Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik programista
  • Kwalifikacja: INF.04 - Projektowanie, programowanie i testowanie aplikacji
  • Data rozpoczęcia: 10 stycznia 2025 19:16
  • Data zakończenia: 10 stycznia 2025 19:19

Egzamin zdany!

Wynik: 40/40 punktów (100,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Do zadań widoku w architekturze MVVM (Model-View-ViewModel) należy

A. przekazywanie danych do widoku oraz wymiana informacji z modelem
B. obsługa interakcji użytkownika, stworzenie UI
C. zarządzanie logiką aplikacji - obejmuje wdrażanie algorytmów
D. przechowywanie ściągniętych i przetworzonych informacji
W architekturze MVVM widok pełni bardzo specyficzną rolę i to jest właśnie to, co odróżnia ją od innych popularnych podejść – na przykład MVC. Widok w MVVM powinien być odpowiedzialny głównie za prezentację danych i obsługę interakcji użytkownika, czyli właśnie to, na czym skupia się poprawna odpowiedź. Moim zdaniem, praktyka pokazuje, że warto traktować widok jako „wyświetlacz” i „słuchacza”, który reaguje na działania użytkownika, takie jak kliknięcia, wpisywanie tekstu czy wybór z menu. Nie ma tu miejsca na żadną logikę biznesową – to już zadanie ViewModelu oraz Modelu. Typowe przykłady? W aplikacji desktopowej na WPF widok to XAML z prostymi eventami. W aplikacji mobilnej – layouty i fragmenty obsługujące zdarzenia UI. Dobrym zwyczajem jest też korzystanie z mechanizmów data binding, dzięki czemu widok automatycznie aktualizuje się, gdy zmienią się dane w ViewModelu. Jest to zgodne z dobrymi praktykami, bo pozwala zachować wysoką czytelność i testowalność kodu oraz oddziela warstwę prezentacji od logiki. Branża bardzo mocno trzyma się tu zasady Single Responsibility – widok powinien odpowiadać tylko za prezentację i reakcje na zdarzenia, całą resztę zostawiając ViewModelowi. Warto też pamiętać, że jeśli w widoku ląduje choćby fragment logiki biznesowej, to potem ciężko takie coś testować czy rozwijać. Z mojego doświadczenia najlepiej sprawdza się podejście, gdzie do widoku nie piszemy ani linijki kodu, która nie jest związana z UI.

Pytanie 2

Który z faz cyklu życia projektu wiąże się z identyfikacją wymagań użytkownika?

A. Analiza
B. Przeprowadzanie testów
C. Wdrażanie
D. Etap planowania
Analiza to etap cyklu życia projektu, podczas którego określane są wymagania użytkownika. W tej fazie zespół projektowy przeprowadza badania, konsultacje i warsztaty, aby zrozumieć potrzeby klienta i użytkowników końcowych. Wynikiem analizy jest szczegółowa specyfikacja funkcjonalna i niefunkcjonalna, która stanowi podstawę do projektowania i implementacji. Prawidłowo przeprowadzona analiza minimalizuje ryzyko nieporozumień oraz zapewnia, że finalny produkt będzie odpowiadał na realne potrzeby użytkowników.

Pytanie 3

Który rodzaj kolekcji pozwala na dostęp do elementów w porządku FIFO (First In First Out)?

A. Kolekcja LIFO
B. Tablica
C. Sekwencja
D. Kolejka
Kolejka to struktura danych, która działa na zasadzie FIFO (First In First Out), co oznacza, że element dodany jako pierwszy zostaje usunięty jako pierwszy. Kolejki są szeroko wykorzystywane w zarządzaniu zadaniami, buforowaniu danych oraz w implementacji algorytmów, takich jak BFS (przeszukiwanie wszerz). Struktura ta jest idealna do obsługi zadań w kolejności ich przybycia, co jest kluczowe w aplikacjach takich jak systemy operacyjne, sieci komputerowe i przetwarzanie danych.

Pytanie 4

W jakim języku został stworzony framework Angular?

A. Typescript
B. PHP
C. C#
D. Postscript
Angular został stworzony w języku TypeScript, który to w sumie można uznać za rozszerzenie JavaScriptu – dodaje on typowanie statyczne i sporo udogodnień znanych z języków obiektowych. Moim zdaniem to był strzał w dziesiątkę, bo dzięki temu kod aplikacji Angular jest czytelniejszy, łatwiejszy w utrzymaniu i mniej podatny na takie typowe błędy, które się pojawiały w czystym JS. W praktyce, kiedy piszesz komponenty czy serwisy w Angularze, natychmiast korzystasz z silnych typów, interfejsów czy mechanizmów takich jak dekoratory. To nie tylko poprawia bezpieczeństwo kodu, ale też pomaga zespołom programistycznym lepiej się dogadywać i szybciej wdrażać nowe funkcjonalności. Przemysł poszedł tą drogą, bo TypeScript daje lepsze wsparcie narzędziowe, np. podpowiedzi w edytorach, refaktoryzację czy automatyczne wykrywanie błędów. Wbrew pozorom, nie jest trudno się przestawić z JS na TS – nawet dla osób, które programowały wcześniej tylko w czystym JavaScript. Poza tym, Angular to nie tylko framework do weba – aplikacje tworzone w TypeScript można kompilować na różne platformy, co jest już praktyką w dużych firmach. Takie podejście wpisuje się w obecne trendy w branży, gdzie typowanie i czytelność kodu to podstawa.

Pytanie 5

Która z wymienionych zasad jest istotna dla bezpiecznego użytkowania portali społecznościowych?

A. Regularne kontrolowanie ustawień prywatności
B. Zgłaszanie treści, które naruszają regulamin
C. Unikanie stosowania silnych haseł do konta
D. Udostępnianie jak największej ilości informacji osobowych
Regularne sprawdzanie ustawień prywatności jest kluczowym aspektem bezpiecznego korzystania z portali społecznościowych, ponieważ to właśnie te ustawienia decydują o tym, jakie informacje udostępniamy innym użytkownikom. Użytkownicy powinni być świadomi, że domyślne ustawienia prywatności często są skonfigurowane w sposób, który umożliwia szeroką dostępność ich danych osobowych. Przykładowo, wiele platform społecznościowych domyślnie ustawia profile jako publiczne, co oznacza, że każdy może zobaczyć ich zawartość. Zmieniając te ustawienia, użytkownicy mogą ograniczyć widoczność swoich postów, zdjęć, a także informacji osobistych tylko do wybranej grupy osób, co znacząco zwiększa ich bezpieczeństwo. Warto także regularnie aktualizować te ustawienia, ponieważ platformy często wprowadzają nowe funkcje, które mogą zmieniać domyślne zasady dotyczące prywatności. Zgodnie z wytycznymi RODO oraz innymi standardami ochrony danych osobowych, użytkownicy mają prawo do kontrolowania swoich informacji, co czyni regularne sprawdzanie ustawień prywatności nie tylko zaleceniem, ale również obowiązkiem każdego świadomego użytkownika internetu.

Pytanie 6

Przedstawiony fragment dotyczy funkcji resize w języku C++. Ta funkcja obniży długość elementu string, gdy wartość parametru

Resize string
Resizes the string to a length of n characters.

If n is smaller than the current string length, the current value is shortened to its first n character, removing the characters beyond the nth.

If n is greater than the current string length, the current content is extended by inserting at the end as many characters as needed to reach a size of n. If c is specified, the new elements are initialized as copies of c; otherwise, they are value-initialized characters (null characters).

Parameters
n
New string length, expressed in number of characters.
size_t is an unsigned integral type (the same as member type string::size_type).
c
Character used to fill the new character space added to the string (in case the string is expanded).
Źródło: http://www.cplusplus.com/reference/string/string/resize/
A. c jest mniejsza od aktualnej długości łańcucha
B. c jest większa od aktualnej długości łańcucha
C. n jest mniejsza od aktualnej długości łańcucha
D. n jest większa od aktualnej długości łańcucha
To jest dokładnie to, o co chodzi w funkcji resize dla std::string w C++. Jeśli podany parametr n jest mniejszy od aktualnej długości łańcucha, to obcinamy stringa do tych właśnie n znaków – reszta znika bezpowrotnie. Moim zdaniem to bardzo wygodne, bo nie trzeba ręcznie wycinać fragmentu czy bawić się w operacje na podłańcuchach. Praktycznie rzecz biorąc, można dzięki temu szybko skrócić dane wejściowe, np. gdy pobieramy z pliku długi tekst, a potrzebujemy tylko jego fragment do dalszego przetwarzania. W branży często się to przydaje – na przykład ograniczając długość nicku użytkownika do określonej liczby znaków lub przytrzymując długość serializowanych danych w protokołach sieciowych. Resize działa wprost i zgodnie ze standardem C++, usuwając znaki od indeksu n wzwyż. Co ciekawe, metoda nie tylko skraca, ale też rozszerza string – wtedy wypełnia go nowymi znakami (np. 'x' czy znakiem pustym), ale to właśnie skracanie jest często pomijane przez początkujących, a jest naprawdę przydatne. No i trzeba pamiętać, że oryginalne znaki spoza zakresu po prostu znikają – nie ma żadnych ostrzeżeń. Z mojego doświadczenia to jedna z tych funkcji, do których z czasem nabiera się szacunku – bo ułatwia życie na co dzień przy operacjach na łańcuchach znaków.

Pytanie 7

Jakie narzędzie jest wykorzystywane do zgłaszania błędów w projektach IT?

A. Blender
B. JIRA
C. Git
D. Photoshop
JIRA to jedno z najczęściej wykorzystywanych narzędzi do zarządzania projektami i raportowania błędów w projektach informatycznych. JIRA umożliwia śledzenie błędów, zarządzanie zadaniami oraz efektywne monitorowanie postępów prac nad projektem. Dzięki integracji z innymi narzędziami, takimi jak Confluence czy Bitbucket, JIRA stanowi kompleksowe rozwiązanie wspierające zespoły deweloperskie. Raportowanie błędów w JIRA pozwala na łatwe przypisywanie ich do odpowiednich członków zespołu, dodawanie załączników i komentarzy oraz monitorowanie statusu danego problemu, co usprawnia proces zarządzania jakością oprogramowania.

Pytanie 8

Jakie znaczenie ma poziom dostępności AAA w WCAG 2.0?

A. Średni standard dostępności
B. Najnizszy poziom dostępności
C. Dostosowanie tylko do użytkowników mobilnych
D. Najwyższy poziom dostępności
Poziom dostępności AAA w WCAG 2.0 oznacza najwyższy standard dostępności, który ma na celu zapewnienie, że treści internetowe są dostępne dla wszystkich użytkowników, w tym osób z różnymi rodzajami niepełnosprawności. WCAG, czyli Wytyczne dotyczące dostępności treści internetowych, są międzynarodowym standardem, który definiuje, jak tworzyć dostępne treści. Poziom AAA obejmuje wszystkie wytyczne z poziomów A i AA oraz dodatkowe wymagania, które są bardziej rygorystyczne. Przykładem może być konieczność zapewnienia alternatywnych opisów dla wszystkich mediów, w tym dla materiałów wideo i audio, a także użycie odpowiednich kontrastów kolorystycznych. W praktyce oznacza to, że strony internetowe muszą być projektowane z myślą o właściwej nawigacji, dostępnym oprogramowaniu czytającym oraz dostosowanych formatach tekstowych, które są łatwe do przetwarzania przez osoby z różnymi ograniczeniami. Wdrożenie poziomu AAA jest wyzwaniem, ale przyczynia się do bardziej inkluzywnego środowiska online.

Pytanie 9

Który z wymienionych aktów prawnych odnosi się do ochrony danych osobowych w krajach Unii Europejskiej?

A. DMCA
B. Creative Commons
C. GDPR (RODO)
D. Open Source Initiative
GDPR (RODO) to akt prawny dotyczący ochrony danych osobowych w Unii Europejskiej. Wprowadza on jednolite zasady przetwarzania danych, zwiększając ochronę prywatności obywateli. RODO daje użytkownikom prawo do dostępu do swoich danych, ich poprawiania, a także żądania ich usunięcia (prawo do bycia zapomnianym). Firmy muszą transparentnie informować o celach przetwarzania danych oraz zapewniać odpowiedni poziom zabezpieczeń. Niezastosowanie się do przepisów RODO skutkuje wysokimi karami finansowymi.

Pytanie 10

Definicja konstruktora dla zaprezentowanej klasy w języku C++ może być sformułowana jak poniżej:

class Owoc
{
    public:
        double waga;
        string nazwa;
        Owoc(double waga, string nazwa);
};

Deklaracja 1:
Owoc::Owoc(double waga, string nazwa) {
    this -> waga = waga;
    this -> nazwa = nazwa;
}

Deklaracja 2:
Construct::Owoc(double waga, string nazwa) {
    this -> waga = waga;
    this -> nazwa = nazwa;
}

Deklaracja 3:
Construct::Owoc(double waga, string nazwa) {
    this.waga = waga;
    this.nazwa = nazwa;
}

Deklaracja 4:
Owoc::Owoc(double waga, string nazwa) {
    this.waga = waga;
    this.nazwa = nazwa;
}
A. Deklaracji 3
B. Deklaracji 2
C. Deklaracji 4
D. Deklaracji 1
Deklaracja 1 pokazuje dokładnie taką definicję konstruktora, jaka powinna być użyta w języku C++. Nazwa klasy i konstruktora musi być identyczna, a składnia Owoc::Owoc(double waga, string nazwa) jest kanoniczna w C++ dla implementacji konstruktora poza klasą. Użycie this->waga = waga jasno wskazuje, że chodzi o przypisanie wartości z parametru do pola składowego klasy. W praktyce to jest bardzo często spotykany wzór przy pisaniu konstruktorów dla klasy, która ma kilka pól – tak można odróżnić parametry funkcji od pól klasy. Moim zdaniem warto zawsze zwracać uwagę na taki zapis, bo to pomaga unikać błędów, zwłaszcza przy większych projektach, gdzie pól może być sporo i łatwo się pomylić. W dodatku stosowanie składni this-> od razu sygnalizuje, że działamy na polach konkretnej instancji obiektu. Takie podejście jest zgodne ze wszystkimi standardami C++ i bez problemu skompiluje się w każdym środowisku. W praktyce często spotykam się z tym, że ktoś próbuje stosować inne notacje czy podpatrzone w innych językach konstrukcje, ale w C++ to właśnie taki zapis jest poprawny i klarowny dla każdego programisty. Dla czytelności kodu i łatwości utrzymania projektu, zdecydowanie polecam trzymać się tej formy. Dobrze jest też pamiętać, że w nowszych wersjach C++ można też użyć listy inicjalizacyjnej, ale tutaj przedstawiony sposób jest w pełni poprawny i zrozumiały.

Pytanie 11

Jakie czynniki powinny być brane pod uwagę podczas organizacji zasobów ludzkich w projekcie?

A. Jedynie dostępność technologii
B. Wyłącznie techniczne wymagania projektu
C. Umiejętności oraz doświadczenie członków zespołu
D. Budżet projektu, bez uwzględnienia kompetencji zespołu
Podczas planowania zasobów ludzkich w projekcie kluczowe jest uwzględnienie umiejętności i doświadczenia członków zespołu. Odpowiednie dopasowanie kompetencji do wymagań projektu ma ogromny wpływ na jakość i tempo realizacji zadań. Zespół o różnorodnych umiejętnościach jest bardziej elastyczny i lepiej radzi sobie z napotkanymi wyzwaniami. Analiza umiejętności pozwala na efektywne przydzielanie zadań, co zwiększa produktywność i redukuje ryzyko opóźnień.

Pytanie 12

W klasie pracownik zdefiniowano następujące metody:

pracownik()   { ... }
static void wypisz()   { ... }
int operator== (const pracownik &prac) { ... }
~pracownik()   { ... }
Która z nich jest odpowiednia do dodania elementu diagnostycznego o treści:
cout << "Obiekt został usunięty";
Ilustracja do pytania
A. wypisz
B. ~pracownik
C. operator==
D. pracownik
Destruktor to specjalna metoda w języku C++ oznaczona tyldą przed nazwą klasy która jest wywoływana automatycznie w momencie usuwania obiektu danego typu z pamięci. Dlatego dodanie elementu diagnostycznego cout<<Obiekt został usunięty; jest najbardziej sensowne w destruktorze ponieważ pozwala na śledzenie momentu w którym obiekt przestaje istnieć. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami programistycznymi ponieważ pomaga w debugowaniu i zarządzaniu zasobami w programie. Warto zauważyć że destruktory są kluczowe w kontekście zarządzania pamięcią szczególnie gdy klasa dynamicznie alokuje zasoby. Wówczas destruktor powinien zawierać kod zwalniający te zasoby aby uniknąć wycieków pamięci. Dodawanie diagnostycznych komunikatów może pomóc programistom w identyfikacji potencjalnych błędów związanych z zarządzaniem cyklem życia obiektów i poprawić ogólną stabilność i czytelność kodu. Praktyka ta jest szczególnie ważna w dużych projektach gdzie ręczne śledzenie wszystkich obiektów byłoby trudne i czasochłonne. Warto stosować taką diagnostykę w połączeniu z nowoczesnymi narzędziami do profilowania i analizy pamięci co zwiększa efektywność procesu programistycznego.

Pytanie 13

Które z podanych logo reprezentuje narzędzie, które nie jest używane do tworzenia aplikacji mobilnych?

Ilustracja do pytania
A. 2
B. 3
C. 1
D. 4
Wybrałeś odpowiedź nr 4, czyli logo Xcode. To rzeczywiście poprawny wybór, bo Xcode to środowisko programistyczne stworzone przez Apple głównie do tworzenia aplikacji na systemy iOS, macOS, watchOS oraz tvOS. W praktyce Xcode jest praktycznie niezbędny, jeśli chodzi o natywny rozwój aplikacji mobilnych na iPhone’a czy iPada – zresztą Apple wymaga używania tego narzędzia do publikowania aplikacji w App Store. Jednak gdy spojrzymy na pozostałe loga: Android Studio (1), Xamarin (3) oraz Angular (2), to tylko Angular nie jest narzędziem do budowy natywnych aplikacji mobilnych. Angular to framework frontendowy, używany głównie do tworzenia aplikacji webowych typu SPA (Single Page Application). Oczywiście, da się użyć Angulara z Cordovą czy Ionicem, żeby zrobić hybrydową aplikację na telefon, ale to nie jest to samo, co pełnoprawny toolchain do mobilnych aplikacji natywnych. W branży panuje przekonanie, że lepiej korzystać z narzędzi dedykowanych platformie, bo to daje lepszą wydajność i stabilność, a Angular to rozwiązanie, które jest bliżej weba niż mobile. Takie rozróżnienie jest ważne zwłaszcza przy podejmowaniu decyzji o technologii przy większych projektach mobilnych.

Pytanie 14

Jakie narzędzie najlepiej sprawdza się w przekształcaniu liczby szesnastkowej na binarną?

A. Kalkulator programisty
B. Aplikacja internetowa
C. Program do edycji tekstu
D. Program do arkuszy kalkulacyjnych
Kalkulator programisty jest najbardziej odpowiednim narzędziem do konwersji liczby szesnastkowej na binarną ze względu na swoje wyspecjalizowane funkcje matematyczne i programistyczne. Narzędzia te umożliwiają użytkownikom łatwe przekształcanie różnych systemów liczbowych, w tym konwersji z systemu szesnastkowego (hex) na system binarny. Kalkulatory programistyczne często zawierają dedykowane opcje dla konwersji liczbowej, co pozwala na szybkie i dokładne uzyskanie wyników bez potrzeby stosowania skomplikowanych algorytmów lub wzorów. Na przykład, aby przekształcić liczbę szesnastkową '1A' na binarną, użytkownik wprowadza '1A' do kalkulatora, a wynik '00011010' zostaje automatycznie wygenerowany. Dodatkowo, wiele kalkulatorów programistycznych jest zgodnych z międzynarodowymi standardami, co zapewnia ich wiarygodność w obliczeniach. Warto również zauważyć, że kalkulatory programistyczne mogą obsługiwać konwersje z różnych systemów liczbowych, co czyni je wszechstronnym narzędziem w pracy z danymi cyfrowymi i kodowaniem. Dzięki temu, kalkulator programisty stanowi idealne rozwiązanie dla programistów i inżynierów, którzy regularnie pracują z różnymi formatami danych.

Pytanie 15

Celem mechanizmu obietnic (ang. promises) w języku JavaScript jest

A. zastąpienie mechanizmu dziedziczenia w programowaniu obiektowym
B. zarządzanie funkcjonalnością związaną z kodem asynchronicznym
C. zarządzanie przechwytywaniem błędów aplikacji
D. ulepszenie czytelności kodu synchronicznego
Mechanizm obietnic (promises) w JavaScript to, moim zdaniem, jedno z najważniejszych udogodnień, które pojawiły się w języku, żeby ogarnąć cały ten chaos wokół asynchroniczności. Typowa sytuacja kiedyś wyglądała tak, że w kodzie robiło się „callback hell” – zagnieżdżone funkcje wywołujące się nawzajem, co mocno utrudniało życie. Promise pozwala na o wiele czytelniejsze i wygodniejsze zarządzanie operacjami, które kończą się „kiedyś”, np. pobieraniem danych z API, zapisem do pliku, czy czekaniem na odpowiedź użytkownika. Z mojego doświadczenia wynika, że dzięki promises jest dużo łatwiej obsłużyć zarówno sukces, jak i błędy – możesz skorzystać z then(), catch(), a nawet łańcuchować kilka asynchronicznych zadań bez gubienia się w kodzie. Szczególnie przydatne jest to w pracy z fetch(), gdzie bez promises cała obsługa sieci wyglądałaby strasznie topornie. Dodatkowo promises są w pełni zgodne ze standardem ECMAScript 2015 (ES6) i stanowią podstawę dla nowocześniejszych rozwiązań, takich jak async/await. Praktycznie każdy zawodowy frontendowiec czy backendowiec pracujący z Node.js powinien je znać, bo to już nie fanaberia, a codzienność. Dobra praktyka to właśnie korzystanie z promises tam, gdzie tylko mamy do czynienia z nieblokującymi operacjami. Takie podejście nie tylko poprawia czytelność kodu, ale znacząco ułatwia jego utrzymanie i debugowanie.

Pytanie 16

Zaproponowany fragment kodu w Android Studio realizuje metodę nasłuchującą do obsługi wydarzenia:

przycisk = (Button) findViewById(R.id.yes_button);
przycisk.setOnClickListener(new View.OnClickListener() { ... });
A. naciśnięcia przycisku
B. zmiany w polu tekstowym
C. wybór daty
D. zmiany stanu kontrolki Switch
Metoda OnClickListener, to coś, co na pewno warto znać, gdy pracujesz z aplikacjami na Androida. Gdy użytkownik klika przycisk, wywoływana jest metoda onClick. I tu możesz zrobić różne rzeczy, jak na przykład przejść do innego ekranu, zapisać dane albo uruchomić jakąś akcję w tle. To jest dobry przykład wzorca projektowego zwanego Delegacja, który pomaga oddzielić to, co widzisz w interfejsie, od tego, co dzieje się w aplikacji. Dzięki temu łatwiej zarządzać kodem i wprowadzać zmiany. Fajnie jest, gdy logikę umieszczasz w osobnych metodach, bo wtedy testowanie całej aplikacji staje się prostsze. Przykłady? Możesz na przykład użyć OnClickListenera, żeby zrobić logowanie po kliknięciu przycisku lub wysłać formularz. Pamiętaj też, żeby unikać ciężkich operacji w metodzie onClick, żeby aplikacja działała płynnie.

Pytanie 17

Które z wymienionych atrybutów klasy mogą być dostępne wyłącznie w obrębie tej klasy oraz jej klas potomnych?

A. Private
B. Public
C. Static
D. Protected
Modyfikator `protected` pozwala na dostęp do pól i metod klasy w ramach tej samej klasy oraz w klasach dziedziczących. Jest to pośredni poziom dostępu między `private` i `public`. Pola `protected` są ukryte przed innymi klasami spoza hierarchii dziedziczenia, ale pozostają dostępne w klasach pochodnych. Dzięki temu dziedziczenie staje się bardziej elastyczne, umożliwiając klasom potomnym korzystanie z chronionych elementów klasy bazowej. Przykład w C++: `class Pojazd { protected: int predkosc; }`. Klasy dziedziczące po `Pojazd` mogą używać `predkosc`, ale obiekty nie mają bezpośredniego dostępu do tego pola.

Pytanie 18

Która z wymienionych metod może pomóc w walce z uzależnieniem od internetu?

A. Wprowadzenie systematycznych przerw od używania urządzeń cyfrowych
B. Używanie komputera jedynie w nocy
C. Zainstalowanie większej ilości aplikacji rozrywkowych
D. Zwiększenie czasu spędzanego na mediach społecznościowych
Wprowadzenie systematycznych przerw od używania urządzeń cyfrowych to bardzo skuteczna metoda radzenia sobie z uzależnieniem od internetu. Rekomendują ją zarówno psychologowie, jak i specjaliści zajmujący się zdrowiem cyfrowym. W praktyce chodzi o to, żeby regularnie robić świadome przerwy od ekranu – na przykład ustawiając sobie limity czasowe, korzystając z aplikacji blokujących dostęp do określonych stron czy ustalając z góry pory dnia bez używania urządzeń elektronicznych. Takie działania mają mocno pozytywny wpływ na samodyscyplinę i pomagają odzyskać równowagę między życiem offline a online. Zresztą, nawet w poradnikach branżowych dla informatyków czy programistów można znaleźć zalecenia dotyczące odpoczynku od komputera, bo to poprawia koncentrację oraz ogólne samopoczucie. Moim zdaniem, warto przetestować różne sposoby tych przerw – czasem wystarczy wyjść na spacer, zrobić coś rękami albo po prostu porozmawiać z kimś na żywo. Regularność w tych czynnościach naprawdę robi różnicę. A co ciekawe, technika Pomodoro, znana z produktywności, świetnie sprawdza się także tutaj – 25 minut pracy, potem 5 minut przerwy bez żadnych ekranów. Z mojego doświadczenia, takie przerwy pomagają nie tylko ograniczyć korzystanie z internetu, ale też zadbać o swój wzrok i kręgosłup, co jest ważne zwłaszcza dla osób pracujących przy komputerze.

Pytanie 19

Kod w bibliotece React.js oraz w frameworku Angular, który został zaprezentowany, ma na celu wyświetlenie

Fragment kodu React.js:
state = {    zm1: 0   };
hanleEv = () => {
    this.setState({zm1: this.state.zm1 + 1});
}
render() {
    return (<div>
        <span>{this.state.zm1}</span>
        <button onClick={this.handleEv}>BTN_1</button>
    </div>);
}
Fragment kodu Angular:
@Component({
    selector: 'sel1',
    template: `<span>{{ zm1 }}</span>
              <button (click)="onBtnCilcked()">BTN_1</button>`
})
export class Licznik1Component {
    zm1 = 0;
    onBtnCilcked() { this.zm1++; }
}
A. liczby kliknięć przycisku
B. wyłącznie przycisku oraz obsłużenie zdarzenia click, które ono generuje
C. tylko napisu BTN_1
D. wartości 0 po naciśnięciu przycisku
Ten kod, zarówno w React.js jak i w Angularze, jest klasycznym przykładem prostego licznika. To, co tu się dzieje, to tak naprawdę zliczanie kliknięć użytkownika w przycisk. Za każdym razem, gdy naciśniesz BTN_1, zmienna (zm1) jest inkrementowana – czyli po prostu zwiększana o jeden. W React za to odpowiada metoda setState, która zmienia stan komponentu – dzięki temu interfejs od razu aktualizuje się bez przeładowywania strony. W Angularze natomiast działa to przez tzw. dwukierunkową komunikację z template’em i automatyczną detekcję zmian – metoda onBtnCilcked w komponencie modyfikuje zmienną, a framework sam aktualizuje widok. Z mojego doświadczenia, takie podejście do zarządzania stanem to podstawa w nowoczesnych aplikacjach, szczególnie jeśli chodzi o responsywność i natychmiastową reakcję na akcje użytkownika. Liczniki są zresztą jednym z pierwszych przykładów, jakie się pisze ćwicząc frameworki frontendowe, bo świetnie pokazują, jak działa przepływ danych i odświeżanie elementów UI. Warto dodać, że trzymanie licznika kliknięć w stanie komponentu (a nie np. jako zmienną globalną) jest zgodne z dobrymi praktykami – bo ogranicza zakres danych i ułatwia zarządzanie większymi aplikacjami. Takie wzorce potem można z powodzeniem przenieść do trudniejszych projektów, na przykład liczników, koszyków, liczby zamówień czy nawet zaawansowanych dashboardów. W praktyce ten mechanizm inkrementowania wartości po kliknięciu użytkownika jest jednym z najczęściej używanych w interaktywnych aplikacjach internetowych.

Pytanie 20

Jakie środowisko developerskie służy do tworzenia aplikacji na platformę iOS?

A. Studio Androida
B. Visual Studio Code
C. XCode
D. Eclipse
XCode to oficjalne środowisko programistyczne (IDE) firmy Apple, które jest wykorzystywane do tworzenia aplikacji na systemy iOS, macOS, watchOS i tvOS. XCode oferuje pełne wsparcie dla języków Swift i Objective-C oraz narzędzia do projektowania interfejsów użytkownika (Storyboard), debugowania aplikacji, testowania wydajności i optymalizacji kodu. XCode posiada także symulatory urządzeń Apple, co umożliwia testowanie aplikacji na różnych modelach iPhone’ów, iPadów oraz Apple Watch. XCode jest niezbędnym narzędziem dla deweloperów tworzących aplikacje na ekosystem Apple i pozwala na łatwą publikację aplikacji w App Store.

Pytanie 21

Która z poniższych właściwości odnosi się do sieci bezprzewodowej?

A. Wymaga zastosowania przewodów do łączenia urządzeń
B. Nie potrzebuje zabezpieczeń, ponieważ jest domyślnie chroniona
C. Nie funkcjonuje w obszarach z dużą liczbą urządzeń
D. Jest bardziej narażona na zakłócenia w przesyłaniu danych
Sieci bezprzewodowe charakteryzują się tym, że wykorzystują fale radiowe do transmisji danych, co sprawia, że są bardziej podatne na zakłócenia. Zakłócenia te mogą pochodzić z różnych źródeł, takich jak inne urządzenia bezprzewodowe, mikrofalówki, czy nawet fizyczne przeszkody, takie jak ściany. W przypadku sieci Wi-Fi, które są powszechnie stosowane w domach i biurach, sygnał radiowy może być osłabiony przez metalowe obiekty oraz inne materiały budowlane. To zjawisko można zminimalizować, stosując nowoczesne standardy, takie jak IEEE 802.11ac, które oferują lepszą wydajność i stabilność sygnału. Praktycznym przykładem jest sytuacja, w której użytkownicy znajdują się w gęsto zabudowanym obszarze miejskim, gdzie wiele sieci Wi-Fi działa jednocześnie, co zwiększa ryzyko zakłóceń i wpływa na jakość połączenia. Zrozumienie tej cechy sieci bezprzewodowych jest kluczowe dla ich efektywnego użytkowania oraz projektowania.

Pytanie 22

Zaprezentowany kod zawiera pola danej klasy. Które pole (pola) mogą być dostępne z poziomu głównego programu poprzez odwołanie w formie nazwaObiektu.nazwaPola?

private int p1;
private short p2;
public string p3;
protected string p4;
protected float p5;
A. p3 i p4
B. wyłącznie p3, p4, p5
C. p1
D. jedynie p3
To jest właśnie sedno sprawy z modyfikatorami dostępu w programowaniu obiektowym, szczególnie w językach takich jak Java czy C#. Kiedy masz pole oznaczone jako public, jak w przypadku p3, to znaczy, że możesz się do niego odwołać z poziomu dowolnego innego kodu, czyli np. z głównego programu poprzez konstrukcję nazwaObiektu.nazwaPola. To jest bardzo wygodne, choć uczciwie mówiąc, nie zawsze bezpieczne – branżowo najczęściej rekomenduje się stosowanie enkapsulacji, czyli raczej private i dostęp przez gettery/settery. Moim zdaniem lepiej rozumieć, dlaczego public coś udostępnia, a protected czy private już nie. Protected pozwala na dostęp tylko w klasach pochodnych, więc w samym głównym programie (po prostu mając obiekt tej klasy) nie masz do niego dostępu. Private – to już w ogóle, jedynie sama klasa może się dobrać do własnych pól, cała reszta odpada. To, co często zaskakuje, to fakt, że nawet jeśli coś jest protected, to nie zrobisz obiekt.protectedPole w zwykłym programie – musiałbyś pisać klasę dziedziczącą. Praktycznie public daje największą swobodę, ale z mojego doświadczenia, jeśli nie musisz, nie rób wszystkiego na public. W tym przykładzie jedynie p3 można bezpośrednio wywołać z głównego programu przez nazwaObiektu.p3 – reszta jest ukryta przez modyfikatory dostępu, i to jest zdecydowanie zgodne ze sztuką programowania obiektowego i zasadą hermetyzacji.

Pytanie 23

Jakie znaczenie ma termin "przesłanianie metody" w kontekście programowania obiektowego?

A. Zmiana metody prywatnej na metodę publiczną
B. Przenoszenie metod z jednej klasy do drugiej
C. Tworzenie nowej metody w klasie bazowej
D. Zastosowanie tej samej nazwy metody w klasie bazowej i pochodnej, ale z inną implementacją w klasie pochodnej
Przesłanianie metody to mechanizm, w którym metoda w klasie pochodnej ma taką samą nazwę, typ zwracany i listę parametrów jak metoda w klasie bazowej, ale zawiera inną implementację. To kluczowy element polimorfizmu, umożliwiający dostosowanie zachowania klasy pochodnej do jej specyficznych potrzeb, przy zachowaniu spójnego interfejsu. Przesłanianie metod pozwala na elastyczne projektowanie kodu i jest szeroko stosowane w dużych projektach, aby umożliwić rozszerzalność oraz ponowne wykorzystanie istniejącej logiki. W C++ przesłanianie osiąga się za pomocą słowa kluczowego 'virtual' w klasie bazowej, a następnie redefinicji metody w klasie pochodnej.

Pytanie 24

Jaką rolę odgrywa pamięć operacyjna (RAM) w komputerowym systemie?

A. Tymczasowe magazynowanie danych i instrukcji dla procesora
B. Trwałe przechowywanie systemu operacyjnego
C. Umożliwienie tworzenia kopii zapasowej danych użytkownika
D. Zarządzanie transferem danych pomiędzy urządzeniami wejścia/wyjścia
Pamięć operacyjna, znana jako RAM (Random Access Memory), odgrywa kluczową rolę w funkcjonowaniu systemu komputerowego. Jej głównym zadaniem jest tymczasowe przechowywanie danych i instrukcji, które są niezbędne dla procesora w trakcie wykonywania programów. Kiedy uruchamiamy aplikację, jej kod oraz dane są ładowane z pamięci masowej (np. dysku twardego) do pamięci RAM, co umożliwia szybki dostęp do nich przez procesor. Dzięki dużej prędkości działania pamięć operacyjna znacząco przyspiesza procesy obliczeniowe, ponieważ operacje na danych przechowywanych w RAM są wielokrotnie szybsze niż na danych znajdujących się na dysku twardym. Współczesne komputery często wyposażone są w kilka gigabajtów pamięci RAM, co pozwala na efektywne zarządzanie wieloma uruchomionymi aplikacjami jednocześnie. Standardy takie jak DDR4 i DDR5 określają nie tylko wydajność, ale również szybkość przesyłania danych, co ma kluczowe znaczenie w kontekście wydajności systemu komputerowego. W efekcie, pamięć operacyjna jest niezbędna do płynnego działania systemu operacyjnego oraz aplikacji, a jej pojemność i szybkość mają bezpośredni wpływ na ogólną wydajność komputera.

Pytanie 25

Jakie są różnice między procesem kompilacji a interpretacją kodu?

A. Kompilacja jest stosowana jedynie w programowaniu obiektowym
B. Interpretacja umożliwia tworzenie bibliotek dynamicznych, a kompilacja bibliotek statycznych
C. Kompilacja wymaga użycia debuggera, natomiast interpretacja tego nie potrzebuje
D. Kompilacja przekształca cały kod źródłowy przed jego wykonaniem, podczas gdy interpretacja tłumaczy kod na bieżąco
Kompilacja i interpretacja to dwa różne sposoby, żeby uruchomić kod. Kiedy kompilujesz, to cały kod jest zamieniany na język maszynowy przed uruchomieniem programu, a na końcu dostajesz plik, który można odpalić. Z kolei w interpretacji, kod jest analizowany i wykonywany linia po linii „na żywo”. Kompilacja jest bardziej typowa dla języków takich jak C czy C++, a interpretacja jest popularna w językach skryptowych jak Python czy JavaScript. Kompilacja daje większą wydajność, ale musisz poczekać, aż cały kod się skompiluje, a interpretacja pozwala na szybkie testowanie i łatwiejsze znajdowanie błędów.

Pytanie 26

Jaki typ pamięci RAM powinno się wybrać do efektywnego komputera do gier?

A. DDR5
B. DDR3
C. DDR4
D. LPDDR4
Wybór odpowiedniego rodzaju pamięci RAM jest kluczowy dla osiągnięcia maksymalnej wydajności w komputerze gamingowym. DDR5, najnowszy standard pamięci dynamicznej RAM, oferuje znaczące ulepszenia w porównaniu do swoich poprzedników. Główne różnice dotyczą prędkości, efektywności energetycznej oraz pojemności. DDR5 może oferować prędkości sięgające 8400 MT/s, co przyczynia się do szybszego transferu danych, co ma bezpośredni wpływ na wydajność gier i aplikacji wymagających wysokiej przepustowości. Ponadto, DDR5 wprowadza architekturę, która pozwala na zwiększenie ilości pamięci w jednym module, co umożliwia konfiguracje do 128 GB na pojedynczy moduł, co jest niezwykle korzystne dla graczy korzystających z bardziej wymagających tytułów. Przykłady gier, które potrafią w pełni wykorzystać możliwości DDR5 to Cyberpunk 2077 czy Call of Duty: Warzone, gdzie wydajność pamięci jest kluczowym elementem w uzyskiwaniu płynności rozgrywki. Stosowanie DDR5 nie tylko poprawia wydajność, ale również zwiększa przyszłościowość sprzętu, co sprawia, że jest to najlepszy wybór na dzisiejszym rynku komputerów gamingowych.

Pytanie 27

Które słowo kluczowe w C++ służy do definiowania klasy nadrzędnej?

A. base
B. public
C. class
D. virtual
Słowo kluczowe 'class' jest podstawowym elementem języka C++ i służy do deklarowania klasy. Definiuje ono strukturę zawierającą pola (zmienne) oraz metody (funkcje członkowskie), które określają zachowanie obiektu. 'Class' pozwala na enkapsulację danych, co oznacza ukrywanie implementacji wewnętrznej i udostępnianie interfejsu publicznego. Dzięki temu klasy stanowią podstawę programowania obiektowego, umożliwiając organizację kodu w logiczne jednostki. Przykładowa deklaracja klasy w C++ wygląda następująco: 'class Samochod { public: void Jedz(); private: int predkosc; };'.

Pytanie 28

Które z wymienionych stanowi przykład struktury dziedziczenia?

A. Klasa Samochód ma dziedziczenie od klasy Pojazd
B. Klasa Pojazd ma dziedziczenie od klasy Samochód
C. Klasa Pojazd nie dziedziczy z żadnej klasy
D. Klasa Samochód i Pojazd nie są ze sobą powiązane
Hierarchia dziedziczenia to struktura klas, w której klasa pochodna dziedziczy właściwości i metody klasy bazowej. Klasa 'Samochód' dziedzicząca po klasie 'Pojazd' jest przykładem prawidłowej hierarchii dziedziczenia – klasa 'Samochód' rozszerza klasę 'Pojazd', dziedzicząc ogólne właściwości pojazdu, takie jak prędkość czy typ silnika. Dziedziczenie umożliwia rozszerzanie istniejącej funkcjonalności bez konieczności przepisywania tego samego kodu, co jest jednym z fundamentów programowania obiektowego.

Pytanie 29

Jakie środowisko deweloperskie jest najczęściej używane do programowania w C#?

A. PyCharm
B. Eclipse
C. Visual Studio
D. NetBeans
Visual Studio to najczęściej wykorzystywane środowisko programistyczne (IDE) do tworzenia aplikacji w języku C#. Oferuje pełne wsparcie dla platformy .NET i umożliwia szybkie tworzenie aplikacji desktopowych, webowych i mobilnych. Visual Studio jest wyposażone w zaawansowane narzędzia do debugowania, projektowania interfejsów oraz integrację z systemami kontroli wersji. Dzięki rozbudowanemu ekosystemowi wtyczek i rozszerzeń Visual Studio jest idealnym rozwiązaniem zarówno dla początkujących, jak i zaawansowanych programistów, którzy tworzą aplikacje na system Windows oraz inne platformy.

Pytanie 30

Jaki jest podstawowy okres ochrony autorskich praw majątkowych w krajach Unii Europejskiej?

A. 50 lat od chwili pierwszej publikacji utworu
B. 70 lat od zgonu autora
C. 75 lat od daty powstania utworu
D. Bezterminowo
Podstawowy czas trwania autorskich praw majątkowych w Unii Europejskiej wynosi 70 lat od śmierci autora. Oznacza to, że przez ten okres twórca lub jego spadkobiercy mają wyłączne prawo do korzystania z utworu i czerpania z niego korzyści finansowych. Po upływie tego czasu dzieło przechodzi do domeny publicznej i może być swobodnie wykorzystywane przez każdego, bez konieczności uzyskania zgody. Długość ochrony praw autorskich została ujednolicona w ramach przepisów UE, aby zagwarantować spójność w całej wspólnocie i wspierać ochronę kultury oraz dziedzictwa narodowego.

Pytanie 31

Jaki numer telefonu należy wybrać, aby skontaktować się z pogotowiem ratunkowym w Polsce?

A. 998
B. 112
C. 997
D. 113
Numer 112 to tzw. europejski numer alarmowy, który działa nie tylko w Polsce, ale i w całej Unii Europejskiej oraz kilku innych krajach. Z mojego doświadczenia wynika, że warto nawykowo korzystać właśnie z tego numeru, bo jest on uniwersalny i obsługiwany przez wszystkie sieci – zarówno stacjonarne, jak i komórkowe. W praktyce, dzwoniąc pod 112, łączymy się z centralą, która przekieruje nas do odpowiednich służb (pogotowie ratunkowe, policja, straż pożarna), w zależności od sytuacji. To ogromne ułatwienie, szczególnie gdy jesteśmy zestresowani albo w nieznanym miejscu. Moim zdaniem to też ważny aspekt, że osoby z zagranicy mogą łatwo uzyskać pomoc, bo 112 jest rozpoznawalny praktycznie wszędzie w Europie. Zgodnie z przepisami unijnymi, ten numer powinien być promowany jako podstawowy do wzywania pomocy w nagłych przypadkach – stąd jego obecność nawet na automatach telefonicznych czy instrukcjach bezpieczeństwa w zakładach pracy, szkołach, komunikacji miejskiej. Dodatkowo, jeśli nie wiemy, którą dokładnie służbę wezwać, operator 112 pomoże nam to ustalić i połączy z odpowiednim dyspozytorem. Osobiście uważam, że zapamiętanie tego numeru to podstawa, bo można uratować komuś życie – nawet przez przypadek, będąc świadkiem jakiegoś wypadku czy innego zdarzenia. Warto pamiętać, że 112 działa również, gdy telefon nie ma karty SIM (chociaż nie wszędzie to się sprawdza w praktyce, to z mojego rozeznania wynika, że w Polsce powinno zadziałać).

Pytanie 32

Zajmując się pracą w zespole oraz dbając o jego efektywne funkcjonowanie, nie powinniśmy

A. sumiennie i w ustalonym terminie realizować swoje zadania
B. wspierać się nawzajem
C. przyjmować odpowiedzialności za swoje decyzje
D. skupiać się jedynie na własnych korzyściach
Dokładnie o to chodzi – skupianie się tylko na własnych korzyściach prawie zawsze działa na szkodę zespołu. W praktyce, gdy ktoś patrzy wyłącznie na siebie, najczęściej zaniedbuje współpracę, co prowadzi do napięć i spadku efektywności grupy. W zespole liczy się wspólny cel, a nie indywidualne interesy, bo to właśnie dzięki wzajemnemu wsparciu i otwartej komunikacji można osiągnąć lepsze wyniki. Z mojego doświadczenia wynika, że projekty, w których członkowie współpracowali i dzielili się odpowiedzialnością, szły sprawniej i bez zbędnych spięć. Profesjonalne standardy, np. metodyki Scrum czy Agile, akcentują wartość pracy zespołowej i transparentności – jeśli każdy ciągnie w swoją stronę, cały model współpracy się sypie. Warto pamiętać, że nawet najlepszy specjalista sam nie pociągnie projektu, jeśli nie będzie działał fair wobec innych. Najlepiej się sprawdza takie podejście, gdzie ludzie podchodzą do pracy z otwartością, potrafią poprosić o pomoc i wspólnie świętują sukcesy, a nie tylko skupiają się na własnych liczbach czy bonusach. To naprawdę widać w praktyce – zespoły, gdzie nie liczy się tylko własny interes, mają zwykle znacznie lepsze efekty i atmosferę pracy.

Pytanie 33

Jak zrealizować definiowanie własnego wyjątku w języku C++?

A. Wykorzystać blok try z pustym blokiem catch
B. Utworzyć klasę, która dziedziczy po std::exception
C. Automatycznie wywołać funkcję throw
D. Skorzystać z domyślnej metody obsługi błędów
Aby zdefiniować własny wyjątek w języku C++, należy stworzyć klasę dziedziczącą po standardowej klasie 'std::exception' lub jednej z jej pochodnych. Klasa ta może zawierać własne metody i pola, dostosowując obsługę błędów do specyficznych potrzeb aplikacji. Dziedziczenie z 'std::exception' umożliwia korzystanie z funkcji takich jak 'what()', która zwraca opis błędu. Dzięki temu programista może precyzyjnie określić typ i przyczynę wyjątku, co prowadzi do bardziej czytelnego i łatwiejszego w utrzymaniu kodu. Tworzenie własnych wyjątków jest szczególnie przydatne w dużych projektach, gdzie występuje potrzeba kategoryzacji i obsługi różnych typów błędów w zależności od ich źródła.

Pytanie 34

Który z wymienionych elementów jest fundamentalny w architekturze klient-serwer?

A. Zdalne wykonywanie aplikacji na urządzeniu klienta
B. Wyłącznie komunikacja synchroniczna
C. Scentralizowane przechowywanie danych
D. Brak podziału na funkcje klienta i serwera
Scentralizowane przechowywanie danych to podstawowy element architektury klient-serwer. W takim modelu dane przechowywane są na serwerze, a klient uzyskuje do nich dostęp na żądanie. Dzięki temu możliwa jest efektywna synchronizacja danych oraz ich ochrona przed nieautoryzowanym dostępem. Architektura klient-serwer jest skalowalna i umożliwia obsługę wielu klientów jednocześnie, co czyni ją fundamentem dla większości nowoczesnych aplikacji webowych i mobilnych.

Pytanie 35

Który z poniższych przykładów ilustruje deklarację złożonego typu w języku C++?

A. int wynik = 100;
B. bool status;
C. float ocena = 4.5;
D. class Student {};
Deklaracja `class Student {};` w języku C++ przedstawia przykład tworzenia typu złożonego w postaci klasy. Klasa to podstawowy element programowania obiektowego, który pozwala na łączenie danych (pól) i funkcji (metod) w jednej strukturze. Klasy umożliwiają modelowanie rzeczywistych obiektów i ich zachowań, co prowadzi do bardziej zorganizowanego i skalowalnego kodu. Klasy mogą być rozszerzane przez dziedziczenie, co jest kluczową zaletą programowania obiektowego.

Pytanie 36

Jakie są cechy testów interfejsu?

A. Ulepszają kod aplikacji
B. Analizują wydajność aplikacji w czasie rzeczywistym
C. Sprawdzają prawidłowość pracy elementów graficznych oraz interakcji użytkownika z aplikacją
D. Weryfikują zgodność aplikacji z przepisami prawnymi
Testy interfejsu, znane też jako testy GUI (Graphical User Interface), są niesamowicie istotne w codziennej pracy programisty, zwłaszcza jeśli chodzi o aplikacje z graficznym interfejsem użytkownika. Ich głównym celem jest sprawdzanie, czy wszystkie elementy graficzne, takie jak przyciski, pola tekstowe czy menu działają zgodnie z założeniami oraz czy użytkownik może wchodzić z nimi w interakcję w przewidywany sposób. W praktyce zdarza się, że najwięcej błędów wychodzi właśnie na tym etapie – na przykład, kliknięcie w przycisk nie wywołuje żadnej akcji, albo okna dialogowe są nieczytelne. Moim zdaniem regularne wykonywanie takich testów (często automatycznych przy użyciu narzędzi typu Selenium, Cypress czy Playwright) pozwala wykrywać drobne usterki zanim trafią do rąk klienta, co jest zgodne z dobrymi praktykami Continuous Integration. Często też testy te są weryfikowane pod kątem responsywności, dostępności (WCAG) czy kompatybilności z różnymi przeglądarkami. Z mojego doświadczenia to właśnie testy interfejsu najbardziej pomagają w budowaniu pozytywnych doświadczeń użytkowników, bo pomagają wychwycić nieintuicyjne zachowania aplikacji, które ciężko zauważyć samym kodem. Warto więc o nich pamiętać, bo nawet najlepsza logika aplikacji nie obroni się, gdy UI nie działa poprawnie.

Pytanie 37

Który z komponentów interfejsu użytkownika umożliwia użytkownikowi wprowadzanie danych tekstowych?

A. Dialog wyboru pliku
B. Pasek narzędziowy
C. Przycisk
D. Pole tekstowe
Pole tekstowe to element interfejsu użytkownika, który pozwala użytkownikowi na wprowadzanie danych tekstowych. Jest to jeden z najczęściej używanych komponentów UI w aplikacjach desktopowych, mobilnych i webowych. Pole tekstowe umożliwia wprowadzanie haseł, adresów e-mail, wiadomości i innych danych. W nowoczesnych aplikacjach często zawiera walidację, która sprawdza poprawność wpisywanych danych w czasie rzeczywistym. Dzięki swojej elastyczności, pola tekstowe mogą być wykorzystywane w różnorodnych formularzach, ankietach i systemach rejestracji użytkowników, co czyni je nieodzownym elementem aplikacji o dowolnym przeznaczeniu.

Pytanie 38

Jakie elementy powinny być uwzględnione w scenariuszu testów aplikacji?

A. Dokumentacja techniczna oprogramowania
B. Dokładne wytyczne dotyczące realizacji kodu
C. Zestaw kroków do testowania, oczekiwanych rezultatów oraz warunków początkowych
D. Strategia wdrożenia aplikacji w środowisku produkcyjnym
Scenariusz testowy aplikacji powinien zawierać szczegółowy opis kroków testowych, oczekiwane wyniki oraz warunki wstępne, które muszą być spełnione przed rozpoczęciem testu. Scenariusz testowy to kluczowy dokument w procesie testowania oprogramowania, który pozwala na systematyczne i dokładne sprawdzenie, czy aplikacja działa zgodnie z oczekiwaniami. Uwzględnienie kroków testowych pozwala na replikację testów, a opis warunków wstępnych zapewnia, że test jest przeprowadzany w odpowiednim środowisku.

Pytanie 39

Jakie wyrażenie logiczne powinno być użyte, aby zweryfikować, czy zmienna x zawiera wartości ujemne lub znajduje się w zakresie (10, 100)?

A. (x > 10 && x < 100) || x < 0
B. (x > 10 || x < 100) && x < 0
C. x > 10 || x < 100 || x < 0
D. x > 10 || x < 100 || x < 0
To wyrażenie logiczne: (x > 10 && x < 100) || x < 0 jest najtrafniejsze, bo dokładnie oddaje założone warunki: zmienna x powinna być ujemna lub znajdować się w zakresie od 10 do 100 (bez tych wartości granicznych, czyli przedział otwarty). Z mojego doświadczenia wynika, że takie podejście jest stosowane wszędzie tam, gdzie istotne są szczegółowe warunki – np. w walidacji danych wejściowych czy podczas filtrowania w bazach danych. Operator || gwarantuje, że jeśli chociaż jeden z warunków jest prawdziwy (czyli x jest mniejsze od 0 lub należy do przedziału 10-100), całe wyrażenie zwróci true. Warto też pamiętać, że zastosowanie operatora && wewnątrz nawiasu zapewnia, że oba warunki (x > 10 oraz x < 100) muszą być spełnione jednocześnie, czyli x leży pomiędzy tymi liczbami. Odpowiedniki takiego zapisu znajdziesz praktycznie w każdym języku programowania – od Javy po Pythona. Branżowe standardy jasno wskazują na czytelność i jednoznaczność warunków logicznych, szczególnie jeśli kod ma być utrzymywany przez inne osoby lub przez nas samych za kilka miesięcy. Uważam, że precyzyjne formułowanie wyrażeń tego typu to podstawa dobrego programisty – naprawdę warto się tego trzymać, bo później mniej błędów wychodzi na produkcji, a kod jest dużo łatwiej przetestować. Często spotykam się z przypadkami, gdzie ktoś pomija nawiasy lub źle łączy operatory i potem są problemy z błędami logicznymi, dlatego warto wyrobić sobie taki nawyk dokładnego zapisywania warunków.

Pytanie 40

W zaprezentowanym kodzie stworzono abstrakcyjną klasę Figura oraz klasę Prostokąt, która po niej dziedziczy, zawierającą określone pola i konstruktory. Wskaż najprostszą implementację sekcji /* metody klasy */ dla klasy Prostokąt

Ilustracja do pytania
A. Kod 1
B. Kod 2
C. Kod 4
D. Kod 3
Kod 1 jest prawidłowy ponieważ zapewnia implementację abstrakcyjnych metod Pole i Obwod z klasy Figura co jest wymagane dla każdej klasy dziedziczącej po klasie abstrakcyjnej W Javie kiedy klasa dziedziczy po klasie abstrakcyjnej musi zaimplementować wszystkie jej abstrakcyjne metody Kod 1 definiuje metodę Pole która oblicza pole prostokąta jako iloczyn długości boków a i b oraz metodę Obwod która oblicza obwód jako sumę dwóch razy długości a i dwóch razy długości b Jest to zgodne z konwencjami programowania obiektowego które promują enkapsulację i polimorfizm Kod odnosi się bezpośrednio do konkretnego zastosowania jakim jest obliczanie parametrów prostokąta co jest częstym przypadkiem w programowaniu graficznym oraz w aplikacjach matematycznych Implementacja metod w ten sposób zapewnia prostotę oraz czytelność kodu co jest zgodne z dobrymi praktykami w inżynierii oprogramowania Ponadto dzięki poprawnej implementacji można z powodzeniem rozszerzać funkcjonalność obiektową programu umożliwiając jego łatwiejsze modyfikowanie i rozwijanie w przyszłości