Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik programista
Kwalifikacja: INF.04 - Projektowanie, programowanie i testowanie aplikacji
Data rozpoczęcia: 19 grudnia 2025 10:30
Data zakończenia: 19 grudnia 2025 10:53

Egzamin zdany!

Wynik: 33/40 punktów (82,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Co to jest lazy loading w kontekście aplikacji webowych?

A. Metoda kompresji obrazów na stronach internetowych

B. Strategia optymalizacji, która opóźnia ładowanie zasobów do momentu, gdy są faktycznie potrzebne

C. Technika przechowywania danych w pamięci podręcznej przeglądarki

D. Narzędzie do testowania wydajności ładowania strony

Lazy loading to technika optymalizacji wydajności, która polega na opóźnieniu ładowania zasobów, takich jak obrazy, filmy czy skrypty, do momentu, gdy są one rzeczywiście potrzebne. Dzięki temu zwiększa się szybkość ładowania strony, co jest szczególnie ważne w kontekście doświadczeń użytkowników i SEO. Przykładem zastosowania lazy loading może być strona z długą listą produktów, gdzie obrazy dla produktów znajdujących się poza ekranem są ładowane dopiero, gdy użytkownik przewinie stronę w dół. Praktyka ta nie tylko poprawia czas reakcji strony, lecz także redukuje zużycie pasma, co jest korzystne dla użytkowników na urządzeniach mobilnych. Stosując lazy loading, warto pamiętać o dobrych praktykach, takich jak użycie odpowiednich bibliotek JavaScript, które wspierają tę technikę, oraz zapewnienie odpowiednich fallbacków dla starszych przeglądarek. Wprowadzenie lazy loading jest zgodne z zaleceniami optymalizacji wydajności publikowanymi przez Google, które podkreślają znaczenie ładowania tylko niezbędnych zasobów i poprawę UX.

Pytanie 2

Jakie będą skutki wykonania podanego fragmentu kodu w języku C++?

vector <int> liczby;
for(int i=0; i<10; i++) {
    liczby.push_back(2*i);
}

A. Z tablicy liczby usuwane są elementy, z każdym obiegiem pętli eliminowany jest element z jej początku.

B. Do tablicy liczby, na jej początku, dodawane są nowe wartości.

C. Do tablicy liczby, na jej końcu, dodawane są nowe wartości.

D. Z tablicy liczby usuwane są elementy, z każdym obiegiem pętli eliminowany jest element z jej końca.

Kod, który został przedstawiony, pokazuje bardzo typowe zastosowanie kontenera std::vector w C++. Metoda push_back() dodaje nowy element zawsze na końcu wektora, co oznacza, że kolejne wywołania tej funkcji będą rozszerzać tablicę o nowe wartości w porządku dodawania. W tym konkretnym przykładzie do pustego wektora liczby, w każdej iteracji pętli for dodawana jest liczba będąca podwojeniem indeksu – czyli 0, 2, 4, 6, 8, aż do 18 włącznie (bo i przyjmuje wartości od 0 do 9). To bardzo przyjazny i intuicyjny sposób na dynamiczne rozbudowywanie zbioru danych bez konieczności martwienia się o ręczne zarządzanie rozmiarem tablicy, co w języku C++ jest częstym źródłem błędów w przypadku zwykłych tablic. Z mojego doświadczenia korzystanie z push_back() jest czymś absolutnie podstawowym w codziennej pracy programisty, zwłaszcza jeśli chodzi o szybkie prototypowanie czy operacje na listach wynikowych. Warto zwrócić uwagę, że vector zapewnia też wydajne zarządzanie pamięcią - automatycznie rezerwuje przestrzeń, a w razie potrzeby powiększa ją. Standard C++ promuje stosowanie kontenerów STL właśnie z uwagi na bezpieczeństwo i wygodę użytkowania, więc to rozwiązanie jest nie tylko poprawne, ale też zgodne z dobrymi praktykami. Często w praktyce spotyka się właśnie takie sekwencyjne dodawanie elementów do końca wektora, chociażby przy wczytywaniu danych z plików czy budowaniu dynamicznych struktur.

Pytanie 3

Jakie ma znaczenie "operacja wejścia" w kontekście programowania?

A. Przekazywanie danych do programu z zewnętrznych źródeł

B. Zmiana wartości zmiennych globalnych

C. Wprowadzanie nowych funkcji do aplikacji

D. Naprawianie błędów w kodzie aplikacji

Operacja wejścia w programowaniu polega na przekazywaniu danych do programu z zewnętrznego źródła, takiego jak klawiatura, plik lub strumień danych. W języku C++ typowym przykładem operacji wejścia jest `cin >> zmienna;`, która pobiera dane od użytkownika i przypisuje je do zmiennej. Operacje wejścia są niezbędne w interaktywnych aplikacjach, które wymagają danych od użytkownika w czasie rzeczywistym, umożliwiając dynamiczne przetwarzanie informacji.

Pytanie 4

Gdzie są przechowywane informacje w sytuacji korzystania z chmury obliczeniowej?

A. Na zdalnych serwerach dostawcy usług

B. Na lokalnym serwerze użytkownika

C. Na dysku twardym użytkownika

D. Na nośnikach optycznych użytkownika

Dane w chmurze obliczeniowej są przechowywane przede wszystkim na zdalnych serwerach dostawcy usług chmurowych. Tego rodzaju przechowywanie danych ma na celu zapewnienie wysokiej dostępności, skalowalności oraz bezpieczeństwa. Dostawcy usług chmurowych, tacy jak Amazon Web Services, Microsoft Azure czy Google Cloud Platform, inwestują w infrastrukturę, która obejmuje centra danych rozmieszczone na całym świecie. Te centra danych są wyposażone w zaawansowane systemy zabezpieczeń, takie jak firewall'e, szyfrowanie danych i systemy detekcji intruzów. Dzięki temu użytkownicy mogą mieć pewność, że ich dane są bezpieczne. Dodatkowo, zdalne serwery oferują elastyczność w zakresie przydzielania zasobów obliczeniowych, co pozwala na dynamiczne reagowanie na zmieniające się potrzeby biznesowe. Warto również wspomnieć o standardach bezpieczeństwa, takich jak ISO 27001 czy SOC 2, które regulują sposób przechowywania i zarządzania danymi w chmurze, zapewniając zgodność z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 5

Jaki typ pamięci RAM powinno się wybrać do efektywnego komputera do gier?

A. DDR3

B. DDR5

C. DDR4

D. LPDDR4

Wybór odpowiedniego rodzaju pamięci RAM jest kluczowy dla osiągnięcia maksymalnej wydajności w komputerze gamingowym. DDR5, najnowszy standard pamięci dynamicznej RAM, oferuje znaczące ulepszenia w porównaniu do swoich poprzedników. Główne różnice dotyczą prędkości, efektywności energetycznej oraz pojemności. DDR5 może oferować prędkości sięgające 8400 MT/s, co przyczynia się do szybszego transferu danych, co ma bezpośredni wpływ na wydajność gier i aplikacji wymagających wysokiej przepustowości. Ponadto, DDR5 wprowadza architekturę, która pozwala na zwiększenie ilości pamięci w jednym module, co umożliwia konfiguracje do 128 GB na pojedynczy moduł, co jest niezwykle korzystne dla graczy korzystających z bardziej wymagających tytułów. Przykłady gier, które potrafią w pełni wykorzystać możliwości DDR5 to Cyberpunk 2077 czy Call of Duty: Warzone, gdzie wydajność pamięci jest kluczowym elementem w uzyskiwaniu płynności rozgrywki. Stosowanie DDR5 nie tylko poprawia wydajność, ale również zwiększa przyszłościowość sprzętu, co sprawia, że jest to najlepszy wybór na dzisiejszym rynku komputerów gamingowych.

Pytanie 6

Jaką rolę odgrywa pamięć operacyjna (RAM) w komputerowym systemie?

A. Zarządzanie transferem danych pomiędzy urządzeniami wejścia/wyjścia

B. Umożliwienie tworzenia kopii zapasowej danych użytkownika

C. Trwałe przechowywanie systemu operacyjnego

D. Tymczasowe magazynowanie danych i instrukcji dla procesora

Pamięć operacyjna, znana jako RAM (Random Access Memory), odgrywa kluczową rolę w funkcjonowaniu systemu komputerowego. Jej głównym zadaniem jest tymczasowe przechowywanie danych i instrukcji, które są niezbędne dla procesora w trakcie wykonywania programów. Kiedy uruchamiamy aplikację, jej kod oraz dane są ładowane z pamięci masowej (np. dysku twardego) do pamięci RAM, co umożliwia szybki dostęp do nich przez procesor. Dzięki dużej prędkości działania pamięć operacyjna znacząco przyspiesza procesy obliczeniowe, ponieważ operacje na danych przechowywanych w RAM są wielokrotnie szybsze niż na danych znajdujących się na dysku twardym. Współczesne komputery często wyposażone są w kilka gigabajtów pamięci RAM, co pozwala na efektywne zarządzanie wieloma uruchomionymi aplikacjami jednocześnie. Standardy takie jak DDR4 i DDR5 określają nie tylko wydajność, ale również szybkość przesyłania danych, co ma kluczowe znaczenie w kontekście wydajności systemu komputerowego. W efekcie, pamięć operacyjna jest niezbędna do płynnego działania systemu operacyjnego oraz aplikacji, a jej pojemność i szybkość mają bezpośredni wpływ na ogólną wydajność komputera.

Pytanie 7

Jakie są kluczowe etapy realizacji projektu programistycznego?

A. Planowanie, projektowanie, debugowanie, konserwacja

B. Projektowanie, testowanie, aktualizacja, implementacja

C. Planowanie, analiza, implementacja, wdrożenie

D. Analiza, implementacja, testowanie, aktualizacja

Wiele osób myśli, że wystarczy skupić się na kodzie czy testach i sukces przyjdzie sam, ale w praktyce kluczowe jest zachowanie właściwej sekwencji i kompletności działań. Często spotykam się z przekonaniem, że projektowanie albo debugowanie są najważniejszymi krokami, jednak bez wcześniejszego gruntownego planowania i analizy trudno mówić o efektywności czy przewidywalności rezultatów. Przykładowo, debugowanie to bardzo istotny element pracy programisty, ale samo w sobie nie stanowi etapu realizacji projektu – jest raczej czynnością wykonywaną w toku implementacji i testowania. Z kolei aktualizacja i konserwacja, choć ważne, zaliczają się już do utrzymania systemu po wdrożeniu, a nie do pierwotnego cyklu tworzenia oprogramowania. W niektórych odpowiedziach zabrakło chociażby analizy wymagań, co jest podstawowym etapem według standardów takich jak ISO/IEC/IEEE 12207 czy wytycznych PMBOK. Pominięcie wdrożenia lub zamiana jego kolejności z innym etapem, jak projektowanie albo testowanie, prowadzi do problemów z odpowiedzialnością za przekazanie produktu końcowego. Również połączenie implementacji z aktualizacją to pomieszanie faz projektowych z fazami utrzymania. Takie uproszczenia wynikają często z mylenia faz samego developmentu z późniejszymi procesami eksploatacji. W praktyce, żeby uniknąć błędów takich jak niedopracowana architektura czy chaos przy wdrożeniu, trzeba konsekwentnie stosować pełną sekwencję: planowanie, analiza, implementacja, a na końcu wdrożenie. To jest podejście zgodne i z klasycznym waterfall, i z nowszymi praktykami agile, gdzie nawet jeśli fazy się zazębiają, wciąż mają swoje miejsce. Z mojego doświadczenia, skracanie lub pomijanie tych etapów to prosta droga do kosztownych poprawek i niezadowolenia klienta, dlatego warto je znać i stosować świadomie.

Pytanie 8

Który z wymienionych mechanizmów umożliwia ograniczenie dostępu do wybranych sekcji aplikacji webowej?

A. Mechanizm renderowania treści

B. Pliki CSS statyczne

C. Formularze dynamiczne

D. System logowania i kontroli dostępu

System logowania i kontroli dostępu to kluczowy mechanizm, który pozwala na ograniczenie dostępu do niektórych części aplikacji webowej. Logowanie umożliwia uwierzytelnienie użytkowników i przypisanie im odpowiednich ról, co definiuje poziom dostępu do zasobów. Dzięki mechanizmom autoryzacji możliwe jest kontrolowanie, które funkcje lub sekcje aplikacji są dostępne dla poszczególnych użytkowników. Kontrola dostępu może być realizowana za pomocą tokenów JWT (JSON Web Token), sesji lub kluczy API, co zapewnia dodatkowe warstwy zabezpieczeń. Wdrożenie takich systemów jest nieodzowne w aplikacjach webowych oferujących różne poziomy funkcjonalności, takich jak panele administracyjne, portale użytkowników czy aplikacje bankowe. Odpowiednie zarządzanie uprawnieniami jest fundamentem bezpieczeństwa aplikacji.

Pytanie 9

W zestawieniu przedstawiono doświadczenie zawodowe członków zespołu IT. Osobą odpowiedzialną za stworzenie aplikacji front-end powinna być:

Pracownik	Znajomość technologii/programów
Anna	Inscape, Corel Draw
Krzysztof	Angular
Patryk	HTML, CSS
Ewa	Django, .NET

A. Krzysztof

B. Patryk

C. Anna

D. Ewa

Wybór Krzysztofa jako osoby odpowiedzialnej za stworzenie aplikacji front-end jest zdecydowanie trafiony. Angular to obecnie jedno z najpopularniejszych frameworków do budowy zaawansowanych aplikacji webowych, które wykorzystują wiele komponentów, obsługują dynamiczne interfejsy użytkownika i muszą być skalowalne. Angular pozwala efektywnie zarządzać logiką front-endu, stanami aplikacji oraz integracją z backendem. Z mojego doświadczenia wynika, że osoby znające Angulara są w stanie nie tylko napisać klasyczny interfejs w HTML i CSS, ale również wdrożyć bardziej rozbudowane rozwiązania zgodne ze współczesnymi standardami, takimi jak SPA (single-page application). Praktyka pokazuje, że projekty front-endowe na dużą skalę, bez frameworków takich jak Angular, React czy Vue, bardzo szybko stają się nieczytelne i trudne w utrzymaniu. Krzysztof, mając doświadczenie z Angularem, będzie też znał TypeScript, który jest już właściwie standardem w dużych projektach front-endowych. To daje też lepszą kontrolę nad błędami i czytelność kodu, a to się liczy w zespole. Co ciekawe, w ofertach pracy na front-end developera, znajomość Angulara jest jednym z najczęściej wymienianych wymagań, właśnie przez wzgląd na szeroki zakres zastosowań i wsparcie społeczności. Tak naprawdę, jeżeli zależy nam na wydajnym, nowoczesnym i dobrze zaprojektowanym interfejsie użytkownika, Krzysztof jest tutaj najlepszym wyborem. Często początkujący myślą, że wystarczy sam HTML i CSS, ale prawdziwa praca front-endowca to już zupełnie wyższa liga. Szczerze mówiąc, mając taką osobę w zespole, można spać spokojnie, że front-end będzie wykonany zgodnie z branżowymi standardami.

Pytanie 10

Jaką instrukcję należy wykorzystać do poprawnej deklaracji zmiennej typu string w C++?

A. string name = "Jan"

B. float name = "Jan"

C. int name = "Jan"

D. bool name = "Jan"

Ta deklaracja 'string name = "Jan"' to naprawdę dobry sposób na zdefiniowanie zmiennej łańcuchowej w C++. Wiesz, 'string' to typ danych, 'name' to nazwa tej zmiennej, a 'Jan' to wartość, która jest jej przypisana. Typ 'string' jest częścią biblioteki <string> i daje nam wiele możliwości, gdy pracujemy z tekstem. Możemy łączyć, porównywać i modyfikować różne łańcuchy znaków bez większego problemu. To jest mega ważne w aplikacjach, które mają do czynienia z danymi tekstowymi, interfejsami użytkownika czy analizą danych, które wprowadzamy.

Pytanie 11

Jakie oznaczenie posiada norma krajowa w Polsce?

A. ISO

B. EN

C. PN

D. IEC

Polska Norma, czyli PN, to taki nasz krajowy znak, który mówi, jakie powinny być standardy jakości i techniczne dla różnych produktów i usług w Polsce. Normy PN są dostosowane do tego, czego potrzebujemy na rynku, ale często są oparte na międzynarodowych normach, takich jak ISO czy europejskich EN. Choć wdrażanie tych norm jest dobrowolne, to w wielu branżach ich przestrzeganie jest wręcz konieczne, jeśli chcemy zdobyć odpowiednie certyfikaty jakości. Warto je znać, bo dzięki nim możemy czuć się bezpieczniej, a jakość produktów staje się lepsza. To też wspiera rozwój nowych technologii w Polsce.

Pytanie 12

Jakie są różnice między testami funkcjonalnymi a niefunkcjonalnymi?

A. Testy funkcjonalne są realizowane tylko przez końcowych użytkowników, natomiast niefunkcjonalne przez programistów

B. Testy funkcjonalne oceniają zgodność działania aplikacji z założeniami, a niefunkcjonalne analizują aspekty wydajności, bezpieczeństwa i użyteczności

C. Testy funkcjonalne koncentrują się na interfejsie, a niefunkcjonalne na backendzie aplikacji

D. Testy funkcjonalne oceniają wydajność aplikacji, podczas gdy niefunkcjonalne weryfikują poprawność kodu

Testy funkcjonalne sprawdzają, czy aplikacja działa zgodnie z założeniami i spełnia określone wymagania użytkownika. Obejmują one testowanie interfejsu, przepływu pracy oraz funkcji kluczowych dla działania oprogramowania. Testy niefunkcjonalne koncentrują się na aspektach takich jak wydajność, skalowalność, bezpieczeństwo i użyteczność. Różnica polega na tym, że testy funkcjonalne oceniają 'co' robi aplikacja, podczas gdy testy niefunkcjonalne oceniają 'jak dobrze' aplikacja działa w różnych warunkach. Testy niefunkcjonalne obejmują testy obciążeniowe (load testing), testy penetracyjne oraz analizy UX. Oba typy testów są niezbędne dla zapewnienia wysokiej jakości oprogramowania i jego niezawodności w środowisku produkcyjnym.

Pytanie 13

Jak określa się proces transferu danych z lokalnego komputera na serwer?

A. Streaming

B. Wysyłanie danych

C. Przesyłanie danych

D. Pobieranie danych

Pojęcia takie jak pobieranie danych, przesyłanie danych oraz streaming są często mylone z wysyłaniem danych, jednak każde z nich ma swoją unikalną definicję i zastosowanie. Pobieranie danych odnosi się do procesu ściągania informacji z serwera na komputer lokalny. Jest to operacja odwrotna do wysyłania danych i jest kluczowa dla użytkowników, którzy chcą uzyskać dostęp do plików lub zasobów umieszczonych na serwerze. Przykładowo, podczas przeglądania internetu, przeglądarka pobiera dane z serwerów, aby wyświetlić stronę użytkownikowi. Przesyłanie danych, z kolei, to termin ogólny, który można wykorzystać do opisania dowolnej wymiany informacji między lokalnym a zdalnym systemem. Obejmuje zarówno wysyłanie, jak i pobieranie danych, co sprawia, że użycie go w kontekście konkretnej operacji może być mylące. Wreszcie, streaming odnosi się do strumieniowego przesyłania danych, które umożliwia użytkownikom nieprzerwaną transmisję multimediów, takich jak filmy czy muzyka, w czasie rzeczywistym. W tym przypadku, dane są przesyłane w małych partiach, co pozwala na ich natychmiastowe odtwarzanie, a nie przechowywanie lokalnie. W związku z tym, choć wszystkie te procesy dotyczą transferu danych, to tylko wysyłanie danych odnosi się do przesyłania informacji z komputera lokalnego na serwer.

Pytanie 14

Na równoważnych pod względem funkcjonalnym listingach fragmentów aplikacji Angular oraz React.js utworzono listę punktowaną, która zawiera:

Definicja typu:

books = ["Harry Potter", "Hobbit", "Władca pierścieni"];

Kod Angular:

<ul>
    <li *ngFor = "let book of books"> {{book}} </li>
</ul>

Kod React.js:

<ul>
    {this.books.map(book => <li key={book}> book </li>)}
</ul>

A. Wyłącznie jeden element o treści Harry Potter, Hobbit, Władca pierścieni.

B. Taką liczbę elementów, ile znajduje się w tablicy books; w każdym punkcie listy umieszczony jest jeden element tablicy.

C. Tyle elementów, ile znajduje się w tablicy books; w każdym punkcie listy widnieje element o treści {book}.

D. Jedynie jeden element o treści Harry Potter.

Dokładnie tak właśnie działa iteracja po tablicy w Angularze i React.js. Zarówno Angularowy *ngFor, jak i funkcja map() w Reactcie to narzędzia do dynamicznego generowania elementów listy na podstawie danych z tablicy – w tym przypadku books. Każdy element tablicy tworzy osobny <li>, a więc liczba elementów na stronie zawsze odpowiada długości tablicy. To jest bardzo praktyczne, bo pozwala wyświetlać listy o dowolnej długości, zależnie od zawartości danych, bez przepisywania kodu – wystarczy zmienić dane źródłowe. W Angularze taki sposób budowania widoków jest zgodny z podejściem deklaratywnym – opisujesz, co ma się pojawić, a nie jak dokładnie to zrobić krok po kroku. React „mapuje” dane na elementy JSX, przy okazji warto pamiętać o kluczach (key), bo to pomaga w optymalizacji pracy wirtualnego DOM-u. Takie podejście to dzisiaj absolutny standard w branży – ułatwia utrzymanie kodu, testy i reużywalność komponentów. Moim zdaniem, kiedy raz się to opanuje, ciężko wyobrazić sobie inne podejście do budowy dynamicznych interfejsów. Zauważ, że każdy <li> wyświetla dokładny tekst z tablicy, a nie jakieś szablony czy placeholdery – to bardzo czytelne i naturalne dla użytkownika. W realnych projektach często tak renderuje się np. listy produktów, komentarzy czy zadań do wykonania. Dodatkowo, jeśli zmodyfikujesz tablicę, to widok automatycznie się odświeży – nie musisz ręcznie aktualizować DOM. To ogromne ułatwienie i podstawa nowoczesnego frontendu.

Pytanie 15

Która biblioteka JavaScript jest najczęściej używana do tworzenia testowalnych funkcji asynchronicznych?

A. D3.js

B. Underscore.js

C. Axios

D. Moment.js

Axios jest jedną z najpopularniejszych bibliotek JavaScript używanych do obsługi żądań HTTP, zwłaszcza w kontekście asynchronicznych operacji. Umożliwia łatwe tworzenie funkcji asynchronicznych, które mogą komunikować się z serwerami. Dzięki wsparciu dla obietnic (Promises), Axios pozwala na prostsze zarządzanie wynikami operacji asynchronicznych. Przykładowo, można użyć go do wykonywania zapytań do API w aplikacjach webowych. Przy pomocy Axios, developerzy mogą łatwo wysyłać żądania GET, POST i inne, a także obsługiwać odpowiedzi i błędy. Z perspektywy dobrych praktyk, Axios wspiera interceptory, które pozwalają na globalne zarządzanie zapytaniami i odpowiedziami, co jest szczególnie przydatne w dużych aplikacjach. Co więcej, Axios obsługuje również anulowanie żądań, co może być istotne w kontekście użytkowników, którzy mogą na przykład zmienić zdanie przed zakończeniem operacji. Takie cechy czynią Axios narzędziem niezwykle przydatnym w nowoczesnym programowaniu JavaScript.

Pytanie 16

Zaprezentowany wykres ilustruje wyniki przeprowadzonych testów

A. ochrony

B. wydajności

C. użyteczności

D. funkcjonalności

Wykres przedstawia czasy odpowiedzi strony internetowej co jest kluczowe w kontekście testów wydajnościowych. Testy wydajnościowe mają na celu zmierzenie jak system radzi sobie pod określonym obciążeniem i jak szybko potrafi odpowiedzieć na zapytania użytkowników. Tego typu analiza pomaga zidentyfikować potencjalne wąskie gardła w infrastrukturze IT. Przykładowo jeżeli czasy odpowiedzi DNS lub połączenia są zbyt długie może to wskazywać na potrzebę optymalizacji serwerów DNS lub infrastruktury sieciowej. Testy te są nieodłącznym elementem zapewnienia jakości oprogramowania a ich prawidłowe wykonanie wpływa na doświadczenia użytkowników końcowych. Dobra praktyka w branży IT zakłada regularne przeprowadzanie testów wydajnościowych w celu monitorowania stabilności systemu w warunkach zbliżonych do rzeczywistych. Warto również zauważyć że narzędzia takie jak JMeter czy LoadRunner są powszechnie używane do przeprowadzania takich testów co umożliwia symulację różnorodnych scenariuszy obciążenia i analizę wyników w czasie rzeczywistym.

Pytanie 17

Która technologia jest używana do tworzenia animacji na stronach internetowych?

A. CSS Animations

B. SQL Queries

C. HTTP Headers

D. XML Schema

CSS Animations to technologia, która umożliwia tworzenie zaawansowanych efektów animacyjnych na stronach internetowych, bez konieczności użycia JavaScriptu. Dzięki CSS Animations, projektanci mogą definiować kluczowe klatki (keyframes), które określają stany stylów w określonym czasie. Przykładem praktycznego zastosowania może być animacja przycisku, który zmienia kolor i rozmiar po najechaniu na niego myszką. Tego rodzaju animacje są wspierane przez wszystkie nowoczesne przeglądarki i są zgodne z W3C, co czyni je standardem w branży. Dobrze zaprojektowane animacje poprawiają doświadczenia użytkowników, ułatwiając im interakcję z elementami strony. Warto również wspomnieć, że użycie CSS do animacji jest bardziej efektywne pod względem wydajności, ponieważ procesor graficzny (GPU) może lepiej obsługiwać animacje niż tradycyjne metody, takie jak JavaScript. W kontekście projektowania responsywnego, CSS Animations pozwala na płynniejsze i bardziej estetyczne przejścia między różnymi stanami interfejsu, co jest kluczowe dla utrzymania zaangażowania użytkowników.

Pytanie 18

Co oznacza pojęcie MVP w kontekście projektowania aplikacji?

A. Minimum Viable Product - produkt o minimalnej funkcjonalności zdolny do działania

B. Most Valuable Program - program uznany za najbardziej wartościowy w organizacji

C. Multiple Value Platform - platforma wspierająca wiele typów wartości danych

D. Mobile Virtual Platform - platforma do testowania aplikacji mobilnych

Mimo że inne odpowiedzi mogą wydawać się interesujące, żadna z nich nie odnosi się do kluczowego pojęcia Minimum Viable Product, które jest fundamentalne w projektowaniu aplikacji. Multiple Value Platform sugeruje, że system jest w stanie obsługiwać różne typy danych, co jest ważne w kontekście integracji systemów, ale nie odnosi się bezpośrednio do strategii wprowadzania produktów. Most Valuable Program wskazuje na programy szczególnie cenione w organizacji, co jest terminem zupełnie odwrotnym do idei MVP, która koncentruje się na minimalnych funkcjonalnościach, a nie na wartości programu. Z kolei Mobile Virtual Platform, chociaż może wydawać się zbliżonym konceptem, odnosi się do środowisk wirtualnych używanych do testowania aplikacji mobilnych, co nie ma związku z procesem definiowania minimalnej wersji produktu na rynku. Kluczowym błędem jest zrozumienie, że MVP nie jest tylko o zredukowanej wersji produktu; to strategiczny sposób na wprowadzenie innowacji, który umożliwia naukę i adaptację, a nie tylko skupienie się na poszczególnych funkcjach czy platformach. Takie nieporozumienie może prowadzić do niewłaściwego podejścia do projektowania i wprowadzania produktów na rynek, co w dłuższej perspektywie może znacząco wpłynąć na sukces projektu.

Pytanie 19

W jakiej fazie cyklu życia projektu informatycznego następuje integracja oraz testowanie wszystkich modułów systemu?

A. Faza wdrożenia

B. Etap planowania

C. Faza analizy

D. Etap implementacji

Faza implementacji to etap cyklu życia projektu informatycznego, w którym następuje integracja i testowanie wszystkich modułów systemu. Po zakończeniu fazy projektowania i programowania, elementy aplikacji są łączone w jeden spójny system. Integracja polega na połączeniu komponentów, co umożliwia sprawdzenie ich współpracy oraz poprawności przepływu danych. Następnie przeprowadzane są testy integracyjne i systemowe, których celem jest wykrycie błędów w interakcji między modułami. Proces ten jest niezbędny, aby zapewnić stabilność aplikacji przed wdrożeniem do środowiska produkcyjnego. Skuteczna integracja minimalizuje ryzyko awarii i zwiększa niezawodność systemu.

Pytanie 20

Który z poniższych kodów realizuje przedstawiony fragment algorytmu?

A. Kod 4

B. Kod 3

C. Kod 2

D. Kod 1

Bardzo dobrze wychwycone! Kod 3 idealnie odwzorowuje logikę algorytmu przedstawioną na schemacie blokowym. Pętla while sprawdza warunek y != 100 i dopóki jest spełniony, wykonuje instrukcję y = a + b. Zarówno przebieg pętli, jak i wyjście z niej odpowiadają dokładnie temu, co prezentuje ten diagram blokowy – czyli wykonujemy przypisanie y = a + b, jeśli warunek jest prawdziwy, a gdy przestaje być, wychodzimy z pętli. Takie podejście jest bardzo typowe w programowaniu, nie tylko w szkolnych zadaniach, ale też w praktyce, gdy musimy powtarzać akcję do momentu spełnienia konkretnego warunku. Moim zdaniem, dobrze jest tutaj zauważyć, że pętle while są preferowane, gdy nie znamy z góry liczby powtórzeń, a warunek wejścia ma być sprawdzany przed każdym przebiegiem – to klasyczna konstrukcja w językach takich jak C, Java czy Python. Tego typu algorytmy można spotkać choćby podczas obsługi wejścia użytkownika (np. powtarzaj pytanie, aż użytkownik poda poprawną wartość) albo w sterowaniu urządzeniami, gdy czekamy na określony sygnał wejściowy. Warto też pamiętać, że w profesjonalnym kodzie dobrze jest dbać o czytelność i jednoznaczność takich fragmentów – a ten kod właśnie taki jest. Swoją drogą, czasem warto dodać jeszcze zabezpieczenia, by uniknąć tzw. nieskończonej pętli, ale tutaj, jak widać, intencja jest jasna i zgodna ze standardami branżowymi.

Pytanie 21

Który z wymienionych elementów UI w aplikacjach mobilnych jest odpowiedzialny za przechodzenie pomiędzy ekranami?

A. Navigation Drawer

B. Pasek narzędziowy

C. ListView

D. Przycisk

Przycisk (Button) jest podstawowym elementem interfejsu użytkownika, ale nie spełnia funkcji nawigacyjnej na poziomie strukturalnym – jego zastosowanie ogranicza się do wywoływania pojedynczych akcji po kliknięciu. ListView to komponent wyświetlający listę elementów, ale nie odpowiada za nawigację pomiędzy ekranami aplikacji, a jedynie za prezentację danych. Pasek narzędziowy (Toolbar) to element, który zwykle znajduje się na górze ekranu i umożliwia dostęp do opcji takich jak wyszukiwanie lub ustawienia, ale nie pełni funkcji bocznego menu nawigacyjnego, jak Navigation Drawer.

Pytanie 22

W przypadku przedstawionych kodów źródłowych, które są funkcjonalnie równoważne, wartość, która zostanie zapisana w zmiennej b po wykonaniu operacji, to

Python:	C++ / C# / Java:
x = 5.96; b = int(x);	double x = 5.96; int b = (int)x;

A. 5

B. 6

C. 596

D. 5.96

W tym zadaniu mamy do czynienia z fajnym przykładem konwersji liczby 5.96 na liczbę całkowitą w różnych językach, takich jak Python czy C++. Kiedy robimy rzutowanie, to po prostu odcinamy część ułamkową, co daje nam 5 w zmiennej b. To jest trochę klasyczne rzutowanie albo konwersja typu, gdzie w większości języków po prostu się to robi. Ciekawostką jest, że w Pythonie działa to przez funkcję int(), która zawsze zaokrągla w dół. A w C++ czy Javie używasz po prostu (int) i efekt jest ten sam. Warto też zwrócić uwagę, że przy liczbach ujemnych rzutowanie działa inaczej, bo zawsze zmierza w stronę zera. Z doświadczenia wiem, że warto być świadomym użycia takich konwersji, bo w niektórych przypadkach, jak operacje finansowe, nawet małe różnice mogą się okazać bardzo istotne.

Pytanie 23

Kod XAML zaprezentowany powyżej zostanie wyświetlony jako:

A. B

B. C

C. A

D. D

Wybrałeś dokładnie taką odpowiedź, jaką powinien wskazać każdy, kto dobrze rozumie XAML i układ StackLayout. Zobacz, co tu się dzieje: dwa pola Entry wyświetlają się jedno pod drugim, co daje klasyczną strukturę formularza – najpierw pole "Imię", potem "Nazwisko". Dalej mamy StackLayout z orientacją poziomą (Horizontal), więc etykieta "Zgoda RODO" oraz przełącznik Switch pojawiają się obok siebie – to bardzo typowy sposób na prezentację zgody na coś w aplikacjach, bo nie ma sensu rozdzielać tego na dwie linie. Po nich pojawia się Slider z ustawionym Value na 0.5 i kolorami MinimumTrackColor oraz MaximumTrackColor, czyli dokładnie tak jak widać na obrazku – jeden kolor po lewej, drugi po prawej i kółko pośrodku. Na końcu jest Button "Zapisz". Moim zdaniem, taki układ to wręcz klasyka budowy prostych formularzy w aplikacjach mobilnych opartych na XAML. Swoją drogą, to świetny przykład, jak StackLayout pozwala na szybkie i czytelne układanie elementów na ekranie, bez zbędnego komplikowania interfejsu. W praktyce warto jeszcze pamiętać, że oddzielenie pól Entry podnosi czytelność, a stosowanie układów poziomych sprawdza się wtedy, gdy chcesz, żeby użytkownik od razu widział etykietę i jej kontrolkę. Widać tu też dbałość o kolory i spójność wizualną. Według mnie, warto od razu testować takie formularze na różnych urządzeniach, bo StackLayout zachowuje się przewidywalnie, ale warto mieć na uwadze responsywność – no i nie zapomnij, że Slider i Switch mają swoje domyślne wartości, które można łatwo sterować z kodu.

Pytanie 24

Co to jest API w kontekście programowania?

A. Interfejs programistyczny aplikacji, który definiuje sposób komunikacji między różnymi komponentami oprogramowania

B. Narzędzie do testowania interfejsu użytkownika aplikacji

C. System zarządzania relacyjnymi bazami danych

D. Metoda kompresji danych w aplikacjach webowych

API, czyli Interfejs Programistyczny Aplikacji, to zestaw reguł i protokołów, które umożliwiają różnym komponentom oprogramowania komunikację ze sobą. W praktyce API działa jako most między różnymi systemami, pozwalając na wymianę danych oraz funkcji. Na przykład, API może być wykorzystywane do integracji z zewnętrznymi serwisami, takimi jak systemy płatności, co pozwala na łatwe wdrożenie funkcji zakupów online w aplikacji. Stosowanie API zgodnie z zasadami RESTful czy GraphQL jest powszechną praktyką, ponieważ ułatwia rozwój i utrzymanie aplikacji, umożliwiając tworzenie skalowalnych rozwiązań. Co więcej, dobrze zdefiniowane API zwiększa bezpieczeństwo aplikacji, ograniczając bezpośredni dostęp do wewnętrznych mechanizmów oraz danych. Firmy często tworzą dokumentację API, aby programiści mogli szybko zrozumieć, jak z niego korzystać, co jest zgodne z zasadami dobrych praktyk w branży programistycznej.

Pytanie 25

Który z języków programowania jest powszechnie wykorzystywany do tworzenia aplikacji na komputery stacjonarne?

A. C++

B. PHP

C. JavaScript

D. HTML

C++ jest jednym z najczęściej wykorzystywanych języków programowania do tworzenia aplikacji desktopowych. Jego wysoka wydajność, niskopoziomowy dostęp do pamięci i możliwość zarządzania zasobami sprawiają, że jest idealnym wyborem do tworzenia aplikacji wymagających dużej mocy obliczeniowej, takich jak gry, oprogramowanie do obróbki grafiki czy aplikacje systemowe. Frameworki takie jak Qt i biblioteki standardowe C++ (STL) umożliwiają budowanie zarówno prostych, jak i zaawansowanych aplikacji z bogatym interfejsem użytkownika. C++ jest wykorzystywany na szeroką skalę w przemyśle, co czyni go jednym z kluczowych języków w ekosystemie programistycznym.

Pytanie 26

Podaj przykład incydentu w miejscu pracy?

A. złamanie nogi w trakcie urlopu wypoczynkowego przyznanego przez pracodawcę

B. kontuzja stawu skokowego, która zdarzyła się w trakcie bezpośredniej drogi do miejsca zatrudnienia

C. oparzenie dłoni, które miało miejsce podczas nieobowiązkowego szkolenia w czasie prywatnym pracownika

D. złe samopoczucie spowodowane przewlekłą chorobą zatrudnionego, które wystąpiło w biurze

Wiele osób ma mylne wyobrażenie, że incydent w miejscu pracy to tylko sytuacja, która zdarza się fizycznie na obszarze zakładu pracy czy w godzinach wykonywania obowiązków służbowych. Takie myślenie prowadzi do błędnych wniosków. Przykład oparzenia dłoni podczas nieobowiązkowego szkolenia w czasie wolnym pracownika nie spełnia definicji incydentu w pracy, bo nie jest związany z realizacją obowiązków ani nawet z formalną drogą do pracy. Z kolei pogorszenie samopoczucia wynikające z przewlekłej choroby, które zdarza się w biurze, to sytuacja z pogranicza – typowe regulacje BHP i ubezpieczeniowe nie zaliczają przypadków związanych z chorobami przewlekłymi do incydentów w pracy, o ile nie były one wywołane czynnikami zawodowymi lub nagłym zdarzeniem w trakcie pracy. To częsty błąd, bo ludzie utożsamiają każde pogorszenie stanu zdrowia w biurze z incydentem, a to nie jest zgodne z przepisami. Z kolei złamanie nogi podczas urlopu też nie kwalifikuje się jako wypadek w pracy – urlop wypoczynkowy to czas prywatny pracownika, niezwiązany z realizacją obowiązków służbowych, więc zdarzenia w tym okresie nie mają powiązania z miejscem pracy. Z doświadczenia wiem, że to dosyć częsty dylemat, zwłaszcza przy sporach z ubezpieczycielem. Kluczowe jest rozumienie, że przepisy BHP i standardy branżowe jak wytyczne Głównego Inspektora Pracy czy normy ISO jasno wskazują na potrzebę rozróżniania zdarzeń bezpośrednio związanych z pracą i tych, które są poza jej zakresem. Najczęstszy błąd to utożsamianie miejsca i czasu przebywania pracownika z samym incydentem. W praktyce tylko wypadki powstałe w wyniku pracy lub w drodze bezpośrednio do lub z pracy (bez przerywania jej innymi sprawami) podlegają zgłoszeniu jako incydent w miejscu pracy. Warto dokładnie analizować kontekst zdarzenia, bo to ma ogromne znaczenie przy późniejszych roszczeniach i obowiązkach pracodawcy względem BHP.

Pytanie 27

Jakie z następujących skutków może wystąpić w przypadku naruszenia prawa autorskiego?

A. Obowiązek zamieszczenia publicznych przeprosin

B. Zakaz korzystania z oprogramowania open-source

C. Nałożenie grzywny lub kary więzienia

D. Unieważnienie umowy licencyjnej użytkownika końcowego

Naruszenie prawa autorskiego może skutkować nałożeniem grzywny lub karą więzienia. W zależności od skali naruszenia oraz obowiązujących przepisów, osoba odpowiedzialna za naruszenie może zostać pociągnięta do odpowiedzialności karnej lub cywilnej. Kary mogą obejmować nie tylko grzywny finansowe, ale także konieczność wypłaty odszkodowań na rzecz twórcy lub właściciela praw autorskich. W niektórych przypadkach naruszenie praw autorskich na dużą skalę może prowadzić do kary pozbawienia wolności, co podkreśla wagę przestrzegania przepisów o ochronie własności intelektualnej.

Pytanie 28

Który z wymienionych elementów stanowi przykład zbiorowej ochrony?

A. Zatyczki do uszu

B. Kask ochronny

C. Ekran akustyczny

D. Okulary ochronne

Ekran akustyczny to przykład środka ochrony zbiorowej, który redukuje poziom hałasu w miejscu pracy, chroniąc większą grupę pracowników jednocześnie. Środki ochrony zbiorowej mają na celu eliminowanie zagrożeń u źródła i zabezpieczanie całego środowiska pracy, a nie pojedynczych osób. Ekrany akustyczne są często stosowane w zakładach produkcyjnych, gdzie hałas maszyn może przekraczać dopuszczalne normy. Dzięki nim można zmniejszyć poziom hałasu i poprawić komfort pracy, bez konieczności wyposażania każdego pracownika w ochronniki słuchu. Środki ochrony zbiorowej są bardziej efektywne w długoterminowej perspektywie, ponieważ zmniejszają ryzyko dla wszystkich pracowników na danym stanowisku.

Pytanie 29

Dziedziczenie jest używane, gdy zachodzi potrzeba

A. określenia zasięgu dostępności metod i pól danej klasy

B. asynchronicznej realizacji długotrwałych zadań

C. sformułowania klasy bardziej szczegółowej niż już stworzona

D. wykorzystania stałych wartości, niezmieniających się w trakcie działania aplikacji

Dziedziczenie to naprawdę jeden z kluczowych fundamentów programowania obiektowego. Chodzi tu o możliwość stworzenia nowej klasy (tzw. klasy pochodnej), która rozszerza lub precyzuje działanie już istniejącej klasy bazowej. Dzięki temu nie trzeba pisać wszystkiego od nowa – można po prostu przejąć cechy i zachowania ogólnej klasy, a potem dołożyć własne, bardziej szczegółowe funkcjonalności. Przykład? Klasa "Pojazd" może być ogólna, a potem robisz z niej "Samochód", "Rower" czy "Motocykl". Każda z tych klas dziedziczy podstawowe właściwości pojazdu (jak np. liczba kół), ale może mieć swoje dodatkowe pole czy metodę. W praktyce to pozwala na bardzo elastyczne i czytelne projektowanie kodu, no i łatwiejsze zarządzanie nim na dłuższą metę. Według większości standardów branżowych, np. w językach Java, C# czy C++, dziedziczenie jest zalecane właśnie wtedy, gdy chcesz odwzorować relację „jest rodzajem” (is-a). Z mojego doświadczenia, używanie dziedziczenia według tej zasady pozwala uniknąć wielu problemów z powielaniem kodu i z czasem naprawdę oszczędza mnóstwo roboty. Warto pamiętać, że nie wszystko należy dziedziczyć na siłę – czasem lepiej postawić na kompozycję, ale jeśli faktycznie potrzebujesz klasy bardziej szczegółowej, to dziedziczenie to chyba najlepszy wybór.

Pytanie 30

Co to jest destructuring assignment w JavaScript?

A. Metoda usuwania nieużywanych zmiennych z kodu

B. Proces konwersji typów danych w JavaScript

C. Składnia pozwalająca na rozpakowanie wartości z tablic lub obiektów do oddzielnych zmiennych

D. Technika optymalizacji kodu przez kompilator

Destructuring assignment w JavaScript to technika, która pozwala na wygodne i intuicyjne rozpakowywanie wartości z tablic oraz obiektów, co znacząco ułatwia pracę z danymi. Używając tej składni, możemy przypisywać wartości do zmiennych w bardziej przejrzysty sposób. Na przykład, jeśli mamy obiekt z danymi użytkownika, zamiast pisać wiele linii kodu, aby uzyskać dostęp do poszczególnych właściwości, możemy użyć destructuring. Przykład: const user = { name: 'Jan', age: 30 }; const { name, age } = user; Teraz mamy bezpośredni dostęp do zmiennych name i age, co poprawia czytelność kodu. Destructuring jest również przydatny w kontekście funkcji, gdzie możemy rozpakowywać argumenty w sposób bardziej zrozumiały. Jest to zgodne z najlepszymi praktykami programowania w JavaScript, co sprawia, że kod jest bardziej zwięzły oraz łatwiejszy do utrzymania. Dodatkowo, technika ta wspiera rozwój złożonych aplikacji, gdzie zarządzanie danymi i ich struktura odgrywają kluczową rolę.

Pytanie 31

Która metoda wyszukiwania potrzebuje posortowanej listy do prawidłowego działania?

A. Wyszukiwanie binarne

B. Wyszukiwanie sekwencyjne

C. Wyszukiwanie z hashem

D. Wyszukiwanie liniowe

Wyszukiwanie binarne wymaga posortowanej tablicy do działania, co pozwala na dzielenie tablicy na pół przy każdym kroku, redukując liczbę operacji do O(log n). Algorytm ten działa poprzez porównanie poszukiwanego elementu ze środkowym elementem tablicy – jeśli element jest mniejszy, wyszukiwanie kontynuuje w lewej części tablicy, a jeśli większy, w prawej. Dzięki tej efektywności, wyszukiwanie binarne jest szeroko stosowane w bazach danych, systemach plików oraz aplikacjach, które operują na dużych zbiorach danych. Wyszukiwanie binarne jest prostym, ale potężnym algorytmem, który znacząco skraca czas przeszukiwania dużych zbiorów.

Pytanie 32

W jaki sposób definiuje się konstruktor kopiujący w ramach klasy?

A. Inicjuje obiekt klasy na podstawie klasy dziedziczącej

B. Tworzy nowy obiekt jako wierną kopię innego obiektu

C. Generuje nowy obiekt i usuwa wcześniejszy

D. Generuje nowy obiekt klasy bez przypisywania wartości

Tworzenie nowego obiektu bez przypisania wartości to zadanie domyślnego konstruktora, który inicjalizuje obiekt, ale nie kopiuje stanu innego obiektu. Tworzenie obiektu na podstawie klasy pochodnej to proces dziedziczenia, a nie kopiowania – w tym przypadku tworzona jest nowa instancja klasy dziedziczącej, ale nie kopiowany jest stan innego obiektu. Usunięcie obiektu i stworzenie nowego nie jest zadaniem konstruktora kopiującego – za usuwanie odpowiada destruktor, który działa automatycznie podczas niszczenia obiektów.

Pytanie 33

Jaki język programowania został stworzony z myślą o tworzeniu aplikacji na system Android?

A. Java

B. Objective-C

C. Swift

D. Python

Swift? To język, który Apple wymyśliło dla swoich aplikacji na iOS i macOS, więc nie ma go w Androidzie. Objective-C też jest używany do aplikacji Apple, ale na Androida nie zadziała. Python jest super i bardzo uniwersalny, ale nie jest językiem, który na Androidzie działa natywnie – są co prawda frameworki, jak Kivy, które pozwalają na pisanie aplikacji w Pythonie, ale to nie jest standard dla Androida.

Pytanie 34

Użycie typu DECIMAL w SQL wymaga wcześniejszego określenia liczby cyfr przed przecinkiem oraz ilości cyfr za przecinkiem. Jest to zapis:

A. stałoprzecinkowy

B. łańcuchowym

C. logicznym

D. zmiennoprzecinkowy

Typ DECIMAL w SQL to klasyczny przykład tzw. typu zmiennoprzecinkowego, który w praktyce pozwala na ścisłe określenie, ile cyfr ma być przed i po przecinku. To bardzo praktyczne, szczególnie w aplikacjach finansowych czy wszelkich rozliczeniach, gdzie precyzja liczb jest kluczowa. Nigdy nie wiadomo, ile miejsc po przecinku będzie potrzebne w danym przypadku, dlatego podanie tych parametrów już na etapie projektowania bazy danych jest według mnie super ważne. Moim zdaniem to jedna z tych rzeczy, które odróżniają profesjonalny projekt od takiego pisanego na kolanie. Standardy SQL (jak ANSI SQL) jasno określają, że DECIMAL pozwala na przechowywanie liczb dziesiętnych o dokładnie ustalonej liczbie miejsc przed i po przecinku, co różni go mocno od float czy real, które tego nie gwarantują. W praktyce korzystałem z DECIMAL np. w tabeli przechowującej ceny produktów – gdyby tam był float, mogłyby pojawić się drobne różnice, przez które coś by się nie zgadzało na fakturze. To właśnie DECIMAL daje gwarancję, że 0.1 + 0.2 zawsze będzie równe 0.3, w przeciwieństwie do typów zmiennoprzecinkowych binarnych. Warto o tym pamiętać, bo nawet drobny błąd w typie danych potrafi później wygenerować niemałe kłopoty w systemach rozliczeniowych czy bankowych.

Pytanie 35

Który z wymienionych typów danych należy do typu logicznego?

A. int

B. float

C. bool

D. char

Typ danych 'bool' (boolean) jest typem logicznym, który przechowuje jedną z dwóch wartości: 'true' lub 'false'. Typy logiczne są nieodłącznym elementem programowania, ponieważ umożliwiają implementację warunków i pętli sterujących przepływem programu. Typ 'bool' znajduje zastosowanie w praktycznie każdym języku programowania, w tym C++, Java, Python i C#. Operacje logiczne, takie jak 'AND', 'OR' i 'NOT', opierają się na wartościach typu 'bool', co czyni je podstawą dla algorytmów decyzyjnych i strukturalnych. Zastosowanie typów logicznych zwiększa czytelność kodu i pozwala na efektywne zarządzanie warunkami logicznymi.

Pytanie 36

Wskaż algorytm sortowania, który nie jest stabilny?

A. sortowanie bąbelkowe

B. sortowanie przez wstawianie

C. sortowanie przez zliczanie

D. sortowanie szybkie

Sortowanie szybkie (Quick Sort) to algorytm, który faktycznie nie jest stabilny w swojej podstawowej wersji. To znaczy, jeśli w kolekcji są dwa identyczne elementy pod względem klucza sortowania, po wykonaniu Quick Sort ich kolejność względem siebie może się zmienić. Z moich doświadczeń wynika, że to może mieć znaczenie, na przykład gdy sortujemy obiekty według jednego pola, ale chcemy zachować kolejność według innego – czasem w praktyce, np. przy obsłudze rekordów w bazach danych, stabilność sortowania gwarantuje spójność wyników. Quick Sort jest jednak bardzo popularny, bo ogólnie działa bardzo szybko i jest efektywny pamięciowo, stąd często go się używa tam, gdzie stabilność nie jest wymagana. W niektórych implementacjach można próbować uczynić Quick Sort stabilnym, ale wymaga to dodatkowych zabiegów i nie jest standardem – biblioteki standardowe (np. C++ std::sort) właśnie z tego powodu nie gwarantują stabilności Quick Sorta. W praktycznych projektach, jeśli zależy Ci na stabilności, lepiej użyć sortowania przez wstawianie lub przez zliczanie. Sortowanie bąbelkowe i przez wstawianie są wręcz typowe do nauki stabilnych algorytmów, a sortowanie przez zliczanie nawet dla dużych zbiorów cały czas pilnuje kolejności równych elementów. Quick Sort jest świetny, ale warto znać jego ograniczenia, szczególnie w aplikacjach biznesowych albo pracy z dużymi, złożonymi strukturami danych.

Pytanie 37

Który z faz cyklu życia projektu wiąże się z identyfikacją wymagań użytkownika?

A. Etap planowania

B. Analiza

C. Przeprowadzanie testów

D. Wdrażanie

Analiza to etap cyklu życia projektu, podczas którego określane są wymagania użytkownika. W tej fazie zespół projektowy przeprowadza badania, konsultacje i warsztaty, aby zrozumieć potrzeby klienta i użytkowników końcowych. Wynikiem analizy jest szczegółowa specyfikacja funkcjonalna i niefunkcjonalna, która stanowi podstawę do projektowania i implementacji. Prawidłowo przeprowadzona analiza minimalizuje ryzyko nieporozumień oraz zapewnia, że finalny produkt będzie odpowiadał na realne potrzeby użytkowników.

Pytanie 38

Jakie informacje można uzyskać na temat metod w klasie Point?

public class Point {
    public void Move(int x, int y) {...}
    public void Move(int x, int y, int z) {...}
    public void Move(Point newPt) {...}
}

A. Służą jako konstruktory w zależności od liczby argumentów.

B. Zawierają błąd, ponieważ nazwy metod powinny być różne.

C. Zawierają przeciążenie operatora.

D. Są przeciążone.

Metody klasy Point są przeciążone, co oznacza, że mogą mieć tę samą nazwę, ale różnią się liczbą lub typem parametrów. Przeciążenie metod to jedna z podstawowych technik programowania obiektowego, która pozwala na bardziej elastyczne projektowanie kodu. Dzięki temu programista może tworzyć metody dostosowane do różnych sytuacji, zachowując spójność nazw i intuicyjność użycia. To zwiększa czytelność i utrzymanie kodu, ponieważ wywołania metod o tej samej nazwie, ale różnych parametrach, są łatwe do zrozumienia i odnalezienia.

Pytanie 39

Jaką rolę pełni element statyczny w klasie?

A. Automatycznie likwiduje obiekty klasy po zakończeniu działania programu

B. Zachowuje wspólną wartość dla wszystkich instancji tej klasy

C. Ogranicza dostęp do metod publicznych w klasie

D. Pozwala na dynamiczne dodawanie nowych metod

Składnik statyczny klasy przechowuje wartości współdzielone przez wszystkie obiekty tej klasy. Jest to jedno z najbardziej efektywnych narzędzi w programowaniu obiektowym, pozwalające na ograniczenie zużycia pamięci oraz zapewnienie spójności danych. Główna rola składnika statycznego polega na utrzymaniu jednej kopii zmiennej lub metody, która jest dostępna niezależnie od liczby instancji klasy. To oznacza, że zmiana wartości składowej statycznej jest natychmiast widoczna dla wszystkich obiektów klasy. Przykładem jest licznik instancji klasy lub konfiguracja globalna aplikacji, gdzie statyczność pozwala na scentralizowanie danych i ich jednolite zarządzanie.

Pytanie 40

Jakie jest podstawowe zastosowanie wzorca projektowego Singleton?

A. Zapewnienie jednej instancji obiektu w aplikacji

B. Tworzenie wielu instancji obiektu na podstawie klasy

C. Optymalizacja pamięci poprzez dziedziczenie

D. Szybsza komunikacja pomiędzy obiektami

Wzorzec projektowy Singleton jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych wzorców w świecie programowania obiektowego. Jego głównym celem jest zapewnienie istnienia dokładnie jednej instancji danej klasy w całej aplikacji, co jest kluczowe w sytuacjach, gdy posiadanie wielu instancji mogłoby prowadzić do problemów z synchronizacją lub niepożądanymi skutkami w stanach programu. Singleton jest często stosowany w kontekście zarządzania zasobami, takimi jak połączenia z bazą danych, gdzie jednoczesne posiadanie wielu połączeń może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania zasobów. Wzorzec ten jest również używany do implementowania globalnych punktów dostępu, co umożliwia centralne zarządzanie pewnymi zasobami lub stanami w aplikacji. Z punktu widzenia dobrych praktyk, ważne jest, aby Singleton był zaimplementowany w sposób bezpieczny dla wątków, aby uniknąć problemów z wyścigami, które mogą wystąpić, gdy wiele wątków próbuje jednocześnie utworzyć instancję Singletona. Stosowanie Singletona może wprowadzać pewne ograniczenia w testowaniu jednostkowym, z uwagi na jego globalny charakter, jednak odpowiednia konstrukcja kodu, na przykład poprzez wstrzykiwanie zależności, może pomóc w zachowaniu elastyczności testowania.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej