Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik architektury krajobrazu
  • Kwalifikacja: OGR.04 - Organizacja prac związanych z budową oraz konserwacją obiektów małej architektury krajobrazu
  • Data rozpoczęcia: 10 grudnia 2025 12:29
  • Data zakończenia: 10 grudnia 2025 12:49

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Bioindykacja jest jedną z metod wykorzystywanych

A. do zabezpieczania elementów małej architektury
B. do oceny stanu środowiska
C. do kalkulowania opłat za wycinkę drzew
D. do odnawiania historycznych założeń ogrodowych
Choć zrozumienie bioindykacji jest kluczowe w kontekście ochrony środowiska, nieprawidłowe odpowiedzi sugerują różne dezinformacje dotyczące jej zastosowania. Odnawianie zabytkowych założeń ogrodowych nie ma bezpośredniego związku z bioindykacją. Jest to proces, który polega na przywracaniu historycznych ogrodów do ich pierwotnego stanu, opierając się na wiedzy architektonicznej oraz ogrodniczej, a nie na ocenie wpływu zanieczyszczeń na organizmy żywe. Naliczanie opłat za usuwanie drzew również nie jest związane z bioindykacją. Jest to proces administracyjny, który ma na celu regulację działań związanych z wycinką drzew, ale nie uwzględnia on naukowej oceny stanu ekosystemu. Zabezpieczanie elementów małej architektury również nie odnosi się do bioindykacji; skupia się na konserwacji i ochronie małych struktur, takich jak altany czy mostki, a nie na analizie biologicznej stanu środowiska. Warto zauważyć, że te podejścia są często mylone z bioindykacją przez brak zrozumienia roli, jaką organizmy odgrywają w monitorowaniu i ocenie jakości środowiska. Połączenie wiedzy z zakresu ekologii, biologii oraz zarządzania środowiskiem jest niezbędne do skutecznej interpretacji wyników bioindykacji, co podkreśla znaczenie tych metod w kontekście współczesnych wyzwań ekologicznych.
Pytanie 2

Jaką wysokość powinna mieć balustrada na moście ogrodowym, aby spełniała podstawowe wymagania bezpieczeństwa?

A. 75 cm
B. 90 cm
C. 50 cm
D. Minimum 110 cm
Odpowiedzi sugerujące niższe wartości, takie jak 50 cm, 75 cm czy 90 cm, są niezgodne z obowiązującymi standardami bezpieczeństwa dla balustrad na mostach. Balustrada o wysokości 50 cm czy 75 cm mogłaby być zbyt niska, co stwarzałoby ryzyko wypadków, zwłaszcza dla dzieci, które mogą być bardziej skłonne do wspinania się. Wysokość 90 cm, choć zbliżona do 110 cm, nadal nie spełnia w pełni wymogów bezpieczeństwa określonych w normach budowlanych. W praktyce, zastosowanie zbyt niskich balustrad może prowadzić do sytuacji, w których użytkownicy czują się niepewnie, co może zniechęcać do korzystania z takich obiektów. Takie podejście jest często wynikiem błędnego założenia, że niższe balustrady będą mniej inwazyjne wizualnie w krajobrazie. Jednak bezpieczeństwo powinno być zawsze priorytetem, a odpowiednia wysokość balustrady jest kluczowym elementem w zapewnieniu tego bezpieczeństwa. Normy budowlane oraz dobre praktyki projektowe jednoznacznie wskazują, że wysokość 110 cm jest minimalnym wymogiem dla balustrad, które mają chronić użytkowników przed upadkiem z wysokości.
Pytanie 3

Aby osiągnąć iluzję poszerzenia wąskiego placu w ogrodzie, należy zaprojektować układ nawierzchni placu w formie

A. szachownicy
B. nieregularnych kształtów geometrycznych
C. podłużnych pasków
D. poprzecznych pasków
Odpowiedzi, które zakładają zastosowanie wzorów szachownicy, podłużnych pasów lub nieregularnych figur geometrycznych, nie prowadzą do pożądanego efektu optycznego poszerzenia wąskiego placu. Wzór szachownicy, składający się z naprzemiennych kwadratów, tworzy wrażenie regularności, ale nie wpływa na percepcję przestrzeni w taki sposób, aby poszerzać ją optycznie. Taki schemat może wręcz wprowadzać uczucie ciasnoty, szczególnie w małych ogrodach. W przypadku podłużnych pasów, linie biegnące wzdłuż dłuższej osi placu mogą potęgować wrażenie jego długości, co kontrastuje z zamierzonym efektem poszerzenia. Użytkownicy mogą myśleć, że wydłużenie przestrzeni poprawi jej funkcjonalność, jednak w praktyce może to prowadzić do wrażenia, że plac jest jeszcze węższy. Nieregularne figury geometryczne mogą być interesującym rozwiązaniem w kontekście nowoczesnych ogrodów, ale ich chaotyczna natura nie sprzyja tworzeniu jednolitego, spójnego wzoru, który potrafiłby skutecznie poszerzyć wizualnie przestrzeń. Zrozumienie podstawowych zasad kompozycji przestrzennej jest kluczowe w projektowaniu ogrodów, a wybór odpowiednich wzorów nawierzchni powinien być oparty na przemyślanej analizie, aby uniknąć mylnych wniosków dotyczących postrzegania przestrzeni.
Pytanie 4

Obszar, który stracił swoją wartość ekologiczną w wyniku niekorzystnych zmian spowodowanych przez działalność człowieka, określany jest jako obszar

A. kulturowy harmonijny
B. naturalny
C. pierwotny
D. kulturowy dysharmonijny
Krajobraz kulturowy dysharmonijny to termin używany do opisu terenów, które straciły swoją wartość biologiczną w wyniku działań ludzkich, takich jak intensywna urbanizacja, przemysł czy intensywne rolnictwo. Takie krajobrazy charakteryzują się zubożeniem bioróżnorodności oraz degradacją ekosystemów. Przykładem może być obszar przemysłowy, gdzie naturalne siedliska zostały zniszczone na rzecz budynków i infrastruktury. W praktyce, ochrona takich krajobrazów wymaga wdrażania zrównoważonych praktyk zarządzania przestrzenią, które wspierają odtwarzanie siedlisk i przywracanie naturalnych procesów ekologicznych. Warto zaznaczyć, że w odniesieniu do standardów ochrony środowiska, takich jak konwencje dotyczące bioróżnorodności, istotne jest podejmowanie działań restauracyjnych, które promują rekultywację i renaturyzację. Poznanie tego pojęcia jest kluczowe dla ekologów, urbanistów i decydentów w kontekście planowania przestrzennego oraz ochrony środowiska.
Pytanie 5

Z obszaru 100 m2 usunięto warstwę żyznej gleby o grubości 0,25 m. Jaka będzie objętość usuniętej warstwy gleby?

A. 250,00 m3
B. 2,50 m3
C. 25,00 m3
D. 0,25 m3
Podczas rozwiązywania tego zadania, niektórzy mogą pomylić się przy obliczaniu objętości zdjętej warstwy ziemi, co może prowadzić do błędnych wyników. W przypadku odpowiedzi, które podają objętości takie jak 2,50 m³, 250,00 m³ czy 0,25 m³, najczęściej źródłem błędu jest niewłaściwe zrozumienie jednostek miary lub zastosowanie nieodpowiednich wielkości. Na przykład, w przypadku 2,50 m³, można pomylić grubość warstwy z jej wysokością, co skutkuje błędnym wynikiem. Z kolei 250,00 m³ może wynikać z błędnego pomnożenia wartości lub nadinterpretacji jednostek. Warto zauważyć, że 0,25 m³ sugeruje, że obliczenia dokonano na podstawie jedynie grubości warstwy, bez uwzględnienia powierzchni. Te błędy mogą wynikać z rutyny w obliczeniach objętości, gdzie osoba nie zawsze świadomie kontroluje wszystkie wymiary i jednostki, co prowadzi do poważnych nieścisłości. Przykładem praktycznym, w którym takie pomyłki mogą mieć konsekwencje, jest wycena kosztów transportu lub składowania ziemi, gdzie precyzyjne dane są kluczowe dla budżetowania oraz planowania logistycznego w projektach budowlanych czy ogrodniczych. Dlatego ważne jest, aby zawsze dokładnie sprawdzać obliczenia i upewniać się, że wszystkie jednostki i wielkości zostały uwzględnione prawidłowo.
Pytanie 6

Najbardziej wytrzymałym materiałem stosowanym przy budowie ścieżki w ogrodzie jest

A. kostka granitowa
B. cegła budowlana
C. płyta betonowa
D. łupek kamienny
Cegła budowlana, choć popularna, nie jest materiałem optymalnym do budowy ścieżek w ogrodzie. Jej kruchość i podatność na uszkodzenia mechaniczne sprawiają, że w warunkach zmienności pogody, a zwłaszcza w obliczu mrozu, może łatwo pękać i tracić swoje właściwości. Cegła jest materiałem ceramicznym, który wykazuje ograniczoną odporność na wilgoć, co prowadzi do wchłaniania wody i szkodliwych procesów, takich jak zamrażanie i rozmarzanie. Łupek kamienny, mimo że jest estetyczny, nie dorównuje kostce granitowej pod względem trwałości. Z czasem łupek może ulegać erozji oraz spękaniu, co czyni go mniej odpowiednim wyborem. Płyta betonowa, chociaż oferująca pewną wytrzymałość, często jest mniej estetyczna i może z czasem tracić na jakości, np. przez pojawiające się pęknięcia. Wybór odpowiedniego materiału do budowy ścieżek w ogrodzie powinien być oparty na analizie nie tylko estetyki, ale przede wszystkim trwałości i funkcjonalności, co często prowadzi do błędnych wyborów, wynikających z niedostatecznego zrozumienia długoterminowych konsekwencji użycia każdego z wymienionych materiałów.
Pytanie 7

Jakie narzędzie można zastosować do wykopania dołków na słupy ogrodzenia z siatki?

A. Aeratora elektrycznego
B. Wiertnicy spalinowej
C. Minikoparki gąsienicowej
D. Wertykulatora spalinowego
Aerator elektryczny to narzędzie, które służy do napowietrzania gleby poprzez usuwanie małych kawałków trawy i gleby, co pozwala na poprawę drenażu i dostępu powietrza do korzeni roślin. Jego zastosowanie w kontekście wykonywania dołków pod słupy ogrodzenia z siatki jest błędnym podejściem, ponieważ aerator nie jest zaprojektowany do wiercenia otworów, a jedynie do aeracji powierzchni gleby. Z tego powodu nie spełnia wymaganej funkcji w kontekście wznoszenia ogrodzenia. Wertykulator spalinowy działa na podobnej zasadzie, jak aerator, ale jego głównym celem jest usuwanie, a nie tworzenie otworów. Jego konstrukcja jest dostosowana do pracy na powierzchni trawnika, co czyni go nieodpowiednim narzędziem do przygotowania fundamentów pod słupy ogrodzenia, które wymagają precyzyjnego i głębokiego wiercenia. Minikoparka gąsienicowa, mimo że może być używana do wykopów, jest znacznie bardziej skomplikowana i kosztowna do zastosowania w małych projektach ogrodowych. Jej użycie wiąże się z koniecznością transportu oraz specjalistycznego szkolenia operatora, co czyni ją rozwiązaniem niewłaściwym dla prostych prac ogrodniczych. Powszechne błędy myślowe prowadzące do wyboru tych narzędzi często wynikają z nieprawidłowego zrozumienia ich funkcji oraz zastosowania. W projektowaniu ogrodzeń najważniejsze jest używanie narzędzi odpowiednich do specyficznych potrzeb projektu, co zapewnia nie tylko efektywność pracy, ale także trwałość i stabilność konstrukcji.
Pytanie 8

Kamienne płyty chodnikowe o faktycznych wymiarach 70 x 70 x 6 cm na ilustracji przedstawionej w skali 1:50 będą miały wymiary odpowiednio

A. 2,1 x 2,1 x 0,25 cm
B. 1,6 x 1,6 x 0,25 cm
C. 1,4 x 1,4 x 0,12 cm
D. 2,4 x 2,4 x 0,42 cm
Odpowiedź 1,4 x 1,4 x 0,12 cm jest prawidłowa, ponieważ przy obliczaniu wymiarów obiektów w skali 1:50 należy podzielić rzeczywiste wymiary przez współczynnik skali. Rzeczywiste wymiary kamiennych płyt chodnikowych wynoszą 70 cm x 70 cm x 6 cm. Dzieląc każdy z tych wymiarów przez 50, otrzymujemy: 70 cm / 50 = 1,4 cm, 70 cm / 50 = 1,4 cm, 6 cm / 50 = 0,12 cm. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest projektowanie i przygotowywanie planów architektonicznych oraz aranżacji przestrzeni publicznych, gdzie skala jest kluczowa do właściwego przedstawienia proporcji obiektów. Stosowanie odpowiednich skal jest istotne w budownictwie i architekturze, ponieważ pozwala na dokładne odwzorowanie wymiarów w rzeczywistości, co jest niezbędne do zapewnienia zgodności z normami budowlanymi oraz precyzyjnego wykonania projektów zgodnie z oczekiwaniami inwestorów. W praktyce, znajomość zasad skalowania i umiejętność precyzyjnego przeliczania wymiarów to podstawowe kompetencje wymagane w zawodach związanych z projektowaniem oraz budownictwem.
Pytanie 9

Jaki etap tworzenia systemu automatycznego nawadniania terenu jest realizowany jako ostatni?

A. Weryfikacja szczelności instalacji.
B. Wykopanie dołów.
C. Instalacja rur.
D. Zasypanie dołów.
Zasypanie wykopów jest ostatnim etapem budowy instalacji automatycznego nawadniania terenu, ponieważ po zakończeniu wszystkich prac montażowych, takich jak wprowadzenie rur i ich podłączenie, należy zabezpieczyć system przed uszkodzeniami oraz zapewnić estetyczny wygląd terenu. Zasypanie wykopów nie tylko chroni elementy instalacji, ale także stabilizuje glebę oraz zapobiega erozji. W praktyce, zasypywanie wykopów wykonuje się przy użyciu odpowiedniego materiału, takich jak ziemia lub piasek, stosując techniki ubijania, by zagwarantować trwałość i stabilność powierzchni. Przykładowo, w standardach branżowych, takich jak normy ISO, kładzie się nacisk na odpowiednie zabezpieczenie instalacji oraz minimalizowanie ryzyka uszkodzenia przez czynniki zewnętrzne. To podejście jest zgodne z zasadami dobrych praktyk w budownictwie, które podkreślają znaczenie kompleksowej ochrony systemów infrastrukturalnych.
Pytanie 10

Aby skonstruować mur oporowy, który nie jest pokryty tynkiem i jest narażony na działanie wody, należy zastosować cegłę

A. szamotową
B. dziurawki
C. klinkierową
D. zwykłą
Cegła klinkierowa jest idealnym materiałem do budowy nieotynkowanego muru oporowego narażonego na nasiąkanie wodą ze względu na swoje wyjątkowe właściwości fizyczne i chemiczne. Charakteryzuje się niską nasiąkliwością, co oznacza, że nie wchłania wody w takim stopniu jak inne typy cegieł. Dzięki temu, mury oporowe z cegły klinkierowej są znacznie bardziej odporne na działanie wilgoci oraz zmienne warunki atmosferyczne. W praktyce, zastosowanie cegły klinkierowej przy budowie murów oporowych jest zgodne z normami budowlanymi, które zalecają użycie materiałów o wysokiej odporności na działanie wody w miejscach narażonych na jej działanie. Ponadto, klinkier jest materiałem trwałym, co zapewnia długotrwałą stabilność konstrukcji, a jego estetyka sprawia, że mur może być elementem dekoracyjnym w krajobrazie. Przykłady zastosowania cegły klinkierowej obejmują mury oporowe w ogrodach, na terenach o dużej wilgotności oraz w budynkach, gdzie estetyka również odgrywa istotną rolę.
Pytanie 11

Aby zrealizować warstwę podbudowy ścieżki pieszej na gruncie przepuszczalnym z nawierzchnią ścieralną z kostki brukowej drewnianej, należy zastosować

A. tłuczeń
B. keramzyt
C. gruz
D. piasek
Piasek to super materiał na podbudowę ścieżki pieszej w miejscach, gdzie grunt jest przepuszczalny. Dlaczego? Bo piasek dobrze filtruje wodę i stabilizuje nawierzchnię. Przy budowie takich ścieżek ważne jest, żeby podbudowa nie tylko trzymała ciężar, ale też pozwalała wodzie swobodnie odpływać. To zapobiega kałużom i erozji. Warto wybrać piasek gruboziarnisty, bo on tworzy fajną, przepuszczalną warstwę, która dobrze współpracuje z kostką brukową. Z mojego doświadczenia, wiele firm budowlanych korzysta z piasku przy robieniu alejek w parkach, a to potwierdzają też normy w branży. Dodatkowo, piasek łatwo znaleźć i jest relatywnie tani, więc z ekonomicznego punktu widzenia, to bardzo dobry wybór.
Pytanie 12

W jakiej strefie funkcjonalno-przestrzennej w ogrodzie przydomowym powinna być umiejscowiona szopa na narzędzia?

A. Reprezentacyjnej
B. Użytkowej
C. Rekreacyjnej
D. Wypoczynkowej
Odpowiedź 'Użytkowa' jest prawidłowa, ponieważ w ogrodzie przydomowym szopa na narzędzia pełni kluczową funkcję w strefie użytkowej, która jest dedykowana do przechowywania i obsługi sprzętu oraz narzędzi ogrodniczych. Szopa powinna być zlokalizowana blisko obszarów roboczych, takich jak rabaty czy grządki, aby zapewnić łatwy dostęp do narzędzi i materiałów potrzebnych do pracy w ogrodzie. To pozwala na efektywne zarządzanie czasem oraz zwiększa wygodę podczas wykonywania czynności ogrodniczych. Dobrą praktyką jest również, aby szopa była odpowiednio wentylowana oraz dobrze zorganizowana wewnętrznie, co umożliwia łatwe odnalezienie niezbędnych narzędzi. Ponadto, korzystanie z materiałów odpornych na warunki atmosferyczne oraz zapewnienie odpowiedniej izolacji termicznej zwiększa trwałość obiektu. W kontekście ogrodów, zgodnie z zasadami projektowania przestrzeni, strefa użytkowa powinna być funkcjonalna i sprzyjać efektywnemu użytkowaniu, co czyni ją idealnym miejscem na szopę.
Pytanie 13

Następuje budowa drogi pieszo-jezdnej z nawierzchnią ścieralną wykonaną z betonowej kostki brukowej. Jaką czynność powinno się przeprowadzić tuż po wykorytowaniu terenu pod tę nawierzchnię?

A. Ustawienie obrzeży na ławie betonowej
B. Położenie warstwy wiążącej
C. Położenie warstwy odsączającej
D. Układanie kostek brukowych kamiennych
Ustawienie obrzeży na betonie to naprawdę ważny krok, gdy planujesz budowę nawierzchni z kostki brukowej. Obrzeża działają jak granice i zapobiegają przesuwaniu się kostek, co jest kluczowe dla stabilności całej konstrukcji. Po wykorytowaniu podłoża, powinieneś umieścić obrzeża na mocnym fundamencie, czyli na ławie betonowej. Betoniak daje potrzebną moc i trwałość, a to są rzeczy, które są zgodne z normami budowlanymi. W praktyce, ława betonowa musi być zrobiona zgodnie z wytycznymi technicznymi, żeby miała odpowiednią nośność i była odporna na różne warunki pogodowe. Jak już obrzeża są na miejscu, można przejść do układania warstwy odsączającej, co jest mega ważne dla drenażu, żeby woda się nie gromadziła. Dbanie o te szczegóły w budowie jest kluczowe, bo dzięki temu uzyskasz trwałą nawierzchnię, która posłuży przez długie lata.
Pytanie 14

Który element w ogrodzie ma jedynie funkcję dekoracyjną?

A. Ławka
B. Pergola
C. Murek
D. Rzeźba
Pergola, ławka i murek to elementy, które mają nie tylko funkcję wizualną, ale również praktyczne zastosowanie. Pergola, zazwyczaj stosowana jako struktura wspierająca rośliny pnące, nie tylko ozdabia przestrzeń, lecz także tworzy cień i intymność w ogrodzie, co czyni ją istotnym elementem w aranżacji przestrzeni zewnętrznej. Może być wykorzystywana do wydzielenia określonych stref relaksacyjnych lub do osłonięcia ścieżek, co poprawia komfort spędzania czasu na świeżym powietrzu. Ławka pełni rolę mebla ogrodowego, który zachęca do odpoczynku i kontemplacji, a jej obecność sprzyja integracji z otoczeniem, pozwalając na pełne korzystanie z uroków natury. Natomiast murek, będący elementem konstrukcyjnym, może pełnić funkcję izolacyjną lub zabezpieczającą, a także być stosowany do aranżacji terenu, na przykład w tworzeniu tarasów. Zarówno ławki, jak i pergole mogą być projektowane z myślą o estetyce, jednak ich podstawowym celem jest zapewnienie funkcjonalności. Warto również zauważyć, że błędne postrzeganie pergoli, ławki i murka jako wyłącznie dekoracyjnych elementów może prowadzić do nieoptymalnego zagospodarowania przestrzeni ogrodowej, która powinna łączyć zarówno estetykę, jak i funkcjonalność.
Pytanie 15

Jaką ilość drewna należy przygotować do konstrukcji 4 słupów pergoli, jeśli każdy z nich ma wymiary 220 cm x 20 cm x 20 cm?

A. 10,400 m3
B. 2,600 m3
C. 0,088 m3
D. 0,352 m3
Aby obliczyć ilość drewna potrzebną do budowy 4 słupów pergoli, należy najpierw obliczyć objętość jednego słupa. Wymiary słupa wynoszą 220 cm długości, 20 cm szerokości oraz 20 cm wysokości. Objętość takiego słupa obliczamy, mnożąc wszystkie wymiary: 220 cm * 20 cm * 20 cm = 88,000 cm³. Aby znaleźć objętość czterech słupów, należy pomnożyć tę wartość przez 4: 88,000 cm³ * 4 = 352,000 cm³. Przekształcając tę wartość na metry sześcienne, uzyskujemy 352,000 cm³ = 0.352 m³. Takie obliczenia są istotne w praktyce budowlanej, gdzie precyzyjna ilość materiału ma kluczowe znaczenie zarówno dla kosztów, jak i planowania projektu. Stosowanie prawidłowych jednostek i wzorów obliczeniowych jest zgodne z dobrymi praktykami inżynieryjnymi, co zapewnia efektywność i bezpieczeństwo konstrukcji.
Pytanie 16

Jaką skalę należy wprowadzić przy sporządzaniu rzutu górnego piaskownicy o wymiarach 2,0×3,8 m, aby rysunek wypełnił większą część powierzchni arkusza A4?

A. 1 : 20
B. 1 : 50
C. 1 : 5
D. 1 : 100
Wybór skali 1:20 do wykonania rzutu z góry piaskownicy o wymiarach 2,0×3,8 m jest poprawny, ponieważ pozwala na uzyskanie rysunku, który zajmie znaczną część powierzchni arkusza formatu A4. W skali 1:20, wymiary rysunku wyniosą odpowiednio 0,1 m x 0,19 m, co po przeliczeniu daje 10 cm x 19 cm. Warto zaznaczyć, że arkusz A4 ma wymiary 21 cm x 29,7 cm, co oznacza, że rysunek doskonale się w nim zmieści i pozwoli na dodanie niezbędnych detali oraz opisów. W praktyce, stosowanie odpowiedniej skali jest kluczowe w dokumentacji technicznej oraz projektowej, ponieważ umożliwia właściwe odwzorowanie obiektów w sposób czytelny i zrozumiały. W architekturze i inżynierii często korzysta się ze skal, które zbliżają się do rzeczywistych wymiarów obiektów, co w przypadku skali 1:20 jest dobrze dostosowane do prezentacji małych obiektów, takich jak piaskownice. Dodatkowo, wybór skali powinien brać pod uwagę również przestrzeń na dodatkowe opisy, legendy oraz inne elementy wizualne, co jest istotne w kontekście dobrych praktyk w rysunku technicznym.
Pytanie 17

Określ rzeczywistą długość siedziska ławki, która na schemacie technicznym obiektu w skali 1:50 ma 4 cm.

A. 1,50 m
B. 2,00 m
C. 3,50 m
D. 2,50 m
Odpowiedź 2,00 m jest prawidłowa, ponieważ w projekcie technicznym w skali 1:50, każdy centymetr na rysunku odpowiada 50 centymetrom w rzeczywistości. Skala 1:50 oznacza, że długość rzeczywista jest 50 razy większa od długości na rysunku. Zatem, aby obliczyć rzeczywistą długość siedziska ławki, należy pomnożyć długość na rysunku (4 cm) przez współczynnik skali (50). Wykonując to obliczenie: 4 cm x 50 = 200 cm, co jest równoznaczne z 2,00 m. W praktyce, przy projektowaniu obiektów architektonicznych, znajomość skal i umiejętność przeliczania wymiarów jest kluczowa, gdyż pozwala to na prawidłowe odwzorowanie projektów w rzeczywistości. Dobre praktyki inżynieryjne zawsze uwzględniają dokładne przeliczenia skali, aby zapewnić, że wszystkie elementy projektu będą miały odpowiednie wymiary i funkcjonalność w zastosowaniach rzeczywistych.
Pytanie 18

W jakim stuleciu zaczęły się tworzyć ogrody o specyficznym układzie dróg obwodnicowych, znanym również jako obwarzankowy?

A. w XIX wieku
B. w XVI wieku
C. w XVIII wieku
D. w XVII wieku
Ogrody o charakterystycznym układzie dróg obwodnicowych, znanym również jako układ obwarzankowy, zaczęły powstawać w XIX wieku jako odpowiedź na rozwijające się trendy urbanistyczne i architektoniczne. W tym okresie zauważalny był wzrost zainteresowania projektowaniem przestrzeni zielonych, które nie tylko pełniły funkcje estetyczne, ale także społeczne i rekreacyjne. Przykładem są ogrody angielskie, w których naturalistyczny krajobraz łączono z układami drogowymi, tworząc harmonijne przestrzenie. Dobry projekt ogrodu z układem obwarzankowym uwzględniał zarówno funkcjonalność, jak i integrację z otoczeniem, co stanowiło odpowiedź na potrzeby mieszkańców miast. Współczesne standardy projektowania ogrodów zalecają uwzględnienie elementów zrównoważonego rozwoju, takich jak bioróżnorodność czy efektywne wykorzystanie zasobów, co czyni tę wiedzę nie tylko aktualną, ale i niezbędną w dzisiejszym kontekście projektowania przestrzeni publicznych.
Pytanie 19

Jaki element wyposażenia charakteryzuje ogród kalwaryjski?

A. Glorieta
B. Pagoda
C. Oranżeria
D. Kapliczka
Glorieta, jako konstrukcja ogrodowa, pełni rolę architektoniczną i estetyczną, ale nie jest typowym elementem ogrodu kalwaryjnego. Jej celem jest zazwyczaj tworzenie przestrzeni do wypoczynku, a nie stanowi ona miejsca kultu. Glorie są często stosowane w ogrodach pałacowych lub parkowych, gdzie służą jako miejsce spotkań i relaksu. Z kolei pagoda, jako struktura nawiązująca do architektury azjatyckiej, nie ma związku z tradycją kalwaryjnych ogrodów, które wykorzystują elementy europejskie i chrześcijańskie. Posiadają one bardziej symboliczne znaczenie w kontekście religijnym, a nie funkcjonalnym, jak to ma miejsce w przypadku kapliczki. Oranżeria, chociaż piękna i użyteczna, nie jest związana z duchowym aspektem ogrodu kalwaryjnego. Służy ona głównie do uprawy roślin egzotycznych i ochrony ich przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi. W kontekście ogrodu kalwaryjnego, błędne jest myślenie, że elementy związane z funkcją wypoczynkową czy estetyczną, jak glorieta czy oranżeria, mogą zastąpić kapliczkę, która pełni kluczową rolę w praktykach religijnych i duchowych. W związku z tym, istotne jest zrozumienie różnicy pomiędzy funkcją sakralną a użytkową elementów ogrodu.
Pytanie 20

Użycie koloru czerwonego w kompozycji umożliwia osiągnięcie efektu

A. rozszerzenia
B. oddalenia
C. przybliżenia
D. zawężenia
Czerwony to jeden z tych kolorów, które naprawdę przyciągają wzrok. Używając go w projektach graficznych, można stworzyć efekt bliskości, bo po prostu zwraca uwagę. Z punktu widzenia psychologii kolorów, czerwień kojarzy się z pasją, miłością i energią, co sprawia, że jeszcze bardziej działa na odbiorców. W praktyce, projektanci często sięgają po czerwień w reklamach, żeby zwiększyć zainteresowanie i podkreślić ważne elementy, jak np. przyciski akcji. Gdy stosuje się czerwień w interfejsach, można zwiększyć konwersje, bo zwraca uwagę na kluczowe opcje, takie jak 'Kup teraz' czy 'Zarejestruj się'. W sztuce czerwień również często wzbudza silne emocje i przyciąga wzrok. Na przykład w plakatach filmowych czerwień może skierować uwagę na tytuł lub głównych bohaterów, co robi dużą różnicę w atrakcyjności wizualnej.
Pytanie 21

Jakiego sprzętu najlepiej użyć do usunięcia warstwy humusu z wierzchu gleby?

A. Równiarki
B. Zgarniarki
C. Spycharki
D. Koparki
Zgarniarki to specjalistyczne maszyny budowlane, które najlepiej sprawdzają się w usuwaniu warstwy humusu z powierzchni gleby. Ich konstrukcja, z szeroką i płaską krawędzią roboczą, umożliwia efektywne zgarnianie i przemieszczanie materiału, co jest kluczowe w pracach związanych z przygotowaniem terenu. W praktyce, zgarniarki mogą być wykorzystywane do wyrównywania podłoża, usuwania wierzchniej warstwy gleby, a także do transportu materiału na niewielkie odległości. Warto zaznaczyć, że stosowanie zgarniarki w kontekście usuwania humusu jest zgodne z dobrymi praktykami ochrony środowiska, ponieważ pozwala na minimalizację naruszeń struktury gleby oraz zachowanie jej właściwości. W przypadkach, gdy warstwa humusu jest zbyt gruba, można skorzystać z kombinacji zgarniarki z innymi maszynami, ale sama zgarniarka jest idealnym wyborem na początkowym etapie takich prac.
Pytanie 22

Który element wyposażenia parku miejskiego, zlokalizowany wzdłuż alei parkowej, będzie pomocny w uwydatnieniu jej linearnego wyglądu?

A. Fontanna o okrągłym kształcie
B. Kanał wodny
C. Postument z rzeźbą
D. Tablica upamiętniająca
Wybrane odpowiedzi, takie jak tablica pamiątkowa, okrągła fontanna i postument z popiersiem, nie są w stanie w sposób efektywny podkreślić linearnego charakteru alei parkowej. Tablica pamiątkowa, choć może dostarczać informacji o historycznych wydarzeniach lub osobach, zazwyczaj skupia uwagę w jednym punkcie, co ogranicza jej wpływ na postrzeganą długość i kierunek ścieżki. Podobnie, okrągła fontanna, choć wizualnie atrakcyjna, z reguły przyciąga uwagę w promieniu wokół siebie, co może powodować zaburzenie poczucia linearności. W kontekście projektowania przestrzeni publicznych, fontanny powinny raczej służyć jako punkty centralne, które mogą dodawać dynamiki przestrzeni, ale niekoniecznie wspierać jej linearność. Z kolei postument z popiersiem pełni rolę statycznego elementu, który, mimo że może pełnić funkcję artystyczną, nie wpływa na postrzeganą strukturę alei. Tego typu obiekty, z reguły umieszczane w miejscach centralnych, przyciągają uwagę, ale nie kierują wzrokiem wzdłuż ścieżki. W praktyce, aby skutecznie podkreślać linearność przestrzeni, projektanci powinni dążyć do wprowadzenia elementów, które kierują wzrok wzdłuż linii ścieżki, a kanał wodny spełnia te kryteria najlepiej.
Pytanie 23

Aby uzyskać konkretne wnętrze ogrodowe, należy tak zaprojektować przestrzeń, aby procent otwarć ścian

A. był większy niż 60%
B. był mniejszy niż 30%
C. wynosił od 31% do 45%
D. wynosił od 50% do 60%
Wybierając odpowiedzi, które wskazują na wyższy procent otwarć ścian, można wprowadzić w błąd w kontekście projektowania przestrzeni ogrodowych. Propozycje przewidujące, że procent otwarć powinien wynosić więcej niż 60% lub od 50% do 60%, mogą prowadzić do narażenia użytkowników na nadmierną ekspozycję na warunki atmosferyczne, co skutkuje obniżeniem komfortu korzystania z przestrzeni. Wysoki procent otwarć sprzyja również hałasowi z zewnątrz, co wpływa na jakość wypoczynku. Dodatkowo, koncepcje te mogą nie uwzględniać aspektów prywatności, które są kluczowe w kontekście ogrodów i przestrzeni wypoczynkowych. W praktyce, projektanci starają się osiągnąć harmonię między otwartością a zamknięciem przestrzeni, co najlepiej realizuje się poprzez utrzymywanie niskiego procentu otwarć. Zrozumienie tej zasady jest niezbędne, aby unikać typowych błędów projektowych, które mogą wpływać na funkcjonalność i estetykę wnętrz ogrodowych. Dlatego kluczowe jest stosowanie się do dobrych praktyk architektonicznych, które podkreślają znaczenie równowagi w projektowaniu przestrzeni.
Pytanie 24

Jakie czynności należy kolejno zrealizować, aby zbudować ścieżki z płyt kamiennych, gdy koryto zostało już wykopane, dno utwardzone, a obrzeża ustawione?

A. Wysypanie warstw podłoża, zagęszczenie, układanie płyt
B. Układanie płyt, wysypanie warstw podłoża, zagęszczenie
C. Zagęszczenie warstw, wysypanie warstw podłoża, układanie płyt
D. Wysypanie warstw podłoża, układanie płyt, zagęszczenie
Odpowiedź 'Wysypanie warstw podbudowy, zagęszczenie, ułożenie płyt' jest poprawna, ponieważ odzwierciedla właściwą kolejność działań przy budowie ścieżek z płyt kamiennych. Proces ten zaczyna się od wysypania warstw podbudowy, co jest kluczowym etapem, ponieważ zapewnia odpowiednią stabilność i nośność podłoża. Warstwy podbudowy, zazwyczaj wykonane z kruszywa, powinny być równomiernie rozłożone na całej powierzchni koryta. Następnie, zagęszczenie jest niezbędne, aby zminimalizować osiadanie i zwiększyć twardość podłoża. Użycie zagęszczarki wibracyjnej jest standardową praktyką w tej fazie, co pozwala na uzyskanie stabilnej bazy dla płyt kamiennych. Na końcu następuje ułożenie płyt, które powinny być dostosowane do poziomu podbudowy i zabezpieczone przed przesuwaniem. Zastosowanie takiej kolejności działań zapewnia, że ścieżka będzie trwała i odporna na działanie warunków atmosferycznych oraz obciążeń mechanicznych. Przykładem może być budowa ścieżki w ogrodzie, gdzie odpowiednia podbudowa i zagęszczenie podłoża są kluczowe dla zapobiegania deformacjom w przyszłości.
Pytanie 25

Jakiego narzędzia należy użyć do uzupełnienia piaskiem przestrzeni między kostkami brukowymi podczas układania nawierzchni?

A. Młotka brukarskiego
B. Drewnianej łaty
C. Poziomicy
D. Szczotki
Odpowiedź "Szczotki" jest prawidłowa, ponieważ są one kluczowym narzędziem wykorzystywanym do wypełnienia spoin między kostkami brukowymi piaskiem. Użycie szczotki pozwala na równomierne rozprowadzenie piasku w szczelinach, co jest istotne dla zapewnienia stabilności nawierzchni. Dobrą praktyką jest stosowanie piasku o odpowiednich właściwościach, na przykład piasku kwarcowego, który dobrze wypełnia przestrzenie i nie podlega łatwemu wypłukaniu przez wodę. W trakcie procesu, szczotka pozwala na dokładne wypełnienie wszystkich zakamarków, co z kolei wpływa na trwałość i estetykę nawierzchni. Dodatkowo, wypełnienie spoin piaskiem zapobiega osuwaniu się kostek oraz minimalizuje rozwój chwastów. Używając szczotki, można również usunąć nadmiar piasku po zakończeniu tego procesu, co jest ważne dla ostatecznego wyglądu nawierzchni. W branży budowlanej stosuje się różne typy szczotek, w tym szczotki z twardym włosiem, które są idealne do tego typu prac.
Pytanie 26

Rozdzielenie długiego ogrodowego wnętrza ścieżkami biegnącymi równolegle do jego dłuższych boków sprawia, że przestrzeń ta wydaje się być

A. wysoka
B. szeroka
C. niska
D. wąska
Wybór odpowiedzi sugerującej, że przestrzeń wydaje się szersza, wyższa lub niższa, opiera się na błędnych założeniach dotyczących percepcji przestrzeni i optyki. Odpowiedź 'szersze' nie uwzględnia faktu, że drogi równoległe do dłuższych boków rzeczywiście zmniejszają wizualną szerokość wnętrza. Zamiast tego, dodanie takich elementów wprowadza kształt, który prowadzi wzrok wzdłuż dłuższej osi, co sprawia, że przestrzeń wydaje się bardziej ograniczona. Podobnie, odpowiedzi sugerujące wyższą lub niższą percepcję przestrzeni są mylne - wysokość wnętrza ogrodowego nie zmienia się w wyniku jego podziału na drogi. Percepcja wysokości jest bardziej związana z proporcjami elementów pionowych, takich jak drzewa czy ogrodzenia, niż z układem poziomym drogi. Typowym błędem myślowym jest mylenie wrażeń wizualnych z rzeczywistymi wymiarami przestrzeni; elementy projektowe, takie jak drogi, mają na celu nie tylko organizację przestrzeni, ale także kierowanie wzrokiem i wrażeniem na temat jej rozmiaru. W przypadku projektowania ogrodów, ważne jest zrozumienie, jak różne elementy mogą wpłynąć na subiektywne odczucia użytkowników. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla skutecznego projektowania przestrzeni, które harmonizują z ich pierwotnymi funkcjami.
Pytanie 27

Jaki spadek poprzeczny zaleca się dla dróg projektowanych z nawierzchnią brukowaną?

A. 3,0%
B. 0,5%
C. 6,0%
D. 1,0%
Stosowanie spadków poprzecznych poniżej 3,0% w drogach o nawierzchni z brukowca może prowadzić do poważnych problemów z odwodnieniem, co jest kluczowym elementem projektowania dróg. Przykładowo, spadek 0,5% jest zdecydowanie zbyt mały, aby efektywnie kierować wodę deszczową, co może skutkować jej gromadzeniem się na nawierzchni. Taki stan rzeczy prowadzi do wzrostu ryzyka powstawania kałuż, a w dłuższej perspektywie do degradacji nawierzchni oraz uszkodzeń podłoża. Natomiast spadek 1,0% nadal pozostaje niewystarczający do efektywnego zarządzania wodami opadowymi, co może skutkować podobnymi problemami. Z kolei spadek 6,0% jest zbyt stromy, co w przypadku nawierzchni brukowej może prowadzić do niebezpiecznych warunków dla ruchu drogowego, takich jak poślizgi, a także zwiększone zużycie materiałów i koszty utrzymania infrastruktury. W projektowaniu dróg ważne jest, aby brać pod uwagę nie tylko efektywność odwodnienia, ale także komfort i bezpieczeństwo użytkowników. Dlatego kluczowe jest stosowanie optymalnych rozwiązań, które są zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi oraz lokalnymi regulacjami.
Pytanie 28

Ogród zaplanowany w sposób swobodny, nieregularny i asymetryczny wskazuje na przyjęcie zasad do stworzenia ogrodu w stylu

A. średniowiecznym
B. barokowym
C. romantycznym
D. modernistycznym
Wybór stylu modernistycznego, średniowiecznego czy barokowego dla planu ogrodu o charakterze swobodnym i nieregularnym jest błędny, ponieważ każdy z tych stylów posiada wyraźne cechy i zasady, które nie są zgodne z romantyczną estetyką. Styl modernistyczny, na przykład, koncentruje się na prostocie formy i funkcjonalności, co często prowadzi do geometrycznych i uporządkowanych kompozycji, eliminujących swobodny charakter ogrodu. Z kolei styl średniowieczny, z jego formalnymi układami i ścisłymi symetriami, opiera się na zasadach porządku i hierarchii, co również stoi w sprzeczności z nieregularnością romantycznego ogrodu. Styl barokowy natomiast, mimo że może zawierać pewne elementy dynamiki, jest zdominowany przez monumentalność, symetrię i bogate dekoracje, co wyklucza swobodne podejście do formy przestrzennej. Te błędne interpretacje mogą wynikać z mylnych założeń o różnorodności stylów ogrodowych oraz ich wzajemnych powiązaniach, które często są nadinterpretowane. Ważne jest, aby podczas projektowania ogrodu kierować się nie tylko estetyką, ale również historycznymi i kulturowymi kontekstami danego stylu, co pozwala na uzyskanie spójności i harmonii w przestrzeni. W przeciwnym razie, projekt może stracić na funkcjonalności oraz atrakcyjności wizualnej.
Pytanie 29

Jakiego typu jest obecny krajobraz tundry?

A. kulturowy harmonijny
B. kulturowy dysharmonijny
C. naturalny
D. pierwotny
Wybór odpowiedzi, które odnoszą się do terminów takich jak "naturalny", "kulturowy harmonijny" oraz "kulturowy dysharmonijny", prowadzi do nieporozumień dotyczących definicji i charakterystyki tundry. Ekosystem naturalny, chociaż zbliżony do tundry, nie uwzględnia jej specyficznych, pierwotnych cech, które są wynikiem długotrwałych procesów geologicznych i biologicznych. Z kolei pojęcie kulturowego harmonijnego krajobrazu sugeruje, że człowiek i natura współistnieją w równowadze, co jest mało prawdopodobne w kontekście tundry, która jest dominowana przez procesy naturalne. Tundra nie jest kształtowana przez ludzką działalność, co czyni ją ekosystemem pierwotnym, a nie kulturowym. Odpowiedź dotycząca kulturowego dysharmonijnego krajobrazu także jest myląca, ponieważ nie odzwierciedla rzeczywistej sytuacji w tundrze, gdzie działalność ludzka, na przykład wydobycie surowców naturalnych, może prowadzić do degradacji środowiska. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby właściwie ocenić wpływ czynników zewnętrznych na naturalne ekosystemy oraz podejmować decyzje oparte na rzetelnej wiedzy ekologicznej. W praktyce ważne jest, aby edukacja dotycząca ochrony przyrody skupiła się na promowaniu pierwotnych ekosystemów jako fundamentu dla zachowania bioróżnorodności oraz zdrowia planetarnego.
Pytanie 30

Jaką długość będzie miała zbiornik wodny na planie w skali 1:50, jeśli jego rzeczywista długość wynosi 4 m?

A. 4 cm
B. 2 cm
C. 16 cm
D. 8 cm
Odpowiedź 8 cm jest prawidłowa, ponieważ w skali 1:50 oznacza, że każdy 1 cm na planie odpowiada 50 cm w rzeczywistości. Długość zbiornika wodnego wynosi 4 m, co przelicza się na 400 cm w rzeczywistości. Aby znaleźć długość zbiornika na planie, dzielimy rzeczywistą długość przez skalę: 400 cm / 50 = 8 cm. Tego typu przeliczenia są istotne w różnych dziedzinach, takich jak architektura, inżynieria czy planowanie przestrzenne, gdzie dokładne odwzorowanie obiektów w zmniejszonej skali jest kluczowe. Umożliwia to projektantom i inżynierom efektywne planowanie i komunikację wizualną. Ważne jest zrozumienie, jak używać skal w projektach, aby uniknąć błędów i zapewnić, że wszystkie elementy projektu będą odpowiednio wyważone i proporcjonalne.
Pytanie 31

Jakie kruszywo zapewnia najwyższą wytrzymałość dla podbudowy drogi?

A. Piasek
B. Kleńce
C. Żwir
D. Tłuczeń
Podczas analizy odpowiedzi niepoprawnych, warto zwrócić uwagę na właściwości i zastosowanie pozostałych rodzajów kruszywa. Piasek, choć może być stosowany w budownictwie, nie ma wystarczającej wytrzymałości ani stabilności, aby spełniać wymagania podbudowy dróg. Jest on zbyt drobnoziarnisty i nie zapewnia odpowiedniego wsparcia dla obciążeń, co prowadzi do osiadania i deformacji nawierzchni. Żwir, z kolei, mimo że jest lepszą opcją niż piasek, nie osiąga tych samych właściwości wytrzymałościowych co tłuczeń. Żwir ma tendencję do przesuwania się pod wpływem obciążeń, co może prowadzić do destabilizacji podbudowy. Klińce, będące materiałem kruszywowym, również nie są idealnym rozwiązaniem ze względu na ich nieregularny kształt. Mimo że mogą być używane w niektórych konstrukcjach, nie dostarczają one odpowiedniej nośności i stabilności, jakie oferuje tłuczeń. W każdym przypadku kluczowe jest zrozumienie, że dobór materiałów budowlanych powinien opierać się na ich właściwościach fizycznych oraz wymaganiach projektowych. W praktyce błędem jest poleganie na materiałach, które nie są odpowiednio przystosowane do konkretnego zastosowania, co może prowadzić do poważnych problemów z trwałością i bezpieczeństwem infrastruktury drogowej.
Pytanie 32

Jakiego materiału należy użyć do stworzenia górnej warstwy nawierzchni kortu tenisowego?

A. Cegła klinkierowa
B. Kamienie rzeczne
C. Mączka ceglana
D. Płyty betonowe
Mączka ceglana jest najczęściej stosowanym materiałem do budowy wierzchniej warstwy nawierzchni kortów tenisowych, ponieważ zapewnia odpowiednią przyczepność oraz amortyzację podczas gry. Jest to materiał naturalny, który charakteryzuje się dobrą przepuszczalnością wody, co pozwala na szybkie osuszanie powierzchni po opadach deszczu. Co więcej, mączka ceglana sprzyja dynamicznej grze, umożliwiając graczom łatwiejsze hamowanie i zmianę kierunku. W praktyce, nawierzchnie z mączki ceglanej wymagają regularnego nawadniania, co zapobiega ich przesuszeniu i pękaniu, a także konieczności kontrolowania poziomu granulacji mączki, aby utrzymać optymalne warunki gry. Warto również zauważyć, że korty z mączki ceglanej są mniej kontuzjogenne w porównaniu do nawierzchni twardych, co czyni je preferowanym wyborem dla wielu profesjonalnych i amatorskich graczy. Ponadto, mączka ceglana sprzyja długowieczności kortu, ponieważ ma zdolność do samoregeneracji i łatwego dostosowywania się do warunków atmosferycznych.
Pytanie 33

Jakie narzędzia i sprzęt będą wystarczające do wykopania i ustabilizowania gotowej formy zbiornika wodnego z laminatu poliestrowego o wymiarach 1,2 m długości, 1,0 m szerokości oraz 0,8 m głębokości w wcześniej wyznaczonym miejscu?

A. Koparka, szpadel, niwelator, tyczki, łata geodezyjna, miarka
B. Szpadel, łopata, taczka, poziomica, miarka, wąż ogrodowy
C. Szpadel, taczka, sznurek
D. Koparka, przyczepa, ubijarka spalinowa, szpadel
Odpowiedź ta jest prawidłowa, ponieważ zestaw narzędzi i sprzętu składający się ze szpada, łopaty, taczki, poziomicy, miarki i węża ogrodowego jest wystarczający do wkopania i stabilizacji formy oczka wodnego z laminatu poliestrowego. Szpadel i łopata pozwalają na precyzyjne wykopanie odpowiedniego kształtu oraz głębokości, które są zgodne z wymiarami oczka. Poziomica jest niezbędna do zapewnienia, że dno oczka będzie równe, co jest kluczowe dla estetyki oraz funkcjonalności oczka wodnego. Miarka natomiast umożliwia dokładne mierzenie głębokości i kształtu wykopu, co zapobiega błędom konstrukcyjnym. Taczka ułatwia transport ziemi wykopanej podczas prac, a wąż ogrodowy może być użyty do przemywania wykopu lub dostarczania wody do stabilizacji formy. W praktyce, dokładne przestrzeganie tych etapów i używanie odpowiednich narzędzi zapewni długotrwałość oraz stabilność oczka, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie ogrodowym.
Pytanie 34

Przy konstruowaniu studni chłonnej, która warstwa powinna być wykonana jako pierwsza?

A. ziemi urodzajnej
B. grubego żwiru
C. otoczaków
D. drobnego żwiru
Nieprawidłowy wybór drobnego żwiru, grubego żwiru lub ziemi urodzajnej jako pierwszej warstwy w budowie studni chłonnej oparty jest na błędnym zrozumieniu zasad hydrauliki gruntowej. Drobny żwir, pomimo swojej popularności, nie zapewnia wystarczającej przepuszczalności w porównaniu do otoczaków. Jego drobna frakcja może prowadzić do zatykania się systemu, co w konsekwencji może skutkować gromadzeniem się wody nad warstwą, a tym samym zwiększeniem ryzyka powodzi. Gruby żwir, choć ma lepszą przepuszczalność, może nie być optymalny w kontekście osadów i stabilności, ponieważ może przesunąć się pod wpływem wód gruntowych. Z kolei ziemia urodzajna, będąca materią organiczną, jest znacznie mniej przepuszczalna i może zawierać cząstki, które zatykają system odprowadzania wód. Te błędne podejścia wynikają z typowego nieporozumienia dotyczącego roli różnych materiałów w systemach zarządzania wodami. Właściwe zrozumienie, jakie materiały najlepiej współpracują w kontekście hydrauliki i ochrony środowiska, jest kluczowe dla skuteczności budowy studni chłonnych. W standardach budowlanych, takich jak PN-EN 752, podkreśla się znaczenie odpowiedniego doboru materiałów, aby zminimalizować ryzyko awarii systemów odwadniających.
Pytanie 35

Podział podłużnego ogrodu na strefy za pomocą dróg biegnących równolegle do krótszych boków sprawia, że jego wnętrze wydaje się być

A. wyższe
B. węższe
C. niższe
D. szersze
Wybór odpowiedzi niższe, wyższe, węższe lub szersze może wynikać z nieporozumienia dotyczącego percepcji przestrzeni. Jeśli chodzi o opcję niższe, to można sugerować, że podział przestrzeni w ogrodzie wpływa na postrzeganą wysokość, co nie jest zgodne z rzeczywistością. Wnętrze ogrodowe nie zmienia swojej wysokości w wyniku podziału na sekcje; zmienia się jedynie percepcja szerokości. W przypadku odpowiedzi węższe, może występować błędne przekonanie, że podziały przestrzenne mogą ograniczać wrażenie szerokości, podczas gdy w rzeczywistości równoległe układy wprowadzają wrażenie otwartości. Odpowiedź wyższe również jest błędna, ponieważ nie ma związku z postrzeganą wysokością w kontekście ogrodu. Takie błędne rozumowanie może wynikać z typowych błędów poznawczych, które prowadzą do mylnych wniosków o przestrzeni. Kluczowym aspektem jest zrozumienie, że percepcja przestrzeni jest złożona i zależy od wielu czynników, w tym od układu linii, światła oraz otoczenia. Dlatego w projektowaniu przestrzeni, głównie w architekturze krajobrazu, kluczowe jest zastosowanie właściwych proporcji oraz zrozumienie, jak różne elementy wpływają na odbiór przestrzeni przez użytkowników.
Pytanie 36

Aby zabezpieczyć najcenniejsze elementy wystroju zabytkowego ogrodu przed kradzieżą, jego właściciel powinien dokonać ich

A. rewindykacji
B. translokacji
C. rewitalizacji
D. rewaloryzacji
Rewaloryzacja, rewitalizacja i rewindykacja są terminami związanymi z różnymi aspektami ochrony i zagospodarowania zabytków, ale nie odnoszą się bezpośrednio do zabezpieczania najcenniejszych elementów wyposażenia przed grabieżą. Rewaloryzacja polega na przywracaniu wartości estetycznych i funkcjonalnych obiektów, co może obejmować prace konserwatorskie czy restauratorskie. Jednak samo zrewaloryzowanie obiektów nie zapewnia ich bezpieczeństwa przed kradzieżą. Rewitalizacja dotyczy przywracania życia i aktywności w danym obszarze, często w kontekście urbanistycznym lub społecznym, ale nie jest to procedura zabezpieczająca. Z kolei rewindykacja koncentruje się na dochodzeniu do własności obiektów, co jest istotne w kontekście prawnym i historycznym, ale z perspektywy zabezpieczenia mienia nie przynosi natychmiastowych korzyści. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych terminów z koniecznością fizycznego przenoszenia obiektów w celu ochrony. Użytkownicy mogą być nieświadomi, że ochrona przed kradzieżą wymaga konkretnych działań, takich jak translokacja, a nie tylko działań mających na celu poprawę stanu obiektów czy ich otoczenia.
Pytanie 37

Aby określić w terenie punkt na wskazanej wysokości, należy zastosować

A. niwelator i łaty mierniczej
B. kątomierz i trzy tyczki
C. taśmę mierniczą oraz szpilki geodezyjne
D. tyczki oraz dalmierz
Wykorzystanie taśmy mierniczej i szpilek geodezyjnych do wyznaczania punktu na określonej wysokości nie jest odpowiednim podejściem w kontekście precyzyjnych pomiarów geodezyjnych. Taśma miernicza służy głównie do pomiarów poziomych i odległości, ale nie jest dostosowana do pomiarów różnic wysokości, które wymagają większej dokładności. Szpilki geodezyjne, choć mogą być użyteczne jako punkty odniesienia, nie pozwalają na precyzyjne określenie wysokości w terenie. Węgielnica i trzy tyczki również nie są odpowiednie, ponieważ ich zastosowanie ogranicza się do ustalania poziomu i kąta, co nie jest wystarczające do wyznaczenia dokładnej wysokości. Tyczki i dalmierz, mimo że mogą być użyteczne do pomiarów odległości i orientacji, nie oferują metodyki niezbędnej do pomiaru wysokości. Typowym błędem w myśleniu jest założenie, że do pomiarów wysokości można stosować jedynie narzędzia poziome, z pomijaniem podstawowych zasad geodezyjnych. W praktyce, aby uzyskać rzetelne wyniki, konieczne jest stosowanie odpowiednich narzędzi zgodnych z normami oraz dobrą praktyką geodezyjną, co w tym przypadku oznacza użycie niwelatora i łaty mierniczej.
Pytanie 38

Jakiego narzędzia należy używać do ręcznego wydobywania i transportu ziemi?

A. Szufli
B. Wideł
C. Szpadla
D. Piaskówki
Szpadla jest narzędziem, które jest powszechnie stosowane do ręcznego odspajania i załadunku ziemi, dzięki swojej konstrukcji i funkcjonalności. Jej długi, stabilny trzon oraz szerokie ostrze pozwalają na efektywne wbijanie w glebę, a następnie podnoszenie i przenoszenie materiału. W praktyce, szpadla idealnie nadaje się do wykonywania prac ogrodniczych, budowlanych oraz przy kopaniu rowów, dołów czy sadzeniu roślin. Warto również zaznaczyć, że szpadla jest narzędziem zgodnym z zasadami ergonomii, co zmniejsza ryzyko urazów podczas długotrwałego użytkowania. Dobór odpowiedniej szpadli, na przykład z ostrzem stalowym do cięższych gleb, może zdecydowanie wpłynąć na efektywność pracy. Użycie szpadli jest zgodne z najlepszymi praktykami w obszarze zarządzania przestrzenią oraz zrównoważonego rozwoju, gdyż pozwala na minimalizację wpływu na środowisko naturalne poprzez ręczne, a nie mechaniczne prace ziemne.
Pytanie 39

Jaką wartość kosztorysową uzyskamy dla ułożenia 300 m2 kostki brukowej betonowej, jeśli do ułożenia 100 m2 tej kostki potrzeba 119,57 r-g, a cena za 1 r-g wynosi 20,00 zł?

A. 7 174,20 zł
B. 717,42 zł
C. 2 391,40 zł
D. 23 914,00 zł
Aby obliczyć wartość kosztorysową ułożenia 300 m2 kostki brukowej betonowej, najpierw musimy ustalić, ile r-g (roboczogodzin) potrzeba do ułożenia tej powierzchni. Z danych wynika, że na 100 m2 kostki potrzeba 119,57 r-g. Zatem, dla 300 m2 obliczamy: 300 m2 / 100 m2 * 119,57 r-g = 358,71 r-g. Następnie, mając stawkę za 1 r-g równą 20,00 zł, przeliczamy całkowity koszt: 358,71 r-g * 20,00 zł = 7 174,20 zł. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w branży budowlanej, gdzie istotne jest precyzyjne szacowanie kosztów i roboczogodzin, aby uniknąć przekroczenia budżetu. Przykładowo, w praktyce wykonawcy często korzystają z takich obliczeń przy tworzeniu ofert dla inwestorów, co pozwala na dokładniejsze planowanie i zarządzanie projektem. Ostatecznie, znajomość procedur kosztorysowania jest kluczowa, aby zapewnić efektywne i opłacalne realizacje budowlane.
Pytanie 40

Wskaż rodzaj drewna, który ze względu na wysoką odporność na warunki atmosferyczne jest najbardziej użyteczny przy budowie małych form architektonicznych?

A. Drewno świerkowe
B. Drewno brzozowe
C. Drewno dębowe
D. Drewno sosnowe
Drewno dębowe jest uznawane za jedno z najbardziej odpornych na czynniki atmosferyczne, co czyni je idealnym materiałem do budowy drobnych form architektonicznych, takich jak altany, pergole czy elementy ogrodowe. Jego gęstość oraz struktura komórkowa sprawiają, że jest mniej podatne na działanie wody, co zmniejsza ryzyko pęcznienia i skurczu. Dodatkowo, drewno dębowe naturalnie zawiera substancje, które działają jak impregnaty, co zwiększa jego odporność na grzyby oraz owady. W praktyce oznacza to, że konstrukcje wykonane z tego drewna mogą przetrwać wiele sezonów zewnętrznych bez konieczności intensywnej konserwacji. Przykładem zastosowania drewna dębowego może być budowa drewnianych wiat czy tarasów, które narażone są na zmienne warunki atmosferyczne. W branży budowlanej często rekomenduje się stosowanie drewna dębowego w zgodzie z normą PN-EN 335, która określa klasyfikację drewna w kontekście jego odporności na czynniki biologiczne, co potwierdza wysoką jakość tego materiału.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej