Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik weterynarii
  • Kwalifikacja: ROL.12 - Wykonywanie weterynaryjnych czynności pomocniczych
  • Data rozpoczęcia: 19 grudnia 2025 19:01
  • Data zakończenia: 19 grudnia 2025 19:09

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Na liście chorób zakaźnych zwierząt, które muszą być zwalczane, znajduje się

A. bruceloza owiec
B. fascjoloza bydła
C. włośnica świń
D. kolibakterioza cieląt
Fascjoloza bydła jest chorobą pasożytniczą, wywoływaną przez przywrę Fasciola hepatica. Choć jest to poważny problem zdrowotny dla bydła, nie jest uznawana za chorobę zakaźną podlegającą obowiązkowi zwalczania, a jej leczenie oraz kontrola są bardziej skoncentrowane na indywidualnych przypadkach w stadzie. Włośnica świń, spowodowana zakażeniem przez larwy włosienia, również nie jest objęta obowiązkiem zwalczania jako choroba zakaźna. Zwalczanie tego schorzenia opiera się głównie na profilaktyce, takich jak kontrola żywienia zwierząt oraz monitorowanie źródeł ich pochodzenia. Kolibakterioza cieląt, wywołana przez bakterie Escherichia coli, jest jednym z powszechnie występujących problemów w chowie cieląt, jednak nie jest klasyfikowana jako choroba podlegająca obowiązkowi zwalczania. Zamiast tego, leczenie koncentruje się na zapewnieniu odpowiednich warunków bytowych oraz higieny w gospodarstwie. Nieprzestrzeganie standardów bioasekuracji oraz niedostateczna dbałość o zdrowie zwierząt mogą prowadzić do błędnych wniosków dotyczących ważności tych schorzeń. Niezrozumienie różnicy między chorobami zakaźnymi a pasożytniczymi może prowadzić do niewłaściwego podejścia w zakresie ich zwalczania oraz oszacowania ryzyka dla zdrowia publicznego.

Pytanie 2

Jakie narzędzie jest używane do ujarzmiania zwierząt?

A. Kleszcze Michalika
B. Hak oczodołowy Harmsa
C. Hak Krey-Schóttlera
D. Klemy Hartmana
Kleszcze Michalika to narzędzie stosowane w weterynarii oraz w zoologii do bezpiecznego i skutecznego poskramiania zwierząt, szczególnie tych, które mogą wykazywać agresywne zachowania w trakcie badań lub zabiegów. Ich konstrukcja umożliwia pewne i precyzyjne chwytanie, co minimalizuje stres zarówno dla zwierzęcia, jak i osoby wykonującej procedurę. Kleszcze te są niezwykle ważne w codziennej praktyce, ponieważ pozwalają na zminimalizowanie ryzyka urazów, zarówno dla personelu, jak i dla samych zwierząt. W stosunku do innych narzędzi, kleszcze Michalika wyróżniają się ergonomiczną budową, co ułatwia ich użycie w trudnych warunkach. W weterynarii, kleszcze te są stosowane w różnych procedurach, takich jak badania fizykalne, szczepienia czy nawet transport niektórych gatunków zwierząt. Standardy weterynaryjne podkreślają znaczenie bezpiecznego i humanitarnego podejścia do poskramiania zwierząt, co czyni kleszcze Michalika istotnym elementem sprzętu w każdej praktyce weterynaryjnej.

Pytanie 3

Przemiany endogenne po uboju zachodzą z powodu działania

A. bakterii proteolitycznych
B. metabolitów pleśni
C. własnych enzymów tkankowych
D. toksyn bakteryjnych
Poubojowe przemiany endogenne są procesami biochemicznymi, które zachodzą w tkankach organizmu po śmierci. Kluczowym czynnikiem w tych przemianach są własne enzymy tkankowe, które prowadzą do rozkładu białek, lipidów i węglowodanów. Te enzymy, takie jak proteazy, lipazy i amylazy, są odpowiedzialne za autolizę, co oznacza, że organizm zaczyna się 'trawić' samodzielnie. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest branża mięsna, gdzie kontrola tych procesów jest niezbędna do zapewnienia jakości i bezpieczeństwa produktów mięsnych. Przemiany te wpływają na teksturę, smak i barwę mięsa, co jest istotne w procesie dojrzewania. Dlatego znajomość mechanizmów poubojowych zmian jest kluczowa dla technologów żywności oraz specjalistów zajmujących się przetwórstwem mięsa, aby mogli optymalizować procesy produkcyjne zgodnie z zaleceniami branżowymi i standardami jakości.

Pytanie 4

BSE to schorzenie dotyczące bydła, którego czynnikiem sprawczym są

A. priony
B. bakterie
C. grzyby
D. wirusy
Odpowiedzi, które wskazują na bakterie, wirusy czy grzyby, pokazują, że coś tu jest nie tak z rozumieniem, jak działają choroby zakaźne. Bakterie oczywiście mogą wywoływać różne infekcje, ale w przypadku BSE nie mają z tym nic wspólnego. One rozmnażają się w organizmach, a ich działanie to zupełnie coś innego niż to, co robią priony. Jeśli chodzi o grzyby, to też są eukarionty, które mogą powodować infekcje, ale w przypadku BSE nie mają żadnego znaczenia, bo priony nie są żywe i nie rozprzestrzeniają się jak grzyby czy bakterie. Co do wirusów, to chociaż są patogenami, które potrafią infekować organizmy, ich sposób działania polega na wprowadzaniu się do komórek, co też nie dotyczy prionów. Często można spotkać się z błędnym rozumowaniem, że wszystkie patogeny są takie same, co prowadzi do nieporozumień wokół BSE. Dlatego zrozumienie tych różnic jest kluczowe, zwłaszcza w kontekście zdrowia zwierząt i kontroli chorób w hodowli.

Pytanie 5

Elektrokardiografia umożliwia uzyskanie zapisu funkcjonowania

A. nerek
B. mózgu
C. macicy
D. serca
Elektrokardiografia (EKG) jest podstawowym narzędziem diagnostycznym, które umożliwia uzyskanie zapisu elektrycznej aktywności serca. Wykonując EKG, przyczepia się elektrody do skóry pacjenta, które rejestrują zmiany potencjałów elektrycznych w czasie. Dzięki temu można ocenić rytm serca, przewodnictwo, a także wykryć różne nieprawidłowości, takie jak arytmie, zawały serca czy choroby niedokrwienne. Przykładowo, EKG jest często wykonywane w sytuacjach nagłych, aby szybko zdiagnozować stan pacjenta. W praktyce klinicznej EKG stosuje się także jako narzędzie profilaktyczne w monitorowaniu pacjentów z grupy ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Ponadto, zgodnie z wytycznymi towarzystw kardiologicznych, regularne badania EKG zalecane są dla pacjentów powyżej określonego wieku lub tych z rodzinną historią chorób serca. Zrozumienie działania elektrokardiografii pozwala także na lepsze interpretowanie wyników oraz podejmowanie właściwych decyzji diagnostycznych i terapeutycznych.

Pytanie 6

Dokumenty związane z leczeniem zwierząt gospodarskich powinny być archiwizowane

A. 3 lata
B. 3 miesiące
C. 6 miesięcy
D. 5 lat
Przechowywanie dokumentów weterynaryjnych przez okres krótszy niż 3 lata jest niewłaściwe i niezgodne z przepisami prawa. Wybór okresu 6 miesięcy, 3 miesięcy lub 5 lat może prowadzić do niepełnej dokumentacji, co ma poważne konsekwencje zdrowotne i prawne. Przechowywanie dokumentacji przez 6 miesięcy może wydawać się wystarczające w przypadku niektórych mniej poważnych przypadków, jednak nie uwzględnia to potencjalnych długoterminowych problemów zdrowotnych, które mogą wystąpić po zakończeniu leczenia. Z kolei 3 miesiące to zdecydowanie zbyt krótki czas, aby zbudować rzetelną historię leczenia, co jest kluczowe dla rozwoju i zdrowia zwierząt. Wydłużenie czasu przechowywania do 5 lat mogłoby wydawać się zaletą, jednak może prowadzić do zbędnych kosztów związanych z archiwizacją oraz trudności w zarządzaniu przestrzenią i danymi. Dlatego kluczowe jest przestrzeganie ustalonych norm, które nakładają na hodowców i weterynarzy obowiązek przechowywania dokumentacji przez co najmniej 3 lata, co zapewnia zrównoważone podejście do zdrowia zwierząt oraz zgodność z przepisami.

Pytanie 7

Najniższa dozwolona temperatura w oborze dla krów trzymanych na uwięzi nie powinna wynosić mniej niż

A. 6°C
B. 4°C
C. 10°C
D. 16°C
Odpowiedzi sugerujące temperatury wyższe niż 6°C, takie jak 10°C, 16°C czy 4°C, są niewłaściwe w kontekście minimalnych wymagań dla dobrostanu krów. Wybór 10°C lub 16°C jako minimalnej temperatury obory zakłada, że zwierzęta mogą funkcjonować w wyższych temperaturach, co jest mylne, biorąc pod uwagę, że krowy są bardziej narażone na stres cieplny, gdy temperatury spadają poniżej 6°C. Warto zauważyć, że krowy są zwierzętami, które najlepiej czują się w umiarkowanych warunkach, a ich zdolność do radzenia sobie z niskimi temperaturami jest ograniczona. W przypadku 4°C, choć może wydawać się to odpowiednie w niektórych okolicznościach, zbadania wskazują, że takie wartości mogą prowadzić do osłabienia zdrowia zwierząt oraz ich obniżonej wydajności. Zdarza się, że hodowcy błędnie interpretują pojęcie 'minimum' w kontekście dobrostanu zwierząt, myląc je z tolerancją. Zgodnie z normami opracowanymi przez organizacje zajmujące się dobrostanem zwierząt, kluczowe jest, aby nie tylko unikać ekstremalnych warunków, ale także zapewnić komfortowe warunki, które promują zdrowie i wydajność zwierząt. Dlatego ważne jest, aby mieć na uwadze, że optymalne warunki są niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania i rozwoju bydła.

Pytanie 8

Aby unieruchomić zwierzę, zabrania się używania prądu elektrycznego, który nie powoduje ogłuszenia ani nie prowadzi do śmierci w warunkach kontrolowanych, szczególnie mowa tu o prądzie elektrycznym, który nie przepływa przez

A. nozdrza
B. gałki oczne
C. serce
D. mózg
Zastosowanie prądu elektrycznego w unieruchamianiu zwierząt jest kwestią bardzo delikatną i wymaga zachowania szczególnych środków ostrożności. Właściwe zastosowanie prądu elektrycznego, które ma na celu ogłuszenie lub uśmiercenie, powinno być ściśle kontrolowane. Odpowiedź 'mózg' jest poprawna, ponieważ prąd elektryczny, który przepływa przez mózg, ma potencjał do szybkiego wywołania utraty przytomności, co jest kluczowe dla humanitarnego traktowania zwierząt. Przykładowo, w kontekście uboju zwierząt, stosuje się urządzenia do ogłuszania, które wykorzystują prąd o odpowiedniej intensywności, aby skutecznie i szybko znieczulić zwierzę. Właściwe organy regulacyjne, takie jak FAO czy OIE, zalecają użycie takich metod, które minimalizują cierpienie zwierząt i zachowują zasady dobrostanu zwierząt. Praktyki te są zgodne z etyką oraz przepisami prawa, co jest niezbędne w każdym procesie związanym z obsługą zwierząt.

Pytanie 9

Jeżeli przewóz rannego zwierzęcia do rzeźni miałby wiązać się z dodatkowym cierpieniem, zwierzę powinno zostać poddane ubojowi

A. tajnemu
B. z konieczności
C. ekonomicznemu
D. zdrowotnemu
Odpowiedź "z konieczności" jest poprawna, ponieważ w sytuacji, gdy transport rannego zwierzęcia do rzeźni powoduje dodatkowe cierpienie, zgodnie z zasadami dobrostanu zwierząt, należy podjąć decyzję o jego uboju w sposób humanitarny. Ustawa o ochronie zwierząt oraz wytyczne organizacji zajmujących się dobrostanem zwierząt podkreślają, że należy minimalizować wszelkie cierpienie, jakie może spotkać zwierzę w trakcie transportu. W praktyce oznacza to, że jeżeli stan zdrowia zwierzęcia nie pozwala na bezpieczny i komfortowy transport, lekarz weterynarii powinien podjąć decyzję o uboju. Działania te mają na celu nie tylko natychmiastowe zakończenie cierpienia, lecz także zabezpieczenie zdrowia innych zwierząt oraz ludzi. Przykładem mogą być sytuacje, w których zwierzęta wymagają natychmiastowej interwencji medycznej, której nie można zapewnić w warunkach rzeźni. Takie podejście jest zgodne z etyką zawodową i standardami branżowymi, które promują traktowanie zwierząt w sposób jak najmniej inwazyjny i cierpienia ograniczający.

Pytanie 10

Badanie filtracji kału wykonuje się w celu wykrycia obecności

A. jaj pasożytów
B. komórek bakterii
C. zarodników grzybów
D. erytrocytów
Metoda filtracji kału jest kluczowym narzędziem w diagnostyce pasożytów jelitowych, ponieważ umożliwia identyfikację jaj pasożytów, które mogą być obecne w przewodzie pokarmowym pacjentów. Filtracja polega na oddzieleniu cząstek stałych od cieczy, co pozwala na skoncentrowanie jaj pasożytów, co jest niezbędne do ich analizy mikroskopowej. W praktyce, lekarze wykonują tę procedurę w przypadku podejrzenia inwazji pasożytniczej, co jest często objawiane przez zróżnicowane symptomy, takie jak bóle brzucha, biegunki, czy problemy ze wzrostem u dzieci. Standardy diagnostyczne, takie jak wytyczne Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), wskazują na znaczenie regularnych badań w kontekście zdrowia publicznego, szczególnie w regionach z wysokim ryzykiem zakażeń pasożytniczych. Rzetelna diagnostyka oparta na filtracji kału pozwala nie tylko na potwierdzenie obecności pasożytów, ale także na wdrożenie odpowiednich strategii leczenia oraz profilaktyki, co ma kluczowe znaczenie dla zdrowia społeczności.

Pytanie 11

Czy możliwy jest transport zwierząt w sposób wspólny, bez konieczności ich rozdzielania?

A. dorosłych ogierów i byków
B. matek karmiących z młodymi
C. zwierząt zarówno uwiązanych, jak i luzem
D. zwierząt z rogami oraz bez nich
Odpowiedź dotycząca transportu matek karmiących z potomstwem jest poprawna, ponieważ zgodnie z przepisami unijnymi oraz międzynarodowymi standardami dotyczących dobrostanu zwierząt w transporcie, matki z młodym muszą być przewożone razem w celu zapewnienia ich zdrowia i dobrostanu. Transportowanie matek karmiących oddzielnie od potomstwa może prowadzić do stresu, a także do problemów zdrowotnych zarówno dla matki, jak i dla młodych zwierząt. Przykładem może być przewóz bydła mlecznego, gdzie matki są utrzymywane w bliskim kontakcie z cielętami, co sprzyja ich dobremu samopoczuciu oraz minimalizuje ryzyko problemów behawioralnych. W przypadku transportu, należy również zadbać o odpowiednie warunki, takie jak dostęp do wody i odpowiednia przestrzeń, aby zapewnić komfort zwierząt. W praktyce oznacza to, że podczas planowania transportu zwierząt, operatorzy muszą przestrzegać zasad dotyczących transportu zwierząt, które zostały określone w rozporządzeniach takich jak Rozporządzenie (WE) nr 1/2005.

Pytanie 12

Do przeprowadzenia badań dotyczących wścieklizny zbiera się próbki

A. tkanki mózgowej
B. nerwów obwodowych
C. płynu mózgowo-rdzeniowego
D. nerwów czaszkowych
Analizując odpowiedzi, warto zrozumieć, dlaczego pobieranie próbek nerwów czaszkowych, nerwów obwodowych czy płynu mózgowo-rdzeniowego nie jest odpowiednim podejściem do diagnozowania wścieklizny. Choroba ta ma swoje najpoważniejsze objawy i zmiany patologiczne w tkance mózgowej. Nerwy czaszkowe i obwodowe mogą być dotknięte chorobą, jednak sama obecność wirusa w tych strukturach nie jest wystarczająca do postawienia diagnozy. Prawidłowe metodologie diagnostyczne wskazują na konieczność analizy tkanki mózgowej, gdzie wirus wścieklizny najintensywniej się namnaża. Z kolei płyn mózgowo-rdzeniowy, mimo że może zawierać ślady wirusa, nie jest odpowiednim materiałem do postawienia jednoznacznej diagnozy w przypadku wścieklizny. Często pojawia się błąd myślowy polegający na założeniu, że obecność wirusa w innych tkankach lub płynach ustrojowych jest wystarczająca do rozpoznania choroby. W rzeczywistości, skuteczne i wiarygodne diagnozowanie wścieklizny wymaga ściśle określonych metod, które są zgodne z międzynarodowymi standardami oraz praktykami laboratoryjnymi. Dlatego kluczowe jest skupienie się na próbkach tkanki mózgowej jako podstawowym źródle informacji diagnostycznych.

Pytanie 13

W rzeźni zwierzęta, które nie są w stanie poruszać się samodzielnie, powinny być

A. przekazywane do magazynu żywca
B. transportowane do lecznicy dla zwierząt
C. uśmiercone w miejscu, w którym się znajdują
D. odsyłane do miejsca pochodzenia
Odpowiedzi sugerujące przekazanie zwierząt do magazynu żywca, transport do lecznicy dla zwierząt czy zwrot do miejsca pochodzenia nie uwzględniają kluczowych aspektów związanych z dobrostanem zwierząt oraz ich stanu zdrowia. Przekazanie zwierząt do magazynu żywca może prowadzić do dalszego cierpienia i stresu, co jest sprzeczne z zasadami humanitarnego traktowania. W sytuacji, gdy zwierzęta są niesprawne, ich transport do lecznicy może być nieodpowiedzialny ze względu na ich stan zdrowia, a także narażenie na dodatkowy stres związany z przemieszczeniem. Z kolei zwrot do miejsca pochodzenia jest często niemożliwy, ze względu na przepisy dotyczące transportu zwierząt oraz ich stan zdrowia, co może stwarzać dodatkowe zagrożenie dla ich dobrostanu. W każdej z tych sytuacji, nie uwzględnia się odpowiedniego zarządzania sytuacjami kryzysowymi związanymi z dobrostanem zwierząt. Kluczowe jest, aby decyzje były podejmowane w oparciu o rzetelną ocenę stanu zwierzęcia oraz zgodność z przepisami prawnymi i etycznymi, co podkreśla znaczenie humanitarnego uśmiercania jako najwłaściwszego rozwiązania w przypadku zwierząt niezdolnych do ruchu.

Pytanie 14

Mięso można uznać za nadające się do spożycia przez ludzi

A. zawierające materiały szczególnego ryzyka.
B. pochodzące od zwierząt, które przeszły badania przedubojowe i poubojowe, z wyjątkiem dzikiej zwierzyny.
C. uzyskane od zwierząt, które były poddane ubojowi upozorowanemu.
D. wykazujące intensywny zapach płciowy.
Wybór odpowiedzi, która nie uwzględnia badań przedubojowych i poubojowych, pokazuje niezrozumienie fundamentalnych zasad bezpieczeństwa żywności. Materiał szczególnego ryzyka, wymieniony w jednej z opcji, odnosi się do tkanek zwierząt, które mogą przenosić choroby, takie jak priony w przypadku BSE, a ich obecność w mięsie czyni je całkowicie niezdatnym do spożycia. Odpowiedź wskazująca na mięso ze zwierząt, które wykazują wyraźny zapach płciowy, również jest problematyczna, ponieważ taki zapach jest często objawem nieodpowiedniego wprowadzenia do obiegu żywności. Należy także zauważyć, że ubojowanie upozorowane nie jest standardową praktyką w produkcji mięsa przeznaczonego dla konsumentów, ponieważ narusza zasady humanitarnego traktowania zwierząt oraz przemysłowych regulacji dotyczących jakości. Ostatecznie, w praktyce, nieprzestrzeganie tych zasad prowadzi do poważnych konsekwencji zdrowotnych oraz może skutkować szerokim zakresem chorób przenoszonych przez żywność. Dlatego kluczowe jest, aby każdy etap produkcji mięsa był objęty ścisłym nadzorem i regulacjami, aby zapewnić bezpieczeństwo konsumentów.

Pytanie 15

Gdzie umieszcza się rurkę intubacyjną?

A. w tchawicy
B. w naczyniu krwionośnym
C. w przełyku
D. w pęcherzu moczowym
Wprowadzenie rurki intubacyjnej do pęcherza moczowego jest niepoprawne z wielu powodów. Po pierwsze, pęcherz moczowy jest narządem odpowiedzialnym za gromadzenie moczu, a nie za wymianę gazów, co jest głównym celem intubacji. Rurka intubacyjna służy do zabezpieczenia dróg oddechowych, a nie układu moczowego, co wykazuje zasadnicze różnice w anatomii i funkcji tych narządów. Kolejnym błędnym podejściem jest sugerowanie, że rurka intubacyjna mogłaby być wprowadzana do naczynia krwionośnego. Taki zabieg jest nie tylko niewłaściwy, ale również niezwykle niebezpieczny, prowadzący do poważnych powikłań, takich jak zatorowość powietrzna. W przypadku przełyku, chociaż jest to kanał, który transportuje pokarm do żołądka, nie zapewnia on dostępu do dróg oddechowych, a wprowadzenie rurki w tym miejscu mogłoby doprowadzić do aspiracji treści pokarmowej. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji różnych układów w organizmie oraz nieznajomość anatomii przeszkadzająca w prawidłowym zrozumieniu procedur medycznych. Właściwe zrozumienie, że rurka intubacyjna jest narzędziem służącym do wentylacji pacjenta przez tchawicę, jest kluczowe dla skutecznej interwencji medycznej.

Pytanie 16

Chemiczne zagrożenia w żywności mogą wynikać z obecności

A. mykotoksyn
B. piasku
C. pozostałości leków weterynaryjnych
D. drobnoustrojów
Pozostałości leków weterynaryjnych stanowią istotne zagrożenie chemiczne w żywności, ponieważ mogą prowadzić do wystąpienia niepożądanych skutków zdrowotnych u konsumentów. Leki te są stosowane w hodowli zwierząt w celu leczenia chorób oraz zapobiegania ich występowaniu. Niewłaściwe stosowanie lub brak przestrzegania okresów karencji, które są czasem, w którym nie można ubijać zwierząt po podaniu leku, może skutkować obecnością tych substancji w produktach mięsnych, mlecznych czy jajach. Przykładem może być stosowanie antybiotyków, które, jeśli nie zostaną usunięte z organizmu zwierzęcia przed jego ubojem, mogą prowadzić do rozwoju oporności bakteryjnej u ludzi. Zgodnie z zasadami HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points), należy monitorować i kontrolować obecność pozostałości leków weterynaryjnych, aby zapewnić bezpieczeństwo żywności i zdrowie publiczne. Dobre praktyki hodowlane oraz systemy kontroli jakości w przemyśle spożywczym są kluczowe w eliminowaniu tego typu zagrożeń.

Pytanie 17

Czas od momentu podania ostatniej dawki leku do jego wydalenia z organizmu zwierzęcia to czas

A. parentny
B. ważności
C. przejściowy
D. karencji
Termin 'ważności' właściwie mówi o tym, kiedy produkt farmaceutyczny działa jak należy i jest bezpieczny do użycia. Nie ma jednak nic wspólnego z czasem, który musi minąć, żeby lek zniknął z organizmu zwierzęcia. Jeśli mylimy te terminy, to możemy źle zrozumieć, jak to wszystko działa. Po drugie, 'parentny' to słowo, które pojawia się w kontekście środków biologicznych, więc nie pasuje do rozmowy o okresie eliminacji leku. Skupianie się na 'parentach' leków nie oddaje całego obrazu ich działania i tego, jak są metabolizowane. A 'przejściowy' to tak ogólne słowo, że nie odnosi się do żadnych konkretnych norm w farmakologii czy weterynarii. Używając tego terminu, możemy wprowadzić niepotrzebne zamieszanie, bo nie mówi on o żadnych konkretnych czasach ani nie wyjaśnia kwestii związanych z bezpieczeństwem produktów zwierzęcych. Zrozumienie tych terminów jest naprawdę ważne, aby nie popełniać błędów związanych z używaniem leków u zwierząt i ich wpływem na zdrowie ludzi.

Pytanie 18

W kurniku z sztucznym oświetleniem kura nioska powinna być pozbawiona światła przez

A. 1/4 doby
B. 1/3 doby
C. 1/2 doby
D. 2/3 doby
Odpowiedź 1/3 doby jest prawidłowa, ponieważ w przypadku sztucznego oświetlenia w kurnikach dla kur niosek istnieje szereg badań wskazujących na optymalny czas ciemności, który wynosi około 8 godzin na dobę. Odpowiedni cykl oświetlenia i ciemności sprzyja nie tylko zdrowiu kur, ale także ich wydajności w jajowaniu. Dobrze zorganizowane oświetlenie może zwiększyć produkcję jaj, a także zminimalizować stres u ptaków. Przykładowo, w praktyce stosuje się schemat 16 godzin światła i 8 godzin ciemności. Taki cykl naśladuje naturalne warunki, co jest kluczowe dla dobrego samopoczucia i zdrowia kur. Dodatkowo, zbyt krótki czas ciemności, jak 1/4 doby, może prowadzić do zaburzeń w cyklu reprodukcyjnym, co negatywnie wpłynie na produkcję jaj. Warto również monitorować intensywność światła oraz jego spektrum, aby zapewnić optymalne warunki do wzrostu i nioszenia jaj przez kury. Standardy dobrej praktyki w hodowli kur niosek zwracają uwagę na te aspekty, co powinno być nieodłącznym elementem zarządzania kurnikiem.

Pytanie 19

Kurtyzacja to procedura

A. przycinania rogów u dorosłego bydła.
B. przycinania ogonków u prosiąt.
C. przycinania pazurów u psów.
D. wypalania zawiązków rogowych u cieląt.
Kurtyzacja to zabieg obcinania ogonków u prosiąt, który ma na celu zapobieganie potencjalnym problemom zdrowotnym i behawioralnym, jakie mogą wynikać z posiadania długich ogonków. W praktyce, długie ogonki mogą prowadzić do urazów podczas walk o pokarm, co z kolei zwiększa ryzyko infekcji. Z tego powodu, zabieg kurtyzacji jest często wykonywany w pierwszych dniach życia prosiąt, zgodnie z zaleceniami weterynaryjnymi. W wielu krajach zabieg ten jest regulowany przepisami prawnymi, które określają, jak i kiedy należy go przeprowadzać, aby zminimalizować stres i ból u zwierząt. Przykładami dobrych praktyk w tym zakresie są stosowanie odpowiednich narzędzi chirurgicznych oraz znieczulenia miejscowego, co znacząco poprawia komfort prosiąt podczas zabiegu. Dodatkowo, przeprowadzanie kurtyzacji w warunkach sterylnych jest kluczowe dla zapobiegania infekcjom. Właściwe podejście do tego zabiegu wspiera zarówno dobrostan zwierząt, jak i efektywność produkcji trzody chlewnej.

Pytanie 20

Jaką chorobę wirusową występującą u świń i dzików się opisuje?

A. t oksoplazmoza
B. r óżyca
C. wągrzyca
D. afrykański pomór świń
Afrykański pomór świń (ASF) jest groźną chorobą wirusową, która dotyka świń i dzików. Wywoływana jest przez wirus afrykańskiego pomoru świń, który należy do rodziny Asfarviridae. ASF charakteryzuje się wysoką śmiertelnością, co czyni go poważnym zagrożeniem dla hodowli świń na całym świecie. Główne objawy zakażenia ASF obejmują gorączkę, osłabienie, brak apetytu oraz zmiany skórne. Ze względu na poważne konsekwencje ekonomiczne, w przypadku wystąpienia przypadków ASF, stosuje się rygorystyczne środki bioasekuracyjne, w tym likwidację zakażonych zwierząt oraz ograniczenie przemieszczania się żywych świń. Praktyczne aspekty zarządzania tą chorobą obejmują monitorowanie stada, regularne badania weterynaryjne oraz edukację hodowców w zakresie bioasekuracji. Znajomość ASF jest kluczowa dla osób związanych z sektorem hodowli trzody chlewnej i weterynarii, aby móc skutecznie zapobiegać i reagować na potencjalne zagrożenia związane z tą wirusową chorobą.

Pytanie 21

Pionowy sposób transmisji choroby to przeniesienie zakażenia

A. kropelkowo
B. pokarmowo
C. śródmacicznie
D. jatrogennie
Wybór odpowiedzi związanych z drogami zakażeń innymi niż śródmaciczne sugeruje nieporozumienie w kwestii terminologii i mechanizmów zakażeń. Jatrogennie oznacza zakażenie wywołane przez interwencje medyczne, takie jak operacje czy procedury diagnostyczne. Chociaż w przypadku takich procedur istnieje ryzyko zakażeń, nie dotyczy to bezpośrednio przenoszenia infekcji z matki na dziecko. Odpowiedź alimentarnie odnosi się do przenoszenia patogenów przez drogi pokarmowe, co również jest niewłaściwe w kontekście pionowej drogi zakażenia. W przypadku zakażeń przenoszonych drogą pokarmową, patogeny nie są przekazywane z matki na dziecko w sposób, który można by zaklasyfikować jako śródmaciczny. Z kolei droga kropelkowa wskazuje na przenoszenie wirusów i bakterii poprzez kontakt z wydzielinami dróg oddechowych, co znowu jest procesem niezwiązanym z zakażeniem śródmacicznym. Te niepoprawne odpowiedzi ilustrują typowy błąd myślowy polegający na utożsamianiu różnych ścieżek przenoszenia infekcji bez uwzględnienia specyfiki pionowej drogi zakażenia. Kluczowe jest zrozumienie, że tylko zakażenia śródmaciczne obejmują transfer patogenów bezpośrednio z matki do dziecka w czasie ciąży, co czyni je jedyną poprawną odpowiedzią w tym kontekście.

Pytanie 22

Babeszjoza jest przenoszona przez jakie organizmy?

A. muchy
B. kleszcze
C. komary
D. pchły
Babeszjoza jest chorobą pasożytniczą, która jest przenoszona przez kleszcze, a dokładniej przez ich larwy i nimfy. Patogenem odpowiedzialnym za tę chorobę jest protozoon z rodzaju Babesia, który atakuje czerwone krwinki. Kleszcze, w szczególności gatunki takie jak Ixodes ricinus, odgrywają kluczową rolę w cyklu transmisji tego patogenu. W praktyce, osoby przebywające w obszarach, gdzie kleszcze są powszechne, powinny być świadome ryzyka i podejmować odpowiednie środki zapobiegawcze, takie jak stosowanie repelentów, noszenie odzieży ochronnej oraz regularne sprawdzanie ciała po powrocie z terenów zielonych. Warto również pamiętać, że wczesne wykrycie ukłucia kleszcza i jego usunięcie może znacząco obniżyć ryzyko zakażenia babeszjozą. W standardach zdrowotnych, szczególnie w profilaktyce chorób odzwierzęcych, kładzie się duży nacisk na edukację społeczeństwa na temat zagrożeń związanych z kleszczami i chorobami przez nie przenoszonymi.

Pytanie 23

Przyrząd przedstawiony na zdjęciu służy do poskramiania bydła poprzez uciśnięcie

Ilustracja do pytania
A. ogona.
B. małżowiny usznej.
C. ścięgna Achillesa.
D. wargi.
Wybór odpowiedzi związanej z wargami, małżowiną uszną lub ogonem jest niepoprawny, ponieważ te miejsca ciała bydła nie są odpowiednie do unieruchamiania zwierząt w sposób bezpieczny i kontrolowany. Wargi bydła są delikatne i nie powinny być używane jako punkt ucisku, ponieważ mogłoby to prowadzić do urazów oraz dużego stresu u zwierzęcia. Użycie małżowiny usznej, chociaż może wydawać się chwilowo skuteczne, również rodzi ryzyko uszkodzenia tkanki, a dodatkowo nie zapewnia odpowiedniej kontroli nad całym ciałem bydła. Z kolei ucisk na ogon nie jest praktyczny, ponieważ może prowadzić do nieprzewidywalnych reakcji ze strony zwierzęcia, co czyni go niebezpiecznym w kontekście pracy z dużymi zwierzętami. Każda z tych koncepcji opiera się na błędnym założeniu, że ucisk w tych miejscach wywoła takie same efekty, jak w przypadku ścięgna Achillesa, co jest mylne. W rzeczywistości, skuteczna kontrola bydła wymaga zastosowania odpowiednich narzędzi, które działają w sposób nie tylko skuteczny, ale i humanitarny. Kluczowe jest zrozumienie, że metody poskramiania powinny opierać się na wiedzy weterynaryjnej oraz doświadczeniu, aby zminimalizować niepotrzebny stres oraz zapewnić bezpieczeństwo zarówno dla bydła, jak i ludzi pracujących w ich otoczeniu.

Pytanie 24

Czego składnikiem jest płyn wytrawiający?

A. pepton
B. podpuszczka
C. pepsyna
D. prebiotyk
Pepsyna jest enzymem trawiennym, który odgrywa kluczową rolę w procesie trawienia białek w żołądku. Działa poprzez hydrolizę wiązań peptydowych w białkach, co prowadzi do ich rozkładu na mniejsze peptydy. Pepsyna jest wydzielana przez komórki główne żołądka jako nieaktywny prekursor - pepsynogen, który aktywuje się w obecności kwasu solnego. Jest to istotny element procesu trawienia w organizmach zwierzęcych, a jej działanie jest szczególnie ważne w kontekście przyswajania białka z pożywienia. W praktycznych zastosowaniach, pepsyna znajduje się w różnych suplementach diety oraz jest wykorzystywana w przemyśle spożywczym do produkcji serów, gdzie wspomaga proces koagulacji mleka. Znajomość roli pepsyny w układzie pokarmowym jest zgodna z aktualnymi standardami naukowymi, które podkreślają istotność enzymów trawiennych w diecie człowieka.

Pytanie 25

Zastosowanie opatrunku usztywniającego, który unieruchamia kość oraz dwa przylegające stawy, powinno mieć miejsce w przypadku

A. skręcenia stawu
B. zerwania więzadeł stawowych
C. zwichnięcia stawu
D. złamania kości
Wybór odpowiedzi dotyczącej skręcenia stawu, zwichnięcia stawu lub zerwania więzadeł stawowych jest błędny z kilku powodów. W przypadku skręcenia stawu, uszkodzenie zwykle obejmuje tylko więzadła i nie wymaga tak silnej immobilizacji jak w przypadku złamania. Pomimo że w przypadku skręcenia można zastosować opatrunek, jego celem jest głównie ograniczenie ruchu i redukcja bólu, a nie pełne unieruchomienie kości. Z kolei zwichnięcie stawu, choć także wymaga stabilizacji, zazwyczaj polega na przywróceniu stawu do prawidłowej pozycji i często wymaga innego podejścia terapeutycznego niż w przypadku złamania. Stabilizacja stawu może być osiągnięta poprzez specjalne ortezy lub bandażowanie, ale nie zawsze konieczne jest pełne unieruchomienie sąsiadujących kości. Z kolei w przypadku zerwania więzadeł stawowych, kluczowym elementem leczenia jest często przeprowadzenie operacji rekonstrukcyjnej. Podczas gdy usztywnienie może być stosowane w ramach leczenia, pełne unieruchomienie uszkodzonego stawu oraz kości może nie być zalecane, szczególnie w kontekście promowania ruchomości i funkcji stawu w dłuższej perspektywie. Typowym błędem myślowym w tych przypadkach jest utożsamianie różnych urazów z koniecznością stosowania podobnych metod leczenia, co może prowadzić do nieefektywnej terapii oraz wydłużenia czasu rehabilitacji.

Pytanie 26

Jakie narzędzia powinny zostać wykorzystane do szycia otrzewnej oraz mięśni podczas zabiegu sterylizacji?

A. igłotrzymacza Olsen-Hegar, pęsety chirurgicznej, nici AMIFIL z igłą okrągłą 1/2 koła
B. igłotrzymacza Olsen-Hegar, pęsety chirurgicznej, nici PGA z igłą okrągłą 1/2 koła
C. imadła Mathieu, pęsety chirurgicznej, nici AMIFIL z igłą trójkątną 1/3 koła
D. imadła Mathieu, pęsety chirurgicznej, nici PGA z igłą trójkątną 1/3 koła
Analizując pozostałe opcje, można zauważyć kilka istotnych nieprawidłowości. W pierwszej alternatywie zastosowanie imadła Mathieu jest niewłaściwe, ponieważ to narzędzie jest przeznaczone głównie do stabilizacji tkanek, a nie do szycia. Stosowanie nici AMIFIL z igłą trójkątną 1/3 koła w kontekście szycia otrzewnej nie jest zalecane, ponieważ igły trójkątne są bardziej odpowiednie do tkanin twardych, co może prowadzić do niepotrzebnego uszkodzenia otaczających tkanek. W kolejnej opcji, zastosowanie igłotrzymacza Olsen-Hegar oraz nici PGA jest poprawne, jednak użycie igły okrągłej 1/2 koła zapewnia lepszą kontrolę i mniejsze ryzyko uszkodzenia tkanek. Z kolei trzecia propozycja, mimo zastosowania pęsety chirurgicznej i nici PGA, zawiera błąd w zakresie użycia imadła Mathieu zamiast igłotrzymacza, co w praktyce chirurgicznej prowadziłoby do wydłużenia czasu operacji oraz zwiększenia ryzyka powikłań. W każdej z analizowanych odpowiedzi można dostrzec typowe błędy myślowe, takie jak mylenie ról narzędzi chirurgicznych oraz nieadekwatny dobór materiałów do specyfiki szycia otrzewnej, co w praktyce może prowadzić do zwiększenia ryzyka powikłań oraz wydłużenia procesu gojenia.

Pytanie 27

Czy w przypadku, gdy materiał kategorii 3 miał styczność z SRM, należy podjąć jakieś działania?

A. należy materiał kategorii 3 przenieść do kategorii 2
B. należy całość potraktować jak SRM
C. należy go zdezynfekować i ocenić jak materiał kategorii 3
D. nie ma potrzeby podejmowania żadnych kroków
Nieprawidłowe odpowiedzi sugerują, że materiały kategorii 3 można traktować w sposób mniej rygorystyczny po ich kontakcie z SRM, co jest sprzeczne z zasadami bezpieczeństwa i zarządzania ryzykiem. Istotnym błędem jest próba przeniesienia materiału kategorii 3 do kategorii 2, co prowadzi do niezrozumienia zasad klasyfikacji materiałów niebezpiecznych. Każdy materiał, który miał kontakt z SRM, wymaga zaostrzonej procedury traktowania, a nie jego umniejszenia do niższej klasy. Kolejna niepoprawna koncepcja to dezynfekcja i traktowanie materiału jak materiał kategorii 3; sugeruje to, że ryzyko kontaminacji zostało zniwelowane, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami. Standardy branżowe, takie jak te określone przez OSHA, jasno mówią, że wszelkie materiały, które mogły być narażone na niebezpieczeństwo, powinny być traktowane zgodnie z najwyższymi standardami ostrożności. W przypadku stwierdzenia kontaktu z SRM, ważne jest, aby przeprowadzić dokładną ocenę ryzyka, a nie ignorować potencjalne zagrożenia, co może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych oraz środowiskowych. Ignorowanie potrzeby podjęcia działań w sytuacji kontaktu z substancjami ryzykownymi jest fundamentalnym błędem, który może zagrażać nie tylko pracownikom, ale również całej społeczności.

Pytanie 28

Lampa Wooda jest wykorzystywana w celu diagnozowania chorób skóry o charakterze

A. pasożytniczym
B. bakteryjnym
C. wirusowym
D. grzybiczym
Lampa Wooda jest narzędziem diagnostycznym, które wykorzystuje promieniowanie ultrafioletowe (UV) do identyfikacji chorób skóry o podłożu grzybiczym. Gdy skóra jest oświetlana tym światłem, niektóre patogeny grzybicze emitują charakterystyczne fluorescencyjne światło, co pozwala na ich zauważenie. Przykładem zastosowania lampy Wooda jest diagnostyka grzybicy skóry, takiej jak grzybica stóp czy grzybica paznokci, gdzie zmienione chorobowo tkanki mogą świecić w określonym kolorze pod wpływem UV. Tego typu badania są zgodne z zaleceniami dermatologicznymi i są często stosowane jako uzupełnienie innych metod diagnostycznych. Lampa ta pozwala na szybkie i nieinwazyjne określenie potencjalnych chorób skórnych, co znacznie ułatwia dalszą diagnostykę i leczenie pacjentów. Warto również dodać, że w przypadku niektórych infekcji grzybiczych, takich jak te wywołane przez Microsporum canis, wynik fluorescencji jest niezwykle pomocny w postawieniu odpowiedniej diagnozy, co może przyczynić się do szybszego wdrożenia skutecznego leczenia i zapobiegania rozprzestrzenieniu się infekcji.

Pytanie 29

Gdzie najczęściej dokonuje się pomiaru tętna u psa i kota?

A. udowej
B. ogonowej
C. twarzowej
D. szczękowej
Badanie tętna u psa i kota na tętnicy udowej jest powszechnie akceptowaną metodą ze względu na jej dostępność oraz dokładność. Tętno na tętnicy udowej jest szczególnie łatwe do wyczucia u zwierząt o większej masie ciała. W praktyce klinicznej weterynaryjnej, ocena tętna jest kluczowym elementem pierwszej oceny stanu zdrowia zwierzęcia oraz monitorowania jego parametrów życiowych. Warto zaznaczyć, że standardowe wartości tętna dla psów wynoszą od 60 do 160 uderzeń na minutę, a dla kotów od 140 do 220 uderzeń na minutę, co można efektywnie monitorować na tętnicy udowej. Utrzymanie prawidłowego tętna jest istotne dla oceny krążenia i ogólnego stanu zdrowia, co ma zastosowanie w wielu procedurach klinicznych i chirurgicznych. W przypadku nieprawidłowości, takich jak bradykardia czy tachykardia, weterynarze mogą podjąć odpowiednie działania interwencyjne. Zrozumienie technik pomiaru tętna oraz interpretacji wyników jest fundamentalne dla każdego profesjonalisty w dziedzinie weterynarii.

Pytanie 30

Do probówki zawierającej EDTA pobiera się krew w celu określenia stężenia

A. żelaza
B. glukozy
C. hemoglobiny
D. mocznika
Prawidłowa odpowiedź to hemoglobina, ponieważ EDTA (kwas etylenodiaminotetraoctowy) jest substancją stosowaną jako antykoagulant, co umożliwia pobranie krwi do badań laboratoryjnych bez jej krzepnięcia. Oznaczanie poziomu hemoglobiny w próbkach krwi jest kluczowe w diagnostyce wielu stanów chorobowych, w tym anemii. W praktyce, hemoglobina jest białkiem zawierającym żelazo, odpowiedzialnym za transport tlenu w organizmie. Standardy laboratoryjne, takie jak wytyczne WHO, sugerują, że poziom hemoglobiny powinien być regularnie monitorowany, zwłaszcza u pacjentów z chorobami hematologicznymi. Na przykład w przypadku anemii, niskie stężenie hemoglobiny może wskazywać na konieczność dalszej diagnostyki, takiej jak badanie morfologii krwi. Warto również zauważyć, że przy pobieraniu krwi do analizy hemoglobiny, ważne jest przestrzeganie zasad aseptyki oraz odpowiednie oznaczenie próbek, aby zapewnić wiarygodność wyników.

Pytanie 31

Co powinno być przechowywane w lodówce?

A. szwy chirurgiczne
B. szczepionki
C. roztwory infuzyjne
D. produkty na ektopasożyty
Szczepionki to preparaty biologiczne, które są wrażliwe na zmiany temperatury i wymagają przechowywania w kontrolowanych warunkach, aby zachować swoją skuteczność. Zwykle powinny być przechowywane w lodówkach w temperaturze od 2°C do 8°C. Przechowywanie w tych warunkach jest kluczowe, ponieważ niewłaściwe temperatury mogą prowadzić do inaktywacji szczepionek, co skutkuje ich nieefektywnością. W praktyce, placówki medyczne oraz apteki muszą przestrzegać wytycznych dotyczących przechowywania szczepionek, co potwierdzają standardy organizacji zdrowotnych, takich jak WHO czy CDC. Przykładowo, w przypadku szczepionek stosowanych w programach immunizacji dzieci, niezbędne jest, aby stały w lodówce przez cały okres ważności, a także codzienne monitorowanie temperatury za pomocą rejestratorów temperatury. Ponadto, w sytuacjach kryzysowych, takich jak epidemie, prawidłowe przechowywanie szczepionek ma kluczowe znaczenie dla skuteczności działań zdrowotnych.

Pytanie 32

Jakie właściwości wyróżniają przesięk?

A. Płyn krwisty, nieprzejrzysty, bezwonny, o gęstości poniżej 1,018 i zawartości białka 0,5 - 3 g/100 ml
B. Płyn żółty, mętny, o zapachu gnilnym, o gęstości powyżej 1,018 i zawartości białka powyżej 3 g/100 ml
C. Płyn bezbarwny, przejrzysty, o charakterystycznej woni, o gęstości powyżej 1,018 i zawartości białka 10 g/100 ml
D. Płyn jasnożółty, przejrzysty, bezwonny, o gęstości poniżej 1,018 i zawartości białka 0,5 -3 g/100 ml
Przesięk to taki płyn, który ma jasnożółty kolor, jest przejrzysty i nie pachnie. To ważne, bo te cechy pomagają nam zrozumieć, z czym mamy do czynienia. Gęstość przesięku jest poniżej 1,018, a białko w nim to 0,5 - 3 g na 100 ml. Te wskaźniki są kluczowe, żeby dobrze różnicować przesięk od innych płynów. Często zdarza się, że przesięk pojawia się z powodu różnych problemów zdrowotnych, jak na przykład nadciśnienie czy kłopoty z limfą. Weźmy przykład obrzęku nóg przy niewydolności serca – wtedy przesięk gromadzi się w tkankach, co powoduje dyskomfort i może ograniczyć ruchomość. Zrozumienie, jakie cechy ma przesięk, jest istotne, bo pomaga w diagnozowaniu i leczeniu pacjentów. Odpowiednie badania, takie jak analiza płynów, są niezbędne, żeby znaleźć przyczyny i skutecznie działać w kwestii zdrowia pacjentów. To wszystko można włożyć w ramy dobrych praktyk medycznych.

Pytanie 33

Surowe mleko oraz siara mogą pochodzić od krów i bawolic z stada, które uznano za urzędowo wolne od

A. gruźlicy
B. włośnicy
C. pryszczycy
D. salmonellozy
Wybór odpowiedzi dotyczącej 'włośnicy' jest niepoprawny, ponieważ włośnica jest chorobą pasożytniczą wywołaną przez nicienie, która nie jest bezpośrednio związana z produkcją mleka ani jego bezpieczeństwem. Nie wpływa na jakość surowego mleka ani siary. Odpowiedź 'pryszczyca' również nie jest adekwatna, ponieważ pryszczyca jest chorobą wirusową zwierząt, która nie przenosi się na ludzi przez mleko, a jej kontrola nie jest bezpośrednio związana z produkcją mleka. Co więcej, w przypadku 'salmonellozy' mówimy o bakteriach, które mogą być obecne w mleku, jeśli nie jest ono odpowiednio przetwarzane lub przechowywane, jednak nie dotyczy to pochodzenia surowego mleka od urzędowo wolnych stada. Ważne jest, aby pamiętać, że bezpieczeństwo żywności opiera się na eliminacji chorób i patogenów, a nie na ich obecności w mleku surowym. Zrozumienie, które choroby są istotne w kontekście produkcji mleka, jest kluczowe dla zapewnienia zdrowia publicznego. W praktyce, błędem może być mylenie chorób, które nie mają bezpośredniego wpływu na jakość mleka, z tymi, które rzeczywiście zagrażają zdrowiu konsumentów. Prawidłowe podejście powinno skupiać się na kontrolowaniu i eliminowaniu takich chorób jak gruźlica, a nie na tych, które nie mają związku z produktem końcowym.

Pytanie 34

Jaką chorobę stwierdza się najczęściej u dorosłych zwierząt, zwłaszcza u krów w zaawansowanej ciąży i wysoko mlecznych, która wiąże się z zaburzeniami w metabolizmie fosforowo-wapniowym?

A. Łomikost
B. Ochwat
C. Lizawość
D. Krzywica
Łomikost, znany również jako hipokalcemia, jest chorobą metaboliczną, która najczęściej występuje u dorosłych krów, zwłaszcza w czasie zaawansowanej ciąży oraz u bydła wysokomlecznego. Choroba ta wiąże się z zaburzeniami gospodarki wapniowej, co prowadzi do niedoboru wapnia w organizmie. Niedobór ten może powodować szereg poważnych objawów, takich jak osłabienie mięśni, drżenie, a w skrajnych przypadkach paraliż. Zarządzanie łomikostem wymaga odpowiednich praktyk żywieniowych, w tym zapewnienia dostatecznej podaży wapnia w diecie, co jest szczególnie istotne w okresie laktacji oraz ciąży. W praktyce, weterynarze zalecają regularne monitorowanie poziomu wapnia w diecie bydła, a także stosowanie suplementów, gdyż profilaktyka jest kluczowa w zapobieganiu tej chorobie. Zgodnie z zaleceniami branżowymi, ważne jest również, aby odpowiednio przygotować krowy do okresu laktacji poprzez stopniowe zwiększanie dostępu do paszy bogatej w wapń, co pozwala na zminimalizowanie ryzyka wystąpienia łomikostu.

Pytanie 35

Uzyskuje się odporność poprzez podanie surowicy zwierzęciu, które jest chore?

A. nieswoistą czynną
B. nieswoistą bierną
C. swoistą bierną
D. swoistą czynną
Pomimo tego, że inne odpowiedzi mogą wydawać się logiczne, różnią się one kluczowo w kontekście mechanizmów działania układu odpornościowego. W przypadku odpowiedzi sugerujących "nieswoistą bierną" odporność, istnieje nieporozumienie dotyczące natury biernej odporności. Nieswoista odporność to pierwsza linia obrony organizmu, obejmująca mechanizmy takie jak skórna bariera, działanie komórek fagocytarnych oraz substancji chemicznych, które atakują patogeny. Nie jest ona związana z wprowadzeniem gotowych przeciwciał, co czyni tę odpowiedź błędną. Z kolei "swoista czynna" odporność zakłada, że organizm sam produkuje przeciwciała w odpowiedzi na kontakt z patogenem, co wymaga czasu i jest procesem aktywnym. Oznacza to, że organizm musi mieć możliwość reakcji immunologicznej, co nie ma miejsca w przypadku podania surowicy. Wreszcie, "nieswoista czynna" również nie odnosi się do procesu, w którym przeciwciała są dostarczane z zewnątrz, ponieważ zakłada aktywne wytwarzanie odpowiedzi na infekcję czy szczepienie. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi pojęciami jest kluczowe w weterynarii oraz medycynie ogółem, aby zastosować odpowiednie metody leczenia oraz profilaktyki dla zwierząt.

Pytanie 36

Podawanie leku przez drogę enteralną oznacza jego aplikację

A. dożylnie
B. dowymieniowo
C. domacicznie
D. doodbytniczo
Enteralna droga podawania leku to wszystkie metody, które wykorzystują układ pokarmowy. Podanie doodbytnicze, które wybrałeś, to właśnie jedna z tych metod. W tej sytuacji lek dostaje się do odbytnicy, a potem bardzo szybko wchłania się przez błonę śluzową jelit. To całkiem przydatne, zwłaszcza gdy pacjent nie może zażyć leku doustnie, na przykład z powodu nudności czy wymiotów. Doodbytnicze podanie leku ma też sens, gdy potrzebujemy szybkiego działania substancji, co bywa kluczowe w nagłych przypadkach. Ważne jest, żeby to podanie przeprowadzać zgodnie z wytycznymi, żeby uniknąć ryzyka infekcji lub podrażnienia. Leki, które można podawać tą drogą, to na przykład leki przeciwbólowe czy te na hemoroidy, co może być zbawienne w trudnych sytuacjach.

Pytanie 37

Procedury stanowią fundament do implementacji systemu HACCP w przedsiębiorstwie

A. GHP i GMP
B. ISO i GHP
C. TQM i GMP
D. ISO i TQM
Wdrożenie systemu HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points) w zakładzie produkcyjnym opiera się na wdrożeniu procedur GHP (Good Hygiene Practices) oraz GMP (Good Manufacturing Practices). GHP koncentruje się na zachowaniu odpowiednich standardów higieny i bezpieczeństwa w procesach produkcyjnych oraz w środowisku pracy. Na przykład, w zakładzie przetwórstwa spożywczego, stosowanie GHP obejmuje regularne czyszczenie powierzchni roboczych, kontrolę temperatury przechowywania surowców oraz szkolenie pracowników w zakresie zasad higieny osobistej. GMP z kolei dotyczy zapewnienia, że procesy produkcyjne są realizowane zgodnie z ustalonymi standardami, co obejmuje m.in. kontrolę surowców, monitorowanie procesów produkcyjnych oraz walidację metod produkcji. Przykładem zastosowania GMP może być przedsiębiorstwo farmaceutyczne, które musi przestrzegać ścisłych norm produkcji, aby zapewnić jakość i bezpieczeństwo swoich wyrobów. Obydwie te praktyki są fundamentem, na którym można skutecznie implementować system HACCP, by skutecznie identyfikować i kontrolować zagrożenia w procesach produkcyjnych.

Pytanie 38

Do schorzeń przenoszonych z zwierząt nie zalicza się

A. salmonelloza
B. afrykański pomór świń
C. bruceloza
D. wąglik
Salmonelloza, wąglik i bruceloza to choroby, które mogą być przenoszone z zwierząt na ludzi, co kwalifikuje je jako choroby odzwierzęce. Salmonelloza jest wywoływana przez bakterie Salmonella, które mogą być obecne w surowym mięsie oraz jajkach, a także w odchodach zakażonych zwierząt. Ludzie mogą się zarazić poprzez spożycie skażonej żywności, co prowadzi do objawów takich jak biegunka, gorączka i bóle brzucha. W kontekście praktycznym, aby zminimalizować ryzyko salmonellozy, istotne jest przestrzeganie zasad higieny podczas przygotowywania i gotowania jedzenia. Wąglik, wywoływany przez bakterie Bacillus anthracis, jest poważną chorobą zakaźną, związaną głównie z hodowlą zwierząt, takich jak bydło i owce. Może występować w postaci skórnej, płucnej lub jelitowej, w zależności od drogi zakażenia. Odpowiednie praktyki bioasekuracyjne, jak szczepienia zwierząt i kontrola ich zdrowia, są kluczowe w zapobieganiu tej chorobie. Bruceloza, spowodowana przez bakterie z rodzaju Brucella, również przenosi się z zwierząt na ludzi, zwłaszcza podczas kontaktu z zakażonymi zwierzętami lub ich produktami. Objawy brucelozy mogą być trudne do zdiagnozowania, ponieważ są podobne do wielu innych chorób. Dlatego istotne są działania profilaktyczne, takie jak unikanie spożycia surowego mleka oraz przestrzeganie zasad higieny w gospodarstwach rolnych. Zrozumienie różnic między tymi chorobami a afrykańskim pomorem świń jest kluczowe dla skutecznego zarządzania zdrowiem publicznym i zwierzęcym.

Pytanie 39

Badanie drążkowe Gotzego wykorzystywane jest w diagnostyce

A. pilobezoarów w jelitach kota
B. rozszerzeń żołądka u psa
C. urazowego zapalenia czepca u bydła
D. wzdęć jelitowych u koni
Próba drążkowa Gotzego jest kluczowym narzędziem diagnostycznym wykorzystywanym w weterynarii, szczególnie w diagnostyce urazowego zapalenia czepca u bydła. Test ten polega na wprowadzeniu specjalnego drążka do jamy brzusznej, co umożliwia ocenę stanu czepca, a także identyfikację ewentualnych patologii związanych z jego funkcjonowaniem. Urazowe zapalenie czepca może występować na skutek urazów mechanicznych, co w konsekwencji prowadzi do stanu zapalnego. Przykładowo, urazy te mogą być wynikiem niewłaściwego żywienia, prowadzącego do problemów z zakleszczeniem pokarmu. W praktyce weterynaryjnej, szybka diagnoza i odpowiednie leczenie urazowego zapalenia czepca są kluczowe dla zdrowia bydła, ponieważ mogą one prowadzić do poważnych powikłań, w tym do sepsy. Wykorzystanie próby drążkowej Gotzego wpisuje się w dobre praktyki weterynaryjne, zgodne z wytycznymi organizacji takich jak American Veterinary Medical Association (AVMA), które promują wczesne wykrywanie i leczenie schorzeń układu pokarmowego.

Pytanie 40

Podczas badania EKG u psa żółtą elektrodę przyczepia się do

A. przedniej lewej łapy
B. przedniej prawej łapy
C. tylnej prawej łapy
D. tylnej lewej łapy
Wybór niepoprawnej lokalizacji elektrod, takich jak przednia prawa, tylna prawa lub tylna lewa kończyna, może wynikać z nieporozumienia co do podstawowych zasad montażu w elektrodiagnostyce. Elektrokardiogram (EKG) jest czułym badaniem, które wymaga precyzyjnego umiejscowienia elektrod, aby prawidłowo rejestrować sygnały elektryczne serca. Umiejscowienie elektrod na niewłaściwych kończynach, takich jak przednia prawa czy tylna prawa, może prowadzić do zniekształcenia sygnału, co może skutkować błędnym odczytem i mylną diagnozą. Często błędne rozumienie lokalizacji elektrod wynika z braku znajomości standardowych protokołów montażu. W praktyce weterynaryjnej, kluczowe jest stosowanie się do konwencji opracowanych przez uznane organizacje, takie jak ACVIM, które definiują, że żółta elektroda powinna być przypięta do przedniej lewej kończyny. Nieprawidłowe przypięcie może prowadzić do mylnych interpretacji wyników EKG, co z kolei może wpłynąć na dalsze decyzje kliniczne, takie jak leczenie lub monitorowanie pacjenta. Dlatego istotne jest, aby zrozumieć nie tylko nawigację w odpowiednich lokalizacjach, ale również znaczenie każdej z nich w kontekście analizy wyników elektrokardiograficznych.