Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.12 - Wykonywanie weterynaryjnych czynności pomocniczych
Data rozpoczęcia: 13 grudnia 2025 16:18
Data zakończenia: 13 grudnia 2025 16:30

Egzamin zdany!

Wynik: 32/40 punktów (80,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W celu przeprowadzenia badań serologicznych dotyczących choroby Aujeszkiego u świń, krew pobiera się z żyły

A. odpromieniowej

B. ogonowej

C. czczej przedniej

D. usznej

Pobieranie krwi do badań serologicznych w kierunku choroby Aujeszkiego u trzody chlewnej z żyły czczej przedniej jest standardem, który wynika z potrzeby uzyskania jak najbardziej reprezentatywnej próbki krwi. Żyła czcza przednia (vena cephalica) jest jedną z najczęściej wybieranych żył do pobrania krwi u świń z powodu jej stosunkowo łatwego dostępu oraz minimalnego ryzyka powikłań. W kontekście badań serologicznych, ważne jest, aby próbka była pobrana w sposób aseptyczny, co zminimalizuje ryzyko kontaminacji i zapewni dokładność wyników. Praktyka ta jest zgodna z dobrymi praktykami weterynaryjnymi, które zalecają pobieranie krwi w warunkach zapewniających bezpieczeństwo zarówno dla zwierzęcia, jak i dla osoby wykonującej zabieg. W badaniach serologicznych, które mają na celu wykrycie przeciwciał wirusa choroby Aujeszkiego, analiza serologiczna na podstawie krwi z żyły czczej przedniej dostarcza wiarygodnych informacji o stanie zdrowia stada. Dodatkowo, wiedza na temat anatomicznych punktów dostępu do krwi w trzodzie chlewnej jest niezbędna dla każdego technika weterynaryjnego, aby zapewnić optymalizację procedur pobierania krwi oraz prawidłowe diagnozowanie chorób zakaźnych.

Pytanie 2

Izolacja zwierząt w celu ograniczenia rozprzestrzeniania się choroby zakaźnej to

A. kwerenda

B. kwarantanna

C. kohorta

D. kontaminacja

Odpowiedź 'kwarantanna' jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do praktyki izolowania zwierząt, które mogą być potencjalnie chore, aby zapobiec dalszemu rozprzestrzenianiu się chorób zakaźnych. Kwarantanna jest kluczowym narzędziem w profilaktyce zdrowotnej, stosowanym w weterynarii oraz w ochronie zdrowia publicznego. Przykładem zastosowania kwarantanny może być sytuacja, w której do schroniska dla zwierząt przybywa nowy pies z podejrzeniem choroby zakaźnej, takiej jak parwowiroza. W takim przypadku pies powinien być umieszczony w izolacji na określony czas, aby monitorować jego zdrowie i zapobiec zarażeniu innych zwierząt. Kwarantanna powinna być wdrażana zgodnie z wytycznymi lokalnych służb weterynaryjnych oraz standardami, takimi jak te określone przez Międzynarodową Organizację Zdrowia Zwierząt (OIE). Jest to nie tylko praktyka zdrowotna, ale także element odpowiedzialności właścicieli zwierząt oraz instytucji zajmujących się ich opieką.

Pytanie 3

Zwierzę z grupy wrażliwej, które mogło mieć kontakt pośredni lub bezpośredni z czynnikiem zakaźnym powodującym chorobę zakaźną zwierząt, to zwierzę

A. podejrzane o chorobę

B. chore

C. zakażone

D. podejrzane o zakażenie

Odpowiedź 'podejrzane o zakażenie' jest celna, bo mówi o zwierzętach, które mogły mieć kontakt z zakaźnym czynnikiem, ale jeszcze nie mają objawów. W weterynarii to bardzo ważne, żeby umieć szybko wskazać takie zwierzęta, bo to pomaga w monitorowaniu chorób zakaźnych. W praktyce stosuje się różne procedury, jak na przykład kwarantanna czy obserwacja, które mogą pomóc w zapobieganiu rozprzestrzenieniu się chorób wśród zwierząt. Dobra ilustracja to sytuacja, gdy stado bydła ma styczność z chorym osobnikiem. Wtedy wszystkie zwierzęta, które były blisko, powinny być uznane za podejrzane o zakażenie i trzeba je dokładniej zbadać, by zobaczyć, czy rzeczywiście doszło do zakażenia. W weterynarii istotne jest, aby jak najszybciej zidentyfikować te zwierzęta, bo to zmniejsza ryzyko i dba o zdrowie nie tylko ich, ale i innych zwierząt oraz ludzi.

Pytanie 4

Aby przeprowadzić badanie RTG jamy brzusznej w projekcji grzbietowo-brzusznej, należy umieścić psa

A. w pozycji na mostku

B. na lewym boku

C. w pozycji na grzbiecie

D. na prawym boku

Ułożenie psa na boku, czy to na prawym, czy na lewym, podczas badania RTG jamy brzusznej w projekcji grzbietowo-brzusznej może prowadzić do uzyskania nieprawidłowych obrazów. W takich pozycjach struktury anatomiczne mogą ulegać przemieszczeniu, co skutkuje zniekształceniem wyników oraz trudnościami w interpretacji. Na przykład, podczas ułożenia na boku narządy wewnętrzne, takie jak wątroba, śledziona czy jelita mogą zmieniać swoje położenie, co sprawia, że ocena ich stanu staje się znacznie trudniejsza. W praktyce jest to częsty błąd, który może wynikać z niedostatecznej wiedzy na temat anatomicznych podstaw radiologii weterynaryjnej oraz błędnego rozumienia celu badania. Ponadto, w przypadku ułożenia na boku, istnieje większe ryzyko, że zwierzę będzie się ruszać, co wpłynie na jakość uzyskanego obrazu. Pozycjonowanie na grzbiecie również nie jest zalecane, ponieważ może prowadzić do problemów z oddychaniem oraz dyskomfortu zwierzęcia, co może wpłynąć na jego zdolność do pozostania w bezruchu. Dlatego tak istotne jest, aby zawsze stosować standardowe praktyki radiologiczne w celu zapewnienia wysokiej jakości obrazu oraz bezpieczeństwa pacjenta.

Pytanie 5

Jaką chorobę zakaźną należy zwalczać obowiązkowo?

A. afrykański pomór świń

B. kokcydioza drobiu

C. zapalenie płuc koni

D. motylica bydła

Afrykański pomór świń (APS) to wirusowa choroba zakaźna, która dotyka świnie i dziki. Jest ona klasyfikowana jako choroba podlegająca obowiązkowi zwalczania, co oznacza, że jej wystąpienie wymaga natychmiastowego zgłoszenia odpowiednim organom weterynaryjnym. Choroba ta ma poważne następstwa dla przemysłu hogowatego, ponieważ prowadzi do znacznych strat ekonomicznych, a także problemów w handlu międzynarodowym. Zwalczanie APS opiera się na ścisłych normach bioasekuracji, które obejmują m.in. ograniczenie kontaktu zdrowych zwierząt z osobnikami zakażonymi, stosowanie dezynfekcji oraz monitorowanie populacji dzików. Przykładem dobrych praktyk jest prowadzenie ciągłych szkoleń dla hodowców w celu zwiększenia świadomości na temat objawów choroby oraz sposobów jej zwalczania. Zastosowanie tych standardów jest kluczowe dla ochrony zdrowia zwierząt oraz stabilności rynków mięsnych.

Pytanie 6

Jakie będą skutki braku witaminy A u zwierząt?

A. krzywica

B. zaburzenia w płodności

C. kurza ślepota

D. szkorbut

Kurza ślepota, znana także jako night blindness, jest schorzeniem wynikającym z niedoboru witaminy A, która odgrywa kluczową rolę w prawidłowym funkcjonowaniu narządu wzroku. Witamina A jest niezbędna do produkcji rodopsyny, pigmentu w siatkówce, który umożliwia widzenie w warunkach słabego oświetlenia. Niedobór tej witaminy prowadzi do osłabienia zdolności wzrokowej, szczególnie w ciemności. Oprócz problemów ze wzrokiem, niedobór witaminy A może wpływać na ogólny stan zdrowia zwierząt, prowadząc do osłabienia układu odpornościowego. W praktyce, aby zapobiegać niedoborom, ważne jest zapewnienie odpowiedniej diety, bogatej w źródła witaminy A, takie jak marchew, wątroba czy produkty mleczne. W przypadku hodowli zwierząt, monitorowanie poziomu witaminy A w diecie jest kluczowe dla zapewnienia ich zdrowia i wydajności. Przestrzeganie zaleceń dotyczących żywienia zwierząt, według standardów takich jak NRC (National Research Council), może pomóc w uniknięciu tego rodzaju niedoborów.

Pytanie 7

Aby przeprowadzić badanie mięsa na obecność włośni metodą wytrawiania próbki zbiorczej z użyciem magnetycznego mieszania, jakie substancje są niezbędne?

A. pepsyna, HC1, woda z kranu

B. pepsyna, H2S04, woda destylowana

C. podpuszczka, HC1, woda destylowana

D. podpuszczka, H2S04, woda z kranu

Używanie nieodpowiednich substancji w analizie mięsa pod kątem włośni może naprawdę zepsuć wyniki, a nawet dać fałszywe rezultaty. Odpowiedzi, w których jest mowa o podpuszczce jako reagentcie, są nietrafione. Podpuszczka to enzym, który głównie stosuje się w serowarstwie, a nie do przerabiania białek w mięsie. W kontekście badania mięsa, ważne jest, żeby używać enzymów, które działają w odpowiednich warunkach pH, co w przypadku podpuszczki nie zachodzi. Na przykład, H2S04, to mocny kwas, który nie sprzyja trawieniu białek, a raczej może zniszczyć próbki. Więc tracimy materiał do analizy. Używanie wody destylowanej w miejscu wody z kranu może wyglądać dobrze, ale w tym przypadku woda z kranu jest wystarczająca, bo nie wprowadza zbyt wielu zanieczyszczeń. Typowym błędem jest nieodróżnienie enzymów proteolitycznych od innych, co prowadzi do złych wniosków o ich zastosowaniu w laboratoriach.

Pytanie 8

Czynnością pielęgnacyjną wykonaną na bydle nie jest

A. kurtyzacja ogona

B. usuwanie rogów

C. mycie zwierzęcia

D. regulacja racic

Kurtyzacja ogona nie jest standardową metodą pielęgnacyjną dla bydła. W hodowli chodzi o różne działania, które mają na celu dobrostan i zdrowie zwierząt. Kąpiel to jeden z tych ważnych zabiegów, bo poprawia higienę i samopoczucie bydła. Dekornizacja rogów to też istotna sprawa – pomaga uniknąć kontuzji zarówno u zwierząt, jak i osób pracujących z nimi. A korekcja racic? To już w ogóle kluczowa rzecz, bo dba o zdrowie nóg bydła i zapobiega wielu chorobom. Z moich obserwacji wynika, że kurtyzacja ogona nie jest uzasadniona w kontekście dobrostanu, więc nie wchodzi w standardy właściwej pielęgnacji bydła.

Pytanie 9

Na terenie zakładu mięsnego obowiązkowo pobiera się próbki od wszystkich sztuk poddawanych ubojowi

A. ptaków w kierunku pałeczek Salmonella

B. bydła w kierunku BSE

C. świń w kierunku włośnicy

D. zajęcy w kierunku myksomatozy

Prawidłowa odpowiedź dotycząca pobierania próbek od świń w kierunku włośnicy odnosi się do regulacji weterynaryjnych i standardów bezpieczeństwa żywności. Włośnica, wywoływana przez pasożytnicze nicienie Trichinella spiralis, jest chorobą, która może być przenoszona na ludzi poprzez spożycie surowego lub niedogotowanego mięsa wieprzowego. Dlatego istotne jest, aby przed i po uboju przeprowadzać testy, które mogą wykryć obecność tych pasożytów. W praktyce, próbki mięsa są analizowane w laboratoriach, aby zapewnić bezpieczeństwo konsumentów oraz spełnienie norm określonych w przepisach prawa. Regularne testowanie świń w kierunku włośnicy wpisuje się w najlepsze praktyki branżowe, które mają na celu minimalizowanie ryzyka zakażeń i ochronę zdrowia publicznego. Obowiązek ten wynika także z przepisów unijnych, które nakładają obowiązek monitorowania występowania patogenów w produkcji zwierzęcej, co jest kluczowe dla zachowania zdrowia ludzkiego i zwierzęcego.

Pytanie 10

Podawanie zwierzętom pasz skażonych grzybami może prowadzić do

A. ketozy

B. mykotoksykozy

C. toksoplazmozy

D. vibriozy

Mykotoksykoza to dość poważna sprawa. To zespół objawów, które pojawiają się przez działanie mykotoksyn, toksycznych substancji, które grzyby potrafią produkować. Kiedy zwierzęta są karmione paszami z grzybami, to te mykotoksyny mogą trafić do ich organizmów, co prowadzi do różnych problemów zdrowotnych. Objawy mogą być różne, na przykład zwierzęta mogą mieć mniejszy apetyt, być osłabione, a nawet mogą dojść do uszkodzenia wątroby czy układu odpornościowego. Aflatoksyna B1 to jeden z przykładów takich mykotoksyn, a jej działanie jest naprawdę groźne – potrafi powodować nowotwory i inne ciężkie choroby. Żeby zminimalizować ryzyko mykotoksykoz, hodowcy muszą dbać o jakość pasz, przechowywać je w odpowiednich warunkach i czasami dodawać substancje, które wiążą mykotoksyny. Trzymanie się norm jakości pasz, jak te unijne, jest kluczowe dla bezpieczeństwa żywności, więc to naprawdę ważne.

Pytanie 11

Krew do analiz biochemicznych należy pobierać do probówki

A. czystej i suchej

B. z cytrynianem sodu

C. z EDTA

D. z heparyną litową

Krew do badań biochemicznych pobiera się do czystej i suchej probówki, ponieważ zanieczyszczenia lub pozostałości innych substancji mogą wpływać na wyniki analizy. Czystość probówki jest kluczowa, aby uniknąć fałszywych wyników przez kontaminację. Przykładem mogą być badania poziomu glukozy, gdzie nawet niewielka ilość resztek chemicznych lub wody może zaburzyć oznaczenie. Ponadto, stosowanie czystych probówek jest zgodne z ogólnie przyjętymi standardami w laboratoriach, które zalecają korzystanie z probówek wolnych od jakichkolwiek dodatków, aby zapewnić rzetelność wyników. W praktyce kluczowym jest również, aby probówki były odpowiednio oznaczone i przechowywane w warunkach, które minimalizują ryzyko ich zanieczyszczenia. Zastosowanie czystych probówek jest nie tylko kwestią techniczną, ale również przestrzeganiem zasad zapewnienia jakości w laboratoriach medycznych, co jest fundamentem wiarygodnych badań.

Pytanie 12

Wskaż schorzenie, w którym obserwuje się wypuk zajawny?

A. Rozedma pęcherzykowa

B. Obrzęk płuc

C. Niedodma

D. Zapalenie płuc

Niedodma, obrzęk płuc i zapalenie płuc to różne jednostki chorobowe, które choć mogą prowadzić do problemów z oddychaniem, nie są związane z występowaniem wypuku zajawnego w taki sposób, jak rozedma pęcherzykowa. Niedodma to stan, w którym następuje zapadnięcie pęcherzyków płucnych, co skutkuje zmniejszeniem dostępnego miejsca do wymiany gazowej. W przypadku niedodmy, głównym problemem jest niedobór powietrza w płucach, a nie ich nieelastyczność, co odróżnia ją od rozedmy pęcherzykowej. Obrzęk płuc jest wynikiem nagromadzenia płynu w przestrzeni międzykomórkowej płuc, co prowadzi do trudności w oddychaniu i nie jest bezpośrednio związane z wypukiem zajawnym. Z kolei zapalenie płuc to infekcja tkanki płucnej, która także nie generuje wypuku zajawnego, lecz objawy takie jak kaszel, gorączka i ból w klatce piersiowej. Powszechnym błędem w identyfikacji jednostek chorobowych jest mylenie ich objawów z objawami rozedmy, co może prowadzić do nieprawidłowej diagnostyki i leczenia. Dlatego kluczowe jest stosowanie szczegółowych badań diagnostycznych oraz znajomość różnic między tymi schorzeniami, aby skutecznie zarządzać terapią i poprawić jakość życia pacjentów.

Pytanie 13

Według poniższego przepisu prawnego odpady weterynaryjne dzieli się na

Fragment rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 1 października 2010 r.
w sprawie szczegółowego postępowania z odpadami weterynaryjnymi.

§ 2. Odpady weterynaryjne klasyfikuje się w następujący sposób:
1) odpady weterynaryjne o kodzie 18 02 02*, zwane dalej „odpadami zakaźnymi", będące odpadami niebezpiecznymi zawierającymi żywe mikroorganizmy lub ich toksyny, o których wiadomo lub co do których istnieją wiarygodne podstawy do przyjęcia, że powodują choroby zakaźne u ludzi lub innych żywych organizmów;
2) odpady weterynaryjne o kodach 18 02 05* i 18 02 07*, zwane dalej „odpadami niebezpiecznymi", będące odpadami niebezpiecznymi zawierającymi substancje chemiczne,
o których wiadomo lub co do których istnieją wiarygodne podstawy do przyjęcia, że powodują choroby niezakaźne u ludzi lub zwierząt lub mogą być źródłem skażenia środowiska;
3) odpady weterynaryjne o kodach 18 02 01, 18 02 03, 18 02 06, 18 02 08, zwane dalej „odpadami pozostałymi", będące odpadami weterynaryjnymi nieposiadającymi właściwości niebezpiecznych.

A. zakaźne, niezakaźne.

B. zakaźne, niebezpieczne, pozostałe.

C. zakaźne, szczególnego ryzyka.

D. zakaźne, niezakaźne, pozostałe.

Odpowiedzi typu ''zakaźne, niezakaźne, pozostałe'' albo ''zakaźne, szczególnego ryzyka'' nie są prawidłowe, bo nie odpowiadają rzeczywistej klasyfikacji odpadów weterynaryjnych. To może mieć poważne konsekwencje dla zdrowia ludzi i środowiska. Klasyfikacja odpady zakaźne jest jasno związana z patogenami, które mogą być niebezpieczne dla ludzi i zwierząt. Odpady niezakaźne, choć wydają się mniej groźne, mogą też zawierać materiały toksyczne. A „szczególne ryzyko” to w ogóle nie jest uznawana kategoria w przepisach dotyczących odpadów weterynaryjnych. Niezrozumienie tych klasyfikacji prowadzi do złego zarządzania odpadami, co zwiększa ryzyko zakażeń czy skażeń. Ważne jest, żeby zrozumieć, że odpady niebezpieczne wymagają specjalnych procedur utylizacji, które różnią się od innych typów odpadów. Źle sklasyfikowane odpady mogą zagrozić nie tylko pracownikom weterynarii, ale też całej społeczności. Dlatego kluczowe jest, żeby osoby pracujące w tej branży miały pojęcie o aktualnych przepisach i standardach, żeby uniknąć błędów w klasyfikacji i zarządzaniu odpadami.

Pytanie 14

Aby zidentyfikować motylicę podczas badania poubojowego, należy wykonać nacięcie w

A. nerkach

B. języku

C. płucach

D. wątrobę

W wykrywaniu motylicy w badaniach poubojowych ważne jest, żeby dobrze zrozumieć, jak działa anatomia i patofizjologia zwierząt. Motylica wątrobowa, znana jako Fasciola hepatica, to jeden z najczęściej występujących pasożytów, które mogą zaatakować wątrobę zwierząt, na przykład bydła czy owiec. Weterynarze, podczas badań poubojowych, sprawdzają wątrobę, bo to tam motylica się osiedla i rozwija, co prowadzi do różnych zmian, które można zauważyć. Jak już znajdą motylicę, lekarze patrzą na charakterystyczne zmiany, jak zwłóknienie czy jajka pasożyta. Zgodnie z wytycznymi OIE, ważne jest, żeby wykrywać takie pasożyty, bo to ma bezpośredni wpływ na zdrowie żywności oraz bezpieczeństwo zwierząt. Dzięki tej wiedzy możemy stosować odpowiednie leczenie i profilaktykę, by zmniejszyć ryzyko infestacji wśród zwierząt.

Pytanie 15

Podczas zabiegu usuwania kamienia nazębnego u psa, rurkę intubacyjną powinno się wprowadzić do

A. przełyku

B. tchawicy

C. przedsionka jamy ustnej

D. nozdrzy przednich

Umieszczenie rurki intubacyjnej w tchawicy jest kluczowym elementem zapewnienia odpowiedniego zabezpieczenia dróg oddechowych u psa podczas zabiegu usuwania kamienia nazębnego. Tchawica jest głównym przewodem, który prowadzi powietrze do płuc, a intubacja w tym miejscu pozwala na skuteczne wentylowanie zwierzęcia oraz ochronę przed aspiracją śliny lub innych substancji, które mogą pojawić się w jamie ustnej podczas zabiegu. W zgodzie z dobrymi praktykami weterynaryjnymi, intubacja powinna być przeprowadzana przez wykwalifikowany personel, który umiejętnie oceni średnicę rurki oraz dobierze ją do wielkości psa, co zapewnia optymalny przepływ powietrza. Po zaintubowaniu, regularne monitorowanie ciśnienia wentylacji oraz stanu ogólnego pacjenta są niezbędne dla zapewnienia jego bezpieczeństwa. Warto również zauważyć, że odpowiednia technika intubacji minimalizuje ryzyko uszkodzenia delikatnych struktur anatomicznych w obrębie ściany tchawicy, co jest istotne dla dalszego zdrowia i komfortu pacjenta.

Pytanie 16

Kto odpowiada za zapewnienie bezpieczeństwa zdrowotnego żywności?

A. Inspekcja Weterynaryjna

B. producent żywności

C. powiatowy lekarz weterynarii

D. Państwowa Inspekcja Sanitarna

Bezpieczeństwo zdrowotne żywności to temat złożony, a kwestie związane z odpowiedzialnością za nie są często mylone. Powiatowy lekarz weterynarii, Inspekcja Weterynaryjna oraz Państwowa Inspekcja Sanitarna to instytucje, które pełnią rolę nadzorczą, ale nie są bezpośrednio odpowiedzialne za produkcję żywności. Powiatowy lekarz weterynarii i Inspekcja Weterynaryjna zajmują się głównie kontrolą weterynaryjną, co oznacza, że ich działania koncentrują się na zapewnieniu zdrowia zwierząt oraz bezpieczeństwa produktów pochodzenia zwierzęcego, a nie na wszystkich aspektach produkcji żywności. Ich głównym zadaniem jest nadzór nad procesami, które nie zawsze obejmują pełen cykl produkcyjny. Państwowa Inspekcja Sanitarna odpowiada za kontrolę zdrowia publicznego i nadzór nad warunkami sanitarnymi w miejscach sprzedaży żywności oraz w zakładach produkcyjnych, ale nie jest bezpośrednim producentem żywności. Często popełnianym błędem jest mylenie funkcji nadzoru z odpowiedzialnością za produkcję, co prowadzi do przekonania, że to te instytucje odpowiadają za bezpieczeństwo żywności, podczas gdy ich rola polega głównie na monitorowaniu i egzekwowaniu przepisów. Właściwe zrozumienie tych ról jest istotne dla realizacji standardów jakości i bezpieczeństwa w branży spożywczej.

Pytanie 17

W przypadku jakiej choroby zakaźnej, objętej obowiązkowym zwalczaniem, wykorzystuje się test tuberkulinowy wstrzyknięty w skórę?

A. Gruźlicy bydła

B. Brucelozy bydła

C. Nosacizny koni

D. Paratuberkulozy bydła

Śródskórny test tuberkulinowy jest kluczowym narzędziem w monitorowaniu gruźlicy bydła, ponieważ pozwala na wykrycie zakażenia Mycobacterium bovis, odpowiedzialnego za tę chorobę. Test ten polega na wprowadzeniu tuberkuliny, czyli białka pochodzącego z patogenu, do skóry bydła. Reakcja skórna, która powstaje w miejscu iniekcji, jest oceniana po 72 godzinach. W przypadku pozytywnej reakcji, co wskazuje na wcześniejszy kontakt zwierzęcia z bakterią, zaleca się dalsze kroki, takie jak izolacja i diagnostyka. Praktyczne zastosowanie tego testu w hodowli bydła jest nieocenione, ponieważ pozwala na wczesne wykrywanie choroby, a tym samym ograniczenie jej rozprzestrzeniania w stadach. Gruźlica bydła jest chorobą, która nie tylko wpływa na zdrowie zwierząt, ale również ma istotne znaczenie ekonomiczne. Utrzymanie czystości stada i wdrożenie strategii monitorowania jest zgodne z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE) oraz lokalnymi normami weterynaryjnymi, co podkreśla znaczenie tego testu w praktyce weterynaryjnej.

Pytanie 18

W kontekście działalności kontrolowanej przez weterynarię, numer identyfikacyjny zaczyna się od liter

A. PL

B. IW

C. UE

D. EWG

No więc, odpowiedź 'PL' jest tutaj jak najbardziej na miejscu. Zawsze, gdy mamy do czynienia z numerem identyfikacyjnym zwierząt w Polsce, zaczyna się on od liter 'PL'. To jest mega ważne, bo dzięki temu od razu wiemy, skąd pochodzi dany zwierzak i jak to się ma do systemu identyfikacji w całej Unii Europejskiej. W praktyce, te numery są kluczowe, żeby śledzić zdrowie zwierząt i ich pochodzenie. Każdy, kto zajmuje się zwierzętami, musi używać odpowiednich numerów, co jest zgodne z przepisami unijnymi i krajowymi. Chodzi o to, żeby dbać o zdrowie publiczne i dobro zwierząt. Na przykład, gdy rejestruje się farmy produkujące jedzenie ze zwierząt, identyfikacja zwierząt jest super istotna, bo musimy wiedzieć, skąd pochodzi każdy produkt spożywczy.

Pytanie 19

Na płytce Petriego z agarowym pożywką krwawą przeprowadza się analizę

A. parazytologiczną

B. hematologiczną

C. wirusologiczną

D. bakteriologiczną

No więc, odpowiedzi, które wskazują na inne rodzaje badań, nie są do końca dobre. Każde z nich zupełnie różni się pod względem podejścia i podłoża, którego wymagają. Na przykład, badania parazytologiczne to temat zupełnie o innych rzeczach, bo zajmują się pasożytami, a do ich badania potrzebne są specjalne techniki, takie jak mikroskopia do identyfikacji jajek czy larw. Gdy mówimy o wirusologii, tam już chodzi o komórki hodowlane lub różne techniki molekularne, jak PCR, więc agar to nie to, co potrzebujemy dla wirusów. Hematologia zajmuje się głównie analizą krwi, więc też nie dotyczy hodowli mikroorganizmów. Warto zrozumieć, że różne rodzaje badań wymagają różnych mediów, bo jak się nie wie, co jest odpowiednie, to wyniki mogą być niewiarygodne.

Pytanie 20

Z uwagi na dobrostan zwierząt, niedopuszczalne jest przewożenie ciężarnych samic

A. po przekroczeniu 6 miesiąca ciąży

B. po przekroczeniu 90% czasu trwania ciąży

C. przez cały czas trwania ciąży

D. po przekroczeniu 2/3 czasu trwania ciąży

Odpowiedź "po przekroczeniu 90% czasu trwania ciąży" jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z przepisami dotyczącymi dobrostanu zwierząt, transport ciężarnych samic jest zabroniony po tym etapie. Przekroczenie 90% czasu trwania ciąży oznacza, że samica jest na etapie bliskim porodu, co stwarza ryzyko dla jej zdrowia oraz zdrowia nienarodzonego potomstwa. Przepisy te są zgodne z regulacjami Unii Europejskiej oraz krajowymi przepisami dotyczącymi transportu zwierząt, które mają na celu minimalizowanie stresu i ryzyka dla zwierząt w czasie transportu. W praktyce oznacza to, że każdy transport zwierząt ciężarnych powinien być starannie planowany i monitorowany, aby nie naruszać tych zasad. W przypadku transportu zwierząt hodowlanych, takie działania są kluczowe dla zapewnienia ich dobrostanu oraz jakości przyszłego potomstwa. Zatem znajomość tych regulacji jest niezbędna dla osób pracujących w branży hodowlanej oraz transportowej, by zapewnić odpowiednie warunki dla zwierząt.

Pytanie 21

Jakie schorzenie powoduje występowanie zapachu owoców (acetonu) w moczu?

A. ketonurii

B. ropomoczu

C. bakteriurii

D. leukocyturii

Zapach owocowy moczu, przypominający aceton, jest charakterystyczny dla ketonurii, która występuje w stanach zwiększonej produkcji ciał ketonowych. Ketonuria jest najczęściej związana z niewłaściwym metabolizmem węglowodanów, co może wystąpić w cukrzycy typu 1, głodzeniu, intensywnym wysiłku fizycznym lub diecie ubogowęglowodanowej. W przypadku cukrzycy, brak insuliny prowadzi do mobilizacji kwasów tłuszczowych z tkanki tłuszczowej, co skutkuje zwiększoną produkcją ciał ketonowych. W praktyce klinicznej, wykrycie zapachu acetonu w moczu może sugerować potrzebę dalszej oceny pacjenta pod kątem hiperglikemii oraz stanu cukrzycowego, co jest zgodne z wytycznymi American Diabetes Association. Regularne monitorowanie stanu metabolicznego pacjentów z cukrzycą oraz edukacja dotycząca objawów hiperglikemii i kwasicy ketonowej są kluczowe dla zapobiegania poważnym komplikacjom. Ketonuria jest zatem nie tylko objawem, ale także ważnym wskaźnikiem, który wymaga szybkiej reakcji i interwencji medycznej.

Pytanie 22

Jakie zadania realizuje Inspekcja Weterynaryjna?

A. zapewnienia bezpieczeństwa pasz

B. nadzoru nad stosowaniem środków ochrony roślin

C. obecności organizmów genetycznie zmodyfikowanych (GMO) w produktach żywnościowych

D. zapewnienia bezpieczeństwa żywności pochodzenia roślinnego w trakcie produkcji

Inspekcja Weterynaryjna odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu bezpieczeństwa pasz, co ma istotne znaczenie dla zdrowia zwierząt oraz ludzi. Do jej zadań należy monitorowanie składu pasz, kontrolowanie obecności niebezpiecznych substancji, takich jak aflatoksyny czy metale ciężkie, a także weryfikacja, czy pasze spełniają normy jakości. Przykładem praktycznego zastosowania tych zadań jest regularne pobieranie próbek pasz w gospodarstwach rolnych oraz ich badanie w laboratoriach akredytowanych, co pozwala na wczesne wykrywanie potencjalnych zagrożeń. Inspekcja Weterynaryjna stosuje wytyczne zawarte w rozporządzeniach unijnych i krajowych, które definiują maksymalne poziomy zanieczyszczeń w paszach. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują również szkolenia dla producentów pasz, które zwiększają świadomość o znaczeniu jakości składników oraz metod ich produkcji. Wspieranie transparentności w łańcuchu dostaw pasz jest także kluczowe, co pozwala na ścisłą kontrolę nad źródłami surowców i ich pochodzeniem, co jest istotne dla całego systemu bezpieczeństwa żywności.

Pytanie 23

Jaka jest prawidłowa temperatura ciała dorosłej owcy?

A. 35,5°C - 36,0°C

B. 36,0°C - 36,5°C

C. 40,5°C - 42,0°C

D. 38,5°C - 40,0°C

Prawidłowa temperatura ciała dorosłej owcy wynosi od 38,5°C do 40,0°C, co mieści się w normalnym zakresie dla tego gatunku. Temperatura ciała owcy jest istotnym wskaźnikiem jej stanu zdrowia, a odchylenia od normy mogą wskazywać na różne problemy zdrowotne, takie jak infekcje czy stany zapalne. Regularne monitorowanie temperatury ciała owcy jest kluczowe w hodowli, ponieważ pozwala na szybką reakcję w przypadku wystąpienia chorób. W praktyce, aby dokładnie zmierzyć temperaturę, stosuje się termometry weterynaryjne, które powinny być wprowadzane do odbytnicy zwierzęcia. Warto dodać, że temperatura może się różnić w zależności od pory dnia, aktywności owcy oraz jej stanu emocjonalnego. Dobrą praktyką jest regularne zapisywanie wyników pomiarów, co pozwala na śledzenie ewentualnych zmian w zdrowiu zwierząt i wczesne wykrywanie nieprawidłowości. Odpowiednia temperatura ciała jest kluczowa dla dobrostanu owiec, wpływa na ich apetyt, wydajność mleczną i ogólną kondycję. Dlatego znajomość norm temperaturowych jest niezbędna dla każdego hodowcy owiec.

Pytanie 24

Mięso jakich zwierząt podlega obowiązkowemu badaniu na obecność larw włośni?

A. świn, koni, nutrii

B. świn, nutrii, bydła

C. bydła, nutrii, koni

D. świn, nutrii, bydła

Odpowiedź, iż obowiązkiem badania na obecność larw włośni objęte jest mięso świń, koni i nutrii, jest prawidłowa z kilku powodów. Przede wszystkim, włośnica, wywoływana przez pasożytnicze nicienie z rodzaju Trichinella, stanowi poważne zagrożenie zdrowotne, szczególnie w przypadku konsumpcji niedogotowanego lub surowego mięsa. Badania te mają na celu wykrycie larw włośni, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa żywności. W Polsce oraz w wielu krajach europejskich, przepisy związane z weterynarią i bezpieczeństwem żywności nakładają obowiązek regularnych kontroli mięsa ze zwierząt, takich jak świnie i konie, a także nutrię, zwłaszcza w kontekście hodowli i przemysłu mięsnego. Dzięki tym badaniom można zminimalizować ryzyko infekcji u ludzi. Zastosowanie odpowiednich metod laboratoryjnych, takich jak mikroskopia czy metody molekularne, pozwala na skuteczne wykrywanie tych larw, co jest zgodne z zaleceniami Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA). W trosce o zdrowie publiczne, niezbędne jest stosowanie się do tych standardów w praktyce.

Pytanie 25

Podczas badania w mięśniach bydła zauważono okrągłe, perłowo-białe pęcherzyki wągrów o średnicy 1 cm, będące formami larwalnymi

A. motylicy wątrobowej

B. tasiemca uzbrojonego

C. włośnia spiralnego

D. tasiemca nieuzbrojonego

Odpowiedź 'tasiemiec nieuzbrojony' jest poprawna, ponieważ opisywane okrągłe, perłowo-białe pęcherzyki wągrów to larwy tasiemca nieuzbrojonego (Taenia saginata). Wągrzyca, czyli infestacja larwalna tasiemcem, występuje głównie u bydła, a ich obecność w mięśniach może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych u ludzi, którzy spożywają niedogotowane lub surowe mięso zwierząt. W przypadku tasiemca nieuzbrojonego, larwy mogą osiągać rozmiary do 1 cm i mają charakterystyczny, okrągły kształt. Kluczowe jest zrozumienie, że w celach profilaktycznych należy stosować odpowiednie metody obróbki mięsa, aby zminimalizować ryzyko zakażeń. W praktyce, edukacja w zakresie bioasekuracji w hodowli bydła oraz standardów sanitarno-epidemiologicznych jest niezbędna, aby zapobiegać rozprzestrzenianiu się tych pasożytów, co jest zgodne z zasadami dobrej praktyki weterynaryjnej.

Pytanie 26

Pepsyna znajduje zastosowanie w technice

A. wytrawiania

B. flotacji

C. trichinoskopowej

D. dekantacji

Pepsyna jest enzymem proteolitycznym, który odgrywa kluczową rolę w procesie trawienia białek w organizmach zwierzęcych. W kontekście metod laboratoryjnych, pepsyna jest wykorzystywana w wytrawianiu, co oznacza enzymatyczne rozkładanie białek na mniejsze peptydy. Proces ten ma zastosowanie w różnych dziedzinach, takich jak biotechnologia, analiza żywności czy badania biologiczne. Na przykład, w analizie składu białkowego żywności, pepsyna jest stosowana do przygotowania próbek, co pozwala na dalsze analizy spektroskopowe lub chromatograficzne. Poprzez wytrawianie białek, możliwe jest zrozumienie ich struktury oraz funkcji, co ma kluczowe znaczenie w badaniach nad chorobami białkowymi oraz w rozwijaniu nowych terapii. Warto także zauważyć, że wytrawianie z wykorzystaniem pepsyny stanowi standardową metodę w laboratoriach zajmujących się biochemicznymi badaniami enzymatycznymi.

Pytanie 27

Wśród fizycznych metod dezynfekcji zalicza się używanie

A. fioletu krystalicznego

B. pary wodnej

C. wody utlenionej

D. chlorku sodowego

Prawidłową odpowiedzią jest para wodna, która jest uznawana za jedną z fizycznych metod dezynfekcji. Jej skuteczność wynika z wysokiej temperatury, która jest w stanie zabić wiele rodzajów mikroorganizmów, w tym bakterie, wirusy oraz grzyby. Para wodna stosowana jest w różnych zastosowaniach, takich jak dezynfekcja powierzchni w szpitalach, restauracjach czy zakładach przemysłowych. W instytucjach medycznych używa się autoklawów, które poddają narzędzia działaniu wysokiej temperatury pary wodnej pod ciśnieniem, eliminując patogeny. Ponadto, dezynfekcja parą wodną jest ekologiczna, nie pozostawia szkodliwych resztek chemicznych i nie wpływa negatywnie na środowisko, co czyni ją zgodną z zasadami zrównoważonego rozwoju. Warto także zaznaczyć, że stosowanie pary wodnej jako metody dezynfekcji znajduje potwierdzenie w normach takich jak EN 13795, które określają wymagania dotyczące materiałów stosowanych w ochronie zdrowia. Z tego powodu para wodna jest cenioną metodą dezynfekcji, szczególnie w kontekście wrażliwych środowisk, gdzie higiena jest kluczowa.

Pytanie 28

Choroba, która nie wykazuje wyraźnych objawów klinicznych i jest trudna do zidentyfikowania w badaniu przedubojowym, to

A. grypa ptaków.

B. pestka świń.

C. pryszczyca.

D. toksoplazmoza.

Toksoplazmoza jest chorobą wywoływaną przez pasożyta Toxoplasma gondii, który nie zawsze manifestuje się wyraźnymi objawami klinicznymi. Często infekcja przebiega bezobjawowo, co sprawia, że jest trudna do zdiagnozowania w badaniach przedubojowych. W kontekście produkcji zwierzęcej, kluczowe jest zrozumienie, że toksoplazmoza może prowadzić do strat ekonomicznych związanych z obniżeniem wydajności i jakości zwierząt. W ocenie przedubojowej ważne jest stosowanie standardów takich jak analiza historii zdrowotnej stada oraz monitorowanie objawów u zwierząt. Zgodnie z dobrymi praktykami, hodowcy powinni regularnie przeprowadzać badania serologiczne, które mogą wykryć obecność przeciwciał przeciwko T. gondii. Znalezienie śladów obecności tego pasożyta jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa żywności i ochrony zdrowia publicznego, szczególnie w kontekście potencjalnych zakażeń u ludzi, które mogą wystąpić na skutek spożywania niedogotowanego mięsa. Właściwe zarządzanie oraz edukacja w zakresie profilaktyki są niezbędne, aby ograniczyć ryzyko zakażeń i poprawić stan zdrowia zwierząt w hodowlach.

Pytanie 29

Schemat przedstawia cykl życiowy

A. tasiemca bąblowcowego.

B. włosogłówki psiej.

C. glisty psiej.

D. tasiemca psiego,

Odpowiedź wskazująca na tasiemca psiego (Dipylidium caninum) jest prawidłowa, ponieważ schemat rzeczywiście przedstawia cykl życiowy tego pasożyta. Tasiemiec psiego, będący helmintem, korzysta z pcheł jako gospodarzy pośrednich, w których dochodzi do rozwoju larw. Następnie, gdy pies zje zarażoną pchłę, tasiemiec rozwija się w jego jelitach, co może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak niestrawność, utrata masy ciała oraz podrażnienie jelit. Zrozumienie cyklu życiowego tasiemca psiego ma kluczowe znaczenie w weterynarii, szczególnie w profilaktyce i leczeniu inwazji pasożytniczych. Regularne odrobaczanie psów oraz kontrola ich środowiska na obecność pcheł stanowią dobre praktyki, które minimalizują ryzyko infekcji. Wiedza na temat cyklu życiowego pasożytów jest niezbędna dla każdego właściciela psa oraz specjalisty zajmującego się zdrowiem zwierząt.

Pytanie 30

W trakcie badania poubojowego głów bydła starszych niż 6 tygodni nie jest wymagane wykonanie

A. nacięcia węzłów chłonnych żuchwowych.

B. usunięcia migdałków.

C. nacięcia mięśni żwaczy zewnętrznych i wewnętrznych.

D. nacięcia języka.

Odpowiedź 'nacięcia języka' jest poprawna, ponieważ podczas badania poubojowego bydła powyżej 6 tygodnia życia, nie ma obowiązku wykonywania nacięcia języka. W praktyce weterynaryjnej oraz podczas inspekcji poubojowej, istotnym elementem jest ocena stanu zdrowia zwierząt przed ich przetwórstwem. Zgodnie z obowiązującymi przepisami i standardami, szczególną uwagę zwraca się na nacięcia węzłów chłonnych czy usuwanie migdałków, które są kluczowe w identyfikacji potencjalnych chorób. Nacięcie języka, mimo że może być wykonywane w niektórych okolicznościach, nie jest standardową procedurą, co oznacza, że nie jest to wymóg, który musi być spełniony. Dobrym przykładem stosowania tej wiedzy jest inspekcja zwierząt w rzeźniach, gdzie ważne jest prawidłowe stosowanie technik badawczych, aby zminimalizować stres u zwierząt oraz zredukować ryzyko błędnej diagnozy chorób mięsa.

Pytanie 31

Zwalczaniu podlegają następujące schorzenia

A. choroba niebieskiego języka

B. toksoplazmoza

C. myksomatoza

D. włośnica

Toksyplazmoza, myksomatoza i włośnica, mimo że są to ważne choroby, nie podlegają obowiązkowemu zwalczaniu w tym samym sensie co choroba niebieskiego języka. Toksyplazmoza, wywoływana przez pasożyta Toxoplasma gondii, jest chorobą zakaźną, która dotyka wiele zwierząt, w tym ludzi, ale nie jest typowo objęta obowiązkowymi programami zwalczania. Zamiast tego, kontrola toksoplazmozy opiera się na edukacji i świadomości społecznej, aby zminimalizować ryzyko zakażeń. Myksomatoza, choroba wirusowa królików, była kiedyś przedmiotem intensywnej kontroli, ale w wielu krajach obecnie traktuje się ją jako chorobę endemiczną, co oznacza, że jest w pewnym stopniu zintegrowana z ekosystemem i nie wymaga tak drastycznych działań. W przypadku włośnicy, choroby wywoływanej przez pasożyty, chociaż istotnej, nie jest ona objęta obowiązkowym zwalczaniem w skali krajowej, a jej kontrola często opiera się na edukacji o higienie oraz zdrowym żywieniu. Często występującą niepoprawną koncepcją jest mylenie chorób o różnym poziomie zagrożenia dla zdrowia zwierząt i ludzi. Ważne, aby zrozumieć, że tylko niektóre choroby, takie jak choroba niebieskiego języka, mają tak poważne konsekwencje, że wymagają wprowadzenia obowiązkowych programów zwalczania, co nie dotyczy pozostałych wymienionych chorób.

Pytanie 32

Jeśli producent sugeruje podanie leku "i.v.", to oznacza, że lek powinien być podawany

A. dootrzewnowo

B. dożylnie

C. dowiązkowo

D. doustnie

Podanie leku 'i.v.' oznacza, że substancja czynna powinna być dostarczona bezpośrednio do krwiobiegu pacjenta, co pozwala na szybkie i efektywne wchłanianie leku. Droga dożylna, czyli intravenozalna, jest jedną z najczęściej stosowanych metod podawania medykamentów, szczególnie w stanach nagłych, wymagających błyskawicznego działania. Na przykład, w przypadku pacjentów z ciężkim odwodnieniem, leki elektrolitowe oraz płyny nawadniające są podawane dożylnie, aby szybko przywrócić równowagę elektrolitową. Ponadto, terapia niektórymi antybiotykami czy chemioterapeutykami również wymaga podawania ich drogą dożylną, co zapewnia większą skuteczność terapeutyczną i minimalizuje ryzyko działań niepożądanych. Praktyka ta jest zgodna z wytycznymi zawartymi w standardach medycznych, które podkreślają znaczenie odpowiedniego sposobu podawania leków dla osiągnięcia optymalnych efektów terapeutycznych.

Pytanie 33

Jakie działanie jest niezbędne do przeprowadzenia przy saneczkowaniu psa?

A. usunięcie wydzieliny z gruczołów okołoodbytowych

B. podanie środków na przeczyszczenie

C. wykonanie zdjęcia RTG kręgosłupa

D. podanie kontrastu przez odbyt

Usunięcie wydzieliny z gruczołów okołoodbytowych jest kluczowym zabiegiem, który powinien być przeprowadzony, gdy pies ma problemy z saneczkowaniem. Gruczoły okołoodbytowe, które znajdują się po obu stronach odbytu, produkują wydzielinę, która ma na celu ułatwienie defekacji oraz oznaczanie terytorium. Gdy gruczoły te są zablokowane lub przepełnione, mogą powodować ból, dyskomfort oraz prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak zapalenie gruczołów. W sytuacjach, gdy pies saneczkowuje, co może być oznaką dyskomfortu, może to sugerować, że gruczoły wymagają interwencji. Regularne sprawdzanie i ewentualne opróżnianie tych gruczołów powinno być częścią rutynowej opieki nad psem, zwłaszcza u ras predysponowanych do takich problemów. To postępowanie jest zgodne z zaleceniami weterynaryjnymi i standardami opieki nad zwierzętami, co podkreśla jego znaczenie w kontekście zdrowia i komfortu pupila.

Pytanie 34

Badanie filtracji kału wykonuje się w celu wykrycia obecności

A. erytrocytów

B. jaj pasożytów

C. zarodników grzybów

D. komórek bakterii

Metoda filtracji kału jest kluczowym narzędziem w diagnostyce pasożytów jelitowych, ponieważ umożliwia identyfikację jaj pasożytów, które mogą być obecne w przewodzie pokarmowym pacjentów. Filtracja polega na oddzieleniu cząstek stałych od cieczy, co pozwala na skoncentrowanie jaj pasożytów, co jest niezbędne do ich analizy mikroskopowej. W praktyce, lekarze wykonują tę procedurę w przypadku podejrzenia inwazji pasożytniczej, co jest często objawiane przez zróżnicowane symptomy, takie jak bóle brzucha, biegunki, czy problemy ze wzrostem u dzieci. Standardy diagnostyczne, takie jak wytyczne Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), wskazują na znaczenie regularnych badań w kontekście zdrowia publicznego, szczególnie w regionach z wysokim ryzykiem zakażeń pasożytniczych. Rzetelna diagnostyka oparta na filtracji kału pozwala nie tylko na potwierdzenie obecności pasożytów, ale także na wdrożenie odpowiednich strategii leczenia oraz profilaktyki, co ma kluczowe znaczenie dla zdrowia społeczności.

Pytanie 35

Podczas wystąpienia brucelozy u bydła można zauważyć wyciek z

A. gruczołów łojowych

B. odbytu

C. dróg rodnych

D. nozdrzy

Bruceloza jest zoonozą wywoływaną przez bakterie z rodzaju Brucella, która szczególnie dotyka bydło, prowadząc do wielu poważnych zaburzeń zdrowotnych. W przypadku brucelozy u bydła, jednym z charakterystycznych objawów jest wypływ z dróg rodnych. Infekcja ta często prowadzi do ciężkich zapaleń macicy oraz poronień, co skutkuje wydzieliną, która może być zauważalna w postaci ropnego lub krwistego wypływu. W praktyce weterynaryjnej ważne jest, aby zdiagnozować brucelozę na wczesnym etapie, co pozwala na wdrożenie odpowiednich środków zapobiegawczych oraz leczenia. Zgodnie z najlepszymi praktykami, w przypadku wystąpienia podejrzanych objawów, takich jak wypływ z dróg rodnych, należy przeprowadzić badania serologiczne oraz mikrobiologiczne, aby potwierdzić obecność bakterii Brucella. Wczesne wykrywanie i zarządzanie tą chorobą ma kluczowe znaczenie dla zdrowia stada oraz bezpieczeństwa żywnościowego.

Pytanie 36

Tuż po procesie oparzania drobiu występuje

A. ewidencjonowanie.

B. oszołomienie.

C. odpierzanie.

D. wykrwawianie.

Odpierzanie drobiu jest kluczowym etapem w procesie przetwarzania mięsa, który następuje bezpośrednio po oparzaniu. Oparzanie ma na celu ułatwienie usunięcia piór, a odpierzanie to proces, w którym dokładnie oczyszcza się skórę ptaka z resztek piór, osadów i zanieczyszczeń. Praktycznie rzecz biorąc, odpierzanie przyczynia się do zwiększenia jakości mięsa oraz zapewnia spełnienie norm higienicznych. W standardach HACCP, odpierzanie jest istotnym krokiem, który ma na celu minimalizację ryzyka zanieczyszczenia mikrobiologicznego. W zależności od technologii przetwarzania, odpierzanie może być przeprowadzane ręcznie lub mechanicznie. Ważne jest, aby proces ten był realizowany w warunkach czystości, aby zapobiec wtórnemu zanieczyszczeniu mięsa. W praktyce, stosowanie odpowiednich narzędzi i technik odpierzania pozwala na osiągnięcie wysokiej jakości produktu końcowego, co jest kluczowe w branży mięsnej.

Pytanie 37

Odczyn Rivalty stosowany podczas analizy laboratoryjnej ma na celu badanie

A. zawartości żwacza

B. osadu moczu

C. płynów z jam ciała

D. materii kałowej

Wydaje mi się, że wybór treści żwacza jako badania w kontekście odczynu Rivalty jest nie do końca trafiony. Treść żwacza, która jest połączeniem jedzenia i śliny w układzie pokarmowym zwierząt przeżuwających, jest analizowana w innym celu, głównie żeby ocenić trawienie i mikroflorę. Te badania używają innych metod, a nie oceny komórkowej, jaką przewiduje odczyn Rivalty. Płyny z jam ciała, jak osocze czy płyn mózgowo-rdzeniowy, są dużo bardziej istotne w diagnostyce, dlatego nadają się do analizy tym odczynem. A osad moczu, który też był wybrany jako błędna odpowiedź, wymaga swoich własnych metod badawczych, jak mikroskopia czy chemia, więc to nie współgra z odczynem Rivalty. W przypadku kału, badania koncentrują się bardziej na drobnoustrojach i ich metabolitach, co również nie ma wiele wspólnego z tym odczynem. Rozumienie, kiedy i jak używać różnych testów diagnostycznych, jest kluczowe, bo błędy w tej kwestii mogą prowadzić do złych wniosków i diagnoz.

Pytanie 38

Okres od podania ostatniej dawki leku do jego usunięcia z organizmu zwierzęcia wynosi

A. karencja

B. kacheksja

C. kwarantanna

D. kontaminacja

Karencja to okres, w którym zwierzę nie może być poddawane ubojowi ani wykorzystywane w produkcji żywności po podaniu leku, aby zapewnić, że resztki substancji czynnej nie będą obecne w produkcie końcowym. Czas karencji jest kluczowy w kontekście bezpieczeństwa żywności i zdrowia publicznego. Przykładowo, w przypadku stosowania antybiotyków u zwierząt rzeźnych, określenie karencji jest regulowane przepisami prawnymi, aby zapobiec obecności pozostałości leku w mięsie. W praktyce, weterynarze oraz hodowcy muszą ściśle przestrzegać tych zaleceń, aby uniknąć konsekwencji prawnych oraz zdrowotnych. Zgodnie z wytycznymi organizacji takich jak Europejska Agencja Leków, każdorazowo przed użyciem leku należy zapoznać się z jego specyfikacją, która zawiera informacje o czasie karencji. Właściwe przestrzeganie tego czasu jest istotne dla ochrony konsumentów oraz reputacji producentów żywności.

Pytanie 39

Szczepionka Biocan DP przeznaczona jest do ochrony przed

A. chorobą Rubartha i panleukopenią

B. nosówką oraz chorobą Rubartha

C. panleukopenią i parwowirozą

D. parwowirozą oraz nosówką

Biocan DP jest szczepionką, która została zaprojektowana w celu ochrony psów przed dwoma poważnymi chorobami wirusowymi: parwowirozą i nosówką. Parwowiroza jest wysoce zakaźną chorobą wirusową, która może prowadzić do ciężkiej biegunki, wymiotów oraz odwodnienia, a w skrajnych przypadkach do śmierci. Nosówka, z kolei, jest wirusowym zakażeniem, które może wpłynąć na układ oddechowy, pokarmowy oraz nerwowy. Szczepienie za pomocą Biocan DP jest szczególnie istotne w profilaktyce tych chorób, zwłaszcza w przypadku szczeniąt, które są bardziej narażone na infekcje. Zgodnie z zaleceniami weterynaryjnymi, szczepienia te powinny być przeprowadzane regularnie, aby zapewnić optymalną ochronę i zmniejszyć ryzyko wystąpienia epidemii w populacji psów. Przykładem dobrej praktyki jest wprowadzenie szczepień już w młodym wieku, co pozwala na zbudowanie odpowiedniej odporności przed pojawieniem się patogenów w otoczeniu. Zrozumienie znaczenia szczepień, takich jak Biocan DP, jest kluczowe dla zdrowia psów oraz dla utrzymania ich w dobrej kondycji przez całe życie.

Pytanie 40

Aby zdiagnozować babeszjozę, należy pobrać do analizy

A. ślina

B. kał

C. krew

D. zeskrobinę

Babeszjoza to choroba pasożytnicza wywoływana przez zarodźce z rodzaju Babesia, które atakują czerwone krwinki u zwierząt, głównie psów. W celu postawienia diagnozy, kluczowym materiałem do badań jest krew, ponieważ to właśnie w niej pasożyty są obecne i mogą być wykryte. Właściwa diagnostyka polega na przeprowadzeniu badań mikroskopowych krwi, w których można zaobserwować charakterystyczne formy Babesii w erytrocytach. W praktyce weterynaryjnej lekarze często wykonują rozmaz krwi, co pozwala na szybką ocenę obecności pasożyta oraz analizę ewentualnych zmian w morfologii krwi zwierzęcia. Zastosowanie testów serologicznych oraz PCR w diagnostyce babeszjozy również opiera się na pobraniu krwi. Warto zwrócić uwagę, że wczesne wykrycie babeszjozy jest kluczowe dla skutecznego leczenia i poprawy rokowania chorego zwierzęcia, a standardy diagnostyczne zalecają regularne badanie krwi w przypadkach podejrzenia tej choroby.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej