Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik informatyk
  • Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
  • Data rozpoczęcia: 10 grudnia 2025 23:31
  • Data zakończenia: 10 grudnia 2025 23:39

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Menadżer rozruchu, który umożliwia wybór systemu operacyjnego Linux do załadowania, to

A. Boot Magic
B. Grub
C. Smart Boot Manager
D. Ranish Partition Manager
Wybór bootloadera jest istotnym aspektem konfiguracji systemu operacyjnego, a zrozumienie jego funkcji pozwala na lepsze zarządzanie systemem. Smart Boot Manager to narzędzie, które może wspierać uruchamianie systemu, jednak jego głównym celem jest umożliwienie uruchamiania systemów z różnych nośników, a nie zarządzanie ich wyborem na poziomie systemu operacyjnego, jak robi to Grub. Boot Magic jest oprogramowaniem, które również pozwala na wybór systemu operacyjnego, ale jest mniej popularne i nie tak wszechstronne jak Grub, co czyni je rozwiązaniem mniej efektywnym w kontekście nowoczesnych zastosowań. Ranish Partition Manager to narzędzie do zarządzania partycjami, które nie działa jako bootloader. Chociaż pozwala na tworzenie, usuwanie i modyfikację partycji, nie ma funkcji wybierania systemu operacyjnego do uruchomienia. Typowym błędem jest zrozumienie, że wszystkie te narzędzia mają podobną funkcjonalność – jednak każde z nich spełnia inną rolę w zarządzaniu systemem. Aby wybierać system operacyjny, potrzebny jest bootloader, który zarządza procesem uruchamiania, co w pełni realizuje Grub. Właściwe zrozumienie funkcji i różnic pomiędzy tymi narzędziami jest kluczowe dla skutecznej konfiguracji i zarządzania środowiskiem operacyjnym.
Pytanie 2

Który standard sieci lokalnej określa dostęp do medium w oparciu o token (żeton)?

A. IEEE 802.3
B. IEEE 802.1
C. IEEE 802.5
D. IEEE 802.2
Standardy IEEE 802.2, IEEE 802.3 i IEEE 802.1 różnią się znacząco od IEEE 802.5 w kontekście zarządzania dostępem do medium. IEEE 802.2, znany jako Logical Link Control (LLC), definiuje warstwę kontrolną, która zarządza komunikacją w sieciach. Nie zajmuje się on jednak bezpośrednio dostępem do medium, lecz współpracuje z innymi standardami, takimi jak Ethernet, który jest obsługiwany przez IEEE 802.3. Ethernet opiera się na metodzie CSMA/CD (Carrier Sense Multiple Access with Collision Detection), co oznacza, że urządzenia nasłuchują medium, a w przypadku wykrycia kolizji ponownie próbują wysłać dane. Taki model nie zapewnia tak skutecznej kontroli dostępu jak token ring, co może prowadzić do większej liczby kolizji w zatłoczonych sieciach. Z kolei IEEE 802.1 dotyczy głównie architektury sieciowej oraz protokołów zarządzania, takich jak VLAN, i nie ma bezpośredniego wpływu na metody dostępu do medium. Często błędnie zakłada się, że wszystkie standardy sieciowe związane z LAN są sobie równoważne, jednakże różnice w mechanizmach dostępu mogą prowadzić do znacznych różnic w wydajności i stabilności sieci. Zrozumienie tych standardów i ich zastosowań jest kluczowe dla projektowania efektywnych i niezawodnych systemów sieciowych.
Pytanie 3

Klawiatura w układzie QWERTY, która pozwala na wpisywanie znaków typowych dla języka polskiego, jest znana jako klawiatura

A. programisty
B. polska
C. maszynistki
D. diakrytyczna
Odpowiedź 'programisty' jest poprawna, ponieważ klawiatura QWERTY, która umożliwia wprowadzanie polskich znaków diakrytycznych, określana jest jako klawiatura programisty. W praktyce oznacza to, że ta odmiana klawiatury została zaprojektowana z myślą o ułatwieniu pisania kodu oraz wprowadzaniu tekstu w języku polskim, co jest kluczowe dla programistów pracujących w środowiskach, gdzie użycie znaków takich jak ą, ć, ę, ł, ń, ó, ś, ź, ż jest niezbędne. Aby skorzystać z tej klawiatury, użytkownicy mogą na przykład łatwo wprowadzać polskie znaki bez konieczności korzystania z dodatkowych skrótów czy aplikacji. To znacznie przyspiesza pracę oraz minimalizuje ryzyko błędów typograficznych, co jest szczególnie istotne w branży IT, gdzie precyzja i efektywność są kluczowe. Klawiatura ta jest zgodna z normami i standardami ergonomii, co sprawia, że jest wygodna w użyciu przez dłuższy czas.
Pytanie 4

Użytkownicy sieci WiFi zauważyli problemy oraz częste zrywanie połączenia z internetem. Co może być przyczyną tej sytuacji?

A. zbyt niski poziom sygnału
B. niewłaściwy sposób szyfrowania sieci
C. nieprawidłowe hasło do sieci
D. niedziałający serwer DHCP
Zbyt słaby sygnał WiFi jest jedną z najczęstszych przyczyn problemów z połączeniem. Sygnał radiowy przesyłany przez router może być osłabiony przez różnorodne przeszkody, takie jak ściany, meble czy inne urządzenia elektroniczne. W praktyce, jeśli użytkownicy znajdują się w odległości zbyt dużej od routera lub w strefie z ograniczoną widocznością, mogą doświadczyć przerywanego połączenia lub jego całkowitej utraty. Dobrym rozwiązaniem w takich przypadkach jest umieszczenie routera w centralnym punkcie domu, zminimalizowanie przeszkód oraz korzystanie z rozszerzeń sygnału, takich jak repeater WiFi czy systemy mesh. Standardy takie jak IEEE 802.11ac oraz nowsze 802.11ax (Wi-Fi 6) oferują lepszą wydajność i zasięg, dlatego warto rozważyć ich użycie. Regularne sprawdzanie siły sygnału przy użyciu aplikacji mobilnych lub narzędzi diagnostycznych może również pomóc w identyfikacji i rozwiązaniu problemów z połączeniem.
Pytanie 5

Aby przekształcić zeskanowany obraz na tekst, należy użyć oprogramowania, które stosuje techniki

A. DTP
B. OCR
C. DPI
D. OMR
OCR, czyli Optical Character Recognition, to technologia umożliwiająca konwersję zeskanowanych obrazów tekstu, takich jak dokumenty papierowe, na edytowalny tekst cyfrowy. Dzięki algorytmom rozpoznawania wzorców oraz przetwarzania obrazów, OCR potrafi identyfikować litery, cyfry i inne znaki w obrazach, co czyni go niezastąpionym narzędziem w biurach, archiwach oraz wszędzie tam, gdzie zachodzi potrzeba digitalizacji dokumentów. Przykładowe zastosowanie OCR obejmuje skanowanie faktur, umów czy książek, co znacząco przyspiesza proces wprowadzania danych do systemów komputerowych. Technologia ta znajduje zastosowanie także w aplikacjach mobilnych, takich jak skanery dokumentów, które pozwalają użytkownikom na szybkie przekształcanie fizycznych dokumentów w formaty cyfrowe. Ponadto, standardy branżowe, takie jak ISO 19005 (PDF/A), podkreślają znaczenie cyfrowej archiwizacji dokumentów, co czyni OCR kluczowym elementem strategii zarządzania dokumentami w nowoczesnych organizacjach.
Pytanie 6

Do bezprzewodowego przesyłania danych pomiędzy dwoma urządzeniami, z wykorzystaniem fal radiowych w paśmie ISM 2,4 GHz, służy interfejs

A. Bluetooth
B. IrDA
C. IEEE 1394
D. Fire Wire
Bluetooth to technologia, która doskonale nadaje się do bezprzewodowej komunikacji na krótkim dystansie, szczególnie właśnie w paśmie ISM 2,4 GHz. Standard ten – najczęściej spotykany w wersji 4.0, 5.0 lub nowszych – wykorzystuje modulację FHSS (Frequency Hopping Spread Spectrum), co pozwala na zmniejszenie zakłóceń i zwiększenie odporności transmisji. Praktycznie każdy smartfon, laptop czy słuchawki bezprzewodowe używają Bluetooth do szybkiego przesyłania plików, dźwięku, czy nawet łączenia się z urządzeniami typu smartwatch. Dużą zaletą tej technologii jest energooszczędność (szczególnie w wersji Low Energy) oraz łatwość parowania urządzeń, co jest cenione zarówno przez użytkowników prywatnych, jak i w zastosowaniach przemysłowych. Moim zdaniem Bluetooth stał się de facto standardem do przesyłania danych i sterowania na krótkie dystanse – znaleźć go można w klawiaturach, myszkach, systemach audio, samochodach, a nawet czujnikach IoT. Warto też pamiętać, że Bluetooth jest stale rozwijany – nowe wersje zwiększają nie tylko szybkość i zasięg, ale też bezpieczeństwo transmisji. Branża IT bardzo docenia tę technologię za wszechstronność i prostotę wdrożenia. Takie rozwiązania są zgodne z normami IEEE 802.15.1.
Pytanie 7

Jaką prędkość przesyłu danych określa standard sieci Ethernet IEEE 802.3z?

A. 100 Mb/s
B. 1 Gb/s
C. 10 Mb/s
D. 100 Gb/s
Wybór innej prędkości, takiej jak 100 Mb/s, 100 Gb/s czy 10 Mb/s, pokazuje, że mogło tu dojść do jakiegoś nieporozumienia ze standardami Ethernet. Przykładowo, 100 Mb/s to Fast Ethernet, który był przed Gigabit Ethernetem i nie ma tej samej prędkości. Chociaż jeszcze gdzieś to można spotkać, to zdecydowanie nie spełnia dzisiejszych wymagań. Z drugiej strony 100 Gb/s odnosi się do 802.3ba, który jest nowszy i super szybki, ale nie ma nic wspólnego z 802.3z, które definiuje te 1 Gb/s. Przydzielenie tej wartości do 802.3z świadczy o jakimś nieporozumieniu w temacie rozwoju standardów Ethernet oraz ich różnorodnych zastosowań. A jeśli chodzi o 10 Mb/s, to jest to już jedna z najstarszych technologii Ethernet, która teraz praktycznie nie znajduje zastosowania komercyjnego. Wybór którejkolwiek z tych prędkości w odniesieniu do 802.3z jest więc technicznie niepoprawny. Wiedza o tych standardach oraz ich zastosowaniach jest naprawdę potrzebna, zwłaszcza dla inżynierów sieciowych i wszystkich w IT, żeby móc projektować nowoczesne i wydajne systemy komunikacyjne.
Pytanie 8

Urządzeniem peryferyjnym pokazanym na ilustracji jest skaner biometryczny, który wykorzystuje do identyfikacji

Ilustracja do pytania
A. linie papilarne
B. rysunek twarzy
C. brzmienie głosu
D. kształt dłoni
Skanery biometryczne oparte na liniach papilarnych są jednymi z najczęściej stosowanych urządzeń do autoryzacji użytkowników. Wykorzystują unikalne wzory linii papilarnych, które są niepowtarzalne dla każdej osoby. Proces autoryzacji polega na skanowaniu odcisku palca, a następnie porównaniu uzyskanego obrazu z zapisanym wzorcem w bazie danych. Ich popularność wynika z wysokiego poziomu bezpieczeństwa oraz łatwości użycia. W wielu firmach i instytucjach stosuje się te urządzenia do zabezpieczania dostępu do pomieszczeń lub systemów komputerowych. Skanery linii papilarnych są również powszechnie używane w smartfonach, co pokazuje ich skuteczność i wygodę w codziennym użytkowaniu. W standardach biometrycznych, takich jak ISO/IEC 19794, określa się wymagania dotyczące rejestrowania, przechowywania i przesyłania danych biometrycznych. Warto podkreślić, że skuteczność tych urządzeń zależy od jakości skanowanego obrazu oraz odporności na próby oszustw. Dlatego nowoczesne systemy często korzystają z dodatkowych technik, takich jak analiza żył czy temperatura odcisku palca, aby zwiększyć poziom bezpieczeństwa.
Pytanie 9

Scandisk to narzędzie, które wykorzystuje się do

A. sprawdzania dysku
B. defragmentacji dysku
C. oczyszczania dysku
D. formatowania dysku
Scandisk to narzędzie systemowe, które jest wykorzystywane do diagnostyki i naprawy błędów na dyskach twardych oraz nośnikach pamięci. Jego główną funkcją jest sprawdzanie integralności systemu plików oraz fizycznego stanu dysku. Scandisk skanuje dysk w poszukiwaniu uszkodzonych sektorów oraz problemów z systemem plików, takich jak błędy logiczne, które mogą prowadzić do utraty danych. Przykładem zastosowania Scandisk może być sytuacja, w której użytkownik doświadcza problemów z dostępem do plików, co może być sygnałem uszkodzeń na dysku. W ramach dobrych praktyk, regularne używanie narzędzi takich jak Scandisk może pomóc w zapobieganiu poważniejszym problemom z danymi i zwiększyć stabilność systemu operacyjnego. Standardy branżowe rekomendują korzystanie z takich narzędzi w celu zminimalizowania ryzyka awarii sprzętu oraz utraty ważnych informacji, co czyni Scandisk istotnym elementem zarządzania dyskiem i bezpieczeństwa danych.
Pytanie 10

Aby system operacyjny był skutecznie chroniony przed atakami złośliwego oprogramowania, po zainstalowaniu programu antywirusowego należy

A. aktualizować program i bazy wirusów oraz regularnie skanować system.
B. zainstalować drugi program antywirusowy, aby poprawić bezpieczeństwo.
C. wykupić licencję na oprogramowanie antywirusowe i używać programu chkdsk.
D. nie podawać swojego hasła dostępowego oraz wykonywać defragmentację dysków twardych.
Prawidłowa odpowiedź odnosi się do jednego z najważniejszych aspektów skutecznej ochrony systemu operacyjnego przed złośliwym oprogramowaniem, czyli do regularnego aktualizowania programu antywirusowego oraz jego bazy sygnatur wirusów i systematycznego skanowania komputera. Z mojego doświadczenia wynika, że nawet najlepszy antywirus bez świeżych definicji zagrożeń bardzo szybko staje się praktycznie bezużyteczny – cyberprzestępcy nieustannie opracowują nowe wirusy i exploity, a aktualizacje pozwalają programowi wykrywać te najnowsze. Regularne skanowanie systemu to z kolei praktyczny sposób na znajdowanie zagrożeń, które mogły się przedostać mimo zabezpieczeń. To nie jest tylko teoria; w prawdziwym życiu, w firmach i domach, samo zainstalowanie antywirusa to tak naprawdę dopiero początek – ważna jest konsekwencja i wyrobienie sobie nawyku aktualizacji. Takie podejście jest zgodne z zaleceniami większości producentów oprogramowania zabezpieczającego oraz normami bezpieczeństwa informacji, na przykład ISO/IEC 27001. Warto też wspomnieć, że niektóre wirusy potrafią się ukrywać i działać w tle przez długi czas, dlatego regularne skanowanie naprawdę ma sens nawet wtedy, gdy na pierwszy rzut oka wszystko działa poprawnie. Branżowe dobre praktyki wyraźnie podkreślają, że aktualizacje i skanowanie to fundament, bez którego inne działania mogą być po prostu nieskuteczne. Szczerze mówiąc, trochę się dziwię, że niektórzy to ignorują – to podstawy higieny cyfrowej, tak samo ważne jak mycie rąk w ochronie zdrowia!
Pytanie 11

Termin określający zdolność do rozbudowy sieci to

A. skalowalność
B. nadmiarowość
C. niezawodność
D. kompatybilność
Skalowalność to kluczowa cecha systemów informatycznych, która oznacza ich zdolność do rozbudowy w celu obsługi rosnących wymagań. W praktyce oznacza to, że system może wydajnie zarządzać większą ilością danych, użytkowników czy operacji bez istotnego spadku wydajności. Przykładem zastosowania skalowalności jest chmura obliczeniowa, gdzie zasoby obliczeniowe mogą być dynamicznie zwiększane lub zmniejszane w zależności od potrzeb. Dobre praktyki w projektowaniu systemów skalowalnych obejmują architekturę mikroserwisów, która pozwala na niezależną rozbudowę różnych komponentów aplikacji. Skalowalność jest również związana z pojęciem elastyczności, które pozwala na modyfikacje systemu bez konieczności jego przerywania. W standardach takich jak ISO/IEC 25010, skalowalność jest definiowana jako jedna z cech jakości, co podkreśla jej znaczenie w tworzeniu nowoczesnych systemów informatycznych, które muszą dostosować się do szybko zmieniającego się otoczenia biznesowego.
Pytanie 12

Dokument mający na celu przedstawienie oferty cenowej dla inwestora dotyczącej przeprowadzenia robót instalacyjnych w sieci komputerowej, to

A. przedmiar robót
B. kosztorys ślepy
C. specyfikacja techniczna
D. kosztorys ofertowy
Kosztorys ofertowy to bardzo ważny dokument, który pokazuje inwestorowi szczegółową ofertę cenową na wykonanie konkretnych robót, jak na przykład instalacja sieci komputerowej. W takim kosztorysie są zawarte wszystkie prace, materiały i inne koszty związane z realizacją projektu. Moim zdaniem, to kluczowy element, kiedy przychodzi do przetargów, bo umożliwia porównanie ofert od różnych wykonawców. Oprócz samej ceny, warto, żeby taki dokument mówił też o terminach realizacji i warunkach płatności. W branży budowlanej dobrze jest, gdy kosztorys jest przygotowany zgodnie z aktualnymi regulacjami prawnymi i normami, bo wtedy można mu zaufać. Przykładowo, kiedy jest przetarg na sieć LAN w biurowcu, każdy wykonawca powinien dostarczyć swoją ofertę z kosztorysem, co ułatwia inwestorowi podjęcie świadomej decyzji.
Pytanie 13

Komenda "mmc" w systemach Windows 2000 oraz Windows XP uruchamia aplikację do tworzenia, zapisywania i otwierania

A. katalogu oraz jego podkatalogów na partycji sformatowanej w systemie plików NTFS
B. zestawu narzędzi administracyjnych zwanych konsolami, służących do zarządzania sprzętem i oprogramowaniem
C. plików multimedialnych, zawierających filmy
D. dziennika operacji dyskowych w systemie plików NTFS
Analizując inne odpowiedzi, można zauważyć, że wiele z nich opiera się na mylnej interpretacji funkcji narzędzi dostępnych w systemie Windows. Pierwsza z opcji sugeruje, że polecenie "mmc" służy do tworzenia pliku dziennika operacji dyskowych w systemie plików NTFS. Jednakże, pliki dziennika w systemie NTFS są tworzone automatycznie przez system operacyjny i nie są zarządzane za pomocą konsoli MMC. Takie podejście mylnie wskazuje na funkcjonalności, które nie są właściwe dla tego narzędzia. Inna odpowiedź odnosi się do katalogów i podkatalogów na partycji NTFS, co także jest niezgodne z przeznaczeniem MMC, które nie zajmuje się bezpośrednio zarządzaniem strukturnymi elementami systemu plików, lecz narzędziami do zarządzania systemem. Wspomnienie plików multimedialnych również jest nieadekwatne, ponieważ MMC nie ma zastosowania w kontekście zarządzania treściami multimedialnymi, a jego funkcje ograniczają się do administracyjnych zadań na poziomie systemowym. W przypadku tych niepoprawnych odpowiedzi, występuje typowy błąd w myśleniu, polegający na myleniu narzędzi do zarządzania systemem z funkcjami związanymi ze strukturą dysków czy plików. Dokładne zrozumienie roli MMC w zarządzaniu zasobami komputerowymi jest kluczowe dla efektywnego wykorzystania potencjału systemów Windows.
Pytanie 14

Który z przyrządów służy do usuwania izolacji?

Ilustracja do pytania
A. D
B. C
C. B
D. A
Narzędzie oznaczone jako C jest profesjonalnym przyrządem do ściągania izolacji z przewodów. Jest to narzędzie precyzyjne, często nazywane ściągaczem izolacji lub stripperem. Umożliwia ono bezpieczne i efektywne usunięcie warstwy izolacyjnej z przewodów bez uszkadzania samego przewodu. Takie narzędzia są powszechnie stosowane w branży elektrotechnicznej i telekomunikacyjnej do przygotowywania przewodów do łączenia, lutowania lub montażu złącz. Standardy branżowe, takie jak IEC 60364, wskazują na konieczność właściwego przygotowania przewodów elektrycznych w celu zapewnienia bezpieczeństwa i niezawodności połączeń. Ściągacze izolacji wyposażone są w regulowane ostrza, co pozwala na dostosowanie ich do różnej grubości izolacji, co z kolei minimalizuje ryzyko uszkodzenia przewodnika. Praktyczne zastosowanie tego narzędzia obejmuje prace instalacyjne, serwisowe oraz produkcyjne, gdzie szybkość i precyzja są kluczowe. Używanie odpowiednich narzędzi zgodnie z ich przeznaczeniem jest podstawą profesjonalizmu w pracy z instalacjami elektrycznymi.
Pytanie 15

Magistrala komunikacyjna PCI ver. 2.2 (Peripheral Component Interconnect) jest standardem magistrali, zgodnie z którym szyna danych ma maksymalną szerokość

A. 32 bitów.
B. 16 bitów.
C. 64 bitów.
D. 128 bitów.
W temacie szerokości szyny danych PCI wersji 2.2 pojawia się sporo nieporozumień, które łatwo mogą wprowadzić w błąd podczas nauki o architekturze komputerowej. Często myli się różne generacje magistrali albo zakłada, że im wyższa liczba bitów, tym nowocześniejszy albo bardziej wydajny standard – choć nie zawsze tak jest. Część osób błędnie wybiera 16 bitów, bo kojarzy to ze starszymi magistralami, jak ISA, które rzeczywiście miały takie parametry, ale PCI od początku była projektowana jako bardziej zaawansowana i 16-bitowe wersje nigdy nie były powszechne. Z kolei opcja 64 bity to już domena rozwiązań specjalnych, typowych dla serwerów czy stacji roboczych klasy enterprise, gdzie faktycznie taki wariant PCI istniał, ale nie był to główny standard przemysłowy – domowe komputery obsługiwały niemal wyłącznie 32-bitowe karty i sloty. Czasem też spotyka się pomysł z 128 bitami, co najpewniej wynika z mylenia PCI z zupełnie innymi, nowszymi standardami (np. PCI Express albo architekturami wewnętrznymi pamięci RAM), gdzie szyny danych są dużo szersze, ale to już inna technologia. Moim zdaniem, taki błąd jest typowy dla osób, które próbują zgadywać, nie znając specyfikacji – warto pamiętać, że PCI 2.2 to klasyczne 32 bity, a wszelkie odstępstwa od tej reguły są raczej wyjątkiem niż regułą. W codziennej praktyce technika komputerowego, rozumienie tych różnic pomaga uniknąć niepotrzebnych pomyłek przy dobieraniu i diagnozowaniu kart rozszerzeń, a także podczas rozmów z klientami, którzy często mają niejasne oczekiwania co do modernizacji starszego sprzętu.
Pytanie 16

Aby zmienić ustawienia konfiguracyjne Menu Start oraz paska zadań w systemie Windows, która przystawka powinna być wykorzystana?

A. azman.msc
B. fsmgmt.msc
C. dcpol.msc
D. gpedit.msc
Przystawka gpedit.msc, znana jako Edytor zasad grupy, jest kluczowym narzędziem w systemie Windows do zarządzania konfiguracją i kontrolą ustawień systemowych, w tym Menu Start i paska zadań. Umożliwia administratorom modyfikację polityk, które wpływają na zachowanie i wygląd tych elementów interfejsu użytkownika. Na przykład, przy użyciu gpedit.msc można zablokować dostęp do określonych elementów Menu Start lub dostosować wygląd paska zadań, co jest szczególnie przydatne w środowiskach korporacyjnych, gdzie spójność i bezpieczeństwo interfejsu są kluczowe. Warto zauważyć, że edytor ten działa na poziomie lokalnym lub w ramach zdalnego zarządzania w sieci, co pozwala na centralne zarządzanie prawami dostępu i ustawieniami systemowymi w dużych organizacjach. W odpowiedzi na rosnące potrzeby w zakresie bezpieczeństwa i dostosowywania środowiska pracy, korzystanie z gpedit.msc jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu infrastrukturą IT.
Pytanie 17

Jaki program powinien zostać zainstalowany na serwerze internetowym opartym na Linuxie, aby umożliwić korzystanie z baz danych?

A. MySqld
B. sshd
C. vsftpd
D. httpd
Wybór sshd, httpd oraz vsftpd jako odpowiedzi na pytanie o program do obsługi baz danych jest błędny, ponieważ każdy z tych programów ma zupełnie inne zastosowanie w kontekście serwera internetowego. sshd, czyli Secure Shell Daemon, jest używany do zapewnienia bezpiecznego zdalnego dostępu do serwera. Jego główną funkcją jest umożliwienie administratorom bezpiecznego logowania i zarządzania systemem, ale nie ma on żadnych funkcji związanych z zarządzaniem bazami danych. httpd, z kolei, to serwer HTTP, najczęściej Apache, który odpowiada za obsługę żądań HTTP i dostarczanie stron internetowych. Chociaż jest kluczowy w dostarczaniu treści do użytkowników, nie ma funkcji przechowywania ani zarządzania bazami danych. vsftpd to serwer FTP, który służy do przesyłania plików między serwerem a klientami, jednak również nie umożliwia zarządzania bazami danych. W kontekście projektowania aplikacji internetowych, kluczowe jest zrozumienie roli, jaką pełnią różne komponenty. Używanie programów, które nie są przeznaczone do zarządzania bazami danych, prowadzi do dezorientacji i nieefektywności, co jest powszechnym błędem wśród osób, które są nowe w dziedzinie administracji serwerami i programowania aplikacji webowych. Właściwe zrozumienie architektury aplikacji i wyboru odpowiednich narzędzi jest niezbędne dla sukcesu projektów informatycznych.
Pytanie 18

Transmisję danych bezprzewodowo realizuje interfejs

A. LFH60
B. HDMI
C. DVI
D. IrDA
Wybierając inne interfejsy, które wydają się być alternatywami dla transmisji bezprzewodowej, można wprowadzić się w błąd. LFH60 to w rzeczywistości złącze przewodowe, używane głównie w urządzeniach audio i wideo do transmisji dźwięku i obrazu, a jego konstrukcja nie pozwala na komunikację bezprzewodową. DVI (Digital Visual Interface) to również złącze przewodowe, które służy do przesyłania sygnałów wideo, a nie danych. Jest powszechnie stosowane w komputerach oraz projektorach, ale wymaga fizycznego połączenia kablowego, co wyklucza jego zastosowanie w kontekście bezprzewodowej transmisji danych. HDMI (High-Definition Multimedia Interface) jest interfejsem, który obsługuje zarówno wideo, jak i audio w wysokiej rozdzielczości, jednak tak samo jak DVI, opiera się na połączeniu przewodowym. Współczesne urządzenia często wykorzystują HDMI do przesyłania obrazu i dźwięku, ale nie może być uznawane za interfejs bezprzewodowy. Wybór tych odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego różnicy między transmisją przewodową a bezprzewodową. Warto zwrócić uwagę na to, że technologie takie jak Bluetooth i Wi-Fi stały się dominującymi standardami w bezprzewodowej komunikacji, oferując różnorodne opcje przesyłania danych w różnych zastosowaniach, co podkreśla znaczenie wyboru odpowiednich interfejsów w kontekście wymagań funkcjonalnych i technologicznych.
Pytanie 19

Który rekord DNS powinien zostać dodany w strefie wyszukiwania do przodu, aby skojarzyć nazwę domeny DNS z adresem IP?

A. MX lub PTR
B. A lub AAAA
C. NS lub CNAME
D. SRV lub TXT
Odpowiedzi zawierające rekordy NS, CNAME, SRV, TXT, MX oraz PTR, nie są odpowiednie dla mapowania nazw domen na adresy IP. Rekord NS (Name Server) wskazuje na serwery DNS odpowiedzialne za daną strefę, ale nie konwertuje bezpośrednio nazw na adresy IP. Rekord CNAME (Canonical Name) służy do aliasowania jednej nazwy domeny do innej, co może wprowadzać zamieszanie w kontekście bezpośredniego przypisania adresu IP. Rekordy SRV (Service) służą do lokalizowania usług w sieci, a TXT (Text) są używane do przechowywania dodatkowych informacji o domenie, takich jak rekordy SPF dla ochrony przed spoofingiem. Rekord MX (Mail Exchange) z kolei jest używany do wskazywania serwerów pocztowych odpowiedzialnych za odbieranie wiadomości e-mail, a PTR (Pointer) jest stosowany w odwrotnym mapowaniu, gdzie przekształca adres IP na nazwę domeny. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych odpowiedzi, obejmują mylenie celów poszczególnych rekordów DNS. Wiedza na temat ich funkcji jest kluczowa dla skutecznej konfiguracji systemów DNS, co wpływa na dostępność i efektywność usług internetowych. Dla prawidłowego funkcjonowania sieci, niezbędne jest rozróżnienie między tymi rekordami a rekordami A i AAAA, które są jedynymi odpowiednimi dla tego konkretnego zastosowania.
Pytanie 20

W systemie Linux, jakie polecenie służy do zmiany hasła użytkownika?

A. passchange
B. newpassword
C. changepass
D. passwd
Polecenie <code>passwd</code> w systemie Linux jest podstawowym narzędziem do zmiany hasła użytkownika. Działa ono zarówno dla aktualnie zalogowanego użytkownika, jak i dla innych użytkowników, jeżeli mamy odpowiednie uprawnienia (zazwyczaj poprzez konto root). Gdy użytkownik wpisze <code>passwd</code>, system poprosi o nowe hasło i jego potwierdzenie. Ważne jest, by hasło było mocne, co oznacza, że powinno zawierać kombinację liter, cyfr oraz znaków specjalnych. Dobre praktyki branżowe zalecają regularną zmianę haseł, aby zwiększyć bezpieczeństwo systemu. Polecenie <code>passwd</code> jest integralną częścią systemów uniksowych i jest dostępne w większości dystrybucji Linuxa. Może być używane także w skryptach do automatyzacji administracji systemem. Moim zdaniem, znajomość tego polecenia jest kluczowa dla każdego administratora systemu, ponieważ hasła są podstawą bezpieczeństwa w sieci komputerowej.
Pytanie 21

Która przystawka MMC systemu Windows umożliwia przegląd systemowego Dziennika zdarzeń?

A. eventvwr.msc
B. devmgmt.msc
C. fsmgmt.msc
D. certtmpl.msc
Wiele osób myli przystawki MMC, bo ich nazwy są dość podobne i każda z nich odpowiada za inną, często równie ważną funkcjonalność systemu Windows. devmgmt.msc to akurat Menedżer urządzeń, który służy głównie do zarządzania sterownikami i sprzętem – tam sprawdzamy, czy karta sieciowa jest poprawnie zainstalowana albo czy nie brakuje jakiegoś sterownika. certtmpl.msc natomiast to narzędzie do zarządzania szablonami certyfikatów, najczęściej używane w większych środowiskach, gdzie wdrażane są infrastruktury klucza publicznego (PKI). Przydaje się to np. w firmach wymagających podpisu cyfrowego czy zabezpieczonych połączeń sieciowych, ale nie ma nic wspólnego z dziennikiem zdarzeń. fsmgmt.msc z kolei otwiera przystawkę do zarządzania folderami udostępnionymi, czyli tam sprawdzimy kto i co udostępnia w sieci lokalnej, ile jest podłączonych sesji i jakie pliki są aktualnie otwarte przez użytkowników. Typowym błędem jest przekonanie, że każda przystawka MMC daje dostęp do wszystkich informacji o systemie, ale w rzeczywistości każda odpowiada za inny aspekt administracji. Dziennik zdarzeń to osobna, bardzo specyficzna część, do której dostęp uzyskamy tylko przez eventvwr.msc (albo przez menu narzędzi administracyjnych, ale to działa na to samo). W praktyce zamieszanie bierze się też stąd, że wielu użytkowników po prostu nie pracuje na co dzień z tymi narzędziami i nie rozróżnia ich po nazwach, a przecież podglądanie błędów systemowych i analiza przyczyn awarii wymaga precyzyjnych narzędzi – i tutaj standardy branżowe jasno wskazują na Event Viewer jako podstawowe rozwiązanie. Warto więc znać zastosowanie każdej przystawki, żeby nie tracić czasu na szukanie kluczowych informacji w nieodpowiednim miejscu.
Pytanie 22

Aby zabezpieczyć system przed oprogramowaniem o zdolności do samoreplikacji, należy zainstalować

A. oprogramowanie szpiegowskie
B. oprogramowanie diagnostyczne
C. oprogramowanie antywirusowe
D. oprogramowanie narzędziowe
Zainstalowanie programu szpiegowskiego nie ma na celu ochrony systemu, lecz przeciwnie – jego celem jest zbieranie danych bez zgody użytkownika. Oprogramowanie tego typu działa w tle, śledząc aktywność użytkownika, co prowadzi do naruszenia prywatności i bezpieczeństwa. Program narzędziowy, z kolei, jest ogólnym terminem odnoszącym się do aplikacji służących do zarządzania systemem lub jego optymalizacji, ale nie zapewnia ochrony przed złośliwym oprogramowaniem, a jego wykorzystanie w kontekście zabezpieczania systemu nie jest odpowiednie. Diagnostyka systemu, realizowana przez program diagnostyczny, ma na celu identyfikację problemów i wydajności systemu, lecz nie zapewnia ochrony przed wirusami czy innymi zagrożeniami, co czyni tę odpowiedź niewłaściwą. Często błędne wnioski użytkowników opierają się na mylnym przekonaniu, że różne typy oprogramowania mogą pełnić funkcję zabezpieczeń, podczas gdy w rzeczywistości tylko programy antywirusowe są zaprojektowane do ochrony przed specyficznymi zagrożeniami, takimi jak wirusy i malware. Właściwe zrozumienie różnicy między tymi narzędziami jest kluczowe dla skutecznego zabezpieczenia systemów informatycznych.
Pytanie 23

Jakie są zasadnicze różnice pomiędzy poleceniem ps a poleceniem top w systemie Linux?

A. Polecenie ps pozwala na zobaczenie uprawnień, z jakimi działa proces, natomiast top tego nie umożliwia
B. Polecenie top umożliwia pokazanie PID procesu, podczas gdy ps tego nie robi
C. Polecenie top przedstawia aktualnie działające procesy w systemie, odświeżając informacje na bieżąco, co nie jest możliwe w przypadku ps
D. Polecenie ps nie przedstawia stopnia obciążenia CPU, natomiast polecenie top oferuje tę funkcjonalność
Polecenie 'top' jest narzędziem, które w czasie rzeczywistym wyświetla aktualnie działające procesy w systemie Linux, a jego informacje są regularnie odświeżane. Jest to niezwykle przydatne w monitorowaniu wydajności systemu, ponieważ możemy na bieżąco śledzić, które procesy zużywają najwięcej zasobów, takich jak CPU i pamięć. Użytkownicy mogą dostosować interfejs 'top', sortować procesy według różnych kryteriów, a także wyszukiwać konkretne procesy. W przeciwieństwie do tego, 'ps' daje statyczny widok procesów w momencie wywołania polecenia. Umożliwia użytkownikowi uzyskanie informacji o aktualnie działających procesach, ale nie aktualizuje tych informacji w czasie rzeczywistym. Dobrą praktyką jest używanie 'ps' do uzyskania szczegółowych informacji o konkretnych procesach, podczas gdy 'top' sprawdza się najlepiej w monitorowaniu ogólnej sytuacji w systemie. Zrozumienie różnic między tymi dwoma narzędziami jest kluczowe dla efektywnego zarządzania i optymalizacji systemów Linux.
Pytanie 24

Czym dokonuje się przekształcenia kodu źródłowego w program do wykonania?

A. debugger.
B. interpreter.
C. kompilator.
D. emulator.
Wybór debugera, emulatora czy interpretera jako narzędzi do zamiany kodu źródłowego na program wykonywalny jest niepoprawny, ponieważ każde z tych narzędzi pełni inne funkcje w procesie tworzenia oprogramowania. Debuger jest narzędziem do analizy i naprawy błędów w kodzie, umożliwiając programiście monitorowanie wykonania programu oraz jego stanów. Nie wykonuje on jednak kompilacji kodu źródłowego ani nie przekształca go na kod maszynowy, a jedynie wspiera proces debugowania. Emulator z kolei naśladuje zachowanie sprzętu lub systemu operacyjnego, co pozwala na uruchamianie programów przeznaczonych na inne platformy, ale nie jest narzędziem do kompilacji. Interpreter jest narzędziem, które wykonuje kod źródłowy linia po linii w czasie rzeczywistym, co oznacza, że nie przekształca go w kod maszynowy przed jego uruchomieniem. Choć interpretery są użyteczne w wielu kontekstach, na przykład w językach skryptowych jak Python, nie generują one plików wykonywalnych, przez co ich zastosowanie w kontekście zamiany kodu źródłowego na program wykonywalny jest ograniczone. Wybór niewłaściwych narzędzi do kompilacji może prowadzić do nieporozumień w procesie programowania i powodować problemy z wydajnością oraz błędy w działaniu programów.
Pytanie 25

Urządzenie warstwy dystrybucji, które realizuje połączenie pomiędzy różnymi sieciami oraz kontroluje przepływ informacji między nimi, nazywane jest

A. koncentratorem
B. przełącznikiem
C. serwerem
D. routerem
Serwer, koncentrator i przełącznik to urządzenia, które pełnią inne funkcje w infrastrukturze sieciowej i nie są odpowiednie do roli, która została przypisana routerowi. Serwer jest zasadniczo komputerem, który przechowuje, przetwarza i zarządza danymi oraz aplikacjami, które są udostępniane innym komputerom w sieci. Nie odpowiada za trasowanie danych między różnymi sieciami, co czyni go nieadekwatnym rozwiązaniem do łączenia oddzielnych sieci. Koncentrator, z drugiej strony, jest urządzeniem, które działa na warstwie fizycznej, odpowiadając za rozdzielanie sygnału na wiele portów, ale nie ma zdolności do inteligentnego zarządzania ruchem danych, co jest kluczowe w przypadku połączeń między różnymi sieciami. Przełącznik działa na warstwie drugiej i zajmuje się przekazywaniem ramek danych w obrębie jednej sieci lokalnej, ale również nie jest w stanie zarządzać ruchem między różnymi sieciami, co stanowi istotną różnicę w jego funkcjonalności w porównaniu do routera. Wiele osób może mylić te urządzenia, co prowadzi do błędnych wniosków, ponieważ nie rozumieją, jakie są ich specyficzne funkcje i zastosowania w kontekście tworzenia sieci komputerowych. Aby prawidłowo zaprojektować sieć, ważne jest, aby dobrze znać różnice między tymi urządzeniami oraz ich role w architekturze sieciowej.
Pytanie 26

Diagnostykę systemu Linux można przeprowadzić za pomocą komendy

Thread(s) per core:1
Core(s) per socket:4
Socket(s):1
NUMA node(s):1
A. pwd
B. lscpu
C. whoami
D. cat
Polecenie lscpu jest używane do wyświetlania szczegółowych informacji o architekturze procesora w systemie Linux. Jest to narzędzie, które zbiera dane z systemu operacyjnego na temat jednostek obliczeniowych takich jak liczba rdzeni na gniazdo liczba wątków na rdzeń liczba gniazd procesorowych oraz inne kluczowe parametry. Dzięki temu administratorzy systemów mogą lepiej zrozumieć zasoby sprzętowe dostępne na serwerze co jest niezbędne przy planowaniu wdrażania aplikacji optymalizacji wydajności oraz monitorowaniu zasobów. Praktyczne zastosowanie lscpu obejmuje scenariusze w których konieczne jest dostosowanie aplikacji do dostępnych zasobów czy też optymalizacja ustawień systemowych. Standardowa praktyka to używanie lscpu w ramach audytu sprzętowego co pozwala na efektywne zarządzanie zasobami oraz unikanie potencjalnych problemów związanych z nieadekwatnym przydzieleniem zasobów. Dodatkowo lscpu może być używane w skryptach automatyzujących procesy docierania do szczegółowych danych sprzętowych co wspiera administratorów w codziennych operacjach związanych z zarządzaniem infrastrukturą IT. Rozumienie tych informacji jest kluczowe dla efektywnego zarządzania i planowania zasobów komputerowych w nowoczesnych środowiskach IT.
Pytanie 27

Na ilustracji zobrazowano okno ustawień rutera. Wprowadzone parametry sugerują, że

Ilustracja do pytania
A. komputerowi o adresie MAC 44-8A-5B-5A-56-D0 usługa DHCP rutera przydzieli adres IP 192.168.17.30
B. komputer z adresem MAC 44-8A-5B-5A-56-D0 oraz adresem IP 192.168.17.30 został usunięty z sieci
C. na komputerze z adresem MAC 44-8A-5B-5A-56-D0 skonfigurowano adres IP 192.168.17.30 przy użyciu Panelu Sterowania
D. komputer z adresem MAC 44-8A-5B-5A-56-D0 oraz adresem IP 192.168.17.30 nie będzie w stanie połączyć się z urządzeniami w tej sieci
Niepoprawne odpowiedzi wynikają z niezrozumienia funkcji i mechanizmu rezerwacji DHCP. Na wstępie należy wyjaśnić że rezerwacja DHCP to proces w którym serwer DHCP przypisuje stały adres IP do urządzenia na podstawie jego unikalnego adresu MAC. W przeciwieństwie do ręcznego ustawiania adresu IP przez panel sterowania rezerwacja DHCP dzieje się automatycznie z poziomu rutera co wyklucza możliwość że adres IP na komputerze został ustawiony ręcznie co jest omówione w pierwszej opcji. Kolejna błędna koncepcja sugeruje że urządzenie z przypisanym adresem IP na zasadzie rezerwacji DHCP nie będzie mogło łączyć się z siecią. Jest to nieporozumienie gdyż rezerwacja DHCP nie ma na celu ograniczenia dostępu ale zapewnienie spójności adresów IP w sieci. Tego typu błędne myślenie może wynikać z nieznajomości zasad funkcjonowania protokołu DHCP który jest zaprojektowany w celu ułatwienia zarządzania adresacją IP w sieciach. Ostatnia niepoprawna odpowiedź sugeruje że komputer został wykluczony z sieci. Wykluczenie urządzenia z sieci jest procesem który wymaga zastosowania polityk firewall lub listy kontroli dostępu ACL co nie jest związane z rezerwacją DHCP. Zrozumienie tych mechanizmów jest kluczowe do efektywnego zarządzania siecią oraz unikania błędów konfiguracyjnych które mogą prowadzić do nieoczekiwanych problemów z łącznością i wydajnością sieciową. Kluczowe jest również zrozumienie że rezerwacja DHCP jest narzędziem które wspiera administratorów sieci w utrzymaniu porządku i przewidywalności w złożonych środowiskach sieciowych.
Pytanie 28

Według normy PN-EN 50174 maksymalna długość trasy kabla poziomego kategorii 6 pomiędzy punktem abonenckim a punktem rozdzielczym w panelu krosowym wynosi

A. 150 m
B. 100 m
C. 90 m
D. 110 m
Maksymalne długości kabli poziomych mają kluczowe znaczenie dla zapewnienia jakości transmisji danych w sieciach LAN. Odpowiedzi 150 m, 110 m i 100 m są niepoprawne, ponieważ nie uwzględniają specyfikacji podanych w normie PN-EN 50174. Wybór dłuższych długości może wydawać się logiczny z perspektywy rozszerzalności infrastruktury, jednak w praktyce prowadzi do znaczących problemów z jakością sygnału. Długości przekraczające 90 m mogą skutkować zwiększoną attenuacją sygnału, co prowadzi do zakłóceń, opóźnień w transmisji oraz spadków wydajności całej sieci. Zbyt długi kabel może także stwarzać trudności w konfiguracji oraz zarządzaniu siecią, co w efekcie zwiększa koszty operacyjne. Warto zrozumieć, że standardy takie jak PN-EN 50174 są wynikiem wieloletnich badań i doświadczeń branżowych, które mają na celu minimalizację problemów związanych z instalacjami kablowymi. Dlatego też, aby uniknąć typowych pomyłek, należy stosować się do wskazanych wytycznych, a także dbać o jakość materiałów i wykonania instalacji, co bezpośrednio przekłada się na niezawodność i efektywność systemów komunikacyjnych.
Pytanie 29

Zjawisko, w którym pliki przechowywane na dysku twardym są umieszczane w nieprzylegających do siebie klastrach, nosi nazwę

A. kodowania danych
B. fragmentacji danych
C. defragmentacji danych
D. konsolidacji danych
Fragmentacja danych to proces, w wyniku którego pliki są zapisywane na dysku w niesąsiadujących ze sobą klastrach. W praktyce oznacza to, że część pliku może być rozproszona po różnych obszarach dysku, co prowadzi do obniżenia efektywności odczytu i zapisu danych. Zjawisko to jest powszechne w systemach plików, gdzie pliki są modyfikowane, usuwane i tworzone w sposób, który prowadzi do rosnącej fragmentacji. Gdy system operacyjny próbuje załadować zfragmentowany plik, musi przeskakiwać pomiędzy różnymi klastrami, co zwiększa czas dostępu do danych oraz obciążenie dysku. W praktyce, regularna defragmentacja może znacznie poprawić wydajność systemu. Dobrym przykładem zastosowania jest korzystanie z narzędzi do defragmentacji, które przeszukują dysk w celu uporządkowania fragmentów plików. Ponadto, nowoczesne systemy plików, takie jak NTFS, stosują różne techniki do minimalizacji fragmentacji, np. przez dynamiczne alokowanie miejsca na nowe pliki. Zrozumienie fragmentacji jest kluczowe dla administratorów systemów i użytkowników, którzy chcą utrzymać optymalną wydajność swoich urządzeń.
Pytanie 30

Jakie jest najbardziej typowe dla topologii gwiazdy?

A. trudności w lokalizacji usterek
B. zatrzymanie sieci wskutek awarii terminala
C. niskie zużycie kabli
D. centralne zarządzanie siecią
Topologia gwiazdy charakteryzuje się tym, że wszystkie węzły sieci są podłączone do centralnego punktu, którym najczęściej jest przełącznik lub koncentrator. Taki układ umożliwia łatwe zarządzanie siecią, ponieważ centralny punkt kontroluje wszystkie połączenia oraz komunikację pomiędzy urządzeniami. W przypadku awarii jednego z terminali, nie wpływa to na działanie pozostałych węzłów, co zwiększa niezawodność całego systemu. Przykładem zastosowania topologii gwiazdy jest sieć lokalna (LAN) w biurze, gdzie wszystkie komputery są podłączone do jednego switcha. Taki sposób organizacji sieci pozwala na łatwą lokalizację problemów, ponieważ można szybko zidentyfikować uszkodzenie konkretnego urządzenia bez wpływu na resztę sieci. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, topologia gwiazdy jest często preferowana w nowoczesnych instalacjach sieciowych, ponieważ łączy w sobie wydajność, łatwość w zarządzaniu oraz bezpieczeństwo.
Pytanie 31

Aby zapobiec uszkodzeniu sprzętu w trakcie modernizacji laptopa polegającej na wymianie modułów pamięci RAM, należy

A. wywietrzyć pomieszczenie oraz założyć okulary z powłoką antyrefleksyjną.
B. podłączyć laptop do UPS-a, a następnie rozmontować jego obudowę i przystąpić do instalacji.
C. przygotować pastę przewodzącą oraz nałożyć ją równomiernie na gniazda pamięci RAM.
D. rozłożyć i uziemić matę antystatyczną oraz założyć na nadgarstek opaskę antystatyczną.
Wybór rozłożenia i uziemienia maty antystatycznej oraz założenia na nadgarstek opaski antystatycznej jest kluczowy w kontekście wymiany modułów pamięci RAM w laptopie. Podczas pracy z podzespołami komputerowymi, szczególnie wrażliwymi na ładunki elektrostatyczne, jak pamięć RAM, istnieje ryzyko ich uszkodzenia wskutek niewłaściwego manipulowania. Uziemiona mata antystatyczna działa jak bariera ochronna, odprowadzając ładunki elektrostatyczne, które mogą gromadzić się na ciele użytkownika. Ponadto, opaska antystatyczna zapewnia ciągłe uziemienie, co minimalizuje ryzyko uszkodzenia komponentów. W praktyce, przed przystąpieniem do jakiejkolwiek operacji, warto upewnić się, że zarówno mata, jak i opaska są prawidłowo uziemione. Dopuszczalne i zalecane jest także regularne sprawdzanie stanu sprzętu antystatycznego. Taka procedura jest częścią ogólnych standardów ESD (Electrostatic Discharge), które są kluczowe w zabezpieczaniu komponentów elektronicznych przed szkodliwym działaniem elektryczności statycznej.
Pytanie 32

Która z wymienionych technologii pamięci RAM wykorzystuje oba zbocza sygnału zegarowego do przesyłania danych?

A. SIMM
B. SDR
C. SIPP
D. DDR
Pamięć DDR (Double Data Rate) to nowoczesny standard pamięci RAM, który wykorzystuje zarówno wznoszące, jak i opadające zbocza sygnału zegarowego do przesyłania danych. To oznacza, że w każdej cyklu zegarowym przesyłane są dane dwukrotnie, co znacząco zwiększa przepustowość. DDR jest powszechnie stosowana w komputerach, laptopach oraz urządzeniach mobilnych. Dzięki tej technologii, urządzenia mogą pracować bardziej wydajnie, co jest szczególnie istotne w kontekście intensywnego przetwarzania danych, takiego jak gry komputerowe czy obróbka wideo. W praktyce, wyższa przepustowość pamięci DDR przekłada się na lepsze osiągi systemu, co potwierdzają wyniki benchmarków i testów wydajnościowych. Standardy DDR ewoluowały w czasie, prowadząc do rozwoju kolejnych generacji, takich jak DDR2, DDR3, DDR4 i najnowsza DDR5, które oferują jeszcze wyższe prędkości oraz efektywność energetyczną. W związku z tym, wybór pamięci DDR jest zalecany w kontekście nowoczesnych zastosowań komputerowych.
Pytanie 33

Do podłączenia projektora multimedialnego do komputera, nie można użyć złącza

A. SATA
B. HDMI
C. USB
D. D-SUB
Wybrałeś SATA, czyli złącze, którego faktycznie nie używa się do podłączania projektora multimedialnego do komputera. SATA to interfejs, który służy w komputerach głównie do podłączania dysków twardych, SSD czy napędów optycznych, a nie urządzeń typu projektor czy monitor. Z mojego doświadczenia wynika, że nawet osoby dobrze obeznane w sprzęcie czasem mylą funkcje poszczególnych portów – łatwo zapomnieć, że SATA nie przesyła obrazu ani dźwięku, tylko dane w postaci plików z lub na dysk. Standardy takie jak HDMI, D-SUB (VGA) czy czasem USB są wykorzystywane właśnie do transmisji sygnału wideo (i niekiedy audio), co pozwala na komfortowe wyświetlanie obrazu z komputera na dużym ekranie projektora. W praktyce coraz częściej do projektorów używa się HDMI, bo to wygodne, zapewnia wysoką jakość obrazu i obsługuje dźwięk. D-SUB to już trochę przeszłość, ale nadal bywa spotykany w starszym sprzęcie – w sumie z ciekawości warto kiedyś wypróbować, jak oba standardy się różnią wizualnie. USB bywa używany do prezentacji multimedialnych bezpośrednio z pendrive’a czy do funkcji smart, ale to już inna bajka. SATA natomiast, mówiąc wprost, nie jest i nie był przewidziany do transmisji sygnału wideo do projektora – nie spotkałem się z żadnym projektorem wyposażonym w port SATA. Dobrym nawykiem jest przy podłączaniu urządzeń zawsze zerkać, do czego konkretnie służy dany port – sporo można uniknąć nieporozumień.
Pytanie 34

Która operacja może skutkować nieodwracalną utratą danych w przypadku awarii systemu plików?

A. formatowanie dysku
B. przeskanowanie programem antywirusowym
C. wykonanie skanowania scandiskiem
D. uruchomienie systemu operacyjnego
Formatowanie dysku to proces, który polega na przygotowaniu nośnika danych do przechowywania informacji poprzez usunięcie wszystkich obecnych danych na dysku oraz stworzenie nowego systemu plików. W przypadku uszkodzenia systemu plików, formatowanie jest jedną z nielicznych czynności, która całkowicie eliminuje dane, pozostawiając nośnik pustym. Przykładem zastosowania formatowania może być sytuacja, gdy dysk twardy jest uszkodzony i wymaga ponownego użycia. Standardowe procedury w branży IT zalecają przechowywanie kopii zapasowych danych przed formatowaniem, aby uniknąć nieodwracalnej utraty informacji. Warto pamiętać, że proces ten powinien być przeprowadzany z uwagą i zrozumieniem, ponieważ po formatowaniu odzyskanie danych może być niemożliwe, co czyni tę operację krytyczną w zarządzaniu danymi. Dobre praktyki w zakresie zarządzania danymi obejmują dokonanie szczegółowej oceny przed podjęciem decyzji o formatowaniu oraz użycie narzędzi do odzyskiwania danych, które mogą pomóc w sytuacjach awaryjnych, zanim podejmiemy takie kroki.
Pytanie 35

Jakie działanie nie przyczynia się do personalizacji systemu operacyjnego Windows?

A. Konfigurowanie opcji wyświetlania pasków menu i narzędziowych
B. Wybór domyślnej przeglądarki internetowej
C. Zmiana koloru lub kilku współczesnych kolorów jako tło pulpitu
D. Ustawienie rozmiaru pliku wymiany
Ustawienie wielkości pliku wymiany jest czynnością, która nie służy do personalizacji systemu operacyjnego Windows. Plik wymiany, znany również jako pamięć wirtualna, jest używany przez system operacyjny do zarządzania pamięcią RAM oraz do przechowywania danych, które nie mieszczą się w pamięci fizycznej. Zmiana jego wielkości ma charakter bardziej techniczny i związana jest z optymalizacją wydajności systemu, a nie z jego personalizacją. Personalizacja dotyczy aspektów, które wpływają na sposób, w jaki użytkownik postrzega i korzysta z interfejsu systemu, takich jak kolory pulpitu, ustawienia pasków narzędziowych czy domyślna przeglądarka. Na przykład, zmieniając tło pulpitu na ulubiony obrazek, użytkownik może poprawić swoje samopoczucie podczas pracy, co jest istotnym elementem personalizacji. W związku z tym, zmiana wielkości pliku wymiany jest czynnością techniczną, a nie personalizacyjną, co czyni tę odpowiedź poprawną.
Pytanie 36

Skaner antywirusowy zidentyfikował niechciane oprogramowanie. Z opisu wynika, że jest to dialer, który pozostawiony w systemie

A. zaatakuje sektor rozruchowy dysku
B. uzyska pełną kontrolę nad komputerem
C. połączy się z płatnymi numerami telefonicznymi przy użyciu modemu
D. zainfekuje załączniki wiadomości email
Niektóre z zaproponowanych odpowiedzi są mylące i nie oddają rzeczywistych zagrożeń związanych z dialerami. Pierwsza z błędnych odpowiedzi sugeruje, że dialer zaatakuje rekord startowy dysku. To nie jest prawidłowe, ponieważ dialery nie ingerują w struktury systemowe, takie jak rekord startowy dysku. Rekord startowy dysku jest kluczowym elementem, który pozwala systemowi operacyjnemu na uruchomienie, a jego usunięcie prowadziłoby do całkowitego zablokowania systemu, co nie jest celem dialerów. Kolejna odpowiedź zakłada, że dialer zainfekuje załączniki poczty internetowej, co również jest niepoprawne, ponieważ dialery nie działają poprzez e-maile, lecz bezpośrednio łączą się z siecią telefoniczną. Inna z propozycji mówi o przejęciu pełnej kontroli nad komputerem. Chociaż złośliwe oprogramowanie może mieć takie zdolności, dialery są specyficznie skoncentrowane na generowaniu kosztów poprzez połączenia telefoniczne, a nie na kradzieży danych czy przejmowaniu kontroli nad systemem. Takie myślenie, że dialery są kompleksowymi narzędziami do ataku na systemy komputerowe, wprowadza w błąd i może prowadzić do bagatelizowania zagrożenia. Ważne jest, aby zrozumieć specyfikę zagrożeń i stosować odpowiednie środki zapobiegawcze, aby skutecznie chronić się przed dialerami oraz innymi rodzajami złośliwego oprogramowania.
Pytanie 37

W sytuacji, gdy nie ma możliwości uruchomienia programu BIOS Setup, jak przywrócić domyślne ustawienia płyty głównej?

A. ponownie uruchomić system
B. naładować baterię na płycie głównej
C. zaktualizować BIOS Setup
D. przełożyć zworkę na płycie głównej
Przełożenie zworki na płycie głównej to właściwa metoda przywracania ustawień domyślnych BIOS-u, zwana również "resetowaniem BIOS-u". Zworki zazwyczaj znajdują się w pobliżu baterii CMOS i są oznaczone jako CLRTC, CLEAR, lub podobnie. Poprzez przestawienie zworki na odpowiednią pozycję przez kilka sekund, można zresetować wszystkie ustawienia BIOS-u do wartości fabrycznych. To szczególnie przydatne, gdy płyta główna nie odpowiada, a użytkownik stracił dostęp do ustawień BIOS. Po przywróceniu ustawień, ważne jest, aby z powrotem ustawić zworkę w pierwotnej pozycji, aby BIOS działał poprawnie. Dotyczy to także sytuacji, gdy na przykład zmieniono ustawienia overclockingu, które mogą uniemożliwić uruchomienie systemu. Resetowanie BIOS-u przez zworkę jest zgodne z najlepszymi praktykami i jest powszechnie stosowane przez techników komputerowych. Warto znać tę metodę, aby móc skutecznie radzić sobie z problemami płyty głównej.
Pytanie 38

Znak przedstawiony na ilustracji, zgodny z normą Energy Star, wskazuje na urządzenie

Ilustracja do pytania
A. wykonane przez firmę Energy Star Co
B. będące laureatem konkursu Energy Star
C. energooszczędne
D. o zwiększonym poborze energii
Oznaczenie Energy Star jest przyznawane urządzeniom, które spełniają określone standardy energooszczędności. Program ten został wprowadzony przez Agencję Ochrony Środowiska (EPA) w Stanach Zjednoczonych w 1992 roku w celu promowania efektywności energetycznej i zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych. Urządzenia z tym logo zużywają mniej energii elektrycznej podczas pracy i w trybie czuwania, co przekłada się na niższe rachunki za prąd i mniejsze obciążenie dla środowiska. Przykłady urządzeń, które mogą mieć oznaczenie Energy Star, to komputery, monitory, drukarki, sprzęt AGD i oświetlenie. W praktyce, wybierając produkt z tym oznaczeniem, konsument nie tylko oszczędza na kosztach energii, ale także przyczynia się do ochrony środowiska. Produkty muszą przejść rygorystyczne testy i spełniać surowe kryteria efektywności, aby otrzymać to oznaczenie, co jest zgodne z międzynarodowymi trendami i standardami w zakresie zrównoważonego rozwoju.
Pytanie 39

Litera S w protokole FTPS oznacza zabezpieczenie danych podczas ich przesyłania poprzez

A. logowanie
B. autoryzację
C. uwierzytelnianie
D. szyfrowanie
Protokół FTPS (File Transfer Protocol Secure) to rozszerzenie standardowego protokołu FTP, które dodaje warstwę zabezpieczeń poprzez szyfrowanie przesyłanych danych. Litera 'S' oznacza, że wszystkie dane przesyłane pomiędzy klientem a serwerem są szyfrowane. Użycie szyfrowania chroni informacje przed nieautoryzowanym dostępem w trakcie transmisji, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa danych. W praktyce oznacza to, że nawet jeśli dane zostaną przechwycone przez złośliwego użytkownika, nie będą one czytelne bez odpowiedniego klucza szyfrującego. W branży IT stosuje się różne protokoły szyfrowania, takie jak SSL (Secure Sockets Layer) lub TLS (Transport Layer Security), które są powszechnie uznawane za standardy zabezpieczeń. Przy korzystaniu z FTPS, szczególnie w środowiskach, gdzie przesyłane są wrażliwe dane, jak dane osobowe czy informacje finansowe, szyfrowanie staje się niezbędnym elementem polityki bezpieczeństwa. Wdrożenie FTPS z odpowiednią konfiguracją szyfrowania jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie ochrony danych, co czyni go godnym zaufania rozwiązaniem do bezpiecznej wymiany plików.
Pytanie 40

Wykonanie polecenia net use Z:192.168.20.2data /delete spowoduje?

A. rozłączenie zasobów komputera 192.168.20.2 od dysku Z:
B. rozłączenie katalogu data z dyskiem Z:
C. podłączenie zasobów komputera 192.168.20.2 do dysku Z:
D. podłączenie katalogu data do dysku Z:
Niepoprawne koncepcje w odpowiedziach wskazują na niepełne zrozumienie działania komendy 'net use' oraz ogólnych zasad zarządzania zasobami sieciowymi. Przyłączenie zasobów hosta 192.168.20.2 do dysku Z: miałoby miejsce przy użyciu polecenia 'net use Z: \\192.168.20.2\data', jednak nie odnosiłoby się to do jego odłączenia. Odłączenie zasobów, jak sugeruje polecenie z '/delete', oznacza, że zasób, który wcześniej był przypisany do dysku Z:, zostaje usunięty z jego pamięci. Wiele osób myli pojęcia przyłączenia i odłączenia, co prowadzi do błędnych interpretacji działań systemowych. Ważne jest zrozumienie, że /delete w tym kontekście podkreśla eliminację dostępu do konkretnego katalogu, a nie jego przyłączenie. Ponadto, błędne odpowiedzi dotyczące przyłączenia katalogu 'data' do dysku Z: również wykazują nieprawidłowe rozumienie polecenia, które, jak wspomniano wcześniej, jest używane do odłączania, a nie przyłączania. W praktyce, prawidłowe stosowanie komendy 'net use' jest kluczowe dla wydajnego zarządzania zasobami sieciowymi oraz dla zapewnienia, że dostęp do danych jest kontrolowany i bezpieczny.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej