Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik przemysłu mody
Kwalifikacja: MOD.11 - Organizacja procesów wytwarzania wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 10:52
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 11:06

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Urządzenie pokazane na rysunku służy do

A. formowania górnej części spodni

B. prasowania międzyoperacyjnego spodni

C. prasowania końcowego spodni

D. formowania nogawek spodni

Urządzenie przedstawione na ilustracji to prasa do prasowania końcowego spodni co jest kluczowym etapem w technologii produkcji odzieży. Prasowanie końcowe ma na celu nadanie spodniom ostatecznego kształtu i wyglądu co wpływa na ich estetykę i komfort noszenia. Proces ten obejmuje usuwanie wszelkich zagnieceń i nadawanie odpowiedniej formy co jest istotne zwłaszcza dla eleganckich spodni garniturowych. Prasy te wykorzystują specjalistyczne techniki takie jak para i wysokie ciśnienie co pozwala na osiągnięcie profesjonalnego efektu. Zgodnie z branżowymi standardami prasowanie końcowe wykonuje się w kontrolowanych warunkach aby zapewnić jakość i trwałość materiału. W dobrych praktykach zaleca się użycie odpowiedniej temperatury i wilgotności co minimalizuje ryzyko uszkodzenia tkaniny. Prasowanie końcowe jest również istotne ze względów ergonomicznych gdyż dobrze wyprasowane spodnie lepiej się układają i są wygodniejsze w użytkowaniu. Warto zaznaczyć że zastosowanie nowoczesnych technologii w tego typu urządzeniach pozwala na automatyzację procesu co zwiększa wydajność produkcji i zapewnia powtarzalność wyników. Podsumowując prasowanie końcowe jest integralną częścią produkcji odzieży która bezpośrednio wpływa na końcową jakość produktu.

Pytanie 2

Jakie parametry mają wpływ na jakość produktu, które są weryfikowane podczas finalnej inspekcji przez brakarza wyrobów gotowych?

A. Wymiary poszczególnych elementów odzieży

B. Szerokość zastosowanego materiału odzieżowego

C. Trwałość wymiarów gotowego wyrobu

D. Odporność materiału odzieżowego na światło

Odpowiedź 'Wymiary poszczególnych elementów odzieży' jest poprawna, ponieważ podczas kontroli ostatecznej brakarz wyrobów gotowych szczegółowo sprawdza wymiary, aby zapewnić, że produkt końcowy spełnia normy jakościowe oraz wymagania klientów. Wymiary odzieży są kluczowe dla jej dopasowania, wygody oraz estetyki. Przykładowo, w przypadku odzieży sportowej, odpowiednie wymiary są niezbędne do zapewnienia swobody ruchów, co ma bezpośredni wpływ na komfort użytkowania. Kontrolując wymiary, brakarz odwołuje się do specyfikacji technicznych, które są zgodne z normami branżowymi, takimi jak ISO 9001, która podkreśla znaczenie utrzymania standardów jakości na każdym etapie produkcji. Również, dobrym przykładem są wytyczne dotyczące rozmiarów odzieży, które często są ustalane przez organizacje takie jak ASTM International. Dlatego również w kontekście zapewnienia jakości, kontrola wymiarów jest niezbędnym elementem procesu produkcji odzieży.

Pytanie 3

Jakie czynniki obecne w miejscu pracy mogą przyczynić się do wystąpienia choroby zawodowej?

A. Hałas, wibracje oraz zanieczyszczenie powietrza

B. Mobbing, obciążenie statyczne oraz wysiłek fizyczny

C. Monotonia, mikroklimat oraz obciążenie umysłowe

D. Monotonia, oświetlenie i stres psychiczny

Twoja odpowiedź jest na pewno trafna. Hałas, wibracje i zapylenie powietrza to te czynniki, które mogą naprawdę szkodzić zdrowiu w pracy. Na przykład, hałas może nie tylko uszkodzić słuch, ale też wprowadzać stres, co nie jest fajne dla nikogo. W branży budowlanej czy produkcyjnej to codzienność. Wibracje z narzędzi mechanicznych to kolejna sprawa. Mogą prowadzić do nieprzyjemnych dolegliwości, jak ból czy drętwienie rąk. Zapylenie, szczególnie w różnych fabrykach, to już poważniejsza sprawa – choroby płuc, alergie... to się dzieje. Dlatego tak ważne jest, żeby pilnować tych rzeczy w pracy, a standardy BHP, jak ISO 45001, naprawdę to podkreślają.

Pytanie 4

Jakie narzędzie wykorzystuje się do oznaczania wierzchołka zaszewki w podstawowych wykrojach spódnicy, gdy materiałem jest elana?

A. sprzęt do nacinania brzegów wykrojów na ciepło

B. nożyce tarczowe

C. przyrząd z igłą wiertniczą

D. urządzenie do oznaczania nicią

Przyrząd z igłą wiertniczą jest specjalistycznym narzędziem używanym w procesie odzieżowym do precyzyjnego oznaczania wierzchołków zaszewków w wykrojach spódnicy podstawowej, szczególnie tych wykonanych z elany. Oznaczenia te są kluczowe dla dalszych etapów szycia, zapewniając, że zaszewki będą formowane w odpowiednich miejscach, co wpływa na kształt i dopasowanie odzieży. W przypadku tkanin elastycznych, takich jak elana, ważne jest, aby oznaczenia były jak najbardziej precyzyjne, ponieważ niewłaściwe ich umiejscowienie może prowadzić do deformacji wykroju. Przyrząd ten działa poprzez wprowadzenie igły w materiał, co pozwala na wykonanie punktów odniesienia, które są następnie używane przez krawcowe do prawidłowego zszywania zaszewków. Warto również zauważyć, że użycie tego narzędzia jest zgodne z najlepszymi praktykami w przemyśle odzieżowym, gdzie precyzja jest kluczowa dla jakości wykonania. W odpowiednich warunkach, przyrząd z igłą wiertniczą pozwala na szybsze i bardziej efektywne prace, minimalizując ryzyko błędów.

Pytanie 5

Zadaniem badania organoleptycznego dotyczącego oceny użyteczności materiału odzieżowego jest ustalenie jego

A. wytrzymałości na rozciąganie i łamanie

B. kurczliwości oraz trwałości kolorów

C. przewiewności i zdolności do chłonięcia wilgoci

D. splotu i metody nanoszenia wzoru

Wiele osób przy ocenie przydatności materiału w pierwszej kolejności kieruje się parametrami takimi jak kurczliwość, trwałość kolorów czy wytrzymałość na rozciąganie, bo wydają się kluczowe dla późniejszego użytkowania wyrobu. Jednak te właściwości można jednoznacznie określić dopiero za pomocą precyzyjnych testów laboratoryjnych – takich jak badania mechaniczne czy chemiczne. Organoleptyka, czyli ocena zmysłowa, daje nam tylko ogólny pogląd na wygląd i strukturę materiału, ale nie pozwala wiarygodnie przewidzieć zachowania tkaniny podczas prania czy intensywnego użytkowania. Przewiewność i chłonność wilgoci to również parametry, które odgrywają dużą rolę w doborze tekstyliów do określonych zastosowań, jednak ich ocena organoleptyczna zawsze będzie subiektywna i bardzo ograniczona – najlepiej określić je, korzystając z aparatury pomiarowej i standardów, takich jak PN-EN ISO 9237 dla przewiewności. Co ciekawe, podobnie jest z trwałością barw, gdzie normy zalecają testy z użyciem światła, pocierania czy prania, a nie wyłącznie ocenę wzrokową. Typowym błędem jest mylenie wrażeń dotykowych z rzeczywistymi właściwościami użytkowymi – miękkość czy szorstkość nie zawsze idą w parze z odpornością czy parametrami wytrzymałościowymi. Dopiero szczegółowa ocena splotu i sposobu nanoszenia wzoru, przeprowadzona organoleptycznie, daje szybki pogląd na walory estetyczne i technikę wykonania, ale inne cechy materiałów odzieżowych muszą być potwierdzone w laboratorium zgodnie z branżowymi wytycznymi. Z mojego punktu widzenia, takie błędy myślowe wynikają często z braku rozróżnienia między subiektywną oceną a obiektywnymi badaniami laboratoryjnymi, które są niezbędne do całościowej analizy użyteczności materiału.

Pytanie 6

W którym etapie produkcji odzieży wykonywana jest kontrola jakości materiałów, aby zapewnić brak wad i zgodność z wymaganiami projektu?

A. Przed krojeniem

B. Po szyciu

C. Na etapie projektowania

D. Podczas pakowania

Kontrola jakości materiałów w produkcji odzieży jest kluczowym etapem, który odbywa się przed krojeniem. To właśnie wtedy sprawdzane są tkaniny i inne materiały pod kątem ewentualnych wad, takich jak nierówności, uszkodzenia mechaniczne czy niezgodności kolorystyczne. Zapewnienie, że materiały spełniają wszystkie wymagania jakościowe i projektowe, jest niezwykle istotne, ponieważ pozwala uniknąć kosztownych błędów w dalszych fazach produkcji. Przed rozpoczęciem krojenia materiałów dokonuje się też weryfikacji ich wymiarów oraz zgodności z zamówieniem. Dzięki temu można zapobiec użyciu materiałów o nieodpowiednich parametrach, co mogłoby prowadzić do produkcji wyrobów niespełniających standardów jakościowych. W praktyce, kontrola jakości materiałów jest ściśle związana z polityką jakości przedsiębiorstwa i może obejmować również testy laboratoryjne na wytrzymałość tkanin czy ich odporność na różne czynniki zewnętrzne. Taki proces pomaga w minimalizowaniu strat i zapewnia, że produkt końcowy będzie spełniał oczekiwania klientów.

Pytanie 7

Jaką tkaninę o wzorze dwustronnym można poddać warstwowaniu wahadłowemu?

A. Sztruksu

B. Etaminy

C. Tafty

D. Brokatu

Tafta, choć często używana w modzie, nie jest odpowiednia do zastosowania warstwowania wahadłowego ze względu na swoją sztywność i brak elastyczności. Tkaniny te zazwyczaj charakteryzują się błyszczącą powierzchnią oraz większą gramaturą, co ogranicza ich zdolność do swobodnego układania się w warstwy. W przypadku tafty, efekty optyczne są bardziej ograniczone, co sprawia, że trudno wykorzystać technikę wahadłową, która polega na swobodnym poruszaniu się tkanin. Brokat, z kolei, jest tkaniną zdobioną metalicznymi włóknami, co powoduje, że jest ona sztywna i mało elastyczna. Tego rodzaju materiał również nie nadaje się do warstwowania wahadłowego, ponieważ jego struktura nie pozwala na naturalne układanie się w falujące formy. Sztruks, mimo że ma ciekawą teksturę, jest tkaniną o charakterystycznym, grubym splocie, co również ogranicza jego odpowiedniość do tej techniki. Warstwowanie wahadłowe wymaga materiałów, które są elastyczne i mają odpowiednią lekkość, aby mogły swobodnie układać się na sobie, co nie jest spełnione przez wymienione tkaniny. Wybierając tkaniny do tego rodzaju technik, należy kierować się ich właściwościami fizycznymi i estetycznymi, aby osiągnąć zamierzony efekt wizualny.

Pytanie 8

W jakim systemie kompletacja wykrojów polega na umieszczeniu w specjalnym pojemniku kompletu wykrojów jednego produktu z tkaniny podstawowej oraz dodatków krojonych i niekrojonych?

A. Taśmowym

B. Synchro

C. Potokowym z synchronizowanymi zespołami obróbkowymi

D. Taśmy sekcyjnej

Wybór innych odpowiedzi wskazuje na nieporozumienia dotyczące charakterystyki poszczególnych systemów produkcji. W systemie potokowym z synchronizowanymi zespołami obróbkowymi, praca opiera się na współpracy różnych zespołów, które są zsynchronizowane, co niekoniecznie odnosi się do kompletowania wykrojów. Ten system charakteryzuje się raczej równoległym przetwarzaniem wielu elementów, co może prowadzić do złożoności organizacyjnej i nieefektywności w przypadku produkcji jednostkowej lub małoseryjnej. Z kolei w systemie synchro, procesy są zautomatyzowane i zsynchronizowane, ale niekoniecznie dotyczą układania wykrojów w pojemnikach, jak ma to miejsce w systemie taśmowym. Taśmy sekcyjne również mają swoje unikalne cechy, koncentrując się na ruchu elementów w określonych sekcjach linii produkcyjnej, a nie na ich kompletowaniu. Wybierając te odpowiedzi, można ulegać mylnym przekonaniom o elastyczności i uniwersalności tych systemów, co w praktyce może prowadzić do nieoptymalnych rozwiązań w organizacji produkcji. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie synchronizacji z organizacją procesów, co wpływa na zdolność do efektywnego zarządzania produkcją odzieży.

Pytanie 9

Jakie czynności opisują plan działania w zakresie rozkroju materiału odzieżowego w krojowni?

A. Warstwowanie i ocena jakości materiału, przygotowanie układu szablonów, nałożenie układu, znakowanie wykrojów, krojenie

B. Warstwowanie materiału, nałożenie układu szablonów, krojenie, znakowanie i kompletowanie wykrojów

C. Wydrukowanie układu szablonów, warstwowanie materiału, krojenie, kompletowanie wykrojów, znakowanie wykrojów

D. Przeglądanie i warstwowanie materiału, wykonanie układu szablonów, znakowanie, krojenie i kompletowanie wykrojów

Podane odpowiedzi nie odzwierciedlają właściwej sekwencji działań niezbędnych w procesie krojenia materiału odzieżowego. Na przykład, wydrukowanie układu szablonów przed warstwowaniem materiału jest błędnym podejściem, ponieważ najpierw należy przygotować materiał, a dopiero potem nałożyć na niego układ szablonów, aby zapewnić precyzyjność krojenia. W przypadku przeglądania i warstwowania materiału, brak jest konkretnej wzmianki o nałożeniu układu szablonów przed krojeniem, co jest kluczowym krokiem w procesie, by uniknąć błędów i marnotrawstwa materiału. Z kolei ocena jakości materiału, która jest wymagana, powinna być przeprowadzona przed rozpoczęciem warstwowania, a nie w trakcie. Ponadto, niektóre odpowiedzi pomijają znaczenie między znakowaniem i kompletowaniem wykrojów, które są integralnymi krokami w przygotowaniu materiału do szycia. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że każdy etap ma swoje miejsce i znaczenie w całym procesie produkcji odzieży, a ich pominięcie lub zmiana kolejności może prowadzić do poważnych problemów produkcyjnych, takich jak niedopasowanie elementów czy strata materiału.

Pytanie 10

Fragment dokumentacji technicznej odzieży, w którym graficznie ukazane są, między innymi, wymiary poszczególnych elementów konstrukcyjnych, to rysunek

A. modelowy

B. techniczny

C. żurnalowy

D. instruktażowy

Rysunek techniczny odzieżowy jest kluczowym dokumentem w procesie projektowania i produkcji wyrobów odzieżowych. Jego główną funkcją jest graficzne przedstawienie wszystkich istotnych wymiarów oraz detali konstrukcyjnych poszczególnych elementów odzieży. Współczesne standardy, takie jak ISO 3098, określają zasady tworzenia rysunków technicznych, co zapewnia ich czytelność oraz jednoznaczność. Rysunek techniczny zawiera nie tylko wymiary, ale również oznaczenia materiałów oraz inne istotne informacje, które są niezbędne dla wykonawców. Przykładem zastosowania rysunku technicznego może być projektowanie odzieży sportowej, gdzie precyzyjne wymiary są kluczowe dla zapewnienia odpowiedniego komfortu i funkcjonalności. Dlatego umiejętność interpretacji rysunku technicznego stanowi podstawę w pracy projektanta czy technologa odzieżowego, umożliwiając skuteczną produkcję zgodną z wymaganiami klientów oraz normami branżowymi.

Pytanie 11

Jaką metodę obsługi klienta powinno się stosować w tradycyjnym handlu detalicznym przy sprzedaży odzieży?

A. Własną obsługę.

B. Preselekcyjną.

C. Kombinowaną.

D. Standardową.

W sklepach odzieżowych różne style obsługi mogą wydawać się pomocne, ale nie zawsze są najlepsze. Na przykład, w modelu samoobsługowym klienci mogą czuć się niepewnie, bo nie mają pomocy ze strony pracowników, zwłaszcza gdy chodzi o dobór rozmiaru. Czasami klienci mogą być przytłoczeni ilością ubrań i mogą nie wiedzieć, co wybrać. Tradycyjna obsługa, gdzie pracownicy po prostu wskazują produkty, może być za mało interaktywna, przez co klienci mogą nie czuć się swobodnie, przeglądając asortyment. A mieszana forma, choć wydaje się być lepszym rozwiązaniem, często nie działa tak, jak powinna i klienci mogą czuć, że brakuje im personalizacji. Dziś klienci chcą aktywnie uczestniczyć w zakupach, a to najlepiej wychodzi przez preselekcję, gdzie mają i wolność, i pomoc, gdy tego potrzebują. Zmiany w zachowaniach konsumentów pokazują, że elastyczność i różnorodność interakcji są teraz na wagę złota.

Pytanie 12

Jakie rodzaje włókien uzyskuje się z przetwarzania odpadów pochodzących z produkcji odzieży?

A. Metalizowane

B. Wtórne

C. Ponowne

D. Szklane

No dobra, odpowiedź "ponowne" jest na pewno trafiona. Włókna te biorą się z rozwłóknienia różnych ścinków tekstylnych, które powstają przy produkcji ubrań. To jest mega ważne w recyklingu tekstyliów, bo pomaga w dbaniu o naszą planetę. Odpady tekstylne przerabia się na różne sposoby, żeby można je było wykorzystać do produkcji nowych materiałów. Na przykład, mogą z nich powstać włókna, które potem znowu trafiają na produkcję ubrań albo innych rzeczy, jak izolacje czy pokrowce. Wykorzystanie włókien ponownych wspiera pomysł gospodarki o obiegu zamkniętym, co to znaczy, że staramy się ograniczyć odpady i zmniejszyć negatywny wpływ na środowisko. Dobrze jest też segregować odpady tekstylne i współpracować z firmami zajmującymi się recyklingiem, bo wtedy lepiej zarządzamy surowcami. Jak ktoś interesuje się standardami, to warto zwrócić uwagę na normy ISO dotyczące recyklingu materiałów tekstylnych, bo dają wskazówki w kwestii efektywności i jakości tych procesów.

Pytanie 13

Wszywka, która jest używana w odzieży, powinna być

A. w intensywnym kolorze

B. trwale połączona z wyrobem

C. umiejscowiona na przedniej stronie wyrobu

D. zamocowana ściegiem zygzakowym

Wszywka mocowana w wyrobach odzieżowych powinna być trwale związana z wyrobem, ponieważ to zapewnia jej funkcjonalność i trwałość. Trwałe przymocowanie wszywki sprawia, że jest ona odpowiednio zabezpieczona przed oderwaniem lub uszkodzeniem, co jest kluczowe w kontekście użytkowania odzieży. Przykładem może być wszywka informacyjna, która zawiera dane o składzie materiału czy instrukcje prania. Jeżeli wszywka jest dobrze przymocowana, użytkownik ma pewność, że informacje te będą dostępne przez cały okres eksploatacji odzieży. W branży tekstylnej stosuje się różne metody mocowania wszywek, jak na przykład szycie na maszynie, które zapewnia ich trwałość. Warto również wspomnieć, że standardy jakości, takie jak ISO 3758 dotyczące oznakowania odzieży, podkreślają konieczność trwałego przymocowania wszywek, co jest zgodne z dobrymi praktykami w produkcji odzieży.

Pytanie 14

Klientami, którzy stanowią około 2,5% całkowitego rynku docelowego, są osoby skłonne do ryzyka i szybko przyjmujące innowacje to

A. wczesna większość

B. pionierzy

C. maruderzy

D. późna większość

Maruderzy, późna większość i wczesna większość to grupy klientów, które różnią się od pionierów pod względem skłonności do akceptacji nowości. Maruderzy to osoby, które czekają na potwierdzenie od innych, zanim zdecydują się na nowy produkt. Są oni ostrożni i często opóźniają zakupy, co sprawia, że ich wpływ na rynek innowacji jest minimalny. Z kolei późna większość to klienci, którzy akceptują nowości, gdy stają się one już powszechne. Ta grupa najczęściej przystępuje do zakupu ze względu na obawy związane z nowymi technologiami, co znacząco opóźnia proces adopcji innowacji. Wczesna większość z kolei jest bardziej otwarta na zmiany, ale nadal ostrożnie podchodzi do nowości, co sprawia, że nie są tak skłonni do podejmowania ryzyka jak pionierzy. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków obejmują mylenie szybkości akceptacji z gotowością do podejmowania ryzyka oraz generalizowanie zachowań grupy na podstawie jednostkowych przypadków. Zrozumienie różnic między tymi segmentami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania wprowadzeniem nowych produktów i strategii marketingowych, co jest podstawą współczesnych praktyk rynkowych.

Pytanie 15

Jakie cechy materiału można ocenić przed jego rozkrojem przy użyciu metody organoleptycznej?

A. Masa powierzchniowa i wytrzymałość materiału na tarcie

B. Odporność na ścieranie i trwałość wybarwienia materiału

C. Rodzaje błędów tkackich oraz prawą i lewą stronę materiału

D. Sztywność zginania oraz odporność materiału na zgniecenie

Odpowiedź dotycząca określenia rodzajów błędów tkackich oraz identyfikacji prawej i lewej strony materiału jest prawidłowa, ponieważ te parametry można skutecznie ocenić poprzez metodę organoleptyczną. Metoda ta polega na ocenie materiału za pomocą zmysłów, takich jak dotyk, wzrok czy zapach, co pozwala na szybkie i efektywne rozpoznanie jakości tkanin. Na przykład, doświadczony pracownik może zwrócić uwagę na błędy tkackie, takie jak nitki wplecione w nieodpowiedni sposób, co wpływa na estetykę oraz funkcjonalność materiału. Dodatkowo, rozróżnienie prawej i lewej strony tkaniny jest istotne w kontekście dalszej obróbki i zastosowania materiału, szczególnie w modzie i krawiectwie, gdzie struktura materiału może wpływać na sposób jego układania i wykończenia. Standardy branżowe zalecają stosowanie metod organoleptycznych w ocenie jakości tkanin, co pozwala na wczesne wykrywanie problemów i dostosowywanie procesów produkcyjnych do potrzeb rynku.

Pytanie 16

Dokumenty wykorzystywane w trakcie końcowej kontroli wyrobu odzieżowego obejmują, między innymi, normę odnoszącą się do klas jakości, pod warunkiem, że została zawarta w umowie pomiędzy producentem a nabywcą, a także

A. normatywy wykorzystania materiałów

B. karta działań i operacji

C. dokumentacja organizacyjno-produkcyjna przebiegu technologicznego

D. dokumentacja techniczno-technologiczna wyrobu

Wybór błędnych dokumentów, takich jak karta zabiegów i operacji, normatywy zużycia surowca oraz dokumentacja organizacyjno-produkcyjna procesu technologicznego, wskazuje na niepełne zrozumienie roli i znaczenia dokumentacji technicznej w kontekście kontroli jakości wyrobów odzieżowych. Karta zabiegów i operacji jest narzędziem wspierającym zarządzanie poszczególnymi etapami produkcji, ale nie dostarcza szczegółowych specyfikacji dotyczących samego wyrobu. Normatywy zużycia surowca natomiast koncentrują się na ilościach materiałów potrzebnych do produkcji, co jest istotne dla planowania i kosztorysowania, ale nie pełni roli kontrolnej w ocenie jakości gotowego produktu. Z kolei dokumentacja organizacyjno-produkcyjna dotyczy aspektów zarządzania procesem produkcyjnym, takich jak harmonogramy, zasoby ludzkie czy logistyka, ale również nie odnosi się bezpośrednio do wymagań dotyczących jakości. Właściwa dokumentacja techniczno-technologiczna jest fundamentem dla skutecznej kontroli jakości, ponieważ umożliwia weryfikację, czy dany wyrób spełnia określone standardy i wymagania, a jej brak może prowadzić do niezgodności i problemów z jakością produktów finalnych. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich niepoprawnych wniosków, obejmują mylne przekonanie, że wszelkie dokumenty są równie ważne w procesie kontroli jakości, co może skutkować pomijaniem kluczowych informacji niezbędnych do analizy i oceny gotowego wyrobu.

Pytanie 17

Płaski guzik z dwoma otworami powinien być przyszyty do materiału przy użyciu ściegu

A. zygzaka

B. drabinkowego

C. krytego

D. stębnowego

Stębnowy ścieg, mimo że jest wszechstronny i często używany w szyciu odzieży, nie jest najlepszym rozwiązaniem do przyszywania guzików. Ten ścieg tworzy proste, równoległe linie, co może skutkować brakiem wystarczającej elastyczności, a także zwiększa ryzyko, że guzik będzie się luzować w miarę użytkowania. Z kolei ścieg kryty jest techniką, która najczęściej stosowana jest do ukrywania szwów w odzieży. Nie nadaje się do przyszywania guzików, ponieważ jego celem jest estetyka, a nie funkcjonalność. Niewłaściwe zastosowanie tego ściegu może prowadzić do nieodpowiedniego trzymania guzika oraz jego szybkiego usunięcia. Drabinkowy ścieg również nie nadaje się do tej aplikacji, ponieważ jego struktura jest bardziej skomplikowana i przeznaczona do dekoracyjnych efektów, a nie do praktycznych rozwiązań związanych z przytwierdzeniem elementów odzieży. Wybór niewłaściwego ściegu może być wynikiem błędnego założenia, że każdy rodzaj szycia jest odpowiedni do każdej aplikacji, co nie jest zgodne z najlepszymi praktykami w krawiectwie. Właściwy wybór ściegu jest kluczowy dla funkcjonalności i trwałości wyrobu, dlatego należy kierować się zaleceniami branżowymi oraz doświadczeniem praktycznym.

Pytanie 18

Jaką metodę wykorzystuje się do podklejania przodów damskiego żakietu?

A. Wkładów wzmacniających

B. Niewielkich wklejek

C. Przejrzystych połączeń

D. Wielkopowierzchniowego klejenia

Zastosowanie małych wklejek jest niewystarczające do skutecznego podklejenia przodów żakietu damskiego, ponieważ nie zapewniają one odpowiedniej stabilności i wytrzymałości w tych kluczowych miejscach. Małe wklejki mogą być użyte w mniej obciążonych częściach odzieży, ale w przypadku przodów, które są narażone na rozciąganie i różne ruchy, ich działanie jest ograniczone. Tymczasowe złącza również nie są właściwe w tym kontekście, ponieważ są one przeznaczone do łączenia elementów, które nie muszą być trwałe. W przypadku odzieży, trwałość połączeń jest kluczowa dla zachowania kształtu i estetyki wyrobu. Wkłady sztywnikowe, choć mogą wydawać się odpowiednie, nie dostarczają elastyczności potrzebnej w przodach żakietu, co może prowadzić do sztywności i niewygody w noszeniu. W kontekście wielkopowierzchniowego klejenia, to podejście wykorzystuje odpowiednią ilość kleju na dużych powierzchniach, co zapewnia lepsze połączenie materiałów oraz ich naturalną elastyczność, co jest niezbędne w odzieży. Kluczowym błędem myślowym jest przekonanie, że mniejsze i tymczasowe połączenia będą wystarczające w miejscach, które muszą wytrzymać duże obciążenia i nieustanne ruchy, co prowadzi do obniżenia jakości wyrobu oraz niekomfortowego użytkowania.

Pytanie 19

Resztki flaneli bawełnianej, które powstały po wycięciu części do dziecięcych piżam, powinny być wykorzystane do

A. wytwarzania przędzy czesankowej

B. napełniania kołder dla dzieci

C. produkcji ubocznej, np. szyć maskotki

D. wytwarzania koszulek dla niemowląt

Wybór odpowiedzi związanej z produkcją koszulek niemowlęcych prowadzi do nieprawidłowych wniosków na temat wykorzystania ścinków flaneli. Koszulki niemowlęce wymagają zachowania określonych standardów jakości materiału, a także specyfikacji dotyczących bezpieczeństwa i komfortu dla delikatnej skóry dziecka. Ścinki flaneli, zwłaszcza te, które powstały po wykrojeniu, mogą nie spełniać tych wymogów, ponieważ mogą zawierać niedoskonałości, które wpływają na jakość końcowego produktu. W przypadku wypełniania kołder dziecięcych, chociaż flanela może być używana, to jednak ścinki z piżam mogą być zbyt małe lub nieodpowiednie w kontekście zapewnienia równomiernego rozkładu ciepła i komfortu. Wreszcie, produkcja przędzy czesankowej z takich ścinków jest technicznie złożona i rzadko praktykowana w branży, gdyż bardziej efektywnym rozwiązaniem jest wykorzystanie surowców w ich pierwotnej formie. Zrozumienie, jak efektywnie wykorzystać odpady tekstylne, jest kluczowe w kontekście zrównoważonego rozwoju i wymaga znajomości praktyk branżowych, które koncentrują się na innowacyjnych metodach przetwarzania materiałów.

Pytanie 20

Która z podanych cech wskazuje na różnice spowodowane rozmieszczeniem stanowisk w systemie taśmy sekcyjnej w porównaniu do systemu potokowego z synchronizowanymi zespołami obróbkowymi?

A. Obecność zespołu montażowego

B. Możliwość realizacji kontroli międzyoperacyjnej

C. Układ zespołów obróbczych przy krótkich stołach taśmowych

D. Wykroje do obróbki dostarczane w paczkach

Twoje odpowiedzi, które poszły w inną stronę, nie uwzględniają tych ważnych różnic między taśmą sekcyjną a potokiem. Kontrola międzyoperacyjna jest istotna, ale nie ma bezpośredniego związku z tym, jak rozmieszczone są stanowiska. Można to wprowadzić w obu systemach, ale nie zmienia to samej organizacji pracy. Jak mówisz o wykrojach w paczkach, to sugeruje inny sposób podawania materiałów, ale to jeszcze nie wyjaśnia, jak są ustawione zespoły obróbkowe. Tego typu rozmieszczenie przy krótkich stołach taśmowych jest typowe dla taśmy sekcyjnej, która działa w krótkich cyklach i wymaga synchronizacji zadań. A co do zespołów montażowych, można je spotkać w obu systemach i to nie wskazuje na różnice w organizacji. Czasem mylimy cechy organizacyjne z ogólnymi rzeczami systemów produkcyjnych, co prowadzi do nieprecyzyjnych wniosków. Ważne, żeby zrozumieć, że to ustawienie zespołów i ich współpraca to kluczowe elementy, które naprawdę różnią te systemy w praktyce.

Pytanie 21

Którą metodę produkcji odzieży powinno się wybrać przy planowaniu masowej produkcji odzieży roboczej?

A. Potokową

B. Grupową

C. Blokową

D. Indywidualną

Metoda potokowa jest najefektywniejsza przy planowaniu masowej produkcji odzieży roboczej, ponieważ umożliwia ciągły i zorganizowany proces wytwarzania. W tym modelu produkcji poszczególne etapy są zautomatyzowane i zintegrowane, co znacząco zwiększa wydajność oraz redukuje czas produkcji. W przypadku odzieży roboczej, która często wymaga dużych ilości takich samych lub bardzo podobnych elementów, podejście potokowe pozwala na optymalizację zasobów oraz minimalizację kosztów. Przykłady zastosowania obejmują linie produkcyjne, gdzie różne maszyny wykonują poszczególne operacje, takie jak cięcie, szycie czy wykańczanie. Standardy branżowe wskazują, że metody potokowe są preferowane w dużych zakładach produkcyjnych, gdzie kluczowe są parametry jakościowe i czasowe. Warto również zauważyć, że ten system umożliwia łatwiejsze wprowadzenie standardów jakości oraz kontrolę procesów, co jest istotne w kontekście zapewnienia zgodności z normami BHP dla odzieży roboczej.

Pytanie 22

Którego rodzaju systemu organizacji produkcji dotyczy następujący opis: system ten charakteryzuje się liniowym rozmieszczeniem miejsc pracy, dostarczaniem wykrojów do stanowisk za pomocą skrzyń zawierających wszystkie elementy pojedynczego ubrania oraz brakiem kontroli międzyoperacyjnej?

A. Taśmowo-sekcyjny

B. Synchro

C. Taśmowy

D. Potok

Odpowiedź taśmowy jest poprawna, ponieważ ten system organizacji produkcji charakteryzuje się właśnie liniowym ustawieniem stanowisk pracy, gdzie prace są wykonywane w sposób sekwencyjny. W systemie taśmowym, produkty przemieszczają się wzdłuż taśmy, co pozwala na sprawną produkcję i minimalizację czasu przestojów. Zasilanie stanowisk wykrojami poprzez skrzynie z zawartością wszystkich elementów jednej sztuki odzieży umożliwia szybkie i efektywne składanie odzieży. Brak kontroli międzyoperacyjnej oznacza, że każda operacja jest niezależna od innych, co upraszcza proces i zmniejsza koszty. Przykłady zastosowania systemu taśmowego można znaleźć w produkcji masowej, gdzie kluczowa jest powtarzalność i efektywność, takie jak w fabrykach odzieżowych czy w montażu samochodów. Standardy branżowe, takie jak Lean Manufacturing, podkreślają znaczenie eliminacji marnotrawstwa, co współczesne linie produkcyjne osiągają dzięki zastosowaniu tego typu systemu, zapewniając jednocześnie wysoką jakość produktów.

Pytanie 23

Jakie zasady powinny być przestrzegane podczas ręcznego tworzenia nakładu?

A. Krawędzie tkaniny ustawia się równolegle do brzegu stołu, aby z jednej strony wszystkie warstwy tworzyły "pionową ścianę"

B. Materiał na stosie należy układać gładko, czyli mocno naprężać i równocześnie mocować klamrami

C. Warstwy materiału należy odcinać równo, wzdłuż nitki osnowy, najlepiej z użyciem nożyc elektrycznych

D. Liczba warstw materiału w stosie powinna zawsze wynosić więcej niż 100, niezależnie od grubości

Układanie brzegów tkaniny równolegle do krawędzi stołu jest kluczowym elementem w procesie tworzenia nakładu metodą ręczną. Taki sposób układania zapewnia, że wszystkie warstwy są stabilne i równomiernie rozłożone, co jest niezbędne do uzyskania precyzyjnych wymiarów i kształtów podczas cięcia. Zasada ta opiera się na praktyce, która zwiększa dokładność cięcia, gdyż tworzy tzw. "pionową ścianę", co ułatwia operacje związane z dalszym przetwarzaniem materiału. W praktyce, stosując tę metodę, można uniknąć typowych problemów, takich jak przesunięcia warstw, które mogą prowadzić do błędów w finalnym produkcie. Standardy branżowe w obszarze szycia i cięcia materiałów podkreślają znaczenie precyzyjnego układania tkanin, co podnosi jakość wyrobów. Dodatkowo, odpowiednie mocowanie i ułożenie materiału są niezbędne do dalszych procesów, takich jak szycie czy wykończenie detali, co ma bezpośredni wpływ na estetykę i funkcjonalność gotowego produktu.

Pytanie 24

Która z dokumentacji zawiera plan organizacji produkcji odzieży?

A. Dokumentacja organizacyjno-produkcyjna

B. Dokumentacja ekonomiczna

C. Dokumentacja statystyczno-informacyjna

D. Dokumentacja techniczna

Dokumentacja organizacyjno-produkcyjna jest kluczowym elementem w procesie planowania i realizacji produkcji odzieży. Zawiera szczegółowy projekt organizacji pracy, co obejmuje zarówno ustalenie linii produkcyjnych, jak i alokację zasobów ludzkich i technologicznych. Tego rodzaju dokumentacja jest niezbędna do zrozumienia struktury produkcji, harmonogramowania działań oraz efektywnego zarządzania procesami. W praktyce, dokumentacja ta może obejmować schematy organizacyjne, planowanie zatrudnienia, opisy stanowisk pracy oraz procedury operacyjne. Jej zastosowanie pozwala na optymalizację produkcji, co jest szczególnie istotne w branży odzieżowej, gdzie czas wprowadzenia produktu na rynek jest kluczowy. Standardy takie jak ISO 9001, które koncentrują się na zarządzaniu jakością, podkreślają znaczenie dobrze zorganizowanej produkcji. Przykłady najlepszych praktyk obejmują systemy lean management, które eliminują marnotrawstwo i zwiększają efektywność operacyjną.

Pytanie 25

W szwalni do kontroli międzyoperacyjnej należy stosować metodę

A. laboratoryjną i jest kontrolą całościową

B. organoleptyczną i jest kontrolą całościową

C. organoleptyczną i jest kontrolą wyrywkową

D. laboratoryjną i jest kontrolą wyrywkową

Kontrola międzyoperacyjna w szwalni to kluczowy element zapewnienia jakości procesów produkcyjnych. Wybór metody organoleptycznej jako metody kontrolnej w tym kontekście jest uzasadniony jej efektywnością w identyfikowaniu wad materiału oraz wykonania podczas produkcji odzieży. Kontrola organoleptyczna obejmuje ocenę wizualną, dotykową i zapachową wyrobów oraz surowców, co pozwala na wczesne wykrycie ewentualnych defektów, takich jak niedociągnięcia w szwach, niewłaściwe kolory czy tekstury. Warto podkreślić, że kontrola ta jest najczęściej wyrywkowa, co oznacza, że nie wszystkie elementy produkcji są badane, lecz jedynie próbki. Takie podejście jest zgodne z praktykami branżowymi, które sugerują stosowanie wyrywkowych kontroli jakości, aby zoptymalizować koszty i czas produkcji, a jednocześnie utrzymać wysokie standardy jakości. Przykłady zastosowania tej metody obejmują kontrolę odzieży przed pakowaniem, gdzie sporządzane są raporty z przeprowadzonych kontroli, co dokumentuje jakość wyrobów i może być wykorzystane w przyszłych procesach produkcyjnych. Dobre praktyki w zakresie kontroli międzyoperacyjnej opierają się na standardach ISO 9001, które kładą nacisk na ciągłe doskonalenie procesów i zapewnienie zgodności z wymaganiami klienta.

Pytanie 26

Jakie czynności, uwzględniając odpowiednią kolejność technologiczną, powinny być przeprowadzone przed podziałem nakładu materiału na sekcje?

A. Kontrola jakości materiału i wykrój elementów

B. Warstwowanie materiału i naniesienie rysunku układu szablonów

C. Warstwowanie materiału i znakowanie wykrojów

D. Przygotowanie układu szablonów i kontrola wykrojów

Prawidłowa odpowiedź wskazuje na kluczowe etapy przygotowania materiału do procesu rozkroju. Warstwowanie materiału jest niezbędne, aby zapewnić odpowiednią grubość i stabilność wykroju, co ma bezpośredni wpływ na jakość finalnego produktu. Naniesienie rysunku układu szablonów jest równie istotne; umożliwia ono precyzyjne rozmieszczenie wzorów na materiale, co z kolei minimalizuje odpady materiałowe i zyskuje czas. Przykładowo, w przemyśle odzieżowym, prawidłowe przygotowanie szablonów i ich rozmieszczenie na tkaninie przed krojeniem skutkuje lepszym wykorzystaniem materiału oraz zmniejszeniem kosztów produkcji. Dobre praktyki dotyczące tego etapu obejmują także zastosowanie systemów CAD, które wspierają tworzenie i optymalizację układów wykrojów, co jest nie tylko oszczędnością, ale również zwiększa dokładność i jakość produktu końcowego.

Pytanie 27

Pomieszczenie magazynowe przeznaczone do składowania gotowych produktów odzieżowych powinno mieć

A. dobrą cyrkulację powietrza oraz wysoką wilgotność powietrza

B. intensywne nasłonecznienie oraz wysoką wilgotność powietrza

C. brak wentylacji oraz niską wilgotność powietrza

D. dobrą cyrkulację powietrza oraz brak bezpośredniego nasłonecznienia

Pomieszczenie magazynowe przeznaczone do przechowywania gotowych wyrobów odzieżowych powinno charakteryzować się dobrą wentylacją oraz brakiem bezpośredniego nasłonecznienia. Dobra wentylacja jest kluczowa, ponieważ pomaga w utrzymaniu odpowiednich warunków mikroklimatycznych, co jest istotne dla zachowania jakości materiałów i wyrobów. Optymalne warunki wentylacyjne przeciwdziałają gromadzeniu się wilgoci, co może prowadzić do rozwoju pleśni i grzybów, a także do ogólnego pogorszenia stanu technicznego odzieży. Idealna wilgotność powietrza w takich pomieszczeniach powinna wynosić od 30% do 50%. Bezpośrednie nasłonecznienie może skutkować blaknięciem kolorów oraz degradacją materiałów, dlatego zastosowanie zasłon lub odpowiednich osłon okiennych jest najlepszym rozwiązaniem. W praktyce, zgodnie z normami dotyczącymi przechowywania odzieży, takie pomieszczenia powinny być również regularnie kontrolowane pod kątem temperatury oraz jakości powietrza, aby zapewnić długoterminową ochronę przechowywanych produktów.

Pytanie 28

W dokumentacji dotyczącej organizacji procesu wytwarzania odzieży znajdują się informacje na temat

A. norm, które należy stosować przy ocenie jakości produktu

B. ilości oraz jakości zastosowanych materiałów i akcesoriów krawieckich

C. typów maszyn niezbędnych do montażu odzieży

D. układu stanowisk pracy w halach produkcyjnych

Dokumentacja organizacji procesu produkcyjnego odzieży zawiera kluczowe informacje dotyczące rozmieszczenia stanowisk pracy w halach produkcyjnych, co jest niezbędne dla efektywności i jakości procesu produkcji. Odpowiednie rozmieszczenie stanowisk wpływa na płynność operacji, minimalizując czas przemieszczenia się pracowników między różnymi etapami produkcji. Przykładowo, w praktyce stosuje się zasady Lean Manufacturing, które kładą nacisk na eliminację marnotrawstwa i optymalizację przepływu materiałów. Zgodnie z tymi zasadami, starannie zaplanowane stanowiska pracy pomagają w zwiększeniu wydajności, a także poprawie ergonomii, co przekłada się na mniejsze ryzyko urazów. Dodatkowo, dobrym przykładem są standardy ISO 9001, które wymagają od organizacji dokumentacji procesów, co obejmuje również organizację przestrzeni produkcyjnej. Właściwe rozmieszczenie stanowisk umożliwia także efektywną kontrolę jakości i komunikację między pracownikami, co jest kluczowe dla osiągnięcia wysokich standardów produkcji.

Pytanie 29

Jakiego rodzaju pokaz mody powinien być zorganizowany, aby przedstawić kolekcję unikalnych strojów, często szytych ręcznie na specjalne zamówienie konkretnego klienta?

A. Resort

B. Pre-Fall

C. Haute couture

D. Pret-a-porter

Odpowiedź 'Haute couture' jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do odzieży najwyższej jakości, szytej ręcznie na zamówienie konkretnego klienta. Termin ten obejmuje ekskluzywne kolekcje mody, które są nie tylko unikalne, ale również często wymagają wielogodzinnej pracy wykwalifikowanych rzemieślników. Przykładem mogą być projekty domów mody takich jak Chanel, Dior czy Givenchy, które regularnie prezentują swoje kolekcje haute couture na paryskim tygodniu mody. Kolekcje te charakteryzują się skomplikowanymi detalami, luksusowymi tkaninami i innowacyjnymi technikami krawieckimi, co czyni je bardzo pożądanymi. Z tego powodu haute couture jest uważane za szczyt sztuki krawieckiej, a klienci mają możliwość zamawiania ubrań dostosowanych do ich indywidualnych potrzeb, co znacząco podnosi wartość tych produktów w świecie mody.

Pytanie 30

Technika stosowania wkładów sztywnikowych znajduje zastosowanie w konfekcjonowaniu

A. spodni

B. spódnic

C. kamizelek

D. koszul

Wybór wkładów sztywnikowych w konfekcjonowaniu odzieży jest istotny, a ich niewłaściwe zastosowanie w odniesieniu do kamizelek, spodni czy spódnic prowadzi do niepożądanych efektów. Kamizelki, ze względu na swoją konstrukcję, nie wymagają wkładów sztywnikowych, ponieważ ich forma opiera się na kroju i detalu, który często jest miękki i mniej strukturalny. Użycie wkładów w tym kontekście mogłoby wprowadzić nieodpowiednią sztywność, co negatywnie wpłynęłoby na estetykę oraz wygodę noszenia. Podobnie, w przypadku spodni, które wymagają elastyczności i swobody ruchów, wkłady sztywnikowe mogłyby ograniczać komfort użytkowania. Wkłady te mogą być stosowane w niektórych elementach spodni, takich jak pasy czy kieszenie, ale nie w samym konfekcjonowaniu. Spódnice z kolei, w szczególności te długie i zwiewne, wymagają lekkości i ruchomości materiału; ich konstrukcja opiera się na fałdach i tkaninach, które nie współpracują z sztywnymi wkładami. Typowe błędy myślowe prowadzące do niepoprawnych wniosków często wynikają z błędnego utożsamienia sztywności z jakością, co może wprowadzać w błąd podczas wyboru technik konfekcjonowania. Właściwe podejście do każdego rodzaju odzieży oraz zrozumienie jej specyfiki jest kluczowe dla zapewnienia optymalnych efektów w procesie produkcji.

Pytanie 31

Czy lniane spodnie wymagają prasowania?

A. przy użyciu zaparzaczki w temperaturze 150°C

B. bezpośrednio na zwilżonej tkaninie w temperaturze 140°C

C. na mokro w temperaturze 200°C

D. po stronie wewnętrznej na sucho w temperaturze 200°C

Prasowanie lnianych spodni w temperaturze 150°C przy użyciu zaparzaczki jest niewłaściwym podejściem. Tego rodzaju metoda ma na celu ochronę tkaniny przed bezpośrednim działaniem wysokiej temperatury, co jest korzystne w przypadku delikatniejszych materiałów, lecz nie w przypadku lnu. Prasowanie lnianych tkanin w niższej temperaturze może prowadzić do niedostatecznego wygładzenia, co skutkuje utrzymywaniem się zagnieceń. Dodatkowo, nie zaleca się prasowania lnianych tkanin na sucho, ponieważ może to prowadzić do ich uszkodzenia. Wybierając metodę prasowania na mokro, można uniknąć tych problemów. Podobnie, prasowanie po lewej stronie w temperaturze 200°C nie jest najlepszym rozwiązaniem, ponieważ, choć temperatura jest odpowiednia, brak wilgoci sprawi, że tkanina nie zostanie odpowiednio wygładzona. Z kolei prasowanie bezpośrednio po zwilżonej tkaninie w niższej temperaturze 140°C może nie przynieść pożądanych efektów. W kontekście lnu, aby uzyskać najlepsze rezultaty, kluczowe jest stosowanie wyższej temperatury i metody na mokro, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w pielęgnacji odzieży z naturalnych włókien. Kluczowym błędem w ocenie, dlaczego te inne metody są niewłaściwe, jest niewłaściwe zrozumienie właściwości lnu oraz jego reakcji na różne warunki prasowania.

Pytanie 32

Jaką maszynę szwalniczą należy wykorzystać do wykończenia dolnej części odzieży ściegiem jednostronnym niewidocznym?

A. Renderówkę

B. Interlock

C. Podszywarkę

D. Stebnówkę

Podszywarka to specjalistyczna maszyna szwalnicza, która jest zoptymalizowana do wykonywania ściegów jednostronnych niewidocznych, często stosowanych do wykończenia dołu wyrobów odzieżowych. Dzięki swojej konstrukcji, podszywarka potrafi łączyć warstwy materiału w sposób, który minimalizuje widoczność szwów zewnętrznych. W praktyce oznacza to, że po zastosowaniu podszywarki, wykończenie nie tylko prezentuje się estetycznie, ale także spełnia wymagania dotyczące trwałości i funkcjonalności. W branży odzieżowej, szczególnie w produkcji odzieży premium oraz eleganckich ubrań, podszywarka jest niezbędnym narzędziem, pozwalającym na uzyskanie efektu „niewidocznego” szwu, który jest istotnym elementem wysokiej jakości wykończenia. Dobrą praktyką jest stosowanie podszywarki w połączeniu z odpowiednim typem nici, co znacząco wpływa na ostateczny efekt wizualny i użytkowy. Warto również zaznaczyć, że podszywarki są często wykorzystywane w produkcji odzieży sportowej czy roboczej, gdzie wytrzymałość szwu ma kluczowe znaczenie.

Pytanie 33

Za pomocą techniki klejowych wkładów konstrukcyjnych należy połączyć wkład uzupełniający z

A. całą powierzchnią przodu z materiału zasadniczego

B. tyłem na poziomie pach, barków i rozporka

C. wkładem nośnym oraz w obszarze wyłogu z przodu i obłożeniu

D. górną oraz dolną częścią rękawów

Odpowiedź 'wkładem nośnym oraz w miejscu wyłogu w przodzie i obłożeniu' jest prawidłowa, ponieważ technika klejowych wkładów konstrukcyjnych polega na łączeniu elementów odzieży w sposób, który zapewnia ich stabilność oraz estetykę. Wkład nośny jest kluczowym elementem, który wspiera strukturę odzieży, a jego połączenie z wkładem uzupełniającym w rejonie wyłogu w przodzie oraz obłożeniu gwarantuje, że odzież zachowa swój kształt i funkcjonalność. Przykładem zastosowania może być proces produkcji żakietów, gdzie takie połączenie nie tylko wzmacnia konstrukcję, ale również wpływa na komfort noszenia. Standardy branżowe, takie jak ISO 11628 dotyczące metod łączenia tkanin, podkreślają znaczenie dokładnego i starannego przylegania tych elementów, co przekłada się na jakość wyrobu końcowego. Właściwe zastosowanie kleju i techniki łączenia jest kluczowe dla zapewnienia trwałości i estetyki odzieży.

Pytanie 34

Cechami charakterystycznymi systemu typu są liniowy układ stanowisk oraz dostarczanie pełnego zestawu wykrojów jednej sztuki wyrobu na pierwsze stanowisko?

A. synchro

B. taśmy sekcyjnej

C. taśmowego

D. potok z synchronizowanymi grupami obróbkowymi

System taśmowy charakteryzuje się liniowym układem stanowisk, w którym każdy element procesu produkcyjnego jest zorganizowany w sposób sekwencyjny. W takim modelu dostarczanie wykrojów jednej sztuki wyrobu na pierwsze stanowisko jest kluczowe, ponieważ minimalizuje to czas przestoju i optymalizuje płynność pracy. Na przykład, w produkcji samochodów, zastosowanie taśmy montażowej pozwala na równoczesne wykonywanie różnych czynności przez pracowników, co znacząco zwiększa wydajność. Systemy taśmowe są zgodne z zasadami lean manufacturing, które kładą nacisk na eliminację marnotrawstwa oraz maksymalizację wartości dostarczanej klientowi. Ponadto, taśmowe układy produkcyjne są często stosowane w branży elektronicznej oraz w przemyśle spożywczym, gdzie masowa produkcja wymaga efektywnego zarządzania czasem i zasobami. Dzięki standaryzacji procesów oraz zastosowaniu odpowiednich narzędzi, takich jak automatyzacja, możliwe jest osiągnięcie wysokiej jakości produktów przy jednoczesnym obniżeniu kosztów produkcji.

Pytanie 35

Która zasada projektowania odzieży bezpośrednio odnosi się do spełniania oczekiwań klientów na odzież?

A. Wybór inspiracji i celu odzieży

B. Zagwarantowanie prostoty i wygody kroju

C. Określenie celu odzieży

D. Wybór odpowiednich materiałów i akcesoriów krawieckich

Wybór źródła inspiracji i przeznaczenia odzieży, zapewnienie prostoty i łatwości kroju oraz dobór właściwego materiału i dodatków krawieckich to ważne aspekty projektowania odzieży, jednak żaden z nich nie jest bezpośrednio związany z zaspokajaniem potrzeb odbiorców w takim stopniu jak ustalenie przeznaczenia odzieży. Wybór źródła inspiracji dotyczy głównie kreatywności projektanta i jego indywidualnego stylu, co może niekoniecznie odpowiadać potrzebom rynku. Inspiracje mogą być natchnieniem, ale jeżeli nie są powiązane z określonymi potrzebami klientów, mogą prowadzić do tworzenia produktów, które nie znajdują uznania na rynku. Zapewnienie prostoty i łatwości kroju jest istotne, ale jeśli projekt nie odpowiada na konkretne potrzeby użytkowników, nawet najprostszy krój może nie być atrakcyjny. Ponadto, dobór materiałów i dodatków krawieckich jest często uzależniony od wcześniej ustalonego przeznaczenia odzieży. Wiele razy projektanci popełniają błąd, skupiając się na estetyce i technicznych aspektach produkcji, zapominając o tym, że kluczowe jest dostosowanie projektu do oczekiwań i wymagań klientów. Tego rodzaju podejście może prowadzić do tworzenia odzieży, która nie jest praktyczna ani funkcjonalna, a tym samym nie spełnia oczekiwań rynkowych.

Pytanie 36

Jaką maszynę do szycia powinno się wykorzystać do wykończenia dolnej części spódnicy przy użyciu ściegu niewidocznego?

A. Podszywarkę

B. Ryglówkę

C. Fastrygówkę

D. Overlock

Podszywarka to maszyna szwalnicza, która idealnie nadaje się do wykończenia dołów spódnic ściegiem niewidocznym, także znanym jako ścieg kryty. Jej konstrukcja pozwala na wykonanie estetycznych i trwałych szwów, które są praktycznie niewidoczne od strony zewnętrznej odzieży. W praktyce, podszywarka wykorzystuje specjalne igły i stopki, które umożliwiają precyzyjne wszycie tkaniny w sposób, który nie narusza wierzchniej warstwy materiału. Dzięki temu, wykończenie dołu spódnicy jest nie tylko funkcjonalne, ale także estetyczne, co jest szczególnie ważne w modzie. W branży odzieżowej standardowe użycie podszywarki w takim kontekście jest powszechną praktyką, co świadczy o jej znaczeniu dla uzyskania wysokiej jakości wykończeń. Warto również dodać, że ścieg niewidoczny jest często stosowany w szyciu odzieży z tkanin delikatnych, gdzie estetyka i subtelność detali mają kluczowe znaczenie, jak w przypadku spódnic wieczorowych czy eleganckich sukienek.

Pytanie 37

Aby wykonać szwy obrzucające, należy użyć maszyny specjalistycznej typu

A. overlock

B. sczepiarka

C. ryglówka

D. stębnówka

Odpowiedź 'overlock' jest poprawna, ponieważ maszyna ta jest specjalnie zaprojektowana do wykonywania szwów obrzucających, które są kluczowe w procesie szycia. Overlocki, znane również jako maszyny do overlockowania, wykonują szwy, które zabezpieczają krawędzie tkaniny przed strzępieniem, co jest niezwykle istotne w produkcji odzieży oraz innych wyrobów tekstylnych. Dzięki zastosowaniu wielu igieł i dodatkowych nici, maszynę można skonfigurować do różnych rodzajów szwów, co pozwala na uzyskanie elastycznych i mocnych połączeń. Przykładowo, overlocki są często stosowane do szycia dzianin, gdzie elastyczność szwu jest kluczowa. W branży tekstylnej standardem jest używanie maszyn overlockowych do profesjonalnego wykańczania szwów, co zapewnia nie tylko estetykę, ale także trwałość produktów. Dodatkowo, umiejętność obsługi overlocka jest istotnym elementem warsztatu krawieckiego, co podkreśla znaczenie tej maszyny w edukacji zawodowej oraz praktykach branżowych.

Pytanie 38

Jaką zasadę należy wziąć pod uwagę, aby właściwie przygotować nakład?

A. Materiał w nakładzie musi być ułożony równomiernie i luźno

B. Materiał na stosie powinien być układany, mocno go napiętnując

C. Długości odcinanych warstw materiału są inne od długości zaplanowanego układu szablonów

D. Do warstwowania w jednym stosie należy używać materiały o różnej szerokości

Materiał w nakładzie powinien być ułożony równo i swobodnie, co jest kluczowe dla zapewnienia jego równomiernego rozłożenia podczas dalszego przetwarzania. Ułożenie materiału w sposób uporządkowany eliminuje ryzyko powstawania zagnieceń i odkształceń, które mogą wpływać na jakość finalnego produktu. W praktyce, równomierne ułożenie pozwala na optymalne wykorzystanie materiału, co jest zgodne z zasadami efektywnego zarządzania zasobami i minimalizacji odpadów. Zgodnie z dobrymi praktykami w branży, takie jak standardy ISO, ważne jest, aby na każdym etapie produkcji materiał był traktowany z należytą starannością. Przykładem może być proces produkcji odzieży, gdzie nieprawidłowe ułożenie materiału może skutkować błędami w krojeniu, co w konsekwencji prowadzi do większych strat materiałowych oraz zwiększonych kosztów. Dlatego niezwykle istotne jest, aby przy przygotowaniu nakładów dbać o to, aby materiał był układany równomiernie, co zapewnia wysoką jakość i efektywność procesów produkcyjnych.

Pytanie 39

Sukienkę w stylu ludowym powinno się przy dekorować

A. galonem

B. ćwiekami

C. haftem

D. metalowymi guzikami

Haft to naprawdę ważna technika, jeśli chodzi o zdobienie ludowych sukienek. Łączy w sobie nie tylko ładny wygląd, ale też tradycyjne rzemiosło, co według mnie jest super. W Polsce, na przykład, hafty ludowe są nie tylko ładne, ale też pokazują, skąd pochodzimy. Można spotkać różne wzory, od prostych kwiatków aż po złożone scenki z życia codziennego. Użycie haftu w sukience nie tylko czyni ją wyjątkową, ale też pokazuje umiejętności osoby, która to robi. Haft można wykonać ręcznie, co jest czasochłonne, albo maszynowo, co daje większe możliwości – i to przydaje się, gdy mamy prostsze i bardziej skomplikowane projekty. Taka technika jest zgodna z etyką w modzie, bo promuje rękodzieło i lokalne tradycje, a to w dzisiejszych czasach ma duże znaczenie w erze masowej produkcji.

Pytanie 40

Jakiej czynności nie dokonuje się podczas układania szablonów na materiale według wzorca i obrysowywania ich krawędzi na materiale?

A. Oznaczania wielkości i numeru części konstrukcyjnej na obrysowanych elementach

B. Układania szablonów z zachowaniem kierunku nitki prostej

C. Przyklejania ułożonych szablonów do materiału

D. Rozmieszczania szablonów w pewnej odległości od siebie, aby ich kontury były widoczne

Niepoprawne odpowiedzi wskazują na niepełne zrozumienie procesu rozmieszczania szablonów na materiale i jego znaczenia w kontekście produkcji. Układanie szablonów w odległości zapewniającej widoczność ich obrysów to kluczowy krok, który pozwala na precyzyjne odwzorowanie kształtów na materiale. Zbyt bliskie lub zbyt dalekie rozmieszczenie może prowadzić do nieczytelności obrysów, co w konsekwencji wpłynie na jakość wyrobu końcowego. Zachowanie kierunku nitki prostej jest równie istotne, ponieważ niewłaściwe ustawienie szablonów może skutkować deformacjami w gotowym produkcie, co jest szczególnie ważne w kontekście odzieży, gdzie elastyczność i układ materiału są kluczowe dla komfortu użytkowania. Oznakowanie wielkości i numeru części konstrukcyjnej na obrysowanych elementach jest również ważne, ponieważ ułatwia to późniejsze etapy produkcji, ale nie powinno mylić się z procesem rozmieszczania szablonów. Typowym błędem myślowym jest mylenie procesu rozmieszczania z przyklejaniem, co skutkuje pominięciem ważnych etapów, które powinny być przeprowadzone przed finalizacją układu szablonów. Właściwe zrozumienie kolejności działań jest niezbędne do zapewnienia najwyższej jakości wytworzonych elementów. W branży odzieżowej i tekstylnej takie standardy są kluczowe dla osiągnięcia profesjonalnych rezultatów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej