Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik leśnik
Kwalifikacja: LES.02 - Gospodarowanie zasobami leśnymi
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 10:02
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 10:10

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką minimalną liczbę punktów należy wykorzystać do obserwacji każdego drzewostanu w nadleśnictwach I kategorii zagrożenia pożarowego lasu (I KZPL)?

A. 3

B. 1

C. 4

D. 2

Obserwacja drzewostanów w nadleśnictwach I kategorii zagrożenia pożarowego lasu (I KZPL) jest kluczowym elementem zarządzania lasami, zwłaszcza w kontekście ochrony przed pożarami. Minimalna liczba dwóch punktów obserwacyjnych wynika z konieczności uzyskania reprezentatywnych danych o stanie lasu oraz oceny ryzyka pożarowego. Dzięki dwóm punktom możliwe jest monitorowanie różnorodności drzewostanów, co pozwala na wczesne wykrywanie potencjalnych zagrożeń. Na przykład, w przypadku zauważenia uschniętych drzew w jednym punkcie, drugi punkt może dostarczyć informacji o tym, czy problem jest lokalny, czy ma szerszy zasięg. Praktyczne zastosowanie tej zasady można zaobserwować w organizacji prac leśnych, gdzie regularne inspekcje we wskazanych punktach są integralną częścią procedur prewencyjnych. Takie podejście wpisuje się w dobre praktyki zarządzania środowiskiem, a także w przepisy dotyczące ochrony lasów, które zalecają monitorowanie w celu minimalizacji ryzyka pożarowego.

Pytanie 2

Jaką odległość należy zachować między osiami szlaków do zrywania w lesie przeznaczonym do pozyskania maszynowego?

A. 10 metrów

B. 20 metrów

C. 1 wysokość ściętych drzew

D. 2 wysokości ściętych drzew

Odległość 20 metrów między osiami szlaków zrywkowych jest normą w praktyce leśnej, co wynika z konieczności zapewnienia wystarczającej przestrzeni do manewrowania maszynami pozyskującymi drewno. Przestrzenie te umożliwiają efektywne i bezpieczne operowanie sprzętem, takim jak harwester i forwarder, które potrzebują miejsca na swobodne poruszanie się oraz załadunek i transport zebranych surowców. Ponadto taka odległość sprzyja również minimalizacji uszkodzeń pozostałych drzew oraz zachowaniu zdrowego ekosystemu leśnego. Standardy branżowe, takie jak normy określone przez organizacje zajmujące się leśnictwem, zalecają stosowanie tego wymiaru, aby zrównoważyć efektywność pozyskiwania drewna z ochroną środowiska. Przykładem zastosowania tej zasady jest projektowanie ścieżek w młodnikach oraz w drzewostanach dojrzałych, co wpływa na obniżenie kosztów operacyjnych i zapewnia długoterminową rentowność działalności leśnej.

Pytanie 3

Jakie zagrożenie stwarzają boreczniki, oceniane na podstawie wyników jesiennych poszukiwań szkodników pierwotnych sosny, mierzy się ilością zebranych

A. oprzędów

B. larw

C. złoży jaj

D. bobówek

Zrozumienie metod oceny zagrożeń ze strony boreczników jest kluczowe dla skutecznego zarządzania szkodnikami. Odpowiedzi wskazujące na złóż jaj, larwy czy bobówki często wynikają z niepełnej wiedzy na temat cyklu życia tych owadów. Złożenie jaj przez borecznika to tylko pierwszy etap jego cyklu, a same jaja nie dostarczają pełnego obrazu populacji. W momencie, gdy badacz ocenia populację szkodników, kluczowe jest, aby skupić się na formach, które przeżywają w trudnych warunkach, takich jak zimowe. Larwy również nie są najlepszym wskaźnikiem, ponieważ mogą być w różnych stadiach rozwoju, co utrudnia identyfikację zagrożenia. Bobówki to z kolei materiał, który nie ma związku z wykrywaniem zagrożeń, ponieważ nie każdy osobnik, który opuścił bobówkę, jest reprezentatywny dla całej populacji. Właściwe podejście wymaga zrozumienia, które formy szkodnika są najbardziej odporne i jakie mają znaczenie dla oceny stanu zdrowia lasu. Oprzęd jako materiał zimowy dostarcza jasnego i konkretnego wskaźnika, który pozwala na prognozowanie i planowanie działań ochronnych, co jest zgodne z zaleceniami i standardami w dziedzinie ochrony roślin i ekosystemów.

Pytanie 4

Zbiór nasion sosny zwyczajnej można przeprowadzać

A. tylko z drzew ściętych

B. z drzew żywych i ściętych

C. z materiału leżącego pod drzewami

D. jedynie z drzew żywych

Odpowiedź, że zbiory nasion sosny pospolitej można dokonywać z drzew stojących i ściętych, jest prawidłowa, ponieważ obydwa źródła nasion dostarczają materiału siewnego o różnej jakości. Zbieranie nasion z drzew stojących pozwala na wykorzystanie dojrzałych, zdrowych nasion, które mają potencjał do wzrostu i rozwoju. Drzewa stojące, szczególnie te, które nie były uszkodzone, mogą oferować nasiona o wysokiej jakości genetycznej. Z kolei drzewa ścięte również mogą dostarczać nasiona, o ile zostały odpowiednio przetworzone. W przypadku drzew ściętych, ważne jest, aby zbierać nasiona w odpowiednim czasie, gdy są one w pełni dojrzałe, co zwiększa ich zdolność do kiełkowania. W praktyce, zbierając nasiona, należy kierować się określonymi standardami, takimi jak normy jakości nasion i techniki zbioru, aby zapewnić większą efektywność i jakość materiału siewnego. Dobre praktyki obejmują również ocenę stanu zdrowotnego drzew, co pozwala na uniknięcie zbierania nasion z drzew dotkniętych chorobami lub szkodnikami.

Pytanie 5

Zgodnie z normą "Warunki techniczne dotyczące drewna okleinowego" wykorzystuje się gatunek oznaczony symbolem

A. Lp

B. Tp os

C. Wz

D. Bk

Odpowiedź oznaczona symbolem Bk odnosi się do gatunku drewna okleinowego, który został określony w normach dotyczących warunków technicznych. Gatunek ten charakteryzuje się określonymi właściwościami fizycznymi i mechanicznymi, które są zgodne z wymaganiami jakościowymi dla drewna stosowanego w przemyśle meblarskim oraz budowlanym. Przykładowe zastosowanie drewna okleinowego Bk to produkcja mebli, gdzie jego estetyka oraz wytrzymałość na uszkodzenia są kluczowe dla długotrwałego użytkowania. Ponadto, drewno to może być stosowane w wytwarzaniu elementów dekoracyjnych oraz w projektach architektonicznych, gdzie ważne jest połączenie estetyki i funkcjonalności. Znajomość symboliki gatunków drewna oraz ich właściwości jest istotna dla inżynierów i projektantów, którzy muszą podejmować decyzje dotyczące materiałów w zgodzie z normami branżowymi, takimi jak PN-EN 13986, która reguluje wymagania dotyczące materiałów drewnopochodnych używanych w budownictwie.

Pytanie 6

Do jakiej kategorii zaliczamy gospodarcze drzewostany nasienne, które są wykorzystywane jako podstawowy materiał leśny do produkcji materiału rozmnożeniowego?

A. wybrany

B. sprawdzony

C. ze zidentyfikowanego źródła

D. kwalifikowany

Gospodarcze drzewostany nasienne, które są wykorzystywane jako leśny materiał podstawowy, zaliczane do kategorii "ze zidentyfikowanego źródła", są kluczowe w produkcji leśnego materiału rozmnożeniowego. Oznacza to, że materiał ten pochodzi z określonych drzewostanów, które zostały dokładnie zidentyfikowane i ocenione pod kątem cech genetycznych oraz jakościowych. Przykładem może być drzewostan, który został wyselekcjonowany ze względu na wysoką odporność na choroby lub doskonałe właściwości fizyczne drewna. Standardy dotyczące identyfikacji źródeł, takie jak te opisane w normach ISO oraz zasadach określonych przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną, zapewniają, że materiał rozmnożeniowy spełnia wymagania jakościowe i biogenezy, co jest kluczowe dla zrównoważonego zarządzania lasami. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy znajduje się w hodowli drzew i planowaniu zalesień, gdzie wybór odpowiednich źródeł materiału nasiennego może znacznie wpłynąć na powodzenie całego projektu.

Pytanie 7

Aby ulepszyć zdolności zatrzymywania wody w słabych glebach, podczas sadzenia wykorzystuje się

A. nawozy naturalne

B. pestycydy

C. nawozy syntetyczne

D. hydrożele

Hydrożele to materiały superabsorbujące, które mają zdolność zatrzymywania dużych ilości wody w swojej strukturze. W kontekście poprawy właściwości wodnych słabych gleb, hydrożele są niezwykle efektywne, ponieważ mogą zwiększyć zdolność gleby do zatrzymywania wilgoci, co jest kluczowe dla wzrostu roślin. Kiedy hydrożele są dodawane do gleby, absorbują wodę podczas nawadniania lub opadów, a następnie stopniowo uwalniają tę wodę, gdy gleba staje się sucha. Dzięki temu rośliny mogą korzystać z wilgoci przez dłuższy czas, co jest szczególnie istotne w okresach suszy. Przykłady zastosowania hydrożeli obejmują ogrodnictwo, uprawy rolnicze oraz zakładanie trawnika w suchych i piaszczystych glebach. Wysoka efektywność hydrożeli w zatrzymywaniu wody czyni je zgodnymi z dobrymi praktykami zarządzania wodą w rolnictwie, co przyczynia się do zrównoważonego rozwoju i ochrony zasobów wodnych."

Pytanie 8

W terenie zmierzono szerokość działki i wyniosła ona 125 m. Na mapie w skali 1:5 000 odpowiada jej fragment o długości

A. 5,0 cm

B. 2,0 cm

C. 3,0 cm

D. 2,5 cm

Aby obliczyć długość odcinka na mapie w skali 1:5000, musimy skorzystać z definicji skali. Skala 1:5000 oznacza, że 1 cm na mapie odpowiada 5000 cm w terenie. Zmierzona szerokość działki wynosi 125 m, co w centymetrach daje 12500 cm. Dzieląc długość w terenie przez wartość skali, uzyskujemy długość odcinka na mapie: 12500 cm / 5000 = 2,5 cm. Taki sposób przeliczenia jest kluczowy w geodezji i kartografii, gdzie precyzyjne odwzorowanie rzeczywistych wymiarów na mapie jest niezbędne do planowania przestrzennego, wykonywania pomiarów geodezyjnych oraz w procesach inwestycyjnych. Przykładowo, w projektowaniu infrastruktury bardzo ważne jest, aby mapy były zgodne z rzeczywistością, co pozwala uniknąć błędów w realizacji projektów budowlanych oraz w zarządzaniu przestrzenią.

Pytanie 9

Rysakowanie to działanie podejmowane w celu

A. ochrony sosny przed spałowaniem

B. ochrony sadzonek dębu przed zgryzaniem

C. wyznaczania drzew uszkodzonych do likwidacji

D. wyznaczania drzew zdrowych

Rysakowanie jest techniką stosowaną w leśnictwie, mającą na celu ochronę młodych sosen przed szkodliwym wpływem zwierząt, zwłaszcza sarny, która może powodować znaczące uszkodzenia drzew. Technika ta polega na wycinaniu gałęzi i usuwaniu kory w dolnej części pnia, co sprawia, że drzewo staje się mniej atrakcyjne dla zwierząt. W praktyce rysakowanie jest kluczowe w procesie regeneracji lasów, ponieważ młode sosny są szczególnie wrażliwe na zgryzanie, co może prowadzić do ich osłabienia, a nawet śmierci. Właściwe rysakowanie powinno być przeprowadzane zgodnie z regulacjami i normami leśnymi, które zalecają określone techniki oraz terminy tego zabiegu, aby maksymalizować jego efektywność. Dzięki rysakowaniu przyczyniamy się do wzrostu zdrowych, odpornych drzew, co ma długofalowe znaczenie dla ekosystemu leśnego.

Pytanie 10

Jaką metodę zabezpieczenia młodników modrzewiowych przed jeleniowatymi stosuje się?

A. lepienie

B. osmyk

C. palikowanie

D. obróbka obrączkowa

Palikowanie to skuteczna metoda ochrony młodników modrzewiowych przed zwierzyną jeleniowatą, taką jak jelenie czy sarny. Technika ta polega na umieszczaniu wokół młodych drzewek palików, które mają na celu stworzenie fizycznej bariery uniemożliwiającej dostęp zwierząt do roślin. Dzięki temu młodniki mogą swobodnie rosnąć, a ich delikatne pędy nie są narażone na uszkodzenia spowodowane żerowaniem. W praktyce paliki są często stosowane w połączeniu z innymi metodami ochrony, takimi jak stosowanie zabezpieczeń chemicznych, co zwiększa ich skuteczność. Standardy ochrony młodników w lasach gospodarczych sugerują, że odpowiednie zabezpieczenie młodych drzew jest kluczowe dla ich dalszego wzrostu, co ma bezpośredni wpływ na zdrowie ekosystemu leśnego. Dodatkowo, palikowanie jest praktyką łatwą do wdrożenia, co czyni ją popularną w leśnictwie, zwłaszcza w obszarach, gdzie występuje duża presja ze strony zwierząt.

Pytanie 11

Obowiązująca klasyfikacja przyrodniczo-leśna wyróżnia

A. 10 krain, brak dzielnic i 183 mezoregiony

B. 10 krain, 36 dzielnic i brak mezoregionów

C. 8 krain, brak dzielnic i 183 mezoregiony

D. 8 krain, 59 dzielnic i 149 mezoregionów

Obowiązująca regionalizacja przyrodniczo-leśna w Polsce rzeczywiście obejmuje 8 krain, brak dzielnic oraz 183 mezoregiony. Taki podział jest istotny dla zarządzania zasobami leśnymi, ochrony przyrody oraz planowania przestrzennego. Każda z ośmiu krain charakteryzuje się szczególnymi warunkami klimatycznymi, glebowymi oraz biotopowymi, co wpływa na różnorodność ekosystemów leśnych. Mezoregiony, będące podziałem bardziej szczegółowym, umożliwiają dokładniejsze badanie i monitorowanie lokalnych warunków przyrodniczych, co jest istotne dla ochrony bioróżnorodności i efektywnego wykorzystania zasobów naturalnych. Praktyczne zastosowanie takiej regionalizacji widoczne jest na przykład w programach ochrony gatunków, gdzie specyficzne wymagania siedliskowe poszczególnych mezoregionów są uwzględniane w strategiach ochrony i rekultywacji. Podział ten wspiera również prace nad zrównoważonym rozwojem oraz integracją działań ekologicznych w polityce leśnej.

Pytanie 12

Na jakim drzewie najczęściej spotyka się fałszywą twardziel?

A. buku

B. dębie

C. świerku

D. sośnie

Fałszywa twardziel, którą czasem nazywamy grzybem z rodzaju Fomes, najczęściej można spotkać na bukach. To dlatego, że buki mają swój specyficzny sposób życia oraz warunki w jakich rosną. One lubią wilgoć i mają dużo substancji odżywczych w drewnie, co sprzyja rozwojowi różnych grzybów. Dzięki tym warunkom fałszywa twardziel może w łatwy sposób zaatakować drewno buku, co prowadzi do jego osłabienia. Ta wiedza jest ważna dla leśników, bo dzięki temu mogą lepiej dbać o lasy. Wiedząc, że ten grzyb często występuje na bukach, mogą podejmować lepsze kroki, żeby zapobiegać jego rozprzestrzenieniu. To też ważne przy pozyskiwaniu drewna i dbaniu o zdrowie lasów. Trzeba pamiętać, że ochrona przed tym patogenem to nie tylko kontrola jakości drewna, ale także odpowiednie metody pielęgnacji drzewostanu, tak żeby wszystko dobrze się rozwijało.

Pytanie 13

Zanurzenie systemów korzeniowych w wodnym roztworze hydrożelu ma na celu zabezpieczenie sadzonek przed

A. grzybami chorobotwórczymi

B. brakiem wody

C. szkodliwymi insektami

D. brakiem składników odżywczych

Zamaczanie systemów korzeniowych w wodnym roztworze hydrożelu ma na celu przede wszystkim zapewnienie odpowiedniego nawodnienia sadzonek. Hydrożele są materiałami polimerowymi zdolnymi do zatrzymywania dużych ilości wody, co czyni je idealnym rozwiązaniem w warunkach, gdzie dostęp do wody jest ograniczony. W trakcie procesu zakupu sadzonek, ich korzenie często są wystawione na działanie stresu hydrycznego. Zastosowanie hydrożelu pozwala na stopniowe uwalnianie wody, co zapewnia ciągłe nawodnienie oraz stabilizację w wilgotnym środowisku. Praktyczne zastosowanie hydrożelu może być widoczne w ogrodnictwie oraz w uprawach szklarniowych, gdzie zapewnienie optymalnego poziomu wilgotności jest kluczowe dla zdrowia roślin. Dobre praktyki obejmują monitorowanie wilgotności gleby oraz regularne stosowanie hydrożelu w połączeniu z innymi technikami nawadniania, co może znacząco zwiększyć wydajność upraw oraz poprawić kondycję roślin. Na przykład, w przypadku młodych drzew, ich korzenie mogą być szczególnie wrażliwe na niedobory wody, co sprawia, że hydrożel staje się nieocenionym wsparciem w ich rozwoju.

Pytanie 14

W okresie wrzesień – październik przeprowadza się zbiór nasion

A. świerka

B. modrzewia

C. sosny

D. jodły

Jodła jest drzewem iglastym, które w miesiącach wrzesień i październik osiąga dojrzałość nasion. Wtedy to następuje proces zbioru, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie gospodarki leśnej oraz hodowli. Nasiona jodły są istotne w kontekście zalesiania i rekultywacji terenów, ponieważ mają wysoką jakość kiełkowania oraz zdolność do adaptacji w różnych warunkach glebowych. W praktyce, pozyskiwanie nasion jodły w tym okresie jest kluczowe dla zachowania różnorodności biologicznej oraz wspierania zrównoważonego rozwoju lasów. Zgodnie z normami, zbiór nasion powinien być przeprowadzany w odpowiednich warunkach pogodowych, co zwiększa szanse na ich udane kiełkowanie i późniejszy wzrost. Ponadto, wiedza na temat sezonowości zbiorów nasion jodły jest niezwykle ważna dla leśników, którzy planują zalesienia i odnowienia drzewostanów.

Pytanie 15

W pełnej rębni gniazdowej (IIIa) wykorzystuje się odnowienie

A. naturalne w gniazdach i sztuczne na powierzchni międzygniazdowej

B. sztuczne w gniazdach i sztuczne na powierzchni międzygniazdowej

C. sztuczne w gniazdach i naturalne na powierzchni międzygniazdowej

D. naturalne w gniazdach i naturalne na powierzchni międzygniazdowej

Odpowiedzi zakładające naturalne odnowienie zarówno na gniazdach, jak i na powierzchni międzygniazdowej są oparte na błędnym założeniu, że proces ten jest wystarczająco skuteczny w kontekście rębni gniazdowej zupełnej. Naturalne odnowienie, oparte na samosiewie i naturalnym rozmnażaniu roślin, może być niewystarczające w przypadkach, gdy warunki siedliskowe są niekorzystne dla młodych drzew. Często występują sytuacje, w których czynniki takie jak konkurencja ze strony chwastów, zmiany klimatyczne czy obecność chorób mogą znacznie ograniczać sukces naturalnego odnowienia. W praktyce, poleganie na naturalnym odnowieniu może prowadzić do znacznych strat, zarówno w zakresie liczby świadczonych usług ekosystemowych, jak i wartości użytkowej lasu. Z kolei wybór sztucznego odnowienia na powierzchni międzygniazdowej i naturalnego na gniazdach również nie uwzględnia pełnego potencjału, jaki niesie za sobą efektywne zarządzanie. Praktyka ta może skutkować nieprzewidywalnymi efektami w dłuższej perspektywie, w tym spadkiem różnorodności gatunkowej, co stoi w sprzeczności z zasadami zrównoważonego leśnictwa. Ostatecznie, kluczowe w strategii zarządzania lasem jest zrozumienie wpływu, jaki różne metody odnowienia mają na zdrowie i stabilność ekosystemu leśnego.

Pytanie 16

Przybliżona liczba sadzonek świerka w sztucznych odnowieniach wynosi

A. 8-10 tys. szt./ha

B. 4-6 tys. szt./ha

C. 3-5 tys. szt./ha

D. 6-8 tys. szt./ha

Wybór odpowiedzi 8-10 tys. szt./ha sugeruje, że sadzenie drzew w tak dużym zagęszczeniu może być korzystne dla ich wzrostu, jednak w praktyce powoduje to szereg problemów. Przy tak dużej liczbie sadzonek występuje silna konkurencja o ograniczone zasoby, co prowadzi do stresu roślin, a w konsekwencji do ich słabszego wzrostu i zwiększonej podatności na choroby. Sadzonki nie są w stanie osiągnąć odpowiedniej masy liściowej i systemu korzeniowego, co wpływa na ich zdrowotność. Dodatkowo, zbyt duża gęstość sadzenia utrudnia również dostęp światła do dolnych partii drzew, co prowadzi do ich deformacji i zmniejszenia jakości drewna. Odpowiedzi w przedziale 4-6 tys. szt./ha również są niewłaściwe, ponieważ sugerują zbyt małą różnorodność w podejściu do sadzenia. Taki przedział nie uwzględnia specyfiki lokalnych warunków glebowych oraz klimatycznych, które mogą znacząco wpływać na wzrost sadzonek. Właściwe praktyki leśne wskazują, że należy dostosować liczbę sadzonek do konkretnego siedliska oraz planu użytkowania lasu, co pozwala na lepszą adaptację drzew do danego środowiska i optymalizację ich wzrostu.

Pytanie 17

Jakie drzewo występuje naturalnie w całej Polsce?

A. dąb szypułkowy

B. jodła pospolita

C. buk zwyczajny

D. dąb bezszypułkowy

Wybór buk zwyczajnego, dębu bezszypułkowego albo jodły pospolitej jako drzew, które występują naturalnie w Polsce, jest chyba pomyłką. Buk jest faktycznie popularny, ale nie dominuje w lasach w całym kraju – głównie rośnie na południu i zachodzie. Dąb bezszypułkowy też nie jest zbyt powszechny, a jodła pospolita to drzewo górskie, więc znów, nie znajdziesz go wszędzie. Złe wybory mogą prowadzić do błędnych wniosków na temat bioróżnorodności w danym miejscu. Dobry wybór gatunków drzew jest super ważny dla ochrony środowiska i planowania przestrzennego. Ignorowanie tych informacji? To może skutkować kiepskim zarządzaniem lasami i negatywnym wpływem na bioróżnorodność.

Pytanie 18

Konwalijka dwulistna oraz orlica pospolita są gatunkami runa, które różnicują

A. BMśw od LMśw

B. LMśw od BMśw

C. Bśw od BMśw

D. BMśw od Bśw

Dobra robota z wyborem odpowiedzi! Rozpoznałeś różnicę między borem mieszanym świeżym a borami świeżymi. Konwalijka dwulistna i orlica pospolita to typowe rośliny, które można znaleźć w tych środowiskach. Konwalijka lubi cieplejsze, wilgotne miejsca, więc dobrze pasuje do borów mieszanych. Orlica za to często rośnie w jaśniejszych miejscach, jak bory świeże. To, jak różne są te typy roślinności, pomaga w ocenie siedlisk zgodnych z Natura 2000 i innymi programami ochrony przyrody. Moim zdaniem, znajomość tych różnic jest naprawdę istotna, bo pozwala lepiej zarządzać ekosystemami leśnymi i ich ochroną, zwłaszcza w obliczu zmian klimatycznych.

Pytanie 19

Aby przeprowadzić konserwację przez zanurzenie, drewno powinno być

A. w korze, w stanie świeżym

B. pozbawione kory, wysuszone

C. pozbawione kory, w stanie świeżym

D. w korze, wysuszone

Poprawna odpowiedź wskazuje na konieczność użycia drewna w korze i w stanie świeżym do procesu konserwacji przez zatapianie. Drewno w stanie świeżym zawiera naturalne oleje i żywice, które działają jako substancje ochronne, wspomagające proces konserwacji. Zatapianie w tym kontekście polega na umieszczeniu drewna w specjalnych roztworach ochronnych, co pozwala na skuteczne wnikanie substancji do struktury drewna. W przypadku drewna okorowanego, proces konserwacji mógłby być mniej skuteczny ze względu na utratę tych naturalnych substancji. W branży budowlanej i meblarskiej powszechnie stosuje się tę technikę, zwłaszcza w przypadku drewna używanego na zewnątrz, gdzie narażone jest na działanie warunków atmosferycznych. Przykładem mogą być elementy konstrukcyjne drewniane w budynkach, które wymagają długotrwałej ochrony przed wilgocią i insektami, co można osiągnąć przez odpowiednie zatapianie w roztworach konserwujących.

Pytanie 20

Do elementów przestrzennych rębni można zaliczyć

A. sposoby i intensywność realizacji cięć

B. nawroty cięć oraz okresy odnowienia

C. kolejność oraz terminy przeprowadzania cięć

D. wielkość oraz kształt powierzchni odnowieniowej

Wielkość i kształt powierzchni odnowieniowej to kluczowe elementy planowania działań związanych z rębnią, odpowiadające za efektywność procesów odnawiania lasów. Odpowiednio zaprojektowana powierzchnia odnowieniowa wpływa na zdolność ekosystemów leśnych do regeneracji oraz na zapewnienie bioróżnorodności. Przykładowo, w przypadku cięć rębnych, stworzenie powierzchni o odpowiednich proporcjach może zminimalizować konkurencję między młodymi a dojrzałymi drzewami, co sprzyja lepszemu wzrostowi nowego pokolenia. Dobrze zdefiniowane kształty powierzchni mogą również ułatwić dostęp do materiału dla leśników oraz wspierać zachowanie lokalnych warunków mikroklimatycznych, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego zarządzania lasami. W kontekście norm ISO oraz polityki leśnej UE, odpowiednie zaplanowanie powierzchni odnowieniowej jest nie tylko wymagane, ale również kluczowe dla zachowania zdrowia ekosystemów leśnych oraz ich zdolności do adaptacji w obliczu zmian klimatycznych.

Pytanie 21

Do wytwarzania pudeł rezonansowych dla instrumentów muzycznych (np. skrzypiec) wykorzystuje się drewno ze względu na jego znakomite właściwości rezonansowe

A. buka

B. świerka

C. olszy

D. sosny

Świerk to naprawdę fajny wybór, jeśli chodzi o produkcję pudeł rezonansowych do instrumentów, jak skrzypce. Ma świetne właściwości akustyczne, co znaczy, że dźwięk brzmi bardzo dobrze. I jeszcze ma to kompozytowe struktury, co sprawia, że jest lekki, ale jednocześnie mocny. Myślę, że to ważne dla muzyków, bo dzięki elastyczności i zdolności do rezonansu potrafi wydobyć naprawdę pełne i bogate tony. W sumie, świerk jest też często używany w innych instrumentach strunowych i dętych, gdzie jakość dźwięku ma kluczowe znaczenie. A to, że łatwo się go obrabia, to dodatkowy plus dla lutników, bo mogą wytwarzać różne kształty, które też mają duży wpływ na brzmienie. Ogólnie rzecz biorąc, użycie świerku w muzyce jest jak najbardziej zgodne z tradycjami lutniczymi i to naprawdę podkreśla jego rolę w tym rzemiośle.

Pytanie 22

Rozpalanie ognisk podczas obozów szkolnych, harcerskich itp. może mieć miejsce tylko w lokalizacjach wyznaczonych do tego przez

A. podleśniczego

B. inżyniera nadzoru

C. straż leśną

D. nadleśniczego

Prawidłowa odpowiedź to nadleśniczy, ponieważ to właśnie on jest odpowiedzialny za zarządzanie lasami w danym obszarze, co obejmuje także wyznaczanie miejsc, w których można organizować ogniska. Nadleśniczy działa w ramach Lasów Państwowych, a jego zadania obejmują ochronę ekosystemu leśnego oraz zapewnienie bezpieczeństwa w korzystaniu z zasobów leśnych. W praktyce, organizatorzy obozów szkolnych czy harcerskich powinni uzyskać zgodę od nadleśniczego na palenie ognisk, aby zapewnić zgodność z lokalnymi regulacjami i standardami ochrony środowiska. Przykładem może być obozowanie w rejonach, gdzie ogniska są dozwolone, a nadleśniczy może określić szczegółowe zasady dotyczące minimalnej odległości od budynków, źródeł wody oraz innych czynników bezpieczeństwa. Takie działania umożliwiają nie tylko korzystanie z zasobów przyrody, ale także edukację młodzieży na temat ochrony środowiska i odpowiedzialnego korzystania z dóbr naturalnych.

Pytanie 23

Maszyna leśna wielozadaniowa, która realizuje ścinkę, okrzesywanie oraz przerzynkę, to

A. harwester

B. klembank

C. procesor

D. forwarder

Harwester to zaawansowana maszyna leśna, zaprojektowana do realizacji trzech kluczowych operacji: ścinki, okrzesywania oraz przerzynki drzew. Dzięki swojej wszechstronności, harwester staje się niezwykle efektywnym narzędziem w zarządzaniu lasami i produkcji drewna. Umożliwia jednoczesne cięcie drzew, usuwanie gałęzi oraz dzielenie pni na odpowiednie długości, co znacząco przyspiesza procesy leśne w porównaniu do tradycyjnych metod. W praktyce harwestery są często wykorzystywane w operacjach związanych z pozyskiwaniem drewna, gdzie precyzyjne i szybkie wykonanie tych operacji jest kluczowe dla efektywności całego procesu. Współczesne harwester mają wbudowane zaawansowane systemy pomiarowe i nawigacyjne, co pozwala na dokładne wykonywanie zadań oraz optymalizację wykorzystania surowców. Dzięki zastosowaniu harwesterów w branży leśnej, możliwe jest zminimalizowanie wpływu na środowisko poprzez zwiększenie efektywności pozyskiwania surowca i zmniejszenie liczby niezbędnych interwencji.

Pytanie 24

Na jednym kawałku drewna możliwe jest zidentyfikowanie dwóch klas jakości

A. liściastym

B. iglastym

C. kopalniakowym

D. kłodowanym

Drewno iglaste, pochodzące z drzew iglastych, jest najczęściej stosowane w budownictwie oraz produkcji mebli, jednak nie posiada takich właściwości, które umożliwiałyby wyznaczenie dwóch klas jakości na jednym kawałku materiału w sposób, jaki można osiągnąć w drewnie liściastym. Kluczowym błędem jest założenie, że drewno iglaste, ze względu na swoją jednolitą strukturę i mniejsze zróżnicowanie właściwości, może być klasyfikowane w podobny sposób. Drewno liściaste, z racji swojej różnorodności, potrafi wykazywać znaczne różnice w twardości, gęstości oraz odporności na czynniki zewnętrzne, co nie jest tak wyraźnie obecne w przypadku drewna iglastego. Klasyfikacja drewna iglastego najczęściej opiera się na jednolitych normach, takich jak PN-EN 14081, które określają jego jakość na podstawie takich parametrów jak gęstość, wytrzymałość na ściskanie czy ścinanie. Ponadto, błędne jest także uznawanie drewna kopalniakowego, które najczęściej odnosi się do materiałów pozyskiwanych z obszarów górniczych lub z recyklingu, za odpowiednie do klasyfikacji jakości drewna w kontekście budowlanym. Kłodowane drewno, z kolei, to drewno pozyskiwane w formie kłód, co również nie odnosi się do kwestii różnorodności klas jakości w obrębie jednego kawałka. Dlatego ważne jest, aby przy ocenie jakości drewna kierować się odpowiednimi normami oraz zrozumieniem jego właściwości, co pozwoli uniknąć błędnych wniosków w praktyce inżynieryjnej i projektowej.

Pytanie 25

W drzewostanie oznaczonym symbolem Gb Św Db przykładowy skład gatunkowy odnowienia przedstawia się następująco:

A. Db 40, Gb 30, Św 20, Md i in. 10

B. Gb 40, Św 30, Db 20, Md i in. 10

C. Db 40, Św 30, Gb 20, Md i in. 10

D. Gb 40, Db 30, Św 20, Md i in. 10

Odpowiedź, w której skład gatunkowy odnowienia wynosi Db 40, Św 30, Gb 20, Md i in. 10, jest poprawna, ponieważ odpowiada charakterystyce drzewostanu oznaczonego symbolem Gb Św Db. W takim drzewostanie dominującą rolę odgrywają gatunki: Dąb (Db) i Świerk (Św), które są wskazane w symbolice. Dąb, jako gatunek główny, występuje w ilości 40%, co potwierdza jego dominację w strukturze drzewostanu. Świerk, z kolei, zajmuje 30% powierzchni, co wskazuje na jego istotne, ale nie dominujące miejsce w składzie. Nieco mniejszy udział ma Grab (Gb), który również jest obecny, stanowiąc 20%. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być planowanie zalesień, gdzie znajomość składów gatunkowych pozwala na optymalizację procesów hodowlanych oraz dbałość o bioróżnorodność. Właściwy dobór gatunków w odnawianiu lasów jest kluczowy dla zachowania ich zdrowotności oraz odporności na zmiany klimatyczne. Praktyki te są zgodne ze standardami zrównoważonego zarządzania lasami, które promują różnorodność biologiczną oraz efektywne wykorzystanie zasobów leśnych.

Pytanie 26

W przypadku obserwacji wylęgu gąsienic, należy wykorzystać stosy kontrolne w formie ściany lub stożka?

A. brudnicy mniszki

B. poprocha cetyniaka

C. barczatki sosnówki

D. osnui gwiaździstej

Poprocha cetyniaka, osnui gwiaździstej i barczatka sosnówki, to zupełnie inne gatunki, które nie mają nic wspólnego z wylęgiem w takich stosach kontrolnych. Poprocha cetyniaka, to owad wodny, którego larwy rozwijają się w wodzie i to w zupełnie innym kontekście. Używanie takich konstrukcji jak stosy kontrolne dla tego gatunku to trochę nieporozumienie, bo nie zapewniają one odpowiednich warunków. Osnui gwiaździstej preferuje otwarte przestrzenie, a nie jakieś zamknięte struktury. Barczatka sosnówki też ma swoje wymagania, które różnią się od tych wymienionych wcześniej. Bardzo ważne jest, by nie generalizować wymagań środowiskowych, bo każdy z tych owadów ma inne potrzeby, które trzeba brać pod uwagę w badaniach nad ich biologią i ekologią.

Pytanie 27

Kto zatwierdza wniosek cięć do realizacji w leśnictwie?

A. nadleśniczego

B. leśniczego

C. inżyniera nadzoru

D. zastępcę nadleśniczego

Inżynier nadzoru pełni kluczową rolę w procesie zatwierdzania wniosków o cięcia w lasach, co może prowadzić do nieporozumień dotyczących roli innych pracowników leśnych. Nadleśniczy, jako kierownik nadleśnictwa, ma szeroką odpowiedzialność za zarządzanie całością gospodarki leśnej, jednak to nie on bezpośrednio podejmuje decyzje dotyczące szczegółowych planów cięć. Rola zastępcy nadleśniczego jest podobna; chociaż wspierają nadleśniczego w zarządzaniu, nie mają uprawnień do samodzielnego zatwierdzania wniosków cięć. Leśniczy, który zajmuje się codziennym zarządzaniem w danym leśnictwie, ma za zadanie realizować plany, ale również nie jest odpowiedzialny za zatwierdzanie wniosków. Typowym błędem myślowym jest mylenie odpowiedzialności poszczególnych ról w strukturze leśnictwa. Każda z tych pozycji ma swoje specyficzne zadania, a odpowiedzialność za zatwierdzanie wniosków o cięcia leży w rękach inżyniera nadzoru, który ma odpowiednią wiedzę techniczną oraz doświadczenie. Właściwe zrozumienie tych ról jest niezbędne dla skutecznego zarządzania i ochrony zasobów leśnych. Prawidłowe podejście do kwestii pozyskiwania drewna wymaga znajomości zarówno przepisów, jak i dobrych praktyk w leśnictwie.

Pytanie 28

Nieplanowane użytki drzewne pozyskiwane w wyniku cięć przygodnych na skutek wzrostu liczebności szkodników owadzich, realizuje się z uwagi na wymagania

A. pielęgnacyjne

B. sanitarne

C. przedrębne

D. rębne

Cięcia sanitarne to taka ważna sprawa w lesie, zwłaszcza gdy pojawiają się szkodniki, które potrafią zrobić niezły bałagan. Jak dochodzi do gradacji owadów, to trzeba działać szybko, żeby uratować zdrowe drzewa. To znaczy, że jeśli jakieś drzewo jest uszkodzone lub chore, to lepiej je usunąć, żeby nie rozprzestrzeniały się choroby. Z mojego doświadczenia, kiedy w lesie zaczynają masowo umierać drzewa, najczęściej jest to właśnie spowodowane szkodnikami, takimi jak korniki. Dlatego dobrze jest, jak cięcia sanitarne są robione w odpowiednich porach roku, bo to pomaga lasowi się odrodzić i być zdrowym w przyszłości. Dobrze jest pamiętać, że wszystkie te działania powinny opierać się na zasadach zrównoważonego rozwoju, żebyśmy nie tylko ratowali drzewa, ale też dbali o całą bioróżnorodność, która żyje w lesie.

Pytanie 29

Kiedy można rozpocząć ścinkę drzew według planu?

A. dysponowanie odpowiednim sprzętem

B. uzyskanie wygranej w przetargu na usługi leśne

C. przyjęcie zlecenia na wykonanie prac

D. angażowanie wykwalifikowanych pracowników

Otrzymanie zlecenia wykonania prac jest kluczowym etapem w procesie ścinki drzew, ponieważ formalizuje ono zamiar wykonania usług leśnych. W branży leśnej, zlecenie to dokument, który określa szczegóły dotyczące zakresu prac, harmonogramu oraz wynagrodzenia. Przykładem może być sytuacja, gdy leśniczy lub firma leśna otrzymuje zlecenie od właściciela lasu, co pozwala na legalne i odpowiedzialne podejście do gospodarowania zasobami leśnymi. Taki proces jest zgodny z zasadami zrównoważonego rozwoju, które wymagają, aby wszelkie działania w lesie były planowane i realizowane w oparciu o dokumentację oraz przepisy prawa. Ponadto, zlecenie stanowi podstawę do dalszych prac, takich jak planowanie logistyki, zatrudnianie pracowników i dobór odpowiedniego sprzętu do wykonania zadania. Właściwie sporządzony dokument zlecenia może także zawierać klauzule dotyczące ochrony środowiska, co jest istotne w kontekście współczesnych wymagań dotyczących zrównoważonej gospodarki leśnej.

Pytanie 30

Kto ponosi odpowiedzialność za organizację polowania zbiorowego, zgodnie z regulacjami, w sposób zapewniający bezpieczeństwo uczestnikom oraz otaczającemu środowisku?

A. łowczy koła

B. prowadzący polowanie

C. sekretarz koła

D. prezes koła

Wybór łowczego koła, sekretarza koła lub prezesa koła jako osób odpowiedzialnych za przeprowadzenie polowania zbiorowego jest nieprawidłowy z kilku powodów. Po pierwsze, łowczy koła, choć pełni ważną funkcję w zarządzaniu działalnością łowiecką, nie jest bezpośrednio odpowiedzialny za przebieg polowania. Jego rola polega na zarządzaniu zasobami i podejmowaniu decyzji strategicznych, ale nie na organizowaniu konkretnych wydarzeń łowieckich. Sekretarz koła zajmuje się administracją i dokumentacją, co również nie obejmuje bezpośredniego nadzoru nad polowaniami. Prezes koła, jako osoba kierująca organizacją, ma na celu reprezentowanie koła, ale nie wciela się w role operacyjne podczas polowań. W praktyce, brak wyznaczonego prowadzącego polowanie może prowadzić do chaosu oraz zwiększonego ryzyka dla uczestników, gdyż nie będzie osoby odpowiedzialnej za podejmowanie bieżących decyzji dotyczących bezpieczeństwa i organizacji. Osoby te mogą posiadać wiedzę na temat przepisów prawnych, ale ich kompetencje nie obejmują umiejętności niezbędnych do efektywnego zarządzania grupą myśliwych i reagowania na nieprzewidziane sytuacje. Właściwe podejście do organizacji polowań wymaga wyznaczenia osoby z odpowiednimi kwalifikacjami i doświadczeniem w zakresie prowadzenia polowań, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i efektywności całej akcji.

Pytanie 31

Podział typów siedliskowych lasów w obszarach górskich w kontekście zwiększonej żyzności siedliska jest następujący:

A. LGśw, LMGśw, BGśw, BMGśw

B. BGśw, BMGśw, LMGśw, LGśw

C. BMGśw, BGśw, LMGśw, LGśw

D. LMGśw, LGśw, BMGśw, BGśw

Wybór jakiejkolwiek innej kombinacji typów siedliskowych lasów górskich niż BGśw, BMGśw, LMGśw, LGśw prowadzi do nieprawidłowego zrozumienia hierarchii żyzności siedlisk. Niektóre odpowiedzi sugerują odwrotną kolejność, co jest sprzeczne z naukowym podejściem do klasyfikacji leśnych ekosystemów. Na przykład, umieszczenie LGśw przed BMGśw w porządku żyzności jest nieadekwatne, ponieważ lasy górskie świeże charakteryzują się niższą żyznością w porównaniu do borów górskich świeżych, które występują w bardziej sprzyjających warunkach. Takie błędne rozumienie może prowadzić do nieefektywnego zarządzania zasobami leśnymi. W praktyce, niewłaściwe przyporządkowanie typów siedliskowych wpływa na decyzje dotyczące zalesień oraz ochrony bioróżnorodności. Leśnicy, opierając się na nieprawidłowych klasyfikacjach, mogą wybrać niewłaściwe gatunki drzew do sadzenia, co z kolei obniża jakość ekosystemu leśnego, jego odporność na choroby oraz zdolność do sekwestracji węgla. Dlatego kluczowe jest zrozumienie prawidłowej klasyfikacji i zastosowanie jej w praktyce, aby wspierać zdrowie lasów i efektywność gospodarki leśnej, zgodnie z obowiązującymi standardami zarządzania środowiskiem.

Pytanie 32

W 60-letnim lesie sosnowym zajmującym 3 ha, miąższość grubizny wynosi 600 m³. Jaką będzie zasobność tego lasu w przeliczeniu na 1 ha?

A. 600 m3

B. 400 m3

C. 200 m3

D. 100 m3

Obliczenie zasobności drzewostanu polega na podzieleniu całkowitej miąższości grubizny przez powierzchnię, na której drzewostan rośnie. W tym przypadku mamy 600 m³ miąższości w drzewostanie o powierzchni 3 ha. Aby uzyskać zasobność na 1 ha, dzielimy 600 m³ przez 3 ha, co daje 200 m³/ha. Zasobność jest kluczowym wskaźnikiem używanym w leśnictwie, ponieważ pozwala ocenić potencjalną wydajność drzewostanu oraz określić najlepsze praktyki zarządzania nim. Umożliwia to również lepsze planowanie użytkowania lasów oraz szacowanie przychodów z wycinki drewna. W praktyce, znajomość zasobności drzewostanu jest istotna nie tylko dla leśników, ale także dla inwestorów i decydentów zajmujących się polityką leśną. Dobrą praktyką jest regularna ocena zasobności, aby dostosować metody zarządzania do zmieniających się warunków środowiskowych i ekonomicznych.

Pytanie 33

W obrębie całej strefy ogniskowo–kompleksowej w metodzie ochrony lasów zaleca się instalowanie budek lęgowych dla ptaków w maksymalnej liczbie

A. 20 szt./ha

B. 5 szt./ha

C. 10 szt./ha

D. 15 szt./ha

Odpowiedź 10 szt./ha jest zgodna z zaleceniami dotyczącymi ochrony ptaków w lasach, które skupiają się na tworzeniu odpowiednich warunków do ich lęgów. W praktyce oznacza to, że umieszczanie budek lęgowych w tej ilości sprzyja zachowaniu równowagi ekologicznej oraz wspiera bioróżnorodność. Przykładowo, w lasach gospodarczych, takich jak lasy iglaste i liściaste, odpowiednia gęstość budek lęgowych może przyczynić się do zwiększenia populacji ptaków pożytecznych, które kontrolują szkodniki. Standardy dotyczące ochrony ptaków lęgowych wskazują, że 10 sztuk na hektar to optymalna liczba, aby uniknąć konkurencji o zasoby oraz zapewnić ptakom wystarczającą ilość miejsca do zakupu gniazd. Warto także zauważyć, że monitorowanie tych budek i ich właściwe usytuowanie w obrębie lasu zwiększają efektywność ochrony, co jest potwierdzone w badaniach naukowych.

Pytanie 34

Dokument potwierdzający wydanie drewna, który jest niezbędny do transportu drewna do odbiorcy przez przewoźnika, to

A. asygnata

B. kwit podwozowy

C. kwit wywozowy

D. faktura

Kwit wywozowy jest dokumentem, który stanowi podstawę do legalnego przewozu drewna od nadawcy do odbiorcy. Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, kwit wywozowy potwierdza, że drewno zostało zlegalizowane i spełnia wszelkie wymogi związane z jego pozyskiwaniem oraz transportem. Dokument ten powinien zawierać informacje o rodzaju i ilości przewożonego drewna, danych przewoźnika oraz nadawcy, co tworzy kompletną ewidencję procesu transportowego. W praktyce, kwit wywozowy jest kluczowy dla kontrolowania legalności obrotu drewnem, co jest istotne w kontekście ochrony środowiska oraz walki z nielegalnym wycinaniem lasów. Podczas transportu drewna zawsze należy mieć przy sobie ten dokument, aby uniknąć problemów z organami kontrolującymi, takimi jak inspekcje leśne czy celne. Zastosowanie kwitu wywozowego jest zatem nie tylko obowiązkiem prawnym, ale również najlepszą praktyką w branży leśnej, zapewniającą przejrzystość i odpowiedzialność w obrocie surowcami leśnymi.

Pytanie 35

Pączki stosowane w terapii chorób górnych dróg oddechowych to surowiec zielarski

A. dębu

B. wiązowca

C. grabu

D. sosny

Odpowiedź wskazująca na pączki sosny jako surowiec zielarski stosowany w leczeniu schorzeń górnych dróg oddechowych jest poprawna. Pączki sosny zawierają szereg substancji czynnych, takich jak olejek eteryczny, flawonoidy oraz witaminę C, które przyczyniają się do ich właściwości przeciwzapalnych i wykrztuśnych. Dzięki tym właściwościom, pączki sosny są często stosowane w postaci syropów, naparów oraz inhalacji. W praktyce, preparaty z pączków sosny pomagają w łagodzeniu objawów przeziębienia, kaszlu oraz zapalenia oskrzeli. W wielu krajach, w tym w Polsce, stosowanie pączków sosny w medycynie ludowej jest dobrze udokumentowane, a ich efektywność potwierdzają także badania naukowe. Zgodnie z dobrą praktyką ziołolecznictwa, zaleca się stosowanie surowców pochodzących z certyfikowanych źródeł, aby zapewnić ich jakość i skuteczność.

Pytanie 36

Jak często przeprowadza się aktualizację kontrolnych partii w poszukiwaniach jesiennych szkodników sosny?

A. nie rzadziej niż co 3 lata

B. w miarę potrzeb

C. regularnie co 2 lata

D. co rok, zmieniając ich lokalizację

Aktualizacja partii kontrolnych w zakresie szkodników sosny powinna być przeprowadzana w miarę potrzeb, co wynika z dynamicznego charakteru ekosystemów leśnych oraz zmieniających się warunków środowiskowych. W praktyce oznacza to, że monitoring i ocena stanu zdrowotnego drzewostanów powinny być dostosowane do aktualnych zagrożeń, takich jak zmiany klimatyczne, inwazje nowych gatunków szkodników czy epidemie chorób. Takie podejście zapewnia efektywność działań ochronnych oraz minimalizuje straty w zasobach leśnych. Przykładem zastosowania tej zasady może być intensyfikacja badań w rejonach, gdzie zaobserwowano wzrost liczebności szkodników, co pozwala na wcześniejsze podejmowanie działań zapobiegawczych. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z wytycznymi organizacji takich jak Europejski Komitet Normalizacyjny (CEN) oraz wytycznymi krajowymi dla leśnictwa, monitorowanie szkodników powinno mieć charakter systematyczny, ale elastyczny, co umożliwia efektywne zarządzanie zasobami leśnymi.

Pytanie 37

W przypadku uprawy sadzonek zabezpieczonych chemicznie przed zgryzaniem przez jeleniowate, wartość ochrony chemicznej nie powinna być niższa niż

A. 30%

B. 40%

C. 50%

D. 20%

Jeśli zaznaczasz opcje z niższymi wartościami zabezpieczenia chemicznego, jak 20%, 30% czy 40%, to może to oznaczać, że nie do końca rozumiesz, jak jeleniowate wpływają na uprawy. Tak naprawdę, zbyt niskie procenty nie wystarczą, żeby dobrze ochronić sadzonki, a to może prowadzić do dużych strat w plonach. Zwiększa się prawdopodobieństwo, że jeleniowate zgryzą rośliny, gdy ich ochrona nie jest odpowiednia, co zwykle kończy się tym, że rośliny słabną. Często ludzie myślą, że jak użyją mniej środka, to osiągną podobne efekty, co przy większych stężeniach. Niestety, tak to nie działa, bo skuteczność repelentów jest ściśle związana z ich stężeniem oraz tym, jak dobrze pokrywają powierzchnię. Niektórzy też mogą mieć złe wyobrażenie, że niskie stężenie wystarczy do ochrony sadzonek, ignorując to, że jeleniowate reagują różnie na różne substancje chemiczne. W końcu, żeby skutecznie chronić uprawy i zapewnić ich zdrowy wzrost, konieczne jest zrozumienie, jak ważne jest stosowanie odpowiednich, wyższych procentów zabezpieczenia.

Pytanie 38

Samosiew górny odbywa się według następującej sekwencji cięć odnowieniowych?

A. odsłaniające, obsiewne, uprzątające, przygotowawcze

B. obsiewne, odsłaniające, przygotowawcze, uprzątające

C. uprzątające, odsłaniające, obsiewne, przygotowawcze

D. przygotowawcze, obsiewne, odsłaniające, uprzątające

Odpowiedź przygotowawcze, obsiewne, odsłaniające, uprzątające jest prawidłowa, ponieważ odzwierciedla właściwą kolejność cięć w procesie samosiewu górnego. Cięcie przygotowawcze ma na celu stworzenie warunków sprzyjających naturalnemu odnowieniu lasu, co oznacza usunięcie niepożądanej roślinności oraz stymulację wzrostu młodych drzew. Następnie przeprowadza się cięcie obsiewne, które polega na wprowadzeniu nasion do przygotowanego środowiska, co zwiększa szansę na ich kiełkowanie. Cięcie odsłaniające polega na usunięciu drzew, które mogą konkurować z młodymi sadzonkami o światło i składniki odżywcze, natomiast cięcie uprzątające ma na celu oczyszczenie terenu z pozostałości po cięciach oraz poprawę estetyki i funkcji leśnych. Stosowanie tej sekwencji cięć jest zgodne z aktualnymi standardami leśnictwa, które zalecają zrównoważoną gospodarkę leśną, mającą na celu zarówno ochronę bioróżnorodności, jak i maksymalizację produkcji drewna.

Pytanie 39

Ścinkę oraz przewracanie drzew o średnicy w punkcie cięcia przekraczającej potrójną szerokość prowadnicy realizuje się pilarką oraz

A. klinami

B. dźwignią obrotową

C. tyczką do kierowania

D. narzędziami manualnymi, jak siekiera

Odpowiedź, że obalanie drzew o średnicy w miejscu cięcia większej od potrójnej szerokości prowadnicy powinno być wykonywane za pomocą klinów, jest prawidłowa. Kliny są narzędziami stosowanymi do kierowania i kontrolowania kierunku upadku drzewa. Użycie klinów w procesie obalania drzew jest standardową praktyką w arborystyce i leśnictwie, gdyż pozwala na precyzyjne manewrowanie ciężkim pieńkiem. Kliny umieszcza się w nacięciu cięcia, co pozwala na zwiększenie siły rozdzielającej oraz kontrolowanie momentu obrotowego drzewa. W praktyce, jeśli drzewo ma dużą średnicę, użycie kilku klinów może być konieczne, aby skutecznie wpłynąć na jego kierunek upadku. Warto również pamiętać, że odpowiednie umiejscowienie klinów w połączeniu z precyzyjnym cięciem za pomocą pilarki zapewnia bezpieczeństwo podczas prac leśnych oraz minimalizuje ryzyko uszkodzenia innych drzew czy infrastruktury. Używanie klinów jest zalecane w zgodzie z wytycznymi branżowymi, co podkreśla ich znaczenie w bezpiecznym obalaniu drzew.

Pytanie 40

Na mapie w skali 1:20 000 odległość pomiędzy budynkiem biura nadleśnictwa a leśniczówką wynosi 1,5 cm. Jaką rzeczywistą odległość mają oba te obiekty?

A. 0,30 km

B. 0,15 km

C. 3,00 km

D. 1,50 km

Aby obliczyć rzeczywistą odległość między dwoma punktami na mapie w skali 1:20 000, należy pomnożyć odległość zmierzoną na mapie przez wartość skali. W tym przypadku, odległość wynosi 1,5 cm. Rzeczywista odległość to zatem: 1,5 cm * 20 000 = 30 000 cm. Przeliczając centymetry na kilometry, uzyskujemy 30 000 cm / 100 000 = 0,30 km. Takie obliczenia są kluczowe w kartografii i geodezji, gdzie znajomość skali mapy pozwala na dokładne odwzorowanie rzeczywistości. W praktyce, gdy poruszamy się po terenie, umiejętność przeliczenia odległości ze skali mapy na rzeczywiste odległości jest niezbędna, szczególnie w kontekście planowania tras, lokalizacji punktów usługowych czy w działalności związanej z zarządzaniem przestrzenią.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej