Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik rolnik
- Kwalifikacja: ROL.04 - Prowadzenie produkcji rolniczej
- Data rozpoczęcia: 2 listopada 2025 21:22
- Data zakończenia: 2 listopada 2025 21:32
Egzamin niezdany
Wynik: 15/40 punktów (37,5%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
Podczas budowy zakładu przetwórczego doszło do osunięcia się rusztowania, w wyniku czego 4 osoby doznały obrażeń. Inspektor bhp sporządził raport dotyczący wypadku zbiorowego. Wypadek zbiorowy w pracy definiuje się jako zdarzenie, w wyniku którego poszkodowanych jest co najmniej
A. 2 osoby
B. 8 osób
C. 5 osób
D. 3 osoby
Wybór '2 osoby' jest jak najbardziej trafny. Zgodnie z przepisami, zbiorowym wypadkiem przy pracy można nazwać sytuację, gdy co najmniej dwóch pracowników doznało obrażeń. Jak inspektorzy BHP mają swoje obowiązki, to muszą wtedy sporządzić dokładny protokół, który udokumentuje wszystko, co się wydarzyło. Tego typu zdarzenia są naprawdę ważne, bo pomagają w analizie ryzyka i mogą prowadzić do wprowadzenia nowych zasad bezpieczeństwa, które mają na celu zmniejszenie podobnych wypadków w przyszłości. Takie sytuacje mogą się zdarzyć w różnych branżach, ale budownictwo to na pewno jeden z najczęstszych przykładów, gdzie ryzyko jest spore, zwłaszcza przy stawianiu rusztowań. Wiedza na temat definicji zbiorowego wypadku jest kluczowa, bo pomaga w zarządzaniu bezpieczeństwem i ochronie pracowników przed zagrożeniami.
Pytanie 3
Rolnik zajmujący się hodowlą świń zauważył u kilku osobników chorobę - pomór świń. W takiej sytuacji powinien
A. natychmiast wzbogacić paszę o mieszanki witaminowo-mineralne
B. przeprowadzić szczepienia ochronne przeciwko tej chorobie
C. niezwłocznie poinformować najbliższy zakład weterynaryjny
D. od razu sprzedać chore zwierzęta na ubój
Zgłoszenie wykrycia pomoru świń do najbliższego zakładu leczniczego dla zwierząt jest kluczowym krokiem w zarządzaniu epidemią tej poważnej choroby. Pomór świń jest bardzo zaraźliwą chorobą wirusową, która może prowadzić do dużych strat w stadzie oraz zagraża bezpieczeństwu zdrowotnemu innych zwierząt. Właściwe procedury wymagają, aby rolnik niezwłocznie powiadomił odpowiednie służby weterynaryjne, które są uprawnione do przeprowadzenia diagnozy oraz podjęcia działań w celu kontroli i ograniczenia rozprzestrzeniania się choroby. W praktyce może to obejmować przeprowadzenie badań laboratoryjnych, wprowadzenie kwarantanny w gospodarstwie oraz zalecenia dotyczące postępowania z chorymi zwierzętami. Tego typu działania są zgodne z Rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w sprawie zwalczania chorób zakaźnych zwierząt, które określa zasady reagowania na choroby zakaźne oraz ochrony zdrowia zwierząt. Wczesna reakcja jest kluczowa nie tylko dla zdrowia zwierząt, ale również dla ochrony przemysłu hodowlanego.
Pytanie 4
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 5
W sezonie jesiennym do uprawy ziemniaków wykorzystuje się nawozy
A. potasowe, fosforowe i obornik
B. potasowe oraz fosforowe
C. fosforowe, potasowe i azotowe
D. azotowe oraz obornik
Stosowanie nawozów azotowych i obornika nie jest zalecaną praktyką w jesiennym nawożeniu ziemniaków. Nawóz azotowy, mimo że istotny w pierwszej fazie wzrostu roślin, może prowadzić do nadmiernego wzrostu masy zielonej, co w późniejszych etapach wegetacji obniża jakość bulw. W przypadku ziemniaków, szczególnie w okresie przedzimowym, nadmiar azotu może skutkować także większym ryzykiem chorób, takich jak zaraza ziemniaczana. Obornik, choć bogaty w składniki pokarmowe, powinien być stosowany z rozwagą. Jego wpływ na glebę jest długofalowy, a stosowanie go w nadmiarze może prowadzić do nadmiernej kwasowości gleby oraz zmniejszenia dostępności niektórych składników odżywczych. Odpowiednia praktyka nawożenia ziemniaków wymaga zrozumienia potrzeb roślin w różnych fazach ich rozwoju oraz równowagi pomiędzy poszczególnymi składnikami pokarmowymi. Kluczowe jest, aby w jesieni skoncentrować się na dostarczeniu potasu i fosforu, które mają kluczowe znaczenie w przygotowaniu roślin do przetrwania zimy oraz do dalszego wzrostu w nadchodzącym sezonie wegetacyjnym. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do nieoptymalnych plonów oraz obniżenia jakości zbiorów.
Pytanie 6
W trakcie przeprowadzania zabiegu oprysku środkami ochrony roślin wystąpiła awaria sprzętu do oprysków, prowadząc do rozlania preparatu chemicznego. Inspekcja ujawniła, że sprzęt nie ma aktualnych badań technicznych. Zgodnie z regulacjami Kodeksu Pracy odpowiedzialność za tę sytuację spoczywa na
A. wytwórcy urządzenia
B. kierowniku jednostki
C. inspektorze bhp zakładu
D. pracowniku realizującym oprysk
Odpowiedzi takie jak zakładowy inspektor bhp, producent urządzenia czy pracownik wykonujący oprysk mogą wydawać się logiczne, jednak nie uwzględniają one pełnego kontekstu odpowiedzialności w miejscu pracy. Zakładowy inspektor bhp jest odpowiedzialny za monitorowanie przestrzegania zasad BHP i doradzanie w kwestiach bezpieczeństwa, ale nie ma bezpośredniej odpowiedzialności za stan techniczny sprzętu. Jego rolą jest wskazywanie potencjalnych zagrożeń oraz zalecanie działań, ale to kierownik jednostki odpowiada za wdrożenie tych rekomendacji. Producent urządzenia również nie może być pociągnięty do odpowiedzialności za awarię, jeśli sprzęt był użytkowany w sposób niezgodny z jego przeznaczeniem lub bez odpowiedniej konserwacji. Natomiast pracownik wykonujący oprysk, mimo że może być odpowiedzialny za przestrzeganie procedur w trakcie pracy, nie ponosi odpowiedzialności za stan techniczny urządzenia, który leży w gestii kierownika. W konsekwencji, brak świadomości tych ról prowadzi do mylnych wniosków i dezinformacji w zakresie odpowiedzialności w miejscu pracy.
Pytanie 7
Producent chleba tostowego o wydłużonej trwałości dystrybuuje swój produkt we wszelkiego rodzaju sklepach - od niewielkich lokalnych po duże supermarkety. Taki sposób działania ilustruje dystrybucję
A. intensywną
B. wyłączną
C. ekskluzywną
D. selektywną
Wybór odpowiedzi dotyczących dystrybucji selektywnej, wyłącznej lub ekskluzywnej jest błędny, ponieważ każda z tych strategii różni się znacznie od dystrybucji intensywnej. Dystrybucja selektywna polega na tym, że producent wybiera tylko wybrane punkty sprzedaży, co ogranicza dostępność produktu. Ta strategia jest często stosowana w przypadku produktów premium, gdzie kontrola nad wizerunkiem marki i jakością sprzedaży jest kluczowa. Wybór wyłącznej dystrybucji oznacza, że dany produkt jest dostępny tylko w określonej sieci sklepów lub u wybranych dystrybutorów, co jest bardziej restrykcyjne i nie sprzyja szerokiemu zasięgowi. Z kolei dystrybucja ekskluzywna to forma wyłącznej dystrybucji, która dodatkowo podkreśla luksusowy charakter produktu, co również nie pasuje do strategii intensywnej, gdzie celem jest maksymalna dostępność. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych wniosków mogą obejmować brak zrozumienia różnic między różnymi strategiami dystrybucji oraz ich wpływu na pozycjonowanie produktu na rynku. W przypadku pieczywa tostowego, którego celem jest dostępność dla jak najszerszej grupy konsumentów, zastosowanie dystrybucji selektywnej, wyłącznej czy ekskluzywnej byłoby nieadekwatne i mogłoby ograniczyć potencjalną sprzedaż.
Pytanie 8
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 9
W ciągu roku gospodarstwo wyprodukowało 100 ton pszenicy, ponosząc następujące wydatki na zakup:
- nasion 4 000 zł
- środków ochrony roślin 4 000 zł
- nawozów mineralnych 10 500 zł
- paliwa 7 500 zł
Jakie były koszty zużycia materiałów na produkcję 1 tony ziarna?
A. 330 zł
B. 500 zł
C. 400 zł
D. 260 zł
Wybór kosztu 500 zł sugeruje nieporozumienie w obliczeniach dotyczących kosztów produkcji. Aby zrozumieć, skąd ta pomyłka, warto zauważyć, że 500 zł można by obliczyć, gdyby całkowite koszty były błędnie oszacowane lub nie uwzględniono wszystkich wydatków związanych z produkcją. Możliwe, że ktoś mógł skupić się jedynie na jednym lub dwóch rodzajach wydatków, na przykład na kosztach nasion czy środków ochrony roślin. Podobny błąd można zauważyć w przypadku odpowiedzi 330 zł, która również nie uwzględnia całości kosztów poniesionych przez gospodarstwo, co wskazuje na brak całościowego spojrzenia na wydatki produkcyjne. Z kolei koszt 400 zł może wynikać z mylnego założenia, że koszty nawozów lub paliwa są niższe niż w rzeczywistości. W praktyce, aby właściwie oszacować koszty produkcji, niezbędne jest uwzględnienie wszystkich wydatków, co jest zgodne z zasadami zarządzania kosztami w rolnictwie. Błędne podejścia do obliczania kosztów prowadzą do zafałszowania rzeczywistej rentowności upraw, co w dłuższej perspektywie może negatywnie wpłynąć na decyzje dotyczące inwestycji w gospodarstwo czy wybór upraw. Takie pomyłki pokazują, jak ważne jest odpowiednie planowanie i analiza kosztów w celu osiągnięcia efektywności produkcji.
Pytanie 10
Rośliny, które w systemie zmianowania pozostawiają korzystne warunki dla roślin następnych oraz charakteryzują się dużymi wymaganiami agrotechnicznymi, to
A. jednoroczne rośliny pastewne
B. zboża zimowe
C. warzywa okopowe
D. zboża siewne
Wybór odpowiedzi, które nie są okopowe, może sugerować, że nie do końca rozumiesz, jak rośliny działają w zmianowaniu i jakie mają wymagania. Rośliny pastewne jednoroczne, jak lucerna czy koniczyna, czasem mogą być pomocne, ale nie są tak wymagające, jak okopowe. Zboża jare, chociaż są ważne w płodozmianie, nie zapewniają takich dobrych warunków, jakie mają rośliny okopowe. Co więcej, niektóre zboża, jak pszenica jara, mogą nawet wyjaławiać glebę, jeśli nie są stosowane w odpowiednich cyklach. Zboża ozime też nie dają tak dużo substancji organicznych jak okopowe. Często jest błąd w myśleniu, że wszystkie rośliny są równie ważne w zmianowaniu, a tak naprawdę to okopowe najlepiej poprawiają warunki dla tych, które będą potem. Właściwe podejście do zmianowania jest kluczowe, bo pomaga dbać o zdrowie gleby, co na dłuższą metę zwiększa wydajność produkcji rolniczej.
Pytanie 11
Jakie urządzenie należy wykorzystać do obróbki gleby tuż przed siewem rzepaku ozimego?
A. wał gładki
B. glebogryzarkę
C. orę siewną z wałem Campbella
D. agregat uprawowy
Agregat uprawowy jest narzędziem, które zapewnia optymalne przygotowanie gleby przed siewem rzepaku ozimego. Działa poprzez mieszanie i spulchnianie gleby, co poprawia jej strukturę oraz zwiększa dostępność powietrza i wody dla nasion. Użycie agregatu pozwala na równomierne wymieszanie resztek roślinnych, co jest kluczowe dla ochrony przed erozją oraz dla wspierania mikroorganizmów glebowych. W praktyce, stosowanie agregatu uprawowego przed siewem rzepaku ozimego sprzyja uzyskaniu lepszej jakości siewu, ponieważ gleba jest odpowiednio przygotowana do przyjęcia nasion. Warto również zwrócić uwagę, że zgodnie z dobrymi praktykami rolniczymi, właściwe przygotowanie gleby wpływa na efektywność nawożenia i zdrowotność roślin, co przekłada się na wyższe plony. Odpowiednio dobrany agregat, w zależności od warunków glebowych, może być wyposażony w różne zęby lub wały, co umożliwia dostosowanie pracy do specyficznych wymagań gleby.
Pytanie 12
Dokument, który definiuje zasady zakupu płodów rolnych oraz zobowiązanie do przestrzegania technologicznych wymagań ich produkcji, to dokument
A. dzierżawy
B. zlecenie
C. sprzedaży
D. kontraktacyjna
Wybór umowy dzierżawy, sprzedaży lub zlecenia w kontekście skupu płodów rolnych może prowadzić do nieporozumień dotyczących odpowiedzialności i zobowiązań stron. Umowa dzierżawy dotyczy wynajmu ziemi lub innego mienia, a nie bezpośrednio zakupu płodów. W przypadku dzierżawy, dzierżawca uzyskuje prawo do użytkowania gruntu w zamian za opłatę, ale kwestie związane z produkcją i sprzedażą płodów rolnych nie są uregulowane w takiej umowie. Z kolei umowa sprzedaży koncentruje się na transakcji sprzedaży określonego towaru, nie uwzględniając jednak wymogów technologicznych dotyczących produkcji, co jest kluczowe w umowie kontraktacyjnej. W przypadku umowy zlecenia, mamy do czynienia z powierzeniem wykonania określonego zadania, co może dotyczyć dostarczenia towaru, ale nie obejmuje szerokiego zakresu zobowiązań technologicznych związanych z uprawami. Takie błędne wybory mogą wynikać z niedostatecznego zrozumienia różnic między tymi rodzajami umów, co prowadzi do pomyłek w interpretacji ich zastosowania w praktyce. Umowy kontraktacyjne są zatem niezbędne, aby zapewnić zarówno producentom, jak i nabywcom jasność co do zasad współpracy oraz jakości produktów, co nie jest spełnione w przypadku innych typów umów.
Pytanie 13
Aby zapobiec wzajemnym zranieniom zwierząt oraz zredukować ryzyko dla personelu, w systemie utrzymywania bydła w wolnostanowiskowym trybie wykonuje się zabieg
A. kolczykowania
B. tatuowania
C. dekoronizacji
D. korekcji racic
Korekcja racic jest ważnym aspektem utrzymania bydła, lecz jej celem jest poprawa zdrowia i funkcjonowania racic, a nie zapobieganie urazom spowodowanym przez rogi. Wiąże się to z regularnymi kontrolami stanu racic, co ma na celu unikanie problemów zdrowotnych, takich jak zapalenia czy deformacje. Z kolei kolczykowanie to praktyka stosowana głównie w celu identyfikacji zwierząt, a tatuowanie jest mniej popularnym, ale również stosowanym sposobem oznaczania. W żadnym przypadku te metody nie wpływają bezpośrednio na bezpieczeństwo zwierząt ani zminimalizowanie ryzyka urazów związanych z obecnością rogów. W praktyce, wprowadzenie korekcji racic, kolczykowania czy tatuowania nie adresuje bezpośrednio problemu agresji lub potencjalnych urazów wynikających z interakcji między zwierzętami. Zrozumienie, że zabiegi te nie odnoszą się do problematyki rogów, może pomóc uniknąć mylnych wniosków na temat sposobów poprawy bezpieczeństwa w stadzie. Należy zawsze wybierać metody, które są zgodne z dobrymi praktykami weterynaryjnymi i dobrostanem zwierząt, co stanowi klucz do efektywnego zarządzania stadem.
Pytanie 14
W ochronie roślin, aby zredukować występowanie chorób, zastosowanie zdrowego oraz czystego materiału siewnego jest uznawane za metodę
A. hodowlaną.
B. mechaniczną.
C. agrotechniczną.
D. biologiczną.
Zastosowanie zdrowego i czystego materiału siewnego w ochronie roślin jest kluczowym elementem metod agrotechnicznych. Działania te mają na celu minimalizowanie ryzyka infekcji roślin chorobami, co jest zgodne z zasadami integrowanej ochrony roślin (IPM). Praktyka ta opiera się na wyborze materiału siewnego, który nie tylko jest zdrowy, ale także pochodzi z wiarygodnych źródeł, co pozwala na ograniczenie wprowadzenia patogenów do upraw. Na przykład, stosowanie nasion odmian odpornych na choroby lub pochodzących z certyfikowanych źródeł, może znacząco zmniejszyć ryzyko infekcji. Dodatkowo, w ramach programów ochrony roślin, ważne jest przeprowadzanie odpowiednich badań fitosanitarnych, które potwierdzą jakość i zdrowotność materiału siewnego. W praktyce agrotechnicznej, zarządzanie materiałem siewnym jest częścią strategii, która uwzględnia również rotację upraw i odpowiednie przygotowanie gleby, co w efekcie prowadzi do zwiększenia plonów oraz poprawy jakości zbiorów.
Pytanie 15
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 16
Aby przygotować kojec porodowy dla lochy, należy
A. zdemontować system wentylacji mechanicznej
B. zainstalować płyty grzewcze dla lochy
C. wyczyścić, umyć oraz zdezynfekować kojec
D. usunąć bariery ochronne
Właściwe przygotowanie kojca porodowego dla lochy jest kluczowe dla zapewnienia jej komfortu oraz bezpieczeństwa podczas porodu. Odpowiednie czyszczenie, mycie i dezynfekcja kojca pozwala na eliminację patogenów, które mogłyby zagrażać zdrowiu zarówno lochy, jak i nowonarodzonych prosiąt. W tym kontekście, stosowanie środków dezynfekujących zatwierdzonych przez odpowiednie agencje weterynaryjne jest niezbędne, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia infekcji. Praktyka ta jest zgodna z zaleceniami organizacji takich jak Światowa Organizacja Zdrowia Zwierząt, które podkreślają znaczenie higieny w hodowlach zwierząt. Regularne czyszczenie kojca, a także stosowanie materiałów łatwych do dezynfekcji przyczynia się do poprawy ogólnego stanu zdrowia zwierząt oraz wydajności produkcji. Przykładami skutecznych środków czyszczących mogą być roztwory na bazie chloru czy też preparaty na bazie kwasu nadoctowego, które są skuteczne w eliminacji bakterii i wirusów. Takie działania są fundamentalne nie tylko dla dobrostanu zwierząt, ale także dla efektywności całego procesu hodowlanego.
Pytanie 17
W kosiarkach rotacyjnych bębnowych dostosowanie wysokości koszenia, z mniejszej na większą, można osiągnąć przez
A. założenie dodatkowych pierścieni dystansowych
B. regulację przestrzeni pomiędzy talerzami
C. wyjęcie pierścieni dystansowych
D. zmianę prędkości obrotowej bębnów
Założenie dodatkowych pierścieni dystansowych jest właściwą metodą na zwiększenie wysokości koszenia w kosiarkach rotacyjnych bębnowych. W praktyce, pierścienie dystansowe umieszczane na końcach wirników wpływają na to, jak wysoko ścinana jest trawa. Gdy dodajemy pierścienie, podnosimy położenie bębnów względem podłoża, co skutkuje wyższym cięciem. W branży ogrodniczej i rolniczej, gdzie precyzja w koszeniu jest istotna, odpowiednia regulacja wysokości ma kluczowe znaczenie dla jakości cięcia oraz zdrowia trawnika. Standardy dotyczące pielęgnacji trawników zalecają utrzymanie odpowiedniej wysokości koszenia, co zapobiega stresowi roślin oraz promuje ich zdrowy wzrost. Warto również wspomnieć, że odpowiednia wysokość cięcia ma wpływ na wygląd i kondycję trawnika, co jest szczególnie ważne w kontekście estetyki przestrzeni zielonych.
Pytanie 18
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 19
Który z nawozów można aplikować dolistnie w postaci roztworu wodnego?
A. Mocznik
B. Siarczan amonu
C. Saletra amonowa
D. Saletrzak
Siarczan amonu, saletra amonowa i saletrzak, mimo że są nawozami azotowymi, nie są zalecane do stosowania dolistnego w formie wodnego roztworu. Siarczan amonu ma ograniczoną rozpuszczalność w wodzie oraz może powodować fitotoksyczność, zwłaszcza w wyższych stężeniach, co czyni go mniej odpowiednim do aplikacji dolistnej. Saletra amonowa z kolei, będąc nawozem szybko działającym, może prowadzić do wypalenia liści, jeśli zostanie zastosowana w nieodpowiednich warunkach, takich jak wysoka temperatura czy silne nasłonecznienie. Saletrzak, który jest mieszanką saletry i mocznika, również nie jest preferowany do aplikacji dolistnej, ponieważ jego skład chemiczny może powodować niepożądane reakcje w przypadku kontaktu z liśćmi, a jego działanie jest bardziej efektywne przy aplikacji do gleby. Typowe błędy myślowe związane z tymi nawozami obejmują mylenie ich z mocznikiem i zakładanie, że wszystkie nawozy azotowe mają podobne właściwości oraz efektywność w stosowaniu dolistnym. Zrozumienie specyfiki każdego z nawozów oraz ich reakcji na środowisko jest kluczowe do skutecznego nawożenia i może przyczynić się do znacznego obniżenia efektywności zabiegów agrotechnicznych.
Pytanie 20
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 21
Jakie pH gleby jest wymagane dla roślin okopowych korzeniowych?
A. 6,0 - 7,2
B. powyżej 7,2
C. poniżej 4,5
D. 4,5 - 5,9
Odpowiedzi sugerujące odczyn pH powyżej 7,2, poniżej 4,5 lub w przedziale 4,5 - 5,9 są nieprawidłowe, ponieważ nie uwzględniają specyficznych potrzeb roślin okopowych korzeniowych. Gleba o pH powyżej 7,2 staje się zasadowa, co nie sprzyja skutecznemu przyswajaniu składników pokarmowych przez rośliny. W takich warunkach mogą występować niedobory mikroelementów, takich jak żelazo, co prowadzi do chloroz, osłabienia wzrostu oraz redukcji plonów. Z kolei gleba o pH poniżej 4,5 jest silnie kwaśna, co negatywnie wpływa na aktywność biologiczną i chemiczną gleby. Rośliny w takim środowisku mogą mieć utrudniony dostęp do azotu, fosforu czy potasu, co prowadzi do zahamowania wzrostu. Przedział pH 4,5 - 5,9 również nie jest odpowiedni, ponieważ rośliny okopowe najlepiej rozwijają się w odczynie neutralnym lub lekko kwaśnym. Zrozumienie wpływu pH na wzrost roślin jest kluczowe dla uzyskania zdrowych plonów i minimalizacji ryzyka chorób. Dlatego, w praktyce rolniczej, regularne badanie gleby i dostosowywanie jej parametrów do wymagań upraw jest fundamentalne dla osiągnięcia sukcesu w produkcji roślinnej.
Pytanie 22
Gdy w budynkach dla ptaków wystąpią piórojady, należy przeprowadzić zabieg mający na celu ich eliminację
A. dezynsekcji
B. dekornizacji
C. dezynfekcji
D. deratyzacji
Dezynfekcja, chociaż istotna w kontekście utrzymania higieny w budynkach dla drobiu, nie odnosi się bezpośrednio do problemu piórojadów, które są owadami. Dezynfekcja polega na zniszczeniu drobnoustrojów, takich jak bakterie, wirusy czy grzyby, a jej celem jest przede wszystkim zapobieganie chorobom zakaźnym. Dlatego zastosowanie dezynfekcji w przypadku piórojadów jest niewłaściwe, ponieważ ta metoda nie ma wpływu na populację owadów, które wymagają specyficznych działań dezynsekcyjnych. Z kolei dekornizacja to proces usuwania rogów u zwierząt, co nie ma zastosowania w kontekście zwalczania pasożytów u drobiu. Deratyzacja odnosi się do zwalczania gryzoni i również nie jest odpowiednia w tej sytuacji. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie wszystkich metod zwalczania szkodników jako równoważnych, co prowadzi do mylnych wniosków. Zrozumienie różnic między tymi pojęciami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania zdrowiem zwierząt i higieną w hodowli drobiu. Właściwe podejście do problemu jest podstawą efektywnej bioasekuracji i ochrony dobrostanu zwierząt.
Pytanie 23
Najlepiej do zaprzęgów nadają się konie
A. pełnej krwi angielskiej
B. rasy małopolskiej
C. rasy śląskiej
D. czystej krwi arabskiej
Wybór koni rasy małopolskiej, pełnej krwi angielskiej czy czystej krwi arabskiej do zaprzęgów jest niewłaściwy z kilku powodów. Rasa małopolska, choć znana z dobrego temperamentu, nie dysponuje taką siłą i masywną budową jak konie śląskie, co sprawia, że nie jest optymalnym wyborem do ciężkiego zaprzęgu. Pełna krew angielska, zaprojektowana głównie do wyścigów, charakteryzuje się dużą prędkością i zwinnością, ale nie jest odpowiednia do ciągnięcia ciężkich ładunków, gdyż jej budowa ciała nie sprzyja dużym obciążeniom. Z kolei konie czystej krwi arabskiej, chociaż znane ze swojej wytrzymałości i eleganckiego wyglądu, również nie są dostosowane do pracy w zaprzęgach, gdyż ich struktura mięśniowa i rozkład masy ciała nie są optymalne do ciągnięcia. Błędne wnioski dotyczące wyboru koni do zaprzęgów często wynikają z pomylenia cech użytkowych różnych ras. Właściwy dobór koni do zaprzęgów powinien opierać się na ich sile, posturze oraz umiejętności pracy w zespole, a nie jedynie na ich wyglądzie czy popularności. Dlatego istotne jest zrozumienie, jakie cechy są kluczowe w kontekście konkretnego zastosowania, co prowadzi do lepszych wyników w pracy z końmi.
Pytanie 24
Okres, który musi minąć od użycia środka chemicznego do zbioru rośliny i jej skonsumowania, to czas
A. wrażliwości
B. prewencji
C. karencji
D. tolerancji
Odpowiedzi "wrażliwości", "tolerancji" i "prewencji" są nieprawidłowe, ponieważ nie odnoszą się bezpośrednio do zagadnienia czasu, który musi upłynąć od zastosowania środka chemicznego do zbioru rośliny. Wrażliwość dotyczy stopnia, w jakim rośliny reagują na działania różnych środków chemicznych, co jest istotne dla określenia ich skuteczności, ale nie ma związku z czasem po aplikacji. Tolerancja odnosi się do zdolności roślin do znoszenia działania substancji chemicznych bez negatywnego wpływu na ich wzrost i plonowanie, co również nie ma związku z okresem karencji. Prewencja z kolei odnosi się do działań mających na celu zapobieganie chorobom czy szkodnikom, a nie do czasu, który musimy odczekać przed zbiorem. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych terminów z pojęciem karencji, co może wynikać z niepełnego zrozumienia ich definicji. Kluczowe jest, aby dobrze znać różnice między tymi terminami, aby móc właściwie stosować środki chemiczne w rolnictwie oraz zapewnić bezpieczeństwo produktów rolnych. W praktyce stosowanie środków chemicznych wymaga zrozumienia nie tylko ich działania, ale także przestrzegania norm dotyczących ich zastosowania, co jest kluczowe dla ochrony zdrowia konsumentów.
Pytanie 25
Czy uprawa żyta po innych zbożach i po samej sobie jest możliwa, ponieważ
A. jest ono odporne na choroby podstawy źdźbła
B. uzyskuje się wysokie plony
C. wzbogaca glebę w próchnicę
D. polepsza strukturę gleby
Wybrana odpowiedź dotycząca poprawy struktury gleby jako powodu do uprawy żyta po innych zbożach i po sobie jest trochę nietrafiona. Jasne, żyto może wpływać na strukturę gleby, ale nie jest to główny powod, dla którego rolnicy decydują się na jego uprawę po innych zbożach. Uprawianie żyta po sobie, czyli monokultura, to nie najlepszy pomysł, bo może prowadzić do wyczerpania składników odżywczych w glebie oraz większego ryzyka chorób. Te plony żyta, o których wspomniałeś, to tak naprawdę ogólna zasada, a konkretne wyniki zależą od warunków glebowych i klimatycznych. Żyto potrafi dawać świetne plony, ale tylko tam, gdzie jest mu dobrze. Wzbogacenie gleby w próchnicę to długi proces, a nie tylko efekt uprawy jednego zboża. Kiedy się myli, że rotacja roślin jest mniej istotna, to może zrozumieć, że zdrowa gleba nie jest aż tak ważna, co nie jest prawdą. Rotacja jest kluczowa dla zdrowia gleby, a źle podejście do upraw może ją zniszczyć i osłabić system korzeniowy roślin. Dlatego takie zrozumienie zasad płodozmianu i wpływu różnych zbóż na gleby jest bardzo ważne dla zdrowej produkcji rolniczej.
Pytanie 26
Wyznacz koszty wytworzenia 1 litra mleka w gospodarstwie o uśrednionej wydajności 6.000 I mleka w ciągu roku, jeżeli na jedną krowę poniesiono następujące wydatki:
- koszt pasz - 3240 zł,
- wydatki na leczenie - 240 zł,
- koszty remontu stada - 720 zł,
- inne wydatki - 300 zł
A. 0,54 zł
B. 0,70 zł
C. 0,75 zł
D. 0,66 zł
Aby obliczyć koszty produkcji 1 litra mleka w gospodarstwie o przeciętnej wydajności 6.000 litrów mleka rocznie, należy zsumować wszystkie poniesione koszty związane z produkcją. W naszym przypadku są to: wartość pasz (3240 zł), leczenie (240 zł), remont stada (720 zł) oraz pozostałe koszty (300 zł). Łączna suma tych kosztów wynosi 4320 zł (3240 + 240 + 720 + 300). Następnie, aby obliczyć koszt produkcji 1 litra mleka, dzielimy całkowite koszty przez wydajność, czyli 4320 zł / 6000 l = 0,72 zł. Warto zauważyć, że odpowiedź 0,75 zł jest bliska obliczonej wartości, ale zmiana ceny pasz lub innych kosztów może wpłynąć na ostateczne wyniki. W praktyce, obliczanie kosztów produkcji jest kluczowe w zarządzaniu gospodarstwem rolnym, ponieważ pozwala na dokładne oszacowanie rentowności produkcji mleka oraz podejmowanie decyzji o ewentualnych zmianach w technologii produkcji lub wyborze pasz. Przykładowo, stosując metody analizy kosztów, rolnicy mogą zidentyfikować obszary, w których mogą wprowadzić oszczędności, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży rolniczej.
Pytanie 27
Dobierz z tabeli pestycyd do zwalczania chwastu przedstawionego na ilustracji.
| Chwast | Pestycyd do zwalczania |
|---|---|
| Chwastnica jednostronna | Jenot 100 EC |
| Przytulia czepna | Herbistar 200 EC |
| Miotła zbożowa | Axial 50 EC |
| Skrzyp polny | Orkan 330 SL |
A. Axial 50 EC
B. Jenot 100 EC
C. Orkan 330 SL
D. Herbistar 200 EC
Wybór innych pestycydów, takich jak Orkan 330 SL, Jenot 100 EC czy Axial 50 EC, nie jest odpowiedni do zwalczania przytulii czepnej, co może prowadzić do nieefektywności w ochronie roślin. Orkan 330 SL jest preparatem przeznaczonym do zwalczania niektórych owadów i nie działa na chwasty. Działanie tego środka nie jest skierowane na eliminację roślin zielnych, co może prowadzić do błędnego przekonania, że jest on uniwersalnym rozwiązaniem. Jenot 100 EC z kolei jest środkiem, który zwalcza rośliny płożące, ale jego skuteczność wobec przytulii czepnej jest ograniczona, co może wynikać z różnic w mechanizmach działania na różne gatunki chwastów. Axial 50 EC jest z kolei preparatem selektywnym, który działa głównie na niektóre zboża, co sprawia, że jego zastosowanie w walce z chwastami w ogóle, a w szczególności z przytulią czepną, nie przyniesie oczekiwanych rezultatów. W praktyce, stosowanie niewłaściwych pestycydów nie tylko prowadzi do nieefektywności, ale może również przyczynić się do rozwoju oporności chwastów na substancje czynne. Dlatego tak ważne jest, aby wybierać środki ochrony roślin na podstawie ich właściwości oraz zgodności z rodzajem zwalczanego chwastu.
Pytanie 28
Z analizy danych w tabeli wynika, że dawki gnojowicy na łąkach nie powinny przekraczać rocznie
| Stosowanie nawozów naturalnych ze względu na ochronę środowiska | ||
|---|---|---|
| Uprawa | Gnojowica (m3/ha) | Obornik (t) |
| Buraki cukrowe | 30 | 30 – 40 |
| Użytki zielone | 45 | 10 – 15 |
| Kukurydza | 50 | 20 – 30 |
A. 55 m3/ha
B. 50 m3/ha
C. 60 m3/ha
D. 45 m3/ha
Odpowiedź 45 m3/ha jest poprawna, ponieważ maksymalna dawka gnojowicy na łąkach została określona na podstawie analizy danych w tabeli. Przy stosowaniu gnojowicy na użytkach zielonych ważne jest, aby nie przekraczać zalecanych norm, aby zapewnić optymalny wzrost roślin oraz zminimalizować negatywny wpływ na środowisko. W wielu krajach, w tym w Polsce, normy te są regulowane przez przepisy dotyczące ochrony środowiska oraz dobrej praktyki rolniczej. Przykładem może być program Wspólnej Polityki Rolnej (WPR), który promuje zrównoważony rozwój rolnictwa. W kontekście stosowania gnojowicy, nadmierne jej użycie może prowadzić do eutrofizacji wód, co jest poważnym zagrożeniem dla ekosystemów wodnych. Dlatego przestrzeganie norm, takich jak 45 m3/ha, jest kluczowe dla utrzymania równowagi ekologicznej oraz jakości gleby.
Pytanie 29
Do wytworzenia 1 litra mleka o 4 % zawartości tłuszczu krowa potrzebuje
A. 78 g b.o. i 2,9 MJ energii
B. 60 g b.o. i 2,9 MJ energii
C. 78 g b.o. i 1,5 MJ energii
D. 60 g b.o. i 1,5 MJ energii
Wybór błędnych odpowiedzi, takich jak 60 g b.o. i 1,5 MJ energii, czy 60 g b.o. i 2,9 MJ energii, wiąże się z nieprawidłowym zrozumieniem wymagań metabolicznych krów mlecznych. Wiele osób myli ilość potrzebnych składników odżywczych, co prowadzi do niedoszacowania zapotrzebowania na białko oraz energię. Przy produkcji mleka o określonej zawartości tłuszczu kluczowe jest uwzględnienie, że krowy są zwierzętami o wysokim zapotrzebowaniu energetycznym, szczególnie w fazie laktacji. Błędne oszacowanie energii, jak w przypadku 1,5 MJ, może prowadzić do obniżenia wydajności mlecznej, a także do problemów zdrowotnych u zwierząt, takich jak ketoz czy problemy z układem pokarmowym. Warto również zrozumieć, że zbyt mała ilość białka w diecie może prowadzić do niedoborów, co wpływa na jakość mleka oraz jego skład chemiczny. Stosowanie niewłaściwych dawek paszy i niedostateczna ocena potrzeb zwierząt mogą skutkować nie tylko niższą wydajnością, ale także obniżonymi parametrami jakościowymi mleka, co jest istotnym czynnikiem w handlu i przetwórstwie. Ostatecznie, zrozumienie i zastosowanie odpowiednich wskaźników metabolicznych jest niezbędne dla utrzymania zdrowia stada i maksymalizacji produkcji mleka.
Pytanie 30
W tabeli przedstawiono powierzchnię upraw gospodarstwa rolnego. Wiodącą w strukturze zasiewów tego gospodarstwa jest uprawa roślin
| Rodzaj uprawy | Powierzchnia uprawy (w ha) |
|---|---|
| łubin | 3 |
| żyto | 6 |
| ziemniaki | 4 |
| rzepak | 6 |
| buraki pastewne | 2 |
| pszenica | 4 |
| Razem | 25 |
A. okopowych.
B. zbożowych.
C. motylkowych
D. oleistych.
Uprawy zbożowe, w tym żyto i pszenica, są kluczowym elementem wielu gospodarstw rolnych, ponieważ zapewniają nie tylko podstawowe zbiory, ale także surowiec do produkcji pasz dla zwierząt. W przedstawionej tabeli zbiory zbożowe zajmują 10 ha, co czyni je dominującą grupą w strukturze zasiewów. Zboża pełnią ważną rolę w zachowaniu płodozmianu oraz w zapobieganiu erozji gleby, co jest zgodne z najlepszymi praktykami rolniczymi. Dodatkowo, ich wysoka wydajność i możliwość przechowywania sprawiają, że są one opłacalne ekonomicznie. W kontekście rolnictwa ekologicznego, zboża mogą również służyć do poprawy struktury gleby i wspierania bioróżnorodności w gospodarstwie. Warto zaznaczyć, że wprowadzenie różnorodności upraw, w tym zbożowych, przyczynia się do stabilizacji plonów w obliczu zmieniających się warunków klimatycznych.
Pytanie 31
Śruta sojowa poekstrakcyjna stosowana jest w karmieniu zwierząt z uwagi na wysoką zawartość
A. węglowodanów
B. tłuszczu
C. białka
D. włókna
Śruta sojowa poekstrakcyjna jest jednym z najważniejszych źródeł białka w paszach dla zwierząt gospodarskich, szczególnie dla trzody chlewnej, drobiu oraz bydła. Jej wysoka zawartość białka, wynosząca zazwyczaj około 44-48%, czyni ją doskonałym składnikiem diet, który wspiera wzrost i rozwój zwierząt. Białko sojowe zawiera wszystkie niezbędne aminokwasy, co czyni je źródłem wysokiej jakości białka. Dodatkowo, w praktyce stosuje się je nie tylko jako komponent w mieszankach paszowych, ale również jako dodatek do diety zwierząt w okresie intensywnego wzrostu lub laktacji. Warto także zauważyć, że śruta sojowa poekstrakcyjna jest często preferowana ze względu na swoje korzystne właściwości odżywcze, a także niską zawartość tłuszczu, co czyni ją bardziej przyjazną dla układu pokarmowego zwierząt. W kontekście produkcji zwierzęcej, stosowanie wysokobiałkowych pasz sojowych jest zgodne z zaleceniami dietetycznymi, które mają na celu optymalizację skuteczności karmienia oraz poprawę wydajności produkcji.
Pytanie 32
Jakie jest optymalne nawilżenie przechowywanego ziarna?
A. 18%
B. 16%
C. 20%
D. 14%
Optymalna wilgotność przechowywanego ziarna wynosi 14%. Utrzymanie tej wilgotności jest kluczowe dla zachowania jakości ziarna, a także dla zapewnienia jego długoterminowego przechowywania. Ziarno o wilgotności powyżej 14% staje się podatne na rozwój pleśni oraz owadów, co może prowadzić do znacznych strat. Przykładem może być przechowywanie ziarna zbóż, gdzie wilgotność powinna być kontrolowana, aby zapobiec degradacji biologicznej. W praktyce oznacza to, że przed składowaniem należy dokładnie osuszyć ziarno, aby osiągnąć wartość optymalną. Dobre praktyki branżowe, takie jak regularne monitorowanie wilgotności oraz stosowanie odpowiednich systemów wentylacyjnych, mogą znacznie wpłynąć na poprawę jakości przechowywanego ziarna. Ponadto, zgodność z normami przechowywania, takimi jak standardy ISO, może pomóc w osiągnięciu i utrzymaniu właściwej wilgotności, co jest szczególnie istotne w kontekście handlu międzynarodowego i zapewnienia jakości produktu.
Pytanie 33
Oblicz minimalną pojemność silosu potrzebnego do składowania 30 ton ziarna, gdy gęstość 1 m3 pszenicy wynosi 750 kg?
A. 30 m3
B. 60 m3
C. 50 m3
D. 40 m3
Analizując błędne odpowiedzi, można zauważyć typowe pułapki myślowe, które mogą prowadzić do niewłaściwych obliczeń. Na przykład, wybór 50 m³ może wynikać z błędnego założenia, że lepiej jest przewidzieć zapas objętości, jednak nie opiera się on na rzeczywistych danych dotyczących gęstości ziarna. Z kolei wybór 30 m³ bazuje na myśleniu, że ilość ton można bezpośrednio przeliczyć na objętość, ignorując fakt, że gęstość ziarna jest istotna. Warto pamiętać, że 1 tona równa się 1000 kg, a więc 30 ton to 30000 kg, co jest kluczowe w obliczeniach. Wybór 60 m³ również nie znajduje uzasadnienia, ponieważ zwiększa nadmiar przestrzeni, co może prowadzić do nieefektywności w przechowywaniu. Przechowywanie ziarna w zbyt dużych silosach może skutkować dodatkowymi kosztami oraz trudnościami w zarządzaniu zapasami. Ponadto, takie podejście nie uwzględnia faktu, że odpowiednia objętość silosu powinna być ściśle powiązana z rzeczywistą gęstością przechowywanego materiału, co jest standardem w branży. W praktyce, aby uniknąć strat i uszkodzeń, należy zawsze przeprowadzać dokładne obliczenia, uwzględniające specyfikacje materiału oraz warunki przechowywania.
Pytanie 34
W trakcie przewozu koni przeznaczonych do sprzedaży poza granice gminy, przewoźnik nie jest zobowiązany do posiadania
A. paszportu zwierząt.
B. dokumentów potwierdzających kwalifikacje kierowcy do transportowania zwierząt.
C. dowodu urodzenia źrebiąt.
D. świadectwa zatwierdzenia środka transportu.
W odpowiedziach, które zostały uznane za niepoprawne, pojawiają się pewne nieporozumienia dotyczące wymogów dokumentacyjnych w kontekście transportu koni. Paszport zwierząt jest kluczowym dokumentem, który towarzyszy koniom w trakcie ich transportu. Zawiera on informacje o stanie zdrowia zwierzęcia, co jest niezbędne do potwierdzenia, że koń jest wolny od chorób oraz że został zaszczepiony zgodnie z wymogami. Świadectwo zatwierdzenia środka transportu jest innym ważnym dokumentem, który zapewnia, że pojazd, w którym przewożone są zwierzęta, spełnia określone normy sanitarno-weterynaryjne. Bez tego dokumentu transport nie tylko może być nielegalny, ale również stwarza ryzyko dla dobrostanu przewożonych zwierząt. Również dokumenty potwierdzające kwalifikacje kierowcy są istotne, ponieważ nieodpowiednio przeszkolony personel może nie być w stanie zapewnić zwierzętom bezpiecznego transportu. W przypadku dowodu urodzenia źrebiąt, jest to dokument, który odnosi się do rejestracji i potwierdzenia pochodzenia zwierzęcia, ale nie jest on wymagany podczas transportu. Brak znajomości różnic pomiędzy tymi dokumentami i ich funkcjami może prowadzić do błędnych przekonań dotyczących wymogów prawnych. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych dokumentów pełni inną rolę w systemie transportu zwierząt i ich brak może skutkować poważnymi konsekwencjami nie tylko prawnymi, ale również zdrowotnymi dla zwierząt.
Pytanie 35
W gospodarstwach ekologicznych czas, w którym cielęta są karmione mlekiem krowim, trwa przynajmniej
A. sześć miesięcy
B. dwa miesiące
C. trzy miesiące
D. jeden miesiąc
Wybór krótszego okresu karmienia cieląt mlekiem może prowadzić do wielu problemów zdrowotnych i rozwojowych. Karmienie przez okres jednego lub dwóch miesięcy jest niewystarczające, aby cielęta mogły w pełni skorzystać z wartości odżywczej mleka, co może skutkować niedoborami pokarmowymi. Cielęta wzrastają bardzo szybko w pierwszych tygodniach życia i potrzebują dostępu do mleka przez co najmniej trzy miesiące, aby zbudować odpowiedni zasób energii i białka. Zbyt wczesne przejście na pasze stałe oraz ograniczenie dostępu do mleka może prowadzić do problemów z układem pokarmowym oraz spadku masy ciała. Z perspektywy praktycznej, wiele gospodarstw ekologicznych stosuje długotrwałe karmienie mlekiem, aby zapewnić prawidłowy rozwój cieląt, co jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi dobrostanu. Ponadto, wcześniejsze zakończenie okresu karmienia może wpływać na system immunologiczny cieląt, co sprawia, że są one bardziej podatne na choroby. Warto także zauważyć, że takie podejście jest sprzeczne z aktualnymi normami i dobrymi praktykami w hodowli zwierząt, które nakładają obowiązek zapewnienia odpowiednich warunków żywieniowych dla młodych zwierząt.
Pytanie 36
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 37
Zwierzęta są trzymane bez specjalnych budynków inwentarskich, mają zapewnione 0,5 ha pastwiska na jedną krowę z cielęciem, ochronę przed niekorzystnymi warunkami pogodowymi, możliwość schronienia przed dzikimi zwierzętami, dostęp do wody pitnej (w zimie nie zamarzającej), dostatek paszy oraz suche miejsce do leżenia.
Opis ten odnosi się do chowu bydła mięsnego
A. ekstensywnego
B. intensywnego
C. wolnego
D. półintensywnego
Wybór pozostałych opcji, takich jak półintensywny, wolny i intensywny, bazuje na błędnym zrozumieniu różnic między systemami chowu bydła. Chow półintensywny charakteryzuje się połączeniem pastwisk oraz podawania pasz treściwych, co nie odpowiada opisanym warunkom, które wskazują na brak budynków inwentarskich oraz dominację naturalnych pastwisk. W systemie wolnym, zwierzęta mają większą swobodę ruchu, ale często w kontekście specyficznych wybiegów, które są kontrolowane, a co za tym idzie, nie do końca odzwierciedlają opisane warunki. Z kolei chów intensywny koncentruje się na maksymalizacji produkcji w ograniczonej przestrzeni, co stoi w sprzeczności z podanymi wymaganiami dotyczącymi dużych areałów pastwiskowych oraz naturalnych warunków życia zwierząt. Wybór niewłaściwego podejścia może wynikać z mylnych założeń dotyczących wydajności produkcji oraz dobrostanu zwierząt. Często hodowcy mogą mylić intensyfikację z jakością, co prowadzi do wyborów, które nie zawsze są korzystne dla zwierząt, a także dla długoterminowych celów zrównoważonego rozwoju. Zrozumienie różnic między tymi systemami jest kluczowe dla podejmowania świadomych decyzji w hodowli bydła, a także dla implementacji najlepszych praktyk w zakresie dobrostanu zwierząt.
Pytanie 38
Jaką wartość netto osiąga środek trwały amortyzowany przy użyciu metody liniowej, mając roczną stopę amortyzacji wynoszącą 10% po pięciu latach użytkowania, przy założeniu, że wartość początkowa wynosiła 28 000 zł?
A. 1 400 zł
B. 14 000 zł
C. 28 000 zł
D. 2 800 zł
Środek trwały amortyzowany metodą liniową oznacza, że jego wartość jest rozkładana równomiernie na przez okres użytkowania. W przypadku, gdy wartość początkowa wynosi 28 000 zł, a roczna stopa amortyzacji to 10%, amortyzacja roczna wynosi 2 800 zł (10% z 28 000 zł). Po pięciu latach użytkowania całkowita amortyzacja wynosi 14 000 zł (5 x 2 800 zł). Aby obliczyć wartość netto środka trwałego, odejmujemy całkowitą amortyzację od wartości początkowej. Zatem wartość netto wynosi 28 000 zł - 14 000 zł = 14 000 zł. W praktyce, znajomość wartości netto środków trwałych jest kluczowa dla oceny majątku firmy oraz dla podejmowania decyzji inwestycyjnych. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest sporządzanie bilansu, gdzie wartości netto środków trwałych mają wpływ na wskaźniki finansowe i analizę rentowności. Dobrą praktyką jest regularne monitorowanie amortyzacji, aby skutecznie zarządzać majątkiem oraz planować przyszłe inwestycje.
Pytanie 39
Którą roślinę uznaje się za jednoliścienną?
A. ostrożeń polny
B. mak polny
C. przytulia czepna
D. miotła zbożowa
Ostrożeń polny, mak polny i przytulia czepna to rośliny, które często uznaje się za chwasty, ale nie są jednoliścienne, co jest dość istotne. Ostrożeń polny (Cirsium arvense) to wieloletnia roślina z kolczastymi liśćmi, która rośnie w różnych miejscach, także na łąkach czy w uprawach. Jak się dobrze przyjrzeć, to sposób rozmnażania przez korzenie jest inny niż u jednoliściennych, co ma znaczenie, gdy chcesz z nim walczyć. Z kolei mak polny (Papaver rhoeas) jest jednoroczną rośliną z pięknymi czerwonymi kwiatami, ale jego obecność może wpływać na plony w zbóżach. Przytulia czepna (Galium aparine) ma czworoboczne łodygi i też nie jest jednoliścienna, ale potrafi dosyć skutecznie wspinać się po innych roślinach w polu. Dlatego ważne jest, żeby dobrze klasyfikować te rośliny, bo błędy mogą prowadzić do nieefektywnych strategii w walce z chwastami, co w końcu szkodzi plonom i ekosystemom. Rozumienie różnic między nimi to klucz do lepszej ochrony upraw i trafnych decyzji w rolnictwie.
Pytanie 40
Rolnik sprzedający bezpośrednio żywność roślinną ma obowiązek zarejestrować swoją działalność w
A. Wydziale ds. Działalności Gospodarczej urzędu gminy
B. Powiatowym Inspektoracie Sanitarnym
C. Powiatowym Inspektoracie Weterynarii
D. Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych
Rolnik sprzedający żywność pochodzenia roślinnego w formie sprzedaży bezpośredniej zobowiązany jest do rejestracji swojej działalności w Powiatowym Inspektoracie Sanitarnym. Ta instytucja odpowiada za kontrolę i nadzór nad bezpieczeństwem zdrowotnym żywności, co jest kluczowe dla ochrony zdrowia konsumentów. Rejestracja w tym inspektoracie zapewnia, że produkty rolnicze są zgodne z obowiązującymi normami sanitarnymi oraz przepisami prawa. Przykładem praktycznego zastosowania tego obowiązku jest możliwość przeprowadzenia kontroli sanitarno-epidemiologicznej, która sprawdza, czy żywność jest odpowiednio przechowywana i czy spełnia normy jakościowe. Dobrą praktyką dla rolników jest również ścisłe przestrzeganie zasad higieny podczas produkcji, pakowania oraz transportu żywności, co może przyczynić się do zwiększenia zaufania konsumentów i lepszej sprzedaży. Dodatkowo, znajomość przepisów dotyczących zdrowia publicznego oraz ich implementacja w działalności rolniczej jest niezbędna dla zapewnienia wysokiej jakości produktów oraz legalności działalności.