Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.03 - Tworzenie i administrowanie stronami i aplikacjami internetowymi oraz bazami danych
Data rozpoczęcia: 11 grudnia 2025 01:12
Data zakończenia: 11 grudnia 2025 01:20

Egzamin zdany!

Wynik: 38/40 punktów (95,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W skrypcie JavaScript zmienne mogą być definiowane

A. w chwili pierwszego użycia zmiennej

B. jedynie wtedy, gdy podamy typ zmiennej oraz jej nazwę

C. zawsze poprzedzone znakiem $ przed nazwą

D. wyłącznie na początku skryptu

W języku JavaScript zmienne mogą być zadeklarowane w momencie ich pierwszego użycia dzięki mechanizmowi hoisting. Oznacza to, że silnik JavaScript przenosi deklaracje zmiennych na początek ich zasięgu, co pozwala na ich użycie w kodzie przed ich faktycznym zadeklarowaniem. Przykładem może być sytuacja, gdy zmienną deklarujemy za pomocą słowa kluczowego 'let' lub 'const'. Chociaż sama deklaracja jest hoistowana, to inicjalizacja zmiennej pozostaje w miejscu, co oznacza, że nie można jej używać przed faktycznym przypisaniem wartości. Dobrą praktyką jest zawsze deklarowanie zmiennych przed ich użyciem, aby uniknąć niejasności i błędów, takich jak ReferenceError. Warto również zauważyć, że JavaScript pozwala na dynamiczne typowanie, więc nie trzeba określać typu zmiennej przy jej deklaracji, co zwiększa elastyczność i uproszcza kod.

Pytanie 2

Jaką operację zapewniającą prawidłowe działanie pokazanego kodu JavaScript należy wykonać przed rozpoczęciem pętli?

A. Zadeklarować zmienną i

B. Zainicjować zmienną text

C. Sprawdzić długość tablicy tab

D. Upewnić się, że text jest typu string

Zadeklarowanie zmiennej 'i' przed pętlą nie jest konieczne, ponieważ JavaScript automatycznie deklaruje zmienną 'i' w kontekście pętli. Deklaracja zmiennych przy pomocy 'var', 'let' lub 'const' jest wystarczająca w momencie ich użycia w pętli. Kolejnym aspektem jest sprawdzenie rozmiaru tablicy 'tab'. Choć podjęcie takiego sprawdzenia jest dobrym zwyczajem, nie jest to warunek konieczny do poprawnego działania kodu. Pętla for działa w oparciu o długość tablicy, więc jeżeli tablica jest pusta, pętla po prostu się nie wykona, co nie prowadzi do błędów. Ostatnim punktem jest sprawdzenie, czy 'text' jest typu znakowego. JavaScript jest językiem dynamicznie typowanym, co oznacza, że zmienne mogą przyjmować różne typy danych w trakcie działania programu. Na początku 'text' powinno być inicjalizowane jako pusty łańcuch, ale sprawdzanie jego typu w momencie, gdy jest używane w pętli, nie jest konieczne. Wszystkie powyższe odpowiedzi mogą być postrzegane jako dobre praktyki, ale nie są kluczowymi krokami, które należy wykonać przed rozpoczęciem pętli, aby program działał poprawnie.

Pytanie 3

Instrukcja JavaScript: document.write5==='5'); co zostanie wyświetlone?

A. false

B. true

C. 1

D. 0

W analizowanym wyrażeniu JavaScript, 'document.write5==='5');', kod ten zawiera błąd składniowy, a także logiczny. Przede wszystkim, użycie 'document.write5' jest niepoprawne, ponieważ 'write' to metoda obiektu 'document', a '5' nie jest częścią tej metody. Poprawna forma powinna wyglądać jak 'document.write(5 === '5');'. W tej poprawionej wersji sprawdzamy, czy liczba 5 jest równa stringowi '5'. W JavaScript operator '===' sprawdza zarówno wartość, jak i typ operandów. W tym przypadku, liczba 5 jest typu number, a '5' jest typu string. Ponieważ typy są różne, wynik porównania będzie 'false'. Przy użyciu operatora '==' wynik byłby 'true', ponieważ operator ten nie sprawdza typów, ale w tym przypadku używamy operatora '===', więc wynik to 'false'. Przykład: '5 === '5'' zwraca 'false', co oznacza, że operacja nie jest prawdziwa. W kontekście standardów ECMAScript, porównania z użyciem '===' są zalecane, aby unikać niejasności i błędów typów.

Pytanie 4

Jaką wartość przyjmie zmienna po wykonaniu poniższego fragmentu kodu w JavaScript?

var w=0;
var i=1;
for (i = 1; i < 50; i++)
{
    if (i%2 == 0)
        w += i;
}

A. liczbie naturalnych liczb parzystych większych od 50

B. liczbom naturalnym, które są nieparzyste i mniejsze od 50

C. suma naturalnych liczb parzystych, które są mniejsze od 50

D. suma wszystkich naturalnych liczb nieparzystych, które są większe od 50

Kod przedstawiony w pytaniu jest fragmentem programu JavaScript, który ma za zadanie zsumować wszystkie liczby parzyste mniejsze od 50. Początkowo zmienna w jest ustawiona na 0 i reprezentuje sumę, którą będziemy obliczać. Pętla for zaczyna się od i=1 i iteruje do i<50 zwiększając wartość i o 1 w każdej iteracji. Wewnątrz pętli znajduje się instrukcja warunkowa if, która sprawdza, czy liczba i jest parzysta, co oznacza, że jej reszta z dzielenia przez 2 wynosi 0. Jeśli warunek jest spełniony, liczba i jest dodawana do zmiennej w. W efekcie po zakończeniu pętli zmienna w zawiera sumę wszystkich parzystych liczb mniejszych niż 50. Przykładem praktycznego zastosowania takiego algorytmu może być sytuacja, w której musimy szybko obliczyć sumę określonego zbioru liczb spełniających dane kryterium, co jest częste w analizie danych lub generowaniu raportów. Konstrukcje takie jak pętla for i operator modulo są podstawowymi narzędziami w programowaniu, pozwalającymi na efektywne przetwarzanie danych i automatyzację złożonych operacji obliczeniowych, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży IT.

Pytanie 5

W języku JavaScript przedstawiona poniżej definicja jest definicją
var imiona=["Anna", "Jakub", "Iwona", "Krzysztof"];

A. tablicy.

B. obiektu.

C. klasy.

D. kolekcji.

W języku JavaScript definicja var imiona=["Anna", "Jakub", "Iwona", "Krzysztof"]; przedstawia tablicę, która jest jednym z fundamentalnych typów danych w tym języku. Tablice są używane do przechowywania zbiorów danych w sposób uporządkowany. W tym przypadku tablica imiona przechowuje cztery stringi, każdy reprezentujący imię. Wartością dodaną tablicy jest możliwość dostępu do poszczególnych elementów za pomocą indeksów, które zaczynają się od zera. Na przykład, imiona[0] zwróci \"Anna\", a imiona[1] zwróci \"Jakub\". W praktyce tablice są niezwykle przydatne w programowaniu, ponieważ pozwalają na łatwe zarządzanie i manipulację danymi. Dobrą praktyką jest używanie tablic do przechowywania związków danych, co umożliwia ich efektywne przetwarzanie i iterację za pomocą pętli, co zwiększa czytelność i organizację kodu. Warto również zaznaczyć, że tablice w JavaScript są obiektami, co daje dodatkowe możliwości manipulacji, takie jak metody tablicowe (np. push, pop, map, filter) do operacji na zbiorach danych. Poznanie i zrozumienie tablic jest kluczowe dla każdego programisty, ponieważ są one podstawą wielu algorytmów i struktur danych."

Pytanie 6

W języku JavaScript, by zmodyfikować wartość atrybutu elementu HTML, po uzyskaniu obiektu za pomocą metody getElementById należy użyć

A. metody getAttribute

B. metody setAttribute

C. pola attribute oraz wskazać nazwę atrybutu

D. pola innerHTML

Metoda setAttribute w JavaScript jest kluczowym narzędziem do zmiany wartości atrybutów elementów HTML. Po uzyskaniu dostępu do elementu za pomocą getElementById, zastosowanie setAttribute pozwala nie tylko na modyfikację istniejących atrybutów, ale także na dodawanie nowych, co jest istotne w dynamicznym zarządzaniu dokumentem HTML. Przykładowo, jeśli mamy element <img id='myImage' src='oldImage.png'>, możemy zmienić źródło obrazu na nowy plik, używając kodu: document.getElementById('myImage').setAttribute('src', 'newImage.png'). Warto pamiętać, że setAttribute przyjmuje dwa argumenty: nazwę atrybutu oraz nową wartość. Zgodnie z najlepszymi praktykami, zawsze warto upewnić się, że element istnieje przed próbą zmiany jego atrybutów, co można osiągnąć poprzez sprawdzenie, czy zwrócony obiekt nie jest nullem. Dzięki temu kod staje się bardziej odporny na błędy i bezpieczniejszy.

Pytanie 7

Po wykonaniu poniższego kodu JavaScript, co będzie przechowywać zmienna str2?

var str1 = "JavaScript";
var str2 = str1.substring(2,6);

A. vaScri

B. vaSc

C. nvaScr

D. avaS

Wykorzystując metodę substring w JavaScript możemy wyodrębnić fragmenty łańcucha znaków bazując na indeksach początkowym i końcowym. Indeksowanie w JavaScript zaczyna się od zera co oznacza że pierwszy znak ma indeks 0 drugi 1 i tak dalej. W przypadku zmiennej str1 przechowującej łańcuch JavaScript wywołanie str1.substring(2 6) zwraca fragment zaczynający się od znaku o indeksie 2 do znaku o indeksie 5 włącznie. Oznacza to że metoda wybiera znaki od trzeciego do szóstego nie wliczając znaku o indeksie 6. W praktyce oznacza to że z napisu JavaScript wybierane są znaki aScr co tworzy łańcuch vaSc. Zrozumienie działania metody substring jest kluczowe przy pracy z łańcuchami znaków w JavaScript. Jest to standardowa metoda używana powszechnie do manipulacji tekstem co ma zastosowanie w wielu dziedzinach programowania frontendowego i backendowego. Ważne jest aby pamiętać o zeroindeksowaniu co pozwala uniknąć typowych błędów związanych z nieprawidłowym określeniem zakresu znaków.

Pytanie 8

Jakie znaki lub sekwencje oznaczają początek komentarza w języku JavaScript?

A. <?

B. #

C. //

D. <!--

W języku JavaScript komentarze są oznaczane na dwa podstawowe sposoby. Najbardziej powszechnym sposobem jest użycie podwójnego ukośnika, co wygląda jak '//' i jest stosowane do tworzenia komentarzy jednolinijkowych. Komentarze te są ignorowane przez interpreter JavaScript, co oznacza, że nie mają wpływu na działanie kodu. Na przykład, w kodzie można napisać: // To jest komentarz, który nie wpływa na wykonanie kodu. Oprócz tego, JavaScript obsługuje też komentarze wielolinijkowe, które rozpoczynają się od '/*' i kończą na '*/'. Umożliwiają one wstawienie dłuższego opisu, obejmującego kilka linii. Przykład: /* To jest komentarz, który zajmuje kilka linii. */ Komentarze w kodzie są niezwykle istotne, ponieważ poprawiają czytelność skryptu, umożliwiają dokumentację oraz ułatwiają pracę z zespołem. Warto zaznaczyć, że zgodność z ECMAScript, standardem, na którym oparty jest JavaScript, wymaga użycia tych znaczników w celu prawidłowego komentowania kodu.

Pytanie 9

Wskaż definicję metody, którą należy wstawić w miejscu kropek, aby na stronie WWW wyświetlił się tekst: Jan Kowalski

<p id="wynik"></p>
<script type="text/javascript">
    var osoba = { nazwisko: "Kowalski", imie: "Jan" };
    …
    document.getElementById("wynik").innerHTML = osoba.dane();
</script>

osoba.dane = function() {
    return this.imie+" "+this.nazwisko;
};                 A.

dane() = function() {
    return this.imie+" "+this.nazwisko;
};                 B.

osoba.dane = function() {
    return imie+" "+nazwisko;
};                 C.

dane() = function {
    this.imie+" "+this.nazwisko;
};                 D.

A. A.

B. B.

C. C.

D. D.

Fajnie, że wybrałeś dobrą odpowiedź! Metoda 'dane' jest powiązana z obiektem 'osoba', co pozwala ci używać słowa kluczowego 'this', żeby odwołać się do 'imię' i 'nazwisko'. To naprawdę ważna zasada w programowaniu obiektowym. 'This' to taki klucz, dzięki któremu możesz wskazać, z którego obiektu korzystasz w danej chwili. W tym przypadku odnosisz się do obiektu 'osoba'. Wyobraź sobie, że tworzysz aplikację i chcesz pokazać informacje o użytkowników, na przykład na stronie profilu. Dzięki metodzie 'dane', która jest częścią obiektu 'osoba', możesz łatwo wyświetlić imię i nazwisko. O to chodzi w programowaniu!

Pytanie 10

W języku JavaScript zapisano kod, którego wynikiem działania jest?
var osoba=prompt("Podaj imię", "Adam");

A. bezpośrednie przypisanie do zmiennej osoba wartości "Adam"

B. uzyskanie z formularza wyświetlonego na stronie HTML imienia "Adam"

C. pokazanie okna z pustym polem do edycji

D. wyświetlenie okna z polem do edycji, w którym domyślnie znajduje się tekst "Adam"

W kodzie JavaScript zapisano wywołanie funkcji prompt, która jest standardową metodą do interakcji z użytkownikiem poprzez wyświetlenie okna dialogowego. Funkcja ta przyjmuje dwa argumenty: pierwszy to tekst, który będzie wyświetlony jako prośba o dane, a drugi to opcjonalna wartość domyślna, która pojawi się w polu edycyjnym okna dialogowego. W przykładzie użytkownik proszony jest o podanie imienia, a domyślną wartością, która jest predefiniowana w tym przypadku, jest 'Adam'. Działanie tego kodu spowoduje otwarcie okna z polem edycyjnym, w którym już znajduje się 'Adam', co ułatwia użytkownikowi wprowadzenie danych. Ponadto, gdy użytkownik kliknie 'OK' lub 'Anuluj', wynik (czyli wartość wpisana przez użytkownika lub null, jeśli anulował) zostanie przypisany do zmiennej 'osoba'. Warto zaznaczyć, że funkcja prompt jest powszechnie używana w aplikacjach webowych do szybkiego zbierania informacji od użytkowników. Dzięki temu kodowi programiści mogą efektywnie interactować z użytkownikami, co jest zgodne z duchem nowoczesnych aplikacji internetowych opartych na JavaScript.

Pytanie 11

W języku JavaScript rezultat wykonania polecenia zmienna++; będzie identyczny jak polecenia

A. zmienna+=1;

B. zmienna=zmienna+10;

C. zmienna --;

D. zmienna===zmienna+1;

W języku JavaScript operator inkrementacji '++' zwiększa wartość zmiennej o 1. Zapis 'zmienna++' jest równoważny z 'zmienna += 1', ponieważ obydwa polecenia prowadzą do tej samej końcowej wartości zmiennej. Operator '+=' to skrót, który dodaje wartość po prawej stronie operatora do aktualnej wartości zmiennej. Warto nadmienić, że 'zmienna++' działa w trybie post-inkrementacji, co oznacza, że zwraca pierwotną wartość przed inkrementacją, podczas gdy '++zmienna' działa w trybie pre-inkrementacji, zwracając wartość po inkrementacji. Przykładowo, jeśli zmienna wynosi 5, to po zastosowaniu 'zmienna++' jej nowa wartość stanie się 6, a jej wartość zwracana to 5. Zastosowanie operatora '+=' jest zgodne z ECMAScript, standardem, na którym oparty jest JavaScript. Użycie tych operatorów jest powszechne w programowaniu, zwłaszcza w iteracjach i obliczeniach. Przykładając to do praktyki, w kodzie można zobaczyć takie zastosowanie: let x = 5; x++; console.log(x); // wypisze 6, a let y = 5; y += 1; console.log(y); // również wypisze 6.

Pytanie 12

Aby sprawdzić, czy kod JavaScript działa poprawnie, należy skorzystać z

A. konsoli w przeglądarce internetowej

B. interpretera PHP

C. interpretera PERL

D. kompilatora C++

Konsola w przeglądarce to świetne narzędzie do sprawdzania i naprawiania kodu JavaScript. Dzięki niej możesz od razu zobaczyć, co działa, a co nie. Na przykład, kiedy wpiszesz `console.log('Hello, World!');`, to od razu zobaczysz wynik w konsoli. To bardzo fajny sposób na szybkie testowanie, bo nie musisz czekać ani niczego dodatkowo uruchamiać. Konsola ma też sporo innych przydatnych funkcji, jak inspekcja obiektów czy monitorowanie zdarzeń, więc naprawdę warto się z nią zaprzyjaźnić. Właściwie, każda popularna przeglądarka, jak Chrome czy Firefox, dodaje różne ciekawe opcje, które pomagają w debugowaniu. Z mojego doświadczenia, korzystanie z konsoli to kluczowy element nauki i pracy z JavaScript.

Pytanie 13

Przypisanie w JavaScript, zapisane jako var x=true;, prowadzi do tego, że zmienna x przyjmuje typ

A. logicznym

B. ciągu znaków

C. wyliczeniowym

D. liczbowym

Deklaracja zmiennej w języku JavaScript, przy użyciu słowa kluczowego 'var', tworzy zmienną x, której typ jest logiczny. Typ logiczny (boolean) w JavaScript ma dwa możliwe wartości: true oraz false. Jest to podstawowy typ danych, który jest szeroko używany w programowaniu do reprezentacji wartości prawda/fałsz, co jest niezbędne przy podejmowaniu decyzji, takich jak warunki w instrukcjach if, pętlach czy operacjach logicznych. Dlatego też, przypisanie wartości true do zmiennej x oznacza, że x jest typu boolean, co można zweryfikować za pomocą operatora typeof. W praktycznych zastosowaniach, typ logiczny jest niezwykle ważny, na przykład w formularzach internetowych, gdzie wartości typu boolean mogą określać, czy dany warunek został spełniony. W odniesieniu do standardów, typ boolean jest zdefiniowany w ECMAScript, co czyni go fundamentalnym elementem w programowaniu w tym języku. Zrozumienie typów danych, a szczególnie typu logicznego, jest kluczowe dla efektywnego programowania i optymalizacji kodu.

Pytanie 14

Wskaż właściwy zapis polecenia napisanego w języku JavaScript?

A. document.write("Liczba ? z dokładnością do 2 miejsc po przecinku ? " + 3.14 )

B. document.write("Liczba ? z dokładnością do 2 miejsc po przecinku ? " 3.14 )

C. document.write("Liczba ? z dokładnością do 2 miejsc po przecinku ? " . 3.14 )

D. document.write("Liczba ? z dokładnością do 2 miejsc po przecinku ? " ; 3.14 )

Odpowiedź ta jest poprawna, ponieważ używa operatora konkatenacji (+) do połączenia tekstu oraz wartości liczbowej 3.14 w jednej instrukcji document.write. Funkcja document.write jest metodą w Javascript, która umożliwia dynamiczne wstawianie treści HTML do dokumentu. W przykładzie, ciąg tekstowy "Liczba ? z dokładnością do 2 miejsc po przecinku ? " jest poprawnie połączony z wartością liczbową, co skutkuje wyświetleniem na stronie rezultatu, który jest czytelny i zrozumiały dla użytkownika. Warto również zauważyć, że w takich sytuacjach stosuje się również metody formatowania liczb, takie jak toFixed() dla uzyskania precyzyjnych wyników, np. (3.14).toFixed(2) zwróci '3.14'. Zgodność z ECMAScript oraz standardami W3C sprawia, że ta konstrukcja jest zarówno praktyczna, jak i zgodna z najlepszymi praktykami programowania w JavaScript.

Pytanie 15

Które stwierdzenie na temat funkcji fun1 zapisanej w języku JavaScript jest prawdziwe?

var x = fun1(3, 24, "Mnożymy");

function fun1(a, b, c) {
    return a * b;
}

A. Ma dwa parametry liczbowe i zwraca wartość typu napisowego.

B. Przyjmuje trzy parametry, lecz nie zwraca wartości.

C. Ma trzy parametry wejściowe, w tym jeden typu napisowego, i zwraca wartość numeryczną.

D. Zwraca dwie wartości przechowywane w zmiennych a i b.

Gratulacje, Twoja odpowiedź jest poprawna. Istotą funkcji w JavaScript jest to, że mogą one przyjmować dowolną liczbę argumentów i mogą zwracać wartość. W przypadku funkcji fun1, przyjmuje ona trzy parametry: a, b, c. Parametr c jest typu napisowego, co jest istotne, ponieważ JavaScript jest językiem słabo typowanym, co oznacza, że możemy przekazywać różne typy zmiennych jako argumenty dla funkcji. Funkcja fun1 zwraca wynik mnożenia dwóch pierwszych parametrów, co jest wartością numeryczną. To jest zgodne z zasadami JavaScript, gdzie funkcje mogą zwracać dowolne wartości - w tym przypadku wartość numeryczną. W praktyce, funkcje takie jak ta mogą być używane w różnych kontekstach, na przykład do manipulacji danymi wejściowymi i zwracania przetworzonych wyników.

Pytanie 16

W języku JavaScript można inaczej zapisać instrukcję a++; jako

A. 1+=a;

B. a=a+1;

C. a&1;

D. a<<1;

Odpowiedź 'a=a+1;' jest poprawna, ponieważ dokładnie odzwierciedla działanie inkrementacji w JavaScript. Operacja a++ zwiększa wartość zmiennej a o 1, co można również zapisać jako przypisanie nowej wartości do a, uzyskanej przez dodanie do niej 1. Wartości a nie można zmieniać bezpośrednio bez przypisania nowej wartości, a zapis 'a=a+1;' jasno pokazuje ten proces. W praktycznych zastosowaniach, taka forma może być używana w pętlach lub w sytuacjach, gdy potrzebujemy kontrolować, jak zmienia się wartość zmiennej. Na przykład, w iteracjach przez tablicę, zastosowanie 'a=a+1;' umożliwia elastyczne manipulowanie wartością zmiennej, co jest zgodne z zasadami programowania. Używanie operatorów przypisania, takich jak +=, to dobra praktyka, która poprawia czytelność oraz zrozumienie kodu, zwłaszcza dla mniej doświadczonych programistów, którzy mogą nie znać bardziej zaawansowanych form zapisu.

Pytanie 17

bool gotowe=true;
cout<<gotowe;
Jakie będzie wyjście w wyniku wykonania podanych poleceń?

A. Nie

B. 0

C. Tak

D. 1

Po wykonaniu poleceń na ekranie zobaczysz '1'. Zmienna 'gotowe' jest ustawiona jako typ bool i ma wartość true. W C++ typ bool może mieć dwie wartości: true lub false. Kiedy zmienną bool wyświetlamy przy użyciu cout, to 'true' pokazuje się jako '1', a 'false' jako '0'. To jest zgodne z zasadami C++, które mówią, że wartości logiczne są traktowane jako liczby całkowite. Z mojego doświadczenia, zrozumienie tego, jak C++ interpretuje różne typy danych, jest naprawdę istotne w programowaniu, bo pomaga lepiej ogarnąć działanie kodu, a także poprawić algorytmy. Na przykład, jeśli programista ma świadomość, że true to 1, może wykorzystać tę wiedzę przy operacjach na liczbach lub podczas tworzenia warunków. To fajnie działa, zwłaszcza gdy zaczynamy tworzyć bardziej złożone struktury danych.

Pytanie 18

W grze komputerowej można przejść do kolejnego poziomu, gdy spełnione są trzy warunki: zdobycie 20 punktów, zebranie co najmniej 3 paczek oraz przebycie dystansu 200 m. Wyrażenie logiczne, które weryfikuje te warunki w języku JavaScript, to

A. punkty == 20 || paczki == 3 || dystans == 200

B. punkty == 20 && paczki >= 3 && dystans == 200

C. punkty == 20 && paczki == 3 && dystans == 200

D. punkty == 20 || paczki >= 3 || dystans == 200

Wybrana odpowiedź 'punkty == 20 && paczki >= 3 && dystans == 200' jest prawidłowa, ponieważ wykorzystuje operator logiczny AND ('&&'), co oznacza, że wszystkie trzy warunki muszą być spełnione jednocześnie, aby przejść do następnego poziomu w grze. W kontekście programowania, a zwłaszcza w JavaScript, zrozumienie operatorów logicznych jest kluczowe dla podejmowania decyzji w oparciu o różne warunki. Na przykład, jeśli gracz zdobył dokładnie 20 punktów, zebrał 3 paczki i przebył 200 metrów, to wszystkie te warunki są spełnione, co pozwala na kontynuację gry. Dobrą praktyką jest stosowanie operatora >= (większe lub równe) dla paczek, ponieważ pozwala to graczowi na zbieranie większej liczby paczek, co dodaje elementy strategii i rozwoju w grze. Używanie odpowiednich operatorów logicznych jest fundamentalne w programowaniu, zapewniając, że aplikacje działają zgodnie z oczekiwaniami użytkowników. Przykład zastosowania to wprowadzenie logiki do gier, gdzie gracz musi wykonać określone zadania, aby przejść do kolejnych poziomów, co jest podstawą mechaniki wielu gier komputerowych.

Pytanie 19

Skrypt napisany w języku JavaScript wylicza cenę promocyjną dla swetrów w kolorach: zielonym i niebieskim (zmienna kolor) przy zakupach powyżej 200 zł (zmienna zakupy). Warunek do obliczeń powinien być sformułowany za pomocą wyrażenia logicznego?

A. zakupy > 200 || kolor == 'zielony' || kolor == 'niebieski'

B. zakupy > 200 && kolor == 'zielony' && kolor == 'niebieski'

C. zakupy > 200 && (kolor == 'zielony' || kolor == 'niebieski')

D. zakupy > 200 || (kolor == 'zielony' && kolor == 'niebieski')

Poprawna odpowiedź to "zakupy > 200 && (kolor == 'zielony' || kolor == 'niebieski')". Wyrażenie to jest zgodne z logiką obliczeń cen promocyjnych. Użycie operatora koniunkcji (&&) wskazuje, że oba warunki muszą być spełnione, aby cena promocyjna mogła być zastosowana. Po pierwsze, wartość zakupów musi przekraczać 200 zł, co jest kluczowym warunkiem, aby móc skorzystać z promocji. Po drugie, kolor swetra musi być jednym z dozwolonych, czyli zielonym lub niebieskim, co zostało zrealizowane za pomocą operatora alternatywy (||). Używając nawiasów, wyraźnie wskazujemy, że sprawdzenie koloru jest niezależne od warunku dotyczącego wartości zakupów. Taka konstrukcja jest zgodna z dobrą praktyką programistyczną, zapewniając czytelność i ułatwiając późniejszą modyfikację kodu. W kontekście praktycznym, można zastosować tę logikę w aplikacjach e-commerce, gdzie dynamiczne obliczenia cen promocyjnych w zależności od różnych kryteriów są powszechne. Przykładowo, przy dodawaniu nowych kolorów lub zmieniając próg zakupów, wystarczy jedynie edytować odpowiednie warunki, co czyni kod bardziej elastycznym i łatwym do zarządzania.

Pytanie 20

Jakie jest zadanie funkcji przedstawionej w języku JavaScript?

 function fun1(a, b) {
    if (a % 2 != 0) a++;
    for (n = a; n <= b; n+=2)
        document.write(n);
}

A. sprawdzenie, czy liczba a jest nieparzysta; w przypadku potwierdzenia, wypisanie jej

B. wypisanie wszystkich liczb z zakresu od a do b

C. zwrócenie wartości liczb parzystych od a do b

D. wypisanie liczb parzystych z zakresu od a do b

Odpowiedź "wypisanie liczb parzystych z przedziału od a do b" jest prawidłowa, ponieważ funkcja fun1(a, b) w języku JavaScript ma na celu wyświetlenie wszystkich liczb parzystych w zdefiniowanym zakresie. Funkcja najpierw sprawdza, czy liczba a jest nieparzysta; jeśli tak, to zwiększa ją o 1, co zapewnia, że zaczynamy od najbliższej liczby parzystej. Następnie, za pomocą pętli for, iteruje przez liczby od a do b, zwiększając n o 2 w każdej iteracji. Dzięki temu wypisujemy tylko liczby parzyste. Przykładowo, jeśli a = 3 i b = 9, to funkcja zacznie od 4 i wypisze 4, 6, i 8. Tego typu funkcje są przydatne w różnych kontekstach programistycznych, takich jak generowanie sekwencji liczb dla algorytmów matematycznych, generowanie danych testowych czy też przy pracy z interfejsami użytkownika, gdzie występują interwały liczbowe. Dobrą praktyką jest zawsze jasno określać zakres przetwarzanych danych, co ta funkcja realizuje, zapewniając, że wyniki są zgodne z oczekiwaniami użytkownika.

Pytanie 21

W skrypcie JavaScript deklaracja zmiennych ma miejsce

A. wyłącznie na początku skryptu

B. zawsze z poprzedzającym nazwą znakiem $

C. tylko gdy określimy typ zmiennej oraz jej nazwę

D. w chwili pierwszego użycia zmiennej

W języku JavaScript zmienne mogą być deklarowane w momencie ich pierwszego użycia, co oznacza, że nie muszą być z góry zadeklarowane przed ich użyciem. To podejście ułatwia rozwój aplikacji, ponieważ programista może dynamicznie wprowadzać zmienne w trakcie pisania kodu. Przykładem może być sytuacja, gdy podczas wykonywania funkcji chcemy stworzyć zmienną w oparciu o dane wejściowe użytkownika. W takiej sytuacji możemy od razu przypisać wartość do zmiennej bez wcześniejszej deklaracji. Na przykład: "let x = 10;" można zamienić na "let x; x = 10;". Dodatkowo, JavaScript wspiera hoisting, co oznacza, że deklaracje zmiennych są „podnoszone” na początek ich zakresu, co może prowadzić do sytuacji, w której zmienna jest używana przed jej deklaracją. Zrozumienie tych mechanizmów jest kluczowe dla efektywnego programowania w JavaScript oraz unikania typowych pułapek, takich jak niezamierzona referencja do niezdefiniowanej zmiennej. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy pozwala tworzyć bardziej elastyczne i dynamiczne skrypty, co jest zgodne z nowoczesnymi standardami programowania.

Pytanie 22

Elementem, który odnosi się do imienia Agata w pokazanej tablicy JavaScript, jest

A. Imiona[Agata]

B. Imiona['Agata']

C. Imiona[4]

D. Imiona[3]

JavaScript ma fajne tablice, które pozwalają trzymać różne wartości w jednej zmiennej. Pamiętaj, że w tablicach numerację zaczynamy od zera, więc pierwszy element to 0. W naszym przypadku mamy tablicę Imiona z pięcioma imionami: Anna, Joanna, Monika, Agata. Żeby dostać się do czwartego imienia, musisz użyć indeksu 3, czyli Imiona[3]. To standardowa zasada w JavaScript i naprawdę w wielu innych językach programowania, więc warto się tego nauczyć. W praktyce umiejętność indeksowania tablic jest bardzo ważna, zwłaszcza gdy chcesz przefiltrować, posortować albo po prostu przejść przez dane. Dlatego dobrze jest zapamiętać, jak działa indeksowanie zerowe, bo to kluczowa rzecz dla każdego, kto pracuje z danymi w tym języku.

Pytanie 23

Jakim słowem kluczowym można zainicjować zmienną w JavaScript?

A. instanceof

B. var

C. new

D. variable

W języku JavaScript, deklaracja zmiennej przy użyciu słowa kluczowego 'var' jest jednym z podstawowych i fundamentalnych aspektów programowania. Słowo kluczowe 'var' umożliwia tworzenie zmiennych, które mogą przechowywać wartości zarówno typu prymitywnego, jak i obiektowego. Wartością dodaną użycia 'var' jest to, że zmienne zadeklarowane w ten sposób mają zasięg funkcji, co oznacza, że są dostępne w obrębie funkcji, w której zostały zadeklarowane, jak również w zasięgu globalnym, jeśli zostały zdefiniowane poza funkcją. Przykład użycia 'var': var liczba = 10; zmienna 'liczba' jest teraz dostępna w obrębie całej funkcji. Warto również zauważyć, że w nowszych standardach JavaScript, takich jak ECMAScript 6, wprowadzono dodatkowe słowa kluczowe takie jak 'let' i 'const', które oferują bardziej precyzyjny zasięg blokowy i zwiększają bezpieczeństwo kodu. 'Var' pozostaje jednak ważnym elementem do zrozumienia dla każdego programisty JavaScript, ponieważ jest fundamentem, na którym opiera się wiele starszych i nadal używanych skryptów.

Pytanie 24

Jakiego języka należy użyć, aby stworzyć skrypt realizowany po stronie klienta w przeglądarki internetowej?

A. PHP

B. Perl

C. Python

D. JavaScript

JavaScript to język skryptowy, który super nadaje się do interakcji z użytkownikami w przeglądarkach. Właściwie to jedyny język z tej całej paczki, który działa po stronie klienta. To znaczy, że skrypty w JavaScript są interpretowane przez przeglądarkę, a nie przez serwer. Można go używać na przykład do zmieniania treści stron w locie, walidacji formularzy, animacji i różnych interaktywnych elementów. Jest też ważnym elementem w technologiach internetowych, obok frameworków jak React, Angular czy Vue.js, które pomagają tworzyć nowoczesne aplikacje webowe. Uważam, że każdy programista webowy powinien znać JavaScript przynajmniej na poziomie średnim, żeby wdrażać dobre praktyki dotyczące wydajności i UX. Standardy takie jak ECMAScript mówią, jak ten język ma działać, a jego wszechstronność sprawia, że obecnie jest jednym z najpopularniejszych języków programowania na świecie. Ostatnio dużo mówi się też o używaniu go po stronie serwera z Node.js.

Pytanie 25

Jak nazywa się metoda, która pozwala na nawiązanie asynchronicznego połączenia między klientem a serwerem oraz umożliwia wymianę danych bez przeładowania całej strony WWW?

A. YBScript

B. XML

C. PHP

D. AJAX

AJAX, czyli Asynchronous JavaScript and XML, to naprawdę fajna technika, która pozwala na komunikację między klientem a serwerem bez konieczności przeładowywania całej strony. To znaczy, że możemy wysyłać i odbierać dane w tle, co jest mega wygodne. Dzięki temu możemy np. aktualizować tylko część strony, kiedy użytkownik coś kliknie. Dużo nowoczesnych aplikacji, jak Gmail, korzysta z AJAX, żeby dynamicznie ładować i wysyłać e-maile. W praktyce, gdy użytkownik wysyła wiadomość, to nie musi czekać, aż załaduje się cała strona, żeby zobaczyć nową treść. AJAX współpracuje z różnymi technologiami, jak JSON, co ułatwia wymianę danych w formacie, który JavaScript bez problemu przetwarza. Generalnie, standardy webowe mówią, że warto korzystać z AJAX, bo poprawia to wydajność i responsywność aplikacji. Dlatego jest to narzędzie, które każdy nowoczesny deweloper stron powinien mieć w swoim arsenale.

Pytanie 26

W języku JavaScript trzeba sformułować warunek, który będzie spełniony, gdy zmienna a będzie dowolną liczbą naturalną dodatnią (więcej niż 0) lub gdy zmienna b będzie dowolną liczbą z przedziału domkniętego od 10 do 100. Wyrażenie logiczne w tym warunku powinno mieć postać

A. (a > 0) || ((b >= 10) || (b <= 100))

B. (a > 0) || ((b >= 10) && (b <= 100))

C. (a > 0) && ((b >= 10) || (b <= 100))

D. (a > 0) && ((b >= 10) && (b <= 100))

Poprawna odpowiedź (a > 0) || ((b >= 10) && (b <= 100)) uwzględnia wymaganie, aby warunek był spełniony, gdy zmienna a jest liczbą naturalną dodatnią bądź zmienna b znajduje się w przedziale od 10 do 100, włącznie. W tym przypadku użycie operatora logicznego '||' (lub) jest kluczowe, ponieważ wystarczy, że jeden z warunków będzie prawdziwy, aby cały warunek był spełniony. Przykładem może być skrypt walidujący dane wejściowe użytkownika: jeśli zmienna a przechowuje wartość 5 (czyli liczbę naturalną dodatnią), to niezależnie od wartości zmiennej b, warunek będzie prawdziwy. Analogicznie, jeśli a wynosi 0, a b = 15, warunek również będzie spełniony, ponieważ b mieści się w wymaganym przedziale. Taka konstrukcja warunku jest zgodna z dobrą praktyką programistyczną, gdyż pozwala na jasne i zrozumiałe określenie, kiedy pewne zasady powinny być stosowane. Zastosowanie operatorów logicznych w taki sposób wspiera tworzenie czytelnych i elastycznych warunków, co jest istotne w kontekście utrzymania kodu i jego przyszłych modyfikacji.

Pytanie 27

Skrypt w języku JavaScript, który zajmuje się płacami pracowników, ma na celu stworzenie raportu dla osób zatrudnionych na umowę o pracę, które otrzymują wynagrodzenie w przedziale 4000 do 4500 zł, w tym przedziale obustronnie domkniętym. Jakie jest kryterium do wygenerowania raportu?

A. umowa == 'praca' || (pensja >= 4000 || pensja <= 4500)

B. umowa == 'praca' && (pensja >= 4000 && pensja <= 4500)

C. umowa == 'praca' && (pensja >= 4000 || pensja <= 4500)

D. umowa == 'praca' || (pensja >= 4000 && pensja <= 4500)

Odpowiedź, którą wybrałeś, to umowa == 'praca' && (pensja >= 4000 && pensja <= 4500). To jest faktycznie odpowiednia opcja, bo spełnia warunki do wygenerowania raportu. To ważne, żeby oba warunki były spełnione – pracownik musi mieć umowę o pracę i pensja powinna być w zakresie od 4000 do 4500 zł. Na przykład, jeśli ktoś zarabia 4200 zł, to wtedy wszystko gra i raport się pojawi. W programowaniu używanie operatorów logicznych, takich jak '&&', jest kluczowe, bo pozwalają one precyzyjnie ustalić kryteria. Dobrze zrozumiane operatory '&&' i '||' pomagają unikać niejasności i błędów w logice, a to jest podstawa dobrego pisania kodu.

Pytanie 28

Jakie działanie wykonuje poniższy fragment kodu w języku JavaScript? n = "Napis1"; s = n.length;

A. Przypisuje do zmiennej s część napisu z zmiennej n, o długości określonej przez zmienną length

B. Przypisuje do zmiennej s wartość odpowiadającą długości napisu z zmiennej n

C. Zwraca długość napisu zawartego w zmiennej n

D. Przypisuje wartość zmiennej n do zmiennej s

Fragment skryptu w języku JavaScript, w którym zmienne n i s są definiowane, wykonuje przypisanie wartości długości napisu z zmiennej n do zmiennej s. Metoda length jest właściwością obiektów typu string, która zwraca liczbę znaków w danym napisie. W tym przypadku, jeśli zmienna n zawiera napis "Napis1", to zmienna s po wykonaniu tego skryptu przyjmie wartość 6, ponieważ napis ten składa się z 6 znaków. Praktyczne zastosowanie tej funkcji polega na możliwości dynamicznego określenia długości wprowadzanych danych, co jest kluczowe przy walidacji formularzy, obliczaniu rozmiaru danych czy tworzeniu interfejsów użytkownika. Dobrą praktyką w programowaniu jest zawsze uwzględnienie długości napisu w algorytmach przetwarzania tekstu, aby uniknąć błędów podczas operacji na stringach. Warto również wiedzieć, że w JavaScript właściwość length nie wymaga wywołania metody, co jest zgodne z ogólnym założeniem o uproszczeniu użycia obiektów, a tym samym podnosi czytelność kodu.

Pytanie 29

W języku JavaScript zdefiniowano obiekt. Aby uzyskać wartość atrybutu, można użyć następującego zapisu:

obiekt = { q: 1, w: 2, e: 3, r:4 };

A. obiekt:w

B. obiekt->w

C. obiekt::w

D. obiekt.w

Odpowiedź 'obiekt.w' jest prawidłowa, ponieważ w JavaScript używamy notacji kropkowej do uzyskiwania dostępu do właściwości obiektów. W tym przypadku mamy obiekt zadeklarowany jako 'obiekt = { q: 1, w: 2, e: 3, r:4 };'. Aby uzyskać wartość przypisaną do właściwości 'w', wystarczy użyć notacji kropkowej i napisać 'obiekt.w', co zwróci wartość '2'. Tego typu dostęp do danych jest standardem w JavaScript i jest szeroko stosowany w projektach, co pozwala na efektywne i czytelne manipulowanie danymi. Przykładowo, możemy użyć tej techniki w funkcjach, które przetwarzają obiekty lub w kodzie, który reaguje na zdarzenia, gdzie często zachodzi potrzeba uzyskania konkretnych wartości z obiektów. Dobrą praktyką jest również używanie notacji kropkowej, gdy właściwości obiektu mają znane i stabilne nazwy, co zwiększa czytelność kodu.

Pytanie 30

Co robi funkcja napisana w języku JavaScript?

function fun1(f)
{
  if(f < 0)
    f = f * (-1);
  return f;
}

A. wypisanie wartości bezwzględnej z f

B. zwrócenie wartości odwrotnej do f

C. zwrócenie wartości bezwzględnej z f

D. wypisanie wartości odwrotnej do f

Funkcja, którą podałeś w JavaScript, ma za zadanie zwrócić wartość bezwzględną z podanego argumentu f. Sprawdza, czy f jest mniejsze od zera, a jeśli tak, to mnoży je przez -1, co w praktyce oznacza, że zmienia znak liczby na dodatni. Jeśli wartość jest już dodatnia, to nic się nie dzieje. To wszystko jest zgodne z tym, jak definiujemy wartość bezwzględną, bo ta zawsze jest równa lub większa od zera. Z mojego doświadczenia, wartości bezwzględne są przydatne w różnych dziedzinach, jak matematyka czy analiza danych, gdzie zależy nam na wartościach liczbowych bez względu na to, czy są dodatnie, czy ujemne. Warto też wspomnieć, że JavaScript ma wbudowaną funkcję Math.abs(), która robi to samo i jest to naprawdę dobry wybór, bo ułatwia zrozumienie kodu i zmniejsza ryzyko błędów. Tworzenie takiej funkcji, jak w Twoim zadaniu, to świetny sposób na lepsze poznanie działania języka i manipulowania danymi.

Pytanie 31

Naciśnięcie przycisku o nazwie "niebieski" spowoduje uruchomienie podanego kodu JavaScript. Jaki będzie rezultat jego działania?

A. Zmiana koloru przycisku na niebieski

B. Zmiana koloru tekstu "Przykładowy tekst i skrypt" na niebieski

C. Zmiana koloru tekstu "i skrypt" na niebieski

D. Zmiana koloru tekstu "Przykładowy tekst" na niebieski

W analizowanym kodzie JavaScript celem operacji jest zmiana koloru tekstu przy użyciu funkcji changeColor. Funkcja ta została zaprojektowana do modyfikacji koloru tekstu konkretnego elementu HTML z identyfikatorem 'para1'. Błędne interpretacje wynikały z nieprawidłowego rozumienia struktury kodu i mechanizmu działania funkcji. Jednym z częstych błędów myślowych jest przypuszczenie, że przycisk uruchamiający funkcję zmienia swój własny kolor, jednak w rzeczywistości funkcja modyfikuje tylko wskazany element za pomocą getElementById. Kolejna niepoprawna interpretacja dotyczyła modyfikacji tekstu 'i skrypt', który znajduje się w osobnym paragrafie bez id, przez co nie jest objęty zmianą koloru. Funkcja changeColor została zaprojektowana tak, aby modyfikować jedynie elem.style.color dla określonego elementu identycznego z parametrem id. Błędy w analizie tego kodu często wynikają z pomijania istotnych szczegółów oraz z niedokładnej interpretacji funkcji JavaScript. Ważne jest odpowiednie zrozumienie kontekstu działania funkcji oraz ich parametrów, co pozwala na uniknięcie takich pomyłek. W praktyce programistycznej, dokładne poznanie metod operujących na elementach DOM jest kluczowe dla tworzenia interaktywnych i dynamicznych stron internetowych.

Pytanie 32

Aby uruchomić kod JavaScript w przeglądarce, konieczne jest

A. kompilowanie

B. interpretowanie

C. zamiana na kod maszynowy

D. debugowanie

Wykonanie kodu JavaScript w przeglądarce opiera się na procesie interpretacji, co oznacza, że kod jest analizowany i wykonywany w czasie rzeczywistym przez silnik JavaScript zainstalowany w przeglądarce. W przeciwieństwie do języków programowania kompilowanych, takich jak C++ czy Java, które wymagają wcześniejszego przetworzenia całego kodu na kod maszynowy, JavaScript jest językiem interpretowanym, co pozwala na bezpośrednią interakcję z użytkownikiem i dynamiczną aktualizację treści na stronie. Silnik JavaScript, jak V8 w Google Chrome, przetwarza kod źródłowy linia po linii, co umożliwia natychmiastowe wykonanie skryptów. Dzięki temu, zmiany w kodzie JavaScript można natychmiast zobaczyć na stronie bez potrzeby ponownego kompilowania całego projektu. Istotne jest także, że interpretacja pozwala na elastyczność w pisaniu kodu, co jest kluczowe w kontekście rozwoju aplikacji webowych. Zrozumienie procesu interpretacji jest fundamentalne dla programistów pracujących z JavaScript, ponieważ wpływa na wydajność i sposób, w jaki aplikacje są rozwijane oraz debugowane. Warto również zaznaczyć, że standard ECMAScript określa zasady dotyczące implementacji języka, co czyni interpretację kluczowym elementem w kontekście zgodności i wydajności skryptów.

Pytanie 33

W skrypcie JavaScript operatory: ||, && zaliczane są do kategorii operatorów

A. logicznymi

B. arytmetycznych

C. przypisania

D. bitowych

Odpowiedź 'logicznym' jest poprawna, ponieważ w języku JavaScript operatory || (logiczne OR) i && (logiczne AND) są klasyfikowane jako operatory logiczne. Te operatory służą do wykonywania operacji na wartościach logicznych (prawda/fałsz). Użycie operatora && powoduje, że wyrażenie zwraca prawdę tylko wtedy, gdy oba operandy są prawdziwe. Z kolei operator || zwraca prawdę, jeśli przynajmniej jeden operand jest prawdziwy. Przykładem ich zastosowania może być warunkowe wykonywanie kodu, np. w instrukcjach if, gdzie możemy sprawdzić, czy spełnione są określone warunki. Standardowe praktyki programistyczne zalecają używanie tych operatorów do efektywnego zarządzania logiką programów, co zwiększa ich czytelność i umożliwia łatwiejszą konserwację. Ważne jest także zrozumienie, że operatory te wykonują krótką ocenę (short-circuit evaluation), co oznacza, że nie obliczają drugiego operandu, jeśli pierwszy już decyduje o wyniku. Dzięki tym właściwościom, operatory logiczne są kluczowym elementem wszelkich aplikacji programistycznych, które potrzebują podejmować decyzje w oparciu o różne warunki.

Pytanie 34

Instrukcja w języku JavaScript

var napis1 = new napisy();

ma na celu

A. stworzenie nowej klasy napis1

B. wykonanie metody obiektu napisy

C. stworzenie obiektu napis1 z klasy napisy

D. zadeklarowanie zmiennej napis1 oraz uruchomienie funkcji, która przyjmuje jako argument napis1

Odpowiedź jest poprawna, ponieważ zapis "var napis1 = new napisy();" faktycznie tworzy nowy obiekt o nazwie "napis1" na podstawie klasy "napisy". W JavaScript, użycie słowa kluczowego "new" jest niezbędne do instancjonowania obiektu z klasy. Klasy w JavaScript definiują strukturę obiektów, a w tym przypadku "napisy" może być zdefiniowaną przez programistę klasą, która zawiera różne metody i właściwości związane z obiektami tego typu. Przykładowo, jeśli klasa "napisy" ma metody do manipulacji tekstem, to obiekt "napis1" może wykorzystywać te metody do operacji na łańcuchach tekstowych. W praktyce, prawidłowe stosowanie klas i obiektów w programowaniu obiektowym pozwala na lepsze organizowanie kodu, zwiększa jego czytelność oraz umożliwia ponowne wykorzystanie kodu. Warto również zauważyć, że tworzenie obiektów w ten sposób jest zgodne z najlepszymi praktykami programistycznymi, co przyczynia się do bardziej strukturalnego podejścia do rozwoju aplikacji webowych.

Pytanie 35

Aby uruchomić skrypt JavaScript, potrzebne jest oprogramowanie

A. serwer MySQL

B. serwer WWW

C. przeglądarka internetowa

D. debugger JavaScript

Aby uruchomić skrypt JavaScript, niezbędne jest posiadanie przeglądarki internetowej, ponieważ JavaScript jest językiem skryptowym, który działa bezpośrednio w środowisku przeglądarki. Przeglądarki, takie jak Chrome, Firefox czy Safari, zawierają silniki JavaScript, które interpretują i wykonują kod skryptowy. Przykładem może być użycie funkcji 'console.log()', która umożliwia wyświetlanie danych w konsoli przeglądarki. Ponadto, standard ECMAScript, na którym oparty jest JavaScript, określa zasady i funkcje tego języka, a przeglądarki implementują te standardy, co zapewnia spójność działania skryptów. Użytkownicy mogą również używać narzędzi deweloperskich, dostępnych w przeglądarkach, do debugowania i optymalizacji skryptów, ale podstawowym warunkiem uruchomienia kodu JavaScript zawsze będzie przeglądarka internetowa. W obecnych czasach, JavaScript stał się kluczowym elementem tworzenia interaktywnych aplikacji internetowych, co podkreśla jego znaczenie w ekosystemie webowym.

Pytanie 36

Przedstawiona funkcja napisana w kodzie JavaScript ma na celu:

function oblicz(a, n)
 {
     wynik = 1;
     for(i = 0; i < n; i++)
         wynik *= a;
     return (wynik);
 }

A. zwrócić iloczyn kolejnych liczb od 1 do a

B. zwrócić wynik potęgowania a^n

C. wpisać wyniki mnożenia a przez n

D. wpisać kolejne liczby od a do n

Funkcja w kodzie JavaScript przedstawionym w pytaniu ma na celu zwrócenie wyniku potęgowania liczby a do potęgi n. Widzimy to poprzez analizę kodu: rozpoczyna się od inicjalizacji zmiennej wynik z wartością 1, a następnie w pętli for realizowana jest operacja mnożenia wyniku przez a dokładnie n razy. W ten sposób wynik = wynik * a jest wykonywane iteracyjnie, co oznacza że a jest mnożone przez siebie n razy. Taka operacja jest definicją potęgowania: a do potęgi n oznacza a mnożone n-krotnie. Tego rodzaju funkcje są fundamentalne w programowaniu, szczególnie w kontekście matematycznych obliczeń czy symulacji wymagających wielokrotnych potęgowań, np. w zastosowaniach naukowych i inżynieryjnych. Dobrą praktyką jest również optymalizacja tego typu funkcji używając wbudowanych metod jak Math.pow w JavaScript, co zwiększa czytelność i efektywność kodu. Rozumienie potęgowania jest kluczowe w algorytmach opartych na teorii liczb, kryptografii czy w grafice komputerowej, gdzie operacje te mogą być wysoce złożone i wymagają szczególnej optymalizacji.

Pytanie 37

Jakie skutki wywoła poniższy fragment kodu w języku JavaScript? ```n = "Napis1"; s = n.length;```

A. Przypisze zmiennej s wartość odpowiadającą długości tekstu w zmiennej n

B. Przypisze wartość zmiennej n do zmiennej s

C. Wyświetli liczbę znaków napisu z zmiennej n

D. Przypisze zmiennej s część napisu ze zmiennej n o długości określonej przez zmienną length

Fragment skryptu w języku JavaScript, w którym zmienna n jest przypisana do napisu "Napis1", a następnie zmienna s jest przypisana do długości tego napisu, korzysta z właściwości length. Odpowiedź 3 jest poprawna, ponieważ właściwość length dla obiektów typu string zwraca liczbę znaków w danym napisie. W tym przypadku "Napis1" ma 6 znaków, więc zmienna s przyjmie wartość 6. Tego typu operacje są powszechnie stosowane w programowaniu do manipulacji i analizy danych tekstowych, co jest istotnym aspektem tworzenia aplikacji webowych. W praktyce, programiści często muszą sprawdzać długość napisów, aby weryfikować dane wejściowe, przygotowywać napisy do dalszego przetwarzania lub dostosowywać interfejs użytkownika. Dobrym przykładem zastosowania length jest walidacja formularzy, gdzie długość wprowadzonego tekstu musi spełniać określone kryteria, np. minimalną lub maksymalną liczbę znaków. Warto zaznaczyć, że zgodnie ze standardami ECMAScript, wszystkie napisy w JavaScript mają tę właściwość, co czyni ją niezwykle użyteczną w codziennej pracy programisty.

Pytanie 38

W języku JavaScript zapisano kod, którego wynikiem działania jest

var osoba = prompt("Podaj imię", "Adam");

A. wyświetlenie okna z polem edycyjnym, w którym jest wpisany domyślny tekst "Adam".

B. bezpośrednie wpisanie do zmiennej osoba wartości "Adam".

C. wyświetlenie okna z pustym polem edycyjnym.

D. pobranie z formularza wyświetlonego na stronie HTML imienia "Adam".

Twoja odpowiedź jest poprawna. W JavaScript metoda prompt() służy do wyświetlenia okna dialogowego z polem tekstowym dla użytkownika. Pierwszy argument metody to wiadomość, która jest wyświetlana w oknie dialogowym, natomiast drugi argument to domyślna wartość, jaka jest wpisana w polu tekstowym. W przypadku podanego kodu, drugi argument to 'Adam', co oznacza, że w polu edycyjnym domyślnie będzie wpisany tekst 'Adam'. Metoda ta jest często stosowana do zbierania od użytkownika informacji w prosty i szybki sposób. Pamiętaj jednak, że nie jest to bezpieczny sposób przekazywania danych, ponieważ informacje wpisane przez użytkownika mogą być łatwo przechwycone przez nieautoryzowane osoby.

Pytanie 39

W języku JavaScript rezultat wykonania instrukcji zmienna++; będzie równy wynikowi instrukcji

A. zmienna === zmienna + 1;

B. zmienna = zmienna + 10;

C. zmienna--;

D. zmienna += 1;

Zmienna zmienna++; w JavaScript to operator inkrementacji, który zwiększa wartość zmiennej o 1. Odpowiedź zmienna += 1; jest równoważna, gdyż również zwiększa wartość zmiennej o 1, korzystając z operatora przypisania z dodawaniem. Dobre praktyki programistyczne sugerują, że wykorzystanie operatorów skróconych, jak +=, poprawia czytelność kodu. Przykład zastosowania można zobaczyć w pętli, gdzie każdy krok może wymagać zwiększenia wartości licznika: for (let i = 0; i < 10; i++) { licznik += 1; }. Warto również zauważyć, że operator inkrementacji ++ może być używany w formie prefiksowej i postfiksowej, co ma znaczenie w kontekście zwracania wartości. Ponadto, w sytuacjach, gdy kod wymaga zwiększenia wartości zmiennej, preferowanie zmienna += 1; nad zmienna++; może poprawić zrozumienie logiki programu, zwłaszcza dla mniej doświadczonych programistów.

Pytanie 40

Co oznacza zapis w obiekcie w języku JavaScript?

x = przedmiot.nazwa();

A. nazwa jest cechą obiektu przedmiot

B. zmienna x będzie przechowywać rezultat działania funkcji przedmiot

C. zmienna x będzie przechowywać wynik działania metody nazwa

D. nazwa jest atrybutem klasy przedmiot

W języku JavaScript wyrażenie przedmiot.nazwa() oznacza wywołanie metody nazwa na obiekcie przedmiot. Wynik tego wywołania jest przypisywany do zmiennej x. Metody są funkcjami zdefiniowanymi wewnątrz obiektu które mogą wykorzystywać jego dane. Przy wywołaniu metody używamy operatora kropki do dostępu do konkretnej funkcji w obiekcie. Taki zapis jest powszechnie stosowany w programowaniu obiektowym i pozwala na wykonywanie operacji zdefiniowanych w kontekście danego obiektu. Dobre praktyki zalecają aby nazewnictwo metod było opisowe co ułatwia rozumienie kodu i jego utrzymanie przez innych programistów. Przykładem może być obiekt samochód mający metodę uruchom która po wywołaniu realizuje logikę uruchomienia samochodu. Warto również zwrócić uwagę na aspekt asynchroniczności który w JavaScript ma duże znaczenie zwłaszcza przy operacjach sieciowych gdzie często stosuje się metody zwracające obietnice. Dzięki temu zapis x = przedmiot.nazwa() jest podstawowym przykładem zastosowania programowania obiektowego w praktyce

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej