Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 10:54
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 11:13

Egzamin zdany!

Wynik: 34/40 punktów (85,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zjawisko dyfuzji światła wykorzystuje się w fotografii przy zastosowaniu

A. softboxów i parasolek rozpraszających

B. lamp z tubusami i plastrami miodu

C. reflektorów z soczewką Fresnela

D. filtrów polaryzacyjnych

Reflektory z soczewką Fresnela, choć używane w fotografii, mają zupełnie inną funkcję niż softboxy. Ich głównym celem jest skupienie i kierowanie światła, co nadaje się do bardziej dramatycznych efektów oświetleniowych, a nie do uzyskania miękkiego, rozproszonego światła, które jest istotne w wielu technikach fotograficznych. Wykorzystanie filtrów polaryzacyjnych również nie dotyczy dyfuzji. Te filtry służą do redukcji odblasków oraz zwiększenia kontrastu kolorów, co jest zupełnie inną kwestią niż rozpraszanie światła. Dodatkowo, lampy z tubusami i plastrami miodu mają na celu kierowanie światła i tworzenie wyrazistych cieni, co jeszcze bardziej oddala się od idei dyfuzji. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby nie pomylić narzędzi i ich zastosowania w praktyce. Niestety wielu początkujących fotografów może mieć trudności z odróżnieniem tych technik, co prowadzi do nieprawidłowego doboru sprzętu. W rezultacie, pomimo zastosowania zaawansowanego sprzętu, efekty mogą być niezadowalające, ponieważ nie odpowiadają zamierzeniom twórcy. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, w jaki sposób różne narzędzia wpływają na jakość oświetlenia i jakie są ich konkretne zastosowania w praktyce fotograficznej.

Pytanie 2

Liczba przewodnia lampy błyskowej określa

A. minimalny zasięg oświetlenia fotografowanego obiektu, zapewniający uzyskanie prawidłowej ekspozycji.

B. maksymalny zasięg oświetlenia fotografowanego obiektu, zapewniający uzyskanie prawidłowej ekspozycji.

C. minimalną liczbę błysków na 1s.

D. maksymalną liczbę błysków na 1s.

Wiele osób myli liczbę przewodnią lampy błyskowej z parametrami takimi jak liczba czy częstotliwość błysków na sekundę, co prowadzi do błędnych założeń podczas pracy ze sprzętem fotograficznym. Często spotykam się z przekonaniem, że lampy dają określoną liczbę błysków na sekundę i ta wartość świadczy o ich „mocy” – tymczasem to zupełnie inne zagadnienie. Możliwość szybkiego błyskania, czyli tzw. tempo pracy lampy (czas ładowania kondensatora, tryb stroboskopowy), nie ma związku z liczbą przewodnią. To bardziej kwestia wydajności elektroniki i jakości zasilania, a nie tego, jak daleko światło dociera w praktyce. Z kolei wyobrażenie, że liczba przewodnia określa minimalny zasięg poprawnego oświetlenia, to też duże nieporozumienie – nie chodzi o to, że lampa nie działa na bliższych dystansach, tylko o maksymalny zasięg, przy którym światło lampy zapewni prawidłową ekspozycję zgodnie ze wzorem liczba przewodnia = odległość × przysłona. Liczba przewodnia to tak naprawdę wskaźnik mocy lampy – im wyższa, tym mocniejszy błysk, tym większa odległość, na jakiej można „doświetlić” obiekt bez strat jakościowych i przy zachowaniu ustawionych parametrów ISO oraz przysłony. W branży fotograficznej to podstawowa informacja przy wyborze lampy – zwłaszcza do fotografii eventowej, reporterskiej czy ślubnej, gdzie planuje się dynamiczne kadry i nie zawsze można podejść blisko. Częsty błąd początkujących to utożsamianie tej wartości z szybkością błyskania – w praktyce można mieć lampę z bardzo wysoką liczbą przewodnią, która jednak nie pozwoli na wysoką liczbę błysków na sekundę z powodu ograniczeń technicznych. Prawidłowe rozumienie liczby przewodniej pozwala lepiej planować ustawienia aparatu oraz samej lampy, unikając nietrafionych decyzji podczas sesji.

Pytanie 3

Promieniowanie ultrafioletowe, które osiąga powierzchnię Ziemi jako część promieniowania słonecznego, jest rodzajem promieniowania elektromagnetycznego o długości fali mieszczącej się w zakresie

A. 50 nm ÷ 100 nm

B. 315 nm ÷ 380 nm

C. 100 nm ÷ 280 nm

D. 280 nm ÷ 315 nm

Promieniowanie ultrafioletowe (UV) jest częścią widma elektromagnetycznego, które dociera do powierzchni Ziemi w zakresie długości fal od 315 nm do 380 nm. Ta konkretna długość fali jest klasyfikowana jako promieniowanie UVA, które ma zdolność penetrowania w głąb skóry i jest związane z długoterminowymi efektami, takimi jak starzenie się skóry oraz ryzyko rozwoju nowotworów skóry. Ponadto, promieniowanie UV w tym zakresie ma zastosowanie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna (fototerapia), przemysł kosmetyczny (produkty przeciwsłoneczne) oraz w naukach przyrodniczych do badania fluorescencji zwierząt i roślin. Zgodnie z dyrektywą Unii Europejskiej dotycząca ochrony zdrowia publicznego, zaleca się stosowanie filtrów UV w produktach, które mają kontakt ze skórą, co jest przykładem dobrych praktyk w ochronie przed szkodliwym działaniem promieniowania UV.

Pytanie 4

Który z poniższych elementów wpływa na balans bieli w fotografii cyfrowej?

A. Oświetlenie

B. Przysłona

C. Czas naświetlania

D. Czułość ISO

Balans bieli w fotografii cyfrowej to kluczowy element wpływający na odwzorowanie kolorów na zdjęciach. Jego zadaniem jest kompensacja zabarwienia światła, dzięki czemu białe obiekty na zdjęciu faktycznie wyglądają na białe, niezależnie od źródła światła. Oświetlenie, które jest podstawową przyczyną różnic w balansie bieli, może mieć różne temperatury barwowe. Na przykład światło słoneczne ma inną temperaturę niż sztuczne oświetlenie żarowe czy fluorescencyjne. Aparaty cyfrowe posiadają wbudowane ustawienia balansu bieli oraz opcję automatycznego dopasowania, które analizuje scenę i dostosowuje balans bieli odpowiednio do dominującego oświetlenia. W praktyce, zrozumienie jak oświetlenie wpływa na balans bieli pozwala fotografowi na świadome manipulowanie kolorystyką zdjęcia, co jest szczególnie ważne w profesjonalnej fotografii, gdzie wierne odwzorowanie kolorów jest niezbędne, np. w fotografii produktowej czy portretowej. Wiedza ta pozwala także na kreatywne podejście do pracy z fotografią, gdzie różne ustawienia balansu bieli mogą dać różnorodne efekty artystyczne.

Pytanie 5

Zastosowanie oświetlenia upiększającego (typu glamour) wymaga ustawienia głównego źródła światła

A. na wprost modela i nieco poniżej osi optycznej aparatu.

B. z lewej strony modela.

C. z prawej strony modela.

D. na wprost modela i nieco powyżej osi optycznej aparatu.

W fotografii glamour kluczowe jest uzyskanie równomiernego, miękkiego światła, które maksymalnie podkreśla urodę i wygładza skórę modela. Ustawienie głównego źródła światła z boku – czy to z lewej, czy z prawej strony – prowadzi do silnie zaakcentowanego modelowania twarzy, a co za tym idzie, do tworzenia mocnych cieni i kontrastów. Efekt może być ciekawy, ale zupełnie nie pasuje do estetyki glamour, gdzie zależy nam na subtelnym wyeksponowaniu urody, a nie podkreślaniu rysów czy niedoskonałości. To częsty błąd osób, które zaczynają fotografować portrety i myślą, że każda technika sprawdzi się uniwersalnie – niestety, światło boczne bardziej przydaje się w fotografii dramatycznej, artystycznej albo klasycznych portretach Rembrandta. Z kolei ustawienie światła na wprost modela, ale poniżej osi aparatu, daje tzw. efekt "światła od dołu". To rozwiązanie praktycznie nigdy nie jest stosowane w profesjonalnym makijażu fotograficznym, bo prowadzi do bardzo niekorzystnych cieni od nosa i brwi, może nawet optycznie zniekształcić twarz. Ten trik bywa wykorzystywany w horrorach, kiedy chcemy uzyskać niepokojący klimat, a nie poprawić urodę. Najlepszym standardem – potwierdzonym przez profesjonalistów i praktyków branży – jest ustawienie beauty disha lub dużego softboxa centralnie i lekko powyżej aparatu. Pozwala to uzyskać charakterystyczne, gładkie światło, które jest znakiem rozpoznawczym glamour. Warto więc zawsze dostosować technikę oświetleniową do zamierzonego efektu i nie powielać automatycznie schematów z innych rodzajów fotografii.

Pytanie 6

Na jaką temperaturę barwową powinno się ustawić balans bieli w cyfrowym aparacie fotograficznym podczas robienia zdjęć z użyciem lamp halogenowych?

A. 3200 ÷ 3500 K

B. 3200 ÷ 7500 K

C. 4000 ÷ 4400 K

D. 2000 ÷ 3000 K

Ustawienie balansu bieli na poziomie 3200 ÷ 3500 K jest właściwe podczas fotografowania w świetle halogenowym, ponieważ lampy te emitują ciepłe, żółtawe światło o temperaturze barwowej w tym zakresie. Halogeny, będące rodzajem lampy żarowej, charakteryzują się znacznie wyższą temperaturą barwową niż tradycyjne żarówki, co powoduje, że ich światło ma tendencję do zabarwienia na pomarańczowo. Właściwe ustawienie balansu bieli pozwala na uzyskanie naturalnych kolorów na zdjęciach, eliminując niepożądane odcienie i poprawiając jakość obrazu. Na przykład, jeśli fotografujemy portret w pomieszczeniu oświetlonym lampami halogenowymi, odpowiednie ustawienie balansu bieli na 3200 K pomoże uzyskać realistyczne skórne odcienie i wierne odwzorowanie kolorów otoczenia. W praktyce, wielu fotografów korzysta z ustawień manualnych, aby dopasować balans bieli do konkretnego oświetlenia, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej.

Pytanie 7

Na podstawie zdjęcia można określić, że było wykonane

A. późnym popołudniem.

B. nocą.

C. po zachodzie słońca.

D. w samo południe.

Zdjęcie wyraźnie pokazuje długie, wyraziste cienie rzucane przez ludzi i latarnię, co jest typowym zjawiskiem właśnie późnym popołudniem. Słońce znajduje się wtedy nisko nad horyzontem, a światło jest miękkie i ma wyraźnie cieplejszy odcień niż w środku dnia. Takie warunki oświetleniowe są często wykorzystywane przez fotografów krajobrazu, bo wydobywają strukturę powierzchni i nadają zdjęciom głębię – cienie są wydłużone i wyraźne, co pozwala lepiej oddać przestrzeń. Z mojego doświadczenia wynika, że w praktyce branżowej, jeżeli zależy nam na podkreśleniu faktury terenu albo uchwyceniu tzw. złotej godziny, właśnie późne popołudnie jest najlepszym wyborem. Standardy fotograficzne wręcz zalecają planowanie sesji na te godziny, by uzyskać najbardziej plastyczne i atrakcyjne wizualnie efekty. Moim zdaniem to jedno z podstawowych zagadnień rozpoznawania pory dnia po cieniu – technika używana w wielu branżach, od geodezji po bezpieczeństwo w monitoringu.

Pytanie 8

Wykonując w studio fotograficznym zdjęcie portretowe pięcioosobową rodzinę najkorzystniej oświetlić światłem rozproszonym, stosując

A. parasolki transparentne.

B. blendę srebrną.

C. lampę z wrotami.

D. tubus stożkowy.

Parasolki transparentne to naprawdę świetne rozwiązanie w fotografii portretowej, szczególnie gdy pracujemy z większą grupą, jak pięcioosobowa rodzina. Ich największą zaletą jest równomierne rozpraszanie światła, co daje bardzo miękki, naturalny efekt na skórze i eliminuje ostre cienie. Moim zdaniem, niezależnie od tego, czy dopiero zaczynasz zabawę z lampami studyjnymi, czy już masz trochę doświadczenia, korzystanie z parasolki transparentnej pozwala osiągnąć profesjonalny rezultat niemal od ręki. W praktyce taki modyfikator światła nie wymaga specjalnych umiejętności – po prostu ustawiasz lampę, kierujesz przez parasolkę, a światło samo pięknie się rozchodzi. To szczególnie ważne, gdy chcesz, żeby każdy członek rodziny wyglądał dobrze, niezależnie od miejsca w kadrze. W branży przyjmuje się, że światło rozproszone jest „kluczem” do udanych portretów, bo niweluje niedoskonałości i daje wrażenie miękkości. Parasolki transparentne są tanie, lekkie i błyskawicznie się je rozstawia, co w studiu jest dużym atutem. Warto pamiętać, że profesjonalni fotografowie bardzo często stosują je przy sesjach rodzinnych czy grupowych, bo zmniejszają ryzyko powstania nieestetycznych kontrastów lub prześwietleń na twarzach. Z mojego doświadczenia wynika, że użycie parasolki transparentnej to najprostszy sposób, by uzyskać naturalne zdjęcie, które przypadnie do gustu każdemu klientowi.

Pytanie 9

Wykonanie serii zdjęć tej samej sceny za pomocą aparatu fotograficznego przy automatycznych, skokowych zmianach parametrów naświetlenia pozwala na

A. afocus

B. stabilizację obrazu

C. automatyczny balans bieli

D. autobracketing

Autobracketing to technika, która umożliwia wykonanie serii zdjęć tego samego obiektu przy różnych wartościach ekspozycji, co jest szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy oświetlenie jest zmienne lub trudne do uchwycenia. W praktyce oznacza to, że aparat automatycznie wykonuje kilka ujęć, zmieniając parametry naświetlenia, takie jak czas otwarcia migawki, przysłona i ISO, co pozwala na uzyskanie zdjęć z różnym poziomem jasności. Dzięki tej metodzie, fotograf ma możliwość wyboru najlepszego ujęcia, które najlepiej oddaje zamierzony efekt estetyczny. Autobracketing jest szczególnie popularny w fotografii krajobrazowej oraz w sytuacjach, gdzie konieczne jest uchwycenie szczegółów zarówno w jasnych, jak i ciemnych partiach zdjęcia. Użytkownicy aparatów cyfrowych powinni znać i wykorzystywać tę funkcję, aby zwiększyć swoje możliwości twórcze i osiągnąć wyższe standardy w swoich pracach.

Pytanie 10

W technice fotografii studyjnej spill oznacza

A. celowe prześwietlenie tła dla uzyskania efektu high-key

B. ustawienie świateł w trójkąt oświetleniowy dla portretu

C. niepożądane rozproszenie światła na obszary, które powinny pozostać nieoświetlone

D. połączenie dwóch źródeł światła dla uzyskania efektu kluczowego

Odpowiedź dotycząca spill w fotografii studyjnej jest prawidłowa, ponieważ spill odnosi się do niepożądanego rozproszenia światła na obszary, które powinny pozostać nieoświetlone. W praktyce oznacza to, że światło, które powinno oświetlać jedynie wyznaczone elementy kompozycji (takie jak model czy obiekt), przypadkowo pada na inne fragmenty tła, co może prowadzić do nieestetycznych efektów. Aby uniknąć spill, fotografowie często korzystają z modyfikatorów światła, takich jak softboxy czy reflektory, które kierują światło dokładnie tam, gdzie to potrzebne. Dobre praktyki w fotografii studyjnej sugerują również użycie odpowiednich kątów oraz odległości między źródłami światła a obiektami, co pozwala na kontrolę nad tym, jak światło się rozprzestrzenia. Przykładem może być ustawienie świateł w taki sposób, aby uniknąć przypadkowego oświetlania tła, co jest kluczowe dla uzyskania czystych i profesjonalnych zdjęć.

Pytanie 11

Który z modyfikatorów światła pozwoli na podkreślenie szczegółów fotografowanego obiektu za pomocą wąskiego, punktowego strumienia światła?

A. Parasol transparentny

B. Dyfuzor

C. Czasza

D. Stożkowy tubus

Stożkowy tubus to modyfikator oświetleniowy, który skupia światło w wąskim, punktowym strumieniu, co pozwala na uwypuklenie detali fotografowanego obiektu. Jego konstrukcja umożliwia skierowanie światła w określonym kierunku, co jest niezwykle przydatne w fotografii produktowej, portretowej oraz w innych dziedzinach, gdzie ważne jest podkreślenie szczegółów. Używając stożkowego tubusa, fotograf może precyzyjnie kontrolować kąt padania światła, co pozwala na stworzenie efektów cieni i iluminacji, które dodają głębi i wymiarowości. Tego rodzaju modyfikator jest szczególnie efektywny w sytuacjach, gdy potrzebne jest oświetlenie małego obszaru, jak np. podczas fotografii biżuterii, gdzie detale są kluczowe. Stosowanie stożkowego tubusa jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które rekomendują użycie precyzyjnych narzędzi do kształtowania światła, aby uzyskać profesjonalne rezultaty.

Pytanie 12

Podczas zdjęć w studio w celu równomiernego, upiększającego oświetlenia twarzy modelki należy zastosować

A. wrota.

B. stożkowy tubus.

C. softbox i blendy.

D. soczewkę Fresnela.

Softboxy i blendy to podstawa, jeśli chodzi o równomierne i upiększające oświetlenie twarzy w fotografii studyjnej. Softbox działa tak, że rozprasza światło, przez co cienie na twarzy są miękkie, a skóra wygląda naturalnie i gładko – no, dokładnie o to chodzi przy sesjach beauty albo portretowych. Kiedy dodasz blendę, możesz wypełnić cienie, które powstały od głównego światła, i zrobić efekt delikatnego, rozświetlającego światła pod oczami (taki klasyczny "catch light" w oczach modelki). Większość profesjonalnych fotografów portretowych zawsze korzysta właśnie z tego zestawu, bo daje przewidywalny, kontrolowany efekt – światło jest plastyczne, nie przepala skóry i wydobywa detale bez ostrych, nieestetycznych kontrastów. Moim zdaniem, trudno wyobrazić sobie profesjonalne studio bez softboxów i blend – nawet w reklamie czy modzie, gdzie liczy się każda zmarszczka i szczegół. Warto wiedzieć, że rozmiar softboxa też robi swoje: im większy, tym światło bardziej miękkie i naturalne. Często spotykam się z przekonaniem, że skoro studyjne światło to musi być mocne i kontrastowe – a to nieprawda, właśnie softbox i blenda pozwalają pracować subtelniej i modelować twarz tak, jak wymaga tego branża. Takie rozwiązania od lat pojawiają się w podręcznikach fotografii portretowej. Zdecydowanie polecam zawsze mieć je pod ręką.

Pytanie 13

Cechą charakterystyczną oświetlenia światłem miękko rysującym jest uzyskanie efektu

A. wąskiego, intensywnego, wyraźnie zarysowanego cienia.

B. małego kontrastu i delikatnego cienia.

C. mocnego, głębokiego cienia i jasnych świateł.

D. wyraźnego kontrastu, ostrego konturu cienia.

Oświetlenie światłem miękko rysującym to taki klasyk w fotografii czy na planie filmowym, gdzie naprawdę zależy nam na subtelnych przejściach między światłem a cieniem. Główna cecha – mały kontrast i delikatny cień – daje bardzo naturalny, przyjazny dla oka efekt, taki trochę jak światło w pochmurny dzień. Moim zdaniem, to idealne rozwiązanie do portretów, bo wygładza rysy twarzy, ukrywa niedoskonałości, no i model nie wygląda jakby miał „doczepiony” cień na twarzy. W praktyce uzyskujemy to przez stosowanie dużych, rozproszonych źródeł światła, na przykład softboxów czy blend. Branżowe standardy mówią wyraźnie: jeśli chcesz uzyskać efekt miękkiego, modelującego światła, musisz zadbać o to, by źródło było możliwie duże względem fotografowanego obiektu i ustawione blisko. To bardzo ważne np. przy fotografii reklamowej czy beauty, gdzie każdy detal cery ma znaczenie. Warto pamiętać, że światło miękko rysujące pozwala też na większą swobodę kadrowania, bo nie musisz się aż tak martwić o nieestetyczne, ostre cienie na tle albo twarzy. Z mojego doświadczenia wynika, że początkujący często nie doceniają siły miękkiego światła – a to jest jedno z najprostszych narzędzi, by podnieść jakość zdjęć czy ujęć praktycznie w każdej dziedzinie wizualnej.

Pytanie 14

Aby zmniejszyć kontrast obrazu przy kopiowaniu na papierze o różnym kontraście, używa się filtra

A. fioletowy

B. szary

C. błękitnozielony

D. żółty

Odpowiedź "żółty" jest poprawna, gdyż filtr żółty obniża kontrast obrazu na papierze wielokontrastowym, co jest istotne w procesie kopiowania. Filtry kolorowe stosowane w fotografii czarno-białej wpływają na tonalność oraz zakres szarości w obrazie. Filtr żółty absorbuje niebieskie światło, co prowadzi do redukcji kontrastu w obszarach o wysokim kontraście, takich jak niebo czy woda, a przy tym potrafi poprawić szczegółowość w obszarach cieni. W praktyce, wykorzystując papier wielokontrastowy w połączeniu z filtrem żółtym, fotograf lub operator druku uzyskuje lepszą kontrolę nad efektem końcowym, co pozwala na uzyskanie bardziej harmonijnych obrazów. Ponadto, w standardach branżowych zaleca się stosowanie filtrów kolorowych w zależności od efektu, jaki ma być osiągnięty. Żółty filtr jest wszechstronny i często używany w czarno-białej fotografii, aby zmiękczyć ostre przejścia tonalne oraz dodać głębi obrazom, co jest kluczowe w profesjonalnej pracy z fotografią i drukiem.

Pytanie 15

Co oznacza termin temperatura barwowa w kontekście skali?

A. Kehdna

B. Celcjusza

C. Rankine'a

D. Fahrenheita

Temperatura barwowa to wartość wyrażająca kolor światła emitowanego przez źródło światła w porównaniu do temperatury ciała doskonałego, znajdującego się w równowadze termicznej. Jednostką miary temperatury barwowej jest kelwin (K), a nie żadna z pozostałych wymienionych jednostek. W praktyce, temperatura barwowa jest kluczowym parametrem w różnych dziedzinach, takich jak fotografia, grafika komputerowa, projektowanie oświetlenia oraz w przemyśle filmowym. Na przykład, światło o temperaturze barwowej wynoszącej około 3200 K jest typowe dla oświetlenia studyjnego, co odpowiada ciepłemu, pomarańczowemu światłu. Z kolei światło dzienne ma temperaturę barwową w zakresie 5000-6500 K, co nadaje mu chłodny, niebieskawy odcień. Zrozumienie temperatury barwowej pozwala na dobór odpowiednich źródeł światła w zależności od zamierzonych efektów wizualnych oraz atmosfery, jaką chcemy stworzyć w danym pomieszczeniu czy podczas zdjęć. Warto również wspomnieć o normach ISO i standardach branżowych, które podkreślają znaczenie precyzyjnego pomiaru temperatury barwowej w kontekście uzyskiwania jak najwyższej jakości obrazu.

Pytanie 16

Aby uzyskać na obrazie maksymalny kontrast kolorystyczny pomiędzy tłem a fotografowanym barwnym przedmiotem, do zdjęcia cytryny powinno się wykorzystać tło

A. zielone

B. czerwone

C. niebieskie

D. białe

Odpowiedź niebieska jest prawidłowa, ponieważ zastosowanie niebieskiego tła pozwala na uzyskanie najwyższego kontrastu kolorów pomiędzy tłem a cytryną, która ma intensywny, żółty kolor. W teorii kolorów, kolory, które są przeciwstawne na kole barw, generują największy kontrast. Żółty i niebieski są kolorami komplementarnymi, co oznacza, że wzajemnie się uzupełniają i wyostrzają swój wygląd. Przykładowo, w fotografii produktowej i reklamowej, dobór tła, który maksymalizuje kontrast, jest kluczowy dla przyciągnięcia uwagi, a także poprawy widoczności i estetyki obiektu. W praktyce, dobrze dobrane tło niebieskie może także pomóc w uzyskaniu lepszego nasycenia kolorów oraz poprawić ogólną jakość zdjęcia. Warto również pamiętać, że dobór tła powinien być dostosowany do specyfiki obiektu oraz zamierzonego efektu końcowego, przy czym stosowanie niebieskiego tła to jedna z rekomendowanych praktyk w branży fotograficznej.

Pytanie 17

Na ilustracji przeważa barwa

A. złamana.

B. czysta.

C. zimna.

D. dopełniająca.

Wybrałeś odpowiedź „czysta” i to rzeczywiście jest najbardziej trafne określenie w kontekście tej ilustracji. Barwy czyste to takie, które nie zostały zmieszane z innymi kolorami, bielą ani czernią. W praktyce oznacza to, że kolory są bardzo nasycone, wyraźne, bez domieszek i przygaszenia – dokładnie tak jak tutaj, gdzie zarówno czerwień, jak i pomarańcz na kole ratunkowym i obudowie są bardzo mocne i żywe. Projektanci często używają barw czystych w miejscach, gdzie priorytetem jest widoczność i szybka identyfikacja, np. w sprzęcie ratunkowym, znakach ostrzegawczych czy sygnalizacji, bo takie kolory od razu rzucają się w oczy. Z mojego doświadczenia wynika, że stosowanie barw czystych to nie tylko kwestia estetyki, ale głównie bezpieczeństwa – im mocniej coś kontrastuje z otoczeniem, tym szybciej można to dostrzec w sytuacji kryzysowej. Często w branży projektowej podkreśla się, by nie rozjaśniać i nie przygaszać takich kolorów właśnie w takich zastosowaniach. Takie rozwiązanie jest zgodne z normami dotyczącymi bezpieczeństwa na akwenach, gdzie ważna jest natychmiastowa rozpoznawalność sprzętu ratowniczego.

Pytanie 18

Który filtr oświetleniowy należy zastosować na planie zdjęciowym, aby fotografowany żółty obiekt został zarejestrowany jako zielony?

A. Purpurowy.

B. Czerwony.

C. Szary.

D. Niebieskozielony.

Dobór filtra oświetleniowego to jedna z najważniejszych czynności przy pracy na planie zdjęciowym – szczególnie, gdy zależy nam na celowej zmianie rejestracji kolorów przez aparat fotograficzny czy kamerę. Niebieskozielony filtr działa w taki sposób, że przepuszcza światło z zakresu niebieskiego i zielonego, a jednocześnie blokuje długości fal odpowiadające za kolor żółty. Dzięki temu żółty obiekt, który normalnie jest postrzegany jako jasny i ciepły, zostaje „przefiltrowany” i aparat rejestruje go jako zdominowany przez barwę zieloną właśnie. To jest bardzo użyteczna technika, szczególnie w fotografii czarno-białej i w studiu, gdy zależy nam na zmianie kontrastu pomiędzy różnymi obiektami. Z mojego doświadczenia, w pracy reklamowej czy modowej bardzo często stosuje się tego typu filtry, żeby podkreślić albo zupełnie zmienić charakter produktu na zdjęciu. Branżowo to klasyka – na przykład żółty banan z niebieskozielonym filtrem na światle będzie wyglądał na znacznie bardziej zielony niż w rzeczywistości. Moim zdaniem takie zabiegi pokazują, jak bardzo fizyka światła i wiedza z zakresu barw jest kluczowa w zawodzie fotografa i operatora. No i jeszcze taka ciekawostka – w fotografii analogowej filtry barwne są nieodłącznym elementem kreatywnej pracy z czarno-białym materiałem światłoczułym, a obecnie podobne efekty uzyskuje się też cyfrowo, ale zrozumienie tej techniki zawsze się przydaje.

Pytanie 19

W przypadku obiektu znajdującego się w bliskiej odległości, pomiar światła padającego wykonuje się światłomierzem w sposób, że czujnik światłomierza

A. z dołączonym dyfuzorem ustawiony jest w kierunku aparatu

B. z dołączonym dyfuzorem skierowany jest w stronę fotografowanego obiektu

C. bez dyfuzora, skierowany jest w stronę źródła światła

D. bez dyfuzora, ustawiony jest w kierunku aparatu

Skierowanie czujnika światłomierza bez dyfuzora w stronę źródła światła bądź aparatu, chociaż na pozór może wydawać się logiczne, prowadzi do niepoprawnych wyników pomiaru. W przypadku światłomierza, który jest skierowany bezpośrednio na źródło światła, pomiar będzie zafałszowany przez intensywność światła, co skutkuje niedoszacowaniem oświetlenia, które rzeczywiście pada na fotografowany obiekt. To podejście jest szczególnie problematyczne w sytuacjach, gdzie źródło światła jest silne lub skoncentrowane, ponieważ może to spowodować prześwietlenie zdjęcia. Ponadto, pomiar bez dyfuzora nie uwzględnia efektu rozpraszania światła, które jest istotne w uzyskiwaniu naturalnie wyglądających zdjęć. Z kolei skierowanie czujnika w stronę aparatu z dyfuzorem, ale bez zrozumienia celu jego użycia, również nie zapewni precyzyjnego pomiaru, gdyż nie uwzględni różnic w oświetleniu w różnych częściach kadru. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że pomiarowego światła w każdej sytuacji można dokonywać w ten sam sposób, co prowadzi do niespójnych rezultatów w fotografii. Właściwe korzystanie ze światłomierza wymaga zrozumienia relacji pomiędzy źródłem światła, obiektem a aparatem, oraz umiejętności interpretacji wyników pomiaru w kontekście specyficznych warunków oświetleniowych.

Pytanie 20

Oświetlenie Rembrandt w fotografii portretowej charakteryzuje się

A. miękkim światłem rozproszonym z frontu

B. charakterystycznym trójkątem światła na policzku modela

C. silnym światłem konturowym podkreślającym sylwetkę

D. równomiernym oświetleniem całej twarzy bez cieni

Oświetlenie Rembrandt w fotografii portretowej jest techniką, która wykorzystuje naturalne zjawiska świetlne do kreowania głębi i charakteru w portretach. Kluczowym elementem tej metody jest charakterystyczny trójkąt światła, który pojawia się na policzku modela naprzeciwko źródła światła. Trójkąt ten jest efektem zastosowania światła bocznego i górnego, co pozwala na wydobycie rysów twarzy oraz nadanie im trójwymiarowości. W praktyce, aby uzyskać taki efekt, fotograf powinien ustawić źródło światła pod kątem 45 stopni względem modela, co sprawi, że cienie będą tworzyć naturalny kontur twarzy. Ta technika jest szczególnie ceniona w portretach, ponieważ nadaje im dramatyzmu i ekspresji, a także jest zgodna z zasadami klasycznego oświetlenia w malarstwie. Na przykład, wielu znanych fotografów i malarzy, takich jak Rembrandt, który nadał tej technice nazwę, stosowało ją, aby uchwycić emocje i osobowość portretowanych osób. Warto zaznaczyć, że oświetlenie Rembrandt jest doskonałym narzędziem do kreowania atmosfery, co czyni je bardzo popularnym w fotografii reklamowej i modowej."

Pytanie 21

Z jakiej odległości powinien ustawić się fotograf, aby oświetlić obiekt, korzystając z lampy błyskowej o LP=42, przy ustawieniu ISO 100 i przysłonie f/8?

A. Około 30 m

B. Około 1 m

C. Około 5 m

D. Około 15 m

Odpowiedź 'około 5 m' jest prawidłowa, ponieważ obliczenie odległości, z jakiej powinno być oświetlane fotografowane obiekt, opiera się na zastosowaniu zasady, że odległość do obiektu powinna odpowiadać wartości liczby przewodniej lampy błyskowej, liczby przesłony oraz ISO. W przypadku lampy o liczbie przewodniej LP=42, przy ISO 100 i przysłonie f/8, odległość można obliczyć przy pomocy wzoru: Odległość = LP / (f/stopień). Zatem, w tym wypadku odległość wynosi 42 / 8 = 5,25 m, co zaokrąglamy do około 5 m. W praktyce, prawidłowe ustawienie lampy w tej odległości zapewni odpowiednie naświetlenie obiektu, co jest kluczowe w fotografii portretowej czy produktowej. Użycie lampy błyskowej w tej odległości pozwala na uzyskanie naturalnych cieni oraz nieprzeciążenie ekspozycji, co jest szczególnie istotne w pracy z różnorodnymi materiałami i kolorami. Ponadto, zgodnie z dobrymi praktykami, warto zawsze stosować technikę testowania oświetlenia przed właściwą sesją, aby dostosować parametry do konkretnego scenariusza fotograficznego.

Pytanie 22

Zdjęcie wnętrza teatru wykonano w oświetleniu

A. punktowym.

B. dodanym.

C. zastanym.

D. słonecznym.

Wybór odpowiedzi 'słonecznym' nie jest właściwy, ponieważ nie ma bezpośrednich dowodów na obecność naturalnego światła słonecznego w przedstawionej scenie. Oświetlenie słoneczne ma specyficzne cechy, takie jak zmienna intensywność i kierunek, które nie są charakterystyczne dla wnętrza teatru, które z reguły jest zaprojektowane do działania w warunkach sztucznego oświetlenia. Odpowiedź 'dodanym' sugeruje, że w celu wykonania zdjęcia zastosowano dodatkowe źródła światła, co nie jest zgodne z tym, co możemy ocenić na podstawie obrazu. W teatrze oświetlenie jest na stałe zainstalowane, a nie dodawane na potrzeby zdjęcia. Odpowiedź 'punktowym' również jest myląca, gdyż odnosi się do koncentracji światła na konkretnym obszarze, co nie jest widoczne w przedstawionym wnętrzu teatru. Oświetlenie w teatrze jest zazwyczaj rozproszone i zrównoważone, co podkreśla detale architektoniczne oraz atmosferę przestrzeni. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych niepoprawnych wniosków mogą obejmować niepełne zrozumienie zasad oświetlenia i braki w praktycznej wiedzy na temat projektowania oświetlenia w kontekście teatralnym.

Pytanie 23

Aby naświetlić próbki materiału wrażliwego na światło i ocenić jego światłoczułość, należy zastosować

A. densytometr

B. sensytometr

C. pehametr

D. termostat

Sensytometr to ciekawe urządzenie, które mierzy, jak bardzo materiały, takie jak filmy fotograficzne, reagują na światło. Działa to w ten sposób, że naświetlamy próbki światłem o znanej intensywności i długości fali, a potem analizujemy, co się dzieje z materiałem. To ważne, bo dzięki temu możemy ocenić, jak dobrze materiał działa, co ma znaczenie w różnych zastosowaniach. Myślę, że w laboratoriach fotograficznych sensytometr byłby naprawdę przydatny. Umożliwia on dostosowanie czułości materiału do konkretnego usage. Dzięki niemu można uzyskać lepszą jakość zdjęć i oszczędzać materiały, bo precyzyjniej dobieramy ich właściwości. Na przykład, można lepiej dobrać czasy naświetlania w zależności od tego, jaki materiał jest używany, co pozwala na uzyskanie świetnych efektów wizualnych.

Pytanie 24

Aby uwidocznić fakturę materiału na fotografii, należy oświetlić tkaninę

A. z dwóch stron pod kątem 45°

B. lampą umieszczoną nad tkaniną

C. z jednej strony pod kątem 30°

D. lampą ustawioną z boku pod kątem 45°

Oświetlenie tkaniny lampą umieszczoną z boku pod kątem 45° jest kluczowe dla uzyskania dobrze widocznej faktury materiału. To podejście pozwala na stworzenie naturalnego cienia, który eksponuje teksturę i detale tkaniny, co jest niezwykle istotne w fotografii produktowej. Dzięki takiemu kątu padania światła, różne niuanse kolorystyczne oraz strukturalne tkaniny będą lepiej odzwierciedlone w zdjęciu. Przykładem mogą być fotografie odzieży, gdzie faktura materiału jest istotnym elementem przyciągającym uwagę klienta. W praktyce zawsze warto przetestować różne źródła i kąty oświetlenia, ale 45° jest uznawane za złoty standard. Dobre praktyki branżowe zalecają również użycie miękkiego światła, co można osiągnąć poprzez zastosowanie filtrów dyfuzyjnych lub softboxów, by uniknąć ostrych cieni, które mogą zniekształcać odbiór koloru i faktury.

Pytanie 25

Największy kontrast barw uzyskuje się fotografując czerwoną sukienkę na tle

A. zielonym.

B. purpurowym.

C. szarym.

D. niebieskim.

Najmocniejszy kontrast barw osiąga się, gdy zestawiamy kolory dopełniające, czyli takie, które na kole barw leżą naprzeciwko siebie. Właśnie czerwień i zieleń tworzą parę kontrastującą najmocniej, bo to tzw. kontrast komplementarny – typowa zasada wykorzystywana w fotografii, malarstwie i projektowaniu graficznym. Jeśli postawisz czerwoną sukienkę na tle zielonym, to sukienka natychmiast "wyskoczy" z kadru, stanie się wyrazista, nawet jeśli światło nie jest idealne. Bardzo często w reklamach, katalogach mody czy nawet na scenie teatralnej stosuje się ten trik, żeby ubranie od razu rzucało się w oczy. Moim zdaniem, na początku nauki fotografii warto pograć sobie z kołem barw, bo wtedy rozumiesz, że czasami o sile zdjęcia decyduje nie tylko światło, ale właśnie umiejętny dobór tła. Dobrą praktyką jest też unikać połączenia zbyt podobnych odcieni, bo wtedy wszystko "zlewa się" wizualnie. W branży fotograficznej często mówi się, że kontrast komplementarny to najprostszy sposób na przyciągnięcie uwagi widza bez żadnych dodatkowych zabiegów. Warto eksperymentować, ale ta zasada chyba naprawdę się nie starzeje.

Pytanie 26

W fotografii portretowej do uzyskania efektu miękko rysującego oświetlenia stosuje się

A. oświetlenie punktowe z góry

B. duże źródło światła rozproszonego

C. małe źródło światła kierunkowego

D. silne oświetlenie konturowe

Duże źródło światła rozproszonego jest kluczowe w uzyskaniu efektu miękko rysującego oświetlenia w fotografii portretowej. Takie źródło, na przykład softbox lub parasolka, rozprasza światło, co skutkuje delikatnymi cieniami i łagodnymi przejściami tonalnymi na twarzy modela. Używając dużego źródła światła, możemy zminimalizować ostre cienie, które często pojawiają się przy użyciu mniejszych źródeł. W praktyce, gdy fotografujemy portret, warto ustawić softbox w odpowiedniej odległości od modela, aby uzyskać idealne rozproszenie. Warto również pamiętać o kącie padania światła, który wpływa na charakterystykę cieni. W branży fotograficznej stosuje się tę technikę, aby uzyskać naturalny, przyjemny efekt, który podkreśla urodę i charakter osoby. Dodatkowo, rozproszone światło dobrze współpracuje z różnymi typami skóry, co sprawia, że portrety wyglądają bardziej naturalnie i świeżo. Dlatego duże źródło światła rozproszonego jest preferowane w profesjonalnych sesjach zdjęciowych.

Pytanie 27

Na zdjęciu zastosowano oświetlenie

A. przednie,

B. przednio-górne.

C. tylne,

D. górno-boczne.

Odpowiedź "przednio-górne" jest poprawna, ponieważ analiza zdjęcia wykazuje, że źródło światła znajduje się z przodu i u góry obiektu. Tego rodzaju oświetlenie jest powszechnie stosowane w fotografii produktowej oraz portretowej, gdyż pozwala na uzyskanie naturalnych i przyjemnych dla oka efektów świetlnych. Dzięki oświetleniu przednio-górnemu cienie są łagodzone, co podkreśla detale obiektu, a jednocześnie eliminuje zbyt duże kontrasty. W praktyce, dobierając źródło światła w taki sposób, można uzyskać doskonałą widoczność wszystkich elementów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej. Użycie tego rodzaju oświetlenia jest także istotne w kontekście produkcji materiałów marketingowych, gdzie zrozumienie sposobu, w jaki światło wpływa na percepcję obiektów, jest kluczowe dla efektywnej komunikacji wizualnej.

Pytanie 28

Aby uzyskać nocne zdjęcie z efektem rozmytych smug światła bez zakłóceń, trzeba zastosować długi czas ekspozycji, statyw, wężyk spustowy oraz ustawić czułość matrycy na wartość

A. ISO 100

B. ISO 200

C. ISO 800

D. ISO 400

Odpowiedź ISO 100 jest prawidłowa, ponieważ przy długim czasie naświetlania kluczowe jest zminimalizowanie szumów, które mogą zniekształcać obraz. Niższa wartość ISO, jak 100, oznacza, że matryca aparatu jest mniej czuła na światło, co prowadzi do mniejszego poziomu szumów w finalnym obrazie. Przykładowo, zdjęcia nocne przy wykorzystaniu długiego czasu naświetlania, na poziomie ISO 100, pozwalają na uzyskanie czystych, szczegółowych obrazów, ponieważ szum jest znacznie mniej zauważalny. Przy ustawieniu ISO 100, długi czas naświetlania (np. 10-30 sekund) pozwoli na uchwycenie ruchu, np. smug świetlnych od przejeżdżających samochodów, co jest często poszukiwanym efektem w fotografii nocnej. Zastosowanie statywu jest niezwykle istotne, gdyż eliminuje drgania, które mogłyby wpłynąć na ostrość obrazu. Wężyk spustowy dodatkowo zapobiega wstrząsom przy naciskaniu spustu migawki, co również przyczynia się do osiągnięcia wysokiej jakości zdjęć nocnych. W praktyce, zgodnie z najlepszymi standardami fotograficznymi, ustawienia ISO 100 są rekomendowane przez profesjonalnych fotografów do uzyskania jak najwyższej jakości obrazów w słabym oświetleniu.

Pytanie 29

Podczas robienia zdjęcia panoramicznego ustalono parametry ekspozycji: czas naświetlania 1/125 s oraz liczba przysłony f/11. Jakie ustawienia ekspozycji należy wybrać, zakładając na obiektyw filtr o współczynniku krotności 2?

A. 1/125 s, f/8

B. 1/60 s, f/8

C. 1/125 s, f/5,6

D. 1/60 s, f/11

Odpowiedź 1/60 s, f/11 jest prawidłowa, ponieważ zastosowanie filtra o współczynniku krotności 2 podwaja ilość światła, które dociera do matrycy aparatu. Aby zrekompensować to zwiększenie ilości światła, należy skrócić czas naświetlania. Czas 1/125 s, który był pierwotnie ustawiony, można skrócić do 1/60 s, co jest najbliższą wartością naświetlania, zapewniającą prawidłową ekspozycję. Zachowanie wartości przysłony na poziomie f/11 jest istotne, ponieważ pozwala utrzymać głębię ostrości, co jest szczególnie ważne w fotografii panoramicznej, gdzie ostrość od najbliższego do najdalszego punktu jest kluczowa. Ostatecznie, wybór 1/60 s, f/11 gwarantuje prawidłową równowagę między czasem naświetlania a głębią ostrości, co jest zgodne z dobrymi praktykami w fotografii, gdzie zmiany w jednym parametrze ekspozycji powinny być rekompensowane przez inne, aby uzyskać zamierzony efekt.

Pytanie 30

W trakcie robienia portretowych zdjęć w plenerze w słoneczne południe, aby zmiękczyć światło, należy zastosować

A. ekran dyfuzyjny

B. blendę srebrną

C. blendę złotą

D. ekran odbijający

Ekran dyfuzyjny to doskonałe narzędzie do zmiękczania ostrych cieni, które mogą powstawać podczas fotografowania w pełnym słońcu. W praktyce, stosując ekran dyfuzyjny, można uzyskać bardziej naturalne i zrównoważone oświetlenie portretu, co jest szczególnie ważne w fotografii plenerowej. Dyfuzor rozprasza światło, co redukuje kontrast i sprawia, że skóra modela wydaje się bardziej gładka oraz mniej błyszcząca. W standardowych ustawieniach fotograficznych, takich jak wykonywanie zdjęć w południe, użycie dyfuzora pozwala na uzyskanie efektu „złotej godziny” nawet w trudnych warunkach oświetleniowych. Przykładowo, umieszczając dyfuzor między modelem a źródłem światła, można w prosty sposób zmiękczyć intensywne promienie słoneczne, co skutkuje bardziej estetycznym odwzorowaniem detali na twarzy oraz minimalizuje niepożądane cienie. Warto również pamiętać, że dyfuzory są dostępne w różnych rozmiarach i materiałach, co pozwala na ich elastyczne wykorzystanie w zależności od potrzeb sesji zdjęciowej oraz efektów, jakie chcemy osiągnąć.

Pytanie 31

Jaką wartość czasu otwarcia migawki powinno się wybrać, aby uzyskać efekt zamrożenia ruchu na fotografii?

A. 1/60 s

B. 1/2 s

C. 1/15 s

D. 1/250 s

Wybór czasu otwarcia migawki 1/250 s jest optymalny do uzyskania efektu zamrożenia ruchu na zdjęciach. Czas ten pozwala na zarejestrowanie szybko poruszających się obiektów z minimalnym rozmyciem, co jest kluczowe w fotografii sportowej czy podczas fotografowania zwierząt w ruchu. Zasada działania migawki polega na tym, że im krótszy czas otwarcia, tym mniejsza ilość światła wpada na matrycę aparatu, co skutkuje większą ostrością zarejestrowanego obrazu. Dla kontekstu, w warunkach naturalnego oświetlenia, czas 1/250 s jest również dostateczny do uchwycenia detali w ruchu, a jednocześnie pozwala na uzyskanie dobrej ekspozycji. W fotografii akcji, takich jak wyścigi czy sporty ekstremalne, użycie czasów migawki w przedziale 1/250 s do 1/1000 s jest standardem, aby efektywnie zamrozić ruch i uchwycić dynamiczne momenty. Dodatkowo, korzystając z trybu priorytetu migawki (Tv lub S), możemy skupić się na odpowiednim doborze czasu otwarcia, co jest kluczową umiejętnością dla każdego fotografa.

Pytanie 32

Jak dokonuje się pomiaru światła odbitego od obiektu fotografowanego w systemie TTL?

A. przez obiektyw światłomierzem wbudowanym w aparat fotograficzny

B. przez wizjer światłomierzem wbudowanym w aparat fotograficzny

C. przez pryzmat światłomierzem zewnętrznym

D. bezpośrednio światłomierzem zewnętrznym

Pomiar światła odbitego od fotografowanego obiektu w systemie TTL (Through The Lens) jest kluczowym elementem w fotografii, który opiera się na pomiarze światła bezpośrednio przez obiektyw aparatu. Wbudowany światłomierz analizuje ilość światła, które przechodzi przez obiektyw i pada na matrycę, co pozwala na precyzyjne określenie ekspozycji. Dzięki temu, fotograf może uzyskać optymalne ustawienia przysłony, czasu naświetlania oraz czułości ISO. Przykładem praktycznego zastosowania tej technologii jest fotografowanie w zmiennych warunkach oświetleniowych, gdzie system TTL szybko dostosowuje parametry ekspozycji, co jest szczególnie przydatne w fotografii portretowej czy przyrodniczej. W branży fotograficznej, zastosowanie systemu TTL jest zgodne z najlepszymi praktykami, co prowadzi do stabilnych i przewidywalnych rezultatów. To podejście zapewnia również większą wygodę i efektywność pracy, ponieważ eliminuje potrzebę ręcznego ustawiania parametrów w trudnych warunkach oświetleniowych. Poznanie i zrozumienie działania systemu TTL jest zatem niezbędne dla każdego fotografa, który dąży do uzyskania doskonałych efektów w swojej pracy.

Pytanie 33

Odbite w lustrze promienie światła słonecznego wpadną głównie do obiektywu aparatu fotograficznego oznaczonego na zamieszczonym rysunku symbolem

A. A2

B. A1

C. A3

D. A4

Odpowiedzi inne niż A1 wynikają najczęściej z nieprawidłowego zrozumienia zasady odbicia światła, która jest absolutnie kluczowa w pracy zarówno fotografa, jak i technika optyka. W praktyce wiele osób intuicyjnie zakłada, że wystarczy, by aparat znalazł się blisko źródła światła lub ustawił się w dowolnej pozycji naprzeciwko lustra, a promienie światła i tak zostaną zarejestrowane. Nic bardziej mylnego. Zgodnie z fizyką – a dokładniej z zasadą równości kąta padania i kąta odbicia – każdy promień, który pada na powierzchnię zwierciadła, odbija się pod identycznym kątem względem normalnej. Oznacza to, że tylko konkretna konfiguracja ustawienia aparatu względem lustra i źródła światła zapewnia widoczność odbicia promieni. Z mojego doświadczenia wynika, że sporo uczniów myli się, myśląc, że najważniejsze jest „widzenie” lustra, a nie analiza trajektorii promieni. W rzeczywistości, jeśli kamera lub czujnik nie znajduje się dokładnie na drodze odbitych promieni, nie zarejestruje odbicia światła – to częsty błąd przy planowaniu stanowisk laboratoryjnych czy fotograficznych. Przykładowo, w branży przemysłowej ustawienie czujnika poza linią odbitych promieni prowadzi do błędnych pomiarów lub całkowitego braku sygnału zwrotnego. W fotografii to z kolei objawia się słabym lub w ogóle niewidocznym odbiciem światła, przez co zdjęcia tracą na jakości. Warto ćwiczyć rysowanie trajektorii promieni na schematach i zawsze pamiętać o tej bardzo praktycznej zasadzie, bo to fundament nie tylko fotografii, ale też szeroko pojętej optyki stosowanej.

Pytanie 34

Jaka technika pozwala na uzyskanie jak najbardziej zbliżonych do rzeczywistości kolorów w fotografii produktowej?

A. użycie filtrów polaryzacyjnych i światła ciągłego

B. zastosowanie techniki HDR i zwiększonego nasycenia kolorów

C. wykonanie zdjęć w trybie monochromatycznym i późniejsze kolorowanie

D. fotografowanie z kartą wzorcową kolorów i kalibracja w postprodukcji

Fotografowanie z kartą wzorcową kolorów oraz kalibracja w postprodukcji to kluczowy proces w osiąganiu realistycznych i dokładnych kolorów w fotografii produktowej. Karta wzorcowa, zazwyczaj zawierająca różne odcienie kolorów, pozwala na uchwycenie i późniejszą korekcję kolorów w programach graficznych. Dzięki temu, można precyzyjnie zidentyfikować różnice między rzeczywistymi barwami a tymi, które zostały uchwycone przez aparat. Postprodukcja, w której wykorzystuje się oprogramowanie do edycji zdjęć, jest niezbędna do dostosowania kolorów, aby były zgodne z rzeczywistością, co jest szczególnie istotne w marketingu produktów. W praktyce, odpowiednie ustawienie balansu bieli oraz zastosowanie profili kolorów w programach jak Adobe Lightroom czy Photoshop, umożliwia uzyskanie efektów, które są bardziej przyjazne dla oka i bardziej wiarygodne dla potencjalnych klientów. Dlatego technika ta jest niezwykle cenna w branży fotografii komercyjnej, gdzie dokładność kolorów ma kluczowe znaczenie dla sprzedaży.

Pytanie 35

Aby uzyskać na zdjęciu portretowym en face efekt oświetlenia sylwetkowego, modela należy ustawić

A. odwróconego tyłem do padającego światła

B. w kierunku padającego światła

C. w taki sposób, aby światło padało z góry

D. bokiem w stronę padającego światła

Odpowiedź 'tyłem do padającego światła' jest prawidłowa, ponieważ aby uzyskać efekt oświetlenia sylwetkowego w portrecie en face, model powinien stać w taki sposób, aby źródło światła padało na jego plecy. Taki układ sprawia, że światło nie oświetla bezpośrednio twarzy modela, ale tworzy kontrast pomiędzy sylwetką a tłem, co pozwala na wyeksponowanie kształtów i detali. W praktyce, fotografowie często wykorzystują ten efekt w celu uzyskania dramatycznego wyrazu portretu, podkreślając kontury i nadając im głębię. Dodatkowo, można zastosować dodatkowe źródło światła, np. lampę błyskową ustawioną z przodu, aby subtelnie doświetlić twarz, co pozwoli uzyskać pożądany balans między oświetleniem sylwetki a detalami na twarzy. Takie podejście jest zgodne z zasadami fotografii portretowej i jest szeroko stosowane w branży, przyczyniając się do tworzenia bardziej złożonych i interesujących kompozycji.

Pytanie 36

Do działań związanych z organizowaniem planu zdjęciowegonie wlicza się

A. wykonywania zdjęć i archiwizowania obrazów

B. przygotowania sprzętu oświetleniowego oraz pomiaru światła

C. sporządzenia szkicu planu zdjęciowego

D. przygotowania potrzebnego sprzętu fotograficznego

Zajmowanie się zdjęciami i archiwizowaniem materiałów jest ważne, ale to już etap po zrealizowaniu planu zdjęciowego. Właściwie, to właśnie organizacja takiego planu polega na zbieraniu wszystkich potrzebnych rzeczy, żeby sesja poszła gładko. Na przykład, trzeba przygotować sprzęt fotograficzny i oświetleniowy, żeby mieć pewność, że wszystko działa jak należy. Rysowanie szkicu planu zdjęciowego też jest istotne, bo pomaga określić, co chcemy uchwycić i jak ma wyglądać całe nagranie. Archiwizacja to ważna sprawa, ale to dzieje się dopiero po zakończeniu zdjęć, gdy wszystko już jest gotowe do obróbki. W naszej branży, dobrze zaplanowane etapy pracy to klucz do sukcesu i lepszej jakości efektów końcowych.

Pytanie 37

W profesjonalnej fotografii podwodnej najważniejszym elementem wyposażenia poza obudową wodoszczelną jest

A. system stabilizacji obrazu kompensujący ruch wody

B. filtr polaryzacyjny eliminujący refleksy na powierzchni wody

C. specjalny obiektyw makro o zwiększonej jasności

D. zewnętrzne źródło światła (lampa błyskowa lub oświetlenie ciągłe)

Zewnętrzne źródło światła, takie jak lampa błyskowa lub oświetlenie ciągłe, jest kluczowym elementem w profesjonalnej fotografii podwodnej. W wodzie naturalne światło ma ograniczony zasięg i intensywność, co skutkuje utratą detali oraz kolorów. W miarę jak woda staje się głębsza, kolory zaczynają zanikać – najpierw czerwony, potem pomarańczowy i żółty. Dlatego, aby uzyskać pełną paletę kolorów oraz odpowiednią ekspozycję, fotografowie podwodni muszą stosować dodatkowe źródła światła. Użycie lampy błyskowej pozwala na zrekompensowanie utraty światła oraz wydobycie szczegółów z cienia, co jest niezbędne w przypadku fotografowania obiektów, które są zbyt daleko od naturalnego źródła światła. Przykładowo, lampy błyskowe mogą być używane do oświetlania koralowców, ryb i innych organizmów morskich, co sprawia, że zdjęcia stają się bardziej żywe i atrakcyjne. Dodatkowo w profesjonalnej fotografii podwodnej stosuje się różne techniki, takie jak synchronizacja lampy błyskowej z migawką aparatu, co pozwala na uzyskanie najlepszych efektów. Dlatego odpowiednia inwestycja w system oświetleniowy jest nie tylko zalecana, ale wręcz niezbędna dla każdego profesjonalisty.

Pytanie 38

Jakie źródło światła należy wybrać do robienia zdjęć studyjnych na materiałach negatywowych przeznaczonych do sztucznego oświetlenia?

A. Ciągłego o temperaturze barwowej 4500 K

B. Halogenowego o temperaturze barwowej 3200 K

C. Błyskowego o temperaturze barwowej 5500 K

D. Długofalowego o temperaturze barwowej 300 K

Halogenowe źródła światła o temperaturze barwowej 3200 K są idealnym wyborem do fotografii studyjnej z materiałami negatywowymi przeznaczonymi do światła sztucznego. Temperatura barwowa 3200 K odpowiada ciepłemu, żółtawemu światłu, które jest bardziej zbliżone do naturalnych warunków oświetleniowych w pomieszczeniach. To szczególnie istotne, ponieważ materiały negatywowe, takie jak filmy, są projektowane w taki sposób, aby najlepiej reagować na określony zakres temperatury barwowej. W praktyce, użycie halogenowych lamp do oświetlenia studyjnego pozwala na uzyskanie głębszych kolorów oraz wyraźniejszego kontrastu na zdjęciach. W kontekście standardów branżowych, stosowanie źródeł światła o temperaturze 3200 K jest powszechnie akceptowane i rekomendowane przez profesjonalistów zajmujących się fotografią, co potwierdzają liczne publikacje i badania w dziedzinie fotografii studyjnej. Przykładowo, wiele profesjonalnych studiów fotograficznych korzysta z zestawów oświetleniowych opartych na halogenach, co zwiększa jakość uzyskiwanych kadrów oraz spójność w odwzorowywaniu kolorów.

Pytanie 39

Oświetlenie rembrandtowskie w portrecie

A. uwidoczni podbródek.

B. podkreśli włosy modela.

C. podkreśli ramiona modela.

D. uwidoczni kość policzkową.

Oświetlenie rembrandtowskie to jeden z najbardziej rozpoznawalnych i klasycznych sposobów ustawienia światła w portrecie. Jego cechą charakterystyczną jest powstanie niewielkiego, trójkątnego obszaru światła na policzku modela po stronie przeciwnej do głównego źródła światła. Moim zdaniem, właśnie to subtelne światło pod okiem, na kości policzkowej, nadaje zdjęciu niezwykłą głębię i trójwymiarowość. W branży fotograficznej, szczególnie przy portretach studyjnych, rembrandt emanuje profesjonalizmem i świadomym podejściem do modelowania sylwetki twarzy. Poprzez wydobycie kości policzkowej, uzyskujemy wrażenie szlachetności i rzeźbiarskiego kształtu twarzy, co często stosuje się w portretach artystycznych, reklamowych czy nawet w fotografii biznesowej. Standardy pracy ze światłem w portrecie podkreślają, że takie ustawienie światła buduje charakterystyczny kontrast i naturalność, a jednocześnie nie spłaszcza rysów twarzy. Z mojego doświadczenia wynika, że oświetlenie rembrandtowskie bywa najlepszym wyborem tam, gdzie chcemy podkreślić osobowość i siłę portretowanej osoby. Sam Rembrandt van Rijn, od którego ta technika się wywodzi, stosował takie światło, by nadać swoim dziełom głębię psychologiczną i wyrazisty charakter. W praktyce, jeśli chcesz wyróżnić kość policzkową i uzyskać naturalny, a zarazem dramatyczny efekt, właśnie rembrandtowski układ światła będzie strzałem w dziesiątkę.

Pytanie 40

Aby uzyskać ciepły ton kolorystyczny podczas fotografowania przy użyciu lamp błyskowych, należy

A. zredukować moc błysku

B. zwiększyć moc błysku

C. użyć filtru zmniejszającego temperaturę barwową

D. użyć filtru podnoszącego temperaturę barwową

Zastosowanie filtru obniżającego temperaturę barwową jest kluczowym krokiem w procesie fotografowania w sztucznym świetle, zwłaszcza gdy używamy lamp błyskowych. Filtry tego rodzaju, znane także jako filtry CTB (Color Temperature Blue), mają na celu zredukowanie ciepłych tonów, które mogą dominować w wyniku wykorzystania lamp błyskowych o wyższej temperaturze barwowej. Przykładowo, w sytuacjach, gdy fotografujemy w pomieszczeniach o ciepłym świetle żarowym, zastosowanie filtru pozwala na zachowanie naturalnych kolorów i uzyskanie bardziej neutralnego obrazu. Dobrze dobrany filtr może także zminimalizować różnice w odcieniach skóry, co jest szczególnie istotne w portretach. Według standardów branżowych, odpowiednie użycie filtrów jest nie tylko techniką poprawiającą estetykę zdjęć, ale również narzędziem zgodnym z najlepszymi praktykami w fotografii, co gwarantuje uzyskanie wysokiej jakości obrazu. Warto również pamiętać, że filtry mogą wpływać na ekspozycję i wymagają czasem dostosowania parametrów aparatu, aby zrekompensować ich wpływ na światło.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej