Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 5 grudnia 2025 22:40
Data zakończenia: 5 grudnia 2025 22:51

Egzamin niezdany

Wynik: 19/40 punktów (47,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Opracowany projekt drukowanego akcydensu powinien zostać przekształcony do formatu pliku kompozytowego?

A. PDF

B. INDD

C. EPS

D. TIFF

PDF (Portable Document Format) jest najczęściej stosowanym formatem do przygotowywania plików do druku. Jego istotną cechą jest to, że zachowuje pełną strukturę dokumentu, w tym czcionki, kolory, grafiki oraz układ, niezależnie od platformy i urządzenia, na którym jest otwierany. Dzięki temu, przekonwertowanie projektu do formatu PDF zapewnia, że wszystkie elementy, które zostały zaprojektowane w programach graficznych, będą wyglądały tak samo na wydruku, jak i na ekranie. Format PDF jest także zgodny z wieloma standardami druku, takimi jak PDF/X, co oznacza, że spełnia wymogi branżowe dotyczące przygotowania materiałów do druku. W praktyce, PDF jest wykorzystywany nie tylko w branży poligraficznej, ale także w publikacjach elektronicznych i dokumentach urzędowych, co czyni go uniwersalnym rozwiązaniem. W związku z tym, korzystanie z PDF do przygotowania projektu akcydensu jest najlepszym wyborem, gwarantującym jakość i zgodność z wymaganiami drukarni.

Pytanie 2

Na rysunku przedstawiono T-shirt. Którą technikę należy zastosować do zadrukowania 1 000 takich koszulek?

A. Fleksograficzną.

B. Tampodrukową.

C. Cyfrową.

D. Sitodrukową.

Sitodruk to najczęściej wybierana technika druku w produkcji dużych nakładów, takich jak 1000 koszulek. Jest to proces, który polega na przepuszczaniu farby przez sitodrukową siatkę, co pozwala na uzyskanie wyraźnych i trwałych nadruków. Dzięki sitodrukowi można stosować różnorodne farby, w tym plastizole, które dobrze wnikają w tkaninę, zapewniając doskonałą przyczepność i odporność na ścieranie oraz blaknięcie. Koszt jednostkowy druku maleje wraz ze wzrostem nakładu, co czyni tę metodę bardziej opłacalną przy produkcji masowej. W praktyce, sitodruk nie tylko umożliwia drukowanie na bawełnie, ale także na innych materiałach, takich jak poliester, co jest niezwykle istotne w odzieżowym przemyśle. Warto również wspomnieć o możliwości używania różnych technik i efektów, takich jak nadruki fluorescencyjne, reliefowe czy metaliczne, co czyni sitodruk niezwykle elastycznym w zastosowaniu.

Pytanie 3

Którą funkcję oblewania tekstem wokół obiektu zastosowano na rysunku?

A. Bez oblewania tekstem

B. Oblewanie dookoła kształtu obiektu

C. Oblewanie dookoła obwiedni

D. Omiń obiekt

Odpowiedź "Oblewanie dookoła kształtu obiektu" jest prawidłowa, ponieważ w przypadku nieregularnych kształtów, które nie mają prostych granic, tekst dostosowuje się do konturów obiektu. W praktyce często spotykamy się z sytuacjami, gdzie chcemy, aby tekst otaczał obrazki, diagramy czy inne obiekty graficzne w dokumentach. Użycie funkcji oblewania wokół kształtu gwarantuje, że tekst będzie wyglądał estetycznie i będzie dobrze czytelny, a jednocześnie zachowa spójność z otaczającymi go elementami. W standardach typograficznych i projektowych, takich jak zasady DTP (Desktop Publishing), uwzględnia się, że odpowiednie oblewanie tekstu zwiększa jego atrakcyjność wizualną oraz ułatwia odbiór informacji. W kontekście programów graficznych, funkcje oblewania tekstem pozwalają na bardziej złożone aranżacje, które mogą być stosowane w materiałach reklamowych, prezentacjach czy publikacjach drukowanych, co podkreśla znaczenie umiejętności efektywnego wykorzystania takich narzędzi w pracy z tekstem i grafiką.

Pytanie 4

Technologiczny zapis kolorów ulotki, która jest zadrukowana w wielu odcieniach z jednej strony, a z drugiej w barwach PANTONE 113^® oraz PANTONE 118^®, oznacza się

A. 3 + 1

B. 4 + 2

C. 2 + 1

D. 4 + 1

Wybór innych opcji może się brać z braku pełnego zrozumienia druku i kolorów. Na przykład, odpowiedź 3 + 1 sugeruje, że są cztery kolory w druku i do tego jeden dodatkowy, co jest mylne, bo nie uwzględnia dwóch kolorów PANTONE. Takie podejście pomija korzyści, jakie dają kolory PANTONE w kontekście dokładnego odwzorowania kolorów. Z kolei opcja 2 + 1 też jest błędnie interpretowana, bo właściwie mówi o dwóch kolorach i jednym kolorze PANTONE, co nie wystarczy, jeśli mówimy o ulotce wymagającej dobrej jakości wizualnej. Często ludzie myślą, że mniej kolorów to lepszy efekt, ale w praktyce, zwłaszcza w projektach, które mają się wyróżniać, potrzebna jest pełna paleta kolorów, w tym PANTONE. To są międzynarodowe standardy, które zapewniają spójność kolorystyczną. Jeśli nie rozumiemy tej dynamiki, możemy ograniczać nasze podejście do projektowania, co na pewno nie wpłynie korzystnie na wizualny odbiór i efektywność marketingową.

Pytanie 5

Jakie urządzenie jest używane do tworzenia profili kolorów ICC?

A. densytometr

B. spektograf

C. mikrometr

D. spektrofotometr

Spectrofotometr jest urządzeniem przeznaczonym do pomiaru intensywności światła w różnych zakresach długości fal, co czyni go idealnym narzędziem do tworzenia profili barwnych ICC (International Color Consortium). Profil ICC to zestaw danych, który opisuje sposób, w jaki dane kolorystyczne powinny być interpretowane przez różne urządzenia, takie jak monitory, drukarki czy skanery. Spektrofotometr umożliwia dokładne pomiary koloru, co jest kluczowe w procesach zarządzania kolorem. Dzięki jego zastosowaniu można zbudować profil kolorów, który odwzorowuje rzeczywiste kolory, które będą reprodukowane na różnych urządzeniach. W praktyce, na przykład w branży poligraficznej, korzystając ze spektrofotometru, drukarnie mogą dostosować swoje procesy produkcyjne, aby uzyskać spójność kolorystyczną między różnymi partiami wydruków. Dobrą praktyką jest regularne kalibrowanie spektrofotometru oraz stosowanie go w połączeniu z oprogramowaniem do zarządzania kolorem, co zapewnia zgodność z międzynarodowymi standardami kolorystycznymi."

Pytanie 6

Na podstawie rysunku określ wymiary strony wraz ze spadami.

A. 300 x 426 mm

B. 303 x 423 mm

C. 297 x 426 mm

D. 300 x 423 mm

W przypadku błędnych odpowiedzi widać sporo pomyłek związanych z wymiarami i zrozumieniem spadów. Na przykład, jeśli ktoś poda wymiary 303 x 423 mm albo 297 x 426 mm, to najczęściej nie bierze pod uwagę, że musimy doliczać te spady. Główny błąd to to, że nie uwzględniają dodawania spadów do szerokości i wysokości, przez co wychodzą im złe wymiary końcowe. W przemyśle stosuje się standardowe spady 3 mm, żeby kolor wypełniał całą stronę po przycięciu. A wymiary 300 x 423 mm w ogóle nie pasują do standardowych rozmiarów papieru, co może spowodować problemy podczas druku. Ważne jest, żeby w projektach zwracać uwagę na detale i standardowe procedury, bo to pomaga unikać błędów, które mogą zrujnować efekt końcowy. Kluczowe jest zrozumienie, jak właściwie obliczać wymiary z uwzględnieniem spadów, bo to naprawdę istotne dla każdego projektanta.

Pytanie 7

Które podłoże należy zastosować do wykonania opakowania pokazanego na rysunku?

A. Karton jednostronnie powlekany o gramaturze 220÷280 g/m2

B. Papier dwustronnie powlekany o gramaturze 135÷150 g/m2

C. Papier offsetowy o gramaturze 70 g/m2

D. Tekturę introligatorską o gramaturze 1200 g/m2

Wybór innych materiałów w tej sytuacji to niezbyt dobry pomysł, bo mają zupełnie inne właściwości. Papier offsetowy o gramaturze 70 g/m2 jest po prostu za lekki i giętki – nie da rady zapewnić odpowiedniej sztywności dla opakowania. Owszem, używa się go do druku ulotek czy reklam, ale do opakowań to już nie bardzo. Tektura introligatorska o gramaturze 1200 g/m2, mimo że jest mega mocna, to jednak ciężka i niepraktyczna w obróbce. Takie materiały zazwyczaj stosuje się w sytuacjach, gdzie potrzebna jest ogromna ochrona, ale nie nadają się do standardowych pudełek. Papier dwustronnie powlekany o gramaturze 135÷150 g/m2 też odpada, bo nie ma stabilności, jaką potrzebujemy w opakowaniach. To raczej do druku estetycznego, a nie do zabezpieczania zawartości. Wybierając materiały do opakowań, trzeba myśleć przede wszystkim o funkcjonalności, a nie tylko o wyglądzie.

Pytanie 8

Jakie jest porównanie kosztu jednostkowego wydruku ulotki w maszynie 4-kolorowej o kolorystyce 4 + 4 metodą odwracania przez margines boczny do jednostkowego kosztu drukowania z 8 form drukowych?

A. większy lub równy 1

B. większy od 1

C. mniejszy od 1

D. równy 1

Kwestia porównania kosztu jednostkowego wydrukowania może prowadzić do nieporozumień, zwłaszcza jeśli nie uwzględnimy pełnego kontekstu procesów drukarskich. Udało się zauważyć, że wybór odpowiedniej metody drukowania, takiej jak druk offsetowy czy cyfrowy, wpływa na całkowity koszt produkcji. Odpowiedzi sugerujące, że koszt jednostkowy wydrukowania na maszynie 4-kolorowej jest większy od 1 lub równy 1, mogą wynikać z błędnej analizy kosztów materiałów lub nakładów. Zazwyczaj w druku offsetowym, większe nakłady wiążą się z korzystniejszymi stawkami, co można zaobserwować w przypadku druku ulotek w dużych ilościach. Istnieje również mylne przeświadczenie, że koszt jednostkowy druku z większej liczby form jest bardziej opłacalny; otóż w rzeczywistości, większa liczba form oznacza wyższe koszty przygotowawcze i mniejsze efekty skali. Kolejnym błędem jest pomijanie efektywności produkcji oraz wpływu technologii na koszt jednostkowy, co jest kluczowe w ocenie opłacalności, a także w odniesieniu do standardów wydajności produkcji poligraficznej. Zrozumienie tych aspektów jest niezbędne do podejmowania racjonalnych decyzji w zakresie wyboru technologii oraz zarządzania kosztami w druku.

Pytanie 9

Który z formatów graficznych nie jest używany w praktyce podczas przygotowywania publikacji do druku offsetowego?

A. PNG

B. TIFF

C. AI

D. PSD

Odpowiedź PNG jest prawidłowa, ponieważ format ten jest oparty na kompresji stratnej, co sprawia, że nie nadaje się do druku offsetowego, gdzie jakość obrazu musi być zachowana w pełni. Format PNG jest idealny do publikacji internetowych, gdzie celem jest szybkie ładowanie i wyświetlanie grafiki, ale w druku offsetowym kluczowe są formaty, które zapewniają najwyższą jakość obrazu bez utraty detali. Standardowymi formatami dla druku są PSD, AI i TIFF, które wspierają warstwy, przezroczystość oraz kolory w pełnym zakresie. Na przykład, format TIFF jest często używany w druku komercyjnym ze względu na jego zdolność do przechowywania obrazów o wysokiej rozdzielczości bez kompensacji jakości. Warto zaznaczyć, że w warunkach profesjonalnych, programy graficzne zalecają korzystanie z formatów, które pozwalają na precyzyjną edycję oraz zachowanie koloru, co jest kluczowe w procesie druku offsetowego.

Pytanie 10

Rysunek obrazuje

A. skalowanie zdjęcia.

B. zmianę trybu kolorów.

C. eksportowanie pliku.

D. zmianę rozdzielczości zdjęcia.

Zmiana trybu kolorów to jeden z podstawowych kroków w pracy z grafiką komputerową, zwłaszcza gdy przygotowujemy plik do różnych mediów. Zdjęcia oraz grafiki na ekranach komputerów czy smartfonów wyświetlane są zazwyczaj w trybie RGB, który odpowiada za barwy generowane przez światło. Natomiast przygotowując grafikę do druku, warto przełączyć jej tryb na CMYK, bo właśnie ten model kolorów jest standardem w poligrafii i lepiej oddaje to, jak farby będą się mieszać na papierze. Na przedstawionym obrazie widać wyraźnie, że użytkownik w menu programu graficznego wybiera właśnie CMYK – to jest typowe działanie przed wysłaniem projektu do drukarni. Moim zdaniem warto znać podstawowe różnice między trybami i pamiętać, że konwersja z RGB do CMYK może spowodować drobne zmiany w wyglądzie niektórych kolorów. Praktyczna rada: zawsze dobrze jest sprawdzić efekt tej zmiany przed finalnym zapisaniem pliku do druku, bo nie wszystkie intensywne kolory z RGB będą równie żywe w CMYKu. Pozwala to uniknąć nieporozumień, a jednocześnie wpasowuje się w dobre praktyki branżowe – większość profesjonalnych grafików pracuje właśnie w ten sposób, mając na uwadze końcowe przeznaczenie obrazu.

Pytanie 11

Jaki program pozwala na automatyczną impozycję?

A. Impozycjoner

B. IrfanView

C. Adobe Illustrator

D. Blender

Impozycjoner to taki program, który naprawdę ułatwia życie, jeśli chodzi o przygotowywanie dokumentów do druku. On zajmuje się tym, żeby odpowiednio poukładać strony na arkuszu drukarskim, tak żeby po złożeniu i przycięciu wszystko wyglądało jak należy. Dzięki różnym szablonom i opcjom, można dostosować impozycję do konkretnego projektu, co przyspiesza pracę w drukarniach. Na przykład, kiedy pracujesz nad książką, to impozycjoner automatycznie układa strony w dobrej kolejności, więc nie musisz się martwić, że coś źle ułożysz ręcznie. W branży mówi się, że warto korzystać z takich narzędzi jak Impozycjoner, bo to pomaga trzymać się norm druku, a przy okazji oszczędza czas i kasę. Co więcej, nowoczesne systemy impozycyjne często współpracują z innymi programami graficznymi, co jeszcze bardziej zwiększa ich możliwości.

Pytanie 12

Kolorystykę przedstawionego na zdjęciu produktu poligraficznego określa się jako

A. 4 + 4

B. 2 + 0

C. 1 + 0

D. 4 + 1

Wybór odpowiedzi innej niż "1 + 0" wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące podstawowych zasad druku i kolorystyki w poligrafii. Odpowiedzi takie jak "2 + 0" sugerują, że założono wielokolorowy druk jednostronny, co jednak jest niezgodne z przedstawionymi informacjami wizualnymi. Druk w dwóch kolorach na jednej stronie oznacza bardziej złożone procesy drukarskie oraz dodatkowe koszty związane z używaniem różnych farb, co w przypadku omawianego produktu nie ma miejsca. Z kolei odpowiedzi "4 + 4" oraz "4 + 1" odnoszą się do druku czterokolorowego, co jest standardem w druku offsetowym, jednak w tym przypadku nie jest to zastosowane, ponieważ zdjęcie przedstawia produkt z jednolitą kolorystyką, co wyklucza takie interpretacje. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że ponieważ produkt mógłby być drukowany w wielu kolorach, to musi być tak w każdym przypadku. Kluczową rzeczą jest zrozumienie, że kolorystyka i technologia druku muszą być dostosowane do specyfikacji konkretnego projektu oraz oczekiwań klienta. Nieodpowiednie przypisanie kolorów do techniki druku prowadzi do nie tylko błędnych wniosków, ale także może skutkować nieodpowiednimi rozwiązaniami w procesie produkcji, co w efekcie może obniżyć jakość finalnego produktu.

Pytanie 13

Zapisany w postaci cyfrowej obraz kroju pisma to

A. czcionka.

B. znak.

C. font.

D. matryca.

Wydaje mi się, że źródłem nieporozumień jest tutaj fakt, że w języku polskim pojęcia związane z pismem bywają używane zamiennie, choć technicznie rzecz biorąc oznaczają coś innego. Zacznijmy od 'znaku': w typografii znak to pojedynczy symbol, czyli litera, cyfra, znak interpunkcyjny lub inny glif. Sam znak nie jest jeszcze obrazem cyfrowym całego kroju pisma, raczej jego elementem składowym. 'Matryca' natomiast to wyrażenie historyczne, wywodzące się z tradycyjnego druku – to metalowa forma, w której odlewano czcionki do druku wypukłego. W świecie cyfrowym matryca nie ma już praktycznego zastosowania w kontekście wyświetlania tekstu na ekranie lub druku komputerowego. Największy zamęt wzbudza zwykle słowo 'czcionka'. W polszczyźnie to często synonim fontu, ale według ścisłej terminologii czcionka to fizyczny klocek, czyli trójwymiarowy, metalowy element wykorzystywany w tradycyjnej typografii, a nie zapis cyfrowy. W grafice komputerowej, projektowaniu stron czy pracy z edytorami tekstu poprawnie używamy pojęcia 'font', bo odnosi się do pliku lub zestawu instrukcji komputerowych odwzorowujących kształty znaków w formie cyfrowej. Niestety w potocznej polszczyźnie 'czcionka' funkcjonuje jako zamiennik, co prowadzi do nieporozumień – nawet profesjonaliści czasem mieszają te pojęcia. W praktyce, wybierając w systemie Windows lub np. Photoshopie rodzaj pisma, faktycznie wybierasz font, nie czcionkę ani matrycę. Dlatego bardzo ważne, żeby odróżniać te wyrażenia – szczególnie jeśli planujesz pracować zawodowo z typografią lub grafiką komputerową.

Pytanie 14

Program do rastrowania obrazów w trybie ciągłotonalnym jest określany akronimem

A. GCR

B. RIP

C. RGB

D. DTP

GCR, czyli Gray Component Replacement, to technika stosowana w druku, która ma na celu zmniejszenie użycia atramentów kolorowych poprzez zastępowanie części barwy szarości atramentem czarnym. GCR nie jest oprogramowaniem do przetwarzania obrazów rastrowych, lecz strategią kolorystyczną, która może być wykorzystywana w kontekście przygotowania plików do druku. Właściwe stosowanie GCR może ograniczyć koszty produkcji, jednak nie jest to akronim odnoszący się do procesów rastrowania. DTP, czyli Desktop Publishing, to termin odnoszący się do tworzenia dokumentów cyfrowych przy użyciu komputerów, które mogą być następnie drukowane lub publikowane w formie elektronicznej. Choć DTP obejmuje używanie oprogramowania do edycji tekstu i grafiki, nie jest to specyficzny proces rastrowania obrazów. RGB, z kolei, to model kolorów wykorzystywany w elektronice, który opiera się na trzech podstawowych kolorach: czerwonym, zielonym i niebieskim. Model RGB nie ma zastosowania w procesach związanych z drukiem, gdzie dominującym modelem kolorów jest CMYK. Typowe błędy związane z tymi odpowiedziami wynikają z mylenia pojęć oraz z braku zrozumienia, jak działa proces przetwarzania obrazów rastrowych w kontekście druku. Właściwe zrozumienie różnicy pomiędzy technikami kolorystycznymi a oprogramowaniem do przetwarzania obrazów jest kluczowe dla każdego, kto zajmuje się grafiką i drukiem.

Pytanie 15

Błędem podczas składania tekstów publikacji, zaznaczonym czerwoną linią na ilustracji jest

A. szewc.

B. sierota.

C. bękart.

D. wdowa.

Wybór odpowiedzi, które nie są związane z błędem "bękart", wynika z pewnych nieporozumień dotyczących typografii. Odpowiedzi takie jak "sierota", "wdowa" oraz "szewc" są terminami typograficznymi odnoszącymi się do różnych rodzajów błędów, które mogą występować w składzie tekstu, lecz nie są one właściwym opisem sytuacji przedstawionej na ilustracji. Sierota to sytuacja, w której ostatnia linia akapitu jest umieszczona na początku nowej kolumny lub strony, co również wpływa na estetykę, ale jest zupełnie innym problemem. Z kolei wdowa oznacza pojedynczą linię tekstu, która pozostaje na końcu akapitu, co również jest uważane za błąd typograficzny, lecz nie jest tożsama z bękartem. Szewc to termin, który nie jest powszechnie używany w kontekście typografii i może wprowadzać w błąd ze względu na brak jednoznacznej definicji w literaturze tematycznej. Te różnice są kluczowe, ponieważ każda z wymienionych koncepcji odnosi się do specyficznych problemów w składzie tekstu, które wymagają zrozumienia i odpowiedniego zarządzania, aby tworzyć estetyczne i czytelne publikacje. Ignorowanie tych subtelności prowadzi do błędnych wniosków i nieefektywnego składu, co może zniechęcać czytelników oraz wpływać na ogólną jakość publikacji.

Pytanie 16

Proces technologiczny wykonania, przedstawionych na zdjęciu 50 wkładek do zaproszeń, obejmuje drukowanie cyfrowe oraz

A. nadrukowanie.

B. perforowanie.

C. krojenie.

D. naginatanie.

Proces technologiczny produkcji wkładek do zaproszeń, taki jak na zdjęciu, rzeczywiście obejmuje po pierwsze druk cyfrowy, a następnie krojenie. To jest taki klasyczny schemat działania w większości małych drukarni czy pracowni poligraficznych. Druk cyfrowy umożliwia szybkie i precyzyjne naniesienie tekstu oraz grafiki na arkusz papieru o różnej gramaturze, nawet przy niskich nakładach. Ale co dalej? No właśnie, bez krojenia nie da się uzyskać eleganckich, równych wkładek o określonym wymiarze – to jest absolutna podstawa, żeby efekt końcowy był profesjonalny i estetyczny. W branży przyjmuje się, że po wydrukowaniu większej ilości arkuszy wykonuje się cięcie na gilotynie lub trymerze, żeby każda sztuka była identyczna. Moim zdaniem, taka kolejność to kwintesencja dobrej praktyki – bez krojenia bardzo łatwo o postrzępione krawędzie czy nierówności, które od razu rzucają się w oczy i psują cały efekt. Warto pamiętać, że w przypadku zaproszeń czy wkładek wizytowych liczy się każdy szczegół: precyzja cięcia wpływa na odbiór estetyczny produktu i jego wartość dla klienta. Sam miałem okazję uczestniczyć w takich procesach i wiem, że bez solidnego wykończenia, czyli właśnie krojenia, żadne zaproszenie nie wygląda dobrze. W praktyce zawodowej stosuje się ten etap zawsze, niezależnie od wielkości zamówienia, bo dbałość o detale to podstawa w branży poligraficznej.

Pytanie 17

Popularną formą pozyskiwania zdjęć cyfrowych są

A. magazyny diapozytywowe.

B. banki poligraficzne.

C. sklepy digitalne.

D. serwisy stokowe.

Wielu osobom sklepy digitalne czy banki poligraficzne mogą kojarzyć się ze źródłem zdjęć cyfrowych, ale to raczej nieporozumienie wynikające z mylenia pojęć – sklepy digitalne to miejsca, gdzie sprzedaje się sprzęt elektroniczny, czasem oprogramowanie czy akcesoria fotograficzne, ale nie zdjęcia jako takie. Oczywiście, można tam kupić aparat czy nawet kartę pamięci, ale nie uzyska się tam szerokiej, profesjonalnej bazy fotografii do użytku komercyjnego lub prywatnego. Podobnie jest z bankami poligraficznymi – to raczej pojęcie stosowane w kontekście przechowywania wzorów, szablonów czy projektów do druku, a nie gotowych fotografii cyfrowych. Moim zdaniem sporo osób myli pojęcie banku zdjęć z jakimś magazynem plików do druku, co wcale nie jest tym samym, bo profesjonalne banki zdjęć, czyli właśnie serwisy stokowe, działają na zupełnie innych zasadach i mają rozbudowane systemy licencji. Jeśli chodzi o magazyny diapozytywowe, to jest to już całkowicie przestarzała koncepcja – kiedyś, zanim weszła fotografia cyfrowa, rzeczywiście takie archiwa z diapozytywów istniały i były ważnym źródłem zdjęć do publikacji, ale obecnie praktycznie nikt już z takich rzeczy nie korzysta. Zresztą skanowanie diapozytywów i wprowadzanie ich do cyfrowych archiwów to proces żmudny, nieporównywalny z wygodą korzystania z nowoczesnych platform stokowych. Współczesne standardy branżowe jednoznacznie wskazują na serwisy stokowe jako główną, legalną i wygodną formę pozyskiwania zdjęć cyfrowych, bo dają one bezpieczeństwo prawne, szeroki wybór i wysoką jakość materiałów. Warto o tym pamiętać, żeby nie narażać się na niepotrzebne komplikacje – zwłaszcza w pracy zawodowej, gdzie liczy się zarówno szybkość działania, jak i zgodność z przepisami prawa.

Pytanie 18

Z jaką przybliżoną rozdzielczością należy zeskanować wielobarwny oryginał o wysokości 10 cm, w celu wykorzystania jako tło pionowego plakatu o formacie B3?

A. 300 dpi

B. 1 500 spi

C. 2 100 ppi

D. 500 lpi

Temat wyboru rozdzielczości skanowania do druku wielkoformatowego potrafi być podchwytliwy, bo wiele osób sugeruje się tylko uniwersalnymi wartościami, jak klasyczne 300 dpi. To często spotykany błąd – rozdzielczość 300 dpi rzeczywiście jest standardem, ale tylko wtedy, gdy oryginał ma taki sam rozmiar jak docelowy wydruk. Jeśli jednak, jak w tym przypadku, skanujemy niewielki oryginał (10 cm wysokości), a potem chcemy użyć go jako tło plakatu B3 (czyli ok. 50 cm wysokości), musimy wykonać powiększenie. Samo 300 dpi nie wystarczy, bo po przeskalowaniu obraz wyjdzie rozmazany i nieostry. Z kolei 500 lpi to jednostka typowa dla rastra drukarskiego, a nie dla rozdzielczości skanowania – można się łatwo pomylić, bo lpi i dpi brzmią podobnie, ale służą do zupełnie czego innego. Pomylenie tych jednostek jest bardzo powszechne, zwłaszcza u osób zaczynających przygodę z prepressem. 2 100 ppi natomiast to już wartość przesadnie wysoka przy tego typu projekcie – skanowanie z aż taką rozdzielczością nie daje realnej poprawy jakości, a jedynie generuje gigantyczne pliki i niepotrzebnie obciąża sprzęt oraz proces obróbki. Takie ekstremalne wartości są sensowne tylko w przypadku mikrografii lub bardzo wymagających archiwaliów, a nie codziennej pracy przy plakatach. Najczęstszy błąd w takich zadaniach to nieuwzględnienie skali powiększenia – doświadczenie pokazuje, że wiele osób bierze „z głowy” popularną wartość, nie przeliczając ile razy obrazek trzeba powiększyć. Kluczowa jest tu zasada: rozdzielczość skanowania powinna być proporcjonalna do stopnia powiększenia w stosunku do docelowego formatu, a nie tylko wybrana według intuicji. To podstawa w przygotowaniu materiałów do druku, bo tylko wtedy efekt końcowy będzie wyglądał fachowo.

Pytanie 19

Które podłoże drukowe należy zastosować w przypadku przedstawionego na rysunku produktu poligraficznego narażonego na niekorzystne warunki zewnętrzne?

A. Tekturę introligatorską 1260g/m2.

B. Papier offsetowy 60g/m2.

C. Tekturę powlekaną 350g/m2.

D. Papier syntetyczny 120g/m2.

Wybór nieodpowiedniego podłoża dla produktów poligraficznych, takich jak papier offsetowy 60g/m2, tektura introligatorska 1260g/m2 czy tektura powlekana 350g/m2, może prowadzić do znaczącego obniżenia jakości i trwałości materiałów narażonych na działanie niekorzystnych warunków zewnętrznych. Papier offsetowy jest materiałem, który dobrze sprawdza się w druku wewnętrznym, ale nie jest przystosowany do ochrony przed wilgocią i zmiennymi temperaturami. W przypadku zastosowań zewnętrznych, jego struktura papierowa szybko ulega zniszczeniu pod wpływem deszczu, co prowadzi do blaknięcia kolorów i zniekształcenia druku. Z kolei tektura introligatorska, mimo swojej grubości, nie zapewnia odpowiedniej odporności na czynniki atmosferyczne, a jej użycie w warunkach zewnętrznych może skutkować degeneracją materiału i utratą funkcjonalności. Tektura powlekana, chociaż jest bardziej odporna na wilgoć niż papier offsetowy, nadal nie jest w stanie sprostać wysokim wymaganiom stawianym przez warunki zewnętrzne, takie jak intensywne nasłonecznienie czy zmienne temperatury. Niezrozumienie właściwości tych materiałów prowadzi do typowych błędów myślowych, które zakładają, że cięższy materiał zawsze oznacza lepszą jakość, co w rzeczywistości nie jest prawdą w kontekście ich zastosowania w trudnych warunkach atmosferycznych. Zastosowanie odpornych na warunki zewnętrzne materiałów, takich jak papier syntetyczny, jest standardem branżowym, który należy brać pod uwagę przy projektowaniu produktów poligraficznych przeznaczonych do użytku na zewnątrz.

Pytanie 20

Zdefiniowany format naświetlania formy kopiowej w technologii CtF powinien być

A. równy formatowi zdefiniowanej strony w projekcie.

B. mniejszy od formatu zdefiniowanej strony w projekcie.

C. większy od formatu zdefiniowanej strony w projekcie.

D. równy maksymalnemu formatowi danej naświetlarki.

Wiele osób myli pojęcia związane z formatem naświetlania i formatem projektu, przez co pojawiają się różne nieporozumienia w praktyce poligraficznej. Często wydaje się, że najlepiej, jeśli forma kopiowa jest dokładnie taka sama jak strona w projekcie, ale to tylko pozory – w rzeczywistości taka sytuacja prowadzi do poważnych problemów przy cięciu, montażu i kontroli jakości. Jeśli forma jest równa zdefiniowanemu formatowi strony, nie zostaje miejsca na spady ani marginesy technologiczne, które są absolutnie niezbędne w każdej profesjonalnej drukarni. Z drugiej strony, wybieranie największego możliwego formatu naświetlarki też nie ma sensu, bo to marnotrawstwo materiału i zupełnie niepotrzebna komplikacja przy dalszej obróbce – forma powinna być funkcjonalnie większa, ale tylko o tyle, ile wymagają tego procesy technologiczne. Błędem jest również przekonanie, że forma może być mniejsza niż strona z projektu. Wtedy po prostu nie da się poprawnie odwzorować całego projektu na formie i część treści zostaje utracona, a efekt końcowy jest nieakceptowalny z punktu widzenia klienta i branżowych standardów. Tego typu rozumowanie zazwyczaj wynika z braku doświadczenia lub nieznajomości zasad rządzących przygotowaniem materiałów do druku, zwłaszcza w kontekście technologii CtF, gdzie precyzja i przewidywanie kolejnych etapów obróbki naprawdę mają kluczowe znaczenie. W każdej szanującej się drukarni stosuje się zapasy technologiczne, żeby uniknąć błędów produkcyjnych i zapewnić wysoką jakość produktu końcowego. Zawsze warto zwracać uwagę na wytyczne producentów sprzętu oraz standardy ISO, które jednoznacznie wskazują na konieczność zapewnienia odpowiednich nadmiarów w formacie formy kopiowej względem ostatecznego projektu.

Pytanie 21

Jaki będzie koszt realizacji 200 okładek, jeśli produkcja 10 okładek z jednego arkusza kosztuje 8 zł?

A. 200 zł

B. 160 zł

C. 100 zł

D. 80 zł

Koszt wykonania 200 okładek można obliczyć, stosując prostą proporcję. Skoro koszt wykonania 10 okładek wynosi 8 zł, to koszt jednostkowy jednej okładki wynosi 0,80 zł (8 zł podzielone przez 10). Aby obliczyć koszt 200 okładek, mnożymy koszt jednostkowy przez liczbę okładek: 0,80 zł * 200 = 160 zł. Tego typu obliczenia są powszechnie stosowane w sektorze produkcyjnym i usługowym, gdzie koszt jednostkowy ma kluczowe znaczenie dla efektywności finansowej. Przykładem zastosowania tego obliczenia może być drukarnia, która przyjmuje zlecenia na produkcję materiałów reklamowych. Przykład ten ilustruje, jak ważne jest zrozumienie kosztów jednostkowych oraz umiejętność przewidywania całkowitych kosztów w planowaniu budżetu. Dobrą praktyką jest również monitorowanie kosztów produkcji w czasie rzeczywistym, co pozwala na szybką reakcję w przypadku nieprzewidzianych wydatków.

Pytanie 22

Jaki jest domyślny format plików w programie Corel Draw?

A. CDR

B. INDD

C. DOC

D. AI

Format CDR (Corel Draw) jest natywnym formatem plików wykorzystywanym przez program Corel Draw, który jest jednym z najbardziej popularnych narzędzi do tworzenia grafiki wektorowej. W odróżnieniu od innych formatów, takich jak AI (Adobe Illustrator), INDD (Adobe InDesign) czy DOC (Microsoft Word), CDR oferuje szereg unikalnych funkcji dostosowanych do potrzeb projektantów graficznych. Pliki CDR mogą zawierać różnorodne elementy, takie jak rysunki wektorowe, teksty, obrazy rastrowe oraz różne efekty graficzne. Przykładem praktycznego zastosowania formatu CDR jest tworzenie logo, broszur czy plakatów, gdzie precyzja i elastyczność edycji są kluczowe. Standardy branżowe podkreślają znaczenie korzystania z natywnych formatów programów, ponieważ zapewniają one najwyższą jakość i pełną funkcjonalność narzędzi projektowych. Użytkownicy Corel Draw powinni być świadomi możliwości eksportu projektów do innych formatów, ale zawsze z zachowaniem oryginalnego CDR dla pełnej edycji.

Pytanie 23

Jaką wartość w punktach typograficznych powinno mieć wcięcie akapitowe, zakładając, że szerokość tekstu nie przekracza 25 cycer, a używany krój pisma to garmond?

A. 10

B. 12

C. 14

D. 16

Wcięcie akapitowe wynoszące 10 punktów typograficznych jest zgodne z zaleceniami branżowymi w przypadku tekstów o szerokości poniżej 25 cycer i składu garmondem. Wartość ta została zaproponowana na podstawie analizy czytelności oraz estetyki tekstu. W przypadku typowych prac graficznych lub publikacji, odpowiednie wcięcie akapitowe sprzyja lepszej organizacji tekstu i ułatwia czytelnikowi nawigację po treści. Ustalając wcięcia, warto także zwrócić uwagę na proporcjonalność, co jest szczególnie istotne w przypadku skomplikowanych układów. Przykładem może być książka lub artykuł naukowy, w którym tekst jest gromadzony w różnych układach, a właściwe wcięcie akapitowe przyczynia się do poprawy ogólnej estetyki strony. Dodatkowo, standardy typograficzne, takie jak zasady punktacji, sugerują, że dla tekstów o mniejszej szerokości, minimalizacja wcięć do 10 pt jest kluczowa dla zachowania harmonii wizualnej. Ustanowienie właściwego wcięcia akapitowego wspiera także zasady projektowania dostępności, umożliwiając łatwiejsze przyswajanie treści przez różne grupy odbiorców.

Pytanie 24

W jakim celu stosuje się proof cyfrowy w przygotowywaniu publikacji?

A. Aby uzyskać większą liczbę odbitek

B. Aby zwiększyć rozdzielczość obrazu

C. Aby obniżyć koszty produkcji

D. Aby sprawdzić zgodność kolorystyczną przed drukiem

Istnieje kilka błędnych przekonań związanych z wykorzystaniem proofów cyfrowych. Po pierwsze, proof cyfrowy nie ma na celu zwiększenia rozdzielczości obrazu. Rozdzielczość jest zdefiniowana w plikach źródłowych i odpowiada za jakość wydruku, ale proofing skupia się na kolorystyce, a nie na jakości technicznej obrazu. Przekonanie, że proof cyfrowy obniża koszty produkcji, również jest mylne. Choć proofy mogą pomóc w uniknięciu błędów i związanych z nimi kosztów, same w sobie są dodatkowym etapem w procesie produkcji, który generuje koszty, ale jest inwestycją mającą na celu poprawienie jakości końcowego produktu. Ostatecznie, proof cyfrowy nie jest używany do uzyskiwania większej liczby odbitek. Jego funkcją nie jest masowe powielanie, ale dokładna weryfikacja. Zwiększenie liczby odbitek to zadanie dla druku offsetowego lub cyfrowego. Mylnie zakłada się, że proof może pełnić funkcje drukarskie na skalę produkcyjną, podczas gdy jego rola jest bardziej związana z kontrolą jakości i dokładnością kolorystyczną przed rozpoczęciem masowej produkcji.

Pytanie 25

W jakiej przestrzeni kolorów powinno się stworzyć projekt graficzny przeznaczony do wydruku na kartonowym opakowaniu?

A. HSL

B. LAB

C. RGB

D. CMYK

Odpowiedź CMYK jest okej, bo to standard w druku. CMYK, czyli Cyan, Magenta, Yellow i Black, pokazuje, jak tusze łączą się na białym papierze, żeby uzyskać fajne kolory. Jak robisz coś graficznego do druku, to trzeba używać CMYK, żeby kolory były takie, jak na ekranie, gdy wszystko już jest gotowe. Przykładowo, jak projektujesz kartony na różne rzeczy, to ważne, żeby kolory wyglądały tak, jak powinny, a tu CMYK jest najlepszym wyborem. Dzięki temu kolory nie zmieniają się za bardzo podczas druku, co często dzieje się, gdy korzysta się z RGB. W branży się rekomenduje, żeby zmieniać projekty z RGB na CMYK przed wysłaniem do druku, żeby uniknąć niespodzianek oraz błędów z kolorami. No i warto pamiętać, że niektóre kolory, które widzisz na ekranie w RGB, mogą nie być możliwe do uzyskania w druku CMYK, więc to kolejny powód, czemu lepiej korzystać z tej przestrzeni w druku.

Pytanie 26

Który rodzaj filtru w Adobe Photoshop umożliwia uzyskanie takiego obrazu jak na rysunku?

A. Skraplanie obrazu.

B. Rozmycie gaussowskie.

C. Stylizacja wiatr.

D. Wyostrzanie obrazu.

Wybór odpowiedzi innych niż 'Rozmycie gaussowskie' pokazuje pewne nieporozumienia w kwestii zastosowań filtrów w programie Adobe Photoshop. Skraplanie obrazu to pojęcie, które nie odnosi się do żadnego z filtrów. W rzeczywistości w Photoshopie nie istnieje filtr o tej nazwie, co może prowadzić do konfuzji. Stylizacja wiatr natomiast generuje efekt, który przypomina ruch powietrza lub dynamicznych linii, co jest zgoła inne od jednolitego rozmycia, które charakteryzuje się miękkością i delikatnością. Wyostrzanie obrazu ma całkowicie inny cel – jego zadaniem jest zwiększenie kontrastu między pikselami, co prowadzi do wydobycia szczegółów i poprawy ostrości, a nie do ich wygładzania. Typowym błędem jest mylenie filtrów, które mają różne funkcje i zastosowania, co może prowadzić do niewłaściwego efekty końcowego w pracach graficznych. Rekomenduje się zatem gruntowne zapoznanie się z funkcjami filtrów w Photoshopie oraz ich wpływem na obrazy, co pomoże w podejmowaniu lepszych decyzji w przyszłych projektach.

Pytanie 27

Oblicz ilość arkuszy A2, które są potrzebne do wydrukowania 800 sztuk akcydensu w formacie A4, zakładając technologiczny naddatek wynoszący 15%.

A. 230 sztuk

B. 220 sztuk

C. 250 sztuk

D. 240 sztuk

W trakcie rozwiązywania tego problemu można natknąć się na różne błędy w obliczeniach. Często pomijamy naddatek technologiczny, co jest naprawdę istotne, bo to on uwzględnia straty związane z błędami czy odrzutami materiału. Jak nie doliczysz tego naddatku, to wyjdzie Ci za mało tych arkuszy i może się okazać, że nie masz wystarczająco, żeby zrealizować zamówienie, a to może być spory problem. Jeszcze częstym błędem jest źle określona ilość arkuszy A4 z jednego A2. Musisz pamiętać, że z A2 robisz 4 A4, to jest mega ważne! Jak nie zrozumiesz tego, możesz wybrać złą odpowiedź i wpadniesz w pułapkę błędnych obliczeń. Zawsze warto dobrze przeanalizować wymiary arkuszy i nie zapominać o naddatku, żeby produkcja szła gładko i żeby nie zaliczać niepotrzebnych strat.

Pytanie 28

W procesie cyfrowego przygotowania do druku zalewki dla wektorowych elementów publikacji ustala się w trakcie

A. przetwarzania bitmap

B. tworzenia pliku postscriptowego

C. naświetlania matrycy drukarskiej

D. przygotowywania tekstów w edytorze

Zarówno naświetlanie formy drukowej, jak i obróbka bitmap, to procesy, które są istotne w kontekście druku, ale nie dotyczą bezpośrednio definiowania zalewki dla wektorowych elementów publikacji. Naświetlanie formy drukowej polega na przenoszeniu obrazu z formatu cyfrowego na formę drukową, co jest kluczowe w procesach takich jak offset. W tym etapie formy są przygotowywane do druku, jednak nie zajmują się one szczegółowym definiowaniem zalewki, która była już ustalona w poprzednich krokach, takich jak przygotowanie pliku PostScript. Obróbka bitmap jest procesem przekształcania i edytowania obrazów rastrowych, a nie wektorowych. Przy obróbce bitmap chodzi o manipulację pikselami, co nie ma związku z wektorowym opisem elementów graficznych. Przygotowanie tekstów w edytorze również nie dotyczy definiowania zalewki, ponieważ edytory tekstu skupiają się na formatujowaniu treści i układzie, a nie na szczegółach związanych z drukiem. Często błędne myślenie prowadzi do zamiany pojęć dotyczących grafiki wektorowej z bitmapową, a także do mylenia kolejności procesów w przygotowaniu do druku.

Pytanie 29

Ile składek potrzebnych jest do złożenia broszury liczącej 32 strony o wymiarach 145 x 206 mm, jeżeli została wydrukowana na arkuszach w formacie SRA3?

A. Wymagana jest 1 składka

B. Wymagana jest 3 składki

C. Wymagana jest 4 składki

D. Wymagana jest 2 składki

Odpowiedź "Z 4 składek" jest prawidłowa, ponieważ broszura o 32 stronach musi być skompletowana na arkuszach papieru w taki sposób, aby każda karta broszury zawierała odpowiednią liczbę stron. Arkusz formatu SRA3 (320 x 450 mm) ma wystarczającą powierzchnię, aby pomieścić więcej niż jedną składkę. W przypadku broszur, standardowa zasada zakłada, że składki są wielokrotności czterech stron, ponieważ każda składka powinna mieć co najmniej dwie strony z przodu i dwie z tyłu. Sześć składek (6 x 4 = 24 strony) nie wystarczyłoby, aby pomieścić 32 strony. Cztery składki (4 x 8 = 32 strony) są zatem odpowiednie, co stanowi typową praktykę w branży poligraficznej, gdzie produkcja broszur odbywa się na arkuszach wielkoformatowych. Wydruk na SRA3 umożliwia optymalne wykorzystanie papieru oraz minimalizację odpadów, co jest zgodne z zasadą efektywności ekonomicznej i środowiskowej druku.

Pytanie 30

Jakie prawa autorskie są brane pod uwagę przy obliczaniu kosztów produkcji wyrobów poligraficznych?

A. Public domain

B. Copyright

C. Copyleft

D. Creative commons

Odpowiedź "Copyright" jest prawidłowa, ponieważ prawa autorskie (copyright) odgrywają kluczową rolę w kalkulacji kosztów wytworzenia produktów poligraficznych. Prawa te chronią oryginalne dzieła twórcze, takie jak teksty, ilustracje czy zdjęcia, co oznacza, że ich wykorzystanie w produktach poligraficznych często wymaga uzyskania odpowiednich licencji. Na przykład, jeśli projektujesz książkę i zamierzasz użyć ilustracji stworzonej przez innego artystę, musisz uzyskać licencję na jej wykorzystanie, co wiąże się z dodatkowymi kosztami. Przemysł poligraficzny powinien przestrzegać zasad fair use oraz respektować prawa artystów, co nie tylko jest zgodne z prawem, ale również wspiera kreatywność i innowacyjność w branży. W praktyce, prawidłowe uwzględnienie kosztów związanych z prawami autorskimi w budżecie projektu pozwala na bardziej dokładne oszacowanie całkowitych wydatków i minimalizuje ryzyko konfliktów prawnych. Warto również zaznaczyć, że w kontekście cyfrowym, wiele platform oferuje zasoby, które mogą być używane na mocy 'creative commons', ale należy zachować ostrożność przy ich wykorzystaniu, aby unikać naruszeń praw autorskich.

Pytanie 31

Jaki typ fontów jest używany w przypadku tworzenia materiałów zarówno do druku offsetowego, jak i do zastosowań internetowych?

A. Type 3

B. OpenType

C. Type 1

D. TrueType

Format OpenType, stworzony przez firmę Microsoft we współpracy z Adobe, jest nowoczesnym standardem fontów, który łączy w sobie cechy dwóch wcześniejszych formatów: TrueType i Type 1. Jego zaletą jest możliwość współpracy z różnorodnymi platformami oraz aplikacjami, co czyni go idealnym wyborem do publikacji zarówno w druku offsetowym, jak i w internecie. OpenType obsługuje zaawansowane funkcje typograficzne, takie jak ligatury, alternatywne znaki czy różne style krojów, co zwiększa jego wszechstronność. Dzięki wspieraniu dużych zestawów znaków (do 65 536) oraz Unicode, OpenType jest szczególnie przydatny w projektach wielojęzycznych. Przykłady zastosowania OpenType obejmują projekty graficzne, gdzie konieczne jest uzyskanie spójności typograficznej zarówno w materiałach drukowanych, jak i cyfrowych, co jest standardem w branży. Warto również zauważyć, że OpenType jest preferowany przez profesjonalnych projektantów typografii, ponieważ jego zastosowanie poprawia jakość druku oraz czytelność na ekranach.

Pytanie 32

Arkusz do druku to dwustronnie zadrukowany arkusz o wymiarach

A. A1 lub B1

B. A4 lub B4

C. A3 lub B3

D. A2 lub B2

Odpowiedzi A4 lub B4, A3 lub B3 oraz A1 lub B1 są nieprawidłowe, ponieważ odnoszą się do formatów, które nie są standardowymi arkuszami drukarskimi używanymi do obustronnego druku w kontekście profesjonalnej poligrafii. Format A4 (210 mm x 297 mm) jest zbyt mały, aby mógł być uznawany za arkusz drukarski, który zazwyczaj odnosi się do większych rozmiarów, które umożliwiają zadruk większej powierzchni. Z kolei A3 (297 mm x 420 mm) i B3 (353 mm x 500 mm) są również mniejsze niż A2 i B2, co ogranicza ich zastosowanie w większych projektach drukarskich. Arkusz A1 (594 mm x 841 mm) z kolei, mimo że jest większy, nie jest szeroko stosowany w kontekście obustronnego druku na dużą skalę. Wydaje się, że mylenie tych formatów wynika z niepełnego zrozumienia znaczenia zastosowania odpowiednich rozmiarów arkuszy w profesjonalnej produkcji. W poligrafii kluczowym jest, aby wybrać format, który najlepiej odpowiada wymogom projektu, a arkusze A2 i B2 dają znacznie większe możliwości w tym zakresie. Prawidłowy dobór formatu arkuszy ma znaczenie nie tylko dla jakości druku, ale także dla efektywności kosztowej całego procesu produkcji.

Pytanie 33

Aby przekształcić fonty na obiekty wektorowe, konieczne jest

A. zamiana na krzywe

B. użycie tekstu zastępczego

C. wstawienie kodu formatowania

D. dopasowanie tekstu do ścieżki

Dopasowanie tekstu do ścieżki, zastosowanie tekstu zastępczego oraz wstawienie kodu formatowania to podejścia, które nie odpowiadają na pytanie o przekształcenie fontów w obiekty graficzne wektorowe. Dopasowanie tekstu do ścieżki jest techniką, która pozwala na umieszczenie tekstu wzdłuż określonej krzywej lub linii, co nadaje grafikę estetyczny wygląd, ale nie zmienia formatu samego tekstu na krzywe. Z drugiej strony, zastosowanie tekstu zastępczego może być użyteczne w sytuacjach, gdy oryginalna czcionka nie jest dostępna, jednak nie rozwiązuje problemu związanego z przenoszeniem plików do innych systemów. W przypadku, gdy plik jest przesyłany do druku, tekst zastępczy nie zapewnia właściwego odwzorowania zamierzonego projektu. Wstawienie kodu formatowania, takie jak HTML czy CSS, jest nieodpowiednie w kontekście przekształcania czcionek do formatu wektorowego, ponieważ te metody dotyczą głównie wyświetlania treści w środowisku cyfrowym, a nie konwersji do krzywych. W praktyce, błędne podejścia mogą prowadzić do nieporozumień i problemów z jakością projektu, zwłaszcza gdy finalny produkt nie oddaje zamierzonego wyglądu, co może być szczególnie istotne w profesjonalnym druku lub prezentacjach graficznych.

Pytanie 34

Jakie zasobniki tonerów w drukarce cyfrowej mogą wymagać uzupełnienia po wydrukowaniu apli o wartości C0 M20 Y0 K80?

A. Purpurowy, żółty

B. Purpurowy, czarny

C. Niebieski, purpurowy

D. Niebieski, żółty

Inne odpowiedzi po prostu nie rozumieją, jak działa zużycie tonerów w druku. Na przykład, jeśli ktoś myśli, że niebieski lub żółty toner mają znaczenie, to się myli. C0 mówi, że niebieskiego toneru nie ma w użyciu, więc nie ma sensu myśleć o jego uzupełnieniu. A pisanie, że żółty toner mógłby być potrzebny, to też błąd, bo Y0 pokazuje, że nie ma jego zużycia. Takie podejście do analizy może prowadzić do marnowania zasobów. W druku cyfrowym, rozumienie proporcji kolorów jest super ważne, żeby nie wydawać niepotrzebnie kasy i nie mieć przerw w pracy. Dlatego trzeba naprawdę zwracać uwagę na te dane o zużyciu tonerów, żeby podejmować dobre decyzje.

Pytanie 35

Do obróbki zdjęć i tworzenia kompozycji graficzno-tekstowych należy zastosować program

A. Puzzle Flow

B. Audacity

C. Adobe Photoshop

D. Adobe AfterEffects

Adobe Photoshop to od lat absolutny standard, jeśli chodzi o profesjonalną obróbkę zdjęć i tworzenie kompozycji graficzno-tekstowych. Moim zdaniem nie ma drugiego tak wszechstronnego narzędzia, które pozwalałoby z taką precyzją edytować zdjęcia, stosować maski, warstwy czy filtry. W branży graficznej każda poważna drukarnia, agencja reklamowa czy studio DTP korzysta właśnie z Photoshopa. Największą zaletą jest ogromna ilość narzędzi i możliwość pracy w wysokiej rozdzielczości – czy to do projektów cyfrowych, czy na potrzeby druku. Można tu zrobić praktycznie wszystko: od korekcji kolorów przez usuwanie niechcianych obiektów, aż po zaawansowane montaże i typografię. Co ciekawe, Photoshop świetnie nadaje się też do przygotowywania materiałów do internetu, bo pozwala eksportować obrazy w różnych formatach i rozdzielczościach. Wielu początkujących czasem czuje się przytłoczonych ilością funkcji, ale jak już się człowiek wdroży, to praca idzie naprawdę sprawnie. To nie tylko mój osobisty wybór – większość grafików, z którymi mam kontakt, też nie wyobraża sobie codziennej pracy bez tego programu. Warto jeszcze dodać, że Photoshop umożliwia korzystanie z zaawansowanych pluginów, co jeszcze bardziej rozszerza jego możliwości. Jeśli naprawdę zależy Ci na jakości i profesjonalnym efekcie, to Photoshop jest zdecydowanie najlepszym wyborem do obróbki zdjęć i tworzenia kompozycji graficzno-tekstowych.

Pytanie 36

Jaki typ formatu zapisu pozwala na uzyskanie największej wierności odwzorowania zdjęcia podczas fotografowania?

A. RAW

B. JPG

C. PXR

D. PPM

Format JPG jest jednym z najpopularniejszych formatów zdjęć, jednak jego główną wadą jest kompresja stratna, co oznacza, że część informacji o obrazie jest tracona podczas zapisu. To prowadzi do obniżenia jakości zdjęć, zwłaszcza w obszarach o dużym kontraście, gdzie mogą pojawić się artefakty. Z kolei PPM to format bitmapowy, który również nie jest najlepszym wyborem w kontekście zachowania wierności obrazu, ponieważ zajmuje znacznie więcej miejsca i jest rzadziej używany w praktyce. PXR jest natomiast formatem stosowanym w niektórych aplikacjach i nie jest powszechnie uznawany za standard w fotografii. Użycie tych formatów w profesjonalnej fotografii może prowadzić do utraty cennych detali i możliwości edycyjnych, co jest istotne w kontekście wysokiej jakości obrazów. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że popularność danego formatu jest równoznaczna z jego jakością. W rzeczywistości, fotografowie wybierający JPG czy inne skompresowane formaty mogą napotkać trudności przy późniejszej obróbce zdjęć, co z kolei wpływa na końcowy efekt ich pracy. Dlatego wybór formatu zapisu ma kluczowe znaczenie dla uzyskania optymalnej jakości obrazów.

Pytanie 37

Drewniana konstrukcja nazywana blejtramem jest używana do prezentacji wydruków takich jak

A. zdjęcia w albumach

B. obrazy na płótnie

C. etykiety samoprzylepne

D. kartonowe opakowania

Drewniany stelaż zwany blejtramem jest specjalnie zaprojektowanym nośnikiem, którego głównym celem jest podtrzymywanie obrazów na płótnie. Obrazy te, malowane farbami olejnymi lub akrylowymi, wymagają sztywnego i stabilnego podkładu, który pozwala na prawidłowe naciągnięcie powierzchni malarskiej oraz zabezpieczenie jej przed deformacjami. Blejtram składa się z dwóch poziomych i dwóch pionowych listew, które są połączone w narożach, co zapewnia stabilność konstrukcji. W praktyce, blejtram jest wykorzystywany przez artystów do tworzenia zarówno małych, jak i dużych dzieł sztuki. Warto również zauważyć, że standardy branżowe zalecają stosowanie wysokiej jakości drewna, aby uniknąć problemów związanych z kurczeniem się czy pękaniem materiału, co mogłoby wpłynąć na trwałość i estetykę obrazu. Ponadto, naciąganie płótna na blejtramie jest praktyką stosowaną w galeriach sztuki oraz podczas wystaw, co podkreśla jego znaczenie w profesjonalnym świecie sztuki.

Pytanie 38

Wykonanie składu publikacji będzie trwało 3 dni robocze (8 godzin dziennie). Oblicz koszt wykonania składu, jeżeli godzina pracy operatora kosztuje 40 zł.

A. 640 zł

B. 960 zł

C. 800 zł

D. 1280 zł

Obliczenie kosztu wykonania składu publikacji w tym przypadku jest dość prostym, ale bardzo praktycznym przykładem wykorzystania podstawowych zasad kalkulacji w branży poligraficznej i wydawniczej. Skoro skład będzie trwał 3 dni robocze, a każdy z nich to 8 godzin, otrzymujemy 3 × 8 = 24 godziny pracy operatora. Przy stawce godzinowej 40 zł, koszt całkowity to 24 × 40 zł, czyli dokładnie 960 zł. Takie podejście do wyceny pracy jest standardem – najpierw ustalasz liczbę godzin, potem mnożysz przez koszt jednej godziny. W praktyce dużych wydawnictw do kalkulacji dochodzą jeszcze takie elementy jak narzuty na koszty pośrednie czy ewentualne koszty dodatkowe (np. korekty, konsultacje), ale podstawa zawsze jest taka sama. Moim zdaniem, umiejętność szybkiego i poprawnego przeliczania takich rzeczy przydaje się nie tylko w pracy zawodowej, ale nawet przy wycenie drobnych zleceń na freelansie czy w małych studiach graficznych – po prostu wiesz, ile kosztuje Twój czas i możesz lepiej negocjować warunki. Dobrą praktyką jest też zawsze zaokrąglanie liczby godzin w górę, jeśli występują niepełne godziny pracy, bo w branży czas to pieniądz – dosłownie. Takie kalkulacje są podstawą planowania budżetu projektu, a także jednym z kluczowych elementów profesjonalizacji usług poligraficznych. Warto o tym myśleć już na etapie wyceny, żeby potem nie być stratnym.

Pytanie 39

Na rysunku przedstawiono operację definiowania

A. stylów akapitowych.

B. układu strony dokumentu.

C. ustawień akapitu na stronie.

D. stylów znakowych.

Wybór odpowiedzi 'układu strony dokumentu' jest poprawny, ponieważ w przedstawionym oknie dialogowym znajdują się opcje bezpośrednio związane z układem strony, takie jak rozmiar strony, orientacja oraz marginesy. Te elementy są kluczowe dla prawidłowego formatowania dokumentów, niezależnie od tego, czy pracujemy nad raportem, prezentacją, czy innym rodzajem materiału. Dobrze zdefiniowany układ strony wpływa na estetykę i czytelność dokumentu, co jest zgodne z zasadami dobrych praktyk w edytorach tekstu. Jako przykład, podczas przygotowywania dokumentu do druku, należy zwrócić uwagę na marginesy, które powinny być odpowiednio ustawione, aby uniknąć obcinania treści. Dodatkowo, znajomość opcji układu strony pozwala na łatwe dostosowanie dokumentu do różnych formatów, takich jak A4 czy Letter, co jest istotne w kontekście publikacji i przetwarzania dokumentów w różnych krajach.

Pytanie 40

Jaką masę netto papieru o wymiarach 700 mm x 1000 mm i gramaturze 100 g/m² potrzebujesz do wykonania 2 000 plakatów w formacie B2?

A. 35 kg

B. 50 kg

C. 70 kg

D. 60 kg

Wybór błędnej odpowiedzi często wynika z niepełnego zrozumienia podstawowych koncepcji związanych z obliczaniem zapotrzebowania na materiały w procesie druku. Na przykład, odpowiedzi sugerujące 50 kg, 35 kg lub 60 kg nie uwzględniają prawidłowej powierzchni zajmowanej przez plakaty. W przypadku plakatu B2, jego wymiary to 500 mm x 700 mm, co prowadzi do powierzchni 0,35 m² na sztukę. Dla 2000 plakatów, całkowita powierzchnia wynosi 700 m², co jest kluczowym krokiem w obliczeniach. Gramatura papieru, wynosząca 100 g/m², bezpośrednio wpływa na masę papieru, którą obliczamy mnożąc powierzchnię przez gramaturę. Często popełnianym błędem jest założenie, że wystarczy zmniejszyć liczbę plakatów, aby zredukować zapotrzebowanie na papier, co prowadzi do nieprawidłowych wyników. Również nieprawidłowe przeliczenia jednostek, na przykład nieprzekształcanie gramów na kilogramy, mogą skutkować znacznymi różnicami w wynikach. Rozumienie tych podstawowych zasad jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania projektami poligraficznymi oraz optymalizacji kosztów produkcji, co jest istotne w branży, w której precyzja ma kluczowe znaczenie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej