Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 14:44
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 14:52

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Okablowanie wertykalne w sieci strukturalnej łączy

A. pośredni punkt dystrybucji z gniazdem abonenta

B. główny punkt dystrybucji z gniazdem abonenta

C. główny punkt dystrybucji z pośrednimi punktami dystrybucji

D. dwa gniazda abonentów

Okablowanie pionowe w sieci strukturalnej, które łączy główny punkt rozdzielczy z pośrednimi punktami rozdzielczymi, jest kluczowym elementem architektury sieci. W praktyce oznacza to, że główny punkt rozdzielczy, często zlokalizowany w serwerowni, jest połączony z różnymi pośrednimi punktami rozdzielczymi rozmieszczonymi w budynku. Te pośrednie punkty zapewniają dostęp do różnych obszarów, umożliwiając podłączenie gniazd abonenckich. Zgodnie z normą ISO/IEC 11801, tak zaprojektowana struktura okablowania pozwala na efektywną organizację sieci, zwiększając jej elastyczność oraz skalowalność. Dzięki takiemu podejściu, w razie potrzeby można łatwo zainstalować dodatkowe gniazda abonenckie w różnych lokalizacjach bez konieczności zmiany całej infrastruktury. Tego typu okablowanie jest także kluczowe w kontekście modernizacji i rozbudowy systemów, ponieważ pozwala na łatwe aktualizacje technologii oraz dostosowywanie do rosnących wymagań użytkowników.

Pytanie 2

Program wykorzystywany w wierszu poleceń systemu Windows do kompresji i dekompresji plików oraz katalogów to

A. Compact.exe

B. CleanMgr.exe

C. Expand.exe

D. DiskPart.exe

W kontekście zarządzania plikami i folderami w systemie Windows, ważne jest zrozumienie różnicy pomiędzy narzędziami wykorzystywanymi do kompresji oraz zarządzania dyskami. DiskPart.exe jest narzędziem do zarządzania partycjami dyskowymi, a jego funkcje koncentrują się na tworzeniu, usuwaniu, czy formatowaniu partycji, a nie na kompresji danych. Użytkownicy często mylą jego funkcjonalność z operacjami na plikach, co prowadzi do nieporozumień w zakresie zarządzania danymi. CleanMgr.exe, znany również jako Oczyszczanie dysku, służy do usuwania zbędnych plików systemowych oraz tymczasowych, aby zwolnić miejsce na dysku, ale nie zajmuje się bezpośrednią kompresją plików. Z kolei Expand.exe jest narzędziem przeznaczonym do dekompresji plików z archiwów systemowych, ale nie ma funkcji kompresji plików i folderów. Niezrozumienie tych różnic może prowadzić do niewłaściwego użycia narzędzi oraz frustracji związanej z niewłaściwym zarządzaniem danymi. Kluczowe jest, aby użytkownicy byli świadomi, jakie narzędzia służą do specificznych zadań, aby móc efektywnie zarządzać swoimi zasobami w systemie Windows.

Pytanie 3

Jakie urządzenie peryferyjne komputera służy do wycinania, drukowania oraz frezowania?

A. Wizualizer

B. Skaner

C. Ploter

D. Drukarka

Ploter to naprawdę fajne urządzenie, które jest super przydatne w branżach, gdzie trzeba precyzyjnie ciąć, drukować albo frezować. Działa to na zasadzie tworzenia rysunków i różnych dokumentów technicznych, używając specjalnych materiałów, jak papier, folie czy kompozyty. Fajnie, że ploter radzi sobie z grafiką wektorową, co pozwala uzyskać świetną jakość detali. Można go zobaczyć w akcji, na przykład przy projektach architektonicznych, gdzie tworzy się dokładne plany, czy w reklamie, gdzie produkuje się banery i szyldy. W porównaniu do zwykłych drukarek, ploter ma znacznie więcej możliwości, zarówno jeśli chodzi o materiały, jak i techniki cięcia. Dlatego jest w zasadzie niezastąpiony w produkcji. Pamiętaj, żeby zawsze korzystać z niego zgodnie z zaleceniami, bo to zapewnia najlepszą jakość i precyzję wydruku.

Pytanie 4

Aby jednocześnie zmienić tło pulpitu, kolory okien, dźwięki oraz wygaszacz ekranu na komputerze z systemem Windows, należy użyć

A. kompozycji

B. planu zasilania

C. centrum ułatwień dostępu

D. schematów dźwiękowych

Kompozycje w systemie Windows to zestawy ustawień, które umożliwiają jednoczesną zmianę wielu elementów interfejsu użytkownika, takich jak tło pulpitu, kolory okien, dźwięki systemowe oraz wygaszacz ekranu. Używając kompozycji, użytkownicy mogą w łatwy sposób dostosować wygląd i dźwięk swojego systemu zgodnie z własnymi preferencjami lub dla określonych zastosowań, na przykład w celach estetycznych czy zwiększenia dostępności. Przykładem może być stworzenie kompozycji o nazwie "Minimalistyczna", która używa jasnych kolorów, cichych dźwięków oraz prostego wygaszacza ekranu z grafiką 2D. Dzięki kompozycjom, użytkownicy nie muszą wprowadzać zmian w każdym elemencie z osobna, co znacznie przyspiesza proces personalizacji. W branży IT, dobrym standardem jest tworzenie i udostępnianie kompozycji, co pozwala na szybkie wprowadzenie preferencji w różnych środowiskach roboczych, co sprzyja efektywności pracy.

Pytanie 5

Do właściwego funkcjonowania procesora konieczne jest podłączenie złącza zasilania 4-stykowego lub 8-stykowego o napięciu

A. 12 V

B. 24 V

C. 7 V

D. 3,3 V

Prawidłowa odpowiedź to 12 V, ponieważ procesory, zwłaszcza te używane w komputerach stacjonarnych i serwerach, wymagają stabilnego zasilania o tym napięciu do prawidłowego działania. Złącza zasilania 4-stykowe i 8-stykowe, znane jako ATX, są standardem w branży komputerowej, co zapewnia optymalne zasilanie dla nowoczesnych procesorów. Napięcie 12 V jest kluczowe do zasilania nie tylko samego procesora, ale również innych komponentów, takich jak karty graficzne i płyty główne. W praktyce, złącza te są używane w większości zasilaczy komputerowych, które są zgodne z normą ATX. Użycie 12 V jest zgodne z wytycznymi producentów i zapewnia odpowiednie warunki pracy dla procesorów, co minimalizuje ryzyko uszkodzenia i zapewnia wydajność. Dodatkowo, zasilacze komputerowe często posiadają funkcje zabezpieczeń, które chronią przed przepięciami, co jest niezwykle istotne w kontekście stabilności systemu. Odpowiednie zasilanie wpływa również na efektywność energetyczną całego systemu.

Pytanie 6

Który z trybów nie jest oferowany przez narzędzie lupa w systemie Windows?

A. Pełnoekranowy

B. Płynny

C. Zadokowany

D. Lupy

Wybierając odpowiedzi 'Pełnoekranowy', 'Zadokowany' lub 'Lupy', można łatwo przeoczyć, że 'Płynny' nie jest rzeczywistym trybem dostępnym w narzędziu lupa w systemie Windows. Pojęcie 'Płynny' może sugerować elastyczność, ale w kontekście narzędzia lupa odnosi się jedynie do sposobu interakcji z powiększeniem, które nie zostało zaprojektowane w taki sposób. 'Pełnoekranowy' to bardzo popularny tryb, który pozwala na wyświetlenie powiększonego obrazu na całym ekranie, co jest szczególnie pomocne dla osób z problemami wzrokowymi. Z kolei tryb 'Zadokowany' daje możliwość przypięcia powiększonego widoku, co umożliwia efektywne zarządzanie przestrzenią roboczą i łatwiejsze korzystanie z wielu aplikacji jednocześnie. Warto zauważyć, że najlepsze praktyki dotyczące projektowania narzędzi dostępowych opierają się na dostosowywaniu ich do różnorodnych potrzeb użytkowników. Odpowiedzi, które nie uwzględniają tego kluczowego faktu, mogą być mylące, zwłaszcza dla osób, które polegają na technologii wspomagającej. Zrozumienie i znajomość dostępnych trybów mogą znacząco poprawić codzienne korzystanie z systemu operacyjnego, dlatego tak ważne jest, aby użytkownicy byli dobrze poinformowani na temat funkcji, jakie oferuje narzędzie lupa.

Pytanie 7

Liczby zapisane w systemie binarnym jako 10101010 oraz w systemie heksadecymalnym jako 2D odpowiadają następującym wartościom:

A. 196 i 16

B. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa

C. 170 i 65

D. 128 i 45

Jeśli wybrałeś jedną z pierwszych trzech odpowiedzi, to niestety coś poszło nie tak. Obliczenia konwersji między systemami liczbowymi były tu błędne. Wydaje mi się, że chodzi o to, że mylisz wartości binarne i heksadecymalne z tym, co one naprawdę oznaczają w systemie dziesiętnym. Zapis binarny 10101010 to nie 65, 128 ani 196, tylko 170. Co do heksadecymalnego 2D, to daje 45, a nie 16. Wiesz, często można popełnić ten klasyczny błąd, koncentrując się na pojedynczych cyfrach, a zapominając o ich pozycji. Kluczowe w systemach liczbowych jest to, jak są interpretowane. Warto zwrócić uwagę na zasady konwersji i jak je stosować w praktyce, bo to naprawdę ważne, by nie popełniać takich błędów w informatyce, bo mogą mieć poważne konsekwencje.

Pytanie 8

Która z kopii w trakcie archiwizacji plików pozostawia ślad archiwizacji?

A. Różnicowa

B. Całkowita

C. Zwykła

D. Przyrostowa

Wybór kopii normalnej, całkowitej lub przyrostowej w kontekście archiwizacji plików często prowadzi do mylnego rozumienia mechanizmów przechowywania danych. Kopia normalna jest pełnym zbiorem danych w danym momencie, co oznacza, że zawiera wszystkie pliki. Chociaż jest to podejście bardzo proste, ma wady, ponieważ każda operacja wymaga znacznej ilości czasu i przestrzeni dyskowej. Przyrostowa kopia zapasowa, z drugiej strony, zapisuje tylko te zmiany, które zaszły od ostatniej kopii zapasowej, co czyni ją efektywną, ale nie oznacza pozostawienia znacznika archiwizacji. Z kolei kopia całkowita archiwizuje wszystkie dane, co w praktyce wystarcza do zachowania ich integralności, ale również generuje duże obciążenie dla systemu. W związku z tym, wiele osób myli te różne metody, nie zdając sobie sprawy z ich fundamentalnych różnic. Kluczowym błędem jest założenie, że każda kopia może pełnić tę samą rolę, co prowadzi do nieefektywności w zarządzaniu danymi. W branży IT, zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla skutecznego zarządzania danymi oraz zapewnienia ich bezpieczeństwa, a także zgodności z najlepszymi praktykami archiwizacji.

Pytanie 9

Jak określa się typ licencji, który pozwala na pełne korzystanie z programu, lecz można go uruchomić tylko przez ograniczoną, niewielką liczbę razy od momentu instalacji?

A. Adware

B. Box

C. Donationware

D. Trialware

Trialware to rodzaj licencji, która pozwala na używanie oprogramowania przez określony czas lub do momentu osiągnięcia ograniczonej liczby uruchomień. Jest to często stosowane w kontekście oprogramowania, które ma na celu zachęcenie użytkowników do zakupu pełnej wersji po okresie próbnej. Przykładem mogą być programy antywirusowe, które oferują pełną funkcjonalność przez 30 dni, po czym wymagają zakupu licencji, aby kontynuować korzystanie. W praktyce, trialware pozwala użytkownikowi na przetestowanie funkcji programu przed podjęciem decyzji o inwestycji. W branży oprogramowania, ta strategia marketingowa jest uznawana za standard, ponieważ daje użytkownikom możliwość oceny jakości produktu bez pełnego zobowiązania finansowego. Warto zwrócić uwagę na różne implementacje trialware, które mogą różnić się długością okresu próbnego oraz liczbą możliwych uruchomień, co powinno być jasno określone w umowie licencyjnej. Dobrą praktyką jest również oferowanie użytkownikom wsparcia technicznego podczas okresu próbnego, co może zwiększyć szanse na konwersję na płatny model.

Pytanie 10

Chusteczki namoczone w płynie o działaniu antystatycznym są używane do czyszczenia

A. rolek prowadzących papier w drukarkach atramentowych

B. ekranów monitorów CRT

C. ekranów monitorów LCD

D. wałków olejowych w drukarkach laserowych

Wybór chusteczek nasączonych płynem o właściwościach antystatycznych do czyszczenia ekranów monitorów LCD oraz innych komponentów drukujących, takich jak wałki olejowe w drukarkach laserowych i rolki prowadzące papier w drukarkach atramentowych, jest problematyczny. Ekrany LCD są znacznie bardziej wrażliwe na chemikalia i mogą łatwo ulec uszkodzeniu, jeżeli zastosowane zostaną niewłaściwe środki czyszczące. W przypadku LCD, zaleca się użycie specjalnych roztworów przystosowanych do tego rodzaju powierzchni, które nie zawierają alkoholu ani substancji, które mogłyby zmatowić ekran. Gromadzenie się kurzu na ekranie LCD nie jest tak problematyczne jak w przypadku CRT, gdzie statyczność ładunku jest istotnym czynnikiem. Ponadto, wałki olejowe i rolki prowadzące w drukarkach wymagają zupełnie odmiennych metod czyszczenia. W ich przypadku stosowanie substancji antystatycznych nie jest zalecane, ponieważ niektóre z tych produktów mogą wpływać na właściwości oleju lub smaru, co prowadzi do obniżenia efektywności drukowania. Błędne przekonanie, że te same chusteczki mogą być stosowane do różnych typów urządzeń, może prowadzić do uszkodzenia sprzętu, co jest kosztowne i czasochłonne w naprawie. Dlatego ważne jest, aby przed użyciem jakiegokolwiek środka czyszczącego dokładnie zapoznać się z zaleceniami producenta i stosować się do nich, aby zapewnić długotrwałą wydajność i bezpieczeństwo urządzeń.

Pytanie 11

Każdorazowo automatycznie szyfrowany staje się plik, który został zaszyfrowany przez użytkownika za pomocą systemu NTFS 5.0, w momencie

A. gdy inny użytkownik próbuje go odczytać

B. gdy jest zapisywany na dysku

C. kiedy jest wysyłany pocztą e-mail

D. gdy jest kopiowany przez sieć

Odpowiedź, że plik zaszyfrowany przez użytkownika za pomocą systemu NTFS 5.0 jest automatycznie szyfrowany podczas zapisywania go na dysku, jest prawidłowa, ponieważ NTFS (New Technology File System) obsługuje funkcję EFS (Encrypting File System), która automatycznie szyfruje pliki w momencie ich zapisu na dysku. Ta funkcjonalność pozwala na zabezpieczenie danych przed nieautoryzowanym dostępem, a klucze szyfrujące są ściśle związane z kontem użytkownika, co zapewnia, że tylko uprawnione osoby mogą uzyskać dostęp do zaszyfrowanych plików. Przykład praktyczny: jeśli użytkownik zapisuje dokument w formacie Word, który został zaszyfrowany, przy każdym zapisaniu go na dysku, system NTFS 5.0 zapewnia, że plik jest szyfrowany, nawet jeśli użytkownik nie jest świadomy tego procesu. Dobre praktyki w zakresie ochrony danych wskazują na regularne stosowanie szyfrowania, aby zminimalizować ryzyko utraty danych lub ich ujawnienia, co jest szczególnie istotne w kontekście danych wrażliwych.

Pytanie 12

Jaki błąd w okablowaniu można dostrzec na ekranie testera, który pokazuje mapę połączeń żył kabla typu "skrętka"?

A. Zwarcie

B. Rozwarcie

C. Pary skrzyżowane

D. Pary odwrócone

Zwarcie w okablowaniu sieciowym występuje gdy dwie żyły które nie powinny być połączone mają kontakt elektryczny powodując przepływ prądu tam gdzie nie jest to pożądane. Choć zwarcie jest poważnym błędem który może prowadzić do uszkodzenia sprzętu w tym scenariuszu nie jest odpowiednim opisem problemu przedstawionego na wyświetlaczu. Pary odwrócone to sytuacja gdzie końce jednej pary są zamienione co powoduje problemy z transmisją sygnału z powodu błędnego mapowania skrętek. Tester kabli może wykazać odwrócone pary jako błędne przypisanie pinów ale nie jako brak połączenia. Pary skrzyżowane odnoszą się do sytuacji w której pary są zamienione na jednym końcu kabla co często ma miejsce w przypadku kabli typu crossover używanych do bezpośredniego łączenia urządzeń tego samego typu. Skrzyżowanie par jest celowym zabiegiem w przypadku specyficznych konfiguracji sieciowych i nie powinno być traktowane jako błąd w kontekście standardowego połączenia sieciowego zgodnie z normą T568A/B. W tym przypadku przedstawiony problem wskazuje na rozwarcie gdzie sygnał nie może być przesłany z powodu brakującego ciągłości obwodu co jest charakterystycznie ilustrowane przez przerwane połączenia w mapie połączeń testera. Takie błędy są często wynikiem niepoprawnego zaciskania wtyków RJ-45 lub uszkodzenia fizycznego kabla co należy uwzględnić podczas konserwacji i instalacji sieci. By uniknąć tego rodzaju problemów należy stosować się do wytycznych zawartych w normach takich jak TIA/EIA-568 które określają sposób poprawnego zakończenia i testowania kabli sieciowych aby zapewnić ich pełną funkcjonalność i niezawodność w środowiskach produkcyjnych.

Pytanie 13

Włączenie systemu Windows w trybie diagnostycznym umożliwia

A. uruchomienie systemu z ostatnią poprawną konfiguracją

B. usuwanie błędów w funkcjonowaniu systemu

C. generowanie pliku dziennika LogWin.txt podczas uruchamiania systemu

D. zapobieganie automatycznemu ponownemu uruchomieniu systemu w razie wystąpienia błędu

Uruchomienie systemu Windows w trybie debugowania nie służy do uruchamiania systemu z ostatnią poprawną konfiguracją, co jest mylnym przekonaniem związanym z działaniem opcji 'Ostatnia znana dobra konfiguracja'. Ta funkcjonalność jest odrębną metodą przywracania systemu do stanu, w którym działał poprawnie, a nie narzędziem do analizy błędów. Również nie jest prawdą, że tryb debugowania automatycznie tworzy plik dziennika LogWin.txt podczas startu systemu. Takie pliki mogą być generowane w kontekście specyficznych aplikacji lub narzędzi diagnostycznych, ale nie stanowią one standardowego działania trybu debugowania. Ponadto, zapobieganie ponownemu automatycznemu uruchamianiu systemu w przypadku błędu to aspekt związany z mechanizmem odzyskiwania po awarii, a nie bezpośrednio z debugowaniem. Stosowanie trybu debugowania wymaga zrozumienia różnicy pomiędzy diagnostyką a standardowymi procedurami uruchamiania systemu. Często mylone są cele tych trybów, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków oraz niewłaściwego stosowania narzędzi diagnostycznych w procesie rozwiązywania problemów. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego zarządzania systemami operacyjnymi.

Pytanie 14

Prawo majątkowe twórcy dotyczące oprogramowania komputerowego

A. można je przekazać innej osobie

B. nie jest ograniczone czasowo

C. obowiązuje przez 25 lat od daty pierwszej publikacji

D. nie jest prawem, które można zbyć

Autorskie prawo majątkowe do programu komputerowego jest często mylone z innymi rodzajami praw, co prowadzi do nieporozumień. Przede wszystkim, nie jest prawdą, że autorskie prawo majątkowe nie jest zbywalne. Wręcz przeciwnie, prawa te można przenosić na inne osoby lub podmioty, co jest kluczowe w kontekście komercyjnego wykorzystania oprogramowania. Ponadto, twierdzenie, że autorskie prawo majątkowe nie jest ograniczone w czasie, jest również nieprawidłowe. Prawo to wygasa po 70 latach od śmierci twórcy, co oznacza, że po tym czasie program może być swobodnie wykorzystywany przez innych bez konieczności uzyskiwania zgody. Wreszcie, czas trwania praw autorskich, który wskazano jako 25 lat, jest również błędny. W rzeczywistości prawa autorskie do programu komputerowego trwają znacznie dłużej. Dlatego w kontekście prawa autorskiego ważne jest, aby znać nie tylko ogólne zasady, ale także konkretne regulacje dotyczące czasu trwania praw oraz ich możliwości przenoszenia. Zrozumienie tych zagadnień jest kluczowe dla każdego twórcy oprogramowania, który pragnie skutecznie zarządzać swoimi prawami i zabezpieczyć swoje interesy w branży technologicznej.

Pytanie 15

Komputer K1 jest połączony z interfejsem G0 rutera, a komputer K2 z interfejsem G1 tego samego urządzenia. Na podstawie danych przedstawionych w tabeli, określ właściwy adres bramy dla komputera K2.

Interfejs	Adres IP	Maska
G0	172.16.0.1	255.255.0.0
G1	192.168.0.1	255.255.255.0

A. 192.168.0.1

B. 172.16.0.1

C. 192.168.0.2

D. 172.16.0.2

Niepoprawne wybory wynikają z niezrozumienia zasady przypisywania adresu bramy domyślnej. Dla komputera K2 poprawny adres bramy to adres IP interfejsu G1 do którego jest podłączony. Adres 172.16.0.1 jest przypisany do interfejsu G0 co oznacza że nie jest w tej samej podsieci co komputer K2 i nie może być jego bramą. Natomiast 172.16.0.2 nie jest wymieniony w tabeli co sugeruje że jest błędny i nie związany z żadnym interfejsem. Adres 192.168.0.2 również nie jest przypisany do żadnego interfejsu więc nie może pełnić funkcji bramy. Wsieciach komputerowych każdemu interfejsowi przypisuje się unikalny adres IP dla danej podsieci co umożliwia poprawne kierowanie ruchem sieciowym. Złe przypisanie adresu bramy domyślnej prowadzi do problemów z łącznością ponieważ urządzenia nie będą w stanie prawidłowo przekazywać pakietów poza sieć lokalną. Dlatego kluczowe jest aby brama znajdowała się w tej samej podsieci co host co wymaga znajomości przypisanej adresacji i konfiguracji sieciowej zgodnej z najlepszymi praktykami. Zrozumienie tych zasad jest istotne dla efektywnego zarządzania infrastrukturą sieciową i unikania typowych błędów konfiguracyjnych.

Pytanie 16

Wartość sumy liczb binarnych 1010 i 111 zapisana w systemie dziesiętnym to

A. 16

B. 17

C. 18

D. 19

Odpowiedź 17 jest poprawna, ponieważ suma liczb binarnych 1010 i 111 wymaga najpierw przekształcenia tych liczb do systemu dziesiętnego. Liczba binarna 1010 odpowiada liczbie dziesiętnej 10, a liczba 111 to 7 w systemie dziesiętnym. Dodając te dwie wartości, otrzymujemy 10 + 7 = 17. W praktyce, zrozumienie konwersji między systemami liczbowymi jest kluczowe w programowaniu oraz inżynierii komputerowej, gdzie często operujemy na danych w różnych formatach. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest programowanie niskopoziomowe, gdzie manipulacje bitami są powszechne. Warto również zauważyć, że w kontekście standardów branżowych, umiejętność dokładnego obliczania wartości w różnych systemach liczbowych jest fundamentalna, np. w systemach cyfrowych lub podczas projektowania algorytmów w językach niskiego poziomu, takich jak assembler. Dlatego umiejętność ta jest niezwykle cenna w codziennej pracy programisty.

Pytanie 17

Norma EN 50167 odnosi się do systemów okablowania

A. sieciowego

B. szkieletowego

C. horyzontalnego

D. wertykalnego

Norma EN 50167 dotyczy okablowania poziomego, co oznacza, że definiuje wymagania dotyczące instalacji kabli przeznaczonych do połączeń w obrębie jednego poziomu budynku, od punktu dostępu do końcowego punktu przyłączeniowego. W kontekście sieci telekomunikacyjnych, okablowanie poziome jest kluczowe, ponieważ to właśnie przez nie odbywa się komunikacja między urządzeniami końcowymi, takimi jak komputery, telefony czy drukarki, a centralą sieciową. Zastosowanie normy EN 50167 gwarantuje, że instalacje kablowe są zgodne z określonymi standardami jakości i bezpieczeństwa, co przekłada się na niezawodność działania sieci. Przykładem zastosowania mogą być biura, gdzie okablowanie poziome łączy różne pomieszczenia z centralnym punktem sieci, co zapewnia stabilność sygnału i minimalizuje zakłócenia. Ponadto, stosowanie tej normy w projektach budowlanych sprzyja integracji z innymi systemami budowlanymi oraz ułatwia przyszłe rozbudowy i aktualizacje infrastruktury sieciowej.

Pytanie 18

Na zdjęciu ukazano złącze zasilające

A. dysków wewnętrznych SATA

B. stacji dyskietek

C. ATX12V zasilania procesora

D. Molex do dysków twardych

Złącze zasilania stacji dyskietek jest obecnie rzadko spotykane w nowoczesnych systemach komputerowych z uwagi na zanik użycia stacji dyskietek. Takie złącza były mniejsze i obsługiwały niższe napięcia co czyniło je nieodpowiednimi do zasilania nowoczesnych komponentów komputerowych takich jak procesory które wymagają znacznie większej mocy. W przypadku złączy SATA te nowoczesne złącza służą do zasilania dysków twardych oraz napędów optycznych i zostały zaprojektowane w celu zapewnienia wyższej przepustowości danych oraz większej wydajności energetycznej. Złącza SATA są płaskie i szerokie co jest odmienną konstrukcją od złącza ATX12V które jest węższe i głębsze z wyraźnie innym układem pinów. Z kolei złącza Molex były używane do zasilania starszych dysków twardych oraz napędów optycznych jednak ich konstrukcja i zapotrzebowanie na moc znacznie różnią się od wymagań współczesnych procesorów. Złącza Molex dostarczają napięcia 5V i 12V ale brakowało im specjalizacji i dodatkowego uziemienia które oferują nowoczesne złącza ATX12V. Typowy błąd to stosowanie nieodpowiednich złączy do zasilania komponentów co może prowadzić do niestabilności systemu lub nawet uszkodzenia sprzętu. Wybór odpowiedniego złącza jest kluczowy w procesie montażu i konserwacji sprzętu komputerowego gdyż zapewnia stabilność i wydajność systemu co jest szczególnie ważne w kontekście pracy z wymagającymi aplikacjami i w środowiskach produkcyjnych.

Pytanie 19

W wyniku wykonania przedstawionych poleceń systemu Linux interfejs sieciowy eth0 otrzyma:

ifconfig eth0 10.0.0.100 netmask 255.255.255.0 broadcast 10.0.0.255 up
route add default gw 10.0.0.10

A. adres IP 10.0.0.10, maskę /16, bramę 10.0.0.100

B. adres IP 10.0.0.100, maskę /24, bramę 10.0.0.10

C. adres IP 10.0.0.10, maskę /24, bramę 10.0.0.255

D. adres IP 10.0.0.100, maskę /22, bramę 10.0.0.10

Wybór błędnych odpowiedzi związany jest z nieporozumieniami dotyczącymi podstawowych pojęć związanych z adresacją IP i routingiem. W przypadku pierwszej odpowiedzi, która wskazuje na adres IP 10.0.0.10, maskę /24 oraz bramę 10.0.0.255, można zauważyć, że adres IP przypisany do interfejsu nie może być równy adresowi bramy. W rzeczywistości, adres bramy powinien znajdować się w tej samej podsieci, co adres IP interfejsu, co w tym przypadku nie ma miejsca. Kolejna odpowiedź sugerująca adres IP 10.0.0.10 oraz maskę /16 jest całkowicie niepoprawna, ponieważ maska /16 nie jest zgodna z założeniami podanymi w poleceniu, gdzie użyto maski /24. Ostatnia odpowiedź, która podaje adres IP 10.0.0.100, maskę /22 oraz bramę 10.0.0.10, również jest błędna, ponieważ maska /22 nie odpowiada podanym w poleceniu ustawieniom. Użytkownicy często mylą pojęcia związane z maskami podsieci i ich zastosowaniem, co prowadzi do nieprawidłowego ustawienia granic komunikacji w sieciach. Zrozumienie, jak działa adresacja IP i jak ustawiać odpowiednie maski oraz bramy, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania sieciami oraz eliminowania problemów z komunikacją w środowisku sieciowym.

Pytanie 20

Podaj polecenie w systemie Linux, które umożliwia wyświetlenie identyfikatora użytkownika.

A. who

B. whoami

C. id

D. users

Polecenie 'id' w systemie Linux jest najskuteczniejszym sposobem na uzyskanie informacji o użytkowniku, w tym jego unikalnego identyfikatora, czyli UID (User Identifier). To polecenie nie tylko wyświetla UID, ale także grupy, do których użytkownik należy, co jest niezwykle przydatne w kontekście zarządzania uprawnieniami i dostępem do zasobów systemowych. Przykładowo, po wpisaniu 'id' w terminalu, użytkownik otrzymuje informacje takie jak: uid=1000(nazwa_użytkownika) gid=1000(grupa) groups=1000(grupa),27(dodatkowa_grupa). Wiedza o UID jest kluczowa, gdyż pozwala administratorom na efektywne zarządzanie uprawnieniami i kontrolę dostępu do plików oraz procesów. W praktyce, zrozumienie działania polecenia 'id' pozwala na lepsze rozwiązywanie problemów związanych z uprawnieniami, co jest istotnym elementem codziennej administracji systemami Linux. Dobrą praktyką jest regularne korzystanie z tego polecenia w kontekście audytów bezpieczeństwa czy podczas konfigurowania nowych użytkowników.

Pytanie 21

Jakie polecenie należy zastosować w systemach operacyjnych z rodziny Windows, aby zmienić właściwość pliku na tylko do odczytu?

A. ftype

B. attrib

C. chmod

D. set

Odpowiedzi 'set', 'ftype' oraz 'chmod' są błędne w kontekście ustawiania atrybutu pliku na tylko do odczytu w systemach Windows, ponieważ każde z tych poleceń ma zupełnie inne zastosowanie i nie ma wpływu na atrybuty plików w taki sposób, jak 'attrib'. Polecenie 'set' jest używane do ustawiania zmiennych środowiskowych w systemie Windows. Zmienne te mogą wpływać na sposób działania programów, ale nie mają nic wspólnego z bezpośrednim zarządzaniem atrybutami plików. 'Ftype' z kolei służy do określania, jakie programy są używane do otwierania określonych typów plików, co również nie ma zastosowania w kontekście zmiany właściwości pliku. Natomiast 'chmod' to polecenie stosowane w systemach operacyjnych Unix i Linux do ustawiania uprawnień dostępu do plików i katalogów, a nie do zarządzania atrybutami, takimi jak tylko do odczytu w Windows. Często użytkownicy mylą te komendy, co może prowadzić do frustracji, gdyż każde z tych poleceń jest ograniczone do swojego systemu operacyjnego i jego specyfikacji. W związku z tym, ważne jest, aby zapoznać się z dokumentacją oraz zrozumieć, które polecenia są właściwe dla danego środowiska, aby uniknąć nieporozumień i błędów w zarządzaniu plikami.

Pytanie 22

Plik tekstowy wykonaj.txt w systemie Windows 7 zawiera ```@echo off``` echo To jest tylko jedna linijka tekstu Aby wykonać polecenia zapisane w pliku, należy

A. dodać uprawnienie +x

B. skompilować plik przy użyciu odpowiedniego kompilatora

C. zmienić nazwę pliku na wykonaj.exe

D. zmienić nazwę pliku na wykonaj.bat

Na wstępie, skompilowanie pliku tekstowego za pomocą kompilatora nie ma zastosowania w kontekście plików .bat, ponieważ nie są to programy w tradycyjnym sensie. Kompilacja odnosi się do procesu przekształcania kodu źródłowego w kod maszynowy, co jest typowe dla języków programowania takich jak C++ czy Java. Pliki .bat są interpretowane przez system operacyjny, a nie kompilowane; zatem odpowiedź sugerująca kompilację jest całkowicie błędna. Kolejnym błędnym rozumowaniem jest dodanie uprawnienia +x, co jest pojęciem stosowanym w systemach Unix/Linux, gdzie oznacza to możliwość wykonywania plików. W systemie Windows nie stosuje się tego rodzaju uprawnień dla plików .bat, a ich uruchamianie nie wymaga specjalnych uprawnień wykonawczych. Ponadto, zmiana nazwy pliku na .exe również nie jest trafnym podejściem. Pliki .exe są plikami wykonywalnymi i wymagają innego formatu oraz struktury kodu, który jest wykonywany przez system operacyjny. Dlatego też, aby prawidłowo uruchomić skrypt w Windows, należy po prostu zadbać o odpowiednie rozszerzenie .bat, a nie próbować zmieniać go na inne lub stosować nieadekwatne metody.

Pytanie 23

Aby komputer stacjonarny mógł współdziałać z urządzeniami używającymi złącz pokazanych na ilustracji, konieczne jest wyposażenie go w interfejs

A. HDMI

B. DVI-A

C. Fire Wire

D. Display Port

Display Port to taki cyfrowy interfejs, który głównie służy do przesyłania obrazu z komputera do monitora. Ma tę fajną zaletę, że potrafi przesyłać wideo w bardzo wysokiej rozdzielczości, a przy tym również dźwięk, co sprawia, że jest super uniwersalny dla nowoczesnych urządzeń multimedialnych. Zgodność ze standardami VESA to kolejna rzecz, dzięki której można go używać z wieloma różnymi sprzętami. Dodatkowo, Display Port ma opcję synchronizacji dynamicznej obrazu, co jest mega ważne dla graczy i dla tych, którzy zajmują się edycją wideo. W zawodowych środowiskach często wybiera się właśnie Display Port, bo obsługuje wyższe rozdzielczości i częstotliwości odświeżania niż starsze złącza. A to, że można połączyć kilka monitorów za pomocą jednego kabla, to już w ogóle bajka, bo znacznie ułatwia życie i porządek z kablami. Wybierać Display Port to pewny krok w stronę lepszej jakości obrazu i dźwięku oraz dobrą inwestycję na przyszłość, bo technologie się rozwijają, a ten interfejs sobie z tym poradzi.

Pytanie 24

Urządzenie klienckie automatycznie uzyskuje adres IP od serwera DHCP. W sytuacji, gdy serwer DHCP przestanie działać, karcie sieciowej przydzielony zostanie adres IP z przedziału

A. 127.0.0.1 ÷ 127.255.255.255.254

B. 169.254.0.1 ÷ 169.254.255.254

C. 224.0.0.1 ÷ 224.255.255.254

D. 192.168.0.1 ÷ 192.168.255.254

Wybór adresów spoza zakresu 169.254.0.1 ÷ 169.254.255.254 jest błędny z kilku powodów, które wynikają z niepełnego zrozumienia zasad przydzielania adresów IP oraz roli DHCP. Adresy 127.0.0.1 ÷ 127.255.255.254 są zarezerwowane dla lokalnego hosta, znane jako loopback addresses, które umożliwiają aplikacjom komunikację same ze sobą w obrębie jednej maszyny, ale nie służą do komunikacji w sieci lokalnej. W przypadku awarii serwera DHCP, adresy te nie mogą być używane do nawiązywania połączeń z innymi urządzeniami w sieci. Zakres 192.168.0.1 ÷ 192.168.255.254 to adresy prywatne, które są często wykorzystywane w sieciach lokalnych. Aby mogły zostać przypisane, urządzenie musiałoby mieć możliwość uzyskania adresu z routera lub DHCP, co w sytuacji jego braku jest niemożliwe. Natomiast adresy w zakresie 224.0.0.1 ÷ 224.255.255.254 są zarezerwowane dla multicastu, co oznacza, że są używane do komunikacji z grupą odbiorców, a nie dla pojedynczych hostów. Te niepoprawne odpowiedzi wskazują na typowe błędy w analizowaniu funkcji DHCP oraz mechanizmów przydzielania adresów IP, gdzie niezbędna jest znajomość zarówno zasad funkcjonowania protokołów sieciowych, jak i podstawowych standardów adresacji IP.

Pytanie 25

Jaką konfigurację sieciową może mieć komputer, który należy do tej samej sieci LAN, co komputer z adresem 10.8.1.10/24?

A. 10.8.0.101 i 255.255.255.0

B. 10.8.1.101 i 255.255.255.0

C. 10.8.1.101 i 255.255.0.0

D. 10.8.0.101 i 255.255.0.0

Odpowiedź 10.8.1.101 z maską podsieci 255.255.255.0 jest poprawna, ponieważ zarówno adres IP, jak i maska podsieci są zgodne z wymaganiami dla komputerów znajdujących się w tej samej sieci LAN. Adres 10.8.1.10 z maską 255.255.255.0 oznacza, że wszystkie urządzenia z adresami IP od 10.8.1.1 do 10.8.1.254 mogą się ze sobą komunikować. W praktyce oznacza to, że komputer z adresem 10.8.1.101 będzie w stanie wysłać i odbierać dane z komputera o adresie 10.8.1.10, co jest kluczowe dla zapewnienia efektywnej komunikacji w sieci lokalnej. Konfiguracja ta jest zgodna z zasadami subnettingu, które sugerują, że urządzenia w tej samej podsieci muszą mieć ten sam prefiks adresowy. Użycie standardowej maski 255.255.255.0 dla takiej sieci jest powszechne i zapewnia odpowiednie zasoby adresowe dla małych i średnich sieci. Dodatkowo, zrozumienie koncepcji adresacji IP oraz podziału na podsieci jest niezbędne w administracji sieciami komputerowymi oraz w projektowaniu infrastruktury IT.

Pytanie 26

Urządzenie sieciowe, które widoczna jest na ilustracji, to

A. konwerter mediów

B. przełącznik

C. router

D. firewall

Pierwszym błędnym podejściem jest zaklasyfikowanie urządzenia jako konwertera mediów. Konwertery mediów są specjalistycznymi urządzeniami stosowanymi do zamiany jednego typu medium transmisyjnego na inny, np. z miedzianego przewodu Ethernet na światłowód. Nie zarządzają one ruchem sieciowym na poziomie IP, jak to robią routery. Konwertery mediów działają na warstwie fizycznej modelu OSI, co wyklucza ich jako odpowiedź w tym przypadku. Innym błędnym rozważaniem jest uznanie urządzenia za firewall. Firewalle działają na różnych poziomach modelu OSI, ale ich podstawowym zadaniem jest filtrowanie ruchu i ochrona sieci przed nieautoryzowanym dostępem. Chociaż niektóre nowoczesne routery mogą mieć wbudowane funkcje firewalla, ich główną funkcją jest routing, a nie zabezpieczanie sieci. Przełącznik natomiast operuje na drugiej warstwie modelu OSI i jego zadaniem jest przekazywanie ramek danych w obrębie jednej sieci lokalnej na podstawie adresów MAC. Przełączniki nie zarządzają ruchem między różnymi sieciami, co jest kluczową funkcją routera. Wybór innych odpowiedzi niż router wynika z nieporozumienia dotyczącego funkcji poszczególnych urządzeń sieciowych oraz ich miejsca w infrastrukturze sieciowej, co jest fundamentalną wiedzą w dziedzinie IT.

Pytanie 27

Jakim materiałem eksploatacyjnym dysponuje ploter solwentowy?

A. element tnący

B. zestaw metalowych narzędzi tnących

C. farba na bazie rozpuszczalników

D. atrament w żelu

Farba na bazie rozpuszczalników jest kluczowym materiałem eksploatacyjnym w ploterach solwentowych, które są powszechnie stosowane w reklamie, grafice i produkcji druku wielkoformatowego. Ta technologia druku wykorzystuje farby, które zawierają rozpuszczalniki organiczne, co umożliwia uzyskiwanie intensywnych kolorów oraz wysokiej odporności na czynniki zewnętrzne, takie jak promieniowanie UV czy wilgoć. W praktyce oznacza to, że wydruki wykonane za pomocą ploterów solwentowych są idealne do użycia na zewnątrz. Dobrze dobrane materiały eksploatacyjne, takie jak farby solwentowe, są zgodne z normami branżowymi i pozwalają na uzyskanie zarówno estetycznych, jak i trwałych efektów wizualnych. Ważne jest również, aby użytkownicy ploterów solwentowych przestrzegali zaleceń producentów dotyczących stosowania odpowiednich farb oraz technik druku, co wpływa na jakość końcowego produktu oraz wydajność maszyn.

Pytanie 28

Najkrótszy czas dostępu charakteryzuje się

A. pamięć cache procesora

B. dysk twardy

C. pamięć USB

D. pamięć RAM

Pamięć cache procesora jest najszybszym typem pamięci używanym w systemach komputerowych. Jej główną funkcją jest przechowywanie danych i instrukcji, które są najczęściej używane przez procesor, co znacząco zwiększa wydajność systemu. Cache jest ulokowana w pobliżu rdzenia procesora, co umożliwia błyskawiczny dostęp do danych, znacznie szybszy niż w przypadku pamięci RAM. Zastosowanie pamięci cache minimalizuje opóźnienia związane z odczytem danych z pamięci głównej, co jest kluczowym aspektem w wielu zastosowaniach, takich jak obliczenia naukowe, gry komputerowe czy przetwarzanie grafiki. W praktyce nowoczesne procesory posiadają wielopoziomową architekturę pamięci cache (L1, L2, L3), gdzie L1 jest najszybsza, ale też najmniejsza, a L3 jest większa, ale nieco wolniejsza. Wydajność systemu, zwłaszcza w aplikacjach wymagających dużej mocy obliczeniowej, w dużej mierze zależy od efektywności pamięci cache, co czyni ją kluczowym elementem projektowania architektury komputerowej.

Pytanie 29

Na rysunku przedstawiono ustawienia karty sieciowej urządzenia z adresem IP 10.15.89.104/25. Co z tego wynika?

A. serwer DNS znajduje się w tej samej podsieci co urządzenie

B. adres IP jest błędny

C. adres domyślnej bramy pochodzi z innej podsieci niż adres hosta

D. adres maski jest błędny

Adresowanie sieciowe jest kluczowym aspektem w zarządzaniu sieciami komputerowymi, a zrozumienie prawidłowej konfiguracji pozwala unikać typowych błędów. Jednym z nich jest założenie, że adres domyślnej bramy może być poza podsiecią hosta. Brama domyślna działa jako punkt dostępu do innej sieci, więc musi być w tej samej podsieci. Pomieszanie tego pojęcia prowadzi do sytuacji, w której urządzenia nie mogą poprawnie przesyłać danych poza swoją lokalną sieć. Podobnie błędne przekonanie, że adres maski jest nieprawidłowy, może wynikać z nieznajomości, jak maski działają. Maska 255.255.255.128 jest prawidłowa i oznacza, że mamy do czynienia z siecią o rozmiarze 128 adresów. Nieprawidłowe przypisanie maski skutkuje błędnym definiowaniem granic podsieci. Natomiast myślenie, że adres IP jest nieprawidłowy, często wynika z braku zrozumienia zakresów adresów i ich podziału według maski. Wreszcie, zakładanie, że serwer DNS musi być w tej samej podsieci co urządzenie, jest błędne. Serwery DNS często znajdują się poza lokalną siecią, a ich rola polega na tłumaczeniu nazw domen na adresy IP. Błędy te wskazują na potrzebę głębszego zrozumienia zasad adresowania i routingu w sieciach. Edukacja w tym zakresie pomaga unikać problemów z komunikacją i poprawia efektywność zarządzania siecią. Zrozumienie tych zasad jest niezbędne dla każdego, kto pracuje z sieciami komputerowymi i dąży do ich optymalnej konfiguracji i działania.

Pytanie 30

Jakie napięcie zasilające mogą mieć urządzenia wykorzystujące port USB 2.0?

A. 5,35V - 5,95V

B. 4,75V - 5,35V

C. 3,55V - 4,15V

D. 4,15V - 4,75V

Odpowiedź 4,75V - 5,35V jest prawidłowa, ponieważ urządzenia korzystające z portu USB 2.0 zasilane są napięciem nominalnym wynoszącym 5V, a zakres tolerancji dla tego standardu wynosi od 4,75V do 5,25V. W praktyce, urządzenia USB 2.0, takie jak drukarki, dyski zewnętrzne czy klawiatury, muszą działać w tym zakresie, aby zapewnić ich stabilne i efektywne funkcjonowanie. Zbyt niskie napięcie może prowadzić do niewłaściwego działania urządzeń, a zbyt wysokie do ich uszkodzenia. Standardy te są określane przez organizacje takie jak USB Implementers Forum (USB-IF), które zajmują się standaryzacją technologii USB. Warto również zaznaczyć, że w przypadku zasilania urządzeń przez port USB, wykorzystuje się różne metody zarządzania energią, co może mieć wpływ na efektywność i oszczędność energii w przypadku urządzeń mobilnych. Zrozumienie tych parametrów jest kluczowe dla projektowania i eksploatacji urządzeń elektronicznych, co ma bezpośrednie przełożenie na ich niezawodność i wydajność.

Pytanie 31

Zgodnie ze specyfikacją JEDEC typowe napięcie zasilania modułów niskonapięciowych pamięci RAM DDR3L wynosi

A. 1,35 V

B. 1,65 V

C. 1,50 V

D. 1,20 V

Wiele osób myli specyfikację napięciową różnych generacji pamięci RAM albo kieruje się intuicją opartą o wcześniejsze doświadczenia z innymi typami modułów. Częstym błędem jest założenie, że każda kolejna generacja RAM zużywa jednakowo niskie napięcie, co nie zawsze jest prawdą. Przykładowo, 1,20 V jest typowe dla modułów DDR4L, a nie DDR3L. W praktyce DDR3L wymaga wyższego napięcia niż DDR4, ale niższego niż zwykłe DDR3, co właśnie plasuje je na poziomie 1,35 V zgodnie ze specyfikacją JEDEC. Wskazanie wartości 1,50 V może wynikać z przyzwyczajenia do standardowych modułów DDR3, które faktycznie wymagają takiego napięcia, ale nie jest to wartość charakterystyczna dla wersji 'L', czyli low-voltage. Z kolei 1,65 V spotyka się czasem w podkręcanych pamięciach lub specjalnych modułach, jednak to nie jest wartość typowa ani zalecana przez JEDEC dla DDR3L – taki poziom napięcia raczej skróciłby żywotność tych modułów, a nawet mógłby prowadzić do ich uszkodzenia. Z punktu widzenia praktyka, zawsze warto zwracać uwagę na dokumentację techniczną płyty głównej i pamięci RAM, bo różnice między napięciami są kluczowe dla kompatybilności i stabilności pracy całego systemu. Zbyt niskie napięcie spowoduje, że moduły mogą się nie uruchomić, zbyt wysokie – realnie grozi ich przegrzaniem i uszkodzeniem. Dlatego właśnie specyfikacja JEDEC jest takim drogowskazem, do którego trzeba się stosować nie tylko teoretycznie, ale i praktycznie.

Pytanie 32

Po wykonaniu instalacji z domyślnymi parametrami system Windows XP NIE OBSŁUGUJE formatu systemu plików

A. FAT16

B. EXT

C. FAT32

D. NTFS

Wybór odpowiedzi FAT16, NTFS lub FAT32 wskazuje na niepełne zrozumienie różnic między systemami plików a ich obsługą przez system Windows XP. FAT16 i FAT32 to starsze systemy plików, które były szeroko stosowane w systemach operacyjnych Microsoftu. FAT16 obsługuje mniejsze dyski i partycje, a jego maksymalny rozmiar pliku wynosi 2 GB, co czyni go mało praktycznym w dobie nowoczesnych dysków twardych. FAT32 rozwiązuje wiele ograniczeń FAT16, umożliwiając obsługę większych partycji i plików do 4 GB, jednak wciąż nie ma funkcji takich jak zarządzanie uprawnieniami w plikach. NTFS, z drugiej strony, wprowadza zaawansowane mechanizmy zarządzania danymi, takie jak systemy uprawnień, szyfrowanie plików oraz możliwość odzyskiwania usuniętych danych. Użytkownicy mogą mieć skłonność do mylenia pojęcia obsługi systemów plików z ich wydajnością czy zastosowaniem, co prowadzi do błędnych wniosków. Warto zaznaczyć, że system Windows XP nie komunikuje się z systemem plików EXT, co jest kluczowe w kontekście wszechstronności i wymiany danych między różnymi systemami operacyjnymi. Zrozumienie tych różnic jest istotne, aby uniknąć problemów z dostępem do danych i ich zarządzaniem w złożonych środowiskach IT.

Pytanie 33

Informacje ogólne dotyczące zdarzeń systemowych w systemie Linux są zapisywane w

A. bibliotece RemoteApp

B. pliku messages

C. rejestrze systemowym

D. programie perfmon

Odpowiedź 'pliku messages' jest prawidłowa, ponieważ w systemach Linux ogólne informacje o zdarzeniach systemowych są rejestrowane w plikach logów, a jednym z najważniejszych jest plik /var/log/messages. Zawiera on dane dotyczące wielu aspektów działania systemu, takich jak komunikaty jądra, uruchamianie usług, a także błędy systemowe. Dzięki regularnemu monitorowaniu tego pliku administratorzy systemów mogą szybko reagować na problemy i optymalizować działanie serwerów. Przykładowo, analiza logów z tego pliku może pomóc w identyfikacji nieprawidłowości związanych z działaniem aplikacji lub sprzętu, co jest istotne w zarządzaniu bezpieczeństwem i niezawodnością systemów. Dobrym standardem praktycznym jest korzystanie z narzędzi takich jak 'logwatch' lub 'syslog-ng', które umożliwiają automatyczne przetwarzanie i analizę logów, co zwiększa efektywność zarządzania systemem.

Pytanie 34

Niskopoziomowe formatowanie dysku IDE HDD polega na

A. umieszczaniu programu rozruchowego w MBR

B. tworzeniu partycji podstawowej

C. przeprowadzaniu przez producenta dysku

D. tworzeniu partycji rozszerzonej

Wybór odpowiedzi o partycjach rozszerzonych i podstawowych nie jest trafny, bo te sprawy są całkiem inne niż niskopoziomowe formatowanie. Partycje tworzy się na poziomie wysokopoziomowym, a to następuje dopiero po niskopoziomowym formatowaniu. I warto wiedzieć, że partycja rozszerzona ma na celu umożliwienie utworzenia większej liczby partycji logicznych na dysku, co jest ważne, jeśli system nie obsługuje więcej niż czterech podstawowych partycji. Więc tworzenie partycji nie dotyczy niskopoziomowego formatowania. To robi użytkownik albo administrator po tym, jak dysk został niskopoziomowo sformatowany, a on wtedy gotowy na dalsze zarządzanie. No i druga niepoprawna odpowiedź dotyczy umieszczania programu rozruchowego w MBR. MBR jest załatwiane podczas instalacji systemu operacyjnego, a nie w trakcie niskopoziomowego formatowania. Wysokopoziomowe formatowanie, które następuje po niskopoziomowym, jest tym, co przygotowuje system plików i zapisuje informacje o bootloaderze. Dlatego brak zrozumienia różnicy między tymi procesami może prowadzić do mylnych wniosków na temat niskopoziomowego formatowania w kontekście zarządzania dyskami.

Pytanie 35

Na wydruku z drukarki laserowej występują jasne i ciemne fragmenty. Jakie działania należy podjąć, by poprawić jakość druku oraz usunąć problemy z nieciągłością?

A. wyczyścić dysze drukarki

B. wymienić bęben światłoczuły

C. zastąpić nagrzewnicę

D. oczyścić wentylator drukarki

Próby rozwiązania problemów z jakością wydruku, takie jak jaśniejsze i ciemniejsze obszary, poprzez czyszczenie wentylatora, dysz drukarki lub wymianę nagrzewnicy, mogą wydawać się sensowne, ale nie odnoszą się bezpośrednio do przyczyn tych problemów. Wentylator drukarki ma na celu chłodzenie urządzenia, a nie wpływa na proces transferu obrazu. Czystość wentylatora może poprawić ogólną wydajność urządzenia, ale nie rozwiąże problemów z nieciągłością obrazu. Z kolei dysze są elementem charakterystycznym dla drukarek atramentowych, a nie laserowych, więc ich czyszczenie nie ma zastosowania w tym kontekście. W przypadku drukarek laserowych, rolą nagrzewnicy jest utrwalanie tonera na papierze, a jej wymiana jest uzasadniona tylko w przypadku problemów z utrwaleniem, a nie z jakością samego obrazu, które wynikają z uszkodzeń bębna. Właściwe zrozumienie działania poszczególnych komponentów drukarki laserowej jest kluczowe do skutecznego diagnozowania problemów. Wybór niewłaściwych działań naprawczych może prowadzić do dalszych usterek, co podkreśla znaczenie technicznej wiedzy na temat używanego sprzętu oraz zastosowania odpowiednich procedur konserwacyjnych.

Pytanie 36

Jaką licencję ma wolne i otwarte oprogramowanie?

A. FREEWARE

B. ADWARE

C. BOX

D. GNU GPL

GNU GPL (General Public License) to jedna z najpopularniejszych licencji wolnego oprogramowania, która zapewnia użytkownikom prawo do swobodnego użytkowania, modyfikowania i dystrybuowania oprogramowania. Licencja ta może być stosowana w różnorodnych projektach, od małych aplikacji po duże systemy operacyjne, jak GNU/Linux. Kluczową cechą GNU GPL jest wymóg, że wszelkie zmiany w oprogramowaniu muszą być również udostępnione na tych samych warunkach, co promuje współpracę i rozwój w społeczności. Przykładem zastosowania GNU GPL jest system operacyjny Linux, który jest rozwijany przez miliony programistów na całym świecie. Dzięki tej licencji projekt może rosnąć w siłę przez wspólne wysiłki, a wszyscy użytkownicy mają pewność, że zawsze będą mogli korzystać z oprogramowania na wolnych zasadach. Dobre praktyki branżowe podkreślają, że wykorzystanie licencji wolnego oprogramowania, takiej jak GNU GPL, sprzyja innowacjom oraz zwiększa dostępność technologii.

Pytanie 37

Czym wyróżniają się procesory CISC?

A. wysoką liczbą instrukcji

B. ograniczoną wymianą danych pomiędzy pamięcią a procesorem

C. niewielką ilością trybów adresowania

D. prostą i szybką jednostką kontrolną

Procesory CISC (Complex Instruction Set Computing) charakteryzują się dużą liczbą rozkazów, co odzwierciedla ich złożoną architekturę. Ta różnorodność rozkazów umożliwia programistom pisanie bardziej złożonych instrukcji w mniejszej liczbie linii kodu, co jest szczególnie przydatne w kontekście programowania niskopoziomowego lub w systemach operacyjnych. Na przykład, w architekturze x86, która jest jedną z najbardziej popularnych architektur CISC, istnieje wiele instrukcji, które mogą wykonywać skomplikowane operacje na danych w pojedynczej instrukcji, co jest korzystne w aplikacjach wymagających intensywnej obliczeniowości. Dzięki temu, programiści mogą efektywnie wykorzystywać zasoby sprzętowe, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie inżynierii oprogramowania, gdzie celem jest optymalizacja wydajności i minimalizacja zużycia pamięci. Zrozumienie architektury CISC jest kluczowe dla projektowania i implementacji wydajnych aplikacji komputerowych, co czyni tę wiedzę niezbędną w branży IT.

Pytanie 38

Jakie oprogramowanie dostarcza najwięcej informacji diagnostycznych na temat procesora CPU?

A. GPU-Z

B. HWiNFO

C. HD Tune

D. Memtest86+

HWiNFO to zaawansowane narzędzie diagnostyczne, które dostarcza szczegółowych informacji o sprzęcie komputerowym, w tym o procesorze CPU. Program ten umożliwia monitorowanie parametrów pracy procesora, takich jak temperatura, obciążenie, napięcia oraz prędkość zegara. HWiNFO obsługuje wiele różnych platform sprzętowych i jest często wykorzystywane przez profesjonalistów w dziedzinie IT oraz entuzjastów komputerowych. Dzięki jego funkcjom, użytkownicy mogą szybko zidentyfikować potencjalne problemy z wydajnością, co pozwala na ich szybsze rozwiązanie. Na przykład, w przypadku przegrzewania się procesora, HWiNFO może wskazać, czy jest to spowodowane zbyt wysokim obciążeniem lub niewystarczającym chłodzeniem. Dodatkowo, HWiNFO dostarcza informacji o temperaturach innych komponentów systemowych, co jest kluczowe dla utrzymania stabilności i wydajności całego systemu. W kontekście standardów branżowych, HWiNFO spełnia wymagania profesjonalnego monitorowania i diagnostyki, co czyni go zaufanym narzędziem w wielu zastosowaniach, od diagnostyki po tunning komputerów.

Pytanie 39

Jakie narzędzie w systemie Windows umożliwia kontrolę prób logowania do systemu?

A. programów

B. instalacji

C. zabezpieczeń

D. systemu

Dziennik zabezpieczeń w systemie Windows to kluczowe narzędzie odpowiedzialne za monitorowanie i rejestrowanie prób logowania oraz innych istotnych zdarzeń związanych z bezpieczeństwem. Odpowiedź "zabezpieczeń" (#3) jest prawidłowa, ponieważ dziennik ten zbiera informacje o wszystkich próbach logowania, zarówno udanych, jak i nieudanych, co jest niezbędne dla administratorów systemów w celu analizy potencjalnych incydentów bezpieczeństwa. Użycie dziennika zabezpieczeń pozwala na śledzenie aktywności użytkowników oraz identyfikację nieautoryzowanych prób dostępu. Przykładowo, administrator może wykorzystać informacje z dziennika zabezpieczeń do audytu działań użytkowników oraz do przeprowadzania analiz ryzyka, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania bezpieczeństwem informacji (np. ISO 27001). Dziennik ten jest również użyteczny w kontekście spełniania wymogów regulacyjnych, takich jak RODO, gdzie monitorowanie dostępu do danych osobowych jest kluczowym elementem zgodności. Regularna analiza dziennika zabezpieczeń jest istotna dla utrzymania wysokiego poziomu bezpieczeństwa w organizacji.

Pytanie 40

Planowanie wykorzystania przestrzeni na dysku komputera do gromadzenia i udostępniania informacji takich jak pliki oraz aplikacje dostępne w sieci, a także ich zarządzanie, wymaga skonfigurowania komputera jako

A. serwer terminali

B. serwer plików

C. serwer aplikacji

D. serwer DHCP

Konfigurując komputer jako serwer plików, zapewniasz centralne miejsce do przechowywania danych, które mogą być łatwo udostępniane wielu użytkownikom w sieci. Serwery plików umożliwiają zarządzanie dostępem do danych, co jest kluczowe dla organizacji, które muszą chronić wrażliwe informacje, a jednocześnie zapewniać dostęp do wspólnych zasobów. Przykładami zastosowania serwerów plików są firmy korzystające z rozwiązań NAS (Network Attached Storage), które pozwalają na przechowywanie i udostępnianie plików bez potrzeby dedykowanego serwera. Standardy takie jak CIFS (Common Internet File System) i NFS (Network File System) są powszechnie stosowane do udostępniania plików w sieci, co podkreśla znaczenie serwerów plików w architekturze IT. Dobre praktyki obejmują regularne tworzenie kopii zapasowych danych oraz wdrażanie mechanizmów kontroli dostępu, aby zminimalizować ryzyko nieautoryzowanego dostępu do krytycznych informacji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej