Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik rolnik
Kwalifikacja: ROL.04 - Prowadzenie produkcji rolniczej
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 21:52
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 22:32

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Wyznacz koszty wytworzenia 1 litra mleka w gospodarstwie o uśrednionej wydajności 6.000 I mleka w ciągu roku, jeżeli na jedną krowę poniesiono następujące wydatki:
- koszt pasz - 3240 zł,
- wydatki na leczenie - 240 zł,
- koszty remontu stada - 720 zł,
- inne wydatki - 300 zł

A. 0,54 zł

B. 0,70 zł

C. 0,75 zł

D. 0,66 zł

Aby obliczyć koszty produkcji 1 litra mleka w gospodarstwie o przeciętnej wydajności 6.000 litrów mleka rocznie, należy zsumować wszystkie poniesione koszty związane z produkcją. W naszym przypadku są to: wartość pasz (3240 zł), leczenie (240 zł), remont stada (720 zł) oraz pozostałe koszty (300 zł). Łączna suma tych kosztów wynosi 4320 zł (3240 + 240 + 720 + 300). Następnie, aby obliczyć koszt produkcji 1 litra mleka, dzielimy całkowite koszty przez wydajność, czyli 4320 zł / 6000 l = 0,72 zł. Warto zauważyć, że odpowiedź 0,75 zł jest bliska obliczonej wartości, ale zmiana ceny pasz lub innych kosztów może wpłynąć na ostateczne wyniki. W praktyce, obliczanie kosztów produkcji jest kluczowe w zarządzaniu gospodarstwem rolnym, ponieważ pozwala na dokładne oszacowanie rentowności produkcji mleka oraz podejmowanie decyzji o ewentualnych zmianach w technologii produkcji lub wyborze pasz. Przykładowo, stosując metody analizy kosztów, rolnicy mogą zidentyfikować obszary, w których mogą wprowadzić oszczędności, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży rolniczej.

Pytanie 2

Zgodnie z metodą wytwarzania, wsad owocowy w jogurcie wynosi 6,5%. Ile musu owocowego należy dodać do 1 000 kg gotowego wyrobu?

A. 65,0 kg

B. 13,0 kg

C. 130,0 kg

D. 6,5 kg

Wyniki takie jak 13,0 kg, 130,0 kg czy 6,5 kg mogą wynikać z błędnego rozumienia pojęcia procentu oraz z nieprawidłowego stosowania wzorów do obliczeń. Osoby, które wybrały 130,0 kg, mogły pomylić procent z wartością całkowitą, zakładając, że 6,5% oznacza dodanie tej samej wartości liczonej na poziomie 1000 kg, co prowadzi do przeszacowania. W przypadku odpowiedzi 13,0 kg, wynik ten może sugerować, że osoba obliczyła 1,3% zamiast 6,5%, co jest typowym błędem wynikającym z nieuwagi lub niepełnego zrozumienia proporcji. Odpowiedź 6,5 kg również nie ma sensu, ponieważ wskazuje na zbyt małą ilość, sugerując myślenie, że wsad owocowy to tylko 0,65% gotowego produktu. Takie pomyłki są powszechne w kontekście nauki o żywności, gdzie precyzyjne obliczenia są kluczowe. W branży produkcji żywności stosuje się różne metody obliczeń i standardy, które muszą być przestrzegane, aby zapewnić wysoką jakość i bezpieczeństwo żywności. Kluczowym jest zrozumienie, że każdy procent odnosi się do masy całkowitej, a nie do arbitralnie wybranej wartości, co jest istotne w kontekście przepisów i norm dotyczących żywności.

Pytanie 3

Wskaż grupę gazów, których stężenie w pomieszczeniach inwentarskich jest regulowane i powinno być utrzymywane na poziomie bezpiecznym dla zwierząt?

A. Amoniak, dwutlenek węgla, siarkowodór

B. Amoniak, tlenek węgla, siarkowodór

C. Amoniak, metan, siarkowodór

D. Amoniak, dwutlenek węgla, metan

Wybór gazów w innych odpowiedziach, takich jak metan czy tlenek węgla, jest błędny z kilku powodów. Metan, chociaż istotny w kontekście emisji gazów cieplarnianych, nie jest gazem, którego stężenie regulowane jest w budynkach inwentarskich w taki sam sposób jak amoniak czy dwutlenek węgla. Metan wytwarzany jest głównie przez procesy fermentacji beztlenowej w żołądkach przeżuwaczy i nie wywołuje bezpośrednich skutków zdrowotnych przy normalnych stężeniach, co sprawia, że nie jest tak kluczowy dla monitorowania jakości powietrza w hodowlach. Z kolei tlenek węgla, będący produktem niepełnego spalania, również nie jest gazem typowym dla budynków inwentarskich, a jego obecność jest raczej związana z użytkowaniem niektórych urządzeń grzewczych. W kontekście dobrostanu zwierząt, skupienie się na amoniaku, dwutlenku węgla i siarkowodorze jest kluczowe, ponieważ to właśnie ich stężenie ma największy wpływ na zdrowie zwierząt. Często pojawia się mylne założenie, że wszystkie gazy są równie niebezpieczne, co prowadzi do pomijania istotnych aspektów monitorowania i zarządzania jakością powietrza w stajniach i oborach. W praktyce, wiedza o specyfice i wpływie poszczególnych gazów na organizmy zwierzęce jest niezbędna dla zachowania ich zdrowia i dobrego samopoczucia.

Pytanie 4

W ochronie roślin, aby zredukować występowanie chorób, zastosowanie zdrowego oraz czystego materiału siewnego jest uznawane za metodę

A. hodowlaną.

B. mechaniczną.

C. agrotechniczną.

D. biologiczną.

Zastosowanie zdrowego i czystego materiału siewnego w ochronie roślin jest kluczowym elementem metod agrotechnicznych. Działania te mają na celu minimalizowanie ryzyka infekcji roślin chorobami, co jest zgodne z zasadami integrowanej ochrony roślin (IPM). Praktyka ta opiera się na wyborze materiału siewnego, który nie tylko jest zdrowy, ale także pochodzi z wiarygodnych źródeł, co pozwala na ograniczenie wprowadzenia patogenów do upraw. Na przykład, stosowanie nasion odmian odpornych na choroby lub pochodzących z certyfikowanych źródeł, może znacząco zmniejszyć ryzyko infekcji. Dodatkowo, w ramach programów ochrony roślin, ważne jest przeprowadzanie odpowiednich badań fitosanitarnych, które potwierdzą jakość i zdrowotność materiału siewnego. W praktyce agrotechnicznej, zarządzanie materiałem siewnym jest częścią strategii, która uwzględnia również rotację upraw i odpowiednie przygotowanie gleby, co w efekcie prowadzi do zwiększenia plonów oraz poprawy jakości zbiorów.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

Dokumentem, który potwierdza pochodzenie jałówki hodowlanej przy jej sprzedaży jest

A. karta wsadowa rejestru bydła.

B. raport z doju próbnego RW-2.

C. Karta Jałówki – Krowy.

D. świadectwo rodowodowe.

Świadectwo rodowodowe jest kluczowym dokumentem potwierdzającym pochodzenie jałówki hodowlanej. Zawiera szczegółowe informacje o przodkach zwierzęcia, co jest istotne zarówno dla hodowców, jak i dla potencjalnych nabywców. W praktyce, świadectwo to umożliwia śledzenie linii genetycznych, co jest niezwykle ważne dla utrzymania wysokiej jakości stada oraz unikania problemów zdrowotnych związanych z inbredem. Dodatkowo, posiadanie świadectwa rodowodowego zwiększa wartość rynkową zwierzęcia. Dobrze udokumentowane pochodzenie jest także istotne w kontekście ewentualnych programów hodowlanych oraz konkursów, w których liczy się jakość i linie genetyczne zwierząt. W branży hodowlanej standardy dotyczące dokumentacji pochodzenia zwierząt są ściśle regulowane, a świadectwo rodowodowe jest uznawane za niezbędny element profesjonalnego podejścia do hodowli bydła.

Pytanie 7

Zdjęcie przedstawia krowę rasy

A. Limousin.

B. Holsztyńsko-fryzyjskiej.

C. Polskiej czerwonej.

D. Jersey.

Krowa rasy holsztyńsko-fryzyjskiej jest znana z charakterystycznego czarno-białego umaszczenia, które jest jej najbardziej rozpoznawalną cechą. Ta rasa, dzięki swoim wysokim zdolnościom mlecznym, jest jedną z najczęściej hodowanych ras na całym świecie, a jej mleko ma doskonałe właściwości odżywcze i jest cenione w przemyśle mleczarskim. Holsztyńsko-fryzyjskie krowy są również znane z wysokiej wydajności mlecznej, co czyni je niezwykle wartościowym wyborem dla producentów mleka. Dobór odpowiednich genotypów oraz dbałość o żywienie i warunki utrzymania tych zwierząt są kluczowe dla osiągnięcia maksymalnej wydajności. W praktyce, farmy mleczne, które inwestują w genetykę tych krów, mogą liczyć na znaczący wzrost produkcji mleka, co przekłada się na większe zyski. Rasa ta jest również szeroko badana w kontekście poprawy jakości mleka oraz jego składników. Dlatego znajomość cech charakterystycznych rasy holsztyńsko-fryzyjskiej jest niezbędna dla każdego, kto chce efektywnie zarządzać hodowlą bydła mlecznego.

Pytanie 8

Określ, po ilu dniach można ocenić zdolność kiełkowania owsa przy zachowaniu warunków przedstawionych w tabeli.

Warunki kiełkowania nasion zbóż do oceny energii i zdolności kiełkowania
Gatunek	Podłoże	Temperatura [°C]	Liczenie [dni]
Gatunek	Podłoże	Temperatura [°C]	wstępne	końcowe
Pszenica jara	bibuła	20	4	8
Jęczmień jary	bibuła	20	4	7
Owies	bibuła	20	5	10

A. 10

B. 20

C. 5

D. 4

Odpowiedź 10 dni jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z tabelą warunków kiełkowania nasion zbóż, ocena zdolności kiełkowania owsa powinna być przeprowadzona po 10 dniach. W praktyce, aby uzyskać rzetelne wyniki, należy przestrzegać określonych warunków wstępnych, które obejmują odpowiednie przygotowanie nasion oraz ich umiejscowienie w optymalnych warunkach wilgotności i temperatury. Wstępne warunki liczenia przez 5 dni oraz końcowe przez 10 dni są kluczowe dla uzyskania wiarygodnych danych. Stosowanie się do tych zasad jest zgodne z normami badawczymi, które gwarantują, że każdy etap procesu kiełkowania jest dokładnie monitorowany. Należy pamiętać, że w praktyce rolniczej, właściwa ocena zdolności kiełkowania jest istotna dla planowania siewów, co wpływa na plon oraz rentowność upraw. Właściwe zrozumienie procesu kiełkowania nasion jest fundamentem dla skutecznego zarządzania uprawami oraz technologiami agrotechnicznymi.

Pytanie 9

Sianokiszonkę z traw w balotach, zebraną w dniu 1 czerwca, można wykorzystać do karmienia zwierząt

A. bezpośrednio po owinięciu w folię

B. po upływie dwóch tygodni od jej przygotowania

C. dopiero w czasie zimowego żywienia

D. około 6 tygodni po jej przygotowaniu

Odpowiedź, że sianokiszonkę z traw w balotach można przeznaczyć do skarmiania zwierząt około 6 tygodni po sporządzeniu, jest prawidłowa. Proces fermentacji w sianokiszonce ma kluczowe znaczenie dla zachowania wartości odżywczej paszy oraz bezpieczeństwa żywienia zwierząt. Po owinięciu folią, sianokiszonka przechodzi przez proces fermentacji, który zazwyczaj trwa od 4 do 6 tygodni. W tym czasie mikroorganizmy, takie jak bakterie kwasu mlekowego, przekształcają cukry zawarte w roślinach w kwas mlekowy, a tym samym obniżają pH paszy, co ogranicza rozwój niepożądanych bakterii i pleśni. Dzięki temu, po upływie tego okresu, sianokiszonka staje się bardziej stabilna, a jednocześnie zachowuje swoje walory smakowe i odżywcze, co jest niezwykle istotne dla zdrowia zwierząt. W praktyce, rolnicy powinni pamiętać o tym, aby nie podawać sianokiszonki bezpośrednio po jej sporządzeniu, co może prowadzić do problemów zdrowotnych u bydła, takich jak zaburzenia trawienia.

Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

Jakie narzędzie służy do poziomowania podłużnego pługów zawieszanych?

A. koła podporowego

B. prawego wieszaka

C. cięgła bocznego

D. łącznika

Odpowiedź "łącznika" jest prawidłowa, ponieważ poziomowanie podłużne pługów zawieszanych polega na dostosowywaniu kąta pracy narzędzia w stosunku do powierzchni gleby. Łącznik, jako element konstrukcyjny, umożliwia precyzyjne regulowanie wysokości oraz nachylenia pługa, co jest kluczowe dla uzyskania równomiernego i skutecznego rozkładu gleby. W praktyce, odpowiednie ustawienie łącznika pozwala na minimalizację strat gleby oraz poprawia wydajność pracy, co jest zgodne z nowoczesnymi standardami agrotechnicznymi. Dobrze ustawiony pług nie tylko umożliwia bardziej efektywne spulchnienie gleby, ale także sprzyja ochronie struktury gleby, co jest istotne z punktu widzenia długofalowego użytkowania użytków rolnych. Warto również zaznaczyć, że dobór odpowiedniego ustawienia łącznika powinien być przeprowadzany zgodnie z zaleceniami producenta oraz specyfiką uprawianych roślin, co zwiększa efektywność prac polowych.

Pytanie 12

Rolnik prowadzi uprawy różnych warzyw gruntowych na działce o wielkości 2 ha. Najkorzystniejszą formą zbytu dla tego rolnika jest

A. targ.

B. sprzedaż publiczna.

C. targowisko.

D. market.

Targowisko stanowi idealne miejsce sprzedaży dla rolnika zajmującego się uprawą warzyw gruntowych na niewielkim obszarze, takim jak 2 ha. Targowiska lokalne oferują rolnikom możliwość bezpośredniego dotarcia do konsumentów, co pozwala na uzyskanie wyższych cen za produkty. Przykłady obejmują sprzedaż świeżych warzyw, które mogą być atrakcyjne dla klientów ze względu na ich jakość oraz lokalne pochodzenie. Rolnicy mogą również nawiązywać bezpośrednie relacje z klientami, co sprzyja lojalności i powtarzalnym zakupom. Dodatkowo, sprzedaż na targowisku eliminuje pośredników, co pozwala rolnikom na zachowanie większej części zysków. Warto również dodać, że sprzedaż na targowiskach wspiera lokalną gospodarkę i sprzyja promowaniu zdrowego stylu życia. W związku z tym, korzystanie z targowisk jako formy sprzedaży jest zgodne z dobrymi praktykami rynkowymi, które podkreślają znaczenie lokalnych łańcuchów dostaw oraz produkcji ekologicznej.

Pytanie 13

Oblicz procent zdolności kiełkowania nasion rzepaku w eksperymencie, w którym w 4 powtórzeniach liczba wykiełkowanych nasion wyniosła odpowiednio: 99 szt., 91 szt., 90 szt. oraz 100 szt. na 100 wysianych nasion.

A. 99%

B. 95%

C. 92%

D. 97%

Aby obliczyć zdolność kiełkowania nasion rzepaku w opisanym doświadczeniu, należy najpierw zsumować liczbę wykiełkowanych nasion we wszystkich powtórzeniach. W tym przypadku mamy: 99 + 91 + 90 + 100 = 380 nasion. Następnie tę sumę dzielimy przez całkowitą liczbę wysianych nasion, która wynosi 400 (cztery powtórzenia po 100 nasion). Zatem obliczamy: 380 / 400 = 0,95, co po przeliczeniu na procenty daje 95%. Taki wynik wskazuje na wysoką zdolność kiełkowania, co jest istotne w kontekście produkcji rolniczej, gdzie jakość nasion ma kluczowe znaczenie dla plonów. W praktyce, wysoka zdolność kiełkowania odnosi się do lepszej witalności roślin, co może przyczynić się do większej wydajności i rentowności upraw. Zgodnie z dobrą praktyką agrotechniczną, monitorowanie zdolności kiełkowania nasion jest niezbędne, aby zapewnić zdrowe rośliny, co wpływa również na zarządzanie nawożeniem i ochroną roślin.

Pytanie 14

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 15

Najbardziej korzystnym przedplonem w uprawie rzepaku ozimego jest

A. rzepak jary

B. pszenica jara

C. burak cukrowy

D. jęczmień ozimy

Odpowiedzi takie jak pszenica jara, rzepak jary oraz burak cukrowy nie są optymalnymi przedplonami dla rzepaku ozimego i mają swoje wady, które ograniczają ich efektywność w tym kontekście. Pszenica jara, mimo że jest rośliną zbożową, ma podobne wymagania pokarmowe do rzepaku, co prowadzi do konkurencji o składniki odżywcze w glebie. Konsekwencją tego może być obniżona jakość plonów rzepaku, ponieważ rośliny te mogą nie zapewnić odpowiednich warunków do wzrostu rzepaku. Rzepak jary, z kolei, jest rośliną oleistą, która również wymaga znacznych nakładów nawozów, co może zaburzyć równowagę glebową i wpłynąć negatywnie na przyszłe plony rzepaku ozimego. Burak cukrowy jest rośliną o wysokich wymaganiach wodnych i pokarmowych, co w praktyce może prowadzić do znacznego wyczerpania zasobów gleby, prowadząc do zmniejszenia plonów rzepaku. Ponadto, każdy z tych przedplonów może zwiększać ryzyko wystąpienia chorób glebowych i szkodników, co może mieć dalsze negatywne skutki dla zdrowia rzepaku. Warto zauważyć, że podejście oparte na niewłaściwych wyborach przedplonów może prowadzić do błędnego przekonania, że wszystkie rośliny mogą być równie skuteczne w przygotowaniu gleby do uprawy rzepaku ozimego, co jest nieprawdą. W rzeczywistości, wybór właściwego przedplonu jest kluczowy dla osiągnięcia optymalnych plonów oraz zdrowia roślin.", "

Pytanie 16

Gdy w budynkach dla ptaków wystąpią piórojady, należy przeprowadzić zabieg mający na celu ich eliminację

A. dekornizacji

B. dezynfekcji

C. dezynsekcji

D. deratyzacji

Dezynsekcja jest kluczowym działaniem w przypadku wystąpienia piórojadów w budynkach dla drobiu, ponieważ odnosi się do zwalczania owadów, które mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia ptaków oraz ich produkcji. Piórojady, będące pasożytami, żywią się piórami, co prowadzi do stresu i osłabienia drobiu. Stosowanie dezynsekcji, która może obejmować zarówno metody chemiczne, jak i niechemiczne, jest niezbędne w celu ochrony dobrostanu zwierząt i utrzymania wydajności produkcji. Przykładem praktycznego zastosowania dezynsekcji jest użycie specjalistycznych preparatów owadobójczych, które są aplikowane w miejscach gromadzenia się piórojadów, takich jak gniazda czy miejsca odpoczynku ptaków. Warto również podkreślić, że dezynsekcję należy przeprowadzać zgodnie z wytycznymi i normami, aby zminimalizować wpływ na środowisko oraz zdrowie ludzi. Regularne monitorowanie i kontrola skuteczności zabiegów dezynsekcji są również kluczowe dla ochrony hodowli drobiu oraz zapewnienia zgodności z obowiązującymi standardami bioasekuracji.

Pytanie 17

Najdogodniejszy czas na zasiew kukurydzy w uprawie podstawowej to

A. koniec marca

B. 20 kwietnia - 5 maja

C. koniec maja

D. 15 marca - 15 kwietnia

Optymalny termin siewu kukurydzy uprawianej w plonie głównym przypada na okres od 20 kwietnia do 5 maja. W tym czasie warunki atmosferyczne oraz temperatura gleby są najbardziej sprzyjające dla wschodów roślin. Kukurydza jest rośliną ciepłolubną, dlatego nie należy jej siać zbyt wcześnie, ponieważ przymrozki mogą uszkodzić młode siewki. W praktyce, siew w tym oknie czasowym umożliwia uzyskanie lepszej produktywności i zdrowia roślin. Warto również zauważyć, że termin siewu może się różnić w zależności od regionu i lokalnych warunków klimatycznych. Dobrym rozwiązaniem jest monitorowanie temperatury gleby; idealna temperatura do siewu kukurydzy to przynajmniej 10°C. Zastosowanie takiego podejścia zgodnego z lokalnymi praktykami agrotechnicznymi i standardami agronomicznymi zapewnia nie tylko lepsze wschody, ale również korzystny wpływ na całkowity plon. Ostatecznie, siew w odpowiednim terminie przyczynia się do lepszej efektywności nawożenia, co wpływa na wydajność produkcji.

Pytanie 18

Wskaź mieszankę nasion odpowiednią do utworzenia pastwiska?

A. 55% trawy niskie, 35% trawy wysokie, 10% motylkowe

B. 60% trawy wysokie, 25% trawy niskie, 5% trawy średnie, 10% motylkowe

C. 55% trawy wysokie, 35% trawy niskie, 10% motylkowe

D. 55% trawy wysokie, 25% trawy niskie, 10% trawy średnie, 10% motylkowe

Wybór mieszanki 55% traw niskich, 35% traw wysokich i 10% motylkowych jest uzasadniony z kilku powodów. Trawy niskie, takie jak życica trwała czy kostrzewa łąkowa, są doskonałe do pastwisk, ponieważ dobrze znoszą intensywne wypasanie i szybko regenerują się po skoszeniu. Dodatkowo, trawy wysokie, do których można zaliczyć np. tymotkę łąkową, oferują znacznie większą wysokość i masę, co z kolei sprzyja lepszemu zaspokojeniu potrzeb pokarmowych bydła. Obecność 10% roślin motylkowych, takich jak koniczyna czerwona, wzbogaca glebę w azot, co przyczynia się do lepszego wzrostu innych roślin w mieszance. Zastosowanie takiej mieszanki przyczynia się do zrównoważonego rozwoju pastwiska, poprawiając jego jakość i wydajność. W branży rolniczej istnieją wytyczne, które rekomendują tego typu mieszanki w kontekście hodowli bydła mlecznego czy mięsnego, ponieważ stabilizują one ekosystem i zwiększają bioróżnorodność.

Pytanie 19

Nadmiar nawożenia upraw rolniczych saletrą amonową na glebach o lekkiej strukturze może prowadzić do

A. zatrucia pożytecznych owadów oraz ryb

B. szkodliwego wzrostu stężenia azotu w wodach gruntowych

C. konieczności stosowania nawożenia dolistnego w tych uprawach

D. istotnego obniżenia pH gleby, nawet do wartości około 4,0

Stwierdzenia dotyczące zatrucia pożytecznych owadów i ryb oraz konieczności stosowania nawożenia dolistnego są oparte na nieprawidłowym zrozumieniu skutków przenawożenia i ekologii systemów rolniczych. Zatrucie owadów i ryb nie jest bezpośrednio związane z użyciem saletry amonowej. Chociaż nadmiar azotanów w wodach może wpływać na jakość życia wodnego, to kluczowym czynnikiem jest nie tylko obecność nawozów, ale także ich przetwarzanie przez mikroorganizmy w glebie i wodzie. Podobnie, nawożenie dolistne nie jest odpowiedzią na problem przenawożenia, lecz metodą, która może być stosowana w określonych warunkach. W praktyce, stosowanie nawożenia dolistnego nie eliminuje ryzyka przenawożenia, a jedynie zmienia sposób aplikacji składników pokarmowych. Co więcej, obniżenie pH gleby do wartości około 4,0 z reguły nie jest efektem przenawożenia saletrą amonową, gdyż bardziej skrajne zmiany pH są związane ze stosowaniem nawozów kwaśnych. Zrozumienie tych zjawisk jest kluczowe w kontekście zrównoważonego rolnictwa, gdzie nie tylko chodzi o dostarczanie składników pokarmowych, ale także o ochronę ekosystemów oraz zachowanie równowagi w środowisku naturalnym.

Pytanie 20

Jak nazywa się sucha pasza objętościowa dla zwierząt pozyskiwana z łąk?

A. zielonka

B. kiszonka

C. siano

D. słoma

Siano jest paszą objętościową uzyskiwaną z łąk poprzez suszenie trawy i innych roślin zielonych. Jest to istotny składnik diety zwierząt hodowlanych, szczególnie przeżuwaczy, ponieważ dostarcza nie tylko błonnika, ale również niezbędnych składników pokarmowych, takich jak białko, witaminy i minerały. Siano ma wiele zalet, w tym wysoką strawność i korzystny wpływ na układ pokarmowy zwierząt. W praktyce, siano powinno być zbierane w odpowiednim czasie, gdy rośliny osiągną optymalną dojrzałość, co zapewnia maksymalne wartości odżywcze. Ważne jest, aby siano było starannie przechowywane, aby uniknąć jego zagrzybienia i degradacji wartości odżywczych. Standardy w produkcji siana wskazują, że powinno być ono wolne od zanieczyszczeń, takich jak glebowe czy szkodniki, co jest kluczowe dla zdrowia zwierząt. Dobrze zbilansowana dieta, w której siano odgrywa znaczącą rolę, wpływa na poprawę wydajności produkcyjnej zwierząt oraz ich zdrowia.

Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Na podstawie danych z tabeli określ normę pokarmową dla tryka rasy merynos o wadze 120 kg poza sezonem kopulacyjnym.

Masa ciała [kg]	Sucha masa [kg]	Jedn. ows. [j.o.]	Energia strawna [MJ]	Białko ogólne strawne [g]
Poza sezonem kopulacyjnym
60	1,4–1,7	1,00	5,92	95
80	1,9–2,2	1,25	7,40	120
100	2,3–2,6	1,55	9,18	140
120	2,5–2,8	1,70	10,05	150

A. Sucha masa 2,5 kg - 2,8 kg; 1,7 j.o; 10,05 MJ; 150 g białka strawnego.

B. Sucha masa 1,9 kg - 2,1 kg; 1,5 j.o; 8,00 MJ; 120 g białka strawnego.

C. Sucha masa 2,9 kg - 3,0 kg; 1,8 j.o; 12,05 MJ; 160 g białka strawnego.

D. Sucha masa 2,2 kg - 2,4 kg; 1,6 j.o; 9,00 MJ; 140 g białka strawnego.

Odpowiedź wskazująca na normę pokarmową dla tryka rasy merynos o wadze 120 kg poza sezonem kopulacyjnym jest poprawna, ponieważ opiera się na aktualnych danych dotyczących wymagań żywieniowych zwierząt tej rasy. Sucha masa w przedziale 2,5 kg - 2,8 kg oraz 1,7 jednostki pokarmowej (j.o.) są wartościami, które odpowiadają standardom żywieniowym, zalecanym w literaturze fachowej dla tryków w tym okresie. Energia strawna wynosząca 10,05 MJ i 150 g białka strawnego są zgodne z potrzebami metabolicznymi zwierząt, co zostało potwierdzone badaniami. Przykładowo, odpowiednie dostosowanie diety do okresu poza sezonem kopulacyjnym ma kluczowe znaczenie dla utrzymania optymalnej kondycji tryków, co wpływa na ich zdrowie oraz potencjał reprodukcyjny w przyszłości. Właściwe bilansowanie składników pokarmowych zapewnia efektywność produkcyjną i poprawia jakość mięsa, co ma znaczenie nie tylko dla hodowców, ale i dla całego rynku mięsnego. Zastosowanie takich norm żywieniowych jest kluczowe w kontekście zrównoważonego rozwoju hodowli zwierząt.

Pytanie 23

Odczytaj z wykresu, w którym roku następuje znaczna obniżka plonu przy 50 % udziale rzepaku w strukturze zasiewów

A. w 8 roku.

B. w 12 roku.

C. w 5 roku.

D. w 10 roku.

Wybór roku, w którym następuje znaczna obniżka plonów, wymaga dokładnej analizy wykresu. Wiele osób może pomylić wpływ udziale rzepaku na plony, sądząc, że obniżka może wystąpić wcześniej, na przykład w 5, 8 lub 10 roku. Takie myślenie często wynika z dezinformacji dotyczącej cyklu upraw i ze zwyczajowego zakładania, że zmiany są liniowe. Jednak w rzeczywistości, wiele czynników wpływa na plonowanie, a analiza danych pokazuje, że dla 50% udziału rzepaku w strukturze zasiewów, kluczowym momentem jest 12 rok. Niektórzy mogą myśleć, że wcześniejsza obniżka jest spowodowana niewłaściwym zarządzaniem glebą czy chorobami roślin, co jest błędnym założeniem, gdyż te czynniki mogą wpływać na plony, ale nie zmieniają ich ogólnego trendu. Zrozumienie, że różne rośliny mogą mieć różne wymagania co do uprawy, jest kluczowe. W przypadku rzepaku, wytrwałość w uprawach w dłuższej perspektywie czasowej jest istotna, ponieważ adaptacje w sposobach uprawy mogą prowadzić do lepszych wyników w przyszłości. Ignorowanie korelacji między udziałem rzepaku a spadkiem plonów może skutkować stratami i nieefektywnością w gospodarstwie.

Pytanie 24

Jak długo powinny być przechowywane jaja kurze w inkubatorze i wykluwalniku?

A. 9 w inkubatorze i 2 w wykluwalniku

B. 17 w inkubatorze i 3 w wykluwalniku

C. 13 w inkubatorze i 2 w wykluwalniku

D. 21 w inkubatorze i 3 w wykluwalniku

Odpowiedzi, które wskazują na inne czasy inkubacji jaj kurzych, nie są zgodne z obowiązującymi standardami w hodowli. Jaja powinny być inkubowane przez okres 21 dni, a wszelkie skrócenie tego czasu, jak w przypadku 17 dni, jest nieodpowiednie, ponieważ nie daje możliwości pełnego rozwoju embrionów. Zbyt krótki czas w komorze lęgowej prowadzi do sytuacji, w której pisklęta nie osiągają pełnej dojrzałości, co może skutkować ich słabszym zdrowiem oraz niższą przeżywalnością po wylęgu. Odpowiedzi sugerujące, że jaja powinny być w klujniku przez 2 dni, również są nieprawidłowe; w rzeczywistości, w celu zapewnienia prawidłowego wylęgu, wymagane są dodatkowe dni, co oznacza, że muszą spędzić w klujniku 3 dni. W praktyce, nieprzestrzeganie zalecanych czasów inkubacji nie tylko wpływa na jakość wylęgających się piskląt, ale również obniża efektywność produkcji, co może być szczególnie kosztowne dla hodowców. Dlatego ważne jest, aby mieć na uwadze nie tylko sam czas, ale także warunki inkubacji i klucia, aby zminimalizować ryzyko problemów zdrowotnych i zwiększyć ogólną wydajność chowu.

Pytanie 25

Główne procesy trawienia błonnika u koni zachodzą w

A. jelicie ślepym

B. jelicie cienkim

C. żołądku

D. prostnicy

Wybór nieprawidłowych odpowiedzi, takich jak prostnica, jelito cienkie czy żołądek, wskazuje na błędne zrozumienie procesów trawienia u koni. Prostnica, będąca ostatnim odcinkiem jelita grubego, nie odgrywa znaczącej roli w trawieniu, lecz pełni funkcję magazynującą i wydalającą. Jej zadaniem jest przechowywanie kału przed wydaleniem, a nie angażowanie się w procesy trawienne. Jelito cienkie, odpowiedzialne za wchłanianie większości składników odżywczych, nie jest miejscem, gdzie włókno jest głównie trawione. W rzeczywistości, włókna roślinne są trudne do strawienia i nie są efektywnie przetwarzane w jelicie cienkim, gdzie enzymy trawienne głównie działają na białka, tłuszcze i węglowodany proste. Żołądek konia, choć ważny w początkowej fazie trawienia, również nie jest odpowiednim miejscem dla trawienia włókien, gdyż jego enzymy i kwas żołądkowy nie są przystosowane do rozkładu celulozy. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że wszystkie odcinki przewodu pokarmowego konia mają równą rolę w trawieniu, podczas gdy kluczowe znaczenie ma proces fermentacji zachodzący w jelicie ślepym. Świadomość tych różnic jest istotna dla hodowców oraz lekarzy weterynarii, aby mogli skutecznie diagnozować i leczyć problemy trawienne u koni.

Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

Oblicz koszt produkcji jednej tony pszenicy, jeśli:
- koszty zmienne wynoszą 35 000 zł,
- koszty stałe wynoszą 5 000 zł,
- całkowita produkcja wynosi 500 ton.

A. 70 zł/tonę

B. 80 zł/tonę

C. 60 zł/tonę

D. 10 zł/tonę

Koszt jednostkowy produkcji jednej tony pszenicy oblicza się, sumując koszty zmienne i koszty stałe, a następnie dzieląc tę sumę przez wielkość produkcji. W tym przypadku, koszty zmienne wynoszą 35 000 zł, koszty stałe to 5 000 zł, co daje łączny koszt produkcji równy 40 000 zł. Następnie dzielimy tę kwotę przez 500 ton, co prowadzi do obliczeń: 40 000 zł / 500 ton = 80 zł/tonę. Ta metoda jest zgodna z powszechnie przyjętymi standardami w rachunkowości zarządczej, gdzie kluczowe jest dokładne przypisanie kosztów do jednostek produkcji. W praktyce, zrozumienie kosztów jednostkowych jest niezbędne dla podejmowania decyzji dotyczących cen sprzedaży oraz planowania budżetu produkcji. Firmy często stosują te dane do analizy rentowności produktów, co pozwala na lepsze zarządzanie zasobami oraz identyfikację obszarów do optymalizacji kosztów. Na przykład, wiedząc, że koszt jednostkowy produkcji jest na poziomie 80 zł/tonę, można odpowiednio ustalić cenę sprzedaży, aby osiągnąć pożądany zysk.

Pytanie 28

Wyrównanie powierzchni gruntu wczesną wiosną oraz zminimalizowanie parowania wody z głębszych warstw gleby, zwłaszcza na glebach ciężkich, można osiągnąć dzięki

A. bronowaniu z wałowaniem

B. kultywatorowaniu z wałowaniem

C. włókowaniu

D. orce

Bronowanie, orka i kultywatorowanie z wałowaniem to metody, które w pewnych warunkach mogą być stosowane do uprawy gleby, jednak nie są one najbardziej efektywne w kontekście wyrównania powierzchni pola wczesną wiosną oraz zapobiegania parowaniu z głębszych warstw roli. Bronowanie z wałowaniem, mimo że może wyrównywać powierzchnię, nie działa efektywnie na głębsze warstwy gleby i może w rzeczywistości powodować, że woda paruje z wierzchu, ponieważ nie poprawia struktury gleby. Orka, z kolei, zrywa glebę na dużej głębokości, co może prowadzić do zwiększonego parowania, a także zubożenia mikroorganizmów glebowych, które są niezbędne do zdrowego funkcjonowania ekosystemu gleby. Kultywatorowanie z wałowaniem również może nie przynieść oczekiwanych rezultatów, ponieważ nie spulchnia gleby w odpowiedni sposób, a jego głębokość może być niewystarczająca, aby skutecznie zatrzymać wodę. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych metod to nadmierne skupienie się na powierzchniowych efektach, bez uwzględnienia długoterminowych skutków na strukturę gleby i zarządzanie wilgotnością. W efekcie, zamiast poprawiać sytuację, mogą one pogorszyć warunki do wzrostu roślin oraz przyczynić się do dalszych problemów związanych z utratą wody i składników odżywczych.

Pytanie 29

Wybierz rasy bydła najbardziej odpowiednie do produkcji mięsa wołowego?

A. Charolaise, Limousine

B. Czarno-biała, Hereford

C. Czarno-biała, Jersey

D. Holsztyńsko-Fryzyjska, Aberdeen Angus

Rasa Charolaise i Limousine są uznawane za jedne z najlepszych ras bydła do produkcji mięsa wołowego ze względu na ich wysoką wydajność rzeźną oraz doskonałe właściwości mięsa. Charolaise, pochodząca z Francji, charakteryzuje się dużą masą mięśniową, co przekłada się na wysoką jakość mięsa, bogatego w białko i mało tłuszczu. Limousine, również francuska rasa, jest znana z doskonałego przyrostu masy, co sprawia, że jest wydajna w produkcji. W praktyce, hodowcy często wybierają te rasy do krzyżowania z innymi, aby poprawić cechy mięsa, takie jak marmoryzacja oraz smak. Standardy jakości mięsa, takie jak klasyfikacja U.S. Prime czy Choice, są osiągane z bydłem o takich genotypach. Dobre praktyki hodowlane, takie jak odpowiednia dieta, warunki życia oraz selekcja genetyczna, dodatkowo podnoszą jakość i wydajność produkcji mięsnej.

Pytanie 30

Na działce o powierzchni 2 ha zasiano pszenicę w dawce 2,5 dt/ha. Jaką wartość mają nasiona, jeśli cena 1 dt nasion wynosi 50 zł?

A. 200 zł

B. 250 zł

C. 125 zł

D. 150 zł

Aby obliczyć koszt nasion pszenicy, najpierw musimy ustalić całkowitą ilość nasion zużywanych na dane pole. Powierzchnia pola wynosi 2 ha, a ilość nasion wynosi 2,5 dt/ha. Dlatego całkowita ilość nasion, jakie zostały wysiane, to 2 ha * 2,5 dt/ha = 5 dt. Następnie, wiedząc, że cena za 1 dt nasion wynosi 50 zł, obliczamy całkowity koszt nasion: 5 dt * 50 zł/dt = 250 zł. Takie obliczenia są kluczowe w praktyce rolniczej, ponieważ pomagają w zarządzaniu budżetem i optymalizacji kosztów produkcji. Właściwe podejście do kalkulacji kosztów nasion może również wpłynąć na decyzje dotyczące wyboru technologii uprawy oraz strategii nawożenia, co jest zgodne z dobrymi praktykami w rolnictwie. Zrozumienie takiej kalkulacji pozwala na lepsze planowanie finansowe oraz efektywne gospodarowanie zasobami na farmie.

Pytanie 31

W gospodarstwie realizowane jest czteropolowe zmianowanie. Wskaż, do której grupy roślin powinno się wprowadzić nawożenie organiczne?

A. 3. Rośliny motylkowe

B. 1. Rośliny okopowe

C. 2. Zboża jare

D. 4. Zboża ozime

Rośliny okopowe, takie jak ziemniaki, buraki czy marchew, są znane z intensywnego pobierania składników odżywczych z gleby, a ich uprawa często prowadzi do znacznego wyczerpania zasobów organicznych. Właściwe nawożenie organiczne, na przykład kompostem lub obornikiem, pozwala na regenerację struktury gleby oraz poprawia jej zdolność zatrzymywania wody i składników pokarmowych. Dzięki nawóz organicznym zwiększamy biodiversyfikację mikroorganizmów glebowych, co przyczynia się do naturalnej mineralizacji składników pokarmowych, a tym samym sprzyja zdrowemu wzrostowi roślin. Dobrym przykładem zastosowania nawożenia organicznego jest wprowadzenie obornika przed siewem ziemniaków, co nie tylko wzbogaca glebę, ale także poprawia jej właściwości fizyczne i chemiczne. W praktyce, stosowanie nawozów organicznych w uprawach roślin okopowych jest zgodne z najlepszymi praktykami agrotechnicznymi i zaleceniami agronomów, co czyni je kluczowym elementem w planowaniu zrównoważonego rozwoju gospodarstwa.

Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

Co należy zrobić w pierwszej kolejności po porażeniu prądem elektrycznym?

A. zapewnić drożność dróg oddechowych

B. odłączyć poszkodowanego od źródła prądu

C. wykonać sztuczne oddychanie

D. zasięgnąć pomocy lekarskiej

W sytuacji porażenia prądem elektrycznym kluczowe jest zrozumienie, że działania ratunkowe muszą być rozpoczęte od odcięcia prądu. Wybór sztucznego oddychania jako pierwszego kroku jest nieprawidłowy, ponieważ podejmowanie takich działań bez wcześniejszego zabezpieczenia ratownika może prowadzić do poważnych konsekwencji, w tym osobistego porażenia prądem. Z kolei wezwanie lekarza, chociaż ważne, nie zastępuje pilnych działań, które należy podjąć na miejscu zdarzenia. Opóźnianie interwencji ratunkowej w oczekiwaniu na pomoc medyczną może skutkować pogorszeniem stanu poszkodowanego. Udrożnienie dróg oddechowych, mimo że jest kluczowe w wielu sytuacjach, również powinno zostać przeprowadzone dopiero po odcięciu źródła prądu. Niezrozumienie priorytetów działań ratunkowych prowadzi do nieprawidłowych decyzji w sytuacjach kryzysowych, co może nie tylko zagrażać zdrowiu ofiary, ale również ratownika. Dlatego niezwykle istotne jest, aby wszyscy, którzy mogą spotkać się z takimi sytuacjami, posiadali wiedzę na temat właściwej kolejności działań zgodnie z obowiązującymi standardami pierwszej pomocy.

Pytanie 34

Wiosenną opiekę nad użytkami zielonymi usytuowanymi na glebach organicznych oraz mocno próchnicznych należy zacząć od

A. bronowania i wapnowania

B. włókowania i wałowania

C. bronowania i nawożenia fosforowo-potasowego

D. włókowania i nawożenia obornikiem

Bronowanie i nawożenie fosforowo-potasowe oraz bronowanie i wapnowanie to techniki, które mogą być stosowane w innych kontekstach, ale nie są odpowiednie jako pierwsze kroki w pielęgnacji użytków zielonych na glebach organicznych i silnie próchnicznych. Bronowanie, mimo że może pomóc w rozluźnieniu gleby, jest mniej efektywne w porównaniu do włókowania, które dokładniej dostosowuje strukturę gleby do potrzeb roślin. W przypadku nawożenia fosforowo-potasowego, jego zastosowanie powinno być poprzedzone analizą gleby, ponieważ zbyt wczesne lub nadmierne nawożenie może prowadzić do nadmiaru tych składników i negatywnie wpływać na równowagę mikrobiologiczną gleby. Z kolei wapnowanie, choć ważne w kontekście regulacji pH gleby, jest działaniem, które powinno być zrealizowane po ocenie rzeczywistych potrzeb gleby. Podobnie włókowanie i wałowanie są kluczowe, ponieważ służą nie tylko do poprawy struktury, ale również do optymalizacji warunków dla rozwoju roślin w początkowym etapie wegetacji. Osoby zajmujące się agrotechniką powinny zwracać uwagę na cykl życia roślin oraz na specyfikę gleby, aby dobierać odpowiednie metody pielęgnacji, co ma bezpośredni wpływ na efektywność i zdrowie użytków zielonych.

Pytanie 35

Dodanie tłuszczu do pasz treściwych dla drobiu ma wpływ na

A. wzrost wartości zapachowej paszy

B. zwiększenie wartości energetycznej paszy

C. zwiększenie smakowitości paszy

D. zmniejszenie wartości energetycznej paszy

Dodatek tłuszczu do mieszanek treściwych dla drobiu ma kluczowe znaczenie dla zwiększenia wartości energetycznej paszy. Tłuszcze są skoncentrowanym źródłem energii, dostarczającym około 9 kalorii na gram, co jest znacznie wyższym wskaźnikiem w porównaniu do białek i węglowodanów, które dostarczają około 4 kalorii na gram. W praktyce, stosowanie tłuszczu w paszach dla drobiu pozwala na zmniejszenie objętości mieszanki paszowej, jednocześnie zwiększając jej wartość energetyczną. Przykłady zastosowania obejmują wprowadzanie olejów roślinnych, takich jak olej sojowy czy rzepakowy, które nie tylko zwiększają energetyczność paszy, ale również mogą poprawić jej smakowitość. Zgodnie z dobrymi praktykami w nutriceutyce, dodatek tłuszczu w odpowiednich proporcjach jest kluczowy dla zapewnienia zdrowia i wydajności ptaków, co przekłada się na lepsze przyrosty masy ciała oraz efektywność wykorzystania paszy. Warto zauważyć, że optymalne poziomy tłuszczu w diecie drobiu powinny być dobierane z uwzględnieniem ich źródła oraz formy, aby maksymalizować korzyści energetyczne.

Pytanie 36

Niedobór wody w glebie może skutkować

A. wyrastaniem ziarna w kłosach

B. niedostatecznym wypełnieniem ziarna

C. wydłużeniem wegetacji i opóźnieniem dojrzewania

D. wyleganiem roślin

Odpowiedzi wskazujące na 'porastanie ziarna w kłosach', 'wyleganie roślin' oraz 'przedłużenie wegetacji i opóźnienie dojrzewania' są wynikiem nieporozumienia dotyczącego wpływu wilgotności gleby na rozwój roślin. Porastanie ziarna w kłosach jest zjawiskiem, które najczęściej występuje w warunkach nadmiaru wilgoci, a nie jej braku. Kiedy gleba jest przesycona wodą, ziarna mogą kiełkować jeszcze na roślinie, co prowadzi do strat plonów. Z drugiej strony, wyleganie roślin to efekt nadmiernego wzrostu spowodowanego niewłaściwym nawożeniem lub zbyt dużą ilością wody, a nie jej niedoborem. W przypadku przedłużenia wegetacji i opóźnienia dojrzewania, można zauważyć, że rośliny w warunkach ograniczonego dostępu do wody mogą rzeczywiście spowolnić procesy rozwojowe, jednak to zjawisko nie jest bezpośrednio związane z wyleganiem czy porastaniem ziarna. Warto zrozumieć, że skutki niedoboru wody w uprawach są bardziej złożone i wymagają analizy w kontekście całego cyklu rozwojowego roślin. Dlatego kluczowe jest odpowiednie zarządzanie wodą w uprawach, aby zapewnić optymalne warunki dla wzrostu i jakości plonów.

Pytanie 37

Która rasa bydła najlepiej nadaje się do wytwarzania opasów?

A. Nizinna czarno-biała.

B. Limousine.

C. Jersey.

D. Holsztyńsko-fryzyjska.

Rasa Limousine jest uznawana za jedną z najodpowiedniejszych do produkcji opasów ze względu na swoje wyjątkowe cechy morfologiczne i wydajność w przyroście masy ciała. Limousine charakteryzuje się silną budową ciała, dużą muskulaturą oraz wysoką zdolnością do przetwarzania paszy na masę mięśniową. W praktyce oznacza to, że bydło tej rasy osiąga dużą wagę w krótkim czasie, co jest kluczowe w produkcji opasów. Dobre praktyki w hodowli Limousine obejmują zapewnienie odpowiedniego żywienia, które wspiera intensywny przyrost masy, oraz prowadzenie selekcji zwierząt o najlepszych parametrach wzrostu i jakości mięsa. Rasa ta jest często wykorzystywana w systemach intensywnej produkcji mięsa, gdzie priorytetem jest uzyskanie wysokiej jakości wołowiny, co odpowiada rosnącemu zapotrzebowaniu na rynku. Warto zaznaczyć, że Limousine zdobywa uznanie nie tylko w Europie, ale również na innych kontynentach, co potwierdza jej uniwersalność i adaptacyjność w różnych warunkach hodowlanych.

Pytanie 38

W układzie trawiennym, między żołądkiem a jelitem czczym, znajduje się

A. przełyk

B. dwunastnica

C. trzustka

D. okrężnica

Wybór odpowiedzi związanych z okrężnicą, trzustką lub przełykiem jest wynikiem niepełnego zrozumienia anatomii układu pokarmowego. Okrężnica, będąca częścią jelita grubego, znajduje się znacznie dalej w układzie pokarmowym, pełniąc głównie funkcję absorpcji wody oraz formowania kału. Jej znaczna odległość od żołądka nie pozwala na bezpośrednią interakcję z pokarmem w procesie trawienia w początkowych etapach. Trzustka, z kolei, jest narządem odpowiedzialnym za produkcję soków trzustkowych, które są niezbędne do trawienia, ale nie znajduje się pomiędzy żołądkiem a jelitem czczym. Jej wydzieliny dostają się do dwunastnicy, co czyni ją istotnym elementem w procesie trawienia, ale nie jest bezpośrednio umiejscowiona w tym obszarze. Przełyk natomiast jest strukturą, która transportuje pokarm z jamy ustnej do żołądka, nie pełniąc roli w trawieniu ani nie znajdując się pomiędzy żołądkiem a jelitem czczym. Takie błędne odpowiedzi mogą wynikać z nieprecyzyjnego rozumienia funkcji i lokalizacji struktur anatomicznych, co jest kluczowe dla efektywnego kształcenia w zakresie anatomii oraz fizjologii układu pokarmowego.

Pytanie 39

W firmie po zakończeniu okresu ustalono na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych, że
- wynik (zysk) ze sprzedaży osiąga 180 000 zł
- pozostałe przychody operacyjne wynoszą 50 000 zł
- pozostałe koszty operacyjne wynoszą 30 000 zł
Jaką wartość zysku na działalności operacyjnej przedsiębiorstwa uzyskano za ten okres?

A. 20 000 zł

B. 80 000 zł

C. 200 000 zł

D. 260 000 zł

Odpowiedź 200 000 zł jest poprawna, ponieważ zysk na działalności operacyjnej oblicza się, sumując wynik ze sprzedaży oraz pozostałe przychody operacyjne, a następnie odejmując pozostałe koszty operacyjne. W tym przypadku, zysk ze sprzedaży wynosi 180 000 zł, pozostałe przychody operacyjne to 50 000 zł, a pozostałe koszty operacyjne wynoszą 30 000 zł. Obliczenie wygląda następująco: 180 000 zł + 50 000 zł - 30 000 zł = 200 000 zł. Zysk operacyjny jest kluczowym wskaźnikiem efektywności działalności przedsiębiorstwa, pokazującym, ile firma zarabia w podstawowej działalności po uwzględnieniu wszystkich przychodów i kosztów związanych z operacjami. Zastosowanie tej formuły jest zgodne z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) oraz krajowymi przepisami, co czyni ją dobrą praktyką w zarządzaniu finansami. Regularne obliczanie zysku operacyjnego pozwala przedsiębiorstwom na analizę rentowności i podejmowanie świadomych decyzji zarządzających.

Pytanie 40

Który z zestawów nawozów zawiera wyłącznie nawozy organiczne?

A. Słoma, tlenek wapnia, gnojowica

B. Unifoska, gnojowica, słoma

C. Gnojówka, obornik, kompost

D. Obornik, kompost, polifoska

Gnojówka, obornik i kompost to przykłady nawozów organicznych, które odgrywają kluczową rolę w zrównoważonym rolnictwie. Gnojówka, będąca płynnym nawozem pochodzącym z odchodów zwierząt, dostarcza roślinom niezbędnych składników odżywczych, takich jak azot, fosfor i potas. Obornik, czyli przetworzony nawóz stały, również jest bogaty w te składniki, a dodatkowo poprawia strukturę gleby i zwiększa jej zdolność do zatrzymywania wody. Kompost, wytwarzany z organicznych odpadów roślinnych i zwierzęcych, nie tylko dostarcza składników odżywczych, ale także wspiera mikroorganizmy glebowe, które przyczyniają się do zdrowia ekosystemu glebowego. Stosowanie nawozów organicznych jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska, jako że ogranicza użycie nawozów syntetycznych, które mogą negatywnie wpływać na jakość gleby i wód gruntowych. Przykłady ich zastosowania to nawożenie upraw ekologicznych czy poprawa jakości gleb w systemach agroekologicznych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie agrotechniki.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej