Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 11:26
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 11:42

Egzamin zdany!

Wynik: 29/40 punktów (72,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Która z poniższych czynności nie jest częścią konserwacji drukarki atramentowej?

A. Czyszczenie gniazda do drukowania

B. Wymiana tonera

C. Czyszczenie wkładu drukującego

D. Zmiana pojemnika z tuszem

Wymiana tonera to coś, co robimy przy konserwacji drukarek laserowych, a nie atramentowych. Drukarki atramentowe używają wkładów z tuszem, które trzeba wymieniać, żeby wszystko działało jak należy. Z tego, co zauważyłem, konserwacja atramentówek polega też na czyszczeniu wkładów, co jest ważne, bo dzięki temu jakość druku się utrzymuje i nie ma problemu z tym, że dysze się zapychają. Ważne jest też czyszczenie gniazda dokowania, żeby wkład dobrze siedział w drukarce, bo to wpływa na to, jak efektywnie działa. Jeśli nie będziesz dbał o swoją drukarkę atramentową, to mogą być problemy z jakością wydruków i na pewno więcej zapłacisz za naprawy. Fajnie, jakby użytkownicy wiedzieli, że konserwacja różni się w zależności od tego, czy mają laserówkę czy atramentówkę.

Pytanie 2

Kiedy wykorzystuje się metodę wielokrotnego błysku w czasie fotografowania?

A. z zastosowaniem efektu sztafażu

B. błyskawic podczas nocnych ujęć

C. w nocy przy słabym oświetleniu budynków

D. na tle słońca

Metoda wielokrotnego błysku to naprawdę fajny sposób na robienie zdjęć w nocy, zwłaszcza gdy fotografujemy mało oświetlone budynki. Dzięki niej zdjęcia wychodzą dobrze naświetlone i widać też szczegóły w ciemnych miejscach. Cała idea polega na tym, że w krótkim czasie zrobimy kilka błysków, co zwiększa ilość światła, które dostaje się do aparatu. To znacznie zmniejsza ryzyko poruszenia zdjęcia, które może zdarzyć się, gdy czekamy na dłuższe naświetlenie. Przykład? Weźmy fotografowanie architektury, gdzie ważne jest uchwycenie detali, jak rzeźby czy ornamenty, nawet w słabym świetle. Fotografowie często sięgają po tę metodę, żeby uzyskać wyraźne zdjęcia, które w innym przypadku wymagałyby statywu czy sporych czasów naświetlania. Dobrze przemyślane ustawienia lamp błyskowych mogą też dodać kontrastu i głębi zdjęciu, co jest super ważne, jeśli chodzi o profesjonalną fotografię architektoniczną.

Pytanie 3

Ile odcieni można uzyskać, zapisując obraz w 8-bitowej palecie kolorów?

A. 256

B. 156

C. 16

D. 18

Odpowiedź 256 jest jak najbardziej prawidłowa. W 8-bitowej palecie barw każdy piksel może mieć jeden z 256 kolorów. To dosyć niesamowite, bo te kolory są reprezentowane przez 8 bitów, co daje nam 2 do potęgi 8, czyli właśnie 256. Taki system świetnie sprawdza się w grafice komputerowej, zwłaszcza przy prostych obrazkach, jak ikony albo małe animacje. Na przykład, weźmy obrazy GIF – one właśnie korzystają z ograniczonej palety 256 kolorów. Oczywiście, dzisiaj mamy bardziej zaawansowane standardy, jak RGB czy CMYK, które dają miliony barw, ale znajomość 8-bitowych palet to mega ważna podstawowa wiedza dla programistów i grafików, żeby tworzyć fajne wizualizacje.

Pytanie 4

Technika remote tethering w fotografii profesjonalnej pozwala na

A. zdalne sterowanie aparatem i podgląd zdjęć na urządzeniu mobilnym przez internet

B. automatyczne wysyłanie zdjęć do chmury natychmiast po wykonaniu

C. łączenie ekspozycji z wielu aparatów w jeden obraz HDR

D. równoczesne sterowanie wieloma aparatami w studiu

Odpowiedzi związane z automatycznym wysyłaniem zdjęć do chmury, równoczesnym sterowaniem wieloma aparatami, czy łączeniem ekspozycji z różnych aparatów w jeden obraz HDR, niestety, nie oddają istoty techniki remote tethering. Automatyczne wysyłanie zdjęć do chmury, chociaż to przydatna funkcjonalność, nie jest bezpośrednio związane z zdalnym sterowaniem aparatem. W rzeczywistości wiele aparatów oferuje możliwość przesyłania zdjęć do chmury po wykonaniu, ale to nie jest cechą samego tetheringu. Po drugie, równoczesne sterowanie wieloma aparatami w studiu to bardziej zaawansowana technika, która wymaga odrębnych systemów zarządzania i synchronizacji, a nie prostego tetheringu. Tethering koncentruje się na jednym aparacie i jego zdalnym sterowaniu. Wreszcie, łączenie ekspozycji z różnych aparatów w jeden obraz HDR wymaga zastosowania specjalistycznego oprogramowania i technik, które są niezależne od tetheringu, który ma swoje główne zastosowanie w umożliwieniu bezpośredniego kontaktu z aparatem. Właściwe zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby nie mylić funkcji i możliwości, jakie oferują nowoczesne technologie w fotografii.

Pytanie 5

Gromadząc sprzęt potrzebny do robienia zdjęć lustrzanką jednoobiektywową małych obiektów z podkreśleniem ich szczegółów, trzeba uwzględnić

A. soczewkę nakładaną

B. obiektyw stałoogniskowy z oznaczeniem Makro

C. obiektyw zmiennoogniskowy

D. filtr UV

Obiektyw stałoogniskowy z oznaczeniem Makro to idealny wybór do fotografowania małych przedmiotów z uwidocznieniem ich detali. Tego typu obiektywy charakteryzują się dużą zdolnością do odwzorowywania szczegółów oraz umożliwiają fotografię z bliskiej odległości. W standardach fotografii makro, kluczowe znaczenie ma także niska głębia ostrości, co pozwala na uzyskanie efektu bokeh, tła pięknie rozmytego, co podkreśla detale fotografowanego obiektu. Przykładem zastosowania obiektywu makro może być fotografia biżuterii, gdzie detale takie jak kamienie szlachetne czy faktura materiałów są kluczowe dla estetyki zdjęcia. Obiektywy makro są również często wykorzystywane w dokumentacji naukowej i przyrodniczej, gdzie precyzyjne odwzorowanie szczegółów jest niezbędne. Dodatkowo, stosując obiektyw makro, warto zwrócić uwagę na oświetlenie, które również odgrywa istotną rolę w fotografii detali, dlatego zaleca się użycie lamp makro lub pierścieniowe lampy LED.

Pytanie 6

W Adobe Photoshop proces wyszczuplania modeli wykonuje się przy wykorzystaniu narzędzia

A. rozmycie inteligentne

B. filtr skraplanie

C. filtr renderowanie

D. rozmycie kształtów

Filtr skraplanie w Adobe Photoshop to narzędzie umożliwiające zaawansowane modelowanie kształtów oraz dostosowywanie proporcji obiektów w grafice rastrowej. Umożliwia ono manipulację zawartością obrazu poprzez wciąganie lub wypychanie pikseli, co jest kluczowe w procesach wyszczuplania modeli. Dzięki temu narzędziu można precyzyjnie modelować sylwetki, co jest szczególnie przydatne w retuszu zdjęć modowych czy portretowych. Skalując elementy graficzne, warto stosować filtr skraplanie z umiarem, aby uzyskać naturalny efekt, unikając przerysowanych proporcji. Warto również pamiętać o stosowaniu warstw i maski, co pozwala na zachowanie oryginalnego obrazu i umożliwia dalszą edycję. Dobrym przykładem użycia filtru skraplanie jest korekcja sylwetek w fotografii, gdzie można subtelnie skorygować obszary, takie jak talia czy biodra, zachowując jednocześnie naturalny wygląd postaci. Standardy branżowe podkreślają znaczenie umiejętności pracy z narzędziami filtrów w Photoshopie, co jest kluczowe w profesjonalnym retuszu zdjęć.

Pytanie 7

Podczas tworzenia barwnego negatywu za pomocą metody subtraktywnej, na próbnej odbitce zauważalna jest dominacja koloru żółtego. Której gęstości filtru należy zwiększyć, by uzyskać właściwą reprodukcję kolorów?

A. Żółtego

B. Purpurowego

C. Zielonego

D. Niebieskiego

Wybór nieodpowiednich filtrów w procesie subtraktywnym może prowadzić do nieprawidłowej reprodukcji barw. Zwiększenie gęstości filtru zielonego nie jest właściwe w tej sytuacji, ponieważ zielony filtr nie redukuje żółtej dominaty, ale wprowadza dodatkowe niebieskie i żółte światło, co może pogłębić problem z równowagą barw. Z kolei zwiększenie gęstości filtru niebieskiego również nie eliminuje nadmiaru żółtego, gdyż wprowadza dodatkowo czerwone światło w wynikowej mieszance, co może powodować jeszcze większe zaburzenia kolorystyczne. W przypadku filtru purpurowego, jego wzmocnienie może prowadzić do jeszcze intensywniejszego wybarwienia żółtego, ponieważ purpurowy filtr absorbuje zielenie i wprowadza więcej czerwieni do obrazu, co również nie rozwiązuje problemu. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że zwiększenie któregoś z filtrów przyniesie poprawę, podczas gdy w rzeczywistości może to tylko pogłębić zniekształcenie kolorów. Kluczowe w tej kwestii jest zrozumienie interakcji między poszczególnymi filtrami oraz ich wpływu na odbiór barw. Dobrym rozwiązaniem w praktyce jest przeprowadzanie testów próbnych oraz optymalizacja ustawień filtrów na podstawie rzeczywistych wyników, co znacznie poprawia jakość końcowego produktu.

Pytanie 8

Najbardziej odpowiednim formatem do bezstratnej kompresji pliku, który ma być wykorzystany w druku, jest

A. GIF

B. JPEG

C. PNG

D. TIFF

Format TIFF (Tagged Image File Format) jest uznawany za najlepszy wybór do profesjonalnego druku z kilku powodów. Przede wszystkim, TIFF obsługuje kompresję bezstratną, co oznacza, że obrazy zachowują pełną jakość i szczegółowość, co jest kluczowe w przypadku druku. Użycie tego formatu umożliwia przechowywanie danych w wysokiej głębi kolorów, co jest istotne w kontekście druku o wysokiej jakości, szczególnie dla obrazów wymagających dużej precyzji kolorystycznej, jak fotografie czy ilustracje. Przykładowo, w branży kreatywnej, gdzie grafika jest kluczowym elementem, TIFF jest często preferowanym formatem do archiwizacji i publikacji materiałów, ponieważ pozwala na zachowanie wszystkich detali. Dodatkowo, wiele profesjonalnych programów graficznych, takich jak Adobe Photoshop, wspiera format TIFF, co ułatwia jego edytowanie i modyfikowanie w procesie przygotowania do druku. W dobrych praktykach branżowych, warto również pamiętać o tym, że TIFF wspiera warianty CMYK, co jest istotne w kontekście druku offsetowego, gdzie odwzorowanie kolorów jest kluczowe.

Pytanie 9

Jakie wymiary będzie miała fotografia 10 x 15 cm umieszczona na stronie internetowej w rozdzielczości 72 ppi?

A. 283 x 425 px

B. 591 x 887 px

C. 788 x 1183 px

D. 378 x 568 px

Odpowiedź 283 x 425 px jest poprawna, ponieważ w przypadku fotografii o wymiarach 10 x 15 cm i rozdzielczości 72 ppi (pikseli na cal), wymiary w pikselach można obliczyć, mnożąc wymiary w calach przez rozdzielczość. 10 cm to około 3,94 cala (10 cm / 2,54 cm na cal), a 15 cm to około 5,91 cala. Zatem, odpowiednie obliczenia będą wyglądać następująco: szerokość: 3,94 cala * 72 ppi = 284,88 px (zaokrąglamy do 283 px), wysokość: 5,91 cala * 72 ppi = 425,52 px (zaokrąglamy do 425 px). W kontekście internetu, zdjęcia w tej rozdzielczości są wystarczające do wyświetlania na stronach internetowych, co czyni je praktycznym rozwiązaniem dla grafik webowych. Dobrą praktyką jest stosowanie odpowiednich rozdzielczości, aby zbalansować jakość obrazu i czas ładowania strony, co ma ogromne znaczenie dla doświadczeń użytkowników i optymalizacji SEO.

Pytanie 10

Na ilustracji przedstawiono zastosowanie filtra

A. usuwanie przeplotu.

B. wyostrzenie.

C. solaryzacja.

D. redukcja szumów.

Solaryzacja to technika, która polega na częściowej inwersji kolorów w obrazie, co prowadzi do uzyskania niezwykłego, surrealistycznego efektu. Na przedstawionej ilustracji widzimy, jak różne obszary obrazu zyskują nietypowy rozkład kolorów, co jest kluczowym znakiem solaryzacji. Tego typu efekty są szeroko stosowane w fotografii artystycznej oraz w grafice cyfrowej, gdzie celem jest uzyskanie unikalnego wyrazu i emocjonalnego przekazu. W praktyce, solaryzacja może być osiągnięta zarówno za pomocą filtrów w programach graficznych, takich jak Adobe Photoshop, jak i przez odpowiednie ustawienia w aparatach fotograficznych. Efekt ten może również być wykorzystywany w reklamie oraz w projektach multimedialnych, gdzie istotne jest przyciągnięcie uwagi odbiorcy. Warto jednak pamiętać, że solaryzacja wymaga umiejętności oraz wyczucia estetycznego, aby nie zdominowała pierwotnej treści obrazu, a jedynie ją wzbogaciła. Zgłębiając techniki solaryzacji, warto zwrócić uwagę na aspekty kompozycji oraz użycie kolorów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie sztuki wizualnej.

Pytanie 11

Jaki jest główny cel kalibracji monitora w procesie obróbki zdjęć?

A. Zwiększenie rozdzielczości obrazu

B. Uzyskanie właściwego odwzorowania kolorów

C. Przyspieszenie działania komputera

D. Zmniejszenie poboru energii elektrycznej

Kalibracja monitora to niezwykle istotny proces w obróbce zdjęć, mający na celu uzyskanie właściwego odwzorowania kolorów. Dlaczego to takie ważne? Otóż, bez odpowiednio skalibrowanego monitora, kolory przedstawiane na ekranie mogą znacznie różnić się od rzeczywistych, co może prowadzić do błędnych decyzji w postprodukcji. Wyobraź sobie, że pracujesz nad zdjęciem, gdzie zieleń trawnika ma być intensywna, ale na nieskalibrowanym monitorze wygląda wyblakle. Po wydruku lub publikacji w internecie może się okazać, że zamiast żywej zieleni uzyskałeś niepożądany odcień. Kalibracja pozwala uniknąć takich problemów. W branży fotograficznej i graficznej przyjmuje się, że regularne wykonywanie kalibracji monitorów jest standardem. Dzięki temu fotografowie i graficy mają pewność, że ich praca będzie widziana przez odbiorców dokładnie tak, jak to zamierzali. Dobrej jakości monitory często są wyposażone w narzędzia do kalibracji, ale można też używać zewnętrznych kalibratorów, które pozwalają na bardziej precyzyjne ustawienia. To inwestycja w jakość i profesjonalizm.

Pytanie 12

Który parametr obiektywu decyduje o maksymalnej ilości światła, jaka może przez niego przejść?

A. Średnica filtra

B. Długość ogniskowej

C. Liczba soczewek

D. Jasność (minimalna wartość przysłony)

Jasność obiektywu, określana jako minimalna wartość przysłony (f-stop), jest kluczowym parametrem decydującym o maksymalnej ilości światła, jaka może przejść przez obiektyw. Im mniejsza wartość f-stop, tym większa średnica otworu przysłony, co pozwala na wpuszczenie większej ilości światła. To z kolei wpływa na możliwości fotografowania w trudnych warunkach oświetleniowych, takich jak nocne zdjęcia czy w pomieszczeniach przy słabym świetle. Przykładowo, obiektyw o jasności f/1.4 pozwoli uzyskać wyraźniejsze i jaśniejsze zdjęcia w takich warunkach w porównaniu z obiektywem o jasności f/4. Dodatkowo, większa jasność obiektywu zapewnia lepszą kontrolę nad głębią ostrości, co jest przydatne w portretach czy fotografii artystycznej. W standardach branżowych i w praktyce fotograficznej, obiektywy o większej jasności są często droższe, ale ich wartość w kontekście jakości zdjęć i możliwości artystycznych jest nieoceniona.

Pytanie 13

W profesjonalnym procesie modelowania 3D na podstawie fotografii metoda Structure from Motion (SfM) wykorzystuje

A. specjalny system oświetlenia strukturalnego z projektorem wzorów

B. technikę fotografowania z ruchomym źródłem światła

C. serię zdjęć wykonanych z różnych punktów widzenia do rekonstrukcji geometrii obiektu

D. technologię skanowania laserowego połączoną z fotografią

Metoda Structure from Motion (SfM) to technika wykorzystywana w modelowaniu 3D, która opiera się na analizie serii zdjęć wykonanych z różnych punktów widzenia. Poprzez odpowiednią rekonstrukcję geometrii obiektu możliwe jest uzyskanie trójwymiarowego modelu, który wiernie odwzorowuje detale i kształty. W praktyce, wykorzystuje się SfM w różnych dziedzinach, takich jak architektura, archeologia, czy grafika komputerowa. Na przykład, w architekturze można wykonać model 3D budynku, fotografując go z różnych kątów, a następnie przetwarzając zdjęcia za pomocą oprogramowania SfM, co pozwala na dokładny wgląd w strukturę budowli. Ważnym aspektem SfM jest to, że nie wymaga specjalistycznego sprzętu, wystarczą standardowe aparaty fotograficzne. Zastosowanie tej metody zwiększa efektywność procesu tworzenia modeli 3D i pozwala na szybsze uzyskiwanie wyników.

Pytanie 14

W których formatach można zarchiwizować obrazy z zachowaniem warstw?

A. JPEG, PDF, PSD

B. PNG, PDF, PSD

C. TIFF, PDF, PSD

D. PNG, BMP, GIF

Wiele osób wybierając format do zapisu grafiki, sugeruje się popularnością lub możliwością bezstratnej kompresji, jednak praktyka pokazuje, że tylko nieliczne formaty faktycznie zachowują warstwy. JPEG, mimo że jest powszechnie stosowany i daje małe pliki, nie obsługuje warstw w żadnej postaci – po zapisaniu wszystko zostaje spłaszczone, co utrudnia jakąkolwiek dalszą edycję. PNG, choć ceniony za przezroczystość i bezstratność, również nie pozwala na zapisywanie warstw – to typowy błąd myślowy, który pojawia się, gdy ktoś widzi przezroczystość i zakłada, że to równoznaczne z obsługą warstw. PDF z kolei jest trochę nietypowy, bo jego możliwości zależą od tego, jak zostanie wygenerowany – jeśli użyjesz na przykład eksportu z Photoshopa lub Illustratora, rzeczywiście możesz uzyskać plik z warstwami, jednak większość programów eksportujących PDF spłaszcza plik, co bywa mylące. BMP i GIF to natomiast formaty bardzo przestarzałe pod kątem zaawansowanej edycji: pierwszy nie obsługuje warstw, drugi co najwyżej animacje na zasadzie ramek, ale nie niezależne warstwy z możliwością późniejszej edycji. W środowiskach profesjonalnych standardem są formaty, które pozwalają na zachowanie pełnej struktury projektu – jak PSD, TIFF (z odpowiednimi ustawieniami) czy PDF w określonych wariantach. Moja praktyka pokazała, że korzystanie z nieodpowiednich formatów prowadzi do utraty danych i niepotrzebnych komplikacji na późniejszych etapach pracy. Dobór formatu to nie tylko kwestia rozmiaru pliku czy popularności, a właśnie zdolności do przechowywania złożonych informacji o projekcie – warstwy są jednym z kluczowych elementów takich danych. Warto o tym pamiętać, bo raz utracone warstwy są praktycznie nie do odzyskania.

Pytanie 15

Za pomocą którego modyfikatora oświetlenia uzyskuje się na fotografii cienie o miękkich krawędziach?

A. Parasolki.

B. Plastra.

C. Strumienicy.

D. Wrót.

W fotografii studyjnej często pojawia się pokusa, żeby sięgać po różne akcesoria, które wyglądają profesjonalnie lub brzmią fachowo, ale nie zawsze dają taki efekt, jakiego się spodziewamy. Wrota, mimo że bywają bardzo przydatne, służą głównie do ograniczania rozprzestrzeniania się światła i kształtowania jego kierunku – dzięki nim można uzyskać bardzo selektywne i twarde oświetlenie z wyraźnymi, ostrymi cieniami, idealne do dramatycznych czy teatralnych efektów. Plaster miodu (często nazywany też gridem) z kolei zawęża wiązkę światła, co pozwala lepiej panować nad tym, żeby światło nie rozlewało się na boki i nie zalewało niepotrzebnych fragmentów kadru – ale też nie daje miękkich przejść, raczej podkreśla kontrasty. Strumienica (snoot) to bardzo specyficzny modyfikator, który umożliwia skierowanie światła w jeden, wąski punkt – dzięki temu uzyskujemy bardzo skupione, twarde światło i ostre cienie. Często początkujący myślą, że każde akcesorium do lampy pozwoli zmiękczyć światło, ale to nie do końca tak działa. Kluczowa jest powierzchnia świecąca – im większa w stosunku do obiektu, tym cień jest bardziej miękki. Parasolki właśnie przez swoje rozmiary i sposób działania odpowiadają za miękkie krawędzie cieni. Z mojego doświadczenia wynika, że często wybór wrót czy plastra miodu wynika z chęci większej kontroli, ale to nie one są odpowiedzialne za zmiękczanie światła – wręcz przeciwnie, podkreślają strukturę i dramaturgię kadru. Warto pamiętać, że podstawy pracy ze światłem zaczynają się od zrozumienia, jak powierzchnia i odległość modyfikatora wpływają na efekt końcowy – parasolka wygrywa tam, gdzie liczy się subtelność i miękkość cieni.

Pytanie 16

Jaka jest ogniskowa standardowego obiektywu dla aparatu średnioformatowego?

A. 180 mm

B. 50 mm

C. 80 mm

D. 18 mm

Ogniskowa standardowego obiektywu dla aparatu średnioformatowego wynosi zazwyczaj 80 mm, co odpowiada optymalnemu kątowi widzenia zbliżonemu do ludzkiego oka. Obiektyw o tej ogniskowej jest uważany za standardowy ze względu na swoją wszechstronność i zdolność do uchwycenia realistycznych proporcji w fotografii portretowej oraz krajobrazowej. Używając obiektywu 80 mm, fotograf może osiągnąć naturalne uwydatnienie detali twarzy w portretach, unikając jednocześnie zniekształceń, które mogą występować przy szerszych ogniskowych. Tego rodzaju obiektyw jest również często wykorzystywany w fotografii mody i produktowej, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów i detali jest kluczowe. Dodatkowo, standardowe obiektywy charakteryzują się dużą jasnością, co pozwala na uzyskanie pięknego rozmycia tła (bokeh), co jest pożądane w wielu stylach fotografii. W kontekście standardów branżowych, 80 mm jest powszechnie uznawana za idealny kompromis między szerokim i wąskim kątem widzenia.

Pytanie 17

Podczas wymiany spalonej żarówki halogenowej w reflektorze nie powinno się dotykać nieosłoniętą dłonią elementów z szkła kwarcowego, ze względu na

A. lokalne podgrzanie powierzchni szkła

B. toksyczność halogenków

C. zanieczyszczenie powierzchni szkła

D. zaokrąglone krawędzie

Kiedy mówimy o wymianie żarówki halogenowej, pojawiają się różne aspekty, które nie powinny być mylone z istotą problemu. Toksyczność halogenków, choć teoretycznie interesująca, nie jest bezpośrednio związana z kwestią wymiany żarówki, ponieważ podczas standardowego użytkowania żarówki, halogenki nie wydzielają toksycznych substancji w niebezpiecznych ilościach. Odpowiednie postępowanie z odpadami elektronicznymi, w tym zużyty żarówki, zminimalizuje ryzyko. Miejscowe ogrzanie powierzchni szkła to również zbytnie uproszczenie tematu. Ogrzewanie może występować, ale nie jest to główny powód, dla którego nie powinno się dotykać szkła kwarcowego. Przyczyną jest raczej to, że wszelkie zanieczyszczenia mogą prowadzić do nierównomiernego rozkładu temperatury, co jest znacznie bardziej istotne. Zaoblone krawędzie, choć mogą wpływać na bezpieczeństwo, nie stanowią kluczowego zagrożenia w kontekście wymiany żarówki. Zamiast tego, najważniejsze jest zrozumienie, że wszelkie zanieczyszczenia na powierzchni szkła mogą prowadzić do poważnych problemów, a nie jedynie do nieprzyjemnych wrażeń dotykowych. Użytkownicy powinni być świadomi, że odpowiednie zachowanie podczas wymiany i serwisowania komponentów oświetleniowych jest kluczowe dla ich długowieczności oraz bezpieczeństwa. Utrzymywanie czystości i dbanie o stan techniczny reflektorów to podstawa, której należy przestrzegać.

Pytanie 18

Określ minimalną pojemność karty pamięci, która będzie wystarczająca do zapisania 400 zdjęć, z których każde ma rozmiar 12 MB?

A. 8 GB

B. 16 GB

C. 512 MB

D. 4 GB

Aby obliczyć minimalną pojemność karty pamięci potrzebnej do zarejestrowania 400 zdjęć o wielkości 12 MB każde, należy najpierw obliczyć całkowitą wymaganą pojemność. Mnożymy liczbę zdjęć przez rozmiar jednego zdjęcia: 400 plików * 12 MB = 4800 MB. Następnie konwertujemy tę wartość na gigabajty, dzieląc przez 1024 (ponieważ 1 GB = 1024 MB). W rezultacie otrzymujemy 4800 MB / 1024 MB/GB ≈ 4,69 GB. Oznacza to, że karta pamięci o pojemności 8 GB będzie wystarczająca, aby pomieścić 4800 MB, z pozostawioną przestrzenią na dodatkowe pliki. W praktyce, wybierając kartę pamięci, warto również uwzględnić minimalną ilość wolnego miejsca dla systemu plików i ewentualnych dodatkowych zdjęć. Dlatego zaleca się wybór karty o pojemności większej niż obliczona, co w tym przypadku czyni 8 GB rozsądnym wyborem. W przypadku intensywnego użytkowania, na przykład w fotografii, dobrze jest mieć dodatkowe miejsce, aby uniknąć problemów podczas nagrywania i przechowywania danych.

Pytanie 19

Układ RGBW w najnowszych matrycach cyfrowych oznacza

A. zmianę kolejności rejestracji kolorów na RGB-Warm

B. ustawienie filtrów RGB w układzie warstwowym

C. zastosowanie wzmocnienia sygnału RGB o Wave-function

D. dodanie białego subpiksela do standardowego układu RGB

Układ RGBW jest nowoczesnym rozwiązaniem stosowanym w matrycach cyfrowych, które polega na dodaniu białego subpiksela do tradycyjnego układu RGB, składającego się z czerwonego, zielonego i niebieskiego koloru. Wprowadzenie białego subpiksela ma na celu poprawę jakości obrazu oraz efektywności energetycznej. Dzięki dodatkowej białej diodzie, możliwe jest uzyskanie jaśniejszych i bardziej zróżnicowanych odcieni bieli, co jest szczególnie istotne w kontekście wyświetlaczy LED i OLED. Efektem takiego rozwiązania jest zwiększona wydajność wyświetlania jasnych obrazów, co przekłada się na oszczędności energii, ponieważ białe subpiksele mogą być używane zamiast mieszania kolorów RGB dla uzyskania jaśniejszego światła. Przy projektowaniu nowoczesnych ekranów, taki układ zyskuje na znaczeniu, szczególnie w kontekście standardów HDR (High Dynamic Range), gdzie odwzorowanie szczegółów w jasnych partiach obrazu jest kluczowe. W praktyce, wiele telewizorów i monitorów wykorzystuje ten układ, aby oferować lepszą jakość obrazu i bardziej naturalne kolory.

Pytanie 20

Urządzenie umożliwiające kontrolowaną ekspozycję materiału wrażliwego na światło oraz obliczenie jego światłoczułości, to

A. luksometr.

B. fotometr.

C. densytometr.

D. sensytometr.

Densytometr, luksometr i fotometr to urządzenia, które, mimo że są przydatne w różnych dziedzinach, nie są odpowiednie do kontrolowanej ekspozycji materiałów światłoczułych. Densytometr służy do pomiaru gęstości optycznej, co jest istotne w analizie filmów, ale nie pozwala na bezpośrednie określenie światłoczułości materiałów. Jego zastosowanie jest ograniczone do oceny już naświetlonych materiałów, a nie do ich testowania w warunkach kontrolowanych. Luksometr, z kolei, jest narzędziem do pomiaru natężenia oświetlenia, co może być przydatne w ocenie warunków oświetleniowych w danym otoczeniu, ale nie dostarcza informacji o właściwościach światłoczułych materiałów. Z kolei fotometr służy do pomiaru ilości światła, a jego zastosowanie koncentruje się na analizie oświetlenia w kontekście różnych zjawisk optycznych, a nie na badaniu materiałów światłoczułych. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że te przyrządy spełniają podobną funkcję, jednak nie są one w stanie dostarczyć wymaganych danych do obliczenia charakterystyki materiałów światłoczułych, co jest kluczowe w branży fotograficznej i grafice. Dlatego ważne jest, aby rozumieć różnice i zastosowania tych urządzeń w kontekście ich specyficznych funkcji w analizie optycznej.

Pytanie 21

Fotograf, który do wykonania zdjęć krajobrazowych wyposażył się w aparat fotograficzny, obiektyw i statyw oraz ustawił liczbę przysłony: f/1.2, czułość matrycy: ISO 1400 i czas ekspozycji: 30 sekund, najprawdopodobniej zamierza wykonać zdjęcia przy świetle zastanym

A. wczesnym rankiem.

B. po południu.

C. nocą.

D. w południe.

Wybór ustawień takich jak bardzo jasna przysłona f/1.2, wysoka czułość ISO 1400 i długi czas naświetlania 30 sekund faktycznie sugeruje, że fotograf robi zdjęcia nocą. Moim zdaniem to klasyka, jeśli ktoś chce uchwycić krajobraz przy naprawdę małej ilości światła – wtedy po prostu nie da się zrobić zdjęcia bez takich parametrów i statywu. Zwiększając ISO, aparat zyskuje większą czułość na światło, ale niestety rośnie też szum na zdjęciu, więc nie stosuje się tego w dzień bez powodu. Przysłona f/1.2 przepuszcza mnóstwo światła – typowa dla nocy lub ciemnych scen. 30 sekund ekspozycji? Ręką nie da się tego utrzymać – automatycznie wchodzi statyw, bo każde drgnięcie rozmazuje obraz. To w ogóle typowe ustawienia dla nocnych pejzaży, np. fotografii gwiazd, zorzy polarnej czy miejskich nocnych panoram. W branży przyjęło się, że takie parametry wybiera się tylko wtedy, gdy brakuje światła zastanego i nie ma innego wyjścia. Z doświadczenia wiem, że w południe, nawet na najniższym ISO i z małą przysłoną, trzeba krótko naświetlać – inaczej zdjęcie będzie przepalone. Warto też przy okazji wspomnieć, że długi czas naświetlania pozwala uzyskać ciekawe efekty, jak smugi świateł od samochodów albo rozmyte chmury – to kolejny powód, żeby nocą sięgać po takie parametry. Dobrzy fotografowie zawsze planują takie sesje w nocy i dbają o odpowiednie przygotowanie sprzętu.

Pytanie 22

Zdjęcie wykonano z wykorzystaniem oświetlenia

A. bocznego.

B. zastanego.

C. twardego.

D. rozproszonego.

Wybór oświetlenia twardego wskazuje na pewne nieporozumienie dotyczące sposobu, w jaki różne źródła światła wpływają na obraz. Oświetlenie twarde, takie jak światło bezpośrednie z lampy błyskowej lub słońca, generuje ostre cienie oraz wyraźne kontury, co nie jest zgodne z charakterystyką zdjęcia, które analizujemy. W przypadku oświetlenia bocznego, mamy do czynienia z sytuacją, w której światło pada z boku, co również prowadzi do powstawania wyraźnych cieni i kontrastów. Takie ustawienie nie jest obecne w analizowanym obrazie. Oświetlenie rozproszone natomiast, które powstaje na przykład przy użyciu softboxów, również generuje miękkie cienie, jednak zazwyczaj w jego przypadku mamy do czynienia z dodatkowym wyposażeniem, co w tym kontekście jest nieadekwatne. Kluczowym błędem w analizie tego zdjęcia jest także brak uwzględnienia kontekstu, w jakim powstało. W fotografii, umiejętność rozpoznawania typów oświetlenia oraz ich wpływu na kompozycję zdjęcia jest niezwykle ważna. Warto pamiętać, że oświetlenie ma bezpośredni wpływ na odbiór zdjęcia przez widza, dlatego świadome jego wykorzystywanie jest kluczowe w pracy fotografa. Zrozumienie różnicy pomiędzy typami oświetlenia oraz ich charakterystyką pozwala na lepsze uchwycenie zamierzonego efektu wizualnego.

Pytanie 23

Aby usunąć zanieczyszczenia, naprawić uszkodzenia lub uzupełnić braki w fotografii cyfrowej, należy skorzystać z narzędzia

A. różdżka

B. stempel

C. gąbka

D. lasso

Narzędzie stempel jest kluczowym narzędziem w edycji fotografii cyfrowej, które umożliwia precyzyjne usuwanie niepożądanych zanieczyszczeń, uszkodzeń lub uzupełnianie ubytków. Działa poprzez kopiowanie fragmentów obrazu i 'stemplowanie' ich w wyznaczone miejsce, co pozwala na zachowanie tekstur i szczegółów, które są kluczowe dla naturalnego wyglądu fotografii. Przykładowo, jeżeli na zdjęciu znajduje się plama, stempel może być użyty do skopiowania otaczającego obszaru i pokrycia plamy. W praktyce, przy użyciu tego narzędzia, ważne jest, aby wybierać fragmenty z podobnymi kolorami i teksturami, co pomoże zminimalizować widoczność poprawek. Stempel jest zgodny z standardami branżowymi dotyczącymi edycji obrazów, takimi jak Adobe Photoshop, gdzie jego zastosowanie jest powszechnie zalecane przez profesjonalnych fotografów. Warto również znać różnicę między stempelkiem a innymi narzędziami, takimi jak pędzel klonowania, które choć podobne, różnią się w sposobie działania i zastosowania.

Pytanie 24

Przedstawiony na rysunku modyfikator oświetlenia studyjnego to

A. strumienica.

B. blenda.

C. softbox.

D. wrota.

Wrota to niezwykle wszechstronny modyfikator oświetleniowy, który składa się z czterech ruchomych paneli, pozwalających na precyzyjne kierowanie i modelowanie strumienia światła. Tego rodzaju konstrukcja jest powszechnie stosowana w profesjonalnej fotografii studyjnej, gdzie kluczowe jest uzyskanie odpowiedniej jakości oświetlenia. Dzięki regulacji kątów i pozycji paneli można dostosować intensywność oraz kształt światła padającego na obiekt, co jest istotne przy pracy z różnymi typami scen. Wrota umożliwiają również tworzenie efektów specjalnych, takich jak kreowanie cieni czy podkreślanie detali, co z pewnością wpływa na finalny efekt artystyczny. W praktyce, korzystając z wrót, fotografowie mogą eksperymentować z różnymi stylami oświetlenia, co przyczynia się do rozwoju ich warsztatu i umiejętności. Warto zaznaczyć, że zastosowanie wrót jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które promują elastyczność i kreatywność w pracy z oświetleniem studyjnym.

Pytanie 25

W celu wyostrzenia szczegółów obrazu w programie Adobe Photoshop należy zastosować polecenie

A. Filtr>Wyostrzanie>Maska warstwy.

B. Filtr> Stylizacja/Błyszczące krawędzie.

C. Filtr>Wyostrzanie>Maska wyostrzająca.

D. Filtr> Artystyczne/Posteryzacja krawędzi.

Maska wyostrzająca (Unsharp Mask) to jedno z najczęściej wykorzystywanych narzędzi w profesjonalnej obróbce zdjęć w Photoshopie. W praktyce, jeśli chcesz poprawić ostrość detali, właśnie to polecenie znajdziesz zawsze w workflow każdego grafika czy fotografa. Działa to w ten sposób, że filtr analizuje różnice kontrastu na krawędziach i odpowiednio je wzmacnia, dzięki czemu szczegóły stają się wyraźniejsze bez wprowadzania nienaturalnych artefaktów, o ile nie przesadzisz z parametrami. Maska wyostrzająca pozwala na precyzyjną regulację – można ustawić zarówno promień działania, jak i siłę efektu oraz próg, co daje bardzo dużą kontrolę nad finalnym wyglądem obrazu. Osobiście uważam, że to podstawa retuszu portretów czy przygotowania zdjęć do druku – warto tylko pamiętać, by pracować na skopiowanej warstwie, żeby zawsze mieć możliwość cofnięcia zmian. Co ciekawe, choć nazwa może wprowadzać w błąd, nie chodzi tu o klasyczną maskę warstwy, tylko o specyficzny algorytm wyostrzania bazujący na osłabieniu zamglenia krawędzi. W branży to absolutny standard – zarówno w edycji zdjęć produktowych, jak i w fotografii ślubnej. Moim zdaniem każdy, kto na poważnie myśli o grafice komputerowej, powinien opanować właściwe wykorzystanie Maski wyostrzającej, bo to narzędzie daje fenomenalną kontrolę nad wyrazistością obrazu.

Pytanie 26

Technika cinemagraf polega na

A. tworzeniu hybrydowych obrazów łączących statyczny obraz ze zminimalizowanym ruchem

B. wykonywaniu sekwencji zdjęć przy różnych kątach oświetlenia

C. rejestrowaniu filmów z efektem przyspieszonego ruchu typu time-lapse

D. wykonywaniu zdjęć seryjnych z zastosowaniem różnych filtrów kolorystycznych

W kontekście techniki cinemagraf, odpowiedzi dotyczące wykonywania zdjęć seryjnych z różnymi filtrami kolorystycznymi, rejestrowania filmów w technice time-lapse oraz robienia sekwencji zdjęć przy różnych kątach oświetlenia są niepoprawne i nie oddają istoty tej sztuki wizualnej. Tworzenie zdjęć seryjnych z filtrami kolorystycznymi koncentruje się na modyfikacji barw i tonów w taki sposób, aby nadać zdjęciom określony nastrój lub styl. To zupełnie inny proces, który nie ma związku z dynamiką ruchu, jaką oferuje cinemagraf. Natomiast technika time-lapse polega na przyspieszonym rejestrowaniu ruchu w naturze, co skutkuje fascynującymi sekwencjami, które mogą trwać kilka sekund, ale w rzeczywistości zostały nagrane przez długi czas. Celem jest ukazanie zmienności, a nie łączenie statycznych i dynamicznych elementów. Z kolei wykonywanie sekwencji zdjęć przy różnych kątach oświetlenia dotyczy analizy i eksperymentowania z oświetleniem, co jest istotne w fotografii, ale nie w kontekście cinemagrafu. W każdym z tych przypadków brakuje kluczowego elementu, który definiuje cinemagraf - połączenia statyczności z subtelnym, ale zjawiskowym ruchem. Ruch w cinemagrafie powinien być płynny i harmonijny, co stanowi o jego unikalności, a nie tylko technicznym połączeniem różnych efektów wizualnych.

Pytanie 27

W programie Adobe Photoshop malowanie po maskach przy pomocy kolorów czarnego i białego skutkuje następującymi efektami:

A. biały zasłania maskowaną warstwę

B. biały zasłania warstwę, która leży nad maskowaną warstwą

C. czarny zakrywa maskowaną warstwę

D. czarny zasłania warstwę, która znajduje się poniżej maskowanej warstwy

Odpowiedź wskazująca, że czarny kolor zakrywa maskowaną warstwę jest poprawna. W Adobe Photoshop maski działają na zasadzie zmiany przejrzystości warstwy. Używając czarnego koloru podczas malowania po masce, użytkownik w rzeczywistości 'ukrywa' (maskuje) obszary warstwy znajdującej się pod maską. Oznacza to, że te fragmenty warstwy nie będą widoczne w ostatecznym obrazie. Z kolei malując na masce białym kolorem, przywracamy widoczność tych obszarów. Zastosowanie maski warstwy to podstawowa technika w edycji zdjęć, która pozwala na precyzyjne manipulowanie widocznością elementów bez ich trwałego usuwania. Dobrą praktyką jest używanie maski warstwy do tworzenia efektów przejściowych lub do selektywnego retuszowania, co daje większą kontrolę nad końcowym efektem. Warto również pamiętać, że maski można edytować w dowolnym momencie, co czyni je bardzo elastycznym narzędziem w pracy z obrazami.

Pytanie 28

Który zestaw działańnie odnosi się wyłącznie do organizacji planu zdjęć?

A. Ustawienie oświetlenia, dobór akcesoriów do fotografii, próbne uruchomienie błysku

B. Wybór tła, ustawienie oświetlenia, regulacja kontrastu oświetlenia

C. Dobór sprzętu fotograficznego, ustawienie oświetlenia, rejestracja obrazu

D. Ustawienie aparatu fotograficznego, oświetlenie obiektów do fotografii, pomiar natężenia światła

Odpowiedź 'Dobór sprzętu fotograficznego, ustawienie oświetlenia, rejestracja obrazu' jest poprawna, ponieważ obejmuje zadania, które są fundamentalne dla samego procesu fotografowania, a nie tylko dla organizacji planu zdjęciowego. W kontekście planowania sesji zdjęciowej, kluczowe jest, aby zrozumieć, że dobór sprzętu fotograficznego wpływa na jakość wykonanych zdjęć. Wybór odpowiednich aparatów, obiektywów oraz akcesoriów, takich jak statywy czy filtry, ma zasadnicze znaczenie i powinien być dostosowany do specyfiki sesji. Ustawienie oświetlenia również jest kluczowym aspektem, który wpływa na atmosferę oraz uchwycenie detali w obrazie. Ostatecznie, rejestracja obrazu to czynność, która kończy cały proces, jednak nie jest związana jedynie z jego planowaniem, lecz także z wykonawstwem. Dobry fotograf powinien stosować standardy branżowe, takie jak zasady kompozycji i oświetlenia, które są omawiane w literaturze fotograficznej, aby osiągnąć oczekiwane rezultaty w swojej pracy. Przykładowo, w przypadku sesji portretowej, ważne jest, aby dobrać odpowiednie obiektywy i oświetlenie, aby uzyskać naturalny efekt oraz odpowiednie odwzorowanie kolorów.

Pytanie 29

Przekształcenie swobodne obrazu możliwe jest z użyciem skrótu klawiszy

A. CTR+V

B. CTR+Z

C. CTR+A

D. CTR+T

Skrót klawiszowy Ctrl+T w programach graficznych takich jak Adobe Photoshop czy GIMP otwiera narzędzie przekształcania swobodnego (Free Transform). To właśnie ono pozwala szybko i wygodnie zmieniać rozmiar, obracać, pochylać, zniekształcać lub odbijać wybrane warstwy albo fragmenty obrazu – wszystko w ramach jednej, dynamicznej operacji, bez konieczności sięgania po kilka różnych funkcji z menu. Moim zdaniem bardzo przydatne jest to, że można natychmiast chwycić za róg zaznaczenia i swobodnie edytować obiekt według własnych potrzeb, bez precyzyjnych wymiarów czy sztywnego skalowania. W praktyce codziennej pracy projektanta czy fotografa Ctrl+T to jeden z najbardziej intuicyjnych i najczęściej wykorzystywanych skrótów. Jest to również zgodne z ogólnymi standardami branżowymi – większość nowoczesnych programów graficznych korzysta z podobnych skrótów, by usprawnić workflow i ograniczyć konieczność przeklikiwania się przez rozbudowane menu. Warto też pamiętać o dodatkowych opcjach, np. przytrzymaniu Shift lub Alt podczas transformacji, co pozwala zachować proporcje albo skalować względem środka – to już taka wyższa szkoła jazdy, ale bardzo się przydaje. Z własnego doświadczenia zauważyłem, że znajomość tego skrótu naprawdę przyspiesza pracę i sprawia, że edycja staje się bardziej płynna i kreatywna.

Pytanie 30

Aby uzyskać nocne zdjęcie z efektem rozmytych smug światła bez zakłóceń, trzeba zastosować długi czas ekspozycji, statyw, wężyk spustowy oraz ustawić czułość matrycy na wartość

A. ISO 800

B. ISO 400

C. ISO 100

D. ISO 200

Odpowiedź ISO 100 jest prawidłowa, ponieważ przy długim czasie naświetlania kluczowe jest zminimalizowanie szumów, które mogą zniekształcać obraz. Niższa wartość ISO, jak 100, oznacza, że matryca aparatu jest mniej czuła na światło, co prowadzi do mniejszego poziomu szumów w finalnym obrazie. Przykładowo, zdjęcia nocne przy wykorzystaniu długiego czasu naświetlania, na poziomie ISO 100, pozwalają na uzyskanie czystych, szczegółowych obrazów, ponieważ szum jest znacznie mniej zauważalny. Przy ustawieniu ISO 100, długi czas naświetlania (np. 10-30 sekund) pozwoli na uchwycenie ruchu, np. smug świetlnych od przejeżdżających samochodów, co jest często poszukiwanym efektem w fotografii nocnej. Zastosowanie statywu jest niezwykle istotne, gdyż eliminuje drgania, które mogłyby wpłynąć na ostrość obrazu. Wężyk spustowy dodatkowo zapobiega wstrząsom przy naciskaniu spustu migawki, co również przyczynia się do osiągnięcia wysokiej jakości zdjęć nocnych. W praktyce, zgodnie z najlepszymi standardami fotograficznymi, ustawienia ISO 100 są rekomendowane przez profesjonalnych fotografów do uzyskania jak najwyższej jakości obrazów w słabym oświetleniu.

Pytanie 31

W odniesieniu do obrazu sformułowanie „harmonijny układ celowo dobranych elementów tworzących całość na płaszczyźnie” odnosi się do

A. rozdzielczości.

B. digitalizacji.

C. głębi koloru.

D. kompozycji.

Wybrałeś kompozycję i bardzo dobrze, bo właśnie to pojęcie najlepiej opisuje harmonijny układ celowo dobranych elementów tworzących całość na płaszczyźnie. Kompozycja to absolutna podstawa w każdej dziedzinie sztuki wizualnej – czy to grafika komputerowa, fotografia, malarstwo czy nawet projektowanie UX/UI. W praktyce chodzi o świadome rozmieszczanie kształtów, kolorów, linii, punktów i wszystkich innych składników obrazu w taki sposób, by uzyskać logiczny, estetyczny i czytelny efekt końcowy. To właśnie dzięki kompozycji przekaz obrazu jest przejrzysty, a odbiorca od razu wie, na czym się skupić. Standardy branżowe, np. w projektowaniu graficznym, zalecają stosowanie zasad takich jak złoty podział, reguła trójpodziału, symetria czy kontrast – wszystko po to, by obraz był nie tylko ładny, ale i funkcjonalny. Moim zdaniem, dobra kompozycja to najlepszy sposób, żeby nawet prostą grafikę zamienić w coś, co przyciąga uwagę i zostaje w pamięci. Jeśli chcesz pracować w branży kreatywnej, to ćwiczenie czytania i tworzenia różnych kompozycji jest kluczowe. Niezależnie czy rysujesz, tworzysz plakaty czy projektujesz interfejs, kompozycja zawsze będzie jednym z fundamentów twojej pracy.

Pytanie 32

W celu zachowania etapów tworzenia obrazu oraz możliwości bezpośredniej edycji jego elementów należy do zapisania obrazu cyfrowego wybrać format

A. PSD

B. DjVu

C. JPEG

D. CDR

Format PSD, czyli Photoshop Document, został stworzony właśnie z myślą o zachowaniu pełnej struktury projektu graficznego. W praktyce to oznacza, że zapisując obraz w PSD, masz dostęp do wszystkich warstw, masek, efektów, przezroczystości i wszelkich ustawień użytych podczas tworzenia grafiki. Tego typu pliki są wręcz fundamentem pracy w profesjonalnych studiach graficznych czy drukarniach, bo pozwalają wrócić do projektu w dowolnej chwili i bez problemu zmodyfikować każdy element osobno. Z mojego doświadczenia, gdy klient po tygodniu wraca z prośbą o podmianę tekstu lub drobną korektę koloru, tylko plik PSD zapewnia komfort i bezpieczeństwo takich edycji bez ryzyka utraty jakości czy przypadkowego zniszczenia kompozycji. Co ciekawe, PSD jest szeroko obsługiwany nie tylko przez programy firmy Adobe, ale także przez sporo alternatywnych aplikacji graficznych, co czyni ten format bardzo uniwersalnym w branży. Jeśli na poważnie myślisz o pracy z obrazami bitmapowymi, to trzymanie oryginału właśnie w PSD jest taką trochę niepisaną zasadą – zawsze zostawia się sobie furtkę do zmian, bo życie grafików potrafi być nieprzewidywalne. Oczywiście dopiero na sam koniec, gdy jesteś pewien efektu, eksportujesz gotowe pliki np. do JPEG czy PNG, bo one są przeznaczone już tylko do prezentacji czy publikacji, a nie dalszej obróbki.

Pytanie 33

Jakiego filtru należy użyć podczas przenoszenia negatywu na papier fotograficzny wielokontrastowy, aby zwiększyć kontrast obrazu?

A. Zielony

B. Żółty

C. Purpurowy

D. Szary

Zastosowanie filtrów innych niż purpurowy podczas kopiowania negatywu na wielokontrastowy papier fotograficzny może znacznie obniżyć jakość uzyskanego obrazu. Na przykład filtr zielony, choć przydatny w niektórych kontekstach, nie jest efektywny w zmniejszaniu kontrastu. Działa on w zakresie, który nie sprzyja poprawie różnic tonalnych, a raczej je wygładza, co może skutkować płaskim i mało ekspresyjnym obrazem. W przypadku filtra szarego, który teoretycznie nie wpływa na kolory, ani nie dodaje kontrastu, jego zastosowanie w tym kontekście jest zupełnie nieadekwatne. Filtr ten po prostu blokuje światło, nie wprowadzając żadnych modyfikacji tonalnych, co w rezultacie prowadzi do utraty potencjału, jaki daje wielokontrastowy papier. Filtr żółty, podobnie jak zielony, również nie podnosi kontrastu w sposób, który byłby korzystny dla wydruku fotograficznego. Jego użycie może skutkować zmiękczeniem tonalnym, co również nie jest pożądane przy pracy z negatywami, gdzie zależy nam na wyrazistych różnicach między jasnymi a ciemnymi partiami. Zrozumienie, jak poszczególne filtry wpływają na właściwości światła i jego interakcje z różnymi typami papieru, jest kluczowe w fotografii analogowej. Niezrozumienie tego aspektu i niewłaściwy dobór filtrów jest typowym błędem, który może prowadzić do nieodpowiednich rezultatów w procesie druku.

Pytanie 34

W programie Adobe Photoshop korygowanie błędów perspektywy umożliwia zastosowanie filtra

A. redukcja szumu.

B. rozmycie radialne.

C. szukanie krawędzi.

D. korekcja obiektywu.

Filtr „korekcja obiektywu” w Photoshopie to narzędzie, które moim zdaniem naprawdę warto znać, jeśli często pracujesz z fotografią architektoniczną czy zdjęciami wnętrz. Jego głównym zadaniem jest automatyczne lub ręczne usuwanie typowych zniekształceń obiektywowych, takich jak dystorsja beczkowata, poduszkowata czy właśnie błędy perspektywy. Przykładowo, masz zdjęcie wysokiego budynku, które wydaje się „przechylać” do tyłu – filtr ten pozwala wyprostować linie i nadać całej kompozycji bardziej naturalny wygląd. Co ciekawe, narzędzie korzysta z rzeczywistych profili wielu obiektywów, więc koryguje charakterystyczne dla danego modelu aparatu przekłamania. W praktyce często korzysta się z opcji „Custom”, żeby samemu dostosować kąty czy przesunięcia, albo z funkcji automatycznej, która potrafi rozpoznać typ szkła na podstawie danych EXIF. W branżowych workflow to wręcz standard, szczególnie gdy przygotowuje się zdjęcia pod publikacje albo do katalogów nieruchomości. Czasami, jeśli ktoś nie zna tego filtra i próbuje ręcznie naprawiać perspektywę innymi narzędziami, efekty są gorsze – dlatego moim zdaniem warto od razu korzystać z dedykowanych rozwiązań. Dobrze pamiętać, że „korekcja obiektywu” to też podstawa przy obróbce rawów – zdjęcia od razu nabierają profesjonalnego wyglądu.

Pytanie 35

Aby uzyskać efekt zatrzymania ruchu opadającej kropli wody, jaki powinien być ustawiony czas naświetlania?

A. 1/2000 s

B. 1/125 s

C. 1/500 s

D. 1/30 s

Odpowiedź 1/2000 s jest prawidłowa, ponieważ czas naświetlania na poziomie 1/2000 sekundy jest wystarczająco krótki, aby zarejestrować bardzo szybkie zjawiska, takie jak spadająca kropla wody. Przy tak krótkim czasie naświetlania, aparat jest w stanie 'zamrozić' ruch, co oznacza, że zarejestruje obraz z minimalnym rozmyciem. W praktyce, takie ustawienia są często stosowane w fotografii sportowej, gdzie szybko poruszające się obiekty muszą być uchwycone w pełnej ostrości. W przypadku fotografii przyrody, na przykład podczas dokumentowania spadających kropli deszczu czy wodospadów, krótki czas naświetlania pozwala uwiecznić detale, które normalnie mogłyby umknąć w wyniku ruchu. Dobrą praktyką jest również zrozumienie, że dla osiągnięcia podobnych efektów, można zastosować dodatkowe akcesoria, takie jak lampy błyskowe, które umożliwiają jeszcze szybsze zamrożenie ruchu. Warto zaznaczyć, że techniki te są zgodne z zasadami stosowanymi w profesjonalnej fotografii, gdzie precyzyjne ustawienia aparatu mają kluczowe znaczenie dla jakości uzyskiwanych obrazów.

Pytanie 36

Który czas ekspozycji jest najbardziej odpowiedni do osiągnięcia efektu zamrożenia ruchu w fotografii sportowej?

A. 1/60 s

B. 1/30 s

C. 1/250 s

D. 1/125 s

Czas naświetlenia 1/250 s jest optymalny w fotografii sportowej, ponieważ skutecznie zamraża ruch, co jest kluczowe przy uchwyceniu szybko poruszających się obiektów, takich jak sportowcy. Przy tak krótkim czasie naświetlenia, matryca aparatu rejestruje mniej ruchu, co pozwala na uzyskanie wyraźnych zdjęć, które oddają dynamikę i intensywność sportowych wydarzeń. W praktyce, stosując ten czas naświetlenia, można uchwycić detale, takie jak woda pryskająca podczas skoku w wodzie czy wyraz twarzy sportowca w sytuacji wygranej. Standardy branżowe, takie jak te stosowane w fotografii sportowej, często zalecają czasy naświetlenia w okolicach 1/500 s lub krótsze, jednak 1/250 s jest często wystarczające przy dobrym oświetleniu i odpowiednim ustawieniu czułości ISO. Dodatkowo, warto pamiętać o stabilizacji obrazu i technikach, takich jak śledzenie obiektów czy używanie obiektywów o odpowiedniej ogniskowej, co jeszcze bardziej zwiększa szansę na uzyskanie perfekcyjnych ujęć.

Pytanie 37

Które zdjęcie zostało skadrowane z zachowaniem zasad estetyki i kompozycji obrazu?

A. Zdjęcie 2

B. Zdjęcie 3

C. Zdjęcie 4

D. Zdjęcie 1

W przypadku pozostałych zdjęć pojawiają się typowe problemy kompozycyjne, które mogą być mylące na początku nauki fotografii. Przykładowo, jedno ze zdjęć skupia się niemal wyłącznie na asfalcie, pomijając praktycznie cały kontekst krajobrazu – takie kadrowanie sprawia, że odbiorca traci orientację, co właściwie jest tematem zdjęcia. To często spotykany błąd, gdy fotograf zapomina o balansie między pierwszym planem a tłem i wybiera niewłaściwy punkt ciężkości. Inne zdjęcie natomiast pokazuje prawie wyłącznie niebo i fragment zieleni, ucinając dolną część kadru – tutaj z kolei brakuje jakiegokolwiek mocniejszego elementu, który przyciągałby wzrok i nadawał zdjęciu sens wizualny. Z doświadczenia powiem, że początkujący fotografowie często za bardzo skupiają się na jednym aspekcie – np. wyjątkowej chmurze czy fragmencie wody – kosztem całościowego odbioru i kompozycji. Z kolei jeszcze inne zdjęcie obejmuje połowę drogi i kawałek wody, ale odcina wszystkie istotne elementy z góry, przez co brakuje tu oddechu i głębi. Takie kadrowanie jest niezgodne z branżowymi standardami, zwłaszcza jeśli chodzi o fotografię krajobrazową. Warto pamiętać, że głównym celem dobrego kadru jest stworzenie harmonii między wszystkimi elementami obrazu – to nie tylko kwestia estetyki, ale też tego, jak odbiorca odczytuje naszą fotografię. Dużo lepiej kierować się zasadą równowagi i świadomego rozmieszczenia obiektów w kadrze. Właśnie takie podejście zalecają niemal wszystkie profesjonalne poradniki fotograficzne i doświadczeni fotografowie.

Pytanie 38

W celu uzyskania prawidłowego obrazu techniką HDR należy wykonać od 2 do 10 zdjęć w formacie

A. RAW z zastosowaniem bracketingu ekspozycji.

B. JPEG z zastosowaniem bracketingu ostrości.

C. RAW z zastosowaniem bracketingu ostrości.

D. JPEG z zastosowaniem bracketingu ekspozycji.

HDR, czyli High Dynamic Range, to technika, która polega na połączeniu kilku zdjęć wykonanych z różnymi wartościami ekspozycji, żeby uzyskać obraz o szerszej rozpiętości tonalnej niż to, co jest możliwe na pojedynczej fotografii. Kluczową sprawą w fotografii HDR jest właśnie ten bracketing ekspozycji – aparat wykonuje serię zdjęć, każde z innym czasem naświetlania albo wartością EV. Dzięki temu masz potem ciemne zdjęcia z detalami w światłach, neutralne oraz jasne z detalami w cieniach. Format RAW jest tutaj bardzo ważny, bo pozwala zachować maksimum informacji z matrycy – szczególnie tych oświetleniowych, które później są kluczowe przy łączeniu i wywoływaniu HDR w postprodukcji. JPEG bezpowrotnie kasuje część informacji, więc HDR na JPEG-ach to nie jest dobry pomysł – efekty są dużo gorsze. Moim zdaniem, nawet początkujący fotograf zauważy różnicę na finalnym zdjęciu. W branży praktycznie wszyscy polecają RAW – Adobe, Phase One czy nawet producenci sprzętu, jak Canon czy Nikon, kładą na to nacisk w instrukcjach dotyczących HDR. Przykładowo, robiąc zdjęcia wnętrza kościoła lub krajobrazu o zachodzie słońca, RAW z bracketingiem ekspozycji pozwoli Ci zapanować nad światłami i cieniami tak, że zdjęcie będzie wyglądać bardziej naturalnie dla ludzkiego oka. Naprawdę, RAW i bracketing ekspozycji to fundamenty dobrego HDR-a – jak już się raz przekonałem na własnej skórze, innego sensownego sposobu nie ma.

Pytanie 39

Oświetlenie, które dociera na wysokości twarzy fotografowanego modela w przybliżeniu pod kątem 90° względem osi optycznej obiektywu, charakteryzuje się rodzajem oświetlenia

A. dolnego

B. przedniego

C. bocznego

D. tylnego

Oświetlenie boczne jest techniką używaną w fotografii, która polega na umiejscowieniu źródła światła w taki sposób, aby padało na obiekt z boku, co tworzy ciekawe cienie i podkreśla teksturę. Kiedy światło pada na modela z boku, pod kątem zbliżonym do 90°, ujawnia detale, które byłyby niewidoczne przy innych typach oświetlenia. Przykładem zastosowania oświetlenia bocznego może być portretowanie modeli, gdzie cienie tworzą głębię i trójwymiarowość, co czyni zdjęcie bardziej dynamicznym. W branży fotograficznej standardem jest stosowanie różnych źródeł światła, takich jak lampy błyskowe lub lampy ciągłe, które można ustawiać w różnych pozycjach, aby osiągnąć pożądany efekt. Technika ta jest również powszechnie stosowana w fotografii produktowej, gdzie oświetlenie boczne pomaga uwydatnić cechy produktów, zwłaszcza w przypadku materiałów o złożonej fakturze. Warto zwrócić uwagę na odpowiednią moc światła oraz jego temperaturę barwową, aby uzyskać efekty zgodne z zamierzonymi celami artystycznymi.

Pytanie 40

Kondensor stanowi element powiększalnika, który

A. koryguje wady optyczne obiektywu

B. zmiękcza obraz, który jest powiększany

C. jednostajnie kieruje światło na całą powierzchnię negatywu

D. zapobiega skraplaniu pary wodnej na obudowie powiększalnika

Odpowiedzi sugerujące, że kondensor koryguje błędy optyczne obiektywu lub zmiękcza obraz, opierają się na niepoprawnych założeniach dotyczących funkcji tego elementu. Kondensor nie jest projektowany do korekty wad optycznych obiektywu; zamiast tego, jego zadaniem jest skupianie światła, co ma na celu zapewnienie równomiernego oświetlenia negatywu. Użytkownicy często mylą funkcje kondensora z funkcjami optycznymi soczewek, co może prowadzić do błędnych wniosków. W praktyce, to obiektyw i jego parametry powinny być odpowiednio dobrane, aby minimalizować wszelkie zniekształcenia optyczne. Warto także zwrócić uwagę na to, że odpowiedni wybór obiektywu oraz jego ustawienia są kluczowe dla uzyskania pożądanej ostrości i kontrastu. Twierdzenie, że kondensor zapobiega kondensacji pary wodnej na obudowie powiększalnika, jest mylące, ponieważ takie zjawisko nie jest związane z jego funkcją, lecz z konstrukcją urządzenia i warunkami panującymi w laboratorium. Zachowanie właściwych warunków do pracy, w tym kontrola wilgotności, jest niezbędne, aby uniknąć problemów związanych z parowaniem czy osadzaniem się wilgoci. Takie błędy myślowe mogą zniekształcać zrozumienie funkcjonalności kondensora, dlatego tak ważne jest, aby mieć świadomość jego rzeczywistych zadań w procesie powiększania.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej