Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 11:49
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 12:13

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Pomiar intensywności światła wykonuje się za pomocą światłomierza ustawionego przed fotografowanym obiektem, skierowanym w stronę

A. modela

B. aparatu

C. źródła światła

D. tła

Błędne odpowiedzi na to pytanie często wynikają z nieporozumienia dotyczącego roli światłomierza i kierunku, w którym powinno się go umieszczać. Umieszczanie światłomierza skierowanego w stronę modela może prowadzić do nieprawidłowych pomiarów, ponieważ nie uwzględnia ono, jak światło wpływa na rejestrację przez aparat. Z kolei ukierunkowanie światłomierza na tło sprawia, że pomiar nie odzwierciedla rzeczywistych warunków oświetleniowych, które będą miały miejsce w kadrze. Taki sposób pomiaru może prowadzić do nienaturalnych efektów świetlnych na zdjęciach, a w rezultacie do niewłaściwej ekspozycji. Skierowanie światłomierza w stronę źródła światła również jest nieodpowiednie, ponieważ pomiar ten nie uwzględni, jak światło rzeczywiście oświetla fotografowany obiekt. Pomijanie kierunku do aparatu podczas pomiarów może skutkować błędnym oszacowaniem ilości światła, które dostaje się do sensora. Najlepszą praktyką w pomiarze światła jest uwzględnienie rzeczywistego ustawienia aparatu i obiektu, aby zapewnić, że pomiar odzwierciedla rzeczywiste warunki oświetleniowe, co jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości zdjęć. Są to elementarne błędy, które mogą zostać łatwo uniknięte poprzez stosowanie odpowiednich technik pomiarowych oraz zrozumienie zasad działania światłomierzy.

Pytanie 2

Technika fotografowania w podczerwieni wymaga zastosowania

A. filtra polaryzacyjnego o zwiększonej przepuszczalności

B. specjalnego filtra IR przepuszczającego tylko promieniowanie podczerwone

C. lampy błyskowej z funkcją podczerwieni aktywnej

D. obiektywu o zwiększonej jasności minimum f/1.2

Technika fotografowania w podczerwieni, znana również jako fotografia IR, wymaga zastosowania specjalnego filtra IR, który przepuszcza tylko promieniowanie podczerwone, blokując jednocześnie inne długości fal. Działa to na zasadzie separacji fal elektromagnetycznych, co pozwala na uchwycenie obrazów, które są niewidoczne dla ludzkiego oka. Przykładem zastosowania takiej techniki jest fotografia krajobrazowa, gdzie IR może wydobyć ciekawe detale w roślinności, sprawiając, że zielone liście stają się jasne, a niebo może przybrać dramatyczny kontrast. Użycie filtra IR jest kluczowe, aby uzyskać czyste i wyraźne obrazy, ponieważ bez niego zdjęcia będą przesiąknięte światłem widzialnym, co zniekształci zamierzony efekt. Warto zaznaczyć, że nie wystarczy sam aparat do rejestracji podczerwieni – wiele kamer wymaga modyfikacji, by mogły prawidłowo rejestrować takie obrazy. Dlatego, aby uzyskać najlepsze rezultaty, specjaliści często korzystają z dedykowanych kamer IR, które są w stanie wychwycić szerszy zakres fal w podczerwieni.

Pytanie 3

Który program nie jest przeznaczony do obróbki grafiki rastrowej?

A. Gimp

B. Corel Draw

C. Adobe Photoshop

D. Corel Photo-Paint

Bardzo często pojawia się mylne przekonanie, że wszystkie wymienione programy służą do podobnych rzeczy, bo wiadomo – grafika to grafika. Tymczasem istnieje fundamentalna różnica między programami do grafiki rastrowej i wektorowej. Gimp to popularny, darmowy edytor grafiki rastrowej, idealny do retuszowania zdjęć, obróbki fotografii czy tworzenia kolaży. Jego narzędzia, takie jak maski, warstwy i pędzle, działają właśnie na poziomie pikseli, czyli na tym, co jest podstawą grafiki rastrowej. Podobnie Adobe Photoshop to standard w branży, jeśli chodzi o edycję zdjęć i tworzenie złożonych kompozycji bitmapowych – używają go zarówno profesjonaliści, jak i amatorzy. Corel Photo-Paint również należy do tej samej kategorii, bo jest odpowiednikiem Photoshopa w pakiecie Corela. Pozwala na zaawansowaną korektę kolorów, pracę z warstwami i efekty specjalne na bitmapach. Natomiast Corel Draw służy do zupełnie innej pracy – to narzędzie do projektowania grafiki wektorowej, czyli takiej, którą można łatwo skalować i edytować bez utraty jakości. Często spotykam się z podejściem, że jak coś jest „Corel”, to musi służyć do wszystkiego, jednak w rzeczywistości profesjonalna praca wymaga wybrania właściwego narzędzia do konkretnego zadania. Praca na zdjęciach w Corel Draw po prostu nie ma sensu, bo brakuje tam narzędzi typowych dla edycji rastrowej. Dobre praktyki branżowe mówią o specjalizacji: bitmapy w Photoshopie, Gimpie lub Photo-Paint, a wektory w Corel Draw. Warto o tym pamiętać, bo to oszczędza mnóstwo czasu i nerwów.

Pytanie 4

Do czynności konserwacyjnych aparat fotograficzny należą

A. wymiana sprzętu dodatkowego.

B. regularne czyszczenie torby reporterskiej.

C. wymiana obiektywu.

D. regularne czyszczenie korpusu i obiektywu.

Regularne czyszczenie korpusu i obiektywu to według mnie absolutna podstawa dbania o aparat fotograficzny. W praktyce branżowej takie czynności są wręcz obowiązkiem fotografa, niezależnie od tego czy używa sprzętu amatorskiego, czy profesjonalnego. Kurz, pył, odciski palców czy nawet drobne kropelki wody mogą negatywnie wpływać na jakość zdjęć i żywotność sprzętu. Nawet jeśli sprzęt jest teoretycznie uszczelniony, zabrudzenia mogą dostać się do środka, szczególnie przy wymianie obiektywów. Najlepiej wyrobić sobie nawyk przecierania korpusu i soczewek miękką szmatką z mikrofibry albo korzystania z dedykowanych preparatów, takich jak gruszka do przedmuchiwania czy pędzelki antystatyczne. Osobiście uważam, że lepiej poświęcić te kilka minut po każdej sesji niż później martwić się zarysowaniami albo rozmazanymi zdjęciami. Zgodnie z zaleceniami producentów (np. Canon, Nikon) konserwacja polega głównie na systematycznym czyszczeniu powierzchni zewnętrznych i optyki, a także kontrolowaniu stanu bagnetu czy styków elektronicznych. Warto też pamiętać, że regularne czyszczenie to nie tylko estetyka, ale też wydłużenie żywotności całego systemu, bo łatwiej zauważyć ewentualne uszkodzenia czy nieszczelności. Profesjonaliści zawsze powtarzają, że zadbany sprzęt mniej się psuje i daje lepsze efekty – i to nie jest przypadek!

Pytanie 5

Zastosowana na fotografii kompozycja obrazu nosi nazwę kompozycji

A. kołowej.

B. centralnej.

C. asymetrycznej.

D. otwartej.

Kompozycje asymetryczne, kołowe czy otwarte, mimo że mają swoje miejsce w sztukach wizualnych, nie są odpowiednie w kontekście rozety przedstawionej na fotografii. Kompozycja asymetryczna, choć dynamiczna i nowoczesna, nie zapewnia tej samej harmonii i równowagi, którą można zaobserwować w kompozycji centralnej. W przypadku asymetrii, elementy rozmieszczone są nierówno, co może wprowadzać chaos i dezorientację, a ich siła wynika z kontrastu, a nie z równowagi. Kołowa kompozycja, która z założenia koncentruje się na okręgu jako głównym kształcie, nie oddaje pełnej gamy symetrycznych właściwości, które charakteryzują kompozycje centralne. Kompozycje otwarte, z kolei, mogą prowadzić do rozproszenia uwagi, ponieważ nie mają wyraźnego punktu skupienia, co jest kluczowe dla skutecznej komunikacji wizualnej. W kontekście architektury, brak centralizacji w projektach może skutkować brakiem spójności w odbiorze budowli oraz wrażeniem chaosu, co jest przeciwieństwem zamierzonego efektu, który kompozycja centralna ma na celu osiągnąć. Takie myślenie może prowadzić do projektów, które nie są w stanie skutecznie przyciągać uwagi i angażować widza, co jest fundamentalnym błędem w sztuce wizualnej oraz projektowaniu.

Pytanie 6

W celu przypisania archiwizowanym fotografiom atrybutów, które przyspieszają ich wyszukiwanie, należy skorzystać z aplikacji programu Adobe

A. InDesign

B. Flash

C. Acrobat

D. Bridge

Wiele osób myli funkcje różnych programów z pakietu Adobe, co prowadzi do nieporozumień przy takich pytaniach. Adobe Flash, choć przez lata był popularną technologią do tworzenia animacji i multimediów w internecie, dziś nie ma nic wspólnego z zarządzaniem zdjęciami i ich opisywaniem – w dodatku Flash został oficjalnie wycofany ze wsparcia, więc nawet nie warto się nad nim zastanawiać w kontekście archiwizacji. Adobe Acrobat to z kolei narzędzie wyspecjalizowane w pracy z dokumentami PDF, czyli raczej teksty, formularze, podpisy elektroniczne – jasne, można tam osadzać obrazy, ale zupełnie nie o to chodzi, kiedy mówimy o porządkowaniu i opisywaniu dużych zbiorów fotografii. Acrobat nie oferuje zaawansowanych funkcji zarządzania metadanymi zdjęć czy tagowania plików graficznych. Adobe InDesign natomiast to środowisko projektowe do składania publikacji – świetne do tworzenia broszur, katalogów, książek, ale nie służy do katalogowania czy opisywania archiwów fotograficznych. Często pojawia się tu błąd myślenia, że skoro InDesign obsługuje obrazy, to nadaje się do zarządzania nimi – jednak w praktyce InDesign służy raczej do umieszczania gotowych grafik w projekcie, a nie do zaawansowanej organizacji czy opisywania zasobów. W branży graficznej klarownie oddziela się narzędzia do edycji (np. Photoshop), do zarządzania (Bridge), do składu (InDesign) i do pracy z dokumentami (Acrobat). Taki podział wynika z dobrych praktyk workflow i specyficznych potrzeb produkcji. Samo efektywne wyszukiwanie zdjęć po atrybutach wymaga przypisywania metadanych, a takie funkcje są dostępne tylko w wyspecjalizowanych narzędziach, jak właśnie Adobe Bridge. W moim odczuciu często studenci lub początkujący graficy koncentrują się na głównych aplikacjach, a nie doceniają tych narzędzi pomocniczych – a to właśnie one podnoszą efektywność pracy w dużych projektach.

Pytanie 7

Drukując album fotograficzny najlepiej wybrać

A. papier ryżowy o gramaturze 180-220 g/m²

B. papier offsetowy o gramaturze 120-170 g/m²

C. papier kredowy o gramaturze 80-100 g/m²

D. papier bezkwasowy o gramaturze 250-300 g/m²

Wybór papieru bezkwasowego o gramaturze 250-300 g/m² do drukowania albumu fotograficznego jest zdecydowanie najlepszym rozwiązaniem. Papier bezkwasowy charakteryzuje się tym, że nie zawiera kwasów, które mogą powodować żółknięcie oraz pogorszenie jakości zdjęć w dłuższej perspektywie. Gramatura 250-300 g/m² zapewnia odpowiednią sztywność i trwałość, co jest kluczowe, gdyż album będzie intensywnie użytkowany. Dodatkowo, ten rodzaj papieru doskonale współpracuje z techniką druku, co przekłada się na wyraźniejsze kolory i lepszy kontrast, a także wyrazistość detali. W praktyce, inwestując w taki papier, zwiększamy estetykę i żywotność naszego albumu. Przykładami zastosowania mogą być albumy rodzinne, które chcemy przechować przez wiele lat, zachowując ich pierwotny wygląd. Dobrą praktyką jest również korzystanie z papierów rekomendowanych przez profesjonalnych fotografów oraz drukarzy, co świadczy o ich skuteczności i jakości.

Pytanie 8

Trójpodział kadru w fotografii to podział

A. zdjęcia na trzy części.

B. na plany ogólny, średni i zbliżony.

C. pozwalający na wyznaczenie mocnych elementów w obrazie.

D. na plany pierwszy, drugi oraz trzeci.

Trójpodział kadru fotograficznego to zasada kompozycji, która polega na podzieleniu obrazu na dziewięć równych części, tworząc siatkę z dwóch poziomych i dwóch pionowych linii. Te linie oraz ich przecięcia są nazywane mocnymi punktami, a ich wykorzystanie w kadrze pozwala na bardziej zrównoważoną i interesującą kompozycję. Użycie trójpodziału nie tylko przyciąga wzrok widza do kluczowych elementów fotografii, ale również nadaje całości harmonijnego wyglądu. W praktyce fotograficznej, można na przykład umieścić główny obiekt w jednym z mocnych punktów, co sprawi, że zdjęcie będzie bardziej dynamiczne. Ta zasada jest często stosowana w różnych dziedzinach sztuki wizualnej i filmowej, gdzie kompozycja odgrywa kluczową rolę w odbiorze wizualnym. Dobrze skonstruowana kompozycja według trójpodziału pozwala na stworzenie zdjęć, które są nie tylko estetyczne, ale również przekazują zamierzony przekaz artystyczny.

Pytanie 9

Stylizację fotografii wykonano, stosując polecenie

A. filtr/rozmycie/rozmycie promieniste.

B. filtr/tekstura/witraż.

C. filtr/szkic/wzór rastra.

D. filtr/artystyczne/akwarele.

Używanie filtru 'szkic/wzór rastra' w fotografii jest naprawdę ciekawe, bo daje taki efekt jakby zdjęcie było rysowane. Jest to przydatne w grafice komputerowej, zwłaszcza w programach jak Photoshop czy GIMP, gdzie można znaleźć różne warianty tego filtru. Ten wzór, który tworzy małe punkty, może naprawdę fajnie oddać głębię i fakturę obrazu. Często ten styl widać w retro ilustracjach, które świetnie sprawdzają się w reklamach, bo przypominają tradycyjne techniki druku. Co więcej, filtry oparte na rastrze zyskują popularność w marketingu, bo nadają wyjątkowy wygląd plakatom czy broszurom. Swoją drogą, zastosowanie tego filtru w zdjęciach może dodać im nowoczesnego akcentu, co sprawia, że jest coraz chętniej wybierany przez różnych artystów i projektantów.

Pytanie 10

Który zbiór działań nie odnosi się wyłącznie do organizacji planu zdjęciowego?

A. Wybór sprzętu fotograficznego, ustawienie oświetlenia, rejestracja obrazu

B. Montaż sprzętu fotograficznego, oświetlenie obiektów fotografowanych, pomiar natężenia światła

C. Ustawienie oświetlenia, wybór akcesoriów fotograficznych, próba wyzwolenia błysku

D. Wybór tła, ustawienie oświetlenia, dobór kontrastu oświetlenia

Wybór czynności dotyczących tylko organizacji planu zdjęciowego pokazuje, że nie do końca rozumiesz, jak to wszystko działa. Odpowiedzi skupiające się na doborze tła, oświetlenia czy akcesoriów dotyczą bardziej technicznych rzeczy, które są ważne, ale to nie jest wszystko, co trzeba brać pod uwagę przy planowaniu sesji. Na przykład dobór tła i kontrastu oświetlenia bardziej wiąże się z kreatywnym procesem robienia zdjęcia niż z tym, co robimy przed samą sesją. Gdy myślimy o sprzęcie, to oświetlenie obiektów oraz pomiar światła to techniki, które wykorzystujemy już w trakcie sesji, a nie na etapie planowania. Takie podejście może prowadzić do nieporozumień na temat roli fotografa. Ważne jest, żeby zrozumieć, że organizacja planu obejmuje rzeczy jak harmonogram, współpraca z ekipą, lokalizacja i dostosowanie do wymagań projektu. Widać też, że wiele osób myli planowanie z techniką robienia zdjęć, co może prowadzić do błędnych przekonań na temat tego, co jest naprawdę ważne w fotografii.

Pytanie 11

W jakim formacie powinien być zapisany obraz fotograficzny z głębią koloru 24 bity, jeśli ma być umieszczony w sieci?

A. GIF

B. RAW

C. TIFF

D. JPEG

Wybór formatu RAW, choć powszechnie uznawany za najlepszy dla profesjonalnych fotografów, nie jest odpowiedni do publikacji w internecie. Pliki RAW są nieprzetworzonymi danymi z matrycy aparatu, co oznacza, że zachowują pełną jakość i wszystkie informacje o obrazie, ale ich rozmiar jest znacznie większy. Taki format nie jest zoptymalizowany do przesyłania w sieci, ponieważ ładowanie stron z dużymi plikami RAW byłoby nieefektywne i czasochłonne. Z kolei format TIFF, który również obsługuje 24-bitową głębię koloru, jest idealny do archiwizacji i edycji obrazów w wysokiej jakości, ale jego rozmiar pliku jest znacznie większy niż w przypadku JPEG. TIFF nie jest powszechnie używany w internecie, ponieważ większość przeglądarek i urządzeń mobilnych nie obsługuje tego formatu bezpośrednio, co ogranicza jego użyteczność. GIF, z drugiej strony, obsługuje tylko 256 kolorów i jest stosowany głównie do prostych grafik, animacji oraz ikon. Wybór GIF jako formatu dla zdjęć o 24-bitowej głębi koloru prowadzi do znacznej utraty jakości obrazu, co jest nieakceptowalne w przypadku fotografii. Zrozumienie różnic między tymi formatami i ich zastosowaniami jest kluczowe dla efektywnego zarządzania zasobami multimedialnymi w internecie.

Pytanie 12

Użycie światła rozproszonego na sesji zdjęciowej powoduje uzyskanie

A. rozległego obszaru półcienia za fotografowanym obiektem i jednolitego oświetlenia sfotografowanej sceny

B. rozległego obszaru półcienia za fotografowanym obiektem oraz niejednolitego oświetlenia sfotografowanej sceny

C. wyraźnego cienia za fotografowanym obiektem i jednolitego oświetlenia sfotografowanej sceny

D. wyraźnego cienia za fotografowanym obiektem oraz niejednolitego oświetlenia sfotografowanej sceny

Jak chodzi o światło rozproszone, to nie ma co mówić o ostrych cieniach ani nierównym oświetleniu, bo to po prostu nie jest prawda w kontekście fotografii. Ostre cienie pojawiają się głównie, gdy źródło światła jest małe w stosunku do obiektu, przez co cienie mają wyraźne granice. A z kolei światło rozproszone daje nam zupełnie inny efekt - mamy szeroki obszar półcienia, co ułatwia łagodne przejścia między światłem a cieniem. Nierównomierne oświetlenie to z kolei efekt złego ustawienia źródła światła lub ich niewłaściwej mocy, a nie rozpraszania światła, gdzie celem jest równomierne oświetlenie. Takie błędne wyobrażenia mogą prowadzić do kiepskich efektów wizualnych, które psują jakość zdjęcia. Kiedy stosujemy światło rozproszone, fotografowie mogą osiągnąć naturalny efekt i zminimalizować niepożądane efekty, jak odbicia czy błyski, co jest naprawdę ważne w profesjonalnej fotografii. Dlatego znajomość zasad działania światła rozproszonego jest kluczowa dla każdego, kto chce poprawiać swoje umiejętności w fotografii.

Pytanie 13

Schemat przedstawia budowę aparatu typu

A. camera obscura.

B. bridge camera.

C. kompakt z wymienną optyką.

D. lustrzanka z pryzmatem pentagonalnym.

Odpowiedź "lustrzanka z pryzmatem pentagonalnym" jest poprawna, ponieważ schemat rzeczywiście przedstawia klasyczną budowę lustrzanki jednoobiektywowej, która jest jednym z najpopularniejszych typów aparatów fotograficznych. Lustrzanki pracują na zasadzie odbicia światła za pomocą lustra i pryzmatu, co umożliwia fotografowi obserwację dokładnego ujęcia poprzez wizjer. W przypadku lustrzanek z pryzmatem pentagonalnym, światło przechodzi przez obiektyw, odbija się od lustra, a następnie przechodzi przez pryzmat, co pozwala na uzyskanie naturalnego, prostego obrazu. Tego typu aparaty są często preferowane przez profesjonalnych fotografów ze względu na ich możliwość wymiany obiektywów oraz szeroką gamę akcesoriów, co zwiększa elastyczność w fotografii. Dodatkowo, lustrzanki są wyposażone w zaawansowane systemy autofokusa i pomiaru ekspozycji, co czyni je doskonałym narzędziem zarówno do fotografii portretowej, krajobrazowej, jak i reportażowej. Przykłady popularnych modeli to Canon EOS 90D czy Nikon D750, które zachowują te standardy branżowe.

Pytanie 14

Czasza beauty dish jest najczęściej stosowana w fotografii

A. martwej natury

B. portretowej

C. krajobrazowej

D. architektonicznej

Czasza beauty dish jest szczególnie cenna w fotografii portretowej dzięki swojej zdolności do tworzenia miękkiego, ale jednocześnie wyrazistego oświetlenia. Jej okrągły kształt i charakterystyczna konstrukcja pozwalają na skoncentrowanie światła na modelu, co skutkuje atrakcyjnym oświetleniem twarzy i podkreśleniem rysów. Beauty dish dostarcza światło, które jest bardziej kierunkowe niż w przypadku tradycyjnych softboxów, co pozwala na uzyskanie subtelnych cieni i wymodelowanie konturów twarzy. Przykładowo, podczas sesji zdjęciowej portretowej, fotograf może ustawić czaszę beauty dish pod kątem, aby uzyskać efekt świetlny, który akcentuje kości policzkowe. Dodatkowo, zastosowanie dyfuzora lub osłony na czaszę może jeszcze bardziej zmiękczyć światło, co jest popularnym podejściem w portretach beauty. Używanie beauty dish jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii portretowej, gdzie kluczowe jest zrozumienie, jak zarządzać światłem, aby uzyskać pożądany efekt estetyczny.

Pytanie 15

Wskaż typ aparatu, w którym nie ustawia się ostrości na matówce?

A. Aparat dalmierzowy

B. Aparat średnioformatowy

C. Aparat wielkoformatowy

D. Lustrzanka małoobrazkowa

Lustrzanka średnioformatowa, lustrzanka małoobrazkowa oraz aparat wielkoformatowy są aparatami, które w większości opierają się na analogowym systemie optycznym z matówką, co oznacza, że użytkownik musi ustawić ostrość na podstawie wyświetlanego obrazu na matówce. W przypadku lustrzanek, ostrość jest kontrolowana poprzez lustro odbijające obraz z obiektywu na matówkę, co umożliwia fotografowi wizualizację i precyzyjne dostosowanie ostrości. W lustrzankach średnioformatowych i małoobrazkowych użycie matówki jest standardem, który pozwala na analizy i ustawienia ostrości w trybie live view. Aparat wielkoformatowy z kolei, posiada dużą matówkę, na której wyraźnie widoczny jest cały kadr, co również pozwala na precyzyjne ustalenie punktu ostrości. Typowym błędem myślowym w tym kontekście jest mylenie różnych systemów ostrości, które funkcjonują w różnych typach aparatów. Warto także zauważyć, że aparaty dalmierzowe, mimo że nie są tak popularne jak lustrzanki, oferują unikalne doświadczenie fotograficzne oraz precyzję, której często brakuje w modelach z matówką. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi systemami jest kluczowe dla prawidłowego wyboru sprzętu fotograficznego oraz osiągnięcia zamierzonych efektów artystycznych.

Pytanie 16

Aby poprawić ostrość detali obrazu w programie Adobe Photoshop, jakie polecenie należy wybrać?

A. Filtr> Stylizacja/Błyszczące krawędzie

B. Filtr>Wyostrzanie>Maska wyostrzająca

C. Filtr>Wyostrzanie>Maska warstwy

D. Filtr> Artystyczne/Posteryzacja krawędzi

Odpowiedź 'Filtr>Wyostrzanie>Maska wyostrzająca' jest poprawna, ponieważ jest to jedno z najskuteczniejszych narzędzi w Adobe Photoshop do wyostrzania detali obrazu. Maska wyostrzająca działa na zasadzie podkreślenia krawędzi poprzez zwiększenie kontrastu w miejscach, gdzie zachodzi zmiana kolorów, co pozwala na wydobycie szczegółów, które mogą być zamazane lub nieostre. Jest to technika szeroko stosowana w edycji zdjęć, zwłaszcza gdy przygotowujemy obrazy do druku lub publikacji internetowej, gdzie ostrość jest kluczowa. Przykładem zastosowania może być poprawa wyrazistości portretów, gdzie istotne jest uwydatnienie oczu i detali na skórze, co nadaje zdjęciu profesjonalny wygląd. W branży fotograficznej i graficznej, stosowanie maski wyostrzającej zgodnie z najlepszymi praktykami, takimi jak praca na kopii oryginalnego obrazu, pozwala na nieniszczące edytowanie zdjęć, co jest standardem w profesjonalnym workflow.

Pytanie 17

Proces kalibracji monitora ma na celu

A. zmniejszenie zużycia energii

B. zwiększenie częstotliwości odświeżania

C. zapewnienie wiernego odwzorowania kolorów

D. zwiększenie jasności wyświetlacza

Kalibracja monitora to proces, który ma na celu zapewnienie wiernego odwzorowania kolorów. W praktyce oznacza to, że barwy wyświetlane na ekranie są zgodne z rzeczywistością, co jest szczególnie istotne w pracy z grafiką, fotografią czy w druku. Istnieją różne metody kalibracji, w tym korzystanie z profesjonalnych narzędzi, takich jak kolorimetry czy spektrofotometry, które umożliwiają precyzyjne dostosowanie ustawień monitora. Dzięki kalibracji można uzyskać zgodność z uznawanymi standardami branżowymi, takimi jak sRGB czy Adobe RGB. Regularne kalibrowanie monitora jest zalecane, ponieważ z upływem czasu parametry techniczne wyświetlacza mogą się zmieniać, co prowadzi do odchyleń w odwzorowaniu kolorów. Z własnego doświadczenia wiem, że kalibrowany monitor znacznie ułatwia pracę, gdyż eliminuje ryzyko nieprawidłowości w finalnych produktach, co może zaoszczędzić wiele czasu i kosztów związanych z poprawkami.

Pytanie 18

Wskaż prawidłowe parametry zdjęcia przeznaczonego do zamieszczenia w galerii internetowej.

A. JPEG, 300 ppi, CMYK

B. TIFF, 72 ppi, RGB

C. JPEG, 72 ppi, RGB

D. TIFF, 300 ppi, CMYK

Częstym problemem przy przygotowywaniu zdjęć do galerii internetowych jest mylenie potrzeb drukarskich z wymaganiami ekranów. Stosowanie formatu TIFF, choć daje świetną jakość i brak strat kompresji, zupełnie nie sprawdza się w internecie – pliki są za duże, a wiele przeglądarek nawet nie chce ich wyświetlać. Szczerze, wrzucenie TIFF-ów do galerii online to jakby próbować wozić piasek wyścigowym samochodem – niby się da, ale kompletnie nie o to chodzi. Kolejna sprawa to rozdzielczość – 300 ppi i tryb CMYK są typowe dla druku, bo tam liczy się precyzja i odwzorowanie kolorów na papierze. Internet zupełnie nie korzysta z tych ustawień, bo ekrany obsługują RGB i nie wyświetlają „punktów na cal”, tylko piksele. Skanowanie czy eksportowanie zdjęć w CMYK-u kończy się tym, że kolory na stronie są wyblakłe lub przekłamane. To niestety częsty błąd wśród osób, które bardziej czują druk niż web. JPEG przy 300 ppi też nie przynosi żadnej przewagi – plik jest tylko większy, a na ekranie nie widać różnicy. Podsumowując: format JPEG, rozdzielczość 72 ppi i przestrzeń kolorów RGB to nie przypadek, tylko wynik praktyki i branżowych zaleceń. Trzymanie się ich to nie tylko wygoda, ale też oszczędność czasu i pewność, że zdjęcia będą dobrze wyglądać u każdego użytkownika, niezależnie od sprzętu czy przeglądarki. Warto o tym pamiętać, żeby nie popełniać klasycznych błędów wynikających z przenoszenia nawyków z druku do internetu.

Pytanie 19

Na jaki format powinien zostać zmieniony plik PSD, by można go było zamieścić w mediach społecznościowych?

A. RAW

B. JPEG

C. TIFF

D. DOCX

Format JPEG (Joint Photographic Experts Group) jest najczęściej używanym formatem plików graficznych w sieci, w tym na portalach społecznościowych. Jest to format stratny, co oznacza, że podczas kompresji pliku część danych jest usuwana, co pozwala znacząco zmniejszyć rozmiar pliku bez zauważalnej utraty jakości dla standardowego użytkownika. Dzięki temu zdjęcia w formacie JPEG ładowane są szybciej, co jest kluczowe w kontekście mediów społecznościowych, gdzie użytkownicy oczekują natychmiastowego dostępu do treści. Warto również zaznaczyć, że JPEG obsługuje pełną gamę kolorów, co jest istotne przy publikacji zdjęć, zapewniając im atrakcyjny wygląd. W praktyce, przy publikowaniu na platformach takich jak Facebook, Instagram czy Twitter, pliki JPEG są preferowane ze względu na ich powszechność i łatwość przetwarzania. Z tego powodu konwersja pliku PSD (Adobe Photoshop Document) do JPEG staje się standardem w branży, umożliwiającym efektywne udostępnianie wysokiej jakości grafik.

Pytanie 20

Jakiego koloru tło powinno być użyte, aby osiągnąć maksymalną różnicę w jasności na kolorowym obrazie między tłem a fotografowanym czerwonym jabłkiem?

A. Zielone

B. Niebieskie

C. Purpurowe

D. Białe

Białe tło zapewnia najwyższy kontrast jasności w przypadku fotografowania czerwonego jabłka. Jest to związane z naturą percepcji kolorów i ich jasności. Białe tło odbija większość światła, co sprawia, że czerwień jabłka wydaje się bardziej intensywna i wyraźna. W kontekście teorii kolorów, biel jest kombinacją wszystkich kolorów widzialnych, a czerwony, będąc kolorem o wysokiej długości fali, zyskuje na wyrazistości w zestawieniu z jasnym tłem. W praktyce, fotografowie często wykorzystują białe tło do podkreślenia kolorów obiektów, co jest standardową techniką w fotografii produktowej i portretowej. Warto również zauważyć, że białe tło dobrze współpracuje z oświetleniem naturalnym oraz sztucznym, co pozwala na uzyskanie lepszej jakości obrazu. Przykłady zastosowania tej zasady można znaleźć w reklamach, gdzie intensywne kolory produktów są umieszczane na jasnym tle, aby przyciągnąć uwagę klientów.

Pytanie 21

Na którym zdjęciu wyraźnie zaznaczona jest kompozycja symetryczna?

A. C.

B. D.

C. A.

D. B.

Wybór odpowiedzi A jest poprawny, ponieważ zdjęcie A prezentuje kompozycję symetryczną, która jest podstawowym elementem w architekturze i designie. Symetria w architekturze odnosi się do równowagi wizualnej, gdzie elementy po jednej stronie są lustrzanym odbiciem tych po drugiej stronie. W przypadku zdjęcia A zauważamy, że fasada budynku posiada centralnie umieszczone okno, otoczone przez symetryczne elewacje i detale architektoniczne. Przykłady zastosowania symetrii w architekturze obejmują klasyczne budowle, takie jak Panteon w Rzymie, gdzie symetria jest kluczowym elementem kompozycyjnym. Zastosowanie symetrii nie tylko nadaje estetyczny wygląd, ale także może wpływać na funkcjonalność przestrzeni. Dobrą praktyką w projektowaniu jest wykorzystanie symetrii dla stworzenia harmonijnego i przyjemnego w odbiorze środowiska, co jest szczególnie ważne w projektach budowlanych oraz urbanistycznych.

Pytanie 22

Efekt mory na zdjęciach cyfrowych pojawia się najczęściej przy fotografowaniu

A. zachodu słońca z użyciem filtrów neutralnych

B. obiektów ruchomych przy długim czasie ekspozycji

C. regularnych wzorów tekstylnych i architektonicznych

D. jasnych powierzchni z odbiciami światła

Efekt mory na zdjęciach cyfrowych jest zjawiskiem, które najczęściej występuje podczas fotografowania regularnych wzorów tekstylnych i architektonicznych. Dzieje się tak z powodu interferencji między wzorami na obiekcie a siatką pikseli matrycy aparatu. Kiedy regularne wzory, takie jak kratki, linie lub inne geometrie, są fotografowane, mogą powodować zakłócenia w sposób, w jaki matryca rejestruje detale, co skutkuje niepożądanym efektem moiré. Warto zauważyć, że ten problem jest szczególnie widoczny w przypadku zdjęć o wysokiej rozdzielczości, gdzie drobne detale mogą prowadzić do poważnych zniekształceń obrazu. Aby minimalizować ryzyko wystąpienia efektu mory, profesjonalni fotografowie często stosują filtry antyaliasingowe lub starają się unikać fotografowania z bliska wzorów o drobnych detalach. Dobrym przykładem mogą być zdjęcia architektury, gdzie siatka okien lub detale elewacji mogą tworzyć niepożądane wzory. W praktyce, zrozumienie tego zjawiska jest kluczowe dla uzyskania czystych i wyraźnych zdjęć bez artefaktów.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

Jaką minimalną odległość przedmiotową x od obiektu, który ma być fotografowany, musi mieć aparat z obiektywem o ogniskowej f, aby uzyskany obraz był rzeczywisty, odwrócony i pomniejszony dwukrotnie?

A. x>2f

B. x=f

C. x=2f

D. x<f

Aby uzyskać rzeczywisty, odwrócony i dwukrotnie pomniejszony obraz obiektu przy użyciu aparatu z obiektywem o ogniskowej f, aparat musi być umieszczony w odległości większej niż 2f od obiektu. Zasada ta opiera się na teorii optyki oraz zasadzie działania soczewek. Przy odległości x=2f, obraz będzie rzeczywisty, odwrócony, ale nie pomniejszony. Aby uzyskać pomniejszenie, konieczne jest zwiększenie odległości do wartości x>2f. W praktyce oznacza to, że podczas wykonywania zdjęć z zamiarem uzyskania specyficznych właściwości obrazu, należy przyjąć odpowiednią odległość. W fotografii makro, na przykład, gdzie obiekty są blisko, zrozumienie takich zależności jest kluczowe, aby uzyskać pożądane efekty wizualne. Dobrą praktyką jest także testowanie różnych wartości odległości, aby zobaczyć, jak wpływają one na jakość obrazu, co pozwala lepiej zrozumieć interakcję pomiędzy ogniskową a odległością od obiektu.

Pytanie 25

Na przedstawionej fotografii zastosowano perspektywę

A. z jednym punktem zbiegu.

B. żabią.

C. z dwoma punktami zbiegu.

D. ptasią.

Na przedstawionej fotografii zastosowano perspektywę ptasią, co jest techniką fotografii, w której obiekty są rejestrowane z góry. Taki kąt widzenia przypomina perspektywę, jaką miałby ptak obserwujący świat z lotu, co pozwala na uzyskanie unikalnych kompozycji oraz lepsze zrozumienie relacji przestrzennych między obiektami. W przypadku fotografii przyrodniczej, perspektywa ptasia może być szczególnie przydatna do uchwycenia detali otoczenia oraz ukazania całego kontekstu, w jakim znajduje się fotografowany obiekt, na przykład kwiat czy owad. Warto zwrócić uwagę, że przy zastosowaniu tej perspektywy, znaczenie ma nie tylko kąt, ale także odpowiednie oświetlenie i kompozycja, które mogą podkreślić walory estetyczne zdjęcia. Praktyką w fotografii jest również wykorzystanie dronów do uzyskania tych ujęć, co staje się coraz bardziej popularne w dokumentacji przyrody oraz architektury. Posługiwanie się perspektywą ptasią wzmaga kreatywność fotografa oraz umożliwia odkrycie nowych, nieznanych wcześniej kadrów.

Pytanie 26

Liczba podana po symbolu LP przy lampach błyskowych określa

A. zasięg efektywnego działania lampy przy danej wartości ISO

B. temperaturę barwową światła lampy w Kelwinach

C. maksymalną liczbę błysków na jednym ładowaniu akumulatora

D. minimalny czas synchronizacji z migawką aparatu

Liczby wskazane w odpowiedziach dotyczących błędnych koncepcji często są źle interpretowane i prowadzą do nieporozumień. Na przykład, maksymalna liczba błysków na jednym ładowaniu akumulatora nie ma związku z pojęciem LP, które opisuje zasięg efektywnego działania lampy. W rzeczywistości, liczba błysków zależy od pojemności akumulatora oraz mocy lampy, a nie od zasięgu. Podobnie, temperatura barwowa światła lampy w Kelwinach to zupełnie inna kwestia, dotycząca jakości światła, a nie jego zasięgu. W kontekście fotografii, temperatura barwowa wpływa na odcienie i nastroje zdjęć, ale nie na to, jak daleko lampa może skutecznie oświetlić obiekty. Pytanie o minimalny czas synchronizacji z migawką aparatu również wprowadza zamieszanie, ponieważ odnosi się do mechanizmu działania lampy w kontekście synchronizacji z czasem otwarcia migawki, a nie do jej efektywnego zasięgu. W związku z tym, kluczowe jest zrozumienie, że LP nie odnosi się do tych zagadnień, lecz jest ściśle związane z odległością, na jaką lampa może skutecznie oświetlić dany obiekt, co przy odpowiednich ustawieniach ISO wpływa na jakość i jasność zdjęcia.

Pytanie 27

Technika cinemagraf polega na

A. rejestrowaniu filmów z efektem przyspieszonego ruchu typu time-lapse

B. tworzeniu hybrydowych obrazów łączących statyczny obraz ze zminimalizowanym ruchem

C. wykonywaniu zdjęć seryjnych z zastosowaniem różnych filtrów kolorystycznych

D. wykonywaniu sekwencji zdjęć przy różnych kątach oświetlenia

W kontekście techniki cinemagraf, odpowiedzi dotyczące wykonywania zdjęć seryjnych z różnymi filtrami kolorystycznymi, rejestrowania filmów w technice time-lapse oraz robienia sekwencji zdjęć przy różnych kątach oświetlenia są niepoprawne i nie oddają istoty tej sztuki wizualnej. Tworzenie zdjęć seryjnych z filtrami kolorystycznymi koncentruje się na modyfikacji barw i tonów w taki sposób, aby nadać zdjęciom określony nastrój lub styl. To zupełnie inny proces, który nie ma związku z dynamiką ruchu, jaką oferuje cinemagraf. Natomiast technika time-lapse polega na przyspieszonym rejestrowaniu ruchu w naturze, co skutkuje fascynującymi sekwencjami, które mogą trwać kilka sekund, ale w rzeczywistości zostały nagrane przez długi czas. Celem jest ukazanie zmienności, a nie łączenie statycznych i dynamicznych elementów. Z kolei wykonywanie sekwencji zdjęć przy różnych kątach oświetlenia dotyczy analizy i eksperymentowania z oświetleniem, co jest istotne w fotografii, ale nie w kontekście cinemagrafu. W każdym z tych przypadków brakuje kluczowego elementu, który definiuje cinemagraf - połączenia statyczności z subtelnym, ale zjawiskowym ruchem. Ruch w cinemagrafie powinien być płynny i harmonijny, co stanowi o jego unikalności, a nie tylko technicznym połączeniem różnych efektów wizualnych.

Pytanie 28

Który filtr umożliwia podczas fotografowania wyeliminowanie widocznych na fotografii refleksów?

A. Ultrafioletowy.

B. Polaryzacyjny.

C. Oliwkowy.

D. Niebieskozielony.

Filtr polaryzacyjny to kluczowy element w arsenale fotografa, szczególnie przy pracy w trudnych warunkach świetlnych. Jego główną funkcją jest eliminacja odblasków, które mogą zakłócać odbiór zdjęć, zwłaszcza na powierzchniach takich jak woda czy szkło. Dzięki zastosowaniu filtra polaryzacyjnego, możemy uzyskać bardziej nasycone kolory, co jest szczególnie przydatne w fotografii krajobrazowej, gdzie intensywność nieba oraz zieleni roślinności ma kluczowe znaczenie. Dodatkowo, stosowanie tego filtra pozwala na zwiększenie kontrastu, co sprawia, że zdjęcia stają się bardziej wyraziste i dynamiczne. Istotne jest, aby wiedzieć, że filtr polaryzacyjny działa najlepiej pod kątem 90 stopni w stosunku do źródła światła, co oznacza, że jego efektywność może różnić się w zależności od perspektywy fotografa. Warto również zaznaczyć, że podczas fotografowania przy użyciu filtra polaryzacyjnego, konieczne może być dostosowanie ekspozycji, ponieważ filtr ten pochłania część światła. W związku z tym, praktyka i doświadczenie w jego stosowaniu przynoszą najlepsze efekty.

Pytanie 29

Obraz z dużymi zniekształceniami wynikającymi z dystorsji powstaje przy zastosowaniu obiektywu

A. standardowego.

B. rybie oko.

C. portretowego.

D. długoogniskowego.

Obiektyw typu „rybie oko” (ang. fisheye) rzeczywiście powoduje bardzo charakterystyczne, mocne zniekształcenia geometryczne obrazu, czyli tzw. dystorsję beczkową. Z mojego doświadczenia, użycie takiego obiektywu sprawia, że linie proste w rzeczywistości na zdjęciu stają się wygięte, szczególnie na brzegach kadru. To jest zamierzony efekt – „rybie oko” pozwala uzyskać bardzo szeroki kąt widzenia, często nawet ponad 180°, ale kosztem naturalności odwzorowania perspektywy. W praktyce taki obiektyw stosuje się głównie w kreatywnej fotografii, np. sportowej, krajobrazowej, czy do efektownych ujęć architektury, gdzie zależy nam na podkreśleniu przestrzeni lub uzyskaniu nietypowego efektu wizualnego. W branżowych standardach przyjmuje się, że obiektywy rybie oko to narzędzia specjalistyczne, a nie uniwersalne – wiele osób ich unika w codziennej fotografii właśnie przez te silne dystorsje. Moim zdaniem warto znać ich zalety i ograniczenia, bo choć trudno o bardziej „zniekształcający” obraz, czasem ten efekt potrafi zrobić robotę! No i nie ukrywam, czasem te zdjęcia naprawdę robią wrażenie na odbiorcach.

Pytanie 30

Który typ oświetlenia na planie zdjęciowym powinien zostać skorygowany, aby zredukować intensywność cieni po stronie nieoświetlonej obiektu trójwymiarowego?

A. Wypełniające

B. Konturowe

C. Tłowe

D. Górne

Światło wypełniające jest kluczowym elementem w fotografii, które pomaga zredukować kontrast między oświetloną a nieoświetloną stroną obiektów. Jego podstawowym celem jest zmniejszenie głębokości cieni, co jest istotne w przypadku obiektów przestrzennych, gdzie różnice w oświetleniu mogą wpływać na percepcję kształtu i tekstury. W praktyce, zastosowanie światła wypełniającego polega na skierowaniu go w stronę cieni, co powoduje ich rozjaśnienie i łagodzenie ostrych krawędzi. Przykładowo, w sytuacjach portretowych, dodanie światła wypełniającego z boku lub z przodu modela pozwala na zminimalizowanie cieni pod oczami, co skutkuje bardziej harmonijnym i atrakcyjnym wizerunkiem. Ważne jest, aby pamiętać, że światło wypełniające powinno być mniej intensywne niż światło główne, aby nie zdominować kompozycji. Zastosowanie dyfuzorów lub odbłyśników jest powszechną praktyką, która pozwala na uzyskanie miękkich, naturalnych przejść między światłem a cieniem, co jest zgodne z najlepszymi normami branżowymi.

Pytanie 31

Rozpowszechnianie na stronie internetowej wizerunku osoby powszechnie znanej, podczas pełnienia funkcji publicznych

A. wymaga uzyskania od osoby pisemnej zgody.

B. wymaga uzyskania zgody osoby na poprawę ekspozycji zdjęcia.

C. wymaga zapłacenia osobie za wykorzystanie wizerunku.

D. nie wymaga uzyskania od osoby pisemnej zgody.

Wizerunek osoby powszechnie znanej, zwłaszcza w sytuacji, gdy pełni ona funkcje publiczne, podlega nieco innym zasadom ochrony niż wizerunek zwykłego obywatela. Prawo autorskie oraz prawo prasowe w Polsce przewidują wyjątek, zgodnie z którym rozpowszechnianie wizerunku osób pełniących funkcje publiczne w związku z wykonywaniem tych funkcji nie wymaga uzyskania ich pisemnej zgody. Wynika to wprost z art. 81 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Moim zdaniem to jest bardzo praktyczne rozwiązanie, bo umożliwia mediom, portalom informacyjnym czy nawet blogerom swobodne relacjonowanie wydarzeń publicznych i pokazywanie osób, które biorą w nich udział, bez ryzyka złamania prawa. Przykładowo, jeśli burmistrz przemawia podczas otwarcia nowego mostu i ktoś opublikuje jego zdjęcie z tego wydarzenia na stronie gminy albo w lokalnej prasie, nie musi się martwić o formalności związane ze zgodą. Dla jasności – ta zasada dotyczy wyłącznie sytuacji związanych z pełnieniem funkcji publicznych, a więc nie można wykorzystać takiego zdjęcia np. do celów reklamowych bez zgody tej osoby. Dodatkowo, nawet jeśli osoba jest powszechnie znana, to prywatne okoliczności jej życia wciąż podlegają ochronie wizerunku. To bardzo istotna różnica. W praktyce w branży medialnej i IT ta wiedza jest bardzo przydatna, bo pozwala poruszać się pewniej w tematach związanych z publikacją fotografii czy materiałów wideo z wydarzeń publicznych.

Pytanie 32

Zjawisko dyfrakcji wpływające na pogorszenie jakości zdjęcia pojawia się przy

A. długich czasach naświetlania (powyżej 1 s)

B. wysokich wartościach czułości ISO (powyżej 3200)

C. bardzo dużych otworach przysłony (f/1.4 i większych)

D. bardzo małych otworach przysłony (f/22 i mniejszych)

Na pierwszy rzut oka można by pomyśleć, że duże otwory przysłony, takie jak f/1.4, mogą powodować problemy z jakością obrazu, ale w rzeczywistości to nieprawda. Duże otwory przysłony skutkują mniejszą głębią ostrości, co może być pożądane w portretach, gdzie tło powinno być rozmyte. To, co może wpływać na jakość, to aberracje optyczne, a nie dyfrakcja. Czas naświetlania, nawet bardzo długi, nie wpływa na dyfrakcję, lecz na możliwość uzyskania ruchu w kadrze lub szumy. Wysokie wartości ISO, powyżej 3200, zazwyczaj prowadzą do pojawienia się szumów, ale nie mają związku z zjawiskiem dyfrakcji. Często błędnie przyjmuje się, że wszystkie te czynniki wpływają na ostrość zdjęcia w ten sam sposób, co dyfrakcja, podczas gdy w rzeczywistości każda z tych koncepcji ma swoje unikalne podłoże fizyczne i praktyczne zastosowanie. W fotografii kluczowe jest zrozumienie, jak różne ustawienia aparatu wpływają na wynik końcowy, aby świadomie dobierać odpowiednie parametry do pożądanych efektów, a nie stosować ogólne zasady, które mogą wprowadzać w błąd.

Pytanie 33

Na fotografii zastosowano

A. perspektywę zbieżną.

B. kompozycję odśrodkową.

C. kompozycję symetryczną.

D. perspektywę bocianią.

Wybór perspektywy zbieżnej, bocianiej czy kompozycji symetrycznej nie oddaje istoty układu, który mamy do czynienia na omawianej fotografii. Perspektywa zbieżna polega na zbieżności linii, które prowadzą do jednego punktu na horyzoncie, co nie ma miejsca w przypadku układu papryczek, które nie tworzą takiej linii. W szczególności, przy zastosowaniu perspektywy bocianiej, mamy do czynienia z obrazem, który jest z perspektywy z góry, co również nie znajduje zastosowania w tej konkretnej kompozycji. Co więcej, kompozycja symetryczna charakteryzuje się równomiernym rozmieszczeniem elementów wokół osi, co nadaje obrazowi statyczny charakter. W przypadku papryczek rozmieszczonych w sposób odśrodkowy, nie mamy do czynienia z równowagą, lecz z dynamiką, co jest kluczowe w odbiorze wizualnym. Typowym błędem myślowym przy takich zagadnieniach jest nadmierne skupienie się na formalnych aspektach kompozycji, zamiast na ich funkcjonalności i emocjonalnym oddziaływaniu na widza. Warto pamiętać, że skuteczna fotografia i sztuka wizualna powinny angażować odbiorcę, a układ elementów w sposób odśrodkowy w pełni to realizuje, podczas gdy inne wymienione podejścia mogą ograniczać możliwości przekazu.

Pytanie 34

Czym są pierścienie Newtona?

A. źródło światła w lampach błyskowych z pierścieniami

B. zjawisko zachodzące podczas robienia zdjęć "pod światło"

C. zjawisko zachodzące przy kopiowaniu z użyciem powiększalnika

D. rodzaj pierścieni pośrednich wykorzystywanych w makrofotografii

Zrozumienie zjawiska pierścieni Newtona jest kluczowe w optyce, jednak odpowiedzi sugerujące inne interpretacje tego zjawiska są mylące i nieadekwatne. Przykładowo, pierwsza odpowiedź sugeruje, że pierścienie Newtona to efekt fotografowania 'pod światło', co jest nieprecyzyjne. Fotografowanie pod światło może prowadzić do prześwietlenia obrazu lub niepożądanych odblasków, ale nie ma bezpośredniego związku z interferencyjnymi pierścieniami, które są wynikiem nakładania się fal świetlnych. Druga odpowiedź wspomina o typie pierścieni pośrednich w makrofotografii, co również jest błędne. W makrofotografii pierścienie są używane jako narzędzia do oświetlenia obiektów, co nie ma związku z interferencją światła ani z pierścieniami Newtona. Ostatnia odpowiedź, która sugeruje, że pierścienie Newtona są źródłem światła w lampach błyskowych, myli pojęcia, ponieważ pierścienie te są efektem optycznym, a nie źródłem światła. W rzeczywistości źródła światła w lampach błyskowych generują światło, które może być używane w różnych technikach fotograficznych, ale to nie odnosi się do specyfiki pierścieni Newtona. Takie nieścisłości mogą prowadzić do błędnych wniosków i utrudniać naukę oraz zastosowanie wiedzy w praktyce optycznej. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego posługiwania się sprzętem fotograficznym oraz dla efektywnego uczenia się o zjawiskach optycznych.

Pytanie 35

Trójkąt ekspozycji w fotografii to pojęcie opisujące zależność między

A. czasem naświetlania, liczbą przysłony, natężeniem oświetlenia.

B. czasem naświetlania, liczbą przysłony, czułością detektora obrazu.

C. czasem naświetlania, matrycą, czułością detektora obrazu.

D. czasem naświetlania, obiektywem, czułością detektora obrazu.

Trójkąt ekspozycji w fotografii to absolutna podstawa, jeśli chce się mieć pełną kontrolę nad wyglądem zdjęcia. Składa się z trzech elementów: czasu naświetlania (ang. shutter speed), liczby przysłony (aperture, f/), oraz czułości detektora obrazu, czyli ISO. Te trzy parametry są ze sobą powiązane – jak manipulujesz jednym, musisz skorygować pozostałe, żeby zdjęcie nie wyszło ani za jasne, ani za ciemne. Z mojego doświadczenia wynika, że największą frajdę daje eksperymentowanie z nimi, bo np. zmniejszając czas naświetlania, możesz zamrozić ruch, ale wtedy musisz albo otworzyć przysłonę bardziej, albo podkręcić ISO. Z kolei przysłona nie tylko wpływa na ilość światła, ale też reguluje głębię ostrości – to ona pozwala rozmyć tło (super przy portretach!) albo wszystko wyostrzyć (krajobrazy). ISO natomiast podkręca się, gdy brakuje światła, ale większe ISO to niestety często więcej szumów na zdjęciu. Fajnie, jak się oswoisz z tymi pojęciami, bo łatwiej wtedy przewidzieć efekt końcowy i dostosować się do warunków. W profesjonalnej fotografii manualna kontrola nad trójkątem ekspozycji to w sumie taki standard, bo pozwala osiągnąć dokładnie taki klimat, jaki się chce. Dla mnie to zdecydowanie jedna z najbardziej kreatywnych części fotografowania.

Pytanie 36

Na fotografii zastosowano kompozycję obrazu

A. wieloelementową, centralną.

B. centralną, prostą.

C. zamkniętą, dynamiczną.

D. symetryczną, otwartą.

W analizowanej fotografii zastosowanie kompozycji "wieloelementowej, centralnej" jest nieprawidłowe, ponieważ nie oddaje rzeczywistej struktury obrazu. Kompozycja centralna skupia się na umieszczeniu głównego obiektu w centrum kadru, co może prowadzić do statyczności i braku dynamiki w obrazie. W kontekście tego zdjęcia, elementy drewnianej balustrady są rozmieszczone w sposób, który nie koncentruje się na jednym punkcie, lecz raczej tworzy symetrię, co jest typowe dla kompozycji symetrycznej. Odpowiedzi typu "zamknięta, dynamiczna" również są mylące, ponieważ zamknięta kompozycja sugeruje ograniczenie widoku, co stoi w sprzeczności z otwartością przedstawioną na fotografii. W otwartej kompozycji elementy nie ograniczają przestrzeni, co pozwala widzowi na spontaniczne eksplorowanie otoczenia. Z kolei kompozycja dynamiczna sugeruje ruch i zmienność, co może być mylące w kontekście statycznego ułożenia balustrady, która nie wykazuje takich cech. W fotografii oraz projektowaniu graficznym kluczowe jest zrozumienie, w jaki sposób różne typy kompozycji wpływają na odbiór wizualny, a także jakie emocje i narracje mogą być za ich pomocą przekazywane. Zastosowanie niewłaściwych terminów może prowadzić do nieporozumień i błędnej interpretacji dzieła, co z kolei wpływa na zdolność do oceny kompozycji w kontekście sztuki i projektowania.

Pytanie 37

Odbite w lustrze promienie światła słonecznego wpadną głównie do obiektywu aparatu fotograficznego oznaczonego na zamieszczonym rysunku symbolem

A. A1

B. A4

C. A3

D. A2

Świetnie, bo wybrałeś A1, czyli dokładnie ten aparat, do którego – zgodnie z prawami optyki geometrycznej – odbite promienie światła słonecznego mają największą szansę trafić. Zasada odbicia światła mówi wyraźnie: kąt padania jest równy kątowi odbicia. Jeśli więc promień słoneczny pada na płaskie lustro, odbija się pod takim samym kątem względem normalnej do powierzchni zwierciadła. W praktyce, jeżeli ustawisz aparat dokładnie w tym miejscu, w którym przecinają się odbite promienie, masz szansę uchwycić bardzo jasny, ostry obraz – typowa sytuacja podczas fotografowania odbicia słońca na wodzie czy szkle. Fotografowie wykorzystują to nie tylko w plenerze – równie ważne są takie ustawienia w studiach fotograficznych, gdzie używa się blend i luster do kontroli odbić światła na przedmiotach, co pozwala uzyskać pożądane efekty w zdjęciach produktowych. Moim zdaniem, ta wiedza jest wręcz niezbędna przy fotografii technicznej i reklamowej, bo pozwala przewidzieć efekt przed naciśnięciem spustu migawki. Z mojego doświadczenia wynika, że ignorowanie tej zasady skutkuje nieostrymi lub prześwietlonymi zdjęciami, a to już nie jest profesjonalne podejście. Warto też pamiętać, że w inżynierii optycznej czy automatyce stosuje się analogiczne zasady przy ustawianiu czujników – zawsze chodzi o to, aby promień po odbiciu trafiał dokładnie tam, gdzie potrzeba.

Pytanie 38

Który rodzaj planu zdjęciowego zastosowano na fotografii?

A. Plan ogólny.

B. Detal.

C. Duże zbliżenie.

D. Plan pełny.

Odpowiedź "Duże zbliżenie" jest poprawna, ponieważ na przedstawionej fotografii widoczny jest wyraźny detal owoców w wiadrze, co pozwala na dokładne ich obserwowanie. Duże zbliżenie to technika fotografii, która umożliwia uchwycenie szczegółów obiektu, co w tym przypadku objawia się w postaci wyrazistej struktury, koloru oraz kształtu owoców. Tego rodzaju ujęcie jest często stosowane w fotografii produktowej, aby podkreślić cechy wizualne i zachęcić do zakupu. W kontekście standardów fotograficznych, duże zbliżenie stosuje się także w makrofotografii, gdzie ważne jest uchwycenie detali, które nie byłyby widoczne gołym okiem. Wiedza na temat odpowiedniego planu zdjęciowego zwiększa umiejętność narracji wizualnej oraz wpływa na jakość finalnych efektów fotograficznych.

Pytanie 39

Elektronika w rejestracji obrazu obejmuje:

A. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, przesył danych do komputera, digitalizację obrazu, drukowanie obrazu na papierze fotograficznym z pliku graficznego, obróbkę chemiczną materiału pozytywowego

B. naświetlenie materiału fotograficznego, obróbkę chemiczną, skanowanie negatywu, przesył danych do komputera, digitalizację obrazu, prezentację multimedialną

C. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, obróbkę cyfrową obrazu, wydruk obrazu na papierze fotograficznym z pliku graficznego

D. naświetlenie materiału fotograficznego, obróbkę chemiczną, kopiowanie negatywu, przetwarzanie chemiczne materiału pozytywowego

Poprawna odpowiedź odnosi się do kluczowych etapów elektronicznej techniki rejestracji obrazu, które obejmują naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, obróbkę cyfrową obrazu oraz wydruk na papierze fotograficznym z pliku graficznego. W ramach tego procesu, detektor obrazu, zazwyczaj matryca CCD lub CMOS, przekształca światło padające na sensor w sygnały elektroniczne. Następnie te sygnały są przetwarzane i przesyłane do komputera, gdzie następuje obróbka cyfrowa, która może obejmować korekcję kolorów, redukcję szumów oraz inne techniki poprawiające jakość obrazu. Na końcu możliwe jest wydrukowanie tak przetworzonego obrazu na papierze fotograficznym, co jest kluczowym etapem w wielu aplikacjach, od fotografii po medycynę. Taki proces jest zgodny z najlepszymi praktykami branżowymi, ponieważ zapewnia wysoką jakość obrazu przy jednoczesnej efektywności operacyjnej.

Pytanie 40

Różnica między obrazem widzianym w celowniku a obrazem uzyskanym na fotografii nazywana jest

A. błąd paralaksy

B. akomodacja

C. błąd otworowy

D. parabola

Zwracając uwagę na błąd paralaksy, chodzi o to, jak inaczej widzimy położenie obiektów, gdy patrzymy na nie z różnych miejsc. To ma duże znaczenie, szczególnie przy celownikach optycznych i fotografii. Na przykład, kiedy fotografujemy coś przez celownik i nie ustawimy się w odpowiedniej odległości lub pod odpowiednim kątem, to co widzimy w celowniku może się różnić od tego, co zapiszemy na zdjęciu. Dobrze to widać, gdy mówimy o fotografii przyrodniczej, gdzie używa się teleobiektywów, które mogą wprowadzać właśnie ten błąd. Wiedza na temat tego zjawiska jest ważna nie tylko dla fotografów, ale i w takich dziedzinach jak inżynieria czy astronomia, gdzie precyzyjne pomiary są na wagę złota. Żeby tego uniknąć, warto korzystać z odpowiednich technik kalibracji i korzystać z sprzętu, który ma wbudowane mechanizmy poprawiające dokładność obrazu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej