodatkowo, systematyczne notowanie stanu zdrowotnego drzew pomaga w opracowywaniu planów zarządzania lasami, które są zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju oraz standardami, takimi jak FSC (Forest Stewardship Council). W praktyce, informacje te mogą być używane do tworzenia raportów dotyczących zdrowotności ekosystemów leśnych, co jest istotne dla podejmowania decyzji w zakresie ochrony środowiska oraz gospodarki leśnej.

Pytanie 19

Do stworzenia kwietnika nie powinno się wybierać roślin

A. wzburzonych

B. niewielkich

C. tęgich

D. masywnych

Wybór krępych lub jędrnych roślin do założenia kwietnika może wydawać się sensowny, jednak obie te kategorie niekoniecznie są najlepszym rozwiązaniem, jeśli chodzi o osiągnięcie estetycznego i zrównoważonego efektu. Krępe rośliny, mimo że mogą być atrakcyjne, często ograniczają przestrzeń i nie pozwalają na właściwe ukierunkowanie wzrostu innych, bardziej wrażliwych gatunków. Jędrne rośliny z kolei, choć silne i zdrowe, nie zawsze wpisują się w zamierzenia projektowe, które zakładają różnorodność i złożoność kompozycji. Zastosowanie roślin niskich, takich jak niektóre gatunki bylin czy jednorocznych kwiatów, może również prowadzić do problemu z ich widocznością oraz funkcjonalnością w obrębie kwietnika, szczególnie gdy są posadzone wśród roślin o większej wysokości. Typowym błędem jest myślenie, że większa ilość jednorodnych roślin o niskim wzroście stworzy harmonijną przestrzeń. W rzeczywistości, różnorodność wzrostu i pokroju roślin jest kluczowa dla estetyki oraz biologicznej różnorodności. Warto pamiętać, że odpowiednie planowanie i dostosowanie wyboru roślin do specyfiki miejsca, jak i ich wzajemnych interakcji, są fundamentami zrównoważonego projektowania ogrodów.

Pytanie 20

W trakcie wykonywania struktury pionowej zdjęcia fitosocjologicznego literą B wskazuje się warstwę

A. runa leśnego

B. drzew

C. mchów i porostów

D. krzewów

Odpowiedzi 'runa leśnego', 'drzew' oraz 'mchów i porostów' są nieprawidłowe z kilku powodów. Runo leśne, oznaczające warstwę roślinności niskiej, składa się głównie z traw, bylin oraz roślin zielnych, które nie mają tej samej struktury ani charakterystyki co krzewy. Z kolei warstwa drzew, będąca najwyższą w strukturze pionowej, obejmuje korony drzew, które dominują w krajobrazie leśnym i pełnią kluczową rolę w procesach fotosyntezy i tworzeniu mikroklimatu. Mchy i porosty, z kolei, są elementem podszytu, ale nie reprezentują warstwy krzewów. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych odpowiedzi, wynikają z braku zrozumienia, jak poszczególne warstwy roślinności współistnieją w ekosystemach leśnych. Każda z tych warstw pełni odmienną rolę i ma specyficzne cechy. Zrozumienie, jakie rośliny klasyfikowane są w ramach poszczególnych warstw, jest kluczowe dla prawidłowej analizy fitosocjologicznej i oceny bioróżnorodności, co jest istotne w kontekście ochrony i zarządzania zasobami naturalnymi.

Pytanie 21

Aby uzyskać odpowiednią gęstość u roślin, które zostały zbyt blisko wysiane do ziemi, należy przeprowadzić zabieg tuż po ich wschodach

A. pikowania

B. przerywania

C. uszczykiwania

D. eliminowania

Kiedy rośliny są zbyt gęsto wysiane, można pomyśleć o różnych metodach, ale nie każda jest dobra. Pikowanie, czyli przesadzanie młodych roślin dla większych odstępów, sprawdza się głównie z roślinami, które były wysiane w doniczkach. Dla roślin siewnych, pikowanie może być zbyt inwazyjne, bo można uszkodzić korzenie, a to na pewno nie jest dobre dla ich wzrostu. Uszczykiwanie to z kolei usuwanie końców pędów, by rośliny lepiej się rozkrzewiały, ale to nie działa, gdy chcemy zmniejszyć ich liczbę. Całkowite usunięcie roślin to też niezbyt mądra opcja, bo ryzykujemy utratę potencjału. W praktyce, używanie metod bez zrozumienia równowagi między ilością a jakością roślin w ogóle nie sprzyja efektywnym plonom. Znajomość tych różnic i umiejętność używania ich w odpowiednich sytuacjach to klucz do sukcesu w uprawach.

Pytanie 22

Jakie skutki mają trawniki w obszarach zieleni?

A. obniżenie wilgotności powietrza latem

B. zwiększenie zawartości jonów dodatnich w powietrzu

C. silne emanowanie ciepła w nocy

D. redukcja temperatury otoczenia w upalne dni

Trawniki w terenach zieleni mają kluczowe znaczenie w obniżaniu temperatury otoczenia, szczególnie w gorące dni. Dzięki procesowi transpiracji, w którym rośliny odparowują wodę z liści, trawnik działa jak naturalny system klimatyzacji. Efekt ten jest szczególnie zauważalny w miastach, gdzie powierzchnie asfaltowe i betonowe akumulują ciepło, powodując tzw. efekt wyspy ciepła. Wprowadzenie trawników w przestrzenie miejskie pozwala na złagodzenie tego efektu, co jest zgodne z dobrymi praktykami z zakresu urbanistyki i architektury krajobrazu. Warto dodać, że trawniki nie tylko obniżają temperaturę, ale również poprawiają jakość powietrza poprzez absorpcję zanieczyszczeń. W kontekście zrównoważonego rozwoju, kreowanie terenów zielonych, w tym trawników, staje się niezbędne dla poprawy komfortu życia mieszkańców oraz ochrony lokalnego ekosystemu. Przykłady zastosowania to parki, skwery oraz tereny rekreacyjne, gdzie trawniki sprzyjają wypoczynkowi, a także pomagają w zarządzaniu wodą opadową, co jest istotne w kontekście zmian klimatycznych.

Pytanie 23

Termin "krajobraz pierwotny" odnosi się do krajobrazu

A. który jest wynikiem przemyślanej działalności człowieka

B. w którym nie nastąpiły znaczące zmiany spowodowane działalnością człowieka

C. nienaruszonego przez działalność ludzką, w którym zachowane są wszystkie jego naturalne cechy

D. który jest efektem nieprzemyślanej działalności ludzi, w którym równowaga ekologiczna została zaburzona

Określenie "krajobraz pierwotny" odnosi się do obszarów, które pozostają nienaruszone przez działalność człowieka, gdzie wszystkie naturalne cechy, takie jak flora, fauna oraz ukształtowanie terenu, są zachowane w ich pierwotnej formie. Taki krajobraz jest niezwykle istotny dla badań nad ekosystemami, ponieważ stanowi odniesienie do naturalnych procesów i interakcji w środowisku. Przykładem mogą być niektóre obszary parków narodowych czy rezerwatów przyrody, które są chronione przed wpływem urbanizacji i przemysłu. Ochrona takich ekosystemów jest zgodna z międzynarodowymi standardami ochrony środowiska, takimi jak konwencje UNESCO dotyczące ochrony dziedzictwa naturalnego. Krajobrazy pierwotne są nie tylko miejscem badań naukowych, ale również pełnią kluczową rolę w zachowaniu bioróżnorodności oraz w zachowaniu równowagi ekologicznej, co jest ważne w kontekście zmian klimatycznych.

Pytanie 24

Kiedy powinno się sadzić bulwy zimowita jesiennego (Colchicum autumnale) w rabatach?

A. od września do października

B. od lipca do sierpnia

C. od maja do czerwca

D. od marca do kwietnia

Sadzenie bulw zimowita jesiennego w terminach od marca do kwietnia nie jest zalecane, ponieważ w tym czasie rośliny te mogą napotkać trudności związane z klimatem. Wiosna to czas, kiedy większość roślin cebulowych zaczyna swój wzrost, jednak zimowity mają specyficzne wymagania dotyczące terminu sadzenia, które są ściśle związane z ich cyklem życia. Sadzenie od maja do czerwca również nie jest optymalne, ponieważ rośliny mogą nie zdążyć zakorzenić się przed latem, co osłabia ich zdolność do przetrwania w trudnych warunkach. Dalsze opóźnianie sadzenia do września i października również jest problematyczne, ponieważ w tych miesiącach gleba może być zbyt zimna, co negatywnie wpływa na proces ukorzenienia. Ponadto, sadzenie zimowitów zbyt późno może skutkować ich osłabieniem lub nawet śmiercią. Kluczowe jest, aby pamiętać, że każdy gatunek roślin ma swoje specyficzne wymagania dotyczące okresu sadzenia, a ich ignorowanie prowadzi do błędów, które mogą być trudne do naprawienia. Właściwe zrozumienie cyklu wzrostu i warunków potrzebnych do zdrowego rozwoju roślin jest niezbędne dla każdego, kto pragnie osiągnąć sukces w ogrodnictwie.

Pytanie 25

Budowa nie wymaga uzyskania pozwolenia na budowę w przypadku

A. ogrodowej pergoli drewnianej o wymiarach 2.2 x 4.0 x 1.5 m

B. murowanego ogrodzenia o wysokości 2,4 m

C. parkowej drogi pieszo - jezdnej o nawierzchni żwirowej i długości 100 m

D. basenu ogrodowego o powierzchni 180 m2

Ogrodowa pergola drewniana o wymiarach 2.2 x 4.0 x 1.5 m nie wymaga pozwolenia na budowę, ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa budowlanego w Polsce, obiekty małej architektury, takie jak pergole drewniane, są zwolnione z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę, jeśli ich powierzchnia zabudowy nie przekracza 35 m2. Tego rodzaju konstrukcje są często wykorzystywane w okolicy domów jednorodzinnych, jako elementy dekoracyjne oraz funkcjonalne, które poprawiają komfort użytkowania przestrzeni zewnętrznej. W przypadku pergoli, kluczowe jest również ich odpowiednie zlokalizowanie, aby nie naruszały wymogów dotyczących odległości od granic działki oraz innych budynków. Dodatkowo, projektując pergolę, warto uwzględnić aspekty estetyki i harmonizacji z otoczeniem, co podniesie wartość wizualną przestrzeni ogrodowej. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami architektonicznymi, które kładą nacisk na integrację budynków i małej architektury z otoczeniem.

Pytanie 26

Kwiatowe łąki o dekoracyjnym charakterze należy kosić po zakończeniu kwitnienia?

A. 3-4 razy w ciągu sezonu

B. 1-2 razy na kwartał

C. 3-4 razy na kwartał

D. 1-2 razy w sezonie

Łąki kwietne o charakterze dekoracyjnym wymagają staranności w pielęgnacji, a koszenie po kwitnieniu jest kluczowe dla ich zdrowia i estetyki. Odpowiedź 1-2 razy w sezonie jest poprawna, ponieważ pozwala zachować równowagę między bioróżnorodnością a estetyką. Koszenie w odpowiednich momentach sprzyja regeneracji roślin, a także utrzymaniu różnorodności gatunkowej, co jest istotne w kontekście ekosystemów. Przykładem właściwej praktyki jest koszenie wczesnym latem, po zakończeniu kwitnienia, co pozwala nasionom zrzucić swoje ziarna, a następnie roślinom regenerować się na nowo. Dodatkowo, koszenie w tym czasie sprzyja tworzeniu naturalnych siedlisk dla owadów zapylających, co jest istotne dla zachowania zdrowia całego ekosystemu. Standardy dotyczące pielęgnacji łąk kwietnych zalecają również unikanie intensywnego nawożenia, aby nie zdominowały przestrzeni gatunki inwazyjne. Dlatego regularne, umiarkowane koszenie po kwitnieniu jest kluczowym elementem dbania o łąki kwietne, które są cennym elementem krajobrazu.

Pytanie 27

Jakie narzędzie powinno się wykorzystać do wykopania dołu, w którym zostanie posadzony krzew róży parkowej?

A. Łopatą

B. Łopatką

C. Szuflą

D. Szpadlem

Szpadel jest narzędziem, które idealnie nadaje się do wykopywania dołów w celu sadzenia roślin, takich jak krzewy róż. Jego konstrukcja, w tym długie, proste ostrze, pozwala na efektywne i głębokie przekopywanie gleby, co jest kluczowe przy przygotowywaniu miejsca dla korzeni roślin. W przypadku róż parkowych, które mogą mieć dość rozwinięty system korzeniowy, ważne jest, aby dół był dostatecznie głęboki i szeroki, aby umożliwić swobodny rozwój rośliny. Szpadel także ułatwia usuwanie twardych, zbitych gleb, co jest niezbędne w przypadku gleb o złej strukturze. Przy sadzeniu róż należy również zwrócić uwagę na podłoże; często wymagają one dobrze przepuszczalnej gleby, a użycie szpadla pozwala na łatwe wymieszanie podłoża z kompostem czy nawozami organicznymi. W dobrych praktykach ogrodniczych zaleca się również, aby dół był wykopany na głębokość co najmniej 30-50 cm, co sprzyja lepszemu ukorzenieniu się rośliny.

Pytanie 28

Na terenach zabaw dla najmłodszych, z uwagi na toksyczne owoce, nie powinno się sadzić

A. oliwnika wąskolistnego (Elaeagnus angustifolia) oraz jarzębu pospolitego (Sorbus aucuparid)

B. konwalii majowej (Convallaria majalis) i kaliny koralowej (Viburnum opulus)

C. aktinidii ostrolistnej (Actinidia arguta) oraz głogu jednoszyjkowego (Crataegus monogynd)

D. cytryńca chińskiego (Schisandra chinensis) oraz rokitnika pospolitego (Hippophae rhamnoides)

Konwalia majowa (Convallaria majalis) oraz kalina koralowa (Viburnum opulus) są roślinami, które w kontekście bezpieczeństwa dzieci na placach zabaw powinny być unikać. Konwalia majowa jest trującą rośliną, której wszystkie części zawierają glikozydy nasercowe, co może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych w przypadku ich spożycia. Kalina koralowa z kolei, choć nie jest tak silnie toksyczna jak konwalia, również może powodować dolegliwości pokarmowe po spożyciu jej owoców. Dlatego w projektowaniu i utrzymaniu placów zabaw oraz terenów rekreacyjnych dla dzieci ważne jest, aby unikać sadzenia roślin, które mogą być potencjalnie niebezpieczne. Stosowanie się do norm, takich jak PN-EN 1176 dotyczących bezpieczeństwa placów zabaw, zaleca wybór roślin, które nie mają trujących właściwości, aby minimalizować ryzyko dla najmłodszych. Dodatkowo, w praktyce, warto przeprowadzać regularne audyty roślinności na placach zabaw, aby zapewnić, że nie zagraża ona zdrowiu dzieci.

Pytanie 29

Aby zwalczyć mszyce w ogrodzie, należy używać preparatów z kategorii

A. rodentycydów

B. insektycydów

C. moluskocydów

D. akarycydów

Insektycydy to grupa preparatów chemicznych, które skutecznie zwalczają owady szkodliwe dla upraw, w tym mszyce. Mszyce są jednymi z najczęstszych szkodników w ogrodach, które mogą powodować poważne uszkodzenia roślin oraz przenosić choroby. Stosowanie insektycydów do walki z mszycami jest zgodne z dobrymi praktykami ochrony roślin. Warto wybierać preparaty, które są selektywne, by zminimalizować wpływ na pożyteczne owady, takie jak pszczoły czy biedronki. Przykładowo, insektycydy oparte na naturalnych składnikach, takie jak ekstrakt z neem, mogą być skuteczne w walce z mszycami i jednocześnie mniej szkodliwe dla środowiska. Kluczowe jest także przestrzeganie dawek oraz terminów aplikacji, aby uzyskać najlepsze efekty, co jest zgodne z zaleceniami zawartymi w etykietach preparatów i standardach nawożenia oraz ochrony roślin.

Pytanie 30

Spis roślinności w inwentaryzacji szczegółowej drzewostanu obejmuje nazwy gatunków drzew oraz

A. średnice koron, pierśnice i wysokości

B. pierśnice oraz odległości pomiędzy drzewami

C. średnice koron i grubości głównych gałęzi

D. grubości głównych gałęzi i wysokości

Odpowiedź wskazująca na średnice koron, pierśnice i wysokości drzew jest poprawna, ponieważ te parametry są kluczowe w inwentaryzacji drzewostanu. Średnica korony pozwala ocenić rozprzestrzenienie drzew w przestrzeni oraz ich zdolność do fotosyntezy, co jest fundamentalne dla zdrowia ekosystemu. Pierśnica, czyli wysokość na której mierzymy obwód pnia, jest istotnym wskaźnikiem wielkości i wieku drzewa, a także jego wartości ekologicznej i komercyjnej. Wysokość drzewa z kolei ma wpływ na jego udział w strukturze lasu oraz na interakcje ze środowiskiem. Te dane są niezbędne do oceny stanu zdrowia drzewostanu, planowania prac leśnych oraz podejmowania decyzji dotyczących zarządzania zasobami leśnymi. Zgodnie z dobrymi praktykami w zarządzaniu leśnictwem, stosowanie tych miar zapewnia dokładność i efektywność w monitorowaniu oraz ochronie różnorodności biologicznej.

Pytanie 31

Jaki gatunek rośliny jest zalecany do zakupu w celu tworzenia letnich dywanowych rabat kwiatowych?

A. Aster krzaczasty (Symphyotrichum dumosum)

B. Groszek pachnący (Lathyrus odoratus)

C. Lewkonia długopłatkowa (Matthiola longipetala)

D. Szałwia błyszcząca (Salvia splendens)

Wybór innych roślin jako alternatywy dla szałwii błyszczącej do letnich kwietników dywanowych może prowadzić do nieoptymalnych rezultatów. Aster krzaczasty (Symphyotrichum dumosum) jest rośliną, która kwitnie głównie na przełomie lata i jesieni. Choć pięknie komponuje się w ogrodach, nie spełnia roli rośliny letniej, co czyni ją mniej odpowiednią do letnich kompozycji. Lewkonia długopłatkowa (Matthiola longipetala) jest rośliną jednoroczną, która również kwitnie w późniejszym okresie, a jej kwiaty mają tendencję do więdnięcia w upalne dni, co ogranicza ich efektywność w letnich aranżacjach. Groszek pachnący (Lathyrus odoratus) jest rośliną pnącą, która wymaga podpór, co czyni go niepraktycznym do tworzenia dywanowych kwietników, które powinny być niskie i zwarte. Wybierając rośliny do kwietników dywanowych, kluczowe jest zrozumienie ich wymagań dotyczących światła, wilgotności i czasu kwitnienia. Niezrozumienie tych aspektów prowadzi do typowych błędów, takich jak łączenie roślin o różnych wymaganiach glebowych i świetlnych, co może skutkować niezdrowym wzrostem i nieatrakcyjnym wyglądem kompozycji. Aby stworzyć efektowny letni kwietnik, należy wybierać rośliny, które będą kwitły w tym samym okresie, a ich wysokość i forma powinny być dopasowane do zamierzonego efektu wizualnego.

Pytanie 32

Aby uzyskać efekt wzniesienia terenu, należy rośliny

A. wysokie oraz niskie umieścić u podstawy wzniesienia

B. wysokie posadzić u podstawy, a niskie na szczycie wzniesienia

C. wysokie umieścić na szczycie wzniesienia, a niskie u jego podstawy

D. wysokie i niskie posadzić na szczycie wzniesienia

Właściwe posadzenie wysokich roślin na szczycie wzniesienia oraz niskich u jego podnóża jest kluczowe dla uzyskania efektu podwyższenia terenu. Działa to na zasadzie wizualnej percepcji, gdzie wyższe elementy w krajobrazie dominują nad niższymi, co optycznie zwiększa wysokość wzniesienia. Przykładowo, w ogrodnictwie i architekturze krajobrazu często stosuje się tę technikę, aby uzyskać wrażenie przestronności oraz głębi w ogrodach. W praktyce, takie podejście sprzyja także stabilności ekosystemu, ponieważ wyższe rośliny mogą chronić niższe przed wiatrem, a ich korony zapewniają cień. Warto zwrócić uwagę na dobór roślinności, gdzie do wysokich roślin zazwyczaj zalicza się drzewa oraz krzewy, a do niskich kwiaty lub trawy, co może być zgodne z zasadami permakultury oraz projektowania ogrodów. Ponadto, odpowiednie rozmieszczenie roślin sprzyja również lepszemu zarządzaniu wodą, co jest istotnym elementem w nowoczesnym ogrodnictwie.

Pytanie 33

Jaką roślinę można uznać za przedstawiciela gatunków roślin skalnych kwitnących wiosną?

A. Sedum spectabile (rozchodnik okazały)

B. Ligularia dentata (języczka pomarańczowa)

C. Molinia caerulea (trzęślica modra)

D. Alyssum saxatile (smagliczka skalna)

Smagliczka skalna (Alyssum saxatile) to roślina, która doskonale przystosowuje się do warunków skalnych i górskich, a jej wczesnowiosenne kwitnienie czyni ją doskonałym wyborem do ogrodów skalnych. Charakteryzuje się małymi, żółtymi kwiatami, które pojawiają się wczesną wiosną, przekształcając przestrzeń w barwny krajobraz. Roślina ta preferuje dobrze przepuszczalne podłoże oraz nasłonecznione miejsca, co czyni ją idealną do ogrodów, gdzie inne rośliny mogą mieć trudności z adaptacją. Smagliczka skalna nie tylko dekoruje, ale również przyciąga owady zapylające, co pozytywnie wpływa na bioróżnorodność w ogrodzie. Ponadto, jej zastosowanie w projektowaniu krajobrazu zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju sprawia, że staje się popularnym wyborem w tworzeniu ekologicznych przestrzeni. Zgodnie z najlepszymi praktykami ogrodniczymi, zaleca się sadzenie smagliczki w grupach, co potęguje efekt wizualny i pozwala na stworzenie naturalnych formacji roślinnych.

Pytanie 34

Jakie rośliny można zarekomendować do obsadzania brzegów oraz strefy wody płytkiej w naturalnym zbiorniku wodnym?

A. języczka pomarańczowa (Ligularia dentata), pełnik europejski (Trollius europaeus)

B. kosaciec żółty (Irispseudacorus), tatarak zwyczajny (Acorus calamus)

C. tawułka Arendsa (Astilbex arendsii), bergenia sercolistna (Bergenia cordifolia)

D. funqia ogrodowa (Hosta sp.), żurawka ogrodowa (Heuchera hybrida)

Wybór tawułki Arendsa (Astilbe arendsii) oraz bergeni sercolistnej (Bergenia cordifolia) nie jest odpowiedni do obsadzania brzegów zbiorników wodnych. Tawułka Arendsa jest rośliną preferującą gleby wilgotne, ale nie jest przystosowana do stałego kontaktu z wodą, co ogranicza jej zdolność do rozwoju w strefach wodnych. Jej podłoże wymaga drenażu, co czyni ją mniej adekwatną dla obszarów, gdzie woda jest w stałym kontakcie z roślinnością. Podobnie, bergenia jest rośliną, która najlepiej rośnie w cieniu i wilgotnych warunkach, ale nie jest przystosowana do wzrostu w wodzie. Rośliny te mogą być stosowane w ogrodach wodnych jako akcenty, ale nie spełnią roli stabilizatorów brzegów ani nie poprawią jakości wody. Z kolei wybór funkii ogrodowej (Hosta sp.) oraz żurawki ogrodowej (Heuchera hybrida) także nie odpowiada na potrzeby strefy wodnej. Funki są roślinami preferującymi cień i umiarkowane wilgotne warunki, ale ich rosnące w środowisku lądowym korzenie nie będą miały wpływu na stabilizację brzegu wodnego. Żurawki są roślinami ozdobnymi, które nie mają zdolności do wpływania na ekosystem wodny. Wreszcie, języczka pomarańczowa (Ligularia dentata) i pełnik europejski (Trollius europaeus) preferują wilgotne, ale nie wodne miejsca. Rośliny te mogą nie przetrwać w strefach, gdzie występuje wysoka wilgotność przez długi czas. Wybierając rośliny do obsadzania brzegów i strefy wody płytkiej, należy kierować się ich zdolnościami do adaptacji do specyficznych warunków środowiskowych, co jest kluczowe dla zachowania równowagi ekosystemów wodnych.

Pytanie 35

Jaką wartość brutto będą miały wydatki na założenie trawnika, jeśli koszt netto to 1 740,00 zł, a stawka VAT wynosi 8%?

A. 1 741,39 zł

B. 1 753,92 zł

C. 3 132,00 zł

D. 1 879,20 zł

Poprawna odpowiedź wynika z poprawnego obliczenia wartości brutto kosztów założenia trawnika na podstawie kosztu netto oraz stawki VAT. Wartość netto wynosi 1 740,00 zł, a stawka VAT w tym przypadku to 8%. Aby obliczyć wartość brutto, należy zastosować następujący wzór: wartość brutto = wartość netto + (wartość netto * stawka VAT). Czyli: 1 740,00 zł + (1 740,00 zł * 0,08) = 1 740,00 zł + 139,20 zł = 1 879,20 zł. W praktyce, takie obliczenia są istotne w kontekście wyceny projektów budowlanych czy ogrodniczych. Znajomość zasad naliczania VAT jest kluczowa dla przedsiębiorstw zajmujących się takimi usługami, aby prawidłowo przygotować oferty i faktury dla klientów. Warto także zaznaczyć, że w przypadku różnorodnych stawki VAT, jakie mogą obowiązywać w różnych branżach, prawidłowe obliczenia wpływają na finalny koszt realizacji usługi, co ma bezpośrednie przełożenie na rentowność działalności.

Pytanie 36

Jaki sposób ochrony bryły korzeniowej rekomendujesz dla drzew wykopanych bezpośrednio z ziemi i przygotowanych do transportu?

A. Balotowanie

B. Zawijanie folią

C. Związywanie sznurkiem

D. Sadzenie w donicach

Doniczkowanie, foliowanie oraz sznurowanie to techniki, które w praktyce mogą być mniej efektywne w kontekście zabezpieczania bryły korzeniowej roślin drzewiastych przeznaczonych do transportu. Doniczkowanie, polegające na umieszczaniu roślin w donicach, jest praktyką stosowaną głównie w przypadku młodych roślin lub tych, które mają być uprawiane w systemie containerowym. Dla roślin wykopanych z gruntu ta metoda może być niewłaściwa, ponieważ wymaga ona dodatkowego czasu na adaptację rośliny do nowego środowiska, co może skutkować stresem i obniżoną odpornością. Foliowanie, czyli owinięcie rośliny folią, może prowadzić do zbyt wysokiej temperatury oraz wilgotności, co stwarza ryzyko gnicia korzeni oraz innych chorób grzybowych. Tego rodzaju metoda nie zapewnia odpowiedniej wentylacji, co jest kluczowe dla zachowania zdrowia rośliny. Sznurowanie, z kolei, może być mylnie postrzegane jako wystarczająca metoda zabezpieczenia, jednak nie chroni ono bryły korzeniowej przed uszkodzeniami mechanicznymi ani nie zapobiega utracie wilgoci. Ważne jest, aby zrozumieć, że każda z tych metod ma swoje ograniczenia i nie odpowiada na potrzeby transportowe roślin drzewiastych wykopanych z gruntu. Dlatego też balotowanie, jako najbardziej odpowiednia technika, zapewnia kompleksową ochronę, minimalizując ryzyko uszkodzenia oraz wspierając dalszy rozwój roślin po przetransportowaniu.

Pytanie 37

Podczas przeprowadzania szczegółowej inwentaryzacji drzew należy

A. obliczyć liczbę drzew oraz zmierzyć wysokości i średnice pni drzew

B. zmierzyć powierzchnię zadrzewień, a także wysokości i średnice koron drzew

C. wyliczyć liczbę drzew oraz zmierzyć średnice koron i obwody pni na wysokości 1,00 m

D. zmierzyć wysokości drzew, średnice koron oraz obwody pni na wysokości 1,30m

Pomiar wysokości drzew, średnic koron oraz obwodów pni na wysokości 1,30 m jest kluczowym elementem przy wykonywaniu szczegółowej inwentaryzacji drzew. Obwód pnia, mierzony na standardowej wysokości 1,30 m (tzw. wysokość pierśnicy), pozwala na ustandaryzowane porównanie pomiędzy różnymi drzewami i umożliwia oszacowanie ich wieku oraz wartości. Z kolei pomiar średnicy koron dostarcza informacji o zdrowotności i kondycji drzew, co jest istotne w planowaniu działań ochronnych oraz zarządzania zadrzewieniami. Wysokość drzew jest istotna w kontekście ich adaptacji do środowiska oraz ich wpływu na mikroklimat, co jest szczególnie ważne w urbanistyce i planowaniu przestrzennym. Przykładem zastosowania tych danych może być analiza wpływu drzew na jakość powietrza oraz cień, który stwarzają w miastach. Ponadto, zgodnie z lokalnymi i międzynarodowymi standardami, takie pomiary są niezbędne do prowadzenia badań nad bioróżnorodnością oraz planowania zrównoważonego rozwoju. Zbierane dane mogą być również wykorzystywane do oceny wartości ekologicznych i społecznych zadrzewień.

Pytanie 38

Jak roślinność wpływa na klimat?

A. redukcji hałasu

B. odnawianiu terenów uszkodzonych

C. działaniu bakteriobójczemu substancji fitoncydowych

D. zwiększaniu zawartości tlenu w powietrzu w wyniku fotosyntezy

Roślinność odgrywa kluczową rolę w procesie fotosyntezy, który polega na przekształcaniu dwutlenku węgla i wody w glukozę, przy jednoczesnym wydzielaniu tlenu. To zjawisko ma ogromne znaczenie dla utrzymania równowagi ekologicznej na Ziemi, ponieważ tlen jest niezbędny do życia dla większości organizmów. W praktyce, lasy tropikalne i inne ekosystemy roślinne pełnią funkcję "płuc Ziemi", a ich ochrona jest kluczowa w kontekście walki ze zmianami klimatycznymi. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce jest tworzenie terenów zielonych w miastach, co przyczynia się do poprawy jakości powietrza oraz zdrowia mieszkańców. Zgodnie z międzynarodowymi standardami zrównoważonego rozwoju, zwiększanie powierzchni zieleni w przestrzeni miejskiej jest jedną z najlepszych praktyk w urbanistyce, co przekłada się na długofalowe korzyści zarówno dla ludzi, jak i środowiska.

Pytanie 39

Aby zwiększyć zdolność zatrzymywania wody w glebie piaszczystej, powinno się wprowadzić do niej

A. zmieloną korę

B. żwir gruboziarnisty

C. substrat torfowy

D. mielony dolomit

Mielona kora, gruboziarnisty żwir oraz mielony dolomit nie są odpowiednimi dodatkami do poprawy pojemności wodnej gleby piaszczystej, ponieważ każdy z tych materiałów pełni inną rolę w glebie. Mielona kora, choć może poprawiać strukturę i napowietrzanie gleby, nie ma zdolności zatrzymywania wody, co czyni ją mało skuteczną w kontekście zwiększania wilgotności w glebie piaszczystej. Z kolei gruboziarnisty żwir, ze względu na swoją dużą średnicę cząstek, działa wręcz odwrotnie, bowiem zwiększa drenaż, co może prowadzić do szybkiego odparowywania wody i pogłębiania problemu z jej dostępnością dla roślin. Mielony dolomit, będący źródłem wapnia i magnezu, ma zastosowanie w poprawie pH gleby, ale nie przyczynia się w znaczący sposób do zatrzymywania wody. Typowym błędem przy wyborze dodatków do gleby jest opieranie się na niepełnych informacjach o ich właściwościach. Należy pamiętać, że poprawa pojemności wodnej wymaga użycia materiałów, które mają zdolność do wiązania wody, co nie dotyczy wymienionych substancji. Dlatego tak ważne jest, aby przed podjęciem decyzji o modyfikacji gleby zasięgnąć wiedzy na temat jej właściwości i potrzeb roślin, aby uniknąć nieefektywnych rozwiązań w uprawach.

Pytanie 40

Rośliny w klombach zaprojektowanych według zasad z XIX wieku powinny być sadzone

A. niższymi na obrzeżach, a wyższymi w centrum

B. o tej samej wysokości

C. o różnorodnej wysokości, w sposób nieregularny

D. niższymi w centrum, a wyższymi na obrzeżach

Korzystając z zasad projektowania klombów XIX-wiecznych, zasada obsadzania roślin niższymi na zewnątrz i wyższymi w środku ma kluczowe znaczenie dla estetyki i funkcjonalności takich kompozycji. Taki układ roślinności nie tylko podkreśla walory wizualne roślin, ale również zapewnia lepszą widoczność i dostęp do niższych roślin w centralnej części klombu. Dodatkowo, tworzenie takich przestrzeni pozwala na naturalny efekt perspektywy, gdzie szczegóły centralne przyciągają uwagę, a wyższe rośliny tworzą ramę. To podejście jest zgodne z konwencjami ogrodnictwa artystycznego, gdzie kompozycje są zaplanowane z myślą o harmonijnym wyglądzie z różnych kątów obserwacyjnych. Przykładem takiego zastosowania mogą być ogrody w stylu angielskim, w których często stosuje się rośliny o różnej wysokości, aby uzyskać efekt głębi oraz bogactwa form i kolorów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej