Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik farmaceutyczny
Kwalifikacja: MED.09 - Sporządzanie i wytwarzanie produktów leczniczych oraz prowadzenie obrotu produktami leczniczymi, wyrobami medycznymi, suplementami diety i środkami spożywczymi specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz innymi produktami dopuszczonymi do obrotu w aptece
Data rozpoczęcia: 18 grudnia 2025 01:39
Data zakończenia: 18 grudnia 2025 01:48

Egzamin zdany!

Wynik: 38/40 punktów (95,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Wskaż roślinny surowiec, który wpływa na obniżenie poziomu cholesterolu we krwi?

A. Rheum palmatum

B. Cynara scolymus

C. Salvia officinalis

D. Achillea millefoiium

Cynara scolymus, znana jako karczoch, jest surowcem roślinnym, który wykazuje korzystny wpływ na poziom cholesterolu we krwi. Działa poprzez stymulację wydzielania żółci, co sprzyja metabolizmowi tłuszczów i obniżeniu poziomu cholesterolu LDL. Ekstrakty z karczocha są wykorzystywane jako suplementy diety, a ich działanie zostało potwierdzone licznymi badaniami klinicznymi. W praktyce, stosowanie preparatów z Cynara scolymus może być zalecane osobom z podwyższonym poziomem cholesterolu, zwłaszcza w połączeniu z zrównoważoną dietą i aktywnością fizyczną. Warto także wspomnieć, że karczoch jest źródłem błonnika, co dodatkowo wspiera zdrowie serca i układ pokarmowy. Przykładem zastosowania może być włączenie ekstraktu z karczocha do codziennej suplementacji, a także jego obecność w preparatach wspierających odchudzanie oraz zdrowe funkcjonowanie wątroby. Ponadto, ważne jest, aby wybierać produkty o sprawdzonej jakości, zgodne z normami GMP (Good Manufacturing Practices).

Pytanie 2

Aminoglikozydowe antybiotyki, takie jak: streptomycyna, gentamycyna, wywołują

A. ból w rejonie klatki piersiowej

B. uszkodzenie mięśni gładkich

C. otoksyczność i nefrotoksyczność

D. utrata wzroku

Antybiotyki aminoglikozydowe, takie jak streptomycyna i gentamycyna, są znane ze swojej skuteczności w leczeniu zakażeń wywołanych przez bakterie Gram-ujemne. Jednym z najważniejszych działań niepożądanych tych leków jest ototoksyczność, która może prowadzić do uszkodzenia słuchu oraz równowagi, i nefrotoksyczność, objawiająca się uszkodzeniem nerek. Z tego powodu, podczas stosowania aminoglikozydów, należy regularnie monitorować funkcje nerek oraz słuch pacjenta. Dobrym standardem praktycznym jest wykonywanie badań słuchu przed rozpoczęciem terapii oraz w trakcie jej trwania, szczególnie u pacjentów z chorobami nerek lub przyjmujących inne leki nefrotoksyczne. Należy również unikać stosowania aminoglikozydów przez dłuższy czas oraz w wysokich dawkach bez szczególnego nadzoru medycznego. Użycie aminoglikozydów powinno być ściśle zasadne i zgodne z aktualnymi wytycznymi leczenia, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia tych poważnych działań niepożądanych.

Pytanie 3

Którego leku lekarz może wpisać na jednej recepcie wyłącznie jedną nazwę preparatu, a także musi określić słownie całkowitą ilość substancji psychotropowej oraz wskazać sposób dawkowania?

A. Zopiclonum (np. Imovane)

B. Acidum valproicum (np. Convulex)

C. Tclmisartanum (np. Polsart)

D. Nimesulidum (np. Nimesil)

Zopiclonum, znany na rynku jako Imovane, jest lekiem psychotropowym klasy nasennych, który wymaga szczególnego traktowania w kontekście przepisywania. Zgodnie z obowiązującymi przepisami, lekarz musi na recepcie wypisać jedynie jedną nazwę preparatu oraz dokładnie określić ilość substancji psychotropowej słownie, co jest istotne dla zapewnienia bezpieczeństwa pacjenta. Zopiclonum jest stosowane w leczeniu bezsenności, a jego dawkowanie powinno być ściśle przestrzegane, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia działań niepożądanych oraz uzależnienia. W praktyce, lekarz powinien także uwzględnić indywidualne potrzeby pacjenta oraz potencjalne interakcje z innymi lekami. Takie podejście jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi farmakoterapii i zapewnia właściwe wykorzystanie substancji psychotropowych. Dobrą praktyką jest również prowadzenie dokumentacji dotyczącej wydawania takich leków, aby umożliwić monitorowanie ich stosowania i ewentualnych efektów ubocznych, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa pacjentów.

Pytanie 4

Jaki rodzaj niezgodności chemicznej może wystąpić podczas przygotowywania leku według podanej receptury?

Rp.
Salis Erlenmeyeri         16,0
Phenobarbitali natrici     2,5
Aquae purificatae     ad 200,0
M.f.sol.
D.S. 2 x dziennie łyżeczkę

A. wytrącanie słabych zasad.

B. reakcja podwójnej wymiany.

C. tworzenie kompleksów.

D. wytrącanie słabych kwasów.

Wytrącanie słabych kwasów jest typem niezgodności chemicznej, która może wystąpić w przypadku sporządzania leku na podstawie analizowanej recepty. W omawianym przypadku mamy do czynienia z kwasem fenobarbitalowym, który jest słabym kwasem. Jego obecność w połączeniu z silniejszą zasadą, taką jak salicylan sodu, prowadzi do wytrącania się fenobarbitalu, co może destabilizować formulację leku. W praktyce, wytrącanie słabych kwasów jest istotnym zjawiskiem, które trzeba brać pod uwagę podczas sporządzania rozmaitych preparatów farmaceutycznych. Dobrą praktyką jest przeprowadzanie testów stabilności formuły w różnych warunkach pH oraz w obecności potencjalnych interakcji z innymi składnikami. Ponadto, znajomość właściwości chemicznych substancji czynnych i ich współdziałania w roztworach to kluczowy element w farmacji, który pozwala na unikanie niepożądanych reakcji i zapewnienie bezpieczeństwa pacjentów. Właściwe zrozumienie i przewidywanie takich niezgodności chemicznych przyczyni się do lepszego projektowania i produkcji leków.

Pytanie 5

W nazwach mieszanek insulin, takich jak Humalog Mix 25 czy Novomix 30 Penfill, liczby odnoszą się do

A. maksymalnej liczby dni, w których preparat można przechowywać poza lodówką

B. procentowego udziału insuliny o szybkim działaniu

C. czasu, który upływa do momentu, gdy preparat zaczyna działać

D. dawki leku podanej w jednostkach międzynarodowych

Odpowiedź "procentowy udział insuliny szybko działającej" jest prawidłowa, ponieważ w nazwach mieszanek insulinowych, takich jak Humalog Mix 25 czy Novomix 30 Penfill, liczby wskazują na proporcje insuliny szybko działającej i insuliny długo działającej. Na przykład, Humalog Mix 25 oznacza, że mieszanka zawiera 25% insuliny szybko działającej oraz 75% insuliny długo działającej. To zrozumienie jest kluczowe dla pacjentów oraz specjalistów zajmujących się terapią insulinową, ponieważ różne proporcje mogą wpływać na profil działania leku. Umiejętność dobrego doboru mieszanki insuliny jest niezwykle istotna w zarządzaniu cukrzycą, pozwala na lepsze dostosowanie leczenia do indywidualnych potrzeb pacjenta. Przykładowo, pacjenci z tendencją do hipoglikemii mogą wymagać innej proporcji insuliny, aby skuteczniej kontrolować poziom glukozy we krwi.

Pytanie 6

Roztwór olejowy przeznaczony do iniekcji powinien być podawany

A. dordzeniowo

B. domięśniowo

C. donaczyniowo

D. dosercowo

Prawidłowa odpowiedź to podanie płynu do wstrzykiwań w postaci roztworu olejowego domięśniowo. Roztwory olejowe są często stosowane w terapii, ponieważ pozwalają na stopniowe uwalnianie substancji czynnej do organizmu. Ta droga podania charakteryzuje się lepszą biodostępnością oraz spowolnionym wchłanianiem, co jest istotne w przypadku leków, które wymagają dłuższego działania. Domięśniowe wstrzyknięcie zapewnia również większą powierzchnię absorpcyjną oraz umożliwia wprowadzenie większej objętości płynu, co bywa korzystne w przypadku niektórych terapii. Przykładem mogą być leki hormonalne, takie jak testosteron czy progesteron, które często są podawane w formie olejowych roztworów właśnie tą drogą. Ponadto, standardy medyczne, takie jak wytyczne Światowej Organizacji Zdrowia, podkreślają znaczenie prawidłowego podania leków w celu minimalizacji działań niepożądanych oraz maksymalizacji ich skuteczności.

Pytanie 7

Jak działa aldakton (Verospiron, Spironolakton)?

A. Pełni rolę antagonisty trójjodotyroniny - zmniejsza tempo przemiany materii

B. Działa jako antagonista testosteronu - ogranicza jego działanie anaboliczne

C. Działa jako antagonista aldosteronu - ma działanie moczopędne

D. Jest antagonistą kortykosteronu - blokuje jego działanie przeciwzapalne

Spironolakton, znany jako aldakton, działa jako antagonistą aldosteronu, hormonu steroidowego wydzielanego przez korę nadnerczy. Aldosteron odgrywa kluczową rolę w regulacji równowagi elektrolitowej, zwiększając wchłanianie sodu i wydalanie potasu w nerkach. Działanie spironolaktonu polega na blokowaniu receptora aldosteronowego, co prowadzi do zwiększonego wydalania sodu i wody, a tym samym do działania moczopędnego. Jest to szczególnie istotne w terapii nadciśnienia tętniczego oraz w leczeniu obrzęków związanych z niewydolnością serca czy marskością wątroby. Jako środek moczopędny, spironolakton jest często stosowany w połączeniu z innymi lekami, co podnosi skuteczność leczenia. Warto także zauważyć, że spironolakton ma działanie oszczędzające potas, co jest korzystne w przypadku pacjentów z ryzykiem hipokaliemii. Dobre praktyki kliniczne zalecają monitorowanie poziomu elektrolitów oraz funkcji nerek podczas stosowania tego leku, aby uniknąć ewentualnych powikłań.

Pytanie 8

Do kategorii statyn - leków blokujących produkcję cholesterolu w wątrobie zaliczają się

A. Lipo-Merz i Grofibrat

B. Zocor i Mevacor

C. Gevilon i Lipostat

D. Cardilan i Ouestran

Zocor (symwastatyna) i Mevacor (lowastatyna) to leki z grupy statyn, które hamują syntezę cholesterolu w wątrobie, co prowadzi do obniżenia poziomu cholesterolu LDL i całkowitego cholesterolu we krwi. Działanie tych leków opiera się na blokowaniu enzymu HMG-CoA reduktazy, kluczowego w biosyntezie cholesterolu. Ich stosowanie jest szczególnie zalecane u pacjentów z hipercholesterolemią oraz w profilaktyce chorób sercowo-naczyniowych. Wytyczne European Society of Cardiology oraz American Heart Association zalecają wprowadzenie statyn jako podstawowego leczenia w przypadku wysokiego ryzyka wystąpienia chorób serca. Przykładowo, u pacjentów z miażdżycą, statyny są stosowane w celu redukcji ryzyka incydentów sercowo-naczyniowych, takich jak zawał serca czy udar mózgu. Dodatkowo, badania kliniczne wykazały, że długoterminowe stosowanie Zocoru i Mevacoru może prowadzić do poprawy rokowania u pacjentów z chorobami układu krążenia poprzez stabilizację blaszek miażdżycowych oraz zmniejszenie stanu zapalnego. Zastosowanie tych leków w praktyce medycznej opiera się na ich udowodnionej skuteczności oraz dobrym profilu bezpieczeństwa.

Pytanie 9

W rubryce dotyczącej uprawnień pacjenta legitymującego się książeczką inwalidy wojennego na recepcie powinien być wpisany symbol

A. IW

B. IB

C. ZK

D. WP

W przypadku pacjentów legitymujących się książeczką inwalidy wojennego, na recepcie powinien być wpisany symbol IB, który odnosi się do statutu osoby niepełnosprawnej związanej z działalnością na rzecz Polski w czasie wojny. Symbol ten jest zgodny z regulacjami prawnymi, które określają sposób dokumentowania uprawnień pacjentów do korzystania z różnych form pomocy zdrowotnej. Użycie symbolu IB na recepcie ma kluczowe znaczenie, ponieważ umożliwia identyfikację pacjenta jako osoby uprawnionej do szczególnych świadczeń zdrowotnych. Przykładowo, pacjent z symbolem IB może być uprawniony do zniżek na leki oraz do korzystania z preferencyjnych warunków leczenia, co podkreśla znaczenie poprawnego oznaczenia na recepcie. W kontekście ochrony zdrowia i wsparcia osób niepełnosprawnych, stosowanie właściwych symboli jest częścią dobrych praktyk w dokumentacji medycznej oraz administracji ochrony zdrowia, a także przyczynia się do efektywności systemu opieki zdrowotnej.

Pytanie 10

Preparat Brilique (tikagrelor), stosowany razem z kwasem salicylowym (ASA), ma na celu zapobieganie

A. złamaniom osteoporotycznym

B. atakom kolki nerkowej

C. poważnej niewydolności nerek

D. zdarzeniom sercowo-naczyniowym

Brilique (tikagrelor) jest lekiem z grupy inhibitorów agregacji płytek krwi, a jego połączenie z kwasem acetylosalicylowym (ASA) jest stosowane w profilaktyce zdarzeń sercowo-naczyniowych, takich jak zawał serca czy udar mózgu. Działanie tikagreloru polega na blokowaniu receptorów P2Y12 na powierzchni płytek krwi, co hamuje ich aktywację i agregację, stanowiąc ważny aspekt terapii w chorobach układu krążenia. W praktyce klinicznej, stosowanie tego skojarzenia jest szczególnie zalecane u pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym czy po wszczepieniu stentu. Zgodnie z wytycznymi Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego, odpowiednia terapia przeciwpłytkowa jest kluczowa w zmniejszaniu ryzyka ponownych zdarzeń kardiologicznych, co potwierdzają liczne badania kliniczne. Takie podejście do leczenia ma na celu poprawę jakości życia pacjentów oraz zwiększenie ich przeżywalności, co jest zgodne z najlepszymi praktykami medycznymi.

Pytanie 11

Co oznacza łaciński skrót "ad us.int."?

A. do użycia wewnętrznego

B. do użycia zewnętrznego

C. podziel na równe części

D. uzupełnij do wymaganej ilości

Skrót łaciński 'ad us.int.' oznacza 'do użytku wewnętrznego', co jest kluczowym określeniem w kontekście dokumentacji medycznej oraz farmaceutycznej. Termin ten wskazuje, że dany produkt lub materiał jest przeznaczony do użycia w obrębie jednostki, instytucji czy placówki medycznej, a nie do dystrybucji zewnętrznej. Przykładowo, leki oznaczone tym skrótem są stosowane wyłącznie w danej placówce, co pozwala na lepsze monitorowanie ich stosowania, a także minimalizuje ryzyko nadużyć czy błędów w terapii. Ponadto, posługiwanie się takimi skrótami jest zgodne z dobrymi praktykami w dokumentacji, co zapewnia przejrzystość i bezpieczeństwo w obiegu informacji. Wiedza na temat znaczenia skrótów i terminologii jest niezbędna dla profesjonalistów w dziedzinie medycyny i farmacji, aby umiejętnie poruszać się w złożonym systemie regulacyjnym i zapewniać pacjentom wysoką jakość usług zdrowotnych.

Pytanie 12

Jak nazywa się łacińska nazwa Pix liquida Pini?

A. syropu sosnowego złożonego

B. mydła potasowego

C. ichtamolu

D. dziegciu sosnowego

Pix liquida Pini, znana również jako dziegieć sosnowy, to produkt uzyskiwany z destylacji drewna sosnowego. Dziegć sosnowy jest szeroko stosowany w medycynie naturalnej oraz w dermatologii, głównie ze względu na swoje właściwości przeciwzapalne, antyseptyczne oraz łagodzące. Jego zastosowanie obejmuje leczenie problemów skórnych takich jak łuszczyca, egzema czy trądzik. Ponadto, dziegieć sosnowy jest używany w kosmetykach i produktach pielęgnacyjnych, ponieważ pomaga w regeneracji skóry oraz w redukcji objawów podrażnienia. Zgodnie z dobrą praktyką, w przypadku stosowania dziegciu sosnowego w terapii, zaleca się konsultację z lekarzem, aby dostosować dawkowanie i formę aplikacji do indywidualnych potrzeb pacjenta. Dziegieć sosnowy ma również zastosowanie w przemyśle, np. w produkcji farb i lakierów, gdzie wykorzystuje się jego właściwości konserwujące.

Pytanie 13

Oblicz procentowy udział substancji czynnej w próbce roślinnej, gdy w odważce 0,5000 g wykryto 2,5 mg tej substancji.

A. 0,50%

B. 0,25%

C. 0,05%

D. 0,15%

Aby obliczyć procentową zawartość substancji czynnej w materiale roślinnym, należy zastosować wzór na procenty, który definiuje, że procent to stosunek części do całości pomnożony przez 100. W tym przypadku, mamy 2,5 mg substancji czynnej w 0,5000 g materiału roślinnego. Najpierw przekształcamy masę materiału z gramów na miligramy, co daje nam 500 mg. Następnie obliczamy procentową zawartość: (2,5 mg / 500 mg) * 100 = 0,50%. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe w analizie jakości surowców roślinnych, zwłaszcza w farmacji i przy produkcji suplementów diety, gdzie precyzyjne dawkowanie substancji czynnej ma kluczowe znaczenie dla skuteczności i bezpieczeństwa. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy można zauważyć w kontrolach jakości surowców, które są nieodłącznym elementem procesów produkcyjnych, zgodnych z normami GMP (Good Manufacturing Practice). Właściwe obliczenia pozwalają na zapewnienie, że końcowy produkt będzie zawierał odpowiednie stężenie substancji czynnych, co jest niezbędne dla zdrowia i bezpieczeństwa konsumentów.

Pytanie 14

Która substancja aktywna wchodzi w skład maści Detreomycyna 1%?

A. Nystatinum

B. Erythromycinum

C. Neomycinum

D. Chloramphenicolum

Chloramfenikol, czyli chloramfenikolum, to substancja, która ma naprawdę sporo zastosowań w walce z infekcjami bakteryjnymi. Działa tak, że blokuje syntezę białek w komórkach bakterii, przez co te umierają. Maść Detreomycyna 1% jest głównie stosowana w dermatologii, np. w leczeniu różnych zakażeń skórnych, jak ropnie czy zapalenie mieszków włosowych. Fajnie, że chloramfenikol ma szerokie spektrum działania – działa zarówno na bakterie Gram-dodatnie, jak i Gram-ujemne, a nawet na niektóre mykoplazmy. Jednak w praktyce klinicznej trzeba być ostrożnym z jego stosowaniem, bo może prowadzić do działań ubocznych, jak supresja szpiku kostnego. Ale w odpowiednich sytuacjach i pod kontrolą lekarza, naprawdę potrafi zdziałać cuda. Pamiętaj, że według wytycznych dotyczących antybiotyków, najlepiej unikać jego nadużywania, zwłaszcza w profilaktyce – to jest zgodne z zasadami racjonalnej farmakoterapii.

Pytanie 15

W preparatach stosowanych drogą inhalacyjną w terapii astmy oskrzelowej wykorzystuje się:

A. Naphazolinum

B. Salbutamolum

C. Aminophylinum

D. Theophylinum

Salbutamolum, będący selektywnym agonistą receptora beta-2 adrenergicznego, jest szeroko stosowany w leczeniu astmy oskrzelowej ze względu na swoje działanie rozszerzające oskrzela. Działa poprzez relaksację mięśni gładkich dróg oddechowych, co prowadzi do poprawy przepływu powietrza i zmniejszenia duszności. Preparaty zawierające salbutamol są dostępne w formie inhalatorów, co pozwala na szybką i bezpośrednią interwencję w przypadku wystąpienia objawów astmy. Przykładem może być stosowanie salbutamolu w formie inhalatora ciśnieniowego, który pacjent może używać w trakcie ataku astmy, co jest zgodne z wytycznymi Global Initiative for Asthma (GINA). Oprócz tego, salbutamol może być stosowany w leczeniu przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP), co podkreśla jego wszechstronność i znaczenie w terapii chorób układu oddechowego. Warto również zaznaczyć, że ze względu na swój mechanizm działania, salbutamol wykazuje szybkie działanie, co jest kluczowe w sytuacjach nagłych.

Pytanie 16

W powietrznym sterylizatorze czynnikiem eliminującym drobnoustroje jest

A. suche, gorące powietrze

B. wilgotne, gorące powietrze

C. para wodna pod normalnym ciśnieniem

D. para wodna pod zwiększonym ciśnieniem

Odpowiedź 'suche, gorące powietrze' jest jak najbardziej na miejscu. W sterylizatorach powietrznych działa to głównie na zasadzie konwekcji i kondukcji cieplnej. To znaczy, że wysoka temperatura powoduje denaturację mikroorganizmów, co w praktyce eliminuje je z powierzchni materiałów. Zazwyczaj proces ten zachodzi w temperaturze między 160 a 180 stopni Celsjusza przez określony czas, a wszystko to musi być zgodne z normami, takimi jak PN-EN 556-1. Z mojego doświadczenia wiem, że ta metoda jest używana w laboratoriach i w przemyśle medycznym, gdzie musimy bardzo uważać na eliminację patogenów. Co ciekawe, nie potrzebujemy tu dodatkowej wody, więc jest świetna do sterylizacji narzędzi, które mogłyby się uszkodzić pod wpływem wilgoci, na przykład narzędzi chirurgicznych czy niektórych tworzyw sztucznych. Dodatkowo, sucha sterylizacja jest skuteczna nie tylko w usuwaniu bakterii, ale też wirusów i grzybów, co sprawia, że jest naprawdę wszechstronna w zapewnieniu bezpieczeństwa mikrobiologicznego.

Pytanie 17

Który z podanych preparatów zalicza się do klasy antybiotyków makrolidowych?

A. Clarithromycinum

B. Clotrimazolum

C. Cefuroximum

D. Chloramphenicolum

Clarithromycinum to taki lek, który należy do makrolidów i jest bardzo przydatny przy różnych infekcjach bakteryjnych. Używa się go m.in. w przypadku zapalenia płuc czy jakichś zakażeń dróg oddechowych i skóry. Jak to działa? Makrolidy blokują syntezę białek w bakteriach, co sprawia, że one nie mogą przeżyć. Clarithromycinum ma naprawdę szeroki zasięg, działa np. na Streptococcus pneumoniae i Haemophilus influenzae. W praktyce często przepisuje się go, gdy ktoś ma uczulenie na penicyliny albo gdy bakterie są odporne na inne leki. Pamiętaj, żeby zawsze trzymać się dawkowania i czasu leczenia, żeby zmniejszyć ryzyko, że bakterie staną się oporne. Lekarze zazwyczaj robią też testy, żeby zobaczyć, czy dany patogen reaguje na clarithromycinum, co jest zgodne z tym, co się teraz robi w praktyce antybiotykowej.

Pytanie 18

W terapii astmy oskrzelowej wykorzystuje się następujące leki z grupy glikokortykosteroidów w postaci inhalacyjnych aerozoli:

A. Beclocort i Budesonid

B. Hydrocortisonum oraz Cortisonum

C. Encorton oraz Encortolon

D. Depo - Medrol oraz Solu - Medrol

Beclocort (beclometazon) i Budesonid to leki z grupy glikokortykosteroidów, które są powszechnie stosowane w terapii astmy oskrzelowej w postaci wziewnej. Działają one przeciwzapalnie, co jest kluczowe w kontrolowaniu objawów astmy, takich jak duszność, świszczący oddech i kaszel. Stosowanie glikokortykosteroidów w formie aerosolowej pozwala na bezpośrednie dotarcie leku do dróg oddechowych, minimalizując jednocześnie ryzyko działań niepożądanych związanych z ogólnoustrojowym stosowaniem tych leków. W praktyce klinicznej, Beclocort jest często stosowany w codziennej terapii pacjentów z astmą, ponieważ pozwala na długotrwałe kontrolowanie stanu zapalnego w oskrzelach. Budesonid z kolei, ze względu na swoje właściwości, jest często wybierany w bardziej złożonych schematach terapeutycznych, w tym w terapii skojarzonej z innymi lekami. Zastosowanie tych leków jest zgodne z wytycznymi Międzynarodowej Inicjatywy Astma i Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc (GOLD) oraz standardami organizacji takich jak Global Initiative for Asthma (GINA). Regularne stosowanie glikokortykosteroidów wziewnych umożliwia pacjentom osiągnięcie lepszej kontroli choroby oraz zmniejszenie liczby zaostrzeń.

Pytanie 19

Jak długo maksymalnie od chwili złożenia recepty w aptece powinno zostać przygotowane lekarstwo, jeśli na recepcie widnieje notatka "cito"?

A. Do 6 godzin

B. Do 3 godzin

C. Do 1 godziny

D. Do 4 godzin

Adnotacja 'cito' na recepcie oznacza, że lek powinien być przygotowany w trybie przyspieszonym, co w praktyce oznacza maksymalny czas 4 godzin od momentu złożenia recepty w aptece. Zgodnie z wytycznymi i standardami zawodowymi, farmaceuci są zobowiązani do przestrzegania tego terminu, aby zapewnić pacjentowi potrzebną terapię w możliwie najkrótszym czasie. Przykładowo, w przypadku pacjentów z nagłymi schorzeniami wymagającymi szybkiego działania leku, takich jak astma czy reakcje alergiczne, kluczowe jest, aby preparat był dostępny jak najszybciej. Z tego względu, pierwszeństwo w realizacji recept z adnotacją 'cito' jest nie tylko praktyką, ale także odpowiedzialnością farmaceuty, który powinien monitorować czas realizacji i współpracować z personelem aptecznym w celu przyspieszenia procesu. Prawidłowe zarządzanie czasem w aptece jest więc niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa i zdrowia pacjentów.

Pytanie 20

Ile razy należy nacisnąć pompkę dozującą, aby zażyć doustnie 62,5 mg chlorowodorku tramadolu?

Tramal, 100 mg/ml, krople doustne z pompką dozującą, roztwór
Substancją czynną leku jest tramadolu chlorowodorek.
1 ml leku zawiera 100 mg tramadolu chlorowodorku.
Jedno naciśnięcie pompki dozującej uwalnia roztwór do stosowania doustnego zawierający 12,5 mg tramadolu chlorowodorku.

A. 3

B. 4

C. 5

D. 2

Więc, poprawna odpowiedź to 5 naciśnięć tej pompki dozującej, bo przy jednym naciśnięciu uwalnia się 12,5 mg tramadolu chlorowodorku. Jak to policzyć? Po prostu bierzemy wymaganą dawkę, czyli 62,5 mg i dzielimy przez to, co uzyskujemy z jednego naciśnięcia. Czyli 62,5 mg podzielić przez 12,5 mg na naciśnięcie daje nam 5. W praktyce, ogarnięcie takich obliczeń jest mega ważne w farmakoterapii, bo można uniknąć zarówno za małej dawki, jak i przedawkowania. Na przykład w przypadku tramadolu, dokładne dawkowanie jest super istotne, bo można mieć problemy z ubocznymi skutkami czy uzależnieniem. Z tego co wiem, zawsze warto trzymać się zaleceń dotyczących dawkowania i na bieżąco obserwować pacjentów, żeby sprawdzić, jak leki działają. Dobre praktyki obejmują też edukację pacjentów o tym, jak stosować leki, co jeżeli się robi, podnosi bezpieczeństwo i skuteczność leczenia.

Pytanie 21

Oblicz, ile wyniesie koszt leku X, który został przepisany przez lekarza z odpłatnością na poziomie 50%, jeśli jego cena urzędowa wynosi 9,87 zł, a limit dofinansowania to 6,64 zł?

A. 6,65 zł

B. 4,94 zł

C. 3,22 zł

D. 6,55 zł

Poprawna odpowiedź to 6,55 zł, co wynika z zastosowania mechanizmu odpłatności za lek na poziomie 50%. W pierwszym kroku obliczamy wysokość dofinansowania, które wynosi 6,64 zł, co stanowi limit refundacji. Następnie, aby obliczyć kwotę, którą pacjent musi ponieść, należy od ceny leku 9,87 zł odjąć wysokość refundacji. Wartość ta wyniesie 9,87 zł - 6,64 zł = 3,23 zł. Jednakże, jako że odpłatność wynosi 50%, pacjent pokrywa połowę kosztów pozostałej kwoty. W tym przypadku 50% z 3,23 zł to 1,615 zł, ale ponieważ pacjent dofinansowuje także odpłatność za lek w wysokości 50% limitu, musimy dodać tę wartości do obliczeń. W efekcie całkowity koszt dla pacjenta wynosi 6,55 zł. Wiedza na temat refundacji leków jest kluczowa dla pacjentów, aby mieli jasność co do swoich wydatków na leki, a także dla farmaceutów, którzy pomagają pacjentom w orientacji w zasadach systemu refundacyjnego oraz wyliczeniach związanych z odpłatnością.

Pytanie 22

Aby zweryfikować tożsamość Collargolu według FP, należy przeprowadzić analizy jakościowe dotyczące wykrywania

A. jonów srebra Ag+

B. jonów chlorkowych Cl-

C. garbników

D. kwasów fenolowych

Collargol to koloidalny roztwór srebra, który jest używany w medycynie ze względu na swoje właściwości antybakteryjne i dezynfekujące. Aby potwierdzić tożsamość Collargolu, kluczowe jest przeprowadzenie badań jakościowych na obecność jonów srebra (Ag+). Obecność tych jonów potwierdza autentyczność preparatu, ponieważ jest to jego główny składnik aktywny. Praktyczne zastosowanie tego badania można zaobserwować w laboratoriach zajmujących się kontrolą jakości leków, gdzie analizy te są zgodne z wytycznymi farmakopealnymi. W praktyce laboratoryjnej wykonywane są testy, takie jak spektroskopia czy testy chemiczne, które pozwalają na identyfikację i ilościowe oznaczenie srebra w roztworze. Standardy jakościowe, takie jak ISO 9001, podkreślają znaczenie dokładności i rzetelności w procesach testowania produktów farmaceutycznych, co w tym przypadku odnosi się do potwierdzenia obecności jonów srebra jako kluczowego etapu w ocenie tożsamości Collargolu.

Pytanie 23

W jakim momencie powinno się przyjmować Acidum alendronicum?

A. Rano, bezpośrednio po jedzeniu

B. Wieczorem, co najmniej pół godziny przed jedzeniem

C. Rano, przynajmniej pół godziny przed jedzeniem

D. Wieczorem, bezpośrednio po jedzeniu

Acidum alendronicum, znane również jako alendronian sodu, jest lekiem stosowanym w leczeniu osteoporozy oraz innych schorzeń związanych z utratą masy kostnej. Zgodnie z zaleceniami, najkorzystniej jest przyjmować go rano, co najmniej pół godziny przed posiłkiem. Takie podejście ma kluczowe znaczenie, ponieważ alendronian wymaga odpowiednich warunków do absorpcji w przewodzie pokarmowym. Spożycie pokarmu, a zwłaszcza obecność wapnia, może znacząco obniżyć biodostępność leku, co skutkuje jego mniejszą skutecznością. Dobrą praktyką jest także popicie tabletki szklanką wody, co wspomaga jej przejście przez przełyk i minimalizuje ryzyko podrażnienia błony śluzowej. Użytkownicy powinni również unikać leżenia przez co najmniej 30 minut po zażyciu leku, aby zredukować ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, takich jak zapalenie przełyku. Taka strategia maksymalizuje korzyści terapeutyczne i jest zgodna z zaleceniami zawartymi w literaturze medycznej.

Pytanie 24

Jakie jest powikłanie potencjalnie zagrażające życiu po zastosowaniu penicyliny?

A. wstrząs anafilaktyczny

B. methemoglobinemia

C. trwała biegunka

D. zmiana koloru skóry

Wstrząs anafilaktyczny jest poważnym, potencjalnie zagrażającym życiu powikłaniem, które może wystąpić w odpowiedzi na podanie penicyliny, szczególnie u pacjentów z alergią na ten antybiotyk. Mechanizm tego zjawiska opiera się na natychmiastowej reakcji immunologicznej, w której organizm reaguje na alergen, wydzielając dużą ilość histaminy i innych mediatorów zapalnych. Objawy wstrząsu anafilaktycznego mogą obejmować trudności w oddychaniu, obrzęk gardła, szybkie tętno, a nawet utratę przytomności. Kluczowe jest, aby personel medyczny był w stanie szybko rozpoznać te objawy i wdrożyć odpowiednie działania, takie jak podanie adrenaliny, co jest standardem w przypadku anafilaksji. Właściwe procedury postępowania zgodnie z wytycznymi American Academy of Allergy, Asthma & Immunology (AAAAI) są niezbędne do minimalizacji ryzyka i zapewnienia pacjentom bezpieczeństwa. Zrozumienie mechanizmów anafilaksji oraz szybkiej reakcji jest kluczowe w praktyce klinicznej, aby skutecznie zarządzać potencjalnymi powikłaniami związanymi z leczeniem antybiotykami.

Pytanie 25

Co ułatwia uwalnianie substancji leczniczej z tabletki dojelitowej?

A. kwasowe środowisko żołądka

B. otoczenie żelatynowe tabletki

C. zasadowe środowisko jelit

D. otoczenie cukrowe tabletki

Odpowiedź zasadowe środowisko jelit jest poprawna, ponieważ tabletki dojelitowe zostały zaprojektowane tak, aby uwalniały substancje czynne dopiero w jelicie cienkim, gdzie pH jest wyższe i bardziej zasadowe. W tym środowisku zachodzi rozpuszczanie otoczki tabletki, co umożliwia stopniowe uwalnianie leku i jego wchłanianie. Przykładowo, wiele preparatów stosowanych w terapii chorób przewlekłych, takich jak astma czy cukrzyca, wykorzystuje technologię tabletek dojelitowych, aby zminimalizować ryzyko podrażnienia błony śluzowej żołądka oraz zapewnić lepszą biodostępność substancji czynnych. W praktyce, stosując takie formy dawkowania, lekarze mogą precyzyjniej kontrolować stężenie leku w organizmie, co wpływa na skuteczność terapii. Standardy produkcji farmaceutyków wskazują na konieczność dokładnego dopasowania formy leku do miejsca działania, co czyni tabletki dojelitowe istotnym elementem w nowoczesnej farmakoterapii. Aspekty te są zgodne z wytycznymi Międzynarodowej Organizacji ds. Normalizacji (ISO) oraz praktykami Dobrej Praktyki Wytwarzania (GMP).

Pytanie 26

Zamknięty hermetycznie aparat do pracy pod ciśnieniem, mający specyficzną konsystencję i wyposażony w manometry oraz termometry, to:

A. infuzorka

B. unguator

C. kolba

D. autoklaw

Autoklaw to aparat ciśnieniowy, który hermetycznie zamyka wnętrze, co pozwala na osiągnięcie wysokiej temperatury oraz ciśnienia, co jest niezbędne do skutecznej sterylizacji narzędzi medycznych, laboratoryjnych oraz innych przedmiotów. Termometry i manometry zamontowane w autoklawie umożliwiają monitorowanie temperatury oraz ciśnienia, co jest kluczowe dla zapewnienia skuteczności procesu sterylizacji. Przykładowo, w klinikach dentystycznych autoklawy są niezbędne do sterylizacji narzędzi, aby zapobiec zakażeniom. Zgodnie z normami ISO oraz zaleceniami CDC, stosowanie autoklawu jest standardem w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa i higieny w praktykach medycznych. Warto również dodać, że autoklawy są wykorzystywane nie tylko w medycynie, ale także w laboratoriach, gdzie sterylizacja materiałów jest kluczowa dla poprawności przeprowadzanych badań.

Pytanie 27

Benzodiazepiny pochodne, takie jak Temazepam i Diazepam, mają działanie

A. neuroleptyczne

B. anksyolityczne

C. psychoaktywne

D. przeciwdepresyjne

Benzodiazepiny, takie jak temazepam i diazepam, są lekami, które wykazują głównie działanie anksjolityczne, co oznacza, że skutecznie redukują uczucie lęku i napięcia. Działanie to osiąga się poprzez wpływ na receptory GABA w mózgu, co prowadzi do zwiększenia hamowania neuronalnego. Dzięki temu pacjenci z zaburzeniami lękowymi, bezsennością czy innymi problemami emocjonalnymi mogą korzystać z tych leków w terapii krótkoterminowej. Przykładem praktycznego zastosowania temazepamu jest leczenie bezsenności, gdzie jego działanie nasenne pomaga pacjentom lepiej zasypiać oraz utrzymywać sen. Diazepam, z kolei, znajduje zastosowanie w redukcji lęku przed zabiegami medycznymi, a także w terapii stanów abstynencyjnych w alkoholizmie. W praktyce klinicznej, lekarze muszą starannie dobierać dawkowanie i monitorować pacjentów, aby minimalizować ryzyko uzależnienia, co jest kluczowe w zgodności z aktualnymi wytycznymi medycznymi.

Pytanie 28

Krople przeznaczone do aplikacji na uszkodzone oko powinny być umieszczone

A. w butelce z oranżowego szkła

B. w jałowym pojemniku jednodawkowym

C. w butelce z polipropylenu z zakraplaczem

D. w jałowej metalowej tubie

Krople do oczu przeznaczone do stosowania na zranione oko muszą być pakowane w jałowy pojemnik jednodawkowy, aby zapewnić maksymalne bezpieczeństwo i skuteczność. Tego typu opakowania ograniczają ryzyko zanieczyszczeń mikrobiologicznych, co jest kluczowe w przypadku farmaceutyków stosowanych w obszarze oczu. Zgodnie z normami farmaceutycznymi, jałowość jest niezbędna, aby uniknąć powikłań, takich jak infekcje, które mogą prowadzić do poważnych problemów ze wzrokiem. Pojemniki jednodawkowe są projektowane z myślą o jednorazowym użyciu, co minimalizuje ryzyko kontaminacji, które może występować w przypadku wielodawkowych opakowań. Dzięki temu pacjent ma pewność, że preparat jest sterylny i gotowy do użycia w momencie potrzeby. Dobre praktyki w zakresie pakowania i przechowywania kropli do oczu zwracają uwagę na te aspekty, dlatego stosowanie jałowych pojemników jednodawkowych jest preferowane w branży farmaceutycznej oraz w medycynie. Ponadto, takie opakowania często pozwalają na łatwe i wygodne dawkowanie, co jest niezwykle istotne przy podawaniu leków na wrażliwe tkanki, takie jak oczy.

Pytanie 29

Etykieta dotycząca substancji o silnym działaniu (wykaz A) przedstawia

A. czerwony tekst na czarnym tle z czerwoną ramką

B. biały tekst na czarnym tle z białą ramką

C. czerwony tekst na białym tle z czerwoną ramką

D. biały tekst na czarnym tle z czerwoną ramką

Etykieta na substancje silnie działające (wykaz A) jest kluczowym elementem zapewniającym bezpieczeństwo w obrocie substancjami chemicznymi. Poprawna odpowiedź, czyli biały napis na czarnym tle otoczony białą obwódką, jest zgodna z aktualnymi normami dotyczącymi klasyfikacji i oznakowania substancji niebezpiecznych. Taki układ graficzny zapewnia wysoką widoczność, co jest istotne w przypadku substancji, które mogą stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia i życia. W praktyce, stosowanie etykiet według tych standardów pozwala na łatwe identyfikowanie i rozróżnianie substancji, co jest szczególnie ważne w laboratoriach, aptekach oraz zakładach przemysłowych. Przykładowo, w laboratoriach chemicznych, gdzie odbywa się praca z wieloma substancjami, jasne i czytelne oznakowanie przyczynia się do minimalizacji ryzyka pomyłek i wypadków. Dobre praktyki w zakresie oznakowania substancji niebezpiecznych są również regulowane przez przepisy międzynarodowe, takie jak GHS (Globally Harmonized System of Classification and Labelling of Chemicals), które kładą duży nacisk na jednoznaczność i czytelność etykiet.

Pytanie 30

W jaki sposób powinno się prawidłowo zażywać kwas alendronowy?

A. Wieczorem, zawsze po jedzeniu

B. Na czczo, popijając wodą

C. Rano, zawsze po jedzeniu

D. Podczas posiłku

Kwas alendronowy to lek, który pomaga w leczeniu osteoporozy i zapobiega utracie masy kostnej. Ważne jest, żeby brać go na czczo, popijając sporo wody, bo wtedy lepiej się wchłania. Jeśli weźmiesz go z jedzeniem, to może nie zadziałać tak, jak powinien. Po jego zażyciu najlepiej nie leżeć przez co najmniej pół godziny, żeby przełyk się nie podrażnił. W praktyce, pacjenci zazwyczaj powinni to robić rano, bo tak radzą lekarze. Pamiętaj, regularne przyjmowanie leku zgodnie z tymi wskazówkami jest istotne, żeby osiągnąć oczekiwane efekty i zmniejszyć ryzyko skutków ubocznych.

Pytanie 31

W FP XI monografie szczegółowe są uporządkowane alfabetycznie według nazw

A. łacińskich

B. angielskich

C. polskich

D. handlowych

Monografie szczegółowe w klasie FP XI są rzeczywiście uporządkowane alfabetycznie według nazw łacińskich. Taki system klasyfikacji jest kluczowy dla jednoznaczności oraz standaryzacji w dziedzinie naukowej. Użycie łacińskich nazw pozwala na uniknięcie nieporozumień, które mogłyby wyniknąć z różnic językowych, zwłaszcza w międzynarodowym kontekście badań naukowych. Przykładem zastosowania tej praktyki może być bibliografia dotycząca biologii, gdzie wiele gatunków roślin i zwierząt jest klasyfikowanych według ich nazw łacińskich. Dzięki temu, niezależnie od języka, w którym dany badacz pracuje, ma możliwość odwołania się do jednolitego systemu klasyfikacji. Ponadto, korzystanie z łacińskiego nazewnictwa jest zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak standardy ISO dotyczące nomenklatury. W praktyce, taki porządek ułatwia również dostęp do literatury oraz wspiera tworzenie baz danych w bibliotekach i archiwach, co jest niezbędne w pracy naukowej.

Pytanie 32

Surowcem wykorzystywanym do uzyskania Capsici tinctura normata jest owoc

A. pieprzowca

B. róży

C. głogu

D. kolendry

Odpowiedź dotycząca pieprzowca (Capsicum) jest prawidłowa, ponieważ Capsici tinctura normata jest przygotowywana z owoców tego rodzaju rośliny. Pieprzowiec, znany z wysokiej zawartości kapsaicyny, jest szeroko stosowany w medycynie naturalnej i farmaceutycznej. Kapsaicyna jest substancją czynną, która wykazuje właściwości przeciwbólowe, przeciwzapalne i pobudzające metabolizm. Preparaty na bazie pieprzowca są stosowane w terapiach bólowych, a także w kosmetykach do poprawy krążenia krwi. Warto zaznaczyć, że produkcja tinktury zgodnie z normami farmakopealnymi zapewnia standaryzację ilości substancji czynnych, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa i skuteczności terapii. W branży farmaceutycznej istnieją ścisłe wytyczne dotyczące ekstrakcji składników aktywnych, co pozwala na uzyskanie preparatów wysokiej jakości, które mogą być stosowane w leczeniu oraz profilaktyce wielu schorzeń.

Pytanie 33

Jak długo można przechowywać roztwór antybiotyku Chloramfenicol w temperaturze 5°C?

A. powyżej 30 dni

B. 14 dni

C. 2 dni

D. 20 dni

Roztwór antybiotyku Chloramfenicol, przechowywany w temperaturze 5°C, może być używany przez okres powyżej 30 dni, co jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi przechowywania medykamentów w niskich temperaturach. W warunkach chłodniczych, jak 5°C, stabilność chemiczna wielu substancji czynnych, w tym Chloramfenikolu, jest znacznie zwiększona, co wydłuża ich okres przydatności do użycia. W praktyce oznacza to, że jeśli roztwór jest odpowiednio przygotowany i przechowywany w sterylnych warunkach, można go stosować przez dłuższy czas bez obaw o utratę skuteczności. Standardy branżowe, takie jak wytyczne Światowej Organizacji Zdrowia, podkreślają znaczenie odpowiednich warunków przechowywania leków w celu minimalizacji degradacji substancji czynnych. Dla personelu medycznego i farmaceutycznego kluczowe jest, aby przestrzegać tych zasad w codziennej praktyce, co ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa pacjentów oraz skuteczności terapii.

Pytanie 34

Zgodnie z aktualnymi przepisami obowiązującymi w 2014 roku, lekarz może na jednej recepcie wypisać maksymalnie

A. 40 proszków dzielonych

B. 20 proszków dzielonych

C. 10 proszków dzielonych

D. 30 proszków dzielonych

W 2014 roku w Polsce były konkretne zasady co do wypisywania recept na leki. Lekarze mogli zamawiać maksymalnie 20 proszków dzielonych na jednej recepcie. To wszystko po to, żeby pacjenci byli bezpieczni i żeby terapie działały dobrze. Proszki dzielone to leki, które są podawane w postaci proszku i trzeba je dawkować z głową. Ograniczenie ilości ma też na celu zmniejszenie nadużyć i lepsze dopasowanie do tego, czego naprawdę potrzebują pacjenci. W praktyce lekarze muszą myśleć o tym, co jest najlepsze dla ich pacjentów i zlecać leki w odpowiednich ilościach, żeby zminimalizować ryzyko złego stosowania lub przedawkowania. Ważne jest, żeby lekarze zdawali sobie sprawę, że wypisując recepty, mają ogromną odpowiedzialność i muszą dobrze informować pacjentów o tym, jak stosować leki, bo to ma duży wpływ na długoterminowe leczenie różnych schorzeń.

Pytanie 35

To są przeciętne dawki, które powodują u pacjenta zamierzone efekty terapeutyczne, zapobiegawcze lub diagnostyczne. Opis ten odnosi się do dawek

A. toksycznych

B. maksymalnych

C. jednorazowych

D. zwykle stosowanych

Wybór maksymalnych dawek jako odpowiedzi na to pytanie jest błędny, ponieważ maksymalne dawki to najwyższe ilości leku, które można podać bez ryzyka poważnych działań niepożądanych. Zastosowanie maksymalnych dawek w praktyce klinicznej jest ograniczone, ponieważ koncentruje się na granicach bezpieczeństwa, a nie na efektywności terapeutycznej. W kontekście leczenia ważne jest, aby lekarze rozumieli, że maksymalne dawki nie zawsze przynoszą lepsze rezultaty, a ich stosowanie może prowadzić do poważnych skutków ubocznych, co jest sprzeczne z zasadą „najmniejszej skutecznej dawki”. W przypadku jednorazowych dawek, które są stosowane do szybkiego osiągnięcia efektu terapeutycznego, nie odnosi się to do regularnego leczenia pacjentów, gdzie konieczne jest ustalenie dawek opartych na długoterminowych obserwacjach. Dawki toksyczne z kolei odnoszą się do ilości leku, które mogą powodować szkodliwe lub niebezpieczne reakcje w organizmie, co czyni je całkowicie nieodpowiednimi w kontekście zamierzonych działań leczniczych. Zrozumienie różnicy między tymi kategoriami dawkowania jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa pacjentów oraz skuteczności terapii, dlatego istotne jest, aby lekarze i farmaceuci posiadali solidną wiedzę na temat dawek zwykle stosowanych, które są oparte na dowodach naukowych i praktycznych zasadach klinicznych.

Pytanie 36

Dziegieć sosnowy to substancja o wyraźnym zapachu, która powstaje

A. w trakcie ekstrakcji popiołu drewna sosnowego

B. podczas suchej destylacji drewna sosnowego

C. jako produkt uboczny w procesie destylacji igieł sosny

D. w wyniku tłoczenia na zimno olejku sosnowego

Dziegieć sosnowy to produkt powstający w wyniku suchej destylacji drewna sosnowego. Proces ten polega na podgrzewaniu drewna w warunkach beztlenowych, co prowadzi do rozkładu chemicznego jego składników organicznych. W wyniku tego procesu uzyskuje się nie tylko dziegieć, ale również wiele innych substancji, takich jak woda, olejki eteryczne oraz różne gazy. Dziegieć sosnowy jest ceniony za swoje właściwości antyseptyczne i konserwujące. W praktyce znajduje zastosowanie w medycynie ludowej, w przygotowywaniu maści i balsamów, a także w przemyśle chemicznym, gdzie służy jako surowiec do produkcji różnorodnych preparatów ochronnych i impregnujących. W branży budowlanej dziegieć sosnowy jest wykorzystywany do zabezpieczania drewnianych konstrukcji przed działaniem grzybów i owadów. W kontekście standardów, jego użycie w materiałach budowlanych powinno być zgodne z normami ekologicznymi i bezpieczeństwa, co potwierdza jego pozytywny wpływ na ochronę środowiska.

Pytanie 37

Po zmieszaniu roztworów fenobarbitalu sodowego oraz chlorowodorku papaweryny dochodzi do wytrącenia osadu, ponieważ substancją, która ma niską rozpuszczalność w wodzie, jest

A. powstała sól

B. kwas - fenobarbital

C. zasada - papaweryna

D. produkt reakcji rozkładu

Papaweryna, będąca alkaloidem, w warunkach reakcji z fenobarbitalem sodowym może tworzyć trudno rozpuszczalne sole, co prowadzi do wytrącania osadu. Zasada, jaką jest papaweryna, ma ograniczoną rozpuszczalność w wodzie, co jest kluczowym aspektem w procesach farmaceutycznych. W praktyce, zjawisko to jest istotne przy przygotowywaniu roztworów leków, zwłaszcza w kontekście ich stabilności oraz biodostępności. W sytuacjach, gdy substancje czynne nie rozpuszczają się w danym medium, konieczne jest przeanalizowanie warunków ich podania oraz potencjalnych interakcji z innymi składnikami. Dobre praktyki laboratoryjne zalecają monitorowanie rozpuszczalności substancji w różnych pH, co pomoże w optymalizacji formulacji wymaganych w terapii. Przykładem zastosowania może być przygotowanie złożonych preparatów zawierających zarówno fenobarbital, jak i papawerynę, gdzie kluczowe będzie zapewnienie ich odpowiedniej biodostępności oraz minimalizacja ryzyka wytrącania osadów, co jest zgodne z wytycznymi European Pharmacopoeia.

Pytanie 38

Która z wymienionych substancji występuje w formie gęstej cieczy?

A. Ichthammolum

B. Cerezinum

C. Cetaceum

D. Cholesterolum

Ichthammolum, znany również jako amonowy siarczek, to substancja stosowana w medycynie ze względu na swoje właściwości przeciwzapalne i antyseptyczne. W postaci gęstej cieczy, ichthammol jest szeroko stosowany w dermatologii, szczególnie w leczeniu chorób skórnych, takich jak egzema, łuszczyca czy trądzik. Jego gęsta konsystencja sprzyja długotrwałemu działaniu na skórę, co jest kluczowe w terapiach wymagających stopniowego uwalniania substancji czynnej. Ichthammol jest również stosowany w preparatach na bazie maści, gdzie jego właściwości terapeutyczne są połączone z innymi składnikami, co zwiększa skuteczność leczenia. W kontekście standardów branżowych, stosowanie ichthammolu powinno być zgodne z wytycznymi dotyczącymi jakości i bezpieczeństwa produktów farmaceutycznych, co zapewnia pacjentom wysoką jakość terapii i minimalizuje ryzyko działań niepożądanych.

Pytanie 39

Loratadyna oraz cetyryzyna działają jako antagoniści

A. receptorów NMDA

B. receptorów H1

C. receptorów D2

D. receptorów 5-HT3

Loratadyna i cetyryzyna to leki przeciwhistaminowe, które działają jako antagoniści receptorów H1. Receptory te są odpowiedzialne za reakcje alergiczne, w tym objawy takie jak swędzenie, katar, czy zaczerwienienie. Loratadyna jest lekiem drugiej generacji, co oznacza, że ma mniej działań niepożądanych, szczególnie w zakresie senności, w porównaniu do starszych leków przeciwhistaminowych. Cetyryzyna, choć również jest lekiem drugiej generacji, może powodować nieco większą senność, ale nadal jest znacznie lepsza niż leki pierwszej generacji. Oba te leki są powszechnie stosowane w leczeniu alergii, takich jak katar sienny oraz pokrzywka. W praktyce klinicznej, wybór między loratadyną a cetyryzyną często zależy od profilu działań niepożądanych i indywidualnych potrzeb pacjenta. Zrozumienie mechanizmu działania tych leków oraz ich zastosowania w terapii alergii jest kluczowe dla profesjonalistów medycznych i farmaceutów, aby mogli skutecznie pomagać pacjentom w zarządzaniu objawami alergicznymi.

Pytanie 40

Jakie właściwości wykazuje Hydrochlorotiazyd - lek stanowiący pochodną sulfonyiomocznika?

A. Zwiększa aktywność skurczową serca

B. Charakteryzuje się działaniem antyarytmicznym oraz łagodzącym bóle wieńcowe

C. Obniża poziom glikemii po spożyciu posiłku

D. Działa diuretycznie, podnosi wchłanianie wapnia oraz zmniejsza wydalanie magnezu w nefronie

Wszystkie inne odpowiedzi dotyczące hydrochlorotiazydu przedstawiają nieprawidłowe informacje i mogą prowadzić do mylnych przekonań na temat jego działania. Pierwsza z błędnych koncepcji sugeruje, że lek ten pobudza czynność skurczową serca. W rzeczywistości hydrochlorotiazyd nie ma bezpośredniego wpływu na siłę skurczu mięśnia sercowego, ponieważ jego głównym mechanizmem działania jest diureza, a nie działanie inotropowe. To może prowadzić do fałszywego wrażenia, że leki diuretyczne mogą zwiększać wydolność serca, co nie jest zgodne z rzeczywistością. Kolejny błąd dotyczy przypisywania hydrochlorotiazydowi właściwości antyarytmicznych oraz maskujących bóle wieńcowe. Lek ten nie jest stosowany w terapii chorób serca związanych z arytmiami ani w leczeniu bólów wieńcowych, ponieważ jego mechanizm działania nie obejmuje wpływu na rytm serca ani na przepływ wieńcowy. Co do wpływu na poziom glikemii po posiłku, hydrochlorotiazyd nie ma istotnego działania hipoglikemizującego i nie jest stosowany w leczeniu cukrzycy. Te nieporozumienia mogą wynikać z mylenia działania diuretyków z innymi klasami leków, takimi jak leki beta-adrenolityczne czy inhibitory ACE, które mają zupełnie inne mechanizmy działania i zastosowanie kliniczne. Ważne jest zrozumienie, że każdy lek ma swoje specyficzne właściwości i zastosowanie, a ich błędne przypisanie może prowadzić do niewłaściwego leczenia i potencjalnych komplikacji zdrowotnych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej