Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 14:17
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 14:49

Egzamin niezdany

Wynik: 19/40 punktów (47,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie będzie rezultatem dodawania liczb 10011012 i 110012 w systemie binarnym?

A. 1101101

B. 1110001

C. 1101100

D. 1100110

Odpowiedzi, które nie są poprawne, wynikają z typowych błędów w dodawaniu w systemie binarnym oraz niewłaściwego zrozumienia procesu przenoszenia. W przypadku dodawania binarnego, kluczowe jest zrozumienie, że każda kolumna ma przypisaną wartość, która jest potęgą liczby 2. Błędy mogą pojawić się w momencie, gdy dodajemy liczby i nie uwzględniamy przeniesienia lub mylimy wartości kolumn. Na przykład, w odpowiedzi 1101100, mogło dojść do pomyłki przy dodawaniu, gdzie przeniesienie nie zostało uwzględnione, co prowadzi do błędnego wyniku. Z kolei odpowiedź 1110001 może być wynikiem niepoprawnego zsumowania, gdzie dodano zbyt wiele do wartości w wyższych kolumnach. W przypadku 1101101, możliwe, że poprawnie dodano tylko część bitów, a wynik końcowy nie uwzględniał całości przeniesienia. Typowe błędy myślowe związane z tymi odpowiedziami obejmują zbytnią pewność siebie w dodawaniu i pomijanie podstawowych zasad, takich jak przeniesienie. Kluczowe w nauce dodawania w systemie binarnym jest praktykowanie różnych przykładów i zrozumienie, jak działa system przenoszenia, co pomoże uniknąć tych typowych pułapek.

Pytanie 2

Na ilustracji przedstawiono diagram blokowy karty

A. graficznej

B. telewizyjnej

C. sieciowej

D. dźwiękowej

Karta telewizyjna to urządzenie pozwalające na odbiór sygnału telewizyjnego i jego przetwarzanie na komputerze. Na przedstawionym schemacie widać elementy charakterystyczne dla karty telewizyjnej takie jak tuner, który odbiera sygnał RF (Radio Frequency) z anteny. Zastosowanie tunera jest kluczowe w kontekście odbioru sygnału telewizyjnego, ponieważ pozwala na dekodowanie i dostrajanie odbieranych fal radiowych do konkretnych kanałów telewizyjnych. Przetwornik analogowo-cyfrowy (A/C) jest używany do konwersji analogowego sygnału wideo na cyfrowy, co jest niezbędne do dalszego przetwarzania przez komputer. Ważnym elementem jest także dekoder wideo oraz sprzętowa kompresja MPEG-2, które umożliwiają kompresję strumienia wideo, co jest standardem w transmisji telewizji cyfrowej. EEPROM i DRAM służą do przechowywania niezbędnych danych oraz do buforowania strumienia danych. Tego typu karty są szeroko stosowane w systemach komputerowych, gdzie istnieje potrzeba integracji funkcji telewizyjnej, np. w centrach medialnych. Stosowanie kart telewizyjnych jest zgodne ze standardami transmisji wideo i audio, co zapewnia ich kompatybilność z różnymi formatami sygnału. Przykładem praktycznego zastosowania są systemy do nagrywania programów telewizyjnych i ich późniejszego odtwarzania na komputerze.

Pytanie 3

Zaprezentowany diagram ilustruje zasadę funkcjonowania

A. drukarki termosublimacyjnej

B. cyfrowego aparatu fotograficznego

C. skanera płaskiego

D. myszy optycznej

Mysz optyczna korzysta z zaawansowanej technologii optycznej bazującej na diodach LED i czujnikach obrazowych takich jak matryce CMOS lub CCD aby precyzyjnie śledzić ruch. Podstawową zasadą działania myszy optycznej jest emitowanie światła przez diodę LED które odbija się od powierzchni i wraca przez soczewki do sensora optycznego. Sensor przetwarza odbite światło na obraz który następnie jest analizowany przez układ DSP w celu określenia kierunku i prędkości ruchu myszy. Cały proces odbywa się w czasie rzeczywistym co zapewnia płynność i precyzję działania. Praktyczne zastosowanie tej technologii można zaobserwować w szerokim wachlarzu urządzeń od komputerów osobistych po specjalistyczne zastosowania w grach komputerowych gdzie precyzja i szybkość reakcji są kluczowe. Standardowe praktyki branżowe obejmują stosowanie matryc o wyższej rozdzielczości aby zwiększyć precyzję śledzenia oraz wykorzystywanie bardziej zaawansowanych algorytmów do poprawy dokładności działania co jest szczególnie ważne na powierzchniach o niskiej jakości optycznej. Dzięki temu mysz optyczna jest niezawodnym narzędziem w codziennej pracy i rozrywce.

Pytanie 4

Aby otworzyć konsolę przedstawioną na ilustracji, należy wpisać w oknie poleceń

A. eventvwr

B. gpedit

C. mmc

D. gpupdate

Polecenie mmc (Microsoft Management Console) jest używane do uruchamiania konsoli zarządzania systemem Windows. MMC jest elastycznym narzędziem, które pozwala administratorom systemów centralnie zarządzać komputerami i zasobami sieciowymi. Konsola zawiera różne przystawki, które można dostosować do potrzeb zarządzania, takie jak zarządzanie użytkownikami, zadaniami, zasadami grupy i wiele innych. W praktyce, mmc jest często używane do tworzenia i zarządzania dedykowanymi konsolami, które zawierają tylko potrzebne przystawki, co ułatwia skoncentrowane zarządzanie różnymi aspektami systemu. Administratorzy mogą zapisywać takie skonfigurowane konsolki i udostępniać je innym użytkownikom, co jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi dotyczącymi standaryzacji i automatyzacji procesów administracyjnych. Dodatkowo, mmc wspiera funkcje bezpieczeństwa, takie jak ograniczenie dostępu do określonych przystawek, co jest istotnym elementem w zarządzaniu dużymi środowiskami IT. Poprawne wykorzystanie tego narzędzia może znacząco zwiększyć efektywność zarządzania systemami, co jest kluczowe w profesjonalnym środowisku IT.

Pytanie 5

Możliwości zmiany uprawnień dostępu do plików w systemie Windows 10 można uzyskać za pomocą komendy

A. convert

B. icacls

C. verify

D. set

Odpowiedzi verify, set i convert są nieprawidłowe w kontekście zarządzania uprawnieniami dostępu do plików w systemie Windows 10. Polecenie verify służy do sprawdzania poprawności plików na dysku, a nie do zarządzania uprawnieniami. To narzędzie ma na celu weryfikację, czy plik został zapisany poprawnie, co jest istotne w kontekście diagnostyki błędów, lecz nie ma zastosowania w kontekście regulacji dostępu. Kolejne polecenie, set, jest używane do ustawiania lub wyświetlania zmiennych środowiskowych w systemie, co jest procesem zupełnie niepowiązanym z kontrolą dostępu do plików. Z kolei polecenie convert jest stosowane do konwersji typów systemu plików, na przykład z FAT na NTFS, a także nie ma zastosowania w modyfikacji uprawnień. Te błędne odpowiedzi mogą wynikać z mylnego przekonania, że uprawnienia dostępu można modyfikować za pomocą narzędzi, które służą do innych celów. Często administratorzy, którzy nie są zaznajomieni z dokładnymi funkcjami narzędzi systemowych, mogą wprowadzać się w błąd, zakładając, że każde polecenie dotyczące plików może dotyczyć również zarządzania ich uprawnieniami. Aby skutecznie zarządzać dostępem do plików, ważne jest zrozumienie specyficznych funkcji każdego z narzędzi dostępnych w systemie operacyjnym, co pozwala na zastosowanie odpowiednich rozwiązań w praktyce.

Pytanie 6

Jaki typ macierzy dyskowych zapewnia tak zwany mirroring dysków?

A. RAID-1

B. RAID-3

C. RAID-5

D. RAID-0

RAID-1, znany jako mirroring, to technologia macierzy dyskowych, która zapewnia wysoką dostępność danych poprzez duplikację informacji na dwóch lub więcej dyskach. W przypadku jednego z dysków awarii, system może kontynuować pracę, korzystając z kopii zapasowej na drugim dysku, co znacząco podnosi bezpieczeństwo przechowywanych danych. Przykładem zastosowania RAID-1 może być środowisko przedsiębiorcze, gdzie krytyczne dane muszą być dostępne bez przerwy. Dzięki tej technologii, administratorzy mogą minimalizować ryzyko utraty danych oraz zapewnić ciągłość działania systemów informatycznych. Standardowe praktyki zalecają stosowanie RAID-1 w serwerach plików oraz w systemach, gdzie bezpieczeństwo danych jest kluczowe, takich jak bazy danych. Dodatkowo, RAID-1 może być wykorzystywany w połączeniu z innymi poziomami RAID, aby uzyskać dalsze korzyści, jak na przykład RAID-10, który łączy mirroring z podziałem na dyski, oferując jeszcze wyższą wydajność i niezawodność.

Pytanie 7

Który z rodzajów rekordów DNS w systemach Windows Server określa alias (inną nazwę) dla rekordu A związanej z kanoniczną (rzeczywistą) nazwą hosta?

A. CNAME

B. AAAA

C. PTR

D. NS

Rekordy NS (Name Server) są odpowiedzialne za wskazywanie serwerów DNS, które są autorytatywne dla danej strefy DNS. Nie mają one jednak roli w definiowaniu aliasów dla innych rekordów, co czyni je nieodpowiednim wyborem w kontekście pytania. W praktyce, rekordy NS są przede wszystkim używane do zarządzania hierarchią serwerów DNS i kierowania zapytań do odpowiednich serwerów, co jest kluczowe w architekturze DNS, ale nie ma związku z aliasami dla rekordów A. Z kolei rekord PTR (Pointer Record) stosowany jest do odwrotnej analizy DNS, co oznacza, że umożliwia mapowanie adresów IP na nazwy domenowe. To zjawisko jest wykorzystywane głównie w kontekście zabezpieczeń i logowania, ale nie ma zastosowania w definiowaniu aliasów. Rekordy AAAA są analogiczne do rekordów A, ale ich głównym zadaniem jest wspieranie adresów IPv6. Choć mają one kluczowe znaczenie w kontekście nowoczesnych aplikacji internetowych, nie pełnią one funkcji aliasów dla innych rekordów. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do wyboru tych nieodpowiednich typów rekordów, to mylenie ich funkcji oraz nieznajomość specyfiki działania DNS. Prawidłowe zrozumienie ról poszczególnych rekordów DNS jest kluczowe dla efektywnego zarządzania infrastrukturą sieciową.

Pytanie 8

Najlepszym sposobem na zabezpieczenie domowej sieci Wi-Fi jest

A. zmiana nazwy SSID

B. zmiana adresu MAC routera

C. stosowanie szyfrowania WPA-PSK

D. stosowanie szyfrowania WEP

Stosowanie szyfrowania WPA-PSK (Wi-Fi Protected Access Pre-Shared Key) jest najskuteczniejszą metodą zabezpieczenia domowej sieci Wi-Fi, ponieważ oferuje znacząco lepszy poziom ochrony w porównaniu do starszych standardów, takich jak WEP (Wired Equivalent Privacy). WPA-PSK wykorzystuje silne algorytmy szyfrujące, co znacznie utrudnia potencjalnym intruzom przechwycenie i odszyfrowanie przesyłanych danych. W praktyce, aby wdrożyć WPA-PSK, użytkownik musi ustawić mocne hasło, które jest kluczem do szyfrowania. Im dłuższe i bardziej skomplikowane jest hasło, tym trudniej jest złamać zabezpieczenia. Warto także pamiętać, że WPA2, które jest nowszą wersją, wprowadza dodatkowe ulepszenia, takie jak lepsze mechanizmy autoryzacji i szyfrowania, co czyni sieć jeszcze bardziej odporną na ataki. Stosowanie WPA-PSK jest zgodne z aktualnymi standardami branżowymi, a także jest zalecane przez ekspertów ds. bezpieczeństwa sieci.

Pytanie 9

Zwiększenie zarówno wydajności operacji (zapis/odczyt), jak i bezpieczeństwa przechowywania danych jest możliwe dzięki zastosowaniu macierzy dyskowej

A. RAID 0

B. RAID 3

C. RAID 1

D. RAID 50

Wybór RAID 3, RAID 1 lub RAID 0 jako odpowiedzi na pytanie jest błędny, ponieważ każda z tych konfiguracji ma swoje ograniczenia, jeżeli chodzi o jednoczesne zwiększenie szybkości operacji oraz bezpieczeństwa przechowywania danych. RAID 1, który polega na mirroringu danych, zapewnia doskonałą redundancję, ale nie zwiększa wydajności zapisu, a wręcz może ją obniżyć, ponieważ wymaga tego samego zapisu na dwóch dyskach. RAID 0 z kolei, mimo że oferuje wysoką wydajność dzięki stripingowi, nie zapewnia żadnej redundancji – w przypadku awarii któregoś z dysków, wszystkie dane są tracone. RAID 3, korzystający z parzystości, również nie jest optymalnym rozwiązaniem, gdyż wprowadza pojedynczy dysk parzystości, co może stać się wąskim gardłem w operacjach zapisu. Kluczowym błędem myślowym jest zatem brak zrozumienia, że aby osiągnąć wysoką wydajność i bezpieczeństwo, konieczne jest zastosowanie odpowiedniej kombinacji technologii RAID. W praktyce, podejście do wyboru macierzy dyskowej wymaga analizy specyficznych potrzeb operacyjnych i budżetowych, a także znajomości kompromisów, które wiążą się z różnymi konfiguracjami RAID, co przekłada się na efektywność w zarządzaniu danymi w każdej organizacji.

Pytanie 10

Mamy do czynienia z siecią o adresie 192.168.100.0/24. Ile podsieci można utworzyć, stosując maskę 255.255.255.224?

A. 6 podsieci

B. 12 podsieci

C. 8 podsieci

D. 4 podsieci

Jak ktoś wybiera inną liczbę podsieci niż 8, to często popełnia jakieś błędy w obliczeniach przy podziale sieci. No bo są odpowiedzi, które mogą mylić i sugerować, że przy masce /27 da się zrobić tylko 4 czy 6 podsieci. To nie jest prawda, bo zmieniając maskę z /24 na /27, rozdzielamy przestrzeń adresową na 8 podsieci, z 32 adresami w każdej. Na przykład, te adresy to 192.168.100.0, 192.168.100.32, 192.168.100.64 i tak dalej. Każda z tych podsieci może mieć swoje urządzenia, co ułatwia zarządzanie ruchem i poprawia bezpieczeństwo. Czasami można też skupić się tylko na liczbie adresów, co prowadzi do błędnych wniosków, że można uzyskać więcej podsieci, ale to nie tak działa. Ważne jest, żeby zrozumieć, że liczba podsieci zależy od tego, ile bitów używamy do ich stworzenia. Dlatego przy każdej zmianie maski warto pamiętać o dobrych praktykach dotyczących adresacji IP, żeby uniknąć nieporozumień.

Pytanie 11

fps (ang. frames per second) odnosi się bezpośrednio do

A. płynności wyświetlania dynamicznych obrazów

B. skuteczności transferu informacji na magistrali systemowej

C. efektywności układów pamięci RAM

D. szybkości przesyłania danych do dysku w standardzie SATA

FPS, czyli frames per second, jest terminem stosowanym do mierzenia liczby klatek wyświetlanych w ciągu jednej sekundy w kontekście ruchomych obrazów, takich jak filmy czy gry komputerowe. Wysoka liczba FPS wpływa bezpośrednio na płynność i jakość wizualną wyświetlanego materiału. Na przykład, w grach komputerowych, osiągnięcie co najmniej 60 FPS jest często uważane za standard, aby zapewnić komfortowe doświadczenie użytkownika, a wartości powyżej 120 FPS mogą znacząco poprawić responsywność gry. W kontekście standardów branżowych, technologie takie jak DirectX i OpenGL optymalizują wyświetlanie klatek, co uwzględnia zarówno hardware, jak i software. Z kolei w filmach, standard 24 FPS jest tradycyjnie stosowany, aby uzyskać efekt kinowy, podczas gdy wyższe wartości, takie jak 48 FPS, są używane w nowoczesnych produkcjach dla uzyskania większej szczegółowości i płynności. Dlatego też, zrozumienie pojęcia FPS jest kluczowe dla każdego, kto zajmuje się produkcją wideo lub projektowaniem gier.

Pytanie 12

Obudowa oraz wyświetlacz drukarki fotograficznej są bardzo brudne. Jakie środki należy zastosować, aby je wyczyścić?

A. suchej chusteczki oraz patyczków do czyszczenia

B. mokrej chusteczki oraz sprężonego powietrza z rurką zwiększającą zasięg

C. ściereczki nasączonej IPA oraz środka smarującego

D. wilgotnej ściereczki oraz pianki do czyszczenia plastiku

Wilgotna ściereczka oraz pianka do czyszczenia plastiku to odpowiedni wybór do konserwacji obudowy i wyświetlacza drukarki fotograficznej. Wilgotne ściereczki są zaprojektowane tak, aby skutecznie usuwać kurz, odciski palców oraz inne zanieczyszczenia bez ryzyka zadrapania delikatnych powierzchni. Pianka do czyszczenia plastiku, z drugiej strony, jest specjalnie stworzona do usuwania tłuszczu i zanieczyszczeń organicznych, co czyni ją idealnym produktem do pielęgnacji elektroniki. Wysokiej jakości środki czyszczące nie tylko efektywnie czyszczą, ale także zabezpieczają powierzchnię przed negatywnym wpływem czynników zewnętrznych, takich jak wilgoć czy promieniowanie UV. Przy regularnym czyszczeniu sprzętu fotograficznego, można przedłużyć jego żywotność oraz zapewnić optymalną jakość druku. Warto również pamiętać o stosowaniu tych produktów zgodnie z zaleceniami producenta, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży i pozwala uniknąć uszkodzeń. Zachowanie czystości sprzętu wpływa nie tylko na estetykę, ale również na jego funkcjonalność, co jest kluczowe w kontekście profesjonalnej fotografii.

Pytanie 13

Usługi na serwerze są konfigurowane za pomocą

A. ról i funkcji

B. serwera domeny

C. Active Directory

D. interfejsu zarządzania

Konfiguracja usług na serwerze przez role i funkcje jest kluczowym elementem zarządzania infrastrukturą IT. Role i funkcje to zestawy zadań i odpowiedzialności, które są przypisane do serwera, co pozwala na efektywne dostosowanie jego działania do konkretnych potrzeb organizacji. Na przykład, w systemie Windows Server możliwe jest przypisanie roli serwera plików, co umożliwia centralne zarządzanie danymi przechowywanymi w sieci. W praktyce oznacza to, że administratorzy mogą łatwo konfigurować dostęp do zasobów, zarządzać uprawnieniami użytkowników i monitorować wykorzystanie przestrzeni dyskowej. Ponadto, dobre praktyki w zakresie zarządzania serwerami wymagają regularnej aktualizacji i przeglądu przypisanych ról, aby zapewnić bezpieczeństwo i wydajność systemu. Standardy branżowe, takie jak ITIL, podkreślają znaczenie odpowiedniego przypisania ról w zakresie zarządzania usługami IT, co wpływa na jakość dostarczanych usług oraz satysfakcję użytkowników końcowych.

Pytanie 14

W jaki sposób skonfigurować zaporę Windows, aby spełniała zasady bezpieczeństwa i umożliwiała użycie polecenia ping do weryfikacji komunikacji z innymi urządzeniami w sieci?

A. Ustawić reguły dla protokołu IP

B. Ustawić reguły dla protokołu ICMP

C. Ustawić reguły dla protokołu TCP

D. Ustawić reguły dla protokołu IGMP

Stwierdzenie, że należy skonfigurować reguły dotyczące protokołu IP, TCP lub IGMP, aby umożliwić pingowanie, nie odnosi się do rzeczywistych mechanizmów działania polecenia ping. Protokół IP jest podstawą komunikacji w sieciach, ale nie obsługuje on bezpośrednio pingów, które wymagają specyficznego wsparcia ze strony ICMP. Również protokół TCP, choć kluczowy dla wielu typowych zastosowań sieciowych, nie jest wykorzystywany w kontekście polecenia ping, które bazuje na połączeniach bezpośrednich, a nie na połączeniach opartych na TCP. Z kolei IGMP (Internet Group Management Protocol) jest używany do zarządzania członkostwem w grupach multicastowych i nie ma żadnego związku z podstawowymi funkcjonalnościami polecenia ping. Takie błędne podejście do problemu może wynikać z niepełnego zrozumienia różnicy między różnymi protokołami i ich zastosowaniem w sieci. Kluczowe znaczenie ma zrozumienie, że do testowania i diagnostyki połączeń w sieci lokalnej niezbędne jest skonfigurowanie reguł dla ICMP, aby umożliwić odpowiednie odpowiedzi na zapytania ping. Ostatecznie, wiedza na temat protokołów i ich funkcji jest kluczowa w zarządzaniu siecią oraz w zapewnieniu jej bezpieczeństwa.

Pytanie 15

Pamięć, która nie traci danych, może być elektrycznie kasowana i programowana, znana jest pod skrótem

A. IDE

B. ROM

C. RAM

D. EEPROM

Odpowiedzi RAM, ROM i IDE nie są poprawne w kontekście pytania o pamięć, która jest nieulotna, elektrycznie kasowana i programowana. RAM (Random Access Memory) to pamięć ulotna, która traci swoje dane po wyłączeniu zasilania, co czyni ją nieodpowiednią dla zastosowań wymagających trwałej pamięci. ROM (Read-Only Memory) to pamięć, która jest zaprogramowana w procesie produkcji i nie pozwala na kasowanie ani programowanie po tym etapie, co również odbiega od definicji przedstawionej w pytaniu. IDE (Integrated Development Environment) nie odnosi się do pamięci, a raczej do oprogramowania używanego do rozwoju aplikacji, co sprawia, że ta odpowiedź jest zupełnie nieadekwatna. Pojawienie się błędnych odpowiedzi często wynika z nieporozumienia dotyczącego funkcji i typów pamięci. Kluczowe jest zrozumienie, że różne typy pamięci mają różne właściwości i zastosowania, co jest fundamentalne dla projektowania systemów elektronicznych. Dlatego tak ważne jest, aby dokładnie poznać różnice między pamięcią ulotną a nieulotną oraz możliwości programowania i kasowania w kontekście projektowania systemów embedded.

Pytanie 16

Po podłączeniu działającej klawiatury do jednego z portów USB nie ma możliwości wyboru awaryjnego trybu uruchamiania systemu Windows. Mimo to po uruchomieniu systemu w standardowym trybie klawiatura funkcjonuje prawidłowo. Co to oznacza?

A. uszkodzony kontroler klawiatury

B. nieprawidłowe ustawienia BIOS

C. uszkodzony zasilacz

D. uszkodzone porty USB

Uszkodzony kontroler klawiatury, uszkodzone porty USB i uszkodzony zasilacz są to możliwości, które na pierwszy rzut oka mogą wydawać się logicznymi przyczynami problemów z klawiaturą. Jednakże, w omawianej sytuacji, klawiatura działa prawidłowo w normalnym trybie uruchomienia, co wyklucza uszkodzenie urządzenia. Kontroler klawiatury jest odpowiedzialny za przetwarzanie sygnałów z klawiatury i ich przekazywanie do systemu operacyjnego. Skoro klawiatura działa po uruchomieniu systemu, oznacza to, że kontroler działa prawidłowo. Podobnie, jeśli porty USB były uszkodzone, klawiatura nie włączałaby się w żadnym trybie. Zasilacz z kolei dostarcza energię do komputera, a jego uszkodzenie spowodowałoby znacznie poważniejsze problemy, takie jak brak włączania się systemu lub niestabilna praca sprzętu. W tym przypadku to błędne myślenie, które prowadzi do fałszywych wniosków, opiera się na założeniu, że problemy z urządzeniami peryferyjnymi zawsze są związane z ich awarią. W rzeczywistości wiele problemów z dostępnością opcji w BIOS może wynikać z niewłaściwych ustawień, co pokazuje, jak kluczowe jest zrozumienie roli BIOS w procesie rozruchu i diagnostyki sprzętu. Warto zawsze analizować problem w szerszym kontekście i zrozumieć, które elementy systemu mogą wpływać na jego funkcjonowanie.

Pytanie 17

Jaki protokół jest używany przez komendę ping?

A. IPX

B. ICMP

C. SMTP

D. FTP

Wybór protokołu IPX jest błędny, ponieważ jest to protokół używany głównie w sieciach Novell NetWare, a nie w standardowych implementacjach TCP/IP. IPX nie obsługuje komunikacji między urządzeniami w Internecie, co czyni go nieodpowiednim dla testowania łączności, jak ma to miejsce w przypadku polecenia ping. FTP, z kolei, to protokół służący do transferu plików, a jego działanie jest całkowicie niezwiązane z testowaniem łączności w sieci. SMTP, czyli Simple Mail Transfer Protocol, jest protokołem używanym do przesyłania wiadomości e-mail, co również nie ma związku z monitorowaniem dostępności hostów w sieci. Często mylące jest to, że chociaż wszystkie wymienione protokoły funkcjonują w ramach szerszego modelu TCP/IP, każdy z nich ma swoje specyficzne zastosowanie. Kluczowym błędem jest zrozumienie, że protokół wykorzystywany w ping musi być odpowiedzialny za wymianę komunikatów kontrolnych, a ICMP jest jedynym protokołem przeznaczonym do tego celu. Dlatego, aby skutecznie diagnozować problemy sieciowe, istotne jest zrozumienie różnicy między protokołami transportowymi, a protokołami kontrolnymi, co jest kluczowe dla zarządzania i utrzymania zdrowia infrastruktury sieciowej.

Pytanie 18

Do weryfikacji integralności systemu plików w środowisku Linux trzeba zastosować polecenie

A. fstab

B. fsck

C. man

D. mkfs

Polecenie 'fsck' (File System Consistency Check) jest kluczowym narzędziem w systemie Linux, używanym do sprawdzania i naprawy błędów w systemie plików. W kontekście zarządzania danymi, utrzymanie integralności systemu plików jest niezwykle istotne, ponieważ może zapobiec utracie danych oraz zapewnić stabilność systemu operacyjnego. Przykładowe zastosowanie polecenia 'fsck' polega na uruchomieniu go na zamontowanej partycji, co pozwala na identyfikację i, jeśli to konieczne, automatyczne naprawienie błędów. Użytkownik może również skorzystać z opcji '-y', aby automatycznie akceptować wszystkie sugerowane poprawki. Warto podkreślić, że przed użyciem 'fsck' zalecane jest odmontowanie systemu plików, aby uniknąć dodatkowych problemów. Dobrą praktyką jest regularne sprawdzanie systemu plików, zwłaszcza po nieprawidłowym wyłączeniu systemu lub awarii sprzętu, co może prowadzić do uszkodzenia danych. W kontekście standardów branżowych, 'fsck' jest zgodne z podstawowymi zasadami zarządzania systemem plików i utrzymania wysokiej dostępności danych.

Pytanie 19

Na którym schemacie znajduje się panel krosowniczy?

A. Opcja C

B. Opcja A

C. Opcja B

D. Opcja D

Panel krosowniczy, znany również jako patch panel, to kluczowy element infrastruktury sieciowej stosowany w centrach danych i serwerowniach. Na rysunku B przedstawiona jest urządzenie, które umożliwia organizację kabli sieciowych przez połączenie wielu przewodów w jednym miejscu. Panel ten zawiera rzędy gniazd, do których podłącza się kable, co umożliwia łatwe zarządzanie i rekonfigurację połączeń sieciowych. W praktyce panele krosownicze ułatwiają utrzymanie porządku w okablowaniu oraz szybkie identyfikowanie i rozwiązywanie problemów z połączeniami. Standardy branżowe, takie jak TIA/EIA-568, definiują specyfikacje dla tych urządzeń, zapewniając kompatybilność i efektywność pracy. Panele te są niezwykle ważne w utrzymaniu elastyczności infrastruktury sieciowej i minimalizacji czasu przestoju dzięki możliwości szybkiej rekonfiguracji połączeń. Dobre praktyki obejmują oznaczanie kabli i użycie odpowiednich narzędzi do zaciskania kabli, co zwiększa niezawodność systemu.

Pytanie 20

Urządzenie przedstawione na ilustracji, wraz z podanymi danymi technicznymi, może być zastosowane do pomiarów systemów okablowania

A. światłowodowego

B. skrętki cat. 5e/6

C. telefonicznego

D. koncentrycznego

Wykorzystywanie niewłaściwego sprzętu do pomiaru okablowania może prowadzić do błędnych odczytów i diagnoz. W przypadku okablowania telefonicznego, stosowanego głównie w tradycyjnych systemach telekomunikacyjnych, pomiar odbywa się z użyciem testerów kabli miedzianych, które sprawdzają ciągłość przewodów czy obecność zakłóceń. Skrętka kategorii 5e/6, używana w sieciach komputerowych, wymaga testerów okablowania Ethernet, które są dostosowane do wykrywania błędów i zapewniania jakości sygnału w kablach miedzianych. Okablowanie koncentryczne, stosowane w transmisji telewizyjnej i internetowej, wymaga mierników sygnału RF, które są specjalizowane w analizie częstotliwości radiowych. W każdym z tych przypadków niewłaściwy wybór urządzenia może skutkować nieprawidłową diagnozą, ponieważ każdy typ okablowania ma specyficzne parametry transmisji i wymaga odpowiednich narzędzi pomiarowych. Pomiar światłowodowy wymaga urządzeń kalibrowanych pod konkretne długości fal optycznych, co jest szczególnie ważne w kontekście strat mocy i jakości sygnału w sieciach telekomunikacyjnych. Zrozumienie różnic między tymi technologiami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania sieciami i diagnostyki problemów transmisji danych. Wszystko to podkreśla znaczenie wyboru odpowiednich narzędzi do konkretnego rodzaju okablowania w celu uzyskania wiarygodnych wyników pomiarów i zapewnienia efektywnego działania sieci.

Pytanie 21

Nazwa licencji oprogramowania komputerowego, które jest dystrybuowane bezpłatnie, lecz z ograniczoną przez twórcę funkcjonalnością w porównaniu do pełnej, płatnej wersji, gdzie po upływie 30 dni zaczynają się wyświetlać reklamy oraz przypomnienia o konieczności rejestracji, to

A. liteware

B. GNU-GPL

C. OEM

D. adware

Odpowiedzi, które nie są poprawne, odnoszą się do różnych typów licencji i modeli dystrybucji oprogramowania. OEM, czyli Original Equipment Manufacturer, to licencja, która jest często stosowana przez producentów sprzętu komputerowego. Tego typu oprogramowanie jest sprzedawane wraz z nowymi komputerami i ma ograniczone prawo do przenoszenia między urządzeniami, co czyni je nieodpowiednim kontekstem dla opisanego przypadku, gdzie mamy do czynienia z aplikacją, którą można testować za darmo przed zakupem pełnej wersji. Adware to oprogramowanie, które wyświetla reklamy na ekranie użytkownika, często bez jego zgody. Choć może być związane z modelami freemium lub liteware, adware generalnie nie ma ograniczonej funkcjonalności przed wystąpieniem reklam, co czyni je mniej adekwatnym terminem w tym kontekście. GNU-GPL to z kolei licencja open source, która pozwala na dowolne użytkowanie, modyfikowanie i dystrybucję oprogramowania, co również nie pasuje do opisanego modelu liteware, który wymaga rejestracji po upływie terminu próbnego. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby skutecznie poruszać się w środowisku licencji i modeli dystrybucji oprogramowania, co jest istotne dla każdego profesjonalisty w branży IT.

Pytanie 22

Komunikat tekstowy KB/Interface error, wyświetlony na ekranie komputera z BIOS POST firmy AMI, informuje o błędzie

A. sterownika klawiatury.

B. pamięci GRAM.

C. baterii CMOS.

D. rozdzielczości karty graficznej.

Przy interpretowaniu komunikatów systemowych BIOS, warto dobrze rozumieć, co oznaczają konkretne skróty i na czym polegają najczęstsze błędy podczas testu POST. Komunikat KB/Interface error wyraźnie wskazuje na problem z interfejsem klawiatury, a nie na inne podzespoły. Czasem przez rutynę lub pośpiech myli się go z awarią baterii CMOS, ponieważ oba błędy mogą objawiać się na wczesnym etapie startu komputera – jednak bateria CMOS odpowiada za przechowywanie ustawień BIOS i jej rozładowanie generuje zupełnie inny komunikat, najczęściej o błędzie checksum lub konieczności ustawienia daty i godziny. Z kolei pamięć GRAM to określenie dotyczące głównie grafiki lub specjalistycznych rozwiązań, nie ma ona żadnego związku z testowaniem klawiatury podczas POST. Problemy z GRAM objawiają się najczęściej artefaktami na ekranie lub brakiem obrazu, a BIOS sygnalizuje je innymi komunikatami lub sygnałami dźwiękowymi. Co do rozdzielczości karty graficznej – BIOS nie testuje jej na tym etapie, bo POST służy głównie wykryciu najważniejszych podzespołów i sprawdzeniu, czy urządzenia startowe działają. Jeśli karta graficzna nie działa, BIOS zazwyczaj wydaje charakterystyczne beep kody, a nie tekstowe komunikaty związane z rozdzielczością. Typowym błędem myślowym jest przypisywanie każdej usterki wykrytej przez BIOS problemom z pamięcią lub baterią, podczas gdy komunikaty tego typu są zazwyczaj bardzo precyzyjne. Praktyka pokazuje, że nieznajomość tych skrótów i ich znaczenia prowadzi do błędnej diagnostyki, przez co naprawa się przeciąga lub wykonuje się zupełnie niepotrzebne czynności. W technice komputerowej kluczowe jest więc nie tylko rozpoznanie objawów, ale też poprawna interpretacja sygnałów diagnostycznych generowanych przez BIOS, bo to one najczęściej pozwalają szybko dojść do sedna problemu.

Pytanie 23

Aby komputery mogły udostępniać swoje zasoby w sieci, muszą mieć przypisane różne

A. grupy robocze.

B. maski podsieci.

C. adresy IP.

D. serwery DNS.

Adres IP (Internet Protocol Address) jest unikalnym identyfikatorem przypisywanym każdemu urządzeniu podłączonemu do sieci komputerowej. Aby komputery mogły komunikować się w Internecie, każdy z nich musi mieć przypisany unikalny adres IP. W przeciwnym razie, gdy dwa urządzenia mają ten sam adres IP, dochodzi do konfliktu adresów, co uniemożliwia prawidłowe przesyłanie danych. W praktyce, na przykład w sieciach domowych, router przypisuje adresy IP urządzeniom za pomocą DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol), co zapewnia unikalność adresów. Dobre praktyki w zarządzaniu sieciami zalecają użycie rezerwacji DHCP dla urządzeń, które muszą mieć stały adres IP, co zapobiega konfliktom. Zrozumienie roli adresów IP jest kluczowe dla administrowania sieciami i zapewnienia ich prawidłowego działania, co jest istotne szczególnie w kontekście coraz bardziej złożonych systemów informatycznych i Internetu Rzeczy (IoT).

Pytanie 24

Koprocesor (Floating Point Unit) w systemie komputerowym jest odpowiedzialny za realizację

A. operacji zmiennoprzecinkowych

B. operacji na liczbach naturalnych

C. operacji na liczbach całkowitych

D. podprogramów

Wybierając odpowiedzi, które nie odnoszą się do operacji zmiennoprzecinkowych, można napotkać kilka nieporozumień dotyczących roli koprocesora. Przykład pierwszej z błędnych odpowiedzi obejmuje podprogramy, które są fragmentami kodu wykonywanymi w ramach programów głównych. W rzeczywistości, koprocesor nie zajmuje się zarządzaniem podprogramami; jego głównym zadaniem jest przyspieszanie obliczeń matematycznych, zwłaszcza związanych z operacjami na liczbach zmiennoprzecinkowych. Kolejna odpowiedź dotycząca operacji na liczbach naturalnych jest również myląca. Liczby naturalne są zwykle reprezentowane jako liczby całkowite i nie wymagają skomplikowanej obliczeniowej logiki, jak ma to miejsce w przypadku operacji zmiennoprzecinkowych. W związku z tym, funkcjonalności koprocesora nie wykorzystuje się do efektywnego przetwarzania tych prostych obliczeń. Ostatni błąd dotyczy operacji na liczbach całkowitych. Choć niektóre procesory również obsługują te operacje, są one realizowane głównie przez jednostkę arytmetyczno-logiczną (ALU), a nie przez FPU. To prowadzi do mylnego przekonania, że koprocesor powinien być wykorzystywany do wszystkich form obliczeń matematycznych, podczas gdy jego właściwe zastosowanie ogranicza się do skomplikowanych operacji wymagających precyzyjnych obliczeń zmiennoprzecinkowych.

Pytanie 25

Czym charakteryzuje się technologia Hot swap?

A. równoczesne przesyłanie i odbieranie informacji

B. umożliwienie automatycznego wgrywania sterowników po podłączeniu urządzenia

C. opcja podłączenia urządzenia do działającego komputera

D. transfer danych wyłącznie w jednym kierunku, lecz z większą prędkością

Technologia hot swap to coś super, bo pozwala na podłączanie i odłączanie różnych urządzeń do działającego komputera bez wyłączania go. To naprawdę ułatwia życie, zwłaszcza jak trzeba zmienić dyski twarde, podłączyć urządzenia USB czy karty rozszerzeń. Wyobraź sobie, że w pracy jako administrator możesz dodać nowy dysk do macierzy RAID, a serwer dalej działa, nie ma przestojów. W branży IT czas to pieniądz, więc każdy, kto się tym zajmuje, powinien znać hot swap. Używa się go często w serwerach i urządzeniach sieciowych - bo jak serwer jest wyłączony, to mogą być spore straty. Standardy jak SATA czy PCI Express to zasady, które określają, jak to wszystko działa, co jest ważne dla pewności w działaniu. Dlatego warto ogarnąć tę technologię, jak się chce być dobrym w IT.

Pytanie 26

Osobom pracującym zdalnie, dostęp do serwera znajdującego się w prywatnej sieci za pośrednictwem publicznej infrastruktury, jaką jest Internet, umożliwia

A. Telnet

B. SSH

C. FTP

D. VPN

Wybór FTP, SSH czy Telnet jako odpowiedzi na pytanie o zdalny dostęp do serwera w sieci prywatnej nie jest właściwy, ponieważ te technologie mają różne zastosowania i ograniczenia. FTP, czyli File Transfer Protocol, służy głównie do przesyłania plików, ale nie zapewnia szyfrowania, co czyni go nieodpowiednim do bezpiecznego dostępu do zasobów sieciowych. W przypadku przesyłania danych wrażliwych, stosowanie FTP może prowadzić do poważnych naruszeń bezpieczeństwa. SSH (Secure Shell) to protokół, który umożliwia bezpieczne logowanie do zdalnych systemów i zarządzanie nimi. Chociaż SSH oferuje silne szyfrowanie, jego podstawowym celem jest zdalne wykonywanie poleceń, a nie zapewnienie pełnego dostępu do sieci prywatnej. Telnet, z kolei, jest protokołem znanym z braku zabezpieczeń – dane przesyłane przez Telnet są przesyłane w postaci niezaszyfrowanej, co czyni go nieodpowiednim do pracy w środowiskach, gdzie bezpieczeństwo danych ma kluczowe znaczenie. Błędem jest zakładanie, że te protokoły mogą pełnić rolę zabezpieczenia dostępu do sieci prywatnej w sposób, w jaki robi to VPN, co skutkuje narażeniem danych na ataki i utratę poufności.

Pytanie 27

Aby zdalnie i jednocześnie bezpiecznie zarządzać systemem Linux, należy zastosować protokół

A. SMTP

B. Telnet

C. FTP

D. SSH2

SSH2 (Secure Shell 2) jest protokołem, który umożliwia bezpieczne zdalne logowanie oraz administrowanie systemami operacyjnymi opartymi na Linuxie. Zapewnia szyfrowanie przesyłanych danych, co chroni je przed podsłuchiwaniem i manipulacją. Dzięki użyciu SSH2, administratorzy mogą bezpiecznie łączyć się z serwerami, zdalnie wydawać polecenia i zarządzać systemem bez obaw o utratę poufnych informacji. Przykładowe zastosowanie SSH2 obejmuje zdalne aktualizacje systemu, monitorowanie stanu serwera, a także transfer plików za pomocą SFTP (SSH File Transfer Protocol). W praktyce, każdy serwer Linux powinien być skonfigurowany do akceptacji połączeń SSH2, aby zapewnić zarówno bezpieczeństwo, jak i wygodę w zdalnym zarządzaniu. Użycie SSH2 jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie bezpieczeństwa IT, które zalecają szyfrowanie wszystkich połączeń zdalnych. Z tego powodu, SSH2 jest powszechnie uznawany za standard w zabezpieczonym dostępie do systemów zdalnych.

Pytanie 28

Ile pinów znajduje się w wtyczce SATA?

A. 4

B. 9

C. 5

D. 7

Wybór liczby pinów innej niż 7 we wtyczce SATA prowadzi do nieporozumień związanych z funkcjonalnością tego standardu. Odpowiedzi takie jak 4, 5 czy 9 ignorują fakt, że wtyczka SATA została zaprojektowana w celu optymalizacji transferu danych oraz kompatybilności z różnymi urządzeniami. Liczba 4 czy 5 pinów może sugerować uproszczoną konstrukcję, co jest niezgodne z rzeczywistością, ponieważ wtyczka SATA obsługuje pełną funkcjonalność poprzez swoje 7 pinów, które odpowiadają za przesył danych oraz sygnalizację. Warto zrozumieć, że wtyczki i gniazda zaprojektowane zgodnie ze standardem SATA mają na celu zapewnienie odpowiedniej wydajności oraz niezawodności, co jest niemożliwe przy mniejszej liczbie pinów. Ponadto, błędny wybór dotyczący liczby pinów może prowadzić do nieuchronnych problemów związanych z podłączeniem urządzeń, jak np. brak możliwości transferu danych, co ma kluczowe znaczenie w nowoczesnych systemach komputerowych. Dobre praktyki w zakresie projektowania systemów komputerowych wymagają zrozumienia, jak różne standardy, w tym SATA, wpływają na wydajność oraz kompatybilność komponentów. Ignorowanie takich szczegółów jak liczba pinów i ich funkcje prowadzi do nieefektywności i frustracji podczas użytkowania sprzętu.

Pytanie 29

W dokumentacji jednego z komponentów komputera zawarto informację, że urządzenie obsługuje OpenGL. Jakiego elementu dotyczy ta dokumentacja?

A. dysku twardego

B. karty sieciowej

C. mikroprocesora

D. karty graficznej

Odpowiedź dotycząca karty graficznej jest poprawna, ponieważ OpenGL (Open Graphics Library) to standardowy interfejs programowania aplikacji (API) służący do renderowania grafiki 2D i 3D. Karty graficzne są kluczowymi komponentami komputerów, które wykorzystują OpenGL do przetwarzania i renderowania grafiki w grach, aplikacjach inżynieryjnych oraz wizualizacjach naukowych. Przykładowo, w grach komputerowych, OpenGL pozwala na tworzenie złożonych scen 3D oraz efekty wizualne, co wpływa na jakość i immersyjność rozgrywki. Karty graficzne współczesnych komputerów, takich jak te od firm NVIDIA czy AMD, oferują pełne wsparcie dla OpenGL, co jest standardem w branży gier i grafiki komputerowej. Dobre praktyki przy projektowaniu aplikacji z wykorzystaniem OpenGL obejmują optymalizację renderowania, zarządzanie pamięcią oraz efektywne korzystanie z zasobów GPU, co przekłada się na lepszą wydajność i jakość wizualną.

Pytanie 30

Aktywacja opcji OCR w procesie ustawiania skanera umożliwia

A. podniesienie jego rozdzielczości optycznej

B. przekształcenie zeskanowanego obrazu w edytowalny dokument tekstowy

C. zmianę głębi ostrości

D. uzyskanie szerszej gamy kolorów

Modyfikowanie głębi ostrości, zwiększanie rozdzielczości optycznej oraz korzystanie z większej przestrzeni barw to funkcje skanera, które nie mają bezpośredniego związku z technologią OCR. Głębia ostrości odnosi się do zakresu odległości, w którym obiekty są ostre w obrazie. Modyfikacja tego parametru dotyczy głównie aparatów fotograficznych i nie wpływa na zdolność skanera do rozpoznawania tekstu. Rozdzielczość optyczna skanera, określająca ilość szczegółów, które skaner potrafi uchwycić, jest istotna w kontekście jakości obrazu, ale sama w sobie nie przekształca obrazu w tekst. Wyższa rozdzielczość może poprawić jakość skanów, co jest korzystne, zwłaszcza w przypadku dokumentów z małym drukiem, ale nie zapewnia konwersji na format edytowalny. Przestrzeń barw odnosi się do zakresu kolorów, które mogą być przedstawiane lub reprodukowane przez urządzenie, co również nie ma wpływu na funkcję OCR. Często popełnianym błędem jest mylenie funkcji skanera z innymi parametrami technicznymi, które nie dotyczą bezpośrednio procesu rozpoznawania tekstu. W rzeczywistości, aby skutecznie korzystać z OCR, kluczowe jest zwrócenie uwagi na jakość skanowanego obrazu, co może wymagać odpowiedniej konfiguracji rozdzielczości, ale nie zmienia to faktu, że OCR jest odrębną funkcjonalnością skoncentrowaną na przetwarzaniu tekstu.

Pytanie 31

Jakie polecenie w systemie Linux umożliwia wyświetlenie listy zawartości katalogu?

A. rpm

B. pwd

C. ls

D. cd

Polecenie 'ls' jest fundamentalnym narzędziem w systemach Linux i Unix, służącym do wyświetlania zawartości katalogów. Umożliwia użytkownikom szybkie sprawdzenie, jakie pliki i podkatalogi znajdują się w danym katalogu. Domyślnie, polecenie to wyświetla jedynie nazwy plików, ale można je rozszerzyć o różne opcje, takie jak '-l', co zapewnia bardziej szczegółowy widok z dodatkowymi informacjami, takimi jak uprawnienia, właściciel, grupa, rozmiar plików oraz daty modyfikacji. Użycie 'ls -a' pozwala ponadto na wyświetlenie ukrytych plików, które zaczynają się od kropki. Dobre praktyki w administrowaniu systemem Linux obejmują znajomość i stosowanie polecenia 'ls' w codziennej pracy, co umożliwia skuteczne zarządzanie plikami i katalogami. Przykładowe zastosowanie to: 'ls -lh' w celu uzyskania czytelnych rozmiarów plików oraz 'ls -R' do rekurencyjnego przeszukiwania podkatalogów.

Pytanie 32

Jakie parametry można śledzić w przypadku urządzenia przy pomocy S.M.A.R.T.?

A. Procesora

B. Dysku twardego

C. Płyty głównej

D. Chipsetu

Wybór płyty głównej, procesora czy chipsetu jako odpowiedzi na pytanie o S.M.A.R.T. to trochę mylne podejście. Płyta główna to ważny element, bo łączy wszystko w systemie, ale nie ma za zadanie monitorowania stanu zdrowia dysków. Procesor robi swoje obliczenia i zarządza zadaniami, ale nie zajmuje się dyskami w tej kwestii. Co do chipsetu, to też pełni rolę pośredniczącą, ale nie ma nic wspólnego z S.M.A.R.T. To narzędzie działa tylko w dyskach twardych i SSD, a jego celem jest pomóc w uniknięciu awarii poprzez analizę ich stanu. Ważne, żeby pamiętać, że S.M.A.R.T. dotyczy wyłącznie nośników danych, więc zamiana tej technologii na inne komponenty to typowy błąd, który może wprowadzić w błąd przy wyborze narzędzi do zarządzania IT.

Pytanie 33

Aby zweryfikować schemat połączeń kabla UTP Cat 5e w sieci lokalnej, należy zastosować

A. analizatora protokołów sieciowych

B. reflektometr kablowy TDR

C. testera okablowania

D. reflektometr optyczny OTDR

Tester okablowania jest narzędziem służącym do sprawdzania poprawności podłączeń kabli sieciowych, w tym kabla UTP Cat 5e. Działa na zasadzie pomiaru ciągłości przewodów, identyfikacji biegunów oraz pomiaru parametrów elektrycznych, takich jak tłumienie, impedancja czy przesłuch. Dzięki testerom okablowania można szybko zlokalizować błędy, takie jak zwarcia, przerwy w przewodach czy niewłaściwe podłączenia. W praktyce, zastosowanie testera okablowania jest kluczowe podczas instalacji i konserwacji sieci komputerowych, zapewniając, że każde połączenie jest zgodne z normami, takimi jak TIA/EIA-568. W przypadku sieci UTP Cat 5e, tester pozwala również na weryfikację, czy kabel spełnia wymagania dotyczące przepustowości do 1 Gbps oraz zapewnia odpowiednią jakość sygnału na odległości do 100 metrów. Dobrą praktyką jest przeprowadzanie testów po zakończeniu instalacji oraz okresowe sprawdzanie stanu kabli, co umożliwia wczesne wykrywanie potencjalnych problemów.

Pytanie 34

Aby zweryfikować w systemie Windows działanie nowo zainstalowanej drukarki, co należy zrobić?

A. wykonać polecenie gpupdate /force w Wierszu poleceń

B. sprawdzić status urządzenia w Menadżerze urządzeń

C. uruchomić narzędzie diagnostyczne dxdiag

D. wydrukować stronę testową za pomocą zakładki Ogólne w oknie Właściwości drukarki

Wydrukowanie strony testowej za pomocą zakładki Ogólne w oknie Właściwości drukarki to najskuteczniejszy sposób na potwierdzenie, że nowo zainstalowana drukarka działa poprawnie. Proces ten polega na wejściu w ustawienia drukarki z poziomu systemu Windows, gdzie użytkownik może uzyskać dostęp do opcji takich jak wydrukowanie strony testowej. Strona testowa zazwyczaj zawiera różne elementy, takie jak kolory, tekst oraz grafiki, co pozwala na ocenę jakości wydruku oraz sprawności urządzenia. Jest to standardowa procedura, która jest często zalecana w dokumentacji producentów sprzętu. Wydrukowanie strony testowej jest również pomocne w diagnostyce, ponieważ pozwala zidentyfikować ewentualne problemy, takie jak brak kolorów, zacięcia papieru lub inne błędy, które mogą występować w trakcie drukowania. Tego rodzaju praktyki są kluczowe w profesjonalnym środowisku biurowym, gdzie niezawodność sprzętu drukującego ma bezpośredni wpływ na efektywność pracy.

Pytanie 35

Podaj maksymalną liczbę hostów, które można przypisać w każdej z 8 równych podsieci, utworzonych z sieci o adresie 10.10.10.0/24.

A. 30

B. 14

C. 16

D. 62

Wybór 14, 16 lub 62 jako maksymalnej liczby adresów hostów w każdej z podsieci jest wynikiem nieprawidłowego rozumienia zasad związanych z adresowaniem IP i podsieciowaniem. W kontekście sieci 10.10.10.0/24, pełna sieć zawiera 256 adresów IP, z czego niektóre są zarezerwowane. W przypadku podziału na 8 podsieci, każda podsieć musi mieć wystarczającą ilość adresów do obsługi hostów. Odpowiedzi 14 i 16 źle odzwierciedlają obliczenia związane z liczbą dostępnych adresów. Gdybyśmy uznali, że w każdej podsieci powinno być 16 adresów hostów, zapomnielibyśmy o obowiązkowych adresach rezerwowych, co ograniczałoby liczbę urządzeń w sieci. Odpowiedź 62 sugeruje, że w każdej podsieci mogłoby być więcej adresów, niż rzeczywiście jest dostępnych, co jest sprzeczne z zasadami podsieciowania. Kluczowym błędem jest nie uwzględnienie dwóch zarezerwowanych adresów w każdej podsieci, co prowadzi do zawyżenia liczby dostępnych hostów. W praktyce, każda podsieć powinna efektywnie wykorzystywać dostępne adresy, co jest kluczowe w zarządzaniu dużymi sieciami. Zasady projektowania sieci i uzasadnione podejście do adresacji są fundamentalnymi elementami dla każdej organizacji, aby uniknąć problemów związanych z ograniczeniami adresowymi w przyszłości.

Pytanie 36

Jaką topologię fizyczną sieci komputerowej przedstawia załączony rysunek?

A. Gwiazda rozszerzona

B. Magistrala

C. Siatka

D. Podwójny pierścień

Topologia siatki charakteryzuje się tym, że każdy węzeł jest połączony z wieloma innymi węzłami, co pozwala na wiele alternatywnych tras dla danych, zwiększając złożoność i redundancję systemu. W przeciwieństwie do podwójnego pierścienia, siatka wymaga ogromnej liczby połączeń i jest często stosowana w dużych sieciach, gdzie niezawodność i odporność na awarie są priorytetem. Z kolei topologia magistrali polega na tym, że wszystkie urządzenia są podłączone do jednego wspólnego medium transmisyjnego, co może być przyczyną wąskiego gardła i kolizji, ograniczając skalowalność i niezawodność w większych sieciach. Gwiazda rozszerzona, która jest innowacją w stosunku do klasycznej gwiazdy, używa centralnego hubu lub switcha do połączenia wielu podsieci gwiazdowych, zwiększając elastyczność, ale jednocześnie narażając system na awarię w przypadku problemów z centralnym urządzeniem. Każda z tych topologii ma swoje zastosowania i ograniczenia, ale błędne przypisanie właściwości topologii pierścienia do innych może prowadzić do nieefektywnego zarządzania siecią oraz zwiększonego ryzyka przestojów. Zrozumienie różnic i właściwego kontekstu użycia każdej topologii jest kluczowe dla projektowania nowoczesnych i wydajnych systemów sieciowych.

Pytanie 37

Użytkownik dysponuje komputerem o podanej konfiguracji i systemie Windows 7 Professional 32bit. Która z opcji modernizacji komputera NIE przyczyni się do zwiększenia wydajności?

Płyta główna	ASRock Z97 Anniversary Z97 DualDDR3-1600 SATA3 RAID HDMI ATX z czterema slotami DDR3 i obsługą RAID poziomu 0,1
Procesor	i3
Pamięć	1 x 4 GB DDR3
HDD	2 x 1 TB

A. Wymiana pamięci na 2x2GB DDR3 Dual Channel

B. Ustawienie dysków do działania w trybie RAID 0

C. Zwiększenie pamięci RAM do 8GB pamięci DDR3

D. Ustawienie dysków do działania w trybie RAID 1

Konfiguracja dysków do pracy w trybach RAID 0 lub RAID 1 może przynieść wymierne korzyści w zakresie wydajności i bezpieczeństwa danych. RAID 0 dzieli dane na segmenty, które są zapisywane na kilku dyskach jednocześnie. To zwiększa prędkość odczytu i zapisu, ponieważ dane mogą być przetwarzane równolegle. Jest to szczególnie korzystne w zastosowaniach wymagających dużej przepustowości, takich jak edycja wideo. Z drugiej strony RAID 1, polegający na dublowaniu danych na dwóch dyskach, nie zwiększa wydajności, ale zapewnia redundancję, chroniąc przed utratą danych w przypadku awarii jednego z dysków. Przy trybie RAID 0, mimo że przyspieszona zostaje praca dysków, nie ma żadnego zabezpieczenia danych, co czyni ten system mniej bezpiecznym. Wymiana pamięci na 2x2GB DDR3 w trybie Dual Channel może zwiększyć przepustowość pamięci i tym samym wydajność systemu, ponieważ pamięć może pracować równolegle. Ostatecznie, wybór RAID 0 lub Dual Channel jako metod modernizacji zależy od konkretnego zastosowania komputera i priorytetów użytkownika między wydajnością a bezpieczeństwem danych. Należy jednak pamiętać, że bez odpowiedniego oprogramowania oraz konfiguracji sprzętowej, zmiany te mogą nie być odczuwalne, dlatego zawsze warto dobrze przemyśleć każdą decyzję modernizacyjną, szczególnie w kontekście systemów operacyjnych i ich ograniczeń.

Pytanie 38

Złącze zasilacza ATX12V jest przeznaczone do zasilania

A. karty graficznej PCI-e 3.0

B. procesora

C. stacji dyskietek

D. urządzeń SATA

Złącze zasilacza ATX12V jest często mylone z innymi złączami, co prowadzi do nieporozumień w zakresie ich funkcji. Złącze PCI-e 3.0, na przykład, jest używane do zasilania kart graficznych, które wymagają dużej ilości energii ze względu na intensywne obliczenia graficzne. Karty te mają własne złącza zasilające, które dostarczają energię, różniące się od standardu ATX12V, co powoduje błędne przypisanie funkcji. Podobnie, urządzenia SATA są zasilane przez złącze SATA, a nie ATX12V. Zastosowanie nieodpowiedniego złącza do zasilania stacji dyskietek również jest błędne, gdyż stacje te korzystają z innego typu zasilania, często przez złącze molex. Tego rodzaju nieprawidłowe przypisania wynikają z braku zrozumienia ról, jakie poszczególne złącza odgrywają w architekturze systemu komputerowego. Niezrozumienie funkcji złącza ATX12V może prowadzić do poważnych problemów z wydajnością systemu, takich jak niestabilność czy całkowite awarie, jeśli zasilanie procesora nie będzie zapewnione w odpowiedni sposób. W branży IT niezwykle istotne jest, aby mieć świadomość, jakie złącza są niezbędne dla określonych komponentów, ponieważ prawidłowe zasilanie to klucz do stabilnej i wydajnej pracy całego systemu.

Pytanie 39

Jak nazywa się pamięć podręczna?

A. Cache

B. VLB

C. EIDE

D. Chipset

Odpowiedź 'Cache' jest poprawna, ponieważ pamięć podręczna (cache) to rodzaj pamięci, który przechowuje często używane dane i instrukcje, aby przyspieszyć dostęp do nich przez procesor. W każdej architekturze komputerowej pamięć podręczna odgrywa kluczową rolę w optymalizacji wydajności systemu. Dzięki temu, że cache działa z dużą szybkością i jest zlokalizowana blisko procesora, znacznie zmniejsza czas potrzebny na dostęp do pamięci RAM. Przykładem zastosowania pamięci podręcznej jest buforowanie danych w nowoczesnych procesorach, które mogą mieć różne poziomy pamięci podręcznej (L1, L2, L3). W praktyce oznacza to, że gdy procesor musi wykonać operację na danych, które już znajdują się w pamięci podręcznej, może to zrobić znacznie szybciej niż w przypadku, gdy musiałby odwołać się do pamięci RAM. Dobre praktyki branżowe zalecają projektowanie systemów z uwzględnieniem pamięci podręcznej, aby zwiększyć efektywność obliczeń i zminimalizować opóźnienia. Warto również zauważyć, że pamięć podręczna jest wykorzystywana nie tylko w komputerach, ale także w urządzeniach mobilnych, serwerach i systemach rozproszonych, co czyni ją uniwersalnym elementem architektury komputerowej.

Pytanie 40

Aby system operacyjny mógł szybciej uzyskiwać dostęp do plików zapisanych na dysku twardym, konieczne jest wykonanie

A. fragmentacji dysku

B. szyfrowania dysku

C. defragmentacji dysku

D. partycjonowania dysku

Defragmentacja dysku to proces, który polega na reorganizacji danych na nośniku, aby były one przechowywane w sposób ciągły, co znacznie przyspiesza ich odczyt. W trakcie normalnego użytkowania komputer zapisuje i usuwa pliki, co prowadzi do fragmentacji – dane tego samego pliku są rozproszone po całym dysku, co wydłuża czas dostępu do nich. Poprawiając strukturyzację danych, defragmentacja umożliwia systemowi operacyjnemu szybsze lokalizowanie i ładowanie plików, co ma bezpośrednie przełożenie na wydajność systemu. Przykładem zastosowania defragmentacji jest regularne uruchamianie narzędzi systemowych, takich jak „Defragmentator dysków” w systemie Windows, co jest zalecane co kilka miesięcy, zwłaszcza na dyskach HDD. Warto również zauważyć, że nowoczesne dyski SSD nie wymagają defragmentacji, ponieważ działają na innej zasadzie, jednak dla tradycyjnych dysków twardych to podejście jest kluczowe. Zarządzanie fragmentacją powinno być częścią strategii optymalizacji wydajności systemu, zgodnie z najlepszymi praktykami w zarządzaniu infrastrukturą IT.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej