Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik architektury krajobrazu
Kwalifikacja: OGR.04 - Organizacja prac związanych z budową oraz konserwacją obiektów małej architektury krajobrazu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 13:24
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 13:34

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Obszar, który stracił swoją wartość ekologiczną w wyniku niekorzystnych zmian spowodowanych przez działalność człowieka, określany jest jako obszar

A. kulturowy harmonijny

B. naturalny

C. pierwotny

D. kulturowy dysharmonijny

Krajobraz kulturowy harmonijny sugeruje istnienie równowagi między działalnością ludzką a naturalnymi ekosystemami. W tym kontekście, taki krajobraz miałby zachować swoje wartości biologiczne, co jest sprzeczne z definicją krajobrazu, który stracił te wartości. Przykłady krajobrazów kulturowych harmonijnych można odnaleźć w obszarach, w których tradycyjne praktyki rolnicze współistnieją z lokalnymi ekosystemami, co sprzyja bioróżnorodności. Natomiast krajobraz pierwotny odnosi się do terenów, które nie zostały oszpecone przez działalność człowieka i wciąż zachowują swoje naturalne cechy. Przykładem mogą być zachowane lasy tropikalne czy obszary górskie. Wreszcie, krajobraz naturalny to termin związany z terenami, które nie są zmienione przez ludzką działalność, również nie pasuje do kontekstu pytania. Niepoprawne odpowiedzi mogą wynikać z rozumienia relacji między człowiekiem a przyrodą, gdzie zbyt optymistyczne podejście do wpływu działalności człowieka prowadzi do błędnych wniosków o harmonii i zachowaniu biologicznych wartości. Wiele osób myli różne typy krajobrazów, co może prowadzić do nieprawidłowych interpretacji w kontekście ochrony środowiska i planowania przestrzennego.

Pytanie 2

Jaki element wyposażenia charakteryzuje ogród kalwaryjski?

A. Pagoda

B. Glorieta

C. Oranżeria

D. Kapliczka

Kapliczka jest kluczowym elementem infrastruktury ogrodu kalwaryjnego, będącego miejscem kultu i medytacji, często nawiązującym do kalwaryjskiej tradycji pielgrzymkowej. To niewielka budowla sakralna, w której umieszczane są figury lub obrazy świętych, co sprzyja kontemplacji i modlitwie. W ogrodach kalwaryjnych kapliczki są rozmieszczone w strategicznych miejscach, często przy ścieżkach prowadzących do głównych punktów kultowych, takich jak stacje drogi krzyżowej. Tego typu obiekty mają na celu nie tylko wzmocnienie duchowego doświadczenia pielgrzymów, ale również stanowią ważny element krajobrazu, wpisując się w estetykę oraz funkcję przestrzeni zielonej. W kontekście projektowania ogrodów kalwaryjnych, należy zwrócić uwagę na odpowiednie materiały oraz stylistykę architektoniczną kapliczek, które powinny harmonizować z otoczeniem i podkreślać sakralny charakter miejsca. Poszanowanie dla lokalnych tradycji i historii jest istotnym aspektem przy ich budowie oraz utrzymaniu.

Pytanie 3

Najbardziej wytrzymałe wzmocnienie brzegów naturalnego zbiornika wodnego o zmiennym poziomie wody można osiągnąć dzięki

A. narzutowi kamiennemu.

B. faszynowym kiszkami.

C. cegłom budowlanym.

D. drewnianemu ogrodzeniu.

Drewniana palisada, choć stosunkowo popularna w budowie umocnień brzegowych, ma swoje ograniczenia związane z trwałością. Drewno jest materiałem organicznym, który z czasem ulega degradacji pod wpływem wilgoci, działania grzybów oraz owadów. W warunkach zmiennego poziomu lustra wody, palisady mogą szybko stracić swoje właściwości nośne, co prowadzi do konieczności częstej konserwacji lub wymiany. Z kolei cegły budowlane, mimo swojej wytrzymałości, nie są przystosowane do pracy w warunkach wodnych. Ich nasiąkliwość i zmniejszona odporność na działanie wody mogą prowadzić do pęknięć, co z kolei wpłynie negatywnie na stabilność umocnienia. Kiszek faszynowych, mimo że są stosowane w ecotechnologii, nie zapewniają odpowiedniego wsparcia w przypadku dużych wahań poziomu wody. Co więcej, ich efektywność jest ograniczona i często wymagają dodatkowych materiałów dla uzyskania odpowiedniej stabilności. Te podejścia do umocnienia brzegów wykazują słabą efektywność w długoterminowej ochronie, co stanowi kluczowy błąd w myśleniu o trwałych rozwiązaniach w gospodarce wodnej. Właściwy wybór materiałów budowlanych, takich jak narzut kamienny, jest niezbędny do zapewnienia skutecznej i długotrwałej ochrony brzegów zbiorników wodnych.

Pytanie 4

Ile wynosi grubość warstwy ścieralnej drogi na pokazanym przekroju konstrukcyjnym?

A. 15 cm

B. 12 cm

C. 10 cm

D. 22 cm

Grubość warstwy ścieralnej drogi wynosząca 10 cm jest zgodna z normami budowlanymi oraz praktykami inżynieryjnymi, które sugerują, że taka grubość jest adekwatna dla dróg o średnim natężeniu ruchu. Warstwa ścieralna pełni kluczową rolę w zapewnieniu odpowiedniej jakości nawierzchni, jej trwałości oraz bezpieczeństwa użytkowników. W przypadku dróg o dużym natężeniu ruchu, grubość ta może być większa, natomiast dla dróg lokalnych często wystarcza 10 cm. Przykłady zastosowań tej grubości można znaleźć w projektach dróg gminnych, gdzie celem jest optymalizacja kosztów budowy przy zachowaniu odpowiednich standardów jakości. Ponadto, w kontekście inżynierii ruchu, utrzymanie odpowiedniej grubości warstwy ścieralnej pozwala na efektywniejsze odprowadzanie wody opadowej, co znacząco wpływa na bezpieczeństwo na drodze, minimalizując ryzyko aquaplaningu. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z normą PN-EN 13108-1, grubość warstwy ścieralnej powinna być dostosowana do warunków lokalnych oraz przewidywanego obciążenia ruchem, co potwierdza zasadność wyboru 10 cm w kontekście tego pytania.

Pytanie 5

Jakie materiały powinny być użyte do stworzenia nawierzchni dla dzieci w placu zabaw usytuowanym w lesie?

A. granulat gumowy

B. płyty betonowe

C. płyty kamienne

D. wióry drzewne

Płyty betonowe nie są odpowiednim rozwiązaniem dla nawierzchni placów zabaw, zwłaszcza w naturalnym otoczeniu leśnym. Beton jest materiałem twardym, co zwiększa ryzyko poważnych obrażeń w przypadku upadku. Pomimo swojej trwałości, nie spełnia wymogów ochrony przed urazami, co jest kluczowe w projektowaniu przestrzeni dla dzieci. W kontekście normatywnym, nawierzchnie betonowe nie zapewniają odpowiedniej amortyzacji, a ich zastosowanie w miejscach zabaw może narazić dzieci na niebezpieczeństwo. Płyty kamienne, podobnie jak beton, charakteryzują się twardą powierzchnią, co prowadzi do podobnych problemów z bezpieczeństwem. Dodatkowo, ich naturalne nierówności mogą zwiększać ryzyko potknięć i upadków. Granulat gumowy, choć jest elastycznym materiałem, który zapewnia pewną amortyzację, nie jest zalecany w leśnych warunkach, ponieważ może zanieczyszczać środowisko naturalne i nie wkomponowuje się w ekosystem. Wybór odpowiedniego materiału nawierzchni powinien opierać się na analizie ryzyka oraz zgodności z obowiązującymi normami bezpieczeństwa, a także z uwzględnieniem estetyki i oddziaływania na środowisko. Właściwe podejście do projektowania nawierzchni dla placów zabaw jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa dzieci oraz harmonijnego wkomponowania w naturalny krajobraz.

Pytanie 6

"Ważka" stanowi charakterystyczny element umeblowania

A. terenów turystycznych

B. placów zabaw

C. zadrzewień izolacyjnych

D. ogrodów botanicznych

Wybór odpowiedzi 'placów zabaw' jako typowego elementu wyposażenia, w kontekście ważki, jest poprawny, ponieważ ważki są często używane jako elementy dekoracyjne oraz edukacyjne w przestrzeniach dla dzieci. Przykładowo, w projektowaniu placów zabaw, ważka może pełnić rolę atrakcyjnej do zabawy konstrukcji, która jednocześnie wprowadza elementy przyrody, umożliwiając dzieciom naukę o owadach i ich ekosystemach. Ponadto, zgodnie z normami bezpieczeństwa i zdrowia, takie wyposażenie powinno być wykonane z materiałów odpowiednich dla dzieci, co może obejmować również formy stylizowane na ważki, które są bezpieczne i dostosowane do aktywności dziecięcych. W praktyce, takie elementy sprzyjają rozwijaniu koordynacji, motoryki oraz wyobraźni dzieci, co jest zgodne z zaleceniami dotyczących tworzenia przyjaznych i stymulujących przestrzeni do zabawy dla najmłodszych.

Pytanie 7

Jaki instrument służy do pomiaru różnic wzniesień na terenie?

A. Libella

B. Węgielnica

C. Dalmierz

D. Niwelator

Niwelator to precyzyjny przyrząd geodezyjny stosowany do pomiaru różnic wysokości między punktami w terenie. Jego działanie opiera się na zasadzie poziomowania, co pozwala na uzyskanie dokładnych wyników niezależnie od ukształtowania terenu. Niwelatory są powszechnie wykorzystywane w budownictwie, inżynierii lądowej oraz geodezji. Przykładem zastosowania niwelatora jest określenie poziomu fundamentów budynku, co jest kluczowe dla zapewnienia stabilności konstrukcji. W praktyce inżynieryjnej niwelatory optyczne oraz elektroniczne umożliwiają pomiary na dużych odległościach, co jest istotne przy projektowaniu dróg, mostów czy innych obiektów inżynieryjnych. Warto również wspomnieć o standardach geodezyjnych, które regularnie podkreślają znaczenie precyzyjnego pomiaru różnic wysokości dla zapewnienia jakości i bezpieczeństwa realizowanych inwestycji.

Pytanie 8

Jakie kruszywo zapewnia najwyższą wytrzymałość dla podbudowy drogi?

A. Żwir

B. Kleńce

C. Tłuczeń

D. Piasek

Tłuczeń, jako kruszywo stosowane w budownictwie drogowym, charakteryzuje się wysoką wytrzymałością oraz odpowiednią gradacją, co czyni go idealnym materiałem do budowy podbudowy dróg. Jest to materiał uzyskiwany poprzez kruszenie skał, co nadaje mu ostre krawędzie i odpowiednią teksturę, zapewniając doskonałe właściwości adhezyjne. Dzięki tym cechom, tłuczeń skutecznie przenosi obciążenia z nawierzchni drogi na podłoże, co jest kluczowe dla zapewnienia trwałości infrastruktury drogowej. W praktyce, tłuczeń stosowany jest w różnych warstwach konstrukcyjnych dróg, w tym w warstwie nośnej oraz jako materiał stabilizujący. Wiele norm budowlanych, w tym PN-EN 13242, podkreśla znaczenie stosowania odpowiednich kruszyw, a tłuczeń spełnia ich wymagania, co czyni go preferowanym materiałem w budownictwie drogowym. Przykładowo, w przypadku budowy dróg o dużych obciążeniach, takich jak trasy komunikacji ciężkiego transportu, zastosowanie tłucznia jako podbudowy zwiększa żywotność nawierzchni oraz minimalizuje ryzyko powstawania uszkodzeń.

Pytanie 9

Ile maksymalnie czasu można wykorzystać na użycie świeżo wykonanego tradycyjnego zaprawy wapiennej przeznaczonej do tynkowania muru?

A. 6 godzin

B. 8 godzin

C. 2 godziny

D. 4 godziny

Odpowiedź '8 godzin' jest poprawna, ponieważ maksymalny czas, w którym świeżo przygotowana tradycyjna zaprawa wapienna powinna być zużyta do tynkowania, wynosi 8 godzin. W praktyce oznacza to, że po upływie tego czasu zaprawa zaczyna tracić swoje właściwości robocze, co może prowadzić do niejednorodności w aplikacji i obniżenia jakości wykonania tynku. W branży budowlanej istotne jest, aby przygotowaną zaprawę zużywać w określonym czasie, aby zapewnić jej optymalną wydajność. Przykładem może być praca na świeżo przygotowanej zaprawie, gdzie czas aplikacji jest kluczowy dla uzyskania odpowiedniej przyczepności oraz trwałości tynku. Dobre praktyki wskazują na przygotowanie zaprawy w mniejszych partiach, które można wykorzystać w danym czasie, co pozwala na uniknięcie marnotrawstwa i zapewnienie wysokiej jakości wykonania. Ponadto, w przypadku niskich temperatur lub dużej wilgotności, czas użytkowania może być wydłużony, co należy brać pod uwagę przy planowaniu prac budowlanych.

Pytanie 10

Na sporządzanym szkicu pomiarów terenowych początek linii osnowy pomiarowej powinien być oznaczony strzałką wskazującą kierunek pomiarów oraz odpowiednim symbolem

A. P

B. O

C. 0,00

D. 1,00

Odpowiedź '0,00' jest prawidłowa, ponieważ w kontekście pomiarów terenowych stosowane jest oznaczenie początku linii osnowy pomiarowej jako '0,00'. Oznaczenie to odnosi się do punktu odniesienia, od którego będą dokonywane dalsze pomiary i obliczenia. W praktyce, każda linia osnowy powinna być właściwie oznaczona, aby umożliwić precyzyjne odwzorowanie wyników na szkicach i mapach. Dodatkowo zgodnie z normami i zaleceniami stosowanymi w geodezji, oznaczanie punktu początkowego jako '0,00' pozwala na jednoznaczne określenie pozycji w systemie współrzędnych. Warto również zauważyć, że prawidłowe oznaczenie punktów odniesienia jest kluczowe w kontekście późniejszych etapów analizy danych, takich jak obliczenia geodezyjne czy tworzenie map. Właściwe dokumentowanie pomiarów zgodnie z ustalonymi standardami zapewnia wysoką jakość pracy i minimalizuje ryzyko błędów.

Pytanie 11

Jakie działania powinny być podjęte w pierwszej kolejności podczas realizacji projektu rewaloryzacji zabytkowego założenia pałacowo-ogrodowego?

A. Przygotowanie wytycznych konserwatorskich

B. Wytyczenie geodezyjne elementów projektu w terenie

C. Analiza stopnia zachowania substancji zabytkowej

D. Badania archeologiczne

Podejmowanie badań archeologicznych, opracowywanie wytycznych konserwatorskich oraz analiza stopnia zachowania substancji zabytkowej to istotne elementy procesu rewaloryzacji, jednak powinny one mieć miejsce dopiero po dokonaniu geodezyjnego wytyczenia. Wiele osób może mylnie sądzić, że badania archeologiczne powinny być przeprowadzane w pierwszej kolejności, ponieważ mają one na celu ochronę i zrozumienie wartości historycznych obiektu. Niemniej jednak, bez precyzyjnego wytyczenia terenu, badania archeologiczne mogą być prowadzone w niewłaściwych miejscach, co skutkuje utratą istotnych informacji i zasobów. Opracowanie wytycznych konserwatorskich wymaga już wiedzy o lokalizacji i stanie zachowania elementów, co czyni je działaniem wtórnym w stosunku do geodezyjnego wytyczenia. Podobnie analiza stopnia zachowania substancji zabytkowej jest efektywna tylko wtedy, gdy istnieje jasny obraz lokalizacji i układu przestrzennego. Przy podejmowaniu decyzji w projektowaniu nie można pomijać aspektów geodezyjnych, co jest często przyczyną niepowodzeń w realizacji projektów. Na etapie planowania każdy krok powinien być dokładnie przemyślany i zorganizowany zgodnie z uznawanymi standardami, co pozwala uniknąć kosztownych błędów i nieporozumień w przyszłości.

Pytanie 12

Aby uzyskać biały kolor do wypełnienia przestrzeni między ornamentem z bukszpanu w ogrodach barokowych, należy zastosować

A. grysu marmurowego

B. mączki ceglanej

C. żwiru kwarcowego

D. piasku barwionego

Piasek barwiony, mączka ceglana oraz żwir kwarcowy to materiały, które choć mogą być używane w ogrodnictwie, nie są odpowiednie do wypełniania pól między bukszpanowym ornamentem w barokowych ogrodach. Piasek barwiony, mimo atrakcyjnych kolorów, często traci swoje właściwości w kontakcie z wodą, co prowadzi do blaknięcia koloru i zanieczyszczenia otoczenia. Jego struktura nie sprzyja skutecznemu odprowadzaniu wody, co może prowadzić do problemów z nadmiarem wilgoci i rozwoju pleśni. Mączka ceglana, z kolei, ma odmienną fakturę i dużo niższą estetykę, przez co może nie odpowiadać kryteriom barokowych ogrodów, które kładą nacisk na harmonię i elegancję. Dodatkowo, mączka ceglana może być mniej trwała i podatna na erozję, co w dłuższym okresie skutkuje koniecznością częstszej wymiany materiału. Żwir kwarcowy, chociaż jest trwały, charakteryzuje się matowym wykończeniem, które może nie pasować do subtelnej estetyki barokowej. Jego przezroczystość oraz brak koloru mogą powodować, że będą widoczne wszelkie zanieczyszczenia. Korzystanie z tych materiałów może prowadzić do estetycznych i funkcjonalnych problemów, a także niezgodności z zasadami tworzenia klasycznych ogrodów, które powinny odzwierciedlać harmonijne połączenie natury i sztuki.

Pytanie 13

Podaj właściwy sposób ochrony warstwy urodzajnej gleby podczas wykonywania robót ziemnych?

A. Przykrycie gleby piaskiem w rejonach, gdzie będą realizowane prace

B. Zebranie warstwy urodzajnej gleby i jej przechowanie w pryzmach

C. Przykrycie gleby folią w obszarach, gdzie będą prowadzone prace

D. Usunięcie warstwy urodzajnej gleby i jej zmagazynowanie w kontenerach budowlanych

Zdjęcie warstwy urodzajnej gleby i zmagazynowanie jej w pryzmach to najlepsza metoda zabezpieczenia gleby podczas robót ziemnych. Umożliwia to zachowanie struktury gleby i jej właściwości fizycznych oraz chemicznych, co jest kluczowe dla dalszej uprawy roślin. Pryzmy powinny być umieszczane w miejscu, które nie jest narażone na nadmierne opady deszczu, co mogłoby prowadzić do wypłukania składników odżywczych. W trakcie składowania ważne jest, aby nie dopuścić do zbytniego zwięzłego ugniatania gleby, ponieważ mogłoby to prowadzić do utraty jej porowatości oraz zdolności do retencji wody. Zgodnie z dobrą praktyką, przed zdjęciem warstwy urodzajnej należy przeprowadzić badania glebowe, aby określić jej skład i właściwości, co pozwala na lepsze dostosowanie metod składowania oraz przyszłej rekultywacji terenu. W praktyce, stosowanie tej metody przyczynia się do zrównoważonego rozwoju, gdyż pozwala na efektywne wykorzystanie zasobów glebowych w dłuższym horyzoncie czasowym.

Pytanie 14

Którego z poniższych materiałów naturalnych powinniśmy użyć do uszczelnienia podstawy zbiornika wodnego?

A. Grysu.

B. Gliny.

C. Piasku.

D. Żwir.

Gliny są optymalnym materiałem do uszczelnienia dna oczka wodnego ze względu na swoje właściwości plastyczne i niską przepuszczalność. Gliny, zwłaszcza te o wysokiej zawartości kaolinu, mają zdolność zatrzymywania wody, co skutkuje minimalizowaniem strat przez infiltrację. W praktyce, podczas budowy oczka wodnego, warstwa gliny powinna być odpowiednio zagęszczona, a jej grubość powinna wynosić co najmniej 15-30 cm, aby zapewnić skuteczne uszczelnienie. Dobre praktyki wskazują, że należy unikać stosowania glin z wysoką zawartością organicznych zanieczyszczeń, co może wpływać na stabilność struktury. Gliny stosuje się nie tylko w budownictwie hydrotechnicznym, ale także w projektach rekreacyjnych, gdzie wymagane jest utrzymanie odpowiedniego poziomu wody. Dodatkowo, w przypadku zastosowania gliny, warto rozważyć jej odpowiednie przygotowanie, takie jak nawilżenie przed formowaniem, co zwiększa jej elastyczność i ułatwia aplikację.

Pytanie 15

Formą ochrony krajobrazu, która obejmuje teren wyróżniający się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, o powierzchni nie mniejszej niż 1 000 ha, jest

A. park krajobrazowy

B. rezerwat przyrody

C. park narodowy

D. pomnik przyrody

Pomnik przyrody, park krajobrazowy oraz rezerwat przyrody to różne formy ochrony przyrody, które jednak różnią się zasadniczo od parku narodowego. Pomnik przyrody dotyczy najczęściej pojedynczych, wyjątkowych obiektów przyrodniczych, takich jak drzewa, skały czy inne charakterystyczne elementy krajobrazu, które mają szczególną wartość przyrodniczą lub kulturową. Z kolei park krajobrazowy to obszar, który ma na celu ochronę krajobrazu oraz zachowanie jego wartości estetycznych i przyrodniczych, ale jego powierzchnia jest zazwyczaj mniejsza niż 1 000 ha. Z kolei rezerwat przyrody jest przeznaczony do ochrony szczególnie cennych i rzadkich ekosystemów lub gatunków, ale także nie osiąga tak dużych powierzchni jak park narodowy. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do pomylenia tych pojęć, to brak zrozumienia różnic w celu i zakresie ochrony między tymi formami. W praktyce oznacza to, że niektóre osoby mogą mylić park narodowy z innymi, mniejszymi formami ochrony, nie dostrzegając ich specyfiki oraz różnorodności. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania i ochrony przyrody, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie konserwacji środowiska.

Pytanie 16

Ogród wewnętrzny, w którym posadzka ma formę kwadratowego dziedzińca z fontanną w centralnym punkcie, a mury zbudowane są z cegieł tworzących solidny mur, można określić jako przestrzeń

A. konkretne złożone

B. subiektywne centralne

C. subiektywne złożone

D. konkretne centralne

Niepoprawne odpowiedzi wynikają z niepełnego zrozumienia pojęć związanych z klasyfikacją wnętrz. Wnętrze subiektywne złożone odnosi się do przestrzeni, która jest interpretowana przez użytkowników na podstawie ich indywidualnych odczuć i doświadczeń, co w kontekście opisanego ogrodu nie ma zastosowania. Ogród, z jego konkretnymi i fizycznymi elementami, nie jest przestrzenią, której interpretacja opiera się wyłącznie na subiektywnych odczuciach. Podobnie, konkretne złożone sugeruje, że elementy wnętrza są ze sobą powiązane, ale brak w nim centralnego punktu, co w przypadku ogrodu z fontanną jest błędne, ponieważ fontanna jest wyraźnym punktem centralnym. Ostatecznie, subiektywne centralne sugeruje, że elementy są skoncentrowane wokół subiektywnych doświadczeń, co w przypadku jasno określonej przestrzeni ogrodowej, gdzie dominują obiektywne cechy, również nie ma zastosowania. Kluczowym błędem w myśleniu jest mylenie fizycznych atrybutów przestrzeni z jej interpretacją przez użytkowników. Aby skutecznie analizować przestrzeń, należy rozróżnić aspekty obiektywne i subiektywne, co jest niezbędne w praktyce projektowej oraz w analizie przestrzennej, zgodnie z podejściami stosowanymi w urbanistyce i architekturze krajobrazu.

Pytanie 17

Podział podłużnego ogrodu na strefy za pomocą dróg biegnących równolegle do krótszych boków sprawia, że jego wnętrze wydaje się być

A. węższe

B. szersze

C. niższe

D. wyższe

Wybór odpowiedzi niższe, wyższe, węższe lub szersze może wynikać z nieporozumienia dotyczącego percepcji przestrzeni. Jeśli chodzi o opcję niższe, to można sugerować, że podział przestrzeni w ogrodzie wpływa na postrzeganą wysokość, co nie jest zgodne z rzeczywistością. Wnętrze ogrodowe nie zmienia swojej wysokości w wyniku podziału na sekcje; zmienia się jedynie percepcja szerokości. W przypadku odpowiedzi węższe, może występować błędne przekonanie, że podziały przestrzenne mogą ograniczać wrażenie szerokości, podczas gdy w rzeczywistości równoległe układy wprowadzają wrażenie otwartości. Odpowiedź wyższe również jest błędna, ponieważ nie ma związku z postrzeganą wysokością w kontekście ogrodu. Takie błędne rozumowanie może wynikać z typowych błędów poznawczych, które prowadzą do mylnych wniosków o przestrzeni. Kluczowym aspektem jest zrozumienie, że percepcja przestrzeni jest złożona i zależy od wielu czynników, w tym od układu linii, światła oraz otoczenia. Dlatego w projektowaniu przestrzeni, głównie w architekturze krajobrazu, kluczowe jest zastosowanie właściwych proporcji oraz zrozumienie, jak różne elementy wpływają na odbiór przestrzeni przez użytkowników.

Pytanie 18

Który typ płytek nie nadaje się do wykorzystania jako okładzina betonowego muru oporowego?

A. Płytki gipsowe

B. Płytki kamienne

C. Płytki gresowe

D. Płytki klinkierowe

Płytki kamienne, gresowe i klinkierowe są często stosowane jako okładzina murek oporowych, jednak ich wykorzystanie wiąże się z określonymi właściwościami materiału i warunkami lokalnymi. Kamień naturalny, znany z wysokiej trwałości i odporności na działanie wilgoci, może być stosowany w projektach, które wymagają solidnych rozwiązań budowlanych, jednocześnie nadając estetykę przestrzeni. Gres, będący materiałem ceramicznym, odznacza się niską nasiąkliwością oraz dużą odpornością na uszkodzenia mechaniczne, co czyni go doskonałym wyborem do okładzin w trudnych warunkach. Klinkier, podobnie jak gres, to materiał charakteryzujący się dużą wytrzymałością na działanie wody, a także dobrą odpornością na zarysowania i zniszczenia. Wybór niewłaściwego materiału, takiego jak gips, często wynika z pomyłki w ocenie jego właściwości – gips jest materiałem, który nie tylko szybko ulega zniszczeniu w warunkach wilgotnych, ale również nie zapewnia odpowiedniego wsparcia dla konstrukcji murków oporowych. Ponadto, podczas planowania budowy czy remontu, niezwykle istotne jest zwrócenie uwagi na normy budowlane oraz praktyki inżynieryjne, które nakładają obowiązek stosowania materiałów odpornych na warunki atmosferyczne. Ignorowanie tych zasad prowadzi do skrócenia żywotności konstrukcji, co może skutkować poważnymi konsekwencjami finansowymi i bezpieczeństwa. Dlatego zrozumienie właściwości materiałów budowlanych oraz ich zastosowania jest kluczem do efektywnego projektowania i realizacji budowli.

Pytanie 19

Podaj czynności (w odpowiedniej kolejności technologicznej) związane z realizacją nawierzchni z kostki brukowej na gruntach przepuszczalnych, przeznaczonej do ruchu pieszych?

A. Osadzenie obrzeży, korytowanie oraz zagęszczenie podłoża, przygotowanie dwóch warstw podbudowy z klińca, zagęszczenie warstw podbudowy, ułożenie kostki brukowej

B. Korytowanie oraz zagęszczenie podłoża, osadzenie obrzeży, wykonanie warstwy podbudowy z piasku, zagęszczenie podbudowy, ułożenie kostki brukowej

C. Korytowanie oraz zagęszczenie podłoża, realizacja wylewki betonowej, wykonanie warstwy podbudowy z piasku, osadzenie obrzeży, ułożenie kostki brukowej

D. Osadzenie obrzeży, korytowanie oraz zagęszczenie podłoża, wykonanie dwóch warstw podbudowy z tłucznia, zagęszczenie tych warstw podbudowy, ułożenie kostki brukowej

Wybór tej odpowiedzi jest poprawny, ponieważ kolejność działań przy wykonaniu nawierzchni z kostki brukowej na gruncie przepuszczalnym opiera się na standardowych praktykach budowlanych. Proces rozpoczyna się od korytowania, które polega na usunięciu wierzchniej warstwy gruntu do odpowiedniej głębokości, co zapewnia stabilność całej konstrukcji. Następnie przeprowadza się zagęszczenie podłoża, aby uzyskać solidną podstawę dla dalszych warstw. Osadzenie obrzeży jest kluczowe dla kształtowania granic nawierzchni oraz zapobiegania przesuwaniu się kostek. Wykonanie warstwy podbudowy z piasku jest istotne, bowiem piasek działa jako materiał drenujący, co jest szczególnie ważne na gruntach przepuszczalnych. Po zagęszczeniu podbudowy przystępuje się do układania kostki brukowej, co wymaga precyzyjnego dopasowania, aby zapewnić trwałość nawierzchni. W praktyce, każdy etap wpływa na ostateczną jakość i żywotność nawierzchni, dlatego zgodność z tym schematem jest kluczowa.

Pytanie 20

Aby stworzyć czerwony kolor wypełnienia w przestrzeni pomiędzy ornamentem żywopłotowym w renesansowych ogrodach, co należy zastosować?

A. tartą cegłę

B. piasek rzeczny

C. tartą kredę

D. pył węglowy

Tartą cegłę stosuje się do wypełniania przestrzeni pomiędzy ornamentem żywopłotowym w renesansowych parterach ogrodowych ze względu na jej właściwości estetyczne i praktyczne. Cegła, po zmieleniu, zachowuje swoje naturalne odcienie, co umożliwia tworzenie harmonijnych kompozycji z roślinnością. W przeciwieństwie do innych materiałów, tartą cegłę cechuje trwałość oraz odporność na warunki atmosferyczne, co sprawia, że jest idealnym materiałem do ogrodów. Jej porowata struktura sprzyja również drenażowi wody, co zapobiega stagnacji i tworzeniu się błota. Dodatkowo, zastosowanie tartą cegłę wpisuje się w zasady zrównoważonego rozwoju, wspierając wykorzystanie materiałów odpadowych oraz wprowadzając naturalne elementy do architektury krajobrazu. Przykładowo, w ogrodach historycznych, takich jak ogrody w Padwie, użycie tego materiału jest zgodne z ich autentycznym charakterem.

Pytanie 21

Aby zrealizować pionową izolację przeciwwilgociową fundamentu murku ogrodzeniowego, jakie materiały należy wykorzystać?

A. agrowłókninę

B. wełnę mineralną

C. styropian

D. papę asfaltową

Wełna mineralna, styropian i agrowłóknina to materiały, które nie spełniają wymagań dla pionowej izolacji przeciwwilgociowej fundamentów. Wełna mineralna jest doskonałym izolatorem termicznym, jednak nie ma wystarczających właściwości hydroizolacyjnych. Jej struktura może wchłaniać wodę, co prowadzi do utraty właściwości izolacyjnych i ryzyka rozwoju pleśni oraz grzybów. Z kolei styropian, choć jest materiałem odpornym na działanie wody, nie jest przeznaczony do stosowania bezpośrednio w strefie wilgotnej, ponieważ jego powierzchnia nie zapewnia skutecznej bariery przeciwwilgociowej. Może on również ulegać degradacji pod wpływem niektórych chemikaliów zawartych w gruncie. Agrowłóknina, z drugiej strony, jest materiałem stosowanym głównie w ogrodnictwie i ma na celu ochronę roślin, a nie izolację budowli przed wilgocią. Jej zastosowanie w kontekście budowlanym jest niewłaściwe, ponieważ nie chroni fundamentów przed wodą gruntową. Wybór odpowiednich materiałów do izolacji fundamentów jest kluczowy dla zapewnienia trwałości i bezpieczeństwa konstrukcji. Niezrozumienie właściwości materiałów może prowadzić do poważnych konsekwencji, w tym uszkodzenia fundamentów i zwiększenia kosztów napraw. Dlatego ważne jest, aby przy wyborze materiałów kierować się ich rzeczywistymi właściwościami oraz zastosowaniem zgodnym z normami budowlanymi.

Pytanie 22

Jaką czynność powinno się wykonać na samym początku podczas odnawiania skorodowanego ogrodzenia panelowego?

A. Nałożenie farby

B. Oczyszczenie papierem gruboziarnistym

C. Nałożenie podkładu antykorozyjnego

D. Oczyszczenie papierem drobnoziarnistym

Wyczyszczenie powierzchni ogrodzenia panelowego papierem gruboziarnistym jest kluczowym pierwszym krokiem w procesie renowacji skorodowanego metalu. Celem tego działania jest usunięcie rdzy, zanieczyszczeń oraz luźnych fragmentów farby, co zapewnia lepszą przyczepność kolejnych warstw ochronnych. Użycie papieru gruboziarnistego pozwala na skuteczne zdzieranie niepożądanych elementów, co jest zgodne z praktykami stosowanymi w malarstwie przemysłowym. Po tym kroku należy przeprowadzić dokładne odkurzenie powierzchni, by uniknąć osadzenia się cząstek na nowo nałożonym podkładzie. Właściwe przygotowanie powierzchni jest fundamentalne dla osiągnięcia długotrwałych efektów malarskich, gdyż odpowiednia adhezja podkładów i farb jest kluczowa dla ich funkcji ochronnych. Dobre praktyki sugerują również, aby przed nałożeniem podkładu czy farby, zmyć wszelkie resztki pyłu wodą z detergentem, co zapewnia idealnie czystą powierzchnię. To działanie znacznie zwiększa trwałość całego procesu renowacji.

Pytanie 23

Aby stworzyć oczko wodne, które będzie częścią tymczasowej wystawy i będzie łatwe do szybkiej demontażu, należy użyć

A. bentonitu

B. kamienia

C. folii

D. betonu

Folia jest idealnym materiałem do budowy oczek wodnych, szczególnie w przypadku krótkotrwałych ekspozycji, ponieważ oferuje łatwość montażu oraz demontażu. W przeciwieństwie do materiałów takich jak beton czy kamień, folia jest elastyczna i pozwala na łatwe dostosowanie kształtu zbiornika do wymogów projektowych. Umożliwia również szybkie usunięcie oczka po zakończeniu ekspozycji, co wpływa na zmniejszenie kosztów i zminimalizowanie wpływu na środowisko. Folie do oczek wodnych są dostępne w różnych wariantach, takich jak PVC czy EPDM, które charakteryzują się odpornością na działanie promieni UV oraz zmienne warunki atmosferyczne. W praktyce, zastosowanie folii zyskuje na popularności wśród ogrodników i projektantów krajobrazu, którzy cenią sobie elastyczność oraz łatwość w utrzymaniu. Dodatkowo, stosowanie folii zgodnie z normami branżowymi pozwala na zapewnienie odpowiednich warunków dla fauny i flory wodnej, co jest istotne dla zachowania różnorodności biologicznej w danym ekosystemie.

Pytanie 24

Aby uzyskać statyczny charakter kompozycji w krajobrazie, należy zastosować w jej projektowaniu

A. symetrię i delikatne kolory

B. asymetrię i delikatne kolory

C. symetrię i kontrastowe barwy

D. asymetrię i kontrastowe barwy

Odpowiedzi oparte na asymetrii oraz kontrastowych barwach prowadzą do błędnych wniosków w kontekście uzyskiwania statycznego charakteru kompozycji wnętrza krajobrazowego. Asymetria, chociaż może być atrakcyjna i dynamiczna, wprowadza elementy ruchu i niepokoju, które są przeciwieństwem stabilności. W projektowaniu wnętrz krajobrazowych asymetria często skutkuje kompozycjami, które wydają się chaotyczne lub niezrównoważone, co może negatywnie wpływać na odbiór przestrzeni. W przypadku kontrastowych barw, choć mogą one pobudzać oraz przyciągać uwagę, są bardziej odpowiednie w projektach, które mają na celu stworzenie energicznej, żywej atmosfery. W statycznych kompozycjach wnętrz krajobrazowych, intensywne kolory mogą prowadzić do nadmiernego rozpraszania uwagi i braku spokoju, co jest niepożądane w kontekście relaksacyjnych przestrzeni. Ponadto, praktyki w zakresie projektowania przestrzeni często opierają się na zasadach harmonii, co podkreśla znaczenie równowagi w doborze elementów. Typowym błędem myślowym jest mylenie estetyki z funkcjonalnością, gdzie projektanci mogą koncentrować się na efektownych elementach, nie zważając na to, jak ich wybór wpłynie na ogólną atmosferę i odczucia mieszkańców. Dlatego tak istotne jest zrozumienie, że wszelkie decyzje projektowe powinny być zgodne z ogólną wizją i funkcją przestrzeni.

Pytanie 25

Pokazany na rysunku symbol graficzny jest stosowany do zaznaczenia na mapach zasadniczych

A. fontanny.

B. latarni.

C. pomnika.

D. studni.

Symbol graficzny przedstawiony na zdjęciu, czyli okrąg z kropką w środku, jest standardowym oznaczeniem stosowanym na mapach zasadniczych do zaznaczania studni. W kontekście kartografii, oznaczenia te są ściśle określone w normach takich jak PN-EN ISO 19117, które definiują przestrzenne dane geograficzne oraz ich wizualizację. Użycie tego symbolu na mapach topograficznych ma na celu ułatwienie użytkownikom orientacji w terenie oraz szybkiego lokalizowania źródeł wody. W praktyce, oznaczenia studni są kluczowe w obszarach wiejskich, gdzie dostęp do wody pitnej jest istotny dla mieszkańców. Zrozumienie takich symboli zwiększa efektywność korzystania z map i pozwala na lepsze planowanie w zakresie gospodarowania wodą, co jest niezbędne w kontekście ochrony zasobów naturalnych i zarządzania przestrzenią.

Pytanie 26

Jakie elementy powinny znajdować się przy wejściu do publicznego placu zabaw dla dzieci?

A. Tablica z regulaminem

B. Donica z kwiatami

C. Skrzynia z piaskiem

D. Altana z ławeczkami

Tablica z regulaminem jest kluczowym elementem, który powinien znaleźć się przy wejściu do ogólnie dostępnego placu zabaw dla dzieci. Jej obecność zapewnia nie tylko bezpieczeństwo użytkowników, ale także informuje rodziców i opiekunów o zasadach korzystania z obiektu. Regulamin powinien zawierać informacje dotyczące dozwolonego wieku dzieci, zasady korzystania z urządzeń zabawowych, a także zasady dotyczące zachowania na placu zabaw. Wytyczne te są zgodne z normami bezpieczeństwa, takimi jak PN-EN 1176, które definiują wymagania dotyczące konstrukcji i użytkowania placów zabaw. Przykładowo, tablica może informować o zakazie wprowadzania zwierząt, co jest istotne dla zachowania higieny i bezpieczeństwa dzieci. Umożliwia również opiekunom lepsze zrozumienie zasad korzystania z placu, co wpływa na odpowiedzialne zachowanie i minimalizuje ryzyko kontuzji. Odpowiednie umiejscowienie i czytelność tablicy są równie ważne, a ich projekt powinien być przemyślany, aby był atrakcyjny i zrozumiały dla dzieci i dorosłych.

Pytanie 27

Wyposażenie ogrodów zmysłowych skoncentrowanych na dotyku cechuje się bogactwem oraz różnorodnością

A. zapachów

B. barw

C. faktur

D. dźwięków

Odpowiedź 'faktur' jest prawidłowa, ponieważ ogrody sensoryczne są projektowane z myślą o dostarczaniu różnorodnych doświadczeń zmysłowych, w tym zmysłu dotyku. Faktury obiektów w ogrodzie, takie jak szorstkie kamienie, gładkie liście, czy miękkie poduszki roślinne, mają na celu stymulowanie dotyku, co jest kluczowe dla osób rozwijających się sensorycznie, szczególnie dzieci oraz osób z niepełnosprawnościami. W praktyce, bogactwo faktur sprzyja eksploracji i interakcji, pozwalając na wieloaspektowe doświadczanie przestrzeni. Wzbogacone o różnorodne tekstury, ogrody sensoryczne mogą wspierać terapie zajęciowe oraz edukację sensoryczną. Przykładem mogą być ogrody z roślinami o różnych fakturach liści, jak miękka lawenda czy szorstki rozmaryn, które zachęcają do dotykania i odkrywania. W kontekście standardów branżowych, projektowanie ogrodów sensorycznych uwzględnia zasady dostępności, zgodnie z którymi przestrzenie powinny być przyjazne i dostępne dla wszystkich użytkowników, w tym osób z ograniczeniami sensorycznymi.

Pytanie 28

Podstawowym składnikiem wyposażenia zieleni w osiedlach są

A. murki kwiatowe i pergole

B. schody ogrodowe oraz ogrodzenia

C. mostki oraz tablice informacyjne

D. ławki i pojemniki na śmieci

Ławki i pojemniki na śmieci są kluczowymi elementami wyposażenia zieleni osiedlowej, które przyczyniają się do stworzenia przyjaznej i funkcjonalnej przestrzeni dla mieszkańców. Ławki oferują miejsce do wypoczynku, sprzyjają integracji społecznej oraz umożliwiają mieszkańcom spędzanie czasu na świeżym powietrzu. Dobrze zaprojektowane ławki, wykonane z trwałych materiałów odpornych na warunki atmosferyczne, mogą stać się atrakcją przestrzeni publicznej. Pojemniki na śmieci natomiast pełnią niezwykle istotną rolę w utrzymaniu porządku i estetyki otoczenia. Dzięki nim mieszkańcy mogą odpowiedzialnie pozbywać się odpadów, co przyczynia się do ochrony środowiska. Dobre praktyki przy projektowaniu przestrzeni zieleni osiedlowej obejmują dostosowanie liczby ławek i pojemników do liczby mieszkańców oraz ich lokalizacji w dogodnych miejscach, co zwiększa ich użyteczność. Warto również pamiętać o standardach dotyczących dostępności, aby zapewnić komfort wszystkim użytkownikom, w tym osobom z ograniczoną mobilnością.

Pytanie 29

Którego działania nie wymaga pielęgnacja nawierzchni żwirowej?

A. Odchwaszczania

B. Betonowania

C. Wyrównywania

D. Wałowania

Betonowanie nie jest zabiegiem wymaganym przy konserwacji nawierzchni żwirowej, ponieważ żwir stanowi naturalny materiał, który nie potrzebuje dodatkowej sztywności czy trwałości, jaką oferuje beton. Nawierzchnie żwirowe są często wykorzystywane w zastosowaniach, gdzie istotne są aspekty związane z odprowadzaniem wody oraz zmniejszeniem erozji. Wałowanie, wyrównywanie i odchwaszczanie są kluczowymi czynnościami, które pomagają utrzymać odpowiednią strukturę oraz estetykę nawierzchni żwirowej. Wałowanie pomaga w zagęszczeniu materiału, co zapobiega powstawaniu nierówności. Wyrównywanie jest istotne dla zapewnienia odpowiedniego odprowadzania wody, natomiast odchwaszczanie pozwala na utrzymanie czystości powierzchni, co jest ważne dla estetyki oraz funkcjonalności materiału. W praktyce, odpowiednia konserwacja nawierzchni żwirowej przekłada się na dłuższą żywotność oraz minimalizację kosztów napraw. Odrzucając betonowanie, możemy wykorzystać zalety żwiru w sposób optymalny.

Pytanie 30

Jakiej techniki należy użyć do zapewnienia odpowiedniego drenażu na terenie podmokłym przed budową ścieżki?

A. Zastosowanie drenażu francuskiego

B. Wykorzystanie folii izolacyjnej

C. Podsypanie terenu piaskiem

D. Ułożenie podbudowy z żwiru

Drenaż francuski to jedna z najskuteczniejszych metod odwadniania terenów podmokłych, szczególnie przed przystąpieniem do budowy takich obiektów jak ścieżki. Technika ta polega na wykopaniu rowu, który wypełniony jest materiałem przepuszczalnym, takim jak żwir lub drobne kamienie, oraz rurą perforowaną, która odprowadza wodę z powierzchni do odpowiedniego miejsca odpływu. Kluczem do skuteczności drenażu francuskiego jest jego zdolność do efektywnego zbierania i odprowadzania nadmiaru wody z gleby, co zapobiega nadmiernemu nawodnieniu terenu, które mogłoby prowadzić do osłabienia konstrukcji ścieżki. Zastosowanie tej metody jest zgodne z dobrymi praktykami w budowie obiektów małej architektury krajobrazu, zapewniając długotrwałą stabilność i funkcjonalność ścieżki. W praktyce, drenaż francuski jest często stosowany w projektach krajobrazowych z uwagi na jego skuteczność i stosunkowo niskie koszty realizacji. Co więcej, pozwala on na zachowanie estetyki otoczenia, co jest istotne w przypadku terenów rekreacyjnych i parków.

Pytanie 31

Jaka skala rysunku przedstawia rzeczywiste wymiary?

A. 1:1

B. 1:10

C. 1:1000

D. 1:100

Odpowiedź 1:1 jest poprawna, ponieważ oznacza, że rysunek jest w skali rzeczywistej, co oznacza, że każdy element na rysunku odpowiada swoim wymiarom w rzeczywistości. To podejście jest kluczowe w projektowaniu, architekturze oraz inżynierii, gdzie precyzyjne odwzorowanie rzeczywistych wymiarów jest niezbędne do prawidłowego wykonania projektu. Na przykład, w architekturze, gdy przygotowujemy plany budynku, korzystamy ze skali 1:1, aby dokładnie zobrazować rozkład pomieszczeń, co pozwala na lepsze zrozumienie przestrzeni podczas planowania. W praktyce, stosowanie skali rzeczywistej ułatwia komunikację pomiędzy projektantami, wykonawcami a klientami, gwarantując, że wszyscy mają tę samą wizję projektu. W kontekście standardów branżowych, takie podejście jest zgodne z normami ISO, które podkreślają znaczenie dokładności w dokumentacji technicznej.

Pytanie 32

Jaki etap tworzenia systemu automatycznego nawadniania terenu jest realizowany jako ostatni?

A. Wykopanie dołów.

B. Instalacja rur.

C. Zasypanie dołów.

D. Weryfikacja szczelności instalacji.

Zasypanie wykopów jest ostatnim etapem budowy instalacji automatycznego nawadniania terenu, ponieważ po zakończeniu wszystkich prac montażowych, takich jak wprowadzenie rur i ich podłączenie, należy zabezpieczyć system przed uszkodzeniami oraz zapewnić estetyczny wygląd terenu. Zasypanie wykopów nie tylko chroni elementy instalacji, ale także stabilizuje glebę oraz zapobiega erozji. W praktyce, zasypywanie wykopów wykonuje się przy użyciu odpowiedniego materiału, takich jak ziemia lub piasek, stosując techniki ubijania, by zagwarantować trwałość i stabilność powierzchni. Przykładowo, w standardach branżowych, takich jak normy ISO, kładzie się nacisk na odpowiednie zabezpieczenie instalacji oraz minimalizowanie ryzyka uszkodzenia przez czynniki zewnętrzne. To podejście jest zgodne z zasadami dobrych praktyk w budownictwie, które podkreślają znaczenie kompleksowej ochrony systemów infrastrukturalnych.

Pytanie 33

Warstwę podbudowy ścieżki pieszej o szerokości 1,0 m należy odpowiednio zagęścić

A. zagęszczarką płytową

B. wałem Campbella

C. wałem strunowym

D. młotem pneumatycznym

Zagęszczarka płytowa to narzędzie idealne do ubijania podbudowy ścieżek pieszych, szczególnie w przypadku wąskich przestrzeni, takich jak ta o szerokości 1,0 m. Dzięki swojej konstrukcji, zagęszczarka płytowa zapewnia równomierne rozłożenie siły ubicia na powierzchni, co skutkuje jednolitą gęstością podłoża. Jest to kluczowe dla zabezpieczenia stabilności i trwałości nawierzchni. W praktyce, zastosowanie zagęszczarki płytowej pozwala na efektywne zagęszczenie różnych materiałów, takich jak żwir, piasek czy grunt, co jest zgodne z normami budowlanymi. Dobrą praktyką jest przeprowadzanie zagęszczania w kilku przejściach, co dodatkowo zwiększa efektywność procesu. Ponadto, zagęszczarki płytowe są stosunkowo proste w obsłudze i nie wymagają dużej siły fizycznej, co czyni je dostępnymi dla różnych użytkowników, od profesjonalnych wykonawców po amatorów budowlanych.

Pytanie 34

Przykładem kulturowego krajobrazu o znaczeniu historycznym jest

A. teren ekologiczny

B. park kulturowy

C. miejsce archiwalne

D. pomnik natury

Stanowisko dokumentacyjne, pomnik przyrody oraz użytek ekologiczny mają swoje miejsce w systemie ochrony środowiska, jednak nie są one przykładami krajobrazu kulturowego o charakterze historycznym. Stanowisko dokumentacyjne odnosi się do miejsc, gdzie prowadzi się badania i dokumentację w celu ochrony i zachowania przyrody lub kultury. Jego głównym celem jest gromadzenie danych, a niekoniecznie ochrona historycznych wartości kulturowych. Pomnik przyrody to z kolei obiekt przyrodniczy, który został uznany za mający szczególne znaczenie dla ochrony przyrody. Może to być na przykład drzewo, skała czy inny element natury, ale nie jest to miejsce, które można by zakwalifikować jako krajobraz kulturowy, ponieważ jego wartość historyczna nie jest kluczowa. Użytek ekologiczny to obszar, który został wyznaczony w celu ochrony przyrody, ale jego celem jest również zachowanie bioróżnorodności, a nie ochrona dziedzictwa kulturowego. Te elementy, mimo że ważne w kontekście ochrony środowiska, nie mają na celu zachowania wartości historycznych, co jest kluczowe w kontekście parków kulturowych. Błąd w myśleniu polega na myleniu ochrony przyrody z ochroną kultury, co prowadzi do niewłaściwych wniosków.

Pytanie 35

Jaka metoda konserwacji jest najbardziej efektywna dla utrzymania trwałości powierzchni drewnianych elementów ogrodu, takich jak altany czy pergole?

A. Polewanie wodą w czasie upałów

B. Regularne stosowanie oleju do drewna

C. Malowanie farbą akrylową

D. Pokrywanie folią w okresie zimowym

Regularne stosowanie oleju do drewna to jedna z najskuteczniejszych metod konserwacji drewnianych elementów ogrodu, takich jak altany, pergole i meble ogrodowe. Olej do drewna wnika głęboko w strukturę materiału, zabezpieczając je przed działaniem wilgoci, promieniowaniem UV oraz innymi czynnikami atmosferycznymi. Dzięki temu drewno zachowuje swoją elastyczność i nie ulega pęknięciom. Olejowanie powierzchni drewnianych to dobra praktyka, ponieważ tworzy na powierzchni warstwę, która nie tylko chroni, ale także podkreśla naturalne piękno drewna, uwydatniając jego kolor i strukturę. Regularne stosowanie oleju do drewna jest zgodne z zaleceniami producentów i specjalistów od architektury krajobrazu, co czyni tę metodę jedną z najbardziej rekomendowanych. Dodatkowo olejowanie jest stosunkowo prostym procesem, który można wykonać samodzielnie, co czyni go dostępnym dla wszystkich właścicieli ogrodów. Praktyczne zastosowanie tej metody pozwala na przedłużenie żywotności drewnianych elementów, co jest szczególnie istotne w klimacie zmiennym, gdzie drewno jest narażone na różne warunki pogodowe.

Pytanie 36

Aby stworzyć powierzchnię odporną na poślizgnięcia na tarasie, należy zastosować deski

A. przecierane

B. ryflowane

C. heblowane

D. polerowane

Deski ryflowane są najlepszym wyborem do budowy powierzchni antypoślizgowej tarasu, ponieważ ich charakterystyczne żłobienia zwiększają przyczepność, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa użytkowników. Dzięki ryflowanej powierzchni woda oraz inne substancje, które mogą powodować poślizg, skuteczniej spływają, co znacząco redukuje ryzyko wypadków. Przykładem zastosowania desek ryflowanych są tarasy przy basenach lub w miejscach narażonych na kontakt z wodą. Wybór tego typu desek powinien być zgodny z normami bezpieczeństwa, które zalecają stosowanie materiałów o odpowiednich właściwościach antypoślizgowych. Dobrą praktyką jest także regularne sprawdzanie stanu desek oraz ich konserwacja, co pozwala na utrzymanie właściwości antypoślizgowych przez długi czas. Warto również wspomnieć, że deski ryflowane mogą być wykonane z różnych materiałów, takich jak drewno kompozytowe czy naturalne, co dodatkowo zwiększa ich wszechstronność w zastosowaniach zewnętrznych.

Pytanie 37

Jaki element przestrzenny wyróżnia klasztorne założenia ogrodowe z okresu średniowiecza?

A. Wgłębnik

B. Wirydarz

C. Grota

D. Wzgórze

Wirydarz to centralny element przestrzenny w średniowiecznych klasztornych ogrodach, który pełnił zarówno funkcje estetyczne, jak i praktyczne. Był to zazwyczaj prostokątny dziedziniec otoczony krużgankami, który służył mnichom jako miejsce do medytacji, modlitwy oraz codziennych aktywności. Wirydarz często był zagospodarowany zielenią, w tym ziołami i roślinami leczniczymi, co miało znaczenie nie tylko w kontekście duchowym, ale także w praktycznym użytkowaniu, gdyż dostarczał mnichom składników do posiłków oraz leków. W kontekście współczesnego projektowania przestrzeni ogrodowych można zauważyć, że wirydarz inspiruje nowoczesne koncepcje ogrodowe, które łączą estetykę z funkcjonalnością, takie jak ogrody sensoryczne czy terapeutyczne. Zrozumienie roli wirydarza w średniowieczu pozwala na lepsze zaprojektowanie przestrzeni, które sprzyjają zarówno kontemplacji, jak i aktywności fizycznej, co jest zgodne z aktualnymi trendami w architekturze krajobrazu.

Pytanie 38

Nawierzchnia gruntowa potrzebuje regularnego

A. szczotkowania

B. odchwaszczania

C. zamulania

D. ubijania

Odpowiedzi "ubijania", "szczotkowania" i "zamulania" nie są odpowiednie w kontekście utrzymania nawierzchni ziemnej. Ubijanie odnosi się głównie do procesów kompresji gleby, które mogą być stosowane w budownictwie lub przy przygotowywaniu podłoża, jednak nie jest to podejście, które poprawia jakość nawierzchni ziemnej. W rzeczywistości ubijanie może prowadzić do zbyt dużego zagęszczenia gleby, co negatywnie wpływa na jej aerację oraz zdolność do zatrzymywania wody, co jest kluczowe dla zdrowia roślin. Szczotkowanie, z drugiej strony, może być stosowane do porządkowania powierzchni, jednak nie rozwiązuje problemu chwastów, a także może prowadzić do uszkodzeń roślinności. Metoda ta jest bardziej stosowana w czyszczeniu nawierzchni twardych niż w kontekście ziemi. Zamulanie, czyli pokrywanie gleby warstwą mułu, w wielu przypadkach może prowadzić do zaburzenia naturalnych procesów glebowych i zniekształcenia struktury gleby, co w dłuższej perspektywie może być szkodliwe dla roślin. Tego rodzaju podejścia ignorują fundamentalną zasadę zachowania równowagi ekologicznej w uprawach oraz wpływ na zdrowie gleby. Kluczowe jest, aby stosować metody, które wspierają bioróżnorodność i zdrowie ekosystemu, co w tym przypadku najskuteczniej osiąga się przez odchwaszczanie.

Pytanie 39

Najważniejszą funkcją bulwarów jest funkcja

A. ochronna

B. gospodarcza

C. rekreacyjna

D. klimatyczna

Dominującą funkcją bulwarów jest funkcja rekreacyjna, co wynika z ich projektowania oraz przeznaczenia w kontekście przestrzeni miejskiej. Bulwary, jako elementy infrastruktury, mają na celu stworzenie przyjemnego miejsca do wypoczynku i rekreacji dla mieszkańców oraz turystów. Przykłady zastosowania bulwarów obejmują tereny spacerowe, ścieżki rowerowe, miejsca do uprawiania sportów wodnych oraz strefy relaksu. W wielu miastach, takich jak Warszawa czy Wrocław, bulwary nad rzekami są wykorzystywane do organizowania wydarzeń kulturalnych, festiwali, a także jako miejsca spotkań towarzyskich. Zgodnie z dobrymi praktykami urbanistycznymi, projektowanie bulwarów uwzględnia nie tylko aspekty estetyczne, ale także funkcjonalne. Właściwie zaprojektowane bulwary przyczyniają się do poprawy jakości życia mieszkańców, wpływają na zdrowie publiczne poprzez promowanie aktywności fizycznej oraz zwiększają atrakcyjność danego obszaru dla inwestycji. Wspierają również ekologię, oferując przestrzeń dla lokalnej flory i fauny oraz poprawiając mikroklimat miejski.

Pytanie 40

Aby ułożyć nawierzchnię z tzw. kocich łbów, trzeba zastosować

A. płyty betonowe

B. kamienie polne

C. cegłę klinkierową

D. kostkę brukową z betonu

Kocie łby, czyli nawierzchnie z kamieni polnych, są tradycyjnym materiałem budowlanym, który od wieków wykorzystywany jest w budownictwie drogowym. Kamienie polne charakteryzują się dużą trwałością oraz estetycznym wyglądem, co sprawia, że są chętnie stosowane w obszarach o wysokiej intensywności ruchu pieszych oraz pojazdów. Wykorzystanie kamieni polnych do nawierzchni ma swoje korzenie w architekturze historycznej, gdzie często spotykane były w miastach i na wsi. Dodatkowo, ich zastosowanie sprzyja zatrzymywaniu wody opadowej, co jest korzystne z punktu widzenia zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska. W praktyce, podczas układania nawierzchni z kocich łbów, ważne jest, aby zapewnić odpowiednią podbudowę oraz właściwe spoinowanie, co zwiększa stabilność i odporność na uszkodzenia. Stosowanie kamieni polnych w zgodzie z wytycznymi i standardami branżowymi, takimi jak PN-EN 1338, zapewnia długotrwałe użytkowanie i komfort w codziennej eksploatacji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej