Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.05 - Realizacja projektów graficznych i multimedialnych
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 22:22
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 22:41

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W celu uzyskania w programie Adobe Photoshop przedstawionego na ilustracji efektu ruchu obracającego się koła należy skorzystać z polecenia

A. filtr/rozmycie/poruszenie.

B. obraz/dopasowania/filtr fotograficzny.

C. filtr/rozmycie/rozmycie promieniste.

D. obraz/dopasowania/tonowanie HDR.

Rozmycie promieniste (filtr/rozmycie/rozmycie promieniste) to dokładnie ten efekt, którego używasz, żeby uzyskać iluzję ruchu obrotowego, jak na tym kole. W Photoshopie ten filtr pozwala na wybór trybu rozmycia – najczęściej stosuje się właśnie „obrót”, który rozmywa piksele wokół wybranego środka. Dzięki temu cały obrazek, lub tylko jego fragment, wygląda tak, jakby naprawdę się kręcił. W praktyce wykorzystuje się to przy fotografii samochodów, rowerów, czy nawet w grafice concept art, gdzie trzeba dodać żywiołu, ruchu i dynamiki. Moim zdaniem, jeśli zależy komuś na szybkim osiągnięciu profesjonalnego efektu ruchu w postprodukcji, to żaden inny filtr nie daje aż tak naturalnego rezultatu. Co ciekawe, można wskazać dokładny środek rozmycia, więc jeśli koło jest lekko przesunięte, to nie ma z tym problemu – wszystko da się precyzyjnie ustawić. W branży graficznej ten filtr to taki „must have” do wizualizacji ruchu – nie tylko w reklamie motoryzacyjnej, ale też w animacjach czy nawet przy tworzeniu prostych gifów. Z mojego doświadczenia najbardziej przekonujący efekt osiąga się przez lekkie przesadzenie z mocą rozmycia, a potem cofnięcie do momentu, kiedy wygląda to najbardziej naturalnie. Warto ten efekt znać i umieć wykorzystywać, bo pozwala on nadać statycznym zdjęciom naprawdę sporo życia i energii.

Pytanie 2

Wykonanie prezentacji multimedialnej należy rozpocząć od

A. podglądu prezentacji.

B. utworzenia slajdu końcowego z podsumowaniem informacji zawartych w prezentacji.

C. wyboru gotowego motywu lub własnego stylu graficznego prezentacji.

D. wstawienia opisu slajdów.

Wybór gotowego motywu lub stworzenie własnego stylu graficznego na początku pracy nad prezentacją multimedialną to według mnie absolutna podstawa. To nie jest tylko kwestia estetyki – odpowiednio dobrany motyw graficzny zapewnia spójność wizualną całej prezentacji, co znacząco wpływa na jej odbiór przez widzów. Profesjonaliści w branży IT, ale też osoby pracujące na co dzień z PowerPointem, Google Slides czy Keynote, zawsze zaczynają od ustalenia ram graficznych i kolorystyki, zanim cokolwiek innego pojawi się na slajdach. Możesz sobie wyobrazić, że najpierw zaczynasz wpisywać treść, a potem próbujesz wszystko dostosować do jakiegoś motywu – gwarantuję, że to kosztuje mnóstwo czasu i nerwów. Standardy branżowe właściwie narzucają tę kolejność, bo pozwala to nie tylko zachować estetykę, ale też zapewnić czytelność, logiczny układ informacji i atrakcyjność prezentacji w oczach odbiorcy. Wybierając od początku gotowy motyw, masz też pewność, że czcionki, rozmiary tekstu, kolory i nawet układ elementów będą do siebie pasować. W praktyce bardzo często wykorzystuje się gotowe szablony korporacyjne – np. w firmach IT czy marketingu – żeby nie tracić czasu na formatowanie każdego slajdu oddzielnie. Dobrze dobrany motyw daje też taki profesjonalny sznyt, nawet jeśli ktoś nie ma zdolności graficznych. W mojej opinii to jedna z tych rzeczy, które wydają się błahe, a mają ogromny wpływ na końcowy efekt.

Pytanie 3

Jakie przekształcenie formatu spowoduje utratę przezroczystości obrazu?

A. TIFF na BMP

B. PSD na GIF

C. GIF na TIFF

D. BMP na JPG

Wybór pozostałych formatów konwersji może prowadzić do nieporozumień związanych z obsługą przezroczystości. Zmiana formatu PSD na GIF, na przykład, może skutkować nieco inaczej; GIF obsługuje przeźroczystość, ale z ograniczeniami w palecie kolorów, co oznacza, że przeźroczystość nie zawsze zostanie zachowana w pożądany sposób. W przypadku TIFF na BMP, oba te formaty obsługują RGB i nie wpływają na przezroczystość, więc zmiana ta nie skutkuje utratą jakichkolwiek informacji o przezroczystości, ponieważ BMP po prostu nie obsługuje tej cechy. Z kolei konwersja GIF na TIFF również nie prowadzi do utraty przezroczystości, ponieważ TIFF jest znacznie bardziej elastycznym formatem, który może przechowywać różne informacje o obrazie, w tym przeźroczystość. Kluczowym błędem w myśleniu jest założenie, że zamiana formatów zawsze wiąże się z utratą informacji, podczas gdy w rzeczywistości wiele formatów obsługuje różne aspekty obrazu, w tym przezroczystość, w różny sposób. Ważne jest, aby przed konwersją zrozumieć specyfikacje formatów oraz ich ograniczenia, co pozwoli na lepsze zarządzanie jakością i właściwościami obrazów w projektach graficznych.

Pytanie 4

Zawarty w dokumencie elektronicznym odnośnik, który stanowi link umożliwiający błyskawiczny dostęp do informacji z innej sekcji tego dokumentu, to

A. hiperłącze

B. pasek przewijania

C. przycisk wyboru

D. widżet

Pasek przewijania to narzędzie interfejsu użytkownika, które umożliwia przewijanie treści w dokumencie. Choć jest istotnym elementem nawigacji, nie spełnia funkcji hiperłącza, ponieważ nie prowadzi użytkownika do konkretnej sekcji, lecz jedynie pozwala na przeglądanie zawartości w sposób linearny. Widżet to komponent interfejsu graficznego, który może pełnić różnorodne funkcje, takie jak wyświetlanie informacji lub interakcję z użytkownikiem, ale również nie ma bezpośredniego związku z nawigacją w obrębie dokumentu, a w kontekście pytania nie dostarcza mechanizmu nawigacyjnego do innych części dokumentu. Przyciski wyboru, z drugiej strony, służą do zaznaczania opcji w formularzach, co również nie odpowiada na zapotrzebowanie na bezpośrednie linkowanie do treści. Typowym błędem jest mylenie tych elementów z hiperłączem, co może wynikać z niepełnego zrozumienia ich funkcji i zastosowania w kontekście interakcji użytkownika z dokumentami elektronicznymi. Niezrozumienie tych różnic prowadzi do nieefektywnego projektowania interfejsów, które nie wykorzystują w pełni potencjału hiperłączy w kontekście nawigacji i dostępności informacji.

Pytanie 5

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop umożliwia utworzenie zaznaczenia w formie ścieżki?

A. Gradient.

B. Łatka.

C. Stempel.

D. Pióro.

Pióro to naprawdę super narzędzie w Photoshopie, które pozwala na rysowanie precyzyjnych zaznaczeń w formie ścieżek. Dzięki temu, że można rysować krzywe i proste linie, świetnie nadaje się do tworzenia bardziej skomplikowanych kształtów. Możesz łatwo edytować te kształty, co daje ci dużą swobodę. Myślę, że fajnym przykładem użycia Pióra jest projektowanie logo, gdzie precyzja jest kluczowa. Co ciekawe, stworzone ścieżki mogą być przekształcane w zaznaczenia, co otwiera możliwości wypełniania kolorami, dodawania gradientów czy maskowania. W grafice to standard, że Pióro jest używane do robienia skomplikowanych zaznaczeń, więc to naprawdę podstawa dla grafików i projektantów. Korzystanie z Pióra w Photoshopie jest zgodne z najlepszymi praktykami, bo precyzja i kontrola nad formą są super ważne w projektach wizualnych.

Pytanie 6

W programie Adobe Photoshop można wykonać zaznaczenie w kształcie tekstu korzystając z narzędzia

A. tekst.

B. tekst poziomy.

C. maska tekstu.

D. tekst pionowy.

Odpowiedź „maska tekstu” jest najbardziej trafna, bo właśnie to narzędzie w Photoshopie umożliwia stworzenie zaznaczenia na bazie kształtu liter. Działa to w ten sposób, że zamiast tworzyć standardową warstwę tekstową, program generuje od razu selekcję o konturze wpisanego tekstu. Potem możesz tę selekcję wykorzystać do dalszych operacji – na przykład wycięcia fragmentu obrazu, utworzenia maski warstwy lub nałożenia efektów tylko na tekstowe zaznaczenie. Takie podejście jest szczególnie przydatne w projektach graficznych, gdzie tekst ma być potraktowany bardziej jak element graficzny niż typowa czcionka – np. do tworzenia napisów z teksturami, wypełnionych zdjęciem lub gradientem. Z mojego doświadczenia, wielu projektantów korzysta z tego narzędzia przy pracach w branży reklamowej albo w przypadku bardziej kreatywnych kompozycji. Warto wiedzieć, że maska tekstu nie generuje obiektu tekstowego, więc później nie można już edytować liter jak zwykłego tekstu. To narzędzie jest bardzo elastyczne, bo pozwala na szybkie uzyskanie nietypowych efektów bez potrzeby ręcznego trasowania kształtu liter. Standardy branżowe przewidują właśnie takie rozwiązania, jeśli zależy nam na efektywnym zarządzaniu selekcjami i kreatywnym podejściu do typografii.

Pytanie 7

Standard MP3 to metoda kompresji

A. stratnej plików audio.

B. bezstratnej plików audio.

C. stratnej plików wideo.

D. bezstratnej plików wideo.

Standard MP3 to tak naprawdę coś, co przewróciło świat muzyki do góry nogami. Chodzi tu o kompresję stratną plików audio, opartą na algorytmach, które usuwają z oryginalnego dźwięku te elementy, których i tak przeciętny człowiek raczej nie usłyszy. Moim zdaniem to świetny przykład, jak teoria psychoakustyki znalazła praktyczne zastosowanie. Dzięki temu pliki MP3 są znacznie mniejsze niż nieskompresowane WAV-y czy pliki FLAC, choć oczywiście coś się w tej jakości traci – to nie jest bezstratne kodowanie. Pamiętam czasy, gdy na jedną płytę CD z muzyką w MP3 wchodziło nawet kilkaset piosenek, co wcześniej było praktycznie nierealne. Dziś MP3 to nadal jeden z najpopularniejszych formatów, mimo że pojawiło się sporo nowszych rozwiązań, jak AAC czy OGG. Standard ten został oficjalnie wprowadzony jako część MPEG-1 i MPEG-2 Audio Layer III, co odnosi się właśnie do kompresji stratnej dźwięku. W praktyce MP3 jest świetnym kompromisem między rozmiarem a jakością, dlatego znajdziesz go wszędzie – od smartfonów po samochodowe radia czy serwisy streamingowe. Z mojego doświadczenia wynika, że warto znać ograniczenia i zalety tego formatu, bo w pracy z dźwiękiem czasem liczy się każdy megabajt, a czasem – każda nuta jakości.

Pytanie 8

Negatyw prześwietlony i krótko wywołany charakteryzuje się

A. niskim kontrastem i brakiem przezroczystości

B. jasnością oraz harmonią

C. brakiem kontrastu i całkowitą przezroczystością

D. jasnością oraz szczegółowością w cieniach

Wybór odpowiedzi związanych z jasnością, szczegółami w cieniach lub brakiem kontrastu odzwierciedla powszechne nieporozumienia dotyczące charakterystyki negatywów radiologicznych. Jasność w kontekście prześwietleń odnosi się do stopnia, w jakim obraz jest widoczny, a nie do jego szczegółowości. W rzeczywistości, negatywy o wysokiej jasności często wykazują zbyt duży kontrast, co prowadzi do utraty istotnych informacji w obszarach cieni. Odpowiedzi mówiące o harmonijności także mogą wprowadzać w błąd, ponieważ harmonijność nie jest techniczną cechą negatywu, a raczej subiektywnym odczuciem estetycznym, które nie ma zastosowania w kontekście diagnostyki obrazowej. Odpowiedzi sugerujące pełną przejrzystość także są niepoprawne. W praktyce, pełna przejrzystość w radiografii byłaby równoznaczna z brakiem jakichkolwiek detali, co jest sprzeczne z celem prześwietlenia. Warto podkreślić, że nieprawidłowe zrozumienie tych pojęć może prowadzić do błędów w interpretacji obrazów, co jest kluczowe dla postawienia prawidłowej diagnozy. W związku z tym, ważne jest, aby osoby pracujące w obszarze diagnostyki obrazowej miały solidne zrozumienie tych terminów oraz ich praktycznych implikacji.

Pytanie 9

Które polecenie programu Adobe Photoshop umożliwia poprawienie zniekształceń geometrycznych przedstawionych na zdjęciach?

A. Filtr/korekta obiektywu.

B. Utwórz nową warstwę wypełnienia lub korekcyjną.

C. Warstwa/styl warstwy/opcje mieszania.

D. Filtr/punkt zbiegu.

Odpowiedź 'Filtr/korekta obiektywu' jest poprawna, ponieważ w programie Adobe Photoshop to narzędzie jest dedykowane do usuwania zniekształceń geometrycznych, które mogą występować w rezultacie użycia różnych obiektywów. Zniekształcenia te, takie jak perspektywa, aberracje chromatyczne czy winietowanie, mogą znacznie wpłynąć na jakość zdjęcia. Użycie filtru korekty obiektywu pozwala na precyzyjne dostosowanie obrazu poprzez zastosowanie profili dla konkretnych obiektywów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w obróbce zdjęć. Na przykład, użytkownik może wybrać profil swojego obiektywu, aby automatycznie skorygować te zniekształcenia, co jest szczególnie przydatne przy pracy z szerokokątnymi lub rybnymi obiektywami. Ta funkcjonalność nie tylko poprawia estetykę zdjęcia, ale także zwiększa jego profesjonalny wygląd, co jest kluczowe w branży fotograficznej. Dodatkowo, stosowanie tej korekty może przyczynić się do uzyskania bardziej realistycznych kolorów i kontrastów, co podnosi jakość końcowego produktu.

Pytanie 10

Która ilustracja zawiera elementy charakterystyczne dla kompozycji asymetrycznej, otwartej i diagonalnej?

A. II.

B. III.

C. I.

D. IV.

Odpowiedź III jest prawidłowa, ponieważ ilustracja ta doskonale ilustruje zasady kompozycji asymetrycznej, otwartej i diagonalnej. Asymetria w kompozycji oznacza, że elementy nie są rozmieszczone równomiernie po obu stronach osi symetrii, co w ilustracji III jest widoczne poprzez nierównomierne rozmieszczenie gór w tle oraz ich zróżnicowane kształty. Otwarta kompozycja charakteryzuje się otwartymi przestrzeniami, co również można zauważyć w tej ilustracji, gdzie horyzont i niebo tworzą wrażenie nieskończoności. Przeciwnie, kompozycje zamknięte zwykle ograniczają wzrok i przestrzeń, co nie jest przypadkiem III. Dodatkowo, linie górskie prowadzą wzrok w sposób diagonalny, co jest kluczowe dla dynamiki i ruchu w sztuce. W praktyce, zastosowanie tych zasad może być widoczne w projektowaniu krajobrazów, gdzie ważne jest, aby stworzyć wrażenie głębi i przestronności. Warto również zauważyć, że kompozycje asymetryczne są często bardziej interesujące dla widza, co czyni je popularnym wyborem w projektowaniu graficznym i architekturze.

Pytanie 11

Powierzchnia pokryta warstwą może stanowić rozpraszacz doskonały?

A. bieli

B. szarości

C. zieleni

D. żółci

Jak tak patrzę na kolory jak szarość, żółć czy zieleń, to stwierdzam, że to nie najlepszy wybór na rozpraszacze. Szarość niby neutralna, ale w rzeczywistości bardziej wchłania światło niż je odbija. To na pewno nie pomaga w dobrze rozproszyć światło. W akustyce szare powierzchnie też nie dają rady – mogą być problemy z dźwiękiem. Żółty z kolei ma swoje specyficzne właściwości, które nie sprzyjają równomiernemu oświetleniu. Cienie mogą być dość uciążliwe, a to nie jest to, czego się szuka. Zieleń, chociaż ładna, też nie spełnia wymagań, bo nie odbija światła tak jak biel. Kluczowy błąd to myślenie, że jasny kolor zawsze zadziała jak dobry rozpraszacz; to nie takie proste, bo każdy kolor ma swoje cechy optyczne. Używanie kolorów, które nie odbijają światła jak trzeba, to nie tylko strata energii, ale i komfortu dla ludzi przebywających w danym miejscu.

Pytanie 12

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop pozwala na rozdzielenie layoutu zapisanego w formacie PSD na elementy, które można edytować w HTML?

A. Pióro.

B. Cięcie na plasterki.

C. Przycinanie.

D. Zaznaczenie prostokątne.

Cięcie na plasterki to jedno z kluczowych narzędzi w programie Adobe Photoshop, które umożliwia podział layoutu zapisanego w formacie PSD na elementy edytowalne w kodzie HTML. Dzięki temu narzędziu projektant może wyodrębnić poszczególne sekcje grafiki, które następnie mogą być zastosowane w kontekście tworzenia stron internetowych. Przy użyciu funkcji cięcia na plasterki, użytkownik ma możliwość precyzyjnego określenia, które fragmenty projektu powinny być oddzielone, co jest niezbędne do ich zaimplementowania w kodzie HTML jako osobne obrazy lub linki. To narzędzie stosuje się często w praktyce przy tworzeniu responsywnych stron internetowych, gdzie różne elementy muszą być odpowiednio przystosowane dla różnych urządzeń. Współczesne standardy webowe, takie jak HTML5 i CSS3, podkreślają konieczność efektywnego zarządzania grafiką w projektach internetowych, co czyni cięcie na plasterki niezwykle praktycznym i niezbędnym narzędziem.

Pytanie 13

Co przedstawia obraz formatu svg zdefiniowany za pomocą zamieszczonego w ramce kodu?

<svg width="200" height="200">
<circle cx="100" cy="100" r="90" fill="#00FF00" />
</svg>

A. Pełny, czerwony kwadrat o boku 90 px.

B. Pełny, niebieski kwadrat o boku 200 px.

C. Pełne, zielone koło o średnicy 100 px.

D. Pełne, zielone koło o promieniu 90 px.

Odpowiedź, która wskazuje na pełne, zielone koło o promieniu 90 px, jest prawidłowa, ponieważ kod SVG, który został przedstawiony, bezpośrednio definiuje takie kształty i ich właściwości. W przypadku formatu SVG (Scalable Vector Graphics), definiowanie kształtów oraz ich kolorów odbywa się poprzez odpowiednie atrybuty w kodzie. Koło o promieniu 90 px przekłada się na średnicę 180 px, co jest kluczowym aspektem, który odróżnia je od wymienionej średnicy 100 px. Koło wypełnione kolorem zielonym zgodnie z definicją kolorów w SVG, która używa kodów kolorów szesnastkowych lub nazw kolorów, jest standardem w branży. Zrozumienie tych zasad jest niezbędne przy tworzeniu i edytowaniu grafik wektorowych, które są powszechnie wykorzystywane w projektowaniu stron internetowych oraz w aplikacjach mobilnych, gdzie wymagana jest skalowalność i elastyczność w prezentacji elementów graficznych. Umiejętność poprawnego interpretowania kodu SVG jest zatem niezwykle istotna zarówno dla designerów, jak i programistów, którzy chcą zapewnić wysoką jakość wizualną swoich projektów.

Pytanie 14

Jaką liczbę kanałów barwnych posiada obraz zapisany w przestrzeni kolorów sRGB?

A. Dwa kanały

B. Cztery kanały

C. Trzy kanały

D. Jeden kanał

Rozumienie, ile kanałów ma sRGB, jest mega ważne, bo może pomóc uniknąć pewnych nieporozumień, które prowadzą do błędnych wniosków. Jeśli myślisz, że sRGB ma tylko 2 kanały, to chyba nie do końca rozumiesz, jak działają modele kolorów. Są modele, które mogą mieć mniej kanałów, ale sRGB to zawsze te trzy podstawowe kolory. Inne odpowiedzi, które mówią o 1 lub 4 kanałach, też są na pewno błędne. Na przykład 1 kanał często dotyczy obrazów, gdzie nie ma kolorów, a 4 kanały to już inna bajka, związana raczej z drukiem, jak w CMYK. Żeby lepiej to zrozumieć, warto zapoznać się z tymi takimi modelami jak RGB i CMYK i ich zastosowaniem, bo to naprawdę pomoże w lepszym zarządzaniu kolorami w różnych projektach.

Pytanie 15

Charakterystyczną cechą sekwencyjnej prezentacji multimedialnej są

A. wprowadzone przyciski interakcyjne

B. slajdy umożliwiające dowolność przejść pomiędzy sobą

C. wstawione różnorodne, liczne wątki akcji

D. slajdy wyświetlane w ustalonej kolejności

Sekwencyjna prezentacja multimedialna cechuje się uporządkowanym układem slajdów, które pojawiają się w ustalonej kolejności. Taki system jest istotny dla zapewnienia logicznego przebiegu materiału, co ułatwia jego przyswajanie przez odbiorcę. Zachowanie sekwencji pomaga w utrzymaniu ciągłości narracji, co jest szczególnie użyteczne w edukacji, gdzie konstrukcja wiedzy powinna opierać się na stopniowym wprowadzaniu nowych informacji. Przykładem zastosowania sekwencyjnej prezentacji może być szkolenie online, gdzie każdy slajd dotyczy innego aspektu tematu. W branży multimedialnej istnieją standardy, takie jak SCORM, które promują organizację treści w sposób sekwencyjny, co sprzyja efektywnemu uczeniu się poprzez eliminację chaosu informacyjnego. Dbanie o strukturalność prezentacji jest zgodne z dobrymi praktykami w projektowaniu materiałów edukacyjnych, które powinny być przemyślane i zorganizowane, aby maksymalizować zaangażowanie i zrozumienie uczestników.

Pytanie 16

Blok tekstu, który został wyjustowany,

A. jest zawsze podzielony na dwa łamy.

B. ma wszystkie linie tekstu wyrównane do lewej strony.

C. ma wszystkie linie tekstu wyrównane do prawej strony.

D. ma wszystkie wiersze tej samej szerokości.

Dość często osoby uczące się podstaw edycji tekstu mylą pojęcia związane z formatowaniem akapitu. Przykładowo, wiele osób uważa, że wyjustowanie automatycznie oznacza podział na dwa łamy, co jest błędem – podział na kolumny to zupełnie inna funkcja, stosowana głównie w gazetach lub czasopismach, gdzie tekst dzieli się pionowo na kilka części na jednej stronie, ale nie ma to związku z wyrównaniem wierszy do marginesów. Kolejny częsty mit to przekonanie, że wyjustowanie sprowadza się do wyrównania wszystkich linii tekstu wyłącznie do lewej strony – tak naprawdę to jest po prostu standardowe wyrównanie do lewej (ang. align left), które jest domyślne w większości edytorów tekstowych i nie wpływa na szerokość wierszy, bo te kończą się tam, gdzie zabraknie miejsca na słowo. Podobnie, wyrównanie wszystkich linii do prawej strony (align right) używane jest raczej w wyjątkowych sytuacjach, na przykład w podpisach lub cytatach, i również nie prowadzi do tego, żeby wszystkie wiersze miały taką samą szerokość. Typowy błąd wynika z mylenia wizualnych efektów – wyjustowanie to nie tylko symetria, ale także szczególne ustawienie odstępów między wyrazami, żeby całość wyglądała równo po obu stronach. W praktyce, jeśli zależy nam na profesjonalnym wyglądzie tekstu, szczególnie w dokumentach oficjalnych czy publikacjach drukowanych, warto stosować właśnie wyjustowanie, bo zapewnia ono spójną szerokość wszystkich wierszy i zdecydowanie poprawia czytelność całości. Takie są też zalecenia w większości podręczników do typografii i składania tekstu, np. „The Elements of Typographic Style” Roberta Bringhursta czy różnych norm branżowych. Najlepiej zawsze świadomie wybierać odpowiedni sposób wyrównania, zależnie od celu dokumentu i oczekiwanego efektu końcowego.

Pytanie 17

Jakie działania w ramach cyfrowej obróbki obrazu zaliczają się do przekształceń geometrycznych?

A. Eliminacja efektu czerwonych oczu

B. Obrót i skalowanie

C. Zwiększenie nasycenia kolorów

D. Zwiększenie ostrości krawędzi

Odpowiedź "Obrót i skalowanie" jest jak najbardziej na miejscu, bo te akcje to klasyka, jeśli mówimy o przekształceniach geometrycznych w cyfrowej obróbce obrazu. Przekształcenia geometryczne zmieniają układ pikseli, co pozwala na dostosowanie obrazu - na przykład jego kąt i rozmiar, ale nie zmienia się to, co widzimy w środku. Obracając obraz, możemy zmienić perspektywę, co jest super przydatne w fotografii, gdy przerabiamy kadr. Z kolei skalowanie to zmiana wielkości obrazu, co jest ważne, jeśli szykujemy coś do druku albo na stronę internetową. Tak naprawdę, zarówno obrót, jak i skalowanie są kluczowe w świecie edytowania grafiki, a ich stosowanie wpisuje się w najlepsze praktyki, jak te z Adobe Photoshop czy GIMP. Dla przykładu, kiedy przygotowujemy grafikę do social mediów, często korzystamy z obrotów i skalowań, żeby lepiej dopasować obraz do wymogów platformy.

Pytanie 18

Jaki format należy zastosować do kompresji materiałów wideo?

A. MPEG

B. JPEG

C. RealAudio

D. MP3

Wybierając inne formaty niż MPEG do kompresji wideo, można się pogubić w tym, gdzie i jak je stosować. RealAudio to głównie format do dźwięku, więc nie nadaje się do wideo. Można myśleć, że to multimedia, ale jego przeznaczenie ogranicza się do audio, przez co nie nadaje się do kompresji wideo. MP3 też jest formatem do dźwięku, więc nie możemy go używać do wideo, co może wprowadzać w błąd, gdy chcemy zarządzać danymi. JPEG to zupełnie inna sprawa, bo to format graficzny, który działa tylko na statycznych obrazach. Nie ma sensu myśleć, że JPEG da się wykorzystać do wideo, bo on nie radzi sobie z ruchem. Jak wybierzesz formaty inne niż MPEG, może się pojawić więcej problemów z jakością obrazu i kompresją, co w profesjonalnym świecie nie jest najlepszym pomysłem. Trzeba zrozumieć, że każdy format ma swoje miejsce i ograniczenia, by skutecznie zarządzać multimediami.

Pytanie 19

Elementy animacji oznaczone na rysunku ramką w kolorze czerwonym to

A. warstwy dopasowania.

B. klatki pośrednie.

C. klatki kluczowe.

D. warstwy korygujące.

Wybór odpowiedzi związanej z klatkami kluczowymi, warstwami korygującymi lub warstwami dopasowania świadczy o nieporozumieniu w zakresie podstawowych koncepcji animacji. Klatki kluczowe to kluczowe momenty w animacji, które definiują istotne punkty, takie jak początek i koniec ruchu. Ich rola nie polega na tworzeniu płynności, lecz na ustanowieniu punktów odniesienia. Warstwy korygujące i warstwy dopasowania z kolei mają zastosowanie w zakresie edycji i korekcji kolorów, co nie jest związane z dynamiką ruchu animacji. Użytkownicy mogą mylnie utożsamiać te terminy, nie rozumiejąc, że animacja opiera się na ciągłości ruchu, który jest osiągany przez klatki pośrednie. Typowym błędem jest również zakładanie, że większa ilość klatek kluczowych wystarczy do stworzenia płynnej animacji, co nie jest prawdą. Bez odpowiednio rozmieszczonych klatek pośrednich, animacja może wydawać się sztywna i nienaturalna. Właściwe zrozumienie tych terminów oraz ich zastosowanie w praktyce jest kluczowe dla tworzenia wysokiej jakości animacji i zgodności z branżowymi standardami, które podkreślają znaczenie płynności i autentyczności ruchu.

Pytanie 20

Które określenie charakteryzuje właściwości grafiki rastrowej?

A. Przy powiększaniu grafika traci na jakości.

B. Przy pomniejszaniu grafiki zmniejsza się kontrast walorowy.

C. Przy powiększaniu grafika nie traci na jakości.

D. Przy pomniejszaniu grafiki zwiększa się kontrast walorowy.

To jest bardzo dobry wybór i szczerze mówiąc, takie rozróżnienie między grafiką rastrową a wektorową jest mega przydatne na co dzień, zwłaszcza jeśli zdarza Ci się pracować z obrazami w praktyce – czy to w Photoshopie, GIMP-ie czy nawet na zwykłej prezentacji. Grafika rastrowa, czyli bitmapowa, opiera się na siatce pikseli. Każdy piksel to taki malutki kwadracik, który ma swój określony kolor i położenie. Gdy powiększamy taki obrazek, komputer po prostu rozciąga te piksele, a pomiędzy nimi próbuje „wymyślić” nowe kolory, żeby nie było pustych miejsc. Efekt? Obraz staje się rozmyty, pojawiają się tzw. artefakty, a ostrość mocno spada. Szczególnie widać to na zdjęciach z niską rozdzielczością – powiększone wyglądają jakby były zrobione kalkulatorem albo przez mgłę. W profesjonalnych materiałach graficznych czy w druku zawsze zwraca się uwagę na rozdzielczość (np. 300 dpi do druku), bo jakakolwiek ingerencja w rozmiar bitmapy bardzo łatwo prowadzi do utraty jakości. Z mojego doświadczenia, nawet w codziennych sytuacjach, jak chcesz zrobić plakat z obrazka z internetu, bardzo szybko się przekonasz, że powiększenie rastrowej grafiki niemal nigdy nie kończy się dobrze. Z kolei grafiki wektorowe (np. SVG) nie mają tego problemu, bo tam wszystko jest opisane matematycznie – skalujesz jak chcesz, a ostrość zostaje. W praktyce, jeśli zależy Ci na zachowaniu jakości przy dużych rozmiarach, to rastrowa grafika po prostu się nie nadaje. Większość zdjęć cyfrowych to bitmapy, więc warto znać ich ograniczenia. Takie szczegóły są wręcz podstawą w branży poligraficznej czy podczas projektowania stron internetowych.

Pytanie 21

Standard ultra HD do wyświetlania obrazów pozwala na oglądanie materiałów wideo w rozdzielczości

A. 1280 x 720 pikseli

B. 1920 x 1080 pikseli

C. 3840 x 2160 pikseli

D. 720 x 576 pikseli

Rozdzielczości jak 720 x 576 pikseli i 1280 x 720 pikseli są znacznie niższe niż Ultra HD. 720 x 576 to typowy format SD (Standard Definition), kiedyś powszechnie używany w telewizji. Z kolei 1280 x 720, czyli HD Ready, też nie dorasta do pięt Ultra HD. Daje to jakość wystarczającą dla mniejszych ekranów, ale brakuje tu detali potrzebnych w nowoczesnych aplikacjach. Rozdzielczość 1920 x 1080, czyli Full HD, to już spory krok do przodu, ale nadal nie spełnia wymogów Ultra HD. Dziś wideo potrzebuje coraz wyższej jakości, a ogarnięcie różnic między tymi standardami jest kluczowe w mediach i technologii. Niewłaściwy wybór rozdzielczości może zaniżyć jakość obrazu, co szczególnie widać podczas transmisji na żywo, w grach czy filmach, gdzie detale są mega ważne. Żeby w pełni korzystać z nowoczesnych technologii, warto stawiać na 4K i wyższe rozdzielczości, które są teraz na topie.

Pytanie 22

W jakim z poniższych programów należy dokonać edycji ścieżki dźwiękowej, która ma być wykorzystana w multimedialnej prezentacji?

A. Adobe Pixel Bender

B. Ashampoo Burining Studio

C. Audacity

D. Movie Marker

Audacity to bezpłatny, otwartoźródłowy program do edycji dźwięku, który jest szeroko stosowany w branży audio. Jego główne funkcje obejmują nagrywanie dźwięku na wielu ścieżkach, edytowanie nagrań, a także dodawanie efektów dźwiękowych. Dzięki intuicyjnemu interfejsowi, użytkownicy mogą łatwo przeprowadzać korekty ścieżek dźwiękowych, co jest kluczowe w kontekście prezentacji multimedialnych. Na przykład, audycje radiowe, podcasty oraz filmy wideo wymagają starannej edycji dźwięku, aby zapewnić wysoką jakość audio. W przypadku prezentacji multimedialnych, odpowiednia korekta dźwięku zapewnia, że przekaz jest zrozumiały i przyjemny dla odbiorcy. Audacity wspiera również różne formaty plików dźwiękowych, umożliwiając łatwą integrację z innymi narzędziami multimedialnymi. Używając tego programu, można dostosować głośność, wyciąć niepożądane fragmenty oraz zastosować efekty, co w efekcie poprawia odbiór całej prezentacji.

Pytanie 23

Jakie urządzenie nie wprowadza bezpośrednio obrazu cyfrowego do komputera?

A. Aparatu fotograficznego analogowego

B. Kamery video cyfrowej

C. Interaktywnego ekranu tabletu

D. Skanera bębnowego

Kiedy analizujemy inne dostępne odpowiedzi, zauważamy, że zarówno kamery video cyfrowe, jak i skanery bębnowe mają zdolność do bezpośredniego wprowadzania obrazów cyfrowych do systemu komputerowego. Kamery video cyfrowe rejestrują obraz w formacie cyfrowym i przesyłają go do komputerów przez interfejsy USB czy HDMI, co jest standardem w branży realizacji wideo. Umożliwia to natychmiastowe zgrywanie materiałów oraz ich edycję w profesjonalnym oprogramowaniu, co jest niezbędne w produkcji filmowej oraz telewizyjnej. Podobnie, skanery bębnowe, które są używane w profesjonalnych studiach graficznych i archiwach, skanują obrazy o wysokiej rozdzielczości i zapisują je w formatach cyfrowych. Te urządzenia są idealne do digitalizacji wysokiej jakości materiałów, takich jak tradycyjne fotografie czy dokumenty. Natomiast interaktywne ekrany tabletów, w zależności od ich zastosowania, mogą również bezpośrednio wprowadzać dane do komputera. Służą one jako urządzenia do rysowania lub notowania, gdzie tworzony obraz jest natychmiastowo przetwarzany w formie cyfrowej i przesyłany do odpowiednich aplikacji. Dlatego też zrozumienie różnic w metodach wprowadzania obrazów jest kluczowe, aby nie wprowadzać się w błąd i błędnie oceniać, które urządzenia mają zdolność do cyfryzacji obrazów bezpośrednio do komputerów.

Pytanie 24

Wskaż ilustrację przedstawiającą kompozycję centralną i rytmiczną.

A. Ilustracja 3

B. Ilustracja 2

C. Ilustracja 1

D. Ilustracja 3

Na tym etapie warto się na chwilę zatrzymać i przeanalizować, czym właściwie charakteryzują się kompozycje centralne oraz rytmiczne. Wbrew pozorom, nie chodzi tu wyłącznie o umieszczenie jakiegoś elementu mniej więcej pośrodku obrazu albo zwykłe powtarzanie motywów. W ilustracjach przedstawionych w pytaniu bardzo łatwo popaść w pułapkę myślenia, że każda scena z powtarzalnym elementem lub jakimś geometrycznym środkiem to już kompozycja centralna i rytmiczna. Na przykład ręka na płycie winylowej czy dwie dłonie zbliżające się do siebie – te układy mogą dawać złudzenie centralności, ale nie pokazują prawdziwego rytmu ani skondensowanego centrum, wokół którego skupiają się inne elementy. Z mojego doświadczenia wynika, że wiele osób utożsamia rytm wyłącznie z liniowym powtarzaniem – jakby wszystko musiało być w jednej osi. Tymczasem rytm może być też kołowy, a centrum nie zawsze jest pojedynczym elementem, tylko właśnie punktem spotkania wielu powtarzających się kształtów lub linii. Najczęściej pojawiającym się błędem jest też nieodróżnianie zwykłego skupienia uwagi na obiekcie od faktycznej kompozycji centralnej, która wymaga, by wszystkie elementy niejako „pracowały” na rzecz tego środka. Właściwe rozpoznanie takich układów jest bardzo przydatne – moim zdaniem to absolutna podstawa przy tworzeniu harmonijnych i angażujących wizualnie projektów. Warto więc zwracać uwagę nie tylko na to, co jest w centrum, ale też jak reszta kompozycji do niego prowadzi i czy daje poczucie ruchu, powtarzalności lub wspólnoty.

Pytanie 25

Która z usług jest dedykowana do modyfikacji opublikowanych na stronie internetowej treści zawierających zdjęcia?

A. DNS

B. FTP

C. DHCP

D. SSH

Wybór odpowiedzi SSH (Secure Shell), DNS (Domain Name System) i DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) jest nieprawidłowy, ponieważ te usługi pełnią różne funkcje, które nie są związane bezpośrednio z aktualizacją treści na stronach internetowych. SSH to protokół umożliwiający bezpieczny dostęp do zdalnych systemów komputerowych, głównie w celu zarządzania i administracji serwerami, a nie do przesyłania plików. Choć przez SSH można również przesyłać pliki, nie jest to jego główny cel ani standardowe zastosowanie w kontekście publikacji treści na stronach internetowych. DNS, z kolei, odpowiada za tłumaczenie nazw domen na adresy IP, co jest kluczowe dla działania internetowych usług, ale nie dotyczy aktualizacji treści. DHCP zajmuje się przydzielaniem dynamicznych adresów IP urządzeniom w sieci lokalnej, co również nie ma związku z procesem publikacji i aktualizacji artykułów. W kontekście zarządzania treściami, wybór protokołu przetwarzania plików jest kluczowy, a zrozumienie różnych protokołów sieciowych i ich zastosowań jest niezbędne dla efektywnego administrowania stronami internetowymi. Zamiast korzystać z protokołów nieodpowiednich do tego celu, jak DNS czy DHCP, warto skupić się na narzędziach stworzonych specjalnie do transferu plików, takich jak FTP.

Pytanie 26

Metoda addytywna uzyskiwania kolorów polega na

A. dodawaniu świateł o kolorach podstawowych: niebieskozielonym, purpurowym, żółtym

B. odejmowaniu świateł o kolorach: niebieskozielonym, purpurowym, żółtym

C. dodawaniu świateł o kolorach podstawowych: czerwonym, zielonym, niebieskim

D. odejmowaniu świateł o kolorach: czerwonym, zielonym, niebieskim

Addytywna metoda mieszania barw, znana także jako metoda addytywna, polega na łączeniu świateł o barwach podstawowych: czerwonej, zielonej i niebieskiej (RGB). Ta technika jest powszechnie stosowana w technologii wyświetlania, jak monitory komputerowe, telewizory i urządzenia mobilne. W praktyce oznacza to, że różne intensywności tych trzech kolorów mogą być łączone, tworząc szeroką gamę barw. Na przykład, połączenie intensywnego czerwonego i zielonego światła skutkuje powstaniem żółtego koloru, a połączenie wszystkich trzech kolorów w równych ilościach generuje białe światło. Metoda ta opiera się na właściwościach percepcji kolorów przez ludzkie oko, które jest wrażliwe na różne długości fal świetlnych. W kontekście standardów branżowych, metoda RGB jest używana w systemach komputerowych oraz w grafice cyfrowej, gdzie precyzyjna kontrola nad barwą jest kluczowa dla uzyskania oczekiwanych efektów wizualnych.

Pytanie 27

Liczba tekstu, który można umieścić na jednym slajdzie

A. może być dowolna

B. nie może być większa niż 20 linijek

C. powinna zawierać od 6 do 10 linijek

D. jest uzależniona jedynie od rozmiaru ekranu, na którym będzie prezentowana, z zachowaniem czytelności

Kiedy robisz prezentację, ważne jest, żeby tekst na slajdach był krótki i zwięzły. Najlepsza praktyka to 6-10 linijek. Dzięki temu odbiorcy łatwiej będą ogarniać to, co mówisz, i skoncentrują się na najważniejszych punktach. Wiesz, badania pokazują, że jak jest za dużo tekstu, to można się pogubić i nie skupić na tym, co naprawdę istotne. A w biznesie, gdzie liczy się czas, warto, żeby każdy mógł szybko przyswoić informacje. Dlatego stosując tę zasadę, zwiększamy szansę, że to co mówisz, zostanie lepiej zapamiętane.

Pytanie 28

Rozdzielczość 1920 x 1080 pikseli to parametr, który odpowiada standardowi

A. 8 K

B. Full HD

C. HD READY

D. 4 K

Rozdzielczości 4K i 8K, które zaznaczyłeś, są często mylone z innymi standardami. Tak to prawda, że 4K, zwane też Ultra HD, ma 3840 x 2160 pikseli, co oznacza, że ma o cztery razy więcej pikseli niż Full HD. Natomiast 8K to już poważny skok do 7680 x 4320 pikseli, co daje niesamowitą jakość obrazu i detale, ale wymaga też sporo lepszego sprzętu. A jeśli chodzi o HD Ready, to rozdzielczość 1280 x 720 pikseli to niższy poziom jakości. A to, że HD Ready nie spełnia wymagań Full HD, to chyba już jasne. Wiedza o tych różnicach jest naprawdę ważna, bo może pomóc nam w wyborze odpowiedniego sprzętu i treści. W dzisiejszych czasach, gdy mamy dostęp do lepszej jakości obrazu, dobrze jest być świadomym tych standardów, żeby nie czuć się później zawiedzionym na telewizorze czy monitorze.

Pytanie 29

Dostosowanie charakterystyki tonalnej obrazu w Photoshopie realizuje się poprzez modyfikację

A. odcienia/nasycenia

B. jasności

C. balansu barw

D. poziomów

Odpowiedź "poziomów" jest prawidłowa, ponieważ narzędzie poziomów (Levels) w Photoshopie pozwala na precyzyjne dostosowanie jasności oraz kontrastu obrazu poprzez manipulację histogramem. Histogram przedstawia rozkład tonów w zdjęciu, co umożliwia użytkownikowi identyfikację obszarów zarówno zbyt ciemnych, jak i zbyt jasnych. Przykładowo, przesuwając suwaki w narzędziu poziomów, można zwiększyć zakres tonalny obrazu, co prowadzi do bardziej wyrazistych i żywych kolorów. Dzięki precyzyjnym kontrolom, edytorzy mogą poprawić jakość zdjęć, zachowując jednocześnie ich naturalny wygląd, co jest kluczowe w profesjonalnej fotografii. Poziomy są również zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają przemyślane zarządzanie jasnością i kontrastem, aby uzyskać optymalne efekty wizualne w finalnym produkcie.

Pytanie 30

Jaka jest minimalna wielkość nośnika, na którym można zarejestrować materiał audio oraz wideo, gdy czas trwania transmisji to 74 minuty, a prędkość transmisji wynosi 8 Mb/s?

A. 4,7 GB

B. 3,7 GB

C. 1,7 GB

D. 2,7 GB

Wybór innej pojemności, takiej jak 1,7 GB, 2,7 GB lub 3,7 GB, jest wynikiem niepoprawnego oszacowania wymagań dotyczących pojemności nośnika. Często błędy te wynikają z niedoszacowania czasu trwania transmisji lub błędnego przeliczenia jednostek. Na przykład, przyjmując, że materiał audio-wideo trwa 74 minuty, nie można pomijać przeliczenia minut na sekundy. Niedostateczne zrozumienie pojęcia przepustowości i jej związku z pojemnością nośnika prowadzi do błędnych wniosków. Przy 8 Mb/s, każdy dodatkowy margines na ewentualne straty lub dodatkowe informacje, takie jak kodeki czy formaty, powinien być brany pod uwagę. Należy również pamiętać, że standardowe nośniki, takie jak płyty DVD, mają określone minimalne pojemności, które są projektowane w sposób, aby zaspokajały potrzeby rynku w zakresie przechowywania materiałów multimedialnych. Dlatego, aby prawidłowo określić, jaka pojemność jest wystarczająca, kluczowe jest zrozumienie podstawowych zasad konwersji jednostek oraz praktycznych aspektów dotyczących pojemności nośnika. Użycie nieodpowiednich wartości może skutkować niedoborem miejsca na nośniku, co w praktyce uniemożliwi zapisanie całego materiału lub wpłynie na jego jakość.

Pytanie 31

Tworzenie oraz modyfikowanie obiektów trójwymiarowych z wykorzystaniem oprogramowania komputerowego to

A. wektoryzacja.

B. rasteryzacja.

C. modelowanie.

D. trasowanie.

Modelowanie to w zasadzie fundament pracy z obiektami 3D w praktycznie każdym programie graficznym, od Blender’a po SolidWorks czy nawet popularniejszy w architekturze AutoCAD. Kiedy mówimy o modelowaniu, chodzi nie tylko o tworzenie nowych kształtów od zera, ale również o modyfikowanie już istniejących siatek, powierzchni czy brył. To jest taka codzienność w projektowaniu — rzeźbisz, wyciągasz, wygładzasz, aż osiągniesz zamierzony efekt. Moim zdaniem największą zaletą modelowania jest to, że pozwala szybko zrealizować wizję projektanta, zanim cokolwiek zostanie wydrukowane czy wytworzone fizycznie. W branży gier komputerowych, animacji czy nawet w inżynierii, modelowanie 3D jest absolutną podstawą workflow. Standardy branżowe, jak np. stosowanie topologii siatki przyjaznej do animacji czy renderowania, mocno podkreślają wagę poprawnego modelowania. Warto tu jeszcze dodać, że sam proces modelowania to nie tylko „narysowanie” obiektu, ale też uwzględnianie proporcji, detali technicznych i możliwości późniejszego wykorzystania modelu — np. do druku 3D czy symulacji fizycznych. Modelowanie 3D to umiejętność, która przydaje się w bardzo wielu zawodach technicznych i moim zdaniem warto ją naprawdę dobrze opanować.

Pytanie 32

W celu uzyskania zgodności kolorystycznej obrazów cyfrowych przeznaczonych do wykorzystania w projekcie multimedialnym należy po wykonaniu zdjęcia

A. obejrzeć ostatni wydruk w odpowiednich warunkach oświetleniowych.

B. ustawić parametry skanera oraz oprogramowania edycyjnego.

C. porównać wydruk z obrazem cyfrowym znajdującym się na monitorze, wyretuszować zdjęcie, wykonać próby wydruku z poprawnymi ustawieniami.

D. skalibrować monitor, wprowadzić ustawienia koloru w programie edycyjnym, dopasować parametry monitora.

Bardzo łatwo wpaść w pułapkę myślenia, że zgodność kolorystyczna to tylko kwestia ustawienia sprzętu wejściowego jak skaner czy oglądania wydruku w odpowiednim świetle. Oczywiście, parametry skanera są ważne podczas digitalizacji, ale nie mają żadnego wpływu na zarządzanie barwą już po wykonaniu zdjęcia – na tym etapie skaner nie bierze udziału w procesie. Wydruk, nawet najlepiej wykonany, nie powie nam, jak wyglądają kolory na monitorze, szczególnie jeśli sam monitor nie jest skalibrowany lub nie mamy ustawionej właściwej przestrzeni barwnej. Porównywanie wydruków z obrazem na ekranie bez wcześniejszego zadbania o kalibrację monitora i prawidłowe profile kolorystyczne to błąd, bo wtedy porównujemy dwa totalnie różne „punkty widzenia”. Wyretuszowanie zdjęcia czy wykonanie próbnych wydruków to dopiero końcowe etapy, które mają sens dopiero wtedy, gdy mamy pewność, że nasz monitor wyświetla kolory zgodnie ze standardami. Z mojego doświadczenia wynika, że dużo osób myli kolejność tych czynności – myślą, że od razu można działać na wydrukach, a to tak nie działa. Najpierw trzeba zadbać o środowisko pracy, czyli skalibrować monitor i ustawić poprawne profile kolorów w oprogramowaniu. Bez tego cała dalsza praca jest trochę „na ślepo”. W branży multimedialnej takie podejście to standard – pozwala uniknąć nieporozumień z klientem i strat finansowych. Moim zdaniem warto poświęcić czas na prawidłowe przygotowanie stanowiska, bo to inwestycja, która szybko się zwraca.

Pytanie 33

Na którym rysunku przedstawiono bezszeryfowy krój pisma dedykowany do wykonania projektu multimedialnego?

A. Rysunek 2

B. Rysunek 4

C. Rysunek 1

D. Rysunek 3

Wybrałeś odpowiednio – rysunek 3 faktycznie przedstawia bezszeryfowy krój pisma, który idealnie nadaje się do projektów multimedialnych. Takie fonty, zwane potocznie groteskami, charakteryzują się brakiem ozdobników na końcach liter, czyli tzw. szeryfów. Dzięki temu są bardzo czytelne nawet na ekranach o niskiej rozdzielczości i nie rozpraszają użytkownika niepotrzebnymi detalami. W multimediach — szczególnie w UI, na stronach internetowych czy w prezentacjach — bezszeryfowe kroje stanowią branżowy standard, bo gwarantują maksymalną przejrzystość i nowoczesny charakter. Często spotykane są w materiałach reklamowych, aplikacjach mobilnych, czy wszelkich komunikatach wyświetlanych na monitorach i ekranach LED. Moim zdaniem, jeśli chcesz, żeby Twój projekt wyglądał profesjonalnie i był odbierany intuicyjnie, warto zawsze zaczynać od bezszeryfowego kroju właśnie. Na marginesie — takie fonty są też łatwiejsze do skalowania, lepiej się renderują na różnych urządzeniach i nie męczą oczu przy dłuższym czytaniu tekstów na ekranie. To nie przypadek, że wielkie firmy technologiczne czy media społecznościowe konsekwentnie stosują ten typ liter.

Pytanie 34

Który z parametrów użytych przy rejestracji przedstawionego obrazu wpłynął na uzyskanie efektu blur wody?

A. Ogniskowa

B. Czas naświetlania

C. Liczba przysłony

D. Rozdzielczość

Pojęcie rozmycia wody na zdjęciu często budzi pewne wątpliwości, zwłaszcza wśród początkujących fotografów. Można łatwo pomylić parametry odpowiadające za głębię ostrości, szczegółowość czy szerokość kadru z tym, co faktycznie wpływa na efekt 'płynącej' wody. Ogniskowa obiektywu decyduje głównie o kącie widzenia i stopniu przybliżenia sceny – nie wpływa bezpośrednio na rozmycie ruchu, a raczej na to, jak 'dużo' krajobrazu obejmie zdjęcie i jak będą wyglądać proporcje elementów. Wielu ludzi myśli, że rozdzielczość ma coś wspólnego z tym efektem, ale to zwykła pomyłka – rozdzielczość dotyczy jedynie liczby pikseli w obrazie, co przekłada się na szczegółowość zdjęcia, a nie na efekt ruchu. Liczba przysłony z kolei kontroluje ilość światła wpadającego do obiektywu oraz głębię ostrości – czyli to, czy tło jest rozmazane, czy wyraźne – jednak nie powoduje sama w sobie rozmycia ruchu wody. To dość częsty błąd, bo przysłona, owszem, pośrednio wpływa na ekspozycję, ale nie jest odpowiedzialna za ten specyficzny efekt rozmycia. W praktyce, żeby uzyskać rozmycie ruchomych elementów, potrzebny jest dłuższy czas naświetlania – a nie manipulowanie ogniskową, rozdzielczością czy samą przysłoną. Warto zapamiętać, by przy zdjęciach z efektem płynącej wody skupić się na pracy nad czasem otwarcia migawki, bo to on pozwala 'malować' światłem i ruchem na zdjęciu. Takie mylenie pojęć wynika najczęściej z braku praktyki albo powierzchownej znajomości parametrów ekspozycji, więc opłaca się poświęcić chwilę na eksperymenty i obserwowanie efektu przy różnych ustawieniach.

Pytanie 35

Które oprogramowanie z kolekcji Adobe pozwala na automatyczne organizowanie zdjęć oraz efektywne nimi zarządzanie?

A. Bridge

B. Flash

C. Dreamweaver

D. Media Encoder

Media Encoder, Flash i Dreamweaver to aplikacje Adobe, które mają inne, specyficzne funkcje i nie są przeznaczone do katalogowania zdjęć. Media Encoder służy głównie do konwersji filmów i innych multimediów do różnych formatów, co czyni go kluczowym narzędziem w procesie postprodukcji wideo, ale nie ma funkcji zarządzania obrazami. Flash, z kolei, jest technologią do tworzenia animacji i interaktywnych treści internetowych, co również nie ma związku z katalogowaniem zdjęć. Dreamweaver to program do tworzenia stron internetowych, który koncentruje się na edycji kodu HTML i CSS, a nie na organizacji zasobów graficznych. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji tych programów oraz nieznajomość ich specyfikacji i obszaru zastosowania. Użytkownicy mogą zakładać, że każda aplikacja Adobe będzie oferować funkcje związane z grafiką, podczas gdy wiele z nich jest wyspecjalizowanych w określonych dziedzinach. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, jakie narzędzia są dostępne i do jakich celów służą, aby efektywnie wykorzystać potencjał oprogramowania.

Pytanie 36

Aby móc używać plików .psd do produkcji fotokastu, należy

A. zmienić rozdzielczość pliku

B. zwektoryzować plik

C. zrasteryzować plik

D. zmienić format pliku

Chociaż zmiana rozdzielczości, zwektoryzowanie czy zrasteryzowanie pliku mogą brzmieć ciekawie, to niestety nie są to dobre odpowiedzi w kontekście przygotowania plików do fotokastów. Zmiana rozdzielczości jest ważna, ale nie zmienia samego formatu pliku, co jest najistotniejsze, gdy chodzi o użyteczność w fotokastach. A zwektoryzowanie pliku, które polega na przemianie grafiki rastrowej w wektorową, jest nieodpowiednie, bo w plikach .psd są warstwy, które po konwersji do formatu wektorowego tracą sens. W praktyce, pliki .psd są po prostu rastrowe, więc nie da się ich tak przekształcić bez utraty ważnych informacji. Z kolei zrasteryzowanie, które przekłada wektory na bitmapy, może pogorszyć jakość, a w przypadku .psd to nie jest coś, co chcemy zrobić. Takie odpowiedzi często wynikają z braku zrozumienia, czym różnią się te formaty i czemu są ważne w kontekście multimediów. Warto więc poznać różnice między grafiką rastrową a wektorową, zanim zacznie się pracować z fotokastami.

Pytanie 37

Aby zamieścić utwór muzyczny na platformie YouTube, należy go przekształcić do formatu

A. MSDVD

B. SVG

C. MP4

D. MSWMM

Format MP4 (MPEG-4 Part 14) jest jednym z najpopularniejszych formatów plików multimedialnych, szeroko stosowanym w branży internetowej, w tym na platformach takich jak YouTube. Jego kluczową zaletą jest zdolność do efektywnego kompresowania danych audio i wideo, co pozwala na zachowanie wysokiej jakości przy stosunkowo niewielkiej wielkości pliku. Dodatkowo, MP4 obsługuje różne kodeki, co sprawia, że jest wszechstronny i kompatybilny z wieloma urządzeniami oraz systemami operacyjnymi. Przykładem zastosowania formatu MP4 może być publikowanie teledysków, wykładów lub prezentacji online. Warto zaznaczyć, że dobre praktyki w zakresie publikacji treści wideo na YouTube zalecają stosowanie MP4 jako preferowanego formatu, co jest zgodne z oficjalnymi wytycznymi platformy. W ten sposób twórcy mogą mieć pewność, że ich materiały będą odtwarzane bez problemów na większości urządzeń oraz w różnych przeglądarkach internetowych.

Pytanie 38

Wskaź program, w którym można przeprowadzić retusz fotografii, która ma być umieszczona na stronie internetowej?

A. Painter

B. Illustrator

C. Photoshop

D. Studio Artist

Photoshop to wiodący program w dziedzinie edycji grafiki rastrowej, który jest szeroko stosowany w branży kreatywnej do retuszu zdjęć. Oferuje zaawansowane narzędzia, takie jak maski, warstwy oraz filtry, które pozwalają na precyzyjne dostosowanie kolorów, kontrastu i detali zdjęć. Użytkownicy mogą wykorzystać funkcję retuszu, aby usunąć niedoskonałości, zredukować szumy oraz poprawić ogólną jakość obrazu, co jest kluczowe przy publikacji na stronach internetowych. Przykładem zastosowania Photoshopa może być retusz portretów, gdzie program umożliwia wygładzenie skóry, usunięcie cieni oraz podkreślenie oczu. Standardy branżowe sugerują, że zdjęcia publikowane online powinny mieć odpowiednią rozdzielczość oraz być zoptymalizowane pod kątem szybkości ładowania, co Photoshop również wspiera dzięki funkcjom eksportu. Dzięki rozbudowanej dokumentacji oraz aktywnej społeczności, użytkownicy mogą łatwo znaleźć porady i techniki, które pomogą im w efektywnej pracy z tym oprogramowaniem.

Pytanie 39

Który rodzaj tekstu użyto na ilustracji?

A. Tekst ozdobny.

B. Tekst na ścieżce.

C. Ramkę tekstową.

D. Maskę tekstu.

Ramka tekstowa to narzędzie wykorzystywane w różnych programach graficznych oraz edytorach tekstu, które umożliwia umieszczanie tekstu w określonym kształcie. W ilustracji, o której mowa, tekst jest wyraźnie zorganizowany w ramce, co potwierdza zastosowanie tej funkcji. Ramki tekstowe są szczególnie przydatne w projektach graficznych, gdzie tekst ma być dostosowany do wizualnych wymagań projektu. W praktyce, ramki tekstowe pozwalają na tworzenie bardziej złożonych układów graficznych, gdzie tekst może być umieszczony w obrębie rysunków, diagramów, czy innych elementów wizualnych. Dobrym przykładem ich zastosowania jest tworzenie ulotek, plakatów, czy prezentacji, gdzie estetyka i czytelność tekstu są kluczowe. Warto również pamiętać, że użycie ramki tekstowej jest zgodne z dobrą praktyką projektową, która promuje przejrzystość i estetykę w komunikacji wizualnej.

Pytanie 40

Czym jest animacja poklatkowa?

A. Techniką tworzenia ruchu na podstawie kształtów wektorowych

B. Techniką przekształcania zdjęć w animacje

C. Techniką łączenia dźwięku z obrazem

D. Techniką, w której każda klatka filmu jest osobno ustawiana i fotografowana

Animacja na podstawie kształtów wektorowych, znana jako animacja wektorowa, to technika oparta na matematycznych obliczeniach, które definiują obiekty w przestrzeni. Jest powszechnie stosowana w aplikacjach takich jak Adobe Animate, pozwalając na tworzenie płynnych animacji bez utraty jakości przy zmianie skali. Nie jest to jednak animacja poklatkowa, ponieważ nie polega na fizycznym ustawianiu i fotografowaniu obiektów. Przekształcanie zdjęć w animacje odnosi się często do technik edycji obrazu, które mogą wykorzystywać narzędzia do tworzenia efektów ruchu ze statycznych obrazów, ale nie jest to równoznaczne z klasyczną animacją poklatkową. Łączenie dźwięku z obrazem to proces postprodukcji, który dotyczy synchronizacji audio z wizualnymi elementami filmu lub animacji. Choć jest to kluczowy element produkcji multimedialnej, nie jest związany bezpośrednio z techniką animacji poklatkowej. Błędy myślowe często wynikają z mylenia różnych technik animacyjnych i ich zastosowań, które, choć mogą wydawać się podobne, mają unikalne cechy i zastosowania w praktyce.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej