Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik architektury krajobrazu
  • Kwalifikacja: OGR.04 - Organizacja prac związanych z budową oraz konserwacją obiektów małej architektury krajobrazu
  • Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 08:11
  • Data zakończenia: 8 grudnia 2025 08:34

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jaki etap tworzenia systemu automatycznego nawadniania terenu jest realizowany jako ostatni?

A. Zasypanie dołów.
B. Wykopanie dołów.
C. Instalacja rur.
D. Weryfikacja szczelności instalacji.
Zasypanie wykopów jest ostatnim etapem budowy instalacji automatycznego nawadniania terenu, ponieważ po zakończeniu wszystkich prac montażowych, takich jak wprowadzenie rur i ich podłączenie, należy zabezpieczyć system przed uszkodzeniami oraz zapewnić estetyczny wygląd terenu. Zasypanie wykopów nie tylko chroni elementy instalacji, ale także stabilizuje glebę oraz zapobiega erozji. W praktyce, zasypywanie wykopów wykonuje się przy użyciu odpowiedniego materiału, takich jak ziemia lub piasek, stosując techniki ubijania, by zagwarantować trwałość i stabilność powierzchni. Przykładowo, w standardach branżowych, takich jak normy ISO, kładzie się nacisk na odpowiednie zabezpieczenie instalacji oraz minimalizowanie ryzyka uszkodzenia przez czynniki zewnętrzne. To podejście jest zgodne z zasadami dobrych praktyk w budownictwie, które podkreślają znaczenie kompleksowej ochrony systemów infrastrukturalnych.
Pytanie 2

Kruszywo, które można wykorzystać jako podsypkę pod kostkę granitową, nie powinno mieć frakcji większej niż

A. 12 mm
B. 2 mm
C. 6 mm
D. 10 mm
Wybór kruszywa o frakcji większej niż 2 mm, jak w przypadku odpowiedzi 6 mm, 10 mm czy 12 mm, jest niewłaściwy z kilku powodów. Kruszywo o większych frakcjach ma tendencję do tworzenia szczelin między ziarnami, co prowadzi do niestabilności całego układu. Duże ziarna są bardziej podatne na przesuwanie się i nie zapewniają odpowiedniego wsparcia dla kostki granitowej, co może skutkować jej nieprawidłowym osadzeniem i w konsekwencji uszkodzeniami. Ponadto, większe frakcje kruszywa mogą utrudniać odprowadzanie wody, co zwiększa ryzyko powstawania kałuż i erozji w trakcie intensywnych opadów. Użytkownicy często mylnie zakładają, że większe ziarno zapewni lepsze wsparcie, jednak praktyka i normy budowlane jasno wskazują, że niewłaściwy wybór frakcji może prowadzić do kosztownych napraw i przedwczesnej degradacji nawierzchni. W przypadku kostki granitowej, która jest materiałem o dużej twardości i masie, wybór kruszywa o frakcji do 2 mm jest kluczowy dla zapewnienia trwałości i estetyki wykonanej nawierzchni. Dlatego tak ważne jest, aby stosować się do zaleceń specjalistów i norm branżowych, aby uniknąć typowych błędów w doborze materiałów.
Pytanie 3

Jakie źródło informacji pozwala na odszyfrowanie układu warstw podbudowy schodów terenowych?

A. widoku z boku
B. wizualizacji fotorealistycznej
C. przekroju podłużnego
D. planu wysokościowego
Przekrój podłużny schodów terenowych jest kluczowym narzędziem do analizy układu warstw podbudowy, ponieważ umożliwia uzyskanie dokładnego obrazu struktury konstrukcji. Dzięki temu widokowi można zidentyfikować wszelkie warstwy, takie jak podłoże, żwir, piasek czy inne materiały, które są używane w budowie schodów. Przekrój pozwala również na ocenę spadków, wysokości poszczególnych stopni oraz powiązania między różnymi elementami konstrukcyjnymi. W praktyce, inżynierowie budowlani i architekci posługują się przekrojami podłużnymi, aby zapewnić zgodność z normami budowlanymi oraz regulacjami dotyczącymi bezpieczeństwa. W standardach takich jak Eurokod, szczegółowe informacje o projektowaniu i analizie konstrukcji mogą zawierać wymogi dotyczące prawidłowego wykonania warstw podbudowy, co jest szczególnie istotne w przypadkach, gdy schody są narażone na intensywne użytkowanie lub zmienne warunki atmosferyczne. Dodatkowo, korzystając z przekroju, można lepiej planować drenaż i zabezpieczenia przed wilgocią, co jest kluczowe dla trwałości konstrukcji.
Pytanie 4

Zanim przystąpi się do renowacji historycznych schodów w ogrodzie, należy najpierw uzyskać zezwolenie na przeprowadzenie prac remontowych, które powinno być wydane przez

A. konserwatora sztuki
B. architekta
C. konstruktora
D. konserwatora zabytków
Odpowiedź "konserwatora zabytków" jest prawidłowa, ponieważ przed rozpoczęciem jakichkolwiek prac remontowych dotyczących zabytkowych schodów ogrodowych, konieczne jest uzyskanie zgody od konserwatora zabytków. Osoba ta jest odpowiedzialna za ochronę i zachowanie dziedzictwa kulturowego, a także za zapewnienie, że wszelkie prace są przeprowadzane zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa oraz standardami ochrony zabytków. Przykładem może być remont schodów w ogrodzie pałacowym, gdzie wszelkie zmiany powinny być zatwierdzone przez konserwatora, który oceni m.in. zastosowane materiały oraz metody pracy, aby nie naruszyć wartości historycznych obiektu. Dobrą praktyką jest również dokumentowanie stanu przed remontem, aby mieć odniesienie do historycznego kontekstu danego obiektu. Warto też zaznaczyć, że konserwator zabytków współpracuje z innymi specjalistami, takimi jak architekci czy projektanci, aby zapewnić kompleksowe podejście do konserwacji i remontu zabytków.
Pytanie 5

Jakiego narzędzia należy użyć do uzupełnienia piaskiem przestrzeni między kostkami brukowymi podczas układania nawierzchni?

A. Poziomicy
B. Młotka brukarskiego
C. Szczotki
D. Drewnianej łaty
Odpowiedź "Szczotki" jest prawidłowa, ponieważ są one kluczowym narzędziem wykorzystywanym do wypełnienia spoin między kostkami brukowymi piaskiem. Użycie szczotki pozwala na równomierne rozprowadzenie piasku w szczelinach, co jest istotne dla zapewnienia stabilności nawierzchni. Dobrą praktyką jest stosowanie piasku o odpowiednich właściwościach, na przykład piasku kwarcowego, który dobrze wypełnia przestrzenie i nie podlega łatwemu wypłukaniu przez wodę. W trakcie procesu, szczotka pozwala na dokładne wypełnienie wszystkich zakamarków, co z kolei wpływa na trwałość i estetykę nawierzchni. Dodatkowo, wypełnienie spoin piaskiem zapobiega osuwaniu się kostek oraz minimalizuje rozwój chwastów. Używając szczotki, można również usunąć nadmiar piasku po zakończeniu tego procesu, co jest ważne dla ostatecznego wyglądu nawierzchni. W branży budowlanej stosuje się różne typy szczotek, w tym szczotki z twardym włosiem, które są idealne do tego typu prac.
Pytanie 6

Na warstwę użytkową rowerowego szlaku w obszarze miejskim należy zastosować nawierzchnię

A. żwirową
B. bitumiczną
C. gruntową
D. tłuczniową
Wybór nawierzchni gruntowej dla ścieżek rowerowych jest nieodpowiedni, ponieważ tego typu nawierzchnie są zazwyczaj niestabilne i mogą ulegać erozji, co prowadzi do powstawania nierówności oraz trudności w użytkowaniu, zwłaszcza w warunkach deszczowych. Gruntowe ścieżki mogą być również podatne na błoto, co zniechęca do korzystania z nich, a rowerzyści mogą napotykać trudności w poruszaniu się. Tłuczniowe nawierzchnie, z kolei, mimo że oferują lepszą stabilność niż gruntowe, mogą być niewygodne ze względu na nierówną powierzchnię, co wpływa na komfort jazdy. Dodatkowo, tłuczeń nie zawsze dobrze odprowadza wodę, co może prowadzić do zbierania się wody na powierzchni, a to stwarza ryzyko kontuzji. Żwirowe nawierzchnie, choć są bardziej estetyczne, są często nieodpowiednie dla intensywnego ruchu rowerowego, ponieważ nie zapewniają wystarczającej stabilności i mogą prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Wybierając nawierzchnię dla ścieżek rowerowych, należy kierować się standardami, które zalecają stosowanie materiałów odpornych na warunki atmosferyczne oraz zapewniających bezpieczeństwo użytkowników, co w przypadku omawianych opcji najlepiej spełnia nawierzchnia bitumiczna.
Pytanie 7

Aby wykonać wykop o pojemności 0,5 m3 w glebie gliniastej, należy zastosować

A. łopaty
B. spycharki
C. szpadla
D. szufli
Wybór spycharki, szufli czy łopaty do wykopu w gliniastym podłożu może wydawać się kuszący, jednak każde z tych narzędzi ma swoje ograniczenia, które uniemożliwiają efektywne wykonanie tego zadania. Spycharka jest maszyną ciężką, która jest najczęściej wykorzystywana do dużych prac ziemnych w przestrzeniach otwartych. Jej zastosowanie w niewielkich, precyzyjnych wykopach w glinie może prowadzić do niepożądanych efektów, takich jak zniszczenie otoczenia wykopu czy nieodpowiednie kształtowanie brzegów. Szufla, chociaż przydatna w różnych kontekstach, nie jest narzędziem tak wszechstronnym jak szpadel, szczególnie w przypadku gęstej gliny, gdzie trudniej jest przenieść materiał z miejsca wykopu. Łopata z kolei, mimo że jest narzędziem powszechnie używanym do wykopów, w przypadku grubej gliny może się okazać niewystarczająco skuteczna, ponieważ jej kształt i sposób użycia nie umożliwiają dokładnego przenoszenia i formowania materiału. Typowym błędem jest przekonanie, że większe narzędzia i maszyny automatycznie przyspieszą proces wykopu, podczas gdy w rzeczywistości może to prowadzić do zwiększenia trudności i obniżenia jakości wykonania pracy. Wykopy wymagają precyzji oraz umiejętności dostosowania narzędzia do specyfiki terenu, co czyni szpadel najlepszym wyborem w opisanej sytuacji.
Pytanie 8

Aby ustabilizować warstwę ścieralną nawierzchni wykonanej z kostki brukowej betonowej, należy zastosować

A. walec wibracyjny
B. zagęszczarkę płytową
C. walec gładki
D. ubijak wibracyjny
Zagęszczarka płytowa to urządzenie szczególnie skuteczne w stabilizacji warstwy ścieralnej nawierzchni z kostki brukowej betonowej. Jej zasada działania opiera się na wykorzystaniu dużej masy i wibracji, co pozwala na skuteczne zagęszczenie materiału oraz wypełnienie szczelin pomiędzy kostkami. W kontekście budowy nawierzchni, kluczowe jest, aby kostka była odpowiednio osadzona, co zapobiega przyszłym deformacjom i uszkodzeniom. Użycie zagęszczarki płytowej przed zakończeniem prac zapewnia, że podłoże będzie trwałe i odporne na zmiany warunków atmosferycznych, a także na obciążenia mechaniczne. W praktyce, przy układaniu kostki brukowej, stosowanie zagęszczarki jest standardową procedurą, zalecaną przez producentów kostki oraz specjalistów zajmujących się budową nawierzchni. Warto również pamiętać, że rodzaj używanego urządzenia powinien być dostosowany do specyfiki projektu, a odpowiednie zagęszczenie wpływa na estetykę i funkcjonalność nawierzchni przez wiele lat.
Pytanie 9

Aby skonstruować mur oporowy, który nie jest pokryty tynkiem i jest narażony na działanie wody, należy zastosować cegłę

A. szamotową
B. zwykłą
C. klinkierową
D. dziurawki
Zastosowanie cegły zwykłej do budowy muru oporowego narażonego na nasiąkanie wodą jest niewłaściwe, ponieważ cegła ta charakteryzuje się wysoką nasiąkliwością, co prowadzi do jej szybkiego degradacji w warunkach wilgotnych. Cegły dziurawki, mimo że są lżejsze i tańsze, posiadają duże otwory, które nie tylko osłabiają ich strukturę, ale również zwiększają ich podatność na wchłanianie wody. Tego typu cegły nie nadają się do konstrukcji, które muszą utrzymać stabilność w trudnych warunkach wodnych. Cegła szamotowa, przeznaczona głównie do budowy pieców i kominków, ma zupełnie inne właściwości. Jest odporna na wysokie temperatury, ale jej struktura i właściwości nie są przystosowane do budowy murów oporowych. Właściwości cieplne cegły szamotowej nie przekładają się na jej zdolność do wytrzymywania wilgoci, co czyni ją złym wyborem w tym kontekście. Wybór niewłaściwego materiału do budowy murów oporowych może prowadzić do poważnych problemów, takich jak osunięcia czy zniszczenia strukturalne, co podkreśla znaczenie stosowania materiałów odpowiednich do danego zastosowania. W praktyce, niezbędne jest przestrzeganie zasad projektowania i budowy murów oporowych, które uwzględniają właściwości materiałów budowlanych oraz warunki lokalne.
Pytanie 10

Przedstawiony na ilustracji fragment Starego Miasta w Krakowie stanowi układ

Ilustracja do pytania
A. ruralistyczny zabytkowy.
B. urbanistyczny współczesny.
C. urbanistyczny zabytkowy.
D. ruralistyczny współczesny.
Fragment Starego Miasta w Krakowie jest rzeczywiście przykładem urbanistycznego układu zabytkowego. W kontekście urbanistyki, zabytkowe układy miejskie odgrywają kluczową rolę w zachowaniu dziedzictwa kulturowego. W przypadku Krakowa, miasto to posiada strukturę urbanistyczną sięgającą średniowiecza, co czyni go unikalnym na skalę europejską. Warto zauważyć, że układ urbanistyczny Starego Miasta, w tym Rynek Główny z Kościołem Mariackim i Sukiennicami, został zaplanowany w sposób, który odzwierciedla ówczesne zasady planowania przestrzennego. Zgodnie z wytycznymi UNESCO dotyczącymi ochrony dziedzictwa kulturowego, kluczowe jest podtrzymywanie pierwotnych struktur i zachowanie ich autentyczności. W praktyce oznacza to, że wszelkie działania w sferze urbanistyki i gospodarki przestrzennej powinny uwzględniać istniejące wartości historyczne oraz społeczne, co przekłada się na zrównoważony rozwój i ochronę lokalnej tożsamości. Właściwe klasyfikowanie takich układów wpływa na przyszłe decyzje dotyczące rozwoju miast oraz ich rewitalizacji.
Pytanie 11

"Ważka" stanowi charakterystyczny element umeblowania

A. ogrodów botanicznych
B. zadrzewień izolacyjnych
C. placów zabaw
D. terenów turystycznych
Wybór odpowiedzi 'placów zabaw' jako typowego elementu wyposażenia, w kontekście ważki, jest poprawny, ponieważ ważki są często używane jako elementy dekoracyjne oraz edukacyjne w przestrzeniach dla dzieci. Przykładowo, w projektowaniu placów zabaw, ważka może pełnić rolę atrakcyjnej do zabawy konstrukcji, która jednocześnie wprowadza elementy przyrody, umożliwiając dzieciom naukę o owadach i ich ekosystemach. Ponadto, zgodnie z normami bezpieczeństwa i zdrowia, takie wyposażenie powinno być wykonane z materiałów odpowiednich dla dzieci, co może obejmować również formy stylizowane na ważki, które są bezpieczne i dostosowane do aktywności dziecięcych. W praktyce, takie elementy sprzyjają rozwijaniu koordynacji, motoryki oraz wyobraźni dzieci, co jest zgodne z zaleceniami dotyczących tworzenia przyjaznych i stymulujących przestrzeni do zabawy dla najmłodszych.
Pytanie 12

Jakie materiały będą odpowiednie do wyłożenia nawierzchni tarasu w ogrodzie urządzonym w stylu rustykalnym?

A. szlifowane płyty granitowe
B. brukowe kostki betonowe
C. heblowane deski dębowe
D. chodnikowe płyty betonowe
Płyty granitowe szlifowane, kostki betonowe brukowe i płyty betonowe chodnikowe to raczej nie najlepsze pomysły do ogrodu rustykalnego. Granit, mimo że jest trwały, to jest taki nowoczesny, że może się gryźć z naturalnym otoczeniem. A montaż ich to też czasami niezła mordęga, nie wspominając o cenie, która potrafi zaboleć. Kostki betonowe są super w miastach, ale w ogrodzie rustykalnym? No nie za bardzo. Wyglądają trochę surowo i sztucznie, więc nie współgrają z tym, co chcemy osiągnąć. Płyty betonowe chodnikowe, choć praktyczne i tańsze, to znowu nie pasują do estetyki. Ich prostokątne kształty i betonowa struktura nie oddają tej ciepłej, naturalnej atmosfery, jaką daje drewno. W rustykalnym ogrodzie ważne, żeby materiały się zharmonizowały z otoczeniem, a te opcje raczej tego nie potrafią, więc warto się dobrze zastanowić, co wybieramy.
Pytanie 13

Jaką nawierzchnię zaleca się stosować pod bujakiem na placu zabaw dla dzieci?

A. Nawierzchnię żwirową
B. Nawierzchnię poliuretanową
C. Nawierzchnię asfaltową
D. Nawierzchnię betonową
Poliuretanowa nawierzchnia to idealny wybór do stosowania pod bujakiem na placu zabaw dla dzieci ze względu na swoje właściwości amortyzujące oraz odporność na różne warunki atmosferyczne. Nawierzchnie poliuretanowe charakteryzują się elastycznością, co znacząco zmniejsza ryzyko kontuzji w przypadku upadków. To ważny aspekt, biorąc pod uwagę bezpieczeństwo dzieci korzystających z placu zabaw. Dodatkowo, poliuretan jest materiałem, który dobrze przylega do podłoża, co ogranicza ryzyko przesuwania się nawierzchni pod wpływem intensywnego użytkowania. W praktyce, nawierzchnie te są często stosowane w obiektach, które muszą spełniać normy bezpieczeństwa, takie jak PN-EN 1176, dotyczące placów zabaw. Przykłady zastosowania to parki rozrywki, przedszkola oraz tereny miejskie, gdzie dzieci mogą bezpiecznie bawić się na urządzeniach takich jak huśtawki czy bujaki. Dodatkowym atutem jest łatwość w konserwacji i czyszczeniu poliuretanu, co przyczynia się do dłuższej trwałości nawierzchni oraz estetyki całego placu zabaw.
Pytanie 14

Sale oraz pomieszczenia w ogrodach stanowią typowy element aranżacji ogrodów?

A. romantycznych
B. barokowych
C. modernistycznych
D. średniowiecznych
Sale i gabinety ogrodowe, typowe dla stylu barokowego, charakteryzują się bogatym zdobnictwem oraz harmonijnymi proporcjami, co sprawia, że są one centralnym punktem ogrodowych aranżacji. Barok to okres, w którym przywiązywano ogromną wagę do detali, a ogrody stały się przestrzenią nie tylko do relaksu, ale także do reprezentacji statusu społecznego. W ogrodach barokowych często można spotkać eleganckie altany, które służą jako miejsca spotkań i wypoczynku. Przykładem może być słynny Ogród Wersalski, gdzie sale ogrodowe są nieodłącznym elementem architektury krajobrazu. Takie przestrzenie projektowano z myślą o zachwyceniu gości i stworzeniu harmonijnej całości z naturą. Dlatego też, znając charakterystykę stylów ogrodowych, można efektywnie planować i aranżować przestrzenie zielone w duchu baroku, co wpływa na estetykę oraz funkcjonalność ogrodu.
Pytanie 15

Aby zachować naturalny wygląd słojów i barwę drewna, z którego wykonano siedzisko ławki, podczas prac renowacyjnych konieczne jest jego pomalowanie

A. farbą olejną
B. farbą lateksową
C. lakierem bezbarwnym
D. bejcą wodną
Wybór bejcy wodnej, farby olejnej czy farby lateksowej do ochrony siedziska ławki z drewna nie jest właściwy, gdyż każda z tych opcji ma swoje ograniczenia, które mogą negatywnie wpłynąć na estetykę oraz trwałość drewna. Bejca wodna, choć może podkreślać kolor drewna, nie tworzy wystarczającej warstwy ochronnej, co może prowadzić do szybszego uszkodzenia materiału pod wpływem wilgoci czy zabrudzeń. Dodatkowo, bejce mają tendencję do wchłaniania się w strukturę drewna, co sprawia, że naturalny rysunek słojów jest niejednokrotnie maskowany. Farba olejna, z kolei, całkowicie pokrywa powierzchnię drewna, co skutkuje utratą naturalnego wyglądu i tekstury. Choć zapewnia dobrą ochronę, jej zastosowanie w renowacji siedzisk mebli drewnianych może być nieefektywne, gdyż wymaga długiego czasu schnięcia oraz jest bardziej podatna na łuszczenie się. Farby lateksowe, mimo że są łatwe w aplikacji i dostępne w wielu kolorach, również nie są najlepszym wyborem do drewna, ponieważ ich charakterystyka sprawia, że nie współpracują optymalnie z naturalnymi procesami drewna, co może prowadzić do pękania i łuszczenia się powłoki. Dlatego kluczowe jest, aby w renowacji drewnianych elementów meblowych stosować produkty, które nie tylko chronią drewno, ale także zachowują jego naturalną urodę, a lakier bezbarwny stanowi najlepsze rozwiązanie w tej kwestii.
Pytanie 16

Aby wypełnić szczeliny w przepuszczalnej nawierzchni pieszej z kostki granitowej, należy użyć

A. wyłącznie piasku
B. mieszanki grysu z cementem
C. mieszanki tłucznia z piaskiem
D. wyłącznie cementu
No, wybór cementu do wypełniania szczelin to nie za bardzo dobry pomysł. Cement twardnieje i tworzy stałą masę, co robi bałagan z przepuszczalnością wody. To może prowadzić do tego, że woda będzie się zbierać na powierzchni, a to na pewno nie jest dobre dla nawierzchni. Wybór piasku byłby lepszy, ale to umknęło w twojej odpowiedzi, co może sugerować, że nie do końca rozumiesz, jak różne materiały działają w budownictwie. Mieszanka grysu z cementem tworzy twardą nawierzchnię, a to chyba nie o to chodzi. Mieszanka tłucznia z piaskiem wydaje się spoko, ale tłuczeń może się przesuwać, a to prowadzi do nierówności. Takie błędy mogą wynikać z niedostatecznej znajomości właściwości materiałów i ich zachowania w różnych warunkach. Przy projektowaniu nawierzchni warto myśleć nie tylko o estetyce, ale też o funkcjonalności i długoterminowych skutkach dla środowiska. Warto zrozumieć, jak działają grunt i woda deszczowa, to podstawa dobrego projektowania przestrzeni na zewnątrz.
Pytanie 17

Aby przywrócić funkcje użytkowe obszarom, które doświadczyły degradacji i straciły swoją pierwotną wartość biologiczną oraz użytkową, powinno się je poddać

A. renowacji
B. rekonstrukcji
C. konserwacji
D. rekultywacji
Konserwacja, renowacja i rekonstrukcja, mimo że często mylone z rekultywacją, mają inną specyfikę i zastosowanie, co prowadzi do błędnych wniosków w kontekście przywracania wartości użytkowej terenów degradujących się. Konserwacja odnosi się do działań mających na celu zachowanie istniejących zasobów przyrodniczych lub kulturowych w ich obecnym stanie. Jej celem jest zapobieganie dalszej degradacji, a nie przywracanie utraconych funkcji. Renowacja zazwyczaj dotyczy poprawy stanu istniejących struktur, często w kontekście architektonicznym, a nie biologicznym. Rekonstrukcja, z kolei, polega na odtworzeniu zniszczonego obiektu czy środowiska, które niekoniecznie musi być zgodne z jego pierwotnym stanem. Te podejścia dotyczą głównie ochrony, modernizacji czy odbudowy zasadniczo zmienionych obiektów, co nie jest wystarczające w kontekście rekultywacji terenów degradujących się. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że każda z tych metod może być używana zamiennie z rekultywacją, podczas gdy różnice w celach i metodach działania są fundamentalne dla skuteczności przywracania wartości biologicznej i użytkowej terenów. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego podejścia do problematyki ochrony środowiska.
Pytanie 18

Jakiego rodzaju cegły powinno się użyć do budowy okładziny pieca w grillu ogrodowym?

A. Zwykłą
B. Klinkierową
C. Sylikatową
D. Szamotową
Cegła szamotowa jest idealnym materiałem do wykonania okładziny paleniska w grillu ogrodowym ze względu na swoje wyjątkowe właściwości termiczne. Szamot, będący materiałem ogniotrwałym, jest zdolny wytrzymać wysokie temperatury, co czyni go odpowiednim wyborem do miejsc, gdzie istnieje bezpośredni kontakt z ogniem. Jego struktura pozwala na skuteczne magazynowanie ciepła, co przyczynia się do równomiernego rozprowadzania temperatury w obrębie paleniska, co jest kluczowe dla efektywnego grillowania. Ponadto, cegła szamotowa charakteryzuje się niską przewodnością cieplną, co minimalizuje ryzyko przegrzania zewnętrznych elementów grilla. Stosowanie tego materiału zwiększa również trwałość konstrukcji, ponieważ jest odporny na pęknięcia i odkształcenia, które mogą wystąpić w wyniku zmiany temperatury. W praktyce, wiele profesjonalnych grilli opartych na tradycyjnych technikach budowlanych wykorzystuje szamot jako podstawowy materiał, co potwierdzają normy budowlane dotyczące materiałów do budowy kominków i pieców. Dlatego wybór cegły szamotowej do paleniska jest nie tylko praktyczny, ale i zgodny z najlepszymi praktykami w budownictwie grillowym.
Pytanie 19

Aby określić lokalizację podziemnych instalacji w terenie, należy wykorzystać mapę

A. sozologiczną
B. zasadniczą
C. fizjograficzną
D. hipsometryczną
Analizując inne dostępne odpowiedzi, warto zwrócić uwagę na nieścisłości związane z ich zastosowaniem w kontekście ustalania przebiegu podziemnego uzbrojenia terenu. Mapa sozologiczna, koncentrująca się na ochronie środowiska oraz zasobach naturalnych, nie dostarcza informacji o infrastrukturze podziemnej, co czyni ją niewłaściwym wyborem w tym kontekście. Z kolei mapa fizjograficzna przedstawia ukształtowanie terenu oraz cechy fizyczne, ale nie zawiera szczegółowych danych o instalacjach, co również ogranicza jej użyteczność w analizie podziemnego uzbrojenia. Hipsometryczna mapa, która ilustruje wysokości terenu, jest ważna dla oceny terenu w kontekście geodezyjnym, ale nie zawiera informacji o strukturach podziemnych. Z tych powodów, wybór mapy zasadniczej jako narzędzia do analizy podziemnego uzbrojenia terenu jest kluczowy, a wybór błędnych map może prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak uszkodzenia infrastruktury, co z kolei wiąże się z dodatkowymi kosztami i opóźnieniami w realizacji projektów budowlanych. Dlatego tak ważne jest, aby przy planowaniu takich działań zawsze opierać się na odpowiednich źródłach i dokumentacji geodezyjnej.
Pytanie 20

Ławka ogrodowa ma długość 2,0 m. Jaką długość będzie miała ta ławka na planie wykonanym w skali 1:20?

A. 1 cm
B. 10 cm
C. 50 cm
D. 5 cm
Odpowiedzi 5 cm, 1 cm i 50 cm są wynikiem nieprawidłowego zrozumienia zasad skalowania. W przypadku skali 1:20, kluczowym krokiem jest prawidłowe przeliczenie rzeczywistej długości obiektu. Odpowiedź 5 cm mogłaby wynikać z błędnego założenia, że długość ławki to 100 cm, co jest znacznie zaniżone. Taki błąd wskazuje na niepoprawne zrozumienie podstawowych koncepcji związanych z długościami i przeliczaniem jednostek. Odpowiedź 1 cm mogłaby być efektem mylenia skali z proporcją, gdzie użytkownik zredukował wartość bez odpowiedniego uwzględnienia wymiarów rzeczywistych. Z kolei 50 cm to zbytnie zawyżenie, które może wynikać z nieprawidłowego przemnożenia przez wartość skali, co pokazuje brak znajomości zasad proporcjonalności. Typowe błędy myślowe obejmują niepełne zrozumienie skali oraz pomylenie wartości mniejszych lub większych niż rzeczywiste, co jest istotne, gdyż precyzyjne odwzorowanie wymiarów jest niezbędne w architekturze i inżynierii. Aby uniknąć takich pomyłek, ważne jest, aby dokładnie przeliczać jednostki i rozumieć, jak skala wpływa na interpretację wymiarów.
Pytanie 21

Jakiej techniki należy użyć do zapewnienia odpowiedniego drenażu na terenie podmokłym przed budową ścieżki?

A. Podsypanie terenu piaskiem
B. Zastosowanie drenażu francuskiego
C. Ułożenie podbudowy z żwiru
D. Wykorzystanie folii izolacyjnej
Podsypanie terenu piaskiem, choć może wydawać się prostym i szybkim rozwiązaniem, nie jest skuteczne w kontekście odprowadzania nadmiaru wody na terenach podmokłych. Piasek może pomóc w podniesieniu poziomu terenu, ale nie rozwiązuje problemu odprowadzania wody, a nawet może prowadzić do jej zatrzymywania, co pogłębia problem. Wykorzystanie folii izolacyjnej jest jeszcze mniej odpowiednie, ponieważ taka folia służy przede wszystkim do zabezpieczania przed przenikaniem wilgoci, a nie do jej odprowadzania. Co więcej, stworzenie bariery w postaci folii mogłoby prowadzić do gromadzenia się wody w jednym miejscu, zamiast jej efektywnego rozprowadzenia. Ułożenie podbudowy z żwiru jest lepszym rozwiązaniem niż dwa wcześniej wspomniane, gdyż żwir jest materiałem przepuszczalnym. Jednakże, sam żwir bez odpowiedniego systemu odprowadzającego wodę, jak w przypadku drenażu francuskiego, nie jest wystarczający do skutecznego zarządzania wodą na podmokłych terenach. Typowe błędy w planowaniu drenażu wynikają z niezrozumienia, że skuteczne odwodnienie wymaga nie tylko materiałów przepuszczalnych, ale również systemu, który aktywnie odprowadza wodę z problematycznego obszaru.
Pytanie 22

Aby stworzyć oczko wodne, które będzie częścią tymczasowej wystawy i będzie łatwe do szybkiej demontażu, należy użyć

A. folii
B. betonu
C. kamienia
D. bentonitu
Wybór materiałów takich jak beton, kamień czy bentonit do budowy oczka wodnego w kontekście jego szybkiej rozbiórki może prowadzić do nieefektywnych rozwiązań. Beton, będąc materiałem stałym i ciężkim, wymaga znacznych nakładów pracy oraz specjalistycznych narzędzi do montażu i demontażu. W przypadku krótkotrwałych ekspozycji wiąże się to z nieuzasadnionymi kosztami oraz czasem potrzebnym na wykonanie i demontaż. Kamień, mimo że estetyczny, również nie jest praktycznym wyborem w przypadku, gdy istnieje potrzeba szybkiej rozbiórki, ponieważ jego transport i układanie jest czasochłonne, a ewentualne przemieszczenie wymaga znacznej siły roboczej. Bentonit, który jest naturalnym materiałem uszczelniającym, nie nadaje się do takich zastosowań z racji swoich właściwości. Wymaga on długotrwałego procesu przygotowania i aplikacji, a jego zastosowanie w kontekście czasowej struktury może jednak prowadzić do problemów z utrzymaniem właściwego poziomu wody. Wybór niewłaściwego materiału często wynika z błędnego założenia, że wszystkie materiały budowlane są równoważne w kontekście łatwości użytkowania. W rzeczywistości, każdy z tych materiałów wiąże się z różnymi wymaganiami technicznymi i warunkami użycia, które nie są odpowiednie dla projektów, które mają być szybko zrealizowane i zdemontowane.
Pytanie 23

W obszarze przeznaczonym do sadzenia drzew należy przeprowadzić zagęszczenie ziemi poprzez

A. wałowanie za pomocą powietrza
B. mechaniczne ubijanie
C. ugniatanie przy pomocy desek
D. nawadnianie wodą
Wybór innych metod zagęszczania gruntu, takich jak ubijanie mechaniczne, wałowanie pneumatyczne czy ugniatanie deskami, wiąże się z fundamentalnymi błędami w podejściu do poprawy struktury gleby na terenach przeznaczonych pod sadzenie drzew. Ubijanie mechaniczne, mimo że pozwala na zwiększenie gęstości gruntu, może prowadzić do jego zbyt dużego zagęszczenia, co skutkuje zubożeniem aeracji i ograniczeniem dostępu powietrza do korzeni drzew. Taki stan rzeczy negatywnie wpływa na ich rozwój, prowadząc do problemów z pobieraniem wody i substancji odżywczych. Wałowanie pneumatyczne, z drugiej strony, jest metodą stosowaną głównie w budownictwie drogowym, a nie jest zalecane na terenach nasadzeniowych, gdzie zbyt duże ciśnienie może uszkodzić delikatny system korzeniowy roślin. Ugniatanie deskami, choć może być postrzegane jako rozwiązanie tymczasowe, również nie dostarcza odpowiedniej wilgotności i struktury gruntu, co jest kluczowe dla zdrowego wzrostu drzew. Skuteczność każdej z tych metod jest ograniczona przez ich nieodpowiednie zastosowanie w kontekście biologicznym i ekologicznym, co podkreśla znaczenie stosowania odpowiednich praktyk przy zagęszczaniu gruntu do nasadzeń. Z tego względu, konieczne jest wdrażanie strategii, które nie tylko poprawiają gęstość gruntu, ale także wspierają jego właściwości fizyczne i chemiczne, takie jak zdolność do retencji wody oraz aerację.
Pytanie 24

Jaki spadek poprzeczny zaleca się dla dróg projektowanych z nawierzchnią brukowaną?

A. 3,0%
B. 6,0%
C. 0,5%
D. 1,0%
Zalecany spadek poprzeczny dla dróg o nawierzchni z brukowca wynosi 3,0%. Taki spadek jest kluczowy dla prawidłowego odwodnienia nawierzchni, co zapobiega gromadzeniu się wody deszczowej oraz zwiększa bezpieczeństwo użytkowników dróg. W przypadku nawierzchni brukowych, które są porowate, odpowiedni spadek pozwala na skuteczne odprowadzenie wody do krawężników lub rowów odwadniających. Zastosowanie spadku 3,0% wspiera także trwałość nawierzchni, ograniczając ryzyko erozji i uszkodzeń, które mogą wynikać z nadmiernego nagromadzenia wody. W praktyce, takie rozwiązanie jest rekomendowane w wytycznych dotyczących budowy i utrzymania dróg, jak np. w dokumentach Polskiego Związku Przemysłu Budowlanego. Przy projektowaniu należy również uwzględnić lokalne warunki klimatyczne oraz typ ruchu drogowego, co dodatkowo podkreśla znaczenie stosowania odpowiednich spadków w projektach infrastrukturalnych.
Pytanie 25

Jakiego typu pręty powinno się zastosować do budowy żelbetowego murka oporowego?

A. Gładkie
B. Żebrowane
C. Sześciokątne
D. Gwintowane
Wybór prętów żebrowanych do wykonania żelbetowego murka oporowego jest kluczowy dla zapewnienia odpowiednich właściwości mechanicznych konstrukcji. Pręty żebrowane charakteryzują się zwiększoną przyczepnością do betonu dzięki swoim żeberkom, co zapobiega ich przesuwaniu się w masie betonu i umożliwia efektywne przenoszenie obciążeń. Stosując pręty żebrowane, można osiągnąć lepszą odporność na siły ściskające i rozciągające, co jest szczególnie istotne w konstrukcjach narażonych na duże obciążenia, jak murki oporowe, które muszą radzić sobie z działaniem gruntu i wód gruntowych. Zgodnie z normami budowlanymi, takimi jak Eurokod 2, stosowanie prętów żebrowanych w tego typu konstrukcjach jest zalecane, co potwierdza ich powszechne wykorzystanie w praktyce inżynieryjnej. Przykładem mogą być murki oporowe wzdłuż dróg, gdzie żebrowane pręty zwiększają stabilność konstrukcji, co przekłada się na bezpieczeństwo i długowieczność obiektów budowlanych.
Pytanie 26

Jaki materiał powinien być wybrany do ochrony skarpy przydrożnej, aby jednocześnie umożliwić maksymalny udział biologicznie czynnej powierzchni?

A. Trylinkę
B. Kostkę brukową
C. Ażurowe płyty betonowe
D. Geokratę
Wybór materiałów do zabezpieczenia skarp przydrożnych ma znaczenie nie tylko dla estetyki, ale przede wszystkim dla stabilności i ochrony przed erozją. Ażurowe płyty betonowe, choć mogą być stosowane w niektórych zastosowaniach, zazwyczaj nie oferują wystarczającej powierzchni biologicznie czynnej, ponieważ ich struktura ogranicza możliwość rozwoju roślinności. Płyty te tworzą sztywną powierzchnię, która nie sprzyja naturalnemu procesowi wzrostu roślin, co jest kluczowe dla zdrowia ekosystemów. Trylinka, z kolei, może wydawać się dobrym rozwiązaniem, jednak jej zastosowanie nie gwarantuje wystarczającej filtracji wody ani stabilności, co może prowadzić do nadmiernego osuwania się gruntów w czasie opadów. Kostka brukowa, jako twardy materiał, całkowicie blokuje dostęp wody do podłoża, co powoduje stagnację wody i może prowadzić do degradacji środowiska. Wybierając kostkę do zabezpieczenia skarpy, ryzykujemy, że zniwelujemy naturalne właściwości gleby, a roślinność nie będzie mogła się rozwijać. Każdy z tych materiałów nie spełnia wymogu zapewnienia dużego udziału powierzchni biologicznie czynnej, co jest kluczowe dla osiągnięcia zrównoważonego zarządzania przestrzenią przyrodniczą. Typowe błędy myślowe w tym kontekście obejmują mylenie estetyki z ekologicznymi wymaganiami oraz brak zrozumienia roli roślinności w zabezpieczaniu skarp.
Pytanie 27

Park kulturowy jest tworzony na podstawie ustawy

A. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami z dnia 23 lipca 2003 r
B. o ochronie przyrody z dnia 16 kwietnia 2004 r
C. Prawo ochrony środowiska z dnia 27 kwietnia 2001 r
D. Prawo budowlane z dnia 7 lipca 1994 r
Park kulturowy jest instytucją powoływaną na mocy ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami z dnia 23 lipca 2003 r. Ustawa ta ma na celu ochronę dziedzictwa kulturowego, które jest istotne dla tożsamości narodowej oraz lokalnych społeczności. Powołanie parku kulturowego oznacza, że na danym obszarze podejmowane są działania mające na celu zachowanie oraz promowanie wartości kulturowych, architektonicznych i krajobrazowych. Przykładem może być utworzenie parku kulturowego w historycznym centrum miasta, gdzie podejmowane są działania mające na celu ochronę zabytkowych budynków, ale również organizację wydarzeń kulturalnych, które przyciągają turystów oraz wspierają lokalną gospodarkę. W ramach parku kulturowego mogą być również realizowane projekty związane z edukacją i popularyzacją wiedzy o dziedzictwie kulturowym, co jest istotne dla budowania świadomości społecznej na temat ochrony zabytków. Warto zwrócić uwagę, że parki kulturowe są zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju, łącząc ochronę dziedzictwa z jego aktywnym wykorzystaniem.
Pytanie 28

Aby zrealizować warstwę podbudowy dla nawierzchni pieszej, wykonanej z drewnianej kostki brukowej na gruntach przepuszczalnych, należy zastosować

A. tłucznia
B. chudego betonu
C. klińca
D. podsypki piaskowej
Podsypka piaskowa jest materiałem, który idealnie nadaje się do wykonania warstwy podbudowy nawierzchni pieszej, zwłaszcza jeśli jest ona z drewnianej kostki brukowej. Piasek, jako materiał naturalny, ma doskonałe właściwości przepuszczalności, co jest kluczowe w przypadku gruntów przepuszczalnych. Dzięki zastosowaniu podsypki piaskowej, uzyskuje się odpowiednią stabilizację kostki oraz możliwość swobodnego odprowadzania wody, co zapobiega powstawaniu kałuż oraz erozji struktury podbudowy. W praktyce, podsypka piaskowa powinna być nakładana na odpowiednio przygotowaną i zagęszczoną powierzchnię, co zapewnia równomierne osiadanie kostki. Dodatkowo, zgodnie z normami budowlanymi, ważne jest, aby materiał był czysty i nie zawierał zanieczyszczeń organicznych, co mogłoby osłabić jego właściwości. W kontekście podbudowy nawierzchni pieszej, podsypka piaskowa nie tylko pełni funkcję wsparcia dla kostki, ale także wpływa na komfort użytkowania nawierzchni, co czyni ją najlepszym wyborem w tym zastosowaniu.
Pytanie 29

Brama księżycowa jest charakterystycznym elementem wystroju ogrodu?

A. angielskiego
B. francuskiego
C. włoskiego
D. chińskiego
Odpowiedzi dotyczące ogrodów włoskich, francuskich czy angielskich są niepoprawne, ponieważ każda z tych kultur ogrodowych ma swoje charakterystyczne cechy, które różnią się od chińskiej bramy księżycowej. Ogrody włoskie często charakteryzują się prostymi liniami, symetrią oraz wykorzystaniem form geometrycznych, gdzie dominują elementy takie jak fontanny, tarasy i rzeźby. Włosi kładą duży nacisk na harmonijne połączenie architektury z przyrodą, jednak brama księżycowa nie jest w tym kontekście stosowana. Z kolei ogrody francuskie, wzorujące się na klasycznych stylach, są znane z formalnych kompozycji oraz precyzyjnie przyciętych żywopłotów, gdzie bramy mają bardziej funkcjonalny charakter i nie są tak mocno związane z symboliką, jak w przypadku stylu chińskiego. Ogrody angielskie, znane z naturalistycznych form i romantycznych scenerii, także nie wykorzystują bram księżycowych, lecz skupiają się na tworzeniu przytulnych zakątków przy użyciu naturalnych materiałów i roślinności. Zrozumienie różnic między tymi stylami ogrodowymi jest kluczowe dla właściwego pojmowania architektury ogrodowej jako całości, co pozwala na lepsze dopasowanie elementów do ich kulturowego kontekstu oraz estetyki przestrzeni.
Pytanie 30

Wskaż rodzaj drewna, który ze względu na wysoką odporność na warunki atmosferyczne jest najbardziej użyteczny przy budowie małych form architektonicznych?

A. Drewno dębowe
B. Drewno brzozowe
C. Drewno świerkowe
D. Drewno sosnowe
Drewno brzozowe, mimo że jest popularnym materiałem, nie wykazuje tak wysokiej odporności na czynniki atmosferyczne jak drewno dębowe. Jego struktura jest mniej gęsta i bardziej porowata, co prowadzi do większej absorpcji wody, a tym samym do ryzyka deformacji i rozkładu w wyniku działania grzybów i mikroorganizmów. Przy budowie drobnych form architektonicznych drewno brzozowe wymagałoby znacznie częstszej konserwacji i impregnacji, co nie jest praktyczne ani ekonomiczne. Drewno sosnowe, będące materiałem szeroko stosowanym w budownictwie, również nie jest najlepszym wyborem do zastosowań zewnętrznych. Ma tendencję do żywicy, co w dłuższym okresie może prowadzić do problemów w obróbce i zmniejszać estetykę wykończenia. Drewno świerkowe, podobnie jak sosnowe, jest mniej odporne na działanie wilgoci i zmiennych warunków klimatycznych, co czyni je mniej optymalnym rozwiązaniem na zewnątrz. Takie błędne wybory materiałowe mogą prowadzić do wcześniejszej degradacji konstrukcji oraz zwiększonych kosztów utrzymania. W branży budowlanej ważne jest, aby wybierać drewno zgodnie z jego właściwościami fizycznymi i chemicznymi, co potwierdzają normy takie jak PN-EN 338, które klasyfikują drewno według jego zastosowania i odporności na czynniki biotyczne i abiotyczne.
Pytanie 31

Najbardziej zmienny charakter aranżacji wnętrza krajobrazowego można osiągnąć przez zastosowanie w jego projektowaniu

A. symetrii oraz kolorów kontrastowych
B. asymetrii oraz kolorów stonowanych
C. symetrii oraz kolorów stonowanych
D. asymetrii oraz kolorów kontrastowych
Odpowiedź 'asymetrię i barwy kontrastowe' jest prawidłowa, ponieważ asymetria w kompozycji wnętrz krajobrazowych wprowadza dynamizm i ruch. W przeciwieństwie do symetrii, która często kojarzy się z harmonijnym i statycznym układem, asymetria pozwala na większą swobodę w aranżacji przestrzeni. Gdy połączymy ją z barwami kontrastowymi, uzyskujemy efekt, który przyciąga wzrok i stymuluje zmysły. Przykładem może być wykorzystanie ciemnych i jasnych odcieni w jednym projekcie, co nie tylko ożywia przestrzeń, ale także podkreśla różnorodność elementów krajobrazu. Podczas projektowania wnętrz krajobrazowych warto wziąć pod uwagę zasady teorii koloru oraz zasady kompozycji, które mówią o wykorzystywaniu kontrastów dla uzyskania większej siły wyrazu. W praktyce, projektanci często korzystają z asymetrycznych układów roślinności, co może stworzyć wrażenie naturalności i organiczności, a zastosowanie kontrastowych barw, takich jak głębokie zielenie i jasne kwiaty, przyciąga uwagę i nadaje przestrzeni energii.
Pytanie 32

Ile dni po wykonaniu fundamentu betonowego można rozpocząć murowanie ściany oporowej?

A. 14 dniach
B. 35 dniach
C. 28 dniach
D. 7 dniach
Odpowiedź 28 dni jest poprawna, gdyż zgodnie z ogólnymi zasadami budownictwa, szczególnie w przypadku fundamentów betonowych, zaleca się odczekanie co najmniej 28 dni przed przystąpieniem do dalszych prac budowlanych, takich jak murowanie ścian oporowych. Ten czas jest niezbędny, aby beton osiągnął odpowiednią wytrzymałość na ściskanie, która wynosi zazwyczaj 25 MPa. Przykładowo, w standardzie PN-EN 206-1 dotyczącego betonu, określono, że pełne właściwości betonu osiągają ostateczną wartość właśnie w tym okresie. Praktycznym zastosowaniem tej wiedzy jest zapewnienie stabilności i bezpieczeństwa konstrukcji. Murowanie zbyt wcześnie może prowadzić do pęknięć w betonie, co z kolei osłabia całą konstrukcję. Przestrzeganie tego okresu pozwala także na uniknięcie problemów związanych z nieodpowiednią współpracą materiałów, co może skutkować podniesieniem kosztów napraw w przyszłości. W kontekście projektowania i wykonawstwa, wiedza o czasie twardnienia betonu jest kluczowa dla efektywnego zarządzania projektem budowlanym.
Pytanie 33

Aby uniknąć pęknięć w konstrukcji betonowego murka oporowego o długości 8 m, konieczne jest przewidzenie wykonania

A. szczelin dylatacyjnych
B. izolacji pionowej
C. fundamentów punktowych
D. rynny stokowej
Izolacja pionowa, choć ważna w kontekście ochrony murów przed wilgocią, nie wpływa na zapobieganie pękaniu konstrukcji. Jej rolą jest ochrona przed wodami gruntowymi, co jest istotne, ale nie dotyczy bezpośrednio problemu dylatacji. Właściwe wykonanie izolacji pionowej jest kluczowe w murach oporowych narażonych na działanie wilgoci, jednak nie rozwiązuje problemu skurczu betonu. Fundamenty punktowe, z kolei, są elementem nośnym, które mają za zadanie przenieść obciążenia na grunt, ale ich obecność nie jest związana z kontrolą pęknięć w samej konstrukcji murka. Rynny stokowe służą do odprowadzania wody deszczowej, co również nie ma związku z pękaniem betonu. Ważnym aspektem, którego często się nie dostrzega, jest zrozumienie, że pęknięcia w konstrukcjach betonowych są w dużej mierze wynikiem niewłaściwego zarządzania ich rozszerzalnością oraz skurczem. Dlatego kluczowym błędem jest pomijanie dylatacji jako elementu niezbędnego w projektowaniu i wykonawstwie. Upewnienie się, że dylatacje są odpowiednio zaplanowane i wykonane, to fundament trwałości każdej konstrukcji betonowej.
Pytanie 34

Odnowienie zabytku lub jego fragmentu na podstawie zachowanych rysunków, zdjęć, pozostałości, opowieści czy form pochodnych, to

A. restauracja
B. rewitalizacja
C. rekompozycja
D. rekonstrukcja
W przypadku restauracji, celem jest zachowanie oryginalnych elementów zabytku, a nie ich odtworzenie. Restauracja polega na konserwacji i ochronie, często przy użyciu współczesnych materiałów i technik, co może prowadzić do zubożenia historycznego charakteru obiektu. Z tego względu, mylenie restauracji z rekonstrukcją to powszechny błąd, wynikający z niewłaściwego zrozumienia różnic w intencjach obu procesów. Rewitalizacja z kolei odnosi się do szerokiego pojęcia przywracania funkcji użytkowych i społecznych przestrzeni miejskich, a nie do odtwarzania konkretnego obiektu. Proces ten może obejmować wprowadzenie nowych funkcji do istniejących budynków, co często prowadzi do zmian w ich oryginalnej formie, co również odbiega od definicji rekonstrukcji. Rekompozycja to technika stosowana głównie w kontekście sztuki, odnosząca się do przekształcania i reinterpretacji istniejących dzieł, co z kolei nie ma na celu ich wiernego odtworzenia. Warto zwrócić uwagę na te różnice, ponieważ odpowiednie zrozumienie terminologii jest kluczowe dla pracy w dziedzinie ochrony dziedzictwa kulturowego. W praktyce, niewłaściwe zastosowanie tych terminów może prowadzić do nieporozumień w projektach konserwatorskich oraz w komunikacji z różnymi interesariuszami, co wpływa na jakość realizacji oraz ochrony obiektów zabytkowych.
Pytanie 35

Aby uzyskać maksymalną wytrzymałość siedziska w ławce parkowej, należy użyć drewna

A. brzozowego
B. dębowego
C. topolowego
D. bukowego
Wybór drewna topolowego, brzozowego czy bukowego do budowy siedzisk ławki parkowej może wydawać się atrakcyjny, jednak te materiały mają istotne wady, które znacznie obniżają ich trwałość w porównaniu z dębem. Drewno topolowe, chociaż jest lekkie i tanie, ma niską gęstość oraz twardość, co sprawia, że jest bardziej podatne na uszkodzenia mechaniczne oraz deformacje pod wpływem warunków atmosferycznych. Jego naturalna odporność na wilgoć jest niższa, co prowadzi do szybszej degradacji. Brzoza, z kolei, choć estetycznie atrakcyjna, charakteryzuje się niską twardością oraz podatnością na rozwój grzybów, co czyni ją nieodpowiednią na siedziska, które muszą wytrzymywać duże obciążenia i zmienne warunki atmosferyczne. Buk, mimo dużej twardości, jest bardziej wrażliwy na wilgoć, co może prowadzić do pękania oraz odkształceń. Wybór tych rodzajów drewna może wynikać z mylnych przekonań o ich wytrzymałości, jednak istotne jest, aby przy projektowaniu mebli zewnętrznych kierować się nie tylko estetyką, ale przede wszystkim funkcjonalnością oraz trwałością materiałów, co potwierdzają standardy jakości w branży meblarskiej. Niezrozumienie tych zasad prowadzi do błędnych decyzji, które mogą skutkować koniecznością częstych napraw lub wymiany mebli, co jest nieekonomiczne i nieekologiczne.
Pytanie 36

Która z technik rysunkowych nie będzie użyteczna w celu przygotowania wizualizacji różnorodności kolorystycznej ogrodu w trakcie roku?

A. Technika ołówka
B. Technika kredek akwarelowych
C. Technika kredek świecowych
D. Technika pasteli
Technika ołówka jest odpowiednia, gdyż jej możliwości ograniczają się w głównej mierze do precyzyjnego rysowania konturów oraz detali. Nie dostarcza ona jednak bogatej palety kolorów ani nie pozwala na efektywne oddanie subtelnych zmian tonacji barw, co jest kluczowe w wizualizacji kolorystycznej ogrodu w ciągu roku. W przypadku przedstawiania zmienności kolorystycznej, istotne jest uchwycenie różnorodności barw, co można osiągnąć dzięki technikom takim jak kredki świecowe, pasteli czy kredki akwarelowe, które oferują większe możliwości w zakresie mieszania kolorów oraz ich intensywności. Na przykład, technika pasteli umożliwia tworzenie miękkich przejść kolorystycznych, co może doskonale oddać zmieniające się odcienie roślinności w różnych porach roku. Używając tych technik, artyści mogą generować wizualizacje, które są bardziej realistyczne i estetycznie atrakcyjne. W związku z tym, technika ołówka nie jest odpowiednia do tego celu, gdyż nie spełnia wymagań dotyczących wyrazistości kolorystycznej.
Pytanie 37

Jaką wartość kosztorysową uzyskamy dla ułożenia 300 m2 kostki brukowej betonowej, jeśli do ułożenia 100 m2 tej kostki potrzeba 119,57 r-g, a cena za 1 r-g wynosi 20,00 zł?

A. 717,42 zł
B. 23 914,00 zł
C. 7 174,20 zł
D. 2 391,40 zł
Pierwszym błędnym założeniem w analizie obliczeń dotyczących kosztorysowania jest niewłaściwe zrozumienie, jak oblicza się całkowitą ilość roboczogodzin potrzebnych do ułożenia kostki. W przypadku podanych błędnych odpowiedzi, można zauważyć niewłaściwe operacje matematyczne, które prowadzą do zaniżenia lub zawyżenia szacunków. Na przykład, jeśli ktoś obliczy koszt ułożenia 300 m2 jedynie na podstawie jednostkowego kosztu za m2, to zaniedbuje istotny aspekt, jakim jest całkowita liczba roboczogodzin. W budownictwie bardzo istotne jest uwzględnienie zarówno materiałów, jak i kosztów pracy, ponieważ są one powiązane ze sobą. Kolejnym typowym błędem jest nieprzywiązywanie wagi do jednostek miary; na przykład, obliczenia mogą być oparte na złych przeliczeniach m2 na m3 lub równaniach, które nie uwzględniają rzeczywistych parametrów pracy. Zrozumienie związku pomiędzy powierzchnią a roboczogodzinami jest kluczowe dla precyzyjnego oszacowania kosztów. W rezultacie, korzystanie z uproszczonych metod obliczeniowych prowadzi do nieprawidłowych kosztorysów, co w efekcie może zagrażać rentowności projektu oraz jego terminowemu zakończeniu. W praktyce, aby uniknąć takich błędów, wykonawcy powinni stosować szczegółowe analizy kosztów oraz trzymać się standardów branżowych, takich jak normy czasu pracy, aby zapewnić rzetelność swoich ofert.
Pytanie 38

Stojak na rowery stanowi istotny element wyposażenia

A. bulwaru
B. parku krajobrazowego
C. cmentarza
D. ogrodu zoologicznego
Stojak na rowery jest kluczowym elementem infrastruktury rowerowej, szczególnie w kontekście bulwarów, które stanowią popularne miejsca rekreacyjne. Te tereny często przyciągają dużą liczbę rowerzystów, którzy potrzebują bezpiecznych i wygodnych miejsc do parkowania swoich pojazdów. Stojaki na rowery promują aktywny styl życia oraz ułatwiają dostęp do atrakcji turystycznych z wykorzystaniem ekologicznego środka transportu. Przykłady dobrze zaprojektowanych stojaków na rowery można znaleźć w wielu miastach, gdzie są one regularnie integrowane z innymi elementami infrastruktury, takimi jak ścieżki rowerowe czy punkty wynajmu rowerów. Dobrze zaprojektowane stojaki powinny być odporne na warunki atmosferyczne i umożliwiać stabilne przypięcie roweru, co ogranicza ryzyko kradzieży. Dodatkowo, zgodne ze standardami, powinny być również dostosowane do różnych typów rowerów, w tym elektrycznych, co zwiększa ich funkcjonalność i dostępność dla szerszej grupy użytkowników.
Pytanie 39

Którego rodzaju murka dotyczy wykaz planowanych prac?

Wykaz planowanych prac
Lp.Rodzaj robót
1.Prace organizacyjne i porządkowe.
2.Wytyczenie murka w terenie zgodnie z projektem.
3.Wykonanie wykopu.
4.Wylanie fundamentu.
5.Dobór odpowiedniej wielkości kamienia.
6.Budowa murka przy użyciu zaprawy.
7.Ułożenie płyt zwieńczających.
A. Oporowego murowanego z elementów kamiennych prefabrykowanych.
B. Wolnostojącego kamiennego suchego.
C. Oporowego betonowego licowanego kamieniami.
D. Wolnostojącego murowanego z kamieni.
Podczas analizy dostępnych odpowiedzi warto zauważyć, że odpowiedzi związane z murkami wolnostojącymi kamiennymi suchymi oraz oporowymi nie są właściwe w kontekście przedstawionego wykazu planowanych prac. Mur wolnostojący kamienny suchy jest konstrukcją, która nie wykorzystuje zaprawy, co czyni go niewłaściwym w tej sytuacji. Tego rodzaju murki mogą być stosowane w ogrodach, jednak ich stabilność jest ograniczona, co może prowadzić do osunięć w przypadku niekorzystnych warunków atmosferycznych. Z kolei mury oporowe, niezależnie od tego, czy są betonowe, licowane kamieniami, czy murowane z prefabrykatów, są projektowane w celu wsparcia gruntu lub innych obciążeń, co wymaga innych prac przygotowawczych i konstrukcyjnych. Ich budowa wiąże się z koniecznością zaprojektowania odpowiednich fundamentów oraz analizy obciążeń, co jest niezbędne dla zapewnienia stabilności i bezpieczeństwa całej konstrukcji. Typowym błędem w podejściu do takich pytań jest mylenie funkcji konstrukcyjnych - mur oporowy i mur wolnostojący pełnią zupełnie różne role i wymagają odmiennych technologii budowy. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla właściwego podejścia do projektowania oraz realizacji robót budowlanych.
Pytanie 40

Aby poprawić wytrzymałość gruntu rodzimego, można do niego dodać

A. piasku
B. wapna
C. mączki perlitowej
D. ilu zastoiskowego
Ił zastoiskowy, piasek oraz mączka perlitowa są często stosowane w budownictwie, jednak ich zastosowanie w kontekście stabilizacji gruntu rodzimego ma swoje ograniczenia. Ił zastoiskowy, będący drobnoziarnistym materiałem, może wprowadzać do gruntu nadmiar wilgoci, co prowadzi do osłabienia jego struktury. Dodatkowo, jego właściwości plastyczne sprawiają, że w warunkach zmiennej wilgotności grunt może stać się bardziej podatny na deformacje, co jest niepożądane w kontekście budowy. Piasek, choć może poprawić przepuszczalność gruntu, nie wprowadza stabilności strukturalnej. Zamiast tego, w przypadku gruntów o wysokiej zawartości piasku, ryzyko erozji i osuwisk może się zwiększyć. Mączka perlitowa, stosowana głównie w ogrodnictwie, jest materiałem szeroko znanym ze swojej lekkości i właściwości izolacyjnych. Jednak w kontekście stabilizacji gruntów nie dostarcza ona wymaganej wytrzymałości, a jej trwałość w warunkach inżynieryjnych nie jest dostateczna. Wybierając metody stabilizacji gruntu, należy unikać powszechnych błędów myślowych związanych z nadmiernym uproszczeniem procesu, który wymaga zrozumienia specyficznych właściwości materiałów i ich interakcji z gruntem rodzinnym. Kluczowe jest oparcie się na uznanych standardach inżynieryjnych, które dostarczają rzetelnych wskazówek dotyczących wyboru odpowiednich materiałów dla konkretnego zastosowania.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej