Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik leśnik
Kwalifikacja: LES.02 - Gospodarowanie zasobami leśnymi
Data rozpoczęcia: 29 grudnia 2025 12:12
Data zakończenia: 29 grudnia 2025 12:30

Egzamin zdany!

Wynik: 29/40 punktów (72,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Do elementów przestrzennych rębni można zaliczyć

A. sposoby i intensywność realizacji cięć

B. kolejność oraz terminy przeprowadzania cięć

C. nawroty cięć oraz okresy odnowienia

D. wielkość oraz kształt powierzchni odnowieniowej

Wielkość i kształt powierzchni odnowieniowej to kluczowe elementy planowania działań związanych z rębnią, odpowiadające za efektywność procesów odnawiania lasów. Odpowiednio zaprojektowana powierzchnia odnowieniowa wpływa na zdolność ekosystemów leśnych do regeneracji oraz na zapewnienie bioróżnorodności. Przykładowo, w przypadku cięć rębnych, stworzenie powierzchni o odpowiednich proporcjach może zminimalizować konkurencję między młodymi a dojrzałymi drzewami, co sprzyja lepszemu wzrostowi nowego pokolenia. Dobrze zdefiniowane kształty powierzchni mogą również ułatwić dostęp do materiału dla leśników oraz wspierać zachowanie lokalnych warunków mikroklimatycznych, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego zarządzania lasami. W kontekście norm ISO oraz polityki leśnej UE, odpowiednie zaplanowanie powierzchni odnowieniowej jest nie tylko wymagane, ale również kluczowe dla zachowania zdrowia ekosystemów leśnych oraz ich zdolności do adaptacji w obliczu zmian klimatycznych.

Pytanie 2

W wielogatunkowych drzewostanach rębnych sugeruje się przeprowadzenie szacunku brakarskiego metodą

A. na podstawie wyników z lat ubiegłych

B. posztuczną

C. drzew modelowych

D. powierzchni próbnych

Odpowiedź "posztuczną" jest prawidłowa, ponieważ metoda ta jest szczególnie zalecana w drzewostanach rębnych wielogatunkowych, gdzie różnorodność gatunków oraz ich struktura przestrzenna mogą istotnie wpływać na wyniki szacunku brakarskiego. Metoda posztuczna, polegająca na ocenie stanu zdrowotnego i jakości drzew, umożliwia dokładniejsze oszacowanie przyrostu i wartości drewna. W praktyce polega na analizie wybranych drzew, które najlepiej reprezentują dany typ drzewostanu, co pozwala na uzyskanie rzetelnych danych przy minimalnym wpływie na środowisko. W zastosowaniach praktycznych, na przykład w leśnictwie komercyjnym, takie podejście pozwala lepiej dostosować plany rębne do rzeczywistych warunków panujących w lesie. Warto także wspomnieć, że metoda ta jest zgodna z wytycznymi dotyczącymi zrównoważonego zarządzania lasami, co podkreśla jej znaczenie w kontekście ochrony bioróżnorodności oraz efektywnego gospodarowania zasobami leśnymi.

Pytanie 3

Najmniejsze uszkodzenia w warstwie gleby oraz naturalnym odnowieniu wystąpią przy zrywce drewna techniką

A. wleczoną ciągnikiem rolniczym

B. nasiębierną ciągnikiem forwarder

C. półpodwieszoną ciągnikiem skider

D. półpodwieszoną ciągnikiem klembank

Zrywka drewna za pomocą forwardera to naprawdę świetny sposób na to, żeby efektywnie i bezpiecznie pracować w lesie. Te maszyny mają niskie ciśnienie na glebę, co oznacza, że nie niszczą tak bardzo pokrywy gleby ani nie robią krzywdy roślinom. Co fajne, to że drewno przewożone w kabinie forwardera zmniejsza ryzyko uszkodzenia drzew i całego ekosystemu leśnego. Spoko jest też wykorzystywanie tego typu maszyn w trudnych terenach lub tam, gdzie ważne jest zachowanie bioróżnorodności. Często mają GPS i inne nowinki technologiczne, które pomagają lepiej planować trasy, co na pewno ma pozytywny wpływ na środowisko. Z perspektywy zrównoważonego leśnictwa, ta metoda naprawdę wpisuje się w zasady ochrony gleby i naturalnego odnawiania lasów.

Pytanie 4

Pułapki feromonowe do chwytania samców brudnicy mniszki należy wieszać co roku na przełomie

A. maja i czerwca

B. lipca i sierpnia

C. czerwca i lipca

D. kwietnia i maja

Pułapki feromonowe do odłowu samców brudnicy mniszki powinny być wywieszane na przełomie czerwca i lipca, ponieważ to jest okres, w którym samce są najbardziej aktywne w poszukiwaniu partnerów do rozrodu. Użycie feromonów, które przyciągają samce, jest jednym z najskuteczniejszych sposobów monitorowania i kontrolowania populacji tego szkodnika. W tym czasie samice składają jaja, dlatego kluczowe jest zredukowanie liczby samców w tym okresie, aby ograniczyć reprodukcję. Badania pokazują, że wywieszanie pułapek feromonowych w tym okresie może znacznie zmniejszyć populację brudnicy mniszki w kolejnych sezonach. W praktyce, aby maksymalizować skuteczność odłowu, pułapki należy umieszczać w miejscach o dużym natężeniu występowania roślin, które są preferowane przez ten owad, a także regularnie je kontrolować, aby ocenić skuteczność ich działania. Dobrą praktyką jest także łączenie tej metody z innymi formami ochrony roślin, jak skanowanie i analiza populacji szkodników.

Pytanie 5

Na jak długi okres opracowuje się plan cięć w Planie Urządzenia Lasu?

A. 20 lat

B. 5 lat

C. 10 lat

D. 1 rok

Plan cięć w ramach Planów Urządzenia Lasu sporządza się na okres 10 lat, co jest zgodne z regulacjami zawartymi w Ustawie o lasach oraz odpowiednich wytycznych Ministerstwa Środowiska. Okres dziesięcioletni umożliwia zrównoważone zarządzanie zasobami leśnymi, co jest kluczowe dla utrzymania bioróżnorodności oraz zdrowia ekosystemów leśnych. W praktyce, w tym czasie możliwe jest przeprowadzenie odpowiednich inwentaryzacji, oceny stanu lasu, a także planowania działań związanych z hodowlą i ochroną drzewostanów. Przykładem takiego zastosowania może być planowanie cięć rębnych oraz zabiegów pielęgnacyjnych, które są dostosowane do aktualnych potrzeb ekosystemu. Dodatkowo, regularne aktualizacje planów w ramach takiego okresu, pozwalają na adaptację do zmieniających się warunków środowiskowych i potrzeb ekonomicznych.

Pytanie 6

Sadzonka jesionu, która ma 3 lata i była szkółkowana przez 1 rok, jest oznaczana symbolem

A. Js 1/2

B. Js 2/1

C. Js 2/3

D. Js 3/2

Podczas rozważania pozostałych odpowiedzi, warto zauważyć, że błędne koncepcje wynikają często z niepełnego zrozumienia nomenklatury dotyczącej sadzonek. Odpowiedzi takie jak Js 2/3 czy Js 3/2 sugerują mylenie wieku sadzonki z czasem jej szkółkowania. W systemie oznaczeń, pierwszy numer zawsze odnosi się do wieku sadzonki, a drugi do długości okresu szkółkowania. Dlatego odpowiedź Js 2/3, która sugeruje, że sadzonka ma 2 lata i była szkółkowana przez 3 lata, jest nieprawidłowa, ponieważ nie może być starsza od czasu, w którym została posadzona. Podobnie, Js 3/2 oraz Js 2/1 wprowadzają błędne informacje o wieku sadzonki w stosunku do jej szkółkowania. W praktyce, nieznajomość tych zasad może prowadzić do niewłaściwego wyboru sadzonek, co w efekcie może wpłynąć na zdrowotność roślin i ich rozwój w przyszłości. Kluczowe jest, aby być świadomym metod klasyfikacji oraz standardów w dziedzinie szkółkarstwa, co nie tylko ułatwia pracę, ale także przyczynia się do lepszej jakości nasadzeń oraz ich dłuższej trwałości w środowisku naturalnym.

Pytanie 7

Na co nie są przeznaczone środki Funduszu Leśnego?

A. tworzenie infrastruktury

B. prace badawcze

C. premie dla zarządu LP

D. zapobieganie pożarom

Środków Funduszu Leśnego nie przeznacza się na nagrody dla kierownictwa Lasów Państwowych, ponieważ priorytetem jest finansowanie działań bezpośrednio związanych z ochroną i zarządzaniem zasobami leśnymi. Fundusz Leśny ma na celu wspieranie projektów, które przyczyniają się do zrównoważonego rozwoju lasów, ochrony bioróżnorodności oraz realizacji programów edukacyjnych. Przykładem praktycznego zastosowania funduszu jest finansowanie działań związanych z ochroną przeciwpożarową, co jest kluczowe w kontekście zmieniającego się klimatu, który zwiększa ryzyko pożarów w lasach. Warto również podkreślić, że budowa infrastruktury oraz prowadzenie badań naukowych są istotnymi elementami polityki leśnej, które wspierają zrównoważony rozwój i efektywne zarządzanie. Dlatego alokacja środków na nagrody dla kierownictwa byłaby sprzeczna z założeniami efektywnego gospodarowania funduszami.

Pytanie 8

O ile instrukcja nie wskazuje inaczej, to strefa zagrożenia wokół działań prowadzonych z użyciem wykaszarki z tarczą trzynożną wynosi minimum

A. 15 m

B. 2 m

C. 5 m

D. 10 m

Odpowiedź 10 m jako minimalna strefa niebezpieczna wokół wykaszarki z tarczą trzynożową jest zgodna z zasadami bezpieczeństwa pracy oraz z wytycznymi dotyczącymi obsługi maszyn ogrodniczych. Tego rodzaju sprzęt, ze względu na swoją konstrukcję i sposób działania, generuje znaczne odrzuty materiału, które mogą osiągnąć dużą prędkość, a ich zasięg nieprzewidywalnie wpływa na otoczenie. Przykładowo, przy niewłaściwym użytkowaniu, odłamki mogą spowodować poważne obrażenia, dlatego zachowanie odpowiedniej odległości od osób postronnych oraz innych obiektów jest kluczowe. Zgodnie z wytycznymi stowarzyszeń zajmujących się bezpieczeństwem pracy, takich jak European Committee for Standardization (CEN), strefa niebezpieczna powinna wynosić co najmniej 10 m, aby zminimalizować ryzyko kontuzji. W praktyce oznacza to, że przed rozpoczęciem pracy z wykaszarką należy upewnić się, że w promieniu 10 m nie znajdują się osoby ani zwierzęta, co jest nie tylko obowiązkiem pracownika, ale także elementem odpowiedzialności pracodawcy. Tego rodzaju dobre praktyki są kluczowe w zapewnieniu bezpieczeństwa w miejscu pracy.

Pytanie 9

W jakim module SILP pracownik nadleśnictwa składa wniosek o urlop wypoczynkowy?

A. Plany.

B. Absencje i delegacje.

C. Wnioski.

D. Zarządzenia i decyzje.

W module "Absencje i delegacje" w systemie SILP pracownicy nadleśnictwa mają możliwość składania wniosków o urlop wypoczynkowy. Jest to dedykowany obszar, który umożliwia efektywne zarządzanie czasem pracy oraz nieobecnościami pracowników. Współczesne systemy zarządzania kadrami, takie jak SILP, skupiają się na automatyzacji procesów związanych z absencjami, co przyspiesza ich obsługę i minimalizuje ryzyko błędów. Pracownik składając wniosek o urlop, musi zazwyczaj podać daty rozpoczęcia i zakończenia urlopu, a także ewentualnie uzasadnienie. System automatycznie sprawdza dostępność pracownika oraz zgodność z obowiązującymi regulacjami prawnymi i wewnętrznymi politykami firmy. Dobrą praktyką jest, aby pracownicy zapoznawali się z polityką urlopową firmy przed złożeniem wniosku, co pozwoli uniknąć nieporozumień. Dodatkowo, w module tym często można znaleźć informacje o pozostałych dniach urlopowych, co umożliwia lepsze planowanie czasu wolnego.

Pytanie 10

Cechą charakterystyczną roślin jest ochrona przed wiosennymi przymrozkami, która polega na tym, że pączek szczytowy rozwija się później niż pączki boczne.

A. jesionu

B. dębu

C. sosny

D. jodły

Dęby, jesiony i sosny to drzewa o zupełnie innych strategiach rozwoju, które nie zapewniają im takiej samej odporności na przymrozki jak jodle. Dąb, jako gatunek drzew liściastych, różni się od jodły sposobem wzrostu i rozwoju pąków. Pąki dębu rozwijają się w sposób bardziej jednorodny, co czyni je bardziej narażonymi na uszkodzenia w wyniku przymrozków. Jesion z kolei, również liściasty, ma pąki, które rozwijają się w tempie zbliżonym, co ogranicza jego zdolność do adaptacji w trudnych warunkach klimatycznych. Sosna, będąca drzewem iglastym, ma swoje własne mechanizmy przystosowawcze, takie jak igły, które ograniczają transpirację, ale nie stosuje strategii opóźnienia wzrostu pączków w podobny sposób jak jodła. Wybór niewłaściwych odpowiedzi może wynikać z mylnego przekonania, że wszystkie drzewa iglaste mają podobne cechy adaptacyjne, co jest nieprawdziwe. Każdy gatunek drzew ma swoje unikalne mechanizmy obronne i strategie rozwoju, które muszą być dokładnie rozumiane w kontekście ich środowiska naturalnego oraz zastosowań w leśnictwie. Dlatego ważne jest, aby nie upraszczać różnorodności biologicznej i zrozumieć, w jaki sposób różne gatunki reagują na zmieniające się warunki klimatyczne.

Pytanie 11

W rejonach z wysokim ryzykiem pożaru wzdłuż wyznaczonych dróg, które pozwalają na prowadzenie akcji ratunkowych, tworzy się pasy przeciwpożarowe

A. typu A

B. typu D

C. typu B

D. typu C

Wybór niewłaściwego typu pasów przeciwpożarowych, takich jak typu A, B czy C, wskazuje na błędne zrozumienie roli i funkcji, jakie te pasy pełnią w kontekście ochrony przed pożarami. Pas przeciwpożarowy typu A, na przykład, często mylnie kojarzony jest z podstawowymi strefami ochronnymi, które nie są wystarczające w obszarach o wysokim zagrożeniu pożarowym. Tego rodzaju pasy mają ograniczoną skuteczność w rzeczywistych warunkach, gdzie ryzyko jest znacznie większe. Pas typu B, jeśli jest stosowany, może nie uwzględniać lokalnych warunków klimatycznych czy rodzajów roślinności, co prowadzi do niewłaściwej klasyfikacji zagrożeń. Z kolei pasy przeciwpożarowe typu C mogą być zbyt wąskie lub nieodpowiednio zaprojektowane, co skutkuje niewystarczającą izolacją ognia od potencjalnych źródeł zapłonu. Kluczowym błędem myślowym jest zatem ignorowanie specyfiki lokalnych warunków oraz nieprzestrzeganie wytycznych dotyczących szerokości i rozmieszczenia pasów przeciwpożarowych, co może prowadzić do katastrofalnych skutków w przypadku wystąpienia pożaru. Dobre praktyki w zakresie ochrony przeciwpożarowej wymagają, aby wszelkie działania były oparte na dokładnej analizie ryzyka oraz zgodności z aktualnymi standardami branżowymi.

Pytanie 12

Jeśli odcinek na mapie o skali 1:25 000 ma długość 6,5 cm, to jaka jest jego realna odległość w terenie?

A. 16250,00 m

B. 1625,00 m

C. 16,25 m

D. 162,50 m

Odpowiedź 1625,00 m jest poprawna, ponieważ przy obliczaniu rzeczywistej odległości w terenie z długości odcinka na mapie w skali 1:25 000 należy zastosować prostą proporcję. Skala mapy 1:25 000 oznacza, że 1 cm na mapie odpowiada 25 000 cm w terenie. Aby obliczyć rzeczywistą odległość, należy pomnożyć długość odcinka na mapie przez wartość skali. W tym przypadku: 6,5 cm x 25 000 cm/cm = 162 500 cm. Przekładając to na metry, dzielimy przez 100 (1 m = 100 cm), co daje 1625 m. Jest to szczególnie ważne w kontekście planowania, nawigacji i działalności związanej z geodezją, gdzie precyzyjne pomiary odległości są kluczowe. Użycie skali mapy pozwala na skuteczne oszacowanie rzeczywistych odległości, co znajduje zastosowanie w turystyce, projektowaniu przestrzennym oraz inżynierii lądowej.

Pytanie 13

Drewno sprzedawane indywidualnym klientom detalicznym opiera się na

A. kontrakcie

B. asygnacie

C. portalu leśno-drzewnym

D. platformie e-drewno

No więc, jak to wygląda z tym drewnem dla klientów detalicznych? Sprzedaje się je na podstawie asygnat, czyli dostajesz taki dokument, który mówi, że masz prawo do zakupu drewna. W Polsce przyznają je na przykład Lasy Państwowe. Taki system jest mega ważny, bo dzięki temu klienci mają pewność, że kupują drewno, które jest zgodne z prawem i pochodzi z legalnych źródeł. Moim zdaniem, to bardzo fajne rozwiązanie, bo nie musisz się martwić, skąd to drewno pochodzi. Weźmy na przykład budowlankę – bez asygnaty nie kupisz drewna, a to może prowadzić do problemów. Dodatkowo, ten system sprawia, że wszystko jest przejrzyste i łatwiej śledzić obieg drewna, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży.

Pytanie 14

Rysunek przedstawia imago oraz obraz żerowania

A. kornika drukarza.

B. drwalnika paskowanego.

C. ogłodka wiązowca.

D. cetyńca większego.

Wybór innej odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia charakterystyki danego szkodnika oraz jego wpływu na ekosystem. Na przykład cetyńca większego, ogłodka wiązowca oraz kornika drukarza mają różne mechanizmy żerowania i preferencje środowiskowe, co prowadzi do zamiany ich cech w kontekście drwalnika paskowanego. Cetyńca większego charakteryzuje się innymi rodzajami chodników oraz sposobem żerowania, który nie jest tak regularny jak w przypadku drwalnika. Z kolei ogłodek wiązowiec atakuje inne rodzaje drzew, co sprawia, że jego obecność w drzewostanach iglastych nie jest tak powszechna. Kornik drukarz, mimo że również jest szkodnikiem drewna, wykazuje różne wzory żerowania i nie tworzy równoległych chodników, a raczej systemy tuneli, które są bardziej chaotyczne. Typowym błędem myślowym jest więc utożsamianie różnych gatunków ze względu na ich wspólną cechę, jaką jest żerowanie na drewnie, bez uwzględnienia specyfiki ich anatomii i ekosystemu, w którym występują. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi gatunkami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania populacjami szkodników oraz ochrony zasobów leśnych.

Pytanie 15

Podczas jesiennych działań związanych z wykrywaniem pierwotnych szkodników sosny, bada się glebę oraz ściółkę w obrębie ramki, a także (w przypadku prób o nieparzystych numerach) na pniu drzewa do wysokości

A. 1,0 m

B. 2,0 m

C. 0,5 m

D. 1,5 m

Wybór wysokości 0,5 m, 1,0 m lub 2,0 m jako granicy dla przeszukiwania odziomka drzewa jest błędny z perspektywy praktyki entomologicznej i fitopatologicznej. Niska wartość 0,5 m jest niewystarczająca, ponieważ nie obejmuje całego zakresu potencjalnych siedlisk dla szkodników, które mogą żerować w wyższych partiach drzewa. Szkodniki takie jak korniki czy inne owady, które atakują sosny, często penetrują drzewa na większej wysokości, co czyni niskie przeszukiwanie mało efektywnym. Z kolei wysokość 1,0 m, choć nieco bliższa odpowiedzi właściwej, również nie jest zgodna z zaleceniami, ponieważ wielu szkodników może występować w górnych częściach korony drzewa, gdzie mamy do czynienia z bardziej sprzyjającymi warunkami dla ich rozwoju. Natomiast wybór wysokości 2,0 m jest nadmierny i nieprzystosowany do rzeczywistych warunków badawczych. Tak wysoka granica może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania zasobów w badaniach terenowych, ponieważ większość szkodników preferuje dolne partie drzew. W związku z tym, nieprawidłowe jest przyjmowanie tych wartości jako granic dla skutecznego przeszukiwania, co może prowadzić do błędnych wniosków oraz niewłaściwych działań w zakresie ochrony drzewostanów.

Pytanie 16

Na rysunku pokazano próbki pobrane

A. świdrem Presslera.

B. w trakcie pomiarów poligonowych.

C. instrumentem Matusza.

D. z odkrywki glebowej.

Świdry Presslera to super narzędzia, które w dendrochronologii są wręcz niezbędne. Dzięki nim można pobierać rdzenie drzewne bez ich wycinania, co pozwala na przeanalizowanie, jak drzewo rosło i ile ma lat. Na zdjęciu widać próbki z wyraźnie zaznaczonymi pierścieniami rocznymi – to pokazuje, że użyto tego właściwego narzędzia. Korzystając ze świdrów Presslera, naukowcy mogą zbierać cenne dane o historii klimatu i ekologii danego miejsca. To technika zgodna z najlepszymi praktykami w badaniach leśnych, bo pozwala lepiej rozumieć ekosystemy leśne i lepiej nimi zarządzać. Przykłady zastosowań są ciekawe, bo można badać, jak zmiany klimatyczne wpływają na wzrost drzew, a także oceniać zdrowie lasów w kontekście ochrony bioróżnorodności.

Pytanie 17

Na jakim drzewie najczęściej spotyka się fałszywą twardziel?

A. świerku

B. dębie

C. buku

D. sośnie

Fałszywa twardziel, którą czasem nazywamy grzybem z rodzaju Fomes, najczęściej można spotkać na bukach. To dlatego, że buki mają swój specyficzny sposób życia oraz warunki w jakich rosną. One lubią wilgoć i mają dużo substancji odżywczych w drewnie, co sprzyja rozwojowi różnych grzybów. Dzięki tym warunkom fałszywa twardziel może w łatwy sposób zaatakować drewno buku, co prowadzi do jego osłabienia. Ta wiedza jest ważna dla leśników, bo dzięki temu mogą lepiej dbać o lasy. Wiedząc, że ten grzyb często występuje na bukach, mogą podejmować lepsze kroki, żeby zapobiegać jego rozprzestrzenieniu. To też ważne przy pozyskiwaniu drewna i dbaniu o zdrowie lasów. Trzeba pamiętać, że ochrona przed tym patogenem to nie tylko kontrola jakości drewna, ale także odpowiednie metody pielęgnacji drzewostanu, tak żeby wszystko dobrze się rozwijało.

Pytanie 18

Jaką formą ochrony przyrody powinno się objąć wartościową aleję drzew, która wyróżnia się wiekiem i kształtem?

A. Użytkiem ekologicznym

B. Zespołem przyrodniczo-krajobrazowym

C. Rezerwatem przyrody

D. Pomnikiem przyrody

Pomnik przyrody to forma ochrony przyrody, która ma na celu zachowanie pojedynczych, cennych elementów przyrody, takich jak stare drzewa, które wyróżniają się nie tylko wiekiem, ale także unikalnym kształtem i pokrojem. W przypadku alei drzew, ich ochrona jako pomników przyrody pozwala na zachowanie ich wartości estetycznych, kulturowych oraz ekologicznych. Przykładem zastosowania tej formy ochrony może być wprowadzenie zakazu wycinki lub wykonywania prac mogących zaszkodzić drzewom, co jest zgodne z przepisami prawa ochrony przyrody. W praktyce, lokalne władze mogą również wprowadzić programy edukacyjne lub organizować wydarzenia, aby zwiększyć świadomość społeczną na temat znaczenia takich alei. Ponadto, pomniki przyrody często stają się atrakcjami turystycznymi, co przynosi korzyści lokalnej gospodarce. W Polsce ochrona pomników przyrody jest regulowana ustawą o ochronie przyrody, która określa zasady ich wyznaczania oraz ochrony.

Pytanie 19

Miąższość dłużycy Bk o średnicy w połowie długości d = 35 cm w korze i długości 14,0 m wynosi

Rodzaj drewna	Potrącenia na korę przy średnicy środkowej drewna w korze cm
Rodzaj drewna	do 16	17÷24	25÷34	35÷49	50 i wyżej
So, Md	1	2	2	3	4
Św, Jd	1	1	2	2	3
Bk, Gb, Kl	1	1	1	2	2
Jw, Js, Lp, Ol, Os, Tp,	2	2	3	3	4
Db, Rb	3	3	4	5	6

A. 1,34 m³

B. 1,50 m³

C. 0,96 m³

D. 1,20 m³

Poprawna odpowiedź to 1,20 m³, co wynika z prawidłowego zastosowania wzoru na objętość walca. Obliczenia zaczynamy od ustalenia średnicy drewna po potrąceniu kory, która wynosi 31 cm. Aby obliczyć objętość, przekształcamy średnicę na promień, co daje 15,5 cm (0,155 m). Wzór na objętość walca to V = πr²h, gdzie r to promień, a h to wysokość (czyli długość dłużycy). Podstawiając wartości, obliczamy objętość: V = π * (0,155)² * 14. Po wykonaniu obliczeń otrzymujemy wynik równy około 1,20 m³. W praktyce, znajomość miąższości dłużycy jest kluczowa w leśnictwie oraz przemyśle drzewnym, gdzie precyzyjne oszacowanie objętości drewna ma istotne znaczenie dla wyceny i planowania pozyskania surowca. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, uwzględnienie kory w obliczeniach jest niezbędne, aby uzyskać dokładne wyniki, co jest zgodne z aktualnymi standardami w zarządzaniu zasobami leśnymi.

Pytanie 20

W czteroletnich uprawach zakładanych sztucznie, dodatkowe wprowadzenie sadzonek klasyfikuje się jako

A. zalesień

B. dolesień

C. poprawek

D. uzupełnień

Poprawna odpowiedź to 'poprawki', które odnosi się do działań podejmowanych w celu uzupełnienia brakujących sadzonek w uprawach. W kontekście czteroletnich drzewostanów, z których niektóre sadzonki mogą obumrzeć lub nie rozwijać się prawidłowo, wykonanie poprawek jest kluczowe dla osiągnięcia optymalnej gęstości drzewostanu. Poprawki obejmują dosadzanie nowym materiałem sadowniczym, co jest zgodne z zaleceniami agrotechnicznymi oraz najlepszymi praktykami zarządzania lasami. Poprawki powinny być przeprowadzane w odpowiednich okresach wegetacyjnych, aby zapewnić maksymalne szanse na aklimatyzację nowych roślin. Przykładowo, w lasach gospodarczych, gdzie dąży się do uzyskania zdrowych i pełnowartościowych drzewostanów, regularne wykonywanie poprawek jest standardem. Dzięki temu, struktura ekosystemu leśnego zostaje zachowana, a jego funkcje ekologiczne są w pełni wykorzystywane, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 21

Który z obiektów jest uznawany za Światowy Rezerwat Biosfery?

A. Biebrzański Park Narodowy

B. Białowieski Park Narodowy

C. Wigierski Park Narodowy

D. Ojcowski Park Narodowy

Wigierski Park Narodowy, Ojcowski Park Narodowy i Biebrzański Park Narodowy, mimo że są cennymi obszarami chronionymi w Polsce, nie posiadają statusu światowego rezerwatu biosfery UNESCO. Wigierski Park Narodowy, usytuowany na Suwalszczyźnie, jest znany z pięknych jezior i bogatej fauny oraz flory, lecz jego ekosystemy, choć istotne, nie osiągnęły takiego statusu jak Białowieski Park Narodowy. Ojcowski Park Narodowy, który znajduje się w pobliżu Krakowa, słynie z malowniczych formacji krasowych oraz cennych zabytków, jednak również nie został uznany jako światowy rezerwat biosfery. Z kolei Biebrzański Park Narodowy, największy obszar mokradłowy w Polsce, ma swoje unikalne wartości przyrodnicze i jest istotny z punktu widzenia ochrony bioróżnorodności, ale nie spełniał kryteriów do objęcia nim ochrony na poziomie globalnym. Często pojawia się mylne przekonanie, że wszystkie parki narodowe powinny mieć taki sam status, co nie jest uzasadnione. Kryteria oceny dla światowych rezerwatów biosfery obejmują nie tylko bioróżnorodność, ale także aspekty kulturowe, społeczne, a także zdolność do prowadzenia zrównoważonego rozwoju, co czyni Białowieski Park Narodowy wyjątkowym w tym aspekcie."

Pytanie 22

Roczne wydobycie drewna w polskich lasach wyniosło 40 mln m³. Jeśli na pozyskanie 1 m³ drewna wykorzystano 0,1 litra oleju biodegradowalnego do smarowania prowadnicy, to ile oleju biodegradowalnego trafiło do lasów w ciągu roku?

A. 10 mln litrów oleju biodegradowalnego

B. 40 mln litrów oleju biodegradowalnego

C. 1 mln litrów oleju biodegradowalnego

D. 4 mln litrów oleju biodegradowalnego

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ całkowite roczne pozyskanie drewna w polskich lasach wynosi 40 mln m³. Każdemu z tych metrów sześciennych drewna przypisano zużycie 0,1 litra oleju biodegradowalnego do smarowania prowadnicy. Aby obliczyć całkowite zużycie oleju, wystarczy pomnożyć liczbę metrów sześciennych przez ilość oleju zużywanego na jeden metr sześcienny. Zatem 40 mln m³ x 0,1 litra/m³ = 4 mln litrów oleju biodegradowalnego. Zrozumienie tych obliczeń jest istotne w kontekście zrównoważonego gospodarowania zasobami leśnymi. W praktyce, stosowanie olejów biodegradowalnych w procesach leśnych przyczynia się do minimalizowania negatywnego wpływu na środowisko. Wysokiej jakości oleje biodegradowalne są zgodne z normami ekologicznymi i przyczyniają się do ochrony bioróżnorodności w lasach. Warto również zauważyć, że odpowiednie zarządzanie zasobami leśnymi, w tym stosowanie odpowiednich substancji smarujących, jest kluczowym elementem odpowiedzialnej gospodarki leśnej, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami FSC i PEFC.

Pytanie 23

Jakie metody wykorzystuje się do kontrolowania i oceny zagrożenia ze strony chrząszczy szeliniaka sosnowca?

A. stosy pułapkowe

B. wałki pułapkowe

C. pułapki kołnierzowe

D. opaski lepowe

Pułapki kołnierzowe, stosy pułapkowe oraz opaski lepowe to metody monitorowania szkodników, ale nie są one najskuteczniejsze w przypadku chrząszczy szeliniaka sosnowca. Pułapki kołnierzowe, które działają poprzez przyciąganie owadów do otoczenia drzewa, mogą być mniej efektywne, ponieważ nie zawsze skutecznie wychwytują szkodniki, które poruszają się w różnych warstwach drzewostanu. Stosy pułapkowe z kolei mogą być stosowane w niektórych sytuacjach, ale ich konstrukcja i rozmieszczenie mogą nie zapewniać odpowiedniego zasięgu, a także mogą nie uwzględniać specyficznych zachowań szeliniaka. Opaski lepowe są użyteczne w niektórych przypadkach, jednak są bardziej efektywne w monitorowaniu mniejszych owadów, a ich skuteczność w przypadku większych chrząszczy jest ograniczona. Typowym błędem jest zakładanie, że wszystkie metody pułapkowe są równie skuteczne dla różnych rodzajów szkodników. W przypadku szeliniaka sosnowca, istotne jest dostosowanie metod monitorowania do specyficznych cech biologicznych i ekologicznych danego gatunku, co podkreśla znaczenie stosowania wałków pułapkowych jako najbardziej adekwatnego narzędzia w praktyce leśnej.

Pytanie 24

Aby przeprowadzić konserwację przez zanurzenie, drewno powinno być

A. pozbawione kory, w stanie świeżym

B. w korze, w stanie świeżym

C. w korze, wysuszone

D. pozbawione kory, wysuszone

Poprawna odpowiedź wskazuje na konieczność użycia drewna w korze i w stanie świeżym do procesu konserwacji przez zatapianie. Drewno w stanie świeżym zawiera naturalne oleje i żywice, które działają jako substancje ochronne, wspomagające proces konserwacji. Zatapianie w tym kontekście polega na umieszczeniu drewna w specjalnych roztworach ochronnych, co pozwala na skuteczne wnikanie substancji do struktury drewna. W przypadku drewna okorowanego, proces konserwacji mógłby być mniej skuteczny ze względu na utratę tych naturalnych substancji. W branży budowlanej i meblarskiej powszechnie stosuje się tę technikę, zwłaszcza w przypadku drewna używanego na zewnątrz, gdzie narażone jest na działanie warunków atmosferycznych. Przykładem mogą być elementy konstrukcyjne drewniane w budynkach, które wymagają długotrwałej ochrony przed wilgocią i insektami, co można osiągnąć przez odpowiednie zatapianie w roztworach konserwujących.

Pytanie 25

Jak często przeprowadza się aktualizację kontrolnych partii w poszukiwaniach jesiennych szkodników sosny?

A. co rok, zmieniając ich lokalizację

B. nie rzadziej niż co 3 lata

C. regularnie co 2 lata

D. w miarę potrzeb

Aktualizacja partii kontrolnych w zakresie szkodników sosny powinna być przeprowadzana w miarę potrzeb, co wynika z dynamicznego charakteru ekosystemów leśnych oraz zmieniających się warunków środowiskowych. W praktyce oznacza to, że monitoring i ocena stanu zdrowotnego drzewostanów powinny być dostosowane do aktualnych zagrożeń, takich jak zmiany klimatyczne, inwazje nowych gatunków szkodników czy epidemie chorób. Takie podejście zapewnia efektywność działań ochronnych oraz minimalizuje straty w zasobach leśnych. Przykładem zastosowania tej zasady może być intensyfikacja badań w rejonach, gdzie zaobserwowano wzrost liczebności szkodników, co pozwala na wcześniejsze podejmowanie działań zapobiegawczych. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z wytycznymi organizacji takich jak Europejski Komitet Normalizacyjny (CEN) oraz wytycznymi krajowymi dla leśnictwa, monitorowanie szkodników powinno mieć charakter systematyczny, ale elastyczny, co umożliwia efektywne zarządzanie zasobami leśnymi.

Pytanie 26

Tropowce to rodzaj psów myśliwskich (grupa ras), które służą do odnajdywania i tropienia rannej zwierzyny (postrzałków), korzystając z tzw. dolnego wiatru. Do tej grupy należą

A. cocker-spaniel oraz labrador retriever

B. terier niemiecki oraz foksterier szorstkowłosy

C. wyżeł niemiecki oraz seter irlandzki

D. posokowiec bawarski oraz posokowiec hanowerski

Posokowce, w tym posokowiec bawarski i posokowiec hanowerski, są typowymi przedstawicielami grupy psów myśliwskich, które specjalizują się w wyszukiwaniu i dochodzeniu rannej zwierzyny, znanej jako postrzałki. Te rasy charakteryzują się doskonałym węchem oraz zdolnością do pracy w trudnych warunkach terenowych, co czyni je nieocenionymi partnerami dla myśliwych. Posokowce potrafią skutecznie posługiwać się dolnym wiatrem, co polega na wykrywaniu zapachu zwierzyny, nawet jeśli jest ona ukryta w gęstym lesie czy zaroślach. Dzięki ich umiejętnościom, myśliwi mogą szybko zlokalizować ranne zwierzęta, co jest kluczowe w kontekście etyki łowieckiej, aby zminimalizować cierpienie zwierząt. W praktyce, posokowce są często wykorzystywane w polowaniach na grubą zwierzynę, a ich szkolenie opiera się na metodach pozytywnego wzmocnienia oraz doświadczeniach z rzeczywistych polowań. Odpowiednie przygotowanie posokowca do pracy wymaga zrozumienia jego instynktów oraz potrzeb, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie kynologii.

Pytanie 27

Kategoria zagrożenia pożarem lasu (KZPL) dla danego terenu ustalana jest na podstawie

A. wilgotności ściółki w obrębie drzewostanu, względnej wilgotności powietrza oraz współczynnika opadów.

B. częstości występowania pożarów, warunków związanych z drzewostanem oraz klimatem, a także średniej liczby ludności.

C. częstości opadów deszczowych, systemu dróg przeciwpożarowych oraz zabezpieczeń przeciwpożarowych lasu.

D. rozmiaru kompleksu leśnego oraz struktury gatunkowej drzewostanów.

Odpowiedź dotycząca częstotliwości powstawania pożarów, warunków drzewostanowych oraz klimatycznych, a także średniej liczby mieszkańców, jest zgodna z aktualnymi standardami oceny zagrożeń pożarowych w lasach. W praktyce, aby skutecznie ocenić ryzyko pożaru, należy uwzględnić wszystkie te czynniki, ponieważ to one mają bezpośredni wpływ na prawdopodobieństwo wystąpienia pożaru oraz jego intensywność. Na przykład, w obszarach o dużej gęstości drzewostanu i szczególnie w okresach suszy, ryzyko pożaru wzrasta. Dodatkowo, w rejonach zamieszkałych, gdzie istnieje większa interakcja ludzi z przyrodą, monitoring i prewencja pożarowa muszą być bardziej rygorystyczne. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest wprowadzenie lokalnych planów zarządzania ryzykiem pożarowym, które uwzględniają nie tylko czynniki naturalne, ale także działania społeczności lokalnych, takie jak edukacja na temat ochrony lasów. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu zasobami leśnymi oraz z wytycznymi organizacji zajmujących się ochroną środowiska.

Pytanie 28

Zadrapywanie kory drzew przez samce jeleniowatych podczas wycierania scypułu to

A. osmykiwanie

B. zgryzanie

C. spałowanie

D. malowanie

Odpowiedzi 'malowanie', 'spałowanie' i 'zgryzanie' są nietrafione, bo zupełnie nie oddają tego, o czym mówimy, zwłaszcza w kontekście osmykiwania. Malowanie kojarzy się z dziełami sztuki, a nie z zachowaniem jeleniowatych, więc to nie ma sensu. Spałowanie z kolei to coś, co robimy przy obróbce drewna, a nie z porożem. Zgryzanie to też nie to – bardziej odnosi się do jedzenia. Ważne w biologii jest, żeby nie mylić terminów, które nie pasują do tego, co się dzieje w naturze. Samce jeleniowatych rzeczywiście uszkadzają korę, ale to jest część większego obrazu – wpływają tym na ekosystem. Nie można tego traktować jako przypadkowego działania; to skomplikowany proces, który jest potrzebny do pielęgnacji poroża, ale też jest istotny w kontekście ekologii jeleniowatych. Rozumienie tych terminów pomaga lepiej dostrzegać, jak dzika fauna wchodzi w interakcje ze swoim środowiskiem.

Pytanie 29

Co oznacza termin "sumaryczna produkcja dla wieku 100 lat"?

A. obecną miąższość drzewostanów w wieku 100 lat w m3 całego nadleśnictwa.

B. obecną miąższość drzewostanu w wieku 100 lat w m3/ha.

C. uzyskaną miąższość drewna w m3 po 100 latach.

D. sumę miąższości drzewostanu głównego oraz użytków przedrębnych do 100 lat

Analizując inne odpowiedzi, można zauważyć pewne nieścisłości, które prowadzą do błędnych interpretacji terminu 'sumaryczna produkcja dla wieku 100 lat'. Pierwsza z propozycji skupia się na pozyskanej miąższości drewna w m3 w wieku 100 lat, co może sugerować, że mówimy tylko o drewnie, które zostało już wycięte, ignorując ważny aspekt, jakim jest miąższość drzewostanu żywego, który wpływa na przyszłą produkcję i stan ekosystemu. Druga odpowiedź odnosi się do aktualnej miąższości drzewostanu w wieku 100 lat w m3/ha, co jest istotnym wskaźnikiem, lecz nie uwzględnia użytków przedrębnych, które są kluczowe dla pełnej oceny zasobów leśnych. Trzecia odpowiedź dotyczy miąższości całego nadleśnictwa, co jest pojęciem zbyt ogólnym, ponieważ nie można precyzyjnie ocenić lokalnych zasobów, nie analizując konkretnego drzewostanu. Warto zauważyć, że typowym błędem myślowym jest mylenie miąższości aktualnej z miąższością sumaryczną, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków dotyczących stanu i zarządzania lasami. Aby poprawnie zrozumieć pojęcia związane z leśnictwem, istotne jest uwzględnienie zarówno drzewostanu głównego, jak i młodszych użytków, co pozwala na bardziej kompletną analizę ekosystemu leśnego oraz jego efektywności produkcyjnej.

Pytanie 30

Najbardziej urodzajne gleby leśne w Polsce to

A. czarne ziemie

B. czarnoziemy

C. gleby bielicowe

D. gleby brunatne

Czarnoziemy to najżyźniejsze gleby leśne w Polsce, charakteryzujące się wysoką zawartością próchnicy oraz korzystnym pH, co sprzyja wzrostowi roślin. Te gleby powstają zazwyczaj na terenach o dużej zawartości wód gruntowych i na równinnych obszarach, gdzie procesy humifikacji są intensywne. Przykładem zastosowania czarnoziemów jest rolnictwo w dolinach Wisły i Odry, gdzie uprawiane są takie rośliny jak pszenica, kukurydza czy buraki cukrowe. Ich wysoka jakość sprawia, że czarnoziemy są kluczowe dla zachowania bioróżnorodności oraz bezpieczeństwa żywnościowego w regionach o dużym zapotrzebowaniu na plony. W kontekście dobrych praktyk w zarządzaniu glebami, czarnoziemy należy odpowiednio pielęgnować, aby zminimalizować erozję oraz utratę składników odżywczych, co można osiągnąć poprzez stosowanie nawozów organicznych i rotację upraw."

Pytanie 31

Wskaż sposób pozyskiwania drewna, który obejmuje transport ściętych drzew z koroną oraz ich okrzesywanie i cięcie na składnicy.

A. Technika całego drzewa

B. Technika drzewa w częściach

C. Technika całej strzały

D. Technika dłużycowa

Metoda całego drzewa z definicji odnosi się do pozyskiwania drewna w sposób, który nie przewiduje transportu z koroną. Zamiast tego, koncentruje się na pozyskiwaniu drewna w całości, co nie zawsze jest efektywne, szczególnie w kontekście przeróbki na składnicy. Z kolei metoda całej strzały, która odnosi się do ścięcia i transportu drewna w postaci całej strzały, również nie odpowiada na opisane w pytaniu kryteria dotyczące transportu z koroną i etapu okrzesywania. Metoda drzewa w częściach zakłada, że drewno jest rozdrabniane na mniejsze elementy już w lesie, co jest sprzeczne z pojęciem transportu całego drzewa do miejsca przeróbki. W praktyce, wybór niewłaściwej metody może prowadzić do zwiększenia strat, zarówno materiałowych, jak i finansowych. Właściwe podejście do pozyskiwania drewna powinno uwzględniać specyfikę surowca, a metody te powinny być dostosowane do rodzaju drewna oraz lokalnych warunków. Często spotykaną pomyłką w myśleniu o tych metodologiach jest uproszczenie, które ignoruje różnice między nimi oraz ich realne zastosowania w praktyce leśnej.

Pytanie 32

Samosiew górny odbywa się według następującej sekwencji cięć odnowieniowych?

A. obsiewne, odsłaniające, przygotowawcze, uprzątające

B. przygotowawcze, obsiewne, odsłaniające, uprzątające

C. uprzątające, odsłaniające, obsiewne, przygotowawcze

D. odsłaniające, obsiewne, uprzątające, przygotowawcze

Odpowiedź przygotowawcze, obsiewne, odsłaniające, uprzątające jest prawidłowa, ponieważ odzwierciedla właściwą kolejność cięć w procesie samosiewu górnego. Cięcie przygotowawcze ma na celu stworzenie warunków sprzyjających naturalnemu odnowieniu lasu, co oznacza usunięcie niepożądanej roślinności oraz stymulację wzrostu młodych drzew. Następnie przeprowadza się cięcie obsiewne, które polega na wprowadzeniu nasion do przygotowanego środowiska, co zwiększa szansę na ich kiełkowanie. Cięcie odsłaniające polega na usunięciu drzew, które mogą konkurować z młodymi sadzonkami o światło i składniki odżywcze, natomiast cięcie uprzątające ma na celu oczyszczenie terenu z pozostałości po cięciach oraz poprawę estetyki i funkcji leśnych. Stosowanie tej sekwencji cięć jest zgodne z aktualnymi standardami leśnictwa, które zalecają zrównoważoną gospodarkę leśną, mającą na celu zarówno ochronę bioróżnorodności, jak i maksymalizację produkcji drewna.

Pytanie 33

Do rodzajów przedplonów stosowanych przy zalesianiu terenów rolnych zaliczamy

A. jodła oraz brzoza

B. sosna oraz buk

C. buk oraz jodła

D. sosna i brzoza

Sosna i brzoza to bardzo popularne gatunki, które wykorzystuje się jako przedplony przy zalesianiu gruntów, które kiedyś były orane. Sosna, jako drzewo iglaste, jest naprawdę odporna na różne trudności w środowisku, więc świetnie nadaje się na tereny, które trzeba przywrócić do życia. Dodatkowo, rośnie dość szybko i potrafi się dobrze przystosować do różnych rodzajów gleby, co czyni ją dobrym wyborem dla poprawy jakości podłoża. Jeśli chodzi o brzozę, to ona z kolei, będąc drzewem liściastym, potrafi poprawić strukturę gleby, a także wzbogaca ją w azot dzięki współpracy z bakteriami brodawkowymi. Te dwa gatunki fajnie współdziałają, co przyczynia się do lepszego wzrostu bardziej wymagających drzew w przyszłości. Korzystając z sosny i brzozy zgodnie z zasadami silwoterapii, można zadbać o bioróżnorodność i polepszyć warunki życia dla innych organizmów w lesie. To dobry krok w stronę zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 34

Harwester funkcjonuje na powierzchni 3 ha zrębu, w którym zasobność wynosi 200 m³ na ha. Wydajność urządzenia to 100 m³ na dzień roboczy. Po procesie ścięcia i manipulacji drewna, do zrywki wjedzie forwarder o wydajności 50 m³ na dzień roboczy. Ile dni roboczych będzie potrzebnych na ścięcie, manipulację oraz zrywkę drewna?

A. 20 dni

B. 10 dni

C. 18 dni

D. 12 dni

Żeby obliczyć, ile czasu potrzebujemy na ścięcie, manipulację i zrywkę drewna, najpierw musimy wiedzieć, ile tego drewna mamy. W naszym przypadku mamy 3 hektary z 200 m³ drewna na hektar, co razem daje 600 m³. Nasz harwester pracuje z wydajnością 100 m³ dziennie, więc ścięcie całego drewna zajmie nam 6 dni roboczych. Potem, po ścięciu, trzeba się zająć manipulacją, co też zajmie 6 dni, bo zakładamy, że harwester i forwarder działają po kolei, a nie równolegle. Na koniec, nasz forwarder, który wydobywa 50 m³ dziennie, potrzebuje 12 dni na zrywkę tego drewna. Sumując, mamy 6 dni na ścięcie i manipulację oraz 12 dni na zrywkę, co daje nam 18 dni roboczych. Takie podejście jest zgodne z tym, co zwykle praktykuje się w branży leśnej, gdzie planowanie i zarządzanie zasobami są kluczowe, żeby dobrze wykorzystać sprzęt i czas, jaki mamy.

Pytanie 35

Nasiona przechowuje się w warunkach umiarkowanej wilgotności

A. modrzewia.

B. świerka.

C. dębu.

D. olszy.

Odpowiedzi dotyczące olszy, świerka i modrzewia nie są odpowiednie w kontekście przechowywania nasion w umiarkowanej wilgotności. Olsza (Alnus) lubi wilgotne miejsca, a jej nasiona kiełkują w naprawdę mokrym środowisku, więc nie nadają się do długoterminowego przechowywania w umiarkowanej wilgotności. Jeśli chodzi o świerk (Picea) i modrzew (Larix), to też mają swoje wymagania co do wilgotności, ale nie są tak elastyczne jak dąb. Nasiona świerka i modrzewia wymagają raczej niskiej wilgotności, ale przechowywanie ich w umiarkowanych warunkach może prowadzić do problemów z kiełkowaniem. Czasami pojawia się błąd, by sądzić, że wszystkie nasiona drzew iglastych można przechowywać w tych samych warunkach, co może dać kiepskie wyniki przy siewie. Kluczowe jest też rozumienie różnic w biologii nasion różnych gatunków oraz ich wymagań dotyczących wilgotności. Wiedza na temat specyficznych potrzeb nasion różnych drzew jest ważna, żeby skutecznie je przechowywać i później wykorzystać w leśnictwie lub ogrodnictwie.

Pytanie 36

Na mapie w skali 1:10 000 odcinkowi długości 1,8 cm odpowiada w rzeczywistości odległość wynosząca

A. 180,0 m

B. 18,0 m

C. 18,0 km

D. 1,8 km

Odpowiedź 180,0 m jest poprawna, ponieważ w skali 1:10 000 każdy centymetr na mapie odpowiada 10 000 centymetrom w rzeczywistości, co przekłada się na 100 metrów. Zatem, aby obliczyć rzeczywistą odległość odpowiadającą odcinkowi 1,8 cm na mapie, należy pomnożyć długość odcinka przez skalę. Wzór na przeliczenie długości jest następujący: Długość w terenie = Długość na mapie * Skala. Stąd: 1,8 cm * 10 000 = 18 000 cm, co po przeliczeniu na metry daje 180 m. Zrozumienie zasad przeliczania jednostek na mapach jest niezbędne w geodezji, kartografii oraz nawigacji. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy to m.in. planowanie tras, określanie odległości w terenach nieznanych czy też prace związane z inżynierią lądową, gdzie precyzyjne pomiary są kluczowe dla sukcesu projektu.

Pytanie 37

Drewno, które ma najwyższą wartość opałową w stanie powietrznym i suchym, to

A. modrzewiowe

B. topolowe

C. świerkowe

D. dębowe

Drewno modrzewiowe charakteryzuje się najwyższą wartością opałową w stanie powietrzno-suchym, co czyni je doskonałym materiałem do wykorzystania w piecach i kominkach. Wartość opałowa drewna określa ilość energii, jaką można uzyskać z jego spalenia, i jest kluczowym parametrem dla efektywności energetycznej. W przypadku drewna modrzewiowego, jego gęstość oraz zawartość wilgoci mają znaczący wpływ na wydajność spalania. W praktyce, drewno to ma średnią wartość opałową wynoszącą około 4,5 kWh/kg, co oznacza, że jest w stanie wygenerować dużą ilość ciepła. Modrzew jest również dobrze znany ze swojej odporności na gnicie, co sprawia, że nadaje się do długoterminowego składowania i użytkowania. Użytkownicy, którzy wybierają drewno modrzewiowe, mogą liczyć na dłuższy czas spalania oraz mniejsze ilości popiołu, co jest zgodne z dobrymi praktykami ekologicznymi, szczególnie w kontekście oszczędności energii i ochrony środowiska.

Pytanie 38

Jakim symbolem klasyfikacyjnym oznacza się ocenę udatności upraw?

A. dwoma cyframi.

B. jedną cyfrą.

C. trzema cyframi.

D. czterema cyframi.

Symbol klasyfikacyjny oceny udatności upraw, który jest dwucyfrowy, jest kluczowym elementem w systemie klasyfikacji roślin uprawnych. Zgodnie z obowiązującymi normami i regulacjami, taki symbol pozwala na łatwe rozróżnienie i identyfikację różnych gatunków oraz ich odmian w kontekście ich zdolności do wzrostu i plonowania w określonych warunkach. Przykładowo, w praktyce rolniczej, klasyfikacja ta umożliwia rolnikom podejmowanie świadomych decyzji dotyczących wyboru odpowiednich odmian do upraw w zależności od specyfiki gleby, klimatu oraz wymagań rynkowych. Ponadto, systemy klasyfikacyjne oparte na dwucyfrowych symbolach są zgodne z międzynarodowymi standardami, co ułatwia handel międzynarodowy i zapewnia zgodność z wymaganiami Ochrony Roślin. Warto zaznaczyć, że klasyfikacja ta ma na celu również wspieranie badań naukowych oraz innowacji w sektorze rolnym, co w dłuższej perspektywie przyczynia się do poprawy efektywności produkcji rolnej oraz bezpieczeństwa żywnościowego.

Pytanie 39

Zieloną farbą w sposób przedstawiony na zdjęciu najczęściej oznacza się w leśnictwie

A. granice zrębów.

B. kępy biocenotyczne.

C. drzewa dziuplaste.

D. drzewostany nasienne.

Zieloną farbą w leśnictwie oznacza się kępy biocenotyczne, co jest zgodne z najlepszymi praktykami ochrony przyrody. Kępy biocenotyczne to fragmenty lasu, które są celowo pozostawiane w naturalnym stanie w celu zachowania różnorodności biologicznej. Oznaczenie ich zieloną farbą jest niezbędne, aby uniknąć ich przypadkowego wycięcia podczas prac leśnych. W praktyce oznaczenia te są ważnym elementem zarządzania ekosystemami leśnymi, ponieważ kępy biocenotyczne mogą stanowić siedlisko dla wielu gatunków roślin i zwierząt, a ich ochrona przyczynia się do zachowania lokalnych ekosystemów. Ponadto, w kontekście zrównoważonego rozwoju leśnictwa, takie praktyki są kluczowe dla utrzymania równowagi ekologicznej oraz zapewnienia regeneracji naturalnych zasobów leśnych.

Pytanie 40

Oblicz objętość drewna za pomocą wzoru na środkowy przekrój drzewa o długości 25 m oraz średnicy w połowie długości wynoszącej 19 cm?

A. 0,81 m3

B. 0,71 m3

C. 0,61 m3

D. 0,51 m3

Aby obliczyć miąższość środkowego przekroju drzewa, można zastosować prostą formułę wynikającą z geometrii cylindrów, ponieważ drzewo można przybliżyć do cylindra. Miąższość (V) oblicza się według wzoru: V = π * r² * h, gdzie r to promień, a h to wysokość (długość) cylindra. W tym przypadku długość drzewa wynosi 25 m, co odpowiada 2500 cm, a grubość w połowie długości wynosi 19 cm. Zatem promień r to 19 cm / 2 = 9,5 cm. Podstawiając wartości do wzoru, mamy V = π * (9,5 cm)² * 2500 cm, co daje miąższość równą około 0,71 m³. Tego rodzaju obliczenia są istotne w leśnictwie i przemyśle drzewnym, gdzie dokładne pomiary miąższości pozwalają na efektywne zarządzanie zasobami leśnymi oraz optymalizację procesów związanych z pozyskiwaniem drewna. Wartości te są także używane w wycenie drzew, co ma kluczowe znaczenie w gospodarce leśnej oraz w ochronie środowiska.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej