Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 18:51
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 19:08

Egzamin zdany!

Wynik: 31/40 punktów (77,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Czwarta karta czwórki tytułowej powinna zawierać

A. numer ISBN

B. znak oraz nazwę wydawnictwa

C. imię i nazwisko pisarza

D. tytuł oraz podtytuł publikacji

Odpowiedź numer ISBN jest prawidłowa, ponieważ czwarta strona czwórki tytułowej, znana także jako tylna okładka, powinna zawierać informacje umożliwiające identyfikację dzieła w systemach dystrybucji i sprzedaży książek. Numer ISBN (International Standard Book Number) jest unikalnym identyfikatorem, który pozwala na dokładne zidentyfikowanie konkretnej publikacji, co jest kluczowe w kontekście zarządzania publikacjami oraz w handlu książkami. Dzięki zastosowaniu numeru ISBN, księgarze, biblioteki i dystrybutorzy mogą łatwo śledzić i zamawiać książki, co przekłada się na efektywność obiegu informacji w branży wydawniczej. Warto również zauważyć, że numer ISBN jest wymagany w wielu krajach do celów bibliograficznych i księgowych, co czyni go istotnym elementem każdej publikacji. W związku z tym, umieszczenie numeru ISBN na czwartej stronie czwórki tytułowej jest zgodne z najlepszymi praktykami wydawniczymi i normami branżowymi.

Pytanie 2

Przy tworzeniu kosztorysu na wykonanie form drukarskich trzeba brać pod uwagę parametry technologiczne:

A. metodę drukowania, technologię wytwarzania form, format druku

B. technologię wytwarzania form, naddatek technologiczny, podłoże dla druku

C. podłoże dla druku, naddatek technologiczny, próbkę proof

D. liczbę wydruków, klasyfikację produktu graficznego, format druku

W każdej z niepoprawnych odpowiedzi brakuje kluczowych informacji, które są istotne dla prawidłowego kosztorysowania form drukowych. Na przykład, nakład czy klasyfikacja produktu poligraficznego są ważne, jednak nie obejmują one technologicznych aspektów, które mają kluczowy wpływ na koszty. Nakład to liczba odbitek, która może determinować skalę produkcji, ale nie uwzględnia szczegółów technicznych potrzebnych do realizacji druku. Klasyfikacja produktu poligraficznego nie odnosi się bezpośrednio do specyfikacji technologicznych, które są kluczowe przy tworzeniu kosztorysu. Niektóre odpowiedzi wskazują na naddatek technologiczny lub podłoże drukowe, które są istotne w kontekście samego procesu produkcji, ale nie dostarczają całościowego obrazu niezbędnych parametrów. Użytkownik myśli, że te elementy są wystarczające do kosztorysowania, jednak to podejście pomija fundamentalne aspekty, które wynikają z wyboru technologii druku oraz zastosowanej techniki. Właściwe zrozumienie wszystkich tych komponentów jest niezbędne do skutecznego zarządzania projektem drukarskim i realizacji zleceń zgodnie z oczekiwaniami klientów oraz obowiązującymi standardami jakości.

Pytanie 3

W magazynie drukarni zgromadzono 105 kg papieru w formacie B1 (700 x 1000 mm) oraz o gramaturze 150 g/m2. Jaką ilość arkuszy B1 posiada drukarnia?

A. 1 050 sztuk

B. 1 100 sztuk

C. 1 150 sztuk

D. 1 000 sztuk

Aby obliczyć liczbę arkuszy B1, które można uzyskać z 105 kg papieru o gramaturze 150 g/m2, należy najpierw przeliczyć masę papieru na powierzchnię. Gramatura 150 g/m2 oznacza, że 1 m2 papieru waży 150 g. Dlatego 105 kg to 105000 g, co daje: 105000 g / 150 g/m2 = 700 m2. Następnie obliczamy powierzchnię jednego arkusza B1, która wynosi 0,7 m x 1 m = 0,7 m2. W związku z tym liczba arkuszy B1, które można uzyskać z 700 m2, wynosi: 700 m2 / 0,7 m2 = 1000 arkuszy. Ta wiedza jest kluczowa w przemyśle drukarskim, gdzie zarządzanie materiałami jest niezbędne dla efektywności produkcji. Umiejętność przeliczania gramatury papieru oraz obliczania ilości arkuszy na podstawie dostępnych zasobów jest istotna dla optymalizacji procesu drukowania oraz minimalizacji odpadów. W praktyce, znajomość tych obliczeń pozwala drukarniom lepiej planować zamówienia i kontrolować koszty produkcji.

Pytanie 4

Proces technologiczny wykonania 20 opakowań takich jak na ilustracji obejmuje druk

A. cyfrowy i wykrawanie.

B. tamponowy i perforowanie.

C. sitowy i przekrawanie.

D. offsetowy i nadkrawanie.

Odpowiedź "cyfrowy i wykrawanie" jest poprawna, ponieważ proces technologiczny druku cyfrowego doskonale sprawdza się w przypadku produkcji krótkich serii opakowań złożonych graficznie. Druk cyfrowy umożliwia szybkie i efektywne wytwarzanie opakowań, co jest istotne, gdy każdy z wydruków może różnić się od siebie graficznie. W przypadku opakowań z małymi detalami i skomplikowanymi wzorami, technika ta zapewnia wysoką jakość odwzorowania kolorów oraz detali graficznych. Wykrawanie natomiast jest metodą obróbcza, która pozwala na uzyskanie unikalnych kształtów opakowań, co jest kluczowe w kontekście wyróżnienia produktu na rynku. W praktyce, druk cyfrowy i wykrawanie są często stosowane razem w produkcji, ponieważ pozwalają na szybkie dostosowanie i prototypowanie opakowań, co jest zgodne z nowoczesnymi standardami branżowymi, które promują elastyczność i innowacyjność w procesie wytwarzania.

Pytanie 5

Jaki program komputerowy nadaje się do składu, łamania oraz przygotowania do druku offsetowego 320-stronicowej publikacji?

A. Adobe InDesign

B. Corel Connect

C. Microsoft Word

D. Adobe Photoshop

Adobe InDesign to program dedykowany do składu i łamania tekstu, który idealnie sprawdza się w tworzeniu publikacji przeznaczonych do druku offsetowego, w tym 320-stronicowych dokumentów. Jego zaawansowane funkcje umożliwiają precyzyjną kontrolę nad typografią, układem stron oraz kolorystyką, co jest kluczowe w procesie przygotowania do druku. Program pozwala na łatwe zarządzanie dużymi projektami, umożliwiając jednoczesne edytowanie wielu stron i podstron. Przykładem zastosowania InDesign może być tworzenie katalogów, magazynów czy książek, gdzie istotne jest zachowanie spójności wizualnej oraz wysokiej jakości druku. InDesign obsługuje również zaawansowane opcje eksportu, takie jak generowanie plików PDF z zachowaniem jakości druku, co jest standardem w branży. Dodatkowo, program wspiera współpracę z innymi aplikacjami Adobe, co pozwala na efektywne wykorzystanie grafiki z Illustrator czy zdjęć z Photoshop. Wszystkie te cechy czynią InDesign narzędziem pierwszego wyboru dla profesjonalnych projektantów graficznych, którzy pracują nad złożonymi publikacjami.

Pytanie 6

Grafiki wektorowej nie można stworzyć w aplikacji

A. Inkscape

B. Corel Draw

C. PostScript

D. Illustrator

PostScript to język opisu strony, który jest używany do definiowania grafiki wektorowej, jednak sam w sobie nie jest programem graficznym. To oznacza, że nie można w nim bezpośrednio przygotować grafiki wektorowej, lecz służy do opisu i renderowania obrazów, które mogą być interpretowane przez drukarki oraz aplikacje graficzne. Przykładowo, dokumenty zapisane w formacie PostScript mogą być używane w profesjonalnym druku, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów i detali jest kluczowe. Zastosowanie PostScript w workflow druku pozwala na osiągnięcie wysokiej jakości wydruków, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży graficznej. W kontekście grafiki wektorowej, programy takie jak Illustrator, Corel Draw i Inkscape są narzędziami, które umożliwiają tworzenie i edytowanie wektorów, co sprawia, że PostScript, będąc językiem opisu, nie jest miejscem, gdzie grafiki wektorowe są tworzone, lecz zapisywane. Tak więc, wybór PostScript jako odpowiedzi na to pytanie jest poprawny, ponieważ nie jest on aplikacją do tworzenia grafiki wektorowej.

Pytanie 7

Kolorystykę pocztówki, której obie strony przedstawiono na rysunku, technologicznie określa zapis

A. 4 + 2

B. 2 + 2

C. 4 + 1

D. 6 + 0

Błędny wybór zazwyczaj bierze się z braku jasności co do technologii druku i tego, jak kolory działają w projektowaniu. Odpowiedzi "6 + 0", "4 + 1" i "2 + 2" to na pewno niepoprawne interpretacje ilości kolorów na pocztówce. Na przykład, "6 + 0" sugeruje, że na przodzie jest aż sześć różnych kolorów, co w standardowym druku CMYK raczej nie ma miejsca. Z kolei "4 + 1" nie uwzględnia czarnego koloru na tyle pocztówki, co jest mylące i sprawia, że cała analiza kolorów jest zafałszowana. A "2 + 2" mylnie sugeruje, że zarówno przód, jak i tył mają po dwa kolory, co też nie jest zgodne z rzeczywistością. Takie błędne myślenie często wynika z tego, że nie do końca rozumie się zasady dotyczące kolorów w druku. Moim zdaniem, żeby dobrze zaprojektować coś do druku, trzeba dokładnie przemyśleć nie tylko estetykę, ale też techniczne aspekty – to naprawdę istotne w każdym projekcie graficznym.

Pytanie 8

Jaki będzie koszt realizacji 200 okładek, jeśli produkcja 10 okładek z jednego arkusza kosztuje 8 zł?

A. 100 zł

B. 200 zł

C. 80 zł

D. 160 zł

Koszt wykonania 200 okładek można obliczyć, stosując prostą proporcję. Skoro koszt wykonania 10 okładek wynosi 8 zł, to koszt jednostkowy jednej okładki wynosi 0,80 zł (8 zł podzielone przez 10). Aby obliczyć koszt 200 okładek, mnożymy koszt jednostkowy przez liczbę okładek: 0,80 zł * 200 = 160 zł. Tego typu obliczenia są powszechnie stosowane w sektorze produkcyjnym i usługowym, gdzie koszt jednostkowy ma kluczowe znaczenie dla efektywności finansowej. Przykładem zastosowania tego obliczenia może być drukarnia, która przyjmuje zlecenia na produkcję materiałów reklamowych. Przykład ten ilustruje, jak ważne jest zrozumienie kosztów jednostkowych oraz umiejętność przewidywania całkowitych kosztów w planowaniu budżetu. Dobrą praktyką jest również monitorowanie kosztów produkcji w czasie rzeczywistym, co pozwala na szybką reakcję w przypadku nieprzewidzianych wydatków.

Pytanie 9

Jaką ilość papieru formatu B1 o gramaturze 200 g/m² należy użyć do wydrukowania 16 000 egzemplarzy formatu B5?

A. 140 kg

B. 80 kg

C. 120 kg

D. 100 kg

Aby obliczyć, ile papieru formatu B1 o gramaturze 200 g/m² jest potrzebne do wydrukowania 16 000 druków formatu B5, należy najpierw zrozumieć, jakie są wymiary tych formatów oraz jak gramatura wpływa na całkową masę papieru. Format B5 ma wymiary 176 x 250 mm, co daje pole powierzchni 0,044 m² na jeden arkusz. Przy 16 000 arkuszach, całkowita powierzchnia potrzebna do druku wynosi 16 000 x 0,044 m² = 704 m². Papier formatu B1 ma wymiary 707 x 1000 mm, co daje pole powierzchni 0,707 m². Aby obliczyć, ile arkuszy B1 potrzebujemy, dzielimy całkowitą powierzchnię przez pole powierzchni arkusza B1: 704 m² / 0,707 m² ≈ 994,3, co oznacza, że potrzebujemy 995 arkuszy B1. Teraz bierzemy pod uwagę gramaturę papieru: 200 g/m² oznacza, że jeden arkusz B1 waży 200 g x 0,707 m² = 141,4 g. Zatem całkowita masa papieru wynosi 995 x 141,4 g = 140 kg. Ten przykład ilustruje, jak istotne jest uwzględnienie zarówno formatu, jak i gramatury papieru w procesie drukowania. W praktyce, znajomość tych wartości jest kluczowa dla efektywnego zarządzania materiałami w drukarniach, co wpływa na koszty oraz czas produkcji.

Pytanie 10

Czym jest akapit?

A. pionowy blok przeznaczony dla tekstu, znajdujący się w kolumnie.

B. krótkie słowo lub końcowa część wyrazu przeniesionego do następnego wiersza.

C. fragment tekstu znajdujący się pomiędzy wierszem akapitowym a końcowym

D. odsunięcie początkowego wiersza tekstu od marginesu.

Akapit to kluczowy element struktury tekstu, który pozwala na organizację myśli oraz ułatwia czytelność. Definiowany jako fragment tekstu pomiędzy wierszem akapitowym a końcowym, akapit pełni funkcję segregacyjną, odzwierciedlając jednocześnie nową ideę lub wątek. W praktyce, akapity są stosowane w większości form pisemnych, takich jak eseje, artykuły, czy raporty. Dobrze zbudowany akapit powinien zawierać wprowadzenie do tematu, rozwinięcie myśli oraz zakończenie, co sprzyja logice prezentacji treści. Zgodnie z dobrymi praktykami typograficznymi, akapity są oddzielane przestrzenią lub wcięciem, co dodatkowo ułatwia ich identyfikację. Użycie akapitów w tekstach wpływa na doświadczenie czytelnika, ponieważ umożliwia skupienie się na poszczególnych myślach i argumentach, co jest niezwykle ważne w kontekście nauczania i komunikacji.

Pytanie 11

Najlepszym materiałem do wytworzenia wielobarwnego opakowania na telefon jest

A. papier fotograficzny 90 g/m2

B. papier syntetyczny 200 g/m2

C. tektura introligatorska 1260 g/m2

D. tektura jednostronnie powlekana 350 g/m2

Tektura jednostronnie powlekana 350 g/m2 to naprawdę świetny wybór na opakowanie na telefon. Dzięki tym właściwościom, które ma, wygląda nie tylko estetycznie, ale też funkcjonalnie. Jak wiesz, powlekanie jednostronne sprawia, że kolory na druku wyglądają naprawdę dobrze, co jest mega ważne, gdy chcemy przyciągnąć klientów. Ta tektura jest mocna, więc zabezpiecza telefon, a jednocześnie nie jest za ciężka, przez co koszty transportu są niższe. Opakowania z tego materiału często używa się w branży elektronicznej czy kosmetycznej, gdzie estetyka ma ogromne znaczenie. Warto też pamiętać o standardach ISO 12647 - mówią o tym, jak ważne jest dobrze dobrać podłoże, bo to wpływa na to, jak długo kolory będą trzymać się na opakowaniu. A na koniec, tektura jednostronnie powlekana jest przyjazna dla środowiska, co w dzisiejszych czasach ma duże znaczenie. Recyklowalność to dodatkowy plus!

Pytanie 12

Długość punktu typograficznego wynosi

A. 1,8 mm

B. 0,376 mm

C. 0,736 mm

D. 0,637 mm

Punkt typograficzny, znany także jako 'typographic point', to jednostka miary używana w typografii, której długość wynosi dokładnie 0,376 mm. Jest to standardowa jednostka wykorzystywana do określania wielkości czcionek oraz interlinii w składzie tekstu. Wiedza ta jest szczególnie istotna dla projektantów graficznych oraz specjalistów od typografii, gdyż precyzyjne określenie rozmiaru tekstu wpływa na jego czytelność oraz estetykę. W praktyce, dobór odpowiednich punktów typograficznych jest kluczowy w projektowaniu layoutów, broszur, książek czy stron internetowych. Zastosowanie jednostek typograficznych pozwala na zachowanie spójności w projektach oraz uproszczenie procesu komunikacji między klientami a dostawcami usług graficznych. Warto również zauważyć, że w systemach komputerowych, takich jak CSS dla web designu, punkty typograficzne są często używane w kontekście rozmiarów czcionek, co umożliwia projektantom precyzyjne dostosowanie tekstu do różnych formatów i urządzeń. Zrozumienie roli punktów typograficznych jest niezbędne dla każdego, kto zajmuje się profesjonalnym projektowaniem graficznym.

Pytanie 13

Wykonanie składu publikacji będzie trwało 3 dni robocze (8 godzin dziennie). Oblicz koszt wykonania składu, jeżeli godzina pracy operatora kosztuje 40 zł.

A. 800 zł

B. 1280 zł

C. 640 zł

D. 960 zł

Obliczenie kosztu wykonania składu publikacji w tym przypadku jest dość prostym, ale bardzo praktycznym przykładem wykorzystania podstawowych zasad kalkulacji w branży poligraficznej i wydawniczej. Skoro skład będzie trwał 3 dni robocze, a każdy z nich to 8 godzin, otrzymujemy 3 × 8 = 24 godziny pracy operatora. Przy stawce godzinowej 40 zł, koszt całkowity to 24 × 40 zł, czyli dokładnie 960 zł. Takie podejście do wyceny pracy jest standardem – najpierw ustalasz liczbę godzin, potem mnożysz przez koszt jednej godziny. W praktyce dużych wydawnictw do kalkulacji dochodzą jeszcze takie elementy jak narzuty na koszty pośrednie czy ewentualne koszty dodatkowe (np. korekty, konsultacje), ale podstawa zawsze jest taka sama. Moim zdaniem, umiejętność szybkiego i poprawnego przeliczania takich rzeczy przydaje się nie tylko w pracy zawodowej, ale nawet przy wycenie drobnych zleceń na freelansie czy w małych studiach graficznych – po prostu wiesz, ile kosztuje Twój czas i możesz lepiej negocjować warunki. Dobrą praktyką jest też zawsze zaokrąglanie liczby godzin w górę, jeśli występują niepełne godziny pracy, bo w branży czas to pieniądz – dosłownie. Takie kalkulacje są podstawą planowania budżetu projektu, a także jednym z kluczowych elementów profesjonalizacji usług poligraficznych. Warto o tym myśleć już na etapie wyceny, żeby potem nie być stratnym.

Pytanie 14

Jakie wymiary odpowiadają formatowi plakatu brutto, kiedy gotowy plakat ma format A1, a spad wynosi 4 mm?

A. 420 x 594 mm

B. 508 x 708 mm

C. 849 x 1197 mm

D. 602 x 849 mm

Odpowiedź 602 x 849 mm jest poprawna, ponieważ odpowiada wymiarom formatu A1 z uwzględnieniem spadu wynoszącego 4 mm. Format A1 ma znormalizowane wymiary 594 x 841 mm, co w przypadku dodania spadu dookoła plakatów skutkuje wymiarami roboczymi 602 x 849 mm. W praktyce oznacza to, że wydrukowany plakat będzie miał większe wymiary, aby umożliwić przycięcie go do właściwego formatu bez utraty istotnych elementów projektu. Proces dodawania spadu jest kluczowy w druku wielkoformatowym, ponieważ gwarantuje, że przycięcie nie usunie istotnych elementów graficznych lub tekstowych. W branży poligraficznej standardowe spady wynoszą zazwyczaj od 3 mm do 5 mm, co czyni 4 mm odpowiednią wartością. Utrzymanie takich standardów jest niezbędne w celu zapewnienia wysokiej jakości wydruków oraz zminimalizowania ryzyka błędów podczas cięcia. Dobrą praktyką jest zawsze projektowanie z uwzględnieniem spadu, co nie tylko zwiększa estetykę końcowego produktu, ale również jego funkcjonalność.

Pytanie 15

Aby uzyskać granatowy kolor na wydruku, należy w przestrzeni barw CMYK połączyć składowe w następujących proporcjach

A. C=0%, M=100%, Y=100% i K=0%

B. C=0%, M=0%, Y=100% i K=100%

C. C=100%, M=80%, Y=0% i K=30%

D. C=100%, M=0%, Y=100% i K=0%

Odpowiedź C=100%, M=80%, Y=0% i K=30% jest poprawna, ponieważ w przestrzeni barw CMYK, aby uzyskać granatowy kolor, kluczowym elementem jest zastosowanie dużej ilości koloru cyjan (C) oraz magenty (M), przy minimalnym udziale żółtego (Y) i czarnego (K). Wartości te, gdyż C=100% oznacza pełne nasycenie koloru cyjan, a M=80% dodaje głębi i ciemności, co jest istotne w uzyskiwaniu intensywnych odcieni granatu. Przykładem zastosowania tej kombinacji mogą być projekty graficzne i druki marketingowe, gdzie granatowy kolor symbolizuje profesjonalizm i zaufanie. W standardzie ISO 12647-2, który reguluje kolory w druku, podano, że stosowanie odpowiednich proporcji składowych CMYK jest kluczowe dla uzyskania zamierzonych efektów kolorystycznych. Dobrą praktyką jest także testowanie wydruków na różnych papierach, ponieważ ich faktura i białość mogą wpływać na ostateczny efekt kolorystyczny.

Pytanie 16

Błąd w składzie tekstu zaznaczony czerwonymi liniami na rysunku nazywany jest

A. zawieszką.

B. bękartem.

C. dywizem.

D. korytarzem.

Wiele osób podczas nauki składu tekstu łatwo myli pojęcia związane z typografią, bo rzeczywiście – elementów tu sporo, każdy trochę brzmi podobnie. Weźmy na przykład dywiz. To nie błąd, tylko znak, który służy do łączenia wyrazów albo dzielenia ich na końcu wiersza. Użycie dywizu staje się błędem dopiero wtedy, gdy jest nadużywany lub źle wstawiony (np. wiszący na początku wiersza), ale sam fakt jego obecności nie tworzy korytarzy. Bardzo popularnym nieporozumieniem jest też mylenie bękarta z korytarzem. Bękart to pojedynczy wyraz lub bardzo krótki fragment przeniesiony na początek nowej kolumny lub strony, co psuje estetykę i czytelność – ale dotyczy tylko jednej linii, a nie całych pasm pustych przestrzeni. Z kolei zawieszka to sytuacja, gdy pojedynczy znak interpunkcyjny (np. myślnik, cudzysłów) zostaje na końcu wiersza i „wisi” bez wyrazu – również błąd, ale zupełnie innej natury, nie mający nic wspólnego z pionowymi pasmami. Typowe błędy myślowe wynikają najczęściej z powierzchownego przyglądania się składowi – jeśli widzimy powtarzające się puste przestrzenie, to korytarz, a nie dywiz, bękart czy zawieszka. Każde z tych pojęć opisuje inny aspekt łamania tekstu, dlatego warto je rozróżniać – wtedy praca nad układem treści staje się dużo prostsza, no i… o niebo lepiej wygląda. Profesjonalni składacze od razu zwracają na to uwagę, bo wpływa to bezpośrednio na komfort czytelnika i ogólną ocenę projektu.

Pytanie 17

Który z wymienionych formatów plików najlepiej zachowuje przezroczystość oraz obsługuje głębię kolorów 16 bitów na kanał?

A. JPG

B. BMP

C. PNG

D. GIF

<strong>Format PNG</strong> jest jednym z najczęściej wybieranych, gdy zależy nam zarówno na przezroczystości, jak i wysokiej głębi kolorów. PNG obsługuje przezroczystość dzięki kanałowi alfa, co pozwala uzyskać płynne przejścia i półprzezroczyste obszary, czego nie oferują popularne formaty takie jak JPG czy GIF. Co istotne, PNG umożliwia również zapis obrazu w głębi 16 bitów na kanał, co jest standardem w zaawansowanej grafice komputerowej i pozwala uzyskać szeroką rozpiętość tonalną oraz płynniejsze przejścia kolorystyczne. Jest to szczególnie ważne w pracach związanych z przygotowywaniem materiałów do druku wysokiej jakości lub profesjonalnej obróbki fotografii. W branży graficznej zachowanie przezroczystości oraz szerokiego zakresu barw to podstawa przy projektach wymagających późniejszej edycji czy nakładania efektów. PNG dzięki kompresji bezstratnej nie pogarsza jakości obrazu, co jeszcze bardziej podnosi jego wartość dla grafików. Moim zdaniem, jeśli ktoś pracuje z grafiką rastrową na poważnie, bardzo szybko doceni możliwości tego formatu w codziennej pracy.

Pytanie 18

Żywa pagina to informacja umieszczona

A. na tytułach czterech i dwóch.

B. na stronach z wolnymi miejscami.

C. w pojedynczym wierszu na górze strony.

D. na spuszczonych kolumnach.

Żywa pagina to termin związany z publikowaniem informacji w formie wizualnej, która ma na celu przyciągnięcie uwagi czytelnika. Umieszczanie żywej paginy w jednym wierszu u góry strony jest standardem w wielu wydawnictwach i praktykach graficznych. Takie umiejscowienie sprawia, że informacja jest łatwo zauważalna i dostępna bez konieczności przewijania treści dokumentu. Przykładem zastosowania żywej paginy może być umieszczenie tytułu artykułu na górze strony, co ułatwia jego identyfikację oraz przyciąga potencjalnych czytelników. W kontekście standardów, praktyka ta jest zgodna z zasadami typografii, które podkreślają znaczenie struktury i hierarchii informacji w publikacjach. Odpowiednie formatowanie oraz wyeksponowanie żywej paginy przyczynia się do poprawy czytelności dokumentu oraz zwiększa jego atrakcyjność wizualną. Wydawcy i projektanci powinni zatem zwracać szczególną uwagę na te aspekty, aby efektywnie komunikować treści i przyciągać uwagę odbiorców.

Pytanie 19

Kierunek włókien w papierowej etykiecie przeznaczonej do przyklejania na butelkę powinien być

A. równoległy do wysokości etykiety.

B. prostopadły do wysokości etykiety.

C. ukośny w stosunku do wysokości etykiety.

D. dowolny w stosunku do wysokości etykiety.

Prawidłowe ustawienie kierunku włókien w papierze etykietowym zdecydowanie wpływa na jakość całego procesu etykietowania oraz późniejszy wygląd produktu na półce. Jeżeli włókna papieru są równoległe do wysokości etykiety, papier lepiej dopasowuje się do kształtu butelki – szczególnie przy cylindrycznych powierzchniach, gdzie zakręcanie czy obwodowe naprężenia są największe. To rozwiązanie minimalizuje ryzyko marszczenia się i odstawania krawędzi, które bardzo często widać przy niewłaściwym kierunku włókien. Branżowe standardy, jak choćby wytyczne FEFCO czy praktyki producentów etykiet samoprzylepnych, jednoznacznie wskazują, że włókna powinny iść wzdłuż pionu etykiety, czyli właśnie równolegle do jej wysokości. Praktyka pokazuje, że tylko wtedy etykieta dobrze znosi działanie wilgoci czy zmian temperatury – nie rozciąga się na boki, nie zwija, a klej trzyma ją stabilnie przez cały okres użytkowania. Moim zdaniem to zawsze warto sprawdzić już przy zamawianiu papieru, bo nawet producent może się czasem pomylić. No i taka etykieta po prostu lepiej wygląda; szczególnie na szklanych butelkach, gdzie każda zmarszczka od razu rzuca się w oczy. Warto też wiedzieć, że jeśli robimy etykiety na butelki do napojów chłodzonych czy z alkoholem, to właśnie równoległy układ włókien gwarantuje najmniejsze odkształcenia pod wpływem kondensacji wilgoci.

Pytanie 20

W której przestrzeni barw należało przygotować projekt wielobarwnego zaproszenia przekazanego drukarni do drukowania offsetowego?

A. sRGB

B. LAB

C. HSB

D. CMYK

W przypadku projektowania materiałów do druku offsetowego, takim jak wielobarwne zaproszenia, przestrzeń barwna CMYK jest zdecydowanie podstawą. To trochę taki niepisany standard w branży poligraficznej, bo wszystkie maszyny offsetowe pracują w tym właśnie modelu, gdzie poszczególne farby (cyan, magenta, yellow, black) są nakładane na papier w różnych proporcjach. Moim zdaniem, jeśli ktoś przygotowuje grafikę do druku i zostawi ją w sRGB albo w innym modelu, to zawsze kończy się to problemami – kolory na wydruku nie wychodzą wtedy tak, jak na ekranie. Drukarnia i tak musi potem konwertować te pliki do CMYK, a wtedy często wychodzą różnice w nasyceniu czy odcieniach, szczególnie w przypadku żywych, intensywnych kolorów. Z mojego doświadczenia wynika, że najlepiej od początku projektować w CMYK, bo wtedy mamy pełną kontrolę nad tym, co pojawi się na papierze – można nawet popracować z proofami i dopasować kolorystykę dokładnie pod papier i maszynę drukarską. To jest nie tylko wygodniejsze, ale też zgodne z dobrą praktyką – większość programów graficznych umożliwia wybór profilu CMYK już na starcie projektu. Nawet jeśli ktoś bardzo lubi pracować w RGB, to jednak finalny plik do druku powinien być zawsze przygotowany w CMYK. To trochę jak niepisana zasada w branży – jeśli nie chcesz niespodzianek na wydruku, nie kombinuj z innymi przestrzeniami barw. To po prostu działa.

Pytanie 21

Jaką masę mają 200 arkuszy papieru o formacie B1 (1000 x 700 mm) oraz gramaturze 100 g/m²?

A. 20 kg

B. 14 kg

C. 10 kg

D. 64 kg

Odpowiedź 14 kg jest poprawna, ponieważ obliczenie masy papieru można przeprowadzić, korzystając z wzoru: masa = powierzchnia x gramatura. Format B1 ma wymiary 1000 mm x 700 mm, co daje powierzchnię jednego arkusza równą 1 m² (1 m² = 1000 mm x 700 mm / 1,000,000 mm²). Przy gramaturze 100 g/m², masa jednego arkusza wynosi 0,1 kg. Dla 200 arkuszy masa wynosi 200 x 0,1 kg = 20 kg. Jednak, aby poprawnie obliczyć masę wszystkich arkuszy, musimy uwzględnić, że 200 arkuszy będzie zajmowało powierzchnię 200 m², co w połączeniu z gramaturą daje masę równą 14 kg, zgodnie z zalecanymi praktykami branżowymi dotyczącymi obliczeń masy papieru. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe w przemyśle papierniczym i drukarskim, gdzie dokładne obliczenia pozwalają na lepsze zarządzanie materiałami oraz kosztami produkcji.

Pytanie 22

Drukowanie arkusza z jednolitym tłem pokrywającym 100% powierzchni farbą określanym jest jako

A. gradientu

B. tinty

C. siatki

D. apli

Zastosowanie terminów takich jak 'siatki', 'tinty' i 'gradienty' w kontekście drukowania jednolitym tłem o 100% pokryciu farbą jest mylące i nieprecyzyjne. Siatki w druku odnoszą się do techniki, w której używa się różnych wzorów punktów w celu uzyskania odcieni oraz gradientów kolorów. Jest to technika, która nie zapewnia jednolitego pokrycia, co jest wymagane w przypadku zadrukowywania arkuszy apli. Terminy 'tinty' i 'gradienty' również sugerują stosowanie różnorodnych odcieni oraz przejść kolorystycznych, co jest sprzeczne z ideą uzyskania jednorodnego tła. Gradient to płynne przejście między dwoma lub więcej kolorami, co w praktyce nie odpowiada 100% pokryciu farbą, lecz tworzy efekt wielobarwności. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków często polegają na myleniu technik druku i ich zastosowania. W praktyce ważne jest, aby zrozumieć różnice między tymi pojęciami oraz ich wpływ na jakość finalnego produktu. W kontekście norm druku, takich jak ISO 12647, kluczowe jest stosowanie odpowiednich technik i standardów, co pozwala na uzyskanie wysokiej jakości druku zgodnej z oczekiwaniami klientów. Właściwe zrozumienie terminologii oraz zastosowania poszczególnych technik jest niezbędne, aby uniknąć błędów w projektach graficznych.

Pytanie 23

Jaką masę ma w przybliżeniu 1 000 arkuszy papieru formatu A0 o gramaturze 120 g/m²?

A. 240 kg

B. 12 kg

C. 60 kg

D. 120 kg

Masa 1 000 arkuszy papieru o formacie A0 i gramaturze 120 g/m² wynosi 120 kg, co można obliczyć w prosty sposób. Format A0 ma powierzchnię 1 m², a gramatura 120 g/m² oznacza, że każdy arkusz waży 120 gramów. Zatem, dla 1 000 arkuszy, masa wynosi: 1 000 arkuszy × 120 g = 120 000 g, co po przeliczeniu na kilogramy daje 120 kg. W praktyce, znajomość masy papieru jest kluczowa w wielu branżach, w tym poligrafii i drukarstwie, gdzie precyzyjne obliczenia pomagają w planowaniu produkcji oraz zarządzaniu zapasami. Utrzymanie standardów jakościowych w produkcji papieru, zgodnie z normami ISO, zapewnia, że papiery o danej gramaturze będą miały powtarzalne właściwości, co jest istotne dla uzyskania pożądanych efektów końcowych w procesie drukowania.

Pytanie 24

Ile maksymalnie elementów o wymiarach 190 × 330 mm zmieści się na arkuszu drukowym w formacie B1?

A. 9 elementów.

B. 12 elementów.

C. 10 elementów.

D. 8 elementów.

W przypadku błędnych odpowiedzi na to pytanie często można zauważyć, że osoby udzielające niewłaściwych odpowiedzi mogą nie uwzględniać rzeczywistych wymiarów formatu B1, bądź też niepotrzebnie komplikują obliczenia. Na przykład, jeśli ktoś pomyliłby się w obliczeniach i podałby 9 użytków, to mógłby przyjąć zbyt optymistyczne założenia dotyczące przestrzeni pomiędzy użytkami, nie uwzględniając standardowych marginesów, które są niezbędne w procesie drukowania. W branży poligraficznej każdy element układu musi być przemyślany, a błędne obliczenia mogą prowadzić do znacznego marnotrawstwa materiału. Również błędna orientacja użytków (np. przyjęcie, że użytki powinny być układane w orientacji poziomej) może skutkować niewłaściwym wykorzystaniem przestrzeni na arkuszu. Kolejnym typowym błędem jest ignorowanie wymagań dotyczących cięcia i wykańczania, co może prowadzić do mylnych wniosków o liczbie możliwych użytków. Zrozumienie, jak formaty arkuszy i wymiary użytków wpływają na efektywność produkcji, jest kluczowe dla profesjonalistów w dziedzinie poligrafii oraz projektowania graficznego. Dlatego tak ważne jest dokładne przeliczenie i planowanie przed rozpoczęciem produkcji.

Pytanie 25

Jak kosztuje jednostkowo wydruk jednej ulotki, jeżeli całkowity wydatek na druk 5 000 ulotek wynosi 1200,00 zł?

A. 14 gr

B. 24 gr

C. 30 gr

D. 20 gr

Jednostkowy koszt ulotki można obliczyć, dzieląc całkowity koszt wydruku przez liczbę ulotek. W tym przypadku, całkowity koszt wydruku 5 000 ulotek wynosi 1200,00 zł. Proces obliczeniowy wygląda następująco: 1200,00 zł / 5000 = 0,24 zł, co oznacza, że jednostkowy koszt ulotki wynosi 24 gr. Taki sposób obliczeń jest kluczowy w zarządzaniu kosztami w branży reklamowej i poligraficznej, ponieważ pozwala na dokładne planowanie budżetów oraz oceny efektywności wydatków. Warto również pamiętać, że znajomość jednostkowych kosztów jest niezbędna do analizy rentowności kampanii reklamowych, co może być decydujące w podejmowaniu decyzji o dalszych inwestycjach w marketing. W praktyce, przedsiębiorcy często korzystają z tego rodzaju analiz w celu optymalizacji kosztów produkcji oraz maksymalizacji zysków, co jest zgodne z ogólnymi standardami zarządzania finansami w przedsiębiorstwie.

Pytanie 26

Popularną formą pozyskiwania zdjęć cyfrowych są

A. magazyny diapozytywowe.

B. banki poligraficzne.

C. serwisy stokowe.

D. sklepy digitalne.

Serwisy stokowe to zdecydowanie jeden z najpopularniejszych i najbardziej profesjonalnych sposobów zdobywania zdjęć cyfrowych, zwłaszcza w pracy projektowej, marketingowej czy graficznej. Takie platformy jak Adobe Stock, Shutterstock czy nawet polski Fotolia dają dostęp do ogromnej bazy zdjęć, które można łatwo przeszukiwać po słowach kluczowych. Moim zdaniem to świetna opcja, bo masz pewność legalności wykorzystania zdjęć – większość tych serwisów oferuje różne typy licencji, najczęściej Royalty Free, co bardzo ułatwia późniejsze użycie materiałów np. w reklamach, na stronach internetowych czy w materiałach drukowanych. Standardem w branży jest korzystanie właśnie z takich źródeł, żeby uniknąć problemów z prawem autorskim czy jakościowych niespodzianek. Co ciekawe, serwisy stokowe bardzo często mają zróżnicowane cenniki, a czasem nawet darmowe zasoby, co pozwala dopasować wybór do budżetu projektu. W praktyce, gdy ktoś szuka zdjęć do folderu reklamowego albo prezentacji firmowej, to praktycznie zawsze pierwszym wyborem są te stokowe bazy zdjęć. Z mojego doświadczenia wynika też, że coraz więcej fotografów wrzuca tam swoje prace, więc wybór jest naprawdę szeroki. To już taki światowy standard branżowy. Warto też pamiętać, że zdjęcia ze stoków są zazwyczaj w wysokiej rozdzielczości, gotowe do dalszej obróbki.

Pytanie 27

Regulowanie odległości pomiędzy konkretnymi parami znaków w danym kroju pisma lub jego odmianie to

A. justowanie.

B. tracking.

C. kerning.

D. interlinia.

Kerning to pojęcie bardzo ważne w projektowaniu graficznym i typografii. Chodzi tu o ręczne lub automatyczne dostosowywanie odstępów pomiędzy wybranymi parami znaków. Z mojego doświadczenia, kerning ma kluczowe znaczenie tam, gdzie standardowy rozstaw liter wypada nieestetycznie – np. w parach typu „AV”, „To”, „WA”, gdzie domyślne odstępy potrafią wyglądać na nienaturalne. Profesjonalne programy (np. Adobe InDesign, Illustrator) pozwalają precyzyjnie regulować kerning i często to właśnie doświadczony grafik musi poprawić te odstępy, żeby napis wyglądał harmonijnie. Moim zdaniem, dobrze dobrany kerning sprawia, że nawet zwykły tekst prezentuje się znacznie bardziej profesjonalnie i czytelnie, co doceni każdy, kto dba o jakość layoutu – czy to w druku, czy na ekranie. Branżowe dobre praktyki zalecają, by poświęcić chwilę na przemyślaną regulację kerningu zwłaszcza w logotypach i tytułach – tam każda nierówność rzuca się w oczy. Dla przykładu, w projektowaniu identyfikacji wizualnej firm, kerning jest praktycznie obowiązkową czynnością na etapie finalizacji projektu. To niby drobiazg, a potrafi całkiem odmienić odbiór projektu. Kerning nie dotyczy wszystkich liter naraz, tylko wybranych par znaków – to odróżnia go od trackingu czy interlinii. Warto też pamiętać, że zaawansowane fonty mają wbudowane tabele kerningu, ale nie zawsze są one wystarczająco dopracowane. Dlatego zawsze warto sprawdzić efekt wizualny na końcu.

Pytanie 28

W aplikacji Adobe Photoshop narzędzie Lasso wykorzystuje się do realizacji na bitmapie obróbki graficznej określanej jako

A. kadrowanie

B. rozmycie

C. wypełnianie

D. selekcja

Narzędzie Lasso w programie Adobe Photoshop służy do wykonania selekcji, co oznacza, że umożliwia wybór określonego obszaru obrazu w celu dalszej edycji. Użytkownik może ręcznie prowadzić kursor wzdłuż krawędzi obiektu, co pozwala na precyzyjne wyznaczenie granic selekcji. Dzięki temu narzędziu można łatwo izolować elementy, które wymagają obróbki, takich jak zmiana kolorów, dodawanie efektów lub usuwanie tła. Dobre praktyki w wykorzystaniu narzędzia Lasso obejmują korzystanie z różnych jego wariantów, takich jak Lasso polygonalne czy Lasso magnetyczne, które mogą usprawnić proces selekcji w zależności od złożoności kształtu obiektu. Na przykład, Lasso magnetyczne automatycznie dostosowuje swoją trasę do krawędzi obiektów, co ułatwia pracę w przypadku skomplikowanych kształtów. Selekcja jest kluczowym etapem w procesie edycji graficznej, a umiejętność jej skutecznego stosowania przyczynia się do uzyskiwania wysokiej jakości efektów wizualnych w projektach.

Pytanie 29

Do kosztów produkcji wyrobów poligraficznych nie wlicza się

A. surowców

B. wynagrodzeń

C. marży

D. amortyzacji

Marża to różnica pomiędzy przychodami ze sprzedaży a kosztami wytworzenia produktu. W kontekście kosztów wytworzenia produktu poligraficznego, marża nie jest ich częścią, ponieważ koszt wytworzenia obejmuje jedynie wydatki bezpośrednio związane z produkcją, takie jak wynagrodzenia dla pracowników zaangażowanych w proces produkcyjny, koszty materiałów użytych do produkcji oraz amortyzację maszyn i urządzeń. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce może być analiza rentowności danego produktu – rozumiejąc, jakie elementy wchodzą w skład kosztów wytworzenia, menedżerowie mogą lepiej ustalić ceny sprzedaży oraz zarządzać budżetem. Dobrą praktyką w branży poligraficznej jest regularne monitorowanie tych kosztów oraz ich optymalizacja, co może prowadzić do zwiększenia marży zysku.

Pytanie 30

Ile form wydruków trzeba przygotować do zrealizowania ulotki w formacie A4, w kolorze 2 + 2 na półformatowej maszynie arkuszowej przy użyciu technologii odwracania przez margines?

A. 3 formy

B. 2 formy

C. 4 formy

D. 8 form

Wybór niepoprawnej liczby form drukowych, jak np. 3, 4 lub 8, wynika z błędnego zrozumienia zastosowania technologii druku oraz właściwości maszyn arkuszowych. Przy założeniu druku ulotki formatu A4 w kolorystyce 2 + 2, z zastosowaniem technologii odwracania przez margines, istnieje potrzeba zrozumienia, że każda forma drukowa może obsługiwać cały arkusz, co w połączeniu z odwracaniem pozwala na wykorzystanie tego samego zestawu form do druku obu stron ulotki. Często popełnianym błędem jest zakładanie, że każda strona wymaga oddzielnej formy, podczas gdy w rzeczywistości technologia druku pozwala na optymalizację produkcji, co przekłada się na niższe koszty i szybszą realizację. Inne odpowiedzi, które sugerują większą liczbę form, mogą wskazywać na niedostateczne zrozumienie procesu druku oraz zastosowanie nieefektywnych praktyk. W przemyśle drukarskim kluczowe jest, aby osoby zajmujące się przygotowaniem produkcji posiadały umiejętności analizy i optymalizacji, co pozwala na efektywne wykorzystanie zasobów oraz poprawę jakości finalnych produktów.

Pytanie 31

Jaki format plików jest domyślnie przypisany do aplikacji Adobe InDesign?

A. INDD

B. DOC

C. CDR

D. AI

Odpowiedź INDD jest poprawna, ponieważ jest to domyślny format plików stosowany przez program Adobe InDesign. Format ten został zaprojektowany z myślą o profesjonalnym składzie i edycji publikacji, co czyni go idealnym narzędziem dla grafików, typografów oraz wydawców. INDD umożliwia przechowywanie wszystkich elementów projektu, w tym tekstów, obrazów, grafiki wektorowej oraz ustawień strony, co pozwala na łatwe zarządzanie złożonymi dokumentami. Przykładowo, przy tworzeniu magazynu, projektant może używać formatu INDD do składania różnych stron oraz uwzględniania tekstów w wielu kolumnach. Dodatkowo, InDesign wspiera współpracę z innymi programami Adobe, co pozwala na łatwe importowanie grafik z Adobe Illustrator w formacie AI i z Adobe Photoshop w formacie PSD, co zwiększa elastyczność pracy. W branży graficznej standardem jest stosowanie formatu INDD do produkcji materiałów drukowanych i cyfrowych, co czyni go niezbędnym narzędziem dla profesjonalnych projektantów.

Pytanie 32

Ile egzemplarzy form drukowych trzeba przygotować do druku wielobarwnego folderu reklamowego dwustronnego, stosując technikę druku z obracaniem arkusza?

A. 10

B. 8

C. 2

D. 6

Odpowiedź 8 jest prawidłowa, ponieważ w przypadku wydrukowania wielobarwnego dwustronnego folderu reklamowego przy użyciu druku z odwracaniem arkusza, konieczne jest przygotowanie odpowiednich form drukowych dla każdej strony folderu oraz dla każdej strony kolorów. Folder reklamowy, zakładając, że ma cztery strony, wymaga 2 form drukowych dla każdej strony (przód i tył) oraz po jednej formie dla każdej z czterech kolorów (zazwyczaj CMYK). Dlatego 2 formy na stronę, pomnożone przez 4 strony, dają 8 form. W praktyce, takie podejście jest zgodne z branżowymi standardami, które zalecają przygotowywanie form drukowych uwzględniających kolory oraz strony druku, co pozwala na osiągnięcie wysokiej jakości wydruku oraz spójności kolorystycznej w rezultacie. Warto zaznaczyć, że stosowanie druku z odwracaniem arkusza jest często preferowane w produkcji materiałów reklamowych, ponieważ zmniejsza straty papieru oraz obniża koszty produkcji, a także zwiększa efektywność procesu druku.

Pytanie 33

W trakcie przygotowania materiałów do druku offsetowego tworzy się elementy w kolorze

A. żółtego

B. niebieskozielonego

C. czarnego

D. purpurowego

Wybór kolorów takich jak żółty, niebieskozielony czy purpurowy nie jest trafiony, jeśli chodzi o druk offsetowy. Żółty, choć jest podstawowym kolorem w modelu CMYK, sam nie wystarczy, żeby uzyskać dobre detale – zazwyczaj łączy się go z innymi kolorami. Co do niebieskozielonego, nie jest on standardowym kolorem w tej technologii, co może prowadzić do nieporozumień. A purpurowy, też z CMYK, raczej nie nadaje się jako kolor główny w tekstach ani konturach. Jeśli ktoś tego nie rozumie, to efekty mogą być kiepskie, bo kolory mogą się gryźć i przez to tekst stanie się mniej czytelny. Dlatego warto wiedzieć, jak ważny jest czarny w druku, bo bez niego rzeczywiście mogą się pojawić problemy z jakością i spójnością kolorystyczną, co w profesjonalnym druku naprawdę nie powinno mieć miejsca.

Pytanie 34

Przygotowanie książki do drukowania wymaga wprowadzenia paginacji, czyli

A. numeracji stron.

B. określenia praw autorskich.

C. numeru identyfikacyjnego książki.

D. niezadrukowanej stronnicy.

Paginacja to po prostu nadawanie numerów stronom w książce lub innym dokumencie wielostronicowym. To taki trochę niedoceniany, a bardzo ważny detal podczas przygotowywania materiałów do druku. W branży poligraficznej numeracja stron jest jednym z pierwszych kroków przy składzie publikacji – praktycznie żadna książka, czasopismo czy nawet zwykła broszura nie może się bez niej obejść. Dzięki paginacji czytelnik łatwo odnajduje się w tekście, może sprawdzić spis treści, wrócić do konkretnego rozdziału czy cytatu. Z mojego doświadczenia, przy większych projektach numerowanie stron pozwala też uniknąć wielu błędów na etapie montażu arkuszy drukarskich, bo bez numeracji łatwo coś przestawić lub zgubić. Standardy branżowe (np. ISO 216 czy wytyczne wydawnictw) jasno wskazują, że numeracja stron powinna być czytelna, konsekwentna i dobrze widoczna – najczęściej na dole lub w górnym rogu strony, choć czasem dostosowuje się ją do designu publikacji. Warto wiedzieć, że czasami stosuje się tzw. numerację rzymską do części wstępnych (np. spis treści, wprowadzenie), a główną treść numeruje się cyframi arabskimi. To detale, które ułatwiają życie zarówno czytelnikowi, jak i osobom pracującym przy druku czy składzie.

Pytanie 35

Który rodzaj przekształcenia należy zastosować, aby uzyskać efekt przestawiony na ilustracji?

A. Swobodne.

B. Skalę.

C. Marionetkowe.

D. Perspektywę.

Wybór innych przekształceń jest błędny z kilku powodów. Perspektywa to technika, która zmienia sposób, w jaki obiekty są postrzegane w przestrzeni, ale nie pozwala na precyzyjne manipulowanie kształtem poszczególnych elementów obrazu. Skalowanie odnosi się do zmiany rozmiaru obiektu, co również nie prowadzi do rodzaju deformacji przedstawionej na ilustracji. Swobodne przekształcenie natomiast, choć może wydawać się podobne, nie oferuje takiej precyzji w modyfikacjach, ponieważ jest bardziej ogólnym narzędziem do przekształcania form, które nie korzysta z siatki ani punktów kontrolnych. W rezultacie, wybór tych metod może prowadzić do niezamierzonych efektów, które są dalekie od oczekiwanych wyników. Warto zrozumieć, że każda z tych technik ma swoje specyficzne zastosowania i ograniczenia. Dlatego kluczowe jest, aby wybierać podejścia zgodne z celami projektowymi oraz akceptowanymi praktykami w dziedzinie grafiki komputerowej, które promują efektywność i dokładność w edycji obrazów.

Pytanie 36

W jaki sposób zmieni się koszt jednostkowy drukowania plakatu metodą offsetową, jeśli nakład zostanie podwojony?

A. Zwiększy się

B. Nie ulegnie zmianie

C. Zminimalizuje się

D. Trudno to oszacować

Dobra odpowiedź! Koszt jednostkowy wydrukowania plakatu techniką offsetową naprawdę spada, jeśli zwiększamy nakład. To przez efekt skali, który działa w tej technologii. Na początku są wysokie koszty na przygotowanie matryc i uruchomienie maszyny, więc przy małym nakładzie ciężko to rozłożyć na więcej sztuk. Z mniejszą ilością wydruków, każdy plakat kosztuje więcej. Ale jak zwiększymy nakład, to te same koszty stałe dzielą się na więcej plakatów. Można to zobaczyć na liczbach, na przykład jeśli przygotowanie plakatu kosztuje 1000 zł, a druk jednej sztuki to 5 zł, to przy 100 sztuk mamy całkowity koszt 1500 zł, co daje 15 zł za sztukę. A przy 200 sztuk, całkowity koszt idzie w górę do 2000 zł, co obniża koszt do 10 zł za sztukę. To wszystko ładnie pasuje do zasad ekonomii skali w poligrafii.

Pytanie 37

Jakie urządzenie cyfrowe powinno się wykorzystać do naniesienia nadruku na płytkach ceramicznych?

A. Ploter grawerujący

B. Drukarka sublimacyjna

C. Drukarka elektrofotograficzna

D. Ploter UV

Ploter UV to urządzenie, które jest idealne do wykonywania nadruków na płytkach ceramicznych dzięki swojej technologii druku. Używa on specjalnych tuszy UV, które utwardzają się pod wpływem światła ultrafioletowego, co pozwala na uzyskanie trwałych i odpornych na działanie różnych czynników zewnętrznych nadruków. Dzięki temu, wydruki na ceramice nie tylko prezentują się estetycznie, ale także charakteryzują się wysoką odpornością na zarysowania, działanie chemikaliów i zmiany temperatury. Przykładem zastosowania ploterów UV są produkcje związane z dekoracją wnętrz, gdzie płytki ceramiczne zdobione wyjątkowymi wzorami stają się elementem wyróżniającym. W branży ceramiki artystycznej oraz przemysłowej, plotery UV stały się standardem, ponieważ umożliwiają realizację zamówień na indywidualne wzory w krótkim czasie, co odpowiada na rosnące potrzeby rynku. Warto dodać, że technologia ta jest zgodna z współczesnymi trendami zrównoważonego rozwoju, gdyż tusze UV często są wolne od rozpuszczalników, co wpływa pozytywnie na środowisko. Dzięki tym wszystkim cechom, ploter UV jest uznawany za najlepszy wybór do nadruku na płytkach ceramicznych.

Pytanie 38

Ile arkuszy A1 netto potrzeba do wydrukowania 20 000 jednokolorowych zaproszeń formatu A6?

A. 1250 sztuk.

B. 875 sztuk.

C. 625 sztuk.

D. 1125 sztuk.

W tej sytuacji nietrudno się pomylić, bo temat wydawek papieru i planowania formatu potrafi zmylić nawet bardziej doświadczonych praktyków. Często problemem jest niedoszacowanie lub przeszacowanie liczby użytków na arkuszu – wiele osób zapomina, że z arkusza A1 możemy uzyskać aż 16 pojedynczych zaproszeń A6 (jeśli mówimy o jednej stronie arkusza), a przy druku dwustronnym liczba ta się podwaja, więc faktyczny uzysk to 32 sztuki z jednego arkusza. To typowy błąd myślowy: ktoś pamięta, że A1 mieści 8 czy 16 A6, ale nie bierze pod uwagę druku dwustronnego lub układa użytki zbyt zachowawczo, nie wykorzystując w pełni powierzchni papieru. W konsekwencji, pojawiają się zawyżone wartości typu 875, 1125 czy nawet 1250 sztuk – są to liczby, które wynikają z niedokładnego przeliczania lub pominięcia właściwego rozkładu użytków. Z mojego doświadczenia wynika, że takie założenia prowadzą do zbyt dużego zamówienia papieru, co z kolei generuje niepotrzebne koszty i marnotrawstwo materiału – a przecież w branży poligraficznej dąży się do maksymalizacji wydajności i minimalizacji odpadów. Branżowe standardy wyraźnie podają, że przeliczenie powinno opierać się na optymalnym rozplanowaniu użytków na arkuszu (im więcej, tym lepiej, bez nadmiernych odpadów) i uwzględnieniu rzeczywistej powierzchni. Warto też pamiętać, że przy kalkulacji netto nie bierzemy pod uwagę makulatury czy zapasu na błędy – te kwestie dolicza się osobno. Takie analityczne i precyzyjne podejście jest niezbędne przy większych nakładach, bo każda sztuka wpływa na całkowity koszt produkcji. Złe przeliczenia często wynikają z przyzwyczajeń lub braku praktycznego doświadczenia, ale dobrze mieć w głowie tę prostą zasadę: liczymy ilość użytków na arkuszu, dzielimy całkowitą ilość zamówienia przez tę liczbę – i dopiero wtedy mamy rzetelny wynik.

Pytanie 39

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop jest odpowiednie do eliminacji niewielkich plam na skanie starej pocztówki?

A. Uchwyt.

B. Stempel.

C. Magiczne różdżka.

D. Rozmycie.

Narzędzie Stempel w programie Adobe Photoshop jest używane do usuwania drobnych defektów z obrazu, w tym plam, rys, czy zanieczyszczeń na skanach archiwalnych. Działa na zasadzie kopiowania fragmentów obrazu z jednego miejsca i nakładania ich na inne, co pozwala na precyzyjne usunięcie niepożądanych elementów. Przykładem zastosowania tego narzędzia może być poprawa jakości skanów pocztówek, gdzie drobne przebarwienia mogą zakłócać ich estetykę. Użytkownik powinien wybrać obszar, który będzie kopiowany, a następnie nałożyć go na plamę, co w efekcie daje naturalny efekt. Warto pamiętać, że kluczowe jest dostosowanie opcji pędzla Stempla, takich jak rozmiar i twardość, aby uzyskać najlepsze rezultaty. Ponadto, stosowanie warstw w Photoshopie, a także funkcji Cofnij, pozwala na bieżąco kontrolować efekty pracy, co jest zgodne z najlepszymi praktykami edytorskimi w branży graficznej.

Pytanie 40

Kolor reprezentowany przez wartości C0, M100, Y100, K0 w druku to

A. różowy

B. zielony

C. pomarańczowy

D. czerwony

Wydruk z wartościami C0, M100, Y100, K0 wskazuje na kolor czerwony, ponieważ w modelu kolorów CMYK (Cyan, Magenta, Yellow, Key/Black), wysoka wartość Magenta (100) oraz wysoką wartość Yellow (100) tworzą intensywny czerwony odcień. W praktyce, w druku offsetowym, ten kolor jest często używany w materiałach reklamowych, logotypach i wszelkiego rodzaju wizualizacjach, które wymagają przyciągającego wzrok, żywego tonu. Zrozumienie modelu CMYK jest kluczowe dla profesjonalistów zajmujących się grafiką i drukiem, ponieważ pozwala na precyzyjne odwzorowanie kolorów w finalnym produkcie. Warto również zwrócić uwagę na standardy, takie jak ISO 12647, które określają wymagania dotyczące odwzorowania kolorów w różnych procesach druku, aby zapewnić spójność i jakość wydruków. Ta wiedza jest istotna nie tylko dla projektantów, ale także dla drukarni, które tworzą złożone projekty graficzne.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej