Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik leśnik
Kwalifikacja: LES.02 - Gospodarowanie zasobami leśnymi
Data rozpoczęcia: 4 grudnia 2025 11:36
Data zakończenia: 4 grudnia 2025 11:52

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jeśli powierzchnia lasu, która została objęta ogniem, wynosi 11 ha, to jaki to rodzaj pożaru?

A. bardzo duży

B. mały

C. duży

D. średni

Powierzchnia 11 ha objęta przez ogień klasyfikuje pożar jako duży. Zgodnie z definicjami stosowanymi w zarządzaniu kryzysowym i ochronie przeciwpożarowej, pożary lasów można klasyfikować na małe, średnie, duże i bardzo duże, w zależności od ich powierzchni. Pożar o powierzchni 11 ha wymaga znacznych zasobów do jego zwalczania i może mieć poważne konsekwencje dla lokalnego ekosystemu. Duże pożary lasów często powodują zniszczenia w obszarach chronionych, wpływają na jakość powietrza, a także na życie dzikich zwierząt. W praktyce operacyjnej, takie pożary wymagają koordynacji działań wielu jednostek straży pożarnej, jak również zaangażowania środków powietrznych do gaszenia. Istotne jest, aby wczesne wykrywanie i szybka reakcja na takie incydenty były częścią strategii zarządzania lasami. Dobre praktyki obejmują również edukację w zakresie prewencji oraz monitorowanie zagrożeń pożarowych, aby minimalizować ryzyko wystąpienia dużych pożarów.

Pytanie 2

Jakie gatunki kaczek są objęte polowaniem w Polsce?

A. podgorzałka oraz gągoł

B. cyraneczka i głowienka

C. krakwa i rożeniec

D. cyranka oraz płaskonos

Cyraneczka (Anas crecca) i głowienka (Anas ffulva) są uznawane za łowne gatunki kaczek w Polsce, co oznacza, że ich odstrzał jest dozwolony w określonych sezonach i zgodnie z regulacjami prawa łowieckiego. Cyraneczka jest jedną z najmniejszych kaczek, charakteryzującą się pięknym, intensywnie zielonym upierzeniem głowy samca oraz spokojnym, wodnym trybem życia. Głowienka z kolei jest znana z charakterystycznego, smukłego kształtu oraz wyjątkowego upierzenia, w tym charakterystycznego, ciemnego koloru głowy samca. Wiedza o tych gatunkach jest kluczowa dla myśliwych oraz ornitologów, którzy prowadzą monitoring populacji ptaków wodnych. Praktyczne aspekty łowiectwa wymagają znajomości ich habitatu, okresu lęgowego oraz migracji, co wspiera zrównoważone zarządzanie zasobami przyrody. Dbanie o bioróżnorodność oraz przestrzeganie przepisów ustawy o ochronie zwierząt i prawa łowieckiego stanowi element odpowiedzialnego łowiectwa.

Pytanie 3

Sęk tabaczny to sęk

A. uszkodzony, występujący na drzewach iglastych

B. nienaruszony, występujący na drzewach liściastych

C. nienaruszony, występujący na drzewach iglastych

D. uszkodzony, występujący na drzewach liściastych

Sęk tabaczny to defekt, który występuje w drewnie drzew iglastych, takich jak sosna czy świerk. Jest to sęk, który jest zepsuty, co oznacza, że dotknięty jest procesem gnilnym lub innym rodzajem uszkodzenia. W praktyce, sęki tabaczne są problematyczne, ponieważ osłabiają strukturę drewna, co może wpłynąć na jego trwałość i estetykę. W branży budowlanej, drewno z takim defektem często nie jest akceptowane do konstrukcji, ponieważ może prowadzić do awarii w późniejszych etapach użytkowania. Dlatego ważne jest, aby podczas zakupów materiałów drewnianych, zwracać uwagę na jakość i stan drewna, aby uniknąć problemów w przyszłości. Dobry producent drewna powinien stosować standardy jakości, takie jak EN 14081, które pomagają w identyfikacji wad i oznaczeniu drewna z defektami, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa w budownictwie.

Pytanie 4

Jaką minimalną powierzchnię lasu należy mieć, aby móc wykorzystać metodę ogniskowo-kompleksową?

A. 15 ha

B. 10 ha

C. 1 ha

D. 5 ha

Metoda ogniskowo-kompleksowa to podejście, które wymaga odpowiednich warunków do skutecznego wdrożenia. Minimalna powierzchnia lasu wynosząca 10 ha jest kluczowa, aby zapewnić wystarczająco dużą różnorodność ekosystemów oraz stabilność biologiczną. Przykłady zastosowania tej metody mogą obejmować zarządzanie większymi kompleksami leśnymi, w których obserwowane są różnorodne gatunki roślin i zwierząt, co przyczynia się do efektywnego monitorowania i ochrony bioróżnorodności. W praktyce, większe powierzchnie umożliwiają również lepsze podejście do planowania hodowli drzew oraz strategii ochrony przed szkodnikami i chorobami. Systemy zarządzania leśnego, takie jak FSC (Forest Stewardship Council), także wskazują na potrzebę odpowiedniego obszaru do skutecznego wdrożenia zasad zrównoważonego rozwoju. Prawidłowe zastosowanie tej metody pozwala na optymalizację procesów ekologicznych i gospodarczych w leśnictwie, przyczyniając się do długofalowej efektywności i zdrowia lasów.

Pytanie 5

Wszystkie działania dotyczące konserwacji oraz czyszczenia sztucznych gniazd lęgowych powinny zostać zrealizowane do

A. początku listopada

B. początku maja

C. końca lutego

D. końca września

Podejmowanie decyzji o terminie konserwacji sztucznych gniazd lęgowych jest kluczowym aspektem, który wymaga zrozumienia cyklu życia ptaków. Wybór terminu do początku listopada jest błędny, ponieważ ten okres przypada na czas, kiedy ptaki już z reguły zakończyły lęgi i rozpoczęły migrację lub przygotowania do zimy. Prace konserwacyjne przeprowadzane w tym czasie mogą być nieefektywne, gdyż ptaki nie będą korzystać z gniazd, a wszelkie działania mogą zakłócać ich naturalne zachowania. Z kolei odpowiedź dotycząca początku maja jest równie nieodpowiednia, ponieważ to okres intensywnych lęgów dla wielu gatunków ptaków. Przeprowadzanie czyszczenia gniazd w tym czasie grozi wypłaszaniem ptaków z ich terytoriów lęgowych oraz narażeniem ich jaj na niebezpieczeństwo. Z kolei koniec września również nie jest odpowiednim terminem, ponieważ w tym czasie ptaki często już opuściły swoje miejsca lęgowe, co czyni konserwację zbędną. Właściwy termin, jakim jest koniec lutego, jest zgodny z praktykami w ochronie ptaków, ponieważ zapewnia ptakom warunki do zasiedlenia gniazd w odpowiednim czasie. Ignorowanie tego aspektu może prowadzić do poważnych konsekwencji, w tym obniżenia sukcesu lęgowego i destabilizacji populacji lokalnych gatunków. Dlatego tak ważne jest, aby działania związane z konserwacją gniazd były synchronizowane z naturalnymi cyklami biologicznymi ptaków.

Pytanie 6

Rodzajem drewna, który charakteryzuje się najbardziej wyraźnym rysunkiem na przekroju poprzecznym, co ułatwia oszacowanie wieku drzewa po jego ścięciu, jest

A. osika

B. grab

C. lipa

D. sosna

Wybór grabu, osiki czy lipy jako gatunków drewna o wyraźnym rysunku na przekroju poprzecznym, nie jest trafny. Grab (Carpinus betulus) ma stosunkowo mało wyraźny rysunek, co wynika z jego gładkiego drewna, które nie ma wyraźnych słojów rocznych. W przypadku osiki (Populus tremula) również trudno zauważyć wyraźne granice między słojami, co czyni ją mniej przydatną w określaniu wieku. Z kolei lipa (Tilia) ma słoje, ale nie są one tak wyraźnie zaznaczone jak w przypadku sosny. Osoby, które wybierają te gatunki, mogą mylić ich właściwości z cechami innych drzew, co prowadzi do błędnych wniosków. Ważne jest, aby rozumieć, że różnice w rysunkach słojów mają kluczowe znaczenie w obszarze dendrologii i leśnictwa. Wiele osób nie zdaje sobie sprawy, że umiejętność analizy słojów jest nie tylko techniką naukową, ale także praktycznym narzędziem do oceny zdrowia lasów i planowania ich użytkowania. Niezrozumienie tych różnic może prowadzić do nieodpowiednich decyzji w zakresie zarządzania zasobami leśnymi i ich ochrony.

Pytanie 7

Pilarz w trakcie godziny pracy wykorzystuje średnio 1 litr etyliny 95 oraz około 0,4 l oleju do smarowania piły łańcuchowej. Przy założeniu, że pracuje pilarką przez 5 godzin w ciągu zmiany roboczej, jakie będzie zapotrzebowanie na materiały pędne?

A. 4 l etyliny i 2,4 l oleju maszynowego

B. 5 l etyliny i 2,0 l oleju maszynowego

C. 8 l etyliny i 3,2 l oleju maszynowego

D. 5 l etyliny i 2,4 l oleju maszynowego

Odpowiedź jest poprawna, ponieważ obliczenia dotyczące zapotrzebowania na materiały pędne pilarki łańcuchowej uwzględniają średnie zużycie etyliny i oleju na godzinę pracy. Pilarz zużywa 1 litr etyliny na godzinę, więc po pięciu godzinach pracy zapotrzebowanie na etylinę wynosi 5 litrów. Co do oleju do smarowania, pilarz zużywa średnio 0,4 litra na godzinę. Pracując przez 5 godzin, potrzebuje 0,4 l/h x 5 h = 2,0 litra oleju. Takie obliczenia są istotne w praktyce, ponieważ pozwalają na dokładne planowanie zapotrzebowania na materiały eksploatacyjne, co jest kluczowe w branżach leśnych i budowlanych, gdzie efektywność kosztowa oraz minimalizacja przestojów są niezwykle ważne. Warto również zauważyć, że prawidłowe oszacowanie zużycia materiałów może przyczynić się do zwiększenia bezpieczeństwa pracy i optymalizacji procesów zarządzania zasobami.

Pytanie 8

W drzewach gospodarczych, w których stosuje się rębnię gniazdową częściową (IIIb), realizuje się odnowienie

A. sztuczne na gniazdach i naturalne na powierzchni międzygniazdowej

B. naturalne na gniazdach i powierzchni międzygniazdowej

C. naturalne na gniazdach i sztuczne na powierzchni międzygniazdowej

D. sztuczne na gniazdach i powierzchni międzygniazdowej

Wybór odpowiedzi, które sugerują wyłącznie naturalne odnowienie na gniazdach i powierzchni międzygniazdowej, jest problematyczny, ponieważ nie uwzględnia specyfiki rębni gniazdowej częściowej. Naturalne odnowienie w kontekście gniazd nie zawsze jest wystarczające, a praktyka ta może prowadzić do niewłaściwego zarządzania zasobami leśnymi. Dodatkowo, sugerowanie wyłącznego zastosowania sztucznego odnowienia na gniazdach oraz naturalnego na powierzchni międzygniazdowej jest mylącą koncepcją, gdyż podważa podstawy ekologicznych interakcji występujących w lesie. Odnowienie sztuczne na gniazdach bez wspierania naturalnych procesów prowadzi często do monokultur, co jest niekorzystne dla bioróżnorodności. Z kolei stosowanie sztucznego odnowienia na całej powierzchni gniazd jest praktyką, która nie uwzględnia dynamiki rozwoju lokalnych siedlisk i może wprowadzać gatunki obce, co negatywnie wpływa na lokalny ekosystem. Właściwe zarządzanie lasami wymaga zrozumienia złożonych interakcji pomiędzy różnymi formami odnowienia, które powinny być dostosowane do lokalnych warunków glebowych, klimatycznych oraz do specyfiki gatunkowej danego drzewostanu.

Pytanie 9

W drzewostanie oznaczonym symbolem Gb Św Db przykładowy skład gatunkowy odnowienia przedstawia się następująco:

A. Db 40, Św 30, Gb 20, Md i in. 10

B. Db 40, Gb 30, Św 20, Md i in. 10

C. Gb 40, Db 30, Św 20, Md i in. 10

D. Gb 40, Św 30, Db 20, Md i in. 10

Odpowiedź, w której skład gatunkowy odnowienia wynosi Db 40, Św 30, Gb 20, Md i in. 10, jest poprawna, ponieważ odpowiada charakterystyce drzewostanu oznaczonego symbolem Gb Św Db. W takim drzewostanie dominującą rolę odgrywają gatunki: Dąb (Db) i Świerk (Św), które są wskazane w symbolice. Dąb, jako gatunek główny, występuje w ilości 40%, co potwierdza jego dominację w strukturze drzewostanu. Świerk, z kolei, zajmuje 30% powierzchni, co wskazuje na jego istotne, ale nie dominujące miejsce w składzie. Nieco mniejszy udział ma Grab (Gb), który również jest obecny, stanowiąc 20%. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być planowanie zalesień, gdzie znajomość składów gatunkowych pozwala na optymalizację procesów hodowlanych oraz dbałość o bioróżnorodność. Właściwy dobór gatunków w odnawianiu lasów jest kluczowy dla zachowania ich zdrowotności oraz odporności na zmiany klimatyczne. Praktyki te są zgodne ze standardami zrównoważonego zarządzania lasami, które promują różnorodność biologiczną oraz efektywne wykorzystanie zasobów leśnych.

Pytanie 10

Rodzaj drewna z pierścieniami naczyniowymi, charakteryzujący się elastycznymi włóknami drzewnymi, występujący na wilgotnych terenach w całej Polsce, używany do produkcji sprzętu sportowego (narty, trampoliny) to

A. jesion

B. wiązek

C. dąb

D. robinia

Jesion (Fraxinus excelsior) to drzewo pierścieniowonaczyniowe, które charakteryzuje się elastycznymi włóknami drzewnymi oraz wysoką odpornością na różnorodne obciążenia mechaniczne. Jego drewno doskonale sprawdza się w produkcji akcesoriów sportowych, takich jak narty czy trampoliny, ponieważ łączy lekkość z odpowiednią sprężystością. W zastosowaniach sportowych, gdzie kluczowe są właściwości dynamiczne materiału, jesion jest często preferowany ze względu na swoją zdolność do absorbowania energii podczas uderzeń. W praktyce oznacza to, że sprzęt wykonany z jesionu nie tylko jest wytrzymały, ale również komfortowy w użyciu. W branży sportowej normy dotyczące materiałów, takie jak EN 12221 dla sprzętu do sportów wodnych, podkreślają znaczenie wykorzystania drewna o odpowiednich parametrach mechanicznych. Dodatkowo, jesion jest powszechnie występujący w wilgotnych siedliskach całej Polski, co czyni go dostępnym surowcem dla przemysłu. Wybór jesionu jako materiału do produkcji sportowych akcesoriów wpisuje się w tendencję do wykorzystywania lokalnych surowców, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 11

Miąższość 250 sztuk żerdzi użytkowych sosnowych S3b o średnicy znamionowej w korze od 7 do 9 cm, wynosi

Miąższość surowca drzewnego grupy S3b
Grupa	Klasa wymiarowa	Modrzewiowo-sosnowe	Jodłowo-świerkowe	Liściaste
S3b	Miąższość 100 sztuk m³
	1	1,6	2,2	1,5
	2	3,6	4,4	3,5
	3	6	6,8	5,7

A. 5,50 m3

B. 3,75 m3

C. 9,00 m3

D. 4,00 m3

Odpowiedź 4,00 m3 jest poprawna, ponieważ obliczenia dotyczące miąższości żerdzi sosnowych S3b opierają się na standardowych danych branżowych. W przypadku grupy S3b, dla średnicy od 7 do 9 cm, miąższość 100 sztuk wynosi 1,6 m3. W praktyce, aby obliczyć miąższość 250 sztuk, należy zastosować proporcję, co oznacza, że miąższość dla 250 sztuk można obliczyć jako (250/100) * 1,6 m3. Wynik to 2,5 * 1,6 m3, co daje dokładnie 4,00 m3. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w branży leśnej, w której precyzyjne obliczenia miąższości są kluczowe do zarządzania zasobami leśnymi oraz planowania ich eksploatacji. Zrozumienie tych obliczeń jest ważne nie tylko dla leśników, ale także dla specjalistów zajmujących się przetwórstwem drewna, którzy muszą umieć oszacować ilość surowca potrzebną do produkcji, czy też do oceny wartości ekonomicznej danego lasu. Zastosowanie powyższych wzorów i tabel pozwala na efektywne zarządzanie zasobami drewna w sposób zrównoważony.

Pytanie 12

Gdzie można stosować ochronę in situ?

A. rezerwat przyrody

B. ogród botaniczny

C. ogród zoologiczny

D. muzeum minerałów

Ogród botaniczny, chociaż pełni ważną rolę w ochronie roślin, nie jest przykładem ochrony in situ, ponieważ jego głównym celem jest kolekcjonowanie, rozmnażanie i badanie roślin w kontrolowanych warunkach. To podejście, określane jako ochrona ex situ, ma swoje zalety, szczególnie w kontekście gatunków zagrożonych, jednak nie zastępuje potrzeby ochrony w naturalnym środowisku. Ogród zoologiczny, podobnie, koncentruje się na ochronie zwierząt w sztucznie stworzonych habitatach, co również nie jest zgodne z koncepcją ochrony in situ. Muzeum minerałów nie ma związku z ochroną bioróżnorodności, gdyż jego celem jest prezentacja skarbów geologicznych. Te miejsca mogą wspierać badania i edukację, ale ich działalność nie może być mylona z ochroną naturalnych siedlisk i ekosystemów. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie wszelkich form ochrony z ochroną in situ, co prowadzi do nieporozumień w zakresie strategii ochrony środowiska. Właściwe zrozumienie różnicy między ochroną in situ a ex situ jest kluczowe dla skutecznego zarządzania zasobami przyrodniczymi oraz dla wdrażania odpowiednich strategii ochrony.

Pytanie 13

Aby zabezpieczyć pola uprawne przed szkodami, na trasach dzików z miejsc noclegowych do terenów żerowych, instaluje się

A. lizawki

B. paśniki

C. wodopoje

D. pasy zaporowe

Pasy zaporowe to skuteczna metoda ochrony pól uprawnych przed szkodami wyrządzanymi przez dziki. Stanowią one fizyczną barierę, która kieruje zwierzęta na określone szlaki, ograniczając ich dostęp do upraw. Zastosowanie pasów zaporowych, często w formie wysokich roślin lub ogrodzeń, przyczynia się do zmniejszenia strat w plonach, gdyż dziki są zmuszone korzystać z alternatywnych źródeł pożywienia. W praktyce, takie rozwiązanie powinno być częścią większej strategii zarządzania populacją dzików oraz ochroną upraw, uwzględniającej takie działania jak monitorowanie ich ruchów oraz wprowadzenie sezonowych ograniczeń. Dodatkowo, pasy zaporowe wpływają na zachowanie dzikich zwierząt, redukując ich stres oraz konflikty z ludźmi. Użycie pasów zaporowych jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania dziką fauną i ochrony środowiska, co podkreśla ich znaczenie w nowoczesnym rolnictwie.

Pytanie 14

Zgodnie z danymi przedstawionymi w tabeli najwyższą wartość opałową w kWh/m³ ma

Rodzaj drewna	Gęstość kg/m³	Wartość opałowa, wilgotność 20% (drewno sezonowane)
Rodzaj drewna	Gęstość kg/m³	kWh/m³	kWh/m.p.	kWh/kg
Drewno liściaste
brzoza	580	2.900	2.000	4,1
wiąz	620	3.000	2.100	3,9
buk	650	3.100	2.200	3,8
jesion	650	3.100	2.200	3,8
dąb	630	3.100	2.200	4,0
grab	720	3.300	2.300	3,7
Drewno iglaste
świerk	430	2.100	1.500	4,0
jodła	420	2.200	1.550	4,2
sosna	510	2.600	1.800	4,1
modrzew	545	2.700	1.900	4,0

A. brzoza.

B. jesion.

C. dąb.

D. grab.

Odpowiedź 'grab' jest prawidłowa, ponieważ drewno grabowe ma najwyższą wartość opałową wynoszącą 3.300 kWh/m³, co czyni je najlepszym wyborem do zastosowań, gdzie efektywność energetyczna jest kluczowa. Wartość opałowa drewna to miara ilości energii, jaką można uzyskać z danego materiału przy jego spalaniu, co jest istotne nie tylko w kontekście ogrzewania, ale także w przemyśle energetycznym. Grab, jako drewno liściaste, charakteryzuje się dobrą gęstością i niską wilgotnością, co dodatkowo zwiększa jego wartość opałową. W praktyce oznacza to, że mniejsze ilości drewna grabowego będą potrzebne do osiągnięcia tego samego poziomu ciepła w porównaniu do innych rodzajów drewna, takich jak dąb czy brzoza. Używanie drewna o wysokiej wartości opałowej, jak grab, jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju, ponieważ pozwala na efektywniejsze wykorzystanie zasobów leśnych i redukcję emisji spalin. W kontekście norm branżowych, stosowanie drewna z certyfikatem FSC lub PEFC, które zapewniają zrównoważone źródła, również ma kluczowe znaczenie dla minimalizacji wpływu na środowisko.

Pytanie 15

Do jakiego celu wykorzystywany jest niwelator?

A. do ustalania azymutów

B. do pomiaru kątów poziomych

C. do pomiaru kątów pionowych

D. do odczytywania różnic wysokości

Niwelator jest instrumentem geodezyjnym, który służy do określania różnic wysokości pomiędzy punktami terenu. Działa na zasadzie pomiaru poziomu, co pozwala na precyzyjne wyznaczanie wysokości obiektów oraz terenu. W praktyce niwelatory są używane w budownictwie, inżynierii wodnej oraz w geodezji do zapewnienia odpowiedniego poziomu fundamentów, dróg czy innych elementów infrastruktury. W przypadku budowy dróg, niwelatory mają kluczowe znaczenie dla ustalania nachyleń i zapewnienia odpowiedniego odwodnienia. Współczesne niwelatory, takie jak niwelatory optyczne czy elektroniczne, pozwalają na dokładniejsze i szybsze pomiary dzięki automatyzacji i cyfryzacji procesów. Standardy pomiarowe w geodezji, takie jak normy ISO dotyczące dokładności pomiarów, istotnie wpływają na metodologię pracy z niwelatorami, co podkreśla ich znaczenie w branży budowlanej i geodezyjnej.

Pytanie 16

Co oznacza termin "sumaryczna produkcja dla wieku 100 lat"?

A. sumę miąższości drzewostanu głównego oraz użytków przedrębnych do 100 lat

B. obecną miąższość drzewostanów w wieku 100 lat w m3 całego nadleśnictwa.

C. obecną miąższość drzewostanu w wieku 100 lat w m3/ha.

D. uzyskaną miąższość drewna w m3 po 100 latach.

Termin 'sumaryczna produkcja dla wieku 100 lat' odnosi się do miąższości drzewostanu głównego oraz użytków przedrębnych do 100 lat, co jest kluczowym wskaźnikiem w leśnictwie. Ta definicja uwzględnia zarówno drzewa, które osiągnęły wiek 100 lat, jak i te młodsze, które są częścią systemu zarządzania lasami. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest ocena zdolności produkcyjnej lasów oraz planowanie działań związanych z gospodarką leśną. Dzięki dokładnemu określeniu sumy miąższości można lepiej zrozumieć dynamikę wzrostu i zdrowotność drzewostanu, co jest niezbędne w kontekście ochrony bioróżnorodności i efektywnego zarządzania zasobami leśnymi. W praktyce, leśnicy korzystają z tego wskaźnika, aby podejmować decyzje dotyczące cięć, zalesień oraz konserwacji lasów, zapewniając zrównoważony rozwój ekosystemów leśnych. Dodatkowo, takie podejście jest zgodne z międzynarodowymi standardami zrównoważonego zarządzania lasami, w tym zasadami FSC (Forest Stewardship Council).

Pytanie 17

Według tablic B. Szymkiewicza, miąższość grubizny w drzewostanie głównym dla modrzewia w wieku 20 lat w I klasie bonitacji siedliska wynosi 100 m³. Jakie jest zadrzewienie, jeżeli pomiary w terenie wykazały miąższość rzeczywistą równą 110 m³?

A. 0,9

B. 1,0

C. 0,8

D. 1,1

Zadrzewienie obliczamy, dzieląc miąższość rzeczywistą przez teoretyczną. Tu mamy miąższość teoretyczną 100 m³ i rzeczywistą 110 m³. Czyli wzór działa tak: zadrzewienie = miąższość rzeczywista / miąższość teoretyczna, co daje nam 110 m³ podzielone przez 100 m³, czyli 1,1. To oznacza, że mamy więcej drzew niż myśleliśmy, co może sugerować, że warunki w lesie są naprawdę dobre albo ktoś dobrze nim zarządza. Wiedza o zadrzewieniu jest super ważna dla leśników, bo dzięki temu mogą ocenić stan lasu i zaplanować przyszłe działania, jak na przykład cięcia sanitarno-skalujące, które pomogą utrzymać zdrowie ekosystemu leśnego.

Pytanie 18

Doły próbne realizowane na szkółkach w celu monitorowania liczby szkodników korzeni w glebie powinny mieć rozmiary

A. 1,00 x 1,00 m

B. 1,00 x 0,50 m

C. 1,00 x 0,75 m

D. 1,00 x 0,25 m

Doły próbne o wymiarach 1,00 x 0,50 m są standardem w badaniach dotyczących liczebności szkodników korzeni w glebie. Ich wielkość została określona na podstawie badań, które wykazały, że takie wymiary pozwalają na uzyskanie reprezentatywnych próbek, a tym samym dokładną ocenę populacji szkodników. Przy takich wymiarach łatwiej jest również przeprowadzać analizy gleby oraz identyfikować rodzaje szkodników, co jest kluczowe dla podejmowania dalszych działań, takich jak stosowanie odpowiednich środków ochrony roślin. W praktyce, takie doły próbne stosowane są w różnych typach gleb, co umożliwia monitorowanie ich stanu zdrowotnego oraz efektywności działań agrotechnicznych. Standardowe wymiary 1,00 x 0,50 m są zalecane przez wiodące instytucje zajmujące się ochroną roślin oraz badaniami glebowymi, co potwierdza ich skuteczność w praktyce.

Pytanie 19

Drewno klasy WC1 jest używane do

A. produkcji sklejki

B. oklejenia

C. budowy słupów

D. wyrobu papieru

Drewno WC1 jest często mylnie rozumiane w kontekście jego zastosowania w okleinie, sklejce czy papierze. Okleina, będąca cienką warstwą drewna, jest produktem pochodnym, który zazwyczaj wymaga drewna o niższej klasie jakości, które można łatwiej obrabiać i uzyskiwać z niego atrakcyjne wykończenia. Zastosowanie drewna klasy WC1 do okleinowania byłoby nieoptymalne, ponieważ jego atrybuty sprawiają, że najlepiej nadaje się do bardziej wymagających zastosowań. Z kolei sklejka, która jest kompozytem złożonym z kilku warstw drewna, również nie wymaga drewna o tak wysokiej klasie trwałości, jak WC1, a wręcz przeciwnie, często wykorzystuje się tańsze i mniej trwałe rodzaje drewna. Co więcej, papier produkowany jest z celulozy, a nie z drewna w sensie budowlanym, co sprawia, że porównanie do drewna WC1 jest całkowicie chybione. Typowe błędy w myśleniu dotyczące drewna WC1 polegają na niewłaściwej ocenie jego właściwości i zastosowań w kontekście produktów drewnopochodnych, co prowadzi do niezgodności z normami i standardami branżowymi. Zrozumienie, jak i gdzie najlepiej wykorzystać konkretne klasy drewna, jest kluczowe dla zapewnienia trwałości i funkcjonalności konstrukcji.

Pytanie 20

W terminologii myśliwskiej, jak określa się poroże kozła?

A. łyżki

B. parostki

C. świece

D. cewki

Poroże kozła, nazywane w gwarze łowieckiej parostkami, jest ważnym elementem biologi i ekologii tego zwierzęcia. Parostki są zbudowane z tkanki kostnej i mają charakterystyczną, ramową budowę, która zmienia się w trakcie życia kozła. Wyrastają one co roku, po czym są zrzucane, co jest naturalnym procesem. Poroże ma kluczowe znaczenie w kontekście zachowań godowych samców, a ich wielkość oraz kształt mogą wpływać na sukces reprodukcyjny. W praktyce łowieckiej, znajomość budowy i cyklu wzrostu poroża pozwala myśliwym na lepsze zrozumienie wieku i zdrowia osobników. Ponadto, parostki są cenione jako trofea, a ich wielkość jest często dokumentowana w różnych klasyfikacjach trofeów myśliwskich, co ma znaczenie dla zarządzania populacjami zwierząt i ich ochrony. Dobrze jest również wiedzieć, że poroże ma swoje miejsce w tradycji kulturowej, w tym w rzemiośle artystycznym, gdzie wykorzystywane jest do produkcji ozdób i instrumentów. Szkolenie w zakresie ekologii oraz etyki łowieckiej jest kluczowe dla zrównoważonego zarządzania zasobami leśnymi.

Pytanie 21

Czas nawrótu cięć w rębni gniazdowej pomiędzy dwiema następującymi cięciami na tej samej powierzchni wynosi

A. 4 – 5 lat

B. 5 – 15 lat

C. 5 – 10 lat

D. 3 – 10 lat

Odpowiedzi 5 – 10 lat, 3 – 10 lat oraz 4 – 5 lat są nieprawidłowe, gdyż nie uwzględniają kompleksowo dynamiki wzrostu drzew oraz zasadności dłuższych okresów nawrótu w rębni gniazdowej. Zbyt krótki nawrót, jak 5 - 10 lat, nie daje wystarczająco czasu na regenerację młodych drzew, co może prowadzić do osłabienia całego ekosystemu. W praktyce, zbyt intensywna eksploatacja lasów w krótszym czasie może skutkować wyczerpaniem zasobów glebowych, zmniejszeniem bioróżnorodności oraz większą podatnością na choroby i szkodniki. Odpowiedź 3 – 10 lat sugeruje, że drzewa będą miały czas na wzrost, jednak nie uwzględnia różnorodności siedlisk, co jest kluczowe w kontekście silwotechnicznym. Z kolei odpowiedź 4 – 5 lat jest szczególnie nieadekwatna, gdyż w tym czasie młode drzewa nie zdobędą niezbędnej masy i siły, aby wytrzymać konkurencję w lesie. Warto pamiętać, że dobre praktyki w zarządzaniu lasami, takie jak te zalecane przez organizacje silwotechniczne, nakładają obowiązek zachowania równowagi między pozyskiwaniem drewna a ochroną zasobów naturalnych, co w praktyce oznacza wykorzystywanie nawrót cięć w granicach 5 – 15 lat, aby osiągnąć zrównoważony rozwój i zdrowie lasów.

Pytanie 22

Gdzie należy szukać "lusterek" brudnicy mniszki?

A. w dolnej części strzały

B. w koronie drzewa

C. w szyi korzeniowej

D. w górnej części strzały

Wybór innych lokalizacji, takich jak szyja korzeniowa, górna część strzały oraz korona drzewa, jako miejsca poszukiwań lusterek brudnicy mniszki jest błędny z kilku powodów. Szyja korzeniowa jest miejscem, gdzie korzenie spotykają się z pniem drzewa i pełni funkcję transportową dla substancji odżywczych. To nie jest typowe miejsce żerowania dla larw tego szkodnika, ponieważ preferują one młode, świeże liście, które znajdują się na dolnej części strzały. Górna część strzały, choć może wydawać się odpowiednia ze względu na dostępność liści, jest z reguły zbyt wysoko i zbyt dobrze chroniona przed atakami szkodników, co czyni ją mniej prawdopodobnym miejscem występowania larw. Korona drzewa, mimo że jest obszarem z intensywnym wzrostem liści, stanowi bardziej złożone środowisko, w którym larwy mogą mieć trudności z ukryciem się przed drapieżnikami i warunkami atmosferycznymi. Z tego powodu, stanowiska larw w dolnej części strzały są bardziej sprzyjające ich przetrwaniu. Typowym błędem jest także założenie, że wszystkie szkodniki preferują wyżej położone części roślin. Ważne jest, aby zrozumieć specyfikę biologii danego szkodnika oraz jego preferencje pokarmowe, co pozwala na skuteczniejsze planowanie działań ochronnych w lesnictwie. Zgodnie z najlepszymi praktykami monitorowania szkodników, kluczowe jest poszukiwanie ich w miejscach, gdzie zyskują optymalne warunki do życia.

Pytanie 23

Z czego wynika wysokość podatku leśnego?

A. średniej cen sprzedaży drewna w nadleśnictwach

B. wartości drewna sprzedanego przez każdego właściciela

C. wartości drzewostanu

D. wartości gruntów oraz drzewostanu

Poprawna odpowiedź, dotycząca wysokości podatku leśnego, opiera się na średniej cenie sprzedaży drewna w nadleśnictwach. Wysokość tego podatku jest uzależniona od wartości drewna, która jest ustalana na podstawie cen rynkowych. Zgodnie z obowiązującymi przepisami, średnia cena sprzedaży drewna w danym nadleśnictwie jest podstawowym czynnikiem, który pozwala na określenie wartości podatkowej. W praktyce oznacza to, że właściciele lasów muszą śledzić zmiany w cenach drewna na rynku, aby prawidłowo oszacować swoje zobowiązania podatkowe. Warto zauważyć, że w polskim systemie prawnym przyjęto zasady transparentności i równości, co oznacza, że stawka podatku powinna być proporcjonalna do realnej wartości drewna. Przykładowo, jeśli ceny drewna wzrastają w skali kraju, to i wysokość podatku leśnego powinna adekwatnie wzrosnąć, co ma na celu zapewnienie sprawiedliwości w obciążeniach podatkowych dla właścicieli lasów. Dobrą praktyką jest regularne monitorowanie publikacji Głównego Urzędu Statystycznego, który dostarcza informacji o średnich cenach drewna na poszczególnych rynkach.

Pytanie 24

Podczas produkcji sadzonek oznaczonych symbolem 3/0, które rozwijają rozległy system korzeniowy, istotne jest zaplanowanie działania

A. szkółkowania

B. pikowania

C. przerzedzania siewów

D. podcinania korzeni

Podcinanie korzeni to kluczowy zabieg w produkcji sadzonek o symbolu 3/0, szczególnie gdy rośliny rozwijają rozległy system korzeniowy. Celem tego działania jest stymulowanie wzrostu nowych korzeni, co prowadzi do lepszego przyjęcia sadzonek po przesadzeniu. Podcinanie korzeni pozwala na usunięcie uszkodzonych, zbyt długich lub zbyt gęstych korzeni, co wspiera zdrowy rozwój roślin. Zgodnie z praktyką szkółkarską, zabieg ten powinien być przeprowadzany w okresie wiosennym, kiedy rośliny są w fazie aktywnego wzrostu. Przykładem zastosowania tej metody jest produkcja drzew owocowych, gdzie odpowiednie podcinanie korzeni wpływa na zwiększenie plonów w przyszłości. Warto również zaznaczyć, że podcinanie korzeni powinno odbywać się przy użyciu odpowiednich narzędzi, takich jak sekatory lub nożyce do gałęzi, aby zminimalizować stres roślin i zapobiec zakażeniom. Takie dobre praktyki są zgodne z zaleceniami branżowymi, co podkreśla ich znaczenie w skutecznej produkcji roślinnej.

Pytanie 25

Zaleca się chronić dołowane sadzonki przed uszkodzeniami wywołanymi przez

A. gryzonie

B. szkodliwe insekty

C. jeleniowate

D. grzyby chorobotwórcze

Wybór odpowiedzi dotyczących grzybów patogenicznych, jeleniowatych czy szkodliwych owadów jako zagrożeń dla dołowanych sadzonek wskazuje na pewne nieporozumienie w zakresie biologii ochrony roślin. Grzyby patogeniczne są rzeczywiście poważnym zagrożeniem, ale ich wpływ na sadzonki jest inny niż w przypadku gryzoni. Grzyby mogą powodować choroby, które objawiają się poprzez zgniliznę korzeni czy pleśń, jednakże w kontekście dołowania, to fizyczne uszkodzenia spowodowane gryzieniem stanowią bardziej konkretne zagrożenie w pierwszej fazie wzrostu. Z kolei jeleniowate, mimo że potrafią zjadać młode rośliny, nie są tak powszechnym zagrożeniem w małych ogrodach czy szkółkach, gdzie stosuje się odpowiednie zabezpieczenia. Szkodliwe owady, takie jak mszyce czy wciornastki, mogą niszczyć liście i pąki, ale nie mają bezpośredniego wpływu na korzenie czy podstawę sadzonek. Kluczowym błędem jest zatem mylenie objawów chorobowych z fizycznymi uszkodzeniami. Zrozumienie, jakie konkretne zagrożenia występują w danym środowisku oraz zastosowanie odpowiednich strategii ochrony, jest niezbędne do skutecznej uprawy roślin.

Pytanie 26

Jaką szerokość powinny mieć pasy zrębowe w przypadku rębni pełnej pasowej oraz częściowej pasowej?

A. 15÷30 m

B. 31÷60 m

C. 41÷60 m

D. 61÷200 m

Szerokość pasów zrębowych w rębni zupełnej pasowej oraz częściowej pasowej wynosząca 31÷60 m jest zgodna z najlepszymi praktykami oraz normami w dziedzinie leśnictwa. Ta szerokość pozwala na efektywne zarządzanie obszarami leśnymi, minimalizując jednocześnie wpływ na środowisko. Umożliwia właściwe rozmieszczenie drzew na rębni, co sprzyja naturalnemu odnawianiu się lasu. W przypadku rębni zupełnej pasowej, odpowiednia szerokość pasów zrębowych zapewnia skuteczną ekspozycję na światło słoneczne oraz optymalne warunki dla wzrostu młodych drzew. Przykładem zastosowania tej szerokości może być planowanie wycinki w lasach gospodarczych, gdzie konieczne jest osiągnięcie równowagi między produkcją drewna a zachowaniem bioróżnorodności. Warto także zaznaczyć, że zgodnie z obowiązującymi regulacjami, szerokość pasów zrębowych powinna być dostosowywana do lokalnych warunków, takich jak rodzaj gleby, gatunki drzewostanów oraz planowane działania rekultywacyjne.

Pytanie 27

Pączki stosowane w terapii chorób górnych dróg oddechowych to surowiec zielarski

A. grabu

B. dębu

C. wiązowca

D. sosny

Wybór pączków wiązu, grabu czy dębu jako surowców zielarskich do leczenia schorzeń górnych dróg oddechowych jest nietrafiony. Pączki wiązu, choć zawierają substancje czynne, nie są powszechnie stosowane w terapiach związanych z układem oddechowym. Wiąz może mieć działanie osłaniające, ale nie posiada właściwości wykrztuśnych i przeciwzapalnych tak, jak pączki sosny. Z kolei grab jest drzewem, którego części nie mają potwierdzonych właściwości leczniczych związanych z dróg oddechowych. Pączki dębu również nie są uznawane za skuteczne w terapii schorzeń oddechowych, a ich główne zastosowanie opiera się na działaniu ściągającym i przeciwzapalnym, co nie jest wystarczające w kontekście leczenia infekcji górnych dróg oddechowych. W rezultacie, wybór tych pączków jako alternatywnego surowca do leczenia może prowadzić do błędnych przekonań o ich skuteczności, co w praktyce medycznej jest niepożądane. Kluczowe jest stosowanie roślin, które są potwierdzone w literaturze medycznej oraz w praktyce zielarskiej, takich jak sosna, aby zapewnić pacjentom efektywną i bezpieczną terapię.

Pytanie 28

Wybór drzew zdrowych i przeszkadzających odbywa się na etapie

A. późnych czyszczeń

B. późnych trzebieży

C. wczesnych trzebieży

D. wczesnych czyszczeń

Trzebież wczesna to kluczowy etap w zarządzaniu lasami, który ma na celu selekcję drzew do dalszego wzrostu oraz eliminację drzew, które mogą hamować rozwój młodych osobników. W tym etapie dokonuje się wyboru drzew dorodnych, które będą kontynuować wzrost, oraz drzew przeszkadzających, które mogą wpływać negatywnie na kondycję lasu. Przykładowo, selekcja drzew odbywa się na podstawie ich zdrowotności, wieku oraz jakości drewna. W praktyce, podczas trzebieży wczesnej leśnicy oceniają drzewa, które mają potencjał do dalszego wzrostu, jednocześnie eliminując te, które są chore lub słabo rozwinięte. Właściwe przeprowadzenie tego etapu jest zgodne z zasadami zrównoważonego zarządzania lasami, co pozwala na zachowanie bioróżnorodności i zdrowia ekosystemu leśnego. Dobre praktyki leśne wskazują na konieczność przeprowadzania takich zabiegów w odpowiednim okresie, aby nie zaszkodzić młodym drzewom, a także aby umożliwić im optymalne wykorzystanie dostępnych zasobów.

Pytanie 29

Jeżeli czas pracy potrzebny do usunięcia pokrywy gleby pasami wynosi 30 roboczogodzin na 1 000 mb, to ile roboczogodzin potrzeba na usunięcie pasa pokrywy gleby o długości 120 mb?

A. 0,36 roboczogodziny

B. 36 roboczogodzin

C. 3,6 roboczogodziny

D. 360 roboczogodzin

Obliczenia związane z pracochłonnością są kluczowe w planowaniu prac związanych z zarządzaniem glebą. W tym przypadku, pracochłonność zdarcia pokrywy gleby wynosi 30 roboczogodzin na 1000 metrów bieżących. Aby obliczyć czas potrzebny do zdarcia pasa pokrywy gleby o długości 120 mb, należy zastosować proporcję. Obliczamy to w następujący sposób: (120 mb / 1000 mb) * 30 roboczogodzin = 3,6 roboczogodzin. Taka kalkulacja jest nie tylko prosta, ale także bardzo praktyczna w projektach związanych z budownictwem i rolnictwem, gdzie precyzyjne oszacowanie czasu pracy jest kluczowe dla efektywności projektów. W przemyśle budowlanym, na przykład, znajduje to zastosowanie w harmonogramowaniu prac, co pozwala na lepsze zarządzanie zasobami i optymalizację kosztów. Dobrą praktyką w tej dziedzinie jest również uwzględnienie dodatkowych czynników, takich jak warunki atmosferyczne czy jakość gleby, które mogą wpłynąć na rzeczywistą pracochłonność.

Pytanie 30

W obszarze leśnym zabronione jest

A. uwalnianie psów.

B. jazda konna po trasach wskazanych przez nadleśniczego.

C. zbieranie darów leśnych na własne potrzeby.

D. poruszanie się na rowerze.

Odpowiedź dotycząca puszczania psów luzem w lasach jest prawidłowa, ponieważ takie działanie może prowadzić do zakłócenia równowagi ekologicznej. Puszczanie psów bez smyczy w lasach stwarza poważne zagrożenie dla dzikiej fauny, w tym ptaków gniazdujących na ziemi oraz innych zwierząt, które mogą być niepokojone lub nawet atakowane przez niekontrolowane zwierzęta. Zasady dotyczące zachowań w lasach, takie jak ograniczenie wpływu ludzi i ich zwierząt na przyrodę, są kluczowe dla zachowania bioróżnorodności. Na przykład, w Polskim prawodawstwie, zgodnie z Ustawą o lasach, właściciele psów powinni trzymać je na smyczy w miejscach zagrożonych dziką zwierzyną. Taka praktyka nie tylko chroni fauna, ale również zapobiega niebezpiecznym sytuacjom, w których pies może zgubić się lub wejść w konflikt z innymi zwierzętami. Dla osób prowadzących działalność rekreacyjną w lasach, znajomość tych zasad jest niezbędna dla właściwego korzystania z zasobów leśnych, co jest zgodne z ideą zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 31

Miąższość dłużycy Bk o średnicy w połowie długości d = 35 cm w korze i długości 14,0 m wynosi

Rodzaj drewna	Potrącenia na korę przy średnicy środkowej drewna w korze cm
Rodzaj drewna	do 16	17÷24	25÷34	35÷49	50 i wyżej
So, Md	1	2	2	3	4
Św, Jd	1	1	2	2	3
Bk, Gb, Kl	1	1	1	2	2
Jw, Js, Lp, Ol, Os, Tp,	2	2	3	3	4
Db, Rb	3	3	4	5	6

A. 1,20 m³

B. 0,96 m³

C. 1,50 m³

D. 1,34 m³

Wybór jednej z pozostałych odpowiedzi często wynika z nieprawidłowego zrozumienia sposobu obliczania objętości drewna. Niekiedy błędy pojawiają się na etapie ustalania średnicy po potrąceniu kory, co prowadzi do stosowania niewłaściwej wartości promienia w obliczeniach. Przykładowo, przyjęcie średnicy 35 cm bez uwzględnienia kory skutkuje znacznie zawyżonym wynikiem. Dłużyce i miąższość drewna powinny być obliczane zgodnie z aktualnymi normami i standardami, co w praktyce oznacza, że należy stosować odpowiednie wzory oraz uwzględniać różne czynniki, takie jak kora. W przemyśle drzewnym, gdzie precyzja obliczeń ma kluczowe znaczenie dla skutecznego zarządzania zasobami, nie można sobie pozwolić na błędy wynikające z niedokładnych danych. Osoby przystępujące do obliczeń powinny również pamiętać o zastosowaniu właściwej jednostki miary oraz o tym, jak ważne jest właściwe przeliczenie jednostek, aby uniknąć nieporozumień. Przykłady błędów obejmują również nieprawidłowe pomnożenie wartości w rozrachunku, co skutkuje mylnym oszacowaniem objętości drewna. Każde z tych podejść może prowadzić do nieprawidłowych wniosków oraz błędnych oszacowań, co w praktyce może wpływać na ekonomię przedsiębiorstw zajmujących się pozyskiwaniem i przetwarzaniem drewna.

Pytanie 32

Wałek odbioru mocy (WOM) stanowi źródło napędu

A. wyorywacze grzędowe z rusztem wahliwym

B. bierne podcinacze korzeni

C. pługi ciągnikowe lemieszowe

D. wyorywacze klamrowe z rusztem stałym

Wałek odbioru mocy (WOM) jest kluczowym elementem w maszynach rolniczych, który umożliwia przenoszenie napędu z ciągnika do różnych narzędzi i maszyn roboczych. W przypadku wyorywacza grzędowego z rusztem wahliwym, WOM zapewnia niezbędną moc do efektywnego prowadzenia prac związanych z orką oraz przygotowaniem gleby. Ruszt wahliwy w tym urządzeniu pozwala na dostosowanie kąta pracy w zależności od ukształtowania terenu, co zwiększa efektywność orki oraz minimalizuje uszkodzenia roślinności na powierzchni gleby. Przykładem zastosowania wyorywacza grzędowego z rusztem wahliwym może być praca na terenach o dużym nachyleniu, gdzie standardowe urządzenia mogłyby mieć problemy z efektywnością. Warto również zaznaczyć, że prawidłowe połączenie WOM z maszyną, zgodnie z zasadami bezpieczeństwa i standardami producentów, jest kluczowe dla zapewnienia ich prawidłowego funkcjonowania oraz długowieczności.

Pytanie 33

Kategoria zagrożenia pożarem lasu (KZPL) dla danego terenu ustalana jest na podstawie

A. częstości występowania pożarów, warunków związanych z drzewostanem oraz klimatem, a także średniej liczby ludności.

B. wilgotności ściółki w obrębie drzewostanu, względnej wilgotności powietrza oraz współczynnika opadów.

C. rozmiaru kompleksu leśnego oraz struktury gatunkowej drzewostanów.

D. częstości opadów deszczowych, systemu dróg przeciwpożarowych oraz zabezpieczeń przeciwpożarowych lasu.

Podejścia zaprezentowane w niepoprawnych odpowiedziach nie oddają pełnego obrazu czynników, które wpływają na kategorię zagrożenia pożarowego lasu. Wspomniana wilgotność ściółki czy wilgotność powietrza są istotne, ale nie są wystarczające do kompleksowej oceny zagrożenia. Wilgotność ściółki jest tylko jednym z wielu elementów, które powinny być brane pod uwagę; sama w sobie nie może determinować KZPL, ponieważ nie uwzględnia innych istotnych czynników, takich jak historia pożarów w danym regionie. Również skład gatunkowy drzewostanów, choć może wpływać na zachowanie ognia, nie daje pełnego obrazu ryzyka pożarowego, jeśli nie jest analizowany w kontekście klimatycznym i lokalnym. Częstotliwość opadów atmosferycznych i infrastruktura, jak sieć dróg pożarowych, są ważne, ale powinny być one rozpatrywane w szerszym kontekście, obejmującym także czynniki ludzkie, jak liczba mieszkańców. Ignorowanie tych elementów prowadzi do niekompletnych analiz i potencjalnych zaniedbań w zakresie prewencji pożarowej, co może mieć katastrofalne skutki w przypadku wystąpienia pożaru. Utrzymanie wysokich standardów oceny zagrożenia pożarowego wymaga zatem całościowego podejścia, które uwzględnia wiele zmiennych oraz ich wzajemne interakcje.

Pytanie 34

Aby móc zbierać płody runa leśnego na poziomie przemysłowym, konieczne jest sporządzenie

A. ROD

B. specyfikacji ubocznego użytkowania lasu.

C. umowy z nadleśnictwem.

D. KW

Zawarcie umowy z nadleśnictwem jest kluczowym krokiem w procesie zbierania płodów runa leśnego na skalę przemysłową. Tego typu umowa reguluje zasady pozyskiwania surowców leśnych oraz zapewnia zgodność z obowiązującymi przepisami prawnymi i administracyjnymi. W Polsce, gospodarka leśna opiera się na zasadzie zrównoważonego rozwoju, co oznacza, że wszelkie działania związane z użytkowaniem lasów muszą być prowadzone w sposób, który nie zagraża ich przyszłym pokoleniom. Umowa z nadleśnictwem powinna precyzować rodzaje zbieranych płodów, terminy zbiorów oraz zasady ochrony środowiska, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie leśnictwa. Przykładem może być zbieranie grzybów lub jagód, które wymaga przestrzegania ograniczeń dotyczących ilości zbieranych surowców oraz obszarów, z których można je pozyskiwać. Ponadto, taka umowa może również obejmować kwestie finansowe oraz warunki odpowiedzialności za ewentualne szkody w środowisku.

Pytanie 35

Najmniejsze uszkodzenia w warstwie gleby oraz naturalnym odnowieniu wystąpią przy zrywce drewna techniką

A. wleczoną ciągnikiem rolniczym

B. nasiębierną ciągnikiem forwarder

C. półpodwieszoną ciągnikiem skider

D. półpodwieszoną ciągnikiem klembank

Zrywka drewna za pomocą forwardera to naprawdę świetny sposób na to, żeby efektywnie i bezpiecznie pracować w lesie. Te maszyny mają niskie ciśnienie na glebę, co oznacza, że nie niszczą tak bardzo pokrywy gleby ani nie robią krzywdy roślinom. Co fajne, to że drewno przewożone w kabinie forwardera zmniejsza ryzyko uszkodzenia drzew i całego ekosystemu leśnego. Spoko jest też wykorzystywanie tego typu maszyn w trudnych terenach lub tam, gdzie ważne jest zachowanie bioróżnorodności. Często mają GPS i inne nowinki technologiczne, które pomagają lepiej planować trasy, co na pewno ma pozytywny wpływ na środowisko. Z perspektywy zrównoważonego leśnictwa, ta metoda naprawdę wpisuje się w zasady ochrony gleby i naturalnego odnawiania lasów.

Pytanie 36

Aby określić ryzyko związane z szkodnikami korzeni dla gruntów rolniczych klasy VI, przyjmuje się typ siedliska leśnego

A. LMśw

B. Bśw

C. Bb

D. BMśw

Analiza niepoprawnych odpowiedzi wskazuje na błędne zrozumienie, jak typy siedliskowe lasu wpływają na zagrożenia dla gruntów porolnych. Odpowiedzi LMśw, Bb i BMśw nie uwzględniają specyfiki gleb klasy VI, które wymagają szczególnej uwagi w kontekście szkodników korzeni. Typ siedliska LMśw, wyznaczony dla lasów mieszanych, charakteryzuje się lepszymi warunkami glebowymi, co sprawia, że nie jest on odpowiedni dla gruntów o niskiej jakości. Z kolei siedlisko Bb, które odnosi się do lasów bukowych, również nie jest adekwatne do warunków gleb klasy VI, gdyż buk jest drzewem preferującym żyzne i wilgotne gleby. Typ BMśw, związany z lasami mieszanymi z dominacją sosny, może również nie wystarczyć w kontekście specyficznych zagrożeń, z jakimi borykają się gleby klasy VI. W praktyce, zrozumienie różnic między typami siedliskowymi a ich wpływem na zdrowie roślin jest kluczowe dla wdrażania skutecznych strategii ochrony roślin i zarządzania uprawami. Często mylone jest pojęcie siedliska z jego właściwościami glebowymi, co prowadzi do błędnych wniosków dotyczących zagrożeń, zwłaszcza w kontekście monitorowania szkodników. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do niewłaściwej selekcji metod ochrony roślin, co z kolei może wpływać na plony i zdrowie ekosystemów rolniczych.

Pytanie 37

W dokumentacji planu urządzenia lasu, kategorię ryzyka pożarowego lasów ustala się dla

A. nadleśnictwa

B. leśnictwa

C. wydzielenia

D. obrębu

Odpowiedź "nadleśnictwa" jest prawidłowa, ponieważ to nadleśnictwo jako jednostka organizacyjna Lasów Państwowych odpowiada za zarządzanie i ochronę lasów na danym obszarze. W planie urządzenia lasu, kategoria zagrożenia pożarowego lasu jest określana w kontekście specyficznych warunków lokalnych i charakterystyki ekosystemu leśnego, co jest kluczowe dla przygotowania odpowiednich strategii ochrony przed pożarami. Nadleśnictwa przeprowadzają analizy ryzyka pożarowego, które uwzględniają m.in. rodzaj siedliska, panujący mikroklimat oraz historię pożarów w danym obszarze. Na podstawie tych informacji tworzone są plany działań prewencyjnych oraz procedury reagowania w sytuacjach awaryjnych. Dobrą praktyką jest również współpraca z jednostkami straży pożarnej oraz lokalnymi społecznościami w celu podnoszenia świadomości na temat zagrożeń pożarowych. W kontekście zarządzania lasami, stosowanie odpowiednich klasyfikacji zagrożeń pożarowych ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia bezpieczeństwa zarówno ekosystemów leśnych, jak i ludzi.

Pytanie 38

Oblicz miąższość dębu o długości 28 m oraz średnicy w połowie długości wynoszącej 30 cm przy użyciu wzoru na środkowy przekrój

A. 2,38 m3

B. 1,78 m3

C. 1,98 m3

D. 2,18 m3

Błędne odpowiedzi wynikają z nieprawidłowego zrozumienia zasad obliczania miąższości drewna. Niektóre z tych odpowiedzi, takie jak 2,38 m³ czy 2,18 m³, mogą sugerować, że osoba obliczająca używała nieprawidłowych wartości lub nie uwzględniła odpowiednich parametrów, takich jak zmiany średnicy wzdłuż pnia. Warto zauważyć, że w przypadku drewna, jego przechowywanie i pomiar są kluczowe, a błędy w tych procesach mogą prowadzić do znaczących różnic w wynikach. Często mylone są pojęcia dotyczące średnicy: zmierzenie średnicy w różnych miejscach pnia może prowadzić do odmiennych obliczeń. Przykładowo, średnica w połowie długości pnia, która wynosi 30 cm, powinna być dokładnie zmierzona, a jej pomiar w innych częściach pnia może wykazać różnice, które wpłyną na obliczenia. Również stosowanie niewłaściwych jednostek miary, takich jak konwersje między centymetrami a metrami, często prowadzi do błędów w obliczeniach. Innym powszechnym błędem jest niewłaściwe stosowanie wzoru na objętość, który powinien uwzględniać rzeczywisty kształt pnia drzewa. W praktyce leśnej istotne jest także zrozumienie, że nie tylko sama objętość ma znaczenie, ale również jakość i wartość drewna, co wymaga złożonego podejścia do oceny zasobów leśnych.

Pytanie 39

Jak nazywa się trofeum myśliwskie pochodzące od muflona?

A. poroże

B. ślimy

C. rogi

D. oręż

Odpowiedź 'ślimy' jest prawidłowa w kontekście trofeum myśliwskiego pozyskanego z muflona. Ślimy to naturalne narządy, które stanowią charakterystyczny element morfologiczny muflonów, a ich jakość jest często oceniana w trakcie zawodów myśliwskich. Ślimy, odzwierciedlające wiek i zdrowie osobnika, przyczyniają się do oceny trofeum myśliwskiego. W praktyce myśliwskiej, ślimy są przedmiotem zainteresowania zarówno myśliwych, jak i tropicieli, którzy starają się identyfikować najlepsze osobniki do pozyskania. Obiektywnie oceniając trofea, myśliwi zwracają uwagę na kształt, rozmiar i symetrię ślimów, co pozwala na określenie potencjału danej populacji oraz skuteczności zarządzania łowiskami. Warto przypomnieć, że myśliwi również dbają o zrównoważony rozwój populacji muflonów, co obejmuje odpowiednie praktyki selekcji i pozyskiwania trofeów, by zapewnić ich trwałość.

Pytanie 40

Co oznacza symbol produkcyjny 1p2 dla materiału sadzeniowego?

A. Sadzonkę z nasienia, która ma 2 lata, z korzeniami podciętymi po 1 roku

B. Sadzonkę z nasienia, która ma 2 lata, z korzeniami podciętymi po 2 roku

C. Sadzonkę z nasienia, która ma 3 lata, z korzeniami podciętymi po 1 roku

D. Sadzonkę z nasienia, która ma 3 lata, z korzeniami podciętymi po 2 roku

Odpowiedzi, które wskazują na 2-letnie sadzonki, są oparte na błędnym założeniu dotyczącym wieku roślin w chwili zakupu oraz ich uprawy. Zrozumienie systemu oznaczeń sadzonek jest kluczowe, aby móc poprawnie ocenić materiał sadzeniowy. W przypadku sadzonek z nasienia, wiek rośliny i sposób ich pielęgnacji mają ogromny wpływ na ich dalszy rozwój. Odpowiedzi sugerujące 2-letnie sadzonki z korzeniami podciętymi w 1. lub 2. roku nie uwzględniają faktu, że sadzonki, które są oznaczone jako 1p2, to w rzeczywistości sadzonki, które przeszły dłuższy okres wegetacji. W praktyce, sadzonki, które są tylko dwuletnie, mogą nie mieć odpowiednio rozwiniętego systemu korzeniowego, co może prowadzić do problemów z przyjęciem się rośliny po przesadzeniu. Ponadto, twierdzenie o 3-letnich sadzonkach z korzeniami podciętymi po 2 roku jest mylące, ponieważ podcięcie korzeni w tym okresie nie sprzyja stymulacji wzrostu nowych korzeni, co jest kluczowe dla dalszego rozwoju sadzonki. Wybór odpowiednich sadzonek, które są zgodne z określonymi standardami jakości, jest kluczowy dla sukcesu w ogrodnictwie i sadownictwie. Dlatego istotne jest, aby przyszli ogrodnicy i sadownicy rozumieli różnice w oznaczeniach sadzonek oraz ich wpływ na jakość i zdrowie roślin, aby uniknąć typowych błędów, które mogą prowadzić do problemów w przyszłej uprawie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej