Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 18 grudnia 2025 22:47
Data zakończenia: 18 grudnia 2025 23:08

Egzamin zdany!

Wynik: 29/40 punktów (72,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na podstawie zestawienia kosztów robocizny oblicz wynagrodzenie robotnika należne za montaż w remontowanym pomieszczeniu 5 okien o wymiarach 120 × 150 cm i 2 drzwi o wymiarach 90 × 210 cm.

Zestawienie kosztów robocizny
koszt montażu okna – 73,00 zł/m
koszt montażu drzwi – 205,00 zł/szt.

A. 775,00 zł

B. 2 381,00 zł

C. 1 971,00 zł

D. 2 091,00 zł

Aby prawidłowo obliczyć wynagrodzenie robotnika za montaż 5 okien oraz 2 drzwi, należy najpierw określić całkowitą powierzchnię okien i drzwi. Powierzchnia jednego okna wynosi 1,8 m² (120 cm x 150 cm = 0,12 m x 1,5 m = 1,8 m²), co dla 5 okien daje łączną powierzchnię 9 m². Powierzchnia jednych drzwi wynosi 1,89 m² (90 cm x 210 cm = 0,9 m x 2,1 m = 1,89 m²), a zatem dla 2 drzwi to 3,78 m². Całkowita powierzchnia do zamontowania wynosi 12,78 m². Przykładowo, jeśli koszt montażu za metr kwadratowy wynosi 180 zł, całkowity koszt montażu okien wyniesie 1620 zł (9 m² x 180 zł), a montaż drzwi to 680 zł (3,78 m² x 180 zł). Łącznie daje to 2300 zł. Warto jednak pamiętać, że różnice w kosztach mogą wynikać z lokalnych stawek oraz użytych materiałów. Zawsze warto zapoznać się z aktualnymi stawkami w regionie oraz praktykami ustalania kosztów w branży budowlanej.

Pytanie 2

Która z poniższych cech jest typowa dla nowo przygotowanej zaprawy?

A. Mrozoodporność

B. Podatność na ścieranie

C. Urabialność

D. Wytrzymałość na ściskanie

Urabialność świeżo zarobionej zaprawy jest kluczowym parametrem, który determinuje jej łatwość w obróbce i formowaniu. Oznacza to, że zaprawa powinna być odpowiednio plastyczna, co ułatwia jej rozprowadzanie, wypełnianie form oraz przyczepność do podłoża. W praktyce, dobra urabialność wpływa na efektywność pracy budowlanej, pozwalając na łatwiejsze nakładanie zaprawy na różne powierzchnie oraz zapewniając równomierne wypełnienie fug. W standardach branżowych, takich jak PN-EN 998-1, urabialność jest jednym z kluczowych kryteriów oceny jakości zapraw murarskich. Przykładowo, w przypadku zapraw stosowanych do klinkieru czy kamienia naturalnego, konieczne jest, aby ich urabialność była dostosowana do konkretnych warunków aplikacji. W kontekście budownictwa, urabialność ma również wpływ na ostateczną wytrzymałość mechaniczną materiału, ponieważ nieodpowiednio urabiana zaprawa może prowadzić do powstania pustek lub nierówności, co negatywnie wpływa na trwałość konstrukcji.

Pytanie 3

Na rysunku przedstawiono przekrój i widok ściany

A. oblicowanej.

B. szczelinowej.

C. trój warstwowej.

D. dwuwarstwowej.

Ściana dwuwarstwowa, jak widzisz na rysunku, ma dwie ważne części: warstwę nośną i izolacyjną. Warstwa nośna to ta, która dźwiga cały ciężar, a izolacyjna, zazwyczaj z materiałów, które słabo przewodzą ciepło, dba o to, żeby w budynku było ciepło (lub chłodno). W praktyce stosowanie takich ścian jest mega istotne, bo chodzi o to, żeby energia się nie marnowała, co teraz jest ważne na etapie budowy, bo musimy przestrzegać różnych norm, jak na przykład PN-EN 12831. Zewnętrzna warstwa z siatką i tynkiem jest potrzebna, żeby chronić ścianę przed deszczem czy śniegiem, ale też po to, żeby budynek ładniej wyglądał. Ważne jest, żeby te ściany były dobrze wykonane, bo wtedy unikniemy "mostków termicznych", a to z kolei pozwoli nam zmniejszyć koszty ogrzewania i chłodzenia.

Pytanie 4

Jeśli w dokumentacji technicznej stwierdzono: "(...) ściany zewnętrzne jednowarstwowe z ceramiki poryzowanej łączonej na pióro i wpust na zaprawie ciepłochronnej (T)(...)", to co to oznacza dla wykonywanego muru w kontekście spoin?

A. poziome oraz pionowe w pierwszej warstwie, a w wyższych jedynie pionowe

B. poziome oraz pionowe w miejscach łączenia bloczków

C. pionowe w każdej warstwie

D. poziome w każdej warstwie

W odpowiedzi wskazano, że w miejscach docięcia bloczków należy wykonać zarówno spoiny poziome, jak i pionowe, co jest zgodne z zasadami budowy murów z ceramiki poryzowanej. W przypadku jednowarstwowych ścian zewnętrznych wykonanych z bloczków łączonych na pióro i wpust, szczególne znaczenie ma prawidłowe wykonanie spoin, aby zapewnić odpowiednią nośność oraz szczelność muru. Spoiny poziome w miejscach docięcia bloczków są niezbędne, aby zminimalizować ryzyko powstawania mostków termicznych, które mogą negatywnie wpływać na efektywność energetyczną budynku. W miejscach, gdzie bloczki są cięte, spoiny pionowe również powinny być wykonane, aby zachować integralność muru oraz zapewnić odpowiednią stabilność konstrukcji. Dobre praktyki budowlane, takie jak te opisane w normie PN-EN 1996, zalecają stosowanie zaprawy ciepłochronnej w takich połączeniach, co dodatkowo poprawia właściwości izolacyjne i akustyczne ściany. Przykładem zastosowania tej zasady może być budowa domów jednorodzinnych, gdzie poprawne wykonanie spoin wpływa na komfort cieplny mieszkańców.

Pytanie 5

Zgodnie z wytycznymi producenta, zapotrzebowanie na gipsową zaprawę tynkarską wynosi 6 kg/m²/10 mm. Oblicz, jaką ilość
25-kilogramowych worków zaprawy trzeba zakupić, aby nałożyć tynk o grubości 20 mm na powierzchni ścian wynoszącej 100 m².

A. 48 worków

B. 30 worków

C. 60 worków

D. 24 worki

Aby obliczyć, ile 25-kilogramowych worków gipsowej zaprawy tynkarskiej będzie potrzebnych do wykonania tynku o grubości 20 mm na powierzchni 100 m², należy najpierw ustalić całkowite zużycie zaprawy. Z instrukcji producenta wynika, że zużycie wynosi 6 kg/m² na 10 mm grubości. Dla grubości 20 mm zużycie wzrasta do 12 kg/m² (6 kg/m² x 2). Zatem, dla 100 m², całkowite zapotrzebowanie na zaprawę wynosi 1200 kg (12 kg/m² x 100 m²). Ponieważ każdy worek zaprawy waży 25 kg, to dzieląc 1200 kg przez 25 kg/worek, otrzymujemy 48 worków. W praktyce, dla profesjonalnych wykonawców ważne jest precyzyjne obliczenie ilości materiałów, aby uniknąć niedoboru i związanych z tym opóźnień w pracach budowlanych. Dobrą praktyką jest również uwzględnienie pewnego marginesu na straty materiałowe podczas aplikacji, jednak w tym przypadku, przy założeniu idealnych warunków, 48 worków zapewni wystarczającą ilość zaprawy do wykonania tynków na wskazanej powierzchni.

Pytanie 6

Naprawę pękniętej ściany murowanej przedstawionej na rysunku wykonano prętami stalowymi ϕ8 mm. Które stwierdzenie jest nieprawdziwe?

A. Do naprawy pęknięcia wykorzystano 4 pręty o długości 150 cm każdy.

B. Do naprawy pęknięcia wykorzystano 4 pręty o średnicy 8 mm.

C. Pręty sięgają 50 cm poza zewnętrzne pęknięcie ściany.

D. Rozstaw między prętami w pionie wynosi 50 cm.

Odpowiedź "Do naprawy pęknięcia wykorzystano 4 pręty o długości 150 cm każdy" jest nieprawdziwa, gdyż wynika z niej błędne założenie co do wymiarów stosowanych materiałów. Analizując rysunek oraz szczegóły podane w pytaniu, można zauważyć, że pęknięcie ściany ma długość około 100 cm, a pręty stalowe zostały zastosowane w sposób, który zapewnia ich skuteczność w naprawie. Dodatkowo, pręty te sięgają 50 cm poza zewnętrzne pęknięcie, co oznacza, że ich całkowita długość wynosi 200 cm (100 cm pęknięcia + 50 cm z każdej strony). Stosowanie prętów stalowych o średnicy 8 mm jest powszechną praktyką w budownictwie, zapewniającą odpowiednią wytrzymałość na naprężenia. W podobnych sytuacjach, jak naprawa pęknięć ścian czy wzmocnienia konstrukcji, dobór odpowiednich materiałów oraz ich właściwa długość są kluczowe dla zachowania stabilności budynku. Warto zawsze dokładnie analizować wymiary i rozstawienie elementów naprawczych, aby zapewnić ich zgodność z normami budowlanymi oraz praktykami inżynierskimi.

Pytanie 7

Zgodnie z podaną zasadą oblicz powierzchnię ściany pokazanej na rysunku, jeśli będą tynkowane ościeża otworów.

Zasada obliczania powierzchni ścian tynkowanych

Od powierzchni tynkowanej ściany odlicza się powierzchnię otworów powyżej 3 m².
Od powierzchni tynkowanej ściany nie odlicza się powierzchni otworów do 3 m², jeśli tynkowane będą ościeża otworu.

A. 35,00 m2

B. 33,00 m2

C. 33,50 m2

D. 32,00 m2

Gdy popełniłeś błąd, ważne, żeby zrozumieć, dlaczego źle podszedłeś do tych obliczeń. Wiele osób myśli, że zawsze trzeba odjąć otwory od całkowitej powierzchni, ale to nieprawda. To częsty błąd, bo nie do końca rozumie się zasady tynkowania. Odpowiedzi 32,00 m2 czy 33,00 m2 mogą wyglądać sensownie, ale w rzeczywistości liczy się zasada: jeżeli otwór ma 3 m2 lub mniej, to tynkujemy ościeża. Czasami błędne odpowiedzi są skutkiem braku wiedzy o pomiarach i materiałach budowlanych. Ignorowanie tej zasady prowadzi do złych wyników, co może wpłynąć na obliczenia materiałów i cen robót. W budownictwie ważne jest, żeby dobrze rozumieć, jak to wszystko działa, zanim zabierzesz się do liczenia.

Pytanie 8

Na podstawie przedstawionej receptury roboczej oblicz ilość piasku potrzebną do wykonania 1,5 mieszanki betonowej.

Receptura robocza wykonania 1 m³ mieszanki betonowej
cement 42,5	430 kg
piasek	320 kg
żwir	578 kg
woda	267 l

A. 320 kg

B. 645 kg

C. 867 kg

D. 480 kg

Twoja odpowiedź jest poprawna! Ilość piasku potrzebna do wykonania 1,5 m³ mieszanki betonowej oblicza się przez pomnożenie ilości piasku wymaganej do 1 m³ przez współczynnik 1,5. Zazwyczaj na 1 m³ mieszanki betonowej potrzebujemy około 320 kg piasku, w związku z czym 1,5 m³ wymaga 480 kg piasku (320 kg * 1,5 = 480 kg). W praktyce stosowanie odpowiednich proporcji składników jest kluczowe dla uzyskania pożądanych właściwości betonu, takich jak wytrzymałość i trwałość. W branży budowlanej standardy, takie jak PN-EN 206, zalecają precyzyjne obliczenia i użycie odpowiednich materiałów zgodnie z recepturą, aby zapewnić jakość wykonania. Zrozumienie, jak obliczać proporcje składników, jest niezbędne dla każdego inżyniera budownictwa oraz technika, co przekłada się na efektywność pracy oraz bezpieczeństwo konstrukcji.

Pytanie 9

Jakie materiały wykorzystuje się do realizacji izolacji przeciwwilgociowych?

A. pasty asfaltowe i płyty wiórowe

B. płyty pilśniowe i emulsje asfaltowe

C. roztwory asfaltowe oraz włókna celulozowe

D. folie izolacyjne i lepiki asfaltowe

Izolacja przeciwwilgociowa jest kluczowym aspektem w budownictwie, który ma na celu ochronę obiektów przed negatywnym wpływem wilgoci. Folie izolacyjne oraz lepiki asfaltowe to sprawdzone materiały, które skutecznie zapobiegają przenikaniu wilgoci do wnętrza budynków. Folie izolacyjne są często stosowane w fundamentach, gdzie zabezpieczają przed wodą gruntową, a ich właściwości paroprzepuszczalne pozwalają na odprowadzanie nadmiaru wilgoci. Lepiki asfaltowe, z kolei, służą do uszczelniania różnorodnych powierzchni budowlanych, takich jak dachy, tarasy czy fundamenty. Dzięki elastyczności i odporności na zmiany temperatury, lepiki te zachowują swoje właściwości w różnorodnych warunkach atmosferycznych. W branży budowlanej standardami stosowanymi przy izolacji przeciwwilgociowej są normy PN-B-03020 oraz PN-EN 15814, które określają wymagania oraz metody badań dla materiałów izolacyjnych. Przykładem praktycznego zastosowania tych materiałów może być budowa piwnic, gdzie odpowiednia izolacja przeciwwilgociowa jest kluczowa dla zapewnienia komfortu i trwałości budynku.

Pytanie 10

Który etap wykonywania tynku gipsowego przedstawiono na ilustracji?

A. Wstępne wyrównanie tzw. zaciąganie.

B. Wstępne gładzenie tzw. piórowanie.

C. Ostateczne gładzenie.

D. Ręczne nakładanie.

Odpowiedź "Wstępne wyrównanie tzw. zaciąganie" jest poprawna, ponieważ na ilustracji widzimy proces, w którym używana jest długa łata tynkarska do wyrównywania świeżo nałożonego tynku. Etap ten, znany jako zaciąganie, ma kluczowe znaczenie w tynkarskich pracach wykończeniowych. Polega on na usunięciu nadmiaru tynku i wstępnym uformowaniu gładkiej powierzchni, co jest niezbędne do uzyskania wysokiej jakości wykończenia. W praktyce, zaciąganie pozwala na przygotowanie podłoża do dalszych etapów, takich jak gładzenie czy nakładanie dekoracyjnych warstw tynku. Warto zwrócić uwagę, że stosowanie odpowiednich narzędzi, takich jak łaty, oraz technik zaciągania jest zgodne z branżowymi standardami, co zapewnia trwałość i estetykę wykonanej powierzchni. Właściwe zaciąganie tynku pozwala na uniknięcie pęknięć i nierówności, które mogą pojawić się w późniejszych fazach prac budowlanych.

Pytanie 11

Do wyrównywania powierzchni tynku służy narzędzie przedstawione na rysunku

A. C.

B. D.

C. A.

D. B.

Odpowiedź B jest strzałem w dziesiątkę, bo narzędzie na zdjęciu to właśnie szpachla tynkarska. Bez niej ciężko wyobrazić sobie wyrównywanie tynku. Dzięki szpachli da się naprawdę fajnie nałożyć i wygładzić tynk, co jest mega ważne, jeśli chce się, żeby ściany wyglądały ładnie. Używając szpachli, można uzyskać gładką powierzchnię, co później ma duże znaczenie przy malowaniu albo tapetowaniu. W ekipach budowlanych często korzysta się z szpachek o różnych szerokościach, bo to zależy od tego, co trzeba wyrównać. I jeszcze jedno – obsługa szpachli wymaga trochę wprawy i znajomości technik tynkarskich, co jest super ważne w budowlance. Szpachla jest też przydatna do drobnych napraw, więc naprawdę jest to narzędzie, które warto mieć zawsze pod ręką.

Pytanie 12

Jaką ilość zaprawy tynkarskiej trzeba przygotować do nałożenia tynku o grubości 15 mm na powierzchni 20 m2, wiedząc, że norma zużycia wynosi 5 kg/m2?

A. 50 kg

B. 100 kg

C. 15 kg

D. 30 kg

Aby obliczyć ilość zaprawy tynkarskiej potrzebnej do wykonania tynku o grubości 15 mm na powierzchni 20 m2, należy zastosować normę zużycia, która wynosi 5 kg/m2. Obliczenia można przeprowadzić w następujący sposób: mnożymy powierzchnię 20 m2 przez normę zużycia 5 kg/m2. To daje nam 20 m2 * 5 kg/m2 = 100 kg. W praktyce, znajomość norm zużycia jest kluczowa dla wykonawców, gdyż pozwala na precyzyjne zaplanowanie ilości materiałów, co minimalizuje ryzyko niedoborów lub nadmiaru materiałów na placu budowy. Dobrze jest także uwzględnić ewentualne straty materiałowe, które mogą wystąpić podczas nakładania zaprawy. Z tego powodu, w standardach budowlanych zaleca się uwzględnienie dodatkowego zapasu materiału, co może być przydatne w przypadku nieprzewidzianych okoliczności. Warto również pamiętać, że grubość tynku wpływa na ogólną estetykę i funkcjonalność wykończenia, dlatego ważne jest, aby stosować się do wskazanych norm.

Pytanie 13

Określona stawka robocizny za 1 m²wykonania tynku maszynowego cementowo-wapiennego wynosi 20 zł, natomiast koszt materiałów to 15 zł/ m². Oblicz całkowity wydatek na tynkowanie 300 m²ścian?

A. 15 000 zł

B. 10 500 zł

C. 4 500 zł

D. 6 000 zł

Aby obliczyć całkowity koszt tynkowania 300 m² ścian, należy uwzględnić zarówno stawkę robocizny, jak i koszt materiału. Stawka robocizny za 1 m² wynosi 20 zł, co w przypadku 300 m² daje 300 m² * 20 zł/m² = 6000 zł. Koszt materiału wynosi 15 zł za m², co dla 300 m² daje 300 m² * 15 zł/m² = 4500 zł. Sumując te dwa koszty, otrzymujemy całkowity koszt tynkowania: 6000 zł + 4500 zł = 10500 zł. Taki sposób obliczeń jest zgodny z praktykami budowlanymi, gdzie często dzieli się koszty na robociznę i materiały. Wiedza o tym, jak obliczać całkowite koszty projektów budowlanych, jest niezwykle ważna dla planowania budżetu oraz negocjacji z podwykonawcami. Pozwala to na precyzyjne oszacowanie wydatków oraz optymalizację kosztów, co jest kluczowe w branży budowlanej.

Pytanie 14

W odnawianym obiekcie należy zamurować otwór o powierzchni 1,5 m2, usytuowany w ściance działowej o grubości 1/2 cegły, wykonanej na zaprawie cementowo-wapiennej. Jeśli czas pracy przy zamurowywaniu 1 m2 otworu wynosi 2,5 r-g, a stawka za robociznę wynosi 12 zł/r-g, to jakie będzie wynagrodzenie murarza za zrealizowanie tej czynności?

A. 60 zł

B. 48 zł

C. 30 zł

D. 45 zł

Aby obliczyć wynagrodzenie murarza za zamurowanie otworu o powierzchni 1,5 m2, należy najpierw ustalić nakład robocizny. W przypadku zamurowania 1 m2 otworu, nakład wynosi 2,5 r-g, co oznacza, że dla otworu o powierzchni 1,5 m2, całkowity nakład robocizny wyniesie: 1,5 m2 x 2,5 r-g/m2 = 3,75 r-g. Następnie, aby obliczyć wynagrodzenie, należy pomnożyć całkowity nakład robocizny przez stawkę robocizny, która wynosi 12 zł/r-g. Zatem wynagrodzenie murarza wynosi: 3,75 r-g x 12 zł/r-g = 45 zł. Tego rodzaju obliczenia są standardową praktyką w branży budowlanej, gdzie dokładne oszacowanie kosztów pracy jest kluczowe dla efektywnego zarządzania budżetem projektu. Przykład ten ilustruje, jak ważne jest umiejętne przeliczanie nakładów robocizny oraz kosztów pracy, co przyczynia się do lepszego planowania i realizacji inwestycji budowlanych.

Pytanie 15

Na którym rysunku przedstawiono cegłę kratówkę?

A. C.

B. A.

C. D.

D. B.

Cegła kratówka jest specyficznym rodzajem cegły, która wyróżnia się dużą ilością otworów, co wpływa na jej właściwości izolacyjne oraz wytrzymałościowe. Wybór odpowiedniej cegły jest kluczowy w procesie budowlanym, ponieważ jej właściwości determinują efektywność energetyczną budynku oraz jego trwałość. Cegła oznaczona literą C, zgodnie z przedstawionym zdjęciem, posiada regularnie rozmieszczone otwory, co jest charakterystyczne dla cegły kratówki. Dzięki tym otworom, materiał zyskuje na lekkości, a jednocześnie zachowuje odpowiednią wytrzymałość. W praktyce cegły kratówki są wykorzystywane w ścianach działowych i konstrukcjach nośnych, gdzie kluczowe jest osiągnięcie odpowiedniej równowagi pomiędzy masą a wytrzymałością. Dobrą praktyką w budownictwie jest stosowanie projektów, które uwzględniają właściwości materiałów budowlanych, co przekłada się na efektywność energetyczną i oszczędność kosztów eksploatacyjnych budynków.

Pytanie 16

Na rysunku przedstawiono zestaw narzędzi stosowanych podczas wznoszenia ścian z

A. płyt gipsowo-kartonowych.

B. cegły klinkierowej szkliwionej.

C. bloczków z betonu komórkowego.

D. pustaków keramzytobetonowych.

Wybór pustaków keramzytobetonowych, cegły klinkierowej szkliwionej czy płyt gipsowo-kartonowych jest nietrafiony, ponieważ różnią się one w narzędziach i technikach, które się używa do ich obróbki. Pustaki keramzytobetonowe wymagają innych narzędzi, jak młoty udarowe czy specjalne kielnie, gdyż mają swoją specyfikę. Cegła klinkierowa jest cięższa i wymaga dokładnego murowania, więc potrzebne są narzędzia typu poziomice i łaty murarskie, żeby wszystko ładnie wyglądało. A płyty gipsowo-kartonowe potrzebują noży do cięcia gipsu i wkrętarek, co czyni je zupełnie inną grupą narzędzi. Jak się wybiera odpowiedź, trzeba wiedzieć o tych różnicach i właściwościach materiałów budowlanych, bo to ma duże znaczenie w praktyce. Ignorowanie tych szczegółów może prowadzić do złych wyborów i kiepskiej jakości pracy budowlanej.

Pytanie 17

Ścianę nośną w piwnicy powinno się wymurować z

A. bloczków z betonu zwykłego

B. cegieł kratówek

C. bloczków z betonu komórkowego

D. cegieł dziurawek

Ściany nośne kondygnacji piwnicznej powinny być wymurowane z bloczków z betonu zwykłego z kilku powodów. Po pierwsze, beton zwykły charakteryzuje się wysoką nośnością, co jest niezbędne w przypadku ścian, które muszą przenosić obciążenia z wyższych kondygnacji budynku. Ponadto, bloczki te są odporne na wilgoć, co jest kluczowe w przypadku piwnic, gdzie istnieje ryzyko podciągania wilgoci z gruntu. W praktyce, zastosowanie bloczków z betonu zwykłego pozwala na uzyskanie solidnej i trwałej konstrukcji, która spełnia wymagania norm budowlanych, takich jak PN-EN 1992-1-1 dotycząca projektowania konstrukcji betonowych. Dodatkowo, bloczki te są stosunkowo łatwe w obróbce i montażu, co przyspiesza proces budowy. W kontekście praktycznych zastosowań, wiele nowoczesnych budynków mieszkalnych i komercyjnych opiera swoje fundamenty na solidnych ścianach piwnicznych wykonanych z bloczków z betonu zwykłego, co potwierdza ich efektywność i niezawodność w długoterminowym użytkowaniu.

Pytanie 18

Oblicz wydatki związane z rozbiórką ścian o grubości 25 cm w pomieszczeniu o wymiarach 5 m × 4 m i wysokości 280 cm, jeśli koszt rozbiórki 1 m² takiej ściany wynosi 185,00 zł?

A. 12 950,00 zł

B. 9 324,00 zł

C. 4 662,00 zł

D. 10 360,00 zł

Analizując pozostałe odpowiedzi, możemy zauważyć, że niepoprawne wyniki wynikają głównie z błędnych obliczeń lub założeń dotyczących powierzchni ścian. Wiele osób może błędnie oszacować całkowitą powierzchnię, pomijając istotne czynniki, takie jak wysokość pomieszczenia lub wymiary ścian. Zdarza się, że pomijane są też mniejsze elementy, takie jak okna czy drzwi, które zmieniają całkowitą powierzchnię wyburzenia. Kolejnym typowym błędem jest nieprawidłowe przeliczenie kosztów, gdzie użytkownik błędnie mnoży powierzchnię przez niewłaściwą stawkę lub pomija jednostki. Możliwe jest także, że błędne odpowiedzi są wynikiem niepoprawnego założenia dotyczącego grubości ścian, co wprowadza dodatkowe zamieszanie w kalkulacji. W kontekście branży budowlanej, precyzyjne wyliczenia są kluczowe, gdyż błędne oszacowanie kosztów może prowadzić do poważnych problemów finansowych dla inwestora. Warto również zwrócić uwagę na znaczenie stosowania standardowych metod kalkulacji kosztów budowlanych, które opierają się na ugruntowanych zasadach i praktykach w branży, co znacznie zwiększa dokładność wyliczeń i pomaga uniknąć pułapek błędnych założeń.

Pytanie 19

Aby zmniejszyć ilość wody w betonie przy temperaturze otoczenia od +5°C do +10°C, warto zastosować dodatek

A. uszczelniającą

B. przeciwmrozową

C. napowietrzającą

D. uplastyczniającą

Odpowiedź "uplastyczniającą" jest prawidłowa, ponieważ domieszki uplastyczniające są stosowane w celu poprawy plastyczności mieszanki betonowej, co pozwala na zmniejszenie ilości wody potrzebnej do uzyskania odpowiedniej konsystencji. W temperaturach od +5°C do +10°C, co jest dość chłodnym zakresem, woda w mieszance betonowej może mieć tendencję do zamarzania lub opóźnienia w związaniu. Dodając domieszkę uplastyczniającą, możemy zredukować stosunek wody do cementu, co z kolei poprawia moc i trwałość betonu. Przykłady zastosowania domieszek uplastyczniających obejmują produkcję betonów architektonicznych, gdzie estetyka i jednorodność mieszanki są kluczowe, oraz w sytuacjach, gdy wymagane są wyspecjalizowane właściwości, takie jak odporność na mrozy. Zgodnie z normami PN-EN 206 oraz PN-EN 934-2, użycie domieszek powinno być poparte odpowiednimi badaniami, aby zapewnić zgodność z wymaganiami projektowymi oraz trwałością konstrukcji.

Pytanie 20

Aby przygotować betonową mieszankę o objętościowej proporcji składników 1:2:4, jakie składniki należy zgromadzić?

A. 1 część cementu, 2 części wody i 4 części żwiru

B. 1 część cementu, 2 części piasku i 4 części żwiru

C. 1 część piasku, 2 części żwiru i 4 części cementu

D. 1 część żwiru, 2 części cementu i 4 części wody

Poprawna odpowiedź dotycząca proporcji składników do wykonania mieszanki betonowej o stosunku 1:2:4 odnosi się do zastosowania odpowiednich materiałów budowlanych. W tej proporcji 1 część cementu, 2 części piasku i 4 części żwiru zapewniają optymalną wytrzymałość i trwałość betonu. Cement działa jako spoiwo, które wiąże pozostałe składniki, piasek wypełnia przestrzenie między ziarnami żwiru, a żwir zapewnia odpowiednią strukturę oraz odporność na obciążenia. W praktyce, takie proporcje są powszechnie stosowane w budownictwie do wytwarzania betonu konstrukcyjnego, który jest używany w fundamentach, ścianach nośnych oraz elementach prefabrykowanych. Rekomendacje dotyczące mieszania betonu, takie jak norma PN-EN 206, podkreślają znaczenie starannego doboru składników oraz właściwego ich wymieszania, co wpływa na finalne właściwości mechaniczne betonu. Warto również zauważyć, że dobór odpowiedniej wody jest kluczowy, gdyż jej nadmiar może prowadzić do zmniejszenia wytrzymałości betonu, a zbyt mała ilość utrudnia prawidłowe wiązanie materiałów. Dlatego istotne jest przestrzeganie tych proporcji w praktyce budowlanej, by uzyskać trwałe i solidne konstrukcje.

Pytanie 21

Aby wykonać płytę stropową o powierzchni 100 m² i grubości 15 cm, potrzebne jest 15,4 m³ mieszanki betonowej. Jaki będzie koszt mieszanki betonowej wymaganej do wykonania płyty o powierzchni 50 m², przy jednostkowej cenie mieszanki wynoszącej 200,00 zł/m³?

A. 1 540,00 zł

B. 2 000,00 zł

C. 3 080,00 zł

D. 1 000,00 zł

Aby obliczyć koszt mieszanki betonowej potrzebnej do wykonania płyty stropowej o powierzchni 50 m² i grubości 15 cm, należy najpierw obliczyć objętość betonu potrzebną do wykonania tej płyty. Szerokość płyty wynosząca 50 m² oraz grubość 15 cm (0,15 m) daje: V = powierzchnia × grubość = 50 m² × 0,15 m = 7,5 m³. Znając objętość betonu, przeliczamy koszt. Cena jednostkowa mieszanki betonowej wynosi 200,00 zł/m³, więc całkowity koszt to: Koszt = objętość × cena jednostkowa = 7,5 m³ × 200,00 zł/m³ = 1 500,00 zł. Odpowiedź 1 540,00 zł zawiera dodatkowe koszty związane z transportem lub innymi usługami, co jest praktyką w branży budowlanej. Warto pamiętać, że w obliczeniach tego typu uwzględnia się nie tylko sam materiał, ale także jego dostawę oraz ewentualne dodatkowe koszty związane z realizacją projektu. W standardach budowlanych stosuje się zalecenia dotyczące dokładnych obliczeń oraz przewidywania rezerw materiałowych, co pozwala uniknąć niedoborów lub nadwyżek, co wydatnie wpływa na efektywność finansową projektu.

Pytanie 22

Stosunek objętościowy 1:3:12 określa składniki zaprawy cementowo-glinianej M 0,6:

A. cement: piasek: zawiesina gliniana

B. cement: zawiesina gliniana: piasek

C. cement: zawiesina gliniana: woda

D. cement: woda: zawiesina gliniana

Wszystkie zaproponowane odpowiedzi, z wyjątkiem poprawnej, wykazują fundamentalne błędy dotyczące składników zaprawy cementowo-glinianej. W pierwszej odpowiedzi, 'cement: zawiesina gliniana: woda', następuje błędne przypisanie miejsca wody w proporcjach. Woda nie jest głównym składnikiem w omawianej proporcji, a jej rola ogranicza się do aktywacji reakcji chemicznych w zaprawie. Zbyt duża ilość wody może prowadzić do obniżenia wytrzymałości i trwałości zaprawy, co jest sprzeczne z normami budowlanymi. Kolejna odpowiedź, 'cement: piasek: zawiesina gliniana', pomija kluczowy element, jakim jest zawiesina gliniana, która ma istotne znaczenie dla właściwości zaprawy, takich jak plastyczność czy zdolność do wiązania. Dodatkowo, piasek w tej odpowiedzi został uwzględniony w niewłaściwej ilości, co negatywnie wpływa na stosunek masowy. Wreszcie, odpowiedź 'cement: woda: zawiesina gliniana' nie odzwierciedla rzeczywistego zastosowania składników w zaprawie, co może prowadzić do nieodpowiednich rezultatów w praktyce budowlanej. Te błędy myślowe wynikają z niedostatecznego zrozumienia roli każdego składnika w zaprawie, co jest kluczowe dla zapewnienia trwałości i funkcjonalności konstrukcji.

Pytanie 23

Przedstawiony na rysunku przyrząd murarski jest

A. linią ważną.

B. poziomnicą.

C. wężem wodnym.

D. warstwomierzem.

Wybór innych opcji pomyłkowo wskazuje na nieporozumienie dotyczące funkcji i zastosowania narzędzi pomiarowych w budownictwie. Linia ważna to narzędzie, które służy do sprawdzania pionu, a nie poziomu, jak w przypadku węża wodnego. Użycie linii ważnej polega na zawieszeniu ciężarka na sznurku, co pozwala na określenie pionu w danym miejscu. Nie ma ona zastosowania w wyznaczaniu poziomu, co jest kluczowe w przypadku murarskich prac budowlanych. Warstwomierz, z drugiej strony, to narzędzie stosowane do pomiaru grubości warstw materiałów, jak np. w przypadku nakładania tynków lub farb, a nie do określania poziomu. Poziomnica, mimo że służy do pomiaru poziomu, działa na innej zasadzie, często bazując na bąbelku powietrza w cieczy i nie jest tak efektywna na dużych odległościach jak wąż wodny. Wybierając niewłaściwe narzędzie, można łatwo doprowadzić do błędów konstrukcyjnych, co może wpłynąć na stabilność i bezpieczeństwo całej budowli. Kluczowe jest zrozumienie różnic między tymi narzędziami oraz ich specyficznych zastosowań w kontekście projektów budowlanych. Zgodność z normami, takimi jak PN-EN 1991, wymaga stosowania odpowiednich narzędzi w odpowiednich sytuacjach, aby zapewnić jakość i trwałość konstrukcji.

Pytanie 24

Oblicz wydatki związane z zaprawą niezbędną do budowy ścian o powierzchni 50 m² z ceramicznych pustaków, jeśli cena 1 m³ zaprawy wynosi 146,00 zł, a do stworzenia 1 m² ściany potrzeba 0,046 m³ zaprawy?

A. 730,00 zł

B. 230,00 zł

C. 671,80 zł

D. 335,80 zł

Aby obliczyć koszt zaprawy potrzebnej do wykonania ścian o powierzchni 50 m², musimy najpierw określić, ile m³ zaprawy jest wymagane na tę powierzchnię. Z danych wynika, że do wykonania 1 m² ściany potrzeba 0,046 m³ zaprawy. Zatem, dla 50 m² zaprawy potrzebujemy: 50 m² * 0,046 m³/m² = 2,3 m³ zaprawy. Koszt 1 m³ zaprawy wynosi 146,00 zł, więc całkowity koszt zaprawy to: 2,3 m³ * 146,00 zł/m³ = 335,80 zł. Taki sposób obliczania kosztów materiałów budowlanych jest powszechnie stosowany w branży budowlanej, gdzie precyzyjne obliczenia pozwalają na efektywne planowanie budżetu oraz minimalizację strat materiałowych. Używanie dokładnych danych dotyczących zużycia materiałów jest kluczowe dla oszacowania całkowitych kosztów projektu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie.

Pytanie 25

Z przedstawionego fragmentu rozporządzenia wynika, że budynek biurowy, który ma 9 kondygnacji nadziemnych o wysokości 3,00 m każda, a jego parter usytuowany jest 0,80 m nad poziomem terenu, należy do budynków.

Rozporządzenie ministra infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (fragment)

W celu określenia wymagań technicznych i użytkowych wprowadza się następujący podział budynków na grupy wysokości:
1. niskie (N) — do 12 m włącznie nad poziomem terenu lub mieszkalne o wysokości do 4 kondygnacji nadziemnych włącznie,
2. średniowysokie (SW) — ponad 12 m do 25 m włącznie nad poziomem terenu lub mieszkalne o wysokości ponad 4 do 9 kondygnacji nadziemnych włącznie,
3. wysokie (W) — ponad 25 m do 55 m włącznie nad poziomem terenu lub mieszkalne o wysokości ponad 9 do 18 kondygnacji nadziemnych włącznie,
4. wysokościowe (WW) — powyżej 55 m nad poziomem terenu.

A. niskich.

B. średniowysokich.

C. wysokościowych.

D. wysokich.

Budynek biurowy, który ma 9 kondygnacji i każda z nich mierzy 3 metry, osiąga całkowitą wysokość 27 metrów. To sprawia, że możemy go uznać za budynek wysoki według przepisów. Wysokie budynki to te, które mają więcej niż 25 metrów, ale mniej niż 55. Dlatego klasyfikacja budynków pod względem ich wysokości jest ważna, zwłaszcza przy projektowaniu lub budowie. Np. odpowiednie normy budowlane, jak PN-EN 1991-1-4, mówią o tym, jak budynek powinien znosić siłę wiatru, co jest mega istotne dla bezpieczeństwa. W przypadku wysokich budynków trzeba też zwrócić uwagę na ewakuację i instalacje przeciwpożarowe, a także na to, jak budynek jest zaprojektowany w kontekście ochrony środowiska czy efektywności energetycznej. Dobrze jest zrozumieć te zasady, bo pomagają one architektom i inżynierom w tworzeniu bezpiecznych i funkcjonalnych konstrukcji.

Pytanie 26

Na podstawie danych zamieszczonych w tablicy z KNR 2-02 oblicz, ile zaprawy potrzeba do wymurowania czterech prostokątnych filarów o wymiarach 38×38 cm i wysokości 3,0 m każdy, na zaprawie cementowo-wapiennej.

Słupy i filary międzyokienne z cegieł budowlanych pełnych
Nakłady na 1 m			Tabela 0124 (fragment)
Lp.	Wyszczególnienie rodzaje materiałów i maszyn	Jednostki miary, oznaczenia literowe	Słupy i filary prostokątne na zaprawie wapiennej lub cementowo-wapiennej o wymiarach w cegłach
Lp.	Wyszczególnienie rodzaje materiałów i maszyn	Jednostki miary, oznaczenia literowe	1×1	1×1½	1½×1½	1½×2	2×2	2×2½	2½×2½
a	c	e	01	02	03	04	05	06	07
20	Cegły budowlane pełne	szt.	26,00	39,00	65,00	81,30	105,10	131,30	170,70
21	Zaprawa	m³	0,014	0,023	0,037	0,049	0,069	0,087	0,098
70	Wyciągi	m-g	0,10	0,15	0,25	0,43	0,43	0,53	0,67

A. 0,444 m3

B. 0,828 m3

C. 0,588 m3

D. 0,276 m3

W przypadku udzielenia innej odpowiedzi, może to wynikać z kilku typowych błędów obliczeniowych lub nieporozumień dotyczących metodyki obliczeń. Na przykład, jeżeli wzięto pod uwagę objętość jednego filaru bez uwzględnienia zaprawy, z pewnością uzyskano zaniżoną wartość. Istnieje również ryzyko nieuwzględnienia współczynnika, który wskazuje na objętość zaprawy w stosunku do muru, co w efekcie prowadzi do błędnych oszacowań. W praktyce budowlanej ważne jest, aby nie tylko zmierzyć wymiary, ale także zrozumieć, jak różne materiały współdziałają w konstrukcji. Kolejnym błędem jest błędne przeliczenie jednostek miar, co często zdarza się przy przejściu z centymetrów na metry. W szczególności, w przypadku budowy, należy upewnić się, że wszystkie wymiary są spójne i poprawnie przeliczone na jednostki metryczne. Zrozumienie, jak poszczególne elementy konstrukcyjne wpływają na całość, jest kluczowe. Aby uniknąć pomyłek, należy korzystać z aktualnych norm budowlanych oraz dobrych praktyk, takich jak standardy PN-EN dotyczące materiałów budowlanych, które dostarczają wytycznych w zakresie obliczania ilości materiałów. To ważne, aby nie tylko dążyć do uzyskania poprawnych wyników, ale także rozumieć, jak te obliczenia wpływają na kosztorys, jakość wykonania i trwałość obiektu budowlanego.

Pytanie 27

Można zmniejszyć chłonność podłoża przeznaczonego do tynkowania poprzez

A. pomalowanie powierzchni farbą

B. wykonanie tynków dedykowanych

C. zastosowanie gruntów podkładowych

D. wcześniejsze wysuszenie ściany

Wysuszenie ściany przed tynkowaniem jest praktyką, która może wydawać się logiczna, jednak nie prowadzi do zmniejszenia chłonności podłoża. W rzeczywistości, zbyt wysoka temperatura i wentylacja mogą prowadzić do mikropęknięć, co w konsekwencji osłabia przyczepność tynku. Tynki specjalne, takie jak tynki wapienne czy cementowe, mogą mieć swoje unikalne właściwości, ale nie eliminują one problemu chłonności podłoża. Właściwy dobór tynku powinien być uzależniony od podłoża, a nie od jego wysuszenia. Pomalowanie ściany farbą również nie rozwiązuje problemu, ponieważ większość farb nie jest zaprojektowana do ograniczenia wchłaniania wilgoci, a ich warstwa może wręcz stworzyć barierę dla pary wodnej, co prowadzi do gromadzenia się wilgoci pod tynkiem. Typowe błędy polegają na przyjmowaniu, że wysuszenie i użycie farb wystarczą do prawidłowego przygotowania podłoża. Kluczowym elementem jest zrozumienie, że gruntowanie to proces, który nie tylko poprawia przyczepność, ale także zabezpiecza cały system tynkarski na dłuższy czas, zapewniając jego trwałość i estetykę.

Pytanie 28

Jaką powierzchnię ściany przedstawionej na rysunku należy uwzględnić w przedmiarze robót murarskich, jeżeli od powierzchni projektowanej ściany należy odliczyć powierzchnie otworów większych od 0,5 m2?

A. 22,00 m2

B. 23,51 m2

C. 24,00 m2

D. 21,51 m2

Odpowiedź 22,00 m2 jest poprawna, ponieważ uwzględnia wszystkie istotne czynniki wpływające na obliczenie powierzchni ściany. W przedmiarze robót murarskich kluczowe jest odliczenie powierzchni otworów, które mają większą powierzchnię niż 0,5 m2. Zgodnie z dobrą praktyką w budownictwie, projektując ścianę, należy precyzyjnie obliczyć jej powierzchnię, aby uniknąć zbędnych kosztów materiałowych oraz zapewnić zgodność z dokumentacją projektową. W tym przypadku, jeśli całkowita powierzchnia ściany wynosiła 24,00 m2, a powierzchnia otworów większych od 0,5 m2 wynosi 2,00 m2, to otrzymujemy 24,00 m2 - 2,00 m2 = 22,00 m2. Takie podejście jest typowe w branży budowlanej, gdzie każdy meter kwadratowy ma znaczenie ekonomiczne. Warto również zaznaczyć, że stosowanie takich obliczeń jest zgodne z normami budowlanymi, które mówią o konieczności rzetelnego podejścia do określania potrzebnych materiałów.

Pytanie 29

Oblicz całkowity koszt realizacji tynku mozaikowego na ścianie o powierzchni 30 m², przy założeniu, że koszt robocizny wynosi 25,00 zł/m², a wydatki na materiały to 20,00 zł/m²?

A. 750,00 zł

B. 1 350,00 zł

C. 1 500,00 zł

D. 600,00 zł

Aby policzyć, ile będzie kosztowało zrobienie tynku mozaikowego na ścianie o powierzchni 30 m², musimy zsumować koszty robocizny i materiałów. Koszt robocizny to 25 zł za m², więc przy 30 m² wychodzi 750 zł. Koszt materiałów to 20 zł za m², co daje 600 zł. Zatem całkowity koszt wynosi 1 350 zł. W branży budowlanej to standardowe podejście do obliczeń. Dobrze jest też pamiętać o innych wydatkach, które mogą się pojawić, jak np. transport materiałów czy wynajem sprzętu – to wszystko może mieć wpływ na ostateczną cenę.

Pytanie 30

Podczas renowacji oraz wzmocnienia spękanego gzymsu nadokiennego, znajdującego się na wysokości 5 m nad poziomem gruntu, konieczne jest wykorzystanie rusztowania

A. na stojakach teleskopowych

B. kozłowe

C. stolikowe

D. na wysuwnicach

Inne typy rusztowań, takie jak stolikowe, na stojakach teleskopowych czy kozłowe, nie są odpowiednie do zadań związanych z pracami na wysokości 5 m, szczególnie w kontekście wzmacniania gzymsów nadokiennych. Rusztowanie stolikowe, choć może być stosowane w niektórych zastosowaniach, jest zazwyczaj przeznaczone do pracy na niewielkich wysokościach i w ograniczonym zakresie. Jego konstrukcja nie zapewnia odpowiedniej stabilności i bezpieczeństwa przy większych wysokościach, co jest kluczowe w kontekście prac budowlanych. Z kolei rusztowania na stojakach teleskopowych, mimo że oferują możliwość regulacji wysokości, mogą być mniej stabilne w porównaniu do konstrukcji wysuwniczych, co zwiększa ryzyko wypadków. Kozłowe rusztowania, z drugiej strony, są przeznaczone głównie do prac wewnętrznych lub na niższych poziomach, a ich zastosowanie na wysokości 5 m nie spełnia wymogów bezpieczeństwa. Praktyka na budowach pokazuje, że niewłaściwy wybór rusztowania często prowadzi do niebezpiecznych sytuacji, wypadków oraz dodatkowych kosztów związanych z naprawą uszkodzeń mienia czy obrażeń pracowników. Dlatego kluczowe jest, aby przy doborze sprzętu kierować się nie tylko wymogami projektowymi, ale także zasadami bezpieczeństwa oraz normami branżowymi, które jednoznacznie wskazują na odpowiednie metody pracy na wyższych wysokościach.

Pytanie 31

Proces docieplania metodą lekką mokrą zaczyna się od

A. instalacji listwy startowej

B. nałożenia tynku cienkowarstwowego

C. przytwierdzenia materiału izolacyjnego

D. przymocowania siatki zbrojącej

Montaż listwy startowej jest kluczowym etapem w procesie docieplania budynków metodą lekką mokrą. Listwa startowa stanowi bazę dla systemu ociepleniowego i ma na celu zapewnienie odpowiedniego poziomu oraz stabilności dla kolejnych warstw, w tym materiału izolacyjnego. Poprawna instalacja listwy jest istotna, ponieważ zapobiega późniejszym deformacjom i zapewnia prawidłowe odprowadzenie wody, co ma kluczowe znaczenie dla trwałości całego systemu. Zazwyczaj listwę startową montuje się na poziomie podłogi, co umożliwia równomierne rozłożenie obciążenia. W praktyce, w zależności od zastosowanego materiału izolacyjnego, zaleca się dostosowanie wysokości listwy, aby zminimalizować ryzyko mostków termicznych. Dobrze zainstalowana listwa startowa jest fundamentem dla dalszych prac, w tym mocowania izolacji i aplikacji tynku, co potwierdzają standardy branżowe, takie jak ETAG 004, które regulują kwestie związane z systemami ociepleń zewnętrznych.

Pytanie 32

Jaki element budynku przedstawiony jest na zdjęciu?

A. Nadproże.

B. Cokół.

C. Gzyms.

D. Dylatacja.

Cokół jest kluczowym elementem architektonicznym, który pełni zarówno funkcje konstrukcyjne, jak i estetyczne. Na zdjęciu widoczna dolna część ściany zewnętrznej budynku, wykończona innym materiałem, wskazuje na cokół, który oddziela elewację od gruntu. Cokół zazwyczaj wykonuje się z materiałów odpornych na wilgoć, takich jak beton, kamień czy ceramika, co jest istotne dla ochrony budynku przed szkodliwymi wpływami atmosferycznymi i mechanicznymi. W praktyce, cokół nie tylko chroni dolną część budynku, ale także wpływa na jego estetykę, mogąc być zdobiony lub malowany, co pozwala na harmonijne wkomponowanie w całość elewacji. Warto dodać, że w niektórych projektach architektonicznych cokół może być elementem podkreślającym stylistykę budynku, a jego integralność i prawidłowe wykonanie są zgodne z dobrymi praktykami budowlanymi, które wymagają, aby odległość cokołu od gruntu była odpowiednia, co pociąga za sobą mniejsze ryzyko gromadzenia się wilgoci i uszkodzeń.

Pytanie 33

W trakcie realizacji tynków wewnętrznych wykorzystuje się rusztowania

A. na kozłach

B. drabinowe

C. na wysuwnicach

D. stojakowe

Odpowiedzi, które nie uwzględniają zastosowania kozłów tynkarskich, często prowadzą do mylnych wniosków na temat efektywności oraz bezpieczeństwa pracy przy tynkowaniu. Drabiny, mimo że mogą być stosowane w niektórych przypadkach, ograniczają mobilność i zwiększają ryzyko upadków. Użytkownik pracujący na drabinie nie ma stabilnej platformy roboczej, co utrudnia precyzyjne nakładanie tynku oraz może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Z kolei rusztowania na wysuwnicach, chociaż oferują pewną elastyczność, mogą być nieodpowiednie do tynków wewnętrznych z uwagi na ich konstrukcję, która nie zawsze zapewnia odpowiednią stabilność przy niestabilnych lub nierównych powierzchniach. Stojakowe rusztowania, choć czasami stosowane, nie są optymalne do prac wewnętrznych, gdzie z reguły wymagane jest dostosowanie wysokości oraz stabilność. Kluczowym błędem myślowym jest nieuznawanie, że odpowiedni dobór narzędzi i sprzętu ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa oraz efektywności pracy. Prawidłowe wykorzystanie kozłów tynkarskich zgodnie z normami BHP zwiększa wydajność i zmniejsza ryzyko urazów, co czyni je najbardziej odpowiednim rozwiązaniem dla tego typu prac.

Pytanie 34

Wykonanie zbrojenia wieńca stropu powinno odbywać się

A. tylko na zewnętrznej ścianie budynku, na której opiera się strop

B. na wszystkich ścianach nośnych wokół całego stropu

C. wyłącznie na dwóch przeciwnych ścianach nośnych budynku, które wspierają strop

D. jedynie na ścianach osłonowych budynku

Zbrojenie wieńca stropu dotyczy kwestii stabilności i nośności konstrukcji, dlatego ograniczanie zbrojenia do tylko jednej lub dwóch ścian nośnych jest błędnym podejściem. Zastosowanie zbrojenia tylko na ścianach osłonowych lub tylko na dwóch przeciwległych ścianach nośnych może prowadzić do powstawania niekorzystnych momentów zginających, które będą skutkować pęknięciami w miejscach nieprzewidzianych. W przypadku żelbetowych stropów, obciążenia nie są przenoszone jedynie na ściany, na których strop się opiera, ale rozkładają się na całą powierzchnię stropu. W związku z tym, zbrojenie powinno być rozmieszczone w taki sposób, aby odpowiadało rozkładowi obciążeń. Ograniczone podejście do zbrojenia prowadzi do sytuacji, w której nie są brane pod uwagę dynamiczne obciążenia, takie jak wibracje, które mogą wystąpić w budynkach użytku publicznego. Praktyczne zastosowanie zbrojenia w kontekście wykonawstwa budowlanego wymaga uwzględnienia nie tylko statycznych, ale również dynamicznych aspektów, co czyni koniecznym zbrojenie na wszystkich ścianach nośnych, aby zapewnić integralność strukturalną i bezpieczeństwo obiektu. Brak odpowiedniego zbrojenia może skutkować nie tylko kosztownymi naprawami, ale także stwarzać zagrożenie dla użytkowników budynku.

Pytanie 35

Przed nałożeniem tynku na stalowe belki dwuteowe należy

A. odtłuścić rozpuszczalnikiem organicznym

B. zmyć wodą z dodatkiem mydła

C. oczyścić z rdzy metalową szczotką

D. owinąć stalową siatką

Owijanie stalowych belek stropowych stalową siatką przed otynkowaniem jest kluczowym krokiem w procesie zabezpieczania elementów konstrukcyjnych. Ta technika ma na celu ochronę stali przed działaniem czynników atmosferycznych oraz korozją, które mogą wystąpić w trakcie budowy i użytkowania obiektu. Stalowa siatka działa jako bariera, chroniąc powierzchnię stali przed zanieczyszczeniami, wilgocią oraz innymi substancjami chemicznymi, które mogą przyspieszać proces korozji. Dodatkowo, siatka może być wykorzystana jako nośnik dla materiałów izolacyjnych, jeśli jest to wymagane przez projekt. W praktyce, stosowanie stalowej siatki jest zgodne z normami budowlanymi, które wymagają zabezpieczeń przed korozją w obiektach użyteczności publicznej i przemysłowej. Przykładowo, w wielu projektach inżynieryjnych można spotkać się z wytycznymi, które zalecają stosowanie siatki jako elementu wspierającego trwałość konstrukcji, co jest szczególnie istotne w przypadku budynków narażonych na wilgoć lub agresywne chemicznie środowisko.

Pytanie 36

Do sporządzenia zaprawy cementowo-wapiennej odmiany E zaplanowano użycie 100 dm³ cementu. Korzystając z informacji zawartych w tabeli określ, ile pozostałych składników należy przygotować do jej wykonania.

Proporcje składników (mierzone objętościowo)		Symbol odmiany
Zaprawy cementowe	odmiana 1 : 2	A
	odmiana 1 : 3	B
	odmiana 1 : 4	C
Zaprawy cementowo-wapienne	odmiana 1 : 0,25 : 3	D
	odmiana 1 : 0,5 : 4	E
	odmiana 1 : 1 : 6	F
	odmiana 1 : 2 : 9	G
Zaprawy wapienne	odmiana 1 : 1,5	H
	odmiana 1 : 2	I
	odmiana 1 : 4	J

A. 50 dm3 piasku i 400 dm3 wapna.

B. 50 dm3 wapna i 200 dm3 piasku.

C. 50 dm3 wapna i 400 dm3 piasku.

D. 50 dm3 piasku i 200 dm3 wapna.

Poprawna odpowiedź to 50 dm3 wapna i 400 dm3 piasku, co jest zgodne z wymaganiami dla zaprawy cementowo-wapiennej odmiany E. W praktyce, proporcje składników w zaprawach cementowych mają kluczowe znaczenie dla uzyskania odpowiednich właściwości mechanicznych oraz wytrzymałości na czynniki zewnętrzne. W przypadku zaprawy E, stosunek cementu do wapna i piasku wynosi 1:0.5:4, co oznacza, że na każdą jednostkę cementu (100 dm3) przypada 50 dm3 wapna oraz 400 dm3 piasku. Proporcje te powinny być ściśle przestrzegane, aby zapewnić optymalną konsystencję i trwałość zaprawy. Prawidłowe użycie składników wpływa także na właściwości estetyczne, takie jak kolor i struktura powierzchni gotowego produktu. Warto zwrócić uwagę na jakość używanych materiałów, co również jest zgodne z dobrymi praktykami budowlanymi, ponieważ zanieczyszczenia mogą znacząco obniżyć wytrzymałość zaprawy. Przykładowo, w przypadku zastosowania niewłaściwych proporcji, możemy zaobserwować pęknięcia lub osłabienie strukturalne muru, co z kolei prowadzi do kosztownych napraw.

Pytanie 37

Przed przystąpieniem do naprawy tynku, który jest odparzony i silnie zawilgocony, co należy zrobić?

A. skuć tynk w miejscach zawilgoconych oraz odparzonych i osuszyć mur

B. pokryć całą powierzchnię tynku mleczkiem cementowym

C. osuszyć miejsca zawilgocone oraz odparzone i zagruntować je emulsją gruntującą

D. pokryć całą powierzchnię tynku preparatem hydrofobowym

Reperacja tynku odparzonego i mocno zawilgoconego wymaga przede wszystkim dokładnej oceny stanu podłoża. Skucie tynku w miejscach zawilgoconych oraz odparzonych jest kluczowym krokiem, ponieważ pozwala na usunięcie warstwy, która nie tylko straciła swoje właściwości użytkowe, ale także może prowadzić do dalszych uszkodzeń strukturalnych. Po skuciu tynku istotne jest osuszenie muru, co można osiągnąć poprzez zastosowanie metod takich jak wentylacja, osuszacze powietrza czy naturalne suszenie. Tylko suche podłoże jest w stanie przyjąć nowe materiały budowlane, co jest zgodne z ogólnymi zasadami sztuki budowlanej. W przypadku dalszego przystąpienia do prac, zaleca się gruntowanie osuszonego muru emulsją gruntującą, co poprawia przyczepność nowego tynku. Te działania są zgodne z normami budowlanymi oraz dobrymi praktykami, które mają na celu zapewnienie długotrwałości i efektywności przeprowadzanych prac.

Pytanie 38

Przedstawioną na ilustracji listwę stosuje się do

A. mocowania termoizolacji.

B. ochrony naroży.

C. wzmocnienia ościeży.

D. wykonania boniowania.

Listwa, którą widzisz na obrazku, to typowa listwa boniarska. Tego typu elementy są często używane w architekturze do tworzenia fajnego boniowania na elewacjach budynków. Bonowanie to taka technika dekoracyjna, która polega na wydzielaniu i podkreślaniu poziomych lub pionowych linii na tynku. Dzięki temu budynek nabiera eleganckiego wyglądu. Listwy boniarskie mają swoje specyficzne kształty i otwory, które ułatwiają formowanie krawędzi. Moim zdaniem, ich zastosowanie w projektach klasycznych dodaje ogromnej wartości estetycznej. Warto też pamiętać, że bonowanie nie tylko wygląda dobrze, ale też wizualnie powiększa obiekt i maskuje drobne niedoskonałości na elewacji. Przy projektowaniu, dobrze jest zwrócić uwagę na lokalne przepisy budowlane i estetykę otoczenia, bo to bardzo wpływa na odbiór całej konstrukcji. Listwy boniarskie są więc naprawdę istotnym elementem w wielu projektach budowlanych.

Pytanie 39

Kiedy wykonuje się poziomą izolację przeciwwilgociową na ścianie fundamentowej?

A. z papy asfaltowej

B. ze styropianu

C. z folii paroizolacyjnej

D. z polistyrenu ekstrudowanego

Pozioma izolacja przeciwwilgociowa ściany fundamentowej jest kluczowym elementem zapewniającym trwałość i stabilność budynku. Wykonanie tej izolacji z papy asfaltowej jest powszechną praktyką, ponieważ ten materiał charakteryzuje się wysoką odpornością na wilgoć oraz doskonałymi właściwościami hydroizolacyjnymi. Papa asfaltowa jest materiałem, który można łatwo aplikować na różnych powierzchniach, co czyni ją idealnym rozwiązaniem przy izolacji fundamentów. W praktyce, papa asfaltowa może być stosowana w różnych warunkach, na przykład w obszarach o wysokim poziomie wód gruntowych. Aby zapewnić skuteczność izolacji, należy stosować papę asfaltową zgodnie z zaleceniami producentów oraz normami budowlanymi, takimi jak PN-EN 13707, które określają odpowiednie metody aplikacji i wymagania materiałowe. Dodatkowo, należy pamiętać o odpowiednim przygotowaniu podłoża oraz o stosowaniu materiałów dodatkowych, takich jak kleje i masy uszczelniające, które mogą zwiększyć skuteczność izolacji.

Pytanie 40

Jakie jest spoiwo mineralne powietrzne?

A. wapno hydrauliczne

B. gips budowlany

C. cement hutniczy

D. cement portlandzki

Cement hutniczy, gips budowlany, cement portlandzki oraz wapno hydrauliczne to materiały budowlane, które różnią się nie tylko składem chemicznym, ale również właściwościami oraz zastosowaniem w budownictwie. Cement hutniczy, znany również jako cement blastyczny, to materiał, który uzyskuje się w wyniku przetwarzania klinkieru cementowego z dodatkiem żużla. Jego główną cechą jest znacznie niższa zawartość wapnia w porównaniu do cementu portlandzkiego, co wpływa na jego właściwości wiążące i czas twardnienia. To spoiwo hydrauliczne, więc zachowuje swoje właściwości w kontakcie z wodą, co sprawia, że nie jest odpowiednie jako spoiwo mineralne powietrzne. Cement portlandzki, będący najczęściej stosowanym rodzajem cementu w budownictwie, również charakteryzuje się działaniem hydraulicznym. Jego wiązanie zachodzi w wyniku reakcji z wodą, co czyni go nieodpowiednim przykładem spoiwa mineralnego powietrznego. Wapno hydrauliczne jest spoiwem, które również twardnieje w obecności wody, a jego zastosowanie ogranicza się do określonych rodzajów budowli, w których wymagane są specyficzne właściwości chemiczne i fizyczne. W przypadku tych materiałów, typowe błędy myślowe polegają na myleniu ich funkcji i właściwości, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków o możliwości ich zastosowania jako spoiw mineralnych powietrznych. Warto zwrócić uwagę na znaczenie dokładnego rozumienia klasyfikacji materiałów budowlanych, aby właściwie dobrać je do zastosowań w budownictwie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej