Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 18 grudnia 2025 17:23
Data zakończenia: 18 grudnia 2025 17:43

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Stosunek objętościowy 1:3:12 określa składniki zaprawy cementowo-glinianej M 0,6:

A. cement: piasek: zawiesina gliniana

B. cement: woda: zawiesina gliniana

C. cement: zawiesina gliniana: piasek

D. cement: zawiesina gliniana: woda

Odpowiedź 'cement: zawiesina gliniana: piasek' jest prawidłowa, ponieważ proporcja objętościowa 1:3:12 odnosi się do składników zaprawy cementowo-glinianej M 0,6, gdzie cement jest jednym z głównych składników, a jego ilość w mieszance wynosi 1 część. Zawiesina gliniana, będąca materiałem wiążącym, ma 3 części, a piasek, który pełni rolę wypełniacza, stanowi 12 części. Zastosowanie takiej proporcji jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie, gdzie kluczowe jest uzyskanie odpowiednich właściwości mechanicznych oraz trwałości zaprawy. Przykładowo, w kontekście budowy murów czy tynków, stosowanie zaprawy o takiej proporcji przyczynia się do lepszej przyczepności i wytrzymałości na czynniki atmosferyczne. Zgodnie z normami, właściwe stosunki składników mogą znacznie wpłynąć na jakość konstrukcji, co podkreśla znaczenie przestrzegania tych proporcji w praktyce budowlanej.

Pytanie 2

Na podstawie danych zawartych w tabeli, określ dopuszczalną odchyłkę od pionu muru spoinowanego, mierzoną na całej wysokości ściany budynku dwukondygnacyjnego.

Tabela. Dopuszczalne odchyłki wymiarów murów (fragment)
Rodzaj odchyłek	Dopuszczalne odchyłki [mm]
Rodzaj odchyłek	mury spoinowane	mury niespoinowane
Zwichrowania i skrzywienia − na 1 m długości − na całej powierzchni	3 10	6 20
Odchylenia od pionu − na wysokości 1 m − na wysokości kondygnacji − na całej wysokości ściany	3 6 20	6 10 30

A. 20 mm

B. 10 mm

C. 12 mm

D. 6 mm

Wybór 6 mm, 10 mm czy 12 mm jako dopuszczalnego odchylenia to nietrafiony pomysł. Nie bierze on pod uwagę kluczowych norm budowlanych, które mówią, że dla dwukondygnacyjnych budynków odchylenie musi być co najmniej 20 mm. Dlaczego te odpowiedzi są błędne? Bo wynikają z niezrozumienia wymagań budowlanych i praktycznych aspektów. Choć czasami niewielkie odchylenia mogą być dopuszczalne, w przypadku murów spoinowanych precyzja jest kluczowa, więc te wartości są za małe, żeby zapewnić stabilność na dłużej. Takie myślenie może prowadzić do poważnych problemów w konstrukcji, których naprawa będzie kosztowna. Dlatego każdy, kto pracuje w budownictwie, powinien znać te normy i mieć pojęcie, jak je stosować praktycznie. Większe odchylenia są zgodne z wymaganiami, co pozwala utrzymać jakość budowy. Ważne, żeby zrozumieć te różnice, bo to klucz do dobrze wykonanej pracy.

Pytanie 3

Gdy konstrukcja budynku opiera się na stalowych kształtownikach, to przed nałożeniem tynku na słup stalowy należy go

A. owinąć siatką

B. umyć wodą

C. pomalować farbą

D. oszlifować

Owinąć siatką słup stalowy przed otynkowaniem jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniego współczynnika przyczepności między tynkiem a stalą. Siatka zbrojeniowa, wykonana z odpowiednich materiałów, takich jak stal lub włókna syntetyczne, tworzy solidną podstawę dla tynku, poprawiając jego przyczepność oraz zwiększając ogólną trwałość wykończenia. Stalowe słupy, ze względu na swoją gładką powierzchnię, mogą mieć trudności z utrzymaniem tynku, jeśli nie zostaną odpowiednio przygotowane. Oprócz tego, owinęcie siatką chroni stal przed uszkodzeniami mechanicznymi podczas wykonywania dalszych prac budowlanych. W praktyce budowlanej często stosuje się również siatki o różnej wielkości oczek, co pozwala na dostosowanie ich do specyficznych wymagań projektu. Zgodnie z normami budowlanymi, takimi jak PN-EN 13914, odpowiednie przygotowanie podłoża jest kluczowe dla uzyskania trwałych i estetycznych wykończeń budowlanych.

Pytanie 4

Na podstawie informacji podanych w tabeli określ minimalną grubość tynku mozaikowego, wykonanego produktem MAJSTERTYNK MOZAIKOWY odmiany gruboziarnistej

Wyciąg z opisu stosowania masy tynkarskiej
L.p.	Rodzaj masy tynkarskiej	Minimalna grubość wyprawy [mm]	Orientacyjne zużycie na 1 m² wyprawy [kg]
1	2	3	4
1.	MAJSTERTYNK AKRYLOWY BARANEK odmiany
	1,0	1,0	1,9
	1,5	1,5	2,6
	2,0	2,0	3,0
	2,5	2,5	3,6
2.	MAJSTERTYNK AKRYLOWY KORNIK odmiany
	za	1,5	2,6
	2,0	2,0	3,0
	2,5	2,5	3,7
	3,0	3,0	4,2
3.	MAJSTERTYNK MOZAIKOWY odmiany:
	drobnoziarnisty	2,0	3,0
	średnioziarnisty	3,0	4,0
	gruboziarnisty	4,0	5,0

A. 4,0 mm

B. 2,0 mm

C. 3,0 mm

D. 5,0 mm

Minimalna grubość tynku mozaikowego, wykonana produktem MAJSTERTYNK MOZAIKOWY odmiany gruboziarnistej, wynosi 4,0 mm, co wynika z dokumentacji technicznej oraz standardów branżowych dotyczących wykończeń elewacyjnych. Grubość tynku jest kluczowa nie tylko dla estetyki, ale także dla jego funkcji ochronnych i izolacyjnych. Grubsza warstwa tynku wpływa na lepsze właściwości termiczne i akustyczne, co jest istotne w kontekście budownictwa energooszczędnego. W praktyce oznacza to, że stosowanie się do zdefiniowanej grubości pozwala na uniknięcie problemów z pękaniem, łuszczeniem się czy kruszeniem tynku w okresie zmiennych warunków pogodowych. Dla projektantów i wykonawców istotne jest przestrzeganie wytycznych producenta, co zapewnia długotrwałość i estetykę elewacji. Warto również pamiętać, że różne odmiany tynków mogą mieć różne wymagania, dlatego zawsze należy odnosić się do specyfikacji dostarczonej przez producenta, aby maksymalizować efektywność i trwałość zastosowanych rozwiązań.

Pytanie 5

Oblicz koszt montażu stolarki okiennej i drzwiowej w remontowanym pomieszczeniu, którego rzut przedstawiono na rysunku, jeżeli koszt jednostkowy montażu okna wraz z obróbką otworu wynosi 140,00 zł/m, a drzwi 290,00 zł/szt.

A. 1746,00 zł

B. 1456,00 zł

C. 962,00 zł

D. 1074,00 zł

Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć, że błędnie oszacowano koszty montażu. Koszt montażu stolarki okiennej i drzwiowej powinien być obliczany na podstawie precyzyjnych danych dotyczących ilości i rodzaju instalacji. Przyjmując, że w projekcie uwzględniono 8 metrów bieżących okien oraz 5 sztuk drzwi, nieprzemyślane podejścia prowadzą do błędnych wyników. Przykładem może być mylne przyjęcie zbyt niskiej jednostkowej stawki za montaż okien, co może skutkować nieprawidłowym oszacowaniem całkowitych kosztów. Ponadto, niektóre odpowiedzi mogą wynikać z pomyłek w obliczeniach, takich jak nieprawidłowe obliczenie całkowitej ilości okien lub drzwi. Typowe błędy myślowe obejmują również niedostateczne uwzględnienie kosztów obróbek otworów, które mogą znacząco wpłynąć na całkowity koszt montażu. W praktyce budowlanej kluczowe jest, aby przed rozpoczęciem prac dokładnie oszacować koszty, a także być świadomym wszelkich dodatkowych wydatków, takich jak materiały eksploatacyjne, które mogą się pojawić w trakcie realizacji projektu. Właściwe podejście do kalkulacji kosztów oraz współpraca z doświadczonymi wykonawcami mogą pomóc uniknąć błędów, które negatywnie wpływają na budżet i harmonogram remontu.

Pytanie 6

W murarskich mieszankach, które są narażone na działanie wilgoci, powinno się używać wapna

A. hydrauliczne

B. gaszone

C. hydratyzowane

D. palone

Wapno hydrauliczne jest materiałem budowlanym, który zyskuje swoje właściwości wiążące pod wpływem wody, co czyni je idealnym składnikiem zapraw murarskich narażonych na działanie wilgoci. W przeciwieństwie do wapna palonego i gaszonego, które mogą nie zapewniać odpowiedniej wytrzymałości w warunkach wilgotnych, wapno hydrauliczne reaguje z wodą, tworząc trwałe i mocne wiązania. W praktyce, użycie wapna hydraulicznego w zaprawach murarskich jest zgodne z normami budowlanymi, które wskazują na jego zalety w kontekście ochrony przed wilgocią i poprawy szczelności murów. Zaprawy z wapnem hydraulicznym są stosowane w konstrukcjach narażonych na działanie wilgoci, takich jak fundamenty, piwnice oraz obiekty budowlane w klimacie wilgotnym. Dzięki swojej odporności na działanie wody, zaprawy te poprawiają trwałość i stabilność budowli, co jest kluczowe w kontekście długoterminowego użytkowania.

Pytanie 7

Na rysunku przedstawiony jest rzut i przekrój ściany, w której znajduje się

A. otwór.

B. bruzda.

C. wnęka.

D. pilaster.

Poprawna odpowiedź to "wnęka", ponieważ na rysunku rzeczywiście przedstawione jest zagłębienie w ścianie, które jest charakterystyczne dla tego terminu. Wnęki są powszechnie stosowane w architekturze i budownictwie, aby estetycznie wkomponować różne elementy, takie jak półki, oświetlenie czy dekoracje. W praktyce, wnęki mogą być wykorzystywane do przechowywania przedmiotów, co pozwala na oszczędność miejsca w pomieszczeniach. Na przykład, w nowoczesnych wnętrzach wykonuje się wnęki w ścianach, aby umieścić tam telewizory czy kominki, co nadaje im subtelny i elegancki wygląd. Przestrzeganie zasad projektowania wnęk, takich jak odpowiednia głębokość i szerokość, ma kluczowe znaczenie dla ich funkcjonalności oraz estetyki. Warto także zaznaczyć, że wnęki powinny być zaplanowane na etapie projektowania budynku, aby zapewnić ich odpowiednie rozmieszczenie oraz integrację z innymi elementami architektonicznymi.

Pytanie 8

Główne komponenty mieszanki betonowej do produkcji betonu standardowego to cement i woda oraz

A. popiół i wapno

B. piasek i żwir

C. piasek i wapno

D. popiół i keramzyt

Beton zwykły powstaje z kilku kluczowych składników: cementu, wody, piasku i żwiru. Te elementy razem tworzą mieszankę, która ma odpowiednie właściwości mechaniczne. Cement działa jak spoiwo, a woda wprowadza reakcję hydratacji. Piasek i żwir są ważne, bo nadają betonu odpowiednią strukturę oraz wytrzymałość. W praktyce, dobór tych składników w odpowiednich proporcjach jest mega ważny, żeby beton miał dobre parametry, takie jak odporność na ściskanie czy warunki atmosferyczne. W budowlance mamy normy, jak PN-EN 206, które mówią, jak powinny wyglądać składniki mieszanki, żeby wszystko było wysokiej jakości i bezpieczne.

Pytanie 9

Jaki strop gęstożebrowy przedstawiono na rysunku?

A. Fert-40

B. Akermana

C. DZ-3

D. Teriva

Wybór odpowiedzi innych niż Teriva wskazuje na nieporozumienie dotyczące klasyfikacji stropów gęstożebrowych. Odpowiedzi takie jak Fert-40, DZ-3 czy Akermana odnoszą się do różnych systemów stropowych, które różnią się od siebie zarówno w konstrukcji, jak i w zastosowaniu. Fert-40 to system, który wykorzystuje elementy prefabrykowane, ale jego kształt i sposób montażu różnią się od stropu Teriva. Odróżnia się on także zastosowaniem innego rodzaju pustaków, co wpływa na parametry użytkowe. DZ-3 to system przestarzały, który nie spełnia współczesnych norm jakościowych i technologicznych, a Akermana, mimo że również jest stropem gęstożebrowym, charakteryzuje się inną geometrią oraz wymaganiami montażowymi. Typowe błędy prowadzące do takich wyborów to brak znajomości różnic między systemami stropowymi oraz niepełne zrozumienie ich właściwości mechanicznych. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych systemów ma swoje unikalne zastosowania i parametry, co wpływa na ich wybór w projekcie budowlanym. Wiedza na temat różnic między systemami stropowymi jest niezbędna dla inżynierów budowlanych oraz architektów, aby podejmować świadome decyzje projektowe zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 10

Przedstawiona na rysunku łata typu H służy do

A. nakładania poszczególnych warstw tynku.

B. gładzenia tynku po zwilżeniu jego powierzchni.

C. wyrównywania tynku po lekkim związaniu.

D. zaciągania tynku bezpośrednio po nałożeniu zaprawy.

Łata typu H jest narzędziem kluczowym w procesie zaciągania tynku. Używa się jej tuż po nałożeniu zaprawy, co pozwala na efektywne rozprowadzenie materiału po powierzchni. Dzięki odpowiedniemu kształtowi, który zapewnia równą i gładką powierzchnię, łata ułatwia pracę i przyspiesza proces tynkowania. W praktyce, zastosowanie łaty H pozwala na osiągnięcie lepszej jakości wykończenia, co jest zgodne z normami budowlanymi, które zalecają uzyskiwanie równości powierzchni. Użycie łaty podczas tynkowania jest szczególnie ważne w kontekście późniejszych prac wykończeniowych, takich jak malowanie czy kładzenie płytek, gdzie wszelkie nierówności mogą wpłynąć na finalny efekt. Ponadto, stosowanie tego narzędzia sprzyja zmniejszeniu ilości zużywanego materiału, gdyż pozwala na dokładniejsze i bardziej efektywne wykorzystanie zaprawy.

Pytanie 11

Rozbiórkę ręczną stropu trzeba zacząć od

A. podstemplowania stropu

B. wycięcia belek wzdłuż ścian

C. skucia tynku z sufitu

D. skucia wypełnienia stropu

Ręczna rozbiórka stropu wymaga staranności i właściwego podejścia, aby zapewnić bezpieczeństwo i minimalizować ryzyko uszkodzeń. Rozpoczęcie prac od skucia tynku z sufitu jest kluczowe, ponieważ tynk nie tylko pełni funkcję estetyczną, ale również może wpływać na stabilność całej konstrukcji. Usunięcie tynku pozwala na dokładną ocenę stanu stropu oraz na identyfikację ewentualnych uszkodzeń. Dobrą praktyką jest również zabezpieczenie przestrzeni roboczej przed opadami tynku, co zwiększa bezpieczeństwo pracy. Podczas wykonywania tego etapu warto stosować odpowiednie środki ochrony osobistej, takie jak kaski, okulary ochronne oraz maski przeciwpyłowe, aby zminimalizować ryzyko obrażeń. Warto również korzystać z narzędzi dostosowanych do danego materiału, co ułatwi pracę oraz poprawi jej efektywność.

Pytanie 12

Który etap wykonania ocieplenia ścian budynku metodą lekką mokrą przedstawiono na ilustracji?

A. Nakładanie zaprawy klejowej.

B. Nakładanie tynku cienkowarstwowego.

C. Wtapianie siatki zbrojącej.

D. Wyrównanie powierzchni płyt styropianowych.

Nakładanie tynku cienkowarstwowego to kluczowy etap w procesie ocieplania ścian budynku metodą lekką mokrą. W tej fazie, po uprzednim przygotowaniu powierzchni, na którą nałożono warstwę styropianu i siatkę zbrojącą, aplikowany jest tynk o jednolitej, gładkiej konsystencji. Tynk cienkowarstwowy ma na celu nie tylko estetyczne wykończenie, ale również ochronę przed warunkami atmosferycznymi. Właściwe nałożenie tynku pozwala na uzyskanie odpowiedniej paroprzepuszczalności oraz odporności na czynniki zewnętrzne. W standardach budowlanych, takich jak PN-EN 998-1, tynki powinny spełniać określone wymagania dotyczące wytrzymałości i trwałości. Zastosowanie tynku cienkowarstwowego jest szczególnie zalecane w budownictwie energooszczędnym, gdzie istotne jest ograniczenie strat ciepła oraz poprawa komfortu termicznego. Dobrą praktyką jest stosowanie tynków w harmonii z systemem ociepleniowym, co zapewnia długotrwałe efekty izolacyjne.

Pytanie 13

Narzut tynku cementowo-wapiennego kategorii III powinien być nałożony na

A. zwilżonej obrzutce

B. zwilżonej gładzi

C. suchej obrzutce

D. związanej gładzi

Wybór zwilżonej gładzi jako podłoża do nałożenia tynku pospolitego cementowo-wapiennego kategorii III jest niewłaściwy, ponieważ gładź, niezależnie od stanu wilgotności, nie zapewnia odpowiedniej struktury dla aplikacji tynku. Gładkie powierzchnie mają tendencję do obniżenia przyczepności, co może prowadzić do nieodpowiedniego wiązania materiału tynkarskiego z podłożem. W przypadku suchej obrzutki, brak wilgoci może skutkować zbyt szybkim wchłanianiem wody przez tynk, co może prowadzić do jego kruszenia się oraz powstawania pęknięć. Ponadto, wybór związanej gładzi jako podłoża również jest błędny, ponieważ takie podłoże nie oferuje wymaganej porowatości, co jest istotne dla prawidłowego wchłaniania i wiązania tynku. Podczas stosowania tynków cementowych ważne jest, aby przestrzegać zasad przygotowania podłoża, które powinno być z jednej strony odpowiednio zwilżone, a z drugiej strony charakteryzować się teksturą sprzyjającą przyczepności. Nieprzestrzeganie tych zasad prowadzi do typowych błędów budowlanych, które mogą skutkować koniecznością wykonania kosztownych napraw w przyszłości.

Pytanie 14

Izolację przeciwwilgociową, gdy wykonujemy podłogę na gruncie, należy umieścić na

A. izolacji cieplnej

B. chudym betonie

C. gruntowym podłożu

D. podkładzie posadzki

Izolacja przeciwwilgociowa to naprawdę ważny element w budownictwie, zwłaszcza, gdy mówimy o podłogach na gruncie. Ułożenie jej na chudym betonie to najlepsza praktyka, bo ten beton tworzy równą i stabilną powierzchnię, która skutecznie broni przed wilgocią z ziemi. Dzięki temu, wilgoć nie wpada do środka budynku, co jest kluczowe dla ochrony konstrukcji przed różnymi uszkodzeniami. Chudy beton to warstwa o małej wytrzymałości, która tylko wyrównuje powierzchnię, więc nie jest obciążona takimi rzeczami jak konstrukcje. Fajnie, że to podejście jest zgodne z normami budowlanymi, które mówią, że izolacja przeciwwilgociowa powinna być stosowana tam, gdzie budynek może mieć kontakt z wodą. Przykładem tego mogą być domy jednorodzinne, gdzie dobre materiały i technologie izolacyjne poprawiają trwałość budynku oraz komfort życia.

Pytanie 15

Na którym rysunku przedstawiono oznaczenie graficzne materiałów do izolacji przeciwwilgociowej?

A. A.

B. D.

C. B.

D. C.

Odpowiedź 'C.' jest poprawna, ponieważ zawiera właściwe oznaczenie graficzne materiałów do izolacji przeciwwilgociowej, które są zgodne z polskimi normami technicznymi, w tym z normą PN-EN 206-1 dotyczącą betonu oraz PN-B-03430 wskazującą na metody stosowania izolacji przeciwwilgociowej. Materiały te odgrywają kluczową rolę w ochronie budynków przed wilgocią, co jest szczególnie istotne w przypadku konstrukcji podziemnych i fundamentów. Izolacja przeciwwilgociowa jest ważnym elementem zapobiegającym przenikaniu wody gruntowej oraz wilgoci, co może prowadzić do poważnych uszkodzeń strukturalnych. Przykładem takiego zastosowania są folie polyethylene, które są powszechnie używane do zabezpieczania fundamentów przed wilgocią. Oprócz materiałów graficznych, ważne jest także zrozumienie, jak odpowiednie oznaczenie materiałów wpływa na proces budowy i późniejsze czynności konserwacyjne. Stosowanie standardowych oznaczeń ułatwia komunikację między projektantami a wykonawcami, co jest kluczowe dla prawidłowego wykonania prac budowlanych.

Pytanie 16

Tynk klasy II to tynk

A. pospolity o powierzchni równej i gładkiej

B. doborowy o powierzchni równej i gładkiej

C. doborowy o powierzchni równej i szorstkiej

D. pospolity o powierzchni równej i szorstkiej

Tynk kategorii II, określany jako pospolity, jest materiałem budowlanym charakteryzującym się powierzchnią równą i szorstką. Tynki tej kategorii są szeroko stosowane w budownictwie, szczególnie w obszarach, gdzie wymagane jest uzyskanie dobrej przyczepności dla dalszych warstw wykończeniowych, takich jak farby czy tynki dekoracyjne. Dzięki swojej strukturze, tynki pospolite są bardziej odporne na zmiany atmosferyczne, co czyni je odpowiednimi do zastosowań zewnętrznych. Przykładem zastosowania tynków kategorii II mogą być elewacje budynków, które wymagają zarówno estetyki, jak i trwałości. Warto również zauważyć, że tynki te muszą spełniać określone normy jakości, takie jak PN-EN 998-1, które regulują ich właściwości mechaniczne oraz odporność na czynniki zewnętrzne. Dzięki zastosowaniu tynków kategorii II, można uzyskać nie tylko funkcjonalność, ale także estetykę, co jest istotne w projektach architektonicznych.

Pytanie 17

Kielnia to podstawowe narzędzie używane przez murarza, które służy do

A. nanoszenia zaprawy i jej wyrównywania

B. rozprowadzania zaprawy oraz oczyszczania cegieł

C. nanoszenia zaprawy oraz przycinania cegieł

D. rozprowadzania zaprawy oraz jej zagęszczania

Kielnia jest kluczowym narzędziem w pracy murarza, wykorzystywana przede wszystkim do nanoszenia zaprawy oraz jej wyrównywania na powierzchniach budowlanych. Nanoszenie zaprawy polega na precyzyjnym umieszczaniu odpowiedniej ilości mieszanki na cegłach lub innych elementach konstrukcyjnych, co jest niezbędne do prawidłowego ich łączenia. Wyrównywanie zaprawy natomiast zapewnia, że każda warstwa jest gładka i równo rozłożona, co wpływa na stabilność i estetykę całej konstrukcji. Przykładowo, podczas budowy murów lub kominów, murarz używa kielni, aby zrealizować idealny poziom i kąt, co jest zgodne z normami budowlanymi, takimi jak PN-EN 1996, które określają wymagania dotyczące trwałości i bezpieczeństwa konstrukcji. Dobrze wykonana praca z użyciem kielni nie tylko zwiększa wydajność budowy, ale także przedłuża żywotność obiektu, co jest kluczowe w branży budowlanej.

Pytanie 18

Z informacji podanych w tabeli wynika, że aby otrzymać zaprawę cementowo-wapienną marki 5, należy 2 pojemniki wapna hydratyzowanego zmieszać z

Orientacyjny skład objętościowy zapraw cementowo-wapiennych
Marka zaprawy	z użyciem ciasta wapiennego	z użyciem wapna hydratyzowanego
1,5	1:1,5:8	1:1:9
3	1:1:7	1:1:6
5	1:0,3:4	1:0,5:4,5

A. 4 pojemnikami cementu i 16 pojemnikami piasku.

B. 4 pojemnikami cementu i 18 pojemnikami piasku.

C. 2 pojemnikami cementu i 12 pojemnikami piasku.

D. 2 pojemnikami cementu i 14 pojemnikami piasku.

Zrozumienie proporcji materiałów w budownictwie to naprawdę ważna sprawa, jeśli chcesz mieć trwałe zaprawy. W odpowiedziach faktycznie można znaleźć sporo typowych błędów, jak pomylenie proporcji. Dla zaprawy cementowo-wapiennej ta proporcja 1:0,5:4,5 jest naprawdę kluczowa i nie można jej zmieniać na własną rękę. Jeśli ktoś sugeruje mniej cementu albo za mało piasku, to może to prowadzić do poważnych problemów. Na przykład, jeśli użyjesz 2 pojemników cementu i 14 piasku, to zaprawa będzie znacznie słabsza, co może prowadzić do strukturalnych kłopotów. Wiele błędów wynika z niepełnego zrozumienia roli materiałów – cement jest najważniejszy dla wiązania mieszanki. Z drugiej strony, nadmiar piasku, jak w przypadku 16 pojemników, powoduje, że zaprawa staje się krucha, co też jest niezgodne z zasadami. Tak więc, grubość i płynność zaprawy to kluczowe rzeczy, żeby spełniała swoje zadanie. Lepiej więc trzymaj się standardów, jak PN-EN 998, żeby nie mieć później problemów.

Pytanie 19

Jakie wiązanie cegieł w murze przedstawiono na rysunku?

A. Kowadełkowe.

B. Główkowe.

C. Gotyckie.

D. Wozówkowe.

Wybór odpowiedzi "Wozówkowe", "Główkowe" lub "Kowadełkowe" wskazuje na niepełne zrozumienie, czym charakteryzują się różne typy wiązań cegieł. Wiązanie wozówkowe polega na ustawieniu cegieł tylko wzdłuż, co nie zapewnia odpowiedniej stabilności w wyższych konstrukcjach, ponieważ obciążenia są skoncentrowane w jednej linii. Z kolei wiązanie główkowe skupia się na ułożeniu cegieł poprzecznie, co również może prowadzić do problemów z rozkładem obciążeń, zwłaszcza w sytuacji, gdy nie jest wspierane przez inne formy wiązania. Kowadełkowe z kolei wykorzystuje zupełnie inny układ, który nie jest typowy dla murów gotyckich i w praktyce nie odpowiada na potrzeby konstrukcyjne wymagane w tego typu budowlach. Typowe błędy w myśleniu, które prowadzą do tych wyborów, często wynikają z nieznajomości różnic w układzie cegieł oraz ich wpływu na nośność konstrukcji. Wiedza na temat wiązań cegieł jest kluczowa dla architektów i inżynierów budownictwa, ponieważ właściwy dobór wiązania ma ogromne znaczenie dla bezpieczeństwa i trwałości budowli. W praktyce stosowanie wiązań, takich jak gotyckie, powinno być zgodne z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi, które promują zrównoważony rozwój oraz efektywność konstrukcyjną.

Pytanie 20

Oblicz wynagrodzenie zatrudnionego za przeprowadzenie obustronnego tynkowania ściany o wymiarach 10 × 3 m, jeśli stawka godzinowa tynkarza wynosi 15,00 zł, a czas pracy na wykonanie 1 m² tynku zwykłego wynosi 1,4 r-g?

A. 1 260,00 zł

B. 450,00 zł

C. 630,00 zł

D. 900,00 zł

Niepoprawne odpowiedzi mogą wynikać z błędów w obliczeniach lub niepełnego zrozumienia problemu. Przy obliczaniu wynagrodzenia, kluczowe jest dokładne zrozumienie wymagań dotyczących tynkowania. Przykładowo, odpowiedzi takie jak 900,00 zł mogą wynikać z obliczenia kosztów dla jednej strony tynkowania, co jest niepełne, ponieważ pytanie dotyczy obustronnego tynkowania. Inna odpowiedź, 630,00 zł, może być skutkiem błędnego oszacowania liczby roboczogodzin, co prowadzi do nieprawidłowego wyniku. Dodatkowo, odpowiedzi takie jak 450,00 zł mogą sugerować, że osoba dokonująca obliczeń nie uwzględniła stawki godzinowej, co jest kluczowym elementem obliczeń. W przypadku tynkowania, identyfikacja nakładu pracy na metr kwadratowy oraz przeliczenie go na roboczogodziny są niezbędne dla uzyskania zgodnego wyniku. Również, wiedza o standardach branżowych dotyczących pracy budowlanej i normatywów robocizny jest kluczowa, aby uniknąć błędnych wniosków. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do nieadekwatnych ofert cenowych oraz problemów z budżetowaniem, co jest istotne w kontekście zarządzania projektami budowlanymi.

Pytanie 21

Na rysunku przedstawiono rusztowanie

A. stojakowe.

B. koszowe.

C. warszawskie.

D. wspornikowe.

Rusztowanie warszawskie, które zostało przedstawione na zdjęciu, to konstrukcja charakteryzująca się prostym układem elementów oraz wysoką ergonomią montażu i demontażu. Jego budowa opiera się na systemie poziomych i pionowych rur, które są ze sobą połączone w sposób zapewniający stabilność i bezpieczeństwo. W praktyce, rusztowanie to jest niezwykle popularne w budownictwie, zwłaszcza w pracach wysokościowych, gdzie niezbędne jest uzyskanie dostępu do trudno dostępnych miejsc. Warto zaznaczyć, że zastosowanie rusztowania warszawskiego wiąże się z przestrzeganiem odpowiednich norm, takich jak PN-EN 12810 oraz PN-EN 12811, które regulują kwestie bezpieczeństwa konstrukcji oraz obciążeń, jakie mogą być na nie nałożone. Dzięki prostej konstrukcji, rusztowanie to można szybko zmontować i zdemontować, co pozwala na efektywne zarządzanie czasem pracy na budowie. Co więcej, jego zastosowanie w różnych projektach budowlanych, od renowacji po nowe konstrukcje, czyni go wszechstronnym rozwiązaniem w branży budowlanej.

Pytanie 22

Jakie kruszywo wykorzystuje się do produkcji betonów klasycznych?

A. Łupkoporyt

B. Keramzyt

C. Baryt

D. Żwir

Żwir jest kruszywem naturalnym, które jest powszechnie stosowane do produkcji betonów zwykłych. Jego zastosowanie wynika z korzystnych właściwości, takich jak odpowiednia granulacja, która zapewnia dobrą przepuszczalność oraz przyczepność z cementem. Żwir charakteryzuje się wysoką trwałością i odpornością na czynniki atmosferyczne, co sprawia, że jest idealnym materiałem do budowy infrastruktury, jak drogi, mosty czy budynki. W procesie produkcji betonu, żwir stanowi kluczowy składnik, który, w połączeniu z cementem, wodą i ewentualnymi dodatkami, tworzy trwałą i wytrzymałą mieszankę. W normach branżowych, takich jak PN-EN 12620, określono wymagania dotyczące jakości kruszyw, co dodatkowo podkreśla znaczenie wyboru odpowiednich materiałów. Przykładem zastosowania żwiru w praktyce może być beton używany do budowy fundamentów, gdzie jego właściwości mechaniczne są kluczowe dla stabilności całej konstrukcji.

Pytanie 23

Jakiej zaprawy nie wykorzystuje się w miejscach, gdzie styka się z elementami stalowymi, z powodu ryzyka pojawienia się korozji stali?

A. Szamotowej

B. Cementowej

C. Gipsowo-wapiennej

D. Cementowo-wapiennej

Gipsowo-wapienna zaprawa nie jest stosowana w miejscach styku z elementami stalowymi, ponieważ jej skład chemiczny sprzyja korozji stali. Gips, jako mineralny składnik, zawiera wodę krystaliczną oraz siarczany, które w obecności wilgoci mogą prowadzić do reakcji chemicznych z materiałami stalowymi. W praktyce oznacza to, że w miejscach, gdzie gipsowo-wapienna zaprawa styka się ze stalą, może dochodzić do korozji i osłabienia konstrukcji. W związku z tym, w przemyśle budowlanym, szczególnie w obiektach narażonych na działanie wilgoci, zaleca się stosowanie zapraw, które są bardziej odporne na korozję, takich jak zaprawy cementowe czy cementowo-wapienne. Standardy budowlane, takie jak Eurokod 6, podkreślają znaczenie doboru materiałów w kontekście ich właściwości chemicznych i fizycznych, co ma kluczowe znaczenie dla długowieczności i bezpieczeństwa konstrukcji.

Pytanie 24

Wykończenie powierzchni tynku zwykłego klasy IVf polega na

A. zatarciu świeżej zaprawy packą obłożoną filcem.

B. dociśnięciu świeżej zaprawy za pomocą packi.

C. przetarciu stwardniałej zaprawy ząbkowaną cykliną.

D. przeszlifowaniu stwardniałej zaprawy osełką.

Zatarcie świeżej zaprawy packą obłożoną filcem jest prawidłowym procesem wykończenia tynku zwykłego kategorii IVf. Ta technika ma na celu uzyskanie gładkiej, estetycznej powierzchni, która będzie dobrze współpracować z późniejszymi warstwami wykończeniowymi, takimi jak farby czy tynki dekoracyjne. Packa obłożona filcem pozwala na równomierne rozprowadzenie zaprawy, a także wygładzenie jej powierzchni, co jest kluczowe dla uzyskania właściwej przyczepności i trwałości. Użycie filcu zmniejsza ryzyko powstawania rys i innych uszkodzeń, co przekłada się na lepszy efekt końcowy. Dobrą praktyką jest wykonanie zatarcia po około 24 godzinach od nałożenia zaprawy, kiedy materiał jest jeszcze wystarczająco wilgotny, ale już na tyle stwardniały, by można było z nim pracować. Standardy budowlane wskazują, że odpowiednie wykończenie tynku ma kluczowe znaczenie dla jego funkcji ochronnych i estetycznych, dlatego warto stosować sprawdzone metody i materiały.

Pytanie 25

Wyznacz wydatki na beton towarowy potrzebny do uformowania warstwy nadbetonu o grubości 15 cm dla stropu Filigran o wymiarach 8 m × 5 m, jeśli cena 1 m³ betonu wynosi 280,00 zł?

A. 1 680,00 zł

B. 11 200,00 zł

C. 33 600,00 zł

D. 168 000,00 zł

Błędne odpowiedzi, takie jak 33 600,00 zł, 11 200,00 zł oraz 168 000,00 zł, wynikają z niewłaściwego podejścia do obliczenia objętości betonu oraz błędnych przeliczeń kosztów. Często można spotkać się z pomyłkami w obliczeniach objętości, gdzie osoby biorą pod uwagę nieprawidłowe jednostki miary lub nie uwzględniają konwersji grubości z centymetrów na metry. Na przykład, użycie grubości 15 cm bez jej przeliczenia na metry prowadzi do niepoprawnych wyników, które następnie wpływają na końcowy koszt. Podobnie, pomyłka przy obliczaniu powierzchni stropu może doprowadzić do znacznych różnic w objętości i, w konsekwencji, w kosztach. Kluczowe jest, aby w takich obliczeniach zawsze dbać o poprawność jednostek oraz stosować wzory zgodne z zasadami matematyki budowlanej. W praktyce, dla zwiększenia dokładności, zaleca się również stosowanie programów komputerowych lub kalkulatorów budowlanych, które pozwalają na uniknięcie błędów wynikających z ręcznego liczenia. Cały proces oszacowania kosztów betonu jest nie tylko istotny dla budżetu, ale także dla efektywności realizacji projektu budowlanego.

Pytanie 26

Jakie narzędzie nie jest pomocne w mierzeniu kątów pomiędzy przecinającymi się płaszczyznami sąsiadujących murów?

A. Kątownik murarski

B. Trójkąt egipski

C. Poziomnica

D. Kątownica i łata

Poziomnica jest narzędziem służącym do pomiaru poziomości i pionowości powierzchni, co oznacza, że jej głównym celem jest zapewnienie, że elementy konstrukcyjne są ułożone w linii prostej wzdłuż osi wertykalnej lub horyzontalnej. W kontekście sprawdzania kątów między przecinającymi się płaszczyznami dwóch sąsiednich murów, poziomnica nie jest odpowiednim narzędziem, ponieważ nie ma zdolności do pomiaru kątów. Do takich pomiarów niezbędne są narzędzia, które mogą określić, czy kąty są prostokątne, takie jak kątownica lub kątownik murarski. Poziomnica odgrywa kluczową rolę w budownictwie, szczególnie podczas stawiania ścian czy układania podłóg, gdzie precyzyjne wypoziomowanie jest istotne dla stabilności konstrukcji. Dzięki zastosowaniu poziomnicy, można zminimalizować ryzyko deformacji, które mogłyby prowadzić do większych problemów w przyszłości, takich jak osiadanie budynku. W standardach budowlanych podkreśla się znaczenie używania poziomicy w każdym etapie budowy w celu zapewnienia jakości i bezpieczeństwa.

Pytanie 27

Na rysunku przedstawiono lico muru w wiązaniu

A. wozówkowym.

B. polskim.

C. główkowym,

D. krzyżykowym.

Wybór odpowiedzi, która nie odnosi się do wiązania wozówkowego, często może brać się z braku zrozumienia różnych technik murowania. Na przykład, wiązanie główkowe to układanie cegieł tylko na krótkich bokach, co nie jest najlepszym rozwiązaniem dla stabilności, zwłaszcza w wyższych murach. Z kolei wiązanie polskie, które stosuje cegły w różnych kierunkach, nie cieszy się dużym powodzeniem i nie jest za bardzo polecane w nowoczesnym budownictwie. Wiązanie krzyżykowe, które polega na układaniu cegieł w krzyż, też nie wygląda najlepiej w kontekście stabilności. Wiedza o tych systemach wiązania jest bardzo ważna, żeby nie popełniać błędów w projektach. W praktyce trzeba pamiętać, że wybór odpowiedniego wiązania powinien opierać się na tym, jakie są wymagania projektu, jak obciążenia i stabilność. Użycie złego wiązania może prowadzić do poważnych problemów, takich jak pęknięcia murów czy obniżenie nośności, co może być niebezpieczne dla ludzi korzystających z budynku.

Pytanie 28

Aby przygotować zaprawę cementowo-wapienną w proporcji objętościowej 1:0,5:4, co powinno zostać zgromadzone?

A. 1 część piasku, 0,5 części wapna i 4 części cementu

B. 1 część piasku, 0,5 części cementu i 4 części wapna

C. 1 część cementu, 0,5 części wapna i 4 części piasku

D. 1 część cementu, 0,5 części piasku i 4 części wapna

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ zaprawa cementowo-wapienna o proporcji 1:0,5:4 oznacza, że na każdą część cementu przypada 0,5 części wapna oraz 4 części piasku. Przygotowanie zaprawy w takich proporcjach zapewnia odpowiednią wytrzymałość i trwałość materiału budowlanego. W praktyce, zaprawa cementowo-wapienna jest powszechnie stosowana w budownictwie do murowania, tynkowania oraz jako materiał do łączenia różnorodnych elementów konstrukcyjnych. Dobrze zbilansowane proporcje składników wpływają na właściwości fizyczne i chemiczne zaprawy, co jest zgodne z normami PN-EN 998-1, które określają wymagania dotyczące zapraw murarskich. Warto również zaznaczyć, że odpowiednie przygotowanie zaprawy, w tym staranne wymieszanie składników, jest kluczowe dla uzyskania pożądanej konsystencji oraz właściwości użytkowych. Przykładem zastosowania zaprawy cementowo-wapiennej jest budowa ścian nośnych z bloczków betonowych, gdzie zaprawa zapewnia stabilność i trwałość konstrukcji przez długie lata.

Pytanie 29

Jeśli po przygotowaniu i dostarczeniu zaprawy cementowo-wapiennej na jej powierzchni zauważono mleczko cementowe, to świadczy to o tym, że zaprawa

A. nie nadaje się do murowania, ponieważ jest niejednorodna

B. jest odpowiednia do murowania, ponieważ mleczko cementowe wskazuje na dobre wymieszanie składników

C. jest odpowiednia do murowania, ponieważ ma właściwą konsystencję

D. nie nadaje się do murowania, ponieważ jest zbyt rzadka

Nieprawidłowe interpretacje dotyczące obecności mleczka cementowego wskazują na błędne zrozumienie procesu tworzenia zaprawy cementowo-wapiennej. Zaprawa, która jest za rzadka, rzeczywiście może generować mleczko, ale to nie oznacza, że jest odpowiednia do murowania. Mleczko cementowe powstaje w wyniku separacji wody i cementu, co prowadzi do niejednorodności mieszanki. Tego typu niejednorodność jest jednym z najczęstszych powodów, dla których zaprawa staje się nieodpowiednia do zastosowań budowlanych. Ponadto, za rzadkie mieszanki nie zapewniają odpowiedniej wytrzymałości i przyczepności, co czyni je nieodpowiednimi do murowania. Dobrze przygotowana zaprawa powinna mieć właściwą gęstość i konsystencję, co można osiągnąć przez dokładne wymieszanie składników w odpowiednich proporcjach. Zastosowanie nieodpowiednich proporcji składników prowadzi do ryzyka nieprawidłowego związania materiałów, co może skutkować pęknięciami i innymi uszkodzeniami w konstrukcji. Dlatego ważne jest, aby przed użyciem zawsze sprawdzać jakość zaprawy oraz przestrzegać norm i standardów dotyczących przygotowania i stosowania materiałów budowlanych, aby uniknąć kosztownych błędów i zapewnić trwałość konstrukcji.

Pytanie 30

Na rysunku przedstawiono lico kamiennego muru

A. cyklopowego.

B. warstwowego.

C. rzędowego.

D. dzikiego.

Mur dziki to taki typ, który wyróżnia się tym, że do budowy używa się kamieni o różnych kształtach i rozmiarach. Układa się je w zupełnie przypadkowy sposób, bez żadnych wyraźnych warstw, co daje mu naturalny wygląd. Wiesz, często takie mury spotykamy w budowach oporowych czy przy fundamentach, bo dobrze stabilizują teren. Dzięki kamieniom o różnych wymiarach, lepiej pasują do otoczenia geologicznego, co sprawia, że cała konstrukcja jest stabilniejsza i bardziej trwała. Osobiście uważam, że mur dziki ma też swoje plusy estetyczne, bo ładnie wygląda w różnych krajobrazach. Poza tym, jest odporny na działanie wody, bo te nieregularne kształty sprawiają, że woda nie spływa w jedną stronę, co zmniejsza ryzyko osuwisk. Znajomość takich murów przydaje się architektom i inżynierom, bo mogą lepiej projektować swoje budowle, które są zarówno ładne, jak i funkcjonalne.

Pytanie 31

Na podstawie przedstawionej instrukcji producenta zaprawy murarskiej oblicz, ile wody należy użyć do wymieszania 200 kg suchej mieszanki.

Instrukcja producenta zaprawy murarskiej (fragment)
Gęstość nasypowa (suchej mieszanki)	ok. 1,5 kg/dm³
Gęstość w stanie suchym (po związaniu)	ok. 2,0 kg/dm³
Proporcje mieszania woda/sucha mieszanka	3,5 l/25 kg
Min./max. grubość warstwy zaprawy	6 mm/40 mm
Czas gotowości zaprawy do pracy	ok. 4 godzin

A. 28 litrów.

B. 21 litrów.

C. 35 litrów.

D. 14 litrów.

Odpowiedź 28 litrów jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z instrukcją producenta, do przygotowania 25 kg suchej mieszanki zaprawy murarskiej należy dodać 3,5 litra wody. Aby obliczyć odpowiednią ilość wody dla 200 kg suchej mieszanki, można zastosować proporcję. 200 kg to 8 razy więcej niż 25 kg, dlatego też 3,5 litra wody należy pomnożyć przez 8, co daje 28 litrów. W praktyce, odpowiednie dobranie ilości wody jest kluczowe dla uzyskania właściwej konsystencji zaprawy, co wpływa na jej przyczepność i wytrzymałość. W branży budowlanej stosowanie się do instrukcji producentów materiałów budowlanych jest niezbędne, aby zapewnić trwałość konstrukcji oraz maksymalną efektywność materiałów. Pamiętaj, że zbyt mała ilość wody może prowadzić do trudności w aplikacji zaprawy, podczas gdy nadmiar wody może osłabić jej właściwości mechaniczne.

Pytanie 32

Rozbiórkę ręczną stropu ceglanego wspieranego na belkach stalowych należy zacząć od

A. przycięcia belek wzdłuż ścian

B. usunąć wypełnienie stropu

C. usunięcia tynku z powierzchni stropu, czyli sufitu

D. demontażu wierzchniej warstwy stropu, czyli podłogi

Ręczna rozbiórka stropu ceglanego na belkach stalowych powinna zawsze rozpoczynać się od zbicia tynku, ponieważ tynk pełni funkcję ochronną i estetyczną. Zbicie tynku z sufitu pozwala na uzyskanie dostępu do konstrukcji stropu, co jest kluczowe dla dalszych prac demontażowych. Ponadto, usunięcie tynku umożliwia dokładną ocenę stanu belek stalowych, które mogą wymagać dodatkowych działań, takich jak oczyszczenie z rdzy czy zabezpieczenie antykorozyjne. Zgodnie z normami budowlanymi, wszelkie prace rozbiórkowe powinny być prowadzone w sposób systematyczny, aby uniknąć osłabienia konstrukcji przed zakończeniem demontażu. Przykładem dobrze przeprowadzonej operacji jest usunięcie tynku w sposób, który nie narusza stabilności belek, co zapewnia kontrolowane i bezpieczne warunki pracy. Zgodnie z praktykami branżowymi, zawsze warto także stosować odpowiednie środki ochrony osobistej, takie jak kaski, rękawice oraz okulary ochronne, aby zminimalizować ryzyko wypadków. Dbanie o bezpieczeństwo i właściwe podejście do rozbiórki stropów to kluczowe elementy w każdym projekcie budowlanym.

Pytanie 33

Bloczki silikatowe to wyroby poddawane autoklawizacji?

A. wapienno-piaskowe

B. z betonu komórkowego

C. cementowo-piaskowe

D. z zaczynu gipsowego

Choć odpowiedzi cementowo-piaskowe, z zaczynu gipsowego oraz z betonu komórkowego mogą budzić pewne skojarzenia z bloczkami silikatowymi, są to jednak zupełnie różne materiały, które nie mogą być traktowane jako ich substytuty. Cementowo-piaskowe wyroby są produkowane z cementu i piasku, co skutkuje różnymi właściwościami mechanicznymi i izolacyjnymi. Podczas gdy bloczki silikatowe charakteryzują się wysoką wytrzymałością na ściskanie i dobrą izolacyjnością, materiały cementowo-piaskowe z reguły nie osiągają tak dobrych wyników w tych parametrach, co może prowadzić do nieefektywności w budownictwie. Zaczyn gipsowy jest stosowany głównie do wykonywania tynków i nie nadaje się do produkcji bloczków, ponieważ nie zapewnia wymaganej trwałości i stabilności strukturalnej. Gips jest materiałem bardziej kruchym, co czyni go nieodpowiednim do zastosowań wymagających dużej wytrzymałości. Z kolei beton komórkowy, chociaż ma dobre właściwości izolacyjne, różni się od bloczków silikatowych zarówno pod względem składu, jak i procesu produkcji. Beton komórkowy wytwarzany jest na bazie cementu, wody, piasku oraz dodatków chemicznych, które wspomagają tworzenie porów, co prowadzi do odmiennych właściwości fizycznych. W efekcie te różnice mogą prowadzić do nieporozumień w zakresie zastosowania i wydajności materiałów budowlanych, dlatego ważne jest, aby dokładnie rozumieć, jakie właściwości i charakterystyki posiada każdy z tych materiałów.

Pytanie 34

Oblicz na podstawie rysunku powierzchnię ścianki działowej bez otworów, wiedząc, że wysokość pomieszczenia wynosi 280 cm.

A. 9,40 m2

B. 6,71 m2

C. 8,96 m2

D. 8,95 m2

Wybór niepoprawnej odpowiedzi może wynikać z kilku nieścisłości w obliczeniach lub interpretacji zadania. Często błąd polega na nieprawidłowej konwersji jednostek, na przykład, zamiast przeliczać centymetry na metry, użytkownik może pomylić się w mnożeniu lub dodać wartości, co prowadzi do zawyżenia lub zaniżenia obliczeń. W przypadku błędnych odpowiedzi, takich jak 6,71 m² czy 9,40 m², można zauważyć, że wynik został uzyskany przez błędne założenia dotyczące wymiarów ścianki. Na przykład, błędna szerokość lub wysokość mogły zostać przyjęte, co jest częstym problemem przy obliczeniach geometrycznych. Ważne jest również, aby pamiętać, że precyzyjne pomiary w budownictwie są kluczowe; każdy błąd w obliczeniach może prowadzić do poważnych konsekwencji w procesie budowy. Ponadto, niektóre osoby mogą popełnić błąd, zakładając, że dodanie lub odjęcie wartości z wymiarów jest właściwą metodą obliczenia powierzchni, co jest oczywiście niezgodne z zasadami matematyki. Całościowe podejście do obliczeń wymaga więc solidnego zrozumienia zasad geometrycznych oraz znajomości praktycznych zastosowań w obszarze architektury i budownictwa, aby uniknąć takich typowych pułapek.

Pytanie 35

W celu skonstruowania jednowarstwowych ścian zewnętrznych, ze względu na potrzebę osiągnięcia właściwej izolacji cieplnej, najczęściej wykorzystuje się

A. cegły ceramiczne klinkierowe bądź cegły ceramiczne dziurawki

B. cegły ceramiczne pełne lub bloczki wykonane z betonu kruszywowego

C. bloczki silikatowe bądź płyty gipsowo-kartonowe

D. bloczki z betonu komórkowego lub pustaki ceramiczne poryzowane

Bloczki z betonu komórkowego oraz pustaki ceramiczne poryzowane są materiałami budowlanymi, które charakteryzują się doskonałymi właściwościami izolacyjnymi, co jest kluczowe w kontekście budowy jednowarstwowych ścian zewnętrznych. Beton komórkowy, znany również jako aerobeton, ma strukturę pełną mikroporów, co znacząco ogranicza przewodzenie ciepła. Dzięki temu, ściany wykonane z tych materiałów mogą skutecznie zapewnić komfort cieplny w budynku, minimalizując straty energii i przyczyniając się do obniżenia kosztów ogrzewania. Pustaki ceramiczne poryzowane, z kolei, posiadają unikalne właściwości akumulacyjne i również dobrze izolują termicznie. W praktyce zastosowanie tych materiałów zyskuje na znaczeniu przy realizacji budynków energooszczędnych i pasywnych, gdzie kluczowe jest uzyskanie jak najlepszych parametrów izolacyjnych. Użycie takich bloków i pustaków jest zgodne z normami budowlanymi, które zalecają stosowanie materiałów o niskim współczynniku przewodzenia ciepła, co jest niezbędne do spełnienia wymogów efektywności energetycznej budynków.

Pytanie 36

Jak przeprowadza się ocenę gładkości tynków zwykłych w trakcie odbioru prac tynkarskich?

A. Uderzając w powierzchnię delikatnym młotkiem

B. Przesuwając gąbką po tynku

C. Zarysowując powierzchnię przy pomocy gwoździa

D. Pocierając powierzchnię tynku dłonią

Prawidłowa odpowiedź opiera się na metodzie oceny gładkości tynków, która polega na bezpośrednim pocieraniu powierzchni dłonią. Ta technika pozwala na bezpośrednie odczucie ewentualnych nierówności, chropowatości czy innych defektów, które mogą być niewidoczne dla oka. Umożliwia to sprawdzenie, czy tynk spełnia wymagania w zakresie estetyki i funkcjonalności, które są kluczowe w branży budowlanej. W praktyce, podczas odbioru robót tynkarskich, inspektorzy często stosują tę metodę, aby szybko ocenić jakość wykonania. Gdy powierzchnia jest gładka, tynk jest zazwyczaj uznawany za właściwie nałożony, co jest zgodne ze standardami branżowymi określającymi dopuszczalne odchylenia i wymagania dotyczące gładkości. Warto również zauważyć, że odpowiednia gładkość tynków ma wpływ na późniejsze procesy malarskie czy tapetowania, dlatego kontrola ta jest niezbędna w każdym etapie budowy.

Pytanie 37

Jakie typy rusztowań powinno się użyć do przeprowadzania drobnych napraw tynków zewnętrznych w budynkach wysokich?

A. Ramowe

B. Modułowe

C. Wiszące

D. Stojakowe

Wybór rusztowania ramowego czy modułowego do drobnych napraw na wysokich budynkach nie jest najlepszym pomysłem. Rusztowania ramowe są stabilne, ale potrzebują sporo miejsca na dole, co w miastach może być sporym problemem. Zajmowanie tego miejsca może zakłócać codzienne życie, a to raczej nie jest fajne. Z kolei rusztowania modułowe są bardziej elastyczne, ale trudniejsze w montażu i demontażu, co wydłuża czas pracy. A przy prostych naprawach to może być zbędne. Rusztowania stojakowe, choć przy niższych budynkach dają radę, to przy wysokich elewacjach mogą być niewystarczające. Ryzyko upadku i problem z dotarciem do wyższych miejsc to poważna sprawa. Dlatego, ważne jest, żeby dobrze przemyśleć, jakie rusztowanie wybrać, biorąc pod uwagę miejsce i rodzaj pracy.

Pytanie 38

Które z przedstawionych na rysunku narzędzi służy do rozkładania zaprawy cienkowarstwowej na bloczki z betonu komórkowego podczas murowania ściany?

A. C.

B. B.

C. A.

D. D.

Odpowiedź A to trafny wybór, bo kielnia murarska jest naprawdę ważnym narzędziem przy murowaniu ścian, zwłaszcza z bloczków z betonu komórkowego. Dzięki szerokiej końcówce, z łatwością można nałożyć cienką warstwę zaprawy, a to jest kluczowe, żeby wszystko dobrze się trzymało i było stabilne. W praktyce, warto pamiętać, że grubość zaprawy powinna być zgodna z normami, bo za gruba może osłabić całą konstrukcję. Dodatkowo, używając kielni murarskiej, można zmniejszyć ilość odpadów materiałowych, co jest zawsze na plus. Moim zdaniem, umiejętność posługiwania się tym narzędziem to podstawa w budownictwie, a opanowanie jej naprawdę pomaga w wykonaniu trwałych i solidnych prac budowlanych.

Pytanie 39

Dźwięk o głuchym brzmieniu, który można usłyszeć podczas opukiwania tynku lekkim młotkiem, sugeruje

A. brak przylegania tynku do podłoża

B. dobrą przyczepność tynku do podłoża

C. niewystarczającą grubość tynku

D. nieobecność pęknięć w obrębie tynku

Głuchy dźwięk, który jest generowany podczas opukiwania tynku lekkim młotkiem, sugeruje, że tynk nie jest odpowiednio związany z podłożem. W praktyce, dobry związek tynku z podłożem powinien skutkować wyraźnym, dźwięcznym odgłosem, co jest wskaźnikiem stabilności i jednorodności materiału. W przypadku braku związania, dźwięk jest głuchy, co może wskazywać na obecność pustek powietrznych między tynkiem a podłożem. Warto dodać, że takie sytuacje mogą prowadzić do dalszych uszkodzeń, jak odspajanie się tynku, co jest problematyczne z punktu widzenia długotrwałej trwałości wykończenia. W praktyce budowlanej, zaleca się regularne przeprowadzanie testów akustycznych tynku podczas oceny jego stanu, co jest zgodne z normami budowlanymi, takimi jak PN-EN 13914-1. To podejście zapewnia, że prace wykończeniowe są zgodne z najlepszymi praktykami, co zmniejsza ryzyko wystąpienia usterek w przyszłości.

Pytanie 40

Na podstawie danych z tabeli oblicz ilość piasku potrzebnego do wykonania 0,5 m³ zaprawy cementowo-wapiennej M2.

Orientacyjna ilość składników na 1 m³ zaprawy cementowo-wapiennej o konsystencji plastycznej
Proporcje cement : wapno : piasek	Marka zaprawy	Cement portlandzki CEM I [kg]	Wapno hydratyzowane [kg]	Piasek [m³]	Woda [dm³]
1 : 2,5 : 10,5	M2	107	124	0,94	316
1 : 1,25 : 6,75	M5	165	97	0,85	304
1 : 0,25 : 3,75	M20	293	34	0,93	284

A. 0,93 m3

B. 0,45 m3

C. 0,47 m3

D. 0,95 m3

Poprawna odpowiedź to 0,47 m3, co wynika z zastosowania odpowiedniej proporcji do obliczenia ilości piasku potrzebnego do wykonania 0,5 m3 zaprawy cementowo-wapiennej M2. W praktyce, aby uzyskać dokładne wyniki, należy najpierw zrozumieć, jakie są standardowe proporcje składników w zaprawie. Zazwyczaj zaprawy cementowo-wapienne są tworzone w proporcji cementu, wapna i piasku. W przypadku zaprawy M2, tabela danego producenta może wskazywać, ile piasku przypada na 1 m3 zaprawy. Przyjmując, że na 1 m3 zaprawy M2 potrzeba na przykład 0,94 m3 piasku, obliczamy ilość piasku dla 0,5 m3, wykonując mnożenie: 0,94 m3 x 0,5 = 0,47 m3. Ta metoda obliczeń jest kluczowa w budownictwie, ponieważ zapewnia właściwe proporcje materiałów, co wpływa na jakość i trwałość zaprawy. Prawidłowe obliczenia są nie tylko zgodne z normami budowlanymi, ale także istotne dla efektywności ekonomicznej projektu budowlanego.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej