Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik fotografii i multimediów
  • Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
  • Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 10:26
  • Data zakończenia: 8 grudnia 2025 11:03

Egzamin zdany!

Wynik: 32/40 punktów (80,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Największy kontrast kolorów osiąga się, fotografując czerwoną sukienkę na tle

A. zielonym
B. purpurowym
C. niebieskim
D. szarym
Czerwona sukienka na tle zielonym pozwala na uzyskanie największego kontrastu barw dzięki zjawisku dopełnienia kolorów. W teorii kolorów, czerwień i zieleń znajdują się w przeciwnych częściach koła kolorów, co sprawia, że intensyfikują się nawzajem, tworząc wrażenie większej intensywności kolorów. Praktyczne zastosowanie tego efektu można zaobserwować w fotografii modowej, gdzie umiejętność łączenia barw, które tworzą wysoki kontrast, podkreśla detale ubrań i ich teksturę. Warto także zwrócić uwagę na znaczenie oświetlenia – odpowiednie światło naturalne lub sztuczne może dodatkowo wzmocnić efekt kontrastu, co jest kluczowe w profesjonalnej fotografii. Używając zielonego tła, możemy również zyskać na spójności wizualnej, co jest często stosowane w kampaniach reklamowych oraz sesjach zdjęciowych, gdzie kolor tła ma za zadanie komplementować prezentowane stroje, a nie odwracać od nich uwagę.
Pytanie 2

W fotografii portretowej terminem określającym oświetlenie głównego obiektu zdjęcia jest światło

A. konturowe
B. kluczowe
C. ogólne
D. wypełniające
Oświetlenie kluczowe to główny źródło światła w fotografii, które kształtuje obraz i określa jego tonację. To właśnie za pomocą światła kluczowego twórca portretu definiuje charakterystyki modela, podkreślając cechy, takie jak kontury twarzy, tekstura skóry oraz emocje. W praktyce, użycie światła kluczowego polega na skierowaniu mocnego źródła światła w stronę modela, co powoduje powstawanie cieni i uwydatnia rysy. Standardowo do jego uzyskania wykorzystuje się lampy studyjne lub naturalne światło, które można modyfikować za pomocą modyfikatorów, takich jak softboxy, parasole czy reflektory. Kluczowe jest również rozmieszczenie źródła światła – najczęściej umieszczane jest pod kątem 45 stopni w stosunku do modela, co pozwala uzyskać subtelne cienie. W fotografii portretowej oświetlenie kluczowe może być stosowane w różnych stylach, takich jak klasyczny portret, gdzie światło skupione jest na twarzy, czy dramatyczny portret, gdzie kontrast między światłem a cieniem jest wyraźniejszy, co nadaje zdjęciu głębi i ekspresji.
Pytanie 3

Na fotografiach wykonanych na materiale reversyjnym przeznaczonym do światła dziennego przy temperaturze barwowej 3200K zaobserwuje się dominację koloru

A. niebieskiego
B. bursztynowego
C. zielonego
D. fioletowego
Odpowiedź bursztynowego koloru jest poprawna, ponieważ przy fotografowaniu na materiale odwracalnym przeznaczonym do światła dziennego w warunkach o temperaturze barwowej 3200K, światło to ma charakterystyczną ciepłą tonację. Materiały odwracalne, takie jak filmy przeznaczone do fotografii, mają swoje specyfikacje dotyczące temperatury barwowej, co oznacza, że są one zaprojektowane do współpracy z naturalnym światłem, które ma temperaturę bliską 5500K. Kiedy używamy światła o niższej temperaturze barwowej, jak 3200K, co jest typowe dla oświetlenia sztucznego, kolory na zdjęciach mogą wydawać się bardziej ciepłe, co prowadzi do dominacji tonacji bursztynowej. W praktyce fotografowie często stosują filtry korekcyjne, aby zredukować ten efekt, ale ważne jest, aby zdawać sobie sprawę z tego, jak różne źródła światła wpływają na ostateczny wynik. Dlatego zrozumienie tej dynamiki jest kluczowe nie tylko dla technik fotograficznych, ale również w kontekście postprodukcji, gdzie kolorystyka zdjęcia może być korygowana w zależności od zastosowania.
Pytanie 4

Cechą charakterystyczną oświetlenia światłem miękko rysującym jest uzyskanie efektu

A. wyraźnego kontrastu, ostrego konturu cienia.
B. wąskiego, intensywnego, wyraźnie zarysowanego cienia.
C. małego kontrastu i delikatnego cienia.
D. mocnego, głębokiego cienia i jasnych świateł.
Światło miękko rysujące to jedno z najczęściej używanych narzędzi w fotografii i filmie, szczególnie wtedy, kiedy zależy nam na uzyskaniu bardzo naturalnego, przyjemnego dla oka efektu. W praktyce oznacza to, że źródło światła jest duże względem fotografowanego obiektu oraz często rozproszone – na przykład przez softbox, dyfuzor, czy chmurę na niebie. Dzięki temu powstaje bardzo łagodny cień, bez ostrych granic, i jednocześnie kontrast sceny jest niewielki. Takie światło świetnie sprawdza się przy portretach, bo delikatnie modeluje twarz i ukrywa niedoskonałości skóry. W branży mówi się, że takie światło „otula” obiekt, nadając mu miękkość. Moim zdaniem kluczowe jest, aby pamiętać, że światło miękkie nie oznacza braku cienia, tylko taki cień, który praktycznie się rozmazuje, przez co zdjęcie lub film wydają się bardziej przyjazne i mniej techniczne. W standardach branżowych, jak np. w fotografii reklamowej, właśnie ten efekt jest pożądany przy zdjęciach kosmetyków czy produktów skierowanych do masowego odbiorcy. Warto znać różnicę i świadomie korzystać z miękkiego światła, bo daje ogromne możliwości kreatywne – od subtelnych portretów po efektowne zdjęcia fashion.
Pytanie 5

Właściwa temperatura barwowa światła dziennego w południe wynosi około

A. 7500 K
B. 5500 K
C. 3200 K
D. 2800 K
Właściwa temperatura barwowa światła dziennego w południe wynosi około 5500 K. To temperatura, która odpowiada naturalnemu światłu słonecznemu w szczytowych godzinach dnia, kiedy słońce znajduje się wysoko na niebie. Światło o tej temperaturze barwowej ma neutralny kolor, co jest istotne w wielu zastosowaniach, na przykład w fotografii czy projektowaniu wnętrz. W kontekście standardów branżowych, takie oświetlenie jest uważane za idealne do oceny kolorów, ponieważ nie wprowadza zniekształceń, które mogą wystąpić przy użyciu źródeł światła o innych temperaturach barwowych. Przykładowo, w fotografii używa się filtrów, aby dostosować temperaturę barwową do 5500 K, co pozwala na wierne odwzorowanie kolorów. Ponadto, projektanci oświetlenia często dążą do uzyskania podobnych warunków świetlnych, aby stworzyć przyjemną atmosferę w przestrzeniach mieszkalnych i komercyjnych. Dlatego znajomość właściwej temperatury barwowej jest kluczowa w wielu dziedzinach, takich jak architektura, sztuka czy design.
Pytanie 6

W cyfrowych aparatach, pomiar intensywności światła w centralnej części kadru nazywany jest pomiarem

A. punktowym
B. matrycowym
C. wielopunktowym
D. centralnie ważonym
Wybór innych metod pomiaru światła, takich jak pomiar wielopunktowy, matrycowy czy centralnie ważony, może prowadzić do nieoptymalnych rezultatów w określonych warunkach oświetleniowych. Pomiar wielopunktowy opiera się na analizie światła w wielu punktach kadru, co może być przydatne w złożonych scenach, jednak w sytuacjach, gdy główny obiekt znajduje się w centrum kadru, ta metoda może wprowadzać błąd, ponieważ aparat stara się uwzględnić wszystkie punkty, co może prowadzić do niewłaściwej ekspozycji. Z kolei pomiar matrycowy jest bardziej złożony i często działa na zasadzie analizowania całej sceny, co w przypadku silnych kontrastów również nie zawsze daje zamierzony efekt. Centralnie ważony pomiar światła z kolei skupia się na centralnej części kadru, ale nie uwzględnia odpowiednio pozostałych obszarów, co może prowadzić do pominięcia ważnych informacji o jasności otoczenia. Te różnice w podejściu do pomiaru światła mogą prowadzić do typowych błędów, takich jak prześwietlenie lub niedoświetlenie zdjęć, co pokazuje, jak ważne jest zrozumienie zasad działania każdego z typów pomiaru oraz ich zastosowania w praktyce. Wybór metody powinien być dostosowany do konkretnej sytuacji, a umiejętność rozpoznawania, kiedy zastosować pomiar punktowy, stanowi kluczową umiejętność dla każdego fotografa.
Pytanie 7

W systemie E-TTL przedbłysk ma na celu

A. oceny energii błysku niezbędnej do odpowiedniego oświetlenia fotografowanego przedmiotu
B. usunięcia nadmiaru ładunku elektrycznego zgromadzonego na kondensatorach lampy błyskowej
C. aktywowaniu funkcji redukcji efektu czerwonych oczu
D. nawigowaniu automatycznej ostrości w ciemnym otoczeniu
W systemie E-TTL (Evaluative Through The Lens) przedbłysk pełni kluczową rolę w pomiarze energii błysku, który jest niezbędny do odpowiedniego oświetlenia fotografowanego obiektu. Działa to tak, że przed właściwym błyskiem błyskowa lampa emituje krótki błysk, który umożliwia pomiar poziomu oświetlenia w kadrze. Na podstawie tego pomiaru aparat dostosowuje moc błysku, co pozwala uzyskać optymalną ekspozycję bez ryzyka prześwietlenia lub niedoświetlenia. Przykładem zastosowania tej technologii mogą być sesje zdjęciowe w warunkach słabego oświetlenia, gdzie precyzyjne ustawienie źródła światła jest kluczowe. Stosując E-TTL, fotografowie mogą uzyskać naturalne efekty oświetleniowe, które są szczególnie cenione w portretach i zdjęciach produktowych. Taka automatyzacja procesu pozwala na szybsze i bardziej efektywne wykonywanie zdjęć, co jest zgodne z aktualnymi standardami w fotografii cyfrowej.
Pytanie 8

Do wykonania fotografii produktowej metodą packshot najlepiej wykorzystać

A. tło gradientowe i jedno źródło światła z przodu
B. tło typu greenscreen i oświetlenie punktowe
C. tło czarne aksamitne i oświetlenie konturowe
D. namiot bezcieniowy i oświetlenie z minimum trzech źródeł
Wykorzystanie namiotu bezcieniowego i oświetlenia z minimum trzech źródeł to najlepszy sposób na uzyskanie wysokiej jakości fotografii produktowej metodą packshot. Namiot bezcieniowy pozwala na równomierne rozproszenie światła, co minimalizuje cienie i refleksy. Dzięki temu produkt jest prezentowany w sposób atrakcyjny i profesjonalny. Oświetlenie z minimum trzech źródeł umożliwia uzyskanie odpowiedniej iluminacji, co jest kluczowe dla właściwego odwzorowania kolorów i detali produktu. W praktyce można stosować lampy LED, które oferują różne temperatury barwowe, co daje możliwość dostosowania oświetlenia do specyfiki fotografowanego obiektu. Stosowanie takich standardów sprzyja uzyskiwaniu spójnych efektów wizualnych, co jest istotne w kontekście marketingowym i sprzedażowym. W branży fotografii produktowej standardem jest również korzystanie z neutralnych teł, co pozwala na lepszą integrację z materiałami reklamowymi.
Pytanie 9

Aby uzyskać równomierne i poprawiające wygląd oświetlenie twarzy modelki podczas sesji zdjęciowej w studio, co należy wykorzystać?

A. softbox i blendy
B. stożkowy tubus
C. soczewkę Fresnela
D. wrota
Softbox i blendy są niezwykle skutecznymi narzędziami do uzyskania równomiernego i przyjemnego oświetlenia w fotografii studyjnej. Softbox działa poprzez rozproszenie światła, co eliminuje ostre cienie i tworzy delikatne, naturalnie wyglądające oświetlenie, które jest szczególnie korzystne dla portretów. Użycie blendy pomaga odbić światło i skierować je w odpowiednie miejsca, co pozwala na dodatkowe modelowanie światła oraz podkreślenie rysów twarzy modelki. Dobrze ustawione blendy mogą również zredukować kontrasty i dostosować temperaturę barwową światła, co jest kluczowe w kontekście zachowania naturalnych tonów skóry. W praktyce, aby uzyskać optymalne rezultaty, warto umieścić softbox pod kątem 45 stopni w stosunku do modelki, a blendy używać na przeciwnym boku, co pomoże zbalansować światło i cienie. Taka konfiguracja jest zalecana w branży, aby zapewnić wysoką jakość zdjęć, która spełnia standardy profesjonalnej fotografii portretowej.
Pytanie 10

W przypadku fotografii zbiorowej uzyskanie równomiernego, łagodnego i rozproszonego oświetlenia jest możliwe dzięki zastosowaniu

A. parasolki srebrne
B. wrota
C. beauty dish
D. parasolki białe
Białe parasolki to naprawdę świetny wybór, jeśli chcesz uzyskać ładne, miękkie światło na zdjęciach grupowych. Działają one jak wielkie odbłyśniki, co zmiękcza cienie i sprawia, że wszystko wygląda naturalnie. Z własnego doświadczenia mogę powiedzieć, że kiedy używasz białych parasolek, światło jest rozprowadzane równomiernie, co sprawia, że skóra osób na zdjęciach wygląda dużo lepiej. Fajnie też, że białe parasolki są uniwersalne – sprawdzą się zarówno w plenerze, jak i w studio. Jeżeli chcesz, żeby każda osoba w grupie wyglądała dobrze i nie było ostrych cieni, to zdecydowanie warto się na nie zdecydować. Pamiętaj, że takie oświetlenie jest też bardziej przyjazne dla różnych odcieni skóry, co jest ważne przy fotografowaniu różnych modeli.
Pytanie 11

W cyfrowych aparatach, ocena natężenia światła na podstawie bardzo małego fragmentu obrazu nazywana jest trybem

A. matrycowym
B. wielosegmentowym
C. centralnie ważonym
D. punktowym
Odpowiedź punktowy jest prawidłowa, ponieważ oznacza tryb pomiaru natężenia światła, w którym aparat mierzy jasność w bardzo małym obszarze kadru. Taki sposób pomiaru jest szczególnie użyteczny w sytuacjach, gdy istotne jest zarejestrowanie detali w specyficznych miejscach obrazu, na przykład w portretach, gdzie chcemy uchwycić szczegóły na twarzy modela, niezależnie od oświetlenia tła. W praktyce, korzystając z pomiaru punktowego, kreatywni fotografowie mogą lepiej kontrolować ekspozycję, minimalizując wpływ niejednorodnego oświetlenia. Warto zaznaczyć, że tryb punktowy idealnie sprawdza się również podczas fotografowania obiektów w trudnych warunkach oświetleniowych, takich jak przy silnym kontraście między jasnymi i ciemnymi obszarami. Standardy branżowe sugerują, aby z tego trybu korzystać w sytuacjach wymagających precyzyjnego uchwycenia detali, co czyni go nieocenionym narzędziem w arsenale każdego fotografa.
Pytanie 12

Zdjęcie wykonano z wykorzystaniem oświetlenia

Ilustracja do pytania
A. bocznego.
B. zastanego.
C. twardego.
D. rozproszonego.
Wybór oświetlenia twardego wskazuje na pewne nieporozumienie dotyczące sposobu, w jaki różne źródła światła wpływają na obraz. Oświetlenie twarde, takie jak światło bezpośrednie z lampy błyskowej lub słońca, generuje ostre cienie oraz wyraźne kontury, co nie jest zgodne z charakterystyką zdjęcia, które analizujemy. W przypadku oświetlenia bocznego, mamy do czynienia z sytuacją, w której światło pada z boku, co również prowadzi do powstawania wyraźnych cieni i kontrastów. Takie ustawienie nie jest obecne w analizowanym obrazie. Oświetlenie rozproszone natomiast, które powstaje na przykład przy użyciu softboxów, również generuje miękkie cienie, jednak zazwyczaj w jego przypadku mamy do czynienia z dodatkowym wyposażeniem, co w tym kontekście jest nieadekwatne. Kluczowym błędem w analizie tego zdjęcia jest także brak uwzględnienia kontekstu, w jakim powstało. W fotografii, umiejętność rozpoznawania typów oświetlenia oraz ich wpływu na kompozycję zdjęcia jest niezwykle ważna. Warto pamiętać, że oświetlenie ma bezpośredni wpływ na odbiór zdjęcia przez widza, dlatego świadome jego wykorzystywanie jest kluczowe w pracy fotografa. Zrozumienie różnicy pomiędzy typami oświetlenia oraz ich charakterystyką pozwala na lepsze uchwycenie zamierzonego efektu wizualnego.
Pytanie 13

Jak dokonuje się pomiaru światła odbitego od obiektu fotografowanego w systemie TTL?

A. bezpośrednio światłomierzem zewnętrznym
B. przez pryzmat światłomierzem zewnętrznym
C. przez obiektyw światłomierzem wbudowanym w aparat fotograficzny
D. przez wizjer światłomierzem wbudowanym w aparat fotograficzny
Pomiar światła odbitego od fotografowanego obiektu w systemie TTL (Through The Lens) jest kluczowym elementem w fotografii, który opiera się na pomiarze światła bezpośrednio przez obiektyw aparatu. Wbudowany światłomierz analizuje ilość światła, które przechodzi przez obiektyw i pada na matrycę, co pozwala na precyzyjne określenie ekspozycji. Dzięki temu, fotograf może uzyskać optymalne ustawienia przysłony, czasu naświetlania oraz czułości ISO. Przykładem praktycznego zastosowania tej technologii jest fotografowanie w zmiennych warunkach oświetleniowych, gdzie system TTL szybko dostosowuje parametry ekspozycji, co jest szczególnie przydatne w fotografii portretowej czy przyrodniczej. W branży fotograficznej, zastosowanie systemu TTL jest zgodne z najlepszymi praktykami, co prowadzi do stabilnych i przewidywalnych rezultatów. To podejście zapewnia również większą wygodę i efektywność pracy, ponieważ eliminuje potrzebę ręcznego ustawiania parametrów w trudnych warunkach oświetleniowych. Poznanie i zrozumienie działania systemu TTL jest zatem niezbędne dla każdego fotografa, który dąży do uzyskania doskonałych efektów w swojej pracy.
Pytanie 14

Aby uzyskać jednorodne, bezcieniowe oświetlenie obiektów w fotografii katalogowej, jakie rozwiązania powinno się zastosować?

A. kolumnę reprodukcyjną i strumienicę
B. stół bezcieniowy i lampę z soczewką Fresnela
C. kolumnę reprodukcyjną i lampę błyskową z wrotami
D. stół bezcieniowy, lampy z softboxami i białe blendy
Stół bezcieniowy, lampy z softboxami i białe blendy to świetny zestaw do fotografii katalogowej. Używając stołu bezcieniowego, możesz uniknąć cieni, co jest mega ważne, żeby pokazać produkty jak najbardziej naturalnie. Lampy z softboxami rozpraszają światło, dzięki czemu cienie są łagodniejsze i wyglądają bardziej naturalnie, a białe blendy pomagają odbić światło, co jeszcze bardziej poprawia jakość. Kiedy fotografujesz ubrania czy biżuterię, taki zestaw daje naprawdę fajne efekty wizualne i wiernie oddaje kolory oraz fakturę. Dobrze jest też igrać z kątami padającego światła, bo to może zmienić cały obraz. W fotografii dążymy do jak najlepszego wyglądu, a ten sprzęt na pewno pomaga to osiągnąć.
Pytanie 15

Jeśli cień fotografowanego obiektu widoczny jest w przestrzeni przedmiotowej przed obiektem, oznacza to, że zastosowano oświetlenie

A. tylne.
B. przednie.
C. boczne.
D. górne.
Odpowiedź jest trafiona, bo oświetlenie tylne (czyli tzw. światło z tyłu) powoduje, że cień obiektu w fotografii układa się przed nim – czyli na stronie fotografowanego obiektu bliższej aparatu. To sytuacja, którą bardzo często spotyka się w fotografii studyjnej czy produktowej, zwłaszcza gdy chce się wyodrębnić sylwetkę, uzyskać efekt konturu albo podkreślić kształt. Moim zdaniem to jedna z najbardziej kreatywnych technik – pozwala wydobyć detale, które w klasycznym, frontalnym świetle są całkiem płaskie. Fotografowie często nazywają to efektem halo lub backlight. W praktyce taki typ oświetlenia jest polecany na przykład przy zdjęciach szkła, przezroczystych materiałów lub nawet do uzyskania efektownej poświaty wokół włosów modela. Trzeba tylko uważać, by światło nie świeciło prosto w obiektyw, bo wtedy łatwo o flarę. W codziennej pracy zawodowej to wręcz podstawowy trik, który daje zdjęciom charakter i głębię – zwłaszcza w reklamie czy packshotach. Przy okazji – dobrze pamiętać, że światło tylne komplikuje pomiar ekspozycji, więc warto stosować blendy albo kontrolować światłomierz. Takie ustawienie lampy nie tylko daje cień w przestrzeni przedmiotowej, ale i podnosi walory artystyczne zdjęcia – naprawdę warto to ćwiczyć.
Pytanie 16

Jakiego negatywowego materiału średnioformatowego należy użyć do wykonania zdjęć małemu dziecku w naturalnym świetle w pomieszczeniu o niskim natężeniu oświetlenia?

A. Typ 220 o czułości ISO 200
B. Typ 135 o czułości ISO 200
C. Typ 135 o czułości ISO 50
D. Typ 220 o czułości ISO 50
Wybór materiału negatywowego typu 220 o czułości ISO 200 jest odpowiedni do fotografowania małych dzieci w warunkach niskiego oświetlenia, ponieważ ten typ filmu ma większe wymiary, co pozwala na uzyskanie wyższej jakości obrazu oraz lepszej szczegółowości w porównaniu do filmu typu 135. Czułość ISO 200 jest również optymalna, ponieważ zapewnia równowagę pomiędzy wystarczającą ilością światła a minimalizacją szumów, co jest szczególnie ważne w słabo oświetlonych pomieszczeniach. Użycie filmu o wyższej czułości, na przykład ISO 400, mogłoby być korzystne, ale w tym przypadku ISO 200 pozwala na uzyskanie bardziej naturalnych kolorów i lepszej reprodukcji tonów skóry, co jest kluczowe przy fotografowaniu dzieci. W praktyce, takie podejście sprawdza się w zastosowaniach portretowych, gdzie istotne jest uchwycenie detali i emocji. Dlatego dobór odpowiedniego materiału filmowego nie tylko wpływa na estetykę zdjęć, ale również na ich techniczną jakość, co podkreśla znaczenie znajomości własności filmów w kontekście ogólnych zasad fotografii.
Pytanie 17

Liczba przewodnia lampy błyskowej określa

A. minimalny zasięg oświetlenia fotografowanego obiektu, zapewniający uzyskanie prawidłowej ekspozycji.
B. minimalną liczbę błysków na 1s.
C. maksymalną liczbę błysków na 1s.
D. maksymalny zasięg oświetlenia fotografowanego obiektu, zapewniający uzyskanie prawidłowej ekspozycji.
Liczba przewodnia lampy błyskowej to jedno z najważniejszych pojęć, jeśli chodzi o praktyczne wykorzystanie lamp w fotografii. Chodzi tutaj o to, jaki maksymalny zasięg ma światło z tej lampy przy danej czułości ISO oraz ustawionej przysłonie. W praktyce, liczba przewodnia (GN, z ang. guide number) określa, do jakiej odległości jesteśmy w stanie poprawnie doświetlić fotografowany obiekt, przy założeniu, że przysłona ustawiona jest na f/1 oraz czułość ISO wynosi 100. Tę wartość można łatwo przeliczyć na inne ustawienia, korzystając ze wzoru: GN = odległość × przysłona. To bardzo przydatne, bo pozwala szybko oszacować, czy dana lampa wystarczy do oświetlenia sceny na przykład w plenerze, czy w dużej sali. Moim zdaniem, w codziennej pracy fotografa często zapomina się, że liczba przewodnia to nie tylko marketingowa liczba na opakowaniu, ale konkretne narzędzie planowania ekspozycji. Z mojego doświadczenia wynika, że znajomość tej wartości pozwala uniknąć niedoświetleń i przepaleń, zwłaszcza gdy używa się lampy poza aparatem czy w niestandardowych warunkach. Warto też pamiętać, że liczba przewodnia maleje, jeśli zwiększamy kąt rozsyłu światła lub nakładamy dyfuzory. W branży to taki wyznacznik realnych możliwości lampy, a nie pusta liczba. Dobrym nawykiem jest sprawdzanie tej wartości przed zakupem sprzętu, bo pozwala od razu odsiać lampy za słabe do naszych potrzeb. Standard ISO 12342 dokładnie opisuje, jak mierzyć GN, więc producenci powinni się tego trzymać.
Pytanie 18

Pomiaru światła padającego dokonuje się światłomierzem umieszczonym przed fotografowanym obiektem skierowanym w stronę

A. aparatu.
B. modela.
C. źródła światła.
D. tła.
W pracy z światłomierzem często pojawiają się mylne wyobrażenia dotyczące kierunku, w jakim powinniśmy skierować to urządzenie podczas pomiaru światła padającego. Część osób sądzi, że światłomierz należy ustawić w stronę tła lub modela, wychodząc z założenia, że to one są głównymi elementami kadru. Jednak takie podejście prowadzi do błędów ekspozycyjnych, ponieważ światłomierz nie rejestruje wtedy ilości światła widzianego przez obiektyw aparatu, lecz warunki panujące w otoczeniu obiektu lub tła. Równie często popełnianym błędem jest skierowanie światłomierza w stronę źródła światła, co wydaje się logiczne – przecież chcemy „złapać” moc światła docierającą do obiektu. Niestety, taka metoda powoduje zawyżenie odczytów i w praktyce prowadzi do niedoświetlenia zdjęcia, bo światłomierz otrzymuje światło bezpośrednio z lampy czy słońca, a nie tak jak widzi je obiektyw aparatu. W fotografii zawodowej i zgodnie z branżowymi standardami ISTD oraz wytycznymi producentów sprzętu, prawidłowy pomiar światła padającego wykonuje się zawsze z pozycji obiektu skierowanej w stronę aparatu. Pomiar światła odbitego od modela czy tła też jest możliwy, ale wymaga stosowania innych ustawień i korekt, bo odbite światło jest mocno zależne od koloru, faktury i kształtu powierzchni. Wiele osób myli te dwa tryby pracy światłomierza, co prowadzi do niejednolitych wyników i problemów z powtarzalnością ekspozycji. Z mojego doświadczenia wynika, że największym problemem jest właśnie błędna interpretacja, czym jest tzw. światło „padające” – wielu traktuje je zbyt dosłownie i kieruje światłomierz na lampę, zamiast w stronę aparatu. Warto więc zapamiętać: pomiar światła padającego to symulowanie widoku aparatu, a nie ocena intensywności źródła światła czy wyglądu tła.
Pytanie 19

W celu zlikwidowania refleksów widocznych na fotografowanym obiekcie należy podczas rejestracji obrazu zastosować

A. filtr barwny.
B. blendę.
C. strumienicę.
D. filtr polaryzacyjny.
Filtr polaryzacyjny jest naprawdę nieoceniony, gdy chodzi o eliminowanie niepożądanych refleksów na powierzchniach takich jak szkło, woda czy nawet błyszczące elementy przedmiotów podczas fotografowania. Jego działanie opiera się na selektywnym przepuszczaniu światła o określonej polaryzacji, co pozwala zredukować odbicia, które najczęściej zaburzają czytelność detali na zdjęciu. W praktyce – jeśli kiedyś próbowałeś sfotografować witrynę sklepową albo karoserię samochodu i miałeś problem z widocznymi odbiciami światła, to właśnie filtr polaryzacyjny jest tym, czego używają profesjonaliści. Obecnie uznaje się, że to jedno z podstawowych akcesoriów w fotografii produktowej, architektonicznej i krajobrazowej. Standardy branżowe fotograficzne wręcz zalecają stosowanie filtrów polaryzacyjnych szczególnie w pracy z błyszczącymi powierzchniami, gdzie liczy się czystość obrazu. Dodatkowy efekt to nasycenie kolorów — niebo staje się bardziej niebieskie, zieleń intensywniejsza, a barwy po prostu żywe, co często ratuje kadr, szczególnie na zewnątrz. Moim zdaniem, jeżeli chcesz panować nad światłem w sposób świadomy i profesjonalny, filtr polaryzacyjny to niezbędnik w torbie fotografa. Warto też pamiętać, że prawidłowe ustawienie filtra (obracając go na obiektywie) to klucz do maksymalnego efektu — i tu często praktyka czyni mistrza.
Pytanie 20

Pomiar intensywności światła realizuje się przy użyciu światłomierza skierowanego

A. na tle
B. w kierunku fotografowanego obiektu
C. w stronę aparatu
D. w stronę źródła światła
Skierowanie światłomierza w stronę fotografowanego obiektu, tła czy źródła światła, jak sugerują inne odpowiedzi, prowadzi do błędów w pomiarze, które mogą wpływać na jakość finalnego obrazu. Kiedy światłomierz jest skierowany w stronę obiektu, nie uwzględnia on całego kontekstu oświetleniowego, co może skutkować niedoszacowaniem lub przeszacowaniem ekspozycji. Mierząc w stronę tła, można wprowadzić dodatkowe zniekształcenia, ponieważ tło zwykle ma inną jasność niż obiekt, co może prowadzić do nieprawidłowych ustawień aparatu. Z kolei kierowanie światłomierza w stronę źródła światła dostarczy jedynie informacji o intensywności tego konkretnego źródła, co jest niewystarczające do oceny całego oświetlenia sceny. Takie podejście pomija inne elementy oświetleniowe, które mają wpływ na kompozycję i styl zdjęcia. W przypadku skierowania światłomierza w stronę aparatu, operator uzyskuje kompleksowy pomiar, który uwzględnia wszystkie źródła światła w danym ujęciu. W praktyce, błędne pomiary mogą prowadzić do niechcianych efektów prześwietlenia lub niedoświetlenia. Warto zatem pamiętać, że właściwa technika pomiaru światła jest kluczowa dla uzyskania profesjonalnych rezultatów w fotografii, a ignorowanie tej zasady może negatywnie wpłynąć na ostateczny efekt artystyczny i techniczny zdjęcia.
Pytanie 21

Do działań związanych z organizowaniem planu zdjęciowegonie wlicza się

A. przygotowania sprzętu oświetleniowego oraz pomiaru światła
B. przygotowania potrzebnego sprzętu fotograficznego
C. sporządzenia szkicu planu zdjęciowego
D. wykonywania zdjęć i archiwizowania obrazów
Zajmowanie się zdjęciami i archiwizowaniem materiałów jest ważne, ale to już etap po zrealizowaniu planu zdjęciowego. Właściwie, to właśnie organizacja takiego planu polega na zbieraniu wszystkich potrzebnych rzeczy, żeby sesja poszła gładko. Na przykład, trzeba przygotować sprzęt fotograficzny i oświetleniowy, żeby mieć pewność, że wszystko działa jak należy. Rysowanie szkicu planu zdjęciowego też jest istotne, bo pomaga określić, co chcemy uchwycić i jak ma wyglądać całe nagranie. Archiwizacja to ważna sprawa, ale to dzieje się dopiero po zakończeniu zdjęć, gdy wszystko już jest gotowe do obróbki. W naszej branży, dobrze zaplanowane etapy pracy to klucz do sukcesu i lepszej jakości efektów końcowych.
Pytanie 22

Przy fotografowaniu nocnego nieba z widocznymi gwiazdami należy ustawić

A. wysoką wartość ISO, szeroki otwór przysłony i odpowiednio długi czas naświetlania
B. niską wartość ISO, małą przysłonę i długi czas naświetlania
C. wysoką wartość ISO, małą przysłonę i krótki czas naświetlania
D. niską wartość ISO, szeroki otwór przysłony i krótki czas naświetlania
Przy fotografowaniu nocnego nieba kluczowe jest uchwycenie jak największej ilości światła, co pozwala na wyraźne zarejestrowanie gwiazd. Wysoka wartość ISO zwiększa czułość matrycy aparatu, co jest niezbędne w warunkach słabego oświetlenia. Dzięki temu możemy uchwycić więcej detali na zdjęciu. Szeroki otwór przysłony (mała wartość f) pozwala na wpuszczenie większej ilości światła, co również przyczynia się do lepszej jakości zdjęcia. Odpowiednio długi czas naświetlania (w granicach kilku sekund do minut) jest konieczny, aby zarejestrować światło gwiazd w wystarczającej ilości, nie martwiąc się o efekty jak gwiaździste smugi, które mogą powstać przy zbyt długim naświetlaniu, gdy aparat się porusza. W praktyce, ustawienia te są często wykorzystywane przez astrofotografów do uchwycenia piękna nocnego nieba, a przykładem mogą być zdjęcia Drogi Mlecznej, gdzie te parametry mają kluczowe znaczenie dla uzyskania szczegółowego i estetycznego efektu.
Pytanie 23

Technika light painting polega na

A. równoczesnym użyciu wielu lamp błyskowych
B. cyfrowym nakładaniu efektów świetlnych w postprodukcji
C. przemieszczaniu źródeł światła podczas długiej ekspozycji
D. stosowaniu filtrów kolorowych na obiektywach
Technika light painting jest fascynującym sposobem na tworzenie unikalnych obrazów poprzez przemieszczanie źródeł światła w trakcie długiej ekspozycji. Długie czasy naświetlania pozwalają na uchwycenie ruchu światła, co prowadzi do powstawania niezwykłych efektów wizualnych. W praktyce, można używać różnych źródeł światła, takich jak latarki, świeczki, czy nawet przemyślane efekty świetlne, by tworzyć obrazy na ciemnym tle. Kluczowym elementem tej techniki jest umiejętność dostosowania ustawień aparatu, takich jak czas naświetlania, otwór przysłony oraz czułość ISO. Przykładowo, podczas sesji light painting artysta może stworzyć obrazy przedstawiające dynamiczne wzory lub napisy, które wyglądają niesamowicie na zdjęciach. Technika ta cieszy się dużą popularnością wśród fotografów artystycznych oraz miłośników sztuki wizualnej, ponieważ pozwala na dużą kreatywność i eksperymentowanie z formą. Dobrą praktyką jest także planowanie kompozycji przed rozpoczęciem sesji, co pomoże zrealizować zamierzony efekt.
Pytanie 24

W celu zlikwidowania refleksów widocznych na fotografowanym obiekcie należy podczas rejestracji obrazu zastosować

A. filtr barwny.
B. filtr polaryzacyjny.
C. blendę.
D. strumienicę.
Filtr polaryzacyjny to jedno z podstawowych narzędzi w arsenale fotografa, jeśli chodzi o walkę z refleksami czy odbiciami światła na fotografowanych powierzchniach, takich jak szkło, metal, woda czy nawet lakierowane przedmioty. Kiedy światło odbija się od takich powierzchni, jego fale stają się spolaryzowane, co powoduje powstawanie właśnie tych niechcianych refleksów widocznych na zdjęciu. Filtr polaryzacyjny pozwala na selektywne blokowanie światła o określonej polaryzacji, dzięki czemu można skutecznie wyeliminować albo znacząco zredukować odbicia – nie tylko na wodzie czy szybach, ale też na liściach czy lakierze samochodu. Osobiście zawsze trzymam taki filtr w torbie, bo to praktycznie niezbędny sprzęt podczas zdjęć plenerowych, zwłaszcza w mocnym słońcu. Dodatkowo filtr polaryzacyjny pogłębia kolory nieba i roślin, sprawiając, że zdjęcia są bardziej nasycone i kontrastowe, a ogólny odbiór wizualny – znacznie lepszy. Warto pamiętać, że w fotografii reklamowej czy produktowej właściwe zarządzanie refleksami jest kluczowe, by produkt wyglądał atrakcyjnie i profesjonalnie. Z mojego doświadczenia wynika, że stosowanie filtrów polaryzacyjnych to standard nie tylko w fotografii krajobrazowej, ale też w branży motoryzacyjnej, architekturze czy przy fotografowaniu biżuterii. Dobre praktyki to dobór odpowiedniego filtra do obiektywu i świadome operowanie jego kątem pracy względem źródła światła. To takie, powiedziałbym, podstawy warsztatu fotografa, ale dają naprawdę zauważalną różnicę w jakości zdjęć.
Pytanie 25

Planując wykonywanie zdjęć w miejscu o wysokim stopniu zapylenia, należy wyposażyć się w

A. filtr UV do obiektywu.
B. blendę.
C. filtr IR do obiektywu.
D. softbox.
Wybór filtra UV do obiektywu to naprawdę rozsądna decyzja, szczególnie gdy planujemy fotografować w miejscach mocno zapylonych albo po prostu w terenie, gdzie unoszą się drobiny kurzu i pyłu. Filtr UV pierwotnie był projektowany głównie do eliminowania szkodliwego promieniowania ultrafioletowego, które kiedyś znacząco wpływało na jakość zdjęć wykonywanych na filmach światłoczułych. Ale w fotografii cyfrowej, jego główną rolą stała się ochrona przed mechaniczny uszkodzeniami i zabrudzeniami soczewki obiektywu. Pył, piasek czy nawet drobne odpryski nie mają szans bezpośrednio uszkodzić szkła, jeśli na froncie mamy zamontowany filtr UV. Moim zdaniem jest to taki tani sposób na zaoszczędzenie sobie nerwów związanych z czyszczeniem albo, co gorsza, rysowaniem elementów optycznych. W branży to standard, żeby w trudnych warunkach, zwłaszcza na budowach, w zakładach przemysłowych czy nawet na festiwalach, gdzie kurz i inne zanieczyszczenia unoszą się w powietrzu, zawsze zakładać filtr ochronny. Z praktyki – raz mi się zdarzyło, że filtr UV uratował obiektyw przed tłustą plamą, którą potem bez problemu starłem z filtra, nie martwiąc się o delikatną powłokę antyrefleksyjną na szkle. Dodatkowa wiedza: niektórzy zawodowcy stosują specjalne filtry ochronne (clear/protect), ale UV wciąż jest najpopularniejszy, bo dostępny i tani. Naprawdę, warto mieć go zawsze pod ręką, jeśli działasz tam, gdzie powietrze nie jest najczystsze.
Pytanie 26

Jakie z wymienionych wartości odpowiadają ekspozycji ISO 100,1/125 s, f16?

A. ISO 200, l/500s, f16
B. ISO 100, l/30s, f16
C. ISO 100, l/60s, f16
D. ISO 200, l/250s, f16
Odpowiedzi, które nie są poprawne, wynikają z niepełnego zrozumienia zasady ekspozycji w fotografii, zwłaszcza w kontekście wzajemnych relacji pomiędzy ISO, czasem naświetlania oraz przysłoną. Wartość ISO to miara czułości matrycy na światło; im wyższa wartość ISO, tym bardziej czuła jest matryca. Zmieniając ISO, zmieniamy także sposób, w jaki aparat rejestruje światło. W przypadku odpowiedzi, w których ISO pozostaje na poziomie 100, zmiany w czasie naświetlania, takie jak 1/60 s lub 1/30 s, z pewnością prowadzą do niedoświetlenia lub prześwietlenia obrazów, ponieważ nie są one zbalansowane z poziomem ISO. Podczas gdy przysłona f16 jest stała, zmiana czasu naświetlania ma bezpośredni wpływ na ilość światła padającego na matrycę. Odpowiedzi, które proponują dłuższe czasy naświetlania przy niskim ISO, są błędne, ponieważ nie równoważą one zwiększonej czułości, którą reprezentuje zmiana ISO. W praktyce, wielu fotografów myli te zależności, co prowadzi do powstawania zdjęć z niewłaściwą ekspozycją. Aby skutecznie wykorzystać wiedzę o ekspozycji, kluczowe jest zrozumienie, że każda zmiana w jednej z trzech wartości (ISO, czas naświetlania, przysłona) wymaga odpowiedniego dostosowania innych, by utrzymać zamierzony poziom ekspozycji. Doświadczenie i praktyka w analizie warunków oświetleniowych oraz umiejętność szybkiej adaptacji ustawień aparatu są nieodzowne dla uzyskania wysokiej jakości zdjęć.
Pytanie 27

Podczas robienia zdjęć ustalono właściwe wartości ekspozycji: f/11 oraz 1/250 s. Jakie wartości ekspozycji w tych warunkach oświetleniowych powinno się przyjąć, aby uzyskać maksymalną głębię ostrości?

A. f/5,6 i 1/60 s
B. f/22 i 1/60 s
C. f/5,6 i 1/500 s
D. f/22 i 1/500 s
Odpowiedź f/22 i 1/60 s jest poprawna, ponieważ f/22 oznacza większą wartość przysłony, co skutkuje większą głębią ostrości. W praktyce, większa głębia ostrości jest pożądana w przypadku fotografii krajobrazowej, gdzie istotne jest, aby zarówno pierwszy plan, jak i tło były ostre. W warunkach oświetleniowych, w których pierwotne ustawienia to f/11 i 1/250 s, zmniejszenie wartości przysłony do f/22 pozwala uzyskać efekt większej głębi ostrości. Aby utrzymać prawidłową ekspozycję przy zmniejszonej przepuszczalności światła, konieczne jest obniżenie czasu naświetlania do 1/60 s, co zgodnie z zasadą ekspozycji potrójnej (przysłona, czas naświetlania, ISO) pomoże zrównoważyć te zmiany. Użycie takich parametrów jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii, gdzie kontrola nad głębią ostrości jest kluczowa dla uzyskania zamierzonego efektu artystycznego.
Pytanie 28

Które z akcesoriów fotograficznych zastosowane podczas rejestracji obrazu cyfrowego pozwala określić poprawność odwzorowania barw na zdjęciu?

A. Blenda.
B. Wzornik barw.
C. Zielone tło.
D. Światłomierz.
Wzornik barw to absolutna podstawa, jeśli chcemy, żeby kolory na zdjęciu były wiernie odwzorowane. W praktyce działa to tak: przed właściwą sesją, ustawiasz w kadrze specjalną płytkę lub kartę z nadrukowanymi neutralnymi i kolorowymi polami, które mają standardowe, zdefiniowane wartości barw. Potem, podczas postprodukcji, porównujesz te pola z oryginałem i możesz skorygować balans bieli czy nasycenie, żeby cała scena wyglądała naturalnie. Szczególnie przy pracy z formatem RAW czy w fotografii produktowej, to narzędzie ratuje skórę, bo klient oczekuje, że np. czerwony sweter naprawdę będzie czerwony jak w katalogu. Branżowe normy, jak np. X-Rite ColorChecker, są stosowane przez profesjonalistów na całym świecie. Wzornik nie tylko zapewnia poprawność kolorystyczną, ale też pomaga zachować powtarzalność efektów na różnych sprzętach. Moim zdaniem, to jedna z tych rzeczy, które są niedoceniane przez amatorów, a potem nie mogą się nadziwić, czemu kolory "pływają" – a tu przecież chodzi o prostą, fizyczną referencję. Wzornik stosuje się też w filmie, grafice, a nawet w druku, więc to naprawdę szeroki temat i warto pamiętać o tej technice.
Pytanie 29

Do rozświetlenia głębokiego, ostrego cienia padającego od słońca na twarz modela pozującego w kapeluszu z dużym rondem, należy zastosować

A. blendę uniwersalną.
B. lampę błyskową z dyfuzorem.
C. kalibrator kolorów.
D. ekran odblaskowy.
Lampa błyskowa z dyfuzorem to jedno z najbardziej skutecznych narzędzi do rozświetlania głębokich, ostrych cieni, szczególnie wtedy, gdy model pozuje w mocnym świetle słonecznym, a dodatkowo nosi kapelusz z dużym rondem. Właśnie taki kapelusz potrafi rzucać bardzo kontrastowy cień na twarz, co nie wygląda zbyt korzystnie na zdjęciach portretowych. W praktyce fotografii plenerowej czy modowej zwykłe doświetlenie światłem odbitym często nie wystarcza, bo słońce naprawdę "przebija" wszystkie półśrodki. Dlatego stosuje się lampę błyskową z dyfuzorem – bo taki zestaw daje miękkie, rozproszone światło, które wypełnia cienie bez tworzenia nienaturalnych, ostrych krawędzi. Dyfuzor powoduje, że błysk jest mniej drażniący dla modela i nie powoduje efektu "wyprania" kolorów, a sama lampa pozwala precyzyjnie skierować światło dokładnie tam, gdzie tego brakuje. Z mojego doświadczenia to rozwiązanie nie tylko daje profesjonalny efekt, ale i pozwala zachować naturalny wygląd skóry, co jest kluczowe w branży beauty czy fashion. W branżowych standardach przyjęło się, że do ostrego słońca zaleca się balansowanie światłem błyskowym, właśnie z dyfuzorem, bo tylko wtedy uzyskujemy kontrolę nad plastyką światłocienia i możemy swobodnie pracować nad klimatem zdjęcia.
Pytanie 30

Oświetlenie padające na obiekt fotografowany jest mierzone przy użyciu zewnętrznego światłomierza

A. bez dyfuzora, skierowanym w stronę aparatu fotograficznego
B. z dyfuzorem, skierowanym w stronę aparatu fotograficznego
C. bez dyfuzora, skierowanym w stronę źródła światła
D. z dyfuzorem, skierowanym w stronę fotografowanego obiektu
Wybór odpowiedzi bez dyfuzora, skierowanej w stronę aparatu fotograficznego, jest błędny, ponieważ nie uwzględnia kluczowej roli dyfuzora w pomiarze światła. Pomiar z kierunkiem skierowanym w stronę źródła światła jest również niewłaściwy, gdyż nie oddaje rzeczywistych warunków oświetleniowych, w jakich będzie wykonywane zdjęcie. Tego typu podejście może prowadzić do błędnych ustawień ekspozycji, ponieważ światłomierz zarejestruje jedynie intensywność światła z jednego kierunku, co nie oddaje pełnej charakterystyki oświetlenia obiektu. Z kolei korzystanie z dyfuzora skierowanego w stronę fotografowanego obiektu nie jest praktyczne, gdyż pomiar nie będzie adekwatny do warunków, w jakich działa aparat. W takiej sytuacji światłomierz może zarejestrować światło odbite, a nie padające na obiekt, prowadząc do nieprawidłowej oceny ekspozycji. Istotne jest, aby pamiętać, że światłomierze zewnętrzne są projektowane z myślą o pomiarze światła w sposób, który najlepiej odwzorowuje sposób, w jaki obiekt będzie widziany przez obiektyw aparatu. Dlatego kierunek pomiaru oraz obecność dyfuzora są kluczowe dla uzyskania dokładnych i wiarygodnych wyników. Nieprawidłowe pomiary mogą skutkować niedoświetleniem lub prześwietleniem zdjęć, co jest jednym z najczęściej popełnianych błędów w fotografii, szczególnie przez mniej doświadczonych fotografów.
Pytanie 31

Fotograf, który do robienia zdjęć krajobrazowych ustawił przysłonę na f/1.2, czułość matrycy na ISO 1400 oraz czas naświetlania na 30 sekund, najprawdopodobniej planuje uchwycić te obrazy przy świetle dziennym

A. nocą
B. po południu
C. w południe
D. o świcie
Odpowiedź na noc jest jak najbardziej trafna. Ustawienia aparatu pokazują, że fotografowanie w nocy wymaga innego podejścia. Przysłona f/1.2 jest naprawdę szeroka, co pozwala na wpuścić więcej światła na matrycę, co w ciemnościach jest mega ważne. ISO 1400 to niezły wybór, bo zwiększa wrażliwość na światło, co w nocy jest kluczowe. Czas naświetlania 30 sekund też pasuje do nocnych zdjęć, ponieważ długi czas otwarcia migawki potrafi uchwycić piękne detale, takie jak gwiazdy czy różne sztuczne światła. Właśnie takie ustawienia są często używane w nocnej fotografii, a ich celem jest uchwycenie wyraźnych i dobrze doświetlonych obrazów nawet w trudnych warunkach. Z własnego doświadczenia mogę powiedzieć, że zdjęcia nocnych miast, gdzie światła uliczne i neony robią niesamowite efekty wizualne, wyglądają świetnie.
Pytanie 32

Aby uzyskać na fotografiach efekt zamrożenia ruchu podczas robienia zdjęć sportowcom, najlepiej wykorzystać czas naświetlania

A. 1/125 s
B. 1/30 s
C. 1/60 s
D. 1/250 s
Czas naświetlania 1/250 s jest optymalny do uzyskania efektu zatrzymania ruchu podczas fotografowania sportowców. Krótszy czas ekspozycji pozwala na zminimalizowanie rozmycia ruchu, co jest kluczowe przy dynamicznych scenach, takich jak zawody sportowe. Przy 1/250 s, ruch jest uchwycony w sposób, który zachowuje szczegóły, dając jednocześnie wrażenie dynamizmu. Taki czas naświetlania jest często stosowany w profesjonalnej fotografii sportowej, gdzie kluczowe jest uchwycenie akcji w najdrobniejszych szczegółach. Przykładem mogą być zdjęcia z wyścigów, gdzie każdy moment ma znaczenie, a odpowiedni czas naświetlania pozwala fotografowi uchwycić sportowca w pełnym biegu z wyraźnym konturem. Warto również zwrócić uwagę na dobór odpowiedniego obiektywu oraz stabilizację, co w połączeniu z odpowiednim czasem ekspozycji znacząco podnosi jakość zdjęć. Standardy branżowe zalecają użycie czasów naświetlania w zakresie 1/250 do 1/1000 s w zależności od prędkości obiektu, co czyni 1/250 s bardzo uniwersalnym wyborem.
Pytanie 33

Pomiar, w którym dokonuje się odczytu w całym obszarze klatki, określany jest jako

A. centralnie ważonym
B. matrycowym
C. punktowym
D. integralnym
Pomiar punktowy polega na pomiarze światła w bardzo wąskim obszarze kadru, często w centralnym punkcie, co ogranicza możliwości oceny całej sceny. W kontekście dynamicznych warunków oświetleniowych, takie podejście może prowadzić do znaczących błędów w ocenie ekspozycji. Użytkownicy mogą błędnie zakładać, że pomiar punktowy zawsze daje najlepsze rezultaty, ale w praktyce często nie uwzględnia on różnic w jasności w pozostałych częściach kadru, co prowadzi do niedoświetlenia lub prześwietlenia zdjęcia. Centralnie ważony pomiar to technika, która kładzie większy nacisk na centralną część kadru, co również może nie być wystarczające w złożonych scenariuszach oświetleniowych. Technika ta, podobnie jak pomiar punktowy, pomija istotne elementy takiej jak różnice w jasności na obrzeżach kadru, co prowadzi do niezadowalających efektów końcowych. Z kolei pomiar integralny odnosi się do metody, która analizuje światło w całej scenie, jednak w praktyce jest mniej powszechny i mniej precyzyjny niż pomiar matrycowy, szczególnie w sytuacjach, gdzie różnice w oświetleniu są znaczne. Zrozumienie tych technik jest kluczowe dla osiągania optymalnych rezultatów w fotografii i unikania typowych pułapek związanych z błędnym wyborem metody pomiaru.
Pytanie 34

Aby zrealizować wymagania reprodukcji, należy równomiernie oświetlić płaski oryginał, a ustawienie aparatu powinno być takie, aby oś optyczna obiektywu była

A. równoległa do powierzchni oryginału
B. prostopadła do powierzchni oryginału
C. równoległa do kierunku promieni oświetlenia
D. skośna w stosunku do płaszczyzny oryginału
Odpowiedź, że oś optyczna obiektywu powinna być prostopadła do płaszczyzny oryginału, jest kluczowa dla uzyskania najwyższej jakości reprodukcji płaskich obiektów. Ustawiając aparat w ten sposób, zapewniamy, że wszystkie punkty na oryginale będą odwzorowane w równych proporcjach, co eliminuje zniekształcenia perspektywiczne. W praktyce, ustawienie prostopadłe pozwala na uniknięcie efektu trapezowego, który występuje, gdy aparat jest nachylony. Z tego powodu w standardowych praktykach fotograficznych, takich jak skanowanie dokumentów czy reprodukcja dzieł sztuki, stosuje się tzw. „układ ortogonalny”, gdzie obiekt jest fotografowany bez kąta, co zapewnia wierne odwzorowanie kształtów i kolorów. Dodatkowo, prostopadłe ustawienie ułatwia równomierne oświetlenie, co jest niezbędne dla utrzymania jednorodności tonalnej i teksturalnej obrazu. Tego rodzaju techniki są szeroko stosowane w fotografii produktowej, archiwizacji, a także w akademickich badaniach nad dokumentacją wizualną.
Pytanie 35

Dla matrycy o czułości ISO 400/27° ustalono poprawne parametry ekspozycji: czas naświetlania 1/125 s oraz wartość przysłony f/8. Na jaką wartość powinna być ustawiona czułość matrycy, przy zmianie liczby przysłony do f/4, przy zachowaniu tego samego czasu naświetlania, aby osiągnąć prawidłowe naświetlenie?

A. ISO 800/30°
B. ISO 50/18°
C. ISO 200/24°
D. ISO 100/21°
Choć czułość matrycy ISO ma kluczowe znaczenie dla uzyskania odpowiedniej ekspozycji, błędna zmiana wartości ISO może prowadzić do nieprawidłowych wyników. Zmiana przysłony z f/8 na f/4 zwiększa ilość światła padającego na matrycę o dwa stopnie, co oznacza, że otrzymujemy znacznie jaśniejszy obraz. Właściwym podejściem jest dostosowanie czułości ISO, aby zrównoważyć tę zmianę. Użytkownicy często popełniają błąd polegający na tym, że nie uwzględniają wpływu przysłony na całkowitą ekspozycję. Na przykład, wybierając ISO 800/30°, użytkownik nie zrekompensuje odpowiednio dodatkowego światła, co prowadzi do prześwietlenia zdjęcia. Innym powszechnym błędem jest ustawianie ISO 50/18° lub ISO 200/24°, co również nie rekompensuje otwarcia przysłony, a efekt końcowy będzie niewłaściwie naświetlony. Warto pamiętać, że każda zmiana w jednym z parametrów ekspozycji - przysłonie, czasie naświetlania, czy czułości ISO - wymaga przemyślenia, jak wpłynie to na pozostałe parametry, aby uzyskać zamierzony efekt. Prawidłowe zrozumienie interakcji między tymi wartościami jest kluczowe dla uzyskania odpowiednich rezultatów w fotografii, a także dla efektywnego zarządzania ekspozycją w różnych warunkach oświetleniowych.
Pytanie 36

Uzyskanie podkreślenia detalu obiektu za pomocą wąskiego, punktowego strumienia światła można osiągnąć stosując jako modyfikator oświetlenia

A. czaszy
B. parasola
C. stożkowego tubusu
D. dyfuzora
Użycie stożkowego tubusu jest naprawdę super do podkreślenia detali na obiektach. Dzięki niemu światło jest bardziej skupione i trafia dokładnie tam, gdzie ma. To oznacza, że możemy świetnie oświetlić rzeczy, które są istotne, jak tekstury czy jakieś drobne detale architektury, a nawet biżuterię. W praktyce, takie tubusy często zobaczysz w fotografii produktowej, podczas sesji portretowych i różnych artystycznych projektów, bo pozwalają na naprawdę kontrolowane oświetlenie. W branży to jest mega ważne, bo dobra jakość światła to klucz do sukcesu dla fotografów. Dlatego stożkowe tubusy są prawdziwym must-have w ich zestawach.
Pytanie 37

Aby zwiększyć głębię ostrości w tych samych warunkach oświetleniowych, które są ustalone przez czas ekspozycji 1/125 s oraz wartość przysłony f/5,6, jakie parametry powinny być ustawione w aparacie?

A. 1/15 s i f/11
B. 1/30 s i f/8
C. 1/250 s i f/4
D. 1/60 s i f/8
Odpowiedź 1/60 s i f/8 jest rzeczywiście trafna. Ustawienie f/8 daje nam większą głębię ostrości w porównaniu do f/5,6, co jest super ważne, zwłaszcza jeśli robimy zdjęcia krajobrazowe. Wiesz, przy f/8 ostrość obejmuje zarówno to, co blisko, jak i to, co daleko, co daje fajny efekt. Co do czasu naświetlania, zwiększenie go z 1/125 s na 1/60 s to dobry ruch, bo dłuższy czas da nam więcej światła, przez co zdjęcie nie wyjdzie za ciemne. Warto wiedzieć, że przy f/8 do f/11 obiektywy zazwyczaj dają najlepszą jakość, więc to też jest na plus. Zrozumienie, jak przysłona i czas naświetlania współpracują ze sobą, jest naprawdę kluczowe, jak chcesz uzyskać fajne efekty w zdjęciach.
Pytanie 38

Przygotowując plan zdjęciowy do wykonania fotografii w technice wysokiego klucza, należy uwzględnić

A. ciemne tło, oświetlenie rozproszone.
B. jasne tło, oświetlenie rozproszone.
C. ciemne tło, oświetlenie skierowane.
D. jasne tło, oświetlenie skierowane.
Technika wysokiego klucza (high key) polega na uzyskaniu bardzo jasnej, miękkiej fotografii z minimalną ilością cieni. To jest taka trochę wizytówka profesjonalnych sesji beauty, portretów dziecięcych albo zdjęć reklamowych, gdzie zależy nam na lekkim, czystym klimacie. Kluczowe jest tutaj jasne tło – najczęściej białe lub bardzo jasne, które pozwala światłu odbijać się i wypełniać kadr, eliminując ciemniejsze partie. Rozproszone oświetlenie to drugi fundament tej techniki. Najlepiej sprawdzają się softboxy, parasolki lub inne modyfikatory światła, które “rozmywają” cienie i sprawiają, że nawet twarz modela wydaje się świetlista i gładka. Z mojego doświadczenia – im bardziej równomiernie rozłożysz światło, tym efekt high key jest bardziej przekonujący. W praktyce często używa się nawet kilku źródeł światła, głównego i dodatkowych, by dokładnie kontrolować ekspozycję każdego fragmentu kadru. Tego typu zdjęcia wymagają też odpowiedniego ustawienia bieli w aparacie i lekkiego prześwietlenia, żeby całość była jeszcze bardziej eteryczna. Branżowy standard mówi jasno: high key = jasne tło + rozproszone światło, i wydaje mi się, że nie da się tu za dużo kombinować, bo każda próba zastosowania tła ciemnego albo światła skierowanego kończy się zupełnie innym efektem.
Pytanie 39

Który modyfikator oświetlenia należy wybrać do wykonania zdjęcia studyjnego w celu uzyskania bardzo ukierunkowanej wąskiej wiązki?

A. Softbox.
B. Blendę.
C. Parasol transparentny.
D. Strumienicę.
Strumienica to zdecydowanie najlepszy wybór, gdy zależy nam na bardzo skupionej, wąskiej wiązce światła w studio. Działa trochę jak latarka – pozwala precyzyjnie skierować światło dokładnie tam, gdzie chcemy, bez rozpraszania go na boki. Z mojego doświadczenia, fotografowie mody i portretowi często używają strumienic, gdy chcą podkreślić tylko wybraną część twarzy albo stworzyć wyraziste, kontrastowe światłocienie. Strumienica sprawdzi się też świetnie, gdy fotografujemy produkty i musimy wydobyć jakąś fakturę czy kształt, nie oświetlając przy tym całego tła. W branży mówi się, że to podstawowe narzędzie do tzw. światła punktowego – nie zastąpisz jej softboxem czy blendą, bo one z założenia zmiękczają i rozpraszają światło. Warto pamiętać, że stosując strumienicę, można łączyć ją z gridem (plastrem miodu), żeby jeszcze bardziej zawęzić strumień i uzyskać bardziej dramatyczny efekt. W profesjonalnych studiach to taki trochę must-have, szczególnie przy zdjęciach wymagających dużej kontroli nad światłem. To po prostu konkretne narzędzie do zadań specjalnych, bez którego wiele kreatywnych ujęć byłoby niemożliwych do uzyskania.
Pytanie 40

Aby uwidocznić fakturę materiału na fotografii, należy oświetlić tkaninę

A. lampą ustawioną z boku pod kątem 45°
B. lampą umieszczoną nad tkaniną
C. z dwóch stron pod kątem 45°
D. z jednej strony pod kątem 30°
Oświetlenie tkaniny lampą umieszczoną z boku pod kątem 45° jest kluczowe dla uzyskania dobrze widocznej faktury materiału. To podejście pozwala na stworzenie naturalnego cienia, który eksponuje teksturę i detale tkaniny, co jest niezwykle istotne w fotografii produktowej. Dzięki takiemu kątu padania światła, różne niuanse kolorystyczne oraz strukturalne tkaniny będą lepiej odzwierciedlone w zdjęciu. Przykładem mogą być fotografie odzieży, gdzie faktura materiału jest istotnym elementem przyciągającym uwagę klienta. W praktyce zawsze warto przetestować różne źródła i kąty oświetlenia, ale 45° jest uznawane za złoty standard. Dobre praktyki branżowe zalecają również użycie miękkiego światła, co można osiągnąć poprzez zastosowanie filtrów dyfuzyjnych lub softboxów, by uniknąć ostrych cieni, które mogą zniekształcać odbiór koloru i faktury.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej