Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi
Data rozpoczęcia: 19 grudnia 2025 21:16
Data zakończenia: 19 grudnia 2025 21:32

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Dysk twardy w komputerze uległ uszkodzeniu i wymaga wymiany. Aby chronić informacje przed dostępem niepożądanych osób, należy

A. zniszczyć wyłącznie elektronikę dysku twardego

B. wymienić elektronikę na nową oraz usunąć istotne pliki z dysku twardego

C. przeprowadzić proces formatowania dysku

D. fizycznie uszkodzić dysk twardy, nieodwracalnie niszcząc tarcze magnetyczne

Uszkodzenie fizyczne dysku twardego, polegające na nieodwracalnym zniszczeniu tarcz magnetycznych, jest najskuteczniejszym sposobem na zabezpieczenie danych przed nieautoryzowanym dostępem. W sytuacji, gdy dysk zawiera poufne informacje, fizyczne zniszczenie nośnika eliminuje wszelką możliwość ich odzyskania. Praktyczne zastosowanie tej metody obejmuje różne techniki, takie jak rozwiercanie, rozdrabnianie lub topnienie, które skutecznie niszczą strukturę nośnika. Podczas gdy tradycyjne metody, takie jak formatowanie, tylko usuwają wskaźniki do danych, to fizyczne zniszczenie wprowadza trwałe zmiany, które uniemożliwiają jakiekolwiek próby odzyskania danych. W praktyce, firmy zajmujące się ochroną danych, takie jak CERT, podkreślają znaczenie fizycznego zniszczenia nośników w politykach bezpieczeństwa danych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży ochrony informacji.

Pytanie 2

Jaki jest podstawowy cel kodowania liniowego?

A. Ulepszenie właściwości transmisyjnych sygnału

B. Redukcja dyspersji sygnału

C. Ochrona sygnału przed przenikami

D. Zwiększenie zabezpieczeń przed dostępem osób trzecich

Zmniejszenie dyspersji sygnału nie jest bezpośrednim celem kodowania liniowego, ponieważ dyspersja odnosi się do rozprzestrzeniania się sygnałów w czasie, a nie do samego procesu kodowania. W praktyce, dyspersja może być problemem w sieciach optycznych czy radiowych, ale jej kontrola wymaga innych technik, takich jak modulacja czy zarządzanie pasmem. Zabezpieczenie sygnału przed przenikami, chociaż ważne w kontekście ochrony danych, nie jest głównym celem kodowania liniowego. Te techniki są bardziej związane z kryptografią i zabezpieczeniami transmisji. Poprawa zabezpieczeń przed dostępem osób trzecich, choć również istotna, dotyczy aspektów bezpieczeństwa informacji, które są osiągane przez inne metody, takie jak szyfrowanie, a nie przez kodowanie liniowe. Typowym błędem jest mylenie koncepcji związanych z kodowaniem i bezpieczeństwem, co prowadzi do nieporozumień w kwestii funkcji poszczególnych technologii. Kluczowe jest zrozumienie, że kodowanie liniowe ma na celu przede wszystkim zapewnienie integralności i niezawodności transmisji, a nie ochronę przed nieautoryzowanym dostępem czy kontrolą rozprzestrzeniania się sygnałów.

Pytanie 3

W BIOS-ie komputera w ustawieniach "Boot Sequence" przypisane są następujące wartości:
First Boot Device: Removable Device
Second Boot Device: ATAPI CD-ROM
Third Boot Device: Hard Drive

Jaką kolejność ma proces przeszukiwania zainstalowanych urządzeń w celu zlokalizowania sektora startowego?

A. Napęd dyskietek, CD/DVD, dysk twardy

B. CD/DVD, napęd dyskietek, dysk twardy

C. Dysk twardy, napęd dyskietek, CD/DVD

D. Dysk twardy, CD/DVD, napęd dyskietek

Odpowiedź wskazuje poprawną kolejność przeszukiwania urządzeń startowych w BIOS-ie, gdzie ustawienie 'First Boot Device' na 'Removable Device' oznacza, że BIOS najpierw przeszuka wszelkie zewnętrzne nośniki danych, takie jak pendrive'y czy zewnętrzne dyski twarde. Jeśli na tej pierwszej pozycji nie znajdzie sektora startowego, przejdzie do 'Second Boot Device', którym jest 'ATAPI CD-ROM'. To znaczy, że urządzenia optyczne, takie jak napędy CD/DVD, będą następne w kolejności do sprawdzenia. Dopiero jeśli żadne z tych urządzeń nie zawiera sektora rozruchowego, BIOS skupi się na 'Third Boot Device', czyli na dysku twardym. Ta hierarchia jest szczególnie ważna w procesie uruchamiania systemu operacyjnego, ponieważ pozwala na elastyczne konfigurowanie oraz umożliwia uruchamianie systemów z różnych nośników, co jest istotne w sytuacjach, gdy system operacyjny na dysku nie działa poprawnie. W praktyce, administratorzy systemu często zmieniają te ustawienia w celu zainstalowania systemu operacyjnego lub rozwiązywania problemów z uruchamianiem.

Pytanie 4

Który typ przetwornika A/C charakteryzuje się prostą konstrukcją oraz analizuje różnice między kolejnymi próbkami?

A. Przetwornik porównania bezpośredniego

B. Przetwornik delta

C. Przetwornik z kolejno zbliżającymi się wartościami

D. Przetwornik z wagową kompensacją

Przetwornik delta to typ przetwornika analogowo-cyfrowego, który charakteryzuje się prostą budową i efektywnym sposobem przetwarzania sygnałów. W przeciwieństwie do innych typów przetworników, przetwornik delta koncentruje się na przetwarzaniu różnic wartości kolejnych próbek sygnału analogowego. Oznacza to, że zamiast przetwarzać każdą wartość bezpośrednio, analizuje zmiany między kolejnymi pomiarami. Taki sposób działania pozwala na redukcję ilości danych, które muszą być przetwarzane, co zwiększa efektywność całego systemu. Przykładem zastosowania przetworników delta są systemy audio, gdzie kluczowe jest zachowanie wysokiej jakości dźwięku przy jednoczesnym minimalizowaniu szumów. W przemyśle automatyki oraz w aplikacjach medycznych, takich jak pomiary parametrów życiowych, również często wykorzystuje się te przetworniki, ze względu na ich zdolność do precyzyjnego i szybkiego przetwarzania danych. Przykładowo, w systemach monitorowania zdrowia, przetworniki delta mogą radzić sobie z sygnałami o dużej dynamice, co jest kluczowe dla dokładności diagnoz oraz monitorowania stanu pacjenta.

Pytanie 5

Zakładka Advanced Chipset Features lub Chipset Features Setup w BIOS-ie umożliwia

A. ustawienie daty, godziny, rodzaju stacji dyskietek oraz napędów ATA/IDE i SATA

B. wprowadzenie zmian w konfiguracji ustawień pamięci operacyjnej, odświeżania pamięci DRAM lub pamięci karty graficznej

C. określenie kolejności nośników, z których będzie uruchamiany system operacyjny

D. konfigurację różnych opcji oszczędzania energii podczas przejścia komputera w stan wstrzymania

Odpowiedź, którą wybrałeś, jest całkiem trafna. Chodzi tu o ustawienia w BIOS-ie, które pozwalają na modyfikację konfiguracji pamięci operacyjnej, odświeżania DRAM i pamięci graficznej. Te parametry są naprawdę ważne dla wydajności naszego komputera, bo pamięć RAM ma kluczowe znaczenie w tym, jak przechowujemy i przetwarzamy dane. Warto zwrócić uwagę na takie rzeczy jak częstotliwość pracy pamięci czy opóźnienia — mają one duży wpływ na to, jak dobrze komputer działa, szczególnie w grach czy przy programach, które potrzebują większej mocy. Na przykład, jeżeli mamy możliwość podkręcania pamięci RAM, to zwiększenie jej częstotliwości może dać nam lepsze wyniki. Odpowiednie ustawienie timingów pamięci również jest istotne, bo to może zapewnić stabilność całego systemu. Moim zdaniem, warto zapoznać się z instrukcją producenta płyty głównej, żeby w pełni wykorzystać możliwości sprzętu. Zmiany w BIOS-ie mogą też pomóc rozwiązać problemy z kompatybilnością pamięci, co często zdarza się, gdy modernizujemy komputer.

Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 8

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 9

Jeżeli poziom sygnału użytecznego wynosi 0 dB, a poziom szumów to -40 dB, to jaki jest odstęp sygnału od szumu (SNR)?

A. 65 dB

B. 25 dB

C. 40 dB

D. 0 dB

Odstęp sygnału od szumu (SNR) jest miarą jakości sygnału w obecności szumów. W tym przypadku, sygnał użyteczny ma poziom 0 dB, co oznacza, że jego moc jest na poziomie referencyjnym. Poziom szumów wynosi -40 dB, co wskazuje, że jego moc jest znacznie niższa niż moc sygnału użytecznego. Aby obliczyć SNR, należy zastosować wzór: SNR = Poziom sygnału - Poziom szumów. Wstawiając wartości, otrzymujemy: SNR = 0 dB - (-40 dB) = 0 dB + 40 dB = 40 dB. Taki odstęp oznacza, że sygnał jest znacznie bardziej wyraźny niż szum, co jest korzystne w różnych zastosowaniach, takich jak komunikacja radiowa, audio i przetwarzanie sygnałów. W praktyce, utrzymanie wysokiego SNR jest kluczowe dla zapewnienia jakości transmisji i minimalizowania błędów. W standardach telekomunikacyjnych oraz audio, dąży się do osiągnięcia SNR na poziomie co najmniej 20-30 dB, aby zapewnić akceptowalną jakość sygnału.

Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

Głównym zadaniem pola komutacyjnego w systemie telekomunikacyjnym jest

A. umożliwienie nawiązywania połączeń pomiędzy łączami prowadzącymi do węzła komutacyjnego

B. organizacja zasobów systemu telekomunikacyjnego

C. zapewnienie ciągłości działania węzła komutacyjnego

D. umożliwienie podłączenia łączy sygnalizacyjnych dla sygnalizacji wspólnokanałowej

Podstawową funkcją pola komutacyjnego w systemie telekomunikacyjnym jest umożliwienie zestawienia połączeń pomiędzy łączami doprowadzonymi do węzła komutacyjnego. W kontekście telekomunikacji, pole komutacyjne działa jako centralny punkt, w którym różne linie telefoniczne lub inne łącza są łączone ze sobą. Proces ten jest kluczowy dla zestawiania połączeń głosowych oraz przesyłania danych. Przykładem zastosowania tej funkcji jest system PBX (Private Branch Exchange), który pozwala na wewnętrzne połączenia w firmach, a także na zestawianie połączeń zewnętrznych. Warto również zauważyć, że pola komutacyjne są zgodne z różnymi standardami, takimi jak ITU-T, które określają zasady i protokoły dla zestawiania połączeń. Dzięki temu, użytkownicy mogą korzystać z efektywnych i niezawodnych usług telekomunikacyjnych, które są fundamentem współczesnej komunikacji. Przykładem może być architektura sieci telefonicznych, gdzie pole komutacyjne jest odpowiedzialne za przekierowywanie połączeń w zależności od potrzeb użytkowników.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

Technika zwielokrotnienia DWDM (Dense Wavelength Division Multiplexing) znajduje zastosowanie w systemach

A. radiowych

B. miedzianych symetrycznych

C. miedzianych współosiowych

D. światłowodowych

Kiedy analizujemy inne odpowiedzi, które nie są związane z technologią DWDM, można zauważyć istotne różnice w zastosowaniach i ograniczeniach tych technologii. W przypadku torów radiowych, transmisja opiera się na falach radiowych i nie może wykorzystać technologii DWDM, która jest specyficzna dla komunikacji optycznej. Technologia radiowa ma ograniczenia w zakresie przepustowości i zasięgu, co sprawia, że nie jest w stanie sprostać wymaganiom, które stawia przesyłanie danych na dużą skalę. Miedziane symetryczne i współosiowe kable również nie są odpowiednie dla DWDM. Kable miedziane, mimo że mogą być stosowane w transmisji danych, mają znacznie ograniczoną przepustowość w porównaniu do światłowodów i nie są w stanie efektywnie obsługiwać wielu kanałów danych w różnych długościach fal. Ponadto, zjawiska takie jak tłumienie sygnału i zakłócenia elektromagnetyczne w przypadku kabli miedzianych dodatkowo obniżają jakość przesyłanego sygnału. Dlatego też, użycie DWDM wyłącznie w kontekście technologii światłowodowej jest uzasadnione – zapewnia to nie tylko efektywność, ale również niezawodność i elastyczność w zarządzaniu dużymi strumieniami danych, co w obecnych czasach jest kluczowe dla funkcjonowania nowoczesnych sieci telekomunikacyjnych.

Pytanie 14

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 15

Które z poniższych kryteriów charakteryzuje protokoły routingu, które wykorzystują algorytm wektora odległości?

A. Routery przekazują rozgłoszenia LSA do wszystkich routerów w danej grupie

B. Wybór trasy zależy od liczby routerów prowadzących do celu

C. Router tworzy logiczną strukturę sieci w formie drzewa, w którym on sam stanowi "korzeń"

D. Wybór trasy opiera się wyłącznie na przepustowości w poszczególnych segmentach

Wybór marszruty oparty na pasmie na poszczególnych odcinkach jest charakterystyczny dla protokołów opartych na algorytmie stanu łączy, takich jak OSPF (Open Shortest Path First), a nie dla algorytmów wektora odległości. Przykład błędnego myślenia polega na myleniu dwóch różnych podejść do rutingu. W przypadku OSPF, routery wysyłają rozgłoszenia LSA (Link State Advertisement) do wszystkich routerów, aby zaktualizować informacje o stanie swoich łączy, co pozwala na budowanie dokładniejszej i bardziej efektywnej topologii sieci. W przypadku algorytmu wektora odległości, jak w RIP, informacje przekazywane są w postaci liczby hopów, co czyni ten model mniej efektywnym w skomplikowanych sieciach. Kolejny błąd myślowy to założenie, że wybór marszruty oparty jest na ilości routerów bez uwzględnienia ich lokalizacji i stanu łączy. Chociaż liczba routerów jest istotna, do prawidłowego wyboru trasy potrzebne są również informacje o opóźnieniach oraz przepustowości łączy, co jest typowe dla protokołów IGP (Interior Gateway Protocol). W praktyce, nieprawidłowe zrozumienie tych koncepcji może prowadzić do nieoptymalnych decyzji w zakresie konfiguracji sieci oraz jej monitorowania, co w rezultacie wpływa na niezawodność i wydajność przesyłania danych.

Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 17

Protokół służący do określenia desygnowanego rutera (DR), który odbiera informacje o stanach łączy od wszystkich ruterów w danym segmencie oraz stosuje adres multicastowy 224.0.0.6, to

A. RIPv2 (Routing Information Protocol)

B. OSPF (Open Shortest Path First)

C. EIGRP (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol)

D. BGP (Border Gateway Protocol)

BGP, czyli Border Gateway Protocol, to protokół, który głównie robi sobie z rutingiem między różnymi systemami w Internecie. I szczerze mówiąc, nie nadaje się za bardzo do użycia w sieciach lokalnych, bo jego system jest skomplikowany, a skupia się na wymianie tras między różnymi sieciami. W przeciwieństwie do tego, EIGRP, czyli Enhanced Interior Gateway Routing Protocol, działa na zasadzie wektora odległości, ale nie ma ruterów desygnowanych i grup adresowych, co ogranicza jego zdolność do efektywnego zbierania informacji o stanie łączy, tak jak robi to OSPF. EIGRP jest też protokołem stworzonym przez Cisco, co może być problemem w różnych środowiskach. Mamy też RIPv2, który jest dość prosty, ale także nie korzysta z ruterów desygnowanych ani z grup adresowych. Opiera się głównie na metryce liczby przeskoków, co czyni go niewydajnym w większych sieciach, w porównaniu do OSPF, które radzi sobie lepiej z wieloma routerami i trasami. Generalnie, te protokoły różnią się sporo od OSPF, jeśli chodzi o zarządzanie topologią sieci oraz komunikację między ruterami, co w dużych infrastrukturach może prowadzić do problemów.

Pytanie 18

Jaka długość fali świetlnej odpowiada II oknu transmisyjnemu?

A. 1625 nm

B. 1550 nm

C. 1310 nm

D. 850 nm

Długość fali 1310 nm jest właściwa dla II okna transmisyjnego w systemach optycznych, szczególnie w kontekście komunikacji światłowodowej. To okno jest szeroko stosowane w sieciach telekomunikacyjnych, ponieważ pozwala na osiągnięcie efektywnej transmisji danych na dużą odległość, przy zminimalizowanych stratach sygnału. W porównaniu do innych długości fal, 1310 nm charakteryzuje się znacznie mniejszymi stratami w standardowych włóknach szklanych, co czyni go idealnym wyborem dla aplikacji takich jak sieci LAN oraz połączenia między budynkami. Przykłady zastosowania to systemy Ethernet pracujące z prędkościami do 10 Gbit/s, które wykorzystują tę długość fali dla optymalnej wydajności. Standardy takie jak IEEE 802.3ae wprowadzają szczegółowe zależności dotyczące wykorzystania tej długości fali, co potwierdza jej znaczenie w branży. Ponadto, długość fali 1310 nm jest również mniej podatna na zjawisko dyspersji, co poprawia jakość sygnału i zwiększa zasięg transmisji.

Pytanie 19

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 20

Przekazywanie informacji o trasach pomiędzy różnymi protokołami routingu to

A. trasowanie

B. sumaryzacja podsieci

C. redystrybucja tras

D. agregacja tras

Redystrybucja tras to proces wymiany informacji o trasach pomiędzy różnymi protokołami routingu, co jest kluczowe w dużych i złożonych sieciach. Dzięki redystrybucji, routery mogą dzielić się informacjami o trasach, które są dostępne w różnych systemach routingu, co pozwala na efektywniejsze zarządzanie ruchem sieciowym. Przykładem może być sytuacja, w której sieć korzysta zarówno z protokołu OSPF (Open Shortest Path First), jak i BGP (Border Gateway Protocol). W tym przypadku, dzięki redystrybucji tras, routery mogą wymieniać informacje o trasach, co zwiększa elastyczność i niezawodność całej infrastruktury. Ważne jest, aby podczas redystrybucji stosować zasady i najlepsze praktyki, takie jak filtrowanie tras oraz kontrola metryk, aby uniknąć pętli routingu i zapewnić optymalną wydajność. Takie podejście jest zgodne z zaleceniami organizacji takich jak IETF, co podkreśla znaczenie redystrybucji w nowoczesnych sieciach komputerowych.

Pytanie 21

Skokowy przyrost tłumienia spowodowany punktowymi wtrąceniami według norm ISO/IEC dotyczących światłowodów nie może przekraczać wartości

A. 0,20 dB

B. 0,10 dB

C. 0,25 dB

D. 0,30 dB

Wybór innej wartości tłumienności, takiej jak 0,20 dB, 0,25 dB czy 0,30 dB, wskazuje na błędne zrozumienie norm dotyczących tolerancji na skokowy wzrost tłumienności w systemach światłowodowych. Wartości te są zbyt wysokie w kontekście standardów ISO/IEC, co może prowadzić do nieoptymalnych warunków pracy sieci. Przy założeniu, że tłumienność w sieci optycznej jest kluczowym parametrem, należy zrozumieć, że każde dodatkowe decybel może wpływać na jakość sygnału. W praktyce, nadmierny wzrost tłumienności może powodować straty sygnału, które mogą prowadzić do błędów w transmisji danych, zakłóceń oraz ogólnego pogorszenia wydajności systemu. Tłumienność 0,20 dB, 0,25 dB lub 0,30 dB może być akceptowalna w niektórych kontekstach, jednak w zaawansowanych aplikacjach telekomunikacyjnych i w sieciach o wysokiej przepustowości, przekroczenie dopuszczalnego wzrostu może skutkować poważnymi konsekwencjami. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich wniosków, obejmują lekceważenie znaczenia norm branżowych oraz niewłaściwą interpretację parametrów technicznych. Właściwe podejście do projektowania sieci powinno uwzględniać wszystkie te czynniki, aby zapewnić długoterminową niezawodność i wydajność systemu.

Pytanie 22

Jakie jest natężenie ruchu telekomunikacyjnego w ciągu doby na jednej linii, jeśli jest ona używana przez 12 h?

A. 6 Erl

B. 2 Erl

C. 0,5 Erl

D. 0,6 Erl

Poprawna odpowiedź to 0,5 Erl, co oznacza, że natężenie całodobowego ruchu telekomunikacyjnego w pojedynczej linii wynosi 0,5 Erlanga. Erlang jest jednostką miary stosowaną w telekomunikacji do określenia intensywności ruchu, który zajmuje linię przez określony czas. W tym przypadku, jeżeli linia jest zajęta przez 12 godzin na dobę, możemy obliczyć natężenie ruchu za pomocą wzoru: Erlang = czas zajętości (w godzinach) / całkowity czas (24 godziny). Dlatego: 12 h / 24 h = 0,5 Erl. Tego typu obliczenia są kluczowe w planowaniu pojemności sieci telekomunikacyjnych, pozwalając na efektywne zarządzanie zasobami i optymalizację kosztów. Zastosowanie tej wiedzy jest istotne dla inżynierów telekomunikacji, którzy muszą przewidywać obciążenia w sieciach oraz zapewniać odpowiednią jakość usług. Warto również dodać, że w praktyce zarządzanie natężeniem ruchu telekomunikacyjnego powinno być oparte na rzeczywistych danych z monitorowania, aby dostosować planowanie do zmieniających się warunków ruchu.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

Aby ustawić telefon IP do działania w podłączonej sieci, adres nie jest konieczny

A. serwera SIP

B. bramy sieciowej

C. IP (stały lub z DHCP)

D. fizyczny MAC

Fizyczny adres MAC (Media Access Control) jest unikalnym identyfikatorem przypisanym do interfejsu sieciowego urządzenia, ale nie jest wymagany do skonfigurowania telefonu IP w sieci. Adres MAC działa na warstwie łącza danych w modelu OSI i jest używany do komunikacji w lokalnej sieci. W przypadku telefonów IP, ich podstawowa konfiguracja do działania w sieci wymaga jedynie adresu IP, który może być przydzielony statycznie lub dynamicznie (z DHCP), oraz informacji o bramie sieciowej i serwerze SIP, który obsługuje połączenia VoIP. Przykładowo, w standardzie SIP (Session Initiation Protocol), telefon IP musi znać adres serwera SIP, aby mógł nawiązywać i odbierać połączenia. W praktyce, adres MAC jest ważny dla funkcji takich jak filtrowanie adresów w routerach, ale jego obecność nie jest kluczowa do podstawowej konfiguracji telefonu IP.

Pytanie 26

Podczas uruchamiania komputera użytkownik natrafił na czarny ekran z informacją ntldr is missing. W rezultacie tego błędu

A. uruchomi się automatycznie narzędzie do przywracania systemu

B. system operacyjny nie zostanie załadowany

C. komputer będzie się nieustannie restartował

D. system operacyjny załadowany, ale będzie działał niestabilnie

Odpowiedź 'system operacyjny nie będzie mógł się załadować' jest prawidłowa, ponieważ komunikat 'ntldr is missing' oznacza, że system operacyjny Windows nie może znaleźć pliku NTLDR (ang. NT Loader), który jest niezbędny do uruchomienia systemu. NTLDR jest kluczowym elementem procesu startowego, odpowiedzialnym za załadowanie systemu operacyjnego oraz zarządzanie rozruchem. Kiedy plik NTLDR jest niedostępny, komputer nie jest w stanie zainicjować procesu ładowania systemu, co skutkuje wyświetleniem czarnego ekranu z tym komunikatem. W praktyce, aby rozwiązać ten problem, użytkownik może spróbować przywrócić plik NTLDR za pomocą nośnika instalacyjnego Windows lub narzędzi do naprawy systemu. Dobrą praktyką jest również regularne tworzenie kopii zapasowych istotnych plików systemowych oraz monitorowanie stanu dysku twardego, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia tego typu problemów w przyszłości.

Pytanie 27

Przy użyciu reflektometru OTDR nie jest możliwe zmierzenie wartości we włóknach optycznych

A. strat na złączach, zgięciach

B. dyspersji polaryzacyjnej

C. tłumienności jednostkowej włókna

D. dystansu do zdarzenia

Dyspersja polaryzacyjna to zjawisko związane z różnymi prędkościami propagacji dwóch polaryzacji światła w włóknie optycznym, co wpływa na jakość sygnału. Reflektometr OTDR, czyli Optical Time Domain Reflectometer, jest narzędziem służącym do oceny parametrów włókien optycznych poprzez analizę odbić sygnału świetlnego. Mimo że OTDR jest niezwykle użyteczny do pomiaru strat na złączach, zgięciach oraz dystansu do zdarzenia, nie jest wyposażony w zdolności do bezpośredniego pomiaru dyspersji polaryzacyjnej. Pomiar ten wymaga bardziej specjalistycznych technik, takich jak pomiar dyspersji czasowej. W praktyce, zrozumienie dyspersji polaryzacyjnej jest kluczowe w projektowaniu sieci optycznych, zwłaszcza w kontekście długodystansowych połączeń, gdzie może ona prowadzić do pogorszenia jakości sygnału. Zastosowanie właściwych metod pomiarowych zgodnych z normami, takimi jak ITU-T G.650, zapewnia optymalizację parametrów włókna i minimalizację strat sygnału.

Pytanie 28

Filtr antyaliasingowy należy do kategorii

A. górnoprzepustowych

B. środkowozaporowych

C. środkowoprzepustowych

D. dolnoprzepustowych

Filtr antyaliasingowy jest filtrem dolnoprzepustowym, co oznacza, że jego głównym zadaniem jest przepuszczanie niskich częstotliwości sygnału, jednocześnie tłumiąc te wyższe. W kontekście przetwarzania sygnałów i grafiki, antyaliasing jest techniką mającą na celu redukcję efektu 'ząbkowania' na krawędziach obiektów. Używanie filtrów dolnoprzepustowych jest kluczowe w różnych aplikacjach, takich jak renderowanie grafiki w czasie rzeczywistym czy obróbka dźwięku, gdzie niepożądane wyższe częstotliwości mogą prowadzić do artefaktów wizualnych lub akustycznych. Przykładem może być zastosowanie filtrów dolnoprzepustowych w silnikach gier wideo, gdzie stosuje się je do wygładzania krawędzi obiektów, co poprawia ogólną jakość wizualną i wrażenia użytkownika. Standardy branżowe, takie jak API OpenGL, zalecają stosowanie technik antyaliasingu, aby poprawić wydajność i jakość renderingu. W praktyce, właściwe zastosowanie filtrów dolnoprzepustowych może skutkować wyraźniejszymi obrazami, a także lepszą jakością dźwięku, co jest niezwykle istotne w wielu dziedzinach, takich jak multimedia i telekomunikacja.

Pytanie 29

Wartość binarna 1000111110111 zapisana w systemie szesnastkowym to

A. 4371

B. 11F7

C. 01763

D. 8F91

Zobacz, jak liczba 1000111110111 przechodzi do systemu szesnastkowego. Musimy podzielić ją na grupy po cztery bity, zaczynając od prawej strony. To wygląda tak: 1 0001 1110 1110. Nie zapomnijmy dodać zer z lewej strony, aby wypełnić brakujące miejsca: 0001 0001 1110 0111. Teraz zamieniamy każdą grupę na wartości szesnastkowe: 0001 to 1, następne 0001 to znów 1, 1110 to E, a 0111 to 7. Zbierając to wszystko razem, dostajemy 11E7. Ale tu jest haczyk, bo mamy dodatkowe bity 111, co oznacza, że właściwa konwersja powinna być 11F7. To pokazuje, jak ważna jest umiejętność konwersji między systemami liczbowymi, co jest kluczowe w programowaniu i projektowaniu systemów cyfrowych. Dobrze jest dokładnie przeliczać wartości grup, żeby uniknąć błędów.

Pytanie 30

Rysunek przedstawia

A. dzielnik częstotliwości.

B. rejestr przesuwny.

C. dekoder kodu BCD

D. licznik asynchroniczny.

Wybór odpowiedzi związanej z dekoderem kodu BCD, dzielnikiem częstotliwości czy licznikami asynchronicznymi odzwierciedla nieporozumienia dotyczące podstawowych koncepcji związanych z funkcjonowaniem układów cyfrowych. Dekodery kodu BCD są układami logicznymi, które przekształcają binarne reprezentacje liczb na formy kodowane, zatem ich działanie nie ma związku z przesuwaniem danych. Dzielniki częstotliwości, z kolei, są używane do redukcji częstotliwości sygnałów i nie mają nic wspólnego z przetwarzaniem danych w formie przesunięć. Liczniki asynchroniczne służą do zliczania impulsów zegarowych, jednak ich struktura i funkcjonalność różnią się od rejestrów przesuwnych. Typowe błędy myślowe związane z tymi odpowiedziami wynikają z mylenia funkcji układów. Użytkownicy mogą tworzyć błędne powiązania między różnymi typami układów cyfrowych, co prowadzi do wyboru nieodpowiednich odpowiedzi. Aby poprawnie zrozumieć różnice, należy zwrócić uwagę na specyfikę i zastosowanie każdego z tych układów, co jest kluczowe dla rozwoju umiejętności w dziedzinie elektroniki cyfrowej.

Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

Technologia o wysokiej przepustowości SDH (Synchronous Digital Hierarchy) stanowi rozwinięcie technologii

A. PDH (Plesiochronous Digital Hierarchy)

B. POTS (Plain Old Telephone Service)

C. ISDN (Integrated Services Digital Network)

D. ATM (Asynchronous Transfer Mode)

Technologia SDH (Synchronous Digital Hierarchy) jest bezpośrednim rozwinięciem technologii PDH (Plesiochronous Digital Hierarchy), która była jedną z pierwszych prób standaryzacji przesyłu danych w sieciach telekomunikacyjnych. SDH wprowadza synchronizację w przesyłaniu danych, co pozwala na bardziej efektywne zarządzanie pasmem i minimalizację opóźnień. Przykładem zastosowania SDH jest infrastruktura telekomunikacyjna w systemach transportu danych, gdzie przesyłają one sygnały w różnych formatach, takich jak voice, video i data. SDH jest podstawą dla wielu nowoczesnych sieci, umożliwiając szybkie przesyłanie dużych ilości danych przy użyciu standardów takich jak STM-1, STM-4 czy STM-16. W praktyce, SDH umożliwia tworzenie hierarchicznych struktur sieci, co jest kluczowe dla skutecznego zarządzania ruchem oraz elastyczności w dostosowywaniu przepustowości w zależności od potrzeb użytkowników. Dodatkowo, wprowadzenie SDH przyczyniło się do większej niezawodności i łatwiejszego rozwiązywania problemów w sieciach, co jest istotne w kontekście świadczenia usług telekomunikacyjnych na szeroką skalę.

Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Jakie są domyślne interwały czasowe dla aktualizacji tras w protokole RIP (Routing Information Protocol)?

A. 90 s

B. 170 s

C. 30 s

D. 270 s

W protokole RIP (Routing Information Protocol) aktualizacja tras odbywa się co 30 sekund, co jest zgodne z domyślną konfiguracją protokołu. Tak częste aktualizacje są zaprojektowane, aby zapewnić, że wszystkie urządzenia w sieci mają aktualne informacje o dostępnych trasach. Dzięki temu możliwe jest szybsze reagowanie na zmiany w topologii sieci, co jest kluczowe w dynamicznych środowiskach. Jeśli na przykład w sieci dojdzie do awarii lub zmiany w ścieżkach, urządzenia mogą szybko zaktualizować swoje tablice routingu, zapewniając ciągłość działania aplikacji i usług. Warto zaznaczyć, że w praktycznych zastosowaniach, takich jak sieci lokalne czy rozległe, stosowanie RIP jest często ograniczone do mniejszych sieci ze względu na jego ograniczenia w skalowalności oraz czas reakcji. Standardy, takie jak RFC 1058, precyzują zasady działania RIP, a dobrą praktyką jest monitorowanie i optymalizacja interwałów aktualizacji, aby zminimalizować obciążenie sieci oraz poprawić wydajność routingu.

Pytanie 36

W opisie zestawu komputerowego wskazano, że dołączony nośnik pamięci, określony jako recovery disc, jest częścią zestawu. Co to oznacza w kontekście tego zestawu komputerowego?

A. oprogramowanie stosowane do tworzenia kopii zapasowej systemu operacyjnego

B. oprogramowanie stosowane do odzyskiwania systemu operacyjnego

C. nośnik pamięci zawierający materiały promocyjne

D. nośnik pamięci zawierający sterownik dysku twardego

Odpowiedzi, które wskazują na inne funkcje nośnika pamięci, nie są prawidłowe, ponieważ mylą istotę recovery disc. Nośnik pamięci zawierający sterownik dysku twardego jest przydatny w kontekście instalacji systemu operacyjnego, ale nie ma związku z jego odzyskiwaniem. Sterowniki są niezbędne do prawidłowego działania dysku, jednak sama ich obecność na nośniku nie zapewnia możliwości przywrócenia systemu w przypadku awarii. Oprogramowanie do tworzenia kopii zapasowej systemu operacyjnego również nie jest tożsame z recovery disc. Kopie zapasowe mają na celu zabezpieczenie danych przed ich utratą, co jest innym procesem niż przywracanie systemu do stanu operacyjnego. Ponadto nośniki zawierające materiały promocyjne nie mają żadnej funkcjonalności, która pomogłaby w odzyskiwaniu systemu. W praktyce, ta mylna interpretacja wynika z braku zrozumienia różnicy między różnymi rodzajami nośników i ich przeznaczeniem. Ważne jest, aby rozróżniać te funkcje, gdyż każde z tych narzędzi ma odmienne zastosowanie i znaczenie w kontekście zarządzania systemami komputerowymi. Zrozumienie tego zagadnienia pozwala na skuteczniejsze zarządzanie zasobami IT i lepsze przygotowanie na sytuacje awaryjne.

Pytanie 37

Rysunek przedstawia złącze światłowodowe typu

A. ST

B. LC

C. E200

D. SC/APC

Złącze światłowodowe typu ST (Straight Tip) jest powszechnie stosowane w aplikacjach telekomunikacyjnych oraz sieciach lokalnych, gdzie kluczowe jest zapewnienie stabilnych połączeń optycznych. Jego charakterystyczna konstrukcja, w tym metalowa obudowa i ceramiczny ferul, zapewnia wysoką precyzję w prowadzeniu sygnału optycznego. Złącza ST wyróżniają się również systemem mocowania opartym na gwincie, co umożliwia łatwe i pewne łączenie kabli bez ryzyka ich przypadkowego rozłączenia. W praktyce złącza ST sprawdzają się w rozbudowanych sieciach, gdzie istotne są właściwości mechaniczne i odporność na uszkodzenia. Dodatkowo, standard ST jest zgodny z wieloma normami branżowymi, co zapewnia interoperacyjność z innymi komponentami systemów światłowodowych. Używając złączy ST, należy pamiętać o regularnej konserwacji i czyszczeniu, by zapewnić optymalną wydajność przesyłu danych.

Pytanie 38

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Która funkcja centrali zajmuje się sprawdzaniem stanu wszystkich połączeń do niej podłączonych?

A. Selekcja ścieżki

B. Przegląd łączy

C. Administrowanie i konserwacja

D. Zarządzanie sygnalizacją

Wybór drogi nie odnosi się bezpośrednio do monitorowania stanu łączy, lecz do procesu decyzyjnego dotyczącego najefektywniejszej trasy, jaką powinny podążać dane w sieci. Choć wybór drogi jest kluczowy dla optymalizacji ruchu, nie zaspokaja potrzeby identyfikacji problemów związanych z samymi łączami. Obsługa sygnalizacji dotyczy zarządzania komunikacją między urządzeniami w sieci, co również nie obejmuje monitorowania stanu łączy. Funkcje te są bardziej związane z koordynowaniem wiadomości sygnalizacyjnych, a nie z oceną stanu fizycznego łączy. Natomiast administracja i utrzymanie koncentruje się na zarządzaniu infrastrukturą i zapewnieniu jej sprawności; chociaż mogą obejmować przegląd łączy, nie definiują tego procesu jako kluczowego działania. Błędem myślowym jest zrozumienie, że przegląd łączy to tylko jedna z wielu czynności administracyjnych, podczas gdy w rzeczywistości jest to zintegrowany proces wymagający ciągłego nadzoru dla zapewnienia jakości usług. Zrozumienie różnicy między tymi czynnościami pozwala lepiej zarządzać operacjami sieciowymi i utrzymać ich niezawodność.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej